gedonder in de glazen

en buiten ook. Heeft het bij u ook zo gedonderd vannacht ? Voor ne keer dat ik goed aan 't slapen was, vinden ze het hier boven nodig om te beginnen bowling spelen !
Anny het bed uit om alles wat een stekker heeft uit te trekken, de hond zat te beven dat het niet schoon meer was, en zijn halsketting rammelde lichtjes in beeftempo mee...
Het knetterde nogal ! Maar erg lang heeft het gelukkig niet geduurd, of...ik ben toch weer in slaap gesukkeld...

Gisteren bij de oogarts... Na mij kwam er nog een man in de wachtzaal zitten, en uit het gesprek (jaja, een die kost klappen!) bleek dat hij ook een rondzwevend gescheurd netvlies had, en het was al 3 (drie!)keer vastgelegd met een laser... Dus dat helpt ook maar zo en zo !
Toen het aan mij was, moet je eerst in twee machines gaan zitten kijken, een waarin je moet kijken naar een luchtballonneke dat daar hangt te hangen op het eind van een lange autoweg, en in het tweede machine "niet schrikken" blazen ze recht in uw oog... Dat laatste is om de druk te meten, dan weet ik, maar wat dat eerste doet ???
Dan moest ik in "de" stoel gaan zitten, zetten ze zo'n stom brilleke op je neus, en trekken de oortjes aan opdat je dat brilletje niet zoudt verliezen, en beginnen je dan te doen lezen met allerlei diverse glazen in... Vroeger was dat een grote verlichte bak, en wees de oogmeester de rij aan die je moest lezen, nu blijft hij netjes bij je staan, en via afstandsbediening brengt hij licht in het gewenste lijntje... Praktisch, dat wel, maar het is veel killer en afstandelijker...
Het bleek dat mijn bijziendheid verbeterd is, dus moet ik minder straffe glazen hebben om in de wereld te kijken (wereld achter de maïs)... Maar te zelfdertijd mag ik nu niet meer lezen door gewoon mijn bril op mijn voorhoofd te schuiven en "met zonder" bril te kijken, nee, nu moet ik ook een leesbril dragen... Ik ben dus verziend en bijziend te zelfdertijd. Oud worden hé !
Hij wilde mij dat bezorgen in één glas, maar ik heb hem vriendelijk bedankt ! Ik heb al eens glazen gehad waarvan de onderste helft diende om mee te lezen (alsof ik mijn bril uitdeed) maar ik kon 's avonds niet meer in mijn zetel liggen om naar de tv te kijken... Als je op je zijde ligt, heerlijk lui, met je hoofd op een zacht kussentje, dan ligt je hoofd scheef, dus dan kijk je met je ene oog door het stuk voor ver en met het andere oog door het stuk voor bij en dus zie je niets ordentelijk ! Ik prefereer mijne zetel boven het "gemak" van varioglazen. Dank u .

Dus mag ik om twee nieuwe brillen... Van moeder moet ik ne keer ne nieuwe montuur nemen ook, want aan den diene zitten al twee nieuwe tremen ! en vermits ik een gehoorzame jongen ben. Bovendien zag ik juist in de krant dat er heel de maand solde is in de monturen ! Hebbekik chance !

Volgens de dokter kwam het bleiten voor de tv van het feit dat mijn glazen veel te straf waren. Hij heeft me waarschijnlijk horen babbelen met die man met zijn zwevend netvlies, want hij heeft er met geen woord meer over gerept, en ik ook niet - na wat ik hoorde ...

Het boek (een omnibus) van Claes is uit... Er was zelfs een boek in wat ik nog nooit las. Het was toch een pracht van een verteller ! In het laatste boek vertelde hij dat hij ooit Camera Obscura ontleende aan de bibliotheek van het patronage, en het stond nu nog in zijn bibliotheek (allee, op het moment dat hij dat boek schreef hé!)... Ik ga dus nu beginnen aan camera Obscura, het boek waarover ik ooit moest leren, maar nog niet heb gelezen... Volgens Claes heeft dat boek hem humor geleerd...

De stapel naast mijn bed mindert stillekes...maar ik heb nog drie grote bananendozen vol met boeken die ik nog moet beginnen...onder meer al die nobelprijswinnaars van lang geleden, toen ze nog schrijvers verkozen die konden schrijven en niet schrijvers met een politieke boodschap zoals ze nu - naar mijn gevoel- meestal nemen... Ik denk van dat pak te beginnen met Rudyard Kipling, een schrijven waarvan iedereen de vele afgekookte en uitgekookte, verromantiseerde versies kent van Mowgli... maar het echte boek is bijna volledig verdwenen in de nevelen der tijd. Zo heb ik nog boeken gekend, waarvan ik eerst een "moderne" (lees van vlees ontdaan geraamte) van boeken las, en pas later het echte boek bij toeval in handen kreeg, en vol verbazing moest vaststellen hoe mooi het was en hoezeer ze het verketterd hadden. Och, ik weet het wel, de jacht van het leven laat niet meer toe dat je een halve bladzijde tijd moet verliezen aan de couleuren en dreigende vormen der wolken in het hemelgespansel, maar het kan toch mooi zijn ! Geef toe, we lezen dergelijke ontboezemingen met graagte als het poëzie betreft, maar niet meer in een roman...Er is maar één conclusie mogelijk, de boeken van vroeger waren veelal veel poëtischer...
Heb je al eens bemerkt dat de oude sch voor de s klank in dergelijke woorden bewaard is ? Poëtischer... een stukje nostalgie ?
Ik heb hier nog pakken boeken met die oude spelling, boeken die ik tegen de zin van het onderwijzend personeel bleef verslinden, en nooit ofte nooit last van had. Bijna in tegendeel, het was een bron van bijna vergeten woorden, die toch zo schoon kunnen zijn, en zoveel meer vertellen dan de huidige... Geef toe, een man die in een spreekhoorn zit te roepen is toch veel leuker dan die peet uit het reclamefilmpje die staat te brullen in een sterkuitvergrote gsm... Mijn vader viel over het portatiefke, en ik over al die afkortingen, gsm, gps, tv en noem maar op...wij knabbelen zelfs aan de tijd in onze gewone spreektaal. Misschien moesten we wat meer hebben van de Duitsers met hun fernseh en van de Fransen met hun courriel, en de dingen een oervlaamse naam geven, een naam die ook zegt wat het is en waarvoor het dient! Maar ik weet dat het er niet zal van komen... We leven in een wereld waar de allesoverheersende commercie in het engels gebeurt, en dus adapteren we allerlei engelse termen en afkortingen in ons taalgebruik. Bijna alle jongeren kennen nu een mondjevol engels, en vinden het frans een verderfelijke taal... Ik zit me ergens, heel diep van binnen, een beetje te verkneukelen dat er steeds meer en meer handel komt met China, en er steeds meer en meer stemmen opgaan om chinees te leren... Binnen x tijd hoor je dan ongetwijfeld mensen praten dat ze last hebben met de afstandsbediening van hun I-tseng-mi, omdat de sangwefan niet aangepast is...
Ik hou van talen, ik ben verliefd op taal, en mij stoort het niet dat we vreemde woorden opnemen in ons taalgebruik, maar ik loop echt ongelukkig met al die afkortingen, waarvan de meerderheid niet eens de woordbetekenis weet...Ik ook in veel gevallen niet. Kan het echt niet meer met woorden die zeggen wat het is ? Is een meeneemtelefoon niet duidelijker dan een gsm, en eentje met computerfuncties niet duidelijker dan een iepot (i-pod) ?
Ze doen met taal een beetje als met sommige gebruiksvoorwerpen...daar geeft men soms ook van die absurde vormen aan, die het gebruik helemaal niet bevorderen. Ik zag ooit een telefoon in de vorm van een pantoffel. Leuk idee om je pantoffel op de kast te zetten...
Het mag allemaal van mij, ik kan het toch niet tegenhouden, maar geef toe, het is kil, het is koud en het zegt niet meer wat het is...en was het woord nu niet ontstaan uit noodzaak te zeggen wat het is ? We maken nu al werkwoorden van afkortingen ! We imisimmen (officiëel msm-en), en we google-en en ga zo maar door.. Sorry, maar dat is taalverkrachting, dat trekt er niet meer op.
Is het nu zoveel meer werk om te zeggen : zoek het op met Google? Komt het echt op die paar milliseconden ?
Ja, ik weet het, ik word oud...maar heb je al eens gezien hoe ze de laatste tijd onze taal helemaal in het verdomhoekje werpen met die sms-taal ? Het woord taal is al misplaatst ! het zijn allemaal absurde afkortingen die dan ook nog uit verscheidene talen dooreen genomen worden, en die voor een neofiet en voor de ouderen totaal onbegrijpelijk zijn. Het erge is dat er tegenwoordig al kinderen zijn die dergelijke "woorden" gebruiken in hun geschreven teksten !
Sorry, niet voor mij... Als ik zoiets krijg op mijn meeneemtelefoon, dan antwoord ik er niet op, en beschouw het als niet ontvangen. Ik acht mezelf te goed om te antwoorden op msf ff ly en dergelijke ondingen, die ik trouwens ook niet eens allemaal kan ontcijferen. Voor de liefhebbers van dergelijk bargoens, er bestaat eergens op het grote wijde internetweb een woordenboek (Wat is er in een naam !)van dergelijke ondingen...
I ga stppn (nee niet stappen, stoppen, oen !)

tot de volgende ?

't regent (nog) niet...

Wij zitten hier nog steeds te bibberen onder invloed van de klimaatsverwarming, jullie ook ?
Ik zag bij het opstarten dat dit mijn 888° blog is... Aan mijn tellerke zie ik dat er meer dan 3000 blogjes gelezen werden door meer dan 2500 lezers, en dat allemaal sinds half maart... Ik mag dus rustig stellen dat er sinds het ontstaan van mijn blog wellicht 10.000 lezers gepasseerd zijn langs mijn dommigheden. Ik voel me beroemd, het colleke van mijn Tshirtje begint plots te spannen. Tedju, ne mens zou er hooveerdig van weurren...

Vanavond om 18 uur moet ik bij de oogarts zijn, ik heb nog altijd last van mijn "spook", het is het netvlies dat losgescheurd zou zijn, en rond dwaalt in mijn oog. Dat maakt dat ik om de haverklap met mijn ene oog door dikke mist zit te loeren, en dat vermoeit mijn ogen zozeer dat ik 's avonds zit te bleiten voor de televisie, en 's nachts mijn ene oog moet dichtknijpen om nog te kunnen lezen in mijn boek... Als ik dan 's avonds toch eens probeer te lezen met mijn twee ogen, en er hangt op dat monument justekes geen mist voor, dan zijn mijn armen te kort om mijn boek op de goeie afstand te houden...'s morgens is dat niet het geval, dan kan ik, op de niet-mistige momenten wel lezen... Ik denk dat het dus niet mijn zicht is, maar de vermoeidheid door die mist... Nu, we zullen zien (allee 't is te hopen hé!).

Ondertussen heb ik hier moeten bellen en telefoneren over de familiale verzekering van tanteke... Er was een aangetekende brief gekomen dat ze de premie niet had betaald, die aangetekende brief was verstuurd naar haar woning, en dus onbestelbaar. Ik kon hem niet krijgen want hij was op tantekes naam... Na lang gezaag en geklaag werd hij dan doorgestuurd naar de home, en toen ik er daar naar vroeg, was hij er niet aangekomen...Terug naar de post van Zingem, hij lag nog daar, men was het blijkbaar "vergeten"... Toen ik de brief eindelijk in mijn bezit kreeg, was ik buiten datum om te reageren... dus bellen naar de verzekeringsmaatschappij, Fortis...Maar ik moet eerst nog iets anders vermelden, tante is bij Fortis als bank, en heeft er ook verzekeringen, dus ik gebeld naar de bank, en daar bleek de familiale polis betaald... Na x aantal telefoontjes naar de verzekering over en weer bleek dat tante..... maar liefst twee familiale verzekeringen had, één bij Fortis en een bij Fortis AG, en de verzekeingen waren ook ieder bij een verschillende afdeling... Enfin, mij is beloofd dat het in orde komt, en dat alletwee de verzekeringen zullen afgesloten worden, want tante is verzekerd in de home zelf (dat is dus de derde verzekering)
Ik vraag mij af wat er zou gebeuren als ik me niet van haar besognes aantrok ? Maar plezierig is het niet, ik kan het je verzekeren. Wat voor gekke histories ik al allemaal heb moeten regelen !!!
Enfin, misschien verdien ik op die manier toch nog een klein achterafhoekje in de hemel...

Voor het moment zit Anny stillekes te luisteren naar de regionale berichten op AVS (tv), en straks zal de radio stillekes mogen spelen...want, de tweeling is vanmorgen om 6 uur hier weer in hun beddekes gedropt...Veerle heeft de vroegen.

Deze namiddag nog naar tante met de berg wasgoed (ze moet weer meer dan eens "lek" geweest zijn), en dan naar de oogarts. 't Zijn drukke tijden ! Soms zit ik mij af te vragen: "Hoe deed ik dat vroeger ?" en dan lijkt het mij, hoe drukker een mens het heeft, hoe meer hij kan doen, en hoe kalmer en rustiger het leven voortebt, hoe drukker je doet... Dat zal ook wel te maken hebben met het verouderen. En wellicht ook met mijn ziekte en al die medicamenten. Ik voel me telkens ik in de wachtzaal zit bij een of andere dokter meer en meer als een uniek exemplaar ! Iedereen zit daar te zuchten en te blazen, naar zijn uurwerk te kijken, proberen de wijzers wat vlugger te doen gaan?, en ik zit daar op mijn gemak, rustig...Ik heb geleerd in al die jaren om geduld te hebben. Heel mijn leven is nu een oeverloze zee van tijd, en of ik die nu doorbreng in de wachtkamer van een dokter of ergens anders...mij om het even, ik trek me terug in mij eigen wereldje, in mijn vele herinneringen en overpeinzingen. Ik zal toch iets van een filosoof hebben.
Mijn groot geluk is dat ik mij nooit verveel, zelfs als ik niets doe, zit ik nog bezig, al is het maar in mijn fantasie. Ik denk soms dat er ergens in mijn bovenkamer een raam is met spioenetjes. Wellicht zal dit voor vele jonge mensen een totaal onbekend iets zijn, maar als ze eens door een oude stad wandelen, laat ze dan eens kijken naar de ramen van die oude huizen, en nu nog vind je soms enkele van die oude spioenetjes terug, juist aan de rand van het raam, op de zijkant van het raam op de muur, een schuin geplaatste spiegel, waardoor de eigenaar onzichtbaar de straat en vooral zijn voordeur kon beloeren...
Ik denk dat er in mijn geesteskamertje zo een spiegeltje is, die mij toelaat ten allen tijde een ongeziene blik te werpen op de wereld die mij niet ziet... Zo'n beetje als rustig een terrasje doen en zitten kijken naar de mensen die voorbijkomen. (Heb je die gezien? moest ik zo'n kromme benen hebben deed ik toch een lange broek aan..)
Maar dat geestesoog kijkt anders, verder, creëert zelf zijn wereld, waarin je telkens en telkens weer kunt ronddwalen in een onuitputtelijke voorraad fantasie. Wat kan het mij dan schelen dat ik hier zit of in een wachtzaal...
Ik heb wel een beetje altijd dat vermogen gehad... Als ik in de file stond met mijn auto, dan zat ik mij nooit druk of zenuwachtig te maken, in tegendeel, dat was voor mij op een of andere manier een rustpunt, en ik herinner me nog dat Oscar Lamon die met me meereed zich kwaad maakte omdat ik zo kalm bleef... "We gaan te laat komen!" "En als we ons zitten op te jagen, zijn we er dan rapper?" "Grommelgrommelgrom"....
Misschien dateert dat vermogen al van in de tijd dat ik als kind zo vaak ziek thuiszat...

Mijn verste herinneringen hangen ook daaraan vast... De zusterkes van het Wit-Gele Kruis moesten mij om de drie uur, dag en nacht komen een inspuiting geven... De ene, een Maria ? kon heel goed pikuren geven, je voelde het amper, de andere kon het niet zo goed, en wist het van zichzelf, en die bracht dan een snoepje mee, een spekke... Het was het hele prille begin van de antibiotica, de peniscilline, waarvan men naderhand vaststelde dat er toch wel enkele bijwerkingen aan zaten... Ik heb me dikwijls afgevraagd of mijn huidige letsels niets te maken hebben met die overmatige toediening van peniscilline... Niet dat het er iets toe doet, want zonder die pikuren was ik allang niet meer, werd ik geen twee jaren oud. Nu ben ik al zo oud dat ik het verleden begin te koesteren.

We leven in bijzondere tijden! Enkele generaties terug was een man van veertig een stokoude vent, nu is de gemiddelde levensduur aan het groeien naar de tachtig toe... We kunnen spreken dat we geluk hebben nu te mogen leven, maar soms denk ik wel eens dat we nu onze volle tijd moeten uitzitten... Dat denk ik vooral sedert het langzaam uitdoven van ons moeder... Ik hoorde haar zo dikwijls zeggen dat ze haren tijd had gehad, dat het genoeg was geweest... Ik begin dit beter en beter te begrijpen... Nu kan ik mij nog een beetje nuttig maken, voor tante, voor de kinderen en om op de kleinkinderen te passen en zo, maar stillekes mindert dat meer en meer, en ik denk dat je op een moment jezelf alleen maar lastig voelt zijn... Ik heb dat gevoel nu al, meer en meer, als ik Anny zie het werk doen dat ik eigenlijk moest doen maar niet meer kan, als ik een van de kinderen moet vragen om eens dit of dat te doen, als ik verga van de goesting om nog eens naar mijn geboortestad te gaan en het niet meer kan...en als ik er ene hoor zeggen "je moet eens kijken naar die loebas die zijn vrouw laat sleuren..." en ik weet dat ik dan die loebas ben.

Maar er zijn goddank nog vele mooie momenten, momenten van plezier, momenten van trots over wat je kinderen doen, momenten van echt diep genot als je kleinzoon naast je zit te vissen.
En dan is het leven mooi, en mag het nog heel lang duren...

tot de volgende ?

Ste Amelberga verdrinkt !

Al heel de morgen is 't aan regenen dat het giet, zonder genade !
Er zullen dus wellicht veel minder paarden zijn, en ook veel minder feestvierders, alhoewel de echte matersen zich niet laten kennen door een regenbui van 12 uren... Zo vlug als ze van buiten nat worden, des te vlugger gieten ze hun binnenste vol !
Gelijk hoe, Ste Amelberga is een natte bedoening, alhoewel de regen een spelbreker is en blijft.
Toen wij hier kwamen wonen vertelde Gilberte ons dat het nog nooit ofte nooit geregend had op Ste Amelberga... 't Zal dus met mijn komst te maken hebben dat ik al vaak regen zal op de feeste.

't Is in ieder geval jammer, een dergelijke eeuwenoude traditie verdient beter, 't zou inderdaad altijd mooi en schitterend weer moeten zijn, zon op de dampende paardenlijven, en dorstig weer ! Maar ja, we hebben het niet altijd zoals we het willen, zelfs de heiligen krijgen niet altijd goe weer op hun Feeste...

Het is nochtans een heilige met vele werken op haar naam, ze kon water halen in een stramijne (een vergiet) en stak de Schelde over op de rug van een steur, om er maar enkele te noemen. Maar vooral de eerste zegt me iets, en nu dreig ik ook dat punt van mijn geloof te verliezen: Als je water kunt houden in een stramijne, dan moet je toch ook de wolken kunnen dichthouden? Maar ja, mijn geloof is ook maar het geloof der kleine zielen...

Wat erger is, het risico op vallen van de paarden in de bocht aan de kerk is veel groter op die natte kasseien dan anders, en we zagen al eens een ruiterinnetje wegvoeren... Hopelijk is er vandaag niets gebeurd ! Sedert dat accident komen de stadsdiensten wel zand strooien in iedere bocht, maar niettemin hebben wij al nu en dan een paard zien schaverdijnen over de kasseien. Je moet dan het volk zien achteruit deinzen, als er zo een paard hun richting uitschuift ! Of als er een paard door de drukte en het lawaai plots begint te dansen... Maar een dergelijk ongeluk is bij mijn weten nog nooit ofte nooit gebeurd. 't Moet dus toch een grote heilige zijn.

Ondertussen blijft het maar zeiken...

Ik heb voor Ewoud al een paar lijntjes gemaakt, en ze gemonteerd op de oude manier, met een elastiekje, om het hem iets makkelijker te maken...Hopelijk krijgt hij nu geen knoert van meer dan twee kilo aan de lijn...anders is de lijn exit... Ik heb ze gemonteerd met een extra klein haakje, zodat hij zich kan toeleggen op de massa's kleine bliek en kleine karper, dan is de vangst bijna honderd procent verzekerd... en kan zijn enthousiasme alleen nog toenemen. Maar ja, eerst moet het weer weer worden... want nu is 't weer geen weer... ;-)

Gelukkig dat ze ons voortdurend herhalen dat de wereld aan het opwarmen is ! Toen ik vanmorgen de chauffage eens aanstak om warm water te hebben, sloeg meteen ook de verwarming aan. Ik heb een halfuur staan klappen tegen dat ding, maar hij bleef branden en draaien, hij trok er zich niets van aan dat ik hem zei dat heel de aarde nu warm was ! Stomme chauffage, wil nooit iets geloven van mij !

Vandaag zijn we kindervrij... Veerle moet niet gaan werken. Morgen zal 't wellicht weer andere koek zijn. Gisteren ging ik enkele boodschappen doen, en Kimberly ging mee met haren opa... In de melkerij is nog een winkeltje, en daar haal ik mijn yoghurt en wat kaas. Plots vroeg Kimberly "Opa, is dat hier duur?" Meteen was het doodstil in de winkel, en iedereen hield de adem in om het antwoord van Opa te horen... " Ja, kind, 't is daarom dat opa naar hier komt, omdat het zo duur is" knipoogde ik, en iedereen stond te grinniken incluis de verkoper achter de toonbank. Kimberly lachte ook, ze had het knipoogje gesnapt... Vandaar ging ik naar het gazettenwinkeltje om eens te zien of mijne "Quest" er nu nog niet was, en een deemoedige madam bekende haar schuld... zij had in plaats van de oude niet verkochte nummers terug te sturen het pak nieuwe teruggezonden aan de uitgeverij... Geen Quest deze maand... Ewoud zal kwaad zijn ! Madam integendeel was mij dankbaar, ze had de zaak kunnen rechtzetten met de uitgeverij en scheurde haar kleren niet aan de zaak... dank zij mijn gezaag was haar frank gevallen.

Ondertussen zie ik hier aan mijn raam de eerste paarden al weer naar huis rijden. De ruiters zitten er op. (Soms hangen ze meer dan zitten, maar de regen heeft de dag schromelijk ingekort !)

Toen ik nog fit en gezond was, en ook naar de feeste ging, werd ik eens zo vaak getrakteerd, dat op een gegeven moment er een gans tafeltje vol pinten stond voor mij... Ik ben ze dan maar beginnen uitdelen, want dat, dat kon ik ook niet meester... zelfs niet in mijne glorietijd. Het grote voordeel van de feeste is, dat je er te voet naar toe gaat en te voet terugkeert... De weg te voet terug is gewoonlijk heel wat langer.
De feeste begint eigenlijk al de avond tevoren, met het verwelkomen van de trommelaar, de nar en de fluitist... Met kanonschoten en muziek, en daarna het binnenduiken in een of andere herberg. Op zo'n avond zaten wij ook te pintelieren, toen Roman, de baas van de brouwerij daar ook binnenkwam en begon te trakteren, Louis Baeke deed niet onder, als aannemer, en wij zijn op de duur moeten vluchten om niet helemaal te sneuvelen. 's Anderendaags hoorden wij dat Louis zijn auto niet meer had teruggevonden, en ze hadden hem moeten uit zijn bedde bellen om hem uit de weg te zetten voor de paardenommegang... Louis moet er dus straal langs gepasseerd zijn, zonder de auto ook maar te zien... Ondertussen zit Louis al lang en breed rijstpap te eten met gouden lepelkes, en kijkt wellicht met veel plezier naar beneden naar de jaarlijkse zatte bedoening ter ere van een heilige Amelberga...

Ik ga stoppen, de regen is ook gestopt !

tot de volgende ?

Wasberen en weermannen

Het zal wel aan mij liggen, maar ik voel altijd iets kriebelen bij het horen van dergelijke benamingen...
Een WAS-beer, wat is hij nu ? Een WEER-man, wat was hij tussen die beide man-periodes in ?
Tegenwoordig hebben we zelfs WEER-vrouwen, en dat lijkt mij technisch gezien nog veel moeilijker...
Maar ik geef het grif toe, het is alleen mijn onhoudbare kriebel voor woordspielerei die me deze bedenkingen telkens weer doet maken... Ook als ik zit te luisteren naar het nieuws, soms zelfs naar heel droevige en intriestige berichten, zit ik dan inwendig, tijdens de geraaktheid van het zwaarmoedige bericht nog ergens diep in mij te grinniken met een woord of een zinswending. Zo vind ik de verwarring in onze taal over de gijzelaar ook leuk. Geen mens weet op het eerste moment of het de dader of het slachtoffer betreft... De man die zichzelf opblaast, zie ik voor iemand aan met een wel heel straffe asem.
Ook leuk vond ik de vermelding over dat accident in Zuid Frankrijk, waar een busje in een diepe gracht reed, met één dode tiener, één zwaargekwetste en diverse lichtgekwetsten, waar men quasi heel toevallig vermeld dat de chauffeur niet gedronken had... Wellicht dat hij daardoor??? Want het lijkt wel een abnormaal iets een chauffeur te vinden die niet gedronken heeft !
Lijkt wat op het mopje van de man die na de jaarlijkse statistieken over de ongevallen op de weg concludeert: "Er zijn maar 14 % van de verkeersongevallen op de weg met dronken chauffeurs, dus kun je beter zat de baan op gaan...
Hoe kom ik aan die wasbeer ?
Wel, er staat een bericht in Het nuusblad dat de wasbeer aan het oprukken is. (In gesloten gelederen...?). Wasberen, nog een exotische indringer !!!, blijkt een gevaarlijk beestje te zijn die er niet voor terugschrikt om vogeltjes, vogeleieren en eekhoorntjes op te eten... Bovendien zitten in de uitwerpselen van veel was beren een soortement spoelwormen die hersenletsels kunnen veroorzaken bij kinderen.
Het is dus duidelijk dat het veel veiliger is onze inlandse (?) vossen te hebben, die eten alleen vogeltjes, eieren en eekhoorntjes, maar, maar! en dat is het grote verschil ! vossen klimmen niet in bomen om ook eieren daar zo hoog boven de grond te roven... Vossen hebben niet die spoelwormen, maar zijn wel nu en dan brengers van de honsdolheid... Of je kunt rustig kiezen tussen de pest en de cholera... Alleen, er is geen keuze ! De vossen zijn hier al (op natuurlijke wijze naar hier gemigreerd, met chipjes in de oren en al) en de wasbeer komt in gesloten gelederen ook deze kant uit !
Als de vos de passie preekt, dan is het niet genoeg een draad rond je kippen te zetten, je moet ook nog een draad in de grond steken, anders komen de vossen gewoon onder de draad door. Als de draad niet te hoog is, jumpt hij er ook wel eens over... Niet zo met de wasbeer, die kan veel beter en vlugger graven dan de vos, maar bovendien klimt hij overal over ! Dus binnenkort moeten we onze kippen in een soort kooi laten lopen, veilig voor allerlei nieuwe gevaren...
De wasberen zouden afkomstig zijn uit Duitsland, waar men ze voor de tweede wereldoorlog heeft uitgezet als nieuw wild voor de herren jägers...
Nu echter zijn de tijden veranderd, het past niet om exoten los te laten op onze natuur (dus weg met de fazanten, de konijnen en heel veel andere beestjes), maar bovendien, een dat ze er toch zijn behoren ze, zoals alle beestjes tot het sanctuorum, het onaanraakbare, de hoogverhevenen, en de boven alles beschermden !
De kinderen leren het op school, en zelfs een vlieg sla je niet dood, maar vraag je vriendelijk of hij of zij niet liever buitenshuis wil gaan ambetant doen. Een muis vang je in een val waarin het beestje levendig blijft, en dat ga je hem uitzetten (bij de buren ?)... Een mug mag al eens bijten want anders kan ze geen eitjes leggen... Zelfs als ze thuiskomen met luizen, dan mag je die niet dooddoen, maar verwijderen...
Ik heb heel wat moeite gehad om ze te leren vlees eten, want die beestjes...
Dus is ook de vos en straks de wasbeer deel van deze onschuldige diertjes, en zal Gaia en Peta straks veel misbaar maken als er toch eens jacht op gemaakt wordt wegens te veel overlast. (Vorige zomer was er in Horebeke (Voor de maïs zag ik het kerkje hier voor me staan) overlast, en de burgemeester gaf toelating tot het afschieten...-Groot misbaar, de beestjes zaten op dat moment met onschuldige jongskens !-)
(Het is louter toeval dat de voorgaande zin eindigt met het symbool van een knipoog !)
Ik zal, en nu hopelijk voor de laatste maal, herhalen dat de predatoren in de al zo fel verzwakte fauna er net te veel aan zijn, en niet een hersteld evenwicht veroorzaken, maar het einde bespoedigen !)

Het is een feit dat we met de neus op de feiten, geleerd hebben dat het gevaarlijk is om uitheemse dieren en planten in te brengen in onze natuur... Denk maar aan de konijnen in Australië, die allemaal voortkomen van 6 (zes!) uitgezette exemplaren !, minder bekend, maar niet minder dramatisch was de woeker van de opuntiacactus in dat zelfde land, waar men dan de natuurlijke vijanden van de cactus invoerde, die dan weer ook andere planten aanvraten, en men dan de natuurlijke vijanden van die natuurlijke.... een ramp tot en met... In Afrika voerde men de nijlbaars in in een groot meer (Victoriameer als ik me goed herinner) omdat dit een vis was met veel vlees aan, maar het beest vrat al de andere vissen op, en het meer was bijna dood...
Het is gevaarlijk, maar het is ook onomkeerbaar, en het baat niemand om ze dan ook nog eens te beschermen.
Ik denk niet dat er iemand is die het leuk vindt om de beestjes te doden, en als er al iemand is, dan hapert er iets aan...Maar we zijn deel van de natuur, en eten nu eenmaal ook vlees, dus hoort het doden van beestjes er nu eenmaal bij... En dat Gaia dan stelt dat we eerst de beestjes moeten verdoven vind ik onzin, want dan krijgen wij uiteindelijk ook de verdoving binnen! Men moet de dieren niet martelen en op wreedaardige manier doeden, men moet het op een deskundige en zo pijnloos en snel mogelijke manier doen, maar niet met verdovingsmiddelen die dan in onze voeding terecht komen!
Ik heb al gesteld dat dit een luxeprobleem is, in de tijd dat we hier minder hadden, was er niemand die zich ook maar één moment zorgen maakte over het doden van een konijn... het was eten ! Nu zijn er die niet willen eten van die mooie zachte beestjes... Mochten ze honger hebben, ze zouden wel eten !
Dat diezelfde mensen zonder verpinken naar een documentaire kijken hoe een kudde leeuwen een zebrajong "slaat" en dan nog levend, uiteen scheurt, en dat mooi vinden, dat kan er bij mij niet in... Ook daar wordt gedood, ook daar met de bedoeling te eten, en daar doet men het niet net en sec, maar dat is dan goed...
Nee, het is natuurlijk, net zo natuurlijk als wij vlees eten, en dus moeten doden... En het is alleen aan ons "verstand" te danken, dat wij dat willen doen op een zo pijnloos mogelijke manier...
Ik heb het gisteren gezegd, wij zijn nog te veel dier om mens te zijn, en te veel mens om nog dier te zijn... Vandaar ons wanhopig zoeken naar het hogere, ook in het slachten van een varken.

Misschien heb je al gezien dat er tegenwoordig zo dikwijls commentaar onder mijn blog staan, en als je dat hebt aangeklikt, uit curiositeit, dan zul je vastgesteld hebben dat ze bijna allemaal van ene Happy Turf zijn... een Nederlander, die ook mijn blog ontdekt heeft, en zelf ook blogt... Op een heeel andere manier, maar ook vlot en soms heel spits geschreven. Voor wie eens wil kijken naar zijn gewrochtsels: http://happyturf.blogspot.com/
Ik vermoed dat je het adres zult moeten noteren, dat er in een blog geen link-systeem zit, ik ben het niet zeker, maar als je lui bent (zoals ik), je kunt ook het adres meteen overtypen in de adresbalk van je browser, en pas er naar klikken na het beëindigen van het lezen van mijn literaire uitspattingen... (Allee, als je het de moeite van het lezen vindt...)

Momenteel is het nog niet aan het regenen, maar het ziet er naar uit dat het niet lang meer "droog" zal blijven. Het is koud en kil buiten, echt juliweer !

Morgen is het St Amelberga ! Dé Feestdag bij uitstek van Mater ! Trommel en fluitje en de nar zijn al aan de deur geweest om ons uit te nodigen op "Het Feest", en morgen is het zo ver ! De grootste ruitersomgang van uren in de omtrek heeft dan weer plaats ! Vroeger deed men drie ommegangen, een op stap, een in draf en een in galop, met alle paarden en koetsen en karren achtereen, maar er zijn er tegenwoordig zoveel dat dit niet meer kan, en men deelt de aanwezigen in in drie groepen of meer, en dus krijg je nu negen toertjes of meer te zien van al die paarden rond de kerk. Eerst is er nog de lange ommegang door de velden, maar dat zie je maar als je toevallig op dat pad woont, want iedereeen die maar wat te been is staat dan op de plaats, om de ommegang te zien en om nadien alle herbergen met een bezoek te vereren... De ruiters zijn dan meestal heel content dat een paard zijn weg alleen weet te vinden, want ze zitten er wel op, maar meer is er niet meer bij...
Het is een feest dat al honderden jaren bestaat, telkens op de naamdag van de Heilige Amelberga... Het maagdeken dat begeerd werd door Karel Martel, wiens naam Martel komt van het franse Marteau, Hamer...Dat was geen toeval, want de hamer was het symbool van zijn geloof, de hamer van Donar ! De god die daar toen nog heerste, en Amelberga was kristen...De hamer tegenover het kruis! Dat het kind uitgespeeld werd in het bekeringswerk lijkt ons nu absurd, maar was toendertijd heel hoge politiek !
Pas later, bij Clovis kwam hier het Christendom als godsdienst officiëel binnen... en het duurde nog eeuwen voor de oude godsdiensten volledig uitgeroeid werden...
Eén van de middelen die daar bij gebruikt werden, is het inschakelen van de oude heilige plaatsen in de nieuwe godsdienst... Eén van de gekendste voorbeelden is de kathedraal van Chartres, daar werd een oude Godin vereerd, en men plaatste er op de zelfde plaats een kapel ter ere van de heilige maagd, ook, net als vroeger een dame met een kindje op de arm...
Zo werden ook talrijke bronnen die toegewijd waren aan een of andere oude god of godin gechristianiseerd, en wellicht is onze St Amelbergabron er ook zo eentje...
De overwinnaar probeert altijd die zaken te verdoezelen, zodat we slechts hier en daar, bijna bij toeval, te weten komen dat het zo of zo is gegaan... Onze oude pastoor, Georges Van Hoolandt heeft een boek geschreven over de geschiedenis van Mater, en verhaalde ook over de geuzen die hier ooit woonden... In Horebeke is er altijd een kleine groep protestanten gebleven, eerst verborgen in de bossen, later als een zweer op het katholieke omliggende... (Zo bekeek men het eertijds!), maar uit de cijfers van de oude registers der kerk bleek dat Mater ooit ook bijna volledig protestants is geweest ! Wij hebben het nooit zo geleerd, maar blijkbaar waren onze gewesten veel meer en veel dieper "aangetast" door de nieuwe leer dan ze nu willen bekennen, en de Spaanse bezetter zal wel heel hard hebben moeten optreden om die hardleerse vlamingen weer op het "rechte" pad te krijgen !

Misschien interesseert u dat geen bal, maar ik vind het heerlijk om in de geschiedenis te snuffelen, en vooral om te proberen meer te weten dan er meestal maar gedrukt staat...Je moet dan dezelfde geschiedenis gaan lezen bij de andere partij(en)... en dan zal de waarheid wel ergens in het midden liggen, als het alsnog te achterhalen is... Want, de geschiedenis wordt steeds geschreven door de overwinnaar, en de overwonnenen hebben geen recht van spreken en zeker niet van schrijven...Het zijn dan ook meestal of geheime geschriften, of geschriften geschreven ver na datum, en meestal even gekleurd als de versie van de overwinnaars...
Toch is dat net de echte geschiedenis van de mens, de kleine mens, die alleen zichzelf groot vindt.

tot de volgende ?

't Giet !

Voor wie botanische interesse heeft: de maïs zie ik nu al boven mijn hortensia's uit komen, als ik me hier zit te ergeren op de groeiende groene muur.
Voor de groene jongens, die steeds maar door zitten te keffen tegen biotoopvreemde inbreng, bijna al onze geteelde dinges zijn van vreemde origine... Maar voor de maïs heb je mijn zegen.
Het is (weeral) aan 't gieten, de wereld - althans het stukje dat mij door de maïs nog gegund is - staat er troosteloos bij. Ieder blaadje hangt en weent bittere tranen.
Nu ja, één probleem schijnt alvast met zeer grote waarschijnlijkheid van de baan te zijn... Mensen, maak je maar niet meer ongerust over de global warming, geleerde bollen hebben - met grote vrees - vastgesteld dat de zon, je herinnert je nog wel dat geelgouden warme ding, zwaar ziek is ! Om zo te stellen, op sterven na dood !
Nee, ik vertel je geen fabeltje, het is biechtewaar !
Mensen die wat dichter bij de natuur staan, en onderlegd zijn (dus al mijn lezers) weten dat de zon geen egale bol vuur is, het is een borrelende massa, waar je regelmatig stukken kunt op zien (mits de nodige apparatuur !!!!) die lijken afgekoeld te zijn, en gekend zijn als "zwarte vlekken" op de zon, dat er anderzijds nu en dan hele stukken kilometers hoog opspatten met andere woorden het is een bewegende massa gloeiende materie...
Men heeft vastgesteld dat dit nu niet meer het geval is...
De zon is momenteel inderdaad een gewone gloeiende bal. Niets meer ...
Men weet uit de geschiedenis minstens van één zo'n periode, die ongeveer 50 jaar duurde. Zo van ongeveer 1650 tot 1700... Mensen die hun geschiedenis door en door kennen weten dat we dan spreken over de periode die in de geschiedenis gekend is als de kleine ijstijd.
Waarvan akte !
Dus niks global warming, te contrarie, nu de prijs van de brandstoffen pijlsnel stijgt gaan ze ons nog wat meer ambeteren met een sterke afkoeling van onze aardkloot !
De biestjes die nu al stillekes bezig waren meer en meer noordwaarts te migreren dank zij de verwarming, zouden beter al vast beginnen hun valiezen weer bij de hand te houden om weer zuidwaarts te trekken, willen ze niet proefondervindelijk vaststellen dat hibernatie bij hun bloedgroep niet past...
Waar ik enkele honderden blogs geleden nog met weemoed sprak (lees schreef) dat mijn kleinkinderen nog nooit het genot hadden gehad in de sneeuw te kunnen baggeren tot over hun buik, zou het dus kunnen dat ze dat binnenkort wel kunnen...
Bovendien moet ik de mensen die zware investeringen hebben gedaan of overwegen die te doen in de plaatsing van zonnecellen op hun dak, niet moeten rekenen op winst vanaf het tiende jaar, maar pas vanaf het vijftiende of zo, want zonnepanelen werken niet onder een dikke laag sneeuw !
Kortom, wil je een serieuze en wel overwogen investering doen, zet je hof vol met snelgroeiende bomen, voor toekomstig brandhout, of steel een mazouttank van enkele tienduizenden liters en vul hem tegen dat de kou er zo intens is en er geen mazout meer te krijgen -of te betalen - is...

Misschien kunnen we het allemaal wat filosofisch benaderen en stellen dat het de wraak van God is, omdat wij zijn schepping zo aan het verdemolieren zijn, en dat hij ons eens goed zal laten afzien om ons eens een lesje te leren...
Maar wellicht heeft Hij dan wel de verkeerde optie genomen, want als het inderdaad plots zo heel erg veel kouder zou worden, dan zal iedereen weer alles waar warmte wil uitkomen aan het branden maken, en overal zullen boven de huizen de rookspiralen van de allesbranders de ijle vrieslucht in rijzen, en zal er steeds meer en steeds sneller fijn stof en CO2 ons wereldje toedekken als een weliswaar vuile, maar toch warme deken...
De groenen zullen niet meer moeten stellen dat we dit en dat niet mogen verbranden, als de mens koud heeft zal hij alles doen branden wat maar wil branden, en de schadelijke stoffen er bij nemen, dat zijn dan zorgen voor morgen, want nu heeft hij het koud ! na !

Het is als gaan vertellen tegen de erythreeër dat hij geen struiken meer mag kappen om een vuurtje te stoken voor zijn schamel eten op te warmen, de sukkelaar heeft niets anders ter beschikking, en hij moet toch eten, de enkele keren dat hij eten heeft ! Zo zou het hier ook zijn om zich te verwarmen! Als de normale brandstoffen er niet meer zijn of niet meer betaalbaar zijn, dan zal hij toch blijven stoken, met wat dan ook, als hij zich maar kan verwarmen !

Maar, het is maar om u te zeggen dat wij mensen, met al ons verstand (?) toch eigenlijk maar wat zitten aan te modderen...het is altijd de natuur zelf die beschikt. Wij zitten ons hier druk te maken over al die kleine onnozelheden, en plots blijkt dat alles precies omgekeerd dreigt te verlopen dan wij hier zaten te doemdenken...
Ik heb het al gezegd, en ik zeg het je steeds weer: denk eens na, en denk zelf, zonder je steeds weer opnieuw te laten beïnvloeden door wat eigenlijk maar luxeproblemen zijn. Denk je echt dat je voorvaders die ellendig zaten te bibberen in hun koude vochtige huisjes zouden warm te maken geweest zijn om properder brandstoffen te gebruiken ? Nee, ze waren allang blij als ze hun voeten eens bij de warme kachelpot of bij het open vuur konden warmen. En was het halfnatte turf die meer rook gaf dan warmte, dan waren ze nog blij dat ze tenminste dat hadden. En dan reeds waren er klachten over de slechte lucht in de steden... door de rijken, want de armen , de massa !, had andere zorgen dan die lucht ! Die moesten gewoon proberen te overleven. En de lucht in die steden (er bestaan documenten onder meer over Londen vanuit de 18° eeuw !) zal inderdaad wel slecht geweest zijn, al die huizen met slecht werkende schoorstenen, die alles branden wat ze maar konden krijgen, en toen de beginnende industrie daar nog alle stoommachines bijvoegden!!! en als je dan weet dat de straten eigenlijk, zeker in de armere buurten, eigenlijk vol afval lagen, die er ook nog eens lag te stinken... Nee, dan zou ons smogprobleem in de ogen van die mensen inderdaad een echt luxeprobleem lijken...

Er is ook zo weinig logica in al die dingen... Ik rij sinds enkele jaren ook met een diesel... en -veel meer door het kalmer worden onder de druk der jaren dan wat anders - rijd ik op de manier die de regering aan allen wil aanpraten, omdat het zuiniger en minder vervuilend zou zijn. Dat het zuiniger is om rustig te rijden, langzaam op te trekken en je aan de rode lichten te laten uitbollen in plaats van te rijden tot je met een korte en hevige remstoot alles dicht moet smijten, dat is duidelijk, maar minder vervuilend ???
De laatste keer dat ik naar de autokeuring moest, ging ik, zoals steeds, eerst naar de garage om alles eens op punt te laten zetten... Daar stelde men dat ik problemen zou hebben omdat ik te traag en te zuinig rijd met mijn wagen, en men deed een of ander product in mijn motor, en een van de garagisten reed met mijn wagen de garage uit, gaf verkwistend gas en vertrok met huilende motor ondertussen alle roet uitstotend die mijn manier van rijden blijkbaar in de motor had opgespaard... Het was precies een brandende auto die daar reed, met kolossale zwarte wolken achter zich aan... Voor de mensen in de omgeving van garages moet het leuk wonen zijn ! Maar of ik nu in het totaal minder vervuilend zal geweest zijn ???
Ik heb het gevoel dat ik minder woonoppervlakte vervuild heb, maar waar ik het deed (of liever de garagist het deed) daar deed ik het véél intenser ...
Met andere woorden, ook daar weer is het veeleer een verleggen van het probleem, en is de autokeuring, die onder meer toeziet op de vervuilingsnorm, er de oorzaak van dat ik vervuiling maak ! Absurd ? Ja, maar als we al het absurde uit deze wereld halen, dan zullen er in een klap veel werklozen bij komen, want hoeveel nodeloze en oeverloze werken presteert onze maatschappij niet ? Er zijn restaurantjes waar je zelf je eten moet halen, en er zijn er waar achter ieder stoel zo'n "livreier" staat om je te bedienen, om maar een klein voorbeeldje te geven.
Of het nu warme zal worden, of juist kouder, weet je, we zullen er ons, als mensheid, een klein stukje van de natuur, wel door slaan...Misschien zullen er duizenden, misschien miljoenen ten onder gaan aan de "nieuwe" levensomstandigheden, maar er zullen er steeds weer genoeg overblijven om weer opnieuw de boel naar de filistijnen te helpen...
Want dat is wellicht heel ons probleem, we zijn nog steeds veel te veel dier om eigenlijk mens te zijn, en we zijn veel te veel mens om nog dier te zijn...
Wat wil je dan van ons ?

tot de volgende ?

Vertellen

Pier van Seppen was een rare kerel, waar de meesten in onze contreien blond of ros waren, was hij zo zwart als inkt van haren, en bezat bovendien bleekblauwe priemende ogen. Hij was ook groter dan de meesten, en er hing geen bruizel vet op, hij was katterap en in 't vechten dan ook iedereen de baas. Wat hij misschien aan kracht ontbeerde tegenover sommige tegenstanders, maakte hij goed door zijn rapte...
Hoewel niemand ooit iets kwaads kon vertellen over hem, had hij de naam onbetrouwbaar te zijn, wellicht door zijn ander uiterlijk, en vooral door zijn opvallende ogen.
Hij had ook andere manieren, als hij op het veld werkte, en het was goed weer, dan stond hij in zijn bloot bovenlijf, wat in die tijd helemaal ongepast was. Hij trok met zijn mooi gespierde en gebruinde lijf de blikken van de jonge meisjes, en werd dan ook regelmatig aangevallen door de vrijers van de meisjes...
In de oorlog van 78 is hij tientallen keren door de linies getrokken, met eten voor zijn zuster en haar koters die in het bezette gebied honger zaten te lijden. Hij kende alle truken om ongezien en ongehoord ergens door te lopen. Hij was dan ook een der beste stropers van uren in het ronde, en bovendien was hij nog nooit betrapt.
Hij was blijkbaar van niets of niemand bang, en toch... maar laat ik niet vooruit lopen op het verhaal...
Pier was van alle markten thuis, en waar soms een stielman geen oplossing wist, daar wist Pier er wel een, en een goeie...
Zo kreeg Wannes, de metsersbaas, eens met geen middel de kelder dicht van het huis dat hij aan 't opbouwen was. Wat hij ook deed, het water bleef steken en brak door de muren. Men riep ten einde raad Pier er bij. Pier vroeg wat men al allemaal geprobeerd had, bekeek de kelder, keek waar de meeste druk van het water zat, en knikte... Hij ging weg en keerde na een korte tijd terug met een wijnfles en een kurk... Hij haalde uit zijn zakken een dikke wollen draad, en bond dat rond en rond de fles, zo'n vijf centimeter boeven het gat van de fles. Hij goot op de draad wat siester (petroleum) zodat de draad goed doorweekt was. Hij stak de draad in brand, liet de hitte goed door de draad dringen, en dompelde toen in een beweging de fles in een emmer koud water. Iedereen hoorde duidelijk het ping geluid, hij haalde de fles uit en tikte hem voorzichtig op de rand van de emmer, en het gat van de fles viel netjes afgesneden naar beneden. Hij maakte een gat in de muur, waar het water meteen door stroomde, metste daarin de fles, en liet het water vrij door de fles de kelder instromen. Hij zette er een kuip onder, en beval de metser dat hij de kuip bijtijds moest legen, vier, vijf dagen lang, zodat het metsel en plakwerk goed uitgedroogd was in heel de kelder... "En dan ?" Vroeg de metser die heel het werk stilzwijgend had bekeken..."Dan steek je er de kurk op" zei Pier, hij gaf de kurk en stapte op. De kelder is steeds droog gebleven...
Ook Gust de plakker moest eens op hem beroep doen, Hij had een woning moeten uitplakken, en in die tijd was dat nog in twee lagen, een grijze laag, en pas dan, daarop werd de witte laag plakwerk aangebracht. Het betrof een verbouwing in een oud huis, en de schoorsteen van het oude huis was doortrokken van roet en bitter, en wat de stukadoor ook deed, het roet kwam steeds in bruine vlekken door het witte plaksel heen, en zou ook door verf of behang door komen wist Gust. Ze haalden er Pier bij... Pier bekeek het probleem en gaf het bevel er al het plakwerk weer af te halen, zowel de grijze als de witte laag en hij vertrok. Na een goed uurtje kwam hij weer terug, met een ganse emmer paardenstront... Bij de grijze stuc mengelde hij deze paardestront er doorheen, en zei, werk het nu maar af, met deze grijze, en zet er nadien gewoon de witte op... Er kwam geen roet meer door het plakwerk...
Wellicht wist Pier veel van zijn vader, die steeds rondgetrokken had en zowat overal had gewerkt, en alle stielen had gedaan, maar ook hij zelf werkte overal waar hij werk kon krijgen, en ook hij had wat de mensen noemden "gouden handen"... Pier lachte als hij dat hoorde, en zei dat het veeleer aan zijn ogen lag, dat je de stiel moest stelen met je ogen !
Pier was dan ook eens hier, dan eens daar aan het werk, en regelmatig kwam men hem van het ene werk wegroepen om op een ander te gaan helpen...
Zo was hij eens weggehaald bij de toebaksnijer, om aan de andere kant van kessels bos een werk te gaan opknappen bij boer Dries. Het was al laat, ijzig koud en pik donker toen Pier naar huis moest, door het kesselbos...
Wat ik nu ga vertellen, kan ik alleen maar vertellen omdat ik het weet van Mie, de vrouw van Pier...
Kesselbos was niet zo bijster groot, en het baantje dat Pier moest nemen was te doen in goed een half uur stappen. Er was ook geen risico van verdwalen, want het pad liep rechtdoor, en de enige kruisbaan was er een in rechte hoeken dwars op de wegel die Pier moest gaan... Pier was dan ook met een gerust hart het bos in gestapt, en was alleen één keer geschrokken, toen hij aan de dwarswegel meende een zwarte gestalte te zien staan, maar toen hij nog eens keek was er niets.
Maar toen Pier aan het einde van het bos kwam, en hoe donker het ook was, toch de iets lichtere bosrand al kon onderscheiden, stond hij plot weer aan het begin van het bos, en als hij wilde thuisraken, moest hij nog een keer het bos door...Aan de dwarswegel stond weer de zwarte gestalte, en nu hoorde Pier duidelijk grinnikken... Toen hij er naar toe wilde stappen was er weer niets...En Pier stapte door, en toen hij de lichtere plekken zag, als aanduiding dat het bos teneinde liep, dan stond hij plots weer aan het begin...
Pier heeft héél de nacht gestapt en gestapt, gelopen zelfs, heeft wanhopig de zwarte willen aanvallen, die op den duur luid schaterlachte met zijn miserie...
Toen het morgenlicht kwam, was de betovering voorbij, en kon Pier eindelijk tot aan zijn huis geraken. Zijn Mie had héél de nacht gewaakt, en hoorde hem tegen de deur vallen, op van vermoeidheid. Zijn pikzwarte haar was in die ene nacht sneeuwwit geworden, en Pier was in die ene nacht veranderd in een stokoude mens.
Hij heeft nog veertien dagen geleefd, lag met hoge koortsen in zijn bed en is uiteindelijk gestorven...
Maar het was nog niet gedaan, want toen de pastoor van het overlijden hoorde, ging hij naar het huis van Pier... Pier was wel geen kerkganger geweest, maar de pastoor wilde toch zijn onsterfelijke ziel niet zo maar laten verloren gaan. Toen hij echte aan de deur van het huis kwam, raakte hij niet over de drempel, de mensen zagen hem duwen en wringen tegen een onzichtbaar iets, en na een heel geworstel ging de pastoor terug weg, om weer te komen met de koster, een vat wijwater en het groot processiekruis... Toen zijn ze binnengeraakt, maar heel het huis daverde en de gele solferstinkende rook walmde door alle ramen en deuren naar buiten, en het gehuil was te horen tot ver voorbij het dorp...
De duivel had in arremoe Pier moeten loslaten, tegen de kracht van het wijwater kon hij niet op !
Ik weet wel, jullie geloven niet meer in die dingen, maar ga maar eens, hier twee huizen verder, daar woont nog de achterkleinzoon van Pier en Mie, en vraag er hem eens naar, hij vertelt het niet graag, maar dring eens aan, je zult dan wel geloven...

(Geschreven na inspiratie opgedaan te hebben in "Jeugd" van Ernest Claes)

tot de volgende ?

Het heilige der heiligen

... met kleine h'tjes (Voor de westfluten met kleine gaatjes)
ofte het toilet, het closet, de retirade, het water closet, de doos, de plee, de poepdoos, de kakdoos, het schijthuis, de bestekamer, het gemak, het privaat, het sekreet, de w., een zekere plaats, het kleinste kamertje, kamer honderd, het vertrek, de ruimte, de plaats, jules, en voor mijn nichtje het vertrekhuisje...
Ik lag vannacht plots te denken aan de kertesmerte, een oud westvlaams woord, wellicht een vervorming van kerfsmart, met andere woorden rode billetjes... Kan verdorie pijn doen, en 't staat dan helemaal rood en wat ontstoken. Meestal heb je dat bij dikkere medemensen, die zweten vlugger, ook in de bilspleet, en als het dan niet gedroogd wordt, dan is "helemaal gesprongen", het staat rood en doet schurend verschrikkelijke pijn.
Ik dacht er aan, omdat ik voor mijn geestesoog, plots de wc van Mee en pee (onze buren uit mijn kinderjaren) zag, met aan de ene kant een pak nette rechthoekig uitgescheurde stukken krantenpapier, dienstig als wc-papier, en netjes aan een koordje genaaid, aan de andere kant hing een stuk vet van een lang overleden varken. Ik herinner me niet meer welk stuk vet het precies was, van welk onderdeel van het varken, maar het was een lang stuk peesvormig, met vet overdekt stuk, met hier en daar zelfs knobbels vet er aan. Ik heb me als kind jaaaaren lang zitten afvragen wat het was, en waarvoor het diende, tot ik het ooit eens in een gesprek tussen grote mensen kon afluisteren... Dat was hét wapen tegen de kertesmerte, wellicht trok men dan dat vette stuk (in de zomer droop het wat) door de bilspleet, om het zo wat te smeren en soelaas te hebben van het verzachtende vet. Bovendien stond er bij mee ook altijd een verlakte kan met water, en er lag ook een vod. Ook pas later heb ik gesnapt dat dit ook een van de middelen was in de strijd tegen de pijn, en dienstig was om de poep netjes af te "wassen" na het zware werk, vooraleer het in te vetten... Met andere woorden, het was de voorloper van wat nu "het vochtige doekje" heet, en in plastic dozen verkocht wordt met een lachende baby er op...
Met andere woorden, ik drong binnen in het heilige der heiligen van de mens in al zijn kleinheid. De wc bij mee en pee was nog van het oude type. Het was een hokje die alleen via de binnenkoer te bereiken was, had nog een deur met het hartje er in, en bestond uit een gemetst muurtje met een plank er op, en in die plank een gat. Als je daar in keek, dan keek je recht in de beerput, en op warme dagen zag je de bleke smalle vliegen er over vliegen (strontvliegen noemden we die beestjes). Als je gedaan had, dan moest je naderhand het ronde houten deksel netjes over het gat leggen. Die plaats had altijd die typische geur van die oude wc's, je zou denken dat het er stonk, door die eronder liggende beerput, maar eigenlijk was dat niet zo, het had eerder een scherpe lucht, wat ammoniak-achtig en die lucht gaf je eerder een gevoel van reinheid dan van beer.

In het eerste huis waar we als jong gehuwd stel gingen wonen, was er ook nog zo'n wc. Als je 's nachts moest, dan liep je daverend van de kou het koertje over, ging rillend zitten, kneep het zo kort mogelijk af, en haastte je dan weer terug om je verkleumde lijf weer tussen de nog warme dekens te steken. Ik herinner me nog dat ik eens de diarree had, en 't was winter...sjonge wat heb ik die winter kou gehad !
Ook voor de partner was dat leuk, lig je rustig en warm in in je warme nestje, en dan komt daar ineens zo'n ijsklomp bij je gekropen... niet te doen.
Het wc, dat was iets dat toendertijd niet passend was om in huis te hebben, wellicht door het feit van de rechtstreekse inval in de beerkuip... en voor oude, sukkelachtige of zieke mensen was er altijd de pot, de nachtemmer of de nachtstoel. Wij hadden toendertijd ook zo'n nachtemmer op de kamer, en als het alleen om te wateren was, dan gingen we niet naar die koude wc buiten, maar gebruikten we die emmer. Zelfs als je het niet hoorde, dan rook je het gebruik er van, want er werd altijd wat water met javel in de emmer gezet, om te "ontsmetten".

Je was toch niet aan het eten hé ?

Nu hebben wij boven, en beneden een wc, verbruiken tientallen keren meer water dan toendertijd, en zitten warm en confortabel te zitten, en ik gebruik het zelfs om er rustig te bekomen van de pijn van het liggen. (Wellicht zou ik dat 's winters niet gedaan hebben op zo'n buiten-wc)
In Wannegem is er een cafeetje waar het wc aangeduid staat als 2c, netjes in een pijltje ingeschilderd. Het is duidelijk sjabloonwerk.
Onlangs kwam ik mijn lettersjablonen nog eens tegen, bij het zoeken naar iets anders... Het zijn nog erfstukken van mijn oudcollega van de textiel, Tor (van Hector) Van Wiele, die ze mij gaf toen hij op pensioen ging. Het zijn blikken stukjes, allemaal gelijkvormig, en met een inkeping in de zijkant die je moet toelaten alle letters op de zelfde hoogte te zetten, letters die uitgesneden zijn in het stukje blik. Ik heb die letters altijd leuk gevonden, omdat ze zo gek zijn. Ze moeten wel gek van vorm zijn, omdat je niet alle letters zo maar kunt uitsnijden uit een stukje blik. Neem nu de O, in de sjabloon is dit veeleer () met een kleine tussenruimte tussen de twee halve maantjes.
Ook de B en R en dergelijke hebben die gekke aanpassing aan het materiaal, en als je dan de teksten, geschreven met die letters leest, dan haper je soms aan een vorm die niet onmiddellijk duidelijk is. Ook nu nog zie soms die letters, met zwarte verf op grote kratten geschilderd...

Wij gebruikten die dingen nog al eens voor het maken van affiches voor in betogingen, of bij stakingen. Nu liggen ze hier in mijn bureau, hier rechts van mij, in het kastje, een souvenir te zijn aan Tor... De broer van Tor was een broeder van Liefde, en een echte kunstenaar. Hij maakte heel wat prachtige houtsneden, en ik kreeg ze allemaal van Tor, genummerde exemplaren en ondertekend met Broeder Vergiel... Ze hangen boven op "den allee", de overloop. (Ook al lopen wij er over, het loopt er niet over)

Hector had een strenge vrouw, zijn Margriet. ('t Was nodig ook!) en Tor mocht niet te veel roken en zeker niet te veel drinken... Tor bewaarde dan ook zijn toebak en zijn sigaren op zijn bureel, veilig voor het spiedend oog van Margriet. Als Tor een valling had (echt of ingebeeld) dan ging hij om "medicamenten", een goede fles jenever, en dan nam hij nu en dan en tussendoor een neutje. Ik zat in het bureel naast hem, en als ik Tor hoorde hoesten, dan wist ik hoe laat het was, en dan ging ik ook een druppelke nutten, kwestie van niet besmet te worden...
Na zo'n dag stond de eeuwige hoed van Tor veeleer in zijn nek dan nog op zijn hoofd...
Tor woonde in een huis van de Kleine Landeigendom, en in die tijd moesten die mensen nog verplicht kleinvee houden... Tor had geen dieren, en toen de inspecteur eens kwam kijken en vroeg "Meneer, hebde gij beesten?", dan nam Tor zijn Hoed af, krabde ostentatief tussen zijn dunne haren en zei "Jaoj 'ik, mor k 'n klappe der nie geiren van"... De inspecteur kwam haast niet bij van het lachen, en de controle is nooit verder geweest...

Tju toch, ik zit weeral in het verleden, maar ja, dat is ook zoveel groter dan het heden hé ?
En weet je, wij, doodgewone sloebers, wij hebben nooit grote avonturen beleefd, dus moeten wij wel terugvallen op al die kleine punten en puntjes, moeten wij wel terugdenken aan al die brave en minder brave menskes die we hebben ontmoet op onze gang door het leven... En dan staan we nu en dan stil, en blijven hangen aan zo' triviaal onbenullig groot avontuur...zoals het nutten van een verstolen druppelke jenever bij den Tor... en die vele kleine feitjes vormen samen de vulte van ons heerlijke rijke leven, want het schone zit niet in die grote dingen, neen, het zit veeleer in die kleine dagdagelijkse dingen, dat zijn als de kleine vergeetmenietjes tussen de grasdodden, klein maar heerlijk!
Weet je, mijn grootste wens voor u allen is dat je nooit grote avonturen moet beleven, en dat je er in tegendeel ontelbaar vele kleine plezante moogt hebben, dan zal ook jou leven schoon en gevuld zijn, rijk aan ervaringen, rijk aan mensen en dingen.

tot de volgende ?