Ik ben bang

Bang dat de liefde verdwijnt, ondergesneeuwd door haat.
Bang dat we vergeten mens te zijn, en alleen het dier in ons loslaten.

In wellicht iedere religie staat geschreven dat je niet mag doden, dat je je naaste moet beminnen. Ook atheïsten en agnosten zeggen dit, kortom, iedereen zegt het... Maar het blijft bij zeggen.

Het is niet zo eenvoudig om de bron van het huidige kwaad aan te duiden... Herinner je nog de film over Laurens van Arabië ?  Daar ligt eigenlijk het begin van wat er nu gebeurt. Daar had men min of meer beloofd aan de Arabieren dat ze een Arabische staat zouden krijgen, als ze hielpen in de oorlog tegen de Turken (Het was de eerste wereldoorlog, en de Turken deden mee met de Duitse Keizer...).
Toen de Arabieren Damascus veroverden voor de Britten en Fransen, braken die hun vage beloftes en verdeelden de buit onder hen.
Daar bleef het niet bij... Men schonk een staat aan de Joden, men leverde wapens, er kwam nog een wereldoorlog... en tot op heden is het Midden Oosten nog steeds een broeinest van oorlog, opstanden, tumult...

Ik zou ook kunnen schrijven over de belangen in aardolie en zo meer, over het Suezkanaal en ga zo maar nog een eindje door... Maar eigenlijk moeten wij bekennen dat de oorzaak in de eerste plaats te zoeken is in het Westen.

Uiteraard kunnen wij daar niets aan doen, wij met onze generatie, maar een groot stuk van onze welvaart komt uit min of meer "gestolen" goederen...  Ook al hebben wij geen persoonlijke schuld, we genieten toch van de vruchten van het kwaad.  De bemoeizucht van vooral de USA, heeft het al zo wankele evenwicht nog verder verstoord. Als je kijkt naar foto's van die landen toen ze nog "zuchtten" onder een dictatuur, ten opzichte van foto's van nu, dan zou je meteen opteren voor de dictatuur. Waren ze nog niet rijp voor democratie op zijn Westers ? Of kwam het door het feit dat er na de dictatuur een politiek vacuüm was ? Wellicht een beetje van beide. Feit is dat vanuit het Westen er sterke steun was om de bestaande dictatuur te breken, zelfs als dit een oorlog kostte (Saddam Hoessein).

Van Saddam Hoessein gesproken, als je de geschiedenis uitpluist, dan werd hij jaren lang aan ons voorgespiegeld als het voorbeeld van hoe het moest, en werden we aangemaand om te kijken naar al die prachtige verwezenlijkingen die er kwamen onder zijn bewind. Toen kwam er een politieke breuk met het Westen, en plots was er niets meer goed... Ook daar moet je eens foto's van vroeger en nu naast elkaar zetten...

Kortom, ik heb wel begrip voor de woede van deze mensen.
Ik heb geen begrip voor hun manier van oorlog-voeren, ik heb geen begrip voor het zoveelste misbruik van religie, ik heb geen begrip voor het doden van onschuldige burgers.

Ik heb eigenlijk geen begrip voor oorlog sowieso... We staren verstomd naar de holocaust, als een ultiem voorbeeld van de menselijke waanzin, maar ik sta even versteend bij het bekijken van het bombardement van Dresden. Oorlog IS waanzin. Altijd.

Wat we hier en nu beleven is een stap verder dan wat we gewoonlijk onder oorlog verstaan. We zien oorlog nog steeds als een gewapend conflict, waarbij soldaten op elkaar schieten, in een soort verschrikkelijk wreed drama.

Hier zien we geen soldaten optreden, we zien burgers die burgers doden.
Dit betekent dat zij die slachtoffer worden weerloos en onschuldig zijn aan het conflict.
Hoezeer ik ook begrip heb voor de historische achtergrond van het conflict, ik kan de manier van "vechten" helemaal niet op prijs stellen.

Ik weet van iemand die in de Metro Maalbeek is geweest. Die man had in zijn verleden gediend als soldaat in conflictzones, had de oorlog van dichtbij meegemaakt, maar wat hij nu zag, dat was geen oorlog meer... Het doet denken aan een bombardement op burgerdoelen. Het treft onschuldigen.

Het doel is duidelijk: de maatschappij ontwrichten.
Onze reactie kan dus niet anders zijn, dan weigeren daar op in te gaan.
Wij mogen ons niet laten verleiden tot racisme, tot haat voor de Islam, tot het haten van de vluchtelingen... Integendeel, wij moeten allen samen, schouder aan schouder tonen dat wij, ondanks deze wrede druk, niet te breken zijn.

Weet je, hier past, meer dan ooit: Eendracht maakt Macht !

10 jaar

Het is niet niets... 10 jaar bloggen.
Maar ik heb het gevoel dat ik nu "tenden" mijn bobijntje zit. Ik moet op zijn minst de batterijen weer eens opladen. Ik weet wel, het is een soortement verslaving, maar soms heb ik het gevoel dat het iets is  van moeten, en dat houdt meteen ook in dat het niet meer zo plezant is.

Vandaar mijn beslissing dat dit voorlopig mijn laatste dagelijkse blog is... Ik zeg wel dagelijkse blog, want ik zal wel nog eens, nu en dan, in de pen kruipen om je deelachtig te maken aan mijn leven, denken en doen.

Het is dus niet echt een afscheid, het is het begin van een blog zoals de meeste andere blogs zijn: een onregelmatig verschijnend berichtje.

Ik droom er ook van om eens wat anders te doen, iets wat ik hier nu en dan al wel eens uitprobeerde: ik wil wat verhalen brengen, zuivere fantasie, gewoon leuk om lezen (en om schrijven !)... Soms met een diepere inhoud, soms gewoon leuk of triest, spannend, realistisch of pure fictie... Men heeft me al menig keer gevraagd "Zou jij eens geen boek schrijven?"... Nee, ik zie dat niet echt zitten. Daartoe moet je een verhaal hebben met een heel groot aantal complexe randjes aan, moet je verschrikkelijk consequent zijn en blijven gedurende het ganse verhaal, en moet je vooral een groot uithoudingsvermogen hebben. Ik zie dat eerlijk gezegd niet zitten. Dat uithoudingsvermogen en dat consequente zijn er al te veel aan. Plus het feit dat je dan ook nog eens het verhaal met al die uitsprongetjes moet behouden en doortrekken...Ik zie mezelf zo al verdwalen in de randfiguren, en verhalen vertellen in het verhaal.

Nee dus, maar korte verhalen, ja, dat zie ik wel zitten.
Als de inspiratie er is, dan krijg je vast en zeker wel een en ander te lezen dat niet echt thuishoort in de blogsfeer... Maar daar maal je wellicht ook niet om, want deze blog is ook nooit consequent geweest en wellicht heb je je menig keer afgevraagd wat die titel deed op dat artikel (ik ook !)... Dat komt omdat ik in het bloggen heel spontaan ben, en door een detail in het verhaal plots in een ander verhaal terecht kom. Het leest wel vlot, maar het zou zeker niet kunnen dienen als Paper ofte proefschrift.

Misschien is er dus morgen geen blog...
of wel...
Maar ik laat me niet langer meer dwingen door de kalender, alleen nog door de lust om te schrijven.
We zien het wel.

 Wie niet op facebook of twitter of zoiets zit, zal dus nu en dan eens moeten komen loeren, of je moet je abonneren (dat kan, kijk maar eens in de zijbalk). Van mijn kant zal ik niet of nog hoogst zelden kijken hoeveel lezers me vandaag weer lazen...

tot de volgende ? (wie weet wanneer...) Ik neem (een beetje) afscheid, met een bloemetje...

Toon

Lessen

of Lessines om het te noemen zoals het nu noemt.
Gisteren zijn we naar Lessines geweest, naar de overdekte rommelmarkt in Ollignies (deelgemeente van Lessines).

( tussen haakjes: Heb je het hospitaal Notre Dame de la Rose al eens bezocht in Lessines ??? Nee? Moet je zeker eens doen !)

Het is een wekelijkse markt, en we zijn naar de eerste opening geweest ergens in het najaar, nadien zijn we er nog eens geweest in november, samen met Luc, en gisteren dus nog eens. De start leek eerder moeizaam, maar nu staan de hallen tjokvol, en evolueert het naar een gezellige markt, waar veel dagjesmensen een uitstap maken.

Bij de marktkramers ook heel wat Vlamingen. Eentje zei me: " Wij mogen hier komen, en worden goed ontvangen, maar mocht een Waalse marktkramer naar Vlaanderen komen, dan zouden ze  daar van hun oren maken !" Ik vrees dat hij gelijk heeft ! Vlamingen zijn tegenwoordig een nogal onverdraagzaam ras, en dat ligt niet in het minst aan de politici, die ons voortdurend opmaken tegen Wallonië en de Walen...

Het is er niet alleen een rommelmarkt, we kochten er fruitsap en fruit, en ook een soort worsten. Maar het merendeel is toch rommel en... mooie antiek. Want er staan ook een paar standen met echt mooie (maar dure) dingen. Kortom een heerlijke mengeling waar je heerlijk kunt in wandelen. Daar zijn er niet zoveel bekenden, dus babbel ik daar minder, maar ik amuseer me toch, en helemaal monddood maken ze me niet. Is mijn Frans niet impeccable, ik trek mijn plan (je me débrouille)... en een Waal zal niet lachen met je fouten, misschien, als hij je wat kent, je verbeteren, om je te helpen.

Ik vond er een prachtige wandelstok. Aan het handvat te zien zou ik denken dat het Afrikaans is, maar aan het uitgesneden onderwerp??? Er zit net onder het handvat een prachtig uitgesneden arend, met halfopen vleugels , bezig zijn buit te verscheuren. Die arend is groter dan mijn vuist (en ik heb geen kleine handen!). Het is een prachtige stok, waarvan ik nog nooit een gelijkende zag. Wel was het hout heel mager en bleek, blijkbaar heeft de stok jaren en jaren ergens gestaan, zonder dat er iemand er zich ook maar iets van aantrok. Ik heb gisteren namiddag de stok duchtig ingewreven met meubelvernieuwer, en nu komt de pracht van het snijwerk nog beter uit.

Alleen... Ik krijg hem niet in mijn wandelstokken-bak... De knop is zo dik, dat ik nergens zoveel plaats vind tussen de andere stokken. Dus prijkt de arend nu boven aal andere stokken uit. Niet erg, hij is zo mooi dat het best gezien mag worden !

Mijn neus blijft me ergeren... Ik zit met een verstopte neus, wat ik ook doe. Vannacht heb ik voor de eerste keer in heel wat nachten behoorlijk geslapen. Ik ben maar één keer wakker geweest. Dat is een succes. Gisteren was ik zo moe dat in na De Kotmadam naar mijn bed ben gegaan. Ik was versleten na al die nachten wakker liggen.

Buiten schijnt de zon, en zoals je wel eens meer ziet op een zonnige winterdag, is het een gouden licht, en lijkt alles overgoten met wat geel. Mooi.

Toch zit er hierboven een donkere wolk, met dreiging van regen. 't Mag wel eens wat stoppen, we hebben de laatste tijd echt al regen genoeg gekregen...

Tot de volgende ?

snotterdesnot

dju ! Mijn neus blijft verstopt, en ik blijf maar snotteren aan een hopeloos verstopte neus.

Buiten is het zonnig, maar het ziet er maar frisjes uit.

Gisteren zijn we heel druk bezig geweest ! We deden onze wekelijkse boodschappen, eerst naar de Colruyt, en dan naar de Aldi... Nadien reden we naar Zwalm, want, volgens onze kuisvrouw, vond je daar nog een fotograaf. Onze fotograaf die vroeger instond voor het nemen van onze pasfoto's is er niet meer, dus moesten we op zoek naar een andere.
Fotografen zijn blijkbaar een uitstervend ras, want die in Zwalm bleek ook verdwenen...
Nu ja, we moesten ook nog naar Deinze, en vanuit Zwalm rij je dan door Gavere, misschien dat er daar??? Noppes, niets van fotograaf gezien op onze weg.

In Deinze gingen we naar een bloemenzaak waar ze ook ... vissen verkochten (Eurotuin of zoiets), want onze Bart had gezegd dat ze daar acanthodoras verkochten.

Ik heb reeds de gestreepte vorm zitten, maar daar hadden ze de gestippelde vorm. En ja hoor, nu zitten er twee gestippelde acanthodoras in mijn aquarium bij. Nee, je moet niet hals over kop naar hier komen om die speciale vissen te zien ! Want deze vissen zijn voornamelijk nachtdieren, en dus zie je ze zelden. Alleen als ze echt honger hebben, komen ze ook eens te voorschijn bij de dagelijkse voedering van de vissen, maar vaak gebeurt dat niet...

Het zijn bizarre vissen, als je ze uit het water haalt, dan knorren ze als een varken ! Bovendien hebben ze op de borstvinnen stekels staan, waarmee ze zich vastzetten, en dan zul je eerder de vinnen breken dan de vis losmaken ! Deze stekels zijn bovendien ook nog eens giftig, soms kun je zien dat er een soort "melk" uitkomt. Als je zo'n stekel in je vel krijgt, dan is de kans groot dat de wonde ontsteekt !

Waarom hou je zo'n vissen dan ?

Er zijn geen betere opruimers ! Zelfs behoorlijk grote dode vissen worden door hen opgepeuzeld. Maar ook plantaardig afval, resten van eten en dergelijke, verdwijnen in de magen van deze dieren. Ze leven héél lang, en zijn zo wat onverwoestbaar.

Enige tijd geleden zag ik een van mijn gestreepte acanthodoras in een holte in een steen zitten. Niets om je ongerust over te maken, dat is wellicht een schuilplaats voor dat beestje. Maar deze bleef weken in datzelfde gat zitten, en ik kon me niet ontdoen van de indruk dat dit dikke vette beest in die tijd wel heel erg mager was geworden. Zou het dood zijn? Of vastzitten. Het zat dus vast. Wellicht had het zich of te diep in de steen gezet, waardoor het niet meer terug kon, of ze had door een of andere schrik, haar borstvinnen opengezet, en zat daarmee rotsvast.

Ik heb enkele stenen verlegd in het aquarium, nam de staart vast, en ja, het beest leefde nog ! Ik heb echt moeten trekken en sleuren om het uit dat gat te krijgen, en eindelijk lukte het ! Een heel mager beest kwam er uit, met een volkomen geruïneerde borstvin... Je moet het beest nu eens zien ! Het is weer mortelvet, en de borstvin is volledig weer in orde ! Deze beesten zijn werkelijk ijzersterk !!!

Eén ding is er jammer aan de gestippelde acanthodoras... Als ze ouder wordt, gaan de stippen weg, en heb je een pikzwarte vis over. De vissen worden behoorlijk groot, zo'n 17 cm ongeveer. Dus niet voor een klein aquarium.

Onlangs stak ik nog enkele nieuwe schijfzalmen in de bak. Deze waren ongeveer een euro groot, mu zijn ze al zo'n zeven centimeter groot, in een dikke maand ! Je moet deze dieren in groep kopen, het zijn schoolvissen. Nadeel van het houden van schijfzalmen is dat je geen planten kunt houden, ze vreten alles op. Maar het zijn mooie imposante grote vissen !

tot de volgende ?

grijs

De zon is al weer piepedada !
De lucht is grijs en grauw. Nee, je ziet niet echt wolken, het is gewoon in unicolor grijs geverfd.

En kijk, meteen ziet het leven er een heel stuk minder riant uit. Zon heeft iets en geeft wat.

De bloeiende camelia lijkt plots veel minder kleur te hebben, en waar het gisteren als helle flitsen van kleur waren, zijn het nu, gewoon, bloemen, die er wat triestig bijstaan, als  stonden ze een grafwake te houden op het kerkhof.

ZON !!! Waar zit je ?

Gisteren heb ik wel 5 keer moeten bellen naar het hospitaal om een afspraak te krijgen en om die zo vlug mogelijk te krijgen... Het lijkt wel of heel Oudenaarde heeft een afspraak. Maar uitleg dat ik al zo lang met sinusitis zat, ondanks behandeling, deed hen alsnog een gaatje zoeken... Volgende week mag ik bij de specialist. (Ik heb niet verteld dat ik geen pijn heb...)

Eén voordeel heeft die ontstoken sinus... Ik lijk de laatste dagen te vermageren, ik heb weinig eetlust, en ik slaap niet (Zou door één van de huidige medicamenten komen)... dus kan ik hele nachten lezen, en heb ik een wettig excuus om het licht aan te doen aan mijn kant van het bed... Mocht je het niet weten, ik heb hier in huis dus ook iets wat van mij is, één kant van het bed. (Nee, dat is niet waar, het is hier niet van "ik heb", nee, wij hebben hier alles samen, hutje bij mudje bijeen gespaard. Het is van ONS )

Anny is niet uit gaan werken. We hebben samen geopteerd voor de opvoeding van de kinderen en het gezin. Dat is een bewuste keuze geweest, en ook al hadden we daardoor minder middelen, we hebben nooit iets tekort gehad, en onze kinderen hebben een droom van een jeugd gehad. Wellicht zou die keuze er nu niet meer zijn... Wij waren wellicht al bij de laatsten die konden kiezen voor die luxe. Nu is alles zo duur geworden en is de noodzaak om allerlei dingen te hebben steeds groter geworden, en moeten beide ouders gaan werken. Het is zelfs al erger geworden... Ik hoor dat, als jonge mensen opteren voor een eigen woning, het bijna niet meer mogelijk is, zonder inbreng van de ouders. Dit betekent dat de ouders moeten kiezen voor een klein gezin, anders kunnen ze hun kinderen niet de toekomst bieden die ze hen toe bedachten...

In onze tijd was het al niet evident de keuze te maken die wij hebben gemaakt, maar het lukte nog. Nu lukt dit in het modale gezin niet meer, die keuze is er niet meer.

Daar spelen heel wat factoren een rol: alles is duurder geworden, maar men leeft ook anders. Wij hebben nooit een reis gemaakt met de kinderen, buiten één keer naar Spanje, in een ons gratis ter beschikking gesteld appartementje... Voor de rest bleef het bij een of enkele daguitstappen. Een tv bleef staan tot hij werkelijk niet meer te herstellen was. En de woning was een sociale woning, in de tijd dat die prijzen werkelijk nog sociaal waren.

Wij hebben geen twee garages (we hebben nog steeds maar een auto, die heel lang moet meegaan), we hebben een verbouwing gedaan, maar we hebben dat zelf gedaan, met hulp van nonkel Julien en een paar vrienden die een handje toe hebben gestoken.

Nog steeds kijken wij naar prijsbewust kopen, het zit er onder tussen in gebakken. We doen ons niet tekort, maar we doen ook niet gek. En een huis schenken aan de kinderen??? Dat zit er niet in, dat hebben we niet.

Dat ik de laatste jaren ook nog ziek werd, verbeterde de situatie niet. Maar we hebben niets tekort, en we leven het leven wat we willen en waar we bewust voor gekozen hebben. Misschien is het net dat wat ons zo gelukkig maakt?

Dinsdag op de Crea vertelde ik dat we -Als 't God belieft - we volgend jaar 50 jaar gehuwd zijn... En ik zei er bij "... en nog nooit ruzie gemaakt!".
Tot onze verbijstering leek dit haast onmogelijk volgens al de anderen.
Toch is het zo.
We hebben nog nooit ruzie gemaakt.
Waarom zouden we.

tot de volgende ?

't Regent niet !!!

Een mens zou er op de lange duur aan gewoon worden dat het altijd maar regent, en regt, en regent...En dan plots vandaag zowaar de zon aan de einder !
Ik weet niet hoe lang het gaat duren, maar zo lang het duurt gaan we er van genieten !
Een lichtblauw in de hemel, met gouden wolkenvegen, en de zon die de einder héél licht maakt. Meteen is heel de wereld weer veel mooier.

Straks ga ik naar het hospitaal bellen, om een afspraak te maken op de dienst neus-keel-oor, want mijn sinusitis wil maar niet weg. De huisdokter vermoed dat het een vaste klomp is geworden, wat we in de volksmond versteend zouden noemen... Allemaal de schuld van dat scheve neustussenschot. (Wie heeft dat woord uit gevonden ? scheef neustussenschot, best dat ik niet slis !)

Ondertussen kreeg ik nog wat middeltjes, in de hoop die klomp ondertussen op te lossen. Hoop (?) doet leven.

Ondertussen ruikt heel de wereld naar die neusdruppels die men voorschreef. "Goed schudden, dan één keer spuiten, dan weer schudden en nog eens spuiten, en dan hetzelfde in het andere neusgat!" Voor ik de apotheek verliet hoorde ik haar nog eens "Goed schudden voor iedere keer dat je spuit ! Niet vergeten !" Nee, madam, ik zal het niet vergeten. Hoe zou ik ?

("Mijn" apotheker is in verlof, en dus moest ik naar een andere apotheek, en die dame wil blijkbaar wel héél zeker zijn dat haar cliënten de opdrachten goed hebben begrepen...)

Ach, het zal allemaal wel weer in orde komen, maar ondertussen blijf ik vrolijk snotterend door de wereld lopen, of als mijn neus volledig dicht zit, happend naar lucht als een vis in het water. Ik heb een hekel aan door mijn mond ademen ! Zelfs toen ik ging lopen, ademde ik door de neus in, en door de mond uit. Meer zelfs, ik ademden twee keer in door de neus en één keer uit door de mond. Om zoveel mogelijk zuurstof binnen te krijgen. Toen had ik geen sinusitis... Kon ook niet, mijn adem ging als een sneltrein door mijn neusholten heen. Het is die gedwongen inactiviteit die me nu die verstopte sinussen lapt ! We ademen te weinig heel diep en heel bewust ! Eigenlijk zouden we dagelijks naast de turnoefeningen ook dagelijkse ademhalingsoefeningen moeten doen, maar nee, we bewegen door onze ziekte amper, en dus ademen we ook amper...

Rust roest dus niet alleen, het doet ook dichtslibben !

Als ik tegen iemand zeg: Ik heb sinusitis, dan is het steevast van "Oei ! En veel pijn zeker ?" ... Nee dus, dat alarmsignaal krijg ik dus niet, en dat is wellicht ook mede een van de oorzaken dat de ontsteking zich goed kon settelen vooraleer ik reageerde op de verstopte neus. Ben je nog altijd jaloers op dat gebrek aan pijn ?

De zon schijnt nog steeds, en er is geen vogeltje meer te zien op de voedertafel. Ze hebben plots weer, in het licht van de zon, ontdekt dat er toch gewoon eten te vinden is ook, dat er lente in de lucht hangt, en dat er materiaal te over is om eventueel een nest te bouwen. De mussenmannetjes jagen fel op de vrouwtjes en maken ondertussen onderling ruzie, de mezen hangen aan de nestkastjes om te zien of hun appartement nog steeds vrij is...

De camelia's bloeien volop, en aan hun voeten staan de sneeuwklokjes te pronken !

Je zou warempel denken dat het lente is !
(Van mij mag het !)

tot de volgende ?

3431

Ik ben bijna 10 jaar, bijna dagelijks aan het bloggen... Alleen een uitstap, een ziekte kon me ervan weerhouden om dagelijks achter het scherm te kruipen en een blogje te plegen... Dit is nummer 3.431...  Ik moet zeggen dat ik het gevoel heb dat mijn bobijntje, mijn blogbobijntje, tegenwoordig maar stroef meer draait...
Dat komt wellicht omdat ik niet meer alleen blogjes pleeg, maar ook nog schrijver ben van een column in Houvast, het blad van de medewerkers van Ziekenzorg Midden-Vlaanderen, en men me occasioneel ook nog wel eens vraagt om een tekstje te produceren voor een en ander.
Te veel is trop, en trop is te veel...

Ik hou het nog even vol, tot de tien jaar volledig zijn, en dan ga ik een versnelling lager gaan bloggen. Ik ga niet meer degelijks plichtmatig een stukje produceren, maar alleen als ik werkelijk lust heb, werkelijk nood heb aan het ventileren van mijn zielenroerselen...

Als, geachte en beminde lezer, nood hebt aan een stukje om je zinnen te verzetten, dan kun je putten uit meer dan drieduizend stukjes, lang en kort, leuk en bitter, hilarisch en sjagrijnig, je zoekt er maar eentje uit, heel bewust of op 't goed valle uit, je komt altijd wel ergens op terecht. En ik weet zeker dat je of een heel deel nooit hebt gelezen, of je met graagte een of ander stukje terug leest. Je kunt je ook bezig houden met het kijken naar mijn evolutie door de tijd heen... Bijvoorbeeld, hoe ik door het liederlijke gedrag van politici steeds meer Belg ben geworden en steeds minder Vlaming.
Je kunt er zien dat ik steeds meer alle politici, van welke partij ook, in het verdomhoekje schop, omdat ik zie hoe ze steeds meer de democratie verkrachten en er een nieuw soort dictatuur van maken met talloze idiote en bedillerige wetten en wetjes, en eigenlijk alleen voor zichzelf en hun job zorgen en vooral voor hun eigen portemonnee... Hoe ze niet vooruit denken, maar lappen leggen (Geen wonder dat onze wegen er ook al uit zien als grote lappendekens !)

Je zult ook zien dat met het ouder worden, het verleden een steeds groter stuk van mijn leven is. Dat is ook werkelijk zo, hoe ouder je wordt, hoe verder je immers achterom kunt kijken.

Je zult ook zien hoe ik steeds rationeler wordt inzake religie, en hoe het rationele en religie eigenlijk niet echt kunnen samengaan.

Je zult ook zien hoe een mens eigenlijk voortdurend worstelt met zichzelf. Als ik een mens moet vergelijken met een plant, dan denk ik haast nooit aan een boom, veel meer aan een woekerplant die zich doorheen en over alles heen wroet naar het licht, en vaststelt dat het licht tegen dan op een andere plaats lijkt te zitten. Dat maakt ons tot kromme, onnutte stukken hout, hooguit geschikt voor een decoratieve wandelstok.

Je zult ook gelezen hebben over mijn wandelstokken en over de Afrikaanse kunst en over Ganesha en dergelijke meer, en misschien herinner je je nog het Chinese keizerspaar dat hier terecht kwam...

Je hoorde ook over mijn boeken, en soms las je stukjes lieteratureluurderij, stukjes science fiction, stukjes verhalen...

En soms vraag ik me af wie het meest pret beleeft aan mijn blogjes... U, lezer, of ik zelf, die mijn geest los laat en laat krinkelen over het papier als een worm zoekend naar het vochtige en voedende gras.

"Ik ben wie ik ben" lijkt mij alleen juist, als je over een momentopname spreekt, want ik ben niet dezelfde van gisteren, en ik ben niet dezelfde van morgen. Maar toch, ergens ben ik mezelf, ben ik een individueel individu, ik mag dan een netel zijn tussen al die andere netels, maar dan ben ik die netel die iets anders is, door een kleine afwijking in de bladeren of de kleur... Maar ik prik zals de anderen, en ik ben lekker in de soep.

Tot de volgende ?

(Mocht er iemand iets weten over deze beelden, wilt u dan uw wijsheid met mij delen??? Dank !)