schadeloosstelling ?

Er roert weer wat bij de slachtoffers van Dutroux en co...
Het gaat over de schadeloosstelling voor het verlies van hun kinderen.
?

?

?

Hoe kun je nu het verlies van een kind, van een mensenleven, gaan schadeloosstellen?
Met welk bedrag zouden wij hier het verlies van onze zoon niet meer voelen?
Dat kan toch niet?
Ik vermoed dat het hier in feite nog steeds gaat over het geven van straf, het bekomen van wraak, om het iets properder te zeggen genoegdoening...
Hoeveel straf moet een Dutroux dan krijgen?
Per kind ? Of globaal ?

Wat is in zaken als deze rechtvaardig?
Ik vind dat de meest moeilijke vraag, met een nog veel moeilijker antwoord.
Op het eerste ogenblik, als je hoort dat de dader gepakt is, en wat hij die kinderen allemaal heeft aangedaan, dan brul je met de massa mee: "Ze moesten hem met zijn kloten aan de muur nagelen ! Ze moesten hem zelf in zijn kelder steken en laten verhongeren, ze moesten hem...

Maar dat is de eerste reactie.
Voor je gaat nadenken.
Wat hebben wij daar aan?
Welke waarborg geeft dat voor de toekomst?

Wij komen uit een opvoedingssysteem, waar je voor een fout gestraft wordt, waar je verantwoordelijk gesteld wordt, waar je boete moet doen.
Dat hoort bij opvoeding, men moet leren wat de juiste manier is, en bij fouten corrigeert men.
Eigenlijk trekken wij dat systeem door in de volwassenheid, en maken een systeem met boetes. Als je te rap rijdt met de auto, dan krijg je zo of zoveel boete.
Wij zetten rechtvaardigheid om in boete.
Dat lijkt een rechtvaardig systeem maar dat is het niet. Als een miljardair een boete krijgt van 100 euro, dan is dat niets, terwijl die 100 euro uit de beurs van een huismoeder, een hele hap is.
Ik geloof dat het in Finland is, dat men dit heeft proberen op te vangen, en daar is de boete een percentage van het inkomen.  Maar dat is alleen correct als alle inkomen gekend is, en mee berekend wordt.
Maar we blijven dus voort borduren op het idee van boete als straf of als corrigerende maatregel.

Dat lijkt me misschien goed bij kinderen, als een manier binnen de opvoeding, om hem of haar te helpen opgroeien tot een persoon die past in een maatschappij, maar het kan nooit een vervanging zijn van wat verloren of stuk is.
Als iemand mijn huis in brand steekt, dan kan men mij een ander, gelijkwaardig huis geven, maar dat is nog geen vervanging van het teloorgaan van alle souvenirs die aan en in dat huis waren. Geld vervangt dus niet alles. Niet alles is betaalbaar.
Een mensenleven is al helemaal niet betaalbaar, en niet in te schatten op zijn of haar waarde.

Daarom huiver ik ergens bij het woord schadeloosstelling...
Bij het verlies van mijn zoon is geen enkele vervanging mogelijk, zelfs niet de vervanging door een nieuwe zoon. Laat staan dat een som geld hem zou kunnen vervangen.
En straf ? Wraak ?
Geloof ik ook niet in.
Als men al iets zou moeten doen, dan is behandelen van de misdadiger misschien het enige wat iets kan brengen, wat een "waarborg" zou kunnen vormen om dergelijke daden te vermijden voor de toekomst. Levenslang opsluiten doet dit niet. Opsluiten is een straf, een geneesmiddel.
En vervangen, schadeloosstellen, dat is toch onmogelijk.

tot de volgende ?

15 oogst

Het feest van "Onze Lieve Vrouw ten hemel opneming"...
In de evangelies is Maria een figuur die niet zo vaak ten tonele komt. Heel wat van de dogma's en verhalen komen niet uit het evangelie, maar zijn dus zaken die achteraf er bij zijn gekomen en soms zelfs tot dogma verheven werden.

Maria vult zowat de nood aan een moedergodin... De meeste oude religies kenden zo'n figuur, en het was niet makkelijk voor de nieuwe gelovigen om die vertrouwde moederfiguur plots te vergeten, aan de kant te schuiven.
Ik vermoed dan ook dat het de jonge kerk was, die Maria naar voor schoof, veel sterker dan in het evangelie, om aldus op zijn minst gedeeltelijk, de moedergodin te vervangen. Wellicht is de devotie steeds sterker geworden, en heeft men steeds meer plaats ingeruimd voor Maria.

Met God praat men niet zo handig, met moeder wel...

En als je kijkt bij de grote groep katholieken, dan kun je zien dat dit nog steeds zo is. De verering van Maria lijkt haast belangrijker dan de verering van God zelf. Natuurlijk ontkennen ze dat, maar de volksdevotie bewijst het tegendeel.

Als godsdienst zo ver gaat bij de mens, dat de mens zich richt tot God in een gesprek (bidden), en gaat dit veel makkelijker bij de moederfiguur dan bij die enorme grote afstandelijke figuur. Spreken tot een almacht of tot een moederlijke vrouw? De keuze ligt voor de hand, en is meteen een van de twistpunten tussen protestanten en katholieken.

Ik heb het altijd een beetje moeilijk gevonden om dogma's te aanvaarden. Het is zo'n beetje: "Ha, ij gelooft niet wat ik u vertel? Wel, dan ga ik het u verplichten, zo niet gaat ge naar de hel..."
En ik zou ik niet zijn, als ik me niet met heel mijn dik lijf verzet tegen dwang.
Het zou voor mij veel makkelijker zijn het allemaal aan te nemen en voor waar te aanvaarden als men het niet verplichtte ! Als men het gewoon als een andere mogelijkheid gaf, een makkelijker ingang naar het geloven.

Ik heb ondertussen al zoveel gelezen en nagedacht over het geloof, dat het steeds moeilijker is geworden om zo maar alles te slikken en te aanvaarden. Er zijn door diverse sekten (Laat mij nu eens alle religies gewoon in dat zelfde hoekje op een hoopje gooien), zoveel dingen verteld die elkaar tegenspreken, allemaal gebaseerd op dezelfde teksten of soms op één vertaling, dat ik op een gegeven ogenblik besloten heb al die zaken te vergeten, en er mijn gedacht voor in de plaats te zetten. Ja dus, ik ben gelovig, nee je kunt me niet in één hokje onderbrengen.

(Ik heb zo het gekke gevoel dat theologie iets is, wat is uitgevonden door en voor twijfelaars...)

Op het kerkhof hangt momenteel een briefje dat, als wij niet opnieuw gaan betalen, de concessie verloopt, en dat de as van onze Koen zal verwijderd worden... Ik ga dus maar eens naar het stadhuis gaan, en de concessie verlengen, niet voor mezelf, want voor mij is daar alleen as, maar voor de kinderen en voor Anny, die wel de link leggen tussen de as en Koen.
Het mag gek klinken, maar voor mij houd dit ook verband met Maria Ten Hemel Opneming... Wat kan mij de as, het stoffelijk overschot schelen. Ook niet van Maria. Voor mij telt wat in mijn hart, in mijn hoofd rest, en wat ik hoop, wat ik probeer te geloven. (Wie het zeker weet moet niet geloven, die weet. Geloven houdt dus steeds Hoop in)

--------------------

Gisteren heeft de verpleegster weer met al haar macht zitten duwen op wat rest van het abces... Ik begin me af te vragen of ik weer niet anders reageer dan de rest van de mensheid... Ik word wakker en zenuwachtig van morfine, slaapmiddelen jagen me de kast op van de zenuwen... Misschien zorgt die wiek wel voor verder ontsteken in plaats van te werken als zuiverend ?
Ik ga het haar vanmiddag toch maar eens vragen.
Het abces lijkt immers niet meer te evolueren...
En ik kan daar toch niet blijven mee rond lopen?
Veel pijn heb ik niet, buiten bij bepaalde bewegingen.
Maar het verhindert ons wel om normaal te functioneren !

tommetoch...

tot de volgende ?

Oh ja, voor ik het vergeet, voor wie het telt: een Gelukkige Moederdag !

onweer

Onmogelijk: niet mogelijk
onbekwaam: niet bekwaam
onterecht: niet terecht
ONWEER: heel slecht weer !!!
Er zit iets onlogisch (niet logisch) aan het woord.

Maar hoe dan ook, gisterenavond heeft het ferm gedonderd, gebliksemd en water gegoten ! Al heb ik de indruk, als ik de berichten hoor en lees, dat we hier boven op onze berg waar aan het ergste zijn ontsnapt ! Toch is er in dat dik uur zo'n 16 liter water per vierkante meter gevallen ! Wij hebben geen hagelstenen gehad (toch niets gehoord of gezien), en al was er felle wind, zo heel erg was het nu ook weer niet.

Kortom: wij zijn aan het ergste ontsnapt ! Leve onze berg.

Misschien denk je: Hij is daar weer met zijn "berg"... Maar ik heb er al dikwijls op gelet, dat die heuvel op een of andere manier invloed heeft op het weer. We hebben hier ook bijna altijd een temperatuurverschil van zo'n 1.5 graden Celsius ten opzichte van Oudenaarde. Als het hier mistig is, dan is het in veel gevallen niet mistig in Oudenaarde (of omgekeerd). Ook de sneeuwval verschilt nog al dikwijls beduidend. Gewoonlijk hebben wij hier meer wind, meer sneeuw (al komt dat wellicht door het feit dat we hier holle wegen hebben, die ook nog eens dicht waaien), en meestal ontsnappen we aan het ergste van het onweer. (Maar als het onweer toch eens hier komt, dan hebben we er "goed" van).

In Ronse, dat in de vallei ligt, zou er wel veel overlast zijn geweest. Vanavond gaan we dat kunnen bekijken op AVS... een soortement uitgesteld ramptoerisme.

Gisteren heeft de verpleegster nog wat harde brokken uit het abces weten te duwen, maar er zit nog steeds een gezwel van zo'n drie à vier centimeter, dus is er nog geen sprake van genezen. Ik begin te vrezen dat zij gelijk zal krijgen, en dat 10 dagen behandeling niet genoeg zal zijn ! De pijn is niet erg meer. Als ik zit of lig, dan voel ik het eigenlijk amper. Als ik sta, dan voel ik wat druk. De pijn is er  bij bewegen, of vooral -behoorlijk scherp !- als ik na een tijdje, verander van houding.
Blijkbaar doet het ook pijn als ik op die kant slaap, want iedere morgen word ik wakker van het feit dat mijn arm en been aan de tegenovergestelde kant beginnen te tintelen en zinderen. Ik ben nu zo'n twee uur op, en mijn kleine vinger heeft nog steeds dat tintelend gevoel (we noemen dit "slapen").
Ook deze nacht weer een andere pyjama mogen aantrekken. Ik heb een hekel aan antibiotica !
Iedere nacht ben ik drijfnat van het nachtelijke zweten !

Dus zullen we dit weekend ook niet kunnen rommelmarkten... Ik kan nog steeds niet alle turnoefeningen doen, die ik normaliter alle dagen doe. Ik ben wel alweer (kalmpjes) bezig met prutsen aan een en ander, onder meer het zoeken naar nieuwe ideeën voor crea. De eerste dagen, toen het gezwel nog zo erg was, en de druk zo hoog, kon ik niets doen. Eén van de dingen die ik momenteel ook niet kan, is het dagelijkse opmaken van het bed. Dus wordt Anny weer belast met veel meer dan eigenlijk goed is voor haar rug. We moeten ons maar beredderen zoals we kunnen.

Gisteren kreeg ik ook een mailtje van een vriend, met heel slecht nieuws. Zijn vrouw had al eens kanker, en nu is er opnieuw kanker vastgesteld. Normaliter zou ze gisteren geopereerd worden. Ik hoop op positief nieuws. In ieder geval horen zij nu ook bij al die mensen en al die zaken waar ik 's avonds in bed lig op te denken voor het slapen gaan, en hopen dat alles in orde komt.

Tot de volgende ?

Héél geruststellend

Tihange 3 is stilgelegd.
We weten niet waarom.
Dat "we weten niet waarom" is zowat de teneur van het radiobericht die ik vanmorgen om 7 uur hoorde...

En dan gaven ze een kleine opsomming van vorige pannes. Van dit jaar.

Tihange is een kerncentrale.
En kerncentrales zijn dingen die we heel goed kennen sinds Tjernobyl en Fukushima...
Gevaarlijke dingen.
Dingen waarvan we ondertussen weten dat we de officiële verklaringen helemaal niet mogen geloven. Wijlen Armand Pien, begon zowat iedere spreekbeurt na zijn oppensioenstelling met een verontschuldiging over het feit dat hij bij de ramp in Tjernobyl heel het land in opdracht moest voorliegen.
Als je nu in Duitsland een everzwijn neerschiet, dan mag je die niet opeten, de radioactiviteit is te hoog. Ten gevolge van Tjernobyl.
Duitsland is een buurland.
Volgens onze regering stopte de radioactieve neerslag netjes aan onze grens.

Als ze ons nu zeggen dat de reden van het plotse stilleggen van een kerncentrale niet gekend is, wat denk jij dan? Ik ook, ik denk dan ook aan alle mogelijke scenario's, de slechtste het eerst.

Maar ja, we hebben gelukkig heel goede en wijze politici in ons land, die van uit hun studies matjesvlechten bij Zuster Creativa, weten dat het perfect veilig is om de kerncentrales in ons land steeds langer te laten werken, ook al zijn ze eigenlijk al lang afgeschreven, onveilig en vertonen ze allerlei mankementen.

Dus zitten wij hier heel gerust te zijn.


We kunnen in geval van nood bij de apotheek gratis pillen krijgen uit de restjes van de ramp bij  Sellafield...

Gisteren is de verpleegster er in geslaagd om de kern van het kwaad uit mijn abces te halen. Ik heb haar verteld dat eerst die harde bal talg uit het abces moest geraken, vooraleer er sprake kon zijn van genezen, en dat ze moest proberen die kern er uit te krijgen. Het brave mensje heeft dan geduwd en gezocht in de wonde tot ze het onding zag, en heeft het er met een pincet kunnen uithalen. "Doet het niet te veel pijn?" "Nee nee, trouwens ik heb liever de korte pijn dan de lange !" 

Ik vertelde haar over ons moeder, die als adagio had "Harde dokters maken zachte wonden", en dus altijd met de grove middelen te werk ging. Je moet het maar eens vragen aan mijn jongste zus, die weet dat héél goed ! (Lieve was eens op haar knie gevallen in een aswegel. De as zat in haar knie, en ons moeder dacht dat het beste middel zou zijn: het uitschuren met een borstel... Lieve heeft nu nog steeds as in haar knie...)

Ik denk (hoop) dat ik nu binnen een paar dagen wel van dat abces zal af zijn. Maar helaas nog niet van de antibiotica... Deze nacht heb ik weer een nieuwe pyjama mogen aantrekken, ik lag weer nat van het nachtelijk zweten in bed. 

De pijn die ik nu nog voel in mijn lies, heeft naar mijn gevoel meer te maken met de wond dan met het abces. Ik ben benieuwd wat de toestand echt zal zijn deze namiddag, als de verpleegster de wiek verwijdert...

Tot de volgende ?

Maar 10 dagen ?

Gisteren is voor het eerst de verpleegster langs gekomen om mijn wonde/zweer/abces te verzorgen. Toen ze het verband had weggenomen, de boel eens bekeken en betast had, vroeg ze " En de dokter heeft maar 10 dagen verzorging voorgeschreven? Dat zal wel wat weinig zijn !"
Nadien verklaarde ze dat ze dit inschatte op basis van het "harde" gedeelte van het abces...
Niet dat ik daar meer mee weet, buiten het feit dat ze me wellicht nog wat langer gaan komen kietelen.
De pijn valt mee. De meeste pijn is er op momenten dat je van houding verandert, van zitten in staan, of van liggen in zitten. Dat komt omdat je dan de druk op dat boeltje verlegt. Dan doet het enkele tellen snijdend pijn. Dezelfde pijn bijna die de verpleegster veroorzaakt als ze gaat koteren in de wonde, en als ze de nieuwe wiek in de wonde duwt. Het uitduwen van de etter is een andere pijn, en is niet snijdend, eerder dof.

Maar wellicht zit ik dus nog een tijdje met dat ding opgezadeld. Het meest ambetante is de plaats waar dit onding zit, vlak in de lies, een lichaamsplooi die verschrikkelijk vaak beweegt bij al wat je doet.

Maar ik ben al in zoverre weer beter, dat ik al weer aan het prutsen ben, heel voorzichtig, en aan kleine dingen die geen beweging vergen. Gisteren heb ik de haarspeld van Lieselotte, mijn kleindochter, op haar verzoek versierd met een hagedis. Ze had gevraagd om een hagedis in het hout te branden (pyrografie), maar toen ik het zag, heb ik dat haar uit het hoofd gepraat, het hout was behoorlijk donker, en dus zou je het brandwerk niet echt kunnen doen uitkomen. Ik raadde haar aan het er in witte verf op te schilderen... Maar ook dat liet ze liever door opa doen. Ik ga er straks nog een laagje vernis op zetten, en eigenlijk mag ze het dan vanavond al komen halen... Het is mooi geworden. Misschien ga ik deze middag eens proberen van een oude vork een olifant te maken (een hangertje )... Maar misschien zal dit nog niet lukken, want daarvoor moet ik de vork wel helemaal recht krijgen. (En dat vergt kracht, en spieren gebruiken loopt door tot in je lies, probeer het maar eens !)

Deze morgen heb ik wel alweer wat geturnd, niet alle bewegingen die ik normaal doe, maar toch al een deeltje... Mijn rug voelt ook al weer wat beter. En vannacht heb ik wat meer geslapen, alleen mocht ik midden in de nacht opstaan om mijn pyjama uit te trekken me af te drogen en een nieuwe en verse pyjama aan te trekken... Ik denk dat dit nachtelijke zweten komt van de antibiotica die ik nu moet slikken.

Heb je het gelezen/gehoord dat het BIVV zal ijveren voor een eenvoudiger en klare verkeerswetgeving ? Het zal - helaas voor de mensen van BIVV - wel bij deze wens blijven ! In ons landje wensen de juristen precies die overmaat aan tekst en onduidelijkheden en dubbelzinnigheden, want dit creëert de levensruimte voor een massa advocaten, die oeverloos kunnen bewijzen, tegenspreken en weerleggen, allemaal met dezelfde tekst. Advocaten zijn juristen. Heb jij in ons landje al ooit geweten dat buiten de houtvester er iemand de tak afzaagde waar hij opzit?
Bovendien moet zo'n aanpassing ook nog eens door het parlement... En heb je daar al eens gekeken hoeveel advocaten daar zitten???
BIVV, droom lekker verder...

Ook met verbijstering gelezen, hoe in Dubai een jonge vrouw verdronken is omdat de echtgenoot de redders verbood haar aan te raken?
Het heeft weer eens met religie te maken... Een vrouw mag niet aangeraakt worden door een andere man dan de hare.
Ik schrijf opzettelijk religie, en zie dat als iets heel anders dan een Geloof.
Religie is het veelvoud aan rgeltjes en interpretaties die opgelegd worden door de religieuze organisatie, door mensen dus, en dat betekent veelal door ... MACHTbeluste kereltjes, die het geloof misbruiken om te heersen over anderen.

Ach, ik kan me soms zo heel erg kwaad maken op al die zaken die zo duidelijk onjuist, onrechtvaardig zijn... Neem nu ook al die heisa over het al dan niet verdoofd slachten... Ik heb daar al eerder over geschreven, en mijn standpunt is nog steeds hetzelfde. Zolang we vlees (vis en dergelijke daar ook bij nemen) willen eten, gaan we dieren moeten doden. Dit is voor een normaal mens geen prettige opdracht. Dus doe je dat zo pijnloos mogelijk voor het dier. Of dit met een verdovend middel moet gebeuren is een andere discussie. Als kind maakte ik nu en dan het slachten mee van een varken. De boer gaf het varken met een flinke moker een klap op de hersenpan, zodat het beest bewusteloos was. Toen ik zelf konijnen moest dood doen, gaf ik ze een ferme klap met de zijkant van mijn hand, juist onder de oren, en de konijnen waren in een klap dood, nog voor je ze de keel afsneed. En, Tiens, als we palingen vingen, dan sneden we met een mes, een ferme snede onderaan in de verdikking die je ziet net onder de kop. Op die manier snij je de hersenstam door, en is alle pijn en gevoel afgesneden.
Ik heb mijn kinderen geleerd hoe ze een kip, een konijn moesten dooddoen en kuisen... "Pa, ik doe dat niet graag!" "Zoon, het zou me verschrikkelijk spijten mocht je dat wel graag doen!"... Op die manier heb ik ze mede bewust gemaakt van het doden van de dieren die we straks op ons bord krijgen. Ik ben iemand die graag een stukje vlees/vis eet, maar ik blijf me bewust van het feit dat de dieren daarvoor moeten sterven.
Het is iets wat bij onze natuur hoort, we zijn omnivoren, dus eten we ook vlees, het hoort bij ons natuurlijke dieet. Maar we eten nu veel meer vlees dan ooit tevoren ! Gewoon omdat we het binnen ons bereik hebben, en omdat velen er nooit bij stilstaan dat men de dieren daarvoor moest doden.
Dat is een nieuw fenomeen! Als kind hadden wij veel minder vlees aan tafel dan nu. Wij hadden er het geld niet voor.
Ik ben er ook van overtuigd dat we eerbied voor het leven moeten hebben. Ik voel me in deze verwant met de Indianen, die bij ieder gedood dier de Manitou dankten en het dier om vergiffenis vroegen.

Ik weet dat we ook kunnen leven zonder dierlijke producten, maar ik ben een echte omnivoor, en ik hou van dat stukje vlees. Maar niet zonder eerbied voor het leven, voor het dier en tegen het onnodige lijden.
Ik kan me wel een God inbeelden, die regels oplegt over de meest pijnloze manier van doden, maar kan me echt niet voorstellen dat Hij (Zij?) het eist dat we het doen in een bepaalde richting of als offer aan Hem (Haar)... Uiteindelijk doden we dan de schepsels van die God !

En vergeet niet, dat in veel gevallen het leven dat we die "slachtdieren" (Het woord alleen al) geven, véél erger is dan de dood ! Kippen en varkens moeten de korte tijd van het hen toegemeten leven doorbrengen op een mini-ruimte, op een manier die je zelfs een Dutroux niet zoudt toewensen...

Tot de volgende ?

Talgklier

In de huid zit een mechanisme om de huid te smeren. Dat zijn de talgklieren. Een tof systeem... als het normaal werkt.
Bij mij dus niet. Een talgklier sloeg op hol en een ontsteking was het gevolg. Het gevolg van die ontsteking was een abces van bijna een kippenei groot.

Toen de dokter gisteren kwam, keek hij heel bedenkelijk naar dat abces. Hij ging terug naar zijn auto en kwam terug met zijn gereedschapskoffer... Gereedschap om te snijden, te peuteren, te koteren en wat weet ik nog allemaal.

Ik heb een goede tandarts ! Mijn tanden, die voor grote gedeelten bestaan uit plombering, zijn niet in stukken gesprongen, mijn kaakspieren zijn niet verkrampt gebleven, maar ik denk dat ik dichtbij al die rampzaligheden aanzat...

Wat de dokter allemaal heeft uitgestoken kan ik je niet vertellen, want ik kon het niet zien vanuit mijn liggende positie. Al wat ik zag, was het achterwerk van de dokter, die haast naast mijn hoofd stond, en voorovergebogen aan dat abces in mijn lies stond te prutsen.

Ik dacht een moment aan het tandartsenmopje... Bij mijn tandarts ligt een boekje met allemaal cartoons over tandartsen. Op een ervan zie je een man in de stoel liggen, terwijl hij stevig de edele onderdelen van de tandarts vast heeft... "Kijk, mijnheer de dentist, we gaan goed overeen komen hé, we gaan elkaar geen pijn doen..."

Maar je kunt echt niet aan mopjes denken als ze bezig zijn met in je te snijden, te koteren, en te duwen om de etter te verwijderen. Nu en dan zag ik dat hij van instrument veranderde, maar er was geen verschil in de pijn te voelen. Van het moment dat hij dat in die wonde kwam, met wat dan ook, voor welke beweging dan ook, de pijn was snijdend. Het duwen aan het abces was een andere, maar niet mindere pijn.

Op het einde nam hij een flesje isobetadine, goot daar een beetje van in een potje, knipte een stuk van een smal lintje af, doopte dat in de ontsmettingsvloeistof, nam het vast met een pincet, en begon het lintje in de wonde te duwen... " Je moet de thuisverpleging laten komen, want ze moeten dat nog een dag of tien blijven doen !" Leuk. Het is heel aangenaam als ze zo'n vod in een wonde duwen, en wellicht zal het even leuk zijn als ze deze vod er uit zullen trekken... djudedju. Moeder, wat doen ze allemaal met je zoon?

Eén ding moet gezegd: toen de dokter alles verbonden had, was die drukkende spannende pijn voor een groot deel weg. Als ik nu eenmaal in een bepaalde houding zit, is het uit te houden. Alleen het bewegen is nog steeds niet te doen. Eenmaal ik recht ben, kan ik nu al voorzichtig wat rondstappen zonder te veel pijn te hebben.

Deze namiddag komt de thuisverpleegster voor de eerste keer die wiek uit halen, en een nieuwe wiek in stoppen. Ik hoop dat het een voorzichtig mensje is, dat heel zachtjes te werk gaat... Ik heb echt geen pijn meer nodig. Ik heb er al genoeg, want  door het feit dat ik nu niet kan turnen en dat ik scheef en schots zit en lig, om de pijn in de wonde zo klein mogelijk te maken, zit ik nu weer met verschrikkelijk veel pijn in mijn rug. Het kan niet op.

Tot de volgende ?

zweer

Ik heb in mijn lies een abces, een zweer van bijna een kippenei groot, en verrek van de pijn. Ik heb zonet de dokter opgebeld dat hij dat rotding moet komen opensnijden, zodat het vuil en de drukkende pijn er uit kan.

Het is niet de eerste keer dat ik zoiets heb, en ik weet dat dit de enige oplossing is om van de pijn af te raken in een korte tijd. Het is wel pijnlijk als ze het insnijden, want ze kunnen dat blijkbaar niet verdoven. Maar liever de korte pijn dan...

Zaterdag zijn we nog naar de rommelmarkt kunnen gaan, dan zat de zweer er al, maar er was nog haast geen echte pijn. Gisteren ben ik thuis gebleven, krimpend van het zeer, en deze morgen was ik al weer heel vroeg wakker van de pijn. Ik heb bijna niet geslapen in 2 dagen, en weet niet meer welke houding ik moet aannemen om de pijn te verdragen, want door dat gedrag heb ik nu natuurlijk ook weer veel pijn in mijn rug en benen.

Bijkomend probleem is dat je in je lies haast geen verband kunt aanbrengen. Maar daar ik al eerder met dit probleem heb gezeten, heb ik er ook een "oplossing" voor gevonden. Ik neem een maandverband van mijn vrouw, en leg dit in mijn onderbroek. Klinkt misschien ridicuul, maar het werkt, en daar gaat het om.

Ik ga stoppen... ik heb echt voor niets goesting.

tot de volgende, in betere tijden !