Ontkennen

Ik ben weer eens twee boeken gelijktijdig aan het lezen. Dat is voor mij niet bizar, wat wel bizar is, is dat ze op een of andere manier verbindingen hebben...
Ik lees een fictie-boek: "Het gezicht van mijn zoon"
Ik lees een geschiedkundig werk: "Tegen beter weten in"

Het gezicht van mijn zoon gaat over een man die gescheiden is, een zeer goede relatie heeft met zijn zoon, maar zich steeds meer vragen gaat stellen of hij wel de biologische vader is...een dna test wijst uit dat hij het niet is...
Tegen beter weten in, is een saai geschiedkundig werk, bomvol citaten van boeken, dagboeken, radioberichten van BBC, van radio vrij nederland en van Brandaris. Het boek bewijst honderden keren dat de mensen zich - ook tijdens de oorlog reeds, en vanaf begin 1942 zeker - bewust waren van de uitroeiing van de Joden...

Beide boeken geven duidelijk weer hoe de mens zich zelf kan en wil beliegen. Beide boeken zijn op dat stuk nogal confronterend.
Het fictieboek is schitterend geschreven, en gaat over het verschrikkelijke van houden van een kind dat je hebt mee opgevoed, ondanks het plots jou kind niet blijkt... Een boek dat er op wijst dat liefde niet aan een bloedlijn gebonden is, een boek voor alle mensen die denken aan adoptie, omdat het zo sterk de verscheurendheid van de mens toont.
Het historisch boek is een vervelende opsomming van bewijzen, maar is beklijvend omdat het zo sterk bewijst dat het collectieve ontkennen van de mensheid weerlegt, en tezelfdertijd aantoont dat deze collectieve ontkenning sterker blijkt dan de bewezen werkelijkheid. Het boek gaat over nederland, maar is net zo bewijzend voor ons, omdat onze mensen ook naar bbc , vrij nederland en brandaris luisterden...En is ook een bewijs tegen de ontkenning van de duitsers zelf, omdat duidelijk blijkt dat in verscheidene radiotoespraken Hitler en enkele van zijn companen voluit de endlosung beschreven en gepreekt hebben...

Het is weer een bewijs van wat ik hier al zoveel keer heb gesteld, het falen van het menselijke geheugen, de zichzelf reinigende geest van de mens, niet alleen als individu, maar zelfs als collectief. We kunnen zelfs onszelf niet helemaal betrouwen inzake herinneringen, omdat dit beschermende in ieder van ons ingebakken zit. De schrijver van het historische werk klaagt dit aan, ik ben geneigd het op een manier toe te juichen, omdat het zo beschermend werkt. Anderzijds is het een deur openzetten naar het ontkennen van het verleden, en wat nog veel gevaarlijker is, naar het opnieuw begaan van dezelfde fouten...Het is ook een heel gek ding...Toen ik kind was, was Zuid Afrika een droom, een stukje familie, want men sprak er ook "nederlands", een gebied waar de blanke zijn superioriteit bewees, geen kwaad woord over Zuid Afrika... Toen drupten de berichten door over de apartheid, en het ontwaken van het collectief bewustzijn dat zwarte mensen ook mens waren...en in enkele jaren waren de blanken daar bezetters, onderdrukkers en noem maar op. Het was zelfs gevaarlijk om met bewijzen in de hand te stellen dat de blanken daar woonden voor de negers kwamen, want dan heulde je plots mee met de slechte blanken. Toch is het historisch zo ! De enigen die recht zouden hebben als eerste bewoners zijn de bosjesmannen, maar die kunnen niet veel meer zeggen, want die zijn grotendeels uitgemoord, door de blanken en door de negers. De blanken kwamen er dan wonen, eerst alleen aan de kust, verdreven de hottentotten, en gingen stteds verder landinwaarts wonen. Pas véél later kwamen de negers uit het noorden afgezakt, en drongen het toen blanke land binnen. Toen bleek dat ze goedkoper werkten dan de ingevoerde indiers en consorten, werden ze ook als arbeidskrachten (slaven) gebruikt door de blanken. Dat was toen rechtvaardig, stond er niet in de bijbel dat Kaïn door de heer gemerkt zou worden en aldus beschermd ? Het was duidelijk dat die zwarte kleur wees op de kinderen van de oer-moordenaar Kaïn...
Allemaal niet zo simpel dus... Tot er plots een of ander idee collectief bezit wordt, geheiligd wordt, en dan is plots de zaak totaal anders...
Net zoals ik enkele dagen geleden schreef, binnen enkele generaties huldigt men hitler in het rijtje van grote veldheren naast een Caesar, Alexander de Grote en Napoleon, die tenslotte ook maar massaal andere volkeren onder de voet liepen en de "gevaarlijke elementen" liquideerden...Wijs me nu niet op het feit dat Rome een zekere zelfstandigheid en een zekere vrijheid liet in de veroverde gebieden, dat deed hitler ook, lees maar eens goed de geschiedenis, en kijk maar eens hoevelen er met hem optrokken tegen het kwaad, het communisme, strijd die bijna onmiddellijk na de oorlog overgenomen werd door de Amerikanen en het "vrije" (lees veramerikaniseerde) westen.... Nee, veel verschil was er echt niet, de joden ?, de uitvinders van de concentratiekampen waren de britten in de gevechten tegen de boeren, waar ze de vrouwen en de kinderen opsloten in tentenkampen en lieten kreperen aan cholera en typhus. Nee, veel verschil was er niet... Het waren allemaal machtswellustelingen, massamoordenaars, oorlogsstichters...

God jongens, wat een onderwerp om op tweede kerst te nemen...

Vannacht heb ik geslapen, pas om 5.25 ben ik wakker geworden, en beginnen lezen. Vanmorgen mij met moeite gewassen (pijn), maar het is toch al weer beter dan gisterenavond, toen kon ik wel janken van de pijn...na een hele namiddag aan tafel zitten en plezier maken met de kleinkinderen.

Het was lekker, Els is een goede kokkin (kokkès)...Vooral de soep is mij opgevallen, kikkerbillensoep, heerlijk bereid, en tot mijn verbazing met iets van venkel er in, venkel is een zeer gevaarlijke groente, omdat het zo dominant smaakt, maar het was zo kundig gemaakt dat de venkel er niet echt in te herkennen was, voor je het wist dat het er in zat... Heerlijk ! De rest was navenant, maar eerlijk, de soep was voor mij Hèt beste !

Frederik was niet goed van het feestje, van de familiesfeer...Ik vermoed dat hij nog nooit echt een familiefeestje had meegemaakt, en het feit dat hij er echt deel van uitmaakte pakte hem duidelijk... Hij zat er zielsgelukkig bij, en dronk de sfeer op. Het is heerlijk hem ook eens dit plezier te kunnen geven.

Ik ga stoppen, gisteren was het zondag, vandaag woensdag, op de volgende zondag volgt een rustdag om weer een zondag te hebben van weer een halve week slechts...vermoeiend.

tot de volgende ?

merrie kriestmas

...gehoord op tv... knap !

't Doet mij denken aan die sukkelaar die op mijn bureel kwam om bestaanszekerheid bij ziekte aan te vragen...in het gesprek:" Ja jongne, 'k ben wreed ziek geweest, ik lag zelfs vijf weken in de renuwatiekamer..." Ne mens zou er geruïneerd van worden hé ?

Vannacht bijna heel de nacht wakker gelegen van de pijn, nu hoog, zowat ter hoogte van de nieren... Ik heb geslapen van 10 tot 12.30 uur, en lag ik daar, zeer te hebben. Ik durfde geen bijkomende pijnstiller te nemen, omdat de pijn zo hoog zat, en ik niet honderd procent zeker ben of het niet mijn nieren zijn, met al die vuiligheid die ik moet nemen...

Oh ja, voor ik het vergeet, aan allen die geloven: een zaligen hoogdag !, en aan allen die niet geloven: een heerlijken hoogdag... Maar laat het een HOOG-dag zijn, een hoogte-punt in dit klerejaar vol polemiek en polletiek.

Van middag is het kerstfeest bij Bart, met heel de bende, zes volgewassen en vier halfgewassenen... met pakjes en de daarbij horende lotjes, en de spanning bij de kinderen, het haastig lostrekken van de verpakkingen...leuk.

Ik kreeg een kaartje van mijn oudste zus, kerstwensen met daarbij de stille weemoed naar de kerstfeestjes van onze jeugd op de meiboom...Ja zus, ik denk er ook wel eens aan...Weet je nog, het jaar dat ik aan alleman geld gevraagd had om mijn eerste aquarium te kopen ? Weet je nog dat Leo mij een grote doos gaf, vol met honderden kleine pakjes in gazettenpapier? In het ene zat een noot in andere zat een frank, een vijf frank, een halve frank, een kastanje, een hazelnoot...Ik was uren bezig met uitpakken, en we hadden een zalige tijd en iedereen vond het een grandioos cadeau van Leo... Leo was de kleinzoon van Mee en Pee van naast de deur, die er ook altijd bijhoorden... Waar zou Leo nu zitten, wat doet hij nu ? Zou hij ook nog wel eens denken aan die tijden? Op kerstdag zelf heeft pa me dan gevoerd naar de aquariumwinkel, eigenlijk was dat een gewone villa, rose geschilderd. Het aquarium was een occasie, en ik kreeg van de madame nog een schep of twee jongskens mee van black molly's en xyfus... Waar is de tijd... Mijn droom kwam uit, een bak van wel een halve meter of daaromtrent...

Ik moet dan een jaar of dertien, veertien geweest zijn, want het adres van die winkel die een gesloten villa was, had ik gekregen van mijn leraar nederlands in de vakschool. Je weet wel die leraar waarmee ik in de clinch ging over meewerkend voorwerp of vastvoorzetsel voorwerp, en die om gelijk te krijgen naar Dr Marc Galle schreef...Het antwoord was dat we beiden juist waren...De bewuste zin zat in het examen later, en toen de vraag gedicteerd werd, keek ik in de ogen van de leraar, en hij in de mijne, en beiden grinnikten we...

De mensen uit die villa waren oud-kolonialen, die wellicht ook gevlucht waren toen de moeilijkheden nog maar begonnen...

Buiten jaagt een kattebeest op een merel, die tjekkend in mijn linde gaat zitten. De zon is rood opgeklommen en is nu nog amper te zien achter een vage bewolking. Boven ons is het grijs, de kanten van de wereld liggen nog in witte wolken. Soms zou je willen op dat kantje leven...Maar ja, 't zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel. Eigenlijk zou ik moeten zingen: aan de andere kant van het euvel...tju, ik heb pijn !

Waar is de tijd dat ons moeder van die heerlijke taarten maakte zonder bakken? Ik weet nog precies hoe het ging, ons moeder doopte petit-beurrekes in de melk, maakte daarmee een vloer, smeerde daar een laag heerlijke zelfgemaakte crème au beurre (van echte boter), daarop weer een laag petitbeurres, dan weer crème au beurre, tot er een taart was van zo'n 20 op 15 cm, en 15 à 18 cm hoog. Dan werd de buitenkant ook nog eens dik besmeerd, en al of niet met muizestrontjes bestrooid (muizestrontjes is chocoladekorrels, hagelslag)
Die taart was machtig en lekker, en iedereen smulde naar hartelust zuivere cholesterol, want die was toen nog niet uitgevonden... Als ik mijn ogen dicht doe, dan proef ik het nog steeds...

Ook in dit jaargetij kwam de "choclamousse" op tafel...Ook een culinair hoogtepunt van de familie... Al die vreemde gerechten die we nu eten, waren ons toen nog vreemd... Ons moeder had gediend, en maakte met de feestdagen eten zoals ze het kende van bij die rijke burgers... Pas heel veel later kwamen er van die vreemde dingen op tafel. Nu is een feest veeleer een moeilijke puzzel om nog eens iets anders te doen...iets nieuws. Denk niet dat het dan minder was ! In tegendeel, op een feest werd toendertijd veel meer gegeten dan nu ! Bekijk maar eens oude menukaarten van een huwelijk...Je wordt ziek van het lezen alleen al ! Dat was de tijd dat de broeksriem echt opengezet werd, om er nog een beetje te kunnen bij duwen... Nu eten we veel minder, maar nu is iedere dag een feestmaaltijd, met vlees iedere dag, met verse groenten en vers fruit, geen gerimpeld appeltje van op de zolder...

Misschien is het daardoor dat nu de feesten mij veel minder glorieus lijken dan toen...Of was dat ook al zo voor mijn ouders??? en zal het altijd zo lijken?

tot de volgende ?

tesneusnik

(Lezers, trouwe lezers, van Toon Kortooms zullen weten dat het hier een zakdoek betreft)
dus, opnieuw: Zakdoek !

Ik heb zojuist Anny gevraagd om enkele zakdoeken mee naar boven te nemen als ze het bed gaat opmaken... Eén ligt dan op de badkamer, op het schabje naast het toilet, en één in mijn nachttafel, beide binnen handbereik.
Vroeger hoefde dat niet, toen hadden pyama's nog zakken.
Nu is er een of andere vernufteling tot het besluit gekomen dat je in een pyama geen vuile neus kunt hebben.
Vrouwen hebben daar minder problemen mee, die zijn van jongs af aan gewoon aan het niet hebben van zakken, en leerden dus hun zakdoek properkes in een miniem bolleke draaien (vandaar de kleinere zakdoeken voor dames) en het in hun mouw steken. (Vandaar dat veel vrouwen het in de mouw hebben - ze hebben het van jongs af aan geoefend).
De jonge generatie vrouwen heeft het veel minder in de mouwen dan de ietwat oudere, omdat de jongere veelal overgestapt zijn op papieren zakdoekjes. Je weet wel van die dingen die je alleen kunt gebruiken als je geen vuile neus hebt, anders heb je pech. Daarom hebben de kleren van de moderne dames allemaal zakken, of hebben die dames allemaal, altijd en overal zo'n klein hebbedingetjes-tasje bij. Dat is er uberhaupt toch nodig, want deze generatie rijdt met de wagen en moet dus de sleutel ook ergens kwijt kunnen. Zeker in deze periode zie je enorm veel dames achter het stuur van de wagen zitten. Niet dat ze beter (!) rijden, maar omdat ze BOB zijn. (B-en O-nB-ezopen)
Ik vind die papieren zakdoekjes vies: Ik snuit er dwars doorheen, en kan die dingen dan alleen gebruiken om zo goed mogelijk mijn handen te kuisen, ik weet nooit waar ik met dat vuil-gebruikte ding naartoe moet, en drie ik vind de verpakking kleere ! Er is een zogenaamde sluiting aan dat zakje, die het na het uithalen van het derde doekje steevast vertikt nog te sluiten ! Bovendien hebben die zakjes allemaal een opdruk in blauw soms met wat groen, beide kleuren die niet met mijn overtuiging stroken, maar bovendien afgaan aan je handen, en dus wellicht ook aan de binnenkant van je broekzak !
Dus ligt er in mijn badkamer en op mijn nachtkastje een goede echte ouderwetse zakdoek. Na !
Op een parking van een dancing staan stilletjes verstoken 4 camionnettes van de flikken... Acht paar ogen volgen heel aandachtig een duidelijk bezopen manspersoon die over de parking strompelt, bijna valt weer recht hobbelt... Ondertussen verlaten alle anderen op hun gemak de dancing, de flikken bekijken ze zelfs niet, ze hebben een zekere prooi geroken... Toen de zatterik niet meer kon missen, omdat er maar één wagen meer op de parking staat, waggelt hij naar zijn eigen voertuig, stapt met veel moeite in, en is op het eigenste moment omringd door 8 flikken... Wordt deskundig uit de wagen gehaald, en : "Blaas maar ne keer !, ge hangt manneke!" De jonge man blaast, en tot verbijstering van de flikken is de man bloednuchter... Maar, maar stamelen de flikken... Ik was vanavond de BAM zegt de jongeman...De watte ? vragen de flikken "de BAM" zegt de jongen breidwillig, "Bewust Afleidings Manoever..."

Om terug te komen op die papieren zakdoekjes, die dingen zijn, net zoals het wc-papier, veel te klein en veels te dun gemaakt, gecreëerd alleen maar voor het ergeren van mensen.

Heb je het al gezien? De zon (nu ja)is er door gekomen! Het is ook bijlangena zo koud niet meer, dus onze kachel is uit gebleven vandaag. Vanavond is het kerstavond...vroeger was dat een feestavond...Heel lang geleden... Het was ook een bron van ergernis.
Toen ik pas getrouwd was, vonden mijn ouders het maar normaal dat we kerstavond bij hen zouden vieren. Mijn schoonouders vonden dat Anny en haren man dat bij hen moesten vieren... Ik heb het gehaald, en de zaak gered voor mijn twee schoonbroers die achter kwamen en anders stellig met dezelfde moeilijkheid zouden hebben gezeten...maar ikke was de boosdoener, en zij niet... Nu ja, iemand moest toch eens beslissen in een of andere richting, en in het vervolg was oudejaarsavond bij de ouders van Anny...
Toen mijn kinderen huwden, heb ik hen gevraagd hoe zij kerstdag of oudejaar vierden... Bleek dat ze dat beide (!) deden...Goed, dan gaan wij hier in het vervolg op kerstdag zelf op de middag bijeen komen, zodat we niemand hinderen en niemand verplichten spitsroeden te lopen...
Ik heb me altijd afgevraagd waar ouders het recht halen om hun kinderen te doen ingaan tegen hun schoonouders voor zoiets triviaals als een feestavondje ??? En ik herinner me, toen ik 15 jaar getrouwd was, kon ik een appartementje krijgen in Spanje in de kerst-nieuwjaarsweek. Zelfs toen was mijn oudste zuster boos omdat ik voor die ene keer niet tegenwezig (aanwoordig) was op het familiekerstfeestje... Echt, ik heb dat mijn kinderen nooit willen aandoen. En ik vraag me nu nog steeds af, of mijn schoonbroers, Robert en Erik indertijd ook hebben moeten spitsroeden lopen bij hun familie, omdat moeder Goderis ons daar verwachtte punt uit...geen tegenspraak.
Kerstmis da's een familiefeest, dus ge komt, en daar mee uit...Dat de andere kant ook mijn familie was, dat hoorde thuis in een ander kader, en kwam niet te pas. En zeggen dat ik het al zo moeilijk had met mijn schoonmoeder...tju toch!

Vanavond is er hier dus geen feest...Misschien ga ik eens kijken naar een film op tv, als het mij aanstaat...en het niet weer Sissi of de jodelende non is die haar kap over de haag kiepert voor ne baron...of van diene kleine die alleen thuis moet blijven - per ongeluk - just als er inbrekers komen... Lachen jongens, al zeven jaar aan één stuk !
Er wordt ook niet speciaal iets gegeten, nee gewoon een boterham met een schelleke niets.
Morgen is het kerstfeest, bij Bart thuis, Els is al voor de tweede of de derde keer kok van dienst.
Vandaag is het dus een gewone dag, of neen, kijk de zon schijnt...
tot de volgende ?

Jammer...

't Weer gaat veranderen, de kou is weer weg. Jammer.
't Was anders lang geleden dat mijn vrouwtje zo sterk aandrong dat ik vlug vlug bij haar in 't bedde zou kruipen...alleen...'t was om haar voetjes te warmen...tju.

Gisteren was er een klein mooi rommelmarktje in Leupegem. Wij daar naar toe, vlak tegen de deur, groot kon het niet zijn, de zaal is te klein, maar we vonden er toch een prachtig kunstboek, de bijbel in schilderijen.. voor de prijs van 1 (één)euro. Een boek dat wellicht ooit meer dan 1000 frankskens kostigede... Prachtige schilderijen van grote kunstenaars. Rembrandt en Rubens, Gaspar De Craeyer (Indertijd de grootste concurrent van Rubens in onze contreien, nu een beetje veel geonderwaardeerd), Breughel, Metsys en noem maar op. Een kunstenaar kwam ik weer tegen die op een of andere manier telkens mijn aandacht trekt : William Blake...
Zijn werken zijn speciaal, bijna grafisch en zeer sterk gestileerd. Ik ga straks eens neuzen op internet wat ik over hem vind. Ik doe dat niet zonder bijbedoelingen, misschien zit er inspiratie in voor pyrografie. Daar zijn werk sterk grafisch is, zit die kans er in.(Wellicht is er ook een band met de art nouveau ?)

Buiten is er alleszins geen inspiratie op te doen, je ziet amper 50 meter ver, de rest is wazig. Strontweer !

Ooit hadden we in onze kindertijd, ook een abnormaal goede zomer, en die eindigde met een plotse korte storm , een soortement orkaan. De lucht werd plots donker en grauw, de wind wakkerde zeer snel aan, iedereen vluchtte naar binnen. Moeder zakte zelfs vliegensvlug de rolluiken, omdat het er zo erg uitzag. We zagen nog net een volkswagen camionetteke, zo'n busjes-model voor onze deur stoppen, met een angstig kijkende chauffeur achter het stuur. Ik ging met - ?Pierre-?Lieve?- boven door het raam kijken. We zagen tientallen bomen sneuvelen in het bosje, en het busje voor onze deur werd telkens door de wind opgepakt en een meterke verder gezet. De storm duurde al bij al een tien minuten, en in die tijd stond het busje bijna een straat ver, en lagen tientallen bomen om voor onze deur... Zoiets hadden we nog nooit gezien, en iedereen sprak er over...In mijn herinnering was dat ook het einde van die mooie en warme zomer... Als kind waren we meer gefascineerd door wat we zagen gebeuren dan dat we er schrik van hadden. Later hoorden we van allerlei kennissen hun ervaringen tijdens die storm... Ik geloof dat het dréten Vermeersch was, die in het kotje op de wei de koeien aan 't melken was, toen die wind opkwam. Het dak in golfplaten dreigde los te komen, en Dréten ging aan de balk hangen, maar moest vlug lossen toen hij mee de lucht in ging. De platen zijn nooit meer teruggevonden...

Die storm gaf ons een klein ideetje van wat een echte orkaan dan wel moet betekenen... En maanden nadien toonden wij veel meer begrip voor slachtoffers van wervelstormen en orkanen, want wij hadden gezien wat dat kon doen... of toch een stukje er van.

Die storm van 10 minuten was in de namiddag, maar gedurende die storm was het bijna volledig donker, zo zwart en onheilspellend waren die wolken.

Raar dat zo'n dingen zo'n diepe indruk op je kunnen maken. Wij gingen nadien vol ontzag de afgerukte bomen gaan bekijken. Er waren er die echt afgewrongen waren, alhoewel ze wel een diameter van 40, 50 centimeter hadden. Wij poogden in onze jongensknuisten dan een tak kapot te wringen en stonden versteld wat een krachten er aan het werk waren geweest. We trokken een heel eind door het bos, over afgerukte takken, hele bomen, en stonden versteld dat dit allemaal kon in enkele minuten... Her en der waren bosweggetjes versperd, en daar gingen we kijken naar de arbeiders die zaten te zagen en te kappen om die dingen weg te krijgen. Ik meen dat we dan voor het eerst een paar motorzagen gezien hebben, alhoewel er dan nog veel handwerk gebeurde. Ik herinner me niet dat er huizen beschadigd waren, wellicht zullen er zeker pannen afgewaaid zijn, maar als jongens hadden wij vooral aandacht voor die bomen.

's Avonds zaten wij dan te luisteren naar ons vader die ons voorhield dat wij als kleine mensjes machteloos stonden tegen de natuur...Wind en water, dat kun je niet tegenhouden...Hoe dikwijls hebben we dat niet gehoord ? Hoe dikwijls heb ik dat niet doorgegeven aan mijn kinderen?

God jongens, waar is den tijd ? Hoe oud waren we dan? Ik heb er geen idee van, wel staat mij voor dat die storm op een woensdag was ...Hoe komt dat nu in mij op ? Ik weet het niet...Waarschijnlijk door al dat gezever over het klimaat ben ik nu ook wat aan het denken over het weer dat mij overdonderde in mijn bestaan ??? Maar het weer dat ik mij het best zal herinneren, was een winter in het begin van ons huwelijk, ik meen zelfs de eerste winter dat we in het huis in de heidelbergstraat woonden, dus wellicht 68-69 ? Ik was met mijn fiets zestien km ver gaan werken. Ik had de namiddag, dus werken tot 10 uur 's avonds... In de loop van de namiddag begon er een echte sneeuwstorm, zo erg, dat de broeder die mijn baas was me zei om 8 uur ongeveer al naar huis te rijden, "t was te erg.
Ik op mijne velo, windop, met snijdende sneeuw in mijn gezicht... Ik weet niet hoe dikwijls ik de straat kwijt raakte, hoe dikwijls ik met mijn velo in de hand in de gracht gleed, er weer uit kroop, hoe ik door sneeuw baggerde die op sommige plaatsen wel een meter dik opgewaaid was... Omstreeks middernacht raakte ik eindelijk thuis bij een doodongeruste Anny... Het ijs hing aan mijn gezicht, en nog jaren nadien, toen ik allang gemotoriseerd was, kreeg ik een wee gevoel in mijne buik als ik het zag sneeuwen... Ik ben die nacht echt bang geweest dat ik niet meer thuis zou geraken...'s anderendaags was het mooi weer, koud, maar mooi, en ik reed terug naar mijn werk, waar de sneeuw te dik had gelegen was hij opgeruimd, en je kon je afvragen waarvan je zo bang geweest was.... Weer ...Is er één onderwerp waarover meer gepraat wordt in ons landje ??
tot de volgende ?

Viva la revolucion !

Ik heb het je al menig maal gezegd, ik ben niet alleen een veel-lezer, ik heb ook een brede interesse...
Zo, -restantje van mijn jeugd- ben ik geïnteresseerd in Indianen... Echte, niet die van de cinema.
Welnu, ik heb groot nieuws voor de wereld, iets waar ze wellicht in opdracht van onze pro Hamerikaanse Hoverheid verbod hebben het ons te vertellen via radio en TV.
De Joenaaitet steets of ameurika hebben er nog een oorlogje bij om zich uit te leven ! En nog wel intern ! De Lakota's hebben alle verdagen opgezegd, en de onhafhankelijkheid verklaard. Natuurlijk kan Bush junior zoiets niet over zijne kant (en vermits dat het een ei is heeft hij ontelbare kanten) laten gaan, en mogen we dus verwachten dat ameurika weer eens zal geconfronteerd worden met een verschrikkelijke war of successions...
Natuurlijk zit de kans dat de iets donkerderder mensen die in de joenaaitet steets nog steeds in het verdomhoekje zitten, zich aansluiten bij hun rode broeders (die zijn ook iets donkerderderder dan die witten bleekneuzen), en zijn ook, ondanks alle akkoorden nog steeds ondergedrukt. Dus, Indianen, Mexicanen, portoricanen, cubanen, indianen en black power, sluit de rangen en smijt (eindelijk) bushke buiten...Heel de wereld zal supporteren ! En ! niet te vergeten, en! jullie zouden zeker kunnen rekenen op wapenleveranties uit de landen die niets liever wensen dan het verdwijnen van de moraalridders uit het witte huis en omstreken. Door het gedrag van bushke zou u wellicht ook de onverdroten steun krijgen van de groenen allover the world...
Denk dus niet dat de Lakota's alleen zullen staan !

(Echt waar, de overkoepelende organisatie van Indianen "Lakota" heeft inderdaad eenzijdig de verdragen opgezegd ! )

Vorige nacht heeft Anny, door een onwillige blaas gedwongen, midden in de nacht het echtelijk bed verlaten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet wist, maar niettemin moet ik ergens onbewust de vrije ruimte onder de lakens gevoeld hebben, en in een poging om gebied te veroveren, heb ik mij onbewust dwars gelegd, in een poging een volmaakte diagonaal te vormen met mijn elegante lichaampje...
Toen Anny terugkwam van het toilet, besloot zij een hoek af te steken om in bed te kruipen, en wildegede via het voeteinde van het bed naar boven kruipen, om zo vlugger onder de lakens te zitten...
Dat was echter zonder de diagonaal liggende corpus van ondergetekende te onderkennen...
Een slaapkleed schijnt niet de meest ideale kledij te zijn om in rond te kruipen op je knieën, zodat ik wakker werd van een gewroet ter hoogte van mijn scheenbenen... "Awel, wat doede gij daar?" "Ik geraak niet over je benen"... Ik weet niet of onze buren het gehoord hebben, maar we hebben zeker vijf minuten liggen lachen...en toen Anny gisterenavond naar het toilet ging, vroeg ik haar langs welke weg ze in bed wou kruipen...en we hebben weer zitten giechelen als een stel schooljongens...

Slaapkledij...Doet me denken aan nonkel Marcel... Ik heb de historie tientallen malen horen vertellen... Nonkel Marcel zaliger droeg om te slapen een soortement slaaphemd in "flanel"... Maar toen mijn doopmeter een nieuw slaaphemd had gekocht, bleek dit voor nonkel veel te kort, en hij suggereerde dat tante er een stuk zou aannaaien...Zo gezegd, zo gedaan... Nonkel Marcel vertelde later aan de familie dat zijn slip nog in zijn bed lag als hij beneden de trap kwam reclameren over de te lange slip...'t Zal wel zo erg niet geweest zijn, maar het slaaphemd van nonkel Marcel is jaren een gespreksonderwerp geweest...

Hebben jullie dat ook ? Van die familiehistories ? Of heb je ook de indruk dat de mensen niet meer met zichzelf kunnen lachen, en angstvallig hun dommigheden verzwijgen? Jammer, het doet deugd je zelf eens niet zo serieus te nemen...en als de anderen er mee kunnen lachen, dan is dat ook pure winst, want dan zijn de anderen ook eens goedgezind, en wellicht verdwijnen onze fouten wat onder de zachte mantel van de humor...Want geef toe, over de fouten (van anderen) wordt er wel uitgebreid gebabbeld...

en nochtans, we doen allemaal wel eens dingen waarmee we eigenlijk best zouden kunnen mee lachen...veel beter dan ons te ergeren.

maar ja, 't is zo moeilijk om met je eigen zichzelvens te lachen hé, of het voelt toch zo aan. ... 't Is misschien omdat we thuis geleerd hebben om ook van ons zelf de humor in te zien, dat ik het nog kan... Ik herinner dat ma en ik, met een stootkar het restant steenkolen van het huis waar Suzanne vroeger woonde, naar haar nieuwe woning brachten... Dat was niet makkelijk, en ma was al heel de tijd wat aan het dubben over Suzanne die ziek was... Bovendien was het gesneeuwd, en de baan lag spiegelglad, zodat het duwen van een zwaarbeladen stootkar geen sinecure was... Het was dan ook te verwachten dat op een gegeven ogenblik de stootkar kipte, en de kolen over de sneeeuw rondgleden... We vloekten eens, en begonnen dan lachend met ons mizerie, de kolen bijeen te vegen en met ons koude handen terug in de zakken te vullen, toen William, de beenhouwersknecht, op zijn ronde om het vlees te bedelen, met zijn vélo kwam afgereden, en ons iets wou zeggen om met ons te lachen, en zelf de vélo van onder zijn gat voelde schuiven... William lag tussen onze kolen, en wat erger was, het nog te leveren vlees ook... We zaten daar met zijn drieën, op onze knieën in de sneeuw, te lachen, raapten dan de kolen en het vlees op, gingen tot bij Suzanne, de stootkar daar laten staan, eerst vlug vijftig meter van daar bij ons binnen, met William, zijn handen wassen, en dan zorgvuldig het vlees wassen en weer in de -hopelijk- juiste papiertjes met de prijs er op... De beenhouwer moest het geweten hebben ! Later vertelde William dat er niemand gereclameerd had...blijkbaar was iedereen content met het proper gewassen vlees...

Most dat nu zijn...direkt de eenheidspolitie erbij, voedselagentschap...toen zaten we te lachen, en toevallige voorbijgangers gaven lachend commentaar of hielpen een handje... Wat is er toch gebeurd met de wereld ? Waarom lopen we allemaal rond met een bakkes alsof een lachje een ramp zou veroorzaken???
Help ! Echt, ik heb het je al gevraagd, loop eens rond met een glimlach op je façade...veel schoonder !

tot de volgende ?

mooie smog

Kijk, ik ga me moeten herscholen! Ik ben niet meer mee !
Sinds het grote en eerste smogalarm dat we leerden kennen in London, met al die doden, wist ik (of dacht ik te weten) dat smog mist (fog)was, beladen met allerlei smerige deeltjes ... vuil dus., zwart, vettig, smerig...
Vanmorgen sta ik op in een wondere wereld waar alles overdekt is met blinkende kristallen...Schitterend wil en stralend.

Nu zeggen ze op tv en in de radio dat dit smog is ???

Als ik hen goed begrijp, dan zou het zo zijn, als ik heel zorgvuldig die mooie witte schitterende kristalletjes in een emmer verzamel, en dat ik dit zou laten smelten, ik terug smog zou hebben (of op zijn minst smerig vuil sop)... Ik ga het niet proberen, laat mij aub de illusie dat het hier nog mooi is, wit, schitterend, en laat die vuile dinges maar in de grootsteden, of jaag het terug naar het duitse rurhgebied waar het vandaan komt als ik de weerkaart bekijk.

Ik zie aan de takken waar er een vogeltje is geland, want daar ontbreekt een minuscuul laagje sneeuw of rijm zo je wilt...

Het veld voor mijn deur heeft het nu ook opgegeven, sinds enkele dagen hangen de eertijds zo groene blaren paraplu, en ze zijn nu ook wit berijmd. Straks, als het weer wat warmer komt, zal het veld eerst een vaalgele kleur krijgen, dan zullen die verslenste blaren vallen en zal hier een groot veld staan vol vaalgele stokjes...tot bemesting van moeder aarde...

Hoe zou het hier vroeger geweest zijn? Het veld voor mijn deur schijnt te bestaan uit opgevoerde grond, en hiervoor zou het een mooie diepe vallei geweest zijn... Ooit werd het bestemd voor ambachtelijke zone, onteigend, en aangekocht door het ploegenfabriekje hier iets verder... Nu is alles weer anders geworden, en nu wordt het veld telkens en telkens weer per teelt verhuurd aan een of andere geïnteresseerde boer. (Naar het schijnt kan de boer subsidie krijgen om zijn eigen veld braak te laten liggen, en nog winst doen als hij dat hier voor een teelt huurt...of is dat overdreven???)

Wellicht waren hier vroeger in plaats van één groot veld, verschillende kleine stukjes grond, maar met de verkavelingswoede zou dat toch naar de filistijnen geholpen zijn... Er is wellicht geen grote misdaad tegen de natuur begaan dan die verkavelingswet ! Vroeger waren het allemaal kleine stukjes grond, ieder met zijn eigen teelt, waardoor er al minder sproeistoffen nodig waren, afezoomd met een grachtje, waardoor er een goede afwatering was, het ene in zo'n en 't ander in die richting bewerkt, waardoor de erosie veel bepeerkter was, en noem maar op...Nu is het precies een wedstrijd om ter eerst de volledige laag teeltaarde in de riool krijgen.

Als het hier een echt goed regent, dan zie je op al di mooie kleine wegen van bij ons, dikke lagen smurrie liggen...teeltaarde die bij iedere nieuwe vlaag weer op onze wegen vloeit... Nu en dan moeten ze zelfs met een bulldozer de baan weer vrij maken, omdat de laag smurrie te dik wordt. In dit tempo zal er geen volgende generatie boeren meer nodig zijn...de graanprijs zal weer wat stijgen, en het voedsel voor de armen van deze wereld zal volledig onbereikbaar worden? Ook een manier om de bevolkingsexplosie in de ontwikkelingslanden tegen te gaan... djudedjudedju...

Vandaag zijn we winter. En 't is nog koud ook verdomme! Nogal een geluk dat er sprake is van opwarming van de wereld, of het zou niet meer te doen zijn met de huidige prijs van de mazoet...

De koudste en langste winter die ik mij herinner, was de winter 62-63...Toen sneeuwde het daags voor kerstmis, en de sneeuw dooide ergens in maart. Dat jaar liepen we een stukje op de zee, zagen vogels die we nog nooit gezien hadden, en speelden we in de sneeuw en op de dichtgevroren vijvers. Dat jaar reden we via de kortst mogelijke weg naar school: over de vijver... Ik moet eerlijk bekennen dat ik lange tijd niet meer wist in welk jaar dat geweest was, maar toen ik later de "vorstkaarten" in handen kreeg van talloze bouwvakarbeiders, zag ik daar aan het aantal vorstdagen dat het die winter moet zijn geweest... Ik denk dat dat ook het jaar was waarin we een sneeuwman maakten die zo groot was dat we de kop er niet alleen op kregen, we moesten hulp hebben van een volwassene... Daar was ook ?Walter? bij (ik ben begot niet honderd procent zeker van zijn naam), die eigenlijk niet met ons mocht spelen van zijn vader, want mijn vader was een kalote (hier zeggen we een tsjeef) en hij was een sosje (ne rooien)... Hij weigerde ook jaren goedendag te zeggen, tot hij op den duur toch antwoordde op eeuwige vriendelijke groet van mijn moeder. En de geschiedenis herhaalt zich...Hier iets verder woonde er een echte donkerblauwen, die nooit goeiendag wou zeggen tegen mij...Tot de stoet van de liberale kandidaten bij een verkiezing bij mij stopte, en Lucien, mijn "collega" vakbondsmens, maar dan van de liberale vakbond, die ook op de lijst stond, uitstapte om eens met mij te babbelen... Hij gaf mij een stylo (dan mocht dat nog) en vroeg of ik er nog wat moest hebben voor de gasten... Sindsdien kreeg ik ook goedendag van de man...
En toch zijn we ons allemaal bewust van het feit dat de "grote" samen grote flessen champagne drinken, en de kleintjes doen vechten... en toch zijn er nog die echt zouden vechten...

Ik ga stoppen...ik zit weer te dromen over wat geweest is... en schrik dan van het besef dat ik niet meer weet of Walter wel echt Walter noemde ...

tot de volgende ???

early in the morning, twice...

Vanmorgen stond ik hier al voor zeven uur koffie te zetten, Ewoud zou hier afgezet worden omstreeks zeven uur. Niet dat wij Ewoud afzetten, te contrarie, maar zijn vader heeft hem hier gebracht met de auto, op weg naar zijn werk...en hij komt hem vanavond halen...
Vandaag is Veerle jarig...weer een jaartje ouder...'t Is precies of ik voel met ieder verjaardag in ons gezin, een klein klopje op mijne kop, en iedere keer ben ik een millimeterke gekrompen... Had ik mijn doodskist al besteld enkele jaren geleden, dan zou ik het moeten herzien, of ik zou heel den tijd liggen schuiven van bovenin tot onderaan en vice versa in mijn kist...
Hoe ik nu op die kist kom ? Wel, gisteren keek ik (zoals bijna elke dag) naar Flogg It op bbc2...Waar ze telkens de oude dingen van mensen keuren en dan veilen in een gewone veilingszaak. Middenin de uitzending bezoekt men een of ander ding uit de streek waar men dan zit, en gisteren was dit een fabriek van doodskisten...Omdat, in die fabriek niet alleen de gewone kisten gemaakt worden, maar ook op bestelling kisten in de meest bizarre vormen... Zo kun je een doodskist bestellen in het model van je geliefde auto, in het model van een gitaar, in het model van een...mens (Die was in ijzer gesmeed !)en noem maar op! Bizar !
Nochtans niet zo bizar als je zou menen ! Er is ergens een land waar de mensen heel hun leven kromliggen om te kunnen begraven worden in de "mooiste" kist. Bij dat artikel stonden foto's van kisten die zo groot waren en zo complex, dat ze echt niet konden begraven worden, maar dat is niet erg, dan zit er binnenin een "gewone" kist waarin ze gestopt zijn, en die kist wordt dan begraven, en de luxe verpakking wordt er boven op dan lekker verbrand. Je ziet dan de mensen applaudisseren voor die mooie dingen... Je ziet, niets is te gek op deze aardkloot.

Vannacht las ik op het (ijskoude) toilet een stukje, een column van Van Kooten. Weet je, die man schrijft (schreef?) zoals ik dat doe ! Onze stijl komt wonderwel overeen, en ook hij maakte woorden bij, als spielerei, of gewoon omdat hij het lekker vond klinken... Ik las zelfs ergens dat sommige van de woorden die hij lanceerde ook echt in het taalgebruik zijn opgenomen...Zover zal het met mijn blogske wel niet komen, maar ik vond op een of andere manier een verwant. Ik moet wel zeggen dat ik het veelal niet eens ben met zijn standpunten, maar dat is niet het punt, ik heb het over de manier van schrijven...

Nog vijf dagen en het is weer kerstdag...Morgen is het de koststste dag van het jaar, daarna beginnen de dagen weer te lengen, maar heel, heel traagjes, veel trager dan dat ze nu verkortert zijn...Gewoon om ons te pesten, om ons zolang mogelijk in den donker te laten zitten, om ons zolang mogelijk in de kou te zetten, om ons te pesten kortom. En midden in deze pestperiode leggen ze dan het feest van de vrede...Kerstmis is de dag dat ze niet schie-ieten...wie zingt dat ook al weer? Maar er klopt jammer genoeg geen bal van ! Ze schieten dag in, dag uit...Ik heb hier ergens een gedenkboek van Amnesty International, een gedenkboek over de vrede na de grote oorlogen...Ze behandelen jaar per jaar per jaar, en schrijven op iedere bladzijde waar ze weer aan 't vechten zijn, nog aan 't vechten zijn, zich aan 't voorbereiden zijn op het vechten...geen jaar, geen maand, nee zelfs geen dag zonder oorlog in deze periode van Vrede... Het boek gaat maar tot 2000 of zoiets, maar echt, het is nog niks veranderd, ze vechten her en der nog altijd en zonder genade...
Zelfs die ene dag stoppen ze niet...Waarom ook ? Als ik moslim was, en zag dat de vijand zat feestje te vieren, dan zou ik op dat moment aanvallen, met grotere kans op overwinning...en zo gaat het ook.
't Doet mij een beetje denken aan Asterix, waar de romeinen er in slaagden Great Brittain te veroveren, dank zij de geniale strategie om enkel aan te vallen tijdens de thea-time...
Maar blijft dat het mensdom al duizenden en duizenden jaren onafgebroken aan 't vechten is. En nog steeds maken ze monumenten van de grootste loebassen, Alexander de Grote, Caesar, Napoleon en nog enkele honderden anderen die er in slaagden veel meer mensen te doden of /en te onderdrukken dan de doorsnee ambetanterikken... Ene staat nu nog niet in het lijstje van de te bewonderen veroveraars, maar binnen enkele decennia of hoogstens binnen een eeuw zal men ook hitler wel bijzetten in de galerie der "groten" ... Zolang we deze loebassen verheerlijken, verheerlijken we ook de oorlog !
En oorlog is niets om te verheerlijken! Kijk naar je tv, zie de lijken en de bloedende slachtoffers, daar is niets heerlijks aan, het is alleen vernederend voor ons allemaal.
En denk niet dat wij hier wijzer zijn! Er zijn test gedaan waaruit blijkt dat het geen enkele moeite zou kosten om net als in de laatste krieg, weer mensen te ronselen om de rol te spelen van bewakers in de vernietigingskampen... Nu, ook zonder testen zie je wat er gebeurt, nu vandaag de dag in de gevangenissen beheerd door de zo beschaafde Hamerikanen en Hengelsen... Nee, we zijn ondanks de schok bij het ontdekken van die kampen, nog geen zier verbeterd, het menselijk geweten is nog niet wakker geschud, integendeel... En dan gaan we zitten Kerstmis vieren...
In plaats van te vieren zouden we beter gewoon proberen overeen te komen, iedereen in zijn omgeving...dan zouden we al een begin gemaakt hebben. Nu en dan zie ik 's middags op de kezenteevee een aktie waar ze een ganse wijk bij elkaar brengen op een gratis drink...En dan vragen ze aan iemand of hij die persoon daar kent...Nee, dan gaan ze erbij, en beginnen het oh zo moeilijke gesprek met een mens die twee huizen van de andere woont... Dan gaan ze eens mee binnen in huis, bij die "vreemde", en stellen vast dat het ook daar wel knus en gezellig is, ondanks dat die man zo'n rare haardracht heeft... En vandaar naar het huis van de andere... Ik weet niet of er daardoor een blijvende link is ontstaan, maar in ieder geval weten ze dan hoe de ander leeft, en dat dit niet zo gek anders is dan zij zelf... Moesten we meer doen! We moesten eens één keer per jaar een "opendeurdag" organiseren in iedere wijk, waarbij iedereen op zijn minst bij een iemand voor het eerst eens op bezoek gaat...Mij valt iedere keer in die hamerikaanse films op, dat als er een nieuwe in de buurt komt wonen, de buurt komt kennismaken. Ik weet niet of het in het echt ook zo gaat, maar het idee is goed, het is iets om te doen!
Nu is het teveel "my home is my castle", en alle deuren netjes op slot.
Is het niet erg als je op het nieuws hoort dat ze ergens een lijk hebben gevonden, zo maar in zijn huis, en dat het er al weken, maanden, lag voor iemand alarm sloeg???
En dan vieren we kerstmis...
Oh ja, ik doe er ook aan mee...het is een van de weinige dagen dat het ganse gezin helemaal compleet bij elkaar zit... maar toch... er mankeert zo veel aan.
We vieren kerstmis.
we maken er een leuk feestje van...

Oh ja, we weten nu wel al allemaal dat het zo maar een willekeurige dag is, gekozen op die dag die een echte feestdag was voor de meeste inwoners van het toenmalige romeinse rijk, om ook die dag, dat feest om te turnen in een christelijk feest, maar dat neemt niets weg van het feit dat we niets meer doen aan het idee van een mensen-dag...We kruipen warm bijeen om teveel te eten en te drinken dan gezond is, geven elkaar geschenkjes en krijgen geschenkjes van elkaar... Oh wat is het leuk.

Zelfs mensen die niet gelovig zijn, of anders gelovig zijn, zouden zich ook bij de geest van het feest kunnen aansluiten, als het de geest was die primeerde...maar het is veeleer de maag... en daar sluiten de meesten ook wel graag bij aan, maar daar komen we geen stap mee vooruit in de richting van de vrede...

Zondag hoorde ik iemand zeggen dat er wel oorlog moest blijven bestaan, zeker in die landen waar ze kweken als konijnen...of ze gaan dood van de honger of we helpen ze uit de honger met een kogel...

Begrijp je nu waarom ik al een paar dagen lig te preken ?
Ik ben er echt niet goed van.

tot de volgende ?