TV kijken op mijn PC...

Image by Majento via FlickrOch, we kennen allemaal wel die sites waar je wat plaatselijke zenders van een kleine honderd landen kunt bekijken, en waar je niet echt het gevoel hebt dat je TV-kijkt... Maar nu ontdekte ik - op dat wondere wereldwijde web van Internet, iets anders... Iets waar je wel degelijk TV kunt kijken op amper enkele honderden meer dan 5.000 zenders... Nee, ik heb ze niet allemaal bekeken, ga ik wellicht ook nooit doen, want ik ben niet zo'n TV-beest.
Maar de laatste tijd las ik her en der over Al Jahzeera als de ultieme nieuwsgaarder en -brenger over de toestand in Egypte... Maar ik kan alleen de post bekijken in het Arabisch, en sorry, daar versta ik de ballen van.... Maar nu kan ik kijken in diverse talen, waaronder het Engels, en dat snap ik dan plots weer wel.
Naar ik las kan ik zelfs een optie installeren waardoor ik telkens er een "wereldschokkend" nieuwsbericht is, ik op mijn peecee verwittigd word... Maar ik ga dat niet doen, want wellicht zijn de begrippen wereldschokkend Amerikaans en wereldschokkend nuchtere Vlaming net iets anders...
Maar je moet ook maar eens zoeken op Livestation.... Google maar eens, en ja, zelfs de lui van Windows kunnen het installeren voor noppes, gratis... Niet te geloven hé?
Ik las ondanks op een van de sociale netwerken waar ik mee verbonden ben, een discussie tussen een Linux-fanaat en een Microsoft-fanaat... Nee, ik heb niets bijgeleerd, want het ging hem niet eens over de programma's of zo, nee, de discussie begon als een reactie op het feit dat de Linux-fanaat een woord verkeerd had geschreven... hij schreef over Micro$oft.... En dat schoot de ander blijkbaar in het verkeerde keelgat. Ik heb zitten grinniken, ik vond het wel goed gevonden, jammer dat je niet in een heleboel van die kapitalistische bedrijven zo'n hint kun schrijven...

Gisteren heb ik met verontwaardiging het filmpje gezien van sharia4Belgium waarin ze dazen over de dood van Marie-Rose Morel... Schandalig ! Zoiets doe je niet ! Het mag dan al een "vijand" een tegenstrever zijn, dergelijke uitlatingen over de dood van een mens, dat hoort gewoon niet. Maar toen ik verder naar het nieuws keek, was ik op zijn minst nog wat kregeliger toen ik Filip de Winter van het Belang hoorde dazen dat hij de gelegenheid niet had gehad om de ruzie recht te zetten, en het nu, door haar dood jammer genoeg niet meer kon... Haar ziekte duurde ongeveer een jaar. De tijd niet gehad ? Bezig Baasje die Flup de Winter, van zo'n winter krijg ik het pas koud.

En ik zit met steeds meer uitstralingen in mijn been, en sinds kort ook verdomde pijn in mijn nek met uitstralingen naar mijn arm... net nu Anny daar zit te zitten (met haar been omhoog), of misschien net daardoor, door het feit dat ik nu koffie moet zetten en schotels wassen (Veerle is gaan werken)... Best dat we het dagelijkse middageten hier besteld krijgen van een lieve schone schoondochter...via een brave zoon die het hier komt leveren op weg naar zijn werk.

Vanmorgen had ik me toch wel overslapen zeker, en ons eten stond netjes voor de deur... Iemand zal hoognodig eens eieren moeten rapen, want ik kan er niet bij. Eten geven gaat nog net, ik zwier het eten netjes tot in de etensbak... en ik zag dat er nog steeds water in de drinkton staat... Ach, morgen moeten we naar de kliniek voor een nieuwe plaaster... Wie weet gaat het dan al weer iets beter.

Er is ook iets goed aan dat gebroken been ! Ik vermager er van.
djudedju

tot de volgende ?

De zaaier

Image by ianus via FlickrHoe kom ik er bij? Zit ik nu toch wel te denken aan mijn oude schoolschriftjes, met zo'n blauwig-groen-grijs kaftje er omheen, met daarop een knoertlelijke tekening van "De Zaaier". Symbolisch voor de wijsheid die in onze kinderhoofdjes zou geperst worden, en dan nog door een lelijke peetie ...
Meteen denk ik dan aan "ballonpennen", leien en griffels, en aniline-potloden, waarvan je het puntje nat maakte met je speeksel, en die dan paarsblauw schreef, tenminste zo lang het nat was. Je zag dan kinderen met op de lippen zo'n blauwige plek van het potlood nat-maken....
Banken met een inkpotje er in, en Zuster Hubertine die met een grote fles de inkt kwam bijvullen.
Hoe denk ik daar nu aan?
Misschien hoorde ik onbewust iets op de achtergrond (Anny zit TV te kijken, nu ze niets kan doen) en dat zette dan dat wondere denkproces in werking, en zat ik plots weer in dat kleine Maria-schooltje op de Meiboom te Oostende....
Ik zie weer mevrouw Alice van de kleuterklas, en vaag weg ook nog een non van de drie hogere klassen, maar daar heb ik nooit bij gezeten, want ik ben naar het college gegaan vanaf het derde of vierde leerjaar, dat herinner ik me niet zo goed meer...
Die tekening van "De zaaier" zagen wij wellicht maar heel eventjes, want onze schriften moesten netjes gekaft worden in blauw of roze kaftpapier. Vooraan kleefde je dan een etiket, en daar schreef je dan je naam op, je klas en het vak ... Bij iedere nieuw item schreef je dan netjes: J.M.J. dat stond voor Jezus, Maria, Jozef, de Heilige familie...
Maar ik heb zo ergens het idee dat er een schrift niet werd gekaft, een schrift van schoonschrift, dat in de school bleef. Ik meen me zelfs te herinneren dat dat maar een half schriftje was, de zuster had dat wellicht netjes doorgesneden, of misschien maakte men wel zo'n kleine schriftjes. De lijntjes om op te schrijven waren heel apart, je had twee lijntjes in het midden, waar je letters netjes moesten binnenblijven (ook niet kleiner zijn !) en dan nog een lijn er boven en een er onder, waar de lange en hoge letters moesten tegenaan komen..
Ik zie plots me zelf zitten, met de tongpunt wat uit de mond , heel geconcentreerd om netjes de mooie halen te maken bij de f..............
Een hele rij fffffffffffffffffff, met nette boogjes.
Zuster Hubertine zou de seskes krijgen als ze nu het restantje zag van die training in het schoon-schrijven..

Ach, waar is de tijd.

En wat ben ik blij dat ik al zo oud mocht worden, dat ik kan beschikken over een onmetelijke voorraad van herinneringen, goede en slechte, mooie en norse... Heel dat leven dat zo snel voorbij ging zit hierboven in die onmetelijke computer die nog door geen een machine is geëvenaard. En nu zit Anny hier in de zetel, met een gebroken poot, en komt er weer een wat minder prettig item bij in die grijze hersenmassa... En straks gaan we wellicht ook daar over weer zitten te peinzen en te prakkezeren, hoelang dat ook al weer geleden is...want het gaat allemaal zo verdomd vlug... Straks wordt ik 65... Ons vader is er geen 58 geworden. Mee en Pee, onze buren van toen, waren langer gehuwd dan ons vader oud is geworden. En toch, toen voelde ik die 58 niet als een jonge mens die ons verliet.

Heb je dat ook, dat je het begrip "oud" telkens voor je uitduwt ? Twintig jaar geleden was een mens van 70 al een oude mens, nu is onze Suzanne al ouder, en ik zie haar helemaal niet als oud... 70 dat is nu een jonge mens. En als je naar de begrafenis gaat van ene van 60, dan vind je dat dubbel erg: zo jong !

Gek... Leeftijd is dus net als De Tijd relatief. Einstein had daar helemaal geen "wet" moeten voor uit dokteren, dat zie je zo, als je jezelf bekijkt...

Ik ga stoppen, want ik denk er aan hoe mijn kleinkinderen ons wellicht bekijken... die twee oudjes...
djudedju

tot de volgende ?

Merkels Europa...

Image via WikipediaWat hadden we eigenlijk gedacht? Dat alle landen evenwaardig en even zwaar zouden doorwegen in het maar half bestaande Europa ?
Zolang ieder landje land wil spelen binnen dat Europa, is er in werkelijkheid niet echt een Europa, maar een deel los zand...
Daar zijn we weer eens lekker met de neus op gedrukt, toen Angela Merkel onze index wou afschaffen... Meteen stonden we allemaal op onze achterpoten, wild te steigeren! Van onze index blijf je af !!!

Wij vinden ons systeem zo goed en zo vanzelfsprekend, dat wij eigenlijk dachten dat binnen Europa iedereen nu zou springen om ons systeem van indexatie der lonen te kopiëren. Niet dus.
Integendeel, men vindt het duur en helemaal niet van aard om economisch sterk te staan. Dus: weg damitt.

Maar dat is voor mij allemaal maar een van de vele zaken die mij doen nadenken...over Europa...
Kijk, ik ben voorstander van Europa, gewoon, omdat het de kans op oorlog weer een stukje kleiner maakt, zeker oorlog op ons grondgebied... Maar voor de rest heb ik noga wat bedenkingen. We horen met ons landje tot de groep welvarenden binnen Europa, ik bedoel als burgers (als land is dat een gans ander verhaal). Als we opteren om werkelijk te groeien naar één Europa, dan moeten wij normaliter ook naar één systeem gaan inzake prijsbeheer, verloning naar werken en noem maar op. Logisch gezien zal dit een harde noot, een héél harde noot zijn om te kraken. Want dat betekent dat de minst welvarenden een jubelende sprong omhoog zullen doen, en wij een jammerende afdaling...

Logisch gezien moeten wij naar één systeem, één Europa, één land Europa, waar binnen je eventueel de oude landen nog kunt omschrijven als wat wij nu in België kennen als provincies. Zolang we daar niet in slagen, zal ook Europa een krakend systeem zijn en blijven. Dat wij nu in ons eigen landje zitten te modderen over Vlaanderen- Wallonië klinkt in deze context helemaal absurd...

Wij moeten er ons bewust van zijn, dat we nu voor een heel moeilijke keuze staan, opteren wij voor een werkelijk Europa, of gaan we weer uit elkaar, met hoogstens wat samenwerkingsprotocollen die we dank zij Europa hebben verworven, en waarvan we het nut inzien... en de rest netjes weer buitenkieperen.

Ik ben nog steeds vóór Europa.
Maar laat ons dan op zijn minst wat gewicht vormen, zodat we werkelijk kunnen meepraten over de vormen en normen van het komende Europa, laat ons, in plaats van te mekkeren over Vlaanderen en Wallonië en Brussel, eens gaan zien of we het oude Benelux niet weer van stal kunnen halen en samen spannen om tenminste iets te betekenen binnen dat grote Europa...

Maar ja, daar moet je voor overeen komen, en we kunnen dat nog niet eens hier in ons eigen kloterige landje...
djudedju

Anny is al een stuk beter... Ze kan al beter over weg met de krukken, haar knie doet bijna geen pijn meer, en ze heeft trucjes gevonden over hoe je best de trap op en af kunt... Op doet ze op haar knieën, en af op haar poep. Deze namiddag is er hobby en ik kreeg het bevel om te gaan. Ik dacht "Ik kan haar nu toch niet alleen laten", maar ze wil niet dat ik thuis blijf, het gaat immers al om vlot naar het toilet te gaan, en de rest moet ik maar bij haar zetten. Ik ga toch maar mijn gsm mee nemen... Ik zal er niet gerust zitten.

tot de volgende ? (prent: Vlag van de Benelux)

uitgeteld

Image by eworm via FlickrEen mens breekt zijn been en hij is zijn handen af... Eigenlijk is het werkelijk zo, zeker nu nog, in deze fase, met een voorlopige plaaster waar je absoluut niet moogt op steunen.
Tiens vertelde me dat ze dat ook eens voor had, en nu zit ik te denken: "Als ze daar alleen zat, dan was dat een verschrikkelijk iets!" Ik kan Anny nog wat bijstaan in het heen en weer hippen van de zetel naar het toilet van het toilet naar de zetel, van de zetel naar de tafel is maar twee hipjes, daar moet ik niet helpen, maar om de trappen op en af te gaan ('t best gaat nog op je achterwerk zegt Anny) is het weer een hele begankenis....
Wellicht het meest storend is het feit dat ze met haar ongebroken been ook niet echt uit de voeten kan, door die pijnlijke knie.
Vannacht heeft ze haast niet geslapen, en pas na een paar pijnstillers toch nog een paar uurtjes...
djudedju

Een mens is een mooi machine, maar er mag niets aan haperen hé !

Vandaag ga ik dan de kliniek contacteren, voor een afspraak (de dokter van wacht kon dat niet regelen, dus moet het achteraf), om de voorlopige plaaster te verwijderen, en een definitieve te plaatsen. Hopelijk kan ze dan al iets beter uit de voeten.
En dan contact opnemen met de ziekenkas om te kijken voor tijdelijk hulp...
Het is verschrikkelijk ambetant als je jezelf niet meer kunt behelpen. Nu besef ik nog veel beter wat Anny hier allemaal voor mij deed...

Ik heb ook maar een pijnstiller meer genomen, anders gaat het wellicht helemaal niet meer.

En och, eigenlijk mogen we niet klagen hé, we zijn wel gehandicapt, maar eigenlijk niet ziek, we hebben geen koorts, we liggen niet voor pampus in ons bed, we zitten alleen ons kot op te wroeten omdat we niet meer kunnen wat we zouden willen kunnen... Er zijn er die er veel erger aan toe zijn !

Veerle is vandaag thuis, en ze is nu de schotels aan 't wassen en wat aan het opruimen, dat is al iets dat gedaan is, en waar ik niet meer moet op denken... En mijn rug wat sparen. Onmacht is verdomd lastig !

Ik ga de papegaai voederen, de parkiet en ons kanarievogeltje, en Veerle gaat naar de kippen. Een beetje nu, een beetje dan... 't zal wel gaan....

tot de volgende ?

plaaster

Image by El Cabron via FlickrGisterennamiddag gingen we naar Tanteke, maar eerst nog eventjes een boodschap doen. Bij het buiten treden stapte Anny zonder te zien van een stoep, in een goot, verzwikte haar enkel, knotste op haar knie, en ik keek verschrikt naar een gevallen vrouw.
Het leek eerst nog niet zo erg, de knie leek het ergst, daar was het vel af, en het bloedde een beetje. de handtas van Anny bevat zelfs "plakkertjes" voor dergelijke gebeurtenissen. Toen we bij tanteke kwamen deed haar voet al meer pijn dan haar knie, en het was al "inkepe tjinken" dat Anny op bezoek ging. Maar het ging, ze ging zelfs naar boven (weliswaar met de lift) en naar de kamer van tante om de gewassen kledij in de kast te stoppen en de te wassen kledij mee te brengen... Er leek niets ernstigs aan de hand, een verstuiking...

Toen we thuis kwamen de schoen voorzichtig uitgedaan, en de enkel bleek serieus gezwollen. Maar geen van ons tweeën dacht aan breuken.

Gelukkig kwam Bart op bezoek, en die heeft ervaring (!) in breuken... "Ma, ik zou naar de spoed gaan! Dat lijkt me gebroken!" Enfin, om een lang verhaal kort te maken, Bart voerde mama naar de spoed, en na een heel lange wachttijd kreeg Els hier een sms-ke met "gebroken".
djudedju

Anny is dus terug thuis gekomen met een poot in de plaaster, en aan de andere kant een pijnlijke knie. (wat het stappen met krukken bemoeilijkt)
En we zitten hier
Vanmorgen heb ik koffie gezet, fruitsap in glazen, yoghurt uitgeschonken en naar de apotheek gegaan (van wacht - 't is zondag) voor spuitjes tegen het flebiet (hoe schrijf je dat ?). Straks moet ik dan Anny een inspuiting toedienen. djudedju, ik heb het ver gebracht.

Maandag ga ik naar de winkel gaan om enkele van die diepvriesmaaltijden bij te halen. Het is niet dat ik niet kan koken, maar ik kan het gewoon niet aan om daar zo lang te staan bij het kookvuur. Ik heb al last van het koffiezetten... We zijn nu met twee sukkels hier in huis.
Vanmiddag eten we waarschijnlijk boterhammen met kaas (uit Auchan)...

Maandag ga ik dan kijken voor hulp in deze slechte periode... Hopelijk lukt dat op zo'n korte termijn...
Enfin, we zullen wel onze plan trekken, we hebben dat al altijd gedaan, dus zal het ook nu wel lukken. En donderdag moet Anny al weer op doktersbezoek, dus misschien zal er dan wel geen blog zijn... We zian wel...

Misschien zal ik nu wel uitblinken in korte blogs ???

tot de volgende ?

Sente Plone

Image via WikipediaWoensdag is het weer zover, al vieren ze in Elst meer dan een week, het is pas op 9 februari dat het officiëel Sente Plone is, ofte wat deftiger: Sinte Apollonia...
Dan is het weer geutelingen-tijd.
Je moet weten, Ste Plone is de patroonheilige tegen kiespijn, en de geutelingen zijn gloeiendhete koeken waar je liefst bruine suiker op strooit, en die dan eet ter ere van Sente Plone (en omdat ze heel lekker zijn.).

Je kunt ondertussen hier in heel de streek wel geutelingen eten, en iedere parochie zweert er op dat zij het oorspronkelijke en beste recept hebben, en lang niet alle maken een link naar Sente Plone, maar wie maalt daarom ? De koeken zijn best lekker. Ze moeten gebakken worden in een echte oude oven (houtgestookt) en ze worden met een lange houten "lepel" (hoe noem je dat ding officieel ????) in de oven gegoten, waar ze door de hitte opblazen als een ballon. Haal je ze er uit, dan zakken ze weer in elkaar en heb je de lekkere echte geuteling. (Dat mijn corrector voortdurend het woord geuteling rood onderlijnt als zijnde fout, wijst er op dat een corrector helemaal niet katholiek en zeker niet uit deze regio stamt !)

Ik ben ook niet van hier, ik ben import. De enige koeken die wij met graagte verslonden omwille van de heilige en vooral omdat ze lekker waren, waren de St Hubertusbroodjes, die we moesten eten om niet gebeten te worden van een hondsdolle hond.

Het heeft duidelijk geholpen, ik heb zelfs nooit ofte nooit een hondsdolle hond gezien, laat staan dat ik er van gebeten ben.

Maar ik ben wel ergens gebeten van die heerlijke volksdevotie... Ik kan uren zoet zijn met in oude boeken te snuisteren naar dergelijke verhaaltjes en gebruiken. In een bedevaartsoord kan ik heerlijk zitten turen naar al die plaasteren en marmeren armen, benen, hoofden en noem maar op, waarmee men de plaatselijke heilige dankt voor de genezing.

Veel meer dan de officiële genezingen van die heilige. Véél méér. Mochten die allemaal in acht worden genomen door de Kerk, dan hadden we daar heiligen die dwars door de hemel waren geschoten van pure heiligheid en wonderkracht...

En waar ik nog meer kan zitten op kijken, is de echte devotie waarmee je daar ziet bidden. Bidden voor het bekomen van een gunst, of uit dank omdat de gunst al bekomen werd. Ergens ben ik daar stikjaloers op, want dat geloof, die vorm van devotie, die heb ik niet. Ik geloof niet in mirakels door toedoen van een heilige, het feit dat men dat in alle geloven vindt, overtuigt er mij van dat er iets anders aan de hand is. Volgens mij een onvermoede kracht van de eigen overtuiging, in dit geval zichzelf overtuigen van de kracht van een of andere heilige, maar 't blijft zichzelf overtuigen.

Het hoort wat bij mijn voyeurisme... Ik hou er van mensjes te kijken. Stilletjes onopgemerkt ergens in een hoekje zitten, en kijken naar de mens en zijn gedragingen. Daar kan ik van genieten. Ik heb binnenpretjes en heb medelijden, heb afgunst en lach uit... Allemaal niet mooi van me, maar ik doe het stil, en stoor er niemand mee, hoogstens mezelf. Ik heb al vaak opgemerkt dat dit wellicht een nevenverschijnsel is van de leeftijd... Je ziet de mensen maar op die manier observeren na het bereiken van een zekere leeftijd.

Ik word dus echt wat ouder... ik leef anders en geniet van andere dingen dan vroeger. Heb jij dat ook ? Of zit jij nog in die zalige "jeugd" ? Heb je nog meer aandacht voor je zelf dan voor de anderen ? Koester dat gevoel dan ook maar, want ieder stadium in het mensenleven is waard geleefd, beleefd te worden !

Eén ding mag je niet doen, treuren naar wat voorbij is, maar grijp het "nieuwe" het "andere" dat een nieuw levensstadium je biedt, en je zult ontdekken dat het ontdekken nog lang niet voorbij is. Zet al je organen wijd open en laat de wereld binnenspoelen en geniet...
Het leven is, hoe dan ook, waard geleefd te worden. Zelfs al ben je ziek, zelfs al heb je pijn...
Er zijn zoveel dingen die je kunt savoureren...

tot de volgende ? (foto van Sente Plone, met de tang in de hand, een kies er tussen geknepen...)

ruimtetelescoop Keppler

Image via WikipediaDe ruimtetelescoop Keppler heeft al enkele duizenden planeten ontdekt, maar ( die soortgelijk zijn aan de aarde.
Ik vind dit heerlijk nieuws... Als we de boel hier helemaal verziekt hebben, kunnen we dit later nog eens vijf keer herhalen !
Maar het opent ook perspectieven op buitenaards leven...
Wellicht maak ik het niet meer mee, maar God, wat ben ik nieuwsgierig naar die wezens !
Hoe denken ze? Hoe nemen ze waar ? Hoe bewegen ze... Want ik geloof niet erg in de films à la Star Trek en Stargate... Ik kan me haast niet voorstellen dat het leven zich op twee totaal verschillende werelden, gelijkvormig zou gaan ontwikkelen. We zien hier op ons eigen aarde, dat diersoorten die door de natuur enkele duizenden jaren niet meer met elkaar in contact zijn geweest, zich helemaal anders hebben ontwikkeld. Je ziet zelfs niet eens meer dat het "familie" van elkaar geweest is.
Het zou dan absurd zijn te denken dat op een echt andere wereld, er ook "mensen" zouden ontstaan zijn. Misschien zijn ook wel verstandige (nu ja ????) ontstaan, maar ook dat verstand zal wel heel anders zijn.

Eerst en vooral zal er een heel stuk invloed zijn van hun middelen tot waarnemen. Misschien horen ze net de tonen die wij niet kunnen horen en zijn ze doof voor wat wij horen. Misschien zien zij wel ultraviolet en infrarood, en zien ze niet eens wat wij zien, of net zelfs dat er bij. Misschien zien ze zelfs röntgen of weet ik veel welke dingen er allemaal bestaan. Misschien voelen ze niets, maar ruiken ze heel anders. Misschien hebben zij geen handen, maar een heel ander iets waarmee zij voorwerpen kunnen bewerken, misschien wel telekinese?

Maar het hoeft echt niet allemaal zo verschrikkelijk verschillend te zijn van onze manieren om waar te nemen, enkele verschillen zijn al genoeg om de dingen op een heel andere manier te benaderen, en dus ook een heel andere manier van denken te ontwikkelen.

Meer zelfs, ik acht het heel goed mogelijk dat het allemaal genieën zijn, maar dat wij niet eens zien dat ze verstand hebben. gewoon om dat ze zo anders zijn.

Ik heb zelfs al dikwijls de bedenking gemaakt dat het best zo kan zijn dat een kip ook verstand heeft, maar zo anders dat wij het gewoon niet als verstand herkennen. (Dat zou pas verschrikkelijk zijn, mochten we op een dag toch zien dat alle dieren, ook de stomste, toch een verstand hebben !)

Want dat lijkt mij de grootste moeilijkheid, mochten wij ooit buitenaardsen ontmoeten... Doet mij denken aan een mopje die ik ooit zag, twee koeien die tegen elkaar zeggen " Die dingen uit die vliegende schotels zijn gek, ze namen de boer en slachtten hem, en lieten ons lopen. Ze vroegen zelfs of we betaling wilden voor ons slachtvee..." Misschien is dat overdreven, maar voor hetzelfde geld is het helemaal geen mop...

Hoe "wijs" zullen wij ons gedragen, mochten wij op een vreemde planeet landen???? Als een stier in een porseleinwinkel?

Vanmorgen ben ik met Anny naar Auchan geweest, inkopen doen in ons mooie buurland... Vooral aperitief zonder alcohol... in het land waar anderen naar toe gaan om alcohol te kopen.

tot de volgende ?