scheepslift

Ik kreeg zo net een mailtje van mijn zus, ze heeft een daguitstap meegemaakt naar Thieu-Strépy, om een bezoek te brengen aan de scheepsliften.
Ik heb dat ding een keer of drie bezocht, een keer bij de opbouw, dan een keer als de boel ineengezakt was en ze herbegonnen waren, en dan als het er was...Maar ik heb het niet zien werken, er passeert daar maan één boot per maand...allee, dat zal wel overdreven zijn, en hopelijk heeft de bouw van dat spel een opleving van de scheepsvaart veroorzaakt, maar op dat moment was dat veeleer een symbool van de rechtvaardige verdeling der gelden tussen Vlaanderen en Wallonië... Een haven in Zeebrugge moest een scheepslift geven in Thieu...Ook al was er voor Zeebrugge een noodzaak en een zekere toekomst, en was de vrees groot dat die scheepslift een miskleun zou worden zoals het hellend vlak te Roncquières...
Voor mij zijn dat schitterende monumenten van het belgische wanbeleid...
Denk niet dat ik er zo ene ben die alles naar vlaanderen wil trekken, bijlange na nie, maar geld wegwerpen omdat er een zogezegd evenwicht moet betracht worden...nee, dat kan er bij mij niet in. Doe ernstige inspanningen in plaats van geld weg te smijten ! Kijk nu naar het Waals Marshallplan, hadden ze nu het geld van Ronquières (en dat van Thieu Strépy?) nu kunnen investeren ter stimulans van de Waalse industrie, dan zouden ze nogal wat meer kunnen dan nu, en het lijkt nu al naar een succes te evolueren!
Bovendien, jaren aan een stuk hebben duizenden Vlamingen de trein gepakt richting Wallonie om daar te werken in de koolmijnen, de staalindustrie en dergelijke meer. Als nu het werk meer in Vlaanderen te vinden is, die treinen zijn er nog, en als de Walen willen, kunnen ze hier ook komen werken. In de randgebieden zien we dat het wel kan, en dat zelfs veel Fransen komen werken in de hoek van West Vlaanderen. Dat lijkt ons logisch, maar hier moeten ze hun tijd verdoen met ruzie maken over de verdeling...
Zie je vlaanderen al als een staat in europa ? Och here, dat klein dingske, België is al twee keer niets, wat zouden we dan gesplitst betekenen ??? En dat er in Wallonië zijn die aansluiting willen bij het grote Frankrijk...Laat ze ook rap wakker worden, ze zouden ook eerst een paar eeuwen de rol kunnen overnemen die Le Nord zolang heeft moeten ondergaan... Als ze nu denken op de tweede rang te zitten, dan pas zouden ze weten wat het is als ze aan de staart van La douce France hangen.
Nu ja, laat iedereen maar dromen...Zolang we maar niet moeten wakker worden in een verscheurde staat...Misschien hebben we het te goed ?

Vandaag is het rommelmarkt in Zegelsem, dat is altijd een heel mooie markt, maar ik ga weer niet, ik weet niet wat het is, maar ik heb nog steeds geen ...bovendien zit ik al enkele dagen met pijn die niet overgaat...

Ik moet nog wat bankieren voor ik vertrek. Ik word stilaan een full-time bankier, ik doe uiteraard mijn eigen verrichtingen, maar ook die van tanteke, en natuurlijk ook die van Veerle, en daar is nu ook Frederik bij gekomen... Het ambetante is dat het allemaal verschillende banken zijn, elk met zijn eigen beveiligingssystemen. Sommige werken met van die soortement rekeningmachientjes om een cijfercode te krijgen, maar ook daar zijn de systemen verschillend...Ik heb hier dan ook voor iedereen een boekje met de werkwijze bij me...en dat allemaal omdat er blijkbaar her of der moeilijkheden zijn geweest...Moeilijkheden die er gekomen zijn door dat mensen domweg hun gegevens geven op vraag van bepaalde malafide websites... Beveilig dan maar al wat je wil...

Ik ga voor tanteke voor de eerste keer aan haar spaarcenten moeten beginnen, deze maand gaf ze een paar honderd euro meer uit dan haar inkomsten, en het gaat steeds sneller...Ze krijgt steeds meer de dokter op bezoek, en moet steeds meer medicatie nemen... Ik moet maar geloven dat het allemaal correct wordt gedaan, want ik heb daar geen enkel zicht op... Als ze bv enkele mensen dezelfde pillen geven uit één pot ? Ik moet maar vertrouwen hebben...
Nu ja, ik moet ook zeggen dat ze daar zeer goed verzorgd worden, en dat er niets op wijst dat het niet in orde zou zijn, je hebt er alleen geen kijk op, je MOET ze wel vertrouwen...

Vrijdag laatst zeiden we aan tante dat we nog brood moesten halen, en we moesten er voor haar ook een meebrengen...Het is gek, soms klapt ze heel verstandig, en dan slaat ze plots helemaal door. Heel het gebouw daar is van haar, en gebouwd door nonkel Julien achter zijn uren... De sociaalassistente vertelde dat ze soms voorbij komt gewandeld, en dan steekt ze een stukje kleurig papier omhoog, en vormt met overdreven lipgebaren "Mag ik dat hebben ?" en loopt dan gelukkig met haar nieuwe bezit door... Haar kasten zijn nog steeds altijd op slot, zodat ze geen dingen meer kan wegstoppen, want ze "hamstert" ook uit de kamers van andere bewoners...

Ze heeft er nu een "vriend", ze zit handje in handje en wisselt zoentjes uit... Eén keer kwam hij mee naar de cafétaria, en ik trakteerde hem mee, de madame die de bar houdt vezelde me toe dat ik hem niet moest meebrengen, want dat het er ene was die steeds probeerde voor niets te drinken...Hebt dan al eens een vriend... Hoe zeg je tegen een stokoud kind-meisje dat ze slechte vrienden heeft ???

Mizerie, mizerie... Nu schepen wij hem iedere keer met een excuus af. Ik heb er eigenlijk ook geen lust voor iedere week ook nog een vreemde étranger een pint te offreren... Ik rij al iedere week er naar toe, betaal haar iedere keer een pint, en doe haar was...(Allee, dat laatste doet Anny) en al wat ik doe is nu en dan eens op haar kosten wat waspoeder kopen...en lang niet genoeg om de rekening van den elektriek te betalen. Het kan mij niet schelen iets voor haar te doen, maar toch niet ook nog voor haar "vriend"...

Enfin, ik ga sluiten, je weet dat je me enkele dagen moet missen hé... tot binnen enkele dagen?

binnenskamers

Ik lag vannacht weer meer wakker dan te slapen, en probeerde twee keer te lezen, maar telkens hoorde ik naast mij zuchten...dus licht weer uit en liggen denken ... op van alles en nog wat...

En zo lag ik te denken hoe mijn ik er eigenlijk zou uitzien. Dwaas ? Wellicht wel, maar toch amuseerde ik er me mee, en stelde mijn toch reeds enkele jaren oude ik voor als een grote zolder, je weet wel, de ruimte waar je je hele leven blijft stapelen, en waar de kinderen later een heel leven in het containerpark zwieren...

In het echt is het toch ook een beetje zo? Laatst trok Bart op verlof, en hij had gelezen dat er op hun vakantiebestemming mogelijkheid was om te vissen..."Pa, hebt gij nog die twee kleine hengels die je ooit kocht voor Koen en Mij ?" ...Als dat er nog is, dan moest dat op de zolder liggen, en dus trokken Anny en ik eens zolderwaarts. We moesten niet eens zoeken, op twee balken lagen nog een hele stapel hengels, ook die twee kleine hengeltjes van toen, maar ook, de hengels van wijlen mijn vader liggen daar nog stil te liggen... Er liggen dus op mijn zolder meer dan één leven...

Ik stel me voor dat het zo is met al onze herinneringen ook, dat die ook ergens, in het diepste ik, ergens opgestapeld liggen... Ik zie daar in de uiterste hoek, heel stoffig een deel dingen waar ik liefst niet meer aan terug denk, een hoopje slechte ervaringen, een deel dingen waarover ik nog steeds wat beschaamd ben, een deel zaken die ik nooit heb afgewerkt...een hoek om liefst niet in te roeren, je word er zo beroerd van.
En dan zie je heel netjes, in een kast, gevrijwaard van stof en vervuiling, de blije herinneringen, met hele hopen, netjes opgeblonken, want die mooie herinneringen haal je nog regelmatig eens uit...bij sommige liggen ook echte, tastbare zaken, ik zie nog onze liefdesbrieven, met een mooi lintje samengebonden, al de kaarten die wij ontvingen ter gelegenheid van ons huwelijk, de doopkaartjes...van Koen tekende ik die allemaal eigenhandig... Ik was bij de drukker gegaan om een deal af te sluiten, ik zou een model tekenen, dan mocht hij dat, na mij, vrij gebruiken als hij al mijn drukwerk gratis zou doen... Hij had dat eens gedaan zei hij, en die kaartjes waren nooit ofte nooit nog gedrukt... Ik nam dan maar een hele stapel blanco kaartjes mee en tekende kaartje per kaartje met het penseel en chinese inkt. Toen Koen geboren was toog ik met de kaartjes drukkerwaarts, en dan smeekte die man mij om de kaartjes toch te mogen hebben...ik viel nog liever dood, ik had dagen en weken zitten minuscuul tekenen... ik heb er nog een van ieder model...kaartjes van de communiefeesten van de kinderen, je droomt er bij weg...het feest van Bart die op 7/7/77 7 jaar oud werd... Daar was Pierre ook nog bij, en zo kom je aan de minder leuke maar toch dierbare herinneringen van al wie ons al ontvallen is, en je blijft hangen bij Koen...

Verder op de zolder liggen ook hopen pijn en miserie, je ziet er Anny weer liggen in het hospitaal, Bart in het Uz als heel klein en oh zo dapper kereltje... Toen we weggingen: Bart, niet wenen hé, toon dat je een Goderis bent, een flinke vent...en Bart knikte, en we zagen hem die dikke krop moedig doorslikken en wij hadden de tranen in ons ogen bij zoveel moed...

Die zolder is mij zo lief... die schat aan herinneringen, soms zegt iemand wel eens: zou je al diene ouwe bazaar niet eens wegsmijten???

Nee, bahgod, nee !

En zo bracht ik de nacht door, me nu en dan voorzichtig draaiend om een andere houding aan te nemen en twee keer ging op het toilet zitten, een boek lezend, tot die houding ook weer pijn deed...'t Zal wel weer passeren met voorbijgaan...

De zon schijnt, en ze geven enkele dagen goed weer, Anny zal hopelijk mooie uitstappen kunnen doen in de streek van Herbemont, samen met de vrienden van het werk. Jef en Lut komen ons halen omstreeks 8 uur maandagmorgen... Voor de eerste maal, Jef is nog maar onlangs op brugpensioen gegaan. Vermoedelijk zal hij nu mijn vaste chauffeur zijn voor de toekomst, hij woont niet zo ver af, en op een of andere manier klikte het steeds tussen ons én tussen onze vrouwen. Ook het feit dat we beiden een kind verloren schept nog een bijkomende band...Je weet dat die soort van verdriet door hen ook begrepen wordt, want die pijn is niet vergelijkbaar bij een andere... Ooit zei een vriend me dat een kind verliezen geen verlies was, maar een amputatie...Dat is wellicht de beste omschrijving die ik je kan geven, het gaat ook niet weg, het gemis blijft.

En toch is het leven goed, anders zouden wij niet treuren om de doden !

Onlangs las ik dat de schrik voor de dood veel sterker is bij de westerse mensen dan bij alle andere. Ik weet niet of het waar is, maar wellicht is de reden dat hoe meer je hebt, hoe moeilijker het is het achter je te laten... Ik denk dat we dan ook in die zin het evangelie kunnen interpreteren dat het voor een kemel veel moeilijker is door het oog van de naald (dat was een poort in de stadsmuren van Jeruzalem) te kruipen dan voor een rijke het rijk der hemelen te betreden...

Bovendien denk ik niet dat er zoveel mensen bang zijn van de dood, ik denk dat ze in werkelijkheid bang zijn van het sterven...

Jongens, wat zijn we weer leuk vandaag ! En zeggen dat er lezers zijn die me dan schrijven of zeggen dat ze zich een kriek lachen met mijn blog ! Ik moet dan nodig nog iets leuks schrijven ook, of mijn reputatie is naar de kloosters...

Oh ja, probeer dit eens, ga naar Google, en tijp als vraag "de laatste duitse bezetter"...Kijk dan eens wie daar op de eerste plaats prijkt??? en zeggen dat ik een royalist ben (uit reden van goedkoopste, maar toch..)

tot de volgende ?

weet je

Weet je waarom het meest kinderen zijn die geplaagd worden door middenoorontsteking ?
Nee ?

Alleen kinderen geloven linkeroor, middenoor, rechteroor...

Met zo'n onbenulligheden heb ik mijn nacht gepasseerd... Niet dat ik niet geslapen heb, maar het was bijna 1 uur vanmorgen toen ik de slaap vond, netjes heel klein opgevouwen onder mijn hoofdkussen.

De pijn is iets beter, en bij mijn buur heel wat beter. Ik hoor ook Anny niet meer klagen van haar rug, want gisteren had zij ook pijn, zoals iedere week na het kuisen van de woonkamer. Vroeger was dat een fluitje van een cent, nu doet ze dat in vier, vijf keer, met telkens een bekom-periode er tussen. We worden oud...

de zon schijnt zelfs, ook al hangt er nog een koude morgennevel over de velden die het silhouet van de bomen zacht vergrijzelt. Eigenlijk is het wel mooi zo, een haast feeërieke sfeer, je zou niet schrikken als elfen en trollen plots joelend voorbijkwamen. In zo'n weer zou een mens de efteling moeten kunnen bezoeken, het prachtige park, mede ontworpen door die grandioze tekenaar Anton Pieck...Met zo'n weer zou je bijna kunnen geloven in wat je daar ziet...zo zachtjes in een bijna ouattenzachte geluchte. Het is een weer om te dichten of om van dichters te genieten... Hé, dat doet er mij aan denken, ik vond op een site over de nederlandse taal ook iets over dichters, en daar vond ik ook Jacques Perk met zijn Iris, maar daar bleek dat er blijkbaar meer dan één versie van bestaan, want het week af van wat ik ooit van buiten mocht leren...
Ik ben geboren uit zonnegloren, en zucht van de ziedende zee
die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen door wanhoop en wee...
Heerlijk, maar blijkbaar niet juist of niet alleenstaand ???

Heb je al gehoord van de nieuwe tv-zender ? Nee, hol niet naar je tv, het is hier te vinden, hier op je pc ! Een van de uitbreidingen van het terecht beroemde seniorennet van Pascal Vyncke...
www.kanaal50.be je moet het echt eens bezoeken, nee, het is niet alleen voor de senioren, het is voor iedereen de moeite, hopelijk is het een blijvertje, en houd men het doel vast om steeds meer en steeds nieuwe nuttige filmpjes aan te bieden ! Tot nu toe is het prachtig !

Je vind er van alles wat, het zijn bijna allemaal demonstratiefilmpjes, zo heb je er eentje dat je zeker eens heel aandachtig moet bekijken, een deskundige en goede uitleg wat je moet doen als iemand zich verslikt... Echt goed en professionneel !

Mensen die iets bij willen leren op gebied van taal en eigenlijk van bijna alle schoolvakken, kunnen dan weer terecht op www.wjsn.nl daar vind je een schat aan informatie over alles en nog wat, misschien nuttig als je de kinderen of kleinkinderen eens moet helpen aan de schooltaken? Maar ook een bron van wetenswaardigheden...Ik, als taalfanaat heb al uren en uren in de taal, de geschiedenis van het geschrift en dergelijke meer zitten grasduinen... Weet jij wat de oudste geschreven taal is ??? Daar kun je vinden dat ze er ook nog niet helemaal over eens zijn, maar dat europa een van de serieuze kanshebbers is... Dat wist je niet hé? Ik ook niet, ik dacht aan het soemerische spijkerschrift, maar dat is blijkbaar al lang niet meer in de rij van de kandidaten opgenomen als oudste bron van geschreven taal... De geschiedenis van de geneeskund is ook ietw waar ik heb in zitten genieten... Je moet echt eens rondstruinen op die site, je vind zeker iets wat je interesseert !

Ik heb ook nog een nieuwtje speciaal voor Claude, in het boek van de Brusselse trams heb ik een foto ontdekt waar trein en tram op dezelfde sporen reden en elkaar aanvulden in één netwerk ! Je moet echt eens zien hoe tram-achtig die treintjes dan waren ! Of heb je die dingen ook al in jou verzameling van treinen? In de oude foto's die ik heb van wat men de stoomtram pleegde te noemen, zie ik in feite ook veel meer gelijkenis met een trein dan met een tram...Blijkbaar was er in de tijd veel meer sprake van verschillende maatschappijen dan wel van verschillende soorten machines ... Of heb ik het mis ?

Ik heb in opdracht van de lessen die ik volg, eens Luc Tuymans opgezocht, dat zou nu dé kunstenaar van hét ogenblik zijn in onze contreien... Ik vind er iets bizars aan. Als ik bv naar de val van icarus kijk van Breugel, of de kruisafneming van Rubens, of naar de Desmoiselles d'Avignon van Picasso, dan vertellen die schilderijen me een verhaal... Bij Tuymans is dat omgekeerd: hij vertelt een verhaal, en schildert er dan een illustratie bij. Bizar.
Een van zijn gekendste werken is dat lampadairke gemaakt uit mensenhuid, met zichtbaar het getatoeëerde nummer van de krijgsgevangene, wat de ijzige induk wekt dat het een lampke betreft met een beperkte en genummerde oplage... Het schilderij hoort echter bij het verhaal dat hij vertelt over de uitroeiingskampen, en is eerder een illustratie dan een op zich staand werk. bizar en beklijvend, maar in samenhang met het verhaal...
Bijna al zijn werken zij zo, sterk gebonden aan zijn verhaal. Pictoraal zijn ze meestal sterk, maar hij zwakt de kleuren af alsof ze allemaal in een mist gevat zijn, of als een verbleekte foto.
Het is niet echt mijn ding, maar toch spreken ze mij aan, maar ik denk dat het alleen zo is als je ook het verhaal kent...omgekeerd van de verhalende schilderijen die we gewoonlijk zien.

Ik heb al een idee om een werk in die richting te maken, en tezelfdertijd te protesteren tegen de verhalenbinding...
Het is gek, als ik mij dwing om vanuit een andere kunstenaar te werken, dat ik dan bijna altijd groei naar een werk waarin ik wel de elementen opneem, maar waarbij ik ook een soort verzet pleeg tegen... Ook de studie over Klimt leidt mij tot een idee, waarbij ik zijn manier van werken omzet in een totaal ander beeldvorming...Of is dat precies wat ik moet doen? We horen het wel in de volgende lessen reeks...

Ik ga stoppen voor vandaag, ik dwaal veel te veel van de ene idee naar de andere, maar wellicht ben je dat al wel gewoon van mij...

tot de volgende ?

solidariteit

Sinds een paar dagen is mijn buur solidair.
Ik heb de ingeving die tot de solidariteit leidde enkele nachten geleden gehoord ! Hij jubelde enkele keren, en sindsdien hoort hij ook tot de ruglijders (leiders ?)... Hij kreeg al een pikuurke, maar 't is nog niet voorbij, en bovendien slecht gepland ! Hij gaat binnenkort op verlof ! Je begrijpt er niets van, ziek worden vlak voor de congé...
Hopelijk gaat het vlug over, want ik stel geen prijs op die vorm van solidariteit, ik voelde mij vanmorgen daardoor verplicht ook veel pijn te hebben, en ik ga ook op verlof volgende week, met de bond van de gepensioneerden van ons werk... Stom. Straks zit ik daar in dat hotel niet alleen te zitten te zitten, maar ook nog met pijn, en als ruggesteun héél ver weg een buur die mijn gevoelens deelt.
Eddy, zorg maar dat 't rap gedaan is, misschien gaat het dan ook weer iets beter bij mij.
Ik denk dat het nog steeds de naweeën zijn van mijn les, maar bij Eddy is het 's nachts geb...Hé, als het is wat ik denk...een kermis is een geseling waard hé ! Maar nee, 't zal dat niet zijn, 't was midden in de nacht en die sotterijen zijn ze ook al voorbij om midden in de nacht nog eens de grote manoeuvers te doen...

Maar met deze zit ik hier toch maar weer krom achter mijne kwampjoeter. Mijn gebuur ook, want ik kreeg al enkele moppen doorgestuurd.

Volgende keer ga ik in de les aan een tafel alleen zitten waar ik plaat heb om te leunen, want nu kon ik dat niet naar behoren, en ik zit al heel den tijd met de gevolgen. Sorry, ladies, mijn rug gaat voor...

Gisteren hebben ze op de tillesivie weer eens verkondigd dat het vandaag zonnig zou zijn... Al iets gezien ? Ikke niet, 't is niet aan 't regenen, maar zonnig is het ook niet.

Gisteren met Anny boodschappen gedaan. Ik sta in voor het fruit (met uitzondering van de druiven is het dan ook allemaal voor mij...)Ik vond in de Colruyt geen honingmeloenen, en na navraag waren er geen ter beschikking, dus ikke naar de Aldi...geen honingmeloenen, dus naar de Liddl, daar waren er gelukkig wel. Ikke content. Ik eet heel graag meloenen, maar alleen als het lekkere zijn, en de enige lekkere meloen is de honingmeloen, zowel de groene als de gele. Ik weet wel dat iedereen hier steevast naar de cavaillonnekes grijpt, maar ze hebben dik ongelijk ! Neem eens een van die lekkere gele honingmeloenen in de Lidll, daar liggen ze regelmatig, en geniet...je zult nooit nog de andere nemen !

Het was nochtans niet leuk om te winkelen, ik had veel pijn, maar ik eet per dag toch zeker drie an vier stuks fruit, in de winter wat minder, maar in de zomer geniet ik van het fruit en de groenten. 's Middags neem ik twee brokjes aardappel, een stukje vlees, en vul de rest van mijn bord met groeten, en soms neem ik er nadien nog wat groenten bij... Ik hou vooral van rauwe groenten, salade, witlof, tomaten, wortelen geraspt en dergelijke meer... Ik vulde eens een vragenlijst in op mijn pc, en daaruit bleek dat ik een zéér gezonde eter was, alleen lijkt dit niet te resulteren in een slanke eter... Als we eens bezoek hebben, dan zit ik dikwijls met verwondering te kijken wat die slanke mensen allemaal op eten... Het is raar...

Ik denk dat mijn dik zijn nog steeds een erfenis is van toen ik klein was, ik was zeer veel en zwaar ziek, maar ik kon, ook al had ik koorts, toch steeds goed eten. Ik werd daartoe aangezet door de huisdokter en ons moeder, want dat moest mij "er door" halen... En het is gek, maar als ik vaststel dat ik plots meer begin te eten, onweerstaanbaar, dan weet ik dat er een of andere ziekte op komst is...en ja hoor, enkele dagen later zit ik met de griep of een zware valling of iets dergelijks. Mijn lichaam heeft geleerd te reageren tegen ziekte met meer eten. Ik lees en zie aan andere mensen dat iedereen bij ziekte minder gaat eten, ikke meer... Gelukkig is dat niet zo met mijn rugpijn. Maar ja, ik heb altijd gezegd en zeg nog, dat ik niet ziek ben, ik heb pijn, en die pijn verhindert mij iets te doen, maar ik ben niet ziek, ik heb geen koorts of zoiets...En als ik bij de hartspecialist ga, dan zegt hij me steeds dat ik een gezonde kerel ben...en dan zeg ik maar een beetje immobiel, en dan glimlacht hij en zegt dat ik wat zijn vak betreft gezond ben... Oef, toch nog iets dat ok is.

We zijn begonnen aan de herfstststst...ssst...we moeten bijna dagelijks de blâren van de visvijvers scheppen. Op mijn oprit liggen de noten te rapen... Je weet wel, die dingen waarvan we vroeger dachten dat er eerst een nacht vorst moest over gegaan zijn...
De enige vorst die we nu nog hebben zit in Laken, en is helemaal niet zeker dat hij ook zal mogen blijven, zoals ze nu bezig zijn te wurtelen in de polletiek, is er alle kans dat we binnenkort een vorstvrij land zijn... Dan zullen we pas gelukkig zijn, als we een hele hoop ex-presidenten en hun familie mogen onderhouden en beschermen... Of dachten die idioten dat die presidenten goedkoper zouden zijn??? Vergeet het maar, en kijk eens in de landen rond om hoe het daar gaat.

En denk niet dan je dan geen Laurentjes meer zou hebben, nog eens, kijk eens naar de landen die de "gelukkige" bezitters zijn van presidenten...

Ik ben royalist, maar alleen om dat ik overtuigd ben dat dit een pak goedkoper is, en veiliger voor de democratie.Voor de rest laten de Coburgs mij totaal onverschillig, en heb ik er veel minder eerbied voor dan voor de man die mij hier komt verlossen van mijn huisvuil, want die kan ik niet missen...

Ik ga stoppen, ik ben moe en heb pijn
tot de volgende ? Oh ja, begin volgende week ben ik er dus drie dagen niet hé !

Bijleren...

Gisteren namiddag ben ik voor de eerste maal naar de les geweest over kunstschilderen (ziekenzorg).Ik was daar zo niet als eerste, dan toch gelijktijdig met een madamke als eerste... We maakten kennis, ook met de vrijgestelde en met de lesgever, en stilaan drupten de volgende deelnemers binnen...en bleek ik daar helemaal alleen tussen allemaal dames te zitten, en vermoedelijk ook als ouderdomsdeken (tenzij een van die dames plastische...je weet maar nooit vandaag de dag)

Ik was netjes aan een tafel gaan zitten, de met mij binnengekomen dame kwam er bij zitten, en ieder er na volgende ook...Gelukkig kon je maar met zes aan die tafel en waren er enkelen genoodzaakt ergens anders te gaan zitten. Ik voelde me een bedreigde minderheid...

Uit de voorstelling bleek dat ik zowat de enige was met wat teken- en schilderervaring...en dat bleek ook uit de eerste oefeningen...het indelen van het werkvlak in grote kleurvakken (voor de gelegenheid in grijstinten met potlood)

Sommigen snapten de bedoeling niet meteen, en anderen namen een foto met een strak lijnenspel, denkend dat ze daar het makkelijkste onderwerp hadden gevonden, omdat ze niet zagen dat daar nog veel meer dan anders de juiste verhoudingen primordiaal waren. Niettemin leek iedereen heel tevreden van de les, en had het gevoel bijgeleerd te hebben. Ik ook ! De leraar leerde mij enkele knepen om eens de zaak anders te bekijken en zo makkelijker de grote vlakken te zien en niet de details...Want dat is exact wat mij hindert, ik wil altijd te gedetailleerd werken, en verlies daardoor iets van de spontaniteit die een werk doet leven. Ik heb de indruk dat ik er heel wat kan bijleren. Jammer dat ik de tweede les al moet missen...ik zit dan namelijk in de ardennen met de bond van de gepensioneerden van mijn werk... Voor mij minder plezant dan voor Anny, want ik blijf altijd in het hotel terwijl Anny met de rest geniet van de steeds mooie uitstappen, iets wat ik helaas niet aankan. Maar ik heb wat huiswerk gekregen...kan ik misschien zelfs ginder wat oefenen...

De les (en de dames) vielen dus best mee, en alras was de sfeer goed, en hoorde je alleen de potlood en het papier...en bij sommigen luid zuchten... Misschien zullen we niet uitgroeien tot kunstenmakers, maar we zullen allemaal heel wat bijleren om voor onszelf mooie dingen te maken en onze tijd te vullen. Enkele data van de cursus moesten verlegd worden, en de leraar vroeg of we op datum x en y tijd hadden...Ik grinnikte en zei dat één van mijn problemen was dat ik te veel tijd had...bijna al de dames knikten, ze kenden dat blijkbaar ook...

Vandaag schijnt de zon, wel wat waterachtig, maar ze is er... Als ik richting Horebeke kijk zie ik alles tegen een helwitte hemel heel scherp afgelijnd staan. Gek, het licht die de kleuren geeft, neemt ze dus ook weg als je in de richting van de bron kijkt. Als de zon er zelfs vlak achter zit, dan heb je soms dat de grenzen van de huizen, bomen vervagen in het te helle licht en staan te dansen.. Licht is een gek iets, denk maar eens aan de asfaltbanen...als je in felle zon rijdt, dan zie je soms dat het asfalt voor je uit precies verandert in een natte baan, of soms zie je de lucht boven de baan dansen...Ook mooi is het om in een fijne streep licht te zien hoe het dwarrelende stof plots een kick krijgt als het in het warme zonlicht komt... Het lijkt of dode stof plots tot leven komt...

Als je in de nacht naar de hemel kijkt met de ogen van een kind, dan zie je geen oneindige diepte , geen heelal, maar een zwarte zoldering met kleine gaatjes in waar het zonlicht doorheen komt...Je vraagt je af wanneer en hoe dat dak boven je is gezet...Niet hoe diep en hoe groot het heelal is...
Wij zijn zo vertrouwd met de "aardbol", maar zijn vergeten dat wij ooit als kind verwonderd hebben geluisterd en gekeken naar die uitleg...
Waar ik naar toe wil is proberen die kinderlijke verwondering terug te vinden...De wereld van het kind is niet complex en beperkt zich tot zijn omgeving... iedere stap verder is een exploratietocht, een verkennen van het onbekende...
Kijk eens hoe een kind vol aandacht naar een vlieg kijkt, het wil vastnemen om het van dichtbij te bekijken, in zijn mond wil stoppen om het te proeven, vol verwondering luistert naar het geluid van de dikke bromvlieg... Wij stoppen zo'n tabula rasa in een auto en vliegen door de straten zo'n massa gegevens loslatend op een kind...Mocht men het met ons doen, we zouden vol schrik roepen om te stoppen...ons te laten bekomen...
Kijk eens naar de angst van de mensen in de negentiende eeuw voor de trein, hoe voor de auto's in de stad een man met een bel moest lopen om iedereen te verwittigen voor het gevaar, net alsof die dingen dan geen lawaai genoeg maakten...en wij stoppen een kind, een maagdelijke computerschijf plots vol met data...en we denken er niet aan dat wij zelf bij zo'n plotse ervaring, zo'n massale inbreng van zoveel beelden en gegevens, dat wij tilt zouden slaan...En het stopt niet! Toen ik klein was (héél lang geleden) kon je nog kind zijn, kon je de wereld nog verkennen, kon je nog in een boom kruipen en vol verwondering het verschil leren tussen een merelenest en een lijsternest. Nu denken de kinderen dat melk uit een doos komt...Zij hebben de kans niet gekregen om de wereld te ontdekken op hun eigen tempo...

Wij zijn verwonderd en verontwaardigd als een kind dan een ander kind met een mes in de keel steekt...maar we toonden hem via tv en virtuele spelletjes die wereld, waarin je na de dood op escape drukt en herbegint... Waar begint en eindigt voor zo'n kind het virtuele en waar begint en eindigt het reële ??

Oh, ik praat het niet goed, maar vraag gewoon of we niet een beetje de schuld zijn ? Ik hoor mijn kleinkinderen spreken van vampiers alsof ze er iedere dag mee te maken hebben, en zeg hen dan dat dit maar film is, maar televisie, dat dit niet echt is, en ze zeggen dat ze dat wel weten, en praten voort over die wereld die voor hen een bijna-realiteit is...

Oh, ik weet, ook ik bouwde als kind een hele wereld op van irreële zaken, maar dat was dan onze eigen fantasie, zelfs voor ons onwerkelijk, droom...Nu fantaseren ze niet echt, ze fantaseren met vertrouwde beelden...er hangt een zweem van echtheid op...

Soms vraag ik mij af of de kinderen die opgroeiden met Sponge, de levende spons, zouden schrikken als de spons in de gootsteen hen zou aanspreken... en vol verwondering keek ik naar de intens mooie filmpjes van spelende kleuters die ongeweten gefilmd worden, en waar plots hun teddybeer hen aanspreekt...Ze zijn niet verwonderd ! Geen moment ! Ze zitten in de leeftijd waarin alles nieuw is, alles wonder is, en eentje meer of minder...

Doen wij het wel goed ?
Is onze wereld nog echt een wereld om in te leven ?

tot de volgende...

taal

Ik heb u al gezegd dat ik een beetje verliefd ben op taal, op klank en klemtoon, op woorden en woordspelletjes...
Ik heb hier binnen handbereik staan: de dikke vandaal, een synoniemenwoordenboek, een ethymologisch woordenboek en een spreekwoorden, spreuken en zegswijzen-boek...
En nog is dat mij niet voldoende, en laat ik alle remmen los, en maak zelf woorden, omdat die mij op dat moment echt weergeven wat ik voel, wat ik denk, wat ik bij de lezer wil losweken.
Soms zijn het geen nieuwe woorden, maar lichtjes vervormde of beklemtoonde woorden, zoals herfststst en "hij hoordege niet goed" (waarin ik dan derde en tweede persoon in één vorm giet); dat is voor mij het leven in de taal.
Als we Gezelle de grootste van onze dichters noemen, dan is dat wellicht ook te danken aan het feit dat hij niet alleen met rijm werkte, maar ook enorm veel belang hechtte aan klanken en klankkleuren, bovendien was hij een voorloper, en lang voor Van Ostaeyen schreef hij gedichten waarin hij niet alleen de klank maar ook de vorm weergaf van zijn onderwerp.
Lees maar eens zijn werk over de gierzwaluwen, in zijn oorspronkelijke vorm stonden de talrijke zie, zie zie...in de vorm van een zwaluw geschreven. Hij vertaalde daar niet alleen het geluid van de gierzwaluw tot een zie, hij beeldde ook de zwaluw zelf uit, precies zoals Paul Van Ostaeyen zijn woord vallen ook letterlijk in een neerwaartse vorm noteerde. Het schrijfprogramma van mijne blog laat niet toe het voor u aanschouwelijk te maken, maar hopelijk heb ik het u duidelijk gemaakt.
Gezelle schreef ook met eigen woorden, niet-west-vlamingen zeggen dat hij westvlaams schreef, maar westvlamingen vinden in zijn teksten woorden die niet tot de gewone taal behoren (behoorden - want een deel van de woorden is via gezelle aanvaard geworden...). Hij speelde dus werkelijk met klank en kleur, ik ben geneigd te zeggen met de geur van de woorden.
Als ik daartegenover een Willem Elsschot stel met een zeer beheerst taalgebruik, dan zet ik plots een heel nieuwe wereld voor je open! Je ziet dat ook met de correcte woorden uit het woordenboek, toch een enorme taalrijkdom met volte van smaken en geuren en gevoelens mogelijk is, maar dan alleen bij mensen met een enorme woordenschat, met bij wijze van spreken een dikke vandaal in zijn hoofd ingebouwd, en gebruiksklaar... Dat je geen enkele moeite hebt zijn werken en gedichten te lezen, betekent dat deze woordenschat op zijn minst latent bij ons aanwezig is...alleen wij gebruiken niet dagdagelijks dat enorme pakket woorden. Ik meen mij te herinneren dat wij bij gewoon taalgebruik zo'n 1200 woorden gebruiken...als je daar de dikke Van Daele naast zet...dan weet je dat we eigenlijk onze taal schromelijk te kort doen. Ik hoop dat ik in en met mijn blog iets verder ga dan de dagdagelijkse 1200 woorden, en u misschien op die manier ook een beetje leer spelen met klankenkleuren...of is dit teveel eigenwaan?
Nu, het doet er ook niet toe...ik ben verliefd, en blijf verliefd op mijn taal in het bijzonder, en op alle talen die de mens zijn geestesrijkdom verschaffen.
Laatst zaten we naar een feuilleton op tv te kijken, toen Anny plots vroeg of ik wilde voortkijken naar iets waar de onderschriften ontbraken... Ik had er nog niet op gelet, ik was blijkbaar in het engels aan het volgen, zonder dat ik me daar bewust van was...en anderzijds heb ik ooit naar een japanse film gekeken, en ik weet nog dat ik ganse stukken tekst heb gemist, gewoon om dat ik geboeid was door de klanken van deze vreemde taal... In mijn oren klonk het of ze voortdurend ruzie aan het maken waren... Ik was dan ook verbaasd toen ik in de lange wachtende rij voor het Vaticaans Museum de japanners voor en achter ons hoorde praten met lieve zoete klanken... Blijkbaar speelden die filmakteurs hun rol zoals je hier wel eens liefhebbers heel geaffecteerd en heel overdreven hoort akteren... Taal...om bij weg te dromen...
Heb je ook al eens vastgesteld dat je heel makkelijk kunt horen aan de mensen van welke streek ze zijn? Het accent van Dendermonde is heel anders dat dat van Aalst en Oudenaarde... Ik hou er van!

Sjongejonge, hoelang zit ik hier nu al papier (sorry, virtueel papier) vuil te maken over taal, en hoe dikwijls heb ik reeds ditzelfde stokpaardje bereden? Maar ja, waar het hart van vol is... en ik voel mij vandaag weer happy: Het rapport van de dokter was gunstig voor Anny !

Blijkbaar lig ik aan de basis van haar plotse bezwijming... Ik was al maanden aan het zagen dat ze moest verminderen met haar dagelijkse slaappilletje, en ze heeft het gedaan. Blijkbaar is een dergelijke verslaving echt een verslaving, en moet je dat geleidelijk afbouwen.... De slapeloosheid en de zenuwen over ieder moeilijkheid en moeilijkheidje van Veerle hebben blijkbaar een lichte aanval van epilepsie veroorzaakt. Daar alle onderzoeken echter wijzen op een volkomen gezond- zijn, moet ze niet meer terug naar de dokter, tenzij ze nog eens zoiets zou hebben... Goed nieuws dus.
Enne... als je zelf ooit van de verslaving aan slaappillen wil af geraken, vraag het eerst aan je dokter, bij sommige mensen is het slaaptekort erger dan dat het pilletje slecht is... Waarvan akte.

Voila, deze namiddag trek ik voor de eerste maal naar de les van ziekenzorg....

tot de volgende ?

vuurwerk

Gisteren, pas in bed, een grote donderslag, tedju, 't is kermis Mater, en 't is vuurwerk... Het was dat lawaai dat ons er deed aan denken, we hadden inderdaad een tijdje geleden een foldertje gehad, maar we zijn nooit kermisgangers geweest, dus was dit direct verticaal geklasseerd...
Veerle kwam vandaag verslag doen, er stonden heel wat mensen van de wijk, buiten voor hun deur, meest in pyama, naar het dorp te kijken, waar het vuurwerk grotendeels zichtbaar was...

We zijn dus niet alleen die weinig betrokken zijn met kermissen, maar allee, de dieë kwamen nog voor de deur staan, wij deden zelfs die moeite niet.

Eén was er waakzaam, Bobby, zat angstig rechtop in zijn mand, zolang het vuurwerk bezig was !

Vroeger was ik te zelden thuis om echt bij het dorpsleven betrokken te zijn, en nu ik thuis ben, is het de pijn die me verhinderd er bij te zijn. Maar als ik heel eerlijk ben, het zegt me ook niet zoveel meer...Het is precies of dat na het overlijden van Koen, ons "openbaar leven" geëindigd is. Ik weet, het is dwaas, maar het is zo. Er is niets dat ons nog echt aanlokt om bij de mensen te zijn. Ik denk dat het minder zo is bij Anny dan bij mij, maar ik voel dat ik mij van langs om meer aan 't afzonderen ben van de wereld. Ik weet dat dit niet goed is, dat ik dat niet mag doen, maar toch... Het raakt mij niet meer, het is allemaal zo onbelangrijk geworden.

Ik weet niet of het de dood van Koen is, of mijn ziekte, of beiden, maar ik leef dag in dag uit, en probeer vooral me niet te vervelen. En hoe gek het is, het stilvallen na mijn diarree lijkt permanent te worden, zonder dat ik er tegen vecht. Ik ga het moeten in andere gaten gieten, dat is en kan niet gezond zijn. Ik moet weer in gang schieten, ik moet me verzetten tegen de stilstand, tegen het oeverloze niets...

Ik ben blij dat ik deze blog heb, en dat dit voor mij nog steeds een soortement verplichting vormt. Het is momenteel zowat het enige wat ik nog "presteer". Ik heb mij nu ingeschreven in een cursus van ziekenzorg, om me te dwingen weer in gang te schieten. Het enige wat nog aktief is in mij, is mijn kop... Ik lees, ik fantaseer, en nu en dan krabbel ik wat op papier, maar verder dan een schetsje raakt het niet. Ik ben bezig aan een werk op koper, maar ook dit gebeurt telkens met tussenpozen van enkele dagen tot een of meer weken... Ik weet dat ik maar enkele uurtjes kan bezig zijn, maar het lijkt mij niet meer de moeite om er aan te beginnen... Ik heb er al aan gedacht om mijn dag anders in te vullen, en meer afwisseling te brengen in mijn aktiviteiten, om zo de lichamelijke pijn te minderen terwijl ik toch bezig zou blijven, maar het lijkt me zo onzinnig om aan iets te beginnen als ik het maar voor minder dan een uurtje kan volhouden. Ik weet dat ik daar naar toe moet, maar de brug is nu nog te ver.

Hoor mij hier klagen, terwijl er anderen zijn die er veel erger aan toe zijn dan ik, en die toch voortdoen...

Dat het weer rot weer is zal er wellicht ook op werken, maar ook dat is geen echte reden.

Ik zie gele blâren aan mijn linde, en op mijn oprit liggen reeds de eerste noten. Veel te vroeg. Ik heb nog nooit zo veel peren gehad op mijn perelaarke, maar ze vallen bijna allemaal af, rot, doorstoken. Ik heb ieder jaar onbespoten peren gegeten, maar nu lijkt het dat mijn perelaarke massaal is aangevallen door horden insekten en de te grote vochtigheid. Eén ding is mij opgevallen, tot nu toe heb ik hier bijna nog geen wesp gezien...Andere jaren was die een plaag, nu lijkt hij afwezig.

Anny is er blij om, want zij heeft schrik van die beesten, zij heeft een allergie, en een beet is bij haar een drama. De laatste keer heeft zij een inspuiting gekregen om de zwelling wat te doen minderen, en nu heeft ze pilletjes bij die (hopelijk) ook wat zouden helpen de reactie binnen de normen te houden. Raar is dat zij die reactie niet heeft bij bijensteken. Er is dus een verschil tussen het gift van de bij en het gift van de wesp.

Het is ook zo dat een bij je maar één maal kan steken, en dat doet hij maar bij wat hij als een erge bedreiging ervaart, want hij weet dat als hij steekt, hij ook zichzelf doodt. De angel, met een stukje van zijn achterlijf scheurt af, en blijft in het slachtoffer zitten en de bij gaat dood aan zijn wonde. Bij wespen is dat heel anders, die kunnen meermalen naeen steken, hun angel breekt niet af, en hun voorraad gift is ook groter. Wespen zijn wellicht daarom ook agressiever ?

Gek is het te zien hoeveel gift er in de natuur zit...Dieren die te klein zijn om zich echt te kunnen verdedigen hebben ofwel wapens met gift of zij smaken verschrikkelijk slecht of zij beschikken over de gedroomde camouflage, ofzelfs over alle drie. De natuur is wonderbaar. Er zijn zelfs bomen die elkander verwittigen als zij worden aangevallen ! De acacia die in Afrika nogal eens wordt gegeten door de giraffen, verwittigt op een of andere manier zijn "medestanders", en die produceren op slag een stof in hun sappen, die hun bladeren veel bitterder maakt en dus minder aantrekkelijk. Weet jij nog waar de grens ligt tussen dierlijk en plantaardig leven? Het reageren op een aanval lijkt niet meteen plantaardig hé ? en toch is het er !

Ik heb met zo iets ooit geld gewonnen in een radioquiz... De naam van het programma schiet mij niet te binnen, maar het was onder leiding van Luc Appermont dat een panel moest raden wat het juiste antwoord was op de vragen die ingestuurd werden door de luisteraars. Het was een zeer leuk programma, met uitgezochte panelleden zoals Margriet Hermans, Walter Capiau en dergelijke lolbroeken meer... Ik had een vraag gemaakt over een plant (een cycas) waar op het moment dat de planten geslachtsrijp zijn, de mannelijke plant zijn temperatuur met meerdere graden laat stijgen... Ik had de vraag grappig opgesteld, en het panel had meer gelachen dan gezocht naar het antwoord, en ik was gewonnen... (Leuk was ook de reactie van de luisteraars ! Blijkbaar was het programma ook zeer geliefd bij familieleden en kennissen, want mijn telefoon stond meer dan een uur roodgloeiend na en zelfs al tijdens de vraagstelling...)

Maar ik wilde er nu alleen op wijzen dat de natuur niet zo maar in vakjes in te delen is...De grens tussen plant en dier lijkt soms wel heel klein, en van sommige zeedieren is er nu na jaren van discussies een beslissing genomen dat koralen dieren zijn en geen planten...om maar te zeggen. Dat is het ook wat ik reeds enkele malen heb aangehaald, wat is het verschil tussen denken en instinkt, of anders gezegd, wat is het verschil tussen mens en dier ??? En ook daar lijkt de grens steeds moeilijker te bepalen, hoe meer onderzoeken men doet, hoe moeilijker het wordt om te zeggen: voila, dat is nu een mens, dat is een eigenschap die alleen de mens heeft...dat is nu verstand, dat heeft geen een dier ... Ik voel me daar niet minder door, maar wel veel nederiger... en het lijkt plots allemaal veel logischer te zijn om toch maar in de evolutie te geloven... Of is geloven nu juist het verschil tussen mens en dier ????

God jongens, ik ben weer op gang hé, ik heb het je al gezegd...Ik lees te veel, en het enige dat nog echt aktief is in mij, zijn die grijze cellen...en je kunt ze steeds beter terug vinden, ze zijn in't grijs verpakt...

tot de volgende ?