De visboer

Raar, vroeger noemde ik dat de vis-marchand... De tv heeft dus duidelijk ook onze taal veranderd! Eerlijk is eerlijk, het is typisch nederlands om alle handelaars om te zetten tot...boeren. Bij ons is een boer nog steeds een landbouwer en dat is al, en toch betrap ik mij op het schrijven van visboer.

Een duidelijk bewijs dat taal evolueert !
Ik ontving vandaag een prachtige powerpoint over China, een deel van mijn lezers zal hem ongetwijfeld nu ook hebben...Maar bij een van die foto's zat ik te denken: Een chinese boer is aan het ploegen in zijn rijstveld, een veld dat volledig onder water staat... Hoe ploeg je dat ? Hoe weet je dat je voren recht zijn, dat je het ganse veld echt omgewerkt hebt ? Zeg nu niet dat je de sporen ziet, die velden zijn klein, en het stof van de opgewoelde modder is niet zo vlug weer neer gedwarreld... Of is het geen ploegen? Wat is het dan wel ? Kan er me iemand helpen?

Met veel meer plezier zag ik in diezelfde powerpoints een foto van een winkeltje, vol met souveniertjes, allemaal landschapjes in...pyrografie !! Ik wist al, door opzoeking op internet, dat pyrografie nog steeds veel beoefend wordt in Ameurika, maar nu zie ik het in China ook ! In voor zover het te onderscheiden was, van een behoorlijke kwaliteit ook nog !

Gisteren in de hobby-groep... Ik had wat boeken mee als illustratie, maar ik had het gevoel dat ik die mensjes er eerder mee afschrok dan ze te bekoren. Ik had ook een reclame-vleesplankje mee, als voorbeeld dat dergelijke dingen heel bruikbaar zijn om siervoorwerpen te maken. Omdat het precies niet doordrong heb ik dan mijn potlood gepakt, een roodborstje (het sexy vogeltje van bij ons) er op getekend, en dan gebrand. Toen vroeg ik of er iemand een geboorte of een ander feest in de familie had, en bingo, er was de vierde verjaardag van een kleinkind... Ik zette er de naam op van het manneke, en "voor zijn 4° verjaardag", en nog een mooie vlinder. Dan pas waren ze overtuigd van de mogelijkheden, maar het was véél te moeilijk... Ik legde uit dat ze die tekeningen ook konden overnemen, maar niet te doen.
Toen gingen we in de kelder zoeken of die oude "branderkes" er nog lagen... Niet dus, maar we vonden wel een pak klaargebrande plankjes, met klaargeboorde gaatjes er in... Ik moest even denken, maar dan viel de frank, het was voor het maken van mandjes in pitriet... Dat meegenomen naar de groep, en dan zagen ze dat het wel te doen was... Monique gaat nu eens gaan kijken bij Irène of die branderkes daar niet liggen...
Ik had ook uitleg en patronen bij voor glasgravure, en ik zal er nog een pak krijgen van Monique die er nog liggen heeft van vroeger... Bovendien heeft zij ook nog een echte etsnaald voor glas ! Ik heb dat al gezocht, maar blijkbaar bestaat dat niet meer ! Ik zal die ook krijgen, wat me erg interesseert, omdat je met een machinetje niet altijd overal bij kunt, en wellicht met een naald wel ???
Het vleesplankje mocht ik niet zo maar cadeau doen, dat moest betaald worden ! En willen of niet, ik moest twee euro in mijn zak steken... Ik denk dat het ook was omdat ik al het lievevrouwe beeld cadeau had gedaan... Ik zag dat er mensen heel aandachtig waren toen ze hoorden dat ik dat beeld volledig gerestaureerd had... Vermoedelijk zijn er met oude postuurkes die ze zullen meebrengen bij een volgende sessie ???

Vannacht heeft het nog maar eens serieus gestormd ! De wind huilde meer dan gisteren, wellicht kwam hij uit een ander gat... Gelukkig floot mijn reuze blokfluit niet mee! Vragen??
Enkele jaren geleden liet ik op mijn terras een zonnescherm installeren, daartoe kwam er een montage in buizen, waarover dag het zonnescherm naar beneden of terug naar boven gaat. Deze buizen zijn in aluminium, en de horizontale buis, dat is een reuzeblokfluit ! Tegen de vochtcondensatie in die buis heeft de installateur er enkele gaten ingeboord onderaan, zodat het vocht er steeds uit kan...Als de wind nu uit de juiste richting blaast, met voldoende kracht, dan klinkt er een diepe sonore fluittoon... Dat ik meteen wist wat het was, heb ik te danken aan een fluitende wandelstok ! Ik heb een wandelstok, die bestaat uit twee in elkaar passende buizen, en met een systeem van gaten in de ene en een uitspringende veer in de andere, kan ik de lengte van de wandelstok regelen zoals ik wil... Als de wind juist in de openblijvende gaten blaast heb ik daar ook een blokfluit mee... Als er erg veel wind staat, voel ik zelfs het trillen van het geluid !

Vroeger zou men wellicht aan spoken gedacht hebben !
(Ik ben weer bezig aan een boek over onverklaarbare dinges....)

Vannacht heb ik, ondanks de wind, goed geslapen... voor het eerst in drie dagen. Gelukkig maak ik mij daar niet druk in... Ik profiteer ervan om ofwel wat te lezen, of om wat te liggen na denken en (lach niet) om woordspelletjes te bedenken, rijmwoorden en noem maar op.
Zo lag ik ook te denken op ons pa...van wie ik ongetwijfeld die vlotte pen heb meegekregen... Ik herinnerde me dat Suzanne eens thuis kwam van school, en zat te zagen dat ze een opstel moest schrijven over "water"... wat kun je daar over vertellen vroeg ze ... Ons pa grommelde wat, en zette zich aan 't schrijven, over een sneeuwvlokje dat op een berg viel, langzaam met de gletsjer naar beneden kwam, in een klein stroompje de berg af, naar een rivier, een stroom tot in de zee, de verdamping, naar boven tot in de wolken, tot boven de berg en als een sneeuwvlokje weer naar beneên... Het waren véél bladzijden, en Suzanne heeft mogen pennen, maar het was een pracht van een stukje literatuur... Zelf heb ik opstellen geschreven voor heel wat klasgenoten, en later, net zoals pa, caramellenverzen gemaakt voor allerlei feestjes en kaartjes...
Hoe komt dat toch ? Dat vererven van die gaven ?
In onze familie, langs de kant van mijn grootmoeder aan vaders zijde zat een behoorlijk gekende kunstenaar... Mijn nonkel (vaders broer) had duidelijk ook die gave en maakte ondermeer prachtige houtsnijwerken... Mijn vader kon niet tekenen, maar mijn broer en ik weer wel, mijn zussen niet?? Nu heeft Bart er zijn beroep in gemaakt, en zie ik dat talent weer bij de kinderen van Veerle en bij de dochter van Bart... Blijkbaar zit het dus in de genen, maar het verspringt van her naar hot... Raar... Maar het is het grootste geschenk dat ik ooit heb gekregen ! Vooral nu ik thuis zit, en lichamelijk niet zo veel meer kan doen, is het tekenen, het schrijven voor mij een stukje redding... Ik hoor telkens weer dat mensen zich vervelen...Ik weet niet wat dat is ! Als ik niet schrijf, dan teken ik, als ik niet teken, dan zit ik te kruiswoordraadselen of te sudokuen, of zit ik te lezen... Er is maar één ding wat mij verveelt, en dat is de tv... Niet dat ik nooit kijk, maar zelfs naar een mooie film begint het mij na een korte wijle al wat te enerveren... Ik denk dat het komt omdat ik bij een film of een feuilleton of zo, niets zelf kan doen, alles is al voorgeknabbeld, je moet alleen nog slikken... Dat is niet zo bij een boek ! Bij een boek fantaseer je zelf het uiterlijk van de figuren en de achtergrond in elkaar... je visualiseert het zelf ! je doet iets ! Tv is precies pap eten... je moet alleen maar slikken, het is al fijn gemalen, er zit geen smaakvariëteit in, de eerste hap smaakt precies zo als de laatste....bwèèkes...
Ze gaan zelfs zo ver dat ze je duidelijk maken: nu lachen! en een lachbandje je voordoet.

Nee, ik denk dat ik niet zou kunnen leven zonder die aktiviteiten in mijn bolleke... Anny kan altijd vertellen over haar dromen, ik weet daar nooit iets van...Ik denk dat ik binst den dag al zoveel droom en fantaseer dat ik 's nachts niet meer moet dromen...

Ik ga stoppen... Oh ja, ik ontving weer een lief briefje van Greta, een buurvrouw van Suzanne die ook tot mijn lerzeressen behoort... 't Menske zit al maanden te sukkelen met een gebroken poot. Haar computer is haar troost, en naar ik hoor is mijn blog voor haar een dagelijks stukje tijdverdrijf... Moet ik nu hopen dat ze nog lang in de plaaster zit, om mijn lezersbestand op peil te houden ???? Nee, laat ze maar vlug uit de miserie zijn, zodat ze veel gemakkelijker kan gaan zitten aan haar pc... en in gezondheid blijft lezen aan die gekke blog van mij...
Groetjes allemaal, en een GOEDE dag !
tot de volgende !

werk, werk ! niettedoen...

Ik ben gestopt met mijn mailtjes te bekijken en aan jullie door te sturen...'t is niet te doen ! Hoe vlugger ik kijk, hoe vlugger er nieuwe toekomen ! Eventjes pauzeren, het moet leuk blijven, en ik moet genieten van al die mooie dingen, ander gaat het zijn bedoeling voorbij !

Weet je dat deze blog zelfs uitzwermt naar andere continenten??? Ik zag dat ik een lezer heb in EG, ik dacht eerst aan een ambtenaar in de EEG, maar nee, EG is Egypte... Dat beetje zoet en beetje zuur verovert de continenten. 't Zal dus wel degelijk een terro, sorry, een toerist zijn, want ik zag identieke gegevens als bij diene portugees... Die man is bezig aan een wereldreis. ? . Dan zal ik nog veel landen kunnen toevoegen aan mijn lijstje van veroverde gebieden !

Ik weet dat mijn buur nu en dan eens chat met mij van uit een hotel waar hij dan op verlof is, misschien leest hij daar dan ook wel eens mijn blog, ik denk nu dat er blijkbaar een lezer is die weliswaar niet chat, maar toch leest. (uiteraard: een lezer leest altijd, anders is het geen lezer!)

Dat is het leuke aan dat tellertje, je ziet er veel op, uitgenomen dat wat je zou willen weten...en dat maakt je dan zo nieuwsgierig, zo curieus als ik weet niet wat. Het is precies zo spannend als in de tijd een speurtocht (spel) bij de chiro ! Je loopt van hint naar hint, je denkt steeds meer te vinden, en je vind dan uiteindelijk de oplossing als je weer thuis komt (in de chiro weer in ons heem). Eigelijk weet je dat bijna zeker voor aleer je vertrekt, maar toch, je rent en vliegt al wat je kan, om de eerste te zijn die de vraag oplost...Gewoon, omdat spelen plezant is. Je ziet het hé, ik ben nog steeds 't zelfde kind van vroeger ! (Gelukkig maar !)

Deze namiddag ga ik weer naar de hobbyclub van ziekenzorg... Er worden dus bloemengeschikt, maar ik hoorde al dat er zeer weinig daar zullen aan mee doen, de anderen zullen handwerken, en ik zal wat uitleg geven aan de geïnteresseerden over pyrografie... 't Wordt dus een boeltje. Ik hoorde gelukkig dat men vanuit de leiding gaat proberen de stukken te lijmen... En hopelijk gaan we dan naar een nieuwe start, met uitbreiding van uit de nevenorganisaties en gewone liefhebbers. Ik zou het graag zien uitgroeien tot een parochiale kern of een kern van de deelgemeente Mater als je wilt, van alle mensen die willen hobbyën... (nieuw werkwoord ?)

Ik ben van mening dat iedereen wel iets kan vinden om zich onledig te houden (al word ik volledig tegengesproken door Anny, die vindt er niets aan, aan al die dingen, niet voor haar zegt ze...) Ik denk dat er toch héél véél zijn, die wel graag iets moois maken, maar die moeten over de brug geholpen worden, die nog steeds denken dat zij zoiets niet kunnen... Er zijn zo ontzettend veel mogelijkheden om te knutselen, om mooie dingen of nuttige dingen te maken, er moet gewoon wel iets zijn dat ook jou interesseert !

Ik ben er geen specialist in, maar ik heb ogen in mijne kop,en stel op rommelmarkten, ambachtenmarkten, hobby-beurzen vast dat er ontelbare dingen zijn om te doen ! En een hele boel daarvan kosten niets of bijna niets ! Ik heb je al verteld dat ik het niet kan laten als ik iemand bezig zie met parels, hen een tip te geven van op internet... Mijn hart gaat open als ik mensen zie die dingen maken, creëren, scheppen... Och, het zijn niet allemaal meesterwerken, maar dat hoeft ook niet ! Mensen kopen primitieve kunst, omdat het zo ECHT is, niet omdat het mooi is, nee, omdat het iets uitstraalt ! Wat ? Het handgemaakte, het met liefde gemaakte... en dat mag best primitief zijn, je voelt gewoon achter dat stuk de maker ervan. Och, ik hou niet zo erg van die prulletjes gemaakt met pareltjes, maar aan die zelfgemaakte zie je iets meer dan alleen die parels, je ziet de smaak, de kleurenkeuze, het model, het onvolmaakte in kleine verschillen van het motief, je ziet kortom De Mens er achter, en dat is altijd mooi ! Is het niet mooi voor jou ? Daarover gaat het toch niet ? Het is mooi voor diegene die het maakte, en daar gaat het over !

Of het nu haakwerk is, of houtsnijwerk, het is de creatie van en voor de maker! En bovendien schenkt het hem een zalige tijd in het maken er van. Dat zou ik willen bijbrengen aan al die mensen, het genot van het maken. Het genot van de bewondering die je krijgt, het genot om het aan iemand te kunnen tonen hoe je zo iets maakt, het genot dat jij dat kunt kortom.

Nadien zou ik met die mensen een parochiale expositie willen houden, meer in de hoop goesting te creëren dan dat er wat zou verkocht worden. Maar vooral om de makers te stimuleren in hun bezig zijn.

sjongejong, ik ben weer aan 't doordrammen... Heb je al eens buiten gekeken ? Na al die wind is het nu een vurrukkulukke blauwe lucht ! Het licht is al bijlange zo gelig niet meer als in de voorbije maanden, het is weer wit scherp zonlicht, het schijnt naar de zomer !

Ik heb voor vanmiddag ook een lievevrouwebeeld mee om in de kapel te plaatsen van de landelijke vrouwen... Je weet wel, waar er al zoveel gepikt en kapotgesmeten zijn... Ik heb dat beeld ooit eens op een rommelmarkt meegenomen voor een appel en een ei, gewoon omdat het op niets meer trok... Dat was juist wat mij aantrok ! Ik had weer een uitdaging omdat beeld te herstellen in zijn oude "glorie"... Nu stond dat daar boven in de weg te staan, en je ziet, het komt toch van pas... Wellicht zijn er nog steeds mensjes zoals mijn moeder zaliger, die echt houden aan hun lievevrouwke...waarom zouden we die mensjes dan niet geven wat ze verlangen? Nu is het een mooi beeld, maar ik denk dat er hier in huis wel 10 lievevrouwen staan of hangen, dus op één zal het niet aankomen, en och, misschien is het een steun voor iemand.

Als ze het dan ook pikken of kapotsmijten ??? Dat zou ik jammer vinden, maar dan heb ik er nog veel gezien op de diverse rommelmarkten... voor mij een amusement, voor hen een soelaas.

Of ik dan niet ? Nee, niet echt, ik heb geen beelden nodig om God te zien, ik zie hem in alles. Gans de natuur in zijn pracht en in zijn diversiteit, in zijn geordendheid, dat zegt mij veel meer dan een beeld op zich... Het feit dat ik kan tekenen en schilderen, dat zegt mij meer dan een beeld, dat zegt mij dat ik prachtig ontworpen handen kreeg waarmee ik van alles en nog wat kan doen. Het licht van de zon, de kracht van de wind, het onstaan van de wind en de regen... Dat is alles natuurlijk ? Natuurlijk, maar is dat juist niet zo ontzagwekkend ? Of dat een God is in de betekenis die jij er aan geeft, of iets anders, dat speelt geen rol hé, het is voor mij genoeg, en ergens zal er ook voor jou wel iets zijn waar jij geen verklaring voor hebt, en waar je in ontzag naar staat te kijken... Wat jij daar bij voelt ? Dat is jou "god" ook al weet je dat niet, al geloof je dat niet, toch blijft de ver- en bewondering voor iets onverklaarbaars...

Wat voor mij belangrijk is, dat is dat dit mij de mogelijkheid biedt om gewoon alles te genieten, ervan te proeven, er van te drinken met volle teugen, en me ontzettend te ergeren hoe we het soms naar de kloten helpen ! Ik heb het al menig keer gezegd, ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zou kunnen schieten op iemand die ik zelfs nog nooit heb gezien of gehoord... en voor mij is de echte vrijheid iets wat niemand me ooit kan afnemen... mijn eigen interpretatie van alles wat ik zie, mijn eigen denkwereld... Oh, ik ben er mij van bewust dat mijn omgeving invloed heeft op mijn eigen denkwereld, maar ik ben er me evenzeer van bewust dat ik dat naar willekeur kan aan en uit zetten, en weer terugduiken in mijn eigen eigenheid. Niet om me af te zonderen van, maar om me toe te laten te leven in en met anderen met andere gedachten, andere opinies. Vroeger maakte ik me kwaad bij bepaalde vaststellingen, nu sluit ik dat gewoon buiten, en leef gewoon verder... ik kan er op die manier veel makkelijker over praten, over denken, zonder me dik te maken, en mijn gedacht zeggen, zonder me dik te maken, en liefst op zo'n manier dat ik ook de ander niet kwets...want het is véél mooier, véél leuker om zo samen te leven, dan voortdurend met het mes tussen de tanden rond te zwaaien aan de lianen tussen de takken van de bomen...
tot de volgende ?

winderig

In de nu kale lianen van Duitse Pijp, die zich, God weet hoe, gehecht hebben aan de takken van mijn linde, hangt een oud vogelnest. Met de huidige felle wind wordt je zeeziek als je naar dat nest kijkt. Best dat er nu geen eitjes in liggen, of 't zou een omelettennest zijn. (Duitse Pijp is een klimplant waarvan de minieme bloempjes wel wat op zo'n lange gekrulde duitse pijp lijken- voor de bloemen moet je het niet kopen, want als je er eentje wilt zien, zul je uren zoet zijn met zoeken, ze zijn practisch onzichtbaar in de bladermassa)

Zaterdag hebben we gezien dat onze vaste buren, een koppeltje winterkoninkjes weer al druk in de weer zijn...toch heb ik de indruk dat ze ons dit jaar zullen verlaten, ze hadden nogal serieuze interesse voor een struik in de tuin van de buren. Eddy, als je snoeit, uitkijken hé !

Ik kreeg trouwens een reactie van mijne buur over zijn lampjes, ze dienen alleen om zijn benen niet te breken als hij in den donker in zijn tuin moet zijn. Waarvan akte... Maar troost je, eddy, gisteren vernam ik dat mijn zus ook enkele van die dingen heeft staan, en ze werken veel minder als ze half onder een struik staan. (en minder zonlicht hebben)
Volgens mijn zus branden ze in de zomer zelfs nog tot 's morgens.

Er wordt nogal wat gepraat over de wind ! Maar ik vind het nog niet zoooo erg, ik herinner me dat we lang geleden, ik zou zeggen zo rond 93 à 96 van de vorige eeuw, dan hebben we in enkele weken tijd heel erge stormen gehad, waarvan er één was met windsnelheden tot 150 km per uur en meer ! ('t was dan denk ik dat 't dak van mijn kiekenskot piepedada was) Raar dat ne mens die data's niet in zijn bolleke heeft hé ? Je herinnert je wel de feiten, maar het is niet zo makkelijk om er een jaartal op te zetten. Zo hebben ze onlangs in de tv herinnert aan de brand in de innovation... wist jij nog wanneer dat gebeurde? Kun jij het jaartal zetten op de ramp in de Heysel ? Op de ramp van die roro-boat voor onze kust, met al die doden? Ik eerlijk niet ! Ik zie nog de verschrikkelijke beelden voor mijn ogen, maar er een jaar op plakken ? Nee! Ik weet bv wel dat Merkx de tour won in het jaar dat ze op de maan zijn geland, omdat ik mij het gazetje van het volk herinner...maar voor het jaartal moet ik eens gaan zoeken in mijne einsykloppedie.. Nog zoiets! Ik was indertijd dolblij dat ik die Winkler Prins in 24 delen erfdigede, en nu staat dat ding danig in mijne weg, want er is geen mens die nog ooit die dingen opendoet ! Ik heb jarenlang de bijvullingen gekocht, en nu heb ik internet waar ik alles kan terugvinden, zonder jaar na jaar na jaar te moeten afzoeken in dat kleereding. Als er liefhebbers zijn? Je kunt hem gratis hebben !

Ik heb op de teller van mijne blog gezien dat er in Portugal iemand mijn blogs leest ???? Ik heb heel de nacht liggen peinzen wie dat zou kunnen zijn, en de enige oplossing die ik kan bedenken is: iemand is op verlof in portugal, en kijkt eventjes op de pc van het hotel naar mijne blog...Vermits daar ergens een link bijstaat over rolluiken en linten, gok ik op de kinderen van Marc, de man die hier mijn ramen en deuren placeerde... Marc zelf zie ik dat niet zo vlug lezen. Maar als jij, oh nobele onbekende in het verre Portugal, dit hier leest, wil je dan aub eens bekend maken aan een door nieuwsgierigheid stijf gepijnigde blogschrijver....please.... !

Maar ik ga dus duidelijk internationaal ! Drie lezers in Nederland - ik vermoed dat dit de vriendelijke dames zijn die onder meer dezelfde hobby's beoefenen als ikke zelf... Twee in la Douce France, en daar denk ik aan Mireille een vroeger buurmeisje uit mijn jeugd, en nog steeds bevriend met mijn jongste zus, en nu natuurlijk ook Japhet, de oud-collega uit het acv Oudenaarde... (Een man die het aandurfde zijn bruggen achter zich te verbranden en te gaan leven zoals hij het droomde...en het lukt hem ook nog ! 't Is bijna letterlijk leven lijk God in Vrankrijk...) en nu dus ook nog iemand in Portugal by all means... Wat het aantal lezers betreft was ik zowat juist in mijn schattingen denk ik, ik had er een 15 à twintig gedacht, en ik heb de indruk dat het inderdaad daar rond zal draaien... Wat wel opvalt is dat er nogal wat zijn die niet dagelijks lezen, maar slechts nu en dan, en sommigen lezen dan een heleboel dagen, maar anderen lezen er maar enkele. Nu ja, er zit ook geen vervolg in mijn blogs, ieder stukje staat zowat op zichzelf, je mist niets als je een blogje niet hebt gelezen... Nog minder dan je mist als je een episode van" thuis" of van "familie" hebt gemist, dat wordt je ook bijna niet gewaar.
Dat is ook de reden dat ik wellicht nooit juist zal weten hoeveel lezers ik nu werkelijk heb... het is niet te doen om ze na te checken op hun ip-nummer... Het is wel te doen om bijvoorbeeld te kijken of er werkelijk 3 verschillende lezer(essen) zijn in Nederland, omdat dat nog te doen is, maar na enkele dagen staan daar een pak bezoekers op, waarvan dikwijls dezelfden...niet uit te zoeken dus, tenzij met engelengeduld, en dat heb ik niet....

Eergisteren en gisteren probeerde ik ubuntu te installeren bij de tweeling, nu hun windows naar de filistijnen is...maar noppes ! Hun machine is zo erg ontregeld dat ik zelfs niet in de cd-rom geraak met verstand en manieren. Ik weet niet wat ze allemaal hebben gebronseld, maar 't is erg ! Gelukkig was ik er gisteren bij toen Fré ook iets ging proberen ! Hij ziet Erwin en mij in bepaalde bestanden kijken, en hij wilt daar dan ook in kijken ! Sommige van die dingen durf ik eens bezien, maar niet aan te komen, dat laat ik over aan Erwin of iemand die werkelijk specialist is ! Ik denk dat hij al eens geprutst heeft, want er zijn een paar dingen die niet meer naar behoren functioneren... ik denk dat Erwin nog vele keren op bezoek zal mogen komen daar ! djudedju !

Ik ga, veel vroeger dan ik eigenlijk wens, moeten beginnen kuisen aan mijn hydrangea's (hortensia's). Normaal wacht ik veel langer, maar ze staan niet meer in bot, nee, hun bladeren zijn al bijna open ! Ik ga er moeten aan werken, anders zie ik straks niet meer wat er weg mag en wat niet ! Als er dan nog een nachtelijke vorst komt (Albert of een andere) dan zijn mijn bloemen er aan, of toch serieus "verachterd". (Ik vraag mij af wat mijn noorderbuurse lezeressen vinden van mijn taaltje ???) Nu ja, ze weten dan ook allang dat ik er van hou te spelen met woorden, en tenslotte hebben zij daar ook Koot en De Bie (of hoe schrijf je dat ?) die er ook niet neven kloppen om neologismen in 't leven te roepen.

Ik kan er niet aan doen, al typend zie ik plots dat een woord meerdere betekenissen heeft, of dat ik er een bijkomende betekenis kan aan geven, en joep, weg ben ik op de grote glijbaan van de taalspielerei.... Ik voel me glijden door de bochten, en het kriebelt in mijn buikske als ik plots enkele meters steil bergaf roetsj...(van roetsjen op de roetsjbaan)

Ik ben blijkbaar enkele jaren te laat geboren, ik had er al moeten zijn toen al die woordkunstenaars op de planken stonden in alle parochiezaaltjes...Maar toen ik er kwam, waren zij al over hun hoogtepunt en velen waren al weggedeemsterd... Jammer. Ik heb mijn taalvaardigheid alleen kunnen benutten in de vele syndicale vergaderingen... Ik had de taalvaardigheid van mijn vader geërfd... Ik hield een algemene vergadering met een klein briefje voor me, met de punten er op, en sprak dan één, twee uur zonder op dat blaadje te kijken...net zoals mijn vader dat kon... Ik had ook geen micro nodig, mijn stem droeg ver. Als ik nu bezoek heb, en wat veel babbel, dan heb ik 's avonds een schrale keel... Je moet ook spreken onderhouden. Als Anny en ik hier een hele dag alleen zijn, dan wisselen we heel weinig woorden. We zijn zo aan elkaar gewoon dat we geen woorden meer van doen hebben om elkaar aan te voelen... en zo zijn mijn stembanden niet meer ingesteld op veel babbelen... Raar hoe een mens in elkaar zit hé ? Ik hield redevoeringen voor zalen van meer dan honderd man, en ik voelde niet eens dat ik een paar uur luid had gesproken, en nu, na wat veel converseren, voel ik het wel. Gek.

Vanmorgen waren we weer vroeg op ! Veerle moest vroeg werken, Fré ook, en Anny moest de tweeling op roepen en op de bus steken... dus waren we om zeven uur al gewekkerd... Daar de honden ambetant doen als ze horen dat Anny weg gaat, sta ik ook maar op, en maak dan de koffie tegen dat Anny hier terug is. En dan naar mijne pc...

Ik ga stoppen, al mijn nieuwtjes (en oudjes) zijn op.
tot de volgende ?

Nog voor

ik mijn mailtjes bekijk, richt ik alweer het woord tot jullie, schrijven wordt blijkbaar een passie, een must, een levensnoodzakelijk iets.
En zeggen dat ik nog niet eens weet over wat ik jullie vandaag zal onderhouden. Maar dat is meestal zo, ik schrijf, en de zinnen vloeien (nu ja, met een pen kun je dat nog beweren, maar typend ?) uit mijn doka (typisch nederlands voor donkere kamer)...
Want dat denk ik wel, een menselijk brein moet wel een duister geval zijn ! Hoe kan je anders een lichtje opgaan ?
Van lichtjes gesproken, mijn gebuur heeft in zijn tuin elektrische bloemen geplant, die er tijdens de dag niet uitzien, maar zodra het donker wordt zijn het precies kleurenblinde glimwormpjes op palen (kleurenblind want ze schijnen blauw ipv groen...). Ik vermoed dat mijn buur verwacht had dat deze lichtjes op zonnenenergie zijn tuin feeëriek zouden verlichten...niet dus, het zijn piep-lichtjes, die wel leuk zijn om te zien, maar niet om te zien. (Heb je hem ? )
Als je de reclamefoto's ziet van die zonnenenergielampjes, dan denk je aan een helderverlichte tuin, maar je kunt het hoogstens nuttig gebruiken om te zeggen: hier tussen ligt het pad, of als leuk lichtje in de donkere tuin. Ik vraag me af hoelang die zonnencellen eigenlijk meegaan ?

Ik herinner me dat bij de eerste proefnemingen om werkelijk met zonnenenergie te werken, dat een projekt was in een of andere zonnige woestijn in ameurika... Daar stelde men jaar na jaar een mindere productie van energie opbrengst vast. Nu lees je daar niets meer over. Of dat wil zeggen dat ze nu over dit euvel heen zijn, of dat men het stilletjes verzwijgt om u niet af te schrikken van de aankoop er van ? Stel dat het nog zo is, dan wil dat zeggen dat na 10 jaar je voor het eerst uit de kosten bent, en pas dan begint geld te verdienen aan die lelijke dingen op je dak, maar reeds aan zoveel minder opbrengst dat het eigenlijk wenselijker zou zijn opnieuw te investeren in dingen die pas zullen opbrengen als ze te versleten zijn om op te brengen....

Ik zeg niet dat het zo is, maar ik herinner me wel de proeven van eertijds en het zwakke resultaat !

Als er iets is dat mijnsinziens wel wat oplevert, dan is dat het systeem voor warm water ! Ik heb ooit gezien hoe Marcel gewoon een geïsoleerde houten kist van 2 op 1 meter ongeveer had gemaakt, hij had daar een koperen buisje in gelegd dat voortduren van links naar rechts en vice versa geplooid was, zodat er heel wat meters buis in die kist zaten. Die kist was zwart geschilderd, en was met een héél korte leiding weer het huis in gevoerd, heel kort blootgesteld aan de buitenwereld, en desondanks ook behoorlijk geïsoleerd ! Heel de zomer, zelfs op niet-zonnige dagen had zijn vrouw daarmee voldoende warm water voor de afwas en huishoudelijk gebruik. Hij had geen opspaartank, zoals nu in de moderne inrichtingen, waar men het warme water in bewaart zodanig geïsoleerd dat het geen of bijna geen warmte verliest... Iets waar ik aan twijfel, want een boiler op een cv-ketel is zogezegd ook geïsoleerd, maar niettemin hoor je regelmatig de verwarming aanslaan, alleen om die temperatuur op peil te houden. Ik denk dat een volledige en efficiënte isolering wel moet kunnen, maar dat je dan een enorme hoeveelheid plaats moet voorbehouden aan de isolatie op zich... en wat kost dat dan weer ?

Nee, wij leven niet echt in een streek waar we echt kunnen genieten van de zonnenopbrengst. Wel denk ik dat er meer opbrengst kan zijn van de wind, want die is er hier bijna altijd.

Het belangrijkste is een deugdelijke isolering van de woning, op voorwaarde dat je niet vergeet dat verluchting moet blijven kunnen...

Nu, misschien zijn we ook wel wat teveel gewoon. We staan op in een warm huis en gaan slapen in een warm huis... Bij vele mensen is het zelfs zo dat het ook in de slaapkamer warm is ! Vroeger was dat wel anders ! In ons ouderlijk huis brandde een kleine kachel in de keuken, en in de zitplaats een "continu", een vulkachel, die ook 's nachts bleef branden, en met (veel ) geluk heel de winter door kon branden. (Dat was theorie, want nu en dan moest dat ding eens goed gekuist worden). Als je ons huis binnenkwam, dan moest je dus al in de woonkamer zijn vooraleer je warmte voelde, en daar was het dan gewoonlijk "goed weer"... Als er veel wind was, dan brandde de kachel veel feller, en vlogen de kolen er door, en was het in huis bijna te warm. In de slaapkamer werden wij 's morgens wakker in een ijskoude kamer, en op de ramen stonden ijsbloemen. Als nu aan je kleinkinderen wilt vertellen over die ijsbloemen, dan ben je nog niet direkt klaar, want dat is onvoorstelbaar voor hen... In vele huizen waren er vroeger ook nog slaapkamers op zolder, onder de pannen... En in die tijd lag er nog geen plaat onder de pannen, zodat bij "jachtsneeuw" die mensen wakker werden in een besneeuwd bed. Isolatie was dan nog niet uitgevonden...

Ik vind nog altijd dat het niet gezond is in een verwarmde kamer te slapen, maar mijn kleinkinderen noemen mij hopeloos ouderwets...Toch denk ik dat we onszelf veel te veel beschermen tegen de natuur. Als er nu veel meer allergieën zijn dan vroeger, dan denk ik dat het (over)-isoleren daar niet vreemd aan is ! In onze bedden zullen wellicht veel minder huismijten gewoond hebben dan in de bedden van nu, want huismijten kunnen niet goed tegen de kou... Onze bedden waren zo koud dat wij 's avonds een in of op de kachel gewarmde baksteen, gewikkeld in een dikke laag bruin papier, mee naar bed namen. In het begin was die steen zo warm dat je er je voeten niet kon tegen houden ! We stampten die steen dan wat heen en weer zodat ons voeteneind wat warmer was... Als we keelpijn hadden, dan kregen we onze warme sokken, van aan onze voeten direkt om onze keel gedraaid... Lekker warm ! Wat zouden mijn kleindochters nu zeggen als ik hun zou zeggen hun kousen om hun nek te draaien ????

Nu leven we veel te beschermd, en al die beestjes die ons belagen, leven ook graag in die warmte, dus kweken we bij ons ook onze vijanden. In mijn slaapkamer staat, ook in de winter, het raam open, en het bed ligt open, tot in de namiddag, dan gaat Anny het bed maken en het raam dichtdoen. Regent het ? Geen bezwaar voor een open raam! We zakken gewoon het rolluik zodat het niet meer binnenregent. Mocht ik alleen liggen, ik denk dat mijn raam alleen zou dicht gaan bij vliegende storm, maar Anny heeft het altijd koud, dus moeten en hebben we een compromis gevonden.

Wellicht kost ons dat wat aan verwarmingskosten, maar we sparen wellicht heel wat uit aan dokterskosten.

Ik hoor zo net dat een madammeke uit onze wijk gisterenavond dood gevonden werd in haar woning... Hoe of wat weet ik niet, maar ze was nogal depressief hoor ik, en dronk nogal en nam medicijnen...altijd een gevaarlijke combinatie. Het menske is heel wat jonger dan wij zijn...veel te jong eigenlijk om al te moeten gaan. Depressie is bijna een modewoord geworden ! Vroeger zegde men : hij (zij) laat zich gaan... en dat is het in wezen. In plaats van verder te leven, blijven ze in hun verdriet zitten. Ze omringen zich met allerlei dingen die hen herinneren aan ... zodat ze steeds weer herinnerd worden aan, en in plaats van op te staan en het leven weer vast te pakken, koesteren ze hun verdriet, hun tekort, hun ellende... Als ik mensen op die manier bezig hoor, dan kriebelt het bij mij, dan wil ik hen bij de nek pakken en eens goed uitschudden, zodat alles wat er niet moet aanhangen, er ook werkelijk afvalt. Het helpt niet van te blijven treuren, je moet weer verder. Rondom leven alle mensen verder, en jij blijft plots stil staan en raakt steeds verder achter, en het wordt steeds moeilijker om weer bij te benen... Het is een jammerlijk modewoord geworden::::: ze is depressief::::ze heeeft een zware depressie::::
Nee, ze staat niet op, ze blijft haar verdriet koesteren, ze valt meer en dieper terug op haar ego, op haar door anderen niet begrepen onrecht, verdriet of wat dan ook... Ik kan dat niet begrijpen, niet aanvaarden ! Voor mij is zoiets onnatuurlijk ! Ik denk dat ik mag zeggen dat ik weet wat verdriet is...maar ik weet niet wat het is dat je daar dan als volwassen mens moet zitten je verdriet te koesteren... Ik heb soms de indruk dat die mensen denken dat verdriet moet zichtbaar zijn, dat ze verwachten dat zichtbaar verdriet zal leiden tot gekoesterd worden, beschermd worden, getroost worden, terwijl ik vind dat het alleen een poging is om aandacht, meelij, troost en wat weet ik ik nog te trekken.
Er is wellicht niemand die weet wat het is een kind te verliezen, dan diegenen die het ook meemaakten, het is alleen een blinde die weet wat het is blind te zijn, het is alleen een dove die weet wat het is niets te horen...Maar niemand, die het niet zelf meemaakte, zal dan ook er bij stilstaan op die manier die de blinde verlangt, de dove verlangt of wie dan ook over wat dan ook verlangt ! Je kunt en moogt dat ook niet verwachten ! Je wéét dus dat de enige mogelijkheid is om zelf recht te staan, zelf te overwinnen ! Als je denkt gekoesterd te blijven worden, dan zul je steeds meer je leed exposeren in een steeds luidere schreeuw om aandacht, en je zult op die manier steeds meer de anderen afschrikken voor wat zij niet begrijpen kunnen, en zeker niet meer begrijpen kunnen als jij steeds maar dieper in je kuil graaft om steeds maar dieper en dieper te kruipen.
Dan wil ik schreeuwen: Verdomme ! sta op ! vecht !
Maar dat doen ze niet, nee, uw schreeuw is hun bevestiging van het onbegrip van die slechte koude wereld...

En zeggen dat het allemaal, in al zijn onvolmaaktheid toch zo'n schone wereld is ! We knorren over de regen, en kijken dan vol plezier naar het groen en de frisheid van de gewassen kleuren. We zagen over de hete zon om in te werken, en gaan 's avonds genieten van de lome warme wereld om eens gezellig buiten te zitten barbequeën...

Nee, depressie is niet iets wat ik kan begrijpen! Ik besef wat het is, maar ik kan niet aannemen dat je er een zeker "genot" in vindt te blijven zwemmen in je eigen tranenzee.

Ik ga stoppen...'t is zondag, 't is middag en 't zijn frietjes !
tot de volgende ?

tweede poging...

Ik had zo net een blog gepleegd, maar toen ik hem verstuurde, liep er blijkbaar iets mis, en was hij foetsie... Dus moe en uitgeput toch maar nog eens aan het schrijven.
Niet hetzelfde, want misschien kan ik ooit nog eens een recuperatie doen van het plots verschwunden stukje.

In mijn over het internet ronddwalen kwam ik plots op een website over genezen...Maar dan wel iets heel eigenaardigs, een soortement alternatieve geneeskunde, maar dan wel telkens verwijzend naar teksten en rapporten van hooggeleerde profs en nobelprijswinnaars...een beetje raar. Het is een nederlandse site, opgemaakt om de een antwoord te bieden waar de huidige geneeskunde, ziekenkassen en sociale zekerheid tekort schieten. In nederland hebben die organismen een andere naam, maar who cares, ik noem ze bij de ons vertrouwde namen.
Als je dat begint te lezen, dan stel je je toch wel pakken vragen ! Blijkbaar zijn er anti-biotische middelen die helemaal geen kwaad kunnen voor je gestel en bijna niets kosten, maar daardoor net niet gebruikt worden ! Volgens die site wordt de geneeskunde volledig gedirigeerd door de grote fabrikanten van geneesmiddelen, en houd men de goedkope en efficiëntere middelen gewoon van de markt, wat, en dat gaat dan toch wel véél verder, ze dirigeren ook de opleiding tot geneesheer, zodat die andere middelen gewoon niet gekend worden bij de tot dokter opgeleide mensen !
Ze gaan in die site héél ver, en beweren ook virale middelen te hebben, wat in de normale geneeskunden nog steeds een heel moeilijke zaak is... Bizar, ik ben nog maar begonnen aan de lectuur van al die dingen, maar het is echt opwindend !
Het gekke van de zaak is, dat sommige van die middelen wel in de diergeneeskunde gebruikt worden, en niet bij mensen ! Bovendien beweren ze dat dieren momenteel veel gezondere en betere voeding krijgen dan de doorsnee mens...en weet je, ergens kan ik dat weer wel geloven ! Je moet natuurlijk niet kijken naar legkorrels (hormonen) en vetkorrels (idem), maar als je voeding koopt voor je hobby-dieren, dan zie je dat men daar alles op alles zet om je een volledige en volwaardige voeding te bezorgen... Kijk bv eens naar het hondenvoer, ze beginnen met speciale voeding voor puppies en eindigen met speciale voeding voor oude honden... Heb je dat al ooit gezien voor de mens, nee, ze schotelen je van alles voor, en het enige waar ze echt aandacht voor hebben, is dat het goed smaakt en er goed uitziet...al de rest, daar moet je maar zelf je plan mee trekken... Ik heb een kleindochter die aan nogal wat stoffen allergisch is inzake voeding, welnu, dan moet je veel meer tijd steken in het ontcijferen van de etiketten, dan aan het winkelen op zich ! Bovendien mag je nooit denken dat je het nu wel weet, want dan, plots, zonder enige duidelijke verwittiging produceren ze die voedingsmiddelen met een of meerdere andere ingrediënten (goedkoper ?) en als je niet oplet zit je met een kind dat zich - in het beste geval zit dood te krabben, in het slechtste geval in een dodelijke crisis zit.
Kijk, als ik dergelijke dingen zie staan, dan ben ik geneigd ook de rest te geloven... Alhoewel ik natuurlijk wel weet dat de beste manier om te liegen zo is dat je de leugen verpakt in makkelijk controleerbare waarheden... dus, twijfel, twijfel...
Niettemin zal ik dat eens op mijn gemak allemaal lezen, en ik heb veel lust om dan eventueel ook dat nog maar eens te proberen... want, als je chronisch ziek bent, dan probeer je we een en ander! Blijkbaar is dat ook de methode van de dokters, want in de pijnkliniek, als je niet netjes in een of ander schuifje past, dan doen zij in feite ook niet anders dan tral and error, weliswaar op basis van een ruime ervaring, maar toch... Ik heb kilo's medicaties weggesmeten in de tijd dat ik in de pijnkliniek behandeld werd... iedere keer weer werden de middelen in potio aangepast, iets anders verdeeld, iets er af, iets anders er bij... tot op een keer de apotheker mij opbelde en vroeg of het wel juist was, want die mengeling had ik al eens gehad... Ik heb al heel wat alternatieven geprobeerd, soms met tijdelijke winst, soms zonder enig effect, buiten in mijn portemonnaie... Maar chronisch, dat wil zeggen dat je oeverloos zit te vechten, zonder er vanaf te geraken, dus ben je bereid alles te proberen, en ben je een willig slachtoffer van de alternatieve sektor... Ik kijk dan ook eens indien mogelijk (en via internet kun je veel bekijken) naar resultaten, die niet in de website van de propaganda staan, maar in totaal andere, zoals gesprekforums over die of die ziektes... dan zi je soms dingen die je duidelijk maken dat het niets is, soms dat er daadwerkelijk mensen zijn die hulp hebben er van, soms enigen wel en anderen niet...

Eerst ga ik dus eens heel dat ding op mijn gemak lezen, en dan proberen te evalueren, en dan eventueel, nog maar eens een poging doen. Wat mij hier wel opvalt is dat het heel anders opgesteld is, dan al de andere dingen die ik al zag... ik ben benieuwd.

Mocht het toch eens waar zijn, dat ik toch nog iets vind dat mij echt helpt ! Hoop doet leven he !

Het is niet koud buiten, en mijn camelia's staan mooi te bloeien, en mijn clematis ook ! Nog wat zo'n weer, en we kunnen weer gaan vissen !!!

Deze namiddag vlug eens tot bij tanteke met de was en om de was... In dit geval was was was vooraleer de was was was... in tegenstelling tot de was...van de bijen. Bijen die naar ik hoor op tv in grote moeilijkheden zitten... Dat zou pas een ramp zijn ! zie je al heel het gezin van de boer op hun knieën door het veld kruipen, met een fijn penseeltje van bloem naar bloem om ze kunstmatig te bevruchten... Dat doet mij denken aan een schoolfeestje in de tijd toen onze kinderen nog klein waren... Het was schoolfeest, en ook de kleintjes moesten op het groot theater een stukje brengen... Iets met vlinders in, want we herinneren ons nog allemaal dat Leentje ook vlinder was... Leentje was een gezellig dik bolletje, een vrolijk ding, maar die niet alleen dik was, maar zich ook altijd nogal "lomp" voortbewoog aan die leeftijd... Sindsdien als Leentje bij ons ter sprake kwam, werd er ter verduidelijking bij gezegd "het vlindertje", waarop steevast heel het gezin weer grinnikte... Iedereen bij ons heeft zich ook herhaaldelijk afgevraagd hoe die juffrouw dat in haar koker had gekregen om dat kind nu juist te doen optreden als vlindertje... Ik heb Leentje een tijdje geleden nog eens gezien, het is nog altijd een gezellig mollig ding, maar gelukkig helemaal niet lomp meer, het is eerder een prettig ding om zien, en beleefd en vriendelijk. Ze is nog steeds geen vlindertje, maar een gezellig mevrouwtje. . . . Gek eigenlijk dat die ene scene ons steeds bij blijft, ik weet begot niet meer wat onze kinderen toen moesten doen op het podium.
Nu ja, het moet ook voor die juffrouwen niet makkelijk zijn om iedereen van de klas een rolletje toe te bedelen... Sommige kinderen blokkeren gewoon als je ze op een podium zet.

Vandaag heb ik aan de meesten van mijn lezers een leuk mailtje gestuurd...Je ziet een tekening van twee kleine peuters, in hun nakie, het meisje staat op de grond, het jongetje staat recht op haar hoofd... zegt het jongetje, we zijn nu in ons blootje, ik ben boven op je gekropen, wat nu ? Ik weet het ook niet zegt het meisje maar ik weet nu wel waarom mama zo vaak hoofdpijn heeft...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?
Oh ja, als ik morgen niet blog, niet ongerust zijn, ik heb een heel drukke, drukkere drukste dag voor mij.... bye !

Het leven van alledagen

Vannacht weer niet veel geslapen, maar de komende nacht zal het wellicht véél beter zijn...de Delta Deceptie van Dan Brown is uit... (pertang een dikke turf..)

We zijn weeral vrijdag, de week is weeral bijna ten einde. Jongens, wat gaat het toch steeds maar rapper en rapper ! De weken zo even voorbij. Nu ja, het vergelijkingspunt wordt ook steeds maar groter en groter hé...Want dat is het (schijnt het) die je zo sterk de indruk geeft dat de tijd altijd maar rapper en rapper gaat...Onbewust zet je het tegenover het voorbije geleefde gedeelte, hoe langer je leeft hoe miniemer een week dan in de vergelijking week/voorbije leven wordt.

Ik denk dat er ook nog een andere uitleg is...Hoe ouder je wordt, hoe intenser je geniet van het leven, en hoe groter je pak ervaring en herinnering wordt. (Als dit klopt, dan zouden de dagen van een dement iemand er anders uitzien dan het onze, omdat ze steeds verder in het verleden terugvallen en steeds meer van het nabije vergeten...)

Ik weet, het klinkt misschien gek, ik zit met pijn (en niet alleen lichamelijk) en toch geniet ik nu meer van het leven dan vroeger. En toch is er geen vergelijk, ik geniet héél anders dan vroeger. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven, maar het genieten zit als het ware dieper, meer in de kern.
Als je jong bent, dan geniet je van een goede pint, een goede mop, een leuk feest en noem maar op, als je ouder wordt, dan kun je dat ook appreciëren, maar dat geeft je niet meer Het Genot... Het genot is ergens verschoven naar een totaal ander iets, veel stiller, maar veel intenser... Je geniet van het bekijken van het zwevende stof in een zonnestraal, en je kunt er de tijd voor nemen om dat ook werkelijk te doen. Ik geef dit voorbeeld om duidelijk te stellen dat het begrip hoogtepunt wat vervaagt is, en dat je voortdurend geniet van bijna alles wat je ziet... Het gevoel is veel dieper... De keerzijde is dat je ook het verdriet veel dieper voelt... Als ik vroeger een doodsbericht zag van een jonge mens, dan vond ik dat erg... nu leef ik mee in dat verlies. Maar ook dat is geen afbreuk van het leven, in tegendeel, het hoort gewoon bij het dieper beleven van ALLES...

Ik kreeg een reactie op mijn artikeltje van gisteren, dat ik geen kroniekjes moet schrijven, dat ze in een kroniekje nooit zouden geleerd hebben wat arktica en zo wilde zeggen... Die had natuurlijk ook direkt opgemerkt dat er nu een tellerke staat op mijne blog... Dat zegt iets en niets... Ik zie niet wie mijn blog leest, ik zie alleen hoeveel er mijn blog lezen in een bepaalde periode die ik kan inzetten... Dat cijfertje dat je ziet zegt ook niet alles, als je twee keer op een dag naar die blog gaat, dan telt het ook 2 keer, maar dat kan ik zien (denk ik te mogen zeggen - in zover ik de statistieken goed lees) en ik kan zien hoeveel lezers er werkelijk zijn en dat telt hij u maar 1 keer.
Ik weet nu al dat dit een leuk item zal zijn, maar ook een teleurstellend... Aan de reacties meen ik te mogen afleiden dat ik veel lezers heb, maar soms hoor ik ook dat het onregelmatige lezers zijn, er zijn er wellicht niet zo veel die daar iedere dag op komen...en dat kan ik dus niet zien. Stel dat ik 15 lezers heb, maar ze lezen bijna allemaal op een andere dag, dan kan ik net zo goed denken dat ik maar 5 lezers heb...Lezen ze toevallig op dezelfde dag, dan zal ik die dag véél lezers gehad hebben... Dus, veel kun je er niet mee doen... Ik moet eerlijk zijn, ik dacht dat er meer wijsheid uit dat tellerke zou komen.... toch blijft het leuk.

Het blijft maarts weer, met wolkenzwangere luchten zou Rodenbach zeggen... (Sneyssens: onder een vlagenzwangere lucht ijlt wanhopig een vlucht voorbij....Oh Wanhoop, het is Gent dat vlucht, der vrijheid' laatste hoope...)
Toch zijn er al leuke dingen te zien ! Aan de trap van mijn terras (klinkt chique hé??) hangt een waterval van witte bloembotten die al aan het openen zijn ! Mijn Clematis met winterharde groen bladeren staat in bloei, en dat doet hij dan ook met een zee van witte bloemen, zo erg, dat je nog amper hier en daar iets van groen kunt zien... Mooi ! Hij is nochtans ook heel fel ingekort door Fré tijdens zijn snoei. Als de zon op de bloemen zit, dan ruik je plots de bijna bedwelmende geur van de bloemen...als het koud is, dan moet je met je neus in de bloem gaan om te ruiken dat er iets van geur aan zit... Zo heb ik een bloempje in mijn tuin (ik weet de naam niet (valt zelfs bij mij voor!)) maar dat ruikt alleen 's avonds, bij het zakken van de zon... Wat gek is, ik heb bloemen waarvan ik verrukt ben van de geur, en Anny zegt dat ze niets ruikt, en omgekeerd waar Anny ze ruikt en ik niet... Hoe komt dat ??? Ik beschouw de geur altijd als een extra cadeautje van de bloem, want ik meen dat insecten voornamelijk op de bloemkleur af gaan (ook al zien de meesten de kleuren heel anders dan wij doen!)... Er zijn uitzonderingen in de insectenwereld, die ook op de reuk afgaan...Maar die voorbeelden die ik ken, rekenen niet op bijen, vlinders of hommels, maar op aasvliegen, en hebben walgelijk naar rottend vlees stinkende bloemen. Soms heel mooi, maar je mag er niet dicht bij gaan want ze stinken werkelijk afschuwelijk.

Een bewijs van mijn stelling kun je vinden in het feit dat er planten zijn met héél kleine bloempjes, die dan enkele schijn-bloemen maken, zodat de insecten toch de weg vinden. Het simpelste en gekendste voorbeeld is wellicht de hydrangea (de hortensia).

Het is vandaag weer vrijdag, ik weet nog niet of ik vandaag naar tanteke ga, maar als ik ga zal ik alleen moeten gaan, want we zijn nog steeds babysittende (maandag mag ze weer naar school oef). Anders gaan we eens in het weekend.
Voila, dat is het weer voor vandaag den dag...
tot de volgende ?

Weer iets bijgeleerd...

Gek, nu en dan kom je iets tegen, iets zo vertrouwd dat je er nooit ook maar één vraag hebt bijgesteld, en plots blijkt dat iets heel anders, of iets geks of iets bizars of...te zijn...
Weet jij bijvoorbeeld waar Berenland ligt ? En Antiberenland ?
Toch weet je het !
Als je weet dat arktos het griekse woord is voor beer, gaat er dan een lichtje branden ? Arktika ofte het land van de beren (ijsberen) en ant(i)arktika het land zonder beren (op de zuidpool zijn geen beren)...
't Is nu niet echt iets om over wakker te liggen, of je dat nu weet of niet weet, maakt niet zo'n groot verschil, maar het is wel een geheugensteuntje om te weten dat de beren en de zeehonden op de noordpool zitten, en de pinguins (zonder beren) op de zuidpool... Want heel veel mensen moeten eerst eens goed nadenken voor ze dat weer precies kunnen plaatsen.

En we zitten weeral met woorden te spelen...

Ik ben bezig een boek te lezen van Dan Brown, je weet wel van de da vinci code. Het is een boek dat hij eerder schreef, en als je het mij vraagt, veel beter dan dat uitgemolken davinci-ding... Het gaat over Nasa, en over de vuile manoeuvers bij de presidentsverkiezingen in Ameurika, maar dat zal hier in 't klein ook wel zo zijn... Spannend jong, je hebt er geen gedacht van! Ik zou misschien veel meer geslapen hebben vannacht, had dat boek daar niet steeds liggen lonken... Toch kan ik nu veel beter dan vroeger een boek wegleggen... Vroeger was ik betikketakt om het uit te hebben, en zou héél de nacht door gelezen hebben... Nu is dat niet meer zo. Als ik moe ben stop ik, en ga ik slapen. Natuurlijk is het wakker liggen plots een open deur om dat boek weer vast te nemen, en waar ik anders misschien makkelijk weer zou ingeslapen geweest geworden zijn, grijp ik nu met beide handen het spannende boek...

Gelukkig dat Anny, sinds haar behandeling, nooit meer last heeft van mijn lezen en mijn brandend licht... Soms zegt ze wel eens "zijt gij nu nog aan't lezen?", maar soms komen de laatste woorden er al maar half meer uit, en is ze weer aan 't ronken.

Ook mijn leven is veul gemakkelijker geworden dank zij de pillen die Anny pakt.

(Lelijk hé van mij ?)

Buiten ziet het er maar grijs uit... het regent niet, maar 't ziet er wel naar uit dat het niet lang meer droog zal blijven. We hebben weer echt Maarts weer. Blijkbaar is de verwarming van het klimaat weer wat afgezet. Nu, laat het nu nog maar maartse buien zijn, als het maar een lange mooie zomer is, met goed weer op de dagen dat we gaan vissen...dan ben ik al lang content. Ik weet dat het egoïstisch is, maar ik veeg er mijn ... aan! Na ! 't Is al wel dat ik met pijn moet rondlopen dat ge mij ook mijn visdagen zoudt afpakken ! Ik heb al een paar keer met mijn hengel in de hand gestaan, een beetje kwijlend van de goesting. Als ik aan Jef daarover vertel, dan zegt hij op zijn denderhoutems dat hij daarvan de sijskens zou krijgen, hiel den dag op da woater zitten kaaiken...
Mijn vader ging vissen om tot rust te komen, ik ga vissen omdat ik het gewoon graag doe, en omdat ik dan eens buiten zit, met andere mensen, en geniet, geniet met volle teugen... Ik raak dan wel met moeite van mijn visstek tot aan mijn auto, moet dan echt de pijn verbijten, maar ik heb er toch zoveel deugd van gehad... dat die pijn er met graagte (nu ja) wordt bijgenomen.

Gisteren had ik mijn oudste Zus aan de foon, en ik hoorde dat ook Odiel blijkbaar mijn blog leest... Ik ga toch ne keer moeten zo'n tellerke op mijn blog (laten) installeren, dat ik eindelijk eens weet hoevelen er wel mijn blog lezen ! Luc (courgette) vertelde mij dat hij mijn blog zelfs meedeelde aan zijn medestudenten ! Als aan bevolen lectuur ! Hij had mijn wijze woorden (hihi) daar aangehaald... Ik vernam dat ik lezers in Nederland had, in La France... en toch heb ik nooit het gevoel dat ik zo'n bijzondere dingen schrijf. Ik zou echt eens willen weten wat die mensen zo speciaal aan mijne blog vinden ?
Dat ik een vlotte pen heb, dat weet ik al van in mijn schooltijd, ik schreef zelfs opstellen voor mijn klasvrienden (en met veel meer inzet voor mijn klasvriendinnen)... Maar of dat zooooo speciaal is ? Nee, eigenlijk ben ik niet echt ten volle tevreden van mijn blog! Ik had willen iets doen zoals de cursiefkes van Jos Ghysen, van Verbeeck, en van dienen 'ollander,op wie zijn naam ik niet kom, die ook van die korte stukjes schreef over "de mens"... Maar dat kan ik niet ! Hoofdzakelijk omdat ik, door mijn immobilisatie, gewoon niet dagdagelijks meer in aanraking kom met mensen... Ik kan niet schrijven over de madam voor mij in de rij bij de beenhouwer, want ik ga niet mee binnen bij die beenhouwer, tenzij ik hem beenderen moet vragen om in te sculpteren... En ik heb momenteel kilo's voorraad... (Beenderen zijn niet alleen beenhard, ze wegen ook zwaar !)
De enige uitstappen die ik doe is in de Colruyt, binst Anny alles bij haalt, ga ik zakken vol fruit vullen om mijn week-voorraad te hebben. Dat is een secuur werk, ik neem iedere appel in mijn hand, draai hem om en om, en alleen als hij volmaakt is en groen genoeg, gaat hij de zak in. Als we naar Auchan gaan, dan laat ik Anny winkelen, en wandel ik tot aan de afdelingen die mij iets zeggen, werkgerei en kwampjoeters en zo (in de zomer ook visgerief)... en natuurlijk de rommelmarkten... En daar ontmoet ik mensen, daar praat ik met mensen... Zo ook de laatste keer... Ik zag twee jonge meisjes die allerlei kralen en kettingetjes en diergelijke verkochten. Zelfgemaakte dingen fascineren mij, creeëren is voor mij de hoogste uiting van het mens-zijn... Dus sprak ik de twee wichtjes aan, en vertelde dat ik een site kende waar héél interessante dingen in stonden over hun hobby... Ze waren een beetje bang... En ze gaven me hun website, waarop ik hen kon doormailen, zonder hun mailadres te kunnen zien... Ik stuurde hen de site door, met een vriendelijk briefje, en vermelding van mijn website... Dezelfde dag had ik al een heel vriendelijk antwoordje terug. Hun schrik voor de grote boze wolf was weggedimsterd... Mocht ik hen nog eens tegenkomen op een rommelmarkt, ik zou hen waarschijnlijk niet eens herkennen, maar wel hun parels en hun werkjes... Je ziet, ik heb niet de juiste ingesteldheid om mijn medemensen te beschrijven, ik weet begot niet eens meer hoe ze er uit zien ! Hoe zou ik dan ook kunnen cursiefjes schrijven ???

En zo ben ik, god weet hoe, beginnen schrijven over vroeger en nu, over dingen die ik denk, die ik voel... maar wat is het dan die lezers lijkt te binden ????? Ik weet het niet... Misschien is het ofwel dat ik in mijn gevoelens ook de hunne benader, ofwel is het misschien zo dat mijn ideeën zo sterk afwijken dat ze het interessant vinden???

Wat het ook is, ik weet het niet...En ik maak me er echt niet ongerust over. Ik denk dat ik die stukjes veel meer van mij zelf af, weg, schrijf dan wat anders. Het is onder meer dus een grote uitlaatklep... Het is ook meer dan dat... Het is mijn babbelen tegen de mensen die ik niet meer dagdagelijks om me heen heb. (En ze kunnen zelfs niet tegenspreken, ik heb héél de tijd alleen het woord! - Net iets voor mij !)

Maar toch, toch doet het mij enorm véél plezier dat er uberhaupt lezers en lezeressen zijn... Het streelt mijn ego, en het maakt mijn uitlaatklep plots veel efficiënter.

Ik ga stoppen voor vandaag... Hopelijk heb ik je nu niet weggejaagd, want ik heb je nodig !
...voor mijn ego,
... maar ook voor jou !

tot de volgende ????