Kapoentje

Gisteren zijn we 's morgens dus naar de dokter geweest, voor de jaarlijkse controle, en alles was in orde... Ik wou dat we ook al zo ver waren voor de rug van Anny...
In de namiddag kwam Louis, van OKRA, met het jaarverslag van de beweging in ons mooie Mater. Ieder jaar moet ik, in mijn ambtskledij als Sinterklaas, ook het jaarverslag brengen. Ik vind eerlijk gezegd dat dit niet helemaal samen hoort, maar traditie is traditie, dus hoort het bij mijn taak.

Nu zou je denken dat het bezorgen van een jaarverslag een kwestie is van een paar minuutjes, maar nee hoor, we zetten ons daarvoor ne keer. "Drinkt iet Louis?" "Nienok, jongne, 'k em just kaffee gedronken" "Ne dreupel,""Awel ja, dat zou wel kunnen"...
Het werden er twee, want dreupels maken de tong los, en Louis is een gezellige prater, en bij ieder punt van het jaarprogramma moest er uitleg komen... En op het laatste komt er nog een oproep voor medewerkers... "Hebde gullie dat ook zo moeilijk ?" Ja... en dan eens horen hoe zij dat aanpakken, dan mijn visie daar op (en ik ben onder meer ontlener van een idee van Koen Browaeys, die nog beroepshalve actief is in "het bewegen"...)(Merci, Koen!)

Toen hij weg was, zat ik daar met mijn jaarlijkse probleem... Je moet toch ook Sinterklaas zijn, en niet alleen voorlezer van het jaarverslag... En dus moet je weer even iets uit je mouw schudden, iets waar de mensen van wakker liggen, of iets om te lachen, of misschien van alle twee iets... Ik ben er nog niet uit. Ik heb wel al een vaag idee, maar ik moet het nog uitwerken, en zien of het dan inderdaad grappig is en niemand kwetst. Want soms kun je grappig zijn en onbewust iemand kwetsen, op een manier die je niet voor mogelijk acht.

Eigenlijk is dat stukje de reden van de titel van dit blogje... na Sint Niklaas komt Kapoentje... Net zoals in het liedje. En OKRA legt dan wel wat in de schoentjes... Want we krijgen dan allemaal wat speculoos en enkele chocoladepeeties... (Da's Oudenaards ! ne peetie is een ventje, een manneke, een pee-tje) en wat Niknakjes (Picnikken voor wie liever het andere merk noemt), en wat Lievevrouwkes (die snoepjes hebben een naam, maar ik kom er niet meteen op, maar ze hebben meestal het model van een beeldje van Onze Lieve Vrouw... een wat bizarre devotie ? van daar Lievevrouwkes...)

Dit jaar moet ik maar één keer optreden, want ik ga dit jaar niet naar de academie, en dus moet ik daar niet optreden.

Sinterklaas bij OKRA is heel anders dan bij de kinderen. Veel minder serieus, als je het goed bekijkt, eigenlijk omgekeerd van wat normaal zou lijken. Gewoonlijk ben je bij kinderen iets losser, iets speelser, maar als Klaas is het een bloedserieuze taak... Zeker bij de hele kleintjes.

Ik zal het wel een beetje missen, want ik doe dat wel graag. Ik was nog geen 18 jaar oud toen ik voor de eerste keer Sinterklaas was... Dat was in de sociale school, eerst voor de studenten, en dan in een lagere school die daar net om de hoek lag, een schooltje met enorm veel migrantenkinderen... Die veelal heel verwonderd waren over de figuur van Sinterklaas... In hun religie is dat er niet. Maar misschien hebben ze daar ook wel iets in die zin? Misschien ter gelegenheid van het Suikerfeest ?

En zo blijft een mens bezig... Maar stel je eens voor dat dit er allemaal niet is ! Hoe vervelend zou het leven dan wel niet zijn !
Ik kan me niet voorstellen dat ik een hele dag zou zitten met mijn duimen draaien ! Ik MOET bezig zijn ! Ik heb het al menig keer geschreven en zelfs gepredikt, bezig zijn is de beste pijnstiller ! Maar ik heb het ook niet in me om daar maar te gaan stilzitten ! Gelukkig heb ik vele hobby's. (te veel?), en je zit momenteel te genieten (?) van één er van, het maken van een (bijna) dagelijkse blog.

Al moet ik zeggen dat ik de laatste tijd wat minder bezig ben. En dat heeft onder meer te maken met  de rugpijn van Anny. Want veel dingen die ik als hobby doe, veroorzaken veel vuil, en kuisen kan ik haast niet aan (door mijn eigen rug) en nu kan Anny het ook niet meer, dus hou ik me in, en durf ik niet ... Eigenlijk is het een beetje gek, want dat bezig zijn is eigenlijk goed voor mij, en ik durf het niet doen om Anny te sparen. (Ik slik onder meer daardoor ook weer meer pijnstillers.)

Mizerie, mizerie zou Fernand zeggen...

tot de volgende ?  (Een foto van vorig jaar, bij de kinderen in de academie...)

Staking !

Vandaag is er de eerste stakingsdag in ons landje... Ik hoop dat de staking een echt succes is, en dat het een duidelijk signaal is aan die oenen van politici !
Ik hoop ook dat er geen gewelddaden komen...
Uit mijn ervaring zou ik zeggen: "Het is te hopen dat de politie op een verstandige manier te werk gaat !"

Ik heb hier verscheidene stakingen gekend, en zelfs mede ingestaan voor de organisatie er van. Vooraf kregen we dan bezoek van de BOB (De Belgische Opsporings Brigade), en ik ben altijd eerlijk geweest tegen hen, en heb altijd een goede verstandhouding met hen gehad.
Als ik zeg dat ik hoop dat de politieagenten verstandig zijn, dan weet ik dus waarover ik praat. Ooit maakte ik mee aan een bedrijf, dat een jong agentje, het nodig vond om te gaan roepen en gaan trekken aan mensen van het stakingspiket en stakers. Ik zag zo de temperatuur stijgen ! Ik ben naar een telefooncel gehold (toen waren er nog geen GSM's), en heb contact opgenomen met de commissaris. Meteen heeft die het agentje opgeroepen en weggestuurd, weg van die plaats, en er een meer ervaren agent laten komen postvatten.

Op die manier was het brandje meteen geblust.
Ooit maakte ik mee, bij een staking van de betoncentrales, dat een klein bedrijfje, die haast volledig met familieleden werkte, het werk ging wegpikken van het bedrijf in staking. De arbeiders pikten dit niet, want ook al staakten ze, ze staan voor hun bedrijf en voor hun werk. Toen daar onrust dreigde te komen, heeft de politie een tussenkomst gedaan bij het kleine bedrijfje, en het bedrijfje stopte ook het werk.

Ik bedoel maar, de politie moet vooral optreden om de gemoederen te kalmeren, voor aleer er moeilijkheden ontstaan. En zij moeten dat doen zowel voor de bedrijven als voor de arbeiders.

Ik heb nooit echte moeilijkheden gekend, hier in onze regio, mede dank zij de goede verstandhouding met de politie en de rijkswacht.
Een staking doe je niet lichtvaardig ! Ik ben steeds uitgegaan van het idee dat een staking het laatste middel is. Als je echt muurvast zit in de onderhandelingen, dan kan een staking de oplossing bieden. Hier hebben we echter te doen met een speciale soort staking. We staken in feite niet zozeer tegen de bedrijven, als wel tegen de regering. De bedoeling is dat we duidelijk maken dat we desnoods het land kunnen ontwrichten, als zij ( de politici) niet op een rechtvaardiger manier omgaan met de rechten van de werkende mens (en de zieken, en de werklozen en de gepensioneerden...).

Staken is niet leuk. Een staking is een wapen, en een wapen gebruik je maar als het echt niet anders kan. Dat de mensen massaal dit wapen grijpen, is op zich al het bewijs dat de regering te ver gaat, en zeer onrechtvaardig is in de manier waarop ze proberen te saneren.
Iedereen is zich bewust van het feit dat saneren niet leuk is, maar je moet de lasten verdelen, niet alleen leggen op de schouders van de kleine man.
Ik heb het al geschreven, en ik schrijf het terug: cadeautjes geven aan het patronaat brengt niets op, buiten meer winst voor die bedrijven. Als er geen waterdichte waarborgen zijn op meer tewerkstelling, dan zijn het gewoon cadeautjes... en voor de werknemers inleveringen !

Hopelijk zijn er dus geen moeilijkheden, en ik hoop nog veel meer op een spoedige oplossing in die zin dat er rechtvaardigheid komt voor iedereen !

tot de volgende ?

Alost

(Stom mopje: Een auto gaat langzaam naast een fietser rijden, en roept door het raampje: "Alost ?" Waarop de fietser antwoord: "'k Weet het, ik heb hem al drie keer opgepompt !")
Als dit mopje onverstaanbaar is voor de Nederlandse lezers, dan wil ik verduidelijken dat in ons tweetalig landje (eigenlijk drietalig !!!), men ook de namen van de gemeenten vertaalt, en Alost is het Frans voor het Vlaamse Aalst...

We zijn dus vandaag naar Aalst geweest, in de Florahallen was er rommelmarkt... En het was er niet koud, want blijkbaar is er chauffage, en kan ze branden.

De man die nu de rommelmarkt organiseert sprak ons aan toen wij naar buiten gingen. Het blijkt dat hij in Mater woont, in Duisbeke, een paar kilometer van hier !

Deze rommelmarkt was in het nieuws gekomen, want blijkbaar was het nu een nieuwe uitbater, en de oude uitbater vertelde overal rond dat de markt niet doorging. Wel dus... en het is een mooie markt, ik zag er heel wat moois, maar niets wat me interesseerde als verzamelaar.

We zijn voor het eerst weer langs de gewone weg er naar toe gereden, want er waren al een hele tijd werken aan de gang. Ik had vanmorgen eens gecomputerd, en daar las ik dat de weg vrij zou zijn, en het was juist ! Alleen de doorgang naar Lede is nog onderbroken, maar er is een omleiding voorzien.

Het nieuw aangelegde kruispunt is veel beter dan vroeger, het verkeer gaat er merkelijk vlotter, en ik denk dat het op de werkdagen toch wel wat zal schelen, want er was daar bijna altijd filevorming.

In het terugkeren was de baan weer op zijn best... Er staan langs de weg een deel grootwarenhuizen, en het verkeer van en naar die dingen maakte dat het hier en daar behoorlijk gevaarlijk was. Een wagen voor me ging plots, zonder enige zichtbare reden op de rem staan, en reed na enkele seconden weer door. Had ik een tel onoplettend geweest, dan had ik prijs ! In het weekend zie je soms gekke dingen op de weg !

Ik denk dat je een paar dagen de blog zult moeten missen... Morgen gaan we naar de kleinvee-tentoonstelling in Affligem, en maandag moet Anny naar de specialist. Niet voor haar rug, maar voor de opvolging van de operatie van een paar jaar terug...

tot de volgende ?

diversiteit

Ik heb er reeds enkele malen over geschreven, toen ik klein was zat er op de markt een zwarte evenmens (ik mag niet meer neger schrijven!), en dat was toen nog een bezienswaardigheid. Op de Wereldtentoonstelling te Brussen in 1958 kon je gaan kijken naar een heel nagemaakt dorp met zwarte evenmensen...

Kortom, op dat moment was er bij ons nog helemaal geen sprake van vreemdelingen die hier kwamen wonen. We hadden  (ik ben van Oostende) uiteraard ieder jaar massa's toeristen over de vloer, maar dat is iets anders.

In de streken met koolmijnen had men wel al te maken met gastarbeiders, in den beginne waren dat vooral Italianen en Spanjaarden, maar al gauw kwamen er ook mensen uit de Mahgreb regio...

Zolang de mijnen draaiden hadden we ze broodnodig, want dat was een werk waar niet veel Belgen nog toe bereid waren... En niemand zag er dan ook een probleem. Toen de mijnen sloten gingen die mannen echter niet terug naar hun thuisland. Ze waren ondertussen hier gesetteld, hun kinderen hadden hier school gelopen, een heel pak was ondertussen Belg geworden, en velen er van wisten uit ondervinding dat het leven hier veel beter was dan in het thuisland, en bij ieder bezoek aan hun verre familieleden, maakten ze reclame voor ons landje, en er kwamen steeds meer en meer van die mensen naar hier.

Na een tijdje kwamen er wetten om die invoer te beperken en te regulariseren, maar door de onrust in heel veel landen op deze aardkloot, waren er heel veel die hier als vluchteling kwamen, en zeg nu zelf, kun je nu mensen terugsturen naar de dood ?

Hoe kun je, als mens weigeren dat ze hun gezin hier naar toe haalden? Nee, dat kun je niet, dat is niet humaan. En zo kwamen hier uiteindelijk een heel pak mensen onze al dichtbevolkt landje vervoegen.

Zolang alles goed gaat, iedereen werk en behoorlijk inkomen heeft, is er geen mens die daarvan wakker ligt, maar eens er werkloosheid heerst, de armoede dreigt, dan zien we het altijd weer terug opdoemende spook van het racisme weer te voorschijn komen. De werkloosheid is dan de schuld van al die gasten die hier niets te zoeken hebben, al de misdaden worden door hen gepleegd, alle werkloosheid en alle mutualiteiten worden door hen leeg gegeten, en ga zo maar door...

Bijna iedereen wordt in meerdere of mindere mate door dat racisme aangetast ! Als je de krant openslaat om je dagelijkse misdaadverslag te lezen, dan staat daar telkens bij dat de dader van vreemde origine is... Als het een wasechte Belg is met een Belgisch klinkende naam, dan staat er niets bij.
Maar op de duur kun je haast niet anders dan op die manier de indruk krijgen dat het altijd of bijna altijd die vreemdelingen zijn die de misdaden doen. En misschien zit daar zelfs iets van waarheid in, maar er zit ook een zekere logica in. Die soort van misdaden (diefstal, diefstal met braak, met geweld) wordt meestal gepleegd door mensen die laaggeschoold zijn en/of arm zijn. De grote groep vreemdelingen zijn veelal, door diverse redenen lager geschoold dan de Belgen... (Onder meer door de mindere kennis van de taal, door het feit dat ze thuis minder gesteund worden (armoe en geen idee van de waarde van scholing))

Niet allemaal, maar een groot deel van die vreemdelingen zien er ook anders uit, en zijn dus heel makkelijk te herkennen. Bovendien groeperen ze zich, en vallen ze op door het spreken van een andere taal. Veelal hebben ze dan ook nog een andere religie, en waar bij ons de religie iets voor binnenskamers is, tonen zij hun religie ostentatief.

Ze zijn dus heel goed herkenbaar...

Een heleboel van die kenmerken waren ook de basis van de Jodenhaat...

En laat ons eerlijk zijn, onze reacties zijn ook veelal te vergelijken !

Als we naar de streken gaan waar eertijds de mijnen waren, dan zien we dat die Spanjaarden en Italianen allang geïntegreerd zijn... Maar laat hier eens een Italiaanse ploeg komen voetballen, dan zijn plots al die mensen, die al twee, drie generaties Belg zijn, plots weer Italiaan. Je doet je aard niet af zoals je hemd, er blijft heel, heel lang iets van hangen.

Integratie is heel belangrijk, maar ook met integratie blijf je zitten met de volksaard. Waar echter die Italianen en Spanjaarden van toen, stilaan gaan uitzwermen, niet meer in groep wonen, daar vermindert die oude volksaard, daar huwen ze meer met mensen uit niet-eigen volk, en verwatert langzaam dat oude Nationale gevoel. Toen ik in Loppem woonde, had ik een vriend in Brugge, hij noemde Biggler, en zijn vrouw was een Diaz... Zijn naam toonde dat hij wellicht Engelse voorouders had, en zij Spaanse, maar daar wisten ze niets meer van, en ze waren even Vlaams als u en ik. (Er zijn sterke aanwijzingen, dat mijn naam eigenlijk ook van Engelse origine zou zijn: Goodrich, en dat zou dateren uit de tijd van Karel de Grote...)

Ik wil maar zeggen, wie van ons kan zeggen dat hij op en top van Zuiver Vlaams of zuiver Waals bloed is ? Wellicht niemand meer.
We hebben dan ook geen poot om op te staan als we rassentheorieën gaan spuien !

Als er hier in onze wijk één gezin zou komen wonen van vreemde origine, dan zou de integratie veel sneller verlopen, dan als er plots een tiental families kwamen. Omdat die tien gezinnen onderling veel meer contact zouden hebben dan met ons. (De Belgen in den Kongo zochten ook elkaar op !).
Dat bewijst dat we moeten pogen die mensen werkelijk aan te trekken, er mee te praten, er echt mee samen gaan leven. Ze betrekken in het leven van de gemeente. Ze uitnodigen om deel te nemen aan het leven van onze gemeenschap.

Makkelijk ?
Nee, op je krent blijven zitten is veel makkelijker !
Maar eerlijk, ik heb nog maar één keer gehad dat zo'n vreemde medemens niet vriendelijk was... Al de anderen, en dat zijn er heel veel, die waren heel vriendelijk. En als ik naar de Marokkaanse winkel ga in Ronse, dan word ik er ontvangen als een koning, in mijn eigen taal, soms doorspekt met een Frans woord, maar ze doen hun best. Ik vind het er aangenaam winkelen, en ik leer er heel wat producten kennen, die ons al zo weelderig leven nog verrijken !

Sluit je niet af, laat je niet meesleuren met dat racisme !
(Denk dat het allemaal fantastische voetballers, atleten, wielrenners of zo iets zijn, want daar heeft de doorsnee Belg dan helemaal geen moeite mee om ze op te nemen als "Belg"...)

tot de volgende ?

Mist

Vandaag zit ik niet in die mooie Vlaamse Ardennen, maar in een pak watten... Wat we nog zien is grijs overschilderd...
Het doet me denken aan die vele mooie schilderijen en aquarels met de Leie als onderwerp. Om een of andere duistere reden lijkt het of het bijna altijd mistig is over de Leie. Natuurlijk is het niet echt zo, maar de Leie in de nevel is mooi. Als de harde oever verzacht wordt, als de bomen niet hard naar voren springen, maar zacht vergrijzelen, als de schepen grijze donkerten zijn op een bijna wit doek, dan krijg je haast automatisch die speciale sfeer die we als mooi ervaren.

Maar ik mag het niet gedroomd hebben, dat de Leie altijd in zo'n nevel zou verhuld zijn ! Want die nevel is wel mooi op doek of op papier, zelfs vanachter het raam, maar als je buiten gaat, dan is het koud en vooral nat, en veelal ondervind je dat de lucht die je inademt sterk vervuild is, met alle stof en gassen van verkeer en industrie van het Ruhrgebied tot hier.

Vandaag is het ook zo, de lucht is helemaal niet verfrissend, maar eerder beklemmend.
Op zo'n dagen heb ik een beetje heimwee naar mijn geboortestreek, waar de zeebries het meeste vuil altijd weer landinwaarts weg stuurt. Maar op de zee is de mist -naar mijn gevoel- het meest beklemmende ding dat er bestaat. Ik heb in behoorlijk zware stormen gevaren, maar bang was ik alleen bij echte mist. Je weet wel, zo mistig dat je het gevoel hebt dat je je eigen handen niet meer zou zien. Ik vaarde op een behoorlijk groot schip (Ostend-Dover), met een behoorlijke radar, maar toch moesten wij dan, als bemanning rondom rond het schip gaan staan, om te luisteren of we geen bel of toeter of motor hoorden die onze richting uit kwam. Ik hoorde precies alle bellen en toeters van heel de Noordzee, maar je ziet niets ! Bangelijk !

Zomernevel is heel wat anders... Dat is ook een vorm van mist, maar dan eentje die in dunne flarden over de velden hangt. Nu en dan kun je dan een veld zien met koeien, die pootloos rond lijken te zweven, als bontgevlekte ballonnen.  Die nevel is gewoonlijk vlug verdwenen, eens de zon ook maar enige kracht heeft, zie je de wolken oplossen. Want mist en nevel zijn niets anders dan wolken die over de aarde hangen.

Eigenlijk is dat een beetje ontluisterend... Die mooie witte schapenwolkjes die het helle blauw van 't geluchte opsieren, zijn dus niets anders dan mistvlekken in de hoge hemel. En die grote grijs-zwart-blauwe wolkenkastelen die dreigend naderbij komen, nu en dan helle bliksemflitsen afschietend, en het verre gerommel van de donder als dreigend gegrom naar je sturen... zijn niets dan ...mist. Mist waarvan je weet dat je er zo doorheen kunt wandelen, waarvan je hooguit nat wordt... Die bliksem is wel gevaarlijk ! We weten perfect dat die ontstaat door een verschil in spanning van de ene wolk ten opzichte van de andere, of van de grond ten opzichte van die wolken. En het is plots weer onbegrijpelijk dat zo iets ijls überhaupt een spanning heeft !

En dat doet je dan weer beseffen dat de natuur hoe dan ook zo onbegrijpelijk is en blijft, zelfs als je het antwoord kent, blijft het bizar en vreemd. Toen ik klein was leek het of onweer met donder en bliksem een fenomeen die gebonden was aan warm drukkend weer... Maar ondertussen heb ik een onweer meegemaakt tijdens een sneeuwbui en  in de koude winterdagen.

En dan vraag ik me af: "Zou nevel, mist ook een onweer kunnen geven?" Dat heb ik alleszins nog niet meegemaakt, maar dat wil niets zeggen. Wij ervaren de nevel, de mist altijd als wittig van kleur, maar als je in de mogelijkheid zoudt zijn, om een mistvlek te zien van ver, zouden er dan ook van die dreigende onweerachtige kleuren in bestaan?

Misschien ben ik nog niet oud genoeg om dat al gezien te hebben.

Tof idee... ik ben nog niet oud genoeg... Joepie !

tot de volgende ?

Poetsvrouw

Oef, de poetsvrouw is terug van ziek geweest... Het is hoog tijd, want noch Anny, noch ik kunnen het nog aan. Maar ja, ook poetsvrouwen kunnen ziek zijn ! En waarschijnlijk lopen ze, net zoals de mensen uit het onderwijs, meer kans dan een ander, om ergens iets te vangen.
"Mijn" poetsvrouw had gelukkig maar een zware verkoudheid, en op facebook had ik gelezen dat ze niet meer kon praten, waarop ik gereageerd heb dat haar man content zal zijn geweest... Ze kon er mee lachen, en had het aan haar man getoond, die ook gegrinnikt had.

We kregen meteen ook het bericht dat zij voortaan onze "vaste" poetsvrouw zal zijn, en dat zij dus normaal alle weken zal langskomen, maar in december, met die feestdagen zal het ook eens zonder poetsvrouw te doen zijn... Maar een week, dat vinden wij al lang niet meer zo erg, we zijn meer gewoon. Het heeft immers heel wat tijd gevergd vooraleer ze hier voor het eerst kon komen.

Binnenkort zal ik hier vriendelijk verzocht worden om plaats te ruimen, want ze moet hier ook poetsen. En dan druip ik af naar de zetel, en wacht geduldig tot ik weer mag kompjoeteren...

Van op Facebook ken ik gans haar gezinnetje, haar man en de twee kinderen. Geef toe, het is maar een van die sociale media, maar op zo'n moment voel je echt het sociale er van. Het maakt dat je de mensen wat beter kent. En haar man is dan ook nog van Mater, niet eens zo ver van hier, afkomstig.

En weet je, door het feit dat we geconfronteerd werden met ganse perioden zonder dat er hier werkelijk kon gepoetst worden, hebben we geleerd om meer aandacht te schenken aan het proper houden. Dat slaat dan vooral op mij... Ik heb eindelijk geleerd om er steeds op te denken mijn voeten zorgvuldig af te vegen als ik buiten was, en 's middags help ik de tafel ruimen en ik maak iedere dag het bed op. En nu en dan nog van die kleine dingen die de dag voor Anny wat lichter maken, en die mee werken aan het zolang mogelijk proper houden van ons huis.

Hopelijk zullen die elektrische schokken op de zenuwen van de rug, helpen, en zal Anny toch iets beter worden en weer zelf een en ander kunnen doen. Hoop doet leven.

Eén van de moeilijkste dingen die er momenteel zijn, is de aquarium... Wat betreft het aquarium zelf, is er weinig werk aan voor Anny, maar vooraleer ik daar kan aan werken, moeten wij het front en het dak van het aquarium nemen, en dat is redelijk zwaar, en hangt voor Anny op een hoogte die voor haar niet zo gelukkig is. Maar och, als we het voorzichtig doen, dan lukt het wel. En nu ik de verlichting heb veranderd, is daar toch al een pak werk verdwenen. Vroeger moesten we die verlichting ook iedere keer wegnemen, en ook die dingen waren niet echt licht te noemen... Nu hangt de verlichting, en kan hij blijven hangen.

Ik had gehoord van Erwin dat je met led-verlichting een aquarium perfect kunt verlichten, en ik heb het eens geprobeerd met zo'n moderne lampen waarmee stielmannen nu rondlopen... Vroeger was dat een gewone lamp, nadien zag je van die werflampen met TL, maar nu zijn ze meestal met led-verlichting. Ik heb het geprobeerd, en het werkt perfect. Natuurlijk is het niet volmaakt, omdat het zuiver wit licht is, en niet die speciale kleuren die ze nu voor aquaria bestemmen, maar het resultaat is mooi ! Met twee zo'n lampen is mijn bak compleet verlicht en beter dan ooit ! (En mijn aquarium is twee meter lang, 60 cm diep en 70 cm breed !!!) (meer dan 800 liter water !)

Je ziet, moeilijkheden maken een mens inventief !
We zoeken middelen om ons zo goed mogelijk mee te behelpen.

tot de volgende ?

Mega

Hier voor me ligt een stick, eentje met 4 GB (Gigabite) plaatsruimte er op. Ik heb er al zien liggen met 64 GB en wellicht zijn er nog véél grotere op de markt.

Dan denk ik terug aan mijn eerste kleine computertje van Tandy, een merk die allang in de computerhemel is. Dat had, als ik me goed herinner zo'n 20 megabites... En daar kon ik alles mee doen wat ik wou, want ik had er ook een floppydrive bij. Ook die floppy's zijn allang in de computerhemel, en mijn kleinkinderen weten niet eens wat dat zou kunnen geweest zijn.

Ik had nog lang geen Internet thuis, dus was dat ding veeleer een veredelde typemachine, en de info die ik wilde raadplegen moest ik er eerst instoppen, met behulp van programmaatjes die ik kocht.
Later kwamen er van die kleine discettes in de plaats van die floppy's...

Nu heb ik een computer met Internet er bij, en op dat toestel zitten ik-weet-niet-hoeveel giga's, en ik doe er weinig of niets mee, want ik stockeer een heleboel dingen in The Clouds... In de wolken dus, en die wolken dat zijn blijkbaar enorme machines die ergens op de wereld staan te staan, en waar ik massa's kan stockeren, die mij niets kosten.  Er bestaat een handig programmaatje waar je heel wat van die Clouds bij elkaar kunt voegen, en zo aan een massa stockageruimte kunt komen. Het voordeel is dat je computer niet heel de tijd op je harde schijf moet zitten zoeken naar de programma's. En dus gaat je systeem sneller, tenzij bij die programma's in die grote stock. Maar daar staan dus alleen dingen die ik maar af en toe bekijk.

Er is een tijd geweest dat mijn computer vol stond met programma's en programmaatjes, waar je een jaar nadat je ze geïnstalleerd had jezelf zat af te vragen waar ze in Godsnaam voor dienden. Nu staat er haast niets meer op die computer van mij, net nu ik al die plaats heb...

Als ik eens iets echt nodig heb, dan installeer ik het, niet eerder, en het blijkt dat ik niet zoveel nodig heb.

Maar toch... Als ik denk aan mijn oude Tandy, dan kan ik daar niet eens één basisprogramma van nu meer op zetten. Mijn Ubuntu, die in vergelijking met Windows haast niets gebruikt, zit al torenhoog boven die 20 mega van toen. Ik kan er ook veel meer mee doen, en, ik heb internet.

Onlangs heb ik toch maar een programmaatje geïnstalleerd, die ik niet echt nodig heb, maar dat ik wel leuk vind... Ik kan nu in de taakbalk zien welke temperatuur het momenteel buiten is. Buiten, dat wil zeggen in Horebeke, want Mater kent het programma niet, dan moet ik Oudenaarde nemen, en Oudenaarde ligt beneden de berg, en ik zit er bovenop... En daar ik ze dan maar beiden heb genomen, zie ik dat er meestal een graadje verschil is tussen de twee. Soms zie ik dat het mistig is in Oudenaarde en hier zonnig. Ik kijk buiten en het klopt. Ik weet nu wanneer de zon opstaat en ondergaat, maar krijg er ook de dageraad en de zonsondergang bij, een heel uitgebreid weerbericht.
Natuurlijk staat dit niet allemaal in de taakbalk, ik moet dan klikken op het icoontje met de temperatuur, en dan krijg ik een blad vol info.

Ik moet niet meer de tuin in om te kijken op de thermometer, nee, ik kijk even op mijn computer...
Kortom, mijn computer maakt van mij een luie mens.
Op meer dan een manier. Ik kom iets tegen wat ik niet begrijp... Vroeger ging ik dan even op mijn knieën zitten bij mijn boekenkast, nam het deel van de encyclopedie die ik nodig had, en begon te zoeken. Soms moest ik dan ook nog eens bij gaan zoeken in de bijlagen waarvan er ieder jaar een verscheen (wellicht nog steeds, maar ik koop die dingen niet meer). Nu Google ik even, en ik krijg alle denkbare en ondenkbare info over het gezochte item. Soms zoveel, dat ik daarin even moet gaan bij zoeken om echt dat te hebben waar ik eigenlijk naar op zoek was. Kortom, ik heb de hele wereld hier voor me staan. Op enkele vingerbewegingen van me vandaan.

Eigenlijk zijn we ons er bijna niet meer van bewust welke rijkdom we daar mee in huis hebben ! Natuurlijk kun je er ook spelletjes op spelen, en ik ken er die al hun vrije tijd besteden aan dat spelen. En natuurlijk kun je op allerlei manieren via die computer veel geld uitgeven, aan het downloaden van muziek, aan het spelen van sommige spelletjes, aan het kopen van "werktuigen" voor die spelletjes, en ga zo nog maar een tijdje door... Maar je kunt haast al die dingen ook doen zonder geld uit te geven. Natuurlijk zal het dan niet exact dat spelletje zijn, maar je houd er in ieder geval je portemonnee mee gezond. Maar voor mij zijn die dingen niet belangrijk, ik hou er van rond te dwalen op het internet... Ik moet maar op iets denken, en dan ga ik zoeken, en dat uitpluizen. Nu en dan kom ik heerlijke dingen tegen, en die stop ik dan in mijn bookmarks, waar honderden sites op zitten die ik nu en dan weer ga verkennen, en weer in ga zitten lezen en kijken.

Eén van de dingen waar ik ook veel tijd doorbreng is Pinterest, waar ik duizenden foto's op kan stockeren van dingen die mij interesseren.  Ach, ik moet er maar over beginnen om weer goesting te krijgen om daar eens op te dwalen. Ik heb een enorm kunstmuseum opgebouwd aan foto's... Inspiratie met hopen.

Ik ga stoppen, want over mijn computer, daar kan ik uren over door bomen.

tot de volgende ?