pijn

Ik had al een tijdje bijna geen pijn meer in mijn voet, en mijn rug was redelijk... Maar gisteren heb ik gewerkt aan mijn aquarium, en daarvoor moet ik heel wat keren op een stoel gaan staan, en dat was er blijkbaar te veel aan. Toen de aquarium weer net was, en de filters weer aan het werk, verrekte ik van de pijn.
De rug dat ging nog, maar die snotverdomse voet !

Enfin, neem me niet kwalijk dat ik jullie lastig val met mijn zorgen, maar soms moet een mens het kwijt. Dat doet deugd.

Straks moet ik naar een vergadering van Ziekenzorg, en zal ik daar wellicht weer meer last krijgen, want zitten op een stoel is blijkbaar niet naar de zin van mijn voet.

Luister jij ook telkens met verbazing naar de medische rapporten van onze voetballers ? Nu heeft er weer eentje zijn poot omgeslagen, loopt over mijn tv-scherm op krukken, en zal binnen 10 dagen weer kunnen voetballen. Sta jij dan ook vol verbazing te luisteren?
Ik heb ook ooit wel eens mijn poot verstuikt, en dan had ik daar meer dan een maand last van, en bij het lopen bleef het ding nog maaaaanden gevoelig. Hij gaat er binnen 10 dagen weer mee voetballen?????

Of de verstuiking is veel minder dan wat wij een verstuiking noemen, of ze doen medische wonderen voor die mannekes, die ze voor ons niet verrichten.

En ik noem dit als voorbeeld, want we zien dat heel het jaar door gebeuren, in de winter bij de voetballers en veldrijders, en in de zomer bij de renners.

Ik ken mensen die hun sleutelbeen hadden gebroken, en daar een hele tijd verdomd veel last van hadden... Een renner zit na twee dagen al weer op de rollen te trainen, en na minder dan twee weken is hij weer aan het koersen. Waarom doen die dokters dat niet voor ons?

Ik vermoed dat er ergens in ons landje een geheim genootschap bestaat, die in staat is om hun beschermelingskes te genezen met een teken van hun hand. Echte wonderdoktoors !

Binnen een paar dagen moet ik Anny weer eens naar het UZ voeren, naar de pijnkliniek. Dat is daar een fantastische dokter, maar ik heb hem nog geen dergelijke mirakels zien doen. Ik denk dat hij werkt met de verkeerde soort van zieken ! Met echte zieken lukt het wellicht niet ze in tien dagen weer te doen voetballen... Want geef toe, als jij een voetballer over het scherm ziet rollen, brullend van de pijn, en wijzend naar de dader van de aanslag, geloof jij nog dat hij echte pijn heeft? Pijn zoals u en ik wel eens hebben, echte pijn waar je dagenlang mee zit te worstelen , Vergeet het ! Zodra de scheidsrechter zijn "belager" een gele of rode kaart heeft gegeven, staat de gekwetste op en gaat weer lustig verder sjotten... Van mij zou zo'n oen een rode kaart krijgen om het verloop van het spel verstoord te hebben.

Ik las ooit een leuk artikeltje over het feit dat voetballers niet alleen trainen om te voetballen, maar ook om zich te laten vallen en te huilen van de zogezegde pijn... tegenwoordig denk ik dat dit geen mopje was, maar keiharde werkelijkheid.

Nu ja, ze doen maar... Maar geef toe, denk jij dan ook niet aan de enorme bedragen die deze mannen beuren om toneel te spelen? Natuurlijk heb je soms wel eens echte kwetsuren, en heb je echte beenhouwers op het veld, maar gelukkig is het meer toneel dan werkelijkheid. Maar dan blijf ik met de gedachte aan al dat geld zitten. Als ik niet van sport hou, dan is dat eigenlijk de grote reden. Ik vind het niet logisch dat die mensen zoveel geld verdienen met wat sport zou moeten zijn. Als sport zie ik alleen wat onbetaald is, beoefend wordt omwille van de gezondheid en de pret. Waar je voor betaald wordt, dat is voor mij geen sport meer.

Waar ik nog minder van begrijp, is van de supporters... Vol verbazing zie ik op twitter en facebook hun reacties... Gek genoeg heb ik nog geen een supporter ontdekt die vol lof spreekt over "zijn" ploeg, of over hun spel, maar zie ik alleen boze uithalen naar de tegenstander, naar de scheidsrechter.. Ik ga het nooit begrijpen...
djudedju

tot de volgende ?

file

Ik zou kunnen schrijven over de staking bij de spoorwegen, maar daar wordt al meer dan genoeg over gepalaverd... Wie daar de echte achtergrond wil van weten, kan dat her en der vinden, liefst ver weg van de verklaringen der regeringspartijen...

Ik wil het integendeel hebben over de files...
Vandaag zal de file wellicht - door de spoorwegstaking - weer iets langer zijn dan anders, maar eigenlijk is de file een dagelijks probleem, een probleem die om meer dan één reden dringend zou aangepakt moeten worden.

Eigenlijk hebben we allemaal schuld aan de file...
Als ik begin bij mezelf, ik ben op de boerenbuiten gaan wonen, omwille van de rust en de kalmte, het mooie landschap, maar dan moet ik daarbij nemen dat alle winkels ver weg zijn, dat het werk ver weg is, en dat ik voor duizend en nog wat dingen de auto nodig heb. De laatste tijd is daar mijn mindere mobiliteit bij gekomen, en dus ook voor kortere afstanden nemen we noodgedwongen de auto.

De steden lopen leeg... Vooral vast te stellen in de grote steden, die onder meer door het verkeer eigenlijk onleefbaar zijn geworden. Dat verkeer komt dan naar de stad om te werken, te winkelen, te feesten, uit te gaan...

De industrie die in heel veel gevallen vervuilend of belastend is, werd dan weer de stad uit gepest, met als gevolg dat de bedrijven ergens samen gezet werden in industrie-zones, ver weg van de bewoning. Wil je er naar toe ? De auto... Als je kijkt bij de annonces met werkaanbieding, dan zie je haast onvermijdelijk dat je moet in het bezit zijn van een auto, of op zijn minst van een rijbewijs.

De grote winkelketens vinden in de steden geen betaalbare panden van een dergelijke oppervlakte meer, dus gaan de grote winkels samenhokken op een winkelcentrum-gebied, waar ze voldoende parking voorzien voor het cliënteel.  Handig, kun je er met de auto naartoe...

Bedrijven lokken dan ook -vooral voor iets hogere functies- een bedrijfswagen aan... Ook als vele verplaatsingen niet echt tot het takenpakket behoren... Voor een handelsreiziger, iemand die veel verplaatsingen moet maken voor het werk, is dit logisch, maar in de meeste gevallen is de bedrijfswagen een bonus, een lokmiddeltje.


Werk is slechts zelden in eigen regio te vinden. In een maatschappij waar én man én vrouw gaan werken, betekent dit dat ze beiden op een ander werk zitten, veelal ver uiteen, met als gevolg dat ze beiden een wagen moeten hebben, om op het werk te geraken.

Waar er grotere kinderen zijn, die ook al werken, zie je dan ook veelal drie, vier auto's aan de deur staan, want ook zij werken op een plaats weg ven hun thuis.

Kortom, we hebben een wereld opgebouwd waar de auto een haast noodzakelijk iets is.

Ik zie dit geheel niet zo snel veranderen... Maar één van de oplossingen om te komen tot minder auto's op de weg, is een degelijk openbaar vervoer. Dat oplossingen mogelijk zijn, kunnen we zien aan het onderwijs. De buslijnen (de lijn of specifiek schoolvervoer) richten zich op de leerlingen en brengen van heel veel opstapplaatsen de kinderen naar de school of scholen. Ze zijn specifiek ingericht op de schoolgaande jeugd, want in de blokperiode en/of het schoolverlof zijn heel wat van die bussen niet meer beschikbaar.
Men zou dit dus ook kunnen van en naar de industrieterreinen, op voorwaarde dat de bedrijven ook wat discipline aan de dag leggen, en hun begin- en einduur van tewerkstelling op elkaar afstellen, wat nu - helaas - niet het geval is. Eerder in tegendeel, want omwille van het feit dat alle arbeidskrachten met de auto komen, spreidt men de aanvang- en einduren om minder last te hebben van...files.

Nu zwaait de regering met rekeningrijden... Wat m.i. alleen zal leiden tot een verschuiving van de hoofdwegen naar de secundaire (niet belaste) wegen, met als gevolg dat de files gaan verschuiven, en de gevaarlijke punten enorm zullen toenemen.

Als men een oplossing wil bieden, dan moet men komen tot een beloning van het delend rijden (nu zijn 90% van de auto's op de baan met alleen de bestuurder !), het stimuleren van het openbaar vervoer (het openbaar vervoer sterk uitbreiden en goedkoper maken), het stimuleren van gezamenlijke begin- en einduren van de bedrijven, en zo voort.
Wie hierboven kijkt naar de opsomming van de oorzaken (en ik ben er wellicht nog vergeten) , weet meteen ook welke oplossingen er mogelijk zijn.

Misschien denk je aan de kostprijs?
Wat denk je van een beter en gezonder leefmilieu? Wat is dat waard ?

tot de volgende ?

liegen moet kunnen

Etienne Vermeersch stelt dat het ontkennen van de holocaust moet kunnen.

Eigenlijk zegt hij gewoon: liegen moet kunnen.
Hoe groot of hoe klein de leugen ook is, en of het nu officieel is of niet.

Ergens verwondert me die houding niet.
Niet van deze persoon, en niet in deze tijd.
We krijgen voortdurend leugens te horen, door de regering(en), door de media (al dan niet in opdracht van de regering(en)), door de mensen rondom ons en wellicht ook leugens die we zelf debiteren...

Sommige leugens lijken niet erg, soms lijken ze zelfs goed, we noemen ze dan leugentjes (verkleinwoord !) om bestwil... ("Wat vind je van mijn kleedje?" " Ho, het is mooi!" )
Maar eigenlijk zijn het ook dan leugens. Zelfs als je de zieke -om hem moed te geven- zegt: " Je ziet er al een stuk beter uit !".

Gewoonlijk bedoelen we het dan ook nog echt goed, ook al liegen we.
Wellicht is die vorm van liegen echter een opening naar grotere leugens. Wanneer is een leugen nog goed bedoeld, en wanneer net niet meer ? Soms is dat niet zo makkelijk te bepalen.

Maar we hebben het hier over De Grote Leugen, de leugen die de geschiedenis vervalst, de leugen die de wereld verandert, de leugen die de werkelijkheid aantast en kan leiden tot erge dingen. Iedereen is het er over eens, dat de holocaust zo erg is, dat we het niet mogen vergeten, dat we ons blijvend de les moeten herinneren, dat het iets is waar we alles op alles moeten zetten om nooit meer over te gaan tot dergelijke wreedheden... En net dat neemt Vermeersch in de mond om de ultieme vrijheid op liegen te claimen.

We leven momenteel in een wereld, waar het heel erg moeilijk is om de waarheid nog te onderscheiden van de leugen. De leugen is een aanvaard systeem van werken, het is een middel om beter te verkopen, zowel in de zin van handel, als van politiek, als van situaties in stand houden of net bewust te vernietigen. We kijken er niet meer van op. We zien hele dagen politici die liegen alsof het gedrukt staat, en zelfs hele bewijsvoeringen brengen gebaseerd op een leugen.

We kunnen gerust stellen dat de liegen gewoon aanvaard is in onze maatschappij, als vorm van samenleving en als vorm van invloed uit oefenen op. We kijken er echt niet meer van op, we ergeren ons zelfs niet eens meer er over. Als we kijken naar wat er momenteel aan de hand is in Amerika in de rush naar het presidentschap, dan kijken we met verbazing hoe men elkaar uitkaffert en om de oren zwaait met zaken die ofwel enorme leugens zijn, of ... Waarmee men de massa heeft belogen.
Van hier uit, met onze maar gedeeltelijke kennis van de toestand ginder ver, is het soms niet eens echt makkelijk om de waarheid te zien, of om de gedeelten waar waarheid in zit te onderscheiden van de gedeelten die gelogen zijn. Want in de kunst van het liegen misbruikt men de waarheid meer dan eens...

De waarheid is veelal een kapstok voor de leugen, zodat de waarheid lijkt te verdwijnen in de leugen, of de leugen in de waarheid. Wat Etienne Vermeersch stelt is echter dat we de vrijheid moeten hebben om voluit, klinkklaar te kunnen liegen. Zonder verhullen, zonder ons te bekommeren om de impact, zonder de moeite te doen om waarheid te verdoezelen. Gewoonweg keihard liegen. Heel luid en heel overtuigend.

Ik herinner me de tijd dat we nog vertrouwen hadden in de gezagdragers, dat we nog vertrouwen hadden in de religieuzen, zozeer zelfs, dat we ze eigenlijk boven alle andere medemensen stelden. Dan ontdekten we steeds meer dat ook zij konden liegen, en ze vielen met een klap van hun piëdestalleke, dieper dan de grond waarop wij zelf liepen. Kortom, we verloren niet alleen ons vertrouwen, we verloren ook het ontzag en de eerbied voor het gezag en voor de positie. Ze daalden niet af tot de hoogte van de gewone medemens, ze zakten nog heel wat dieper. De crisis in de kerk en in de politiek is daar een gevolg van.

Als men nu nog het recht op de grote leugen gaat verdedigen, als de ultieme vrijheid, dan vernietigd men met één klap de maatschappij, de pikorde, wat er nog rest van gezag, wat er nog over is van samen-leven...

Liegen kan geen vrijheid zijn, zeker niet als het gaat over zaken die een morele en moraal-aspect inhouden !

tot de volgende ?

we worden allen nat

(Het regent, het regent, we worden allen nat, wat gaan we nu beginnen ? - tekst uit een liedje uit de tijd van Toen)

Het regent. Alles is donker. Niet dat de zon nog ver onder de horizon zit, maar omdat de wolkenmassa's het licht tegen houden. In de winter zit de zon veel schuiner ten opzichte van ons, en als er dikke bewolking is, dan is door die schuine hoek, het voor de zon haast onmogelijk om werkelijk door de wolken heen te priemen.

En toch zijn de dagen al aan het langer worden ! Koud is het nog steeds niet echt. We hebben nog steeds geen vorstperiode, en zolang men ons geen vorst voorspelt, dek ik mijn vorstgevoelige planten niet af. Ze hebben meer deugd van de natuurlijke omstandigheden dan van die kunstmatige bescherming, tenminste zolang het verantwoord is. Ik zag beelden van het prachtige park in Pairi Daiza, waar ze de planten al lang in een verpakking hebben gehuld, tegen de winterkou. Daar kunnen ze niet anders. Het is niet te doen om in één dag alle planten te gaan afdekken, vooral omdat er daar ook planten bij zijn die wij in onze tuin de naam van bomen zouden geven. Maar ik in mijn tuintje, met een palm en een fatsia Japonica (ik hoop dat ik het juist schrijf), moet echt geen schrik hebben om de bescherming weg te laten tot het echt nodig is...

Anny kwam zonet het rolluik omhoog doen, en ik kijk over een trieste grijze wereld naar de grijze lucht. Alleen de takken van het geboomte zijn nu nog zwarter dan de rest van de wereld. In mijn linde hangen nog steeds enkele lijken van bladeren, die zich niet door de wind hebben laten afvoeren naar de grote compostwereld. In al dat zwart zie ik plots de helwitte bloemen van de camelia schitteren. Veel te vroeg en helemaal buiten de normale bloeiperiode !

Twee zwarte kraaien zweven door het zwarte zwerk.

(Stafrijmen zijn stapstenen waarop men met de stemme steunt)

Mijn rug is al veel beter, en mijn valling is ook bijna weg. Ik word nog weer ne goeie. (Dat had je niet gedacht hé)... Maar Anny heeft nog iedere dag veel pijn. Binnenkort mogen we weer naar het UZ, en hopelijk kan de dokter de pijn weer wat binnen de aanvaardbare normen brengen. Pijn hebben is lastig, maar als de pijn een hele tijd boven het normaal verdraagbare zit, dan is het verdomd lastig. Ik weet wat het is, en heb alle begrip. Pijn kan het leven overheersen !

Als de pijn overheerst, dan is hij altijd aanwezig, wat je ook doet of niet doet. Waar ik altijd zeg dat bezig zijn een pijnstiller is, gaat dit niet op voor pijn die alles overheerst. Die pijn kun je niet "wegdenken".

Toch loont het de moeite het te proberen, te zoeken naar bezigheden die je werkelijk interesseren, die je hele denken in beslag nemen. Want je kunt niet zo maar zeggen dat de pijn allesoverheersend is ! Als je de pijn vrij laat, dan is hij altijd overheersend. Iedereen kent het verschijnsel van de tandpijn die overgaat in de wachtzaal van de tandarts. Dat is net zoiets... Je verrekt van de tndpijn, je hebt de tandarts vervloekt omdat je zolang moest blijven lopen met de pijn, en nu, plots, zo maar, is de pijn weg, net nu er een oplossing is. Dat is een voorbeeld van de kracht van de psyche, de geest op het lichaam. Je bent je er niet van bewust, maar je geest duwt de pijn weg. Dus was die tandpijn niet echt allesoverheersend, ook al kon je hem niet zo maar wegdenken.
Je moet echt zoeken naar een of beter nog enkele hobby's, die je volledige aandacht, inzet, concentratie vergen, en die je echt graag doet. Dan heb je een voortreffelijke pijnstiller in huis !

Jammer genoeg heb je mensen die niet echt een hobby hebben, die er zich ook niet in kunnen verliezen. Dan helpt het niet. Jammer maar waar. Ik vermoed dat het bij velen een niet durven is, of een "ik kan dat toch niet", die hen tegenhoudt. Ik denk dat ik op die manier een echte gelukzak ben, ik heb heel wat hobby's, waar ik me echt in kan verliezen.

En ik denk hier echt niet alleen aan creatief bezig zijn... Ik kan ook heel intens bezig zijn met kruiswoordraadselen of sudoku... om maar eens iets totaal anders te noemen.

Echt waar, het is voor iedereen belangrijk om te leren bezig te zijn, om een hobby te ontwikkelen, en liefst zelfs meer dan één !

tot de volgende ?

beter

Gisteren veel pijn gehad. Heel de dag zware medicatie geslikt, en vanmorgen was het iets beter. Ik heb kunnen  turnen, en dat bracht ook wat soelaas. Ik heb ook weer het bed opgemaakt, kortom ik ben weer bijna in gewone doen. Ik heb nog wel pijn, maar het is binnen het verdraagbare...

Dus ben ik tevreden. Ook mijn valling is (misschien ook door die medicatie ?)  een heel stuk beter. Ik heb vannacht behoorlijk geslapen, en ook dat deed me deugd.

Kortom, ik ben weer min of meer mijn eigen zichzelven... Straks ga ik weer eens proberen verder te tekenen aan het uiltje dat me zoveel pijn heeft gedaan. Ik moet wel, want ik kreeg een heel pak bestellingen van mijn collegae van Crea Verbondelijk... Dus zit ik hier het ene uiltje na het andere te tekenen, en daarna om te zetten in pyrografie (Branden in hout).

Voor mij is dat niet echt een opdracht, want ik amuseer me daarbij. Iets meer werk heb ik gehad aan de vraag van mijn kuisvrouw. Die zag me tekenen en schilderen op grote keistenen, en vroeg of ik er zo eentje wou maken voor haar zoontje. Maar dan liefst met een dinosaurus ... Dat is heel anders dan de stenen die ik tot op heden heb geschilderd, waar ik me veeleer liet leiden door het begrip mandala. Maar ja, ik knikte (denkend: het zal wel lukken)... Ik heb er heel wat werk aan gehad, maar ik heb een echt mooi ding gemaakt, een dino die uit het ei (de kei) lijkt te breken. Eigenlijk vind ik het zelf een beetje jammer het weg te geven, maar ja, wat zou ik er anders mee doen? Het hier ergens leggen tussen al die andere mooie dingen die hier staan? Je zou het wellicht niet eens opmerken.

Nu gaat het een kind gelukkig maken, en wat is er mooier dan dat idee ?

Ik heb al zoveel van die kleine werkjes weg gegeven... Soms kom ik het jaren later dan plots weer tegen, soms op een heel onverwachte plaats. En iedere keer  is dat dan een aangename verrassing. En haast iedere keer sta ik dan weer een beetje verwonderd te kijken dat ik zo'n mooie dingen maakte. Ergens heb ik toch wel wat kunst in mijn bloed zitten, ook al voel ik mezelf niet echt een kunstenaar, veel eerder een hobbyist, iemand die plezier heeft in het maken van mooie leuke dingen.

Ik heb gebeeldhouwd, ik heb geschilderd, ik heb getekend, ik heb wat gedichtjes geschreven en heel wat leuke stukjes tekst geproduceerd, kortom, ik voel me heerlijk op heel wat vlakken van wat men kunst zou kunnen noemen... Eén ding van de kunst is mij volkomen vreemd: ik ken geen noot muziek. Ik hoor het graag, ik zing (nu ja) ook graag, maar ik kan geen muziek maken. Ik heb wel pogingen ondernomen, ik kocht ooit een mondharmonica, en een melodica, maar noch uit het een, noch uit het ander weet ik een deftige noot voort te brengen. Het enige instrument dat ik ooit bespeelde, was in de Chiro, daar blies ik op de klaroen...en daar hoef je niet echt muziek voor te kennen.

Ik zou dus wel kunnen muziek spelen, mochten instrumenten heel logisch in elkaar zitten: hard blazen of hard wrijven voor hoge noeten, zacht wrijven of blazen voor lage noten... Dan zou ik de melodie kunnen naspelen, zonder me bewust te zijn van noten, gewoon op het gehoor, krek zoals ik zing... Niet dat dit schitterend zou zijn, maar ik zou me al heel gelukkig voelen dat ik dat toch zou kunnen, want nu rest me alleen de klaroen van toen. Nu en dan zie ik een klaroen liggen op de rommelmarkt... Zou ik het nog kunnen? Ik vermoed van niet. Zelfs de didgeridoo is voor mij niet makkelijk te bespelen...

De muziek is dan ook een van de weinige dingen waar ik me ongelukkig om voel... Ik kan het niet, ik ken het niet, ik kan er me niet mee amuseren...

Er zijn nog dingen die ik niet meer kan, door mijn ziekte, maar daar heb ik toch de troost dat ik weet dat ik het wel in me heb, en dat ik zonder die rug... Dus voel ik me daar niet ongelukkig door. Beeldhouwen is één van de dingen die ik niet meer kan, maar ik doe het toch soms nog wel, maar dan in miniformaat, zodat ik zittend kan werken, en dank zij een Dremel hoef ik ook niet echt meer te sculpteren, kan ik het machinaal... Zo maak ik nu juwelen in plaats van beelden, en maak ik zelf knoppen voor mijn wandelstokken.... En ik amuseer me.
En dat amuseren, dat is - op normale dagen - de helft van de pijnbestrijding.

Pijn, dat zou voor mij pas heel erg zijn, als ik niets meer zou kunnen doen! Ik zoek naar mogelijkheden om me bezig te houden, want niets doen, dat is uiteindelijk alle aandacht naar de pijn laten gaan, en dat doet de pijn toenemen met een factor 100 !!!!

Ik heb, na mijn vader te hebben aanschouwd, altijd bewust gekozen voor een heleboel hobby's, niet voor één ! Ik zag ons vader ziek worden, en de twee hobby's die hij had: postzegels en gaan vissen, vielen alle twee weg, en hij zat daar... Ziek te wezen. Hij was ook beschaamd in zijn toestand, en ook dat heb ik gezworen nooit te zijn. Toen ik iets makkelijker was met een wandelstok, kocht ik mij een wandelstok, ook al waren er veel die zeiden "Durf je daar mee op straat? Je bent precies een oude mens!" Wat kon mij dat schelen? Niets, wat ze denken dat raakt me niet. Ik heb besloten van -ondanks mijn ziekte, ondanks de pijn - te maken van mijn leven, wat er van te maken is. Punt.

Dat is ook de reden, dat ik ondanks alles mezelf nog steeds als een gelukkig mens beschouw. Niet vergelijken met een ander, noch met wie slechter is, noch met wie beter is, gewoon maken wat er van te maken is, en daar tevreden mee zijn ! Dat is mijn devies.

Mocht ik met deze houding, met dit en andere van mijn schrijfsels over ziek zijn, ook maar één mens helpen, dan zou ik dat formidabel vinden, want weet je, het werkt echt !!!

tot de volgende ?

een zalig en gelukkig nieuwjaar !

Zo voelt het niet voor het moment... Te contrarie !
Gisteren zat ik rustig wat te tekenen aan een uiltje, toen ik plots verschrikkelijk veel pijn kreeg in mijn rug. Waardoor ? Waarom ? Geen idee, het was er. Plots. Zonder aanwijsbare reden. En het zit er verdomme nog.

Ik heb het nieuwe jaar aangevat zonder turnen, zonder het bed op te maken, wel met heel voorzichtjes de trap af te gaan, trede per trede, iedere keer met je twee voeten weer op één trede... djudedju !

Mijn valling is ook nog steeds niet helemaal gedaan, ik ben niet ziek meer, maar er blijft wat van de hoest hangen, en mijn neus loopt als een kraantje waarvan het leertje versleten is...

Maar toch hebben we gisteren gezellig getafeld met Veerle, Frederik en de tweeling. Ondanks alle pijn hebben we veel gelachen. Het is toch heel wat anders als je de jeugd bij je hebt, en hun commentaar op van alles en nog wat. Op een bepaald moment wilde Kim iets zeggen, maar een lapsus stuurde de woorden in de war, en meteen zat ze zelf met de slappe lach. Dat vind ik groots ! Een mens is alleen groot als hij ook met zichzelf kan lachen ! Ik lach op de zetel, pijn te hebben, en het lachen was aan de ene kant heerlijk, aan de andere kant pijnlijk, want iedere beweging doet me zeer.

In dit nieuwe jaar zijn we een dag langer op pensioen dan in het vorige jaar. Het is immers een schrikkeljaar... Geef toe, we zitten met een volkomen idiote kalender opgescheept ! Met vijf maanden van 31 dagen en de rest 30 dagen, komen we perfect aan de gewenste 365 dagen, en in een schrikkeljaar zouden we dan 6 maanden hebben met 31 dagen en 6 met 30 dagen... Kan het eenvoudiger ? Maar nee, door hoogmoedige keizers die toch zeker niet minder dagen wilden hebben in hun maand dan die ander, zitten we nu met een stom onregelmatig systeem. Om nog eens op gisteren terug te komen, dat zal dan wel eigen aan "onze" cultuur zijn zeker ?

Ook de bepaling van de eerste dag van het jaar is zo'n idioot iets... Zou het niet veel logischer zijn het jaar aan te vatten met de eerste dag van de lente of zoiets ? Maar nee, we moeten daar een dag voor kiezen die helemaal geen betekenis heeft... Hadden ze nu nog een tiental dagen eerder gepakt, dan zouden we het jaar aanvatten met de winter... Toch een punt die samenhangt met ons leven op deze aarde, de eerste dag dat de dagen weer langer worden... Geef toe daar zit iets van symboliek in...

Maar ach, dat zijn dromen, die wellicht nooit waar zullen worden, tenzij er nog eens een grote oorlog komt, die aan het grootste deel van de wereld weer eens een nieuw systeem oplegt... Soms blijft dat dan hangen. Soms, niet altijd, want hoewel meter en kilogram bleven, werd de kalender weer terug naar het oude systeem gebracht. En de landen die niet veroverd werden of niet in de invloedssfeer terecht kwamen, zitten nu nog met andere gewichten en inhoudsmaten... En die zijn dan nog niet overal gelijk. Daarom staan er op veel dozen of blikken of flessen meer dan 1 inhoudsmaat aangegeven. Te gek om los te lopen !

Kijk, mijn wens voor het nieuwe jaar is dan ook dat we niet alleen een inspanning doen voor het klimaat, maar dat we ook eindelijk eens komaf maken met alle maten en regeltjes, en die overal gelijk schakelen. Och, het hoeft niet echt dat ze dan onze maten pakken, ik wil best wel gaan wennen aan ponden en onsjes en duimen, en voor mijn part mag men ons ook allemaal links leren rijden, als het maar overal en voor iedereen gelijk is. En haal in hemelsnaam de kalender weg uit de sfeer van de religies, en maak er één kalender van. We kunnen de kerk dan rustig laten zeggen wanneer zij Pasen zetten en de Hindoes hun feest en de joden nog een ander ... Wat kan mij dat schelen. Maar ik zou het wel handig vinden te weten dat 18 april overal 18 april is... Ook al moet ik me dan soms nog eens informeren of er ginder ver geen staat of religie is die net op die dag een feestdag heeft...

Och ja... Ik heb het nog niet over de weken gehad... Weken van 10 dagen, dat lijkt me veel handiger. En terwijl we bezig zijn, ook dagen van 10 uren, met 10 minuten in een uur, 10 seconden in een minuut... Of heb je het liever per honderdtal?

Maar het zal wel bij dromen blijven... En ik lig er echt niet wakker van. Van die rug daarentegen...

Wat kan ik jullie en mezelf wensen voor dit nieuwe jaar ???
Vrede, gezondheid, tevredenheid, verdraagzaamheid en heelder pakken liefde... Ik denk dat we het daarmee wel kunnen doen. Nee, ik zet daar geen rijkdom bij, want de grootste rijkdommen zitten al in mijn wens: gezondheid en tevredenheid.
Voor de politici wens ik daarnaast een heel pak gezond verstand en empathie toe... Als ze dat hebben zijn ze wellicht tot de conclusie gekomen dat politiek gewoon onzin is, en kiezen ze weer ervoor om mens te worden...
(Je moet in dat verband eens wat gaan googlen over "Staatsisme"...  De religie die wellicht de slechtste is van alle religies...)

tot de volgende ?

het einde

Vandaag loopt 2015 af...om middernacht zitten we plots, van den enen moment op den anderen, in het nieuwe jaar... Heel wat mensen gaan daarvoor op blijven, vreten, drinken, dansen, kussen en wat weet ik nog allemaal, en velen gaan er - legaal of niet - vuurwerk afsteken en de dieren zich rot laten schrikken. Morgen gaan we weer via de sociale media oproepen doen om uit te kijken naar Mirza, Bella, Bobbie, Joske en Blackie....

Morgen, dat is dan de eerste dag van het nieuwe jaar.
De eerste dag van de maand van Janus, de man met twee gezichten. Ik heb de indruk dat hij veel adepten heeft, ik ken er heel wat met twee gezichten.

Morgen zijn we nieuwjaar in dat kleine landje aan de Noordzee, waar we de laatste tijd horen brullen en roepen dat we moeten zorgen dat onze eigen cultuur niet verloren mag gaan onder druk van de binnenstromende vluchtelingen.  We beginnen het jaar met maanden die hun namen danken aan de Romeinen, maar de dagen hebben toch nog wat van onze eigen oude goden, al zweren we nu dat onze eigen cultuur gaat over het behoud van een zwarte piet en het kerststalletje, dingen uit een geloof dat eigenlijk uit het Midden Oosten komt... Ik wil maar zeggen: zever niet, we hebben geen eigen cultuur, en we doorspekken zelfs onze eigen taal steeds meer met Engelse woorden...  Kortom, we zijn wat we zijn, en zelfs al zouden we wat woorden opnemen uit de taal van de vluchtelingen, dan is dat niet eens nieuw... Alcohol, dat dinges waar je vanavond en vannacht dik kans loopt te veel van te drinken, is niet alleen een Arabische uitvinding, het is ook een Arabisch woord, net zoals algebra en nog heel wat andere woorden... (Die algebra zou je bij mij wellicht kunnen gebruiken om me te overtuigen tot racist... Ik haat wiskunde, maar ja, dat komt niet alleen van de Arabieren, ook van de Grieken en zo... De Stelling van Pietje van 't Hazegras (in het Grieks van toen: Agoras) is iets waar ik nu soms nog nachthengsten van heb) (da's nog erger dan nachtmerries !). (voor niet Oostendenaars: het Hazegras is een Oostendse wijk)

We zijn Vlamingen, een heerlijk volkje ontstaan uit een mengelmoesje van alles en nog wat. We hebben een eigen taal, verwant aan het Duits, maar toch heel eigen, en zelfs een subtaal: het West Vlaams, net zoals je in Nederland Fries hebt. Op de Nederlandse tv zie je onderschriften staan bij het Fries, net zoals hier bij het West-Vlaams...  Momenteel is dat West Vlaams zelfs een hype. (Mooi woord hé, echt eigen...)

Ach, laat me toch eens zeveren, ik jon me zo !

Als ik buiten kijk, dan zie ik zo dat het jaar oud en versleten is, ik zie niets dan grijs en grijstinten. (Ik voel eens verstolen aan mijn baard... djudedju)... Om Rodenbach te parafraseren: Onder een vlagenzwangere lucht ijlen wanhopig vluchtelingen voorbij... Oh Wanhoop !

Er is vandaag geen zonnegloren, alleen grijze lucht en een natte wereld, al is het hier gelukkig niet zo nat als in Engeland, of zo droog als in Australië of zo warm als op de Noordpool... Kortom het valt hier allemaal nog mee. Onze zevenenveertig regeringen (min of meer, Eerwaarde Vader) zorgen goed voor ons en nog veel beter voor zichzelf en het patronaat. Maar we mogen niet klagen (er is tegenwoordig heel veel wat we niet mogen).

Heb je mijn blog nog niet vergeten over de onzin van wapens??? De twee would-be terroristen die ze hebben aangehouden, zouden gekleed in militaire kledij, gewapend en wel, zich mengen tussen de bevolking... Waarmee de onzin van bewapening duidelijk bewezen is !

Maar laat me het jaar positief afsluiten... Ik wens je en al de jouwen een goed uiteinde, een nog beter begin, een heerlijk jaar, vol gezondheid... en veel geld om de belastingen te kunnen betalen !

tot de volgende ?