22 - 28 september

Niet één, maar meerdere sekten (religies) verkondigen dat de wereld zal vergaan ergens tussen 22 en 28 september. Let op, zo zeggen ze het niet, ze duiden meestal heel precies één dag aan in die periode.
Het zou te maken hebben met de maan.
De ene zegt dat er een meteoor zal neerstorten, de ander trakteert ons op een enorme tsunami, enfin ze bieden keus, maar vergaan doet zij, de aarde...
En we hebben dus niet veel tijd meer om ons in het reine te stellen met onze schepper (mocht dit nodig zijn...)

Ik heb in mijn leven al heel wat van die voorspellingen meegemaakt. En we lopen hier nog.
En NASA zegt dat er geen meteoor op komst is, en een tsunami die heel de wereld overspoelt ??? Kan ik echt niet geloven.

Dus ook nu moeten we ons wellicht niet echt druk maken.

En als die doemdenkers toch gelijk krijgen, dan is dat maar zo. Dan is het allemaal gedaan, of dan begint het betere, het eeuwige leven... Ik weet het niet, en mocht het ooit zo ver komen, dan zal ik het wel zien of net niet.

Ik ben helemaal niet gehaast om dood te gaan, maar ik heb er ook niet echt schrik van. Als het zover komt, dan hoop ik alleen dat ik niet te lang en te veel moet afzien. Ik maak me ook niet echt druk over "Het hiernamaals", of het is er, of het is er niet. Is het er, dan zal ik dat wel zien, is het er niet, dan moet je ook geen schrik hebben, dan is gewoon alles gedaan. Ik hoop dat het er wel is, maar niets geeft ons zekerheid. Dus hopen we, en als de hoop groot genoeg is, dan noemen we dat geloof. In het woord geloof zit immers de onzekerheid vervat. Als je helemaal niet twijfelt, dan pretendeer je het zeker weet, en als je het wéét, dan moet je niet meer geloven.

Maar stel nu...
Stel nu dat NASA inderdaad zou bevestigen, dat een enorme meteoriet recht op ons afvliegt, dat dit onvermijdelijk het einde betekent van de wereld zoals wij die kennen... Wat ga je dan doen?
Nog eens goed gaan eten? Of in een hoekje kruipen en heel je leven overlopen, vergiffenis vragen voor al de kleine onvolkomenheden uit je leven? Gewoon verder doen?

Ik heb er geen idee van. Ik kan me een dergelijke situatie niet indenken. Ik, met al mijn fantasie, loop daar op een muur, het is te groot, te veel omvattend om het in te schatten. Heb je al van die rampenfilms bekeken? Die projecteren het gebeuren altijd op enkele figuren, op enkelingen die de kern van het verhaal vormen, en je ziet hoogstens in de achtergrond de panische reacties van anderen, rook, vuur, water... Maar ook zij moeten zich gaan beperken, en situeren het verhaal op één of enkele punten.

We kunnen het ook niet omvatten.
Zelfs voor mensen uit deze tijd, die de wereld waarop we leven, hebben gezien van uit de ruimte, als die wondere blauwe bal, zelfs wij kunnen ons het idee "heel de wereld" niet echt inschatten. Een deel van ons is al wel eens heel ver gereisd, en heeft een idee van afstanden, maar net dat maakt het inschatten van het geheel nog moeilijker.

De grootste afstand die ik ooit in één etappe stapte was zo'n 75 km... Meer dan 12 uur stappen aan een behoorlijk tempo. Dat is eigenlijk de menselijke snelheid, de menselijke afstand. De wereld dat is meer dan 40.000 km... Het is niet te bevatten, het is niet van mensenmaat.

Hoe meer je op die haast onmenselijke afstanden denkt, van die aarde, die op kosmisch vlak maar een stofje is in vergelijking met andere werelden, sterren... en vooral afstanden.
Dat maakt me nog nederiger, doet me beseffen dat ik nog veel minder ben dan ik al dacht van mezelf... En toch maken we ons zo ontzettend druk over zoveel dingen.
Want de wereld, de echte wereld, onze wereld, dat is in feite ons leven. Ons doen, ons laten, wat we weten, wat we zien (en tegenwoordig zien we ver: tele visie, verzien), maar zelfs die beelden van ginder ver, zien we niet echt als ONZE wereld.  We verduwen het, we willen het niet echt weten.

We leven zo...beknopt, in een cocon, onze eigen cocon.

Zou doodgaan dan het verpoppen zijn?

tot de volgende ?

nadenken

Vannacht lag ik weer wakker, en op den lange duur steek ik dan het licht aan, en begin wat te lezen, gewoon om mijn gedachten van de slapeloosheid weg te halen.
Ik ben bezig met een van die vele semi-wetenschappelijke boeken die ik heb, en ik las -tot mijn verbazing- dat, als je een steen in het water werpt, die kringen niet bestaan uit zich voortbewegende deeltjes water, maar alleen een golfbeweging vormen, zonder dat het water van zijn plaats komt. Je moet het dus een beetje vergelijken met het slaan met een zweep, dan krijg je daar ook een golfbeweging te zien, maar uiteraard blijft de zweep waar hij is, in je hand.

Dit deed me dan weer denken aan het feit hoe dikwijls ons oog ons bedriegt.
We hebben allemaal al wel van die gekke tekeningen gezien, die lijken te bewegen, al kan dit uiteraard niet zijn, het is ook weer eens ons oog die ons bedriegt... Of die ons iets voorspiegelen wat er niet is...

Maar niet alleen ons oog wordt bedrogen, we worden voortdurend gemanipuleerd en we slikken heel wat dingen voor zoetekoek, zonder eigenlijk zonder de zaken te controleren. Meer zelfs, het is haast onmogelijk om waarheid van verzinsel te onderscheiden, nog meer zelfs, we zijn zelfs geneigd om ons eigen wereld aan te passen aan onze verwachtingen, we liegen zelfs onszelf voor.

Stel, je bent fan van NVA, dan ben je geneigd om alles goed te vinden wat NVA doet, zonder je daar vragen bij te stellen. je hebt immers al je vertrouwen gelegd in die NVA. Ben je echter een tegenstander van NVA, dan ben je geneigd om alles wat NVA zegt of doet te veroordelen als slecht, als leugen.
Dat is niet nieuw. Dat is altijd zo geweest.
We vervormen onze eigen wereld naar onze eigen verwachtingen, en geloven dat dan ook onvoorwaardelijk. Het moet al héél erg de spuigaten uit lopen, vooraleer je je mening verandert. En dan doet zich een bizar fenomeen voor: het vertrouwen is dan plots helemaal weg, en je draait als een blad om, en van adept wordt je plots tegenstander numero uno !

Kortom, het is voor ons heel moeilijk, haast onmogelijk om de echte feiten te zien in de echte context. We krijgen, horen, lezen, zien een vervormde werkelijkheid, en zelfs al informeren we ons in diverse bronnen, we halen er slechts onze waarheid uit. De waarheid die we willen horen.

Met religie kun je jezelf het makkelijkst betrappen op zo'n redeneringen.  Je kijkt naar de TV, en ziet de Tibetaan draaien met zijn gebedsmolen. "Allee, hoe kun je daar nu in geloven? Wat zwaaien met een gebed op papier dat in een molentje zit..." Kijk dan eens om je heen in een bedevaartsoord, waar je geloofsgenoten met een paternoster in de handen oeverloos en gedachteloos steeds weer dezelfde woordenreeks afdreunen, zonder ook maar een moment bij de betekenis van de woorden stil te staan. Ik zie eerlijk niet veel verschil... Maar daar maak je die bedenking niet, want  het behoort tot je gedachtegoed...

Het is heel moeilijk om buiten het eigen opgelegde kadertje te denken, te kleuren.

.....

In Google+ zag ik dit beeld...

Kijk, dat is één van die teksten die me echt raakt.

Victor Hugo is al lang dood en begraven, maar heel wat van zijn gedachten raken ons nog steeds. Dit is er één van. En het is nog steeds 100 % correct.

De meeste mensen richten zich hoofdzakelijk naar het materiële welzijn, en zien dat materiële als het "Geluk"...

Het doet me denken aan de reclame van Coca Cola Happines... Net of geluk in dat busje frisdrank zit.

Nee, we moeten ons richten naar het mooie, het goede, het echte, de rechtvaardigheid ... Alleen dan zullen we de vrede in onszelf vinden, als we niet oeverloos het bezit, de rijkdom, de weelde het hebben najagen. Pas dan kunnen we echt een echt onderdeel vormen van de maatschappij. En pas dan is de maatschappij meer dan een groep individu's !

Wie deze houding voor zichzelf bereikt, die zal niet wakker liggen van dik of mager, van rijk of arm, van Christen of Moslim, die zal alleen streven naar vrede in zichzelf, om die vrede uit te dragen naar buiten, naar anderen.

We kennen wel allemaal een of enkele mensen bij wie we ons altijd goed voelen, waarbij we niet pogen onszelf groter, beter, rijker voor te doen dan we zijn. Mensen waarbij we gewoon onszelf mogen en kunnen zijn, zonder hen en onszelf voor te liegen. 

Dat is omdat die mensen de innerlijke rust hebben bereikt.

En dat,

dat is de echte rijkdom !

Het echte geluk !

tot de volgende ?

virus

Gisteren hoorde ik weer iemand sakkeren dat hij met een virus zat... Ik twijfelde even: een ziekte of iets op zijn computer ? Het bleek het laatste.

Het deed me even nadenken.
Ik werk sinds jaren met Linux, voornamelijk met Ubuntu afgewisseld met Mint. Ik vind Mint eigenlijk beter, maar had wat last met het overstappen van de ene versie naar de andere. Sinds kort is dat ook opgelost, en nu ben ik fervent Mint-gebruiker. Om eerlijk te zijn, Mint is gegroeid uit Ubuntu.

Maar in al die jaren Linux heb ik nooit een virus gehad. Naar het schijnt zijn er wel, maar er zijn er dus heel weinig, wat me tot op heden heeft toegelaten fluitend door het computerland te trekken. Ik denk er niet aan om terug naar Windows te gaan, trouwens, als ik lees wat er al weer gesukkeld wordt met Windows 10... Nee, ik hou het bij Mint.

En ja, er zijn ook nadelen aan Linux. Ik kan sommige bestanden niet openen, maar dat komt een Apple-gebruiker ook wel eens tegen, en ik hoor van Windows-gebruikers dat ze wel eens een bestand van mij niet open kregen. Er zijn nu eenmaal verschillen. Vraag me geen technische uitleg, want daar ken ik niets van, en het interesseert me ook niet.  Ik ben tevreden dat ik geen moeilijkheden meer heb in de zin van virussen, wormen, Trojaanse paarden en co... En het systeem voldoet aan al mijn eisen. Naar het schijnt zou Linux nog steeds niet heel sterk zijn op het gebied van spelletjes, maar spelletjes (buiten solitaire) interesseren me geen bal, dus heb ik daar geen hinder van. Anderen beweren dat Linux tegenwoordig wel die dingen aankan mits dit of dat programma, maar ik volg dat gewoon niet, omdat ik geen interesse heb er voor.

Bovendien is alles wat ik gebruik volkomen gratis. Dat is een reuze-verschil met Apple en Windows. Wat zegt u? Windows 10 ? Ja, maar heb je al eens gekeken naar de programma's die je nodig hebt? Die zijn dan wel allemaal te kopen... tenzij je gaat zoeken naar gratis alternatieven. Die zijn er meestal, en vaak zijn ze even goed als de duur verkochte. Maar binnen Linux zit dat allemaal in het pakket, en krijg je nog eens toegang tot duizenden gratis programma's...

Ik heb een antivirus op mijn computer, en om de maand laat ik dat ding eens draaien op de achtergrond. En naderhand sluit ik het weer, na gelezen te hebben dat er niets is wat mij of mijn programma's bedreigt. Eigenlijk doe ik die controle meer voor de buitenwereld dan voor mezelf. Want mocht ik toch eens een besmetting doorsturen, buiten mijn weten, zonder dat ik er ook maar iets van gewaarwordt, dan zou mij dat enorm spijten. Ik wil u niet nog meer last bezorgen dan je al hebt met je computer.

Oh ja, Windows staat nog steeds ergens op mijn computer ook... Ik heb het er laten staan, mocht ik eens iets krijgen of moeten versturen naar iemand die mijn Linux-dinges niet kan openen, en het is echt iets belangrijks, dan kan ik dus, om u te plezieren, naar Windows grijpen. Dat zou me echter heel wat werk kosten, want ik vermoed dat ik dan ga moeten beginnen met een heleboel updates te installeren, allemaal updates voor de aangetaste veiligheid... Ik ga dat dus echt niet zomaar doen... Het moet echt iets héél héél HEEL erg belangrijk zijn...

Aan de moderne computers is er nog een ding wat ik gek vind... Je krijgt een steeds grotere harde schijf, met steeds meer ruimte. Wat doe jij daar in godsnaam mee? Dat ding is bij mij bijna leeg. Want wat ik wil bewaren stockeer ik "in the clouds", op een virtuele ruimte. Die zijn er zat en gratis te krijgen, en er zijn zelfs programma's waarmee je die verschillende clouds aan elkaar kunt linken, zodat je over haast onmetelijke ruimte beschikt...
Wat doe ik dan met die harde schijf ?
Programma's op zetten? Welke programma's ?
Ik heb alle programma's die ik moet hebben, en zou echt niet weten wat ik daar nog moet bijzetten. Of is dat dan voor die spelletjes ? Speel je die niet "In the Clouds"???
Toch gebruik ik veel meer ruimte dan toentertijd, toen ik met mijn eerste computer aan de slag ging. Dat was toen ook met Windows. De huidige Windows zou je niet eens kunnen installeren op dat oude bakje, gewoon omdat er te weinig plaats op is. Linux gebruikt ook minder ruimte ! Wie met een oude computer werkt, en in de knoei komt omdat hij een heleboel programma's niet meer aankan, kan wellicht nog steeds terecht op Linux. Daar heb je zelfs speciale programma's die heel licht zijn opgebouwd, en waar je toch nog mee kunt werken, op een behoorlijke manier en wellicht een pak sneller dan je nu gewoon bent.

Nee, ik wil je niet overhalen om nu maar naar Linux over te stappen. Ik wil je alleen maar zeggen dat het niets iets is om angst van te hebben, en dat het een alternatief biedt die je niets kost, en je misschien een nieuwe computer bespaart.

Eén ding ligt me wel op de lever... Ik heb schoolgaande kleinkinderen, en die worden verplicht tot het aankopen van computers, dure programma's... Zou het niet veel logischer en veel socialer zijn, mocht men op zijn minst daar, in het kader van het gratis onderwijs, opteren voor Linux ? Of is het toch zo dat er scholen/leerkrachten zijn die een bijverdienste hebben aan het verkopen van die dure programma's ???
Een mens zou gaan twijfelen. (zeker als de school u de kans biedt om een programma via hen aan te kopen...)
djudedju

....................

Mijn zweer is bijna genezen, alle vuil lijkt er uit, en de wonde is al aan het dichtgaan. Er zit nog een harde plek, maar wellicht is dat dan iets wat uit zichzelf verdwijnt. (De ontstekingsbron is verwijderd). Ik heb geen pijn meer, maar wel veel jeuk... en jeuk zou een bijverschijnsel zijn van genezen ? Of niet ?

tot de volgende ?

't is er uit (hoop ik)

Gisteren heeft de verpleegster weer eens al haar gewicht en heel haar macht gebruikt om de tweede verzworen talgklier uit die diepe wonde naar boven te duwen... Op de duur was het of de zetel waarin ik lag, of de talgklier... Het was gelukkig de talgklier. Een harde massa, er uit ziende als een witte worm van zo'n 3 à 4 cm lang !
Dan bekeek ze "het gat"... "Dat is een diep gat, zunne !" Ik hoorde nog net geen echo.
Maar ja, als ik logisch redeneer, er zijn twee zo'n "wormen" uitgekomen, dus zijn er wellicht twee gaten van zo'n 3 cm minstens, in de wonde. (Die talgklieren liggen horizontaal in je vlees, wat mede één van de redenen is waarom je er zo moeilijk uit krijgt. Ze liggen letterlijk dwars.)
"Ik denk dat "hij" er nu volledig uit is" zuchtte Els, de verpleegster.

Ondertussen ben ik er quasi zeker van !

Het gezwel is in een nacht zowat gehalveerd, dus denk ik dat de wonde nu zuiver is, en aan het genezen is. Het gezwel is immers de ontsteking, en het feit dat de ontsteking afneemt lijkt duidelijk een indicatie dat de wonde nu zuiver is.

Oef !

Mijn antibiotica is ook bijna op. Ook Oef !

In ieder geval, het is de eerste keer dat ik zo'n dubbele talgklier-verzwering heb gehad, en ik hoop dat het ook de laatste keer was !  Ik wens het niemand toe. Eerst heb je de fase van het ontsteken, waarbij ik een dik gezwel kreeg van een groot kippenei dik in mijn lies. Daar binnenin zit dus een ontsteking die zich naar buiten wurmt, en die op dat ogenblik serieus pijn doet ! (Ook al door de ligging: iedere keer je van liggen of zitten naar staan gaat, of omgekeerd, wordt de lies geplooid of ontplooid, wat druk bij veroorzaakt.) Op het moment dat de zweer uitbreekt is de meeste pijn weg. Dan heb je wel nog het feit dat het niet geneest omdat die talgklier verder blijft zweren. Zoals gezegd, die klier ligt horizontaal, waardoor hij eigenlijk niet door de normale opening van de zweer naar buiten kan. Daarom moet de dokter dat gat groter maken en dus wat snijden. Dan nog moet je tijdens het uitduwen van de klier, de klier proberen zo te draaien dat hij door het gemaakte gat naar buiten kan. Normaliter is het dan alleen maar een kwestie van genezen. In dit geval genas het niet, en kwam na een tijdje een tweede klier aan het licht. Daar heeft de dokter wellicht ook het gat iets groter gemaakt, en moest dus de behandeling in feite herbeginnen voor klier twee...

Gisteren, na het verwijderen van de klier zat er nog een ontstoken massa, een bol van drie, vier cm doormeter zitten, maar deze nacht is dat al verminderd tot een bol van zo'n 2 cm diameter...

Vandaag komt de verpleegster terug, benieuwd wat zij zal zeggen en doen !
Ik voel me in ieder geval al een heel stuk beter !
Eindelijk !

(Heb je al gezien hoeveel uitroeptekens in vandaag heb gebruikt ??? Dat drukt mijn contentement uit ! )

Gek dat zo'n zweer je hele leven overneemt. Een heel groot stuk van je dagdagelijkse besognes wordt beheerst door die zweer. Een zweer als het centrum van de wereld... djudedju

tot de volgende ?

twee abcessen op elkaar !

Gisteren ben ik dus naar de dokter gegaan... Anny zat te kijken, terwijl ik op de slachttafel lag. De dokter had het verhaal beluisterd over de verpleegster die niet wist wat ze er moest van denken. Hij verwijderde het verband, bekeek de wonde, reinigde die, en begon dan met allerlei materiaal daar in te prutsen. "Wa zitte daar allemaal te prutsen?" vroeg ik hem beleefd, waarop hij alleen grinnikte en Anny antwoordde: "Best dat je het niet weet !"
Ik kreeg te horen dat er onder het gat waar de verzworen talgklier zat, nog een verzworen talgklier zit...
We kregen een nieuwe soort behandeling voorgeschreven, en een nieuwe brief voor de verpleegster, die nog veertien dagen langer mag komen.
djudedju

Gisteren kwam Els, de andere verpleegster, die gedurende twee dagen de vertrouwd komt vervangen. Waar Rosy een dun frêle dingske is, is dat een heel vrouwmens, moest het een man zijn, een boom van een vent, maar het is een vrouw, helemaal zou koning Filip zeggen. Ze bekeek de wonde, zag de ontstoken klier zitten, en begon te duwen. "Je moet het zeggen als het pijn doet, hé!", hijgde ze tussen het gevecht met de klier door... Maar ik kan wel een en ander hebben, en ben opgevoed in een systeem van "Harde dokters maken zachte wonden" en "Liever de korte pijn dan de lange", dus liet ik ze maar duwen en wringen, en warempel, ze kreeg er een heel stuk uit. "We gaan stoppen voor vandaag" zei, morgen de rest... Weet je, ik geloof haar ! Het was of de klier er uit, of ik door het bed.

Veel pijn heb ik niet, alleen bij bewegen voel ik de wonde. Daar er een wonde is, is er geen druk van de verzwering. Maar ik kan er toch niet mee rond wandelen... dus nog geen rommelmarkten ?

Gisteravond zijn de pompiers ook langs gekomen, om het wespennest uit te roeien.  Eigenlijk jammer van die beestjes, maar ja, Anny (en Gwendolyn) is er wat allergisch aan, en Luc en Lieselotte zijn er heel erg allergisch aan, dus moeten wij hier zorgen dat het zo veilig mogelijk is. Eigenlijk is een wesp veeleer nuttig dan schadelijk, buiten zijn agressiviteit en het feit dat zijn steken zo pijnlijk zijn.

Eén van de pompiers bleek Materse roots te hebben ! Ik zag zijn naam en vroeg of hij familie was van... En ja, hij bleek tot de grote familie Darragas te behoren. Het was een kleinzoon van Felicien, die ik kende in de mutualiteit. Wat is de wereld klein. Binnenkort mag ik een factuur van 30 euro verwachten voor het uitroeien van het wespennest. Dat gebeurt met een contactgift, dus als de wespen het gift aanraken, dan gaan ze er niet alleen aan dood, maar ze dragen het ook het nest binnen, en doden daar de rest.

Normaliter zouden we dus nog een week wespen mogen zien, maar dan niet meer. Als ze er dan toch nog zijn, dan moeten ze de behandeling nog eens herhalen en kijken of ze het nest eventueel langs een andere kant kunnen "bewerken"...  Hopelijk moeten ze niet meer terug komen !

tot de volgende ?

zo maar samengeraapt

Gisteren met een beetje verbazing gekeken naar TV, waar ze toonden hoe het grote Anderlecht op zijn bakkes ging, knock-out gemept door het rijke Oostende van Coucke...

Als oud-Oostendenaar had ik een beetje binnenpretjes, als wat linkse democraat deed het me pijn te zien dat geld ook daar domineert.

Ach, ik maak er me niet druk om, Oostende is niet meer mijn stad, de beelden die ik zie tonen mij een vreemde stad, waar ik helemaal niet meer thuis kan komen. En voetbal is al helemaal mijn ding niet, dus...

Gisteren heb ik wat gediscussieerd met dat brave verpleegstertje dat dagelijks in mijn lies zit te koteren, en na dat gesprek ga ik straks terug naar de dokter. We (de verpleegster en ik zelf) vinden het niet normaal dat daar een harde bol van zo'n duivenei groot blijft zitten. Niet dat het pijn doet, maar het geneest niet, en dat gezwollen stuk blijft.

In de loop van de namiddag zou er dan weer een verpleegster komen, maar het zou een nieuwe zijn, de vorige werkte een ganse week, zaterdag en zondag inbegrepen... Benieuwd of het ook weer zo'n goeie is.

Eén ding is er leuk aan die verpleegster-bezoekjes ! Iedere keer gebruiken ze een nieuw instrumentarium, en telkens weer blijft dat liggen als afval. Onder meer  zit daar telkens een leuk en goed schaartje bij. Komt van pas bij het eindeloos geknutsel. Proper afwassen en dan nog eens in kokend water en dan zal het gebruik wel veilig zijn.

Ondertussen zitten wij, met die verzorging en met dat abces wel thuis te zitten. Geen rommelmarkt, geen wekelijks uitstapje naar de markten. Nee, lui op ons gat voor het scherm en tegen elkaar zitten zagen dat het weer niks is op TV, we lijken wel jonge mensen !

Om het toch een beetje leuk te maken, hebben we 's middags de BBQ aangemaakt, en eens een lekker stukje vlees gebakken. (Het heeft gesmaakt !)Maar tijdens het werk aan de BBQ ontdekte Anny dat er een wespennest zit onder of in het dak van de garage. Wij hadden al wel eens de vraag gesteld van waar de wespen kwamen in de garage...Nu weten we het.
Ik heb al gebeld met de brandweer, en ze komen vanavond al langs om het nest uit te roeien. De dame aan de telefoon verwittigde me wel dat de wespen dan nog niet meteen allemaal dood zijn, en dat we dus nog wel een tijdje zouden moeten oppassen. Ik minder, maar Anny reageert nogal allergisch op een wespensteek, dus voor haar wordt het wat meer oppassen.

Ik ga ook vriend Luc en mijn kleindochter moeten weg houden tot de wespen zowat verdwenen zijn, want die twee zijn heel, heel erg allergisch aan die beestjes, en een wespensteek kan voor hen dodelijk zijn.

De temperatuur buiten is zowat op de helft gevallen van vorige week. Het voelt fris aan, en na die warmte hoor je wel eens het woord "koud" gebruiken, ook al is het niet echt koud. Ik voel me tenminste kiplekker in mij t-shirt buiten en binnen. We laten de frisse lucht aan alle kanten het huis binnenstromen, om de warmte van de afgelopen weken wat kwijt te geraken. Ook de vissen in het aquarium zwemmen veel meer en makkelijker rond, nu het water op een wat "visselijker" temperatuur is terug gevallen...

Wij hebben onze Tacca weer in bloei gekregen. Een vreemde plant die we in het Nederlands Vleermuisbloem noemen. Ze bestaan in diverse kleuren, maar de onze is bijna zwart.

Geef toe, het is een bizarre plant.

Frederik komt hier binnen, met een gezicht als een zonnetje: Hij heeft een vast contract ! Gek genoeg begint hij zijn contract met een maand verlof ! De bakkerij waar hij werkt gaat over op de nieuwe generatie, en wordt helemaal heringericht... Dus is er momenteel geen werk, maar hij kreeg wel al zijn contract van onbepaalde duur ! Joepie, hij is zo gelukkig als maar kan ! Na die hele periode van werk zoeken eindelijk alles in orde !

tot de volgende ?

schadeloosstelling ?

Er roert weer wat bij de slachtoffers van Dutroux en co...
Het gaat over de schadeloosstelling voor het verlies van hun kinderen.
?

?

?

Hoe kun je nu het verlies van een kind, van een mensenleven, gaan schadeloosstellen?
Met welk bedrag zouden wij hier het verlies van onze zoon niet meer voelen?
Dat kan toch niet?
Ik vermoed dat het hier in feite nog steeds gaat over het geven van straf, het bekomen van wraak, om het iets properder te zeggen genoegdoening...
Hoeveel straf moet een Dutroux dan krijgen?
Per kind ? Of globaal ?

Wat is in zaken als deze rechtvaardig?
Ik vind dat de meest moeilijke vraag, met een nog veel moeilijker antwoord.
Op het eerste ogenblik, als je hoort dat de dader gepakt is, en wat hij die kinderen allemaal heeft aangedaan, dan brul je met de massa mee: "Ze moesten hem met zijn kloten aan de muur nagelen ! Ze moesten hem zelf in zijn kelder steken en laten verhongeren, ze moesten hem...

Maar dat is de eerste reactie.
Voor je gaat nadenken.
Wat hebben wij daar aan?
Welke waarborg geeft dat voor de toekomst?

Wij komen uit een opvoedingssysteem, waar je voor een fout gestraft wordt, waar je verantwoordelijk gesteld wordt, waar je boete moet doen.
Dat hoort bij opvoeding, men moet leren wat de juiste manier is, en bij fouten corrigeert men.
Eigenlijk trekken wij dat systeem door in de volwassenheid, en maken een systeem met boetes. Als je te rap rijdt met de auto, dan krijg je zo of zoveel boete.
Wij zetten rechtvaardigheid om in boete.
Dat lijkt een rechtvaardig systeem maar dat is het niet. Als een miljardair een boete krijgt van 100 euro, dan is dat niets, terwijl die 100 euro uit de beurs van een huismoeder, een hele hap is.
Ik geloof dat het in Finland is, dat men dit heeft proberen op te vangen, en daar is de boete een percentage van het inkomen.  Maar dat is alleen correct als alle inkomen gekend is, en mee berekend wordt.
Maar we blijven dus voort borduren op het idee van boete als straf of als corrigerende maatregel.

Dat lijkt me misschien goed bij kinderen, als een manier binnen de opvoeding, om hem of haar te helpen opgroeien tot een persoon die past in een maatschappij, maar het kan nooit een vervanging zijn van wat verloren of stuk is.
Als iemand mijn huis in brand steekt, dan kan men mij een ander, gelijkwaardig huis geven, maar dat is nog geen vervanging van het teloorgaan van alle souvenirs die aan en in dat huis waren. Geld vervangt dus niet alles. Niet alles is betaalbaar.
Een mensenleven is al helemaal niet betaalbaar, en niet in te schatten op zijn of haar waarde.

Daarom huiver ik ergens bij het woord schadeloosstelling...
Bij het verlies van mijn zoon is geen enkele vervanging mogelijk, zelfs niet de vervanging door een nieuwe zoon. Laat staan dat een som geld hem zou kunnen vervangen.
En straf ? Wraak ?
Geloof ik ook niet in.
Als men al iets zou moeten doen, dan is behandelen van de misdadiger misschien het enige wat iets kan brengen, wat een "waarborg" zou kunnen vormen om dergelijke daden te vermijden voor de toekomst. Levenslang opsluiten doet dit niet. Opsluiten is een straf, een geneesmiddel.
En vervangen, schadeloosstellen, dat is toch onmogelijk.

tot de volgende ?