Sinds drie uur vanmorgen is er een waar vuurgevecht bezig in St Denis, een voorstad van Parijs, men zou er de verblijfplaats hebben gevonden van Aabaaoud, het vermoedelijke brein achter de aanslagen van 13/11...
Wij zijn in oorlog.
Ik haat het idee, maar men beslist dergelijke zaken boven mijn hoofd.
We zijn in oorlog, tegen een haast ongrijpbare vijand.
Het doet een beetje op guerrilla denken, maar het is een nog ambetanter vorm van vechten, één waarbij je vanuit het niets, met onherkenbare middelen aanslagen gaat plegen.
Moeten we nu bang zijn als we iemand zien met een dikke boekentas?
Moeten we schrik hebben van iemand met een dikke buik (Wee de zwangere vrouwen en obese mannen (waar ik ook bij hoor!)...)
Nee, we mogen GEEN schrik hebben, zegt men ons, want als we schrik hebben, dan zijn ZIJ gewonnen. En dan schaffen ze (zij die zeggen dat we geen schrik mogen hebben) de voetbal af in een paniekreactie.
Al dat geschiet in St Denis is wellicht ook geruststellend bedoeld ?
Ik vond het artikel van een Franse Journalist die bij de aanslagen van 13/11 zijn echtgenote verloor, veel sterker, veel hoopgevender, "Jullie krijgen mijn Haat niet !"
(Ik publiceerde het artikel op Facebook).
Mijn haat krijgen ze ook niet.
Veeleer mijn compassie.
Want hoe hopeloos moet je wel niet zijn om zo maar willekeurige medemensen te gaan doden?
Hoe diep moet je zitten, om te denken dat geweld, willekeurig geweld, jou uit de penarie gaat halen?
Wat hebben ze je aangedaan, dat je jezelf zo haat dat je jezelf als dodelijk wapen gaat gebruiken?
Hoe hebben ze je geïndoctrineerd om je te doen geloven dat een God je dergelijke daden vraagt?
Hoezeer ben je jezelf verloren, mijn vriend, om niet meer zelf te kunnen, te mogen denken?
Wie heeft je zo diep gestampt ?
En dan moet ik met schaamte bekennen dat het mede mijn volk is, en de volkeren rond ons, onze buren, die jou zo diep hebben getrapt in de modder. Zij zijn het die je volk hebben onderdrukt of laten onderdrukken om je land leeg te roven van de aardolie, die je naar hier hebben gehaald om je het vuile en zware werk te laten doen in de mijnen, zij zijn het die je gewoon op de klank van je naam geen huis willen verhuren, zij zijn het die je puur omwille van je vreemd-klinkende naam geen job geven... toch niet zolang er andere arbeiders te krijgen zijn...
Nee, al die dingen verrechtvaardigen die aanslagen niet, maar ze maken wel dat ik probeer je - ondanks alles- te begrijpen.
Nee, ik haat je niet.
Ik heb ook geen schrik van je, toch niet in die zin dat ik een straatje zou omlopen als ik er ene met een rugzak zie lopen... Maar ik zou wel schrik hebben als er plots schoten om me heen vliegen, want ik ben echt niet gehaast om te sterven... Oh ja, ze vertellen dat je een martelaar zult zijn, en recht het paradijs binnen zult vliegen, als beloning voor je "heldendaad"... Geloof je dat echt? Geloof je echt dat de God die de mens creëerde naar zijn beeld zijn schepsels zo maar zou dood willen laten schieten?
Geloof je echt dat al die onbekenden de facto allemaal slecht zijn? Allemaal ongelovig zijn?
Je doet me heel erg denken aan die stomme kruisvaarders " Heer, hoe herkennen we de christenen onder hen?" "Dood ze maar allemaal, God zal er de zijnen wel uithalen..." ... Dit zal wel behoren tot de wraakroepende zonden... Je weet wel zonden die om wraak schreeuwen, wraak die jouw leitmotiv is... Maar wraak is nooit een oplossing, het noopt alleen tot nieuwe wraak.
Daarom ook dat ik je niet haat.
Ik wil een einde aan al dit geweld
Laat ons eens al die politici en al die religies -die al lang bewezen hebben dat ze geen oplossing bieden- de toegang ontzeggen, en laat ons, met gewone mensen ondereen, eens rond de tafel gaan zitten. Oh ja, pak gewone arbeiders en kleine boertjes, je weet wel van die mensen die wel gezond verstand MOETEN hebben om te overleven tussen de kapitalisten, de politiek en de religies...
Mensen die geleerd hebben om beleefd te knikken naar de baron, en de burgemeester, die hun hoed afdoen voor de pastoor en 's zondags naar de kerk gaan omdat ze misschien ooit wel eens die politieker zouden kunnen nodig hebben...
Mensen die die leerden dat riet niet breekt met te buigen voor de wind...
Laat hen geen nieuwe macht vormen, bied hen alleen de kans om een beetje meer armslag te krijgen, om iets minder door het stof te moeten kruipen, om wat van het te zware werk te mogen en kunnen verdelen... Om wat eten te hebben en een zacht bed...
Laat hen een wereld ontwerpen waar Macht en Geld verboden zijn, en waar religies alleen een geloof zijn, en geen machtige organisaties...
Maar ik ben aan het dromen...
Er zullen er altijd weer zijn die macht willen, geld hebben, baas willen spelen, doctrines willen gebruiken als dwangmiddel...
djudedju
(Ik heb bewust de foto genomen van de aanslagen in Oslo, waar het een blanke was, die uit blank-extremisme handelde, om te tonen dat absurditeit overal thuis is )
tot de volgende ?
1 opmerking:
Mooi geschreven Antoon.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nu liever wegblijf uit steden, dus hopelijk mag ik nog een aantal dagen telewerken. Brussel voelt op dit ogenblik raar aan.
Haten doe ik ook niet, maar begrijpen kan ik niet. Zelfs alle dingen die je opsomt kunnen mij niet laten begrijpen. We dragen allemaal littekens, moeten we dan allen terroristen worden en elkaar uitmoorden in naam van God? Voor mij is dit niet goed te spreken en ik ga mij ook niet verantwoorden voor de daden van anderen.
Een reactie posten