Vroeg dag

Tien over zes moest ik het bed uit voor een grote boodschap... Ik vond het de moeite niet meer om nog terug in mijn bedstee te kruipen, dus bleef ik eerst wat verder lezen in de studie over "De Bokkenrijders", ging daarna mijn turnoefeningen doen (allemaal zo stil mogelijk) en ging me dan wassen. Eerst tandjes poetsen, en dan besloot ik maar om meteen ook mijn haar en baard ook te wassen... Om 7 uur stond ik gekleed en wel al beneden...
Twintig over is Anny vertrokken om de tweeling te gaan wekken. Ik had dan al koffie gemaakt, gedronken, mijn ontbijt genoten (een kop yoghurt) en mijn pillen gepakt, en zat nog eens naar het nieuws te luisteren op Eén...
Morgen is het weer vroeg dag, want om zeven uur wordt Ewoud hier afgeleverd door zijn vader.
De examens zijn gedaan, en er is geen les meer. Was in onze tijd wel eens anders.
Gisteren zat Ewoud hier naar de tv te kijken (hij kijkt net als de tweeling naar die oerstomme en slecht getekende tekenfilmpjes op nickleodeon of cartoonnet of zoiets). Ik zat ondertussen wat te kruiswoordraadselen, en vroeg of hij dat nooit deed. Nee, ik doe dat niet graag. Waarom niet ? Je moet daar veel te veel bij nadenken...
Ik ben er nog steeds een beetje niet goed van.
Waren wij ook zo ? Nee, want reeds als kind deed ik graag dergelijke dingen.
Zij houden dan wel van die behendigheidsspelletjes zoals tetris en dergelijke, iets waarvan ik dan weer de kriebels krijg.
Maar toch ben ik niet goed van dat niet graag nadenken voor de lol.
'k Kan er niet goed goed bij, ik noem dat niet eens nadenken, dat is denksport, ja, maar iets wat je doet omdat je het leuk vind noem ik geen inspanning, en bij Ewoud klonk het net alsof het dat wel was.
Ik denk dat de school daar een beetje schuld aan heeft, ik weet niet of Ewoud dat ooit kreeg, maar ik zag wel dat de tweeling een kruiswoordraadsel kreeg als taak. En geef toe, taken zijn nooit leuk. (Of zouden er ook zijn die dat wel leuk vinden????)
Ik kan mij wel indenken dat ik wellicht ook een tetris en co leuk zou gevonden hebben als kind, maar het zou nooit een favoriet spelletje geweest zijn voor mij. Ik had al heel vroeg vastgesteld dat ik niet de vlugste was in reactiesnelheid. Ik had veel macht en was verbaal sterk, dus daar lagen mijn lievelingsdingen. en in lezen. en in tekenen. dergelijke dingen.
Ik stelde vast dat ik, ondanks al mijn dure eden, toch een beetje van ons moeder mee heb... Voor ons moeder was het ondenkbaar dat iemand geen wiskundeknobbel had, zij was daar zeer sterk in. En iedere keer dat ik met minder goede punten thuis kwam voor wiskunde, bekeek ons moeder me verwijtend. Dat deed pijn. En ik heb altijd gezegd dat ik geen van mijn kinderen ooit zou verwijten dat ze iets niet goed kenden. Ik heb dat zo goed mogelijk volgehouden, en keek gewoon of ze hun best deden, niet wat ze haalden aan punten... Maar toch zit het er, merkte ik aan mijn inwendige reactie op het "niet graag nadenken" van Ewoud. Ergens wil ik ook dat mijn "gaven" (nu ja) overgaan op mijn kinderen en kleinkinderen.
Dat is natuurlijk nooit het geval. Een mens maakt daartoe steeds de twee zelfde fouten. We schatten onze eigen gaven veel te hoog in, en we vergeten dat ze ook eigenschappen erven van moeders zijde. En van alle vorige generaties. Een soepje waarin je wellicht van alles kunt vinden die je net niet in je zelf vind.
Gelukkig maar, want ik kan die redenering iedere keer weer ophalen als het gaat over fouten of tekortkomingen van mijn nazaten.
Alhoewel ik die in veel gevallen eigenlijk wel herken. Maar nooit beken.

Een mens is een gek wezen. We achten onszelf och zo volmaakt, zo goed, zo begiftigd met alle gaven en zo vrij van fouten en tekortkomingen. Als we al eens een foutje (een kleintje) toegeven, dan is dat om aan te tonen hoe nederig we wel zijn. Sancta Ikke, ora pro nobis...

We zitten in de donkere weken. Het is nu acht uur, en nog stekedonker. Ik kan geen mens duidelijk maken wat een hekel ik heb aan deze donkere tijd. Het enige voordeel is dat je 's avonds vroeger de rolluiken kunt dichtdoen, en gaan zitten cocoonen. Ik heb sinds mijn ziekte, en nog verergerd na het overlijden van onze Koen, al de neiging om stil in een hoekje met een boekje te gaan zitten... soms zonder een blad om te slaan, in gedachten verzonken. Dat is wellicht de reden dat ik ook telkens blij ben als er iemand komt, die me dwingt uit mijn eigen coconneke te breken. Het is niet dat ik zit te treuren, het is eerder een soort genoeg aan jezelf hebben, aan je kleine gezinnetje. Dat is niet goed. Een mens is geen eenzaat, we zijn veeleer kuddedieren.
Maar als je niet meer mee kunt, het ritme niet meer kunt volgen, dan is de neiging groot om soelaas te zoeken en te vinden in je zelf. Dan zit ik te mediteren, niet als een godsdienstig begrip, maar gewoon gaan vertoeven in je geest, en het lichaam achter je laten. Misschien ook daardoor dat denken voor mij zo extreem belangrijk lijkt ?
Ik kan daar zitten in me zelf. Ik verveel me geen tel, ik ben er niet. Ik ben aan het dwalen in de schatkamer van mijn geest. Ik heb een boek in mijn handen, en dwaal in een ander rond.
En het gaat er een beetje zoals in mijn blogs, ik spring soms van de hak op de tak. Soms lijkt het of de verscheidene onderwerpen helemaal niets met elkaar te maken te hebben, en soms komt plots een verband te voorschijn. Het is niet altijd makkelijk om je gedachten ook in woorden om te zetten, sommige gedachten overstijgen je woordenschat, zitten heel anders in elkaar dan je in woorden kunt uitdrukken. Gek. Als je dat zo schrijft klinkt dat bijna absurd. Misschien is dat net wat absurd wil zeggen?

Ik ben op die momenten zo intens bezig, dat ik zelfs de pijn niet meer voel.

Oh ja, dat doet mij op iets denken. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat alles wat ik nu aan lichamelijke tekorten ken, wellicht te danken was aan de liters antibiotica die ik als kind binnenkreeg. Wellicht heeft dat er niets mee te maken. Ik las iets wat wellicht een tipje van de sluier kan oplichten. Als je teveel vitamines A slikt, dan krijg je allerlei aantastingen aan je beenderstelsel... En ik ben dank zij het innemen van grote doses vitamine A uit de vicieuse cirkel van bronchitis en vallingen en pleuritis geraakt...maar heb misschien dit in ruil gekregen... Niet dat het er nu nog iets toe doet, maar ik heb steeds mijn huidige toestand gezocht in de ziektes van mijn kindertijd...Het lijkt er op dat ik gelijk heb.

Ik ga de dokter van toen niets verwijten, integendeel, hij is er in gelukt mij uit die situatie van zwakke longen en bronchiën te halen. Hij heeft dat gedaan met de kennis van toen. Ik kan hem met de beste wil van de wereld niets verwijten, bijna het tegendeel, ondanks mijn huidige toestand, want had hij mij toen niet genezen, was ik er nu wellicht allang niet meer.

Het is alleen een zoveelste sein dat we niet alle nieuwe "kennis" direct moeten inhalen als "de" oplossing... Kijk nu eens naar die chip om op je gsm te kleven. Ik ben niet verwonderd dat dit ding niet werkt, helemaal niet verwonderd. Waar ik wel van verwonderd ben, is dat men plots die chip aangrijpt om als vaststaand feit te erkennen dat die gsm toch niet zo onschadelijk is als ze jaren en jaren hebben volgehouden. 't Lijkt wel of die chip de knop was om nu als officiëel mede te delen dat gsmmen plots erkend is als potentiëel gevaarlijk... We zagen hetzelfde met linolzuur in de margarine, en ik voorspel dat ze binnenkort het boekje gaan opendoen over aspartaam en bewaarmiddelen en dergelijke. Nu kun je in het warenhuis van die netjes verpakte vleeswaren kopen, waar telkens een bewaardatum op staat. Je bent iedere keer weer verwonderd dat dit vlees zo lang kan blijven liggen zonder te bederven, tot... je leest dat dit bewaard is en ingepakt onder een beschermende atmosfeer... Met andere woorden, ons sneetje salami ligt in een doosje vol gas. En wij maar eten en inademen. CO2 ? Ik ken veel zaken waar ik meer schrik van heb...

tot de volgende ?

swaffelen...

Hierboven zie je - in al zijn glorie - het woord van het jaar prijken...
Hoewel ik leef, droom en drink van taal, ben ik niet gelukkig met dit woord. het klinkt niet alleen lelijk, het heeft ook een bizarre betekenis.
Het betekent immers het slaan, of aantikken met het mannelijk geslachtsdeel tegen een ander iets, met de bedoeling zichzelf of een ander op te winden.
Tot daar de uitleg.
Moesten we nodig een woord voor hebben, want het rondslaan met het mannelijke lid is in. Waar je ook kijkt, overal zie je macho's rondlullen (heel iets anders dan rondlummelen). Vroeger deden ze het zonder er een woord voor te hebben, nu zijn ze heel bewust aan het swaffelen.
djudedjudedju

Als vast onderdeel bij het vozen, vrijen,de liefde bedrijven, cohabiteren, aan Venus offeren, bonzen, neuken, pompen, rollebollen, seksen, een nummertje maken, een punt zetten, de bijslaap uitoefenen, bedvogelen, bibberen, dreutelen, emmeren, flensen, fleppen, ketsen, knarren, palen, rampetampen, soppen, vogelen,wippen, van bil gaan; figuurzagen,het doen,poepen gaat men nu als voorspel op het voorspel eerst even staan swaffelen... 't Is maar dat je het weet, dat je mee bent, in zijt, de trend volgt, anders sla je maar een belabberd figuur (een belebberd kan ook in die context).

Je mag het immers niet dromen dat je bij het beoefenen van deze edele sport (vooral buitenhuis) een steek laat vallen, en niet de volledige kama soetra aangevuld met het swaffelen kunt demonstreren.

Als ik dat woord las en de bijhorende uitleg (zonder dat zou ik nooit geraden hebben wat het zou kunnen zijn) er bij kreeg, dacht ik: Waar het hart van vol is...loopt de mond van over (lees pen).

Ik heb het al enkele keren gezegd dat het wel lijkt of alles tegenwoordig over dat onderwerp gaat. Ga eens de krantenwinkel binnen, en bekijk de kranten en weekbladen, en tel eens hoe dikwijls je met seksueel beladen covers staat ? Men heeft de liefde gecommersialiseerd, en van de liefde een seksobject gemaakt. Het "gaarne zien" heeft niets meer van binding met het vozen ! Het is alleen nog een kwestie van lichamelijke bevrediging. Al de rest is ambetant gezeik.

De mens devalueert zijn eigen lichaam (en geest!) tot een lustobject.
Een goedkope vorm van lust.
Dus schat hij (zij) ook zichzelf niet in als waardevol, maar als een speeltje. Een hebbeding, een leuke gadget, na eenmalig gebruik weg te werpen.
Dat swaffelen is er een uiting van. Men moet zichzelf en de ander opzwepen om zo nodig het maximum van genot te puren uit die vluchtige gebeurtenis.

Ze weten niet wat ze missen. Het is geen wonder dat ze geen eerbied meer hebben voor hun partner, als ze zelfs zichzelf verlagen. Liefde is een werkwoord. En seks is een belangrijk onderdeel in dat werk, maar geen hoofdzaak. Liefde begint veelal met een verliefdheid, en verliefdheid is een lichamelijk gebonden iets, maar die verliefdheid moet dan uitgroeien tot Liefde. Daarbij hoeft de verliefdheid niet te verdwijnen, maar binnen de Liefde is het gebonden aan één persoon. Het beleven van seks is veel eer gericht op het plezieren van de partner dan op het eigen plezier. Het moet een samengaan zijn, een samensmelten in bijna letterlijke betekenis.

Er is niets mis mee er deugd van te hebben, het is wel verkeerd het alleen om de deugd te doen en her en der rond te flaneren en van de ene op de andere te kruipen.

Liefde is ook een vol iets, het vult je leven totaal. Je stelt bijna alles in je leven binnen de Liefde. Je gaat niet op reis, je denkt dat het wel leuk zou zijn om samen daar naar toe te gaan, alles wordt een gemeenschapproject.

Lees eens goed het woord: gemeen schap... Iets wat je deelt met de ander.

Vandaag is het weer een drukke dag. het is eigenlijk een drukke week ! Gisteren was het al vroeg dag, want Veerle had de vroege, dus moesten wij de kinderen wekken en op de bus zetten. Vandaag idem, maar bovendien moet ik nog naar Grotenberge rijden om Ewoud op te halen die zijn laatste examen heeft gedaan. Morgen heeft Veerle de vroege. Donderdag moeten we nog iets vroeger op, wan Ewoud wordt hier om 7 uur afgezet en blijft hier tot 's avonds zijn vader hem weer komt oppikken. Vrijdag gaan we naar de boekenbeurs en zo mogelijk ook naar tanteke (dan zal er voor een keer geen blog zijn)... Nogal een geluk dat grootouders veel tijd hebben he...

tot de volgende ?

Krom (ge)recht...

Leuk hé, je dochter is vermoord, en de moordenaar kon bijna zo maar het gevang uit wandelen door een procedurefout...
Procedurefout !
Wij kunnen niet meer spreken van gerecht als een procedure boven de rechtvaardigheid uit kan groeien !
En in ons bestel is dat jammer genoeg voortdurend het geval ! Wij zien telkens weer dat schuldigen vrij weg wandelen, op basis van allerlei achterdeurtjes in de wet.
Dat kan toch niet ?
Dat is toch geen gerecht !
Dat is je reinste onrecht !
Dat is alleen goed voor de advocatuur en voor de mis-dadiger!

Ik heb al ooit wel eens verteld dat ik een ervaring heb van 25 jaar rechter in een arbeidsrechtbank. Ook daar stelden wij soms van die absurde zaken vast, waar niet de schuld primeerde, maar de procedure waarop het aangeklaagd werd.
Ieder weldenkend mens weet dat dit niet rechtvaardig, niet eerlijk, niet juist is, maar het lijkt op den duur wel of ons ganse rechtsbestel in de eerste plaats gemaakt is rond een "procedureslag", of in gewone mensentaal: een zoektocht naar achterdeurtjes.
En op den duur heb je de stellige indruk dat er meer achterdeurtjes zijn dan er nog recht is !
Is het niet hoog tijd dat men eens heel ons strafrecht, of nog liever, heel ons recht, weer eens herschrijft, met als eerste vermelding dat de feiten boven alle procedures primeren, en dat procedures geen invloed kunnen en mogen hebben op de rechtsgang. Geen verjaring meer, geen discussies over de datum van betekening, geen geschillen over de vorm van de betekening en noem maar op...
Wij gaan wel veel minder advocaten nodig hebben, maar we zullen een veel beter gevoel hebben dat fouten daadwerkelijk bestraft worden.

Maar ja... Ik droom alleen maar... Zolang er zoveel advocaten een nevenjobke hebben als parlementair, of senator of een ander politiek mandaat, zullen zij toch niet zelf hun eigen, zo complex mogelijk gemaakte wetboekje gaan vereenvoudigen zeker ! Het ware tegen hun eigen boterham in !
Je kunt net zo goed voorleggen aan een groep mensen of zij akkoord gaan met een vermindering van hun inkomen...
Bovendien is het zo dat er voor die parlementairen en senatoren zelf, geen achterdeur in de wet is gemaakt, maar een tweede voordeur om buiten te wandelen: de parlementaire onschendbaarheid. Je kunt dat alleen ontnomen worden als je én in de oppositie zit, én heel slecht in de markt ligt bij je collegae parlementairen... Als je als parlementair smeert, smeer je best ook wat op de boterham van je buren parlementairen, dat is je beste paraplu. Dan mag je liegen, dan mag je duidelijk verkeerd zijn, de meerderheid prefereert je te geloven... Parlementaire paraplu blijft wijdopen staan.


Als ik steel, dan ben ik een dief ! Niet hier ! Ik ben alleen een dief als ik veroordeeld wordt ! Als ik door allerlei juridische truukjes de zaak lang genoeg kan uitgesteld krijgen, dan verjaart het, en ben ik plots geen dief meer. Er zijn er zelfs die dan nog vereremerkt worden, want: zij zijn immers niet schuldig !

Waar zijn we mee bezig ! Als je het zo op papier zet, dan lijkt het plots onmogelijk dat zoiets echt zou kunnen, maar we weten allemaal dat het hele dagen gebeurt, en dat er inderdaad ook nog van die sjamfoeters vereremerkt worden is ook een feit... Ik kan ze alleen zelfs niet noemen, of ik zou beticht worden voor eerroof, ze zijn immers niet veroordeeld, dus onschuldig !

djudedjudedjudedju
een mens zou leren vloeken als hij dat steeds weer en weer ziet gebeuren. We hebben hier ooit een moordenaar gehad die vrijgesproken werd door gebrek aan bewijs. Enige tijd later zag die man een mogelijkheid om door een juridische kunstgreep geld te verdienen, en hij bekende de moord, hij kon toch niet meer veroordeeld worden voor zaken waarvoor hij eerder vrijgesproken was. Dientengevolge kon hij ook nog eens geld bij krijgen voor zijn mis-daad... (Echt waar !)

Weet je, als ik dat allemaal zie, dan zou ik de revolutie willen prediken ! Niet een bloedige, maar een revolutie van verontwaardiging ! Een revolutie in de rechtspraak, een eis om over de feiten te gaan en niet over al de à cotéetjes die de letter van de wetgeving je biedt !
Alleen de misdadiger heeft baat bij een dergelijke wetgeving, en dat kan toch niet echt de bedoeling zijn ? Of toch ?

Veronique'kske zal weer zeggen dat ik een zwartkijker ben, maar ik hou het er op dat de wetgever zich met alles, handen en tanden, zal vastklemmen aan een wetgeving die gebaseerd is op achterdeuren, kunstgrepen en klooien ! Dat ze er alles op alles zullen op zetten om niet te moeten overgaan tot een rechtvaardig systeem, want daar kun je niets mee doen ! Daar kun je niet mee foefelen, bronselen, tricheren, bedriegen, verlakken, verprutsen en ga zo maar door !
En dat zou ook gekonkel kunnen tegenhouden.
En zonder gekonkel...
geen politiek??????????????????????????????????

En dat allemaal op 10 dagen van Kerstmis... het feest van de vrede, het feest dat bijna een voortijdig einde bracht aan de eerste wereldoorlog. (Echt waar: op sommige plaatsen duurde het meer dan twee weken vooraleer de soldaten terug wilden komen in hun eigen stellingen en het schieten en moorden wilden hervatten ! Er was bijna sprake van een gelukte revolutie in Vrede !)

Waar is er nu nog echt vrede in het hart van de mens ?
Ik durf het zelfs niet eens te hebben over de oorlogen, revoluties, opstanden, guerillas en dergelijke, ik heb het over jou en mijn hart...
Laat ons niet kijken en ons wegstoppen achter die grote oorlogsevenementen om te zwijgen over de vrede die wij zelf kunnen maken. Een beetje in het principe van: Als iedereen voor zijn deur kuist is heel de straat schoon...
Laat ons zelf eens proberen om alle hekel en alle verbittering en alle wrangheid op zij te zetten, van af nu tot na nieuwjaar... en als je het aan kunt, ook nog verder. Maar we beginnen voorzichtig. We gaan gewoon eens vriendelijk zijn voor elkaar, goeden dag zeggen, eens helpen die zware pak te dragen, ook bij degenen aan wie je een hekel hebt, ook al ben je van mening dat het zijn (haar) schuld is... Wij zetten de eerste stap naar vrede, al is het maar in ons hart alleen. En laten wij hopen dat een glimlach, een vriendelijk woord besmettelijk zijn.
Laten wij eens met zijn allen tegen iedereen goede dag zeggen, met een brede glimlach.
Wedden dat die donkere dagen plots veel lichter zullen blijken?

tot de volgende ?

Kul of tuur

"Het achterwerk bloot voor het goede doel" "Naakt voor het goede doel"...
Ik heb enig begrip voor de mensen die fulmineren tegen de taboetijd van toen de Kerk het in onze contreien nog allemaal dicteerde, maar toch...
Ik heb zo het gevoel dat je nu moet buiten de goede bedoelingen gaan lopen om te werken aan het goede doel. Heel onze maatschappij wil ostentatief alle heilige huisjes omver werpen, ook waar het helemaal geen heilige huisjes waren.
Ik lig er niet wakker van als er her of der een kudde het plots opportuun vindt om naakt te gaan poseren voor het goede doel, maar ik vraag me wel af wat het ene met het andere te maken heeft. Oh ja, ze laten anderen betalen om naar hun bloot lijf te kijken ? Voyeurisme voor het goede doel?
Ik heb het al gezegd, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat we alleen nog interesse hebben voor seks, choquerende dingen en geweld... oh ja, ook voor geld en macht, maar dat was er altijd al bij.
De eerste drie dingen zijn stilletjes aan in zwang gekomen, en ik vind dat het verdacht veel begint te naderen naar het "Brood en Spelen" van de oude Romeinen, de decadentie, het teloorgaan van de normen en van de cultuur.

In Antwaarpen vonden ze het zelfs nodig om in alle stadsscholen het kruis van de mijtervan sinterklaas te verbieden. Allemaal in het kader van de neutraliteit. Het zou andersdenkenden kunnen kwetsen in hun gevoelens. Ik las een open brief van een islam-politica (lijstDD) die haar verbazing uit over deze maatregel... Vorig jaar moest de kerstversiering weg uit het stadshuis van Brussel om de islam niet voor het hoofd te stoten, terwijl het notabene een islamitische arbeider was die de versiering eerst had aangebracht. In beide gevallen waren de Islambeleiders heel verbaasd over de onzin van deze maatregelen.

Blijkbaar weten veel mensen niet het verschil tussen racisme en traditie... Wij stellen speciale slachtruimten ter beschikking van de Islambelijders, zodat zij hun tradities kunnen opvolgen, en gaan de onze overboord gooien om diezelfden mensen niet voor het hoofd te stoten???? Waar zijn ze mee bezig ? Sinterklaas heeft in de huidige traditie nog maar heel weinig te maken met de Heilige Sint Nicolaas, en Kerstmis is in onze traditie gelukkig nog steeds iets meer dan alleen een vreetfestijn.

Om terug te komen op het naakt voor het goede doel, daar bewijst het feit dat een dergelijk iets aandacht trekt, al meer dan voldoende dat het iets is wat buiten onze normale levensfeer zit. Het is dus wel degelijk de bedoeling de aandacht te trekken, te choqueren.

Ik heb niets tegen naakt, in tegendeel, ik heb een opleiding als beeldhouwer gevolgd, en een van de moeilijkste en dankbaarste dingen om te leren beeldhouwen is de mens, zowel het mannelijk als het vrouwelijke lijf is een prachtig studieobject. En dan gaat het niet over het feit of het een jonge en een knappe is, een torso van een oude afgebeulde, versleten oude man biedt nog veel meer uitdaging aan de beeldhouwer dan een zachte en afgeronde lijn. Maar naakt gaan rondlopen hoort gewoonweg niet tot onze cultuur, wij voelen dat niet aan als "normaal". Kijk naar de naturisten, luister naar hun argumenten, en je hoort een verdedigende en een agressieve toon in hun argumenten, waarmee zij als het ware zelf beklemtonen dat zij iets willen doorbreken. Ook het feit dat zij dit doen in een min of meer afgesloten zone zegt iets.

Nee, het komt er weer op neer dat wij onze eigenheid steeds weer willen overboord gooien, en bewijzen dat wij niet meer vast hangen aan al die ouderwetse dingen. Wij werpen meteen ook maar al ons cultureel eigen overboord, en zetten niets in de plaats, nee, alleen tonen dat wij volkomen vrij zijn. Vrij in het niets, in het nihilisme.

Je moet echt eens op de rommelmarkt gaan rondlopen, en kijken naar oude kranten en oude tijdschriften... En maak dan eens de vergelijking op met uw dagblad van de dag van vandaag, uw tijdschrift van nu... Doe de moeite om eens te proberen dat te bekijken in stapjes in de tijd, en zie hoe we langzaam aan steeds meer en meer naar de sensatie zijn gaan neigen. En als je het zo ziet, dan kun je niet anders dan vaststellen dat het beangstigend is, we zouden die oude kranten, die oude tijdschriften niet meer kopen mochten ze nu verschijnen ! We kunnen ons niet meer voorstellen dat er dan iemand die dingen kocht ! En toch werden dan relatief meer kranten en meer tijdschriften verkocht dan nu.

In die tijd waren kranten gewoon informatief, ze hadden wel een bepaalde strekking, maar ze bleven in de eerste plaats informatief en leerrijk. Idem voor de tijdschriften, de vrouwenboekjes van toen waren vol met tips voor het huishouden en het gezin...
Nu zie je op de voorpagina artikels over die filmster die het aanpapt met die zanger, of over de zoveelste buitenechtelijke kleine van deze of gene star...Of een foto van een waterende prins, waarbij, oh genot, de prinselijke piemel op de voorpagina prijkt...

Waar is het begonnen ? Wat heeft veroorzaakt dat plots normen geen normen meer zijn? Integendeel, dat normen verkeerd lijken.

Weet je, soms heb ik weemoed naar de tijd dat men met de Hel zwaaide om ons af te schrikken. Nu is de hel blijkbaar geen of een duidelijk verkeerd argument in de opvoeding, maar men kan niet anders dan vaststellen dat we steeds minder en minder eerbied hebben voor elkaar. We gaan zelfs bloot gaan staan .
voor het goede doel.
djudedju

Men zal wel weer zeggen dat ik ouderwets ben, maar weet je, als dat ouderwets is, dan ben ik blij dat ik ouderwets ben! Dat is dan voor mij een eretitel, net zoals de "Geus" een eretitel werd voor de protestanten.

Laat mij maar mijn normen houden, ik heb dan weer iets in mijn bezit dat de meesten blijkbaar niet meer hebben...'t Zal nog waarde krijgen !

tot de volgende ?

zon zomzom

Van hier uit is het hemels weer...maar buiten is het koud! Gisteren is het niet gestopt met vriezen, en wellicht zal het nu alleen in het zonnetje iets boven de nul uitkomen.
Het lijkt wel of we toch nog een ouderwetse winter gaan krijgen. In Nederland beginnen ze al weer luidop te dromen van een elfstedentocht...Maar stellen vast dat de jeugd niet meer weet wat klunen is.
Eeuwen lang was het hier een wijngebied, tot we in een koudere periode terecht kwamen, en wijn niet meer rendabel bleek in onze contreien. Nu zien we dat de wijnstokken terug opduiken in ons landschap, en dat onze wijnen zelfs prijzen wegkapen.
Het lijkt dus wel dat weer terug in een warmere periode zitten... In zover dat gegeven niet alleen een statistisch gegeven is... Ik ga niet opnieuw de discussie aan of er een externe oorzaak is aan die opwarming of niet, integendeel ik verwelkom het nieuwe bewustzijn om beter om te springen met de aarde, in zoverre dat het weer niet in werkelijkheid een politieke stunt is om weer andere en nieuwe bronnen van belastingen te kunnen heffen.
Ik maak me over de temperatuur geen zorgen, over moeder aarde wel.
En op dat punt lopen onze bedoelingen zeer erg gelijk. Wat eigenlijk het belangrijkste is in heel die zaak.
Ik weet niet of wensen helpt, maar mijn enige wens in dit verband is dat de wereld eindelijk eens gezond verstand zou krijgen...Dan waren de moeilijkheden meteen opgelost. Maar ze twisten hier en nu al over wat gezond verstand is! Als ze dat al niet weten, hoe kunnen ze het dan ooit hebben ?

De meesten vertalen gezond verstand in "gelijk hebben", want eenieder is er voor zich van overtuigd dat hij het gezonde verstand heeft en vertegenwoordigt... Het zou misschien al een heel winstpunt zijn als we beseffen dat de waarheid gewoonlijk ergens in het midden ligt. (Dat is een van de briljante dingen aan onze overlegcultuur inzake arbeidsovereenkomsten en dergelijke - daar ontmoet je elkaar altijd ergens halverwege, wat goed is !)

Het lijkt wel of het des mensen is om altijd en eeuwig, over alles en nog wat, "zijn" gelijk te hebben... en dit te verdedigen tegen alle anderen in. Ik vind het een wonder dat we desondanks toch nog zoveel verwezentlijkt hebben, en ik ben er helemaal niet van verwonderd dat er zoveel misloopt op onze aarde.

Ik weet niet of andere rassen dan het blanke, ook zo een ik-mentaliteit hebben, wellicht wel, maar op een of andere manier hebben wij "westerlingen" (vind ik leuk het westen en het oosten aanduiden op een bol...)een voorsprong genomen, en gebruiken dit om onze superioriteit over de anderen in het zonnetje te zetten. We moordden er hele rassen voor uit !

Het begint al met het beschrijven van ons werelddeel: Europa ! Heb je al eens op een wereldbol gekeken ? Amerika, dat zou je makkelijk als twee werelddelen kunnen bekijken, twee enorme stukken die amper een verbinding hebben. Als je het vergelijkt met Afrika, dan zul je wellicht de neiging hebben te vragen: "Waarom hier wel en Zuid Amerika niet?"... Maar als je naar Europa kijkt, dan weet je het helemaal niet meer ! Je kunt hoogstens van een aanwasje spreken aan Azië. Als we dezelfde norm hanteren als bij Amerika, dan zouden we hier moeten spreken van een groot blok, bestaande uit Afrika, Azië en Europa, wat bv zou kunnen Eurafrazië zou kunnen genoemd worden... Maar nee, wij vinden het zo nodig dat kleine aanwasje, waar wij toevallig wonen een werelddeel te noemen. Grootheidswaan in het kwadraat.

ochottekes....

Hé, ik weet niet of je soms de reacties op mijn blogjes bekijkt... Gisteren kreeg ik een (anonieme) leuke op mijn gps... Een dame die laat weten dat haar man nu ruzie maakt met de damesstem op de gps... Doet me denken aan een uitstap met Jef. Jef kwam ons halen voor een van de uitstappen van onze gepensioneerdenbond. Hij had zijn gps opgezet, maar ik had aan Jef gezegd beter die andere weg te nemen, teneinde de eeuwige files rond Brussel te vermijden... En ja, dan vonden wij het ook leuk dat de gpsmadam steeds weer wilde dat we terugkeerden... Vooral toen ze een moment verwarde tussen de autosnelweg en een gelijklopende weg, en ons zei op de autosnelweg linksaf te slaan... Nochtans is het wonderlijk hoe accuraat die machientjes zijn, en hoe snel ze zich aanpassen aan een nieuwe situatie. Bart vertelde dat zijn gps blijkbaar ook een geheugen heeft voor ooit gebruikte banen. Toen hij eens zijn gps had aanstaan, en ons als eindadres had aangeduid, reed hij een van de kleine baantjes in, die je alleen kent als je van de streek bent. Bij een volgende rit duidde zijn gps dat baantje aan als beste weg...

Ik ga stoppen, oh ja, op de rommelmarkt vond ik een mooie ... wandelstok... Ik vraag mij af wat mijn kinderen ooit zullen doen met die massa wandelstokken... Hopelijk bijeenhouden, want het wordt stilaan een mooie en waardevolle verzameling...

tot de volgende ?

Griep in het land...

Lap, ze zijn er daar mee, de eerste kou heeft zijn neus aan het venster gestoken, en de griep komt op bezoek.
Buikgriep dan nog wel ! Krampen, pijn, schijten als een lijster en zich nog ellendig voelen bovenop.
Remedie ? Niets doen, niet eten gedurende de diarreefase, en veel gesuikerd water drinken... Wat moet Anny en andere suikerzieken dan doen? Zuiver plat water ?
djudedju...
Nee, we hebben oscillococcinum in huis, dus vermijden we ook dit jaar wel weer de griep. Zoals ieder jaar. Zodra we iets voelen hup! oscillococcinum pakken.
Nee, geen griepspuitje voor ons. Sinds de specialist van wijlen onze Koen ons aanraadde geen griepspuitje te geven omdat dit ook negatieve effecten heeft, nemen we dat ook voor ons ter harte... Tot we ooit in een home belanden, want daar is er geen vrije keuze meer... Ik kreeg gewoon de mededeling dat de bewoners een griepspuitje kregen en dat het zoveel kost, gelieve te betalen op rekeningnummer....
Dat weten we dus ook weer... Vrijheid is een variabele.

Gisteren ben ik weer eens op controle geweest bij mijn specialist, en wat ik vreesde lijkt uit te komen... De laatste tijd heb ik meer en meer moeite om mijn linkerbeen in mijn wagen te krijgen. Ik ben al zo ver dat ik dat been met beide handen omvat en in mijn wagen hef... Als ik probeer een wandelingetje te maken, verrek ik van de pijn in mijn ...heupen, nog voor mijn rug begint op te spelen.
De dokter onderzocht me, en stelde dezelfde diagnose (goede dokter, volgt mijn diagnose), ik moet nu foto's laten maken van mijn linker heup... om te beginnen. Als ik me goed herinner uit mijn lessen fysiologie, is het het kraakbeenkapsel op het dijbeen en/of in het heupbeen dat naar de verdoemenis gaat. Ik doe pertang alle dagen, sinds ik voel dat ik heupen heb, wat lichte oefeningen in de hoop het vastgeroeste weer los te werken, maar veel helpt dat niet voor de kapotte onderdelen... Enfin, we zien wel. Als ik mijn heup moet laten opereren, dan laat ik meteen ook mijn prostaat bijwerken, dat het allemaal in één keer voorbij is. Liever de korte pijn dan de lange. Mijn grootste schrik is dat ik door het verplichte bedhouden weer een heleboel stappen achteruit zet voor mijn rug. Enfin, we zien wel... Misschien is het nog niet zo ver.
Wat ik je nog niet vertelde is dat ik, na mijn morfine, nu ook mijn andere pijn-medicamenten voor tweederden heb afgebouwd. (In samenspraak met mijn huisarts).
Ik sprak daar gisteren ook over met mijn specialist, die me aanraadt niet verder meer af te bouwen, want volgens hem is de pijn niet noemenswaardig verminderd, heb ik alleen wat winst door een verbeterde houding, en vooral winst door het feit dat de pijndrempel bij mij steeds hoger en hoger komt te liggen. Heb ik dan ook veel meer pijn aan mijn heup dan ik meen te voelen? Bizar.
Een mens is een wonderlijk wezen. Het komt er dus op neer, hoe langer je pijn hebt, hoe minder je het voelt. Zou dit bij iedereen zo zijn? Ik denk van niet, ik ken mensen die langzaam ten onder gaan aan pijn. Dan ben ik, met al mijn malaaien nog bij de goeden.

Ik heb me ook aangesloten bij de gilde der gps-ers. Gedaan met de enige vorm van ruzie die er in mijn gezinnetje wel eens voorkwam ! Anny hoort bij de massa vrouwen die geen kaart kunnen lezen, en dus was dat regelmatig een reden voor dispuut. "Naar waar moet ik nu ?" -stilte- "Ja, maar ik ben bijna aan het kruispunt !" "Ja, ik weet het ook niet !" "Maar kijk toch op de kaart" De meeste mannenmensen kennen dat... Het schijnt dus één van de verschillen te zijn tussen een mannelijk brein en een vrouwelijk. Vrouwen blijken niet de link te kunnen leggen tussen de kaart en de baan ... (Ze kunnen heel veel dingen beter dan de mannen, maar dat helpt me geen meter vooruit in de auto!). Vandaar dat ik, toen ik een sterk afgeprijsd exemplaar kon kopen, ik het maar gedaan heb. Nu zal er nog alleen peis en vree heersen in ons gezinnetje, het laatste euvel is ook opgeruimd.
Maar daarmee heb ik mezelf dus ook overgeleverd aan het kweken van luie hersenen... Het blijkt immers dat het onthouden van de baan, het bijstellen van de rijroute en dergelijke meer, dank zij de gps ook verdwijnt, net zoals het hoofdrekenen verdwijnt door het gebruik van die vermaledijde zakrekenmachines...
Nu ja, ik blog nog, ik woord kruis (leuke vervoeging hé?) en beoefen de kunst van het sudoku. Dus rest er bij mij nog wel enige hersengymnastiek. Oef ! (Schrijven blijkt een van de beste middelen te zijn om gezonde hersenen te behouden ! Binnen honderd jaar kan ik nog steeds zo goed zeveren als nu !)
Best dat mijn hersenen niet aan mijn heupen hangen.
of aan mijn lendenen.

Ik ben alle enkele dagen aan het "beeldhouwen"... In een stukje soepbeen zit ik te vijlen, te zagen en weg te slijpen dat het een lieve lust is. Met enige goede wil kun je al zien wat het worden zal, twee visjes die elkaar passeren. Het was al weer een tijdje geleden dat ik in been bezig was, en ik was vergeten hoe hard dat wel is! Op een moment schoof mijn machientje plots de verkeerde kant uit, en freesde een net boogje uit het vlees van mijn vinger. Ik kan je verzekeren dat dit een pijnlijke wonde is, ook al is het twee keer niets in omvang. Anny zegt dat dit wellicht komt omdat het in feite allemaal stukjes vlees zijn die uitgerukt worden, het ziet er wel uit als een snede, maar het is het dus niet echt. Gisteren dacht ik dat het wat zou verzweren ook, maar vanmorgen is de zwelling en de roodheid al weer geweken. De laatste tijd heb ik geleerd tijdens dat werk een stofmasker te dragen. Vooral als ik de grotere stukken wegslijp veroorzaak ik hopen stof... en dan zit ik een uurtje heerlijk te hoesten 's avonds... Dus: stofmasker op, dat helpt toch iets.

Deze namiddag weer naar tanteke. Benieuwd hoe ze nu zal zijn... De laatste keer was het weer wat minder, en wist ze weer van de wereld niet. Gek hoe ze op sommige dagen dan weer goed bij is ! Nu, ze is bijlange niet zo slecht als Etienne, de kennis waarover ik je vertelde, die Alzheimer heeft. Die weet niet meer dat hij leeft, zit daar te zitten, neemt zelfs geen notitie van ons en sluit zijn ogen om de wereld die hij niet meer kent buiten te sluiten. Erg.

Dan heb ik liever pijn in mijn rug. en heup.
Ik heb het gevoel dat die mensen zich eenzaam voelen. Zelfs als er bezoek is, zijn ze al voor je weer weggaat vergeten dat je er bent, vergeten wie je bent. Het enige stukje wereld dat ze nog hebben gaat niet verder dan hun eigen brein, en dat krimpt. Ik heb je al gezegd dat ik me rijk voel dank zij het feit dat ik zoveel lees, dat ik zo'n grote voorraad feitjes en anekdotes en wetenswaardigheden heb verzameld... Zou je voelen dat het wegebt? Ik hoop van niet, want dan zou die ziekte nog veel erger zijn dan wij aan de buitenkant bevroeden...

Ik denk dat dit veel erger zou zijn dan lichamelijke pijn. Hopelijk brengt het gemis aan besef ook mee dat ze niet weten dat ze dat allemaal aan het verliezen zijn. Etienne was een mens die in zijn job behoorlijk geestelijk moest presteren, eens op pensioen zat hij ook nog bezig met zijn peecee en dergelijke, en niettemin zie je dat plots allemaal verdwijnen... Om bang van te worden !

Als ik me een beeld moet maken van de "hel", dan is dat voor mij de grote leegte... Geen licht, geen geluid, geen gevoel... het volkomen niets. Als ik naar Etienne kijk, dan zie ik hem in mijn verbeelding stilletjes dat grote niets ingaan... Er is geen mens die dat verdient ! In het begin had hij nog momenten dat hij besefte wat er gebeurde, heel pijnlijk, maar die fase lijkt nu ook voorbij, er rest een steeds legere wereld.

Ik heb niet het gevoel dat hij nu nog afziet, hij heeft wellicht ook daarvan geen besef meer. Vraag je hem hoe het is, dan is het steevast "Goed", en dan kijkt hij weer weg, in het grote niets. Vraag je hem iets, dan verwijst hij naar zijn vrouw, zijn geheugen... hij heeft alleen nog een externe harde schijf, maar dat herinnert hij zich nog alleen op het moment van de vraagstelling. Ik heb het onzinnige gevoel dat hij nog doder is dan de zoon die wij verloren. Het is moeilijk aan een "Goede God" te geloven bij dergelijke dingen.

tot de volgende ?

't containerpark

Telkens ik het reclamefilmpje zie over de frituurolie die naar het containerpark moet gebracht worden, lopen er kriebelingen over heel mijn lijf...
In den beginne was het idee van een containerpark een voortreffelijk idee! Eindelijk was er een mogelijkheid om sloopafval, tuinafval en dergelijke naar toe te brengen, maar zo is het niet gebleven ! Het containerpark is al lang uitgegroeid tot een park met vele mogelijkheden: er is een afdeling voor elektrische apparaten, een afdeling voor klein gevaarlijk afval, een afdeling voor glas, een afdeling voor... en voor...
Kortom het lijkt er steeds meer op dat we straks met zijn allen al ons huisvuil zelf maar naar het containerpark moeten brengen.
Neem nu die frituurolie...
Volgens het filmpje moet ik de vuile frituurolie overgieten in een plasticfles, dan mijn wagen nemen en roet en CO2 uitbrakend 7 kilometer en oneffen ver rijden (en terug) om daar het flesje afvalolie af te leveren, met de bedoeling dat men er dan biobrandstof zal van maken, waarvoor wij dan ook nog eens dik moeten betalen om het in ons voertuig te krijgen, waarna wij het kunnen gebruiken om roet en CO2 uitbrakend mijn nieuwe voorraad vuile frituurolie naar het containerpark te brengen. Ik zou nog vergeten te vertellen dat het straks een stuk meer dan 7 km wordt naar het containerpark, want de kortste weg erheen zal wellicht binnenkort verboden worden voor motorvoertuigen, om het milieu te beschermen...
Ik heb het gevoel dat ik ergens iets niet begrijp in de redenering.
U ook ?
Oh ja, wij zijn hier nog bij de goeie, het containerpark is hier (voorlopig) nog gratis. In veel gemeenten (komt van gemeen) moet je daar al voor betalen ook. Dan wordt het lijstje nog beangstigender...Moet je nog betalen om er biobrandstof van te maken, die je dan dik belast moet terugkopen om... Nee, er klopt iets niet.
Waar vind ik het "groen" in dat systeem terug? Want dat zou uiteindelijk de bedoeling zijn !
Het wordt nog erger, want men houdt geen rekening met het feit dat er mensen zijn die geen wagen hebben, en die dus voor het huisvuil dat "thuishoort" (???) in het containerpark een of ander vriendelijke buur moeten vinden die dat wil doen... Natuurlijk kun je dat niet afwerken met een simpel "merci"... Je moet op zijn minst een of een paar pintjes offreren, en soms zelfs betalen. Ondertussen kun je je voorraad plastic flessen vol frituurolie rustig bijhouden tot het "eens past"...
Zou het niet veel simpeler zijn dat we die flessen frituurolie kunnen buitenzetten met het gewone huisvuil, en dat het meegenomen wordt door de ophalers ? Technisch kan het niet zo moeilijk zijn om een vat of kuip aan die grote vrachtwagen te monteren om de olie in leeg te laten druipen, waarna de lege flessen in de afdeling PMD kan geworpen worden...
Of is deze redenering te groen?

Idem voor glas... Ik zie regelmatig in andere gemeenten dat het glas opgehaald wordt. Hier niet, hier breek je de poten over de lege flesjes in de graskanten. Veel netter.

Maar ja... Wat ken ik daar nu van ?
Toen ik nog, héél lang geleden in Loppem woonde, bestond daar een systeem die er in bestond dat ieder gezin een bepaalde som betaalde voor de huisvuilomhaling. Daarvoor ontving je een aantal huisvuilzakken. Kwam je er niet mee toe, dan moest je maar zakken bijkopen. (Tamelijk duur). Maar bijna niemand moest zakken bijkopen, omdat er een ingenieus idee in zat: Een eenpersoonsgezin kreeg 26 zakken, tweepersoonsgezin kreeg 52 zakken, drie- en vierpersoonsgezinnen kregen er 78 en zo verder. Het was dus een gezinsvriendelijk systeem.
Hier niet, hier betaalt de vervuiler is het principe... Dus gaat een groot stuk van het kindergeld van jonge gezinnen naar het huisvuil. Alles ten bate van het kind... Want hier betaal je per kilo. In sommige gemeenten doet men dan nog een tegemoetkoming voor de gezinnen waar pampers gebruikt worden, en kun je deze in speciale zakken gratis of bijna gratis laten meenemen. Hier niet. Pampers worden meegewogen.
Eigenlijk verwonder ik me er over dat er niet nog meer zwerfvuil is !

Ik vraag me af wat de mannen en de kleine vrachtwagentjes kosten aan het stad, die nu hele dagen het grondgebied af struinen om het zwerfvuil op te halen... En niet te vergeten, de uren die ze zoek brengen met het ontleden van dit zwerfvuil om te pogen alsnog de vervuiler te vinden??

Ik wil ze gratis een ideetje aan de hand doen: Plastic kun je ook maken van aardolie, dat is de laatste tijd heel duur geweest, is er geen mogelijkheid dit door te rekenen in duurdere PMD-zakken, kunnen jullie nog meer de strop toehalen, en kan het zwerfvuil weelderig tieren.

Och, ik weet wel dat niet alle zwerfvuil afkomstig is van de zo belaagde inwoners van de stad, ze krijgen hulp, hulp van de hele horden wielertouristen die ieder overbodig grammetje zo vlug mogelijk verwijderen. Dat er gemeenten zijn die her en der van die vuilnisopvangers zetten (een groot wijd net, uitmondend in een vuilnisemmer) is iets wat de vroede heren hier nog nooit gezien hebben.

Alhoewel, ik twijfel eerlijk gezegd, of die vuilvangnetten wel nuttig zijn... Ik heb ooit meegewerkt aan wandeltochten, waar de wandelaars gratis drank aangeboden kregen in plasticbekers... Wij hadden in de eerste vijfhonderd meter na de uitdeling twaalf vuilnisbakken gezet op regelmatige afstanden van elkaar... 's Avonds raapten wij dan nog honderden bekertjes op die zomaar aan de kant gezwierd waren...

Dat komt wellicht omdat de mens hier nog geen groene refleks heeft.
Hoe zou dat komen???????????????????????????????

Och, het is niet mijn bedoeling van mijn gemeente over de kam te scheren, want de meeste doen exact hetzelfde. Wellicht gaan we evolueren naar een systeem zoals in Zwitserland, waar je voor het wegwerpen van een papiertje, een kauwgum of een sigaret een torenhoge boete krijgt...
Dan doen ze het wel, maar of ze dan een groene refleks krijgen???

In de scholen willen ze dit groene bewustzijn in de kinderzieltjes inprenten. Daartoe gaan ze heel, heel ver, en prediken dat ze allen moeten vegetariër worden, en nog liever veganisten. Wellicht weten ze niet dat de dierlijke vetten die we binnen krijgen de voeding van de hersenen zijn (oude mensen die nog behoorlijk vlees eten zijn veel meer bestand tegen dementie en Alzheimer)... wellicht van daar dat ze de bal nu niet langer rechts van het doel trappen, maar uiterst links van het plein. Met andere woorden, ze doen net zoals vroeger in de colleges... Daar werden allerlei dwangmiddelen gebruikt om het katholicisme er in te stampen, met het gevolg dat oud-leerlingen van het college het grootste percentage anti-kerkelijken tellen.
Met andere woorden, het helpt niet te verplichten of door te drammen... Je moet een mens bewust maken door met hem te redeneren en hem te overtuigen met zinnige argumenten.
Als je alleen maar groen denkt, dan kom je onvermijdelijk in aanvaring met de mensen die alleen maar economisch denken, want die twee dingen lijken veelal onverenigbaar. Je moet dan ook alle aspecten bekijken, er over redeneren en het afwegen tegen elkaar, kijken naar de korte termijn, maar ook durven kijken naar de lange termijn. Gewoon, redeneren over het geheel der dingen. Dan hoef je niet de vijand te zijn van de economisten of van de groenen, dan kun je veelal de ideeën verzoenen, en wellicht het groen als economisch element laten meetellen.
Ook moeten we veel meer investeren in het houdbare der dingen. Een klein voorbeeldje, indertijd werden de woningen van zeer vooruitstrevende mensen geïsoleerd met Isomo (piepschuim) of men spoot de spouwen vol met een soort isolerend schuim.
Het stond buiten kijf dat dit goede isolatoren waren... alleen, als je nu kijkt in de spouw van die muren waar men isomo of dat spuitschuim in aanbracht, dan is er niets meer van terug te vinden. Waar is het naartoe ? ?? Opgelost... In wat ? En waar is dat naartoe ? Was dit schadelijk ?
Dus nu gebruiken we geen piepschuim meer voor isolatie, maar is dat wat we nu gebruiken voldoende uitgetest ? Geeft het geen dampen af die schadelijk zijn?...

We hebben jaren horen zweren dat een gsm niet schadelijk is, nu luidt het plots heel anders. We hebben jaren margarine met linolzuur moeten eten, nu plots blijkt het slecht, en we kunnen dit lijstje eindeloos lang maken, suiker, aspartaam, bewaarmiddelen, poetsproducten... te veel om op te noemen. Eerst worden ze hemelhoog geprezen en een hele tijd nadien blijken ze de oorzaak te zijn alle soorten onheil.
We zijn, om het voorzichtig uit te drukken, veel te gehaast om voorwaarts te stappen op de ladder van de vooruitgang...Zonder na te gaan of we wel de juiste stappen zetten... Met alle nefaste gevolgen vandien. En dan krijgen we jarenlange discussies of het nu ecologisch beter is om de lijken te verassen of te begraven, en ga ook dat lijstje maar af...
We stappen niet vooruit, we hollen...blindelings...

tot de volgende ?