smoor

Dat is het woord dat we gebruiken om mist aan te duiden. 't Smoort. 't Is mistig.
Ik ben geboren en getogen aan de Noordzee. En ik heb de tijd nog meegemaakt van de "maalboot", the mailboat Ostend - Dover. Een verlengde van de spoorweg over de zee, met schepen.
Ik heb er op "gewerkt", in mijn jonge jaren, en heb er veel herinneringen aan, vooral herinneringen aan Whisky, bier, drambuie... en veel en lekker eten aan boord.
Ik heb uren voor Dover "gelegen" op de "Roi Léopold" (die we oneerbiedig de Rock 'n Roll noemden omdat het het laatste schip was zonder deugdelijke stabilisatoren...) in een loeiende storm, we waren maar met enkelen meer die niet zeeziek waren, zelfs de meeste bemanningsleden voelden zich niet lekker en deden hun job, maar hadden veel liever in hun kooi gelegen, met een emmer naast zich.

Die storm deed me niets. Ik ben maar één keer echt bang geweest, en dat was in de mist... Je zag niets, en je hoorde overal om je heen motoren van schepen, het doordringende en trieste geloei van de scheepshorens, het gelui van de scheepsbellen. Radar of niet, al het personeel stond in dat weer op post langs de reling rondom het schip, te luisteren of er niets te dicht kwam...
Dat vond ik beangstigend.

Je zit niets, je hoort van alles.

Mist gaat niet gepaard met wind, de zee ligt plat, grijs als lood, overgaand, verdwijnend in de kleur van de mist, zodat je het gevoel hebt dat je niet meer op deze wereld bent, je zit ergens in het niets.

Misschien is dat het waar ik bang van was ? Het gevoel nergens meer te zijn?

Doet dit je -onbewust- denken aan de dood?

Zou de dood het niets zijn ?

Dood gaan... Er lijken me drie mogelijkheden aan het doodgaan:
1) alles stopt. Je bent niet meer. Net zoals voor je levensbegin.
2) Je komt terecht in de cirkelgang van het leven, en gaat naar een volgende geboorte.
3) Je gaat naar het eeuwige leven

Er is dus eigenlijk niets aan de dood om bang van te zijn, noch de ene mogelijkheid, noch de anderen hebben iets om bang van te zijn. Het "slechtste" (in ons denken) is dat we gewoon niet meer zijn. Maar daar is eigenlijk ook niets om bang voor te zijn, je bent er gewoon niet meer. Dat is alles.

(Maar misschien is de angst die de meeste mensen voelen dan wel een soort natuurwet, iets zoals "iets wat in beweging is, wil in beweging blijven. Het is door externe zaken dat er geen perpetuum mobile bestaat, zonder die externe dingen is het mobiele altijd eeuwigdurend. Meteen lijkt daarmee ook het verlan.gen naar verder bewegen, verder zijn, een logica te hebben.)

Mattheus 18 vers 6: 6 Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals gehangen, en dat hij verzonken ware in de diepte der zee.

Waarom houdt men momenteel eigenlijk een vergadering over de pedofilie ? Het evangelie lijkt me heel duidelijk: Een molensteen aan de hals en de zee in kieperen. Ik denk dat dit een van de heel weinige keren is dat er niet gepraat wordt van vergeving. Het lijkt of de Heer hier zelf lichamelijk wil straffen, en wel met de doodstraf.

Hier is het blijkbaar niet van "Wiens zonden men vergeeft..."
Wat zitten ze daar dan te tateren ?

Ach ja... ik schrijf immers over mist, die alles verdoezelt, verbergt...

djudedju !

Verdeel en heers...

Ik kan het niet helpen, ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat er iets of iemand bezig is om over alles en nog wat verdeeldheid te zaaien.

En blijkbaar lukt dit steeds beter en beter.

Spreek je over het klimaat, dan heb je meteen een basis voor ellenlange discussies en steeds scherpere standpunten. Spreek je over racisme, homofilie, religie, allochtonen, immigranten (je kunt nog wel even doorgaan hoor) dan heb je gegarandeerd opbod in tegengestelde standpunten.

Het gaat zelfs tot ruzies en geweld.

Is het echt zo moeilijk om eens te luisteren, om eens de argumenten te beluisteren en te evalueren? Is het echt zo moeilijk om heikele punten rustig te bespreken? Zonder over te gaan tot ruzie?

Ik heb ook mijn mening over deze punten, maar ik probeer de standpunten van de anderen te begrijpen.

Neem nu de discussies over allochtonen en racisme, beiden gaan nogal eens samen, dan stel ik vast dat mensen uit grote steden meestal een veel scherper standpunt innemen dan mensen uit landelijke gebieden.

Wellicht omdat er daar meer concentratie is van de allochtonen.

En ik geef toe dat het wat "ambetant" is, als er mensen naast je in een vreemde taal staan te palaveren en te lachen. (Lachen ze nu met mij ?)...  Ook als ze zich anders gaan kleden, op een opvallende manier anders dan we gewoon zijn, dan vinden we dat raar en ervaren het als " een zich apart opstellen" van die anderen.

Kortom, wat anders is, wat vreemd is, daar heeft men een soort argwaan tegenover.

Om het nog beknopter te zeggen: anders zijn is niet bij ons horen. Men ervaart het als een zich buiten de maatschappij stellen. Denk bv aan de hoofddoek.

Ik ga dolgraag om met die "anderen"... Omdat ik het gevoel heb dat ze me verrijken, dat ik wat bijleer wat ik nog niet kende. En dat is eigenlijk wel voor iedereen zo, ook al beseffen we het niet zo, het Chinees eten, het eten van couscous en noem maar op, is een inbreng van zaken uit andere contreien. Weet je dat ik al een teenager was vooraleer we thuis kennis maakten met spaghetti ? We kenden eigenlijk alleen macaroni, en dan nog van een eigen bedrijf (Soubry om het niet te noemen)...

Nu eten we verschrikkelijk veel vreemd voedsel, en dat vinden we al normaal. Ik denk dat we in een zich steeds meer vermengende maatschappij, straks ook niet echt meer verschil zullen zien tussen "hen" en "ons"...
Maar we zouden het ons en hen een stuk gemakkelijker maken, als we ze probeerden te integreren in onze maatschappij. Met hen omgaan is alvast een eerste stap.

Maar wat zit ik te tateren... we hebben hier politieke partijen die zelfs de helft van België lui noemen, profiteurs die van ons belastingsgeld leven, vuile Walen... Djudedju !
(voor de flaminganten: gotfer !)

En het is nochtans véél makkelijker overeen te komen dan ruzie te maken !

Ik ga met veel plezier naar een Arabische winkel, de mensen zijn er vriendelijk, je vind er producten die ons smakenpalet sterk verrijken, en het is er nog goedkoper ook. Moet je ook eens proberen ! Lekker brood, goed vlees, verse vis... en stukken beterkoop. En echt, ik heb er tot op heden alleen vriendelijke mensen ontmoet, zelfs heel wat gelachen, en ze genoten van het feit dat zij nog wel met zichzelf kunnen lachen. Ontwapenend en verfrissend.

Ik heb geen moeite met die verrijking van gedachten, religies, humor...

Oh, krinkelende, winkelende Gyrinus notator-ke,

Geef toe, het klinkt veel geleerder, maar ik hoor toch liever gewoon: het schrijverke...

... en iedereen weet waarover ik het dan heb, wat niet kan gezegd worden van Gyrinus notator Linné...

Maar had het een goedklinkende korte Engelse naam gehad, dan zouden we zien dat men alras het beestje bij zijn Engelse naam zou noemen, dat is nu eenmaal mode... Gelukkig heet het in het Engels whirligig beetle... En geef toe, dan is ons Schrijverke nogal wat beter klinkend.

Waarom ik over dat schrijverke schrijf ? Welnu, ik vind het een leuk beestje, en mocht het zich eens willen vestigen in mijn tuinvijvertje, dan zou ik daar gelukkig om zijn. Er zitten wel al schaatsenrijders in, maar die vind ik lang zo mooi niet als het Schrijverke, met zijn zwarte kabotseken aan.

Maar ook dat hoort bij de dieren die ik al een hele tijd niet meer zie...

En zo zijn er veel...

Vroeger ging ik naar een of andere drenkput voor koeien, met een netje gemaakt van een oude nylonkous van moeder de vrouw, en schepte daar een massa watervlooien. Daar gingen er een deel van in het aquarium, als levend voer voor de vissen, en de rest ging de vijver in. Ook daar werden ze verorberd, door de goudvissen, maar soms lukte het er een deel om langer te blijven leven. Ergens i een stukje beek, waar de vissen niet in konden zwemmen door de massa planten aan de uitgang van het beekje. Als je dan goed keek, dan riskeerden zich nu en dan enkele van die watervlooien toch de vijver in te zwemmen... Waar ze meteen verorberd werden.

Waar ze in die drenkputten bleven leven, verdwenen ze in de visvijver tijdens de eerste winter. Het kan dus niet met de temperatuur te maken hebben, maar met wat dan wel?

Dat interesseert me, want ook aan de drenkputten vind ik ze niet meer. Voor zover er nog drenkputten zijn, want veelal zijn die vervangen door oude badkuipen of van die systemen waar de koe zijn muil in stopt, en meteen gaat het water stromen...

Als ik nu watervlooien wil zien, dan moet ik maar eens binnenspringen in de aquariumzaak, daar verkopen ze die: plastic zakjes met enkele watervlooien in... voor véél te véél geld.

Ik ben geen specialist in de biologie of de botanie, maar dat zijn van die kleine dingen die me duidelijk zeggen dat de natuur veranderd, verarmd, minder soorten telt.
Hoe lang is het al geleden dat we konen luisteren naar de leeuwerik die heel hoog in de lucht hing te zingen? Er zijn niet veel leeuweriken meer, en het is wellicht ook moeilijk om een plaats te vinden waar het nog zo stil is dat we die beestjes kunnen horen.

Heb je ook al van die wegbermen gezien waar men nu veldbloemen in zaait ? Daar zie je dan een heerlijke mengeling van klaproos, korenbloemen, kamille en dergelijke meer. Mooi hé ! Echt dingen die je aandacht  trekken door de felle kleurenpracht.
Maar er was een tijd waarin ik die bloemen zag aan de kanten van de korenvelden.

Er is veel, zo veel veranderd in zo'n korte tijd in onze natuur, en toch lijkt het of het zo traag gaat dat het niet eens opvalt als er dingen weg zijn.

Waardoor ?
Ach, dat zal wel meerdere oorzaken hebben. Andere manieren van landbouw, met veel onkruidverdelgers, wegbermenbeheer, klimaat, luchtvervuiling, verkeer...

Maar als je ook vind dat die ingezaaide wegbermen zo mooi zijn, dan moet je weten dat dit ooit een natuurlijk beeld was ! 
Wil je het dan niet terug ?

Ik dacht het wel...

Camelia

Hier in mijn voortuin staan enkele camelia's.
Een ervan moet ik voortdurend bijsnoeien, en die bloeit ook zeer vroeg en zeer lang. Niet dat de bloemen zoveel langer meegaan, maar er staan enorm veel bloemen op, en die bloeien niet allemaal op hetzelfde ogenblik. Ik heb camelia's die op een gegeven moment een groot bouquet zijn, maar deze niet, daar staan voortdurend, een hele tijd aan een stuk door bloemen op.
Al heel vroeg.
Al verschrikkelijk vroeg.
In januari bloeide hij al met enkele bloemen.
Nu staan er, ondanks de vorst die we tussendoor kregen, al met heel wat meer bloemen te pronken.
Van alles wat ik van hier uit zie, geeft hij me de eerste bloemen, de kreet van de geboorte van de lente.
Heerlijk.

Het is een enkelbloemige, een witte kroon bloemblaadjes, rond een geel hart vol stuifmeeldraden.

Ik vind dit passend, de eersteling van de bloemen mag geen ingewikkeld ding zijn, eenvoud siert.

De wolkenzwangere hemel is grauwgrijs, waardoor de groene bladeren haast zwart tonen, en zo die nederige witte bloemen doen schitteren.

Ik vind dit symbolisch !
Je hoeft echt geen adonis of een ster van het witte doek te zijn, geen elegante gestalte op de rode loper... Nee, een gewone mens die glimlacht schittert veel meer dan die vedetten met hun Pepsodentlach.

Ik hou ook niet van de helden die we zien op het witte doek en ander slagvelden, geef mij maar de echte held, die werkt voor zijn gezin, en probeert een echte vader of echte moeder te zijn. Proberen, want het volmaakte bestaat niet.
Ook niet voor een moeder, ook niet voor een vader.
Dat wordt je pas op de tekst van je doodsprentje.
Jammer, want je benaderde het echt wel, en je deed echt wel je best.

Ik ben nu zo oud, en God weet hoe vaak ik nu nog denk aan pa en aan ma... Ze zijn er lang niet meer, maar ze vormen nu nog steeds de rode draad in mijn leven.

Ik hoop dat wij voor onze kinderen ook ergens een beetje zijn van hun wortels, hun houvast.

Dan is het leven geslaagd.
Ondanks alles wat we fout deden.
We zijn immers maar mensen, geen helden van het witte doek.

Geen geurende felgekleurde roos, nee, een simpele eenvoudige witte bloem in een grauwe wereld.

Groen klimaat...

Natuurlijk zijn we (haast) allemaal gewonnen voor een groenere, gezondere wereld met normale en aangename temperaturen...

En we weten allemaal (zelfs als je Donald heet) dat we bezig zijn de boel te verzieken.

We weten ook dat we snel anders moeten gaan leven, ecologischer, klimaat-bewuster, minder vervuilend...

Het helpt u niet, mij niet, om het op een ander te steken, om te wijzen naar die of die overtreder van het gezonde verstand. We moeten iets doen. En ik geloof in het oude adagio: als iedereen voor zijn deur veegt, is heel de straat proper. Alleen, het gaat hier niet over vegen...

Momenteel zijn de grootste vervuilers de vliegtuigen en de schepen, maar zijn we bereid minder te vliegen dan noodzakelijk is voor ons bestaan? Zijn we (eindelijk) bereid om eens echt werk te maken van het samen met collegae naar het werk te rijden? (We zouden zo ook een deel van het fileprobleem oplossen !).  Zijn we bereid naar iedere winkel waar we naar toe gaan, zelf een draagtas mee te nemen? Zijn de renners bereid om hun drinkflessen niet meer in de natuur te kieperen? Ben jij bereid op een andere manier te werken, te leven?

Zijn de bedrijven bereid om niet meer zaken te produceren die na x aantal dagen/weken/ maanden of keren gebruik stuk gaan, maar zo lang mogelijk mee gaan ? Zo zouden we heel wat minder grondstoffen verbruiken, zouden we heel wat minder consumeren en dus ook heel wat minder moeten produceren... Moeten we misschien ook gaan denken over de manier van verloning en manieren van produceren. (Kiezen we om terug meer manueel te werken, en minder machinaal? Bouwen we de robotica weer af ? Kiezen we weer voor verpleegsters en verplegers die tijd moeten nemen voor de patiënten ? Kiezen we weer voor meer postboden en meer kantoren, dichter bij de mens?

Dan moeten we ook gans het systeem van verloning bekijken en zorgen dat we de welvaart behouden, zij het op een andere manier.

Het openbaar vervoer is momenteel ziek, maar zolang we niet opteren voor een openbaar vervoer die én voordelig, én aangepast is, als we niet zorgen voor grote gratis parkings tegen de stations, zodat bereikbaar en aantrekkelijk zijn, komen we niet tot een oplossing. Natuurlijk is dat kosteloze niet echt kosteloos ! Het systeem moet op een of andere manier betaald worden, maar we moeten duidelijk leren kiezen voor die optie die goed is voor het leefmilieu...En dat heeft hoe dan ook zijn kostprijs.

De Waalse gemeente Crisnée heeft nu al de keuze gemaakt om te zorgen voor de gratis energie voor al haar bewoners. Ook dit gratis is hoe dan ook niet echt gratis, iemand, iets moet het betalen. Het is hier gewoon een keuze om de kost op te schuiven naar een andere manier van betalen. Gratis voor de bewoners ?
Het lijkt me in ieder geval op zich al een meer ecologische manier van werken. Eén park zonnepanelen en enkele windmolens die er komen op kosten en op grond van de gemeenschap, zullen normaliter véél beterkoop zijn dan alle inwoners die op hun eigen dak en in hun eigen tuin zonnepanelen en windmolens plaatsen, met de meters en al wat daar mee gepaard gaan.

Maar gelijk hoe, "beter leven", zal een prijs hebben.

Ik kom uit de tijd dat we nog naar de winkel gingen en er een halve kilo bruine suiker kochten. Eén van de winkelmeisjes nam een papieren zak, opende een ton, en schepte daar suiker uit, en deed het in de zak, het werd gewogen, en eventueel moest er iets uit of iets bij... Allemaal zaken waar de huidige winkeljuf geen tijd meer mag en kan aan besteden. De suiker die je op die manier koopt zal door al die menselijke arbeid misschien iets duurder zijn, het zal ook iets goedkoper zijn door het uitsparen van al die verpakkingen, en het zal in veel gevallen ook minder plastic-afval veroorzaken... Maar het zal ons ook toelaten alleen te kopen wat we werkelijk nodig hebben en leiden tot minder weg werpen van voedsel...

Maar denk niet dat het allemaal rozengeur en manenschijn wordt...
Het wordt qua leven beter, maar het zal ook een prijs hebben !

Anders gaan leven zal geen slogan zijn, maar realiteit.

Hoe deden we het vroeger ?
Was het dan zo slecht?

Och, misschien één voorbeeldje voor de Vlaming, je weet wel die mensensoort die een baksteen in de maag heeft... Vroeger spaarden we voor een huis, we kochten grond, betaalden dat af, en leenden dan voor een huis. In dat huis was géén ingerichte keuken, géén luxueuze badkamer, geen centrale verwarming, geen twee garages . Dat was wel allemaal voorzien, maar daar moest men nog voor sparen.
Was dat een slechter systeem ?
Ik weet het niet.
We hadden voor héél lang, héél veel doelen.
We leefden naar iedere volgende stap.
Nu zitten er veel jonge mensen met een veel te hoge afbetaling, die echt weegt op het samenleven van dat gezin. Ze kunnen niet meer echt meeleven in de maatschappij waarin ze leven en waar ze willen bijhoren... En ze kibbelen er over en we zien heel wat gezinnen sneuvelen onder een druk die misschien niet echt nodig is ???

Nee, het is en was niet mijn bedoeling u af te schrikken, eerder u te doen denken, en u voor te bereiden op een leven die je onbekend is...

tot de volgende ?

Het arme schaap...

Wie mijn blogs leest, op Facebook me volgt, weet dat ik een verschrikkelijk groot supporter ben van de huidige politiek. En van de politici. En vooral van de partijen.

We hebben al lang geen democratie meer in ons land (en in vele andere die voortdurend luidop roepen dat ze de democratie hoog in het vaandel dragen...) We hebben een particratie.

En we zijn ziek aan partijen en van de partijen.

Wie me niet gelooft, die moet maar eens de moeite doen om naar de vorige verkiezingen te zoeken, en vooral naar wat de partijen toen allemaal hebben beloofd, en wat hun standpunten waren...

Dan moet je eens kijken wat er nog van die beloften en dure eden overblijft na een regeringsvorming.

De inwoners van dit land (en vele andere) kiezen voor een bepaald programma, een standpunt waarmee ze zich ongeveer kunnen identificeren, waarbij ze zich goed voelen. Dat is onder meer een deel van wat democratie zou moeten zijn: je krijgt als inwoner wat je zelf hebt gekozen.

Maar wat zien we nu ?
Er zijn zoveel partijen in dit land dat men nooit meer tot een eenvoudige meerderheid kan komen met één of hoogstens met twee partijen. Nee, we kunnen het aantal partijen haast niet meer tellen op de onze vingers, en als we er bij stellen dat iedere partij dan nog eens gesplitst is in een Franstalige en een Vlaamse vleugel, of zich profileert als nationalist (waarbij ze eigenlijk bedoelen dat ze af willen van hun nationaliteit), dan hebben we zelfs niet genoeg aan vingers en tenen...

Om daarmee tot een regeringsvorming te komen, moeten ze met heel wat meer dan 2 partijen ( x 2  omwille van het taalevenwicht) een regering vormen.
Het is dan ook volkomen logisch dat men dan eerst en vooral een gemene deler moet vinden van al die partijbeloftes, zodat iedere partij er zich in kan terugvinden...of... gewoon alle beloften vergeten, en een heel nieuw compromis maken om tot een vergelijk te komen tussen al die partijen die een regering willen vormen.

Waar uw en mijn democratische inbreng dan nog terug te vinden is, mag Joost weten, en Joost mag dan nog lid zijn van een partij, zelfs dan weet hij het niet meer... Want die gewone leden en zelfs de kleine garnalen in het bestuur van een partij hebben dan de orders van bovenuit te volgen. Ik overdrijf niet, de grote manitous (ook oude krokodillen genoemd), die maken het dictaat op, en iedereen moet knikken. Op bevel. (Zelfs op gemeentelijk vlak gaat men zo te werk. De coalitie moet immers bijeen blijven en dan moeten daarvoor maar de nodige offers gebracht worden)

In dit duistere geknoei maakt men dan niet alleen een gemeenschappelijk plan op, men benoemt er ook nog eens ministers en staatssecretarissen... (Heel veel, want we hebben legio regeringen in ons landje).
Ook dat heeft niets te zien met bekwaamheid of interesse, het heeft vooral te zien met een verdeling tussen de betrokken partijen, en binnen die partijen met de betrokken fracties en een verdeling over het betrokken landsgebied...

Zo kan de ene keer Jantje minister worden van wegenbouw, en dan volgende keer van onderwijs.

Dat er nu en dan toch nog iets gebeurd wat enigszins normaal lijkt of te verwachten is, ligt dan ook niet aan de minister in casu, maar aan zijn of haar kabinet (vooral partijgebonden, en volgens de strikte orders een beleid uitbouwen ? Ja daar zitten bekwame mensen, maar ze moeten heet strikt binnen de lijntjes kleuren die getekend werden door de krokodillen...

Nu en dan verliest dan zo'n minister het Noorden... Geen wonder eigenlijk als je voortdurend moet manoevreren tussen je eigen zichzelf, de partijlijn, en de manier waar je kabinet dit heeft vorm gegeven, en dit dan onderworpen is aan de goedkeuring van de krokodillen...

Ach Joke, op die manier heb ik compassie met je, maar niemand heeft je verplicht om in te treden in dit door en door rotte systeem.

Is er nog een oplossing ?
Laat ons eens teruggaan naar de basis van de democratie, in het oude Athene, waar de vrije mannen konden kiezen... Daar waren maar twee partijen en de winnaar regeerde. En als het echt niet meer ging, dan werd er een dictator aangesteld voor een bepaalde periode.

We stemmen (gelukkig) niet alleen meer met de vrije mannelijke opperklasse, maar met iedereen, mannen, vrouwen van alle klassen.
En zeg nu niet dat dit Atheens model niet meer kan, het is nog nooit zo mogelijk geweest als nu. Iedereen met een GSM, smartphone, tablet, of andere computer, zou binnen een zeer korte periode zijn stem rechtstreeks kunnen uitbrengen.
Maar ja, dat zou dan echt democratisch zijn...
... zouden de huidige bewindvoerders dat wel willen???

djudedju

Sente Plone

Ofte Sinte Apolonia, geroemd als heilige tegen de tandpijn...
Hier in de streek ook omdat rond haar naamdag, de geutelingen gebakken worden.
Ik heb er al weer gegeten, en ze waren heerlijk lekker !
Nen heiligen die koeken bakt, die mag er wezen !

Herinner jij je ook nog, dat men op een bepaald moment heel wat heiligen van de kalender heeft verwijderd ? Omdat hun bestaan helemaal niet zeker was. Als we eens zouden kijken naar de relieken, dan zouden er zeker nog veel meer in de vuilnisbak gekieperd worden... Mocht men eens al de beenderen van de heiligen bijeen brengen, dan zijn er wellicht bij met twaalf benen en drie koppen...

Maar 't is het geloof, de overtuiging die telt.

Denk ook niet dat dit alleen in ons geloof zo is... Er zijn heel wat religies die relieken vereren, en ook daar zie je die wonderbare vermenigvuldiging van de restjes der heiligen.

Ook vind je mirakelen in ieder geloof.
Er is er geeneen die daar patent op heeft.

Ik mag dit wellicht niet luidop zeggen, maar ik denk dat ieder religie de juiste is, en ieder religie fout is... Het is haast zeker dat er ooit vertrokken is van één simpele, eenvoudige religie, en dat met het spreiden van de bevolking over heel de wereld, het ontstaan van de talen, het ontstaan van machtcentra (landen), de godsdiensten ook vermenigvuldigd werden.

Godsdiensten werden ook heel vlug opgepikt door de machthebbers, die samenwerking/medewerking zochten bij die godsdiensten, omdat dit een bijkomend middel was om het volk te onderdrukken. Kijk maar naar de katholieke kerk, hoe Constantijn de Grote met de kerk sjoemelde om die kerk als staatsgodsdienst te kunnen gebruiken, en hoe die kerk daar vlotjes op inging, om zich zo makkelijker en sterker te kunnen uitbouwen. Dat we nu nog steeds geleerd worden om positief te denken over de romeinen, heeft heel veel te maken met die kerk en de samenhang met de bezetter.

Deze samenhang heeft heel lang een heel sterke invloed gehad, en nog steeds. Denk maar aan ons katholiek onderwijs...

Of dit verkeerd is ? Ik weet het niet, de start is niet helemaal koosjer, maar er zijn ook heel wat goede kanten aan dit verhaal.

Dat ik meest Christen ben, heeft hoofdzakelijk te maken met het feit dat ik er in groot gebracht ben. Maar met wat ik nu weet, geleerd heb, gelezen heb en ondervind, ben ik nu gewoon gelovig, zonder daar één religie op te plakken. Er is voor mij te veel wat zo wonderlijk is, zo moeilijk te vatten is, dat er wel een God of Goden moeten zijn.  Maar de essentie van wellicht ieder geloof is de naastenliefde... Bemin je naaste.

Dat is een steeds moeilijkere taak. Vroeger kon men het begrip naaste letterlijk nemen. Men leefde in kleine gemeenschappen, en je kenden al wie naast je was. Hoe groter de gemeenschappen werden, hoe vager het begrip naaste is. En nu we op een wereld wonen waar iedereen iedereen kan ontmoeten, iedereen met iedereen te maken heeft, is de naaste uitgebreid of geëvolueerd tot iedere mens.
Niet makkelijk.
Het is niet simpel om iedereen te begrijpen (en dan heb ik het in de eerste plaats over taal en religie, maar het is nog veel moeilijker om iedereen lief te hebben als je eigenzelf...

De teksten van alle godsdiensten zijn echter zo oud, dat we wellicht wat streng zijn voor onszelf... Strenger dan de teksten van toen beduidden... De manieren van denken zijn verschillend, de manieren om iets of iemand te benaderen zijn anders... Niet simpel om dan te stellen dat het allemaal je broeders en zusters zijn.

Ik probeer, de mensen die ik ontmoet te begrijpen, er voor open te staan. En met gewoon bij iedereen vriendelijk te zijn, er mee te praten, je eigen ideeën niet  op te dringen, en hun ideeën te aanvaarden zonder vooringenomenheid.. Dat lijkt voor mij de manier om mens te zijn met de mensen.

Oef... Dat gaat diep, dat is zwaar... Niet op letten, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.

tot de volgende ?

februari, begint met een wit deken , wit is de kleur van de onschuld

We zijn al weer een maand voorbij van 2019... 't Gaat rap.
Vannacht was het weer volle bak aan 't sneeuwen, en vandaag is het weer stillekes aan 't dooien. 't Were en weet niet wat het wil.

Op Facebook zijn de mensen weer vriendelijk voor elkaar ! Blijkbaar mag je geen standpunt innemen, of wie van een ander gedacht is, reageert daar venijnig op. Kan het echt niet wat beschaafd, of met humor ? (Tenzij over de politici, daar moogt ge op kijven.)

Ik krijg ook de seskes als ik al die racistische uitlatingen hoor en die aanvallen op andere religies. Ik ken er overal heel brave en lieve mensen, en ik ken er overal heel boze en valse. Voor wie telkens en telkens weer gaat vertellen dat de allochtonen allemaal misdadigers zijn, als we hier in ons landje bevragen wie hier de grootste misdadiger is, dan komt Dutroux veelal met een sterretje bovenaan de lijst te prijken, en dat was toevallig geen allochtoon... Om maar te zeggen... je hebt er overal goede en overal slechte.

Ik ken een Moslim die iedere week eten gaat uitdelen aan de daklozen in Doornik. Zo maar. Uit zijn eigen zak. Ik heb hem wat toegestopt, want zelf zie ik het niet zitten om daar eten te gaan uitdelen. En ik ben er gerust in dat het naar al die sukkelaars gaat. Oh ja, alle sukkelaars daar, niet alleen aan Moslims...

Ik vind dat belangrijk, ook voor mijn mens-zijn. Het geeft me wat vertrouwen in de mens zelf, niet in die of die religie, maar in het mens-zijn, al dan niet binnen geloof.

Maar eerlijk is eerlijk, wij kregen indertijd ook een opvoeding waar alle anderen veroordeeld werden. Toen ik klein was waren de protestanten nog heel slechte mensen, en er was een concilie nodig om daar echte verandering in te brengen. Ook Godfried van Bouillon was een goede mens, hij bevrijdde Jeruzalem... Nu zie ik dat ook héél anders ! Dat was een zuiver politiek spel, waar uiteindelijk de kaarten gedeeld werden door de kerk... (Als we ze een vijand bezorgen dan gaan ze stoppen met kritiseren op de leiding van de kerk...) En vergeet niet dat heel wat van die kruistochten hier in Europa plaatsvonden...

Waar ik me ook nog steeds aan erger is de verheerlijking van de "Grote Veldheren"...  Julius Caesar, die alleen op een pied-de -stalleke gezet wordt, omdat via de Romeinen hier dat Christelijke geloof werd geïmporteerd. Want Caesar was de man die een heel leuke tactiek had: als er een volksstam durfde op te komen tegen de Romeinen, dan roeide hij die stam(men) volledig uit. Niet alleen de krijgers, niet alleen de mannen, maar ook vrouwen en kinderen.

Ook in moderne tijden heb ik mijn bedenkingen. Hoe wreed de zaken ook waren die het nazisme deed, ik kan het bombardement van een Dresden ook niet goed praten. En zo kunnen we tot op de dag van vandaag gaan kijken naar al de burgerslachtoffers in al die oorlogen. Je moet echt eens gaan zoeken naar de tijden zonder oorlog op onze wereld, sinds de tweede wereldoorlog... Je moet niet eens tot 10 kunnen tellen !

Het gaat dus in se niet zozeer over de gewone mensen, het gaat over het bewind. Het zijn de machthebbers die de oorlogen uitroepen, niet Jan met de pet of Mie met de voorschoot !

Vergis je dus niet van vijand ! Niet die gewone moslim, niet die gewone protestant, niet die gewone Christen, niet die gewone Hindoe, niet die gewone Jaïnist, niet die gewone ongelovige, niet de gewone atheïst... maar zij die het beleid voeren, zij die regeren !!!

Vergeet dat niet, vergeet dat nooit.

Wees mens, en laat je niet opjutten door hen die een hele vette boterham smeren door u en mij op te jagen tegen elkaar !

Menslief, ik hou van je, en van u, en van u en van...