Fier, trots, hovaardig...

dat ben ik allemaal ! Ga maar eens kijken op
http://www.designvlaanderen.be/0/0/db/contentitem/0affiche.nl.pdf
Mocht het niet klikken, verander dan de nullen in O, want dat zie ik niet zo goed in het adres...of misschien alleen de nul voor affiche in o...je ziet wel;
Gezien ? de affiche van design-Vlaanderen???? Gezien wie daar als eerste naam op prijkt ? mijn zoontje, van mij...van ons zegt Anny.
En dat is niet alles hij is ook genomineerd voor de Henry Van de Velde prijs, ze zijn met dertien uit meer dan 80 kandidaten verkozen.
Het kunstenaartje in mij glundert ! Mijn eigen bloed die HET maakt in wat toch wel een heel speciale wereld is van kunst naar de gebruiker.
Je moest mij nu zien glunderen !
Hij werd nog al eens genomineerd, maar nu begint hij werkelijk in de galerij der groten te komen !
Allee, de groten in de wereld van design, en dat is een heel klein wereldje, maar heel specialistisch.
Wat mij ook al een eindje opvalt is het rustige zelfbewustzijn van onze Bart. Hij behoort tot die gelukkige mensen die weten dat ze het kunnen, en die gerust zijn in hun eigen kunnen. Hij moet zich niet meer proberen te bewijzen, hij bewijst zich, en dat voel je aan hem. Hij straalt rust en zelfvertrouwen uit. Ik ben jaloers, ik heb die fase nooit bereikt, ik heb wellicht ook nooit die strebersmentaliteit gehad om daar te komen. Bart wel, hij vocht zich vol rustige zelfbewustheid zijn weg, en zijn weg alleen. En hij wordt geappreciëerd in zijn bedrijf, hij vormt een bron van goede verkoop, van werk en voelt zich daar goed bij, en hij lukt er in die lijn door te trekken, hij creëert steeds nieuwe ideeën, kortom hij is gelukkig en dat straalt hij ook uit.
Ik ben blij dat ik hem ooit dwong eerst zijn studie als wever te beëindigen, vooraleer hij mocht gaan in de richting van design. Hij was toen woest, nijdig, maar nu heeft hij al wel honderd keer gezegd dat dat precies hem zoveel meer heeft gegeven om dat te doen wat hij nu doet. Zijn start van een totaal nieuwe vormgeving lag hem onder meer in een discussie met de weverij, die beweerde dat zijn ding niet te weven was...Hij ging naar de weverij, en stelde het getouw in en begon het zelf te weven...Dit ging natuurlijk het bedrijf rond, een designer die niet alleen tekende, maar ook nog wist hoe het uitgevoerd moest worden... Hij maakte dan speciale ontwerpen voor het bedrijf in Indië, aangepast aan de machines en de kundigheid van die mensen daar, met ook daar goede resultaten.
Het moet heerlijk zijn te weten, te voelen dat je goed bent in je job, in je vel !
Voilà, mijn stoefuurtje is voorbij, ik mag toch ook eens happy zijn in mijn blog ook hé...en wie mij kwalijk neemt dat ik fier ben over mijn eigen kroost, hij steke zijn hand in eigen boezem...
Vandaag, dinsdag, goe weer...visweer !We gaan naar Wannegem, hopelijk met meer vis dan vorige week in het park..
In ieder geval, ze geven warm weer, dus heb ik zelfs al weer mijn korte broek aangetrokken.
De wormen van vorige week zijn nog goed, dus moeten we niets meer gaan halen.
Als er iets speciaals gebeurd, dan hoor je het wel...
Tot de volgende?
getekend,
een gelukkige vader (mag ook wel eens...)

Blâren...

In de mooie linde voor mijn raam zijn (nu al !!!) de eerste gele blâren verschenen...Herft ! ja herft ! 't is nog niet zo erg dat het in de overtreffende trap moet met een -st appendix. Maar toch, het begint...de natuur begint weer af te sterven, de periode van het grote doodgaan begint weer. Min hydrangea's (hortensia's) vertonen weer die typische kleur die zegt: "knip mij af, laat mij drogen en ik toon de rest van mijn tijd mijn heerlijke doodskleur..." Tof ...

Misschien een tip voor mensen die dat niet willen...Als je glycerine oplost in water, en daar dan bloemen in zet, dan stel je vast dat de glycerine bij de meeste bloemen werkt als een bewaarmiddel, zodra je ziet dat de plant doordrongen is van de glycerine, kun je haar drogen in een bijna perfecte mummificering. Alleen voor mensen met todestrieb, doodsdrift, ken ik nog uit mijn cursus psychopathosis, komt van fruit of van jong, allee van jüng freud...

Weet jij wat ideokinetische para-apraxie psychopathose is ??? Ikke wel ! Ik kan dat zelfs zonder één hapering uitspreken. Als je ooit een type ziet die met zijn sigaret langs zijn stekjesdoosje wrijft om hem aan te steken, dan lijdt die man aan Juist, ja !
Dus, zoals het woord duidelijk zelf zegt, een beweging tegengesteld aan het doel van de beweging... (Van uit het voorbeeld vermoed ik dat het een ziekte van rokers is...ik moet toch eens mijn jongste zus in de gaten houden...en Mieke, en Jan en...) Zoudt ge allemaal niet beter stoppen met roken ??? Voor ge zulke verschrikkelijke dingen krijgt als ideokinetische para-apraxie psychopathose ???? Ik mag er niet aan denken familie te krijgen met zo'n verschrikkelijk klinkende aandoeningen...dju toch !

En bovendien, je kunt van roken ook nog ziek worden !

Voilà, nu ben ik weer een pak abonnementen op mijn blog kwijt. Ik ga toch moeten beginnen op passen, anders hou ik geen lezers meer over. Als ik nu nog één artikel schrijf over alcohol en zijn kwalijke gevolgen, dan ga ik failliet ???

Mensen die dagelijks hun hoeveelheid alcohol nutten zijn alcoholiekers ! Hebben ze gezegd op TV ! en daar kunnen ze het weten ! Mensen die dus iedere dag een aperitiefje nemen...Neen, zunne, ikke niet, ik drink alcoholvrije aperitief... Luc heeft dat eens geproefd, en sindsdien bekijkt hij mij wat argwanend...er zal dus ook wel iets mee zijn zeker ??? Maar ik heb het gevoel dat ik in een wereld vol... voilà, ik heb het gedaan, ik zit hier nu te schrijven voor die ene mens die niet leeft en toch nog kan lezen. (Veel kunnen er zo niet zijn hé?)

Maar heb je al eens geluisterd naar die medische programma's? In holland zijn ze daar straf in, daar kun je bijna iedere dag een nieuwe afwijking bij je zelf vaststellen. Dat is ook de bedoeling, want op het einde van het programma stoppen ze met het geven van een bankrekeningnummer waar vroede professoren wegens geldgebrek er net niet in slagen het probleem met een simpel pilletje op te lossen...betalen dus, om jezelf de de voorheen onbekende puree te halen.

Er moet veel geld te verdienen zijn met het betonen van meelij met de arme zieke...

Ooit heb ik eens zelf, in eigen persoon, geld weest afdragen aan zo'n humanitaire instelling. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn bureel helemaal niet het peil haalde van de burelen daar. Ik weet wel, je moet mensen hebben die alles administratief regelen, maar moet dat noodzakelijk in zo'n luxueus bureel ? Met alle snufjes inzake bureautica, in een prachtig ruim en licht appartement met zonwerende ramen? Ik heb dat nooit gehad, ik heb het ook nooit nodig gehad, al wat ik wou had ik, om effectief te kunnen werken. Toen ik na heel veel jaren eens nieuwe meubels kreeg, heb ik zelf mijn bureel geverfd, en voelde ik mij onwennig rijk in mijn modern kantoor. Tot ik daar zag wat modern kan zijn...met echte designmeubels ... Moet dat echt? Is het niet eerst en vooral de bedoeling dat het geld naar de humanitaire doelstelling gaat ? Ik denk dan aan een brave mens gelijk Lucien die hier ieder jaar met zijn kartonnen doos de buurt afstruint voor elfelfelf...Zouden ze daar ook zo'n burelen hebben? En zou Lucien nog rond gaan als hij één keer die burelen zou gezien hebben??? Ik weet het niet, en soms heb ik het gevoel dat ik het veel liever niet weet. Illusies zijn veelal zo mooi dat ze het koesteren waard zijn.

De zon is er! Plots! En meteen zijn de grijze wolken met witte randen versierd ! Snap je ? Ook regenwolken kunnen lief ogen...

allee, 'k ben d'er weer mee weg. Mocht jij die ene lezer zijn die nog rest, tot morgen?

Wegenwerken...

Waar men probeert te gaan in Vlaamse land, overal komt men omleidingen tegen...Er hangt blijkbaar een virus in de lucht...In ieder gemeente zijn ze heel de "proche" aan 't omkeren om de reeds jaren bestaande wegenellende nu, plots, allemaal op 't zelfde moment te herstellen.
Het virus is een periodiek terugkerend verschijnsel, het leeft onder de naam verkiezingen...
Bart moet, om het even langs waar hij ook rijdt, omleidingen volgen en/of verkeersopstoppingen door verkeerslichten aan werken doorstaan. Hij probeerde langs Kruishoutem, langs Ronse, langs de gewone weg, hij probeerde de gekste routes uit...hopeloos...
Denken de heren mandatarissen nu echt dat die oprispingen van het laatste moment de balans terug in hun voordeel zullen doen keren??? Wel in tegendeel ! Het is zo kort bij de verkiezingen dat iedereen zich nog heel goed de ellende herinnert, en nog niet doordrongen is van de verbeteringen..als die er al zijn! Want de heren kunnen niet anders dan de wil van één groep volgen, en daardoor de anderen nog meer in de kou zetten... Of denk je dat iemand die alle dagen naar zijn werk moet rijden, nu echt gelukkig is met ale die asverleggingen, verkeersdrempels en dies meer ? Denk je nu echt dat de fietsers gelukkig zijn met die voor hen levensgevaarlijke rotonden?...
Bovendien zijn de gemeenteraadsverkiezingen het meest absurde van alle verkiezingen.
De reden? Iedere kandidaat doet het uitschijnen als of die verkiezingen nu eindelijk eens de verkiezingen zijn waar je werkelijk je stem kunt geven aan de persoon die jou het dichts bij jou gedachtengoed zit. En die man zal dan jou stem doen doorklinken in het bestuur van je eigen gemeente...bullshit ! Wat je ook doet, je stemt voor die klotepartij, niet voor die man of vrouw! Dat betekent dat in de gemeente de partijdiscipline bepaalt wat daar vertelt wordt...en wat die partij"discipline" is, dat moeten we niet uitleggen. Maar één ding is zeker, als er in de oppositie een briljant idee heeft, vergeet het maar, oppositie is defacto verkeerd, dus kan het niet briljant zijn. Ik vraag mij af, mocht men de verkiezingen in ons absurdistan vrij laten, hoeveel percent er zouden gaan stemmen...buiten de kandidaten op zichzelf...Kijk, in de tijd toen ik nog vergaderingen gaf, heb ik er nooit één moment over getwijfeld om, ook op algemene ledenvergaderingen, om de waarheid te vertellen aan de leden. Als in een eisenbundel een vraag van de andere vakbond mee opgenomen werd, dan vertelde ik dat ook! Er is toch geen zinnig mens die denkt dat het verstand alleen bij ons zit, en dat in de anderen vakbonden alleen stommeriken zitten?? Welnu, in de politiek denken en zeggen ze dat wel ! Zij die aan het bewind zitten hebben de alleenzaligmakende waarheid . En dan zijn ze verwonderd dat de mensen niet meer in de politiek geloven...
Enfin, laat ze maar boeren...we denken er allemaal het onze van...
Heel lang geleden, in 1993, zat ik bij goede vrienden, en vernam het heuglijke nieuws dat Marleen in verwachting was...Alleen, zij was niet zo gelukkig, 't was een tweeling en er waren al twee kinderen... Hopelijk waren het meisjes of toch een meisje, want ze had al twee jongens...
Ik werd gevraagd of ik het gedichtje en een tekening voor het kaartje wou maken (zo heb ik er vele gemaakt)... Zoals gewoonlijk heb ik die dingen niet bewaard, maar nu heb ik zo'n kaartje gekregen van de moeder...die nog altijd content is met haar vier zonen...
Ik kon niet nalaten in het gedichtje toch even te grinniken met de dubieuze gevoelens van de mama toen ze vernam dat het een tweeling zou zijn...
Hier het gedichtje:

Na lang wikken en wegen

(en veel liefdevol bewegen)

dachten wij aan een derde kind

wij hebben elkaar te fel bemind

want toen de dokter bij 't eerste onderzoek

ons vriendelijk vertelde "Houd u maar kloek,

't zijn er twee..."

Moesten we even wennen aan 't idee

Maar hoe meer wij hen voelden groeien,

hoe meer de liefde voor hen begon op te bloeien.

Ook Maarten en Bram lachten,

en zaten met ons vol spanning te (ver)wachten...

Nu zijn ze er, en als eerste moogt U het weten,

we zullen ze Wouter en Jasper heten !

't Zal wel aan mijne dikke nek liggen, maar ik vind het nog altijd een heerlijke geboorteaankondiging, met een dubbele glimlach.

Allee, ondanks de regen (weeral !) een goede Zonderdag ! en tot de volgende...

St Niklaas...

Vanmorgen in de winkel opnieuw ne kleine die denkt dat ik sinterklaas ben. Nochtans is mijn baard nog niet echt wit, er zit nog een beetje peper in het zout. Maar blijkbaar is de baard al meer dan voldoende om het kind te doen wegdromen. Dat stoort mij niet in het minst, maar je moet dan de moeders en/of bomma's zien ! Leuk, hoewel ze er niets kunnen aandoen, zelfs niet eens zelf iets deden of zegden, zij zijn dan gegêneerd...Je moet dan eens zien hoe ze rondkijken naar alle richtingen, behalve naar mij, zien hoe ze een blosje krijgen, dwars door de laag dagcrème of andere smeerseltjes heen.
Dat vind ik dan weer plezant. Inwendig supporter ik met diene kleinen die er grandioos in lukt zijn moeke te doen blozen.
Ik denk dan aan mijn broer terug... Ik was nog heel klein, en mijn herinneringen aan het feit zijn veel meer gebaseerd op het steeds herhalen van deze leuke familiehistorie, dan op het feit op zich.
Men had juist voor het eerst de mode gelanceerd dat de vrouwen ook wel een lange broek konden dragen... Mijn vader, die altijd wel plezante commentaar had op dergelijke zaken, had 's avonds voordien nog zitten reageren dat die man daar dan wel op de boord van zijn bed zou zitten wenen, omdat zijn echtgenote met zijn broek weg was ...
's Anderendaags was het een mooie zonnige dag, en wij gingen met ma wandelen in't bosje (Het Maria Hendrika Park te Oostende). Mijn broer liep zo'n honderd meter voor ons uit, en toen daar plots een moderne vrouw aan kwam met een lange broek aan, draaide mijn broer zich om en schreeuwde zo luid hij kon naar ons: "Kijk ma, die heuren vent zit nu ook op de boord van zijn bedde te bleiten omdat ze met z'n broek weg is"
We hebben die dag een heel andere wandelrichting genomen dan anders...
Leuk, alhoewel mijn moeder wellicht ook niet akkoord zou gaan met die omschrijving.

Vanmorgen zijn we naar de rommelmarkt geweest te Machelen (Bij Zulte, Annemie, dat andere Machelen is voor mij niet bereikbaar !). Ik had geluk, de parking was pleivol, maar juist voor mij reed er een wagen weg, en ik had een plaatsje. Toen wij weer naar huis gingen, zagen wij een wagen met een jong echtpaar (of toch een koppel...) die juist zuchtend wou wegrijden van de parking, om verderop een plaatsje te zoeken. Ik deed teken dat ik wegging, het dametje wipte uit de wagen en ging met ons mee, terwijl haar man weer de parking opreed. Ze waren content, en ik ook, ik had weer mijn goede daad van de dag gedaan.

We hebben vanmiddag, zoals vaak als we gaan rommelmarkten, een stuutte met een boterham gegeten...zo is Anny ook eens op haar gemak, en we hebben daar geen nadeel van.

Ik ga nu maar eens in mijn nieuwe (oude) boeken kijken...
tot de volgende ?

Ik heb het Licht gezien !

Heb je dat ook, je zit iets te lezen, iets te bekijken, en plots zie je Het Licht.
Nee, ik heb het niet over een verschijning van één of andere heilige, ik heb het over het feit dat je plots iets inziet, dat plots iets klaar en helder is.
Vanmorgen had ik weer zo iets! Ik ben een boek aan 't lezen van de oorlog in Vietnam, en plots zag ik het verscheurende van de oorlog in Libanon voor me!
Ik citeer: Denver zag een vrouw in blauwe pyama, een juk met twee emmers dragend, hollen naar de bosjes. Hij schoot haar neer. 't Was een vietcong, zij was daar, dus 't moet wel een vietcong zijn...
Zie jij het nu ook ? Het verscheurende van een oorlog tegen een vijand die onherkenbaar is, niet te herkennen van de gewone burger ?
Begrijp je nu ook de verwoestingen in Libanon door de Israëli's ? Iedereen was de vijand, of...kon het zijn...
Verschrikkelijk !
Ergens wist ik dat wel, maar dat éne stomme kleine zinnetje confronteerde me plots met de onwezenlijk harde feiten. Verschrikkelijk...

Ik heb dat dikwijls, een plots inzicht. Confronterend ! Heb jij dat ook ? Hebben alle mensen dat wel eens ? Of bezit jij die gemoedsrust dat je de ganse wereld buiten je hoofd kunt houden?

Gek, ik herinner mij niet dat er ooit iemand dergelijke ervaringen aan mij vertelde, of herkende ik het niet ?

Vandaag zijn de kinderen voor het eerst weer naar school. Veerle belde me 20 voor 9 dat de bus er nog niet was doorgekomen...Ze zou de kinderen zelf naar de school doen, want ze moest gaan werken. Wellicht zal dat her en der het geval zijn, buschauffeurs die nog wat moeten zoeken, kinderen die niet gereed staan...Maandag zal alles al wel veel vlotter gaan.

Hopelijk komen ze allemaal bij een goede leerkracht terecht. Hoewel het al héél lang geleden is, herinner ik me nog perfect Ma Soeur Hubertine (Het vlaamse Zuster was toen nog niet gewenst in het katholieke onderwijs ???) Ook meester Van de Keire in 't klein college. Dat was toen ik drie maanden in het hospitaal lag, voor een kleine ingreep van 3 dagen... Ik herinner me ook slechte leerkrachten, bullebakken, sadisten en zelfs wat met pedofiele neigingen. Ik herinner me nog heel goed die priester-leraar in 't college die je vriendelijk uitnodigde op zijn kamer... Ik ben maar een keer moeten gaan... Wellicht niet meegaand genoeg ? Ook de leraar in 't klein college die later een boekje uitgaf met leuke citaten uit de opstellen van de kinderen...In de klas was het een echte sadist, die met veel genoegen je regel op je kneukels kapot sloeg... Leraars in alle soorten. Vorig jaar zat één van de tweeling in de klas bij een juf die, omwille van het feit dat er een dik kind in de klas zat (???) voortdurend hamerde op het feit dat je niet te veel mag eten !! Wij hadden voordien al last om die twee te doen eten, dan werd het plots hopeloos vechten tegen de bierkaai. Leerkrachten...Zij beseffen niet altijd hun invloed op de kinderen, zij weten niet of niet goed genoeg hoe ze kinderen soms in extreme houdingen duwen met hun uitlatingen..Of is dat hun bedoeling ??? Soms denk je dat wel eens als je het groene gedachtengoed geïndoctrineerd ziet bij je kleinkinderen...
Laat ons hopen...en laten wij elkaar bijstaan om wat scheefgedrukt wordt toch weer voldoende te kunnen helpen om recht omhoog te groeien.
Vergeet ook niet dat van af vandaag de broeders van liefde weer met hun verborgen toestelletjes zullen toezien op de toepassing van de zone 30...
Vergeet niet dat kinderen onvoorspelbaar zijn in hun gedrag op straat...Vergeet niet dat je een leven nooit meer kunt herstellen. De wereld is nog nooit zo gevaarlijk geweest voor kinderen als nu, vandaag. Wees voorzichtig, veel voorzichtiger dan gewoon voorzichtig.
Ik heb ooit een kat doodgereden, ik kon er niets aan doen, ik kon niet uitwijken door een tegenligger en het beest liep stomweg recht onder mijn wielen.
Ik hoor nog het gekraak van de beenderen onder mijn wielen.
Het was maar een kat.
Gelukkig, maar een kat...
Stel dat je het gekraak van de beenderen hoort van een kind ... 't Is om nooit meer in een auto te durven zitten...Je schuld of niet...
Hé, 't is vandaag weer somber... Ik wil mijn blog toch afsluiten met iets leuks, een mopje? Iets uit de kindermond ? ...vandaag gelezen in verkenner.be...
Oma vraagt haar kleinkind die binnenkort 4 wordt wat ze graag wil..." De pil" zegt de kleine, de oma is verbijsterd... "de pil???" "Jazeker" zegt de kleine, "ik heb nu al drie poppen en dat is genoeg !"
Leuk hé ? Op verkenner.be staat er iedere dag een mopje, maar soms zijn ze wel wat aangebrander...

tot morgen?

Sorry

Gisteren gleed ik even uit, ik moet maar klappen van mijn geestelijke muur, zo zorgvuldig opgebouwd, of het valt uiteen, en zwem ik weer in een zee van verdriet. Laat niemand je ooit wijsmaken dat "het slijt...het moet verbomen..." Bullshit ! Ik heb het al gezegd, iemand verliezen is als een amputatie, de wonde geneest, maar het tekort blijft...In het beste geval bouw je een prothese op, maar dat is en blijft een dood ding.
Schluss !
Gisteren weest vissen. Het was nog nooit zooooo rustig. Ik heb amper twee vissen gevangen en Luc ving er ook maar een drie of vier...Maar, ik heb één troost, in het Park, waar ooit, in een ver verleden tinken opgzet werden, werden al jaren geen tinken meer gevangen... Het idee groeide dat er gene meer op zaten. Welnu, ik heb er een gevangen, meer dan 35 cm lang, mooi rond, en vooral van een prachtige kleur. Een tink, een zeelt is meestal donker gekleurd, een zwarte rug en een donker olijfgroen lijf, zachtjes verblekend naar de buikpartij... Die van gisteren was zwart op de rug, maar voor de rest van een prachtige goudkleur. Een goudkleur zoals je ziet op de kaders van oude schilderijen, maar waar in het goud van die kaders een tikje van de onderlaag rood doorschijnt, zo schijnt er bij die zeelt iets groens door. Prachtig, het was om er poëtisch bij te worden. Nog Luc, noch ik hadden ooit zo'n grote zeelt gevangen, en dan nog zo'n prachtig exemplaar ! Zo was een slechte visdag toch nog goed.
Eigenlijk was het misschien niet slecht dat ik niet veel ving, ik verrekte van de pijn.'t Is trouwens nog niet over.
Vanmorgen, de kleinkinderen arriveren hier rond 7 uur, en kruipen dan nog even bij opa in het warme bed, vroeg Kimberley, toen ik opstond, "Opa, waarom ga je zo raar ?" Ik liep inderdaad maar raar, ik kon mijn rug niet rechten, en liep als een reuze banaan naar de badkamer.
Ik ben stilletjes recht geraakt, maar de pijn zit er nog.
Hier naast mij staat, tussen de orchideeën een soortement vleesetende plant. Je kent ze wel, met die grote van roodbruine bekers om vliegen in te vangen. (Hij staat hier al jaren, ieder jaar opnieuw te "békeren", alhoewel iedere bloemist zegt dat dat niet kan.) Nu bloeit dat ding, er staan heel trossen minieme groene bloempjes in lange bloemaren...Niet mooi te noemen, maar misschien, heel misschien komt er zaad op, en kan ik weer eens experimenteren. Mocht er iemand zijn die interesse heeft voor het stofzaad van twee soorten venusschoentjes, dat staat hier ook te rijpen. Let wel, alleen deskundigen zijn welkom ! Die dingen kun je niet zomaar zaaien, dat moet onder labo-voorwaarden gebeuren...en zo proper is mijn atelier nooit (Eerder het tegendeel...)
Ik heb nu 31 schakeltjes gemaakt van de halsketting (in spe) van Anny. Ik heb ze reeds geboord, en heb ze op een draad geregen, afwisselend een goudkleurige parel, en een ivoren schelp...Ik heb nog maar een 30 centimeter bijeen...dus nog een 30-tal te gaan... Ik ben nog wel eventjes zoet. En dan moet je nog weten dat ieder schakeltje nog moet gepolierd worden...
Denk dus niet, als je nog eens een handgemaakte halsketting ziet: "dat is duur"...Neen, eigelijk zouden die dingen onbetaalbaar moeten zijn...het vergt uren en uren en uren werk...
Morgen begint de school! Joepie !
Morgen zal het tijdstip van het maken en het verschijnen van mijn blog dus ook een heel pak verlaten...Morgen springen er geen twee spring-in't-velds met koude voeten in mijn warme nest. Morgen moet ik niet om 7 uur in de morgen luisteren naar al die grote problemen in een kinderleven...Morgen mag ik rustig en spontaan wakker worden, nog even mijn boek vastpakken en lekker lezend weer ontplooien tot "mens"...
Misschien zal dan ook mijn bloeddruk weer wat normaler worden...of nog veel hoger ???
Ik heb vorige week een mailtje gestuurd naar de school van Gwendolyn en Kimberly, om te vragen of de bus niet eens zijn ronde omgekeerd kon doen...Al enkele jaren moeten de kinderen om 20 voor 7 klaarstaan voor de bus. Ik heb geen antwoord gehad, maar vandaag zie ik op de jaarlijkse brief van de school dat de kinderen moeten klaarstaan om 20 nà 8 !!!!
Wellicht hebben de vele adressen van web-sites die ik door stuurde naar de school, met de mededeling dat deze wel een interessant konden zijn voor de leerkrachten en leerlingen veroorzaakt dat ze mijn vraag welwillend hebben bekeken... In ieder geval ben ik blij, de kinderen zaten uuuuuuren op de bus.
Allee, ik ben er weer eens mee weg, tot de volgende ?

ohoh ik heb wormen,

ohoh ik heb wormen en dat verveelt me niet ohoh...
Enfin, ik heb ze nog niet, ik moet er nog om. Om wormen en om patatten. Wormen voor mij en Luc, patattten voor Anny, of eigenlijk voor ons allemaal, hier, thuis...niet voor Luc, voor hier.Maar 't is Anny die ze schilt en klaarmaakt.
Wormen ! Dus: het is weer visdag !
We gaan naar 't park !
Wormen halen is niet zo simpel, ik moet daarvoor naar boekel rijden. Er zijn niet zo veel winkels waar ze materiaal voor vissers verkopen. Vroeger was er ook een in Avelgem, maar die is nu gesloten, en overgeschakeld naar een winkel met schoolgerief. Gelukkig heb ik dat niet meer nodig. Ik mag er niet aan denken dat ik weer zou moeten schoollopen. Ik zeg wel tegen mijn kleinkinderen dat dat plezant is, en nodig en nuttig...maar die twee laatste begrippen wijzen er in feite al op dat het niet plezant is...
Ik vind vissen véél plezanter dan schoollopen. En ik denk dat iedereen er zo over denkt. Wellicht niet met voorkeur voor vissen, maar toch voor ontspannende dinges.
Of misschien vloeit dat ook voort uit mijn ziek-zijn...Ik stel vast dat ik steeds minder goesting heb om inspannende dingen te doen...Lichamelijk, omdat ik het niet meer aan kan, maar ook geestelijk. Ik kijk niet meer naar duidingprogramma's op tv, ik lees geen zaken meer die me niet op dat moment interesseren, en tijdens de nieuwsberichten heb ik veel meer interesse voor de lapsussen dan voor de gezondheidstoestand van Sharon. Heb jij dat ook ? Of komt dat inderdaad voort uit mijn ziekte ? Misschien door al die verdovende middelen die ik moet slikken???
Maar ik maak er mij helemaal niet ongerust over hoor, vermits het me niet interesseert, kan het mij uiteraard ook niet schelen.
Het kan ook door het overlijden van onze Koen gekomen zijn...Ik stel vast dat ik een soortement muur rond mij heb gebouwd...Ik probeer angstvallig alle leed buiten dat muurke te houden. Soms lukt het niet, zoals met het overlijden van Patrick, de kozijn van Anny, en dan breekt het verdriet weer even door, als een tsunami, alles wegvegend...Ik moet dan rapraprap weer het muurke opmetselen, voor mijn eigen gerustheid, en vooral voor mijn façade.
Eigenlijk wil ik nog alleen lente-condities, het ontstaan en het terugkomen van het leven...maar dat wat ik echt terug wil zien komen, dat komt niet terug.
En ik ben niet zoals Job, toen ze hem -om een soortement weddenschap tussen God en Duivel notabene !- zijn kinderen, vrouw, kemels en schapen hadden afgenomen, en hij braaf bleef, dan kreeg hij nieuwe kinderen, nieuwe vrouw en nieuwe kemels... Ik wil geen nieuwe zoon, de ouwe was goed genoeg voor mij.
Ik ga vissen...turen naar mijne dobber, naar het kabbelende water.
maar eerst ga ik wormen halen.