Meneerke Peeters

Wie herinnert zich nog dat cartoon-figuurtje "Meneerke Peeters "?
Je moet maar eens Google'n en je hebt het meteen. Ik kan het echter niet hier tentoonstellen, want blijkbaar zijn deze tekeningen beschermd... (Logisch )

Maar natuurlijk heb ik het hier niet over dat figuurtje uit de krant van lang geleden... Ik heb het over de Peeters van CD&V, van de tsjeven, van de kattekoppen, van de katholijken...

En och, hij is de kop van Jut, omdat hij nu eenmaal de vlaggendrager van die bende is. (In Ronse : de portedrapoedroager)

De CD&V weet niet meer hoe ze zich moeten draaien of keren. Ze zien hun leden en dus hun kiezers wegsmelten als boter in de pan op het vuur. Ze weten dat ze het roer moeten omzwaaien als ze nog iets van de meubelen willen redden, maar och... ze zitten zo graag in de regering... Ze scheppen zo graag geld en macht.

Hun gedrag is stilaan spreekwoordelijk geworden ! Als iemand wanhopig probeert zijn houding te verrechtvaardigen en ongezien te keren, dan spreek men van een tsjevengedrag. Terecht, want we kunnen allemaal vele, vele voorbeelden geven van die houding. De eerste keer dat ik kwaad ben geweest, was in de tijd van de wetgeving op de abortus... Ze hebben nooit meer op mijn sympathie kunnen rekenen.

Toch kregen ze nog vaak mijn stem, toch de linkervleugel in die partij, maar ach, als ze in de regering, aan het smeer zaten, dan waren ze helemaal niet meer zo links.

Dan was het weer de particratie die regeerde... en het belang van het overeind-houden van de coalitie...

En daar zit nu precies de angel, het venijn...
Ook nu weer, nu CD&V eigenlijk heel goed weet en voelt en beseft dat ze te ver gaan, durven ze niet consequent hun standpunt te verdedigen, laat staan in nemen ! Nee, want ze zouden dan wel eens uit de regering kunnen vallen, en och God, ze zitten toch zo graag aan het potteke... Ze verdedigen zich dan met de slogan dat zij "hun verantwoordelijkheid op nemen"... Tarara !

Hun verantwoordelijkheid opnemen, dat wil zeggen dat ze hun standpunt echt verdedigen, en dat ze niet kunnen, niet mogen, niet willen akkoord gaan met andere zaken... Maar ja, de coalitie hé...

Deze coalitie van Blauw met DonkerBlauw konsekwent hebben ze zelf gemaakt ! Ze moesten zo nodig de VLD er bij krijgen om de MR te kunnen vangen, en toch de schijn van een Belgische regering hoog te houden...

Dan zul je maar eens in een partij als de CD&V zitten, die zich voorstelt als een partij die alle standen vertegenwoordigt... Dus ook het patronaat, dus ook Het Kapitaal (Markx draait zich in zijn graf om)....

De ramp op politiek vlak voor onze "democratie", is dat men denkt dat democratie gelijk staat aan de keuze van een partij. Dus zien we alle partijen herhaalde keren splitsen en scheuren, zoadt we gezegend zijn met een massa partijen en partijtjes, en steeds meer en meer in de knoei raken bij het vormen van een regering... Want dan moet je logisch gezien over een meerderheid beschikken, en dus moet je diverse partijen bij elkaar gaan gooien, om zo een rekenkundige meerderheid te vormen (en let op !!! Dit kan dus verschillend zijn voor de deelregeringen, voor de kamer en voor de senaat..., wat ook weer zijn eigen moeilijkheden mee brengt !)

Een coalitie dat wil dus zeggen het bereiken van een rekenkundig gemiddelde. Meer niet? Och ja, véél meer ! Het wil ook zeggen dat deze partijen slechts kunnen samengaan als ze overeen komen, als ze een beleid kunnen opstellen waarin ze zich allen kunnen terugvinden.

Om het anders te stellen : noch mossel, noch vis...
Niemand is winnaar, maar ook niemand voelt zich verliezer !
Maar dit keer is dit anders !
En daar heeft CD&V zijn grootste fout gemaakt aller tijden !
NVA, VLD en MR zijn eigenlijk alle drie voorstanders van een liberale economie, met met hun aantal hebben zij de CD&V gewoon gedwongen om ook te kiezen voor deze economische politiek. Helemaal gelukkig waren ze daar niet mee, en ze kregen een paar vage beloften (die blijkbaar al allemaal lang en breed vergeten zijn), maar zij slikten dat ... omwille van het smeer, omwille van de ministerpostjes.

Nu weten ze eigenlijk niet meer op welk been ze moeten staan...
Als ze ballen aan hun lijf hebben, als ze nog wat willen redden van hun imago en hun achterban, dan hebben zij in feite geen enkele andere optie meer dan uit de regering te stappen.
Maar ja... omwille van het smeer likt de CD&V de kandeleer...

tot de volgende ?

Met haken en ogen...

Het voorbije weekend hing aaneen met haken en ogen...
Zaterdag mochten wij eens naar een begrafenis gaan... Naar Lede (van Wannegem-Lede)...

Dat is een piepklein kerkje, en toen wij er (al heel vroeg: je kent mij) arriveerden, stond er al een pak mensen buiten. We wurmden ons naar binnen: een bijna lege kerk... Maar op letterlijk iedere stoel lag een briefje : Voorbehouden Familie...
Gelukkig was het de zelfde lijkbidder van de vorige week te Kruishoutem, de dame die ons zo vriendelijk naar voorbehouden plaatsen had geloodst. Ik stapte naar haar, en vroeg of er echt geen plaatsje was voor ons. Ze knikte en nam ons op sleeptouw en zette ons vlak naast de biechtstoel... Oef.

De kerk liep langzaam vol, en ik had de indruk dat er nog heel wat bekenden van de dame aan een plaatsje raakten, want één keer haalde ze iemand er weer uit, om er een ander te zetten... dat zal dan wellicht wel echte familie zijn geweest. Na de begrafenismis en begroeting, hadden we nog net tijd om naar de Lidl te gaan en er mosselen te kopen, zodat we een vlug gereed maal konden nutten, mosselen met frietjes.

Ik belde naar Bart, om te vragen of ze in de namiddag thuis waren, want we moesten naar een tentoonstelling in Brakel, en dan is het mar een stap meer om tot daar te gaan. Els zei dat ze het gedacht had dat we naar de kleinveetentoonstelling zouden gaan... Nee, wij gaan naar een tentoonstelling van keramiek en kunst in het algemeen... Gelukkig keek ik nog eens naar de uitnodiging... Het was maar vanaf zondag...
Nu ja, we gaan dan maar naar de kippen en de konijnen, en vandaar naar Bart en Els...
Op de kleinveetentoonstelling zagen we enkele bekenden, waaronder ook de moeder van Els. Nog samen iets gedronken, en dan naar Bart.

's Avonds op ons gemak thuis, een boterhammetje genut, en lui in de zetel gelegen...

Zondag gingen we naar Wieze... Daar was het Belgische kampioenschap van  "De Witte Spreeuw", een ornithologische vereniging, en dus een tentoonstelling en wedstrijd om de mooiste vogels te kweken !
Het was een enorme tentoonstelling... Ik heb nog nooit zoveel vogels en zoveel soorten vogels bij elkaar gezien ! Echt de moeite !
Twee vogels zijn mij bijgebleven al een soort wonder van kwekerskunst !
1) een kanarieras waarvan de vogeltjes heel klein zijn geworden, en heel, heel erg dun ! Ik overdrijf niet als ik zeg dat mijn trouwring er overheen zou vallen zonder het beestje ook maar te raken ! Ik vond ze fantastisch !
2) Het kweken van onze Europese vogels heeft, na het verbod op de vogelvangst, een hoge vlucht genomen, en je ziet dat men er in slaagt haast alle vogelsoorten te kweken. Maar het gaat verder ! Ook bij die relatief nieuwe kweek is men er al in geslaagd om die beestjes te kweken in nieuw, schitterende kleuren.
De goudvink is een van onze mooiste "inlandse" vogelsoorten, maar wat ik daar zag !!! Een goudvink die volledig wit was, met waar in de wildvorm het rood is, een mooi strogeel , en er naast hetzelfde, maar dan met een mooie zachtrozerode buik ! Prachtig !

Och ja, er was ook een hele grote zaal vol met roofvogels ! Dat zijn toch prachtige dieren !
Ik ken wel wat van vogels, maar op het gebied van roofvogels ben ik een nitwit, ik ken ze niet uit elkaar. Wellicht komt dat omdat we ze zo weinig zien?
Maar ik heb nu wel ontdekt welke soort roofvogel hier vorig jaar tegen mijn raam aan vloog en probeerde binnen te raken om mijn kanarie te pakken ! Het is een torenvolk !

We hebben ons echt niet staan bezighouden, maar de tentoonstelling was zo groot, dat we plots merkten dat het al lang middag voorbij was. Geen erg, dan eten we hier wel een hapje.

Zoals altijd verzamelden we ook hier weer allerlei documentatie... De kleinkinderen zijn sterk geïnteresseerd in alles wat dier is... En zo kwamen we bij een oud mannetje terecht, op een stand met wel dertig, veertig verschillende soorten van nestkasten... Daar lag ook documentatie, en ik vroeg of dit gratis was. "Nee", was het antwoord. "OK" zei ik, en ik keek verder naar de nestkasten.

"Is dat echt nodig dat er twee vakken zijn in die bak voor steenuilen ?" "Nee" zei de man, plots heel wat vriendelijker " Maar in een normale bak jaagt het vrouwtje de man steeds buiten, en de meeste steenuilenmannen sterven daardoor een vroege dood..." "In dat aparte vak, mag hij wel binnen..."

De man bekeek me nog eens "Pijn?" ik knikte... "Je been?" hij keek naar mijn wandelstok "Nee, de rug" "Ik heb wat anders zei hij, en hij klopte op zijn been, die metalig klonk ...
De man vertelde dat hij voor jaar zoals steeds zijn voeten liet verzorgen door de pedicure, en dat een dag of twee nadien zijn grote teen begon pijn te doen. Een paar dagen later was de teen dubbel dik en helemaal rood. De huisarts zond hem naar de spoed, daar boorden ze een gat in de teen, om de ontsteking te draineren. Dat leek eerst te helpen, maar een tijdje later leek de onsteking verder te gaan... Om een lang verhaal kort te maken, het bleek die vleesetende bacterie te zijn. En na enkele maanden had men zijn onderbeen volledig afgezet, "en het was een opluchting ! Want als je pijn genoeg hebt..."
Wij zijn er weg gewandeld met een heel pak documentatie ! Naar het gedeelte waar we een hapje konden eten.

Ik raakte na het eten haast niet meer aan mijn wagen... Pijn !
Maar het is al een stuk beter, dank u.
Alleen, Anny liep al een paar dagen met een snotvalling, en mijn neus heeft besloten solidair te zijn...
Nu ja, 't is staking voor iedereen hé !

tot de volgende ?

Fierheid

Ik ben fier op mijn naam, en ergens ben ik blij dat er een kleinzoon rondloopt, die deze naam kan verderzetten, ook al is dit met de veranderde wetgeving niet helemaal meer zeker.
Maar ik weet dat de meeste mensen wel ergens een beetje fier zijn op hun naam.
Niet fier in de zin van trots, maar ergens heb je toch wel een zekere binding met je naam. Tenzij er ergens een of ander groot misdadiger of politieke figuur ook die naam draagt of droeg. Ik zou niet graag de naam Hitler dragen, of Bonaparte of een van die andere "grote" massamoordenaars die ze dan grote veldheren noemen. Ik zou ook niet graag Dutroux hebben als naam...
Tot op heden kiezen we niet zelf onze naam, en in ons landje kun je aan de naam niet meer weten of je met een Vlaming of met een Waal te maken hebt.
De man die het Vlaams bewustzijn wekte met zijn roman over de slag der gulden sporen, Hendrik Conscience had geen Vlaamse familienaam. En ik dacht dat mijn moeder een zuiver Vlaamse naam had (Van Hoenacker) tot bleek uit stamboomonderzoek, dat deze naam Arabische roots had... En mijn eigen naam Goderis blijkt hoogstwaarschijnlijk Engels van oorsprong te zijn...
Ik vind dat allemaal niet erg.
In ons land is er geen samenhang met de taalgroep waarin we thuis horen, en wat dan nog? Ons landje is zo dikwijls bezet geweest, is een dermate knooppunt van internationale handel geweest, dat er wellicht geen enkele Vlaming of geen enkele Waal is, die kan bogen op een "zuiver" Vlaamse of "zuiver" Waalse origine.

Ik verkneukel me dan ook, als ik mensen ontmoet die hun van oorsprong Franse naam op zijn Vlaams gaan uitspreken, om zich zo als flamingant te profileren... Nietwaar meneer Jan Jambon, of moet ik Jean Hesp zeggen? Nee, jij prefereert dat we Jam (confituur) en  bon zeggen (zoals in waardebon)... Te gek om los te lopen.

Kan ik het helpen, dat ik, iedere keer ik jouw naam zo hoor verbasteren, denk aan een bonnetje voor een pot Materneconfituur ?
Dat heb je alleen aan je zelf te danken.
Dan heb ik meer "eerbied" (voor zover je eerbied kunt hebben voor politici) voor je voorman Bourgeois... die vervormt zijn naam niet. Al moet ik toegeven dat dit in zijn geval wel moeilijker zou zijn.

Misschien, heel misschien, heb jij die uitspraak van je naam niet zelf "uitgevonden", Misschien, heel misschien, is het te danken aan een van je voorouders, en heb je je naam nooit anders dan zo weten uitspreken... Maar mag ik daar heel sterk aan twijfelen?
Eerlijk, als men je naam gewoon zou uitspreken op zijn Frans, Jambon, dan zou ik nooit de link met het achtereind van een varken hebben gemaakt, maar net die absurde vervorming trekt de aandacht.

Voor mij ben je Jantje Hesp, de man die probeert de vakbonden, de macht van het aantal te breken. De man die vergeet dat een massa niet tegen te houden is. De man die niet beseft dat het wel eens heel gevaarlijk kan zijn om die massa echt kwaad te maken.
Men heeft in een ver verleden gepoogd deze macht te breken met politionele macht en zelfs met inzetten van het leger te breken, maar net dat was wellicht de druppel die de massa deed kolken... Water is maar een vloeistof, als je je voet voor een klein straaltje water zet, dan moet het om die voet heen een nieuwe weg zoeken... Maar als het water in een wilde stormvloed opkomt, dan sleurt het huizen en de hoogste dammen in zijn vloed mee !

Tart de mensen niet !

Tart hun woede niet !

Tot de volgende ?

afscheid

Voilà, binnen een uur mag ik mij neervlijen in de zetel van de kapster. Mijn veel te lange haar moet er serieus ingekort worden, en van mijn echte-sinterklaas-baard moet er een handbreedte af. Ik zal me weer fris en vrolijk door het leven kunnen bewegen, verlost van een heel pak sinterklaasbagage.

Het is nodig, want ik loop al een hele tijd met jeuk. Ik weet niet hoe de vrouwen dat uithouden, of de langharige mannen, maar bij mij lijken de te lange haren altijd in mijn oren te willen gaan zitten kriebelen. Sinterklaas zijn is echt een roeping ! (Nu ja... niet TE letterlijk...)

Weet je nog... toen ik klein was, werd het haar aan de zij- en achterkant van het hoofd, letterlijk gemillimeterd... En toe, midden in mijn puberteit, kwamen daar de Beatles en wilden we ook lang haar hebben (Je moet echt eens zoeken naar foto's van de Beatles in de beginperiode, wij vinden dat nu helemaal niet lang !!!) Thuis werden wij regelmatig gecontroleerd, en vlogen naar de kapper (Coiffeur Georges...) om ons haar te laten kortwieken. Toch lukte ik er in om de eeuwige bros iets te laten langer worden,  en stillekens een beetje te gaan lijken op Elvis. En die had een vetkuif, dus wasten we ons haren minder. Zonder dat het echt opviel, anders kreeg ons moeder het in het snotje, en mochten we meteen dat haar wassen. Ik weet niet of we toen al shampoo hadden, of dat we ons haren nog wasten met bruine zeep...

Als ik nu mijn kleinzoon zie, dan is zijn haar opzij en vanachter ook gemillimeterd, en is zijn moeder kwaad omdat het zo is... Andere tijden, andere zeden zullen we maar denken. Als ik zeg dat ik het ook eens zo kort ga laten knippen dan steigert Anny... Dus, niet doen !

Zoals de trouwe lezer gezien heeft op mijn trouwfoto had ik heel donker haar, niet echt zwart, maar dicht er bij. Moet je het nu eens bezien. Ik had enorm veel haar, maar de leeftijd en de medicaties die ik slik, hebben gemaakt dat het bovenaan nog amper bedekt is... Je kunt er dwars doorheen kijken...

Je kunt ook zien dat mijn haarlijn heel wat is opgeschoven naar boven en naar achter toe... Ik ben me mentaal aan het voorbereiden op een pletskop.

Nu ja, er zijn er zoveel... Toch heb ik het er een beetje moeilijk mee. Ik was een beetje fier op mijn haren... Toen ik er eindelijk in gelukt was om mijn haar iets langer te laten groeien, bleek het een beetje te golven... Maar ook die golf is verdwenen... Uit koleire heb ik dan maar mijn baard laten groeien. Met in mijn achterhoofd het beeld van Chriet Titulaer... Dat was een man die we vroeger geregeld op TV zagen, en we dachten allemaal dat die man perfect zijn haar en baard van plaats kon wisselen zonder dat het zou opvallen... Mij lukt zelfs dat niet, maar ja, Chriet kon dan weer geen Klaas zijn...

Tot de volgende ?

Safe House

We hadden hier de mogelijkheid gekregen, om de politie op bezoek te krijgen, die dan de woning eens zou controleren of het inbraak veilig was, en wat we eventueel nog zouden kunnen doen om de woning nog veiliger te maken...

Eergisteren was het van dattum... Een auto van de politie op de oprit, en een flik aan de deur. Het bleek agent Moerman te zijn, familie van de nu gepensioneerde flik die hier in de wijk woont.
Het begon meteen al aan de voordeur, daar werd ons sleutelgat en het driepuntsslot al meteen goedgekeurd... en zo ging het maar door...
Het blijkt dat ons huis perfect in orde is, en dat er maar een puntje eventueel nog een ietsiepietsie kan verbeterd worden.
Joepie.

Maar toch hoorden we verrassende dingen ! Toen hij op alle vensterbanken de massa's bloempotten zag staan, en aan het kleine raampje van de traphal vol zag staan met beeldjes, kregen wij daarvoor een speciale bravo. Het blijkt dat dit op zich al een extra-beveiliging is ! Als ze door het raam naar binnen willen, dan vallen die dingen om, en dat maakt lawaai... En lawaai is iets wat de inbreker kan missen als de pest.
Dus: brave mensen, zet maar bloemen of postuurkes op de vensterbank, en krijg je opmerkingen dat dit old-fashion is, dan kun je met recht en reden zeggen dat het voor de veiligheid is... (En zo kun je eindelijk de dingen tentoonstellen waarvan je weet dat niet iedereen jouw "erudiete en exquise" smaak heeft...)(Djudedju)

Gisteren was het dus Crea, en voor een keer was ik de verantwoordelijke, maar was het in handen van Chantal en Magda. We zouden van die reuzegrote papavers maken, die nu zo "in" zijn, door de herdenking van de grote oorlog. Maar er is veel werk aan, en dus hadden de dames beslist dat we met enkele mensen in de voormiddag het zwaarste en vuilste werk zouden doen, het kneden van het "deeg" waaruit dat die papavers moeten gekneed worden... Het is inderdaad en zwaar en vuil werk... We hebben er gans de voormiddag druk gewerkt, en in de namiddag waren we er allemaal weer present, om dan met de leden (en de pastoor ! die gek is op die mooie bloemen!) samen te werken aan de bloemen. We zijn er normaal van 14 tot 17 uur, maar Anny en ik zijn om 18 uur vertrokken, Chantal en Magda waren dan nog bezig om met de restjes nog wat bloemen bij te maken...

En nu zit ik hier, verrekkend van de pijn.
Een geluk dat Anny niet bij dat zware werk betrokken was, zij deed alleen de koffie en de taart ... en de pralinekes... (We worden er verwend !)

Vandaag zal het wellicht ook geen rustdag zijn, want als ik naar ons aquarium kijk, dan moeten we nodig ook weer de ruiten poetsen, wat vuil opzuigen en wat water verversen... en de filters weer in orde zetten.

Wat zeg ik altijd, dat we het druk hebben? Dat is maar een gedacht.
Het ergste is de pijn. En om het compleet te maken, heb ik nu ook nog pijn in mijn arm (elleboog, schouder, pols en handen... Ik vermoed een soort reuma...).
Oud worden hé... Gisterennacht werd ik wakker van de pijn in mijn arm !

Mijn papavers staan hier omgekeerd op tafel, op isomo-ballen, te drogen. Volgende maand moeten ze geschilderd worden, moeten we ze op een stengel bevestigen, de stengel bekleden en deze dan ook schilderen... we hebben nog werk. Chantal bekloeg zich er over dat er zoveel werk zat in de voorbereiding en het aanschaffen van alle benodigdheden... Ik lachte, en zei dat ik blij was dat zij het nu eens aan den lijve ondervonden wat er allemaal bij komt kijken... Als je het niet doet, dan heb je er echt geen idee van hoeveel werk je hebt aan de voorbereiding en het verzamelen van alle benodigdheden ! Je moet alle materiaal hebben, maar je moet ook alle werktuigen en benodigheden bij hebben om het te maken. Als je dan alles in de auto stopt, dan moet je eigenlijk heel de productie overlopen, om zeker te zijn dat ja alles bij hebt. En dan gebeurt het nog dat ik even naar huis mag rijden omdat we nog iets vergeten hebben.

Maar ach, we doen het graag, en de mensen hebben er plezier aan... En daar gaat het over !

tot de volgende ?

De blote madam

In boeken, op internet had ik al wandelstokken gezien met in het handvat een naakte dame, maar ik had er nooit een gezien in het echt... En had Anny er me niet op gewezen, ik had er podorie niet eens op gelet... En ze wees er me op nadat ik hem gekocht had, gewoon omdat ik gezien had dat het een echte oude wandelstok was.
Het is een beetje gek, want je breekt figuurlijk de benen over nagemaakte wandelstokken met een koperen handvat. En bij sommige is het heel moeilijk om te weten of het een namaak dan wel een echte oude is, maar dit model, dit heb ik nog nooit nagemaakt gezien.
Ach, stel er u niet veel van voor, als ik er mee op baan zou gaan, dan zou je echt niet zeggen: "Voila, daar een blote madam!"... Nee, het is een klein naakt, en de houding lijkt op te gaan in wat Art Nouveau-versiering lijkt. Maar het is duidelijk antiek, en het is mooi, en ik ben blij dat ik er zo eentje op de kop heb kunnen tikken, en gelukkig bij iemand die het niet verkocht als antiek... Want dan kocht ik het niet.

Dat madammeke maakte zaterdag mijn dag een beetje goed...
Want voor we naar de rommelmarkt gingen, zijn we eerst naar de begrafenis gegaan van een vriendin, te Kruishoutem. We waren al heel vroeg in de kerk, want als je laat bent, dan heb je kans dat je geen zitplaats hebt. Maar in Kruishoutem staat de kerk nog steeds vol met stoelen, en bovendien werden wij opgewacht... We waren net de kerk binnen toen een dame naar ons kwam, het bleek de vrouw van de lijkbidder te zijn... Zij moest uitkijken naar een heer (da geloofde nie hé) met een lange witte baard... (Zo is het weer eens bewezen dat een opvallend kenmerk ook wel eens voordelen kan hebben)... Er waren vooraan, net achter de familie, plaatsen voorbehouden voor ons, en voor Armand en Lea, twee van onze vrienden en ook vrienden van de overledene.
Armand zit nu in een rolstoel, en Lea is ook wat op de sukkel.

Het was een mooie, maar trieste begrafenis... Eén opvallend iets, het Onze Vader was de nieuwe CD van Christophe. Mooi van tekst en mooi gezongen. Begrafenissen zijn naar mijn mening, altijd zwaar om dragen. misschien omdat ik dan ook telkens weer terugdenk aan onze Koen...
Jacqueline was al jaren ziek, en is stilletjes meer en verder afgetakeld, en had op het laatste moeite bij iedere ademtocht om verder te doen... Van zo'n mensen ben je geneigd te denken: De dood is een verlossing, maar wie zijn vrouw, haar moeder verliest, die voelt vooral het verlies aan... En die "verlossing", dat is maar een heel klein iets ten opzichte van het verlies.

Vanuit Kruishoutem bleek het een heel end te zijn naar de rommelmarkt. Gelukkig stuurde de GPS ons via de autosnelweg, zodat we er toch nog tijdig waren. Net om 12 uur, tijd om ons te zetten en een broodje te kopen en een glas cola... en dan : markten... en een wandelstok vinden !

Gisteren was er rommelmarkt in Flanders Expo... Eerst wat gaan babbelen met de achterneef van Anny, en dan de rommelmarkt. Het was er héél erg kalm ! Misschien door de concurrentie met Wieze ? Want normaliter zijn dat de twee mooiste indoor-rommelmarkten van Oost-Vlaanderen. Maar toch was het er leuk om te wandelen en even te babbelen met al die mensen.
We waren nog buiten aan het babbelen met Marc, toen er een marktkramer met zijn wagen toekwam, en stopte... Het was iemand die bij toeval ontdekt had, dat ik graag bladwijzers zag (je weet wel, om in een boek je bladzijde aan te duiden). Hij had me al enkele keren mooie exemplaren bezorgd, en had me laatst verteld dat hij er een mooie had liggen. Hij stopte om me die bladwijzer te geven, en het IS een mooie !

Ik heb voor Anny een mooie armband gekocht, in Sterling zilver, volledig bezet met "diamantjes", zwarte steentjes, en een mooie versiering in een rood gesteente er in gewerkt. Het lijkt me Art Déco . Het heeft een dubbele veiligheidssluiting, wat er duidelijk op wijst dat het een duur ding moet zijn geweest. Het is heel mooi en heel sierlijk !

En nu zitten we weer in de gewone weekdagen... Oh ja, morgen zal ik wellicht geen tijd hebben om te bloggen... Het is in de namiddag Hobby, en in de voormiddag gaan we met een drietal mensen de voorbereidende pasta gaan aanmaken... Zwaar kneedwerk zeggen ze...

tot de volgende ?

De Turk

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan...
Niks daarvan, helemaal verkeerd !
Sinterklaas was bisschop van Myra (Turkije) , waar hij op 6 december 342 is gestorven.
Hij is dus al 1672 jaar dood.
Maar ieder jaar komt deze Turk weer op bezoek bij de kinderen die zoet zijn geweest.

Een krasse ouderling als je het zo bekijkt...

Ik vraag me af of hij zo populair zou zijn geworden, als de goegemeente wist dat het een Turk was. Zou hij een sans-papiers zijn? En zo maar, zonder papieren, ieder jaar de grens over komen? Het kerstmannetje een uitvindsel van Amerika, heet daar Santa Claus, en is eigenlijk een verbastering van ons Nederlandse Sinterklaas... Ze hebben doodleuk de datum wat verzet en zijn Nederlandse oorsprong (en dus zeker zijn Turkse bron) helemaal vergeten.

Ik weet niet of het echt een Heilige is, want ze hebben er ooit in de kerk een heel pak van die heiligen overboord gegooid, en wie weet zat hij daar ook tussen.

Vandaag mag ik dus bij Okra eventjes de gastarbeider spelen...
djudedju

Ik moet eerlijk zijn, ik doe het graag... Voor één dag de heilige uithangen... De meesten raken niet eens zo ver. Maar voor een dag moet het kunnen.
Want, ik heb het reeds eerder geschreven, ik ril bij het idee van heilige mensen... Mensen die nooit iets verkeerds doen, mensen die zo oneindig voorspelbaar zijn, mensen die je nooit kan en die jou nooit kunnen verrassen... Ik mag er niet aan denken.

Geef mij maar de gewone mens, de meesten zijn braaf, en benaderen een klein beetje van die heiligheid, maar zonder te overdrijven. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk maar heel weinig echt slechte mensen ken... Ja, de politici, maar ik betwijfel of die tot het menselijke ras behoren, ik heb een vermoeden dat dit in werkelijkheid aliens zijn, je weet wel, indringers van andere planeten die pogen de wereld in handen te krijgen... Geef toe, als je de regering vandaag bezig ziet, daar zit toch niets menselijks meer in?

Vannacht - ik lag weer eens wakker - lag ik te denken aan de Belgische Lente... Na Praag is het op het gebied van Lentes een hele tijd stil geweest, maar plots kregen we het verschijnsel opnieuw te zien, vooral in en rond de Maghreb... Als we hier nog een tijdje met een regering worstelen met dictatoriale neigingen, dan zouden we wel eens een Belgische Lente kunnen krijgen... en wie weet, met Europa als boze stiefmoeder, misschien zelfs uitdeinend over heel Europa ? (t Zal wel niet zo ver komen, je moet al heel lang en heel hard tegen de edele delen van de Belg stampen vooraleer hij wakker wordt...)

Maar misschien is het wel het sein om de Belg wakker te maken en te laten nadenken over de echte democratie... Want wat we nu krijgen heeft niets, maar dan ook niets meer met democratie te maken. Waar ik vroeger klaagde over de particratie, hebben we nu stilaan te maken met een echte dictatuur van één man. Als hij spreekt springt gans de regering in houding !

Binnen de regering zijn het alleen de tsjeven die nog wat durven tegen te spartelen, maar als het er op aan komt, dan is dat meer vertoon dan echte daadkracht... (We hebben dat nog gezien).

Ik zou eens, een moment , willen zien wat ieder man of vrouw, daar in die parlementaire zetels, zelf zou denken, en zou stemmen zoals hij of zij echt zelf denkt en zelf aanvoelt... En niet gedwee volgens de partijdiscipline handelt. Partijdiscipline die nu beheerst wordt door één man, van één partij... djudedju.

Met de benodigde lezer, kan iedere Belg momenteel dank zij zijn identiteitskaart zelf zijn belastingsbrief rechtstreeks gaan invullen, zonder papier. Op een veilige manier, zodat het zeker is dat iedereen echt zijn eigen inkomen en uitgaven kan opgeven... Als dat kan, dan kunnen we op die manier toch ook, als individu, rechtstreeks en ECHT democratisch gaan regeren ? Met inspraak van alle burgers ?
Maar ja, dat mag niet, want dan zou je meteen stellen dat al die dikbetaalde parlementairen hun postje kwijtraken... En geef toe, het is voor niemand gemakkelijk om te zeggen dat je er niet nodig bent ??? Zou jij op jouw werk gaan bewijzen dat je er niet nodig bent? Nee, je blijft veilig en betaald zitten tot de werkgever inziet dat je er niet meer hoort te zitten, en je afdankt.
Welnu, we zien dat de parlementairen er niet meer nodig zijn, en wij, met zijn allen, zijn hun werkgever !!!!

Wie maakt de wetten ? Het parlement ? Vergeet het maar, het zijn ambtenaren die dat doen... Waarom zouden die ambtenaren niet kunnen doen wat het volk rechtstreeks beslist ?

Wat hebben we nu ? Een bende die hoort, ziet en leest dat een heleboel fietsers door het rode licht rijden, en dus de wet aanpassen zodat die fietsers op bepaalde plaatsen en op een bepaalde manier het rode licht aan hun laarzen mogen lappen... Straks krijgen wij een genie die zegt dat iedereen toch rapper rijdt dan wat toegelaten is, en dus de maximumsnelheid optrekt (Er zijn al zo'n voorstellen geweest !!!!)... djudedju

ik ga stoppen, want ik maak me kwaad, en straks moet ik de Heilige zijn...
tommetoch

tot de volgende ?