De camelia

Flower and leaves of a Camelia Português: Camelia, japoneira (Photo credit: Wikipedia)

Het is werkelijk Lente ! Hier voor mij, door het raam zie ik in mijn voortuin de camelia bloeien !
Grote witte en rode bloemen die er heerlijk uitzien, heerlijk, want ze hebben geen concurrentie... Er piept alleen ergens een enkel geel bloempje van het speenkruid in de tuin...

Ik zat hier te zweten in mijn trui, en heb dan maar in de plaats een T-shirt aangedaan.  Ik zit hier dus, op de eerste werkelijke lentedag al op zijn zomers... Heerlijk is dat. Tot op heden is de zon er nog niet. De hemel is licht, maar de einder is eerder wit dan blauw, en boven me hangen witte wolken...

Ik wou dat ik op een terrasje zat, in een grote stad als Gent, waar ik kon mensjes kijken... en genieten van de eerste warmte.

Gisteren was het de verjaardag van Anny, ze is nu weer (in jaren) even oud als ik ben, en ik zeg haar plagend dat ze nu voor een maand of vier mag meepraten met mij... Dat mopje hoort ze ieder jaar, en ze reageert er niet echt meer op, maar vertelt het wel aan de kleinkinderen, die dan schijnbaar boos reageren tegen opa... maar ze hebben pretoogjes en hun lippen verraden dat ze eigenlijk pret hebben...

Binnen zowat 4 maand ben ik dan weer een jaar ouder...
Dat klopt dus niet echt, maar maatschappelijk klopt het wel !
Een kind dat in december geboren wordt, is een jaar ouder dan het kind dat een maand later in januari ter wereld komt... Het kind dat in een klas terecht komt van zijn kalenderjaar, kan dus een jaar schelen met een ander leerling... Wat voor kleuters niet zo maar glad te strijken is ! De ontwikkeling in die prille jaren gaat met reuzenschreden vooruit, en een kind dat elf maanden scheelt met een ander, heeft een totaal andere ontwikkelingsfase... Je ziet dan ook dat kinderen die in november, december geboren zijn, het veelal moeilijker hebben dan een ander kind dat in januari ter wereld kwam... Die laat in het jaar geboren is, loopt dan ook risico dat hij wel eens mag een jaartje overdoen...

Logisch is dat niet...
Ergens zou men het systeem dan ook niet moeten baseren op dat stomme kalenderjaar, maar op de rijpheid van het kind. Ze testen zo veel, dus waarom dat niet?
Hier en daar zie je dat men dat probeert in te bouwen, maar dan zie je ouders die het beledigend vinden dat ze niet mee gaan "met hun jaar"...
Het is niet simpel goed te doen...

Het kan dat een decemberkind heel makkelijk mee kan, maar het is dus minder evident dan voor het januarikind... Dat is dan eerder te catalogeren bij de natuurlijke aanleg, dus lijkt mij het testen van het kind de beste oplossing voor dit probleem.
En een probleem is het !
Een kind dat makkelijk leert, mee is met de klas, gaat ook veel makkelijker zich aanpassen aan het schoolgaan, en zal wellicht ook veel liever studeren, dan een kind dat het niet of amper aan kan, en voortdurend grote inspanningen moet doen om mee te kunnen.  Daarmee komen we aan de vraag of het kind niet graag wiskunde doet omdat het het niet goed kan, of dat het geen aanleg heeft voor wiskunde, en het daardoor ook niet graag doet????

Ik veronderstel dat het veelal een beetje van de twee is, en dus zou wachten tot op het juiste moment, de juiste rijpheid van het kind wel nog veel meer belang hebben dan op het eerste gezicht lijkt...

Hoe kom ik daar nu bij ? Ik was bezig over de lente, de camelia's en het kleine speenkruid... en ik vergat te vermelden dat je hier en daar al boomsilhouetten ziet, die wat groene schijn krijgen... Ik zie ook van hier dat de populieren in de verte dikkere botten aan het krijgen zijn, maar mijn linde en mijn meidoorn vertonen nog geen spoor van het zwellen van de botten...

Maar toch...
het kriebelt !

tot de volgende ?

heerlijk !

Ik vind het heerlijk ! Vandaag waren er reclamaties in de grote zaal waar de rommelmarkt was, omdat... het te warm was !
In mijn wagen heb ik de verwarming uitgezet, en zelfs het raam op een klein kiertje gezet !
Heerlijk !
De zon schijnt en alles ziet er veel mooier uit, en straks gaan we weer overal naar de buiten-markten... De lente is er !
Minder is dat er weer bijna een meute wielerterroristen tegen mijn wagen reden, op de volle breedte van de weg uit de bocht komen in de holle weg !
Wijs, man, wijs !
Ik rij nu weer met mijn duim op mijn toeter, en voor iedere bocht claxonneer ik eventjes... Ze reclameren dan wel vol verontwaardiging dat ze niet hinderen, maar als ik het niet doe, dan riskeer ik builen in mijn auto...
Ook de boeren hebben hun nest verlaten, en bezorgen je het onuitsprekelijk genoegen dat je 11 (elf !!!) kilometer achter hen aan moogt rijden. Nee, voorbijsteken is er op onze mooie krinkeldekronkel wegen niet bij...

Maar de zon schijnt !

En morgen gaan we, als alles meezit, voor de eerste keer dit jaar naar een rommelmarkt buiten. Ze geven meer dan 20 graden warmte !!!

Laat ons nu hopen dat we dit jaar wat meer goed weer hebben dan vorig jaar ! Na dat slechte jaar en de archi-slechte winter mag dat wel eens !

Je ziet het ! De zon is er, en ik herleef !
Het zijn echt niet alleen de bloempjes en de bijtjes, de boeren en de wielerterroristen die de zon ruiken en zich manifesteren in het Licht, ik doe het ook. Weliswaar veel voorzichtiger, veel kalmer en rustiger, maar ik ben er !
We hebben ook de eerste zwaluw zien vliegen over ons huis...

Ik moet echt beginnen aan die onderlijntjes voor Marnic, want straks heeft ook hij de zon gezien, en wil hij gaan vissen...

En weet je, in mijn miniserre, die binnen op de vensterbank staat, zijn de eerste hemerocallis al uit het zaad te voorschijn gekomen... Tere groen sprietjes, die hopelijk straks prachtige bloemen geven (of bloeien ze pas het tweede jaar ?)

Ik ga stoppen, eens mijn neus buiten steken, en kijken in de tuin wat er al allemaal weer teken van leven geeft...

tot de volgende ?

digitale erfenis...

Adolf Hitler and Benito Mussolini in Munich, Germany, ca. 06/1940 (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen las ik dat Google.be de eerste was die iets heeft voorzien om te bepalen wat er moet gebeuren met de zaken die je achterlaat op het Wereld Wijde Internet...

We staan daar niet bij stil, maar we laten inderdaad heel wat sporen achter, die er wellicht voor een heel lange tijd blijven bestaan. Ik heb er geen idee van hoelang, en ik weet niet of er zelfs iets voorzien is, dat na x tijd van digitale stilte automatisch de boel opruimt...

Internet is dan ook nog een jong medium, maar als die procedure niet voorzien is, dan zal het medium wellicht altijd maar zwaarder en logger worden, tot men wel iets moet doen om de zaak te redden... Of misschien is er tegen dan allang geen sprake meer van Internet, en is er iets heel nieuws in de plaats gekomen... Misschien start men op een bepaald moment gewoon opnieuw, en kan ieder zijn zaken terug inbrengen of gewoon laten verdwijnen op het oude net...

Toch is het belangrijk !  Kijk maar eens hoeveel domme dingen er reeds gebeurd zijn via Facebook en dergelijke, waar mensen dingen op publiceren die ze nadien niet meer volledig kunnen uitwissen, en die hen schade berokkenen... Kijk eens naar de man die afgedankt werd, omdat hij zogezegd ziek was en op internet foto's mailde hoe gezellig hij aan het het zonnen was in Costa Centjes....

Ik heb vandaag niet gekeken de hoeveelste blog dit is, hoeveel virtuele bladzijden ik reeds vol kliederde, maar het zijn er veel, heel veel...  Even gaan loeren...: 62.595 bladzijden in 2.619 blogjes....
Als dat er voor de eeuwigheid op staat, en niet alleen die bladzijden van mij, maar van alle bezige bloggers wereldwijd, dan is het BLOG-fenomeen alleen al een hele grote hoop van bladzijden data, die wellicht maar heel zelden eens worden aangeklikt.

Ik heb al meer dan eens zitten kijken hoe mensen naar mijn blogs komen... Er zijn er een paar geabonneerd, er zijn er een deel die trouw zowat elke dag komen lezen, er zijn er die iedere week één keer komen om de teksten van heel de week te schouwen, en er zijn er heel wat, die daar bij toeval op belanden, omdat ze op zoek zijn naar een of ander ding. Ga je bijvoorbeeld zoeken naar een of ander woord, die ik ooit gebruikte in mijn tekst(en), dan heb je kans dat mijn blog bij de zoekresultaten staat. (Google maar eens op Zoet...)

Wellicht, als mijn teksten daar blijven staan, zal dat na mijn dood de enige manier zijn waarop mijn blog nog eens tevoorschijn komt... Misschien ooit nog eens een van de kinderen of kleinkinderen die uit nostalgie nog eens zoekt naar mijn blog (Hoe noemde die blog van opa nu weer ?)... Maar voor de rest, een dode massa...

Het enige werkelijke nut (nu ja) voor de toekomst, is dat een of andere student een studie maakt over het leven van de mens in de tweede helft van de twintigste eeuw en het begin van de eenentwintigste... Voor de rest raak niet alleen ik, maar ook mijn blog vergeten.

Een echt boek maakt meer kans op de "eeuwigheid", maar wellicht belanden er ook uiteindelijk enkele exemplaren in de grote nationale bibliotheek, waar ze staan te verstoffen... Als je geluk hebt... Voor de rest zullen die boeken ook na enkele generaties een stille dood sterven. (Tenzij het een meesterwerk is, en het ingekaderd staat in De Literatuur....)

Ach, we moeten ons echt geen illusies maken...
Hoe hoog we onze eigen waarde ook inschatten, hoezeer we onszelf ook koesteren en opblinken, we zijn slechts heel tijdelijk...
Wellicht is dat een van de zaken die we het moeilijkst kunnen verwerken, en is dat een van de oorzaken van de drang naar een eeuwig leven...
We kunnen het niet of slechts zeer moeilijk aannemen dat heel dat briljante ikje volledig zou wegdeemsteren...
Wellicht is dat mede de oorzaak van het geloof... Of misschien is het toch een vaag aanvoelen van het feit dat er warempel toch een hiernamaals is...
Ik weet het niet, ik hoop van wel, maar weten doen we het niet.

Wat zou er van mij het langst blijven bestaan in deze wereld ? Ergens een schilderijtje, of een stuk keramiek? Of een tekening of duikt plots nog een stuk pyrografie op op Ebay: Vlaamse antieken pyrografie uit de twintigste eeuw ? Of blijft mijn huis nog enkele eeuwen bewoond, en blijft dat cederhouten plafond een van mijn langst "levende" nalatenschappen?

Hoezeer ik ook mijn best doe, veel is het niet... Ik ben dan ook maar een nummertje uit die zoveel miljarden mensen die nu leven en al voor mij leefden... En van al die miljarden zijn er maar enkele duizenden die om een of andere reden in de geschiedenisboekjes bewaard blijven... Veelal voor heel slechte dingen, zoals het veroveren van hele stukken van de wereld: Alexander De Grote, Julius Caesar, Attila de Hun, Djenghis Khan, Napoleon en andere Hitler's... Allemaal mensen die verantwoordelijk zijn voor de dood van velen...
Op die manier blijf ik liever anoniem...

Maar hoe dan ook, ik kom niet uit het niets, ik ga niet naar het niets !
We zijn opgebouwd uit de stapstenen van de natuur, atoompjes en nog kleinere deeltjes, waarvan we er misschien nog enkele moeten ontdekken... En die deeltjes blijven hoe dan ook bestaan. Zelfs als de wereld vergaat, zal op een of andere manier die materie blijven zijn... Misschien in een zwart gat samengeperst tot ongelooflijke miniemheid, maar dat minieme dat zijn we nu al... alles goed bekeken.

Een goed ding dat ik groot en dik ben, heb ik een paar atomen meer dan jij, om samen te persen...
djudedju

ik voel me zo nietig


tot de volgende ?

Hopelijk terug van weg geweest ?

Google 貼牌冰箱（Google Refrigerator） (Photo credit: Aray Chen)

Enige tijd geleden kreeg ik mijn blog op geen enkele manier geplaatst, en gisteren was plots Internet helemaal weg... Ik naar mijn gebuur, die werkte vroeger bij Belgacom, en heeft er nog connecties en telefoonnummers om rechtstreeks te weten te komen wat er hapert... Een panne over heel Vlaanderen...
djudedju

Dus zit ik nu te schrijvelen al schudden en al beven (en al hoesten, want ik denk dat ik bovenop mijn oude valling er een nieuwe heb), vol schrik dat mijn tekst weer zal verdwijnen in het niets...

Maar er is hoop, dat mijn blog sterker zal komen te staan dan ooit, want Google himself komt zich hier in ons Belgenland vestigen, en niet eens ver van hier: in Mons (Bergen voor de flamingant). Misschien trap ik op zere tenen met het gebruik van het woord Mons, maar ik heb een hekel aan het vertalen van de gemeentenamen ! Ik hoorde onlangs van een brave mens dat men hem had gezegd dat hij gewoon de richting Edingen moest blijven volgen tot aan X, maar plots was Edingen nergens meer te vinden of te zien... Bleek het plots Enghien te zijn...
Zelfs wie op onze snelwegen, die toch zo internationaal gebruikt worden, komt er bekaaid van af, als hij die Belgische ziekte niet door en door kent...  Je rijdt naar Rijsel, en plots is dat Lille, maar in de andere richting is het nog straffer ! Je rijdt naar Aken, plots moet je dan kiezen voor Aix-La-Chapelle, om uiteindelijk in Aachen te belanden (hopelijk toch !)...

Ik herinner me de ramp te Ghislenghien, maar toen ik het voor het eerst op de radio hoorde, sprak men daar van Gellingen... Daar had ik nog nooit van gehoord, terwijl Ghislenghien een dorp is waar ik regelmatig doorheen rij...

Geef toe, het is verwarrend, en helemaal niet nodig. Ik ben echt geen betere Vlaming en geen betere Belg als ik spreek van Gellingen in plaats van Ghislenghien... En de Waal die spreekt van Bruges is echt geen betere Waal dan iemand die praat van Brugge. (Al gaat die laatste wellicht wat meer moeite hebben met de klanken)...

In Frankrijk ligt geen Parijs, maar Paris, en er is geen enkele logische reden om die stad plots te herdopen. Al geef ik toe, dat ik het ook soms niet meer weet... We hebben van heel landen de steden indertijd geleerd, zoals ze heetten in de koloniale tijd, of zoals men stug volhield ze te noemen, terwijl we nu meer en meer de "inlandse" versie te horen krijgen, of misschien alleen maar een betere klanknabootsing... Peking is nu Beijing, en Benares is nu Varanasi...

Hehe... Als je nu stelselmatig klikt op de gekleurde woorden, dan maak je een wereldreis in Wikipedia...

Maar geef toe, het is toch idioot, de namen van steden en dorpen te vertalen, of gewoon anders te benoemen dan ze al eeuwen heten? Zelfs als het gemeenten zijn, die ooit in Vlaanderen lagen, maar die nu in Franstalig gebied liggen, en dus onder Wallonië vallen, dan meen ik dat we dat moeten eerbiedigen, en de Waalse naam gebruiken. Of zijn er echt nog mensen onder ons die Frans-Vlaanderen terug willen gaan veroveren op Frankrijk ?

Een stad of gemeente draagt de naam die zijn bewoners gebruiken. Punt.
En de rest van de wereld moet dat maar eerbiedigen. Net zoals ze willen dat hun eigen naam geëerbiedigd wordt.

En dat allemaal door een panne van Belgacom...
Waar maak ik me in hemelsnaam allemaal druk over ? (Gewoon over de logica...)

Ik ga me echt niet zitten boos maken als jij blijft bij Peking of bij Benares of bij Rijsel... Ik vind het alleen maar een nodeloze kans op verwarring...
Toch kan ook het gebruik van de echte naam, de naam gebruikt door de bewoners, verwarring veroorzaken...
Ooit landde een Franse vrachtwagen op de markt te Oudenaarde, en de chauffeur vroeg de baan naar Wiesse... Bereidwillige mensen wezen hem met handen en voeten hoe hij moest rijden naar Wieze... Een paar uur later stond dezelfde vrachtwagen weer op de Oudenaardse markt... Nu toonde hij het adres waar hij naar toe moest... Bleek het Huise te zijn, maar op zijn Frans uitgesproken lijkt dat héél, héél erg op het Vlaamse Wieze... Dus... Soms is het gewoon moeilijk.

Daarom alleen al ben ik fan van de GPS, het Global Position System... De lieve dame in dat kleine bakje kent precies de weg naar Huise... Als je geen fouten typt in dat adres...
Dus toch nog oppassen !!!

tot de volgende ?

Geen blog...

Mijn blog was net bijna helemaal geschreven toen alles plots weg was...
Gebuur, die vroeger bij Belgacom werkte, belde om info: "Heel Vlaanderen lag stil..." "Algemene panne"

Ik heb geen lust om alles nog eens te herschrijven, dus vandaag geen blog, de schuld van belgacom...

En de boer, hij ploegde voort...

Ardennerhästen Albin plöjer i Hälsoträdgården 2013-04-08 (Photo credit: Kristianstads kommun)

The Rear (Photo credit: brandsvig)

Ik weet niet of jij ook het geluk hebt op den boerenbuiten te mogen wonen?
Of dat je er mee gestraft bent, want momenteel wordt ook de mest op het land gevoerd...
Maar in ieder geval: de winter is eindelijk voorbij, de boeren worden wakker en kruipen weer het veld op. ('t Moeten niet altijd de zwaluwen en de bijen zijn)

De eerste tekenen van een naderende lente kunnen wij hier bespeuren aan het verschijnen van de wielerterroristen, nog voor het sneeuwklokje zie je ze hier verschijnen op de heuvels van de Vlaamse Ardennen... Dat is echter nog geen zekerheid, het is eerder zoals die ene zwaluw die een trein te vroeg genomen had, en nu op een telefoondraad, helemaal alleen zit te bibberen. De lente is er echt als de boeren verschijnen.
Ik vermoed dat ze de winter knus bijeen in een zwerm doorbrengen, en dan plots allemaal wakker worden, de tractoren opstarten en het veld op rijden...
Je ziet ze ploegen, eggen, scheuren en breken, mesten en het veld "klaar leggen"... en dan staan ze te trappelen en te kijken of er al eentje is die de euvele moed heeft om te planten en/of te zaaien. En zodra ze dat zien, schieten ze allemaal in gang en hangt de wereld vol met het stof en de aarde die door de zware tractoren wordt opgeworpen.
Het paard in de wei staat er vol heimwee zijn paardenkop over te breken "Hoe, wanneer, en waarom hebben ze hem dat werk afgepakt?"

Hier niet zo ver vandaan weet ik een wei waar vijf van die zware Belgische trekpaarden (Of zijn het Ardenners ? Of Brabantse trekpaarden? - Ik ken ze niet echt uit elkaar).
Ze staan daar mooi te wezen, en massief te zijn, terwijl tractoren het werk doen waarvoor zij ooit gekweekt werden ... Wat zouden die paardenkoppen denken?
Die massieve spierbundels staan daar in de hoop dat ze zondag eens voor een lichtlopende nabootsing van een Wijtewagen gespannen worden, en sloffend met hun dikbehaarde poten rond mogen toeren met een groep toeristen bin' de wijte...
Gezelle zou er de seskes van krijgen.
"Traagzaam trekt de wijtewagen door de stille straten toen,
en 't is wenen en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen..."
Niks meer te wenen, niks meer te klagen, nee gelach en gegebber, luid geroep en geschater, en een oud-leraar die nog wat voor gids speelt om zijn pensioen op te fleuren.
"Aan uw rechterzijde: Het Stadhuis, gebouwd in..."
Geen kat die naar hem luistert, ze zijn er ook niet om wetenschap op te doen, ze zijn er voor hun genoegen en hun plezier, en als het paard zijn stompstaartje opheft en milde paardenvijgen laat vallen op de sierlijke vierkante kasseitjes in de binnenstad, vinden ze dat de max... Veel interessanter dan die dwaze oude leraar met zijn wijsheden...

Meer dan 1000 kg spieren, met zware ijzers beslagen hoeven... en dan zo'n flutkarretje trekken...
't Is een beetje schaamtelijk  voor 't beest, en hij schudt zijn wijze kop en doet de koperen bellen rinkelen...

Ieder jaar gaan Anny en ik naar de dag van Het Levend Erfgoed... Beestjes kijken, en iedere keer staan we vol bewondering te kijken naar de Ardenner, Het Belgische Trekpaard en het Brabantse paard, naast het nog veel grotere Vlaams paard... Monumenten uit het verleden, uit de tijd van voor tractor en stinkende machines... Nu "vliegt" een tractor door het veld, en trekt vijf voren in één keer... Het paard deed dat vroeger vore per vore, en stapte op mensensnelheid door het veld, op en neer, op en neer... In zijn spoor hipte het paardenwachterke (Kwikstaart) om in de gekeerde grond de beestjes te pikken.

Nu zie je geen kwikstaart meer, en als je er toch eentje mocht zien, dan is dat een onderwerp van gesprek ! "Weet je wat ik gisteren heb gezien ? Een kwikstaart !"

De boeren zijn uitgebroken, de lente wordt gewekt met brullende motoren van reusachtige tractoren, en de aarde wordt uiteen gereten, vijf diepe sneden in één keer...

't Regent.
Of is het de aarde die weent?

tot de volgende ?
(Ik vond geen foto meer met de gecoupeerde staart van het paard op...)

Vos

Vos_wallpaper (Photo credit: Foto Remy)

In een dierentuin, je weet wel, zo'n instelling waar mensen die iets van dieren kennen, werkzaam zijn, is iets geks gebeurd... Ze hadden een kooi waar twee mannetjesvossen samen zaten, en een er van heeft jongen gekregen...

Nu zijn vossen hondachtigen, en bij honden lijkt het mij echt niet moeilijk om het verschil te zien tussen mannen en vrouwtjes. De enige zoogdiersoort die ik ken, waar het heel echt moeilijk lijkt te zijn is de hyena, waar ook de vrouwtjes een soort penis vertonen. (Zeg ik van horen en lezen, want ik heb echt nog geen hyena van dichtbij kunnen bestuderen...)

Blijkbaar kun je wel eens fout zijn bij konijnen, en zo kon het gebeuren dat er bij mijn meter plots aan alle kanten konijnenjongen uit de grond kwamen gekropen in het kippenperk. Je vraagt je misschien af wat konijnen in het kippenperk deden? Het had alleen de naam van kippenperk gehouden omdat er ooit, in een ver verleden kippen zaten. Nu wierp men daar al de vrouwelijke konijnen in om op te groeien, en de mannetjes werden in een ander hok opgekweekt... Allee, dat was toch de bedoeling.

Maar je kunt veilig veronderstellen dat noch mijn meter, noch mijn nonkel zoölogen waren... waar je dat wel kunt verwachten aanwezig te zijn in een dierenpark... Niet dus ? Of wel ? (En dan lijkt het nog erger !)

Ik vind een vos een heel mooi dier, maar zie hem of haar het liefst héél ver weg van mijn kippenhok. Ik ben dus geen vossen-liefhebber. Dat ze hier lopen vind ik niet erg, zolang ze van mijn kippen blijven ! Nu hoor ik dat ook de wolf weer aan het terugkeren is in ons landje...

Ik heb daar vragen bij...
De vos, en straks, als hij echt terug is, de wolf, heet dan de top te zijn van de natuurlijke biotoop in onze streken... Natuurlijke biotoop ? Tot mijn spijt ken ik, in heel ons landje, geen enkel natuurlijk stukje meer... De Kalmthoutse Heide?  Tot mijn spijt moet ik je melden, mocht men dat stuk grond gerust laten, en laten evolueren op een volkomen natuurlijke wijze, dan was daar al lang geen heide meer... Nee, wat wij natuurgebieden noemen, zijn lapjes grond, waar wij met veel kunst en vliegwerk proberen te houden wat er is. Niet laten evolueren, dus niet echt natuurlijk. Dat is op zich niet verkeerd, het is mooi dat we nu nog kunnen gaan zien hoe het er vroeger bij ons uitzag, maar dat is niet echt meer.

Erger vind ik de vos en straks de wolf... Van mij mogen die er ook zijn, maar ik vrees dat ze, op een al deerlijk uitgedunde natuur, heel erg zwaar doorwegen. Ik maak daarover dezelfde bedenking als over de houtduiven... Ik kan hier soms op het veld voor mijn deur honderden, wellicht meer dan duizend houtduiven zien fourageren... Kortom, er zitten er te veel. Wellicht door de scheefgroei in onze natuur, en door de landbouw waardoor ze heel veel eten vinden, zijn er te veel, en verdrukken ze andere soorten. Als de heren natuurliefhebbers (conservators) hun stramien doortrekken, dan zouden zij hier moeten optreden, en zorgen dat die houtduiven niet het normale aantal overschrijden. Idem met al de kraaiachtigen, en idem met de vossen...

Vanaf het ogenblik dat een of andere diersoort abnormaal toeneemt, wijst dat immers niet alleen op een scheefgroei, maar houdt dat ook in dat andere soorten nog meer in de verdrukking komen. Van mij moeten ze die beestjes zelfs niet eens gaan uitmoorden, men zou ze bijvoorbeeld ook kunnen voederen met eten waarin dan producten zitten die het aantal geboortes verminderen. Men doet dit met de stadsduiven, bij exotische ganzen die hier een plaag worden, gaat men de eieren schudden, zodat deze niet meer uitkomen enzovoort, enzovoort...

Kortom, als men verkiest het oorspronkelijke beeld terug op te bouwen en te laten bestaan, dan moet men ook maatregelen nemen om het evenwicht te behouden.

Ik weet dat dit voor bepaalde dierenliefhebbers klinkt als misdadig, maar ik vind wat nu gebeurt veel meer misdadig dan wat een uitgekiend beheer zou zijn. Nogmaals, men moet daarom geen dieren gaan doden, gewoon zorgen dat het aantal evenwichtig blijft ten opzichte van de andere soorten, van alle soorten als één geheel.

Nu ja, wellicht is dit de zoveelste keer tegen de zoveelste generatie dovemansoren... In de hoop dat men toch eens gaat gezond redeneren... Ofwel kies je voor het laten evolueren van de natuur in het huidige milieu dat ze hebben, ofwel probeer je de natuur in stand te houden zoals hij hier ooit was. Maar in beide gevallen zitten daar consequenties aan vast... Wat er gebeuren zal is nu al makkelijk te voorspellen, je ziet zo welke diersoorten het steeds moeilijker krijgen, en die dus, als men niets doet, gaan verdwijnen, alle beheersingsmaatregelen ten spijt...

tot de volgende ?