Een tuimelperte

 

Geef toe, dat is een woord die dreigt in de vergeethoek te geraken. Nu is het een valpartij, niets meer te tuimelen, geen tuimelperten meer.

Soms voel ik me oud worden, gewoon door dergelijke haast verdwenen woorden.

Waar ik het nog erger door voel, is de massale import (!) van vreemde woorden en vooral van afkortingen die de status van woord krijgen... GSM, TV, CD, Ram... en ga zo maar door.

Nee, denk nu niet dat het alleen gaat over technische dinges... Luister eens naar jonge mensen, luister zelfs maar eens naar beroepsmensen op TV en in de radio.

Onze taal loopt gewoon over van de Engelse import.

Nu de UK uit de Europa is gestapt, had ik verwacht dat het Engels als voertaal daar zou verdwijnen... Noppes ! Het is en blijft Engels, ook al gebeurt het soms met het verschrikkelijkste accent dat denkbaar is.

De reden ?

Oh, heel simpel... De VRT en zijn voorgangers hebben er steeds voor geopteerd dat alle films en reeksen in de originele taal getoond worden, met onderschriften.

Kinderen van 4 die hoofdzakelijk voor de TV hebben gezeten en door de TV zijn "opgevoed", hebben soms een grotere Engelse woordenschat, dan een Nederlands/Vlaamse...

En dan heb ik het nog niet over die geheimtaal die ze gebruiken als ze naar elkaar SMS-en... Een van de hoofdredenen waardoor wij, lieden van mijn generatie, die taal niet of amper begrijpen, is gewoon omdat de "afkortingen-samensmeltingen-letterklanken" dan ook op het Engels zijn gebaseerd... Voor ons nog steeds een vreemde taal.

Ik denk dat we misschien een app moeten creëren die een woordenboek vormt met al die vreemde invoer in met de verklaring in gewoon Nederlands... In zover je iemand vindt die en de kennis van die rare dingen kan vertalen in de taal van die andere generatie.

Ik mag nog niet klagen. Ik werk met computer en met gsm (allee toch een beetje), en een deel van die zaken zijn me op de duur vertrouwd geraakt. Maar ik ken heel wat mensen van mijn generatie die door hun gebrek aan kennis en gebrek aan gebruik van die hebbedinges, gewoon uit de maatschappij gestoten worden. Letterlijk ...

Ik ken mensen die bij anderen moeten gaan om hun betalingen te verrichten, want de banken doen het niet meer. Je moet meer betalen als je je tramkaartje niet koopt met je GSM, voor de rit. Je kunt op sommige plaatsen niet meer parkeren, want je moet het parkeergeld betalen met een GSM... en zo kan ik nog wel wat door gaan...

Nu profiteert men van Corona, om steeds meer over te schakelen naar betalen met de kaart, ook voor kleine aankopen in de winkel. Niet schrikken als men binnenkort zegt dat er geen andere mogelijkheid meer is dan betaling met de kaart...  

Veel jonge mensen zouden dit niet eens zo erg vinden. Makkelijk toch die bankkaart ?

Toch maak ik me ook daarover grote zorgen... De vereniging die ieder jaar aan de deur komt met een potje bloemen, een kalender... of wat dan ook, kan dit niet meer, tenzij ze bij voorbaat hun opbrengst vernietigen voor de aankoop of huur van de machientjes om u te laten betalen met je kaart...

Idem met rommelmarkten, Vlaamse kermissen, buurtfeestjes waar je pintje en je wafel nu dienen om de onkosten te recupereren...

Allemaal gedaan... Of... allemaal gekend en is er de mogelijkheid om de Chiro of de scouts of de boerinnenband een aanslag te sturen... 

Weg verenigingen.

Weg gevoel van samenhorigheid...

Deur wagenwijd open voor dictatuur... Of zijn we daar al aan toe met gebruik van Corona ?

djudedju

Delen

 

Het ergste aan alleen zijn (= het ergste van Corona) is niet kunnen delen.

Nee, ik heb het niet over iets weggeven of iets schenken... ik heb het gewoon over de dagdagelijkse dingen...

"heb je dat gezien?"

"Heb je dat gehoord?"

"Je moet hier eens kijken !"

"Ruik je dat ook ?"

"Voel eens hoe glad dat marmer is"

Delen aan ervaringen, 

Delen van gevoelens

delen van de kleine dingen van elke dag... zo maar, delen van het gewone leven.

Ga maar eens naar een museum, alleen of met zijn tweeën... Ervaar de schoonheid van een schilderij zonder dat je dat ervaren kunt delen of doe het Delen van je ervaring, van je gevoel van welzijn dat je ervaart bij al dat moois... Of al dat moois inslikken in je eigen ik... en je gevoelens begraven in je zijn.

Begraven.

Weg

Ik mis een klankbord.

Ik mis het om me te kunnen uitdrukken, ik mis het om te luisteren en mee te leven.

Een mens is niet gemaakt om alleen te zitten. Zelfs niet om altijd met dezelfden samen te zitten, zonder dat je die gedeelde gevoelens weer kunt delen met anderen, met een klankbord buiten je eigen kleine kringetje.

Het doet me zo'n deugd als er iemand in de winkel durft te praten tegen me. Want het lijkt wel of praten dodelijk is in deze Cronatijden...

Het is zo erg dat ik niet gelukkig ben als ik niet moet stoppen bij de wegcontrole. Gewoon om eens iemand anders te horen.

Het alleen zijn door het overlijden van Anny zou wellicht veel draaglijker zijn, mocht ik iedere week naar de rommelmarkt kunnen, babbelen tegen vreemde mensen, zonder verplichtingen, zo maar keuvelen... zonder enige verplichting, zonder binding, gewoon... Gezellig

Gezellig, met een of meerdere gezellen

Nu zit ik hier alleen maar te zitten in mijn eigen zweet (het is veel te warm om te wandelen)...

Gezellig

djudedju

Straks MAG ik naar de apotheek om wat medicatie voor een van mijn chronische  plagen. Kan ik hopelijk tegen de apotheker wat lullen.

Zo maar

Tijd die gezellig is.

djudedju

Straf voor Groenewegen ?

 Bij het verschrikkelijke accident was er meteen sprake van straffen, gaande van levenslang tot schorsing..

Wat mogen we verwachten?

Als ik (eigen aan oude mensen) eens achteruit mag kijken, naar dergelijke gevallen, dan kom ik bij... Gilles De Bilde...

Herinner jij je nog dat hij bij tweedeklasser Aalst speelde en (omgezien door de scheidsrechter, wel zichtbaar op de camerabeelden) een tegenspeler, Krist Porte een vuistslag gaf, waarbij die sukkelaar zijn neus en oogkas waren gebroken. Heel de wereld sprak er schande van, en er moest een voorbeeld gesteld worden, levenslange schorsing was nog het minste...

Het werd een schorsing, en tijdens die schorsing werd De Bilde aangekocht door Feyenoord... Er was wat protest, maar al heel vlug hoorde je daar niets meer van... en later werd De Bilde een vedette in Anderlecht (de lichte aversie die ik nog steeds voel voor Anderlecht komt grotendeels daardoor !)...

Nadien raapte men die sukkelaar op om vedette te zijn op TV...

Straf voor Groenewegen?

Een schorsing die er geen is ? Zoals  hierboven?

Dit alles komt omdat wij wel spreken over sport, maar het is geen sport !

Ze indoctrineren ons ook hier ! Ze blijven spreken van sport, waar het in feite gaat over een beroep, meestal dan nog met exorbitante lonen. Het loon van een goede wielrenner, een goede voetballer... dat zijn dingen waar wij zelfs niet kunnen van dromen.

Gek genoeg doet dit de massa niet nadenken, niet beseffen dat het een beroep betreft, het is alleen een reden om je kleine zoontje ervan te overtuigen dat hij moet voetballen of op een fiets moet rijden. (Ik zag hier ooit, in het vel voor mijn huis, mannekes van een jaar of 5 oud crossen met een crosmotortje..)

Ach, het mensDOM zullen we maar denken...

Maar geef toe, als je erkent dat het een beroep is, dan klinkt het veel logischer dat ze niet echt zwaar gestraft worden, dat er geen sprake is van levenslange schorsing... Je kunt iemand toch niet broodroven voor een beroepsfout??? (Al is de term broodroven hier wellicht een veel te zwak woord... Die mannen verdienen immers niet hun dagelijkse brood, maar hun dagelijkse ferrari... djudedju)

Wordt toch eens wakker !

Jij betaalt die mannen wel hé !

Jij koopt dat toegangsticket voor de voetbal, jij koopt dingen van de merken die die renners op hun kledij gedrukt dragen en jij gaat met de camper de Toer de Zwans volgen...

djudedju

En oh ja, rij je nu niet rond met een veel te dure fiets in een veel te duur truitje met reclame voor worsten of frisdrank die je eigenlijk verschrikkelijk vindt ?

The lonely Rider...

Het schokte mij, toen ik plots besefte, dat het beste, leukste gesprek van de laatste dagen, met de uitbater van de Marokkaanse winkel was.

Over hoe lekker die gele meloenen wel waren, en die nectarines en die pruimen, en nee, dat is geen echte saffraan, maar het geeft wel die mooie kleur aan je eten.

En hoelang is de beenhouwer nog in verlof ? En de bakker ?

Hij zei me ook dat hij zag dat het mondmasker verschrikkelijk vervelend is als je een bril draagt... "Ja, en eigenlijk moet ik het niet eens dragen ! Ik heb een vrijstelling omdat ik astma heb" "Waarom doe je het dan toch, je zit voortdurend je bril omhoog en weer omlaag te doen ..." "Ja, die glazen dampen steeds aan !" " En in een winkel doe ik dat masker aan, daar beweeg ik niet zo veel dat ik meer adem nodig heb. Om te Wandelen draag ik zo'n plastic-scherm, daar kan de lucht beter bij je neus en mond... en zo heb ik meer adem... Ook al is dat ook nog niet hetzelfde als zo, zonder masker..."

Maar weet je, eigenlijk is het veelzeggend dat dit het beste gesprek is van dagen. Een gesprek niet over Corona, niet over hoe het gaat... maar over pruimen en meloenen.

Erg hé ?

De rest van de dag zit ik hier weer. In de namiddag is het te warm om te wandelen, en op TV zijn het weer heruitzendingen van heruitzendingen van heruitzendingen... In sommige gevallen moet ik daar nog enkele keren dat woord herhalen... Ik ken de dialogen bijna van buiten.

Ik weet exact wat er gaat gebeuren en wanneer ik moet schrikken, moet lachen, moet huiveren.

De parkiet in de kooi, hier voor me zit ook al te slapen, en wellicht ook de kanarie, want ik hoor geen gefluit.

Eigenlijk zitten we alle drie in een kooi.

Naar elkaar te kijken, en ons af te vragen wie nu de toeschouwer is.

Corona.

Ik denk dat ik misschien een van die oude stoelen van op zolder naar beneden moet halen, en voor de deur, op de oprit moet plaatsen. Met een bordje "Heb jij ook nood aan een babbel? Druk dan op de bel aub, en zet je op de stoel"... Dan kom ik ook naar buiten, met ook een stoel, zet die op zo'n drie, vier meter van je vandaan, wijs je er op dat we op privéterrein zitten (voortuin) en dat hij dus dus die totevodde af mag doen... Vrij ademen en eens gezellig babbelen. Over om het even wat, ieder onderwerp is het tijdens corona waar om over te keuvelen.

Over al die takken, die hier in een berg naast ons liggen... "Ah, die liggen wat te drogen meneer ( of madame), om dan eens allemaal door de hakselmachine te halen. Het gehakselde hout gooi ik dan in een dikke laag in de tuin, in de hoop dat het onkruid dan wat langer weg blijft... Ja, mijn dochter en kleindochter heeft hier enkele dagen aan mijn tuin gewerkt. Tof dat ze dat willen en kunnen doen voor hun pa/opa.

Oh! Jij hebt geen kinderen ! Maar de tuin gaat nog om zelf te doen... 

Zit je ook alleen ?

...

Ik denk dan aan die "geen kinderen", en durf niet goed over het alleen zijn verder te praten.

Want misschien is hij wel veel alleender dan ik ben.

Misschien leeft hij al langer in die situatie.

Misschien heeft hij geleerd alleen te...

Zou je dat kunnen leren?

Ik denk het niet. Anders zou hij wellicht niet op de uitnodigende stoel zijn gaan zitten

Een mens is een sociaal dier.

En sociaal contact via een scherm is wel contact, maar dan niet echt.

Niet tastbaar.

Erger nog: niet voelbaar !

djudedju

'k ga weer naar de TV, of misschien ga ik nog eens een mandala maken, een oefening in het berusten.

UUmm... Uum Um 

Om mani padme um...

Wierook branden.

wegdromen

snoeien

De tuin was stilaan een oerwoud aan het worden. Ik vroeg al maanden om de klusjesman van Familiehulp, maar daar is één van de twee mannen al maanden ziek... en de tuin bleef maar woekeren.

Nu zijn al twee dagen Veerle, Kim en Hans aan het werken in de tuin. Hans deed het snoeiwerk zoals het nog nooit eerder werd gedaan ! Nu zal het bijhouden wellicht ook een heel stuk makkelijker zijn. Ondertussen zaten de vrouwen te wieden in de voortuin en vandaag in de tuin achteraan. Ik herken mijn tuin niet meer !

Ik heb gebeld naar Familiehulp om mijn aanvraag te verplaatsen naar september/oktober om de laatste snoei voor de winter te doen. Dat zal dan een heel stuk minder werk zijn dan nu.

Ik heb gisteren een klein beetje geholpen, maar na een korte tijd moest ik weer stoppen. Die rug van mij laat echt niet toe om zoiets te doen. Wandelen gaat nochtans veel beter dan zegge en schrijve 5 jaar terug. Of ik ooit in staat ga zijn om weer zelf wat te tuinieren ??? Hoop doet leven.

Ik heb contact genomen met de politie... En vertelde hen dat ik - voor mijn doen - regelmatig sportief wil wandelen zo'n 4 à 5 keer in de week. Nu is sportief wandelen toegelaten zonder mondmasker, maar wat is sportief wandelen???  Ik denk dat als iemand mij ziet stappen hij niet meteen aan sport denkt. Ik kan, door mijn astma, helaas niet snel meer stappen (al haal ik op het platte toch een goeie 4 km/uur... Maar dat is de snelheid van normaal stappen... dus zal een passerende politieagent vermoeden dat ik daar niet zonder masker mag wandelen, want het ziet er niet sportief uit...

De politie vertelde me dat ik, in mijn geval, best een medisch attest op zak zou hebben, die me toelaat zonder masker te stappen, maar raadde me aan om zo'n plastic gezichtsbeschermer te dragen, voor mijn eigen bescherming en die van anderen...

Het medisch attest had ik zonder probleem, maar het was behoorlijk zoeken om zo'n masker te vinden. Ik heb er dan toch eentje kunnen kopen in een webwinkel... Die dingen zijn behoorlijk duur, maar je moet maar denken dat het een investering is in uw en mijn gezondheid...

Vandaag is het veel te warm, maar hopelijk kan ik morgen of zo, weer aan het stappen. Ik heb thuis al eens wat rondgelopen en gezeten met dat masker op, en ik heb daar véél meer adem mee dan met het gewone stoffen masker ! Bovendien adem je ook veel minder terug je eigen adem weer in.

We hebben dus een oplossing. Oef.

Vandaag is het huis grotendeels verduisterd, om de warmte zoveel mogelijk buiten te houden. Een goed geïsoleerd huis heeft het nadeel dat de warmte ook niet snel naar buiten gaat, en in de zomer is het dus zaak de zon tegen te houden.

(Nu heb ik geen zicht op mijn net gesnoeide tuin. Djutoch !)

tweede golf

Wandelen is geen sport.
Fietsen wel.
Joggen wel.
Met wat moeite kan ik die redenering wel volgen.
Maar dat golfen ook een sport is... dat hoort in dit rijtje niet thuis. Of wandelen is ook een sport, want het is niet omdat tussen de korte wandelingetjes ze ook nog eens op een balletje kloppen dat dit plots een sport is... (Ik wil desnoods wel een bal meenemen, een wandelstok heb ik al, en ik kan met mijn wandelstok wel tegen dat balletje kloppen)

Oh ja... Wandelen.
Voor mij is er een groot verschil tussen flaneren en wanden. Als je lekker keuvelend met zijn tweeën of nog enkelen meer, met de handen op de rug, allesbehalve inspanning leverend voortbeweegt, dan ben je niet aan het stappen, zelfs niet aan het wandelen, dan flaneer je, langs etalages of langs groene velden, maar je doet inderdaad geen sport. Het is bewegen, maar met weinig voordeel voor je gestel.

Wandelen is een vorm van lichaamsbeweging. Je doet het omdat het gezond is, en omdat je voelt dat je er deugd van hebt. Dat je lichaam er deugd van heeft.

Je hoeft geen kilometers te verslinden, je hoeft geen rugzak mee te sleuren, je moet het gewoon doen om je lichaam te plezieren, voor de gezondheid.

Ik wandel alleen. Want met mijn gezondheid is mijn tempo niet meer wat het was. Ik stap om mijn gezondheid weer op peil te brengen, op peil te houden.
Je kunt ook wandelen in groep of in een groepje. Al naar gelang met hoevelen je bent, lijkt het me ja dan neen wenselijk jezelf en je medestappers te beschermen met een mondmasker.

Ik vrees dat het mondmasker voor mij betekent dat ik moet stoppen met wandelen. Ik stel vast dat ik in de winkelruimten al last heb van dat ding, dat het mijn ademhaling zeer belast (en ook mijn bril bedampt). Hier in onze regio met zijn pittige heuvels zie ik niet stappen met een masker aan. Dus... niet meer wandelen?

Ik doe meest stukken van de wandelwegen van Wandelknooppunten, die zijn heel mooi, en vind je op kalmere, kleinere wegen en voor een zeer groot gedeelte ook op zuivere voetwegen, en veldweggetjes. Waar de een een stukje in het veld moet uitwijken als er een ander zou passeren... (Ik heb er nog maar héél weinig tegengekomen!)

Wandelen is een zachte sport.
Het is niet de snelheid die het hem doet, het is het bewegen in het ritme dat voor jou haalbaar, doenbaar en deugddoend is.
Thuis kijk ik dan eventjes hoeveel stappen ik heb gezet... Volgens velen moet je - voor de gezondheid - een 10.000 stappen per dag doen. Maar ik las ergens dat aan mijn leeftijd 6.000 stappen al genoeg is om een effect te hebben op de gezondheid.
Hoe dan ook, dit houdt in dat wandelen, stappen, marcheren gezond is !

Met andere woorden, dat feit bewijst dat het een sport is.
Het is gezond, en het is gewoon voor je eigen gezondheid, zonder veel kosten en zonder dat je er geld mee verdient.
Gek, voel je het ook aan dat sport en geld verdienen eigenlijk niet passen?
Ik hou er niet van dat mensen werkloos worden, ook niet als dit door een virus komt.
Dus ben ik niet gelukkig dat we moeilijkheden zien ontstaan in de sector van het wielrennen, en wellicht ook in de sector van het voetbal en wellicht ook nog in een paar andere "sporten"...
Maar ik zet sporten hier bewust tussen haakjes. Dit zijn beroepsmensen, in een beroep waar sommigen absurd hoge inkomens hebben. Inkomens die jij hen geeft. Jij bent de supporter, jij bent degene die betaalt om hen te zien, om te kijken naar hun reclamespotjes, en hun grilletjes.

Oh ja... dat is wel sport...
djudedju
Ik kan niet volgen.
Het gaat mijn begrip te boven.

Leve het mondmasker, leve de logica.
... ook al lijken beide niet helemaal samen te lopen...

ademen

Ik ben nu al een tijdje bezig met regelmatig wandelen, en bij mijn gewone dagelijkse turnoefeningen heb ik nog een paar bijkomende oefeningen gevoegd.
Ik ben niet echt aan het vermageren - toch niet volgens mijn weegschaal- maar er is al heel wat vet verdwenen, en vermits het gewicht quasi gelijk blijft, moet dat vet veranderd zijn in spiermassa (stel je nu aub geen bodybuilder voor !!!)... Ik zie er niet alleen wat beter uit, ik zie er ook gezonder uit, en ik voel me ook gezonder.

Nu ja, dat ik geen spieren meer had, dat is niet moeilijk om te begrijpen... Zo'n dikke 10 maanden heb ik alleen in de auto naar de kliniek gereden, in de kliniek bij Anny gezeten en weer met de auto naar huis gegaan... Lange moeilijke dagen die je niet alleen geestelijk vermoorden, maar dus ook je lijf aantasten. Wie ooit een been of arm brak, weet hoeveel spiermassa je verliest in enkele weken...

Bovendien werd bewegen me ook nog eens lastig gemaakt door ouderdomsastma...

Ik voelde me oud.

De enige beweging die ik had was 's morgens mijn turnoefeningen en voor de rest eens instappen en weer uitstappen van de wagen...

Terug beginnen wandelen was dus niet zo makkelijk !
De eerste dagen een klein toertje, waarvan ik dacht dat het al heel wat was, maar na enkele dagen en het installeren van een programma op mijn smartphone, moest ik wel vaststellen dat het al bij al nog gene vette was...

Dus stilaan de afstand wat opgetrokken, en er wat meer van onze mooie heuvels in voegen...

Dan raadde Bart me aan eens te kijken op het wandelknooppunt... Daar kon ik een wandeltocht uitstippelen die niet overdreven ver was, maar op heel andere paden liep dan ik normaal deed... Het waren veelal aardewegen en kleine voetpaadjes, die ver van het verkeer door onze mooie Vlaamse Ardennen liepen... Bergop en bergaf... soms op keien en soms op aarde, soms op nette beton en soms op kasseien die ze wellicht hebben gerecupereerd van een oude afgekeurde Romeinse heirweg... Lastig, mooi en ... in mijn geval nog meer dan voor de meesten onder u: adembenemend. Letterlijk.

Ik stopte niet, hoezeer ik ook om adem snakte...
Mijn pols steeg van zijn gewone 52 naar 114 slagen per minuut...
en ik maar blazen en hijgen...

Maar nu gaat dat al véél beter !

Waarom heeft geen enkele dokter ooit gezegd dat je die vorm van astma (minstens gedeeltelijk) kunt terug naar normaal brengen. Daar ben ik nog niet, maar ik stel vast dat ik gewoon veel meer adem heb en veel makkelijker die inspanningen verteer !

De stijfheid tijdens en vlak na het wandelen verbetert ook.
Kortom: ik kan het je aanraden !
Doe iedere dag bij het opstaan een reeks turnoefeningen, waarbij je vooral aandacht hebt aan je zwakke plekken, en ga regelmatig wandelen.
Het hoeft echt geen sportoefening te zijn, eens goed stappen, en zo mogelijk doe er wat heuveltjes bij, zodat je je eigen ademhaling weer uitrekt naar zijn oude toestand, de toesatnd van vroeger... of toch een beetje in die richting.

Ik heb vandaag weer een kleine wandeling gedaan, op bijna vlakke wegen... een 6300 stappen omtrent. Ik voel me goed.
Nu ga ik mijn middageten bereiden, want ik moet vandaag mijn plan trekken.

Een goede NATIONALE FEESTDAG aan u en de uwen !