Ze maken me bang !
De tweede golf... en drie kleinkinderen die ergens ver weg op verlof zijn en straks terug komen uit een land waar geel in rood is veranderd ?
Ik mag er niet op denken.
Ik zou momenteel niet durven op vakantie gaan naar Verweggistan... Ik heb nu al complexen omdat ik in de winkel nu en dan - heel dievelings - even mijn mondkapje wat omhoog trek, om weer een normale hap lucht binnen te krijgen. Die ouderdomsastma maakt ademen door een vod echt niet makkelijker.
Ik heb een bezoek aan de familie afgezegd, en morgen durf ik niet naar de rommelmarkt gaan in Parike...
Ik ben bang.
Oh, niet van dood te gaan, maar als ik zie hoe ze doodgaan met Corona... Als ik zie dat er eentje haar been verliest in en door die ziekte, als ik lees dat sommigen na maanden nog steeds niet normaal kunnen ademen en functioneren...
Dan ben ik bang.
Maar eigenlijk ben ik nog veel banger voor wat die pandemie doet met de mensheid.
Op mijn (nu haast dagelijkse) wandeltocht stel ik vast dat de mensheid helemaal anders wordt. Mensen durven haast niet meer met je praten, houden afstand en sommigen draaien hun gezicht weg alsof je er verschrikkelijk uitziet. Of denken ze dat ze zelf veranderd zijn in virus-spuwende geisers?
Anderen zijn - ook al ken je ze niet - heel blij dat er iemand tegen hen durft te praten.
Als je een groepje wandelaars tegenkomt, dan zie je dat de ganse "bubble" in blok reageert, in de ene of in de andere zin.
Maar het lijkt wel of niemand nog gewoon reageert zoals vroeger.
Ik ook niet.
Ik ben ook aangetast door de mentaliteit die ons min of meer opgelegd wordt door de virologen en de overvloed aan onbekwame ministers die ons tegengestelde opdrachten geven, en als ze het zelf niet meer durven zeggen, door het raam proberen te ontsnappen aan de werkelijkheid. (Zo haalt ons "beleid" ook nog eens de wereldpers...)
We lijken steeds meer op rupsen die aan het verpoppen zijn, en daar stil opgesloten in onze cocon hangen te hangen... Nu en dan zie je dat de cocon wat beweegt, dat er leven in zit, maar het klimaat is er niet naar om te ontpoppen... We hangen daar maar in een hoek of een kant, er op hopend dat de virusvogels ons niet vinden en opvreten of voeren aan hun jongen.
djudedju
Geen opmerkingen:
Een reactie posten