Pius IX ?

Ik heb na lang zoeken besloten dat de paus op mijn wandelstok Pius IX is, die paus was van 16 juni 1846 tot 7 februari 1878... Met andere woorden mijn wandelstok is wel al behoorlijk oud en mag rustig ondergebracht worden bij antiquariaat...

Hij werd geboren als Giovanni Maria Mastai-Ferretti. 
Hij was geen onbelangrijke paus in de kerkgeschiedenis. In 1854 kondigde hij het dogma af van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. In 1869 -1870 riep hij het Vaticaans concilie bijeen, waarbij het dogma van de onfeilbaarheid van de Paus werd vastgesteld.

In het jaar 2000 werd hij Zalig verklaard door Johannes Paulus II... Niet zonder weerstand van de Joden, want ook deze paus had een slechte naam bij de Joden...

Maar goed, het is niet aan mij om een oordeel te geven... Maar het was dus kerkelijk gezien een belangrijke figuur, en er zit een zekere logica in dat men zijn kop zelfs als knop voor een wandelstok gebruikte. Wellicht was dit toentertijd een van de toeristische memorabilia... Zoals ik in illo tempore in Rome een paar gedenkpenningen kocht van Johannes-Paulus II, zal er ooit iemand daar een stokje hebben gekocht met de kop van de Paus er op. Zoveel mensen gingen toen niet naar Rome, dat was veel te ver en veel te duur, dus zal het wellicht of een rijke burger zijn geweest, maar veel waarschijnlijker een student in opleiding tot pastoor.... of een of andere geestelijke die het zich kon permitteren. (Dat waren er toen wellicht behoorlijk veel, want het ambt van pastoor was toen veelal een uitweg voor wie de adellijke titel niet kon erven...)

Nu staat er in mijn gang, tussen al die andere wandelstokken, dus een Zalige Paus te blinken. Of nee, blinken doet hij niet, zeker niet tussen de zilveren, koperen en tinnen knoppen toont hij eerder mat en kleintjes. Klein, want ik geloof niet dat het ooit echt als knop van een wandelstok heeft gediend. Het was wellicht een van die stokken die men dan onder de arm hield, zoals de mode toen voorschreef. Het was ook een wapenstok, want het waren sombere tijden, en het plebs begon zich te roeren !

Hoe dan ook... voor mij is het gewoon een wandelstok in de hoop. (Er staan er meer dan 300). Alleen, is het er eentje die wel kan gedateerd worden, die duidelijk al heel oud is, en dus daardoor wellicht een zekere waarde heeft. Wellicht zijn er heel veel van gemaakt, maar zijn er niet veel van bewaard gebleven, want wie bewaard nu zo'n dingen als een portret van een paus... Je hebt veel meer kans zo'n dingen tegen te komen als sanctjen in een oud kerkboek, dan in de gang tussen de paraplu's en de wandelstokken. Ik vraag me af of ik, in die oude kerkboeken van wijlen tante Clemence, zelfs niet nog zo'n exemplaar zou terugvinden... (Daar zitten zelfs perkamenten beeltenissen in, soms met een "echte" relikwie er op, met de stempel van de bevoegde bisschop of abt om het echt te verklaren ! Die dingen hebben bij verzamelaars ook een zekere waarde !)

Nu ja, dat hier antiek te vinden is, dat wordt heel normaal... ik hoor er zelf ook stilaan bij...
djudedju

tot de volgende ?

Steenkerque

Hier zit ik dan, kromgebogen voor mijn kwampjoeterke... Pijn en vreugde en geluk...
We hebben een wonderlijk mooi weekend achter de rug !

Vrijdag zijn we met Luc en Rita naar Auchan gereden, hebben er de vrouwen laten winkelen, deden als mannen DE vondst van de dag inzake wasproduct, en besloten de uitstap met een kleine maaltijd in restaurant Le Bus...

Zaterdag was er rommelmarkt te Ogy, nee, niet de grote rommelmarkt, een kleinere, die naast rommelmarkt ook plaats bood aan het artisanale. Niet zo groot, maar wel leuk.

Zondag rommelmarkt te Steenkerque (Braine le Compte) (Voor de flaminganten onder jullie: Steenkerke, deelgemeente van 's Gravenbrakel)...

We waren er nog nooit eerder geweest. Het was zowat de enige rommelmarkt die er interessant uitzag in het boekje met rommelmarkten... Het beloofde tot 450 kramen. Tot... Het kon dus ook veel minder zijn. "Nu ja" dachten we, "We zien wel, ver is het niet..."

Het werd een wondere ervaring.
Steenkerque is een piepklein dorpje, verscholen tussen de plooien van het heuvelige landschap, en ontsnapt aan de tijd en de evolutie van hoogbouw en knoertlelijke villa's... Het was een mooie, interessante en grote rommelmarkt (zo groot dat we even in paniek raakten: "Waar staat onze auto ???"), maar het was vooral heerlijk wandelen in het dorpje dat er grotendeels nog uitziet zoals het er honderd jaar geleden moet hebben uitgezien. Blijkbaar zit daar al wat steen in de bodem, want de meeste oude huisjes zijn opgetrokken in natuursteen. Op sommige momenten zijn we blijven staan, gewoon om een huis of een oude hoeve te bewonderen.

Ik kan het je echt aanraden, je hoeft echt niet naar Bokrijk of naar de Waalse tegenhanger Fourneau St Michel te trekken, in Steenkerque staan ze nog zoals ze gegroeid zijn uit de vruchtbare grond. Het dorpje is niet dood, er staan ook enkele nieuwere gebouwen, en één er van hebben wij ook vol verbazing bekeken ! De kerk staat op de top van een heuvel, tot je aan de achterkant vaststelt dat daar iets geks aan de hand is... Naast de kerk staat een modern huis, die er heel gewoon uitziet, eigenlijk niet helemaal past in het kader. Je volgt de krinkelendewinkelende straatjes, behoorlijk bergaf, en plots zie je dat moderne huis aan de achterkant, oprijzend uit een "ravijn"... Klimmend uit een diepte, wel twintig, vijfentwintig meter muur die uit de diepte rijst tot aan de hoogte waar het plots huis wordt... Bizar. (Dat is een veel te klein woord om je verrassing te dekken)

De rommelmarkt is er groot ! En het parcours is er niet alleen schitterend mooi, het is ook zwaar bergop en bergaf... Maar ik vond er twee wandelstokken en een mooi Afrikaans beeld (Vruchtbaarheidsbeeld Baoule). Eén van de wandelstokken is waarlijk oud, echt antiek. Het handvat is een houten uitgesneden kopje van een paus. Ik heb zijn naam en rugnummer nog niet teruggevonden, maar het moet uit uit de 19° of misschien zelfs 18° eeuw zijn. Ik zoek verder op de computer...  Hoe gek het ook klinkt, het is niet alleen een wandelstok, het verbergt een wapen, een steekwapen van zo'n 12 centimeter lang... Ook dat is iets wat ik nog nooit eerder zag.
Op de keerzijde van het beeldje is een stempel ingedrukt, een driehoek met de punt naar beneden. Daarin staat in hoofdletters AHA, en daaronder iets waarvan ik vermoed dat het een 9 is...
Heel wat om op te zoeken dus !

Maar het mooiste van de dag was wel de ontdekking van dat mooie verstilde dorpje...
Toen we thuis kwamen zei Anny: "Duidt die markt maar aan, dat is er een om ieder jaar te doen !". Ik heb het meteen gedaan... Volgend jaar gaan we hopelijk weer naar Steenkerque... Waals dorpje van duidelijk Vlaamse komaf.
(Vlak naast Hoves (Hove) waar faciliteiten zijn...)

Gisteren was het al niet warm meer, en nu en dan viel er één druppel uit een grijze hemel naar beneden... Vandaag ligt de straat nat, niet dat het echt regent, maar het druppelt toch. Morgen zou het wat regenen, in de ware zin van het woord, en tegen donderdag zitten we weer in de hete zomer... Laat de regen maar eens vallen ! Het is veel te droog voor het land.

Tot de volgende ?

nog geen 3 liter

Ja, het heeft geregend, net genoeg om ons thuis te houden in de plaats van lekker aan het water te zitten. Maar toen ik vanmorgen eens ging kijken stelde ik vast dat er in totaal nog geen drie liter gevallen was per vierkante meter... Zijn we daarvoor niet gaan vissen?
Enfin, hoe dan ook, deze namiddag ga ik vissen. Ik mag bij Luc om wat wormen en maden, en ik ga naar Jo, naar de vijver...
En morgen is het St Amelberga, en ga ik wat naar de paarden kijken.
En dan is het weekend en zal er wel ergens te rommelen zijn op de rommelmarkten.
Onze Bart is deze week 45 zomers oud... Ik vind het verschrikkelijk !
Een kind van 45 hebben... (Onze Koen zou nog ouder zijn geweest!).
Straks heb ik kinderen in the midlife-crisis... djudedju

Ik heb ook geen kleinkinderen meer, daar zijn ze al veel te groot voor.

En straks, binnen een paar weken word ik 69... het laatste jaar voor ik helemaal bij de oudjes terecht kom.

Ik voel me niet zo oud ! Ik ben stijf en stram en vol pijn door die stomme rug van mij, heb een vrouw die kraakt en piept op dezelfde plaatsen als ik kraak en piep, maar we voelen ons bijlange nog niet oud. Maar toch...

Haast iedere middag staan we - een beetje versteld - te kijken naar ons bord en de pannen en schotels op tafel. Is er weer zoveel over ? "Geef het maar aan de kippen !" "Laat dat vlees maar liggen, dat eet ik vanavond wel met een boterham!"
We eten steeds minder en minder.
En we vermageren geen gram.
Blijkbaar heeft ons lijf minder en minder nodig.
We doen nog steeds hetzelfde als vroeger, maar blijkbaar doen we dat op minder en minder brandstof. Bij een oude auto is dat net omgekeerd. Wat bewijst dat we geen machine zijn, geachte rechtse economisten !

Gisteren heb ik 11 geraamtes gemaakt waarop dinsdag de leden van Crea mandala's zullen weven. (Manda-wadde ?) Mandala's ... "Wat is dat ?" Je zult het wel zien...

Ik heb ook al een model klaar, met een heleboel technieken er in vervat. Ik ken nog twee technieken, maar ik kreeg die niet allemaal in één mandala, het is dan ook niet echt een groot exemplaar. De bedoeling is dat we onze creatievelingen warm maken om thuis eens alle restjes breiwol, die daar nu liggen te verstoffen, te verwerken in hun eigen kunstige mandala.

Wikipedia zegt dat een mandala is:
De mandala (Sanskriet: मण्डल voor cirkel) is een generieke term uit de Tibetaanse kunst en het Tibetaans boeddhisme voor een plan, kaart of geometrisch patroon dat metafysisch of symbolisch de kosmos uitbeeldt. Het concept heeft een hindoeïstische oorsprong, maar wordt ook veel in het Tibetaans boeddhisme gebruikt.

Voila, we weven dus niet zo maar, ons weven is een manier van bidden, van mediteren... Al geloof ik nooit dat er bij de dames van crea veel aan dat aspect zal gedacht worden !
Wij willen vooral een mooi iets maken... 

De dames hebben er wellicht geen gedacht van, hoeveel werk we al hebben gedaan voor zij aan het weven beginnen... Ik ben bamboestokjes gaan kopen, heb gepoogd om te komen tot een wiel-vorm met deze stokjes, heb dat na ettelijke pogingen moeten opgeven. Dan heb ik gezocht hoe ik dat dan wel kon oplossen... Na enig denkwerk ben ik tot het besluit gekomen dat we best een achthoekig blokje zouden maken, waar we dan netjes de stokjes zouden in vast zetten, om zo dat wiel te bekomen. Ik heb niet de technische middelen om die achthoekige blokjes hier te maken, dus heb ik een vriend geambeteerd... Een ganse namiddag hebben we in zijn atelier zitten werken om een balk achthoekig te maken, de balk dan in schijfjes te zagen, en er dan gaatjes in te boren... Thuis gekomen heb ik de blokjes geverfd, en er dan uiteindelijk al de stokjes in gestoken... Maar voor sommige moest ik de boorgaten groter maken. Dan de stokjes er in gelijmd...

Alles bij elkaar is mijn vriend een halve dag bezig geweest, en ikzelf twee dagen...
Geen wonder dat er weinigen geroepen zijn om crea te geven...
De afgebeelde mandala is een technisch hoogstandje... om jaloers naar te kijken, en... ideeën te krijgen wat er allemaal kan !

tot de volgende ? (Afbeelding gevonden in Pinterest, met dank aan de maker van de mandala !)

't regent... niet meer... toch...niet !

De tuin smacht naar water. Eindelijk is het frisser, zit de lucht vol met veel belovende wolkenmassa's, maar noppes. Ja, drie spatten en gedaan.
Maar het is heerlijk fris !
In onze slaapkamer was het weer maar een zalige 18 graden.
Een mens slaapt veel beter in zo'n temperatuur.

Deze namiddag ga ik voor de eerste keer vissen. Hopelijk regent het niet net dan ! Ik ga om aan het water te zitten, niet er in.

Maar qua temperatuur vind ik het nu heerlijk! Het doet deugd dat het weer eens normale Belgische temperaturen zijn. Van mij hoeft het echt niet zo heet te zijn. Ik heb er weliswaar niet echt last van, maar ik heb het toch meer op iets frisser. Een heerlijk zonnetje, een fris windje, je kent dat wel. Maar de afgelopen periode was er geen wind, en smoorheet weer. Op de rommelmarkt liep ik met een strooien hoedje op, want mijn haar is eerder dun gezaaid tegenwoordig.

Ik ben benieuwd om te zien hoe de vijver van Jo er nu bij ligt. De oevers zijn versterkt, het water is dieper geworden, het zal wellicht een heel ander zicht zijn, en anders vissen. Ik hoorde ven Luc dat de grote karpers nu heel wat makkelijker bijten, en dat de kans dat je lijntjes kwijtspeelt, veel en veel groter is. Nu ja, we zien het wel. Misschien zien we geen beet, net nu het weer verandert.

Net nu ik ga vissen was er op de radio iets te horen over de kwaliteit van het water in onze rivieren. Dat is een stuk beter geworden, maar men raad toch af om de vis op te eten. Toen ik kind was, ging ik met ons vader vissen in de IJzer, of in oude steenputten (putten die ontstaan zijn door het uitgraven van de klei voor het bakken van de bakstenen.) Toentertijd visten we alleen op paling, want vissen moest naast het plezier ook zijn nut hebben, en paling was lekker.

Maar toen waren de rivieren nog proper, en was de paling lekker, en mocht je er van eten zonder je zorgen te maken. Op bliek vissen was toen haast iets minderwaardigs, want bliek, dat was voor ons, die genoeg kans hadden op lekkere verse zeevis, een niet te vreten vissoort. (Pepee zaliger die at graag nu en dan wat bliek, en ik ben ervan overtuigd dat het ook lekker was (is), alleen wij waren toen verwend aan zeevis...)

Ik reed toen soms met de fiets van Oostende naar Mannekesvere om er te gaan vissen, met de fiets, de bak op het stoeltje, en de hengels in een zak over de schouder of langs de buis van de fiets gebonden. (Beide systemen hebben hun voor en na).
Als pa ging vissen, was het een stuk makkelijker, dan kon ik mee met de auto. Veelal ging onze oude buurman ook mee. En heel nu en dan ging ik vissen met de zoon van onze oude buur, Frans, maar dan gingen we vissen aan zee, van op de golfbreker of van het staketsel.  Dan kreeg ik wat materiaal van Frans, want de uitrusting om op zee te vissen is heel anders dan deze om in zoet water te vissen.
Maar Frans woonde eigenlijk in Duitsland (beroepsmilitair), dus vaak kwam dat niet voor. Ook toen zag je niet zo vaak kinderen die zaten te vissen. Net als nu waren en zijn dat uitzonderingen. (Ik ben dus altijd al een uitzondering geweest !)

Als we thuis kwamen met een zooitje paling, dan was het ma of pa die de paling het vel afstroopte, en eens goed afwaste. Ma zette de pan op het vuur, en met verse boter werd de paling gebakken. Heerlijk, om duimen en vingers af te likken. De beste paling van smaak was zo'n duim dik. Paling die een stuk dikker was had dikwijls een mindere smaak. Ma zei dat ze dan naar het slijk smaakten...

In de IJzer kon je toen, op het juiste tijdstip, ook glasaaltjes vangen. Glasaaltjes zijn in feite heel jonge palingen, die nog geen kleur hebben, en doorzichtig zijn als glas. Ik ving die soms om ze eens te bekijken, en dan weer los te laten. Dat vangen was niet moeilijk, in de IJzer groeide een soort wier, je leunde dan voorover, en greep met je hand een dot van dat wier, en haalde het snel op. Regelmatig zat dit dan vol met glasalen. Bizar dat dit palingen moeten worden.

Palingen gingen we vissen met regenwormen, en dan ging ik met een spa en een confituurbokaal naar het bos, stak de spade in de grond, en deed de spa trillen door er heel snel tegen te kloppen. Deze trillingen deden de wormen uit de grond kruipen, en dan pakten we deze en deden ze in het bokaaltje.

Later hoorden wij dat er waren die regenwormen vingen met elektrische stroom de grond in te voeren. Maar zo modern zijn wij nooit geweest. Toen kon je op ieder stukje grond wormen vangen, nu mag je op het veld hier voor mijn deur met de spade gaan schudden tot je een ons weegt... Geen worm te zien ! Door het gebruik van sproeistoffen en die grote zware machines die de bodem keihard toe walsen, leeft er geen worm meer !

Wormen worden nu gekweekt, en je kunt ze kopen...
djudedju

tot de volgende ?

Het mobieltje

Soms - meestal ! - heb ik de indruk dat de moderne mens niet meer kan leven zonder zijn mobieltje. Je moet handsfree bellen in de auto, maar iedere dag dat ik buiten ben, kan ik overtreders zien van dit gebod.
Je loopt op straat en moet goed opletten of telefoneerde of SMS-ende  mensen lopen je omver. Je loopt in een museum om de kunst te bekijken en tot je verbazing en ontsteltenis zie je ook daar weer mensen die meer bezig zijn met hun mobieltje dan met de kunst.
Je gaat naar een toilet, en hoort naast je iemand telefoneren.
Je zit te wachten op de bus, en naast je zit iemand spelletjes te spelen op zijn mobieltje.
Kortom, je ziet en hoort altijd en overal die mobieltjes.

Ik zal wel ouderwets zijn, maar mij begeestert dat ding niet. In tegendeel. Ik heb er wel eentje, vooral met het oog op het feit dat ik -in mijn situatie- wel eens hulp kan nodig hebben. Ik gebruik dat ding dus maar met mondjesmaat. Nu en dan dwing ik mezelf om met het mobieltje te bellen in plaats van met mijn vast toestel, maar dat doe ik vooral omwille van de vrije gesprekken.

Toen ik nog gezond was, en werkte, bracht ik heel wat tijd door in de wagen, op verplaatsing van de ene vergadering naar de andere taak... Ook toen al stonden we regelmatig eens in de file. Voor mij was dat een onverwachts geschenk. Ik kreeg plots, vanuit een onverwachte hoek, wat tijd cadeau om te niksen. Ik genoot van die pauze. Nu zie je in die file mensen die zitten te telefoneren, te gesticuleren, zich op te jagen... in plaats van een te genieten van de onverwachte rustpauze. Maar ja, ze zijn niet onbereikbaar meer ! Hun werk is niet meer op een bepaald punt gevestigd, nee, hun werk reist met hen mee. En staan ze stil, dan gaat alras dat vervelende muziekje weer, en zijn - in de file, in de privacy van hun auto - weer aan het werk, en is privacy een woord, maar geen begrip meer.

Ik deel mijn GSM-nummer met heel weinig mensen. Als ik niet thuis ben, beschouw mij dan maar als niet-bereikbaar ! Dan voel ik me veel meer op mijn gemak !

Ik heb de tijd nog meegemaakt dat er in onze straat maar een paar telefoons waren. Er was om de hoek ook een telefooncel. Dat was het publieke middel om de dokter of zo te bereiken. Meer was er niet, en er was ook geen nood aan.

Niemand had de behoefte om de medemens om de vijf minuten op te bellen. Spreken, dat deed je pas als je binnen gehoorafstand was, en dat was het. Het was heel gewoon, en het lukte best.

Als ik er zo over denk, heel wat van onze moderne verworvenheden, zijn eigenlijk niet ten onze dienste, maar omgekeerd, wij hebben er ons aan vastgepind ! Wij hangen vast aan die dingen, niet omgekeerd. Ik heb de tijd nog meegemaakt dat er geen fotokopiemachines waren... Als wij een dubbel nodig hadden, dan schreven wij dat netjes over. Als wij een brief schreven, dan maakten wij met een carbonpapiertje en een heel dun briefje een dubbel terwijl wij op het schrijfmachine zaten te kloppen. Ik schrijf kloppen, omdat, in vergelijking met het klavier van je computer, je toen nog echt letter per letter moest aanslaan, hard genoeg zodat de letter de inkt van het lint duidelijk doordrukte op het papier.

Ook voor de rechtbank was dit het systeem, we schreven eigenhandig een kopie...

Toen kwam de fotokopiemachine, en plots had men overal en nog ergens kopieën van alles en nog wat nodig. We schreven geen dubbels meer, we maakten een of meerdere kopieën...

Nu hebben we thuis een printer staan, waarmee we ook thuis een kopie kunnen maken.

We hebben niet alleen een wagen om ons werk naar behoren te kunnen doen, nee, we hebben in veel gevallen meerdere wagens voor de deur staan. Tot mijn verbijstering hoor ik dat mensen niet aan een job geraken, omdat ze geen wagen hebben, want het openbaar vervoer is niet flexibel genoeg meer, en verhindert dat de arbeiders flexibel zijn (lees overuren kunnen doen).

Een telefoon dat zou een handig en gemakkelijk ding moeten zijn, die onze vrijheid vergroot, maar het doet net andersom.
Een kopieermachine dat zou ons meer tijd moeten geven, die we niet meer moeten verspillen aan het slaafs overschrijven, maar het veroorzaakt alleen dat de berg papier op ons werk en zelfs thuis alsmaar groter wordt !
Een auto zou een hulpmiddel moeten zijn, een luxe voor een familie-uitstap, een gemak... Maar het is een middel om ons met handen en voeten te binden aan nieuwe verplichtingen.

Ach, die dingen zijn echt niet slecht, weet je... Alleen, wij verlagen onszelf tot slaven van die dingen.
Hoogtijd dat wij OXI zeggen tegen alle dingen die ons leven overnemen !

Of ben je bang van smartphonexit ?
djudedju

tot de volgende ?

Van veld naar diepvries !

We kregen weer geen regen... Correctie: we kregen er wel ! ongeveer 10 druppen per vierkante meter. Maar het koelde af, er kwam een frisse wind, en we zetten zowat alle deuren en alle ramen open om een frisse wind binnen te laten.
Plots een groot gedruis...
"Wat is dat?"
Het duurde even voor wij zagen dat het lawaai van het veld voor onze deur kwam...
4 (Vier !) grote bakbeesten van machines, een tractor met grote aanhangwagen, een enorme lege container...
Langzaam schoven de bakbeesten (merk: Ploeger) over de erwtjes. In hun spoor een schriel beetje murwgeslagen groen, waaraan je hier en daar nog een een erwtenschors zag zitten... Ik ging kijken, maar alle peulen waren leeg.
Geen erwt te bespeuren.
Het machine vrat de erwtjes op !

Hoe het werkt ? Ik heb er geen idee van ! Je ziet onderaan het machine het groen opgepeuzeld worden, en achteraan zie je groene resten het machine verlaten. De erwtjes zijn allemaal verdwenen in de buik van de bakbeesten.

Na enkele keren het veld op en neer te hebben gereden, stopt een van de machines, de tractor haast er zich heen, uit het machine komt een aanvoerband te voorschijn, en plots spuwt het erwtjes in de aanhangwagen uit... We staan er op te kijken, Anny, de buur en ik.

Geen van ons snapt hoe het werkt, en we staan dan ook verwonderd "Hoe kan dat? Hoe werkt dat ?"

Maar onze verbazing gaat verder dan dat... Als de grote aanhangwagen van de tractor vol is, rijdt de tractor naar de grote witte container, manoeuvreert zich met de aanhangwagen netjes tegen de hoge container aan... Dan gaat plots de bak van de aanhangwagen horizontaal (jaja !) omhoog, tot hij boven de witte container uitsteekt. En dan gaat hij langzaam kantelen en glijden  de erwtjes de container in...

Ook dat systeem hadden wij nog nooit gezien !

Straks gaat Anny het smalle boordje waar nog één of twee rijen erwtenplanten staan, langs gaan, en erwtjes plukken, vers van het veld... Nee, niet naar de diepvries, maar naar de kookpot ! Vrachtwagen na vrachtwagen verscheen nu, telkens met nog een aanhangwagen er bij verscheen nu, werd volgeladen door de nijvere man op de tractor, en reed weer weg... Met op de zijkant " Van het veld rechtstrees naar de diepvries"...

Als je straks erwtjes koopt, dan kan het dus zijn dat ze komen van dat enorme veld vlak voor mijn deur... Denk dan maar eens op ons, en over onze verbazing over de machinale mastodonten die met zo'n verschrikkelijk gedruis al die kleine groene bolletjes hebben uit die peulen gepeuterd...
djudedju.

De temperatuur is nu heerlijk, niet te warm, niet te koud.
Deze morgen stel ik vast dat het water in mijn aquarium al een paar graden gezakt is, het er maar een 28 à 29 graden meer. De vissen zien er weer iets beter uit, en zitten iets minder naar zuurstof te happen.

In de tuin bloeien zowat alle mogelijke en onmogelijke bloemen, sommigen veel vroeger dan anders, en anderen waren iets later, door het eerder koude voorjaar.
Her en der staan stokrozen met lange slierten bloemen te pronken...
De zomer is heerlijk ! Voor één keer, een foto van mijn tuin...

... als het niet TE warm is...

tot de volgende ?

warm, warmer, warmst, heet, heter, heetst, pfff, pfffr, pfffst

De thermometer in de tuin gaf het op... geen streepjes genoeg voorzien.
Maar ja, dat ding staat daar midden in de tuin, in de zon. Eigenlijk staat hij daar om me duidelijk de windrichting te tonen (Geen wind), om de windsnelheid te tonen (geen wind zeg ik u !) en om te tonen hoeveel liter regenwater er viel (geen druppel).
Maar vannacht was het toch iets frisser dan gisterennacht, en nu staat hier in huis zowat alles open wat open kan, zelfs de voordeur !
Hopelijk geraken we op deze manier weer beneden de 25 graden in huis.
De warmte komt niet binnen met de zon, want die houden we angstvallig buiten, maar heel mijn woning heeft het warm. Als je je handen op de muur legt, binnen in huis, dan voelen ze warm aan.

In de tuin staat alles gelukkig nog behoorlijk. Gisteren was er minder zon, maar het was wel heetstststser dan pfffst !

Ik zie dat de blaadjes van mijn linde ook zachtjes bewegen, er is dus iets van wind, en net zoals gisteren is de zon niet zo fel. De hemel is niet stralend blauw, maar eerder wit door wat sluierbewolking (of hoe heten die wolken?).

Ze zijn zonet met de mazout geweest... voorraad voor heel de winter (tenzij we zo'n extreme winter krijgen als we nu een zomer hebben ?). We zaten al een tijdje zonder warm water (ook het water wordt gewarmd door de brander). Straks een heerlijk warm bad om af te koelen (pfffffffft).

De zon komt er weer door, maar het windje voelt nog steeds fris aan. Morgen geven ze nog heter weer ! Gelukkig moeten we niet ver voor de rommelmarkt, er is markt in Leupegem en zondag hier in ons eigenste Mater (Duisbeke). Deze laatste markt is zeker aan te raden, want hij sponsort Ziekenzorg ! We kregen een pak prijzen voor de tombola cadeau !

Ik ga stoppen, mijn hersenen zijn uitgedroogd...
(Als je buiten moet, zet een hoedje of een petje op !!!)

tot de volgende ?