dassengevecht

Gek hoe ik soms door een of ander klein berichtje op heel andere dingen begin te denken...
Op het nieuws hoorde ik dat de chauffeurs van de lijn vroegen om geen das meer te moeten dragen, want die das was gevaarlijk ! Bij gevechten werden ze nog al eens bij die das gepakt, en werd dit blijkbaar ervaren als gevaarlijk door de chauffeurs.
Ja, als een aanvaller je bij die das grijpt en je dreigt te wurgen...

Maar zoals gezegd deed dit onderwerp me meteen aan heel andere dingen denken...

Aan mijn tijd bij de Chiro... Daar hielden we regelmatig dassengevechten. We deden dat niet met de das van ons uniform, want die was netjes gewassen en gestreken, maar met een lap van zo'n 10 cm breed en 30 cm lang ongeveer.  We stopten die tussen de riem van onze broek, op onze rug. En dan moesten we proberen de das van de andere te pakken, en te zorgen dat we zelf onze das niet kwijtraakten.
Dat waren heerlijke worstelpartijen !
Dat was een van mijn favoriete spelletjes, want ik was zowat de sterkste van de bende. Ik had één groot nadeel, ik was niet heel vlug om te lopen, en ook in het maken van vechtbewegingen was ik trager dan de meeste anderen, maar ik compenseerde dat ruimschoots met mijn macht.

En zo bracht het bericht in het nieuws me regelrecht terug naar de Chirotijd...
Gek is dat... Wellicht is dat een van de symptomen van ouder worden, of... het is een van de dingen die maakt dat ik een haast onuitputtelijke fantasie heb.
Het is in ieder geval een feit dat ik heel veel weg droom, dat ik heel vaak zit te droedelen (je weet wel, het maken van kleine tekeningetjes op een verloren hoekje van het blad.).

Op een gegeven moment ben ik die droedels bij gaan  houden, en nog later zorgde ik dat ik steeds een tekenblok bij had, waarop ik vrij kon droedelen. Want het was mij opgevallen dat die droedels nadien vaak een bron van inspiratie vormden voor het maken van beeldjes, sieraden, keramiek...

Ergens vind ik dat heerlijk, wat voor een ander verloren tijd is, is voor mij inspiratie. In veel gevallen teken ik die kleine dingetjes zonder er echt bij te denken. Meer zelfs, ik kan er mee bezig zijn, terwijl ik aan heel andere dingen denk. Soms heb ik de indruk dat dit me helpt om problemen op te lossen, het lijkt wel of dat droedelen op die momenten me alert houdt in plaats van me af te leiden.

Met andere woorden, vaak zit ik dus te tekenen, zonder dat ik me dat echt bewust ben.

Ik betrap me er soms op, dat ik, vooral op een weg die ik heel vaak rij, me plots moet oriënteren, om te zien waar ik al ben. Ik rij dan blijkbaar op automatische piloot. Ik reageer op alles, zonder mij echt te concentreren op wat ik doe. Ik ga op die momenten niets verkeerd doen, geen te hoge of te lage snelheid, niet vergeten te stoppen waar dat moet, wel degelijk uitkijken, maar toch doe ik dat zonder echt bewust met dat rijden bezig te zijn.
Ik denk dat de meeste mensen die al lang rijden met de wagen, ook niet voortdurend  hun snelheid moeten controleren, je weet ook zonder kijken wel ongeveer hoe snel je rijdt, en je kunt die snelheid aanhouden, zonder voortdurend heen en weer van de weg op je kilometerteller te kijken... (In 't "Vlaams" je kilometriek). Ik denk dat dit ook de manier is waarop ik soms rij op automatische piloot, maar dan niet alleen wat snelheid betreft, maar het geheel van de rijvaardigheden.

Als er gevaarlijke situaties zijn, dan stopt dat automatisme meteen... Ergens gaat er inwendig een alarmknop af... En ben je weer 100% alert. Ook dat automatisch overschakelen is een automatisme, die je slechts verwerft na jaren ervaring als bestuurder van een voertuig.

Maar voor mij is het heel belangrijk, want het is tijd om mijn gedachten te laten "vlinderen"...
En dat, dat is voor mij een heerlijke tijd !
speeltijd
fantaseren, wegdromen, dagdromen

weet je, ik wens het jullie allemaal toe !

tot de volgende ?

Fuchsia

Gisterenvoormiddag was er dagelijks bestuur van Ziekenzorg Mater-Welden. Eén van de dingen die we moesten regelen, was de jaarlijkse uitstap...
Dat is niet simpel.
Zeker niet voor mij, want ik heb ondervonden dat mijn interesses mijlenver liggen van de gemiddelde interesse van onze leden.
Ik hou wel van een museumbezoek, kunst gaan bekijken, interessante dingen bij leren... Maar dat is niet wat de meeste mensen verlangen. De mensen wensen simpele dingen, een beetje amusement, en dingen die niet te lang duren en niet te ingewikkeld zijn. Kortom simpele ontspanning.

Het was voor mij dan ook een aangename verrassing, dat Beningna kwam met het voorstel om een bezoek te brengen aan een "fuchsia-kwekerij", ze wist niet precies waar het was, maar het zou een kweker zijn met enorm veel soorten Fuchsia's... "Natuurlijk ! De Nachtwaker te Moorslede !" zei ik... Ja zei ze, dat is het !

Natuurlijk ken ik dat, ik ga er regelmatig wat fuchsia's halen voor in de tuin, en ik combineer het met een bezoek aan Floralux te Dadizele, we zouden trouwens bij het bezoek aan De Nachtwaker makkelijk een bezoek kunnen brengen aan het bedevaartsoord van Dadizele ! (Ik weet dat heel veel mensen dat ook een "leuk" doel vinden voor een uitstap)

Anny zei dat er hier nog ergens een folder moest liggen van "De Nachtwaker"... En ja hoor, we vonden het meteen. "Wil ik eens bellen, of een bezoek met een groep mogelijk is ?" "Ja, en vraag of ze daar niets weten om met een groep 's avonds een boterham te eten !"

Het bleek geen probleem te zijn, en de dame was zelfs bereid om zelf voor een boterham te zorgen... Ze had dat nog wel eens gedaan.

Voilà, het was beslist... Ik zei tegen de dame dat we voordien nog wel eens zouden langskomen met enkele mensen van het bestuur, om alles dan in detail te bespreken.

Dagelijks bestuur goed afgesloten: de uitstap staat op punt !

Vorige zondag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Waregem. Het was een beetje twijfelachtig of we wel zouden gaan, want het leek dat de baan wat glad lag ("Maar de grote wegen zijn wel gestrooid...") en Anny voelde zich niet echt lekker en had wat buikpijn. Maar toen het uur van vertrek aanbrak, was ze al weer wat beter, en besliste ze van te gaan, "Het zal wel overgaan..."

Wij weg, en de banen lagen glad, ook de grote wegen. Blijkbaar was er niet gestrooid ! Nu ja, we rijden dan maar op het gemak. We raakten er zonder problemen, en zonder ook maar een keer iets te voelen van glijden.
Maar toen we op de parking uit de auto stapten, bleek het glad te zijn, en moesten we voetje voor voetje naar de markt stappen.
Tijdens het markten, bleek dat de buikpijn van Anny niet overging, en we zijn rapper dan normaal terug naar huis gegaan... Het was nog steeds glad op de parking, de banen leken iets beter ...

In Wortegem zagen wij plots een Mercedes, uit de tegenovergestelde richting van links naar rechts glijden... Ik helemaal rechts, heel voorzichtig en met het oog op de glijdende Mercedes, voorbij. Vlak na ons gleed de Mercedes helemaal rond en stond met de neus tegen het voetpad geparkeerd ! Oef ! We hadden even geluk gehad.

In de namiddag was de buikpijn van Anny al een stuk beter, en gisterenmorgen zei ze dat het wellicht weer eens een begin was van een blaasontsteking... Gelukkig is het met véél drinken over gegaan.

Wat het bloggen betreft, ik heb het jaar ingezet met een lang verhaal, een beetje Science Fiction... Ik vind het heerlijk zo er op los te kunnen fantaseren, en een fictieve wereld op te bouwen om de mens met al zijn kleine kantjes eens dik in de verf te zetten. Ik hoop maar dat jullie het ook leuk vonden.

tot de volgende ?

There they are - slot

De eerste maanden verliepen foutloos, de euforie overheerste alles.
En niets wees er op dat dit zou veranderen.
Toch was er al iets aan het veranderen, ongezien, haast zonder besef. Eigenlijk begon het met TV-uitzendingen.
Het duurde wel zes, zeven maand vooraleer men opnieuw begon te denken aan het maken van TV-uitzendingen zoals vroeger. In het begin draaide alles, maar dan ook alles om de nieuwigheden, om de verworvenheden, om de vooruitgang, om de welvaart voor iedereen...
En het leek haast heiligschennis toen een TV-zender het aandurfde om via een duidingsprogramma enige kritiek te uiten. Het was een vroegere patronale organisatie die het aandurfde te stellen dat door de concurrentie er wellicht meer individuele vooruitgang zou geboekt worden, dan nu door het gebruik van wat zij noemden het "gemiddelde der gemiddelden"... Zij wezen daarbij op het feit dat bedrijven geen spectaculaire winsten meer maakten, dat er geen verschil meer was in automodellen of zelfs in de detail-uitvoeringen van auto's, dat er geen echte leiding meer was, die er was om knopen door te hakken ten voordele van het bedrijf.
Er stak een storm van protest op. Hoewel er ook geen vakbonden meer waren (alle noodzaak leek verdwenen), vergde het geen enkele moeite om de massa op te zwepen tegen dergelijke infame plannen en verlangens.
Het gekke is dat TV-stations dergelijke gevolgen bekijken als "respons", en dus begonnen ze allemaal met het uitzendingen van dergelijke programma's, met het brengen van oude werkwijzen, en de "goede" punten er van sterk af te laten steken tegen het feit dat nu alles voor iedereen gelijk was.
Men had programma's die er op wezen dat je vroeger jezelf als individu kon profileren door het dragen van aparte kledij, ook al was die kledij niet zo praktisch, het was "apart", het was  individueel. Nu kon je hoogstens wat doen aan kleur of lengte van de kledij, want men was er toe gekomen de volmaakte kledij te maken, die reageerde op temperatuur en vochtigheid. Je kon perfect gaan wandelen op de Zuidpool in de meest barse kou, en met het zelfde pak aan in de tropen gaan flaneren. In beide gevallen zorgde de stof ervoor dat je je behaaglijk voelde.

Hier kwam al minder protest tegen, waarom zou men de nieuwe stoffen niet kunnen gebruiken in individuele ontwerpen? Waarom zou men het isolerende behangpapier, dat zowel warmte- als geluidsisolerend was, niet kunnen maken met leuke prints. Anderen stelden dat je dan weer naar een tijd zou evolueren waarin de mode je haast verplichte om ieder seizoen nieuwe kledij te kopen, met als gevolg weer verspilling van grondstoffen en belasting van de natuur...

Kortom het was eigenlijk heel makkelijk allemaal samen te vatten tussen een strijd tussen gevoel en logica...
Het leek dan ook allemaal niet zo erg...
tot...

Een van de vele Amerikaanse zenders slaagde er in een van de octopusachtigen te strikken voor een confrontatie met enkele leiders van diverse religies...
In het begin leek alles heel zacht en zoet te verlopen. Je had de indruk dat iedereen zich wat op de vlakte hield, om de anderen niet voor het hoofd te stoten, tot een Joodse Rabbi haast terloops wees op het feit dat zowat iedere Godsdienst er van uitging dat wij, mensen, geschapen waren naar Gods beeld en gelijkenis...

De octopus had niet mogen lachen !
Dat lachen was er wellicht de grote oorzaak van dat niemand eigenlijk nog geïnteresseerd was in zijn repliek, meer zelfs, niet alleen de aanwezige leiders van de aardse religies reageerden allemaal door elkaar, maar ook de aanwezigen in de zaal en eigenlijk ook allen die het programma aan het volgen waren...

In minder dan één week (aardse tijd) werden alle octopussen vriendelijk verzocht om de aarde te verlaten. Alle diplomatieke betrekkingen zoals men dat noemt, werden verbroken.

De wereld reageerde met een verwerping van heel wat van de nieuwe verworvenheden. Men begon plots weer, uit reactie, met het oprichten van concurrerende bedrijven, die auto's maakten met een iets ander uitzicht (de techniek bleef gelijk, want die was eigenlijk niet te verbeteren), wasmachine -producenten maakten wasmachines die weliswaar perfect hetzelfde deden, maar er nu iets anders uitzagen, meer aangepaste aan de modetrents voor de keukens, die ook niet meer alleen effectief waren, meer modieus...

En we zagen weer bedrijven die meer winst maakten, werkgevers die meer verdienden, macht die groeide, opkomst van nieuwe vakbonden... Kortom we gingen eigenlijk weer naar af...
Want eigenlijk was de grootste verwezenlijking van al die nieuwe verworvenheden niet het bereiken van volmaakte producten, zelfs niet het bereiken van welvaart voor iedereen, neen, de grootste verwezenlijking was dat iedere mens gelijk was geworden.
En net dat ging weer teloor...

Ondertussen is dat allemaal al lang weer geschiedenis. We reizen door de ruimte, hebben weer contact met de octopussen en heel wat andere bizarre wezens op andere planeten, hebben allang het technisch volmaakte bereikt, maar nog steeds zijn wij zowat de enige planeet in het universum, waar men spreekt van rassen, waar men spreekt van bazen en knechten, van rijk en arm...
Wij zijn ook de enige planeet met honderden diverse religiën...

En ik bekijk - vol heimwee - nog eens de dvd van de bewuste uitzending, waar alle miserie begon, waar heel de wereld recht veerde in heilige verontwaardiging over het gelach van de octopus...

En ik probeerde uit die massa van reacties en uitroepen, verbaal en via gedachtenoverbrenging, de reactie te puren van de octopus... En na dagen ingespannen filteren, corrigeren, invullen van ontbrekende stukken, kwam ik tot iets als volgt:
"Niet naar beeld en gelijkenis, naar GEEST gelijkend..."

Maar wie zou me geloven, in deze wereld, waar we opnieuw opnieuw evolueren naar het vormen van naties, van grenzen en betwistingen daarover, van honger en van landen die geboycot worden en het recht ontzegd worden mee te delen in de gedachtenoverbrenging en dus in de overbrenging van de volmaakte kennis.

djudedju
weer een gemiste kans
weer door onze eigen stomme schuld...

het mensDOM

There they are 4

Het leek wel of we plots in het aards paradijs woonden... Alles of toch bijna alles leek mogelijk ! De vrijgegeven kennis leidde tot een boost van nieuwe vormen van industrie, die veel milieuvriendelijker waren dan vroeger, de wereld kon herademen ! De lucht en het water waren al decennia niet meer zo proper geweest, en meteen daalde het aantal allergieën spectaculair !

Er kwamen systemen van herwinning van grondstoffen, die vroeger ondenkbaar waren, en plastics werden zo gemaakt dat ze niet langer vervuilend waren, en dat de oude plastics konden hergebruikt worden en meteen ook milieu-vriendelijk werden.

Op het gebied van geneeskunde was de winst al even spectaculair. Zowat alle gekende ziekten waren te genezen, de gebruikte middelen hadden geen of bijna geen nevenwerkingen meer... De voeding werd door het gebruik van niet schadelijke meststoffen en biologische bestrijding van plagen plots veel gezonder, en dat zag je aan de mens. Vooral in de derde wereld was de winst gewoon spectaculair ! Woestijnen werden omgebouwd tot vruchtbare landbouwgrond, of, waar het rotsbodems waren of zoute vlakten, werden het door diverse technieken langzamerhand ook vruchtbare plaatsen.

Misdaden waren omzeggens niet meer bestaande. Het verkeer op de wegen ging volledig automatisch, en als er al mensen in de voertuigen aanwezig waren, dan waren zij er gewoon als passagier, en het rijden en het verkeer was een automatisch gebeuren.

Landbouw was biologischer dan ooit, maar ook de visvangst op zee werd op een verantwoorde manier gedaan, en talrijke plaatsen waren vrij van scheepvaart en vrij van visvangst, omdat ze beschermd waren en dienden als paaiplaatsen voor de vissen.

Het onderwijs werd veel minder gericht op het aanleren van kennis, dan wel op het gebruiken er van op creatieve wijze. Dat kon, doordat kennis via de open gedachten, haast volledig behoorden tot het publieke bezit. Door creativiteit aan te leren, kwam er een nieuwe dimensie in het denken, en werden er steeds meer en steeds sneller nieuwe uitvindingen gedaan.

Er waren ook haast geen mensen meer die leden aan een of ander lichamelijk tekort. Van zodra er een vermoeden was dat een vrouw zwanger was, deed men testen, en waar nodig werd de DNA gecorrigeerd.

Voor het eerst daalde ook het cijfer van de wereldbevolking. Zoals reeds eerder was vastgesteld, waren er minder geboortes in de landen waar welvaart was en de mensen geschoold waren. Doordat de kennis nu universeel was, dank zij de gedachtenoverbrenging, en de welvaart door betere landbouw en milieuvriendelijke industrie, was er overal welvaart en kennis, en daalde het geboortecijfer.

Er was geen armoede meer (en ook geen extravagante rijkdom !), en iedereen leefde in welvaart. maar er was ook welzijn, doordat eindelijk alles op een rechtvaardige manier verdeeld was over de wereld, en de mens dus maar enkele uren moest werken per week. Wie zich geroepen voelde mocht meer werken, maar dit werd niet beloond. Iedereen kreeg een gelijk inkomen. De enige verschillen die er nog waren, waren erfenissen van het verleden, waardoor sommigen nog beschikten over grotere woningen dan anderen, maar de nieuwe woningen waren dan weer veel beter ingericht, en vergden haast geen onderhoud meer.

Het leek inderdaad de hemel op aarde...

Niemand verwachtte dat er kans was op komende moeilijkheden... En toch...

morgen vervolg en slot

There they are 3

Na twee weken verschenen de eerste landen weer aan de bruidstaart... Ze werden vriendelijk begroet, maar meer niet. Blijkbaar wachtte de octopus op de rest van de wereld, geduldig, stoïcijns, zonder ook maar een blijk te geven van haast of van ongeduld of onbegrip. Het was duidelijk dat ze dit niet voor de eerste keer deden...

De laatste regering die uiteindelijk verscheen, was Noord-Korea, die had het al altijd moeilijk gehad om anderen te vertrouwen...

Het gat verscheen, en niet één, maar een tiental van die octopusachtigen verschenen. Ze vroegen of er gegadigden waren om rechtstreeks te kunnen praten? Iedereen begreep heel goed wat ze zegden ! Maar politici zijn nu niet meteen de mensen die als eersten bereid zijn om hun gedachten bloot te geven aan de anderen. De octopusachtigen reageerden niet op dit wantrouwen. In tegendeel, ze vroegen of iedereen interesse had in de volkomen verdediging, waarbij ze zowel gebouwen, toestellen als het eigen individu volkomen bescherming boden. Daar waren alle politici meteen voor gewonnen, en toen de octopussen zeiden dat dit meteen aan gans hun volk zou worden gegeven, drongen ze naar voren, in de hoop eerst bediend te worden en misschien, heel misschien nog net de tijd te hebben om de andere een poot uit te draaien. Maar er waren niet voor niets miljoenen van die bruidstaarten die boven de aarde hingen... Het gebeurde meteen en overal op het zelfde tijdstip. In Noord Korea probeerde een generaal meteen uit of zijn president wel echt beschermd was...

De totale individuele bescherming op zich was al een bron van een totale mentaliteitswijziging... Iedereen voelde zich meteen veel vrijer, echt vrij, in de ware zin van het woord. Je was "onaantastbaar" ! Je kon geen mep meer krijgen, maar het was ook zinloos een mep te geven. (De invloed op de opvoeding was enorm).

Voorlopig leek het daarbij te blijven, alle presidenten en koningen en grootvorsten en tutti quanti waren haastig naar hun land teruggevlogen, want nu iedereen onaantastbaar was, leek gezag ook niet meer zo evident. In veel landen was er dan ook een soort revolutie, maar voor het eerst was de revolutie geweldloos. Niet dat men niet probeerde geweld te gebruiken, maar het geweld had geen invloed, geen uitwerking.

Zelfs het bedrijfsleven stond op zijn kop ! Het was niet meer zo evident dat de bezitter ook de leiding nam ! De leiding ging in de praktijk automatisch naar de meest bekwame, en in veel gevallen zagen we dat concurrerende bedrijven druk aan het overleggen sloegen, en aan een samenwerking begonnen.

Kortom, er ontstond een situatie die veel dichter dan ooit de democratie benaderde. Het was dan ook van onderuit dat er steeds meer druk kwam, om ook de gedachtenoverbrenging te aanvaarden. En na enkele weken werd die druk zo groot, dat de ruimtetuigen weer naar de aarde afzakten, en iedereen behandelden.

De ingreep was heel miniem. Men bracht een miniem iets (kleiner dan wat wij kenden als chips) via de neusholte binnen, en men bevestigde het aan de schedel. Meer niet. Meteen kregen de mensen miljoenen van die toestelletjes om de komende generaties te bevoorraden, en kregen er ook het bouwschema bij en de teostellen die toelieten die te maken op die haast microscopische schaal. Bij 99.98 % van de bevolking lukte de ingreep meteen, bij hen bij wie het niet lukte, bracht men de dingen operatief aan, bovenop de schedel.

Dat was pas een revolutie !
Wat je dacht was ook wat je zei !
Geen achterbaksheid meer mogelijk !
Er waren er heel wat die heel wat moeite hadden om op die manier te gaan leven ! Je kon je denken, je voelen niet meer verbergen. Je moest wel kiezen voor de werkelijkheid. (Heel gek ! Dit veroorzaakte ook een revolutie in het seksleven en in het bestaan van vele gezinnen ! Vrouwen konden geen orgasme meer faken, mannen konden een scheve stap niet verbergen !)

Bedrijfsspionage was niet meer mogelijk... Alles was openbaar. Het was een revolutie op zich. En voor het eerst slaagde de mens er in om de kleur van de huid te vergeten ! Men moest wel toegeven dat er geen verschil was, en dat er bij anderen evengoed genieën en idioten zaten !

Na een twee maanden stabiliseerde de situatie zich wat, en op dat ogenblik kwam men tot de conclusie dat naties geen enkele zin hadden, tenzij als administratieve eenheden die het makkelijker maakten om alles te regelen. Er was maar één munt meer, maar één taal (de gedachtentaal), en was eigenlijk geen kans meer tot overheersen of tot machtsmisbruik.
Dat was het ogenblik waarop de octopus opnieuw te voorschijn kwam, en de wereld verkondigde dat zij nu alle technische kennis wilden geven en eventuele onbekende kennis van ons wilden ontvangen. Alle universiteiten mochten een afgevaardigde sturen, en met hen zou alles besproken worden.

Voor de gewone mens was vooral de energie dé uitvinding die belang had ! Het kwam er eigenlijk op neer dat men uiteindelijk een manier had ontwikkeld om de zwaartekracht om te zetten in energie. Hoe zwaarder je een vrachtwagen laadde, hoe meer energie hij had om om te zetten in voortstuwing. Een woning bracht door zijn eigen gewicht voldoende energie op om de bewoners voor eeuwig te voorzien van warmte, verfrissing, verlichting en wat dan ook aan energie !

Niet alleen was daarmee één van de grootste bronnen van vervuiling verdwenen, maar energie werd, afgezien van de installatie, kosteloos !

Stilaan groeide de wereld niet alleen uit tot een technologisch hoogstaand systeem, het werd ook steeds meer een gelukkige wereld, met gelukkige individuen, en gelukkig volk als eenheid, over de ganse wereld.
Er was voor het eerst in de gekende geschiedenis ook werkelijk sprake van vrede !

Geen na-ijver meer, alleen gelukkige mensen.

Het leek wel of de aarde veranderd was in het aardse paradijs...

morgen het vervolg...

There they are 2

Reeds meer dan een week stond het ruimtetuig daar te staan, omringd door een heel leger ! Groot Brittannië is lid van de Europese Unie, en voor één keer vonden ze dat heel interessant, en eisten dat hun legermacht zou versterkt worden door de andere Europese staten. Vandaar dat enorme leger.
Iedere dag om 10 uur stipt verscheen het gat in de grote bruidstaart (zoals het ruimtetuig nu algemeen genoemd werd !), één octopus kwam in het gat staan gedurende 59 minuten, ging dan weg, en om 11 uur ging het gat weer dicht.

Ondertussen werd er druk vergaderd door allerlei regeringen en door allerlei organisaties van diverse regeringen, maar nog steeds was er geen overeenstemming wie woordvoerder zou zijn, laat staan dat verschillende staten overeen kwamen om één lijn uit te zetten waarnaar iedereen zich zou gedragen. Amerika probeerde het laken naar zich toe te trekken, maar de BRIC -landen en Europa verzetten zich daar tegen, en een heleboel kleinere niet verenigde staten waren bezig te pogen zich te verenigen in een aparte club...

Uiteindelijk besloten ze met een delegatie van presidenten van de grootste blokken samen te gaan, en eerst te luisteren wat de vreemden voorstelden. Maar voor dit  kon plaats vinden, wilden die presidenten dat ook hun leger daar was, zodat zij ook verdedigd zouden worden... Het leger rond de bruidstaart werd steeds maar groter en groter, een dorp werd zelfs gewoon afgebroken om plaats te maken. Voortdurend hingen tientallen helikopters in de lucht rond de taart, en gevechtsvliegtuigen scheerden voortdurend over en weer. Dat er nog geen ongevallen waren gebeurd, mocht een wonder heten.

Maar eindelijk waren ze daar, de presidenten...
Ze waren er al een tijdje, maar het had nog eens twee dagen geduurd voor aleer ze onderling een woordvoerder hadden aangeduid. Obama zou het woord mogen voeren, maar iedere keer pas na overleg... Dat zou daar leuk worden, en we zouden een leuk figuur slaan ten opzichte van die ruimtewezens !

Om 10 uur verscheen de opening weer, en om 10.10' kwamen de presidenten nar voor. (Dit was een berekende politieke houding, zij lieten op zich wachten, niet omgekeerd. Net alsof die twee verloren weken al niet genoeg was !)

Toen het gesprek begon, werd meteen duidelijk dat de presidenten op zijn minst gedeeltelijk voor schut stonden, want iedereen (en via de TV en radio konden we over miljarden spreken) die op een of andere manier de zaken volgde, hoorde alles weer in zijn hoofd. Het wonderlijke was dat iedereen dat in zijn eigen taal leek te horen. Later bleek dat dit niet helemaal correct was, het waren veeleer impulsen in de hersenen, die door iedereen begrepen werden als taal, als de eigen taal.

De presidenten kwamen totaal niet aan het woord. Het was een grote monoloog van de octopusachtige... Ze kwamen kennis uitwisselen. En eventueel handel drijven, als er grondstoffen waren die hen interesseerden. Als eerste bood hij aan om de mens de mogelijkheid te geven om via de geest te praten, waardoor taal niet echt meer nodig was. Taal was - naar hun mening - een ding die langzaam aan het verdwijnen was, vervangen door het veel betere gedachten-
 overbrengen...
Ze konden ook de kennis delen om ruimtereizen te maken en toestellen die sneller dan het licht waren.
Je kon zo de groeiende opwinding zien bij de presidenten, en om eerlijk te zijn, eigenlijk bij iedereen !

Als we de octopusachtige mochten geloven, dan was het universum vol van werelden, waar volkeren leefden die soms veel verder stonden dan ons, soms nog maar aan het begin van hun groei naar denkende wezens. Het overbrengen van gedachten was voor iedereen begrijpbaar, maar bij minder ontwikkelden was het veelal een bron van angst en die angst leek soms te leiden tot agressie. Niet dat dit echt veel kwaad kon, want ze beschikten over voldoende verdediging. Projectielen, straling en dergelijke konden hen niet raken. En dan spraken ze niet alleen over hun ruimtetuig, maar ook over de individuele verdediging.

Hun verleden was, net zoals ons heden, vol van strijd en agressie, maar eens men de volmaakte verdediging had uitgevonden, was agressie zinloos geworden. Nog even was er economische strijd geweest, maar daar dit uiteindelijk altijd de beide partijen treft, was dit ook zinloos gebleken, en groeide men eindelijk naar een wereld van vrede. Dit wilden zij aan allen bezorgen, want vrede was de bron van welvaart.

Het klonk allemaal schitterend... Maar natuurlijk bleven we, als mensen, wantrouwig. En toen enkele dagen later plots miljoenen van die ruimtetuigen boven onze hoofden kwamen hangen, was er eerst paniek, en dan reageerden alle legers met aanvallen... die niet opbrachten. Want wat men ook deed, ze bleven onaantastbaar. En bovendien reageerden ze niet in het minst op de agressie.

Alle presidenten waren in een reactie naar hun land teruggekeerd, voerden hun legers aan, bouwden de verdediging uit... Tot ze beseften dat de enige slachtoffers van al dat geweld zij zelf waren. Het koste enorm, en het bracht niets op. Bovendien waren er ook nog enkele onvermijdelijke ongevallen, waarbij vliegtuigen crashten, of door eigen vuur geraakt werden... En langzaam aan werden de aanvallen gestaakt.

Er gebeurde niets... De ruimtetuigen bleven onverstoorbaar hangen.
En iedere morgen om 10 uur stipt, verscheen nog steeds de opening in de bruidstaart...

morgen vervolg

There they are !

Ik zag het toevallig, al zappen, op BBC: "There they are!"
Ik hield mijn vinger stil.. Wie was er daar ? Waarvoor moest die man zo roepen ?

Ik ben uren blijven kijken ! Ik was een van die gelukkigen die de uitzending heb gezien, vanaf het prille begin, toen het ruimtetuig nog maar een stipje was aan de bleke blauwe vrieshemel.

Het was een immens groot ding. Hoe kregen ze dat ooit omhoog ? Ik dacht aan ons spacelab, dat ze in tientallen brokjes en stukjes ginder boven gemonteerd hadden, maar dat ding landde hier, en moest dus logischerwijze ook weer omhoog kunnen.

De vorm ? Eigenlijk zou ik die het makkelijkst kunnen omschrijven als een taart, je weet wel, zo'n feestelijke taart op een huwelijksfeest, in drie verdiepingen... Daar leek het nog het meest op.  Je zag geen ramen, wel veel rare uitsteeksels, die wellicht een soort antennes waren, of misschien wel heel iets anders.

Het gekste was dat we er niet vooraf van wisten ! Hadden ze dat enorme ding dan niet zien komen? Wat deden ze daar in de ruimte, wat deden ze met al die telescopen, met Hubble ?

Nadien hoorden we dat we het inderdaad niet hadden gezien. Zelfs niet als een vlek waar plots de sterren niet meer zichtbaar waren. Het beeld bleef gewoon zoals het was. Dat ruimteschip kon zich dus, in de werkelijke zin van het woord, onzichtbaar maken. Misschien hingen er hier nog wel een hele serie boven ons hoofd, en wisten we het niet, en konden we het niet eens weten.

Het duurde wel een kwartier voor er beweging kwam in het ruimteschip, voor er een "deur" openging. Ook dat was heel gek, zojuist was er nog een massief ruimte schip, en plots was daar een ovaal niets in de wand. Niets, want in eerste instantie zagen we er gewoon dwars doorheen. Toen werd het plots wat vlekkerig, en zagen we een achtergrond van bizarre machinerie.

En na een tijdje verscheen daar een gekke figuur. Een soort omgekeerde visbokaal met daaronder wel twaalf of meer aanhangsels, waarvan er enkele duidelijk als poten (benen?) fungeerden.

Waar ze geland waren, was eerst niets, buiten weilanden en akkers, maar er kwam steeds meer en meer volk kijken, die door de eveneens opgedaagde politie en het leger, op een "veilige" (?) afstand werden gehouden. We zagen ook aan alle kanten tanks opdagen, en bewapende soldaten, die voor het vol kwamen plaats nemen, en het volk nog wat verder achteruit drumden.

Toen de bokaal uit het toestel kwam, ging er een militair naar hem toe. Toen pas had je een beter besef van de grootte van het wezen. Het was meer dan twee keer zo hoog als onze generaal !

Een tweede figuur kwam uit het ruimtetuig, met een toestel dat hij voor zich uit duwde. Daar waren geen wielen aan, het leek gewoon te zweven. Hij zetten het ding tussen de eerste figuur (Plots viel me op dat het wel wat weg had van een octopus !) en de generaal ...  En we hoorden (heel gek, blijkbaar hoorde iedereen hem, maar niet echt met je oren, je hoorde hem in je geest). Hij stelde zich voor als -een serie blub en fluitgeluiden - en zei dat hij in vrede kwam. De militair groette hem (enfin, we dachten dat, want hoewel hij wellicht luid sprak, stond hij veel te ver van ons af om hem te horen, maar na enkele seconden hoorden we ook hem in onze geest.

Het was allemaal heel gek ! Ik zat hier in Vlaanderen, dat ruimtetuig was daar ergens in Groot Brittannië geland, ik keek naar de TV, en ik hoorde de stem in mijn geest !

Het ding vroeg om te kunnen spreken met de leiders van de aarde... De militair knikte, en keerde terug naar de wachtende jeep, reed naar een wagen waar duidelijk antennes op te zien waren, en de reporter van de BBC vertelde dat de militair wellicht contact nam met de regering...

De "octopus" wandelde het ruimtetuig weer in, en plots was de opening weer verdwenen, en zagen wij weer dat onbeweeglijke gekke ding dat daar zo plots was geland.

Er waren hooguit drie uur voorbij gegaan, maar het leek veel langer.
Wat stond er ons te wachten ?
De BBC schakelde over op meer algemeen nieuws en gaf beelden van reacties uit gans de wereld op het gebeuren.
Barack Obama en Poetin waren blijkbaar onmiddellijk met elkaar in contact gekomen, en naar het scheen wilden de andere grote machten ook meteen hun inbreng doen. China, India, Brazilië, Het Verenigde Europa... Iedereen wou er bij zijn, wou de ontwikkelingen op de voet volgen.

We zagen beelden van militairen die zich overal ter wereld aan het voorbereiden waren tegen... Tegen wat ? Wat zou de toekomst brengen?
Wat zou de wereld doen?
Wat zouden de vreemden uit de ruimte doen?
Van waar kwamen ze ?

Morgen het vervolg...