Pillendag...

We zijn weer een week verder, ik ben aan de laatste dag-doos van mijn pillendoos bezig. Dat wil zeggen dat ik vanavond weer de zeven doosjes moet uithalen, op rangorde leggen, en dan al mijn pillen uit de kast halen, en soort per soort in de vakjes leggen, sommige op de morgen, sommige op de middag of op de avond, sommige in twee of drie vakjes...
Kijken of de voorraad nog groot genoeg is, zo niet een afspraak maken met de huisarts om een pak voorschriften te laten opmaken...
Vervelend.

Al een paar nachten weer wakker geworden van de pijn, op het toilet gaan zitten, om een andere houding aan te nemen, maar het ging niet, het hielp aan geen kanten. Terug het bed in, boek lezen... Ik zit voor het eerst sinds lang weer met bewegingspijnen. Meestal krijg ik de grootste pijn bij te lang in één houding staan, zitten, liggen of stappen (lees slenteren - stappen kan ik niet meer). Slechts heel zelden heb ik pijn bij bepaalde bewegingen, tenzij natuurlijk bij te grote bewegingen, maar nu krijg ik pijn bij de minste beweging van de wervelkolom, en wanneer beweegt dat kloteding niet? Het doet bijvoorbeeld verschrikkelijk veel pijn om mijn gat af te kuisen na het moeizaam verrichten van een GROOOTE boodschap. Stom en vervelend ! Schrik van stijgende afhankelijkheid.

Hopelijk gaat dit weer over, en val ik weer terug in de gewone pijn.

Je ziet wel wel hé ! Met die stomme boeren en hun vragen om regen ! Nu zit ik er weer mee!

Ik denk dat ik ga emigreren, naar de sahara. Weet je dat dit de plaats is waar de meeste verdrinkingen gebeuren? Echt waar ! Er verdrinken meer mensen in de woestijn dan in andere gebieden ! Dus zo droog is het daar ook niet altijd. Die verdinkingen gebeuren meestal bij de plotse enorme stortbuien, die niet in de te droge grond kunnen indringen, en dan in plotse kolkende rivieren alles mee sleuren wat op hun weg ligt.

De pyrografie voor Luc's dochter is bijgewerkt, tot mijn tevredenheid. Iemand die het niet kent zal natuurlijk niet zien welk wonder ik daar heb verricht, maar ik denk dat ik een ontdekking heb gedaan die mijn pyrograveren voorgoed zal veranderd hebben. Ik moet nog wat verder er op studeren, maar ik denk dat ik een geheel nieuwe gamma van mogelijkheden heb geopend... Ik zal weer kunnen experimenteren en ontdekken. Heerlijk! Ik hou je op de hoogte.

Heel ander nieuws van tanteke... Ze wordt in ijltempo meer en meer dement. Die val die oorzaak was van haar hospitalisatie en nu haar opname in een home, heeft blijkbaar het dementeringsproces plots in gang gezet. Voorheen was ze wel eens vergeetachtig, maar nu zijn we plots in een situatie van echte dementie gekomen. Ze is sinds jaren niet meer zo gelukkig geweest als nu. Ze is blijkbaar al haar verdriet vergeten, en ze heeft zelfs de foto van haar Noël (haar overleden zoon)omgekeerd weggelegd. Waar ze vroeger steeds over haar eenzaamheid en haar verdriet bezig was, is dat nu allemaal weg. Ze denkt ook dat ze thuis is, en betreurt het alleen dat ze niets kan "offreren", ze heeft niets meer in haar kelder... Ze denkt echt "thuis" te zijn, en ze is gelukkig, voor het eerst sinds vele jaren. Ik weet niet wat ik moet doen met al haar bezit, en na een telefoontje met de notaris, weet ik het nog veel minder ! Er is een mogelijkheid, maar de verantwoordelijkheden die ik dan zou moeten op mij nemen, zijn zo groot dat ik dat liever niet doe, toch zeker niet alleen, en je kunt het niet met twee of meer doen... Ik denk dat daar ook een deel van mijn pijn zit.

Zondag moet je dus geen blog verwachten, ik zit op het plechtige communiefeest van Ewoud. Ik zie er echt tegen op. Een paar uur zitten te radbraken in de kerk, en dan weer zitten op een stoel aan de feesttafel. Ik zal mijn pillen moeten bij hebben, om eventueel nog wat meer de pijn te kunnen onderdrukken. Normaal is een mens er op gevierd om naar een feest te gaan, dat is dus ook iets dat voor mij niet zo is.

Enfin, misschien valt het wel mee, we maken er in ieder geval het beste van, het moet een leuk feest zijn voor Ewoud, 't is zijn feest !

Voila, genoeg gezaagd, ik ben er mee weg.
Tot de volgende ?

De linde is bijna dichtgegroeid

...en reeds zie ik bladeren die bijna volledig zijn opgegeten door de lindepijlstaartrups. Een beest dat er uitziet als een aliën, een extra terraans dier.
De vlinder die er uit voortkomt is ook zo wat speciaals...Bijna motachtig dik lijf.

Maar ! Het is stilaan een verdwijnende vlindersoort, dus van mij mag hij blijven, en dat doet hij nu al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan één stuk door. Waarschijnlijk dus inteelt dat het niet schoon meer is, maar who cares, laat de beestjes maar onkuisheid bedrijven, als dat de manier is om de soort in stand te houden.
Ik stel me bovendien grote vragen over inteelt... Wij kregen steeds maar weer ingestampt dat dit niet mag, grote en grove gevolgen kan hebben voor het nageslacht (en ze hebben wellicht gelijk, al de slechte eigenschappen komen ook versterkt uit die inteelt, zie maar naar de koningshuizen en den adèle...) Maar toch!
Als we nu zoveel rassen hebben van diverse diersoorten, dan is dat door een zeer zorgvuldig vastleggen van bepaalde eigenschappen...Dat vastleggen gebeurt hoofdzakelijk door inteelt !
Stel, ik krijg door een plotse fout in de dna van één van mijn kiekens plots een groene kip... Dan zal ik die zorgvuldig terugkruisen met haar eigen vader, in de hoop dat het defecte gen van die kant komt, en ik die groene kleur meteen kan vastleggen. Lukt dit niet, dan zal ik de kip nu laten paren met een van haar eigen zonen, in de hoop dat ik zo nog enkele groene kippen zal bekomen, of op zijn minst kippen die drager zijn van het groen-gen...en zo voort en zo voort...dus inteelt dat het niet schoon meer is ! Zodra wij dan de verervingsvoorwaarden hebben kunnen vaststellen, aan de hand van de resultaten, kunnen wij weer sporadisch vreemd bloed inbrengen om het nieuwe ras/kleur vast te leggen en te versterken.
Ik heb een gek voorbeeld genomen, maar de werkwijze is correct ! Zo wordt het steeds gedaan ! Zo moet het !
Als we dan kijken naar de diversiteit van de rassen in paarden, koeien, honden, kippen, dan kun je niet anders dan bewondering hebben wat er te bekomen is met een selectieve teelt. Neem nu de honden, die komen allemaal voort uit de wolf...Bekijk dan eens de chihuahua naast een ierse wolfshond... Het is niet meer te begrijpen hé dat ze allebei van dezelfde voorouders komen?
Idem met de kippen. Men heeft na het ontdekken van de aziatische enorme kippen jaren lang gedacht dat er ooit nog eens ergens een reuzekip moest hebben geleefd in het wild, men kon zich niet indenken dat alle kippenrassen voortkwamen uit dat kleine bankivahoen...Nu, met de mogelijkheden van dna onderzoek en zo, heeft men moeten toegeven dat er maar één voorouder is van al die kippenrassen: dat schuwe bankivahoen, een bosvogel. En dat wilde hoen legt per jaar een tiental eieren...Kijk nu eens? Kijk eens naar de koeien...
En nu pas gaan de deuren open! Nu is men heel stillekens en voorzichtig (?) begonnen met genetische manipulatie.. Men heeft nu al varkens die licht afgeven in 't donker !

Eigenlijk is dat dus niet echt nieuw, vroeger moesten we wachten op een toevallige mutatie, en die dan zorgvuldig vastleggen, nu leggen we die mutatie zelf in de plant, in het dier...in de mens ???

Men heeft nu al planten die resistent zijn tegen bepaalde ziekten, maar men weet niet wat het gebruik van die planten zal veroorzaken op lange termijn... Men is bezig met de kweek van varkens met "menselijke" organen...Maar bouwt men op die manier geen brug voor de typische ziektverwekkers van de varkens, die op die manier zullen kunnen muteren naar nieuwe mensenziekten???

We spelen met dingen waarvan we de mogelijkheden en de gevolgen op geen enkele manier kunnen voorzien... Oh ja, er zal wel veel goeds uit voort komen, maar even zeker komen er moeilijkheden uit voort, moeilijkheden waarvan wij maar één ding weten, ze zijn nieuw, nagelnieuw, dus weten we op geen enkele manier hoe we ze kunnen bestrijden. We zijn stillekens aan bezig met de overwinning te behalen op kanker, stap voor stap gaan we vooruit, maar wat komt er na de kanker ? Wat zijn we nu zelf aan 't veroorzaken???

Denk niet dat we de zege zullen halen op ziekte en dood, voor iedere stap die wij zetten, zetten de ziektes en de dood ook een of meerdere stappen... Het lijkt wat op dat kinderspelletje van in den tijd..."Dododopiano!" Hij die aan was stond met zijn gezicht naar de muur en zei, op zijn zelf bepaalde tempo dododopiano, en keerde zich dan plots om. Degenen die hij zag bewegen moest terug helemaal naar de overkant van de muur. De kunst was om de muur te "tikken" op het moment dat hij die aan was, met zijn gezicht naar de muur stond... Bij de bevechting van ziektes is het ook zo, we zien er velen bewegen, en sturen ze terug naar af, maar iedere keer we ons omdraaien zien we er steeds dichter en dichter komen...

Jongejongenstoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag...en we komen van die absurde rups in mijn linde... Hoe doe ik dat toch telkens weer ? Wellicht lees ik te veel, en blijven er te veel van die doemscenarios in mijn grijze cellen hangen...

Ik ga eens moeten beginnen met het schrijven van science fiction, daar kan ik mij uitleven in dergelijke doemscenarios, alleen is het moeilijk te verantwoorden dat je het schrijft in een uitstervende wereld voor een publiek dat dan al lang dood is...of niet ?

Dat doet mij denken aan die boeken die ik in leen kreeg van Mieke, ze zijn spannend, maar zo onwaarschijnlijk...zo...buitenzintuigelijk, dat het mij niet echt voldoet. Kijk, in een echt goed boek moet ik mij kunnen inleven, moet ik eigenlijk "in het boek zitten", hier kon ik dat niet, er waren te veel punten waar in ik dacht "dat kan niet"...Ik geloof niet in een deus ex machina... en een volledig verlamde, die alleen het hoofd kan bewegen, die dan terwijl hij iets in een andermans oor fluistert, plots zijn hoofd zo'n zwaai geeft en zijn tanden zet in de slagader van die man, en hem doodbijt...???? Sorry, leuk geschreven maar te on-echt... Het waren twee spannende leuke boeken, maar voor mij...neen, niet echt mijn ding. Sorry, Mieke.

Oh, ik heb Mieke leren sudoku-en, en las op haar blog dat ze nu besmet is met het virus... Ik kan het niet helpen, maar ik vind het ook zo leuk, en zo spannend om telkens weer de oplossing te vinden...of bij de heel moeilijke soms een keer ...

tot de volgende ?

regen, regen regen

De lucht zit met grijze wolken bezwangerd, en vannacht heeft het enkele keren geregend.
Het is heel anders nu, alles toont veel somberderderder. Ik kan het niet helpen, maar ik hou veel meer van de ZON, niet alleen is alles mooier, lichter, maar ik heb gewoonlijk minder pijn en dat is voor mij ook the sunnyside off live....

Ik zit weer te werken aan de pyrografie voor Luc's dochter. Met het vernissen waren er bepaalde tonaliteiten van bruin die verdwenen waren of sterk verminderd waren. Ik wil die tekening hebben naar mijn smaak, dus zonder verlies van kleur. Ik heb nu zitten zoeken of ik het nog kon herstellen, ondanks de vernislaag...en ik denk dat ik de oplossing gevonden heb (zelfs twee oplossingen), maar alle twee zeer langzaam uit te werken. Je kunt het niet bespoedigen, anders verbrand je de vernis, wat uiteraard niet de bedoeling is. Ik ga niet beginnen je met de werkwijze en de voorbereidingen te straffen, het is nogal complex, bovendien is dat het geheim van de brouwer...

Wel heb ik daardoor ontdekt dat er wellicht een heel nieuwe vorm van pyrografie open komt te liggen, met een verrassend uitzicht.

Binnenkort ga ik ook verder wroeten aan mijn kalebassen. Ik hoop dat ik ook daar luk in een totaal nieuw beeld van kalebas-verwerking...Maar ook daar is het een langdurig en moeilijk procedé.

Je hoort het, ik heb, ik ben, weer in gang geschoten. Ik ben blijkbaar weer een beetje uit mijn dip(ke)... Ik heb geen idee wat er was, ik had gewoon geen lust om iets te doen, het ging me niet af.

Bart is gisteren langs geweest, ik had voor hem bobijnen wol gevonden op de rommelmarkt, en hij is langsgekomen met vier jonge kiekens, twee vethanen en twee leghennetjes... Dat zijn de restanten van het lesmateriaal van Els in de kleuterklas. Bart kan ze niet houden, wan hij heeft geen tweede hok om de kiekens tijdelijk te laten wennen aan zijn kippen. Doe je dat niet, dan betekent dit onvermijdelijk moordpartijen onder de kippen, en de vier halfwas kippetjes zouden het geen dag uithouden. 't Zijn kiekens hé ! En kiekens zijn echte moordenaars als ze niet aan elkaar gewoon zijn, of als er een gekwetst is...
Hier zitten ze nu, in het hok van de andere kiekens, zichtbaar maar door kippengaas afgeschermd van de oudere kippen. Daar moeten ze zowat twee weken blijven, tegen dan zullen de kippen vertrouwd zijn met elkaar, en zullen ze ook elkaars geur hebben aangenomen. Wel zullen ze helemaal onderaan de maatschappelijke kippenladder moeten beginnen, dat wil zeggen dat ze als laatste aan de bak moeten komen, of anders worden ze gepikt.
Luc (vis) komt binnen, dus we gaan morgen wel weer komen bloggen... Tot de volgende ?

Het hart op de juiste plaats hebben...

Spreekwoorden en zegswijzen zijn soms héél raar... Neem dat van in de titel, ik heb ooit één iemand gekend waarvan ik heb gehoord dat ze het hart niet op de juiste plaats had...En dat was een door en door doodbraaf nonneke. Masoeur Hubertine, in het Mariaschooltje op de Meiboom. Claude zal meteen weten op wie ik het heb, en mijn zussen ook.
Dat was een echt braaf menske, maar ik heb mijn moeder verschillende keren horen vertellen dat masoeur Hubertine verkeerd gebouwd was. Ze wist dat sedert dat het nonneke in kwestie eens geopereerd werd, en de dokters het de visu hebben vastgesteld. Bij masoeur Hubertine zaten alle organen precies andersom, wat links hoorde zat bij haar rechts, en wat rechts hoorde te zitten zat bij haar links. Dus zat wellicht ook haar hart in plaats van een ietsiepietsie naar links, eerder een ietsiepietsie naar rechts... Ze had daar helemaal geen last van, alleen had het de diagnose wat bemoeilijkt...
Enne, ik heb mij niet vergist, het hart zit niet links of rechts, het hart zit klof in 't midden, een heel klein beetje naar links, maar veel is het niet. Als je dus ooit iemand wilt doodschieten, in 't midden, juist, maar dan ook maar juist, onder het borstbeen onderaan. Ik moet eerlijk zijn, ik wist dat ook niet, maar de hartspecialist wist mij dat eens te vertellen naar aanleiding van een onderzoek. Vandaar dat hartmassage ook altijd gegeven wordt in het midden van het lichaam, juist op het begin van het borstbeen.
Eigenlijk was ik begonnen over spreuken en zegswijzen...
Ik ben de gelukkige bezitter van "Nederlandse spreekwoorden, spreuken en zegswijzen", een heel leuk boekje, vol met pakken spreuken die ik nog nooit heb gehoord.
Deze spreuken zijn gerangschikt volgens het "kernwoord", dus alles waar hart het centraal woord is, vind je onder h, hart... Maar soms moet je wel eens verder zoeken, want soms is het niet zo duidelijk wat het kernwoord is, en dan mag je gaan zoeken bij diverse woorden om het toch maar te vinden...
Er staan leuke dingen in
Zoals de juffer, zo is haar hond...
De kop van Jut...Jut was een Haagse moordenaar over wie in 1873 de kranten vol stonden...

Je ziet, je kunt heel wat bijleren in zo'n boek. Of wist jij dat Jut een moordenaar was ?

En dat brengt mij weer op het onderwerp van gisteren...En dezelfde avond toonden ze op VTM (misschien ook op VRT, maar toch niet in het middagnieuws) hoe enkele jongeren van "goeden huize" een man in elkaar stampten, zodat de man nog altijd in coma ligt, eigenlijk bijna klinisch dood is.

Verschrikkelijke beelden ! Je begrijpt niet dat een mens in staat is iemand zomaar in elkaar te slaan, en dan kapot te stampen, zo maar, voor de fun... Wat hapert er toch aan het mensdom? Want het is geen fenomeen van hier of daar, je ziet steeds meer dergelijke excessen... Wellicht is het die bedenking die er aanleiding toe was dat men in Engeland in de scholen de lijfstraffen terug heeft ingevoerd ? Of dit een oplossing is ?

Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de indruk, dat hoe meer men het geweld uit de normale dagdagelijkse samenleving weert, hoe meer we dergelijke uitspattingen van geweld zien... Je zou bijna het idee krijgen dat het een "menselijke" behoefte is, een vorm van geweld te zien, te ervaren. Krijgen ze die portie niet, dan maken ze het zelf, en gaan ze over tot excessen. Moeten we terug hanengevechten toelaten ? Ik noem maar dit als voorbeeld, maar je kunt honderden voorbeelden noemen van dingen die we nu wreed en onmenselijk noemen, het rattenschieten, het ganzenrijden, de levende visjes uitdrinken en noem maar op...Bijna al die dingen zijn nu verboden. Is dat de reden dat de oermens in ons nu ander geweld zoekt? Kijk maar eens op TV ! En het geweld op TV, is gewoonlijk veel erger dan al die eerder (vroeger) aanvaarde vormen van agressie. Ik weet het niet, maar is er in Spanje, waar nog de stierengevechten bestaan, minder dergelijk geweld (ik spreek niet van de toeristen) ? Men is nu bezig dat daar ook te verbieden...is dat wel wenselijk?

Ik weet het niet, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen, dat er ergens die in de mens, nog steeds een stukje oermens zit, die een beetje geweld vraagt??? Als je iemand ziet vallen, is je eerste reactie toch ook: lachen !, en pas dan kijken om te helpen???

Ik ben geen psycholoog, ik kijk gewoon naar wat ik zie, en geef mijn indruk weer. Ik pleit niet noch voor het een, noch voor het ander, maar ik meen dat het misschien wel een serieus gedegen onderzoek waard is. Wat denk jij ?


tot de volgend ?

Kijk,kijk, weer een lijk...

Wat er nu weer gebeurde met dat arme meisje, is afgrijselijk, maar de schrik slaat me om het hart als ik denk aan al de navolgers van deze zo interessante daad...
Want heb je er nog niet op gelet dat al die mediabelangstelling bijna onvermijdelijk leidt tot navolging???
Het doet mij wat denken aan het "martelaars-effect"... Het is een feit dat iedere martelaar aanleiding gaf tot een stijging van het aantal adepten... We leerden indertijd dat het de moed, het enorme geloof was dat op die manier "besmettelijk" werd. Ik begin daaraan te twijfelen, gewoon door wat ik nu zie en vaststel.
Ik denk dat het de aandacht is die "adepten" aantrekt. Hoe meer aandacht pers, radio en tv schenkt aan dergelijke punten, hoe meer kans dat de misdaden navolgers krijgen. De moord op Joe Van Holsbeek trok veel aandacht, zelfs massa-betoging(en), dus was het duidelijk dat de mensen "op"-keken naar de daders van dergelijke daden. Gevolg: een drastische toename van het aantal messentrekkers, en van het aantal messen bij schoolgaande jeugd.
Ik denk dat het niet goed is om dergelijke mediabelangstelling te wijden aan misdaden. Ik weet wel, we hebben recht op informatie, maar we kunnen de gevolgen van die media-invloed missen als de pest. Ik heb geen pasklare oplossing, maar wat er nu is, is duidelijk niet de goede manier. Is er nergens een bekwaam persoon die niet alleen inziet dat de huidige werkwijze verkeerd is, maar die ook zorgt voor een alternatief, die dan hopelijk minder uitwassen voortbrengt.

Ook de quasi straffeloosheid die er nu heerst is zeker niet goed. Ik weet wel dat doodstraf en lijfstraf geen oplossing biedt, maar de idiote "straffen" die we hier kennen, met dan nog allerlei mogelijke straftijd-verminderingen, is duidelijk ook geen oplossing.

Ik suggereer niets, maar als men de mensen kan indoctrineren (hersenspoelen) in bepaalde denkwijzen, kan men dat dan ook niet met misdadigers??? Ze indoctrineren tot gewone, brave burgers ? Nee, nu steken ze die mannen samen, en geven ze alle kans om van elkaars werkwijzen en truken te leren...dat is op zich ook indoctrineren, maar dan in de verkeerde richting.

Heeft het gisterenavond bij jullie ook al geregend? Hier wel, een fikse bui van een kwartier...Toen we vijf minuten na de bui buiten stapten, was er al niets meer te zie, was alles al weer droog... Het enige zichtbare is dat het groen plots weer netjes groen is. Fris-groen!

Vanmorgen op de rommelmarkt te Deinze klaagde iedereen van de kou... En als ik nu buiten kijk, dan is de zon er weer...en wellicht zal de temperatuur weer wat stijgen.
De linde voor mijn raam is nu bijna weer een dichte groene massa. Hier en daar zitten nog wat kleine doorkijkjes, die waarschijnlijk binnen enkele dagen ook zullen verdwijnen. Ik vraag me af of hij nu eindelijk eens bloempjes zal dragen? In al die jaren heb ik nog nooit bloesems op die linde gezien. Ik weet wel, om de vier, vijf jaar knotten we de boom, maar ik zie links en rechts geknotte bomen die toch bloesems dragen, waarom de mijne niet?
Ik herinner me nog dat de kinderen een klein twijgje, een mini entje van een linde meebrachten, een telg van de mooie linde van het klooster te Mater, waar ze school liepen. Ik plante dat takje heel zorgvuldig, en enkele maanden later kwamen de tuiniers van de bouwmaatschappij, die alles kortmaaiden, ook mijn linde. Zo is die linde minstens drie, vier keer afgesnoeid geweest tot op de grond. Desondanks staat er nu een boom van zo'n twintig cm diameter te pronken. Ik vind dat een linde zo'n mooi groen is, zachtgroen...
Bij Bart staat er heel ver in zijn tuin, een grote linde, met een pachtige grote ronde kroon. Een prachtige boom. De takken hangen beneden allemaal tot op dezelde hoogte, netjes afgegeten van zijn dwerggeitjes, tot zo hoog als ze maar kunnen. Die boom is werkelijk prachtig, en Bart geniet van het mooie zicht op die mooie solitaire boom.
'k Ga er mee stoppen voor vandaag, tot de volgende ????

gelezen...

"Het zijn de dwarsliggers die het spoor recht maken."

Het stond op een van de mailtjes die ik ontving en die ik misschien ook naar u doorstuurde. Dat vind ik nu eens een mooi en waardevol citaat ! Vermits ik nogal dikwijls in mijn leven dwars heb gelegen, heb ik nu het gevoel dat dit goed was. Danke onbekende !

Vanmorgen boodschappen gedaan, onder andere om kleren... Ik moet op de plechtige communie van Ewoud peetje zijn...in de plaats van onze Koen. Dus moest ik dringend om wat nieuwe kledij...Ik weiger echter een kostuum (het woord alleen al) te kopen, die ik dan nooit of te nooit meer zal aandoen...Dus een beetje deftige maar niet stijve kleren, zoiets dat ik dan regelmatig kan aandoen op een uitstapje of bij een bezoekje... Maar niet te stijf, dus: een mooie makkelijke jeansbroek met een mooie moderne bijpassende trui en een t-shirt er onder...
Ik heb toch al het uiterlijk van een haartiest, dus mag en kan ik mij ook een beetje zo kleden... Kijk maar eens op TV hoe de speakers en quizmasters er lopen...Dus zo iets...

De dame in de winkel was bovendien een beauty en heel vriendelijk en gedienstig. Ze lukt er in van iedere klant heel persoonlijk te benaderen en het idee te geven dat je sympathiek bent, je kent ze wel, die echte goede verkopers... Anny en ikzelf waren heel tevreden van de manier waarop zij ons hielp. enne ik herhaal, 't was een schoon kind, en er was veel volk in de statie... (da's westfluuts voor "ze was goed besteld van poten en oren) voor de abn-ers, haar voorpui mocht gezien worden...

Hopelijk regent het nu niet op zondag 13 mei...Maar vermits het een speciale bedoening is ter ere van de grote baas hierboven, zal dat wel niet zeker ???

Deze namiddag moeten we dan nog op bezoek bij tanteke, om de was op te halen, en eens met haar te babbelen...In zover dat nog zin heeft... Chantal heeft dus de test gedaan, en gevraagd of ze het wist dat ze ging komen...Ja, maar ze wist niet meer wie het gezegd had, ze wist niet meer dat we langs geweest waren. Maar nog eens, misschien is dat een "geluk", ze is daar heel tevreden, en is overtuigd dat ze thuis is. Houen zo !

Voila, ik ga stoppen, want ik ben nu al véél later dan anders met mijne blog, tot de volgende ?

zagevent

Heb je mijn blog van gisteren gelezen? Niet doen, ik was weer op mijn zagestoel gekropen...Bovendien had ik vergeten te vermelden dat de redenering alleen goed zichtbaar is in een "groep", als individu tot individu kun je het gewoonlijk niet zo goed vaststellen, in een groep wel, en meestal heel scherp..

Nu ja, stop, ik ben nu eenmaal een zagevent...Wellicht komt dat omdat ik nu al meer dan een week er niet in slaag weer aan het "werk" te gaan. Het lukt me momenteel niet om creatief bezig te zijn. Niet echt door de pijn, eerder door een gevoel van "het gaat niet"... Ik zit precies niet echt lekker in mijn vel. Ik weet niet echt wat me tegengaat, maar 't zal wel weer overgaan zeker...een beetje depri, een beetje een dipje, mijn gewone vechtlust op een laag pitje??? Ik weet het niet, maar het gaat me niet.

Misschien eens proberen met het ophalen van leuke historisch uit een ver verleden (twee keer ver)...

Ben jij al ooit in de hemel geweest?
Ikke wel, al een keer of twee drie.

Twee keer herinner ik me heel duidelijk. Ik ga beginnen met mijn oudste herinnering. Ik was nog klein -ik weet mijn leeftijd zelfs niet bij benadering- maar het was nog voor we thuis de kamer boven de keuken bijbouwden, en dat is lang geleden... Ik stond (wat niet mocht) op de vensterbank die uitgaf op het plat dak van de keuken, op het zeer smalle vensterbankje, en ik viel plots ruggelings naar beneden. Waarschijnlijk moet ik geroepen hebben, want ons moeder kwam de trap opgelopen toen ik al weer bijkwam. Maar daar herinner ik me niets van, ik weet wel dat ik een tijdje in de hemel was. Het tweede voorval is veel recenter, toen ik voor het eerst de gevoelloosheid in mijn been gewaar werd, werd ik ook eens voor een week opgenomen in het hospitaal en van onder tot boven onderzocht. Eén van die onderzoeken was een punctie van het ruggemerg zoals we dat (verkeerdelijk) noemen... De dokter stak per ongeluk in een zenuw, en den dezen was uit...van mijnen sus zoals dat heet... Het moet nogal erg geweest zijn, want de dokter was nogal panisch aan 't reageren toen ik bijkwam...maar ondertussen was ik in de hemel...weer eens...
Toen ik de dokter zei dat hij zich zo niet moest opjagen, dat het daar goed was, bekeek hij mij en begon allerlei vragen te stellen om te zien of ik al echt weer "bij" was...
De hemel - mijn hemel - was twee keer hetzelfde. Ik was telkens in een prachtige zonnige wei, vol heerlijke kleurige bloemen, voornamelijk wit, maar ook andere kleuren... En ik was iedere keer lid van een grote groep lachende, contente mensen. Ik weet niet wie, ik heb geen enkele herinnering aan bepaalde mensen, maar ik weet wel dat ik opgenomen was in de groep, en heel erg gelukkig was, en dat ik telkens ik weer "wakker" werd, ik eerder ongelukkig was dat ik terug moest naar de echte wereld, waar dat voortdurende grote geluksgevoel zeker niet aanwezig is...
Ik heb daardoor al verschillende boeken gelezen over BDE, (bijna dood (s) ervaringen). Men heeft vastgesteld dat sommige mensen die klinisch dood waren en er op een of andere manier weer bovenop kwamen, speciale ervaringen hadden, maar die ervaringen waren heel anders dan wat ik kende...Ik was dan ook niet bijna dood, ik was gewoon bewusteloos. Toch was het een zo indringend gevoel, dat het me steeds bij is gebleven. Heb jij ook al zo een gekke dingen voor gehad ? Of is mijn ervaring uniek? Is dat een soort "uittreden" zoals men vaststelt bij sommige drugs ? Ik weet het niet, ik ben benieuwd of u ook zo'n ervaringen hebt gehad.

Wat gek is, ik kan dat beeld niet echt weer voor de geest halen. Met andere herinneringen kan ik dat wel. Dus is dat een heel andere soort ervaring. Ik weet nog wat ik zag, maar ik kan echt geen enkel detail terug halen...Wellicht is dat ook de reden dat ik niet meer weet met wie ik daar zat gelukkig te zijn... Ik denk nog heel dikwijls aan die ervaring, en er gaat een troostend gevoel van uit, zoiets als een soort zekerheid dat er buiten dit hier nog iets anders is, iets mooiers.

Dit is geen "fantasietje", het is echt, heel echt voor mij. Ik weet wel dat ik deze blog u ook al eens op het verkeerde been heb gezet, maar dit, dit is echt. (Misschien is dat een bevestiging van het feit dat ik toch niet helemaal....)

Heb jij ook zo'n wereld waar je naar verlangd, naar terug wilt? Is deze soort ervaring de oorzaak van wat heel veel mensen als een verschijning ervaren, een blik op het hiernamaals, een godservaring???

Ik ben benieuwd op jou ervaringen...en ik hoop echt dat er nog mensen zijn die zoiets kenden...zo dat ik mij niet zo alleen voel...

tot de volgende ?