Grote cavantie...

Vanmorgen speciaal moeten opstaan om Ewoud binnen te laten... Voor hem is de grote cavantie, pardon vacantie alvast halvelings begonnen... Hij moet nog één keer acte de présence geven om te horen hoe goed of hoe slecht hij gepresteerd heeft... Ondertussen hoor ik niets anders dan het vervelende lawaai van die belabberde tekenfilmfiguurtjes op nickelodeon of cartoonnet... Ik moet eerlijk zijn, soms kijk ik er ook wel eens naar, maar alleen als het nog van die oude zijn, van die echt mooi getekende, en niet van die bizarre gekke levende sponsen en diergelijke... Geef mij maar een Tom and Jerry of iets in die genre, dan kijk ik ook wel eens, en zit ik soms te lachen met de idiote dingen, maar veeleer zit ik de enorme tekenprestatie te bewonderen... Nu zijn het (meestal) van die surrealistische dingen, die me doen denken aan een schilderij van Picasso die plots tot leven is gekomen in een verkeerde context.
Ze hebben nu nochtans veel meer middelen om tot grootse animatiefilms te komen, dank zij de kwampjoeter, en ik denk hier heus niet alleen aan Toy story en zo, ook het feit dat het tekenen veel minder arbeidsintensief is geworden door deze moderne technieken, schept nieuwe mogelijkheiden, die door sommigen op een grandioze manier wordt ingevuld.
Deze nieuwe manieren van tekenen vind je trouwens niet alleen in de tekenfilms, ik heb een illustrator leren kennen, die voor zijn boekenillustraties ook steevast met de computer zijn tekeningen bewerkt en afwerkt, en ik moet toegeven, het resultaat is schitterend. Je moet maar eens kijken op de website van "Vlaamse illustratoren", daar vind je echt prachtige dingen!

Gisteren hebben wij - gelukkig- niets van het aangekondigde onweer gezien, nadien hoorden we dat het in Nederland was terecht gekomen... Het kan gek klinken, maar mijne berg (amper 98 meter hoog) heeft op een of andere manier een microklimaat ! Ik heb je al verteld dat wij hier regelmatig in de mist zitten, terwij het in Oudenaarde (beneden de berg) helemaal niet mistig is, maar ook onweders houden op een of andere manier rekening met onze bobbel in het landschap... Ofwel hangt het onweer hier vast en blijft het hier veel langer lelijk doen, ofwel raakt het precies niet omhoog, en draait het hier netjes rond. Ik weet, het lijkt ongelooflijk, maar in de jaren dat we hier wonen, hebben we deze fenomenen al menig keer kunnen waarnemen! Bovendien kun je het ook vaststellen aan de plantengroei ! Beneden, in het dorp bloeien en groeien de planten altijd een stuk vroeger dan hier, en dat komt omdat ze daar op de helling meer zon vangen en minder koude wind, dan wij hier boven. Wij voelen het niet, maar de planten blijkbaar wel ! De blauwe regen bij boer Jan bloeit altijd zeker drie weken, veertien dagen vroeger dan de mijne, om maar één voorbeeld te noemen.

Momenteel schijnt de zon, maar er is wat wind, en warm is het niet. Nu, als het droog blijft is het mij allang wellekes... Hopelijk ook morgen, dan kan ik weer gaan vissen.

Gisteren, ik weet de aanleiding niet meer, zat ik met Anny te babbelen over Georgine, of Georgette? de vrouw die, toen ik nog klein was, met vis kwam leuren in onze wijk. Ik zie ze nog voor me, duwend aan de grote platte steekkar, met vis. Het was een van die vrouwen die maar aan twee ziektes kon lijden, de vel en de beenziekte, want veel meer hing er niet aan... Het was een van die taaie mensjes, zo van die mensen die de indruk geven uit leder gemaakt te zijn.
Ik herinner me één keer, dat ze bij ons binnen in huis kwam, en haar kar kar liet wezen... Het was bij een echte wolkbreuk, en ons moeder riep haar binnen, omdat het echt niet te doen was er in te blijven. Het mens kwam juist intijds binnen om te zien hoe het gietijzeren deksel van onze waterput (die onder de keukenvloer zat), omhoog kwam onder druk van het toestromende water, en heel de keuken en de gang onder water kwam te staan... Ik moet nog héél klein geweest zijn, want blijkbaar woonden we dan nog in de keuken, en toen ik iets ouder was, zijn we, op doktersvoorschrift notabene, naar de woonkamer verhuisd... (Daar was de vloer een plankenvloer, en zat er geen kille regenput onder, wat beter zou zijn voor mijn gezondheid...) Ik meen me ook te herinneren dat er vis uit de kar gespoeld was die keer, maar het is zoooo lang geleden, dat dit allemaal wel wat wazig is. Het enige dat ik mij heel scherp herinner is die wolkbreuk, het overstromende water van de regenput en dat Georgine die keer binnen was gekomen voor de regen... Gek, hoe sommige dingen in je geheugen lijken gebrand te zijn, en andere niet... Weet je dat dit eigenlijk niet correct is ? Men plant nu bij de behandeling van bepaalde ziektes al een soort electroden in de hersenen van de mens. Dit is te vergelijken met een pacemaker voor het hart, maar dan in de hersenen. Men brengt een "stroomdraadje" daar waar het euvel zit, en kan door electrostimulatie het letsel corrigeren... (bv bij Altzheimer, Parkinson en degelijke dingen). Dit is echter een zéér secuur werk, en bij één millimeter verschil kan men al heel andere effecten bekomen... Zo heeft men per ongeluk ontdekt dat een man na het inbrengen van zo'n draadje, plots alles van meer dan 30 jaar terug kon herinneren, tot in de kleinste details... Dus, op een of andere manier zitten waarschijnlijk ook bij mij nog de details van die dag van de wolkbreuk in mijn geheugen, maar kan ik het gewoon niet meer terugvinden op mijn eigen "harde schijf". Bizar allemaal, en je stelt je onmiddellijk de vraag waar we allemaal naartoe gaan met de wetenschap...
Men is inderdaad al lang tot de vaststelling gekomen dat alles wat wij doen door electrische impulsen wordt veroorzaakt... Als ik nu typ, dan is dat voor iedere aanslag een kleine impuls die mijn vingers op de juiste toetsen doen drukken... Maar het gaat veel verder, men heeft ondervonden dat onze gemoedsstemmingen te maken hebben met golven, dus familie van radiogolven, lichtgolven, microgolven en noem maar op... Bovendien is het zo dat zich welgevoelen een ander golfpatroon heeft dan zich kwaad maken, dan ongerust zijn, dan haten en noem maar op. Deze golven zouden thuishoren in de ELFgolven, extra lage frequentie golven, die als een van de eigenaardigheden, de snelheid van het licht benaderen.
Nu zijn er heel sterke vermoedens dat het amerikaanse leger aan het experimenteren is met het uitzenden van die golven ! Het militair belang is vlug vastgesteld ! Stel dat je naar de vijand golven zend die hen allemaal doen overschakelen op welwillendheid en lome berusting, dan kun je wandelend dat land veroveren, op voorwaarde dat je je eigen mensen kunt beschermen tegen die golven... Wat gaan we nog allemaal meemaken ?
Als student leerde ik al over de verborgen verleiders, het aanbrengen van reclameboodschappen op een voor het oog onzichtbare manier, maar blijkbaar voor de geest wel zichtbaar. Men kijkt naar een film, en in de film stopt men telkens, iedere minuut, één beeldje tussen de beelden van de film. Met het oog zien we dat niet bewust, maar in de pauze is plots iedereen enorm belust op een frisco die aangeprezen werd in dat ene beeldje...
Nu gaan ze dus nog een (grote) stap verder, ze wijzigen uw gemoedstoestand !
Kun je je voorstellen dat men dat toepast bij iedere tv-uitzending over een presidentskandidaat, zodat het gevoelen van welbehagen gebonden lijkt aan die kandidaat... Wat rest er dan nog van de veel geprezen vrijheid ???

Ik weet het niet meer, ik kan alleen nog maar pogen zoveel mogelijk te weten, om zo verwittigd mogelijk te zijn, zo alert mogelijk, maar zal dat nog baten als ze onze geest rechtstreeks infiltreren ???

Heb ik je bang gemaakt ? Dat is de bedoeling! Laten we op zijn minst alert zijn !

tot de volgende ?

en nadien? Giftig ???

Uit een studie in Nederland bleek dat groenten en fruit abnormaal weinig vitaminen bevatten, om niet te zeggen geen... Na een groot onderzoek bleek dat het massaal injecteren van mest in de grond de oorzaak te zijn.
Leuk !
Heel leuk !
En wij maar de regels van de voedingwijzer angstvallig volgen, fruit en groente eten om gezond te blijven, en in feite het equivalent van water in slikken...
Toch denk ik dat niet alleen de onder druk ingespoten mest de enige oorzaak is, ik vermoed dat het feit dat het water onvoldoende in de bodem in kan dringen, mede veroorzaakt dat de bodemlaag in werkelijkheid "uitgespoeld" wordt door de steeds vlugger wegspoelende regen, met als gevolg dat de voedingsstoffen ook uit de bodem verdwijnen.
Wetende dat in ons drinkwater steeds meer stoffen zitten die er niet uit kunnen verwijderd worden omdat ze niet behoren tot de "normale" vervuiling van het water, namelijk hormonen en residuen van medicamenten, zaken die ons lichaam vergiftigen, en die alleen dank zij een goed onderhouden van het lichaam min of meer kunnen geneutraliseerd worden, met gezond eten (!!), dan weten we waaraan we bezig zijn...
We zijn langzaam onszelf aan het ondermijnen... De toenemende aantallen van astmapatiënten, autisten, ADHD, altzheimer en dergelijke zijn geen toeval meer ! Ook het feit dat er steeds meer kunstamtig moet gewerkt worden om nog tot normale bevruchting te komen wijst ergens in die richting... en het betreft hier niet alleen de mensheid! Als het inderdaad komt door het water met al zijn residu's van hormonen en consorten, dan komt dat ook terecht in plant èn dier ! Wat daar de gevolgen zullen van zijn ? Ook toenemende onvruchtbaarheid ? Of juist het tegenovergestelde ? (Kijk eens hoeveel meerlingen er nu bij de schapen geboren worden in verhouding met vroeger ?) Maar ook stelt zich de vraag of melk, kaas, boter, vlees nog te vertrouwen zijn of zullen zijn !
En als we geen voeding meer vinden in vis, vlees, dierlijke producten en in de plantaardige, wat rest ons dan nog ? Kunstmatig bereidde voedingsstoffen??
Waar zijn we mee bezig ?
Vroeger voerde de boer boer het geteerde mest van de koeien en het paard op het veld, en dat was het. De werkman goot jaarlijks het gier uit zijn eigen beerput op zijn stukje groentenhof. Er was dan nog geen sprake van hormonen (de pil om de grootste boosdoener in deze te roemen) en ook geen sprake van onder druk inspuiten. De velden werden nog niet samengeperst door de enorme machines om het te werken, er werd nog niet massaal en ontelbare keren gespoten, en op de velden zag je tussen het graan papavers, korenbloemen en kamille staan. Ieder korenhalm werd zorgvuldig vergaard en in schoven gezet op het veld en nadien op het hof gedorst. Daar waren dan meteen de eerste, de voorlopers van de grote mastodonten die nu de velden volledig in elkaar pressen tot een dode inerte massa... In de gebruikte mest zaten massaal wormen, die in het veld verder hun nuttig werk verrichtten van het mul en rul maken van de bodem, zodat lucht in de bodem kon komen en zo de voeding veel efficiënter bij de veel steviger wortels van de planten kon komen.

Maar dat is allemaal verleden tijd. Nu moet het veld op één nacht (wat doen de boeren bij dage?)volledig en heel diep omgeploegd worden...Heel diep, want ergens weet de boer wel dat er ook lucht in de bodem moet kunnen om tot gezonde planten te komen, maar de normale teeltlaag wordt op die manier diep in de bodem gewerkt. Steeds meer zie ik velden waarop groenbemesters gekweekt worden, in de hoop de bodem weer wat te verlichten, maar ze beseffen niet dat dit niet kan als je het te diep inploegt, en het bovendien dan nog met massaal gewicht van alle lucht en watertoevoer afsnijdt...

Ik ben geen boer, ga ook niet in over stielkennis, wat ik vertel is wat het gezonde verstand mij vertelt, en wat ik afleid uit die verdoemde feiten... geen vitaminen, gif, hormonen... Is het geen hoog tijd dat we wakker worden ???

Ik vind het verschrikkelijk dat men nu alle winst van de landbouwprodukten doet toekomen aan de distributie in plaats van aan de werker, de boer, idem bij de visserij... Maar misschien moeten zij ook weer op mensenmaat produceren, één met de natuur ?

... tot baat van iedereen...

Waar is de tijd dat ik met Sille (Marcel zaliger) en Dreten en vader Henri een wei manueel ontdeden van de massaal voorkomende boterbloemen... Nadien werd het veld dan gekalkt om wat minder zure grond te zijn, en dus minder boterbloemen voort te brengen... Maar er werd geen scheikunde gebruikt ! Henri stak de boterbloemen één voor één met de hand uit, en wij verzamelden ze en wierpen ze op de kar om weg te voeren... Nu steekt men daar de tijd niet meer in, men neemt een of ander gift, en sproeit de boterbloemen dood...Wat dat gift nog allemaal doodt, dat is toch bijzaak ?

Och, ik weet het wel, in de ouden tijd was niet alles beter, nee, bijna integendeel, en toen de sproeistoffen er aan kwamen, werden ze nog veel rigoureuzer gebruikt dan nu, nu is men al iets voorzichtiger geworden dan toen in de eerste begintijd... Denk maar eens aan de ddt... Maar als ik dat noem, dan denk ik er ook aan dat men momenteel dat middel grootschalig aan het gebruiken is in de ontwikkelingslanden... en dan voel ik niet alleen angst, maar vooral woede, omdat men nu heel bewust, wetens en willens de natuur en de mens aan het vergiftigen is! In de begintijd kon men spreken van onwetendheid, nu is het een bewust kwaad !

Ik ga er niet blijven over doorgaan, ik kan het maar een zeggen, een schrijven in mijn onnozel blogske, en hopen dat het bewustzijn toch bij enkele begint wakker te worden, en besmettelijk blijkt...

En ondertussen? Proberen er van te maken wat een oude dikke onmachtige man er maarvan maken kan... Mijn ziel in lijdzaamheid bezitten en en vrezen voor de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen...

Nog nooit is het kind zo (te?) beschermd geweest als nu. Nooit eerder was de schrik voor het welzijn van de kinderen zo hoog als nu. De kinderen worden er - lijkt mij - een beetje door versmacht... en te zelfdertijd is een kin nog nooit zo erg het slachtoffer geweest van een onverdraagzame, kindonvriendelijke wereld... Een kind mag en kan niet meer op straat spelen, het kind kan en mag niet meer praten met een vreemde, het kind kan en mag niet meer alleen in de bossen spelen, op de bomen klimmen, stekelbaarsjes vangen en noem maar op... Het kind MOET cocoonen, er is geen andere optie... Het kind moet een mini-volwassene zijn.

Hoe lang is het geleden dat je nog een kind zag thuiskomen, onder de modder, met blozende kaken en pretoogjes ? Allee, ik ga me beperken, met blozende kaken van het spelen, lopen en ravotten ?

Maar je hebt gelijk, het is geen wereld meer voor een kind... het ligt er vol gift en de mensen deugen niet meer... Of is dat overdreven, en is er misschien toch nog een plaatsje voor het kind ? Waarom geef je hem dat dan niet?

Gisteren hoorde ik dat er een kleine bezig was de fietsen van de tweeling kapot te stampen... Wij waren in onze tijd heus geen brave doetjes, maar dat waren dingen die nooit bij ons zouden opkomen, dat hoorde niet... Maar ja, als je spel er in bestaat op de pc je vijanden zo vlug mogelijk naar de andere wereld te helpen, lijkt dat dan niet allemaal binnen de nieuwe norm ?

Nu voert men actie tegen het pesten, maar te zelfdertijd creëren ze alle voorwaarden om te kunnen pesten, want de gepeste mag zich niet meer verdedigen, want dat is geweld, én dat is pas echt verkeerd... Dat het geweld uitgelokt is door het verkeerde van het systeem, dat dringt bij de "opvoeders" maar niet door ...
Ik ga stoppen, het lijkt wel dat ik overloop van ergernissen, maar veeleer is het heimwee

tot de volgende ?

Het Koninklijke Goede Voorbeeld... ?

Gelezen ? Zwartwerkers aan het werk op het dak van het Koninklijk Paleis... Wellicht een manier om te zeggen dat de dotaties wat te laag zijn???
Kijk, ik ben royalist, niet uit liefde, maar omdat ik overtuigd ben dat dit systeem alsnog goedkoper is dan het systeem met presidenten... Je zult me zeggen dat bij de koning heel de familie... Dacht je dan dat dit met presidenten niet het geval was? Dat er geen kosten meer zijn aan de vorige en de vorige en de daarvoor vorige presidenten??? en dat hun familie dan niet meer beschermd moet worden en enne enne en...
Nee, als ik een beetje kan cijferen, dan zitten we nog aan de beterkope kant. Daarom ben ik dus royalist...
Maar enough is enough en trop is te veel ! (Bij de walen klinkt dit als: un oeuf is un oeuf) Als 't ie nu begint de sociale zekerheid te ondergraven, dan vind ik dat we hem voor de sociale zekerheid van die zwartwerkers moeten laten opdraaien, en als bouwheer draagt hij de verantwoordelijkheid over de werken en de arbeiders, dus moet hij zorgen dat alles in regel gebeurt, dus moet hij zorgen voor refter, wc, wasgelegenheid en noem maar op ! Al de zaken die normaliter door de aannemer moeten verricht worden, moeten nu verhaald worden op diegene die zwartwerkers op het werk duldt als bouwheer !
Kijk, wij zetten alles op alles om alle werknemers een degelijk statuut en degelijke bescherming te bieden. Als iemand met een voorbeeldfunctie het systeem ondergraaft, dan moet hij gestraft worden, en streng !
Dit doet mij denken aan politie en rijkswacht (nu federale politie)... Vroeger was het zo dat de rijkswacht eigenlijk onder de militairen thuishoorde, en als dusdanig bij overtredingen ook door de militaire rechtbank werd beoordeeld... Nu vallen ze allemaal onder de gewone rechtbanken en de gewone strafmaatregelen... Persoonlijk vind ik dat niet goed ! Kijk, voor mij moet de federale politie een imago van onkreukbaarheid hebben en behouden! Dank zij het feit dat we nu in het lang en het breed iedere misstap van een of andere poltieman(vrouw) uitgesmeerd zien in pers en tv, is het imago van die mannen héél, héél laag gezonken. Dit is niet goed, dit schept niet het noodzakelijke vertrouwen in die diensten !
Voor mij zou het veel beter zijn dat men een aparte en afgeschermde rechtbank creëerde voor de politiemensen, waar geen pers, geen tv, geen publiek toegang heeft. Bovendien moet men er van uitgaan dat iedere burgelijke strafmaat daar dubbel moet aangerekend worden, om ook intern een stimulans te zijn tot correct gedrag!
Op die manier weet de burger niets anders dan dat de politie onkreukbaar is, weet de politie dat hij/zij een voorbeeldfunctie heeft en dat bij niet naleving de straf dubbel zo zwaar is, en het vertrouwen van de burger in de politionele diensten blijft ongeschonden. Vroeger hoorde je bijna nooit dat er een rijkswachter iets mispeuterd had, want het werd intern beslecht...volgens mij is dat een goede methode. Ik ben voorstander van openheid, maar openheid is niet hetzelfde als ondergraving van het systeem !
Zo ben ik ook voorstander van de democratie, maar democratie mag niet leiden tot anarchie ! Als je democratie doordrijft, dan rijdt straks iedereen waar hij het leuk vindt, rechts en/of links, want anders heeft hij geen vrijheid, en is het niet democratisch... Democratie moet, net als ieder ander staatsbestel regels hebben, zoniet is niet leefbaar. Het verschil met andere staatsvormen moet zijn dat de regels opgelegd worden vanuit de mening van de meerderheid van de mensen. Het Zwitsers systeem benadert in deze het dichtst de democratie (van de landen die ik ken). Daar gebeurt bijna alles op basis van volksraadplegingen, zodat we daadwerkelijk kunnen spreken van de uitvoering van de meerderheid aan voorkeur. Ons systeem is al veel minder democratisch...het principe is niet slecht, maar wordt slecht toegepast... Het systeem van verkiezingen is een schijnverkiezing, omdat men de burgers uitnodigt te kiezen voor personen, waar de werkelijke vastlegging van de wetgeving gebeurt door partijen, waar de enkeling in de praktijk heel weinig te vertellen heeft... Stel, je kiest voor Louis, want Louis is een man die over de meeste belangrijke dingen het dichtst jou verlangens en verwachtingen deelt... Louis wordt op die basis verkozen, komt in het parlement, maar niet meer als Louis, maar als lid van de partij, waar hij maar een stem meer heeft, de stem van de partij... en al naargelang de partij in kwestie wordt dit dus de mening van de meerderheid in die partij, of van de partijleiding, die in veel gevallen minder democratisch blijkt dan haar naam...
Begrijp je nu waarom de politiek en de politieker niet meer echt op vertrouwen kan rekenen van zijn kiezers ? Ieder kiezer voelt zich in meerdere of mindere mate bedrogen door de man voor wie hij koos...
Mocht de Louis van mijn voorbeeld, werkelijk als Louis zetelen in het parlement, dan zou hij niet de partijlijn volgen, maar zijn gezonde verstand... Nu is dat een item dat hij moet afgeven bij het betreden van het parlementaire halfrond...

Ik ga er niet over doordrammen, maar we kunnen er iets aan doen, als we het massaal doen... Op iedere lijst heb DE partijmensen, die op de verkiesbare plaatsen gezet worden... De eerste zoveel plaatsen, en de allerlaatste plaats, die stemmen krijgt van de mensen die het potlood niet terug omhoog willen brengen... Welnu, dat wil zeggen dat de minder betrouwbare (voor de partijgeest) elementen ergens in de laatste helft van de lijst zitten...stem voor deze mensen, en wie weet, wie weet of er ooit voldoende rebellen zijn die durven hun mening, je weet wel, die dicht bij jou mening ligt, durven doordrukken....
Hoop doet leven...
ook al is het maar een klein hoopje...

Heb je al eens buiten gekeken? Triestig hé ? 't Regent hier nog niet, maar 't scheelt al niet veel meer... de zon is weer ondergedoken, toegedekt onder een dikke wolkendeken.
Geen bladje roert, het is windstil. In mijn linde hangen de frele gele bloempjes te treuren naar de bij die veilig in zijn korf blijft, bang van de kou en de dreigende wolken.

Op de radio speelde zo net de tearoomtango van Sonneveldt...Prachtig liedje. Hij was ongetwijfeld een grote Kleinkunstenaar (met hoofdletter!)...Als ik iets hoor van hem, dan luister ik bijna ademloos toe. Zijn teksten zijn groots !
Ik kan alleen maar dromen van de manier waarop die mannen goochelden met woorden. Zij hadden niet alleen een enorme woordenschat, zij wisten het ook te bespelen. Ik kijk of luister steeds met genoegen, en met een beetje jaloersheid naar hen... Ik wou dat ik dat ook kon, dat ik gewoon door het spelen met woorden hele zalen kon plat krijgen van het lachen of het huilen... Waar haalden zij die schijnbaar onuitputtelijke inspiratie vandaan ? En als ik de hedendaagse komieken hoor, dan krijg ik altijd heimwee, want mij lijkt de humor van nu zo platvloers, als je de sex en de politiek en het rascisme er uit puurt, dan hou je niets meer over. Vroeger zaten die dingen er niet in, en zij vulden hele zalen, avond na avond na avond... Ik heb heimwee...
Hun humor was zo warmmenselijk... een Gerard Vermeersch die vertelt over zijn vrouw die in paniek is omdat zijn zoontje te lang wegblijft bij het koninglopen... Zijn vrouw zit in de telefoongids te bladeren " Wat zoek je daar?" "Het nummer van de honderd"... Zo stom en zo menselijk in een panieksituatie... Je ziet het zo voor je ogen gebeuren.

Kijk, dat is humor, zonder complexen en zonder kwetsen.

Ik heb heimwee...

tot de volgende ?

Omdat...

mijn kleinkinderen plots heel mijn dag benemen, moet ik eerst mijn blog maken, en dan pas kijken naar mijn mailtjes... Want ik moet Ewoud om 10.30 uur gaan oppikken in Grotenberge (Zottegem), en vanavond moet Kimberly opgepikt worden aan het station om 17.30 uur, want ze komt thuis van een schooluitstap.

Bart zal Kimberly normaliter gaan oppikken, want hij passeert er nagenoeg, maar mocht hij om een of andere reden vertraging hebben, dan moet ik alsnog rijden... 't Zijn drukke tijden als de examens gedaan zijn, en de leerlingen de brousse ingejaagd worden op de gekste uren...

En zeggen dat volgende week Ewoud hier drie dagen zal logeren en de week nadien de tweeling voor zowat twee maanden... Oma en opa zijn plots verheven tot (on)gediplomeerde vervangers van de werkende ouders... Waarschijnlijk vinden hun ouders dat wij het gekund hebben met hun, dus ook met hun kroost? Als Ewoud hier logeert, dan is dat ondanks de banvloeken van minister Vandenbroucke, die de scholen bezwoer hun taak te vervullen tot het laatste uur... Wij nemen waar, meneer de minister, alleen waar...

Als Ewoud er is, dan zal ik mijne kwampjoeter goed in de gaten moeten houden, want ondanks alle banvloeken en bezweringen gaat hij toch op die verderfelijke sites met spelletjes, gaat hij chatten met zijn vriendjes, en dank ik de voorziening dat ik met Ubuntu werk, waar echt niet zoveel mee kan gebeuren... Maar dat is het hem juist, als hij hier zonder virussen en diergelijke kan rondstruinen op dubieuze spelletjessites, dan denkt hij dat hij dat thuis ook rustig kan, en daar zitten ze met dat erbarmelijke windows...
De thuiscomputer is door hem al eens meer dan een week in herstel geweest ! Hij had er ook een heel kwaad beestje in losgelaten... Vandaar dat ik ook hier de teugels niet mag laten vieren.

Bovendien, ik moet eerlijk zijn, ik word kierewiet als hij op die spelletjes zit te spelen...want dat gaat niet in een hemelse stilte, op die spelletjes zitten geluidjes, oervervelende pieptuutkrakgeluidjes die zeurderig op je systéme nerveux zitten te tokkelen... Vroeger had je zo van die kleine spelletjes ook, van die gorilla of van Mario en co, dan zaten ze hier met zo'n masjientje in hun handen zenuwachtig met hun duimen te tokkelen om het rekord in piepgeluidjes te breken... maar die geluidjes waren nog héél stilletjes in verhouding met die op je pc. Maar zij vinden dat leuk, je kunt dat geluid in de meeste van die spelletjes af zetten, maar nee, dan is het niet zo cool of hoe noemen ze dat nu ?

't Zal wel opa zijn die oud wordt.

Gisteren bij de specialist, had ik eventjes geluk! Ik ga steeds veel te vroeg door (Ik vertelde je al dat ik doodongelukkig ben als ik ergens te laat kom) en daar het verkeer min of meer meewerkte, was ik daar een halfuur te vroeg... Maar ik kon meteen bij de dokter! Ik zou dus ook heel vroeg thuis zijn gekomen, had ik niet plots vastgesteld dat ik op de normale plaats niet meer op de autosnelweg geraakte... Opritten tijdelijk versperd... En nu ? Weg gevraagd in een benzinepomp, terugkeren en iets verder kon ik via de R8 naar de E17... niettemin was ik nog om iets voor halfvier terug thuis. Hadden we dat geweten, dan had Anny mee gekund...

Ik heb alle nodige attesten weer ontvangen, heb ze al doorgemaild als veiligheid, naar de boekhouder van mijn werk, en vandaag gaan ze in de bus. Ik ben weer in regel voor een half jaar. Ik vind het oervervelend, ik ben zoals ik gisteren al schreef, volkomen afgeschreven, maar toch moet ik nog steeds mijn afwezigheid wettelijk maken met een doktersbriefje... Nu ja, zo kom ik nog eens buiten.

De zon schijnt, ook al voorspellen ze regen, ik kijk op een prachtige staalblauwe hemel (al heb ik nooit staal gezien met zo'n kleur). Van waar komt die uitdrukking ? Wij spreken nogal dikwijls met zo'n vage beschrijvingen: Als je ijzer smeed en wil uitharden, dan moet je, op het moment dat het ijzer kersenrood is, het onderdompelen in een oliebad ter afkoeling. Kersenrood ? Wat is dat ? Eerst en vooral er zijn veel soorten kersen, die allen wat verschillen in vorm in smaak maar ook in kleur ? Bovendien wordt een kers van heel lichtgroen langzaam geluwachtig, dan rozeoranje, dan rood en tenslotte bijna zwart, heel heel donkerrood... Wat is dan kersenrood ? Toch weten we allemaal wel ongeveer wat bedoeld wordt, en we zullen dus allemaal het ijzer op ongeveer dezelfde hittegraad in de olie dompelen... Hoe komt dat ? Wellicht een kwestie van opvoeding, van telkens en telkens weer die specifieke kleur als kersenrood te horen benoemen. Een andere oplossing is er niet.

Zeegroen... ook al zo iets! Onze eigen Noordzee heeft een grauw vuilblauwgrijze kleur, waarin je wellicht met wat moeite ook wat groen kunt bevroeden, maar groen? de zee groen Nee... Ik zag ook al de atlantische oceaan en die is blauw, de middellandse zee is ook blauw... Ik heb eerlijk gezegd nog nimmer een groene zee gezien ! Tenzij, tenzij je de nachtelijk opgloeiende zomerzee bedoelt, die heeft een weeïg groen licht af... tegen de donkere nachtelijke hemel. Heel mooi om zien, maar dat is niet de kleur van de zee, maar van de bloei van een of ander microscopisch klein wiertje of beestje of zoiets...(Een zee-versie van onze glimworm, maar veel kleiner en ontelbaar, massaal aanwezig)

Biljartgroen, heb je ook al vastgesteld dat de moderne biljarts blauw zijn gekleurd ? Of soms een heel ander kleur dan biljartgroen? Toch blijven we de term (vooralsnog) gebruiken...
En zo kunnen we doorgaan, met vaste kleuromschrijvingen, die in werkelijkheid noch kant noch wal raken. Moeten we misschien veronderstellen dat heel lang geleden, die kleuren echt waren ? Ik zou bijna denken van wel ! Kijk eens naar de schilderijen van oude Hollandse meesters met hun zeegezichten, daar is de zee wel groenachtig, en zeegroen is precies die kleur die we bedoelen! Was de zee vroeger zo ? Of is dat kleur onder invloed van de tijd veranderd in dat groenige ? Ik denk het eerste, ik denk dat we nu veel meer de gevolgen zien van de vervuiling, en dat onze zee van groen naar grauw is veranderd... Eigenlijk zouden we daarover, veel meer nog dan over andere vervuilingen, moeten ongerust zijn ! Want als de zee zo grauw geworden is, dan spreken we over 4/5 van héél onze wereld ! En nog steeds spoelen de schepen hun vuile olie stiekem in het al zo getormenteerde water...

Dat de Noordzee geen mooie bijna doorzichtige kleur heeft is natuurlijk, de zee is te ondiep, en de golfbewegingen reiken tot aan de zandige bodem, en het heel fijne stofzand is voortdurend in beweging in dat water. Dat is het ook waardoor in de Noordzee veel meer mensen zeeziek zijn dan in de Oceanen... Als er wind is heb je niet alleen de beweging van de golven onder de invloed van de wind, maar heb je ook de beweging die veroorzaakt wordt door het terugslaan van de beweging van op de bodem... Op de oceaan gaat een schip dan ook een beweging maken in één richting, je kunt je lichaamsbeweging betrekkelijk gemakkelijk aanpassen aan de steeds zelfde deining. In de Noordzee heb je meestal met de golfbeweging én met de grondgolving te maken, en het schip deint niet in één beweging, maar gaat op en neer en heen en weer in alle richtingen door elkaar. Bij Storm is het niet makkelijk je beweging aan te passen aan de bewegingen van het schip, omdat die bewegingen niet te voorspellen zijn. Het is ook daardoor dat de stabilisators die heel goed werken, op de noordzee niet zo effectief blijken, die soep van bewegingen is niet op te vangen.

Voila, ik ga stoppen, sorry dat het wat kort is, maar je snapt het wel, ik moet mijn grootvaderlijke plicht vervullen en de examenmoeë student gaan oppikken aan de kerk van Grotenberge, als ik de kerk maar vind...

tot de volgende ?

dromen (bis)

Ik mag het niet meer doen ! Echt niet, pas heb ik er over geschreven, of lap!, ik droom wel, en ik schiet er van wakker ook nog !
Als er lui onder jullie zijn die iets kennen van droomuitleg, ze zijn welkom, want 't is weer een bizar verhaal!
Ik ben wakker geschoten omdat ik met geweld een schop gaf tegen de radiator naast mijn bed. Ik hoorde en voelde Anny verspringen, maar heb van pijkens gebaard...en gedaan alsof ik voort sliep. Maar mijnen teen deed behoorlijk pijn!
Ik was voetballer (ik, hoe kan ik zo stom dromen!) en schopte de de strafschop (ik, ik kan nooit zeggen in welke richting de bal gaat als ik stamp), maar het strafste van al, ik was de vedette, de sterspeler, want ik was (s)Tommeke Boonen... (Hoe komt die vent nu plots op het voetbalveld ?)

Te gek om los te lopen... Best dat ik meestal mijn dromen niet herinner, dat ik niet weet dat ik droom, want als het allemaal zo'n zever is... Laat maar voor de moeite.

't Is weer al aan het regenen. We hebben eens een paar treffelijke dagen gehad, en 't is weeral van dadde. Kloteland.
Ik denk er over te verhuizen naar dat gebied ergens aan de voet van de Andes, dat is gekend als het droogste gebied op aarde, daar regent het maar eens in de tien jaar of zo iets... Maar wellicht vragen ze daar dan ook schandalige prijzen voor wat hier dagdagelijks in de riool wegloopt. 't Zal er ook niet ideaal zijn. Misschien twee huizen, een in Spanje voor de zomer, en een in Australië voor de gindse zomer... zo heb ik een redelijke kans op steeds goed weer. Maar de vervoerskosten zullen wel hoog oplopen... en iedere zes maand verhuizen is ook maar niets... Ik kan me niet voorstellen ergens te zitten zonder mijn boeken en mijn knutselmateriaal, en dat zal samen toch al rap enkele duizenden kilo's bedragen (meer dan 5000 boeken alleen al...).
Nee, ik heb me door mijn manier van leven vastgepind hier, boven op mijnen berg.
'k Zal hier moeten verslijten ook.
... en mijn ziel in lijdzaamheid bezitten...
Bovendien, waar het zo'n droge landen zijn, zal ik wel niet kunnen gaan vissen ook !
't Is overal iets.
en aan de andere kant van de heuvel is het gras altijd groener... zeggen de koeien, want dat gras zegt mij niet zo heel veel, buiten om er eens languit in te liggen.
Daar aan de Andes staat geen gras, en ik zie mij nog niet zo hendig in de cactussen gaan liggen mediteren.

Maar ondertussen regnt het hier weeral, en mijn linde staat grote druppels te bleiten. Het enige dat zich niets aantrekt van dat water, is de maïs voor mijn deur, dat groeit binst dadde er naar kijkt. Ik zie met angst in het hart de tijd tegemoet dat ik hier weer tegen een groene muur moet aankijken. Konden ze geen vlas zetten, dat komt niet hoog, en dat heeft zo'n leuke mooie witte en blauwe bloempjes. Maar nee, maïs, turkse tarwe...tju toch.

Dat ik zo zit te kneuten heeft alles te maken met het feit dat ik deze namiddag weer naar de specialist moet... en dan nog moederzielke alleen, want Veerle is gaan werken, en de kinderen moeten opgevangen worden. Feitelijk moet ik daar enkel en alleen naar toe om een bewijs voor mijn werk, want ik hoor bij de categorie van de onbehandelbaren, de afgeschrevenen, de voor niets meer geschikten, de nitwits... Leuk is anders, en ik moet toegeven dat dit pas tot me is doorgedrongen op het moment dat ik -ondertussen al weer jaren geleden - opgeroepen werd bij de adviseur van de ziekelijken kas... die me leukweg meedeelde dat ik afgekeurd was tot mijn pensioenleeftijd... Daarna ben ik dan wellicht plots mirakuleus genezen, of, veel waarschijnlijker, dan trekken zij zich er niets meer van aan...
Afgekeurd, afgeschreven, staal zonder waarde, emballage perdue en geef maar alle denkbare koosnaampjes die je nog te binnen schieten...
Weten die mannen wat ze je zeggen ? Beseffen ze dat eigenlijk wel ? Goed, ik weet ( en voel het ook jammer genoeg) dat ik niet veel meer kan doen, maar dan nog, dan nog is het niet leuk te horen te krijgen dat je voor de maatschappij niets meer betekent, buiten kosten.
En dan zijn we nog heel gelukkig dat we in een landje leven met een behoorlijke sociale zekerheid... Had ik in Oezbekistan of zo moeten leven, dan was ik nu wellicht al lang in memoriam... dood van de honger, kon zichzelf niet meer bedruipen. Tenzij, dat daar nog een maatschappij is waar de kinderen zich automatisch nog inzetten voor hun ouders, maar dat fenomeen verdwijnt pijlsnel onder druk van de moderne economie, waar beide partners moeten gaan werken om een min of meer menswaardig bestaan op te kunnen bouwen...
Leid nu niet van mijn woorden af dat ik tegen de tewerkstelling ben van de vrouw, dat ben ik niet, ik ben voorstander van een gelijkberechtiging, maar dan een waarin een vrouw ook moeder mag en kan zijn... Ik weet ik ben ouderwets, maar ik heb compassie met de "sleutelkinderen", kinderen die vanaf een leeftijd van zes, zeven jaar de sleutel van thuis meekrijgen, als ze van de school komen, zelf de deur moeten open doen en binnentreden in een lege woning. Ze hebben geleerd de stoel tegen de muur te schuiven en de thermostaat op 20 te draaien, de boterhammetjes liggen in de frigo, en 's avonds maakt moeder dan nog warm eten, uit de diepvries, zo'n pakje bereide gerechten... en zorg dat je huiswerk gedaan is tegen dat we thuis komen, zodat we naar de tv kunnen kijken zonder gestoord te worden door de kleine...
Ik verwijt die moegewerkte en afgepeigerde ouders niets, maar laat me toe meelij te hebben met die kinderen... Ooit woonden er hier, twee huizen van ons, zodat we dagelijks er mee geconfronteerd werden, twee meisjes waarvan beide ouders gingen werken. Vooral in de verlofmaanden was het triest om zien... Heel de dag zaten die meisjes alleen, en wij hoorden van onze kinderen dat die meisjes binst den dag leefden van frisco's... Na een tijdje zijn ze verhuisd, en ik was eerlijk gezegd niet kwaad, want we zagen toen al dat er regelmatig jongens daar binnen gingen zitten, nu ja, zitten??? Triest.

Misschien was dat een extreem voorbeeld, maar toch... Het kan voor een kind belangrijk zijn dat hij na een slechte dag op school thuis opgevangen wordt... en dat is er daar nooit bij. Dat bedoel ik nou, een vrouw moet de kans hebben om moeder te zijn! En vermits dat dit een zeer belangrijk iets is ook voor de maatschappij, mag ze van mij daar gerust voor betaald worden ! Ze vervult op dat moment een zeer belangrijke taak ! Ik vind dat we ook daarin moet investeren ! Nu zien we het omgekeerde, nu zien we vrouwen die opteren voor "de" carrière... Ik wil die keuze niet ontnemen, maar ik wil het moederschap als keuze evenwaardig maken!

't Regent nog altijd maar voort... Ik moet om naar de dokter te gaan langs de E17, en dat is een baan waar ik een verschrikkelijke hekel aan heb, gewoon omdat het de baan is met in verhouding het meeste zwaar vervoer... Je kunt er niet anders dan tussen de vrachtwagens te rijden, en dan denk je aan al die geplette autootjes tussen die grote bakbeesten... Nee, ik rij niet graag op die baan, en zeggen dat Bart iedere dag daar op moet ! Wellicht komt dat ook door dat ik niet zo veel en niet zo vaak meer met de auto rij, vroeger zat ik iedere dag in de auto, en nu een à twee keer per week. Vroeger veel behoorlijke afstanden en regelmatig door drukke steden zoals Gent en Brussel, nu nooit meer in die steden, tenzij in het weekend, als het verkeer er heel rustig is... Ik ben het wat ontwend... en ik woon op de boerenbuiten, dus het grootste stuk van mijn rijden rij ik op rustige banen. Misschien is het goed dat ik nu en dan ook nog eens op die E17 kom ?

Ik ga sluiten voor vandaag, tot de volgende ?

Het rode plein

Vanmorgen virtueel rondgewandeld op het rode plein van Moskou...Ik moet toegeven, het is én groter, én véél mooier dan ons rode plein te Eine (Oudenaarde)... Ons rode plein is een kale vlakte en dankt zijn naam aan de rode dallen waarmee het gevloerd is... Dat van Moskou bevat prachtige bouwwerken waarvan de voor ons wat bizarre kerk van de Gelukzalige Baziel... Bij ons zie je die "uien" boven op een kerk niet vaak, en zeker niet bij bosjes tegelijk. Bovendien zijn ze bij ons altijd eenkleurig, terwijl bij de Russen de kleuren er af spatten.
Het is gek, maar ik vind dat die gebouwen zo tegengesteld zijn aan het volk daar... Voor mij zijn Russen zo wat koud en kil, à la Poetin, maar misschien zijn die kerken wel allemaal gebouwd door wodka zuipende Jeltsins ? Raar dat wij de onhebbelijke gewoonte hebben een volk te klasseren in vakjes van DE karaktertrek... Of die juist is of niet, daar trekken wij ons niets van aan...
Zo zijn voor ons de nederlanders nogal vrekkig, gewoon omdat ze op een andere manier reageren dan wij gewoonlijk doen. Ooit hoorde ik er een leuk kenschetsend verhaaltje over...
Een Vlaamse vrachtwagenchauffeur was met zijn truck tot helemaal in het noorden van Nederland gereden, had daar nog wat uren verspeeld met het zoeken naar het juiste adres ('t was voor de gps!) en kwam 's avonds om zeven, acht uur ter bestemming. De Nederlandse familie zat aan tafel, en de heer des huizes vroeg vriendelijk " Een bakkie koffie" waarop de Vlaming beleefd antwoordde "Nee, dank u"... Later vertelde de Vlaming nog steeds kwaad op die lompe nederlanders: "En je moet niet denken dat ie het nog eens vroeg hé, nee! Ze zijn te gierig om je een tas koffie te geven, de vrekken !"
Waaruit duidelijk het misverstand moge blijken... Mijn Nederlandse lezers (het zijn er steeds meer !) zullen wellicht onbegrijpend kijken, maar in Vlaanderen moet je uit beleefdheid de eerste keer weigeren, en pas toegeven na een lichte aandringende vraag, zo niet sta je onherroepelijk als een onbeleefde boer te kijk ! Bij de Nederlander moet je, als je koffie wil, gewoon ja zeggen, wie zegt nou neen als hij eigenlijk ja bedoeld???
Maar het is op een dergelijke manier dat een heel volk aan zijn spotnaam komt... Er zullen wel vrekkige nederlanders zijn (er zijn er bij ons ook) en bij de Schotten ook, maar ik heb in Nederland en in Schotland gewandeld, heb gezien dat ze anders zijn, maar ik kan begot niet zeggen dat het vrekken zijn ! In Schotland komen twee vrienden elkaar tegen in een pub, bij ons betekent dat elkaar tracteren, in Schotland zijn ze heel blij elkaar te zien, en ieder bestelt zijn eigen pint... Is dat vrekkig ? Nee, niet echt, maar wij doen het anders...
Misschien is dat het wel dat ons dom doet lijken in de ogen van de nederlanders ? Omdat we te gul zijn, steeds mild iedereen tracterend ? Troost je dan, Nederlandse vriend(in), het gebruik verminderd ook hier... Vroeger was het hier in de mooie Vlaamse Ardennen, de mode om, als je een herberg binnen kwam, en je kende de mensen die er stonden min of meer, dan tracteerde je iedereen, waarop iedereen jouw tracteerde... Je ging gegarandeerd met een vlieg in je oog naar huis ... Dat is nu verdwenen, dat is gedaan. Waarom ? Ik vermoed dat het te maken heeft met een stijgende migratie van uit andere streken waar die gewoonte er niet was, en anderzijds de rigoureuze wet op alcohol en rijden, waardoor je verplicht zou zijn van emmers water te drinken na één pint...
Misschien heeft het ook te maken met het verenigd Europa, want de laatste decennia zien we hier steeds meer en meer nederlanders die zich vestigen in onze regio... en wie weet zijn ze besmettelijk ??? Krijgen we zo hun manieren?
Officiëel komen de nederlanders hier om belastingtechnische redenen... Kan het echt dat er landen zijn waar de druk van de belastingen nog groter is dan bij ons ??? 't Is niet te geloven !

Maar ik was begonnen met het virtueel rondwandelen op het rode plein... Dat vind ik heerlijk ! Ik zal er zelf wel nooit meer komen, tenzij er een wonder gebeurt en ik plots een nieuwe rug krijg... En dan zijn die mailtjes met al die mooie foto's uit al die vreemde landen een beetje reizen voor mij... en vergeet niet, men toont je alleen het mooiste, het meest bezienswaardige ! (Zoals in het mopje: de Japanners komen naar hier, fotograferen alles en alles, om thuis te bekijken wat ze hier allemaal hadden kunnen zien)...

In vroeger tijden kregen we dan hoogstens één postkaart, met een vue uit het land waar een of andere vriend zijn tijd in ledigheid doorbracht...en dat was het! Nu was de zoon van Luc (vis) vorig jaar op een van die tropische eilanden, en bracht me een geheugenstick met honderden foto's van ginder mee... Dat is héél anders dan een fotoboek, want dat krijg je niet mee naar huis om eens rustig te bekijken, zo'n geheugenstick lieten ze wel hier, en ik had een volle week, zodat ik nu en dan een honderd foto's kon bezien, en de rest voor de volgende dag houden...Bovendien heb ik dan iedere foto op de grootte van mijn scherm, en niet in zo'n postkaartformaat, en je ziet er ook nog eens je kennissen op...

Dat is nu onze vorm van reizen geworden... virtueel uitstapjes maken. Er zijn op internet heel veel van die uitstapjes te vinden, maar ik beperk me tot de mailtjes die ik krijg, omdat er zo een kleine persoonlijke toets aan hangt.

Gisteren was het dus visdag! We zijn voor het eerst dit jaar, naar het park geweest. Ik heb een karper aan de haak gehad, maar het beest wist zich in de plompbladeren te wringen, en dan is het hopeloos... karper weg... Bovendien brak ik ook nog eens mijn lijn bij het pogen de lijn te recupereren uit die wirwar van bladeren waar de karper zich door gedraaid had. Ik heb gelukkig nog mijn haak, lood en dergelijke kunnen recupereren, maar ik was toch een vijf, zes meter draad kwijt ! In het begin dat we daar zaten beet de bliek redelijk, maar je moest ze echt goed laten doorbijten, anders was het noppes. Na een twee uurtjes was het doodstil...Alle vis leek verdwenen ! Ik had nog een doosje maïs in conserven bij, en dan maar eens daarmee geprobeerd, en ja hoor, de vis was er terug, en nu bleken het plots allemaal behoorlijk grote blieken te zijn ook nog ! Het was een leuke visdag...Ook voor Willy, die in de periode van stilte besloot om eens op jacht te gaan op karper... De karpers op de parkvijver zijn gewoon om brood te krijgen (In feite zijn het de eenden die brood krijgen van de bezoekers, maar de karpers lusten dat ook, en mengen zich steeds in het debat) en Willy gaat dan met drijvend brood op karpers jagen, dicht bij de kant. Zo kun je bijna gegarandeerd karpers aan de haak krijgen, maar je vist dan bijna tussen de plompbladeren, met alle risico's vandien, en je moet iedere vijf minuten nieuw brood op je haak zetten, want na een tijdje zinkt het doorweekte brood van je haak weg... Hij heeft dan ook zijn onderlijn een keer verloren, maar lukte er dan toch in een karper van 5,5 kgr te vangen. Luc en ik vissen eerder passief op karper, wij laten onze lijn op de bodem liggen, midden in het lokaas, en hopen dat de karper langs komt...en vissen ondertussen actief op bliek. Elk zijn meug, en bovendien zou ik het niet aankunnen om steeds minutenlang te blijven staan, in de hoop dat een karper zich zou verwaardigen om in het brood te happen.

Luc was niet zo gelukkig ! Hij heeft drie keer een losschietende bliek gehad, en drie keer met het gevolg dat zijn lijn omhoogvloog en bleef hangen in de bomen... Zodoende was hij om vier uur al zonder blieklijn gevallen, en hij vond het de moeite niet meer om een van mijn lijnen te gebruiken. Gelukkig was dat net het moment dat Willy zijn karper ving, anders waren we wellicht veel vroeger thuis dan gepland...

Het was een heerlijke namiddag aan het water, eerst warm in de zon, dan wat frisser in de schaduw, en behoorlijke beet. Leuk, nog van dadde !

Ik ga stoppen, zonder filosofie of zware bedenkingen...tot de volgende ?

Dromen...

Vannacht liggen lezen in "de doornvogels", oudjes zullen zich nog wel het feuilleton op tv herinneren, een reeks die me mij persoonlijk niet echt beviel... Het boek echter is wel goed, zeker (voor één keer) de verkorte versie van Readers Digest...
Ik moet zeggen dat ik die verkorte versies gewoonlijk helemaal niet goed vind. Er mankeert naar mijn gevoel altijd een stuk van de sfeer aan, maar in het boek van de doornvogels is het wellicht juist dat wat mij bevallen is. Het is een lange geschiedenis, met veel stilstanden in, en ik ben een lezer die niet graag stil staat... Hoe mooi ook, de tijd van Streuvels is voorbij, in een dichtwerk kan ik een halve bladzij over de wolken best pruimen, maar niet in een boek, of liever niet meer.
Misschien is dat ook een teken van ouder worden ? Misschien wil ik geen tijd verbeuzelen en zoveel mogelijk nog lezen van al wat er te lezen valt ?
Nee, in de moderne boeken weet men de sfeer neer te zetten in enkele woorden, en men verspilt geen inkt meer aan ellenlange beschrijvingen (waar ik wel eens mee bezig ben, gewoon om het leuke van het spelen met woorden).
Toch weten ze ook zonder deze uitweidingen je werkelijk mee te trekken in de geladenheid van een situatie, misschien net omwille van het feit dat de situatie veeleer gesuggereerd wordt dan wel volledig uit de doeken gedaan? Ik mag geen kwaad schrijven over de doden, maar een Hugo Claus beheerste dat dus niet, ik heb maar een paar van zijn boeken gelezen, en ze altijd met een onvoldaan gevoel weer weggelegd... Neem nu zijn "meesterwerk" "Het Verdriet van België", daar heeft hij duizenden open deuren om je in de geladenheid van situaties mee te trekken, en hij vertikt het gewoon. Hij schrijft er als het ware een verslag van de vergadering van, nuchter, ongeëmotioneerd, en angstvallig vermijdend er bij betrokken te geraken... Misschien was dat zijn bedoeling, maar dat was dan naar mijn mening gewoon een gemiste kans... De geschetste situatie in dat boek is zo geladen dat het gewoon misdadig is dit niet te accentueren. Nee, sorry, met alle respect voor de andersdenkenden, maar voor mij is niet hij de prins der nederlandse letteren zoals ik over hem las... Ik ken er massa's andere en betere... Maar, het lijkt mij wel een eigenschap van de vlaming om veeleer het bizarre te prijzen dan het mooie... Je ziet dat in de kunst ook, waar men een pot met mosselschelpen verheft tot een GROOT Kunstwerk... Voor mij niet gelaten, maar weet dat men er binnen honderd jaar nog steeds even hard zal om lachen als nu !

Terwijl ik hier zit te schrijvelarerijen, is Anny de haag aan het scheren... Ik ben juist eens gaan zien of alles nog ok is, want ik ben telkens bang als ze daar aan bezig is. Op zo'n momenten vervloek ik mijn rugpijn en voel ik meer dan ooit de onmacht die het mij bezorgt ! Je kunt niet geloven hoe het aanvoelt als een werk dat duidelijk niet voor haar is, door haar gedaan wordt, omdat ik het niet meer kan. Ik heb die haag al vervloekt dat het niet schoon meer was, maar hoe harder ik vloek, hoe harder hij lijkt te groeien! Gelukkig heeft de boer dit keer niet net tegen mijn haag een voor gelegd, en kan Anny op normale hoogte staan om te werken.

Vannacht lag Anny weer te dromen, ik zie en hoor het. Niet dat ze hardop spreekt, maar ik zie haar bewegen, haar gezicht vertrekken... Veelal weet ze ook 's morgens nog precies waarover ze gedroomd heeft... Ik nooit, tenzij ik midden in de droom wakker schiet, dan wel. Andere dromen, ik weet niet of ik ze wel heb, want ik weet er nooit iets van. Ik zal ze wel hebben, want het schijnt zo te zijn dat iedereen droomt, en dat de dromen een nodige fase zijn van het menselijke denken, omdat het een vorm van verwerken is van alles wat bleef hangen. Een soort opkuisen van de harde schijf en een defragmenteren zodat alles netjes op zijn plaats wordt gezet.

Daar ik maar de dromen ken waarvan ik wakker schiet, ken ik maar de angstdromen, de andere slaap ik door en zijn tegen het ontwaken allang en breed verdwenen. Ik ken ook mensen die in hun slaap zaken oplossen, en die bij het ontwaken precies weten hoe het moet...Ook dat heb ik niet ! Als ik voor een moeilijk iets sta, dan raak ik gewoon niet in slaap, en als ik dan toch na lange tijd in slaap sukkel, dan is het onvast en schiet ik steeds weer wakker, om weer na te denken. Het lijkt wel of dat aspect van het leven niet aan mij is besteed, dromen doe ik wellicht al genoeg in de boeken die ik lees, en in de verhalen die ik verzin... 's Nachts heb ik soms briljante ideeën om eens een heel knappe blog voor u te schrijven, maar 's morgens ben ik steevast het idee weer kwijt, er rest alleen een verdriet omdat ik iets had en het weer kwijt ben. 's Nachts lig ik gedichten te maken, maar 's morgens ben ik ze kwijt, uitgewist door de slaap die toch over me kwam. Soms heb ik het idee dat ik beter al die dingen 's nachts zou noteren, maar dan kwam er van slapen helemaal niets meer in huis, en wie weet, misschien zou op papier het helemaal niet zo briljant zijn als in mijn kopke... Want in die speelse grijze massa van mij, gaan dan die dingen zo snel dat ik het wellicht niet echt zou kunnen volgen met de pen, en dat het toch slechts een verhaspeld restje van een idee zou zijn... Of ik zou gewoon niet bij machte zijn te verwoorden of te tekenen wat ik zo duidelijk voor ogen had? Nee, laat die wakende dromen van mij maar rustig waar ze zitten, diep tussen de kronkels van mijn hersenen...

De zon schijnt, dus deze namiddag: VISSEN ! We gaan voor de eerste maal naar het park. Dat zal wellicht betekenen dat we veel minder vangen, maar daar bestaat de kans op grote karper, en dat is op zichzelf al een aanlokkelijk idee. Tien minuten of meer zitten vechten met een tot op het laatst onzichtbare vis, dat is heerlijk... Ik heb al enkele keren mijn lijn moeten doorgeven aan Luc, omdat ik het gevecht niet kon afmaken, te veel pijn, maar niettemin is het dan toch mijn karper, aan mijn lijn... Gek als je het bekijkt... Als je de grote karper dan eindelijk dichtbij krijgt, en de "vijand" ziet, dan is de strijd nog niet gestreden, dan moet je het net in het water leggen, en proberen de karper er in te "schuiven", en dat beest ziet dat net, en begint het ultieme gevecht, slaat nog eens met zijn machtige staart om weg te raken van die dwingende lijn...
Als we hem dan eindelijk op de kant kregen, dan wordt hij met liefde gekeurd, bewonderd en gewogen, en dan liefdevol en voorzichtig weer in het water gezet, waar hij met een zwaai van zijn staart verdwijnt...
Het park dat is ook waar je aan je blieklijntje een van die grote sloebers krijgt, die dan in een ruk verdwijnt, en met hem je onderlijntje, of soms zelfs met je volledige lijn...
Het park, waar je bij een gevecht met een grote vis steevast wat kijkers achter je hebt, die dan, als de vis zich weet los te rukken, steevast vertellen wat je moest gedaan hebben... De beste stuurlui zijn ook de beste vissers, ze kijken en commentariëren alleen maar...
Het park, dat betekent dat ik mijn speciaal aas moet maken... ik ga dus stoppen, ik heb werk te doen....
Hopelijk, hopelijk...kan ik hier morgen stoefen over diene grote die ik ving...

tot de volgende ?