de koers is weer in 't land...

Image via Wikipedia

Gisteren was 't zover... Omloop Het Volk, nu Omloop het Nieuwsblad.
Helikopters (Oliekloppers) die boven ons vliegen kondigen ons aan dat ze hier ergens in de omtrek moeten zijn. Op de TV zien we ze rijden in ons dorp, en op de straat horen we wild brullende auto's van stek naar stek rijden om de "dwangarbeiders van de weg" nog eens aan het "werk" te zien....
De koers is weer in 't land.
De verkeersdrempel in onze straat is weer weggenomen. De renners mogen geen zere rug hebben. Wij wel.
Dank zij de renners ben ik ook enkele maanden gespaard van die dos d'ânes zoals ze in het naburige Wallonië zeggen... Ezelsruggen, ik vind het veel mooier dan verkeersdrempel.
Vandaag is er weer een koers, en in de komende maanden passeren er hier miltioenen koersen, duuzenden coureurs en miljarden wielerterroristen... min of meer, Eerwaarde Vader... Maar enfin, er passeren er veel door onze streek. Heel veel. Zowel van 't een als van 't ander.

Die koers, dat vind ik wel fijn, en erg veel hinder heb je daar niet van. In enkele minuten zijn die mannen (vrouwen iets langer) voorbij. Veel gevaarlijker zijn die mannen die met hun auto van punt naar punt "vliegen" om ze nog eens te zien passeren...
En verschrikkelijk ambetant zijn die wielertoeristen... Die het nodig vinden om alle andere weggebruikers van de weg te pesten. Ik moet eerlijk zijn, er zijn ook goeie bij, die netjes iedereen respecteren en de weg zoveel mogelijk een weg laten voor iedereen. Maar er zijn er die denken als ze met twee zijn, dat ze dan best in het midden van de weg rijden...

Moest dat maar nu en dan zijn, dan zou ik het de moeite niet vinden om er van te klappen, maar onze Vlaamse Ardennen zijn HET parcours bij uitstek, dus komen ze hier allemaal... Letterlijk allemaal. Het ergste, het schabouwelijkste, het verschrikkelijkste is de Ronde Van Vlaanderen voor wielertoeristen... Dan passeren ze hier héél de dag, van in de voormiddag tot in de avond, duizenden en duizenden van die wielerliefhebbers. Wij kunnen echt niet meer buiten onze deur komen, we zijn die dag de gevangenen van de terroristen. En dat zou nog zo erg niet zijn, mochten ze de boel een beetje proper houden, maar ieder jaar mag ik hier mijn voortuin ruimen na hun doortocht.

Het enige goede ding aan het verschijnen van die wielerfanaten is, dat, nu er bijna geen zwaluwen meer zijn, zij de lente aankondigen. De kanten staan vol sneeuwklokjes en de wielertoeristen komen ook uit.

Toch heet ik ze welkom... (Ik kan ze toch niet tegenhouden), ik heet ze welkom omdat ze op die manier onze prachtige streek ook leren kennen. Maar ik zou het enorm op prijs stellen, mochten ze ook voor de bewoners en voor de andere weggebruikers wat meer eerbied en begrip hebben. Ik neem aan dat ze het niet altijd slecht bedoelen, maar je moet je eens voor stellen, dat jij achter zo'n kudde wielrijders zit, in een van onze mooie lange smalle weggetjes, bergop, bergaf, krinkeldewinkel door het landschap. Heerlijk... Maar denk eens aan de automobilist die daar moet rijden, omdat hij in die regio woont, en die kilometer na kilometer na kilometer achter die toeristen moet voortkruipen. Zou het nu echt niet mogelijk zijn om op rechte stukken de wagens voorbij te laten komen? Zeg niet dat dit niet kan, want een tegenligger moeten ze wel doorlaten, dan kunnen ze wel plaats maken.
Nu en dan heb je zo'n heerlijke bende, die zelfs teken doet dat je veilig voorbij kunt, dat er geen tegenligger achter de volgende bocht te zien is...
Het kan dus wel.
Samenleven, dat is echt niet zooooo moeilijk.
en weet je, als er zo wat meer zouden zijn, dan zouden wij hier wellicht niet meer zuchten: "Ze zijn er weer"...

Vannacht weer niet veel geslapen, mij wat onledig gehouden met hoesten. Anny is kwaad op den docteur en begint uit solidariteit ook al wat mee te hoesten. Die cognac met hete kaffee helpt ook niet. 't Is zoals onze dokter uit mijn kindertijd zei: "Een valling dat duurt 14 dagen, maar als je naar de dokter gaat, dan ben je er in 2 weken van af...."
't Is maar dat je het weet.

Geen rommelmarkt deze week, er is hoestsiroop in de plaats.
djudedju


tot de volgende ?

de prentbriefkaart...

of in 't Vlaams een postkaart...
ontvangen: vandaag
verstuurd: in juli 2011 in Tenerife, van mijn Waalse Vriend op verlof, met onder meer wensen voor mijn verjaardag en pensioen....
djudedju

Ik weet het niet, maar moest ik postbode zijn (facteur in 't Vlaams), dan zou ik dat kaartje wellicht niet meer in de bus hebben durven stoppen, maar 't is geen record, er zijn al poststukken afgeleverd die veel langer op weg waren. Maar ik zou de naam van mijn werkgever wellicht niet willen bezoedelen met te tonen hoeveel te laat ze wel kunnen zijn...

Straks ga ik het kaartje eens scannen, en de afbeelding eens doormailen naar Erwin, om hem alsnog te danken voor zijn wensen. Op het kaartje staat een foto van het hotel en het bijhorende zwembad, waar hij met zijn gezin logeerde.

't Zal misschien ook voor hem een herinneren zijn, net als voor mij het een herinneren was aan de dag dat ik op pensioen ging. En dan denk je aan dergelijke dingen... verjaardagen...
En dan zie ik de datum van vandaag, en we zijn weer bijna 1 maart, en dan is Koen al 11 jaar overleden, gaan we het twaalfde jaar in. En komt het verdriet weer eens zijn kop opsteken. Een kind verliezen is wellicht erger dan al het andere, omdat het een beetje tegen de normale gang van zaken ingaat... Het is eerst aan de oude om te gaan, niet aan de jongere.

Maar laat mij daar niet weer over gaan vertellen... Ander en beter onderwerp... (niet makkelijk los te laten)

Voila, om de geest te dwingen naar andere oorden te gaan, een scan gemaakt van het laattijdige kaartje... Mooi hé, doet je dromen van de zomer en van warmere oorden...
En de luchten zijn ginder veel dieper blauw, dan het tere blauw van hier. (Vandaag niet te zien, het is allemaal grijs, ik zie maar een honderd meter ver door de mist)

En dan denk ik er aan dat dergelijke dingen niet zo makkelijk meer te doen zijn voor mij... Met die verdomde rug. Tenzij ik zou overschakelen naar wat ik passief verlof noem... Ergens gaan liggen of zitten, met alleen het besef, ik zit in een andere zetel in een ander oord... Maar moet ik daarvoor op reis gaan? Op reuis gaan voor mij, dat was dingen zien, contact hebben met de mensen van ginder, eten en drinken van de plaatselijke producten, liefst in niet-toeristische restaurantjes, liefst in streken die niet toeristisch zijn uitgebuit en toeristisch vervuild. Een museum mee pikken, wegdromen in een prachtige Gotische kerk, op een vreemde markt rondlopen kijkend naar de andere dingen dan thuis... Kortom niet passief, maar proevend van het vreemde. Ik zie er echt niets in om naar Tenerife te gaan om ook daar in een zetel te gaan zitten. En alleen van ver te kunnen kijken wat er daar wellicht te zien is, mocht je nog goed kunnen stappen.  Nee, verlof is voor mij een actieve bezigheid. Niet een liggen bakken op het strand.

Verlof voor mij, nu, is rondstruinen op Internet... Kijken naar mooie foto's van allerlei dingen, natuur, kunst, steden... noem maar op. Een beetje sightseeing van op mijn stoel. Maar mijn grootste escapades maak ik in mijn hoofd... Daar kan ik zelfs vreemde planeten mee gaan bezoeken, tijdsprongen maken, fantaseren tot in het absurde. Ik ontdekte ooit "Stumble!", een heerlijke website. Je krijgt er van de interesses die je kunt aanduiden massa's zaken voorgeschoteld, die anderen speciaal vonden. Ik vind niet alles even goed, maar mensen die soms mijn facebook-berichtjes bekijken, zullen al dikwijls verwijzingen gezien hebben naar fantastische dingen, allemaal gevonden op Stumble.... Dat zijn mijn "uitstapjes" in een wereld quasi zonder grenzen. China bezoeken is een heel dure reis, ik was er al dikwijls, gratis, via mijn internet. En ik zag tekeningen en schilderijen van totaal onbekende mensen, die verbluffend mooi zijn. Soms heel bizar en vreemd... van mensen die duidelijk ook hun fantasie durven laten werken...

Kom ik iets te kort ? Nee... Ik zou iets te kort komen, moest ik toegeven aan onbereikbare verlangens, maar die heb ik niet. Die weer ik gewoon. Ik kom nog uit een tijd waar "alles hebben" niet de droomwens was. Gelukkig zijn met elkaar was toen al het doel nummer één, en dat is het voor mij nu nog steeds. Ik heb het al menig keer gezegd, ik ben gelukkig, en het geheim van het geluk, dat is content zijn met wat je hebt, wie je bent... Och, ik heb ook dipjes... Maar wellicht zou er ook geen gevoel van geluk zijn, mocht er geen gevoel van dipje bestaan. Een aardappel is maar een heel gewoon onderdeeltje van ons dagelijkse voeding, maar geef toe, frietjes, kroketjes, gebakken, koud met een vinaigrettesausje... aardappelen zijn heerlijk !
Zo moet je leven, je leven bereiden op duizend manieren, het ingrediënt blijft leven, maar de smaak verschilt van dag op dag... Zeg niet het is maar een patat, doe er iets mee !

tot de volgende ?

rokers

Image via Wikipedia

60 jaar geleden rookte 70 % van de bevolking, nu nog 25 %...
De rokers sterven uit.
Dit zijn weliswaar Nederlandse cijfers, maar erg veel zullen de Belgische cijfers wellicht niet afwijken.
Het verbieden van te roken op ondertussen zo wat alle plaatsen, heeft duidelijk resultaat.
Maar dan lees je dat op een schoolfeestje twee leerlingen bewusteloos werden afgevoerd na gebruik van vloeibare speed... de dealer is gevat.
Vriend Luc (aardperen) heeft me eens verteld - zijn vrouw werkt in een instelling waar onder meer verslaafden verzorgd worden - dat er mensen zijn, die na één keer (1 keer !) gebruiken van drugs (zelfs van zogeheten softdrugs) voor de rest van hun leven zullen moeten verzorgd worden en nooit meer een normaal leven kunnen leiden.
Volgens Luc zou zo'n instelling een verplicht uitje moeten zijn op ieder schoolprogramma, zo dat de leerlingen zien wat de gevaren zijn.

Wat is het toch dat de mens doet grijpen naar dergelijke middelen ? Vandaag en gisteren op TV gehoord van de gevaren van cafeïne... We drinken veel te veel koffie en vooral die pep-drankjes zijn echte boosdoeners.

Opwekkende middelen, verdovende middelen, hallucinerende middelen... noem maar op.
Mij lijkt het dat de mens vooral zichzelf wil ontvluchten, of ontlopen. Of misschien zichzelf wil oppeppen tot prestaties die zijn natuur te boven gaan.

Waarom doen we dat eigenlijk ? Het heeft niets met beschaving te maken, want we vinden het terug bij natuurvolkeren tot bij de high society...  Zijn we geen roker, dan drinken we koffie met heelder sloten, of we houden het bij een lekker glaasje wijn of bier, of... we horen bij de gebruikers van het gamma dat onder de noemer drugs valt. (Volgens mij hoort alcohol daar eigenlijk ook bij...)

Naar mijn gevoel horen daar eigenlijk nog enkele zaken bij... Je ziet het hier maar heel zelden, maar er zijn mensen die zich volledig van de wereld helpen, door bepaalde "gebeden" of "mantra's" of dergelijke dingen. Mensen die door het eindeloos herhalen van vaste ritmische teksten of letters zichzelf van de kaart helpen, die dus zonder "hulpmiddelen" zichzelf in een roes brengen. Bepaalde sprekers kunnen op een verwante manier hele groepen mensen begeesteren en tot daden brengen die deze mensen anders nooit zouden doen. Daar speelt onder meer dat wondere fenomeen van de groepsgeest ook mee.

Blijkbaar zijn we niet zo heel echt rationeel; zijn we heel makkelijk te beïnvloeden en te verleiden tot dingen die we "normaal" niet zouden doen.
Ik ben blij dat het aantal rokers is verminderd, maar ik zal pas echt blij zijn, als dat roken niet vervangen wordt door een ander verslaving. En pas heel gelukkig als we eindelijk eens echt tot de nuchtere mensheid zouden uitgroeien, die helemaal niet meer neigen naar al die dingen.

De voorbije zondag liep er hier een peuter rond, bezig met zijn eerste zelfstandige stapjes. Als drinken krijgen die peuters nu gewoon water. Niet meer met een of ander toevoeging. Geen zoetmakertjes, gewoon water. Het manneke was dat gewoon, en dronk het heel graag. Misschien moeten we daar beginnen ? Moeten we daar de komende generatie proberen op te voeden?
Geef toe, water, gewoon plat water is niet meteen de favoriete drank. En toch is het duidelijk het gezondste...

Maar ja, daarmee lossen we de neiging naar al die stoffen niet meteen op. Mensen willen blijkbaar nu en dan weg van zichzelf. Vluchten van de pijn, vluchten van de onmacht, vluchten naar een "betere" wereld ?

Ondertussen zit ik nog steeds te hoesten en te snotteren.
misschien eens ne goeie dreupel ????

tot de volgende ?

de dokter

Image via Wikipedia

Vanmorgen moest ik van Anny (en wellicht ook van mijn gebuur?) naar de dokter. Ik hoest te veel. Ik gebeld, en gevraagd of ik nog deze morgen kan en mag gaan... Ja, om 9 uur.
Je zit daar dan in de wachtzaal te zitten. Vermits alles nu op afspraak is, heb je geen aanspraak meer, en kun je je onledig houden met het doorbladeren van voorhistorische tijdschriften. Soms ben je verwonderd dat de drukkunst toen al bestond. Zo oud zijn die dingen soms.
Op de rommelmarkt vragen ze geld voor dergelijke oudbakken pakken berichtjes.
Vandaag las ik een artikel over de slag bij Waterloo. Napoleon kon het op een moment niet meer aanzien en trok zich terug in zijn tentje. Maar dat had ik bij een vorig doktersbezoek al gelezen.
Ondertussen hoor bij de dokter een dame die met schelle stem al haar problemen schetst met haren vent. Ik wist niet dat daar pilletjes voor waren.

Als je bedenkt dat er tussen mij en de dame een deurgat is, met twee deuren, om alle lawaai binnen te houden... Wellicht kreeg de dame pilletjes voor scheepstoeters.

Bij de dokter moest hij eens luisteren naar mijn ademhaling. Conclusie: je hebt een valling. "Om dat te weten moest ik echt niet komen hé !" Hij grinnikte, hij kent mij al.

Hij schreef een hele brief op, en dat moest ik nemen. "'t Is toch geen fles hé?" "Ja..." ... "kijk, ge moogt me zo'n capsules voorschrijven  (gebaar van een diameter van een stuk van 2 euro), maar flessen, dat moet ik niet hebben, hé ! ik spuw mijn herte en mijn ziel uit als ik dat moet slikken. Ge weet zeker niet hoe dikwijls ze me als kind daarmee gemarteld hebben?"  Ik heb pilletjes gekregen.

Dan bij de apotheker... Oh ja, geef mij ook nog eens een flesje neusdruppels, en verpak het eens apart in een schokvrije verpakking... Verbaasde blik... Mijn vrouw heeft het vorige laten vallen... "Pas op! of ik vertel het haar wat je hier allemaal vertelt !" We lachen alletwee, en het stageairke haalt ondertussen al mijn medicamenten bijeen, voor mijn rug, voor de valling en voor de dertig andere dingen die blijkbaar steun nodig hebben. Meer dan zesduizends oude Belgische Frankskes...djudedju

Kijk, dat is een teken van ouderdom... Nog steeds alles omrekenen naar franken... Kinderen doen dat niet meer, die weten amper wat een frank is (was).

Gisteren zijn we naar de winkel geweest om een nieuw bed te kopen... Het was nodig, een van de poten was plots scheef gaan liggen. We slapen voorlopig op een bed dat aan een kant gesteund is door een groot blok hout. En we gaan dat nog een hele tijd doen, want het duurt een tijd voor het bed er is. Eigenlijk de bedden... Want we hebben besloten om twee bedden neveneen te zetten, met achterin ons hoofd het idee: "Mocht er ene ziek worden en beneden moeten liggen, dan kunnen we één bed naar beneden halen. We hebben dan meteen maar elektrisch te bedienen bedden genomen, weer met dezelfde bedenking... Als je een zieke manueel wat recht wilt zetten, dan is een motor heel wat makkelijker...

Dure dingen die bedden, maar ja, je koopt dat ook niet ieder jaar. En we kochten met het oog op de toekomst...dus... En wie weet, misschien heb ik in het nieuwe bed wel iets minder pijn... Alhoewel, bedden zijn geen medicament. We kregen wel de raad om twee verschillende matrassen te pakken, voor mij een steviger en iets harder exemplaar... Ik weeg te veel. Dat wist ik al, maar niet dat je daarvoor een andere matras moest hebben.

Ik heb het pilletje voor de hoest nu al een uurtje binnen... Hoest nog steeds.
djudedju


tot de volgende ?

Griekenland...

Image via Wikipedia

Ik heb compassie met de Grieken. Ik weet wel, heel de wereld zegt dat het hun eigen schuld is, dat ze gesjoemeld hebben... Maar ik vraag me af in welke mate Jannis met de Pet dat kon doen, en in welke mate de grote lieden, politici en grote ondernemingen... Maar het uitzweten, dat is dan wel voor Jannis met de Pet.
Heel in het klein maken we hier immers hetzelfde mee... De crisis moet opgelost worden door u en ik, niet door de portemonnee van de politici of door Inbev en andere grote Arcelor Mittals te doen betalen...
Nee, u en ik.
En in Griekenland waar het niet meer over inleveren gaat, maar om een zeel rond de nek van Jannis, daar is het net hetzelfde, maar dodelijker. Letterlijk.
Ik zie hier het stijgende aantal daklozen, en de steeds langere rijen aanschuiven aan de voedselbank, maar ginder staat bijna iedereen aan te schuiven. Er is geen geld meer, geen werk meer en je moet blijven betalen. Van wat ? Van waar ?

Hier gaan de eerste stemmen al op, dat door de inleveringen, er arbeidsplaatsen verloren gaan, door de daling van de koopkracht. Hoe kan een land waar geen koopkracht meer overblijft er dan nog uit kruipen?

Maar de heren politici zijn mild, ze geven een lening. Een lening, je weet wel, zo'n ding dat je dubbel en dik moet terugbetalen... Van wat ?

Ik heb compassie met de Grieken.
De echte schuldigen worden de redders van het land genoemd en blijven hun politieke zitje warmhouden... met enkele eerlijken er tussen die niet meer mee willen spelen. Er is dus nog hoop. Ergens, heel goed verscholen zitten er blijkbaar ook nog politici die het goed menen. Die wat gezond verstand hebben, en de raad van Plato volgen: verstandige mensen doen niet aan politiek... We kunnen er misschien bij zetten: Eerlijke mensen doen niet aan politiek, en dan gaan zoeken met een microscoop naar de onverlaat die toch eerlijk durft te zijn... ?

Ik heb compassie...
Een van de ergste dingen die je kunt tegenkomen als mens, dat is je onmachtig voelen. Gelijk hebben, maar het niet krijgen, willen werken, maar de kans niet krijgen, je gezin zien honger lijden en hen geen bete brood kunnen geven...

Onmacht is niet voor mensen. Onmacht ontstaat door mensen, die een ander op een of andere manier onder druk zetten. Het is geen natuurlijk fenomeen, het is onderdrukking. Het is gebruik maken van een macht om een ander te onderdrukken. De pikorde bij de kiekens gaan doorvoeren bij mensen. De zwakste moet wachten tot de anderen hebben gegeten, en kunnen eten als er nog iets rest. Kiekens zijn wrede beesten. Mensen dus ook.

Mij doet het lijden van anderen zeer. Vooral omdat ik er niets of heel weinig kan aan doen. Dus is de enige oplossing dat we de machthebbers eindelijk eens een geweten gaan schoppen. Maar die hebben zich zo goed ingekapseld dat de grote meerderheid van de mensen ergens wel geloofd dat die mensen meer macht hebben.... Ze hebben alleen meer macht omdat u ze die macht geeft !
Doe er iets aan !

Het helpt geen zier dat je mij mailtjes stuurt met de inkomens van onze ministers, of een foto van de Italiaanse villa van De Gucht, nee, je moet er verdomme mee stoppen voor dergelijke lieden te stemmen. Je weet dat ze helemaal geen bedoeling hebben ook maar iets te doen voor anderen dan hun eigen portemonnee... Waarom kleur je dan nog steeds dat bolletje rood ?

tot de volgende ?

Torfs: de grote waarheid...

Image via Wikipedia

Hoogleraar Torfs heeft van de CD&V net hetzelfde gezegd al ik hier al menig keer debiteerde... Maar hij heeft het alleen over CD&V, terwijl hij het eigenlijk net zo goed van alle partijen kan vertellen!
Er is geen partij meer die nog echt voor de oorspronkelijke waarden durft op te komen. Nee, ze moeten zo nodig allemans vriendje spelen, en een afgebleekte versie geven om toch maar niemand voor het hoofd te stoten, en aan ieders wensen te voldoen... terwijl ze uiteindelijk daardoor net niemands wens meer vervullen, tenzij... die van overlopende politici, die zich nu in alle partijen thuis voelen, want er zijn geen echte partijen meer, het is een eenheidssoepje.
En net vandaag las ik dan in "De wereld Morgen" een artikel over een boek dat Tony Blair aanklaagt als oorlogsmisdadiger, en meteen de media een veeg mee geeft uit de pan.

Met andere woorden, de politiek heeft het bij mij nog maar eens verbrod. Torfs gaat onder zijn voeten krijgen omdat hij de waarheid heeft durven zeggen, en de media hebben nog geen lessen uit het verleden getrokken en zitten nu al te huilen om de volgende oorlog, nu tegen Syrië en Iran...

Straks zijn er hier gemeenteraadsverkiezingen, en zullen ze ons op gemeentelijk vlak voorhouden wat ze allemaal wel niet zullen doen als we voor hen stemmen, en hen ons vertrouwen geven. Vertrouwen ? Aan een politieker ? djudedju.

Onlangs zei een van die gemeentelijke politieke mandatarissen me dat zij eigenlijk op gemeentelijk vlak niet te vergelijken waren met echte politici.
Nee, met valse.

Zoals ze allemaal zijn.

Het erge is dat je hen niet gewoon kunt negeren ! Zij nemen steeds maar weer de verkeerde beslissingen, waar wij steeds maar weer voor opdraaien. Ik heb de indruk dat zij zelfs een alliantie zijn aangegaan met de banken... kunnen ze scheppen van twee kanten tegelijk, en wij kunnen twee keer...wablief ? Drie keer  blijven betalen !

Ach... mocht er geen politiek bestaan, dan zouden de slechterikken wel iets anders hebben uitgevonden. Zij maken de oorlog, zij maken de economie (ook oorlog en desnoods een echte oorlog om de economie aan te zwengelen). Wat kunnen hen de burgers schelen? Hun doel is gewoon: regeren... Meer te zeggen hebben dan een ander. De anderen in het stof zien kruipen. Heersen.

Ik snap het niet. Ik kan me geen enkele zinnige reden indenken waardoor wij hier een land hebben, met grenzen van hier tot ginder, en daarover is er een ander land. Er is geen koe die weet dat hij hier Vlaams gras eet en een paar meter verder Frans gras. Gras is gras. Landen zijn kunstmatige dingen, die volkomen zinloos zijn, tenzij voor hen die aan het roer staan, of liever... aan de pot zitten. Wolken drijven niet tot aan de grens, maar gewoon grenzeloos. De mensen zien er echt niet anders uit. En oorspronkelijk spraken ze zelfs dezelfde taal, tot dat land hen quasi dwong de "nationale" taal te spreken. Oh nee, ze spraken er eigenlijk niet dezelfde taal, nee, ze spraken er nog de oorspronkelijke taal, zonder wetjes en regeltjes opgelegd door een taalcommissie...  Ze klapten er nog Vlams, geen Nederlands. Ze waren een beetje tussen de regels geslopen van de landen. Ze hebben het niet uitgehouden, en nu horen ze bij het glorierijke Frankrijk... Of ze willen of niet. Zij hebben daar niet voor gekozen, Frankrijk heeft hen ingelijfd.
En allemaal werden we ergens ingelijfd in een land.
Dat ons wetten oplegt, en ons van alles dicteert.
Waarom ? Wat hebben we daar aan?
Ze zijn slim, ze hebben een reeks voordelen gemaakt voor de burgers. Statenloos kom je niet ver, val je uit de boot, heb je geen rechten... Rechten?  Wie heeft eigenlijk het recht iemand anders rechten op te leggen?
En straks gaan we weer naar de stembus, en bevestigen we dat idiote systeem.
Jan betaalt belastingen aan twee gemeenten. Zijn tuin ligt in een ander gemeente. Jan is eigenaar, maar moet voor dat recht belastingen betalen.
Een beetje voor zijn tuin, een ander beetje voor zijn huisje.
Piet woont er naast, in een identiek huis, met een identieke tuin. Hij betaalt maar aan één gemeente.
Logisch toch?
En de koeien van boer Sander loeien in dat ene hoekje van de wei in het Frans.

We zijn idioot.
Ach ik weet het wel, het lijkt er op dat het systeem voordelen heeft, we hebben rechten opgebouwd in ons eigen landje. Hadden we die rechten dan niet?
Was er geen land geweest, geen regering... zouden we dan minder zijn? Of net meer ?

In Brazilië vinden ze nog een stam die eerder onbekend was. Ze spreken een eigen taal, handelen en leven op hun eigen wijze in dat grote eindeloze woud... en nu komt er hen iemand vertellen dat ze plots Braziliaan zijn, dat ze legerdienst moeten doen, belastingen betalen op de grond die ze zelf hebben ontgonnen, en ze mogen die soort apen niet meer op eten, die zijn beschermd.
Dacht je echt dat die indianen dat als een verbetering zien?

Soms denk ik dat de Indianen gelijk hadden... de wereld is alleen van de wereld... wij zijn hoogstens tijdelijke huurders, en verantwoordelijk voor de staat waarin we ons perceel achterlaten... Nu, in ons eigen land, vervuilen we er maar op los, wat kan de wereld ons schelen, we leven niet in de wereld, we leven in het Belgiekske, en als de NVA gelijk krijgt binnenkort in nog een kleiner stukje, met kleinere regeerdertjes.... (die zich wel groter voelen dan die domme burgers)

djudedju

tot de volgende ?

Hoest

Image via Wikipedia

Al twee dagen hoest ik. Nu en dan. (Andersom ware niet te doen!)
Ik heb niet het gevoel van een verkoudheid, 't lijkt meer een prikkelhoest. Maar wat prikkelt er dan?
Ach, 't zal wel niets zijn, maar op een of andere manier heeft het pensioen iets veranderd aan mij. Ik let meer op mezelf. Ik ben wat waakzamer op mijn gezondheid. Precies of die 65 jaren waren een andere tijd, en mijn zesenzestigste levensjaar luidt de ouderdom in. Ik ben gek.
In alle objectiviteit, ik voel echt geen verschil, het is dus iets in mijn bolleke.
Buiten natuurlijk dat hoestje.
... en de kapotte lift in de academie.

Het keramiekatelier bevindt zich op de tweede verdieping. Om te gaan "werken" moet ik iedere keer een hele kabas materiaal meesleuren. Een zware kabas. Normaal is dat niet zo erg, van de wagen tot aan de lift, lift in, knoppeke duwen, lift uit, atelier betreden en een plaatsje zoeken om te werken.

Maar nu is de lift kapot, en moet ik die zware kabas de trap op sleuren. En dat voel ik in mijne rug. Zonder kabas heb ik de trap ook gedaan, op en neer, om koffie te gaan drinken in de cafetaria, dat is véél minder lastig dan met die kabas. Zonder kabas, kan ik de leuning én mijn wandelstok gebruiken, met die kabas alleen mijn wandelstok. Dat is wellicht het grootste verschil. Maar allee, ik heb het overleefd. (al hoestend).

Vandaag komt de kleine Trowa op bezoek. Met Angelique en Christophe natuurlijk, want dat klein boeleke kan uiteraard niet alleen komen. Vanmorgen, toen ik aan het turnen was, vielen mijn ogen (boem)op twee kleine stoeltjes, van toen mijn kleinkinderen nog klein waren. "Anny" riep ik, "Zouden we die stoeltjes niet meegeven?" en in mijn eigen dacht ik: dan is dat ook weer weg... Nu is Anny die stoeltjes netjes aan het poetsen, zodat ze nog aantrekkelijkerder worden voor dat manneke...  Ik weet nog heel goed, van mijn kinderen indertijd, en van mijn kleinkinderen, dat zo'n stoeltje op hun maat voor kinderen echt een geliefkoosd hebbeding is. Tot op een leeftijd waar je van denkt: "Dat kan nu toch niet meer". Dat stoeltje, ook al moeten ze er dubbelgeplooid in zitten, dat is iets van hen. Ik hoop dat dat voor Trowa ook zo zal zijn. Want eerlijk, ik vind zo'n ding voor een kind veel leuker dan veel van die moderne lawaaimakende stukken speelgoed.

Ik heb altijd het gevoel dat het speelgoed uit onze tijd veel beter was... Wij speelden met wasspelden en alles wat we vonden, en wij fantaseerden er een hele wereld mee. De kinderen van nu hebben speelgoed waar geen fantasie bij mogelijk is... Dat ding is zo kompleet en vervult zelf al alles, zonder nog ruimte te laten voor fantasie.

Ik vrees dat er in de komende generaties minder en minder kunstenaars zullen zijn... Fantasie is immers al vermoord voor het kon ontstaan.

En je weet het, voor mij is fantasie een van de voornaamste eigenschappen van een compleet mens. Zonder fantasie mankeert er iets aan. Wie niet kan dromen, wie niet kan creëren in zijn fantasie, die is niet compleet...

Tot de volgende ? (hoest hoest hoest)