Het eiland Man

Heb ik je al verteld dat die kat van Veerle haar jong heeft laten liggen? Nee, het is niet dood, de kinderen voederen het met aangelengde koemelk in een oud spuitje (zonder naald natuurlijk !)...
De microob groeit er op dat je het ziet, en oh ja, het noemt dus nu Minoe, maar ik blijf de kinderen plagen met Microob.
De kinderen zijn hier nu, terwijl Veerle naar de rugschool is, dus die kattepoes zit hier ook, boven in een kartonnen doos, met een deken er over gelegd...Toen ik mij stond te wassen zag ik plots een klein zwart iets passeren...Dat kelereding was onder de deken uitgekropen, langs de kartonnen wand omhoog... Niet te doen !
Ik pakte dat mauwende kleintje vast, en riep de kinderen.
Ondertussen bekeek ik het poesje eens goed...Ik ben bijna zeker dat het een kattin is, het is roetzwart, zal wellicht halflang haar hebben, en het is een Manxkat !!!
Wonderlijk, maar echt waar ! het is een echte Manx !
De naam komt zoals je al aan de titel kon zien, van het eiland Man, waar ooit een staartloos kattenras is ontstaan en heel de wereld veroverde.
Nu zijn er twee mogelijkheden, ofwel is het een kind van twee katten die ergens de genen van vroegere voorouder-manx in zich hadden, ofwel is het een nieuwe mutatie die identiek is aan de manx. In ieder geval, een kat zoals je die niet elke dag ziet !

Toen ik dat de kinderen vertelde, moest ik op internet eerst dergelijke kattebeesten opzoeken, voor ze me wilden geloven. Hun gezichtje blonk toen ze zagen dat ze een echte speciale kat hadden ! Nu zullen ze er nog beter voor zorgen denk ik, als dat nog mogelijk is, want ze lopen regelmatig de trap op om het beestje bij te voederen. Wonderlijk is dat zo'n klein poezewoefke al zo luid kan ronken, het is precies een klein naaimachientje. Alleen zit het ondertussen ook nog voortdurend te roepen om eten, met zo'n klein schel mieuwgeluidje (het kan de a nog niet uitspreken ???)

Ik denk nu op een gedichtje dat ik ooit moest leren: " Een grote hond en een kleine kat, zaten samen op de kamermat..."Verder herinner ik het me niet meer, maar ik meen mij te herinneren dat het een gedicht was van de schoolmeester (dat is een schuilnaam, echt waar!). Het was een leuk gedicht over een hond en een kat die de keukenmeid plaagden... Weet er nog iemand hoe het ging??

In het kippenhok hebben we de ondoorzichtige plastic weggenomen van rond het hokje waar de kuikens en de kloek zitten. Nu zien ruiken en horen de andere kippen de kuikens, en worden met hen vertrouwd. Binnen een week ongeveer zetten we dan de deur open, en laten we de kuikens met kloek tussen de andere kippen lopen.
Normaal kun je de kloek meteen met de kuikens tussen de kippen laten, maar wij zijn bang van de eksters en de kraaien die hier voor onze ogen de duivejongen uit het nest halen... Vandaar dat wij de kuikens eerst iets groter laten worden, maar dan moeten we deze weer "acclimatiseren" aan de andere kippen... Zo is het altijd iets hé...

Morgen is het verlof van Bart ook weeral voorbij, en komen ze terug naar huis. Vandaag gaan wij nog een keer langs voor de dieren, de laatste keer voor deze verlofperiode. Het is vandaag wel iets ambetanter omdat we ook nog naar tante moeten om de was op te halen, en dat is héél de andere kant op!

Morgen is er rommelmarkt te Kornelis Horebeke, vlak tegen de deur dus...misschien gaan we eens kijken. Ik ben het nog niet zeker, 't is te zien hoe ik me voel.

Oh ja, herinner je je nog dat ik je vertelde dat ik met kalebassen iets totaal nieuws zou doen? Het is gelukt ! Ik heb een kalebas omgetoverd in een soort hondebeest, met een gat in de rug als pot. Ik heb het beest dan netjes geverfd in blauw, donkerblauw bovenaan en bleekblauw onder, de verdeling zoals je ziet bij een duitse schaper, bovendien heb ik hem dan nog vol gezet met leuke kleurige bloempjes...Te gek ! Nu staat hij hier als snoeppot. Als je hem niet vastneemt, denk je dat het een pot is in keramiek... of heb ik het je reeds verteld? Je ziet, ik word oud mensen, mijn memorie is niet meer wat het was, maar ja, we oefenen het niet meer, vroeger moesten we van alles van buiten kennen, nu is daar geen noodzaak meer voor, en dus oefenen we ons geheugen ook niet meer... Vroeger kende ik tientallen telefoonnummers van buiten, nu nog hooguit enkele. Daar mee is het ook zo iets...vroeger moest je het nummer kennen of telkens opzoeken, nu steek je het in het geheugen van je telefoontoestel... Bij tanteke stonden er om die reden zelfs twee toestellen ! Echt waar, in ieder toestel zaten er andere vrienden en familieleden in het geheugen... Zo ver heb ik het nog niet gebracht...Ik ken er toch nog enkele...

Volgende week moet ik naar die dokter aangesteld door de rechtbank...steek maar een kaarsje aan voor mij...

Tot de volgende ?

Waar is de zomer, waar is de zon?

Ik kom 't niet te boven, de zon is de bron van alle leven, en hij (zij?) is weer weg... Amper een paar dagen konden wij genieten van zijn (haar) heerlijke warmte en helle licht, en nu is 't weeral om zeep.
dju

Ze geven wel weer hoopgevende weerberichten, maar op den duur begint een mens te twijfelen aan zijn geloof, dus zeker aan Frank De Boosere...
Gek dat de zon zo'n enorme invloed op ons heeft... Je moet maar kijken naar de mensen op straat, ze zien er totaal anders uit in de zon dan in overtrokken weer, ik spreek dan nog niet van regen, want dan zijn er die hun gezicht helemaal proberen dicht te plooien, ze zien er dan uit als de appeltjes die we vroeger van de zolder haalden op het eind van de winter...Maar wie weet nu nog hoe die appeltjes er toen, eeuwen geleden, uit zagen???
Waar is de tijd, dat ma tijdens de appeloogst een massa appels kocht, die we dan heel voorzichtig (ze mochten niet "builen")op krantenpapier moesten uitleggen op de zolder... Zo hadden we fruit voor heel die lange, lange winter...En inderdaad, de appels doorstonden de winter, maar droogden stilletjes uit, en op den duur waren het gerimpelde bolletjes, die, als je ze vastnam, enigszins zacht aanvoelden, een beetje rubberachtig. Maar ze waren wel nog altijd lekker. Nu hebben we het ganse jaar door verse (?) appels, die in speciale ruimten bewaard worden, op de ideale temperatuur, en niet blootgesteld aan de gewone lucht, maar aan een soort gasmengsel, zodat ze "goed" blijven...Soms vraag ik mij af of onze oude-meetjes-appels niet gezonder waren dan de mooie "verse" die we nu binnenspelen..
Maar eerlijk is eerlijk, niet alles wat we vroeger met allerlei kunstgrepen de winter doorhielpen om het eetbaar te houden was gezond te noemen. Vroeger werd zo wat alles ingelegd of geweckt, of hoe dan ook bewaard...Vlees, eieren, groenten, fruit...werden op soms bizarre manieren geconserveerd, en wij speelden alles binnen...Omdat men wist dat dit eigenlijk niet de ideale voeding was, kregen we ieder voorjaar een "purge", we moesten een grote ronde zilverkleurige pil slikken, waarvan je gegarandeerd de diarree kreeg. Dat was gezond, al het vuil van de winter werd uit je lijf gejaagd, zei ma... Op een bepaald ogenblik is dat verdwenen, wellicht samen met het opleggen van de eieren in waterglas en de bonen in zout....
Hoe ben ik daar nu bij gekomen? Oh ja, ik was bezig over de noodzaak van zonlicht...
Ik heb me altijd een beetje afgevraagd hoe de eskimo's, de lappen en de andere mensen die ginder hoog in het noorden (of heel diep in het zuiden) wonen, en die zes maand aan één stuk verstoken zijn van zonlicht??? En wat ze in de "zomer" krijgen is ook maar een flauw afkooksel van wat we hier zon noemen... Hier schrijft men nu lichtkuren voor aan mensen die zwartgallig zijn !
Zwartgallig...een heel oud woord, van ver voor de geneeskunde zoals wij die nu kennen, uit de tijd waarin de diagnose gemaakt werd op basis van de studie der lichaamssappen. Men had toen een eerbiedwaardig beroep: piskijker! Echt waar, controleer mij maar, ik zweer u dat dit waar is!
Vandaar komt dan ook het woord zwartgallig, uit die duistere tijden. En voor wie een mondje grieks en latijn kent, melancholie zegt net zoiets...(Mela is zwart, chole is gal-lever- zie ook kolieken)
En toch, na eeuwen de kennis van toen verloochend te hebben, zien we nu dat men terug grijpt naar de bloedzuigers, de ventouses en zelfs het aderlaten...Blijkbaar waren ze toen toch niet helemaal verkeerd.
Ik vind het nog altijd jammer dat de achtbare geneesheren zo enggeestig zijn, en alleen als goed erkennen wat zij geleerd hebben... Ik denk dat we veel verder zouden staan mocht men de kennis van alle geneeskundigen eens willen samenleggen, bestuderen, evalueren en werkelijk samenbrengen! Het kan er bij mij niet in te zeggen dat de chinezen met hun duizenden jaren ervaring in acupunctuur en fytotherapie niet kunnen, dat de indische adjurvedah, die blijkbaar nog oudere wortels heeft, niets kan... Mochten die geneeswijzen niet werken, dan zouden ze al lang verdwenen zijn, dat ze nog steeds bestaan en toegepast worden, bewijst dat ze resultaat hebben. Ik beweer niet dat onze geneeskunst niet goed is, ik denk alleen dat ze heel makkelijk kan uitgebreid worden met de kennis en de ervaringen van die andere doktoren...Maar ja, wat baten kaars en bril...

God jongens, wat ben ik ver afgedwaald van de zon en haar licht...maar toch hangt het samen! Licht is leven, en dus ook genezend ! Maar zoals een heel oude geleerde (Boerhaave?) ooit zei, alles is giftig, het is alleen de maat die bepaald wanneer het giftig is.
Dat klopt, zelfs water, als je te veel te snel drinkt is giftig, en het is nog niet zo lang geleden dat we van zo een vergiftigingsgeval hoorden op de tv...Dus ook te veel zonlicht is giftig, alles moet met mate gebeuren.

Ook het schrijven van een blog, en de maat voor vandaag is vol
tot de volgende???

de vispartij...

Zoals gezegd ben ik gisteren gaan vissen...En zoals verwacht kwam ik gekresseveerd thuis, maar ja, het heeft dus al bij al nog gegaan. Ik heb wel een kwartier voor Luc een aanvang gemaakt aan het opkramen van al mijn gerei, maar op die manier kon ik na dat alles netjes opgeborgen was, nog een kwartiertje gaan zitten voor we terug naar de auto gingen. Dat maakte dat onderdeel dus al veel makkelijker.
Qua vis was het niet zo bijzonder, het begon nochtans heel goed, in het eerste haluur had ik er al vier, maar ik heb er in totaal maar zes gevangen. We had ik een paar mooie vissen, een karper van een kilo en nog wat, aan mijn vaste lijn, een mooie baars van meer dan 25 cm en dan nog een behoorlijke bliek en een blei. de rest was pruts...

Vandaag moest ik vroeg op om met Veerle mee te gaan voor de overname van haar oud huis door de nieuwe huurder. De man van de bouwmaatschappij deed de controle van de woning, en bevond alles in orde, Veerle krijgt dus haar waarborg terug betaald, dat is ook al iets.

Nu zit ik hier al weer een halfuurtje aan mijne kwampjoeter, en al bij al gaat de pijn redelijk. Het is niet erger dan ik min of meer had verwacht, en dus draaglijk...en ik heb toch weer eens een aangename namiddag aan het water gehad.

Mijn armen zijn weer rood verbrand, ik ben al eens bruin geweest, maar met de voorbije maand is dat er weer afgeregend vermoed ik, zodat ik opnieuw moest verbranden... Ik had dat vroeger nooit, ik bruinde meteen, maar mijn vel is niet meer wat het vroeger was! Ons ma had in haar laatste jaren een heel broos en teer velletje, ze mocht nergens tegenkomen, of haar vel was er af. Ik stel vast dat ik ook op die weg ben, ik heb met het wegzetten van een oud scherm, tegen de deurpost gelopen, en aan drie vingers is er ook vel af. Ik had de bots bijna niet gevoeld, maar ik was aan het bloeden, precies of ik een grote wonde had. Allemaal van die vuile pillen waar ik jammer genoeg niet zonder kan...
Gelukkig is het voor één keer niet aan 't zweren, ik ben zeker dat het is dank zij die zuidafrikaanse plant die ik heb, ik heb er met een sap op gedaan, en de pijn was weg, en het is dus niet verzworen (wat het anders altijd doet !) (ook door die pillen?)

Ik heb ook een goed gevolg van die diarree! Een mens mag niet altijd klagen! Sinds ik de diarree heb gehad, ga ik nu iedere dag, zonder er iets voor te nemen, naar de grote wc ! Joepie ! Ik weet niet wat de reden is, maar ik ben begonnen met yoghurt te eten, na die diarree, omdat ik antibiotica heb moeten nemen, en ik eet nu nog iedere morgen een pot yoghurt bij wijze van ontbijt. Is dat de reden of niet, ik weet het niet, maar ik heb dus daarmee geen miserie !

Gisteren aan het water was het zalig zitten, zolang de zon er was, maar eens we in de schaduw van de bomen zaten, hebben we onze pull moeten aandoen, het was er koud. Gek genoeg was het niet zo koud, eens wij uit het park waren. Wellicht is de kou dus voor een stuk te wijten aan het koude water van de vijver?

Ik werk nog steeds met ubuntu, en ik ben nog steeds héél tevreden er over. Mensen die miserie hebben met microsoft, er is dus een goed en gratis alternatief !

Voila, dat is het voor vandaag...
tot de volgende ?

Vissen

Gisteren belde Luc me om te gaan vissen, ik heb ja gezegd... Hopelijk gaat het, we zullen zien, maar ik moet toch proberen om mijn leven te hervatten. Morgen kan ik hopelijk een goed resultaat melden- over mijn pijn en over het vissen !

Gisteren heb ik de man van zes, sorry 3 miljoen gezien !
Vijf voor elf kwam de man in Zingem reeds aan, dus meer dan stipt !
Hij haalde uit zijn wagen drie behoorlijk grote valiezen, en kwam bij tante binnengewandeld.
Ik toonde hem de watertoevoer, en vertelde hem het relaas... Daarop opende hij de twee grootste valiezen, en begon enkele toestellen te monteren. Een scherp gepiep weerklonk...
De man vroeg hoe het water hier gewarmd werd...Ik wist het niet, maar toonde hem wat ik wist aan waterleidingen, en in een kast vond hij een boiler... Hij hield het uiteinde van een soortement metalen, gepunte stok tegen de buizen aan de boiler, en wist te zeggen: 't is het koud water! Later bleek dat hij bedoelde dat het lek op de koudwaterleiding zat, en niet op het warmwater uit de boiler... Toen plaatste hij de voeler op de leiding vlak na de hoofdkraan...Oeioeioei ! Ik hoorde het geruis van water tot waar ik stond...
Hij begon op de grond de leiding te volgen en twee minuten later kon hij melden waar het lek zat.
Hij controleerde nog eens uitvoerig en gaf advies nopens de mogelijke manier van herstelling.

Naderhand sloot hij de waterleiding weer af, en begon zijn rapport te schrijven. Dit duurde véél langer dan het onderzoek.

Op mijn vraag vertelde hij mij dat het éne valiesje, niet eens het grootste meer dan 70.000 eurootjes kostte... Hij bleek daat meer dan 3 miljoen oude belgische frankskes bij zich te hebben... Vandaar, de man van 3 miljoen, een "nieuwe" reeks op de alom geprezen VRT ?

We kunnen zonder breken, en waarschijnlijk ook zonder kosten, de leiding repareren, en aldus de tussenkomst van het solidariteitsfonds van de TMVW verzekeren... Ik heb vanmorgen al gebeld naar de lieve dame van het TMVW dat we dus wellicht wel zouden herstellen....

Vandaag ga ik dus vissen...het is ondertussen al maanden geleden...Ik ben een beetje bang dat ik de dag verknoei voor Luc, maar ik moet toch eens weer proberen...

We gaan naar het park, hopelijk kunnen we op een rustige plaats zitten, want het is verlof, en bij goed weer is het park soms nogal druk. Als er veel kinderen lopen, dan komen die altijd bij je staan, ik heb daar niets op tegen, maar ik ben altijd een beetje bang dat ik hen zou kwetsen met een onderdeel van het visgerei... Bij het inwerpen, of het ophalen ben je niet altijd zeker dat de lijn niet plots verder vliegt dan je zelf wilt...
Misschien verwondert je dat, maar als je een behoorlijke beet krijgt, je wilt ophalen, de nylondraad staat gespannen als een vioolsnaar, en dan schiet plots de haak uit de vis, de nylondraad vliegt dan meestal hoog de lucht in, maar oncontroleerbaar. Zo zijn we al menig lijn kwijtgeraakt, door een lijn die plots in de takken van een boom vliegt, en zich daar vasthaakt. Erger zou het zijn als die haak zich aan een kind of volwassen kijker zou hechten... Daar ben ik altijd een beetje bang van, en als je het zegt, dan lachen ze, precies alsof het hen niet kan overkomen...

Nu ja, misschien ben ik een beetje overbezorgd, en komt dat mede door het feit dat ik mij niet gerust voel over mijn eigen kunnen, nu de pijn niet echt weg wil tot op het peil dat normaal verdraagbaar is...

Het weer is schitterend, dus moet ik het nu of nooit maar eens weer proberen.

Ik ga stoppen voor vandaag, mijn visgerief in orde maken.
Tot de volgende ?

Tanteke episode 12.853

Vanmorgen moet ik weer eens naar de woning van tante. U zult zich herinneren dat er blijkbaar een lek is in de waterleiding, en dat het ondergronds moet zijn...
Ik heb al eens een ontmoeting ter plaatse gehad met een man van het TMVW (water), die de vaststelling deed, en ons nog eens verwees naar het speciale fonds voor dergelijke gevallen bij het TMVW... Daar kreeg ik echter te horen dat het weinig waarschijnlijk was dat we die tegemoetkoming konden krijgen, als het lek niet hersteld werd !
Nu is dat allemaaal simpel, maar wat zou zo'n herstelling kosten? Als ze een stuk vloer moeten opbreken, waar vind je dan nog de juiste tegels om het te herstellen, enz, enz... Bovendien, wat als de herstelling meer kost dan wat de tegemoetkoming opbrengt????
Plots kreeg ik een antwoord uit onverwachte hoek! Het blijkt dat dergelijke zaken ook in de brandverzekering zitten, en dat alles ten koste is van de verzekering ! Hopelijk heb jij dat nooit nodig, maar het is goed te weten dat lekken aan de waterleiding ook te herstellen zijn op kosten van de verzekering. Het is leuk dat de BRANDverzekering hier de schade van de WATERleiding op zich neemt !
Vandaag komt er dus een type van de verzekering die zal opmeten waar het lek zich precies bevindt. Hoe ze dat doen weet ik niet, maar het schijnt dat zij dat kunnen bepalen op enkele cm nauwkeurig, gewoon met een toestelletje??? Ik geef u later eventueel wat meer uitleg.
Een dergelijk systeem is op zich al een geruststelling, stel je voor dat je moet uitbreken en steeds verder moet uitbreken tot je het lek vind...Leuk zou dat zeker niet zijn !

Voila, dit gezegd zijnde, gaan wij over tot de orders van de dag. Heeft het bij u gisterenavond ook geonweerd??? Anny is te vierklauwen het bed uitgeduikeld om den elektriek uit te trekken van mijne pc en de tv en dergelijke, en dan was er nog één verre donderslag, en 't was al...Moekik daarvoor zo rap naar beneden lopen gromde Anny nadien...

De lucht zat pertang heel vies, zo van dat dreigende geluwachtig, precies of de wereld ging vergaan. Gelukkig was het dus (hier) niet zo erg.
Vandaag is het mooi zonnig weer, hopelijk blijft het zo gedurende enige dagen!
We hebben de voorbije maand al wat gekregen van regenweer! Hier iets verder staat een tarweveld, het graan ziet er al zwart uit, nog een beetje en het begint te kiemen in de halm, en dan is alles kapot. Ik denk dat er veel schade aan de vruchten zal zijn, en dus gaan wij dat wel weer mogen betalen, de produkten zullen weer duurder en duurder worden.
Bovendien hebben we de voorbije maand nog niet veel kans gehad om te gaan vissen, nu, het zou wellicht toch niet gegaan hebben, ik ben nog steeds niet terug den ouwen na mijn verschrikkelijke diaree. Het mag al wel eens beginnen te herstellen, en volledig te herstellen! Binnenkort moet ik naar een specialist, aangeduid door de rechtbank, om te kijken of ik recht heb op tegemoetkoming door het Vlaams Fonds...Misschien is mijn verval wel goed daarvoor, maar ik zou toch nog liever hebben dat het betert !

Voila, ik ga stoppen voor vandaag, tot de volgende??

een beetje zoet ???

Als ik hier naar de naam van mijn blog zit te zien, dan lijkt het zure mij nogal te overheersen. Ik heb al heel wat gal gespuwd, en eigenlijk heel weinig gesuikerd.

Vandaag wil ik proberen dat eens anders te doen, ik zeg wel proberen, want ik ken mijn eigen !

Ik zou willen beginnen met een ode aan de vriendschap, want ik ben telkens weer verbijsterd over de vriendschap die ik regelmatig mag te ondervinden!
Daar vriendschap naar mijn mening geen éénrichtingsbaan kan en mag zijn, stel ik mij steeds weer de vraag waar ik al die vriendschap verdien? Vroeger kon ik heel wat mensen ten dienste staan, en kon ik veel mensen regelmatig eens helpen, maar nu, in mijn huidige staat van ontbinding (niet te letterlijk hé) kan ik in de meeste gevallen alleen maar ontvangen en veel te weinig geven. Dus zijn al mijn vrienden meer dan echte ! Het zijn supervrienden, waar ik telkens en telkens weer mag van genieten.
Ik ga niet beginnen ze allemaal op te noemen, de meeste zijn hier trouwens al meer dan eens verschenen in deze blog, maar ook aan degenen die nog niet verschenen in tekst, wil ik een hele dikke danke zeggen. Jullie weten niet wat het voor mij betekent !
Maar vooral wil ik mij verontschuldigen voor mijn gedrag van voor ik ziek geworden ben, nu kan ik het niet meer, of niet zo veel meer, maar toen ik het nog kon heb ik regelmatig tekort geschoten! Ik herinner mij de talrijke mensen die ik kon bezocht hebben in hun ziekte,en waar ik geen tijd voor maakte, de talrijke mensen die een bezoekje heel erg op prijs zouden gesteld hebben, en waar ik geen tijd voor maakte, de mensen die verdriet hadden en waar ik te laf was om bij te gaan... Ja, ik weet, ik heb er ook wel bezocht en getroost en wat dan ook, maar lang niet al wie mij op dat ogenblik nodig had...
Daarom weet ik niet waar ik die supervrienden aan verdiend heb, daarom kan mijn dank nooit groot genoeg zijn!

Naast mijn vrienden wil ik ook de "gezellen" eens in de bloemen zetten, met gezellen bedoel ik degenen die mij plezier en aangenaam gezelschap gegeven hebben, zelfs degenen die mij niet zo aangenaam waren, maar niettemin gezelschap waren en mij vele uren tijdsverdrijf boden. Ook zij zullen wellicht niet weten dat ze voor mij belangrijk waren, maar toch waren ze het. Sommigen waren eens toevallig op bezoek, anderen kwam ik tegen op straat of bij een of andere gelegenheid, en waren zo vriendelijk een deel van hun tijd te besteden aan mij.

En last but not least wil ik al de mensen bedanken die mij beroepshalve of niet, ten dienste waren, in mijn ziekte of in mijn bekommeringen op huiselijk vlak, mijn kapotte machines, mij een stuk gereedschap leenden, mij bijstonden met raad en daad.

Natuurlijk vergeet ik daarbij mijn familie niet, zowel dicht familie of héél verre, die mij soms vereerden met bezoek, een kaartje met nieuwjaar en/of kerst, of wat dan ook (bv Albert Goderis, die de stamboom van onze familie opmaakt en soms eens contact met mij opneemt -al kun je dat bijna geen familie meer noemen...) allen die ik nog niet noemde, bekenden en onbekenden wil ik danken, en ik wil mij bij hen verontschuldigen mocht ik hen eens teleurgesteld hebben door woord of daad.

En ik wil hier proberen eens een voornemen te maken ! Ik ga proberen de mensen niet meer te prijzen na hun dood, maar hen ook eens te prijzen waar ze bij zijn, en waar ze zelf eens kunnen horen hoe ik hen wel op prijs stel ! Want daar zijn we allemaal wel een beetje ziek aan hé, we prijzen veel te weinig de mensen voor wat ze goed doen, maar we laten niet na te vitten op de kleine fouten die ze maken. Zie, nu ben ik alweer in 't zure bezig. stop.

Als ik dat zo eens herlees, dan lijkt het wel de tekst op een doodsanctje, nee, mijn pijp is nog niet uit (nog lange niet hoop ik), ik wil alleen proberen in plaats van warmte te mogen ontvangen, ook eens warmte uit te stralen.

En weet je, dat werkt, echt ! Ik heb de gewoonte aangewend om goedendag te zeggen, ook tegen mensen die ik niet ken, op straat en in de winkel. Als ik oogcontact heb, zeg ik ook goedendag, en zie, sommigen wat onwennig, maar velen wat blij, zeggen je goedendag terug. Ook laat ik niet na iets te vertellen tegen vreemde mensen, als ik hen iets kan bijbrengen, zoals in de colruyt, ik zag een madamke staan kijken naar de vele kaassoorten, wat twijfelend, en ik zei haar, madam, heb je die al eens geprobeerd? die is echt héél lekker, wat pittig, maar niet te, echt goede smaakvolle kaas...Madam volgde mijn raad met een bedankje, en een paar weken nadien sprak er mij plots een madam aan, om te zeggen dat het inderdaad lekkere kaas was. Ik zou haar niet herkend hebben, maar blijkbaar had mijn vriendelijk advies voor haar meer betekend dan zo maar een opmerking over het weer van den dag....

Dat is wat ik bedoel met "gezellen", mensen die je op een of andere manier iets "deden", ook al was het maar zo'n onbenullig iets als over dat kaasje... In Auchan sprak mij eens een man aan over een bepaalde soort vis die ik aan 't kopen was. Ik explikeerde hem hoe je de vis moest bereiden, en hoe lekker hij wel was, en ik excuseerde mij voor mijn frans, zeggende dat ik eigenlijk een vlaming was...De man bleek een waal te zijn, en zei dat hij zich moest excuseren omdat hij de taal van zijn landgenoten niet kende... Kijk, zoiets onbenulligs blijft je dan bij, en dat bewijst het belang van "contact"...Laat het ons aub allemaal wat meer doen...

Vannacht heb ik wéér goed geslapen, maar ben opgestaan met veel pijn. Slapen is dus ook niet de redding, ik weet dat al lang, als ik zo vast sliep dat ik te weinig veranderde van houding in mijn slaap, dan heb ik weer eens prijs...Nu ja, alles gaat voorbij.

tot de volgende ?

Eindelijk er door...

Eindelijk heb ik de pakken mailtjes uit mijn periode zonder pc allemaal kunnen lezen en bekijken... Bedankt allemaal die mij een verjaardagskaartje stuurden! Er waren er echt héél mooie bij !

Gisteren, toen we van tanteke kwamen, reden we nog eens naar de Aldi, omdat Anny nog een en ander van doen had. Ik wandelde door de winkel, en zag plots twee platte schermen voor de pc, 19 inch groot, en in aanbieding...'t Waren de twee laatste, en al waren ze al goedkoop, ze deden er nog een hele schelle af, zodat het echt een koopje was...dus, ik zit hier nu met een GROOOOT scherm voor mij, te werken (nu ja) en met een beeldkwaliteit die veel minder schadelijk is voor de ogen. Het schijnt iets te maken te hebben met negatieve ionen of zoiets...(Bron Erwin, Dé computerspecialist van het huis !)
In ieder geval is het veel mooier en leesbaarder, al was het alleen maar door dat het groter is, maar bovendien is het ook veel klaarder van beeld ! Als ik nu naar een PPS kijk, met al die mooie foto's, dan zijn die veeeeel mooier van kwaliteit...

Ik werk nu dus weer met een pc die niet alleen hersteld en gekuist is,maar die bovendien veel verbeterd is ! ik zit niet meer op internet maar op aethernet (???) en zie het veel beter op een groot scherm met superbe kwaliteiten inzake beeldweergave. Die nu nog niet jaloers is, kent er niets van, of is veel rijker dan ikke, en dat is dan concurrentie hors catégorie. Na !

Ik ben ondertussen een overtuigde fan van ubuntu geworden ! Ik kan er omzeggens alles mee doen dat ik ook kan op windows, met uitzondering van enkele programma's die niet op ubuntu draaien, maar het omgekeerde zal ook wel waar zijn, vermoed ik. Bovendien is er voor omzeggens alles een ubuntu-alternatief, dus who cares !!!

Gisteren bij tanteke, moesten we dus eerst naar de verpleegsters toe, om de sleutel van de kast te hebben, teneinde de gewassen kleren weg te kunnen leggen... Eén verpleegstertje kwam met ons mee (nu ja, ik poogde dat mensje bij te houden, maar er was geen doen aan!) de sleutel lag bij de verpleegsters van het verdiep zelf, ze haalde dat daar op, en deed de kasten voor ons open en nadien weer dicht...
Tante stond het met grote ogen te bekijken...Waarom doen ze nu die kasten op slot vroeg ze mij...Ik wist niet direkt wat antwoorden, en zei toen maar...wellicht omdat er gepikt wordt? Tante knikte wijs, 't zal wel! zei ze....
Beneden in de cafetaria speelde de tv met groot scherm en tante vertelde wel twintig keer dat er daar een grote hoop coureurs waren...telkens weer en weer.
Ze weet, of ze ze verzwijgt, of er nog ander bezoek is geweest...Maar na enige seconden zegt ze dan dat ze het niet zo goed meer weet. De verpleegsters hebben deze keer geen nieuwe berichten over het gedrag van tante gemaakt. Misschien is ze wat braver geworden, of zijn de verpleegsters haar toeren al gewoon...

Haar stem was weer niet dat, wellicht weer wat minder adem door haar hartfalen, maar tanteke zei dat het van het opkroppen kwam, van het verdriet. Nochtans staan er geen foto's van haar geliefden meer, ze zitten in de (gesloten) kast.

Vannacht heb ik eens goed geslapen, 't heeft mij deugd gedaan. Maar ik durf nog niet terug gaan rommelmarkten. Gisteren had ik al serieuze pijn enkel en alleen van te proberen dat verpleegstertje te volgen... Daaraan zie je dat het niet gezond is van achter het vrouwvolk te lopen hé...
Voila, genoeg voor vandaag, tot de volgende ?