Onsmakelijk...

maar hilarisch.

Ik heb u al wel eens verteld over Pee en Mee, twee oude mensjes die naast ons woonden, en heel erg goede vrienden waren. Ze zijn beiden héél, héél oud geworden, en het is een gebeurtenis uit die mensen hun oude, oude, oude dagen...

Peete was ziek, hij moest zelfs in bed blijven, en de dokter was geweest.
Meete kwam een beetje in paniek bij ons ma toe, "of Gaby ne keer wildege helpen ?"
De dokter had peete suppositoires voorgeschreven...In Nederland noemt men dat wellicht poepsnoep, in 't Oostends zijn dat taptjes.
Nu had meete geprobeerd om die suppo bij peete op te steken, maar hoe ze ook probeerde, het ging niet...Dus werd Gaby, ons ma, er bij gehaald. Ons moeder ging met meete mee de trap op, en binnen in de slaapkamer van mee en pee.
Ik weet niet of jij ook van die heel oude mensjes hebt gekend, maar de meesten zijn aan de "zuinige" kant, om niet te zeggen een beetje vrekkig. Dus op de slaapkamer van de twee ouweluitjes brandde het kleinste, minst-verbruikende lampje die er te vinde was...Om te slapen hebt ge geen licht nodig...
Dus toen ons moeder probeerde de suppo op te steken, vond ze peete's gat niet...
Ze vroeg meete of ze geen zaklamp had (een pielelampe). Meete naar beneden om de lamp, en dan begon de episode waar wij nog altijd mee lachen...
Peete op zijn knieën, met zijn bloot gat naar boven, daarachter ons moeder met het tapje in haar hand, en daarachter meete om peete's gat te belichten... De drie hebben daar eerst zitten huilen van 't lachen, en ik ben er zeker van dat dit veel meer genezing bracht dan dat taptje...

Maar eigenlijk is dat de historie van echte vriendschap, mekaar onvoorwaardelijk helpen...Mooi is dat !

Vroeger ging dat héél ver ! Toen ik een soort uitslag kreeg, was het verdict van de dokter dat het van de hond kwam...Wij hadden geen hond, de enige hond waar ik hele dagen mee speelde was de hond van pee... Pee deed zijn Tommy weg...Ik zal maar niet vertellen hoe dat toendertijd gebeurde, maar hij deed zijn hond weg voor de gezondheid van het kind van de buren... Je moet je dat nu eens voorstellen ??? Diene kleine moet maar van mijnen hond blijven !

Kijk, ik heb hier het geluk héél goede buren te hebben, maar die eigenheid, die verhouding zoals er toendertijd was tussen buren, dat is er nu niet meer. Ik weet wel, het is een andere wereld, en nu mijn buurvrouw maar halftijds er werkt is er veel meer contact dan toen ze nog volledige dagen ging werken, maar zo als vroeger met meete en peete...neen, dat is er niet meer. Er ging geen namiddag voorbij of meete kwam een "potje kaffee" drinken en wat babbelen, een heel kort bezoekje, maar toch een bezoekje... Ook Roger,de facteur, kwam iedere morgen eens binnen toen ons vader door ziekte thuis zat... Hij wist dat ons vader daarnaar uit keek, dus deed hij het. Nu kunnen en mogen de facteurs dat zeker niet meer doen, maar de onze weet ook dat ik uitkijk naar hem en naar zijn goedgemeende pesterijtjes, en hij kijkt altijd uit of hij mij ziet zitten, en komt dan mijn post aan de deur brengen... "Ha, mijn week is weer goed" zegt hij dan, "er zit een factuur bij..." Normaliter mag hij dat wellicht ook niet doen, maar dat is vriendschap, medemenselijkheid...warmte...

'k Zit weer te zagen...maar als je ooit ook een lange periode zoudt thuiszitten, dan zul je mij gelijk geven ! Ieder bezoekje wordt hier in een mooie gouden kader ingelijst en in mijn geheugen opgehangen in de hoek "geluk".

Vandaag is het mooi weer, dus ik mag er van klappen...er is geen zon, maar 't geluchte is wittig met hier en daar een streepke blauw. Mooi !

tot de volgende ?

vandaag : geen weer !

...dus klap ik er ook niet van, na !

Ik heb al één van de nieuwste cd's van Helmuth Klotti beluisterd, en ik moet zeggen: die man heeft lef !! Hij zingt daar een duet met Isabelle A, en da kind zingt véél mooier dan hij zelf ! Ik hoop dat er op de tweede cd nog van die duetten staan, en zelfs nog liever zonder klotti, maar dat zal wel niet kunnen zeker op zijne cd ?

Ik wist begot niet da Isabelleke zo schoon kon zingen!

Ik ben bezig aan een pyrorafie van een stukje heggerank met een winterkoninkje...tot op heden valt het wreed goed mee, Anny zegt dat ze dat veel liever ziet dan "ol die huizekotjes"... En ik doe nog zo mijn best op al die oude stadsgezichten... Ik zit te broeden op een heel ander soort van pyrografie, ik laat het u wel weten als het ei is uitgbroed. Van eieren gesproken, we vergaan hier in de eieren... En zonder dat we bijkomende verlichting geven (Wat volgens Luc (courgettes) onontbeerlijk is om in de winter eieren te hebben...) Jammer dat eieren niet passen in een chinese fondue...maar rauwe eieren in de soep gieten is ook niets hé ? Misschien zouden we kunnen doen zoals ik ooit eens in Oostenrijk opgeschept kreeg? Daar kregen we een heldere soep (consommé zei ons moeder), met daarin een bal, een reuzebal, van een grootte die wij nooit ofte nooit in de soep zouden durven leggen. Vermits zo'n joekel van een bal zelfs niet op je lepel kon, 'k laat varen in mijn klein lieftallig mondje, figgelde ik die gehaktbal in stukjes, en oh wonder, daar zat een hardgekookt ei in ! 't Was nog lekker ook...

Toen we, Anny en ik, onze wandel-reizen deden, zochten we altijd dingen te eten die typisch waren voor de streek. Ik heb niets dan aangename ervaringen gehad, maar je moet Anny niet meer spreken van gevulde schapenmagen... (Ik vond ze niet slecht). Je moet Any ook niet spreken van de schotse breakfast, waar je op je nuchter maag gebakken bloedworst met gebakken patatjes voorgeschoteld krijgt, of een heerlijke forel gebakken in goeie boter, of een kipper, of een hele berg versgebakken spek met eieren... Je krijgt dan ook nog bij alles heerlijke warme toast, met goeie boter (Cholesterol is daar wellicht nog niet uitgevonden om de mensen te pesten)
Toen wij daar rondliepen met onze rugzak was er daar een werkloosheid van 70 %...je leest goed, zeventig percent ! We hadden er een gesprek met Ian, die enkele huizen verhuurde...Hij had er geen één meer die nog huispacht kon betalen...Ian liet ze gratis wonen zolang ze werkloos waren, op voorwaarde dat ze de woning goed onderhielden...
Ik heb daar ook de werkloosheidsdienst bezocht (Anny verklaarde mij zot) en kreeg er pakken documentatie mee, die hier dan aan het stc bezorgd werd, en die mannen verstonden er niets van toen ik vertelde dat in het stc, werkgevers, vakbonden en ambtenaren van de werkloosheid samen werkten aan oplossingen........En wij maar klagen ! Als je een Schot koleirig wilde zien, dan moest je alleen Thatcher noemen...vuurwerk gegarandeerd ! Ik denk niet dat The Iron Lady daar veilig op straat zou kunnen lopen !
Weet je dat papier (de documentatie) in een rugzak heel zwaar doorweegt ?

God, wat waren dat mooie dagen, zo helemaal alleen in de prachtige natuur...Schotland is prachtig, zeker als je zoals wij alle dagen in zonnig weer kunt wandelen...Dju, 'k ben toch over 't weer bezig...

'k ga stoppen...tot de volgende ?

De moulin roeze...

De lezers die niet in de mogelijkheid zijn om AVS te bekijken (de regionale tv), weten niet wat ze missen...Voor het eerst brengt men er een "fulletong", gebaseerd op een boek van Cyriel Buysse, eigenlijk op een novelle "Lente", onder de titel "de familie Goegebeur..."
Leuk is het minste wat men ervan kan zeggen... Het nichtje uit Parijs (het oord van zonde en verderf) komt op de boerderij in Nevele terecht...bij Cordule en haar 3 broers, allemaal nog jonggezellen... Voor mij mag er nog meer van dadde !
Ik was niet de grote supporter van AVS, keek hooguit eens als Anny riep dat er iets of iemand te zien was op het "regionale nieuws", gewoonlijk iets dat je ook al gezien had op één, die nauw samenwerkt met de regionale zenders...maar daar krijg je het plaaselijke iets uitgebreider...veelal van het werkwoord breien, een eerder vervelende bezigheid, dat breien...
Maar nu hemmen ze m'n herte gewonn'n...Heerlijke humor, zoas we ze te weinig te zien krijgen, en voor één keer niet op z'n Antwaaaaaarps, maar op zijn Nevels...wijs jong !wijs, g'ebt er gien gedacht van...

Vanmorgen ben ik wreed tegen mijn gedacht uit mijn bedde gekropen...'t Halvernegen, en 't was nog pekkedonker ! 't Is nu kwartovertiene, en 't is nog nie vele gebeterd... Ooit leerde ik dat de koude de voorwerpen deed krimpen...'k zou nog moeten geloven ook, de dagen krimpen, de wereld dat ik kan zien krimpt, en zelve krimp'k ook...maar da schijnt van den ouderdom te zijn.

Gisterenmiddag, toen ik den overschot van ons noeneneten naar de kiekens droeg, zag ik dat mijn vissen in hunne vijver weer druk aan 't zwemmen waren...Normaal moeten die beesten nu stillekens op de bodem liggen te liggen...maar 't is veel te warme, dus zwemmen ze nog altijd... Ik heb ze dan maar een beetje eten gegeven ook...maar niet van de overschot van tafel, da mogen die vieze gasten niet.

Vroeger droomde ik er van in een iets warmer klimaat te leven, maar nu de temperatuur van de Loirestreek hier is komen logeren, vind ik dat eigenlijk niet zo fameus... 't is winter en 't is er gene...'t en weet niet wat 't wilt.

Gisterenavond belden mijn kleindochters mij op om te zeggen dat ze alletwee aan 't tekenen zijn, en dat 't schone is! Veerle zei dat ze voortdurend ruzie maken over wie nu het schoonste tekent. Misschien had ik ze beter ne blokfluit of nen accordeon gegeven...Muziek verzacht de zeden ???

Morgen of zo gaan we eens chinese fondue eten. Na jaren zoeken heb ik deze zomer bij toeval de nodige schepjes daarvoor gevonden. Hopelijk bevalt het ons... Voor de culinaire barbaren onder jullie, chinese fondue is min of meer hetzelfde als de klassieke fondue bourguignonne, maar in plaats van alles te bakken in de hete olie, wordt het gekookt in een straffe bouillon. Vandaar dat je niet met kleine vorkjes moet werken, maar met kleine gevlochten schepjes. Ik zie je geen schijfje prei aan een vorkje steken en koken...en weer uithalen...
Je eet daar rijst of mie of bonen bij, en je hebt er ook enkele dipsausjes bij, net zoals bij gewone fondue, maar hier niet op basis van mayonaise of olie, maar op basis van soya en dergelijke. 't Klinkt in ieder geval lekker, dus gaan we het eens proberen...

Wat er ook interessant aan is...'t lijkt mij véél minder kalorierijk...da's ook meegenomen...

tot de volgende ?

Wunderbar,wunderbar

't Is weer voorbij, het echte gezellige familiefeest...zonder een hapering, met alleen blije gezichten, en overheerlijk eten en (duitse) wijnen...
Het leukste was het klassieke lotjes trekken voor de pakjes... De oudste was nog het meest betikketakt om te mogen trekken...En het leukste was Kimberly die als enige zoooo lang zonder pakje bleef staan.... Iedereen was tevreden met wat ze kregen, en iedereen was in opperste beste stemming...'t Is weer voorbij...

Ik ben gelukkig... Telkens weer heb ik schrik dat er breuken zouden ontstaan, breuken waarvan we weten en zien hoe moeilijk die nog te lijmen zijn. Gelukkig is er maar één dominante figuur, en gelukkig aanvaard iedereen die dominantie als een gekend en aanvaardbaar gegeven, zonder dat er ook maar een reactie op is. Men weet, men kent en aanvaard, en alles kabbelt zachtjes zonder ook maar één hapering. Gelukkig... en gelukkig dat ik zonder moeite mijn dominante rol heb kunnen opbergen, ziekte en de daaruit voortvloeiende onmacht heeft ook een positieve kant (Misschien nog wel meer, zonder dat we het beseffen)...

De moeders zullen wellicht het minst happy zijn, heel wat van de cadeautjes voor de kinderen gingen in de richting van het aanmoedigen van de creativiteit...dus aan het heerlijk vuil maken...Creatieve kinderen hebben heeft ook zijn nadelen. Maar je kunt niet geloven hoe rijk ik mij voel met tekenende, schilderende, boetserende kleinkinderen... Allemaal kleine goden, bezig met het scheppen van hun eigen wereld...Heerlijk !

Het weer blijft vuil en grijs... En gisteren was ik niet lichtjes gestoord, het was hier echt mistig, maar toen Veerle hier toekwam bleek het in Oudenaarde (beneden de berg) helder klaar weer te zijn. Ik hoop dat het voor jullie ook zo was, maar hier was en is het vuil mistig weer. Blijkbaar heerst er hier een microklimaat...en is de veelgeprezen berg-lucht hier niet van toepassing ('t zal hier nog niet hoog genoeg zijn zeker ???)

Op de tv beginnen ze aan de jaarlijkse terugblik... En geen zender die eens de moeite doet om ook eens een overzicht te maken van positieve gebeurtenissen en positieve mensen... Neen, er rap nog eens van profiteren om iedereen nog eens onder te dompelen in bloed, honger, wapens, haat, drugs, rampen en oorlog... Sjongejonge, wat was het weer een rot-jaar ! Bahneen begot, er zijn ook heel wat goede dingen gebeurd, gelukkige momenten geweest, positieve mensen en daden... Breng eens de goed-nieuws show, de hoogtepunten en gewoon de leuke momenten uit jou voorbije jaar... voor mij ? och, nog eens een karper, maar nu met een foto die heerlijke reacties uitlokte...en die mij nog eens doet grijnzen, en zoveel dingen meer... Niet belangrijk zegt u? Moet dat dan ? Voor mij niet, geef mij maar een jaar hartstikkevol gestopt met allerlei heel kleine glimlachjes...dan was het een REUZE-jaar, of niet soms ? Kijk, dat zou nu eens de mooiste wens zijn die ik voor u allen zou kunnen bedenken...een heel jaar vol glimlachjes, vol geluk, vol tevredenheid...

Tot de volgende ?

Kerstmis in 't grijs...

Al eens buitengekeken? Grijs, en de wereld is lelijk gekrompen ook, 'k heb nog hooguit 20 à 25 meter rondom mij, de rest is weggedoezeld met een reuze doezelaar. (Voor niet tekenaars: met en doezelaar wrijf je pastelkrijt zachtjes uit, het zo vermengend met de andere kleuren, zo dat het opgaat in de rest).
Nu en dan flitst hier een auto voorbij, gehaast om uit die enge mistkring te geraken. Maar 't is hopeloos, ik denk dat heel de wereld ingepakt is in een pak ouatte...niet echt, maar t lijkt toch zo. Moeder is al buiten geweest om de kiekens los te laten en eten te geven, ze zegt dat het bitter koud is ook. Volgens Munte: 0 graden, feels like -3.3 ° celsius... Dus is er kans op ijzel ?
Ik krijg hier heelder pakken kaartjes, echte en virtuele waarop zo'n heerlijke (?) sneeuwlandschappen prijken, onder een helblauwe hemel. Bij de e-kaartjes hoor je dan nog vaak van die tingelende arresledebelletjes (da's een woord voor een kruiswoordraadsel hé). Endan hef ik mijn grijze kop op en zie...mist...
k ga moeten stoppen, Veerle en de kids zijn er, ze waren hier verwacht om 11.30' uur, 't is nu 10 uur en iets... De pakjes jeuken bij de kinderen...Ze zullen toch moeten wachten tot na het eetmaal !
Ze hebben zich héél mooi aangekleed, om naar 't feest te gaan, en ze hebben aan mama's reukwater gezeten... Ik ruik niet anders meer dan bloemekees...
Allee, tot de volgende ?

ps: Aan al mijn kristelijke lezers: Een Zalige Hoogdag !, aan de anderen een heerlijke dag vol feest !

Herinneringen...

aan de moeilijkste dag van het jaar...
Toen we klein waren was kerstavond een heerlijk iets, pakjes onder de boom, kerstliedjes zingen, smullen van Ma's onvergetelijke chocola-mousse en haar taart met petits-beurrekes met crème au beurre...
Toen wij getrouwd waren, was dat feest er nog altijd, nog even leuk en lekker, maar toch ieder jaar met iets wrangs...Ieder jaar liet mijn schoonmoeder merken dat haar huiselijk kerstfeest had moeten plaats maken voor dat van mijn moeder... (Ze had nog gelijk ook...)
Ik heb dan gezworen dat ik dat nooit zou doen, ik zou plaats maken...Dus toen Veerle en Bart het huis uit gingen, zaten wij alleen met Koen kerstavond te vieren...Na enkele jaren kwam Veerle er terug bij, en nog ietske later verdween Koen voorgoed... Enkele jaren vierden wij dan oudejaar, maar toen Bart graag een winterreisje deed, verdween dat ook, en was het zoeken naar een andere dag...Nu is dat dus (voorlopig voor "eeuwig") op kerstdag zelf, op de middag.
Op kerstavond gaan we nu op het normale uur naar bed, dus omstreeks 20.30' uur...Idem op oudejaar...alhoewel we gewoonlijk wakker worden geschoten om 12 tot 1 uur die nacht.
Kerstdag en oudejaar hebben voor mij iets wrangs...
Weemoed naar wat verloren is
naar wie weg is
zovelen al, maar vooral Koen...

Maar ik ben niet alleen, ik ken er velen die vanavond zullen nadenken, op of zonder feest. Kerstdag is vooral een dag waarop je terugdenkt.

Rot hé, ik voel me zoals het weer, mistig, kleurloos, grijs en koud....

Vandaag ontving ik kerstwensen in 333 talen (enkele tekort voor iedere dag van het jaar )Vele van die talen zijn mij totaal onbekend, zelfs de naam van de taal zegt mij niets, helpt mij zelfs niet om ze ergens te plaatsen... Ik heb ze aan de meesten van u doorgestuurd...kun je ook eens zoeken... Ook kreeg ik kerstwensen van ene Karel Govaerts ??? Op de lijst van adressen prijkte ik daar tussen kilo's en kilo's andere Goderis-sen en ook nog enkele andere namen. Ik vermoed dat het één van de nakomelingen is van de grote familie van Goderis...Ik moet het eens checken in de stamboom van ons ras, opgemaakt door Albert (Goderis natuurlijk !)

Gisteren vernam ik van Bart dat hij eergisteren de prijs Henri Van de Velde in ontvangst mocht nemen. Hij had ook een gesprek met zijne baas, en blijkbaar zitten er voor hem nogal veel Indiareizen in het verschiet... (Teveel om nog leuk te zijn ?)

De kleine wereld rondom ons blijkt ver uit te zwermen...

Voila, ik stop er voor vandaag mee, ik weet niet of ik morgen zal bloggen, ik moet (mag) naar het (ons) familiefeest bij Bart...

In ieder geval voor u en de uwen: prettige kerstfeest(en) (zonder wrange bijsmaak) !
tot de volgende

Lawijt

Veerle en de gasten zijn binnengekomen...vandaar de titel.

Er is nergens rommelmarkt, vandaag niet, morgen niet, maar gek genoeg op kerstdag zelf wel...en dan vieren we feest bij Bart thuis.
Kerstmarkten zijn er genoeg, maar dat is nu niet wat mij aanspreekt, dat opgeklopt gedoe...Niet voor mij! Het doet mij wat denken aan die stadskinderen die denken dat de melk uit dozen komt. Een irreële wereld.

Zelfs het liedje "Kerstmis is de dag dat ze niet schieten..." klopt niet meer, want heel wat van de vechtende partijen zijn van een ander geloof. En als ik de situatie goed inschat zal er op kerstdag nog een bommeke meer gelanceerd worden, er op rekenend dat die christenhonden niet zo waakzaam zijn...

Het gekste is dat in alle godsdiensten de vrede gepredikt wordt, en dat er daarom gevochten wordt. Het is toch logisch dat jou vrede de enige goede vrede is...of niet?

Daarom wens ik iedereen zijn vrede...hopende dat hij dat kan vinden als de ander in vrede leeft. Want voor sommigen lijkt het geluk van een ander al reden genoeg om kwaad op hem (haar) te zijn. Snappe wie het snappen kan.

Vanmorgen ontving ik een mooi e-kerstkaartje van mijn oudste zus, met een lief gedichtje, waarin ondermeer stond dat zij mij zoveel zegen wenst als druppels in de regen... Lief hé, maar heb ik toch net voor mezelf minder regen gewenst zeker ... tju toch !
Ik heb al tientallen kerst- en nieuwjaarswensen toegestuurd gekregen, waarvoor dank !, van bijna alle mensen aan wie ik een e-kaartje heb gestuurd. Er waren echte pareltjes bij, soms heel leuk, soms heel lief,soms heel diepzinnig... Dat is voor mij één van de goeie dingen aan die eindejaarsfeesten, we laten elkaar nog eens merken dat we aan elkaar denken. Jammer dat we dat niet véél meer doen ! 't Is een beetje zoals in familieverband...daar zie je elkaar alleen nog bij huwelijken of begrafenissen, en anders: geen teken van leven meer !
Dat is niet nieuw, maar het verergert nog in vergelijking met vroeger, gewoon omdat de mensen veel meer dan vroeger uitzwermen naar andere streken.
Soms heb je dan een "gelukje", onze Bart ging in Lierde wonen, en recht voor zijn deur komt den een achterachternichtje wonen... een achterkleinkind van grootnonkel Louis Calcoen...'t Is wel héél ver, maar allee, ergens is er toch een klein beetje van herkennen...Toen ik ze zag, zag ik precies haar moeder...die ik ook al jaren niet meer heb gezien.

Neen, ik ben niet familieziek, maar door het feit dat bijna iedereen zo ver woont, kan ik zelf niet meer op prospektie gaan, en moet ik lijdzaam afwachten of er iemand naar hier komt... Nu, in april is er weer een driedaagse uitstap van onze gepensioneerdenbond, naar de kust, en dan kan ik mijn twee zusjes eens bezoeken, en hopelijk lukt het om ook eens tot bij mijn metje (mijn doopmeter) te geraken. Hoop doet leven !

Allee, ik ga sluiten voor vandaag, 't is niet meer te doen, k heb al drie keer (x 2) onderbroken geweest om een olifant, een poes, een hond te tekenen...
Tot de volgende ?