dooi

Deutsch: Arcelor Mittal building (Photo credit: Wikipedia)

Het waait ! Of liever, 't stormt bijna !
De sneeuw is al veel minder geworden, en op het veld voor mijn deur zie ik warempel hier en daar al plekken aarde.
't Is zondag, er rijden weinig auto's, maar zo net vloog er hier ene voorbij, dus zal er wel geen ijzel zijn. Deze week kan ik dus wellicht weer naar de academie...

De lucht is weer adembaar. De smog is weggewaaid.

Het dooit !
De ijstijd lijkt weer voorbij. Oef!
Plots lijkt buiten alles smerig, vuil, zwart.
Zelfs de bomen staan als zwarte duivels de einder te vervuilen. Is dat door het schamel (en vlug verdwijnend) beetje wit daar tegenover? Of is het gewoon je ogen die bijna gewoon waren aan een witte wereld ?
Het is ook allemaal nat, en de lucht is grijs, maar niet het grijs van de sneeuwluchten, nee, grijs van wolken vol regen.
Gek, maar ik zie geen vogeltje meer, geen een.
Hebben ze plots geen honger meer, of zitten ze druk te zoeken in de stukjes aarde die al weer bereikbaar zijn?
Zou het zout van al dat gestrooi, nu in die aarde dringen? En wat zou het daar doen?
Als er onkruid op de oprit groeit, dan strooi je daar wat zout op, en het verdwijnt... Maar het zout van op de weg lijkt (gelukkig maar) niet dat effect te hebben.

Het lijkt of het herstel naar een normale groene wereld niet zo makkelijk is ! Het gras in de wegbermen is platgedrukt door de sneeuw, en lijkt zich niet weer op te richten. Het ligt er, halfdood, klaar om over te schakelen naar dat geelbruine winterkleur... Het gras is dit jaar eigenlijk heel lang groen gebleven, maar het lijkt nu wel passé...

Heb je het ook al gezien? Het is al weer een heel stuk meer dag ! Om 8 uur is het al min of meer licht. Enfin, genoeg om de rolluiken op te halen, genoeg om buiten te kunnen kijken. Om 7.30' uur zie je de einder al goed klaar worden, zelfs bij dat somber wqeer van vandaag !
De lente komt er aan !
... maar dit jaar duurt het weer een dag langer voor het Lente wordt !
't Is immers een schrikkeljaar !

De mens moet weer een dag meer werken... En dan hoor je dat men berekend heeft dat men tot zijn 73 zal moeten blijven werken, wil men het pensioen betaalbaar houden. Welk pensioen? Als je tot 73 moet werken, zal er maar bitter weinig pensioen overblijven !

Ik heb de tijd meegemaakt dat het prepensioen ontstond. Voor dat prepensioen gingen heel wat bouwvakarbeiders dood voor het bereiken van hun pensioen. Na het ontstaan van dat prepensioen bleven ze gemiddeld véél langer leven. Ik denk dat je dat veilig kunt omkeren ook ! Als je de bouwvakarbeider doet langer werken, tot zijn 73 jaar, dan zullen er niet veel meer overschieten om nog op pensioen te gaan !

En dat vertellen ze ons allemaal terwijl er zoveel werklozen zijn, zoveel jonge mensen niet aan de bak geraken ! Nu ook nog eens Arcelor Mittal Luik...
Net zoals bij Ford, shockeert het grote aantal werklozen in één klap, maar daarnaast zijn er nog vele, vele duizenden werklozen uit klein bedrijfjes, die de pers niet halen, maar waar de arbeiders net zo goed werkloos zijn.
Je moet maar in het kweken van je kinderen zitten, aan het afbetalen van je woning bezig zijn... en dan plots je inkomen zien halveren.
Ik mag er niet aan denken ...

Het kan gek klinken, maar ik denk dat de huidige generatie het daar moeilijker zal mee hebben dan wij indertijd... Wij hebben nog tijden meegemaakt waar er niet veel was, waar we moesten leven met veel minder... Zij hebben dat niet gekend, zij hebben geen ervaring, zullen alles moeten uitzoeken om rond te komen. Leren zien wat noodzakelijk is en wat niet...
Hopelijk duurt de crisis niet lang
Maar ik vrees, met grote vrees dat het onevenwicht in de wereld, het grote verschil tussen arm en rijk, hier de crisis zal betekenen.
Bedrijven gaan naar de goedkope landen verhuizen, voor meer winst, goedkopere productie.
Niet nieuw, maar het lijkt te versnellen

We moeten onze economie op andere pijlers opbouwen !

tot de volgende ?

't sneuit

Vandaag zou de dooi moeten beginnen... Met sneeuw !
En ja hoor, zo net zagen we de eerste vlokjes al vallen. In Mater zeggen ze "'t Sneuit".
De sneeuw zou straks moeten overgaan in regen, en het einde van de ijstijd inluiden...
Ik ben blij !
't Waait, 't sneeuwt en straks ook nog regen: de smog gaat wijken !
Straks heb ik weer adem zonder dat schurend gevoel er bij.

En volgende week kan ik dan weer naar de academie, om te gaan keramieken... Ik ga er eens een gedacht moeten van maken, om mijn beelden af te werken ! Er staan er al weer enkele die al één keer gebakken zijn (biscuit), en die nu zo nodig moeten gekleurd en/of geglazuurd worden. Maar ergens is dat onderdeel voor mij een karwei... Ergens blijf ik vooral de beeldhouwer en veel minder de keramieker.
Dat heeft twee redenen... Eerst en vooral, mijn inspiratie gaat veel meer naar de vorm toe dan wel naar de kleur, maar ook, en dat niet in mindere mate: om te kleuren en/of te glazuren, moet je heel zorgvuldig stoffen gaan afwegen tot op de milligram, deze mengen, met de juiste hoeveelheid water mengen, dit papje twee drie keer door een heel fijne zeef halen om alles klontertjes er uit te halen, en dan moet je dat nog aanbrengen op de juiste en de gepaste manier...
Tegen dat ik daar zo verkrampt al die fijne afwegingen en het mengen heb gedaan, verrek ik al lang weer van de pijn. Niet dat dit werk zo lastig is, maar doordat ik werkelijk verkramp bij al dat secuur afwegen en mengen... Dat secure is iets wat tegen mijn natuur lijkt in te gaan. Ik zie collegae keramiekers die daar rustig zitten af te wegen en te mengen, zonder zich daar druk in te maken... Integendeel, er zijn er die daar "proefstaaltjes" maken, alles heel zorgvuldig noteren, het staaltje zorgvuldig gemerkt, zodat ze nadien hun werk in de voor hen exacte kleur kunnen bakken... Het gekke is dat dit bijna nooit echt lijkt te lukken !
Hoe zorgvuldig ze ook mengen en wegen, de uiteindelijke kleur lijkt dan plots nog iets anders...
De reden? Ik las dat andere werken, andere grondstoffen die in dezelfde oven mee staan te bakken soms invloed hebben op de kleuren.
Met andere woorden, heel juist en correcte resultaten kun je maar hebben, als je ook controle hebt op de andere werken die ook mee gebakken worden, en dat kan niet in een academie...

Van al die dingen hou ik niet, ik heb het niet zo op een pot insmeren met iets wat wit is om er uiteindelijk een groen van te krijgen, ik hou er niet van als dat groene dan ook nog een ander groen wordt dan wat ik verwacht, en ik hou niet van dat zitten secuur afwegen en mengen als ik toch geen waarborg heb op het resultaat...

Ik ben een moeilijk en ongelukkig mens als het daar over gaat.
Maar ik kan die beelden daar ook niet laten staan in het witte van de biscuitbak...
't Leven is hard voor een keramieker 3° klas...

tot de volgende ?

Brrr op de berg....

Tour of Flanders 2012 (Photo credit: Brendan A Ryan)

Gisterenavond zijn we eens gaan eten, in ons eigen dorp, in Restaurant Kerkgate. Met de bestuursleden van Ziekenzorg Mater - Welden. We moesten wel een deeltje betalen, maar een stuk kwam uit de kas.
Nee, het was geen copieus achtgangenmenu, het was sober, maar heel lekker.
Toen we buiten kwamen, waren er ijsbloemen op mijn auto. De thermometer (van de auto) toonde ons dat het  -4.5° Celsius was. Dat viel mee.
We reden de berg op naar huis, en tot onze verbijstering lazen wij daar opnieuw de temperatuur: -9.5 ° !

Er zitten dus ook duidelijk nadelen aan het wonen op den berg !

Heb je al eens geloerd op de website van de Ronde van Vlaanderen, Vlaanderens mooiste ?
Ze passeren weer aan mijn deur. Dus met een beetje geluk komen we weer op TV, zoals bijna elk jaar. We staan dan gewoon voor onze deur al die wagens en die renners te bekijken... Een grote kermis !

Daar is één goede kant aan : de toestand van onze straat ! Ieder jaar voor het koersseizoen, komen ze hier de nodige straten (de straten die op een of ander parcours liggen) herstellen, en ze komen (Hoera !) tijdelijk die verkeersdrempels wegnemen (in het Frans schitterend benoemd: des dos d'ânes... ezelsruggen)
Er is ook een groot nadeel aan wonen op het parcours... De wielerterroristen roepen dit meteen uit tot het nec plus ultra om op rond te toeren...

Maar wie denkt er nu al aan de wielerfanaten?
 We zitten nog steeds in onze smogwolk, schurend adem te halen...
Heb je al aan de verwarmingskosten gedacht, in dit winterweer ? En dan moet je ook nog stellen dat we door al dat nodige stoken meewerken aan de smog...

De enige troost is dat de bomen zo mooi zijn... Het fijngetakt geboomte zit met witte rijm beijzeld... 's Morgens zitten de vogels te wachten tot we weer een nieuwe voorraad eten voor hen zetten: Mezenbollen aan de struiken binden, potten met vet met daarin zaden en pindanootjes, een grote bak met strooizaad waar ze heel de dag in kunnen zitten te eten, en waaronder de tortelduiven en sinds kort ook de houtduiven zitten te eten.

Het aantal vogels en het aantal soorten lijkt wel iedere dag toe te nemen, en je stelt vast dat ze heel wat energie verspillen door eindeloos tegen elkaar te twisten over het recht om aan de voederbak te zitten. Nu ja, het is ook geen normale situatie ! Neem nu de merels, dat zijn vogels die je nooit in groep ziet, die leven hooguit met zijn tweetjes als kweekpaar bij elkaar, en iedere indringer wordt met een luid "tjaktjaktjak" weggejaagd... Nu zitten er hier zeker een tiental bijeen, te vechten om eerst en meest te kunnen eten.

Heb ik al gezegd dat er nu ook al kepen zitten? Een keep is een vinkensoort, heel mooi van kleur, maar zingt bijlange niet zo mooi als de vink zelf.

Onze bonte merel komt ook nog steeds, en is een van de vechters, maar meestal moet hij het onderspit delven... Er zijn er die duidelijk zwaarder, groter en sterker zijn dan hij met zijn bonte pakje aan.

Onze buren geven ook eten aan de vogels, maar er is iets geks aan de hand ! Mijn tuin is dichtbegroeid, met veel struikgewas en weinig open ruimte, bij mijn buur is het een mooi net grasveldje... Als hij eten geeft, dan zie je bij hem de grote vogels fourageren, onder meer de meeuwen. Bij ons komen die nooit ! Wellicht voelen ze zich niet veilig bij ons, omdat ze geen plaats genoeg hebben om onmiddellijk weg te kunnen vliegen. De kleine vogels voelen zich net daardoor weer wel veilig bij ons, zij kunnen wel wegglippen, en die grotere kunnen hen niet zo handig achtervolgen door al die takken...

In mijn tuin zijn de takjes niet of amper berijmd ! Ze worden zo druk gebruikt door al die vogeltjes, dat er hele stukken vrij van rijp zijn. De natuur, ook al is het in zo'n piepklein tuintje, kan heel boeiend zijn... Zeker voor mensen die tijd hebben om dat allemaal te bespioneren...

tot de volgende ?

Smog

English: Shanghai Smog (Photo credit: Wikipedia)

London, Houses of Parliament. The Sun Shining through the Fog (Photo credit: Wikipedia)

Ik ben al oud genoeg om me de grote smog boven Londen te herinneren, van 5 tot 9 december 1952... Toen sprak men van 4.000 doden, in recentere berekeningen spreekt men van 12.000 doden ! Er waren ook nog zo'n 100.000 zieken tengevolge van de smog !

Gewoon om maar te zeggen dat het geen ding is om mee te lachen, en dat het geen nieuw fenomeen is.

De grote smog boven Londen was ook het gevolg van inversie (net zoals nu hier het gevel is), maar werd nog verergerd door het feit dat men toentertijd veelal de huizen warmde met steenkoolkachels, en veelal werkte met de goedkoopste steenkolen, die veel verontreiniging veroorzaken.

Men spreekt vooral over Londen, door de grootte van de stad, maar uiteraard was de getroffen streek veel groter dan alleen maar Londen, en zullen in werkelijkheid er wellicht nog veel meer doden en zieken geweest zijn !

Maar ook in 1952 was smog geen nieuw begrip! Een wereldberoemd schilderij van Claude Monet "Het Parlement in Londen", geschilderd in 1904, is een schilderij geïnspireerd door de speciale lucht, het speciale licht gedurende de smog.

Smog is dus lucht die sterk vervuild is... Lucht die vol hangt met allerlei stofdeeltjes, deeltjes zo klein dat je ze niet ziet als deeltjes, maar dat ze de lucht lijken te vullen met een onbestemde kleur en geur.
Wie ook maar een klein beetje gevoelig is, voelt de smog bij het ademen. Je voelt dat je minder adem krijgt.

Wie niet buiten moet, is nu beter binnen ! De kwaliteit van de lucht binnen in de woning zal nu wellicht beter zijn dan de lucht buiten. De enige oplossing is dat het eens goed gaat waaien, zodat al die vuiligheid wegwaait en verdeelt wordt over een veel grotere oppervlakte, waardoor het minder schadelijk wordt.

Maar we spreken over MINDER schadelijk... Want hoe je het ook bekijkt, die stofdeeltjes zijn niet weg ! De enige manier waarop er een groot deel van kan verdwijnen, is met regen. Ze worden door de regen mee gesleurd naar de bodem, en verdwijnen in de grond.

En zeggen dat wij (ik) hier zo dikwijls zitten te klagen over de regen !

Ook nu nog ben je met smog slechter af in de grote stedelijke agglomeraties dan op de buiten, gewoon doordat er in de stad meer vervuiling ontstaat en die blijft er dan meteen hangen. Soms kun je dit ook zien ! Soms zie je uit de verte boven de steden een duidelijk afwijkende kleur van de lucht !

In ons eigen land hebben wij ook ervaring met erge smog ! Vooral in Wallonië, met zijn zware industrie bij de steden, waar bij inversie de vuile lucht vanuit de Industriële schoorstenen bleef hangen boven de stad. In een geval waren er veel doden ! Daar was de reden wellicht te zoeken in het feit dat de betrokken streek ook nog eens in een omsloten vallei lag, waardoor de lucht er nog minder dan anders weg kon. Ik heb ooit de naam van het stadje geweten, maar het schiet me nu niet direct te binnen.

Ik zit hier, boven op mijne berg (nu ja, berg...) dus nog relatief goed...
Maar toch moet ik vaststellen dat ook ik hier voel dat ik minder adem heb, en ik betrap er me op dat ik nu en dan wat moet hoesten... Dus zo zuiver is het ook hier niet !

Ondanks het feit dat wij dus al meer dan een halve eeuw verdomd goed weten wat de oorzaak is van de smog, doen we er bitter weinig aan !

De crisis verergert de zaak nog een beetje ! Waar er een tendens was om minder vervuilende auto's te kopen, zien wij door de crisis weer een stijging van de goedkopere wagens die meer vervuilen. En we stellen vast dat steeds meer mensen de houtkachel branden, met veel fijn stof als gevolg.

Zijn we dan zo veel slechter dan onze voorouders ? Nee, maar we zijn gewoon met verschrikkelijk veel meer mensen op deze aarde ! En als we allemaal net zo handelen als onze voorouders, dan is de vervuiling daardoor alleen al veel en veel erger !
We moeten er ons van bewust zijn, dat we door ons aantal, door de stijgende industrie, door het gebruik van steeds meer grondstoffen, bezig zijn de boel in versneld tempo te verzieken.
Niet alleen de aarde gaat naar de knoppen ! Wij zijn een deeltje van die aarde, en wij gaan mee naar de knoppen !

toch eens nadenken?

tot de volgende ?

I Am-strong

Roman bronze reduction of Myron's Discobolos, 2nd century CE. (Photo credit: Wikipedia)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik wat bang was om te schrijven over de sport... Je weet ondertussen al lang dat ik niet geloof in "sport" zoals men ons dat nu voorschotelt...

Voor mij moet sport iets hebben met spel... Het moet een gezonde én plezante manier zijn om aan lichaamsbeweging te doen. Ik heb er niets tegen dat je als loper probeert sneller te lopen dan de ander, ik heb er heel veel op tegen als dit betaald wordt, als dit aanleiding geeft tot het gebruik van stimulerende middelen, als dit wedstrijdelement de sport wordt, en niet de beweging op zich.

Telkens als ik weer en weer en weer hoor van het gebruik van allerlei stimulerende middelen om de "sport" op een nog hoger niveau te trekken, denk ik hoe diep ze het eigenlijk doen vallen.

Dit ligt niet alleen aan de "sportman" of "sportvrouw" in kwestie, het is vooral de grote massa die het begrip sport optilt tot hoogten die niet meer menselijk zijn, die er bedragen voor uitkeert die het logische overtreffen, die de "sporter" bijna dwingt verder te gaan dan zijn eigenlijke kunnen.

De eerste moderne Olympische Spelen waren er alleen voor liefhebbers. Beroepsmensen werden geweerd, en wie van de sport een beroep maakte, kon niet meer deelnemen aan de olympische spelen. men heeft dit idee verlaten, omdat er allerlei schijnstatuten ontstonden, en het niet meer te doen was om vast te stellen wat nu wel of niet beroepssport was.

Naar mijn gevoel heeft men daar, op dat moment, de verkeerde beslissing genomen ! Daar had men integendeel heel scherp moeten oordelen dat alles wat niet onomstootbaar liefhebberij was, niet kon deelnemen. Tot heil van de sport, tot heil van de mensheid.

Voor ik ziek werd, deed ik aan joggen. Nu en dan nam ik deel aan een jogging, gewoon omdat het leuk is te lopen in een grote massa. Bij de meeste van die organisaties waren er geen prijzen of slechts wat kleinigheden te winnen, en in velen was het gewoon een tombola op basis van de deelnemersnummers. Wie daar liep om de eerste te zijn, kon dus logisch gezien beschouwd worden als iemand die liep in de ware geest van de sport: tot heil van zijn fysiek !
Tot mijn verbijstering zag ik op zo'n jogging deelnemers die doping namen, en hoorde ik hen tegen elkaar het middel ophemelen...
De dwaasheid van de mens !

Wat we nu zien met een Amstrong, is maar een uitwas, een toonbeeld van wat nu sport heet te zijn...
Ik denk dat je, als je voldoende voorbereiding hebt gedaan, het heel wel mogelijk is een  "tour de France " te rijden... Maar ik geloof niet dat je die tour als wedstrijd, strijdende, kunt rijden zonder gebruikmaking van een of ander middel. Ik wil wel geloven, ik hoop te mogen geloven, dat je in zo'n tour nog wel kunt gaan voor één of enkele ritoverwinningen, maar ik geloof nooit dat je dit dag in, dag uit kunt, voor het eindklassement.
Je moet echt eens de snelheden vergelijken van de renners in de tijd van een Merckx en nu... En ook Merckx werd betrapt, of toch minstens in verdenking gesteld.

Je hoort me niet zeggen dat een Amstrong en een Merckx en andere renners niet heel sterke mensen waren of zijn, want uiteindelijk streden zij wellicht met gelijke wapens als hun tegenstrevers, want die namen wellicht ook... Je zou dus kunnen stellen dat we op die manier opnieuw een competitie hebben, met gelijke middelen...

Maar daarover gaat het niet !
Het gaat er hem over dat men dit dan sport noemt !
Het gaat er over dat men dit dan uiteindelijk als voorbeeld gaat nemen van de sportieve kerel.
Het gaat er hem dan over dat dit het ideaal wordt van de man of vrouw die eigenlijk als doel had om gezonder te gaan leven...

Op die manier kun je stellen dat die zogenaamde sportlui eigenlijk misdaden begaan tegenover de mensheid !

Sport kan en mag geen beroep zijn !
Als er toch beroep van gemaakt wordt, dan mag men dit geen sport meer noemen ! Men moet heel duidelijk en heel sterk benadrukken dat dit beroepsmensen zijn, die gewoon hun beroep uitoefenen.
Men moet eveneens de voorbeeldfunctie van die mensen wegnemen.

Zij doen niet meer dan een metser die een mooi stuk metselwerk aflevert, zij doen niet meer dan een man die zijn dagtaak zo goed mogelijk doet. Zij doen niet, ik herhaal NIET aan sport !

Ik ben dan ook niet echt verontwaardigd over een Amstrong... Ik ken mensen die in hun beroep ook middelen gebruiken om de stress, de werkdruk te doorstaan. Ik betreur dat voor beiden even erg.
Als de mensheid over een Amstrong fulmineert, dan is dat omwille van die voorbeeldfunctie die ze hem ten onrechte toe hebben bedeeld !

Hou je ervan naar dikbetaalde mannen te gaan kijken die op een fiets rijden als beroep ? Hou je ervan te gaan kijken naar dik betaalde mannen die tegen een bal stampen, dan is dat je goed recht... Als je maar beseft en blijft beseffen dat dit géén sport is !!!

Het enige nut van die beroepen is dat de mens op die manier kennis maakt met iets wat zij kunnen invullen met echte sport, voor de lol, voor de fysiek !!!

Nu ga ik Anny helpen... We geraken niet meer uit ons huis!
Blijkbaar heeft het gisteren, in de zon, een beetje gedooid. Daardoor is er wat water onder de deur gelopen, en dat is nu weer bevroren... Met de haardroger krijgen we het niet los... Misschien eens warm water proberen?

tot de volgende ?

Gouverneur

Bisschopskwartier in Oudenaarde. Oudenaarde, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

wijkraden
jeugdraden
gemeenteraden
politieraden
arrondissementscommisarissen
intercommunales
provincieraden
regioraden
federale regeringen
Vlaamse regering
Waalse regering
Brusselse regering
Duitssprekende gemeenschapsraad
en ik vergeet er nog enkele honderden...

En allemaal hebben ze voor zichzelf een niche gemaakt, waar ze onmisbaar in zijn geworden...
En allemaal krijgen ze een vergoeding voor hun gewichtige taak
En velen er van zitten taken te vervullen in verscheidene van die raden en commissies

... en wij ?
Wij betalen dat allemaal.

Soms krijg ik een onbestemd gevoel, mochten al die taken van al die raden en al die commissies eerlijk verdeeld zijn over de bevolking, dan was er geen werkloosheid meer, maar werd er geen klop meer gedaan.

En al die vroede heren en dames zitten nu de koppen bijeen te steken, om te oordelen of het wel nodig is om een troonopvolger in de veertiende graad alsnog een inkomen te verschaffen uit die pot waaruit ze liever zelf putten.
De prins heeft geen schijn van kans, zou je dan denken, maar niets is minder waar !
Heel die poespas van raden en besturen en commissies hangt met haken en ogen, touwen, kabels en vergeten stukjes breiwol aan elkaar, en het gevaar bestaat, als je er een stukje uithaalt, dat dan het hele wankele bouwwerk uit elkaar valt.
En wij?
Wij blijven dat allemaal betalen.

Ik ben 25 jaar rechter geweest in de arbeidsrechtbank te Oudenaarde.
Toen ik daarmee begon, kreeg ik de volledige sociale wetgeving ter beschikking. Dat waren dan 3 classeurs vol. Toen ik stopte, na die 25 jaar waren dat een vijftiental classeurs.
En ik spreek alleen over het luikje "Sociale wetgeving"... Daarnaast zijn er nog legio andere wetgevingen. Burgerlijk, strafrecht, en  alle mogelijke en onmogelijke aanhangsels daarvan en nog andere en nog...
Een kat vindt er haar jongen niet in terug.
Dat is wellicht ook de bedoeling.
Op die manier is alles strafbaar en is niets nog strafbaar.
Hangt er van af.
Van je kapitaalkracht ?
Van je standplaats op de ladder van al die commissies en raden en besturen?
Van je partijkaart?
Van het feit dat het net die partij is die aan de macht is?

We zoeken een gouverneur.
We zijn het nog niet eens over de kleur.
Wordt het een smurf, of een Chinees ?

De twee partijen zijn aan het touwtrekken.
en ik ?
Ik droom van een scherp mes om heel stilletjes die koord...
djudedju

tot de volgende ?

PS: op de foto... een instantie die ik potdorie nog vergeten was !!!!!

sporen in de sneeuw

Lieve, Gent (Photo credit: Erf-goed.be) 

Ook wie geen moment stilstaat bij het vele leven om ons heen, ziet in de sneeuw wel eens sporen van dat andere leven...
Toen ik deze morgen eens door het raampje naast de deur naar buiten keek, zag ik in de sneeuw sporen. 't Was nog halfduister, maar in het dunne laagje sneeuw dat er gevallen was na de derde sneeuwopkuis van Anny, waren ze duidelijk als zwarte stempels te zien.
Toen ik de deur opende om eens beter te kijken, zag ik meteen de dader: een klein poesje...
Het beestje hipte weg tot aan het hekken van de tuin, en bleef me toen aanstaren met die grote ogen in dat kleine kattensnoetje.

Ik probeerde het te lokken, maar 't bleef me onbeweeglijk aanstaren.
Anny zei dat ik de deur dicht moest doen, want ze kent me... Straks kwam dat beest binnen en nooit meer buiten... En zouden we weer een kat hebben.

Ze heeft gelijk, we moeten geen kat meer... Trouwens ik ben veel meer een hondenman dan wel een kattenvriend... Maar de eerste kat die hier ooit binnenkwam, had ik ook binnengehaald. Een grote rosse kater, zo mager als een houtje... En ik, kattenhater, gaf hem een potje melk met wat brood in gebrokkeld. Natuurlijk bleef het beest hier !

't Was een brave kat, die boven op de volière lag te slapen, en alle andere katten van ons hof jaagde.

Eens zagen we hem liggen in het "kot" (een rudimentair houten hokje), onbeweeglijk... We dachten dat hij dood was, maar nee, het beest zag er ziek uit. Toen we goed keken, zagen we dat men op twee plaatsen dwars door de kat heen gestoken had met een riek. Het beest lag enkele dagen stil in zijn kot, we gaven hem wat eten en wat drinken bij hem, zodat hij niet of amper moest bewegen, en na een week of zo, liep hij weer vrolijk rond. Taaie beesten die kattebeesten.

Gisterenavond zag ik op Facebook dat onze buur er in geslaagd was de bonte merel te fotograferen, ik heb een linkje op een speciaal blogje gezet, waar je de foto kunt bewonderen !

Voor het eerst zagen we gisteren ook een keep zitten tussen al die andere vogeltjes aan de voedertafel. Het was al heel lang geleden dat ik dat nog zag, en Lieve, mijn jongste zus zag in haar tuin te Oostende koperwieken zitten... Het is koud ! Als ik kijk op Facebook, dan zie ik heel wat vogels die je hier maar heel zelden ziet, allemaal fotootjes van veel betere fotografen dan ik ben, en wellicht ook met betere toestellen. (Ik moet geen hoogtechnologisch toestel, ik kan er toch niet mee werken ! Naast een slechte rug heb ik ook niet zo'n bijster goede ogen...)

Als wij hier een fotootje nemen, dan zijn dat nog de ouderwetse familiekiekjes, eerder souvenirtjes dan wel knappe beelden... Ik kan er ook niet echt aan wennen, dat ik met zo'n digitaal toestelletje eigenlijk massa's beeldjes kan "trekken"... Ik neem er eentje, is dat mislukt, dan is dat jammer. Onze Bart heeft dus duidelijk gelijk: Vader is blijven hangen in the Sixties...

Maar het is veeleer omdat fotograferen mij niet interesseert... Ik kan wel vol verbazing kijken naar de mooie foto's die ik zie op mijn PC, en ik ben telkens wat jaloers op die knappe dingen, maar ik denk er nooit aan me daar op toe te leggen, het spreekt me niet echt aan. In de academie is er ook een afdeling waar ze aan fotografie doen, en soms zie je dan een klas die foto's staan te nemen van een blinde muur, van de bakstenen, van de voegen, schuin, recht er op, uit alle hoeken een baksteen... Ik denk dan steevast: "Mij niet gezien !"

Ik denk dat net die discipline me tegengaat: bij fotografie wordt je kunst een stuk gedicteerd door het toestel. Je kunt niet dichter of niet verder dan de lens je toestaat, of je moet investeren in een heleboel hulpstukken. Er is meer: ik heb ooit een periode gehad, waar ik massaal dia's heb gemaakt. Er zitten er zelfs mooie tussen... Maar die dingen liggen daar. Ik ben ooit begonnen aan het digitaliseren er van, maar dat blijft ook halfweg de voorraad steken...

Als je dan eens die dia's bovenhaalt, dan zit je vol heimwee al die beelden van je eigen verleden te staren... Je ziet iemand en denkt er op, hoe lang is die al dood? Of hoe zou het met deze zijn? Leeft die nog ?

Gisteren kreeg ik een telefoontje van onze Lieve: "Je staat in "De Zeewacht" !" "Ikke, in De zeewacht ? Nu, 't is droger dan in de regen !"

Een oud-leider uit de Chiro stuurde blijkbaar een fotootje binnen over de winter 62/63, toen het zo koud was, dat we op de zee konden lopen.... Wat veel straffer is: onder die foto zouden ook al de namen staan van hen die daar zichtbaar waren ! Als ik zo'n oud fotootje zie, dan zit ik mijn hersenen te pijnigen, maar meer dan een paar namen herinner ik me nooit... Ik heb Lieve gevraagd me dat artikeltje eens op te sturen... Meer voor de namen dan voor het beeld.

Als dementie het herinneren is van het verleden, dan heb ik niets van dementie... Ik herinner me wel zaken die we beleefden, maar zo'n fotootjes zijn voor mij veelal een gesloten boek !
Ik denk over een reis naar Zwitserland met de mutualiteit, en denk aan die jongen die nonkel was van iemand die veel jonger was dan hijzelf, aan een grote dikke heel plezante kerel, aan die keer dat we de leider haastig, haastig de berg deden op lopen om te kijken naar een klein blaasje op de voet van een van ons... maar vraag me geen namen, die zijn allemaal weg. Geen dementie dus ! Of net wel?

djudedju
't Is allemaal al zo lang geleden... De winter 62/63, dat is 50 jaar geleden !!!! Een halve eeuw !
we worden dan misschien niet dement, maar oud, oud !

tot de volgende ?
PS; Ik schrijf over Lieve, mijn zus, en krijg een fotootje van de Lieve te Gent... logica van de kwampjoeter ...? (Aan de Lieve heeft mijn vader nog gevochten in 1940...)