Vond je het ook zo triestig ?
Een paar maanden geleden waren we nog voor enkele dagen in Brussel, op toeristische uitstap, genietend van al het moois dat een grote stad je kan bieden.
En vooral genietend van de massa mensen.
Voor ons, wonend in een kleine landelijke gemeente, in het hartje van de Vlaamse Ardennen, is dat een haast vreemd fenomeen: een massa mensen. Daar moeten we al voor naar Gent, naar de Veldstraat of de Lange Munte... op de winkeldagen.
Dan zijn wij een beetje stil, een beetje overdonderd door de drukte die we niet gewoon zijn.
In Brussel hebben we enkele keren op een terrasje gezeten, genietend van het mensjes kijken.
Hoewel we Mater niet meer buiten moeten om ook al eens een zwarte medemens te zien, of eentje met spleetogen, stonden we daar een beetje verbluft van het zien en horen van al die vreemde mensen. Voor ons is dat "iets van de stad".
In Ronse hebben we al heel wat meer van die inwijkelingen. Dat is wellicht te danken aan het tweetalige statuut van de stad, en aan het feit dat de meeste van de daar aanwezige inwijkelingen komen uit vroegere Franse kolonies, of gebieden die onder de Franse invloed stonden. Zij moesten dus bij hun komst niet dat moeilijke Vlaams gaan leren. (En ik spreek dan nog niet van het Ronsische dialect, die héél speciaal is !).
Mij valt vooral op dat het allemaal mensen zijn.
Het is geen andere soort.
Ze schelen hoogstens een tintje in huidskleur, maar de rest bewijst dat we allemaal behoren tot één soort. Misschien vind je die zin een beetje raar, maar er is geen boer die een koe zal weigeren omdat het beest niet roodbont is... Als het maar een goede koe is, die of veel melk geeft of behoort tot een soort met veel vlees. Geen mens zal er over denken dat dit geen koe is omdat hij een ander kleurtje heeft. We zijn het allemaal, zonder één uitzondering eens, dat een koe een koe is.
Maar als het over mensen gaat, dan zijn er plots die niet meer op diezelfde manier redeneren. Gek.
De taal ? Ach mens, ik behoor tot de mensen die ooit nog gespeeld hebben met de vinken ! En vinkenkenners weten dat er bij de vinken meerdere talen bestaan. De Vlaamse vink zingt een liedje dat eindigt op "suskewiet", krijg je een vreemde (een Waalse noemen we dat) vink in handen, dan zingt die een lied eindigend op "Suske wèèèw". In de zangwedstrijden voor de beestjes is het hier verplicht dat ze Vlaams zingen, dus de suskewèèw is verboden... Maar je kunt een vink Vlaams leren ! Je kunt een vink leren om Vlaams te zingen, en de ondervinding heeft geleerd dat ze dat meestal beter doen dan de echte Vlamingen.
Dus werden "Waalse" vinken in kooitjes gehouden, om de Vlaamse zang te leren.
Vreemd? Bah neen...
Kijk eens naar de mens.
Een uitgeweken Vlaming in Wallonië is veel Waalser dan de echte Waal ! Hij moet zich immers (ook voor zichzelf) bewijzen dat hij er echt thuishoort, dat hij een echte, een betrouwbare medeburger is...
Maar ook hier bekijken velen dit niet met het nuchtere oog van de buitenmens...
Nee, ze maken er heel wat ophef over, gaan zwaaien met rassen en taalgroepen en vergeten dat we allemaal gewoon behoren tot die ene soort mensen...
Bij mijn weten zijn er geen dieren met een religie... Dat lijkt wel puur menselijk te zijn. Maar ook hier weer is men er in geslaagd om wel duuzend soorten religies te maken, en onderling ruzie te gaan maken, discussiërend en vechtend over de echte God van Liefde... djudedju.
Soms heb je de indruk dat men die religie er bij gemaakt heeft, om toch nog maar een bijkomend verschil te maken tussen de mensen onderling.
Hier op de buiten, waar we, God zij dank, nog met de natuur in aanraking komen, kunnen we haast niet anders dan geloven. Dat wil niet zeggen dat ze hier allemaal kerkelijk zijn, of publiek hun geloof belijden, dat wil gewoon zeggen dat ze zoveel dingen om zich heen zien dat ze niet anders kunnen expliqueren dan met een Oppermachtig iets dat al die dingen doet groeien en bloeien... Mits de boer zijn werk goed doet, want een veld overgelaten aan God staat rap vol onkruid.
Met andere woorden, hier, op de buiten zien wij het leven nog simpel.
Wij hebben geen geleerde uitleg nodig: we weten dat een koe een koe is, en een mens een mens, en dat het een wonder is dat de perelaar zo mooi bloeit en van die lekkere peren geeft, als we er goed voor zorgen.
Mensen in de stad leven zo dicht opeen, en in zo'n vierkante blokjeswereld, dat ze eigenlijk maar één zaak kunnen beoordelen: hun evenmens en zijn bezittingen. Daarom dat ze heel angstvallig gaan letten op dat tintje verschil, op dat accentje, die taal... Dat is het enige wat ze kunnen indelen.
Hier hebben we akkers en weiden, koeien en paarden en schapen en bloemen en graan en bomen en... Wij hebben hier een hele wereld vlak voor ons. Ik moet maar mijn hoofd een beetje naar links draaien, en heel die mooie Vlaamse Ardennen ligt voor me, in al haar diversiteit, en die bruine mens? Die kan er best bij. Daar ligt geen mens van wakker.
Oh, hij spreekt Frans? Wel dan doen we ons best hem toch te helpen, al is het met een beetje kiskezjevoe-Frans... Wat kan het ons schelen, voor ons deur groeit het brood van morgen !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten