Zomerse Z(w)aterdag...

Image by drhenkenstein via FlickrNormaal gezien zouden we vandaag de rommelmarkt van Eine gaan bezoeken, maar 't regent nu al uren aan een stuk... Geen rommelmarkt dus. Morgen wel, niet alleen geven ze goed weer, maar bovendien is dat een jaarlijkse uitstap met Jef, een collega van het werk en zijn echtgenote. Er zal dus morgen ook geen blog zijn, want wellicht zijn we niet zo vroeg thuis. Als het regent, dan doen we wel wat anders, maar het jaarlijkse bezoekje moet doorgaan.
Deze namiddag gaan we dan weer eens op bezoek naar tanteke... 't Mensje is sinds haar heupfractuur "genezen" verklaard, maar zit wel in een rolstoel, of ligt in haar bed... Iedere keer kijken we bezorgd naar haar steeds vlugger ademhalen... Haar tikker is er met die operatie ook niet op vooruit gegaan. We zitten dan een dik half uur bij haar, trakteren haar met een goede bruine Leffe, die ze met veel smaak uitslobbert, en proberen een en ander te vertellen, maar dat is niet makkelijk als je niet door dringt... Je ziet wel dat ze deugd heeft van het bezoekje, en van de Leffe, maar echt contact is er niet. Laatst hebben we zelfs meegemaakt dat ze aan Anny vroeg of ik niet mee was, en ik zat er bij, maar toen verklaarde ze dat ze mij niet had herkend met die baard (ik heb dat ding al jaaaaaaren !)...
Ik vraag me telkens weer af, hoe het leven voor zo'n mensje is...
Is het echt zo dat ze ook geen zorgen meer heeft, of is het een compleet leeg bestaan, een kijken in een geestelijk zwart gat.
Als de TV op staat in de cafetaria, dan kijkt ze wel eens naar dat bewegende beeld, en maakt dan in 10 minuten twintig keer dezelfde opmerking over wat ze ziet of meent te zien.
Leef je eigenlijk nog, als mens, als je zo ver heen bent? Of ben je gewoon een leeg, nog levend omhulsel?
Soms heeft ze een pik op iemand, en gaat dan halfluid gaan zitten schelden. Wij doen dan verdoken teken naar het slachtoffer dat ze daar geen acht moet opgeven. Maar ik vrees de dag dat er toch eens iemand zou antwoorden. En wat als ze dat doet terwijl er niemand in de omgeving is om haar op te passen.
Tegenwoordig vinden we haar veelal beneden in de hall, zo geplaatst dat ze en de zaal ziet, en naar buiten kan kijken. Maar meestal zit ze alleen te staren naar haar handen op het tafelbord van haar rolwagen. Handen die nooit echt stil zijn, altijd lijkt ze iets te verfrommelen. Ook al heeft ze niets in die steeds meer verschrompelende handjes. Het lijkt wel of haar vel meer en meer enkele maatjes te groot is voor haar lichaam. De rolwagen lijkt ook al te groeien.
Ik weet niet of zo'n mensje nog echt doodgaat, misschien verschrompelen ze wel tot er niets meer rest.

Soms denk je dan aan euthanasie, maar ik heb er echt geen idee van of zo'n mens nog hecht aan het leven of niet. Bij oude mensen die goed van geest en verstand zijn, hoor je dat wel, hoor je de vraag wat ze daar nog zitten te zitten, dat ze al veel te lang mee lopen, dat ze hun deel al lang hebben gehad... Maar bij die mensen waar de geest op blijvende vakantie is, daar hoor je niets. Je kunt niet eens vaststellen of ze nog content zijn, of mistroostig zitten te zitten.  Houden ze nog aan het leven, als in een oerreflex? Ik heb er geen idee van.
Ik kan het gewoon niet vaststellen, ik vind het dan ook gewoon onmogelijk om een oordeel te vellen. Het is immers niet ons oordeel dat mag gelden, maar het eigen gevoel van die mensen, en dat is er net niet meer...
Ik ben ook niet echt een voorstander van euthanasie... Ik vind wel dat je mensen moet kunnen loslaten, en dat je ze niet nodeloos met vlieg- en kunstwerk in leven moet houden. Je moet de mensen niet meer doen lijden dan de natuur wil. Ik ben ook overtuigd dat er heel wat mensjes inslapen aan een steeds hoger opgevoerde dosis pijnstillers, en ook dat kan ik velen... Met het zelfde motief, je moet niemand nodeloos en hopeloos doen afzien. Je laat een hond niet oeverloos lijden, en verlost het beestje van een oeverloos lijdend bestaan, hoe zou je dat niet doen met een geliefde???
Maar dat is niet echt euthanasie. Euthanasie is veel eerder een zelf genomen beslissing voor het eigenlijk echt tot een situatie van lijden komt... Misschien is dat maar een nuance, maar mij lijkt het niet echt passend, het lijkt mij een beetje te veel op "uitstappen"...
We hebben hier geen cultuur van zelfdoding, in Japan is dat bij voorbeeld heel anders, daar is dat een normaal iets. Misschien zou ik als Japanner heel anders aankijken tegen euthanasie, dan als Belg, opgevoed in een Christelijk gezin...
Ik ga dan ook anderen niet gaan veroordelen. Ik mag het zelf niet echt aanvaarden, anderen moeten maar hun eigen geweten oprecht onderzoeken... Ik heb bij sommige gevallen van euthanasie wel persoonlijk heel erge weerstand, maar dan nog, ook dan is het de dader zelf die zichzelf moet beoordelen. Maar voor mij is uitstappen voor de situatie er echt is, een brug te ver.

Wellicht kijken we ook anders tegen het leven aan, dank zij onze geneeskunde ??? Vroeger gingen we veel eerder dood, was de dood ons wellicht ook veel nader. De gemiddelde leeftijd lag stukken lager, en het aantal gevallen van kindersterfte lag stukken hoger. Je wist als je ernstig ziek werd, dat de dood er wellicht ook bij was. Nu overleven we onszelf, we leven langer dan we natuurlijk zouden doen. Wellicht doet ons dat heel anders aankijken tegen de dood en tegen ziekte en lijden. We hebben meer en betere voeding, meer en betere medische verzorging... Neem nu tanteke, vier jaar geleden gaven ze haar nog zes maand te leven, maar in de home krijgt ze weer regelmatig eten, neemt ze weer regelmatig haar medicatie, en zodra er iets abnormaals is te zien halen ze er de dokter bij... Je krijgt bijna de kans niet meer om dood te gaan.
Ik weet dat dit wat absurd klinkt, maar ergens is het toch zo... Het leven wordt zo zorgvuldig beschermd, dat de normale dood steeds verder opschuift.
Ik ben er eigenlijk niet echt uit of dit een goede zaak is, zeker in sommige gevallen heb ik twijfels. En wellicht is het door dergelijke gevallen dat euthanasie een aanvaard denkbeeld is geworden in onze maatschappij.
We overleven onszelf.
Ik ben een goed voorbeeld...
Was ik ook maar tien jaar vroeger geboren, dan was ik wellicht nooit oud genoeg geworden om naar school te gaan... Ik lag voor mijn tweede levensjaar al enkele keren op sterven, en het was dank zij het feit dat de penicilline er was (de eerste antibiotica), dat ik er telkens weer door spartelde, en hier nog steeds mag rondlopen en zitten bloggen... Tien jaar vroeger en die antibiotica was er nog niet, en zou ik wellicht al lang vergeten zijn...
Het hangt allemaal af van kleine factoren, maar met grote en langdurige gevolgen...
Het zou ons ook kunnen leiden tot bedenkingen over de natuurlijkheid van ons leven... maar dan zitten we weer met een heel andere redenering, die nog veel verder gaat dan euthanasie... Maar kijk eens naar natuurfilms, daar zal de cineast nooit tussenkomen om het leven van dat kleine lieve diertje te redden, want de natuur moet zijn gang kunnen gaan, er mag niets vervalst worden in het natuurlijke verloop der dingen, maar voor onszelf doen we dat voortdurend... Maar daar ga ik vandaag niet op in, misschien ooit nog wel eens, maar nu is het genoeg geweest voor vandaag...

tot de volgende ?

Vrijheid à la Wilders

Image by Gerard Stolk après la Pentecôte via FlickrDe uitspraak van de Nederlandse rechters in de zaak Wilders (beledigen van de Koran en de Islam) is op zijn minst wat bizar.
In feite komt het er op neer dat ze Nederland weer op de top willen zetten van de verdraagzaamheid. Het verdict wil immers alleen maar stellen dat in Nederland de goegemeente niet zo vlug geshockeerd is, en dat uitschelden en grofgebekt zijn geen noemenswaardige reacties van de massa veroorzaken, dus moet het ook kunnen en mogen...
Als ik Wilders op TV zie, dan maakt hij op mij de indruk van een koleriek manneke, en ik vraag me af, of hij zelf de uitspraak zou respecteren als ik, binnen zijn bereik, zou stellen dat hij een arrogant klootzakske is... Wellicht valt hij uit zijn rol van Vrijheidsheld, en slaat me op mijn bakkes...

Met andere woorden, ik kan de uitspraak niet echt goedkeuren. Het doet mij te veel denken aan het systeem waarbij, als er genoeg misdaden gebeuren, dan zijn ze geen misdaad meer, omdat ze tot de gewone geplogenheden behoren.

Vrijheid is niet het recht hebben om anderen uit te kafferen, vrijheid is de rechten van allen vrijwaren.
Als ik de Nederlandse stelregel ga toepassen op Nazi-Duitsland, dan zouden de vernietigingskampen wel eens als "tot de gewone geplogenheden horend"  kunnen worden bekeken, en dus niet verkeerd zijn...

En we kunnen ons de vraag stellen, of de entiteit Nederland wel kan gelden ? Want het lijkt mij hier geen zaak van een "plaatselijke" wet, dit gaat m.i. veel verder, het gaat hier over de basis van samenleven, respect voor elkaar. Als je dan ook een uitspraak doet voor een entiteit, dan kun je dat ook voor een kleinere entiteit dan Nederland, en dan kan een of andere bietekwiet stellen dat het in zijn clubhuis of zijn dancing wel kan, en kunnen we de deur wagenwijd openzetten voor een nieuwe golf van racisme, vreemdelingenhaat, homofobie of wat dan ook...

Nee, de Nederlandse rechters hebben onder de vlag van de Vrijheid eigenlijk het idee vrijheid geïnterpreteerd als een persoonlijk en individueel recht, terwijl vrijheid er maar kan zijn als zij voor de gemeenschap geldig is, en de rechten eerbiedigt van allen binnen en buiten die gemeenschap. Op het ogenblik dat je sommigen uitsluit beperk je de vrijheid, als de rechten van sommigen uitsluit dan beknot je diezelfde vrijheid, als je het beledigen van sommigen toelaat, dan beknot je in feite de ware vrijheid, omdat je dan inherent de beledigingen goedkeurt of op zijn minst gedoogt.

Vrijheid kan geen individueel recht zijn. Vrijheid kan alleen als het een echt gemeenschappelijk recht is, en daar is eerbied voor ieder individu een van de grondvesten van.

Nee, Wilders mag dan ook 1000 keer gelijk krijgen van de Nederlandse rechtbanken, daarom HEEFT hij nog steeds niet het gelijk.

De vrijheid hoeft je niet te verplichten om met alle ideeën en gedachtegoed akkoord te zijn, maar het verplicht je wel die ideeën te respecteren bij de anderen. En daar gaat het over, iedereen die wil leven in een maatschappij die de vrijheid in zijn banier draagt, moet dan ook de vrijheid respecteren. Er is geen vrijheid als er geen respect is. Dus Wilders mag dit idee hebben, maar hij mag het, in verband met het respecteren van die anderen, niet uiten, niet gebruiken. Op het ogenblik dat Wilders zijn vrijheid benut om anderen te beledigen, in het verdomhoekje te duwen, dan breekt hij zijn zo geroemde vrijheid dus zelf af.

Vrijheid is met andere woorden, een zeer teer plantje, dat moet gekoesterd worden en met veel zorg worden omringd. Iedere schending van het idee tast het tere plantje aan, en er is echt niet veel nodig om het kapot te maken, in tegendeel, het vergt een voortdurende zorg en aandacht om het in leven te houden.

De ultieme vrijheid bestaat dan ook niet, want de ultieme vrijheid zou ook de individuele vrijheid inhouden, en de individuele vrijheid kan en zou in veel gevallen botsen met de vrijheid van de anderen. Vrijheid is de facto een collectief bezit. Het kan dan ook niet aan bepaalde groepen worden toegekend, als ja dat doet, dan sluit je of dreig je anderen uit te sluiten, individuen of groepen. (Joden, Moslims, homo's...)

Kortom, de Nederlandse uitspraak is in se tegen de vrijheid in plaats van een verdediging van de vrijheid te zijn.

tot de volgende ? (op de foto, betogers tegen Wilders)

De nieuwe PC

Image via Wikipediasinds enkele dagen zit ik mijn blog te schrijvelen op een nieuwe PC, eentje uit de Aldi. ik ben eerst eens gaan horen bij Erwin, mijn Waalse computernerd en dikke vriend, en hij zei me dat het een heel goeie was, dus kopen maar...
Thuis gekomen de pc bevrijdt van alle verpakkingen, de oude afgehaakt van alle aanhangsels, en de nieuwe meteen bekroond met dezelfde aanhangsels, zoals daar zijn, printer, Eid-lezer, electriciteit, kabelverbinding en nog wat kleinigheden zoals micro en co... en dan maar opstarten.
Weldra ging het machine tergend traag van wal... Windows7 startte op. Wel een mooi prentje hebben ze nu als opstartscherm. Dan mijn ceedeetje gepakt en meteen Linux Mint geïnstalleerd naast dat Windows-gedoe. Ik laat die Windows maar zitten waar het zit, wie weet komt er ooit een van de kleinkinderen die er op staat te werken met dat ding...
En stel je voor, meteen een fout in Linux!
En wat ik ook probeerde, ik kreeg het niet goed.
Dan maar, na een volle dag prutsen (ik kon wel de meeste dingen doen, maar enkele onderdelen werkten niet naar behoren) heb ik dan gebeld naar Erwin, of hij mij eens kon komen depanneren, maar dan in 't Walloons...( Hij spreekt redelijk Nederlands, maar ik profiteer er van om mijn Frans weer eens op te halen) En ja, 's namiddags was hij er al... Hij kreeg het ook niet goed. Dan maar gans het programma er af zwieren, en herinstalleren...
Alles leek OK, maar bij het installeren van bijkomende programma's, kwak !, weer van dadde !
Maar nu had ik het meteen gezien, en kon ik het meteen herstellen. Blijkbaar is het in het doorzenden van die programma's vanuit het Nederlandse centrum dat er iets misloopt. Maar bij de tweede poging was alles dus in orde...
En ik zit hier dus weer, zielsgelukkig met een nieuwe rappe kwampjoeter met mijn geliefde Linux Mint te schrijven naar jullie...
Erwin vertelde me, dat hij in zijn opleiding tot computerdeskundige ( Hij heeft zowel diploma's in de hardware als in de software) ook wel met Linux kennis maakte, Linux die dan nog in de kinderschoenen stond. Ze hadden desondanks moeten vaststellen dat Linux uit de test tussen de drie grote systemen, met een straat lengte won in snelheid. Toen echter nog niet in gebruiksvriendelijkheid... Linux was toen nog alleen iets voor echte computerspecialisten, en die naam sleurt het - ten onrechte- nu nog steeds een beetje met zich mee... Nu zijn er een pak zeer gebruiksvriendelijke Linux programma's, waarvan ik Ubuntu en Linux Mint ken uit ervaring. Een kind kan de was doen.
En waar ik in mijn Windows-tijd regelmatig om hulp moest roepen naar Erwin, is dat nu heel zelden het geval, ik denk dat ik hoop en al twee keer hulp heb nodig gehad...en dan nog een keer door een programma dat niet echt Linux was te willen installeren...
Nee, Windows moet ik niet meer...

Wat mij het meest opvalt aan de nieuwe PC, is het feit dat ik hem niet meer hoor... Een tweede ding, wat ik wat hinderlijk vind, is het feit dat je niet meer kunt zien of hij al dan niet aan het werken is. Op mijn oude PC zat er een lampje dat oplichtte op de momenten dat er binnenin iets aan het gebeuren was. Nu zie je alleen dat hij aan of uit is...
Maar verder alleen veel sneller en zoals reeds gezegd, bijna volledig geruisloos... Je moet er met je oor gaan op liggen om iets te horen.
Ik heb nu ook handigheidje geïnstalleerd, waardoor ik vreemde tekens kan schrijven, die niet rechtstreeks op je klavier zitten. Zoals €, dat kun je wel ergens gaan ophalen met allerlei vlieg en kunstwerk en gebruikmaking van een boel toetsen, maar nu doe ik dat in een wip. Er staat zelfs iets bij wat ik niet eens ken, weet jij wat dit is en waarvoor het dient ث ????
Maar voortaan zet ik wel naast mijn tekst: ©, dan is mijn tekst beschermd, en als je het beleefd vraagt geef ik je misschien de toelating om mij te citeren... (Precies of iemand heeft daar behoefte aan...)
Kortom, ik ben weer helemaal thuis op mijn nieuwe speeltje, zelfs Jolicloud zit er weer op, en ik kan weer in de wolken gaan werken, zonder mijn (enorme) harde harde schijf te belasten.
Dat is ook een van die dingen, ik stel vast dat ik steeds minder op die harde schijf zet... Komt dit ook door het gebruik van Linux, of heb ik steeds minder behoefte aan het installeren van allerlei programmaatjes die je dan toch nooit gebruikt ?
Vroeger moest ik nu en dan een deel van die programmaatjes van mijn pc zwieren, omdat ik te weinig plaats kreeg, of omdat ze mijn computer altijd maar trager en trager maakten... Ik installeer nu nog alleen wat ik ook daadwerkelijk gebruik... Meer niet.
Misschien is dat ook een symptoom van oud worden?

Voor het weekend beloven de weermannen en weervrouwen en weerwolven allemaal verbetering van het weer... Misschien beleven we straks de eerste zomerdag van de zomer, na alle zomerdagen van de lente?

djudedju

tot de volgende ? (op de foto: Jolicloud)

De Première...

Image by agriflanders via FlickrStory heeft een heel artikel gewijd aan de maitresse van onze Premier Leterme... Met publicatie van een heel pak sms'jes en mailtjes en co...
Of het nu al dan niet waar is, speelt eigenlijk nog weinig rol, de naam van Leterme is voor eeuwig verbonden aan overspel.
En zowat voor het eerst in de geschiedenis van de Belgische pers, is de privacy van regeringsleiders (lijders ?) bloot gegeven.
Ik hoop voor Leterme en heel zijn gezin, dat het een kwakkel is, maar ook dan zal het toch een moment wankelen in dat gezin. Maar zelfs al is het waar, dan nog vind ik dat we daar geen zaken mee hebben. Het doet mij veel te Amerikaans aan, het doet me denken aan Clinton en Lewinsky...
Waar ik op let, is of de man in casu zijn werk doet. Wat hij daarbuiten doet, dat zijn zijn zaken, dat gaat mij niet aan, en het interesseert me ook niet (tenzij het over mijn vrouw zou gaan). Maar nu gebruikt men zaken uit de privésfeer om een politieker de das om te doen.
U weet best dat ik helemaal geen verdediger ben van politici, maar ik vind dat dit een brug te ver is.

Heb je al eens gedacht aan de kinderen van Leterme (als hij die al heeft, ik weet het niet eens...maar stel dat hij er heeft) ? Die kinderen zijn dan wellicht volop in de blok, in het afleggen van hun examens, en dan komt zo'n rotjournalistje heel de grondvesten van je zijn ondersteboven keren.

Heb je al eens stilgestaan bij de ouders van Leterme, die zijn er nog, ik zag eventjes een stukje op TV, moet ook leuk zijn om je kind zo publiekelijk door de modder te zien trekken...

Ik zou potdorie opeens gaan supporteren voor Leterme, niet omdat ik er een politieke voorkeur zou voor hebben, maar omdat de man aangevallen wordt op een manier waartegen niemand zich kan verdedigen. Je mag nog reageren wat je wil, in het Vlaams zeggen we " Hoe meer je in de stront roert, hoe meer het stinkt..." en dat is correct. Je mag nu al vertellen wat je wilt, de story (what's in an Name?) blijft hangen.

Het doet mij denken aan mijn prille jeugd, toen ik in het eerste of tweede studiejaar zat, en Zuster Hubertine ons wilde uitleggen wat laster was... En ze verhaalde van de oude wijze pastoor, die een zondaar meen nam tot aan de galmgaten van de kerktoren...  "Kijk," zei de pastoor, " jou lasterpraat, dat is als deze zak met pluimpjes... Kijk, ik zal ze hier uitstrooien door het galmgat, en jij gaat ze allemaal weer verzamelen, als penitenyie voor je zonde van lasteren" De man zei dat dit onmogelijk was... Waarop de pastoor stelde dat het even onmogelijk was om lasterpraatjes uit de wereld te helpen... Dat verhaaltje is me steeds bij gebleven, als een wijsheid om te onthouden en om te vermijden dat we zelf ooit aan het lasteren slaan...
Maar zelfs, al zouden de feiten hier waar zijn, nog steeds heeft het een effect als een lasterpraatje. Zo erg, dat het eigenlijk niet meer echt kan hersteld worden ! Stel dat de feiten juist zijn, en dat Leterme zich wil herpakken, dan is dat nu bijna niet meer mogelijk, nu heel de wereld weet heeft van...

Ik hoop dat het niet waar is, maar net zo goed is iets onherroepelijks gebeurd...
Ik vind dat erg.
Voor iedereen waar zo'n dingen gebeuren, politicus of niet.
Straks gaan we naar die gekke Amerikaanse toestanden, waar ze dan nadien een publieke biecht houden... Nog wat zout in de wonde smeren, en hopen dat de zelfvernedering de meute zal bedaren.
Als ik hier nog eens op Clinton denk, is omdat publieke biecht of niet, ik nog steeds de feiten en de poeha er rond herinner...

Zou Story het ook publiceren als Leterme (of een ander) een deel van zijn vermogen ongezien en ongeweten schonk aan een goed doel ???? Zouden ze de sms'jes daar omtrent ook in koeien van letters publiceren?

Nee, het lijkt veel smeuïger om in de stront te roeren...

En terwijl we aan het politiekeren zijn... De Grieken hebben de besparingen goedgekeurd, en de Euro is weer eens gered... Maar heb je echt al eens gekeken naar de Grieken zelf ? Die het slachtoffer zijn van de corruptie in en omtrent de regerende lui... Zij moeten zo drastisch inleveren, dan armoede daar de hoofdtoon zal voeren... Stel je voor dat ze jou pensioentje halveren...
En wij zitten hier in ons Belgenland in de vuurlinie !
 Als er nog wat oelewappers zijn als een Mangain, die gewoon poogt alles te blokkeren wat ook maar tot een regering zou kunnen leiden, dan lopen we regelrecht de put in...

We moeten hoognodig weer een land hebben met een normale (nu ja???) regering... zodat we hier, voor we dieper en dieper de schulden in rollen, de nodige maatregelen kunnen treffen.
Maar ja, wie zijn wij...

tot de volgende ?

op de foto: Poogt Leterme de stal uit te mesten ????

45.000.000 vluchtelingen...

Momenteel zouden er op onze wereld zo'n slordige 45 miljoen mensen op de vlucht zijn. Op de vlucht voor geweld, oorlog, onderdrukking...
Wat moeten we daar mee?
Je kunt niet zo maar zo'n pak mensen opvangen, en de oorden waar ze welkom zijn, zijn dan ook heel dun gezaaid. Veelal komen ze terecht in kampen, in tentjes en /of tijdelijke verblijven, waar ze veelal jaren zitten. Waar ze niet geïntegreerd worden, maar gewoon zitten te zitten, voor water en voor eten in de rij gaan staan, en slachtoffer worden van epidemieën die logisch zijn als je met zovelen op zo'n kleine oppervlakte moet zitten.
Ik ga ook geen oplossing aanreiken, ik heb die ook niet, maar het is en blijft een triestig ding. Ik heb als kind nog mensen zien wonen in "de barakken", de barakken dat waren noodwoningen, opgebouwd na (misschien zelfs tijdens ?) de oorlog, om de mensen van wie de woning was gebombardeerd een voorlopig onderkomen te bieden. Sommige van die barakken hebben hun bewoners overleefd.
Maar die barakken waren nog min of meer huizen, stonden tussen de andere huizen in, en werden bewoond door mensen die hun plaats hadden in de maatschappij. Bij vluchtelingen is dat niet zo, die zitten in een kamp, veelal met onvriendelijke prikkeldraad er om heen, ze moesten eens durven buiten wandelen...

Met andere woorden, het is voor een vluchteling geen sinecure om dat statuut kwijt te raken, en te kiezen voor een nieuw en vriendelijker thuisland. Neem nu ons bloedeigen België, kijk maar eens om je heen, hoezeer de vreemdelingen, de immigranten hier "welkom" zijn...
Je moet maar je mailbox openen om racistische "mopjes" tegen te komen. We horen van interimbureau's die "pure Belgen" leveren, en immigranten en nieuwe Belgen geen werk bezorgen, of toch veel minder kansen bieden.


Het gaat hier meestal niet om echte vluchtelingen, maar je verlaat je eigen land niet zo vlug, als alles er goed gaat. Als die mensen hier komen, dan is het op zijn minst omdat ze hopen op een beter bestaan dan wat ze ginder ver hadden. Hier is het wellicht beter, maar ik denk dat het soms wel bitter moet smaken, als je gewaarword hoe je geminacht wordt om je iets donkerder tintje.
Maar die echte vluchtelingen in de kampen, dat is dus nog heel wat erger.

Ik weet wel, het is mijn schuld niet, ook de uwe niet, maar in hoeverre zijn wij de oorzaak van de toestand ginder in dat verre land ? Heel ons Westers kapitalistisch systeem is schitterend voor wie het geluk heeft in dat systeem te zitten, maar is funest voor de rest van de wereld. We eten letterlijk de andere landen uit, zowel in grondstoffen als in voedsel, als in mooie bloemen en andere luxe-producten... We schromen er ons niet voor om ginder ver weg dat allemaal op de meest rendabele manier te doen, ook al moeten we daarvoor het milieu en de gezondheid van de mensen kapot maken, vergiftigen. Het is toch maar ver van ons bed. We steunen bepaalde regeringen die ons dat toelaten te doen, ook al weten we heel goed dat het dictaturen zijn. Als het voor ons maar opbrengt. We zorgen dat we met bepaalde landen akkoorden hebben, om ook strategisch sterk te staan, en onze opbrengsten te kunnen vrijwaren.
Goed, goed, ik weet het wel, ik doe het niet, jij doet het niet, maar degenen die bij ons de touwtjes in handen hebben, die doen het wel, en wij verzetten er ons niet tegen. Wij kopen de goedkope snijbloemen, blij dat ze zo goedkoop zijn, we kopen goedkope kledij, blij dat ze zo goedkoop zijn, we...profiteren van het systeem, en sussen ons geweten met het feit dat we er toch "niets" kunnen aan doen.
Maar is dat wel zo ???
Zouden wij echt niet beter proberen om wat minder kleren, wat minder bloemen te kopen, maar te kijken van waar ze komen, en of ze wel op een vriendelijke manier gemaakt, geteeld zijn?
Moeten wij niet stoppen met het zinloze vervoeren van exotisch fruit, die de wereld door de enorme vervoersinspanningen, enorm vervuilen, en die in de landen van oorsprong veel te goedkoop moeten geproduceerd worden om het te kunnen doen op een leefbare manier...
Ik weet, dat is maar een klein gebaar... maar is het niet zo, als iedereen voor zijn deurtje veegt, heel de straat proper is ?

Als we eerlijk zijn, dan moeten we vaststellen dat heel wat van de mistoestanden in de arme dlen van de wereld, er zijn door en dank zij ons Westers kapitalistisch systeem. We zijn eigenlijk nog steeds de kolonisatoren van vroeger. Het is misschien op een iets andere manier, maar we melken die landen nog steeds zonder enige scrupule leeg.

We zijn de luxepaarden van deze wereld.
En al wat we doen is genieten van het systeem.
Hoe lang gaan we dit nog kunnen doen, vooraleer het systeem in elkaar stort ? Ik denk dat de tekenen steeds meer en meer zichtbaar zijn. Laat ons, voor het te laat is, de rest van de wereld op een eerlijke manier behandelen, laat ons helpen hen hun eigen wereld op te bouwen, zodat ook zij in een aangename wereld kunnen bestaan, en zodat er minder ellende is.

Enne... voor een heleboel van die dingen moeten we tegenwoordig zelfs niet eens meer ver voor te reizen ! Je moet eens kijken naar de armoede in ons eigen landje. Steeds meer is het voor steeds meer menesen moelijk om aan de bak te komen. We zijn bezig een derde wereld op te bouwen aan onze eigen achterdeur. De scholing is zo hoog opgetrokken dat steeds meer mensen uit de boot vallen en dreigen in het armoede-circuit terecht te komen. We hebben geen plaats meer voor deze "mislukkelingen", tot het plots gaat over een van je eigen kinderen of kleinkinderen.
Laat ons ook hier, in eigen land, zorgen dat er plaats is voor minder geschoolden, voor mensen die het hoge niveau niet aan kunnen.
Misschien ook voor onze eigen veiligheid, want mensen die uit de boot vallen, komen eerder in het misdaadcircuit terecht, gewoon omdat dit zo wat de enige markt is waar ze wel welkom zijn...
Wij jagen hen er naar toe
wij, die ons nestelen in het onmenselijke, in de Westerse luxe...

tot de volgende ??

miezerig...

Image via WikipediaAls ik hier naar buiten kijk, zie ik tegen het groen van de linde van die piepkleine waterdruppeltjes. Het miezert. Als er één type van weer is die vervelend is, dan is het dat wel. Het regent niet genoeg om er iets speciaals voor aan te trekken, maar als je er een eindje door loopt, ben je zeiknat. Voor onze bouwvakarbeiders is dit het verschrikkelijkste weer dat er is. Zonder regenkledij worden ze nat, en met regenkledij worden ze nat van het zweet dat niet weg kan door die regenkledij.

Ik vermoed dat de bodem nog steeds niet echt doordrongen is van het levenbrengend nat, maar je hoort steeds meer en meer stemmen dat het al mag stoppen. Regen is nu eenmaal vervelend. Wie er door moet, moet zich voorzien van speciale kledij, en wie thuiszit komt niet buiten als het niet echt moet.

Toch mogen we hier nog niet klagen, we zagen beelden op TV... We ontsnappen hier meestal nog van de meeste uitwassen van het weer. We hebben hier werkelijk te maken met een "gematigd" klimaat. Maar of het zo zal blijven ?

Heb je het ook gelezen? We stevenen recht op een kleine ijstijd af. Wie er geen idee van heeft wat hij mag verwachten, moet maar eens gaan kijken naar de schilderijen van Breughel, toen was er ook een kleine ijstijd. Geen echte zomer, mislukte oogsten, armoede, honger... Met de wereldhandel zoals we die nu kennen zou het wellicht iets beter kunnen worden opgevangen dan toen, maar toch...
Maar hoe zit het dan met die "global warming" ? Moeten we straks nog blij zijn met die opwarming, of heeft het een niet veel te zien met het ander? Of is het toch zo dat ze er niets van weten?
Ik geloof wel in de opwarming van de aarde, maar ook in die omstandigheden kan er een kleine ijstijd zijn, die door die opwarming misschien iets minder koud kan worden, maar dan wellicht veel meer slecht weer brengt, met kou en water. Wat voor de landbouw al haast even funest is.

Ik geloof dat ondertussen iedereen wel moet geloven dat er iets aan de hand is met het weer. We beleven dingen die anders nooit of hoogst zelden gebeurden, en we zien dat in een stuurloos land als het onze, men de verhoging en verbetering van de kustdijken toch als prioritair gesteld worden.

Gisteren zagen we Di Rupo oefenen in het doorbreken van de ban, hij liet le doudou nog maar eens doden, en we vermoeden dat hij mensen heeft betaald om hem voldoende haren uit de drakenstaart van doudou te plukken om zoveel geluk te hebben dat de regeringsvorming alsnog mag slagen... Heb je gezien hoeveel mensen er gaan kijken naar Le Doudou ? Fantastisch hé !
Op een of andere manier zeulen we toch nog steeds onze tradities met ons mee. Heerlijk vind ik dat... Het bewijst dat er meer is dan de dag waarin we leven. Want soms heb ik wel eens de indruk dat steeds meer mensen gewoon dag na dag leven, steeds op hetzelfde stramien. Het is zo erg dat er zelfs mensen ziek worden door het weekend (vooral migraine), die de doorbreking van de dagelijkse sleur niet meer aankunnen. Het verlof is voor veel mensen een periode waarin obligaat moet genoten worden en gerust. En er zijn veel gezinnen waar de spanning hoog oploopt omdat ze niet meer weten hoe ze moeten ontspannen en hoe ze moeten rusten...

Waar is de tijd dat de mens leefde in en met de natuur ? Waar de haan de wekker was (alhoewel ik 's nachts hanen hoor die de klok ook niet kennen, of komt dat door onze vele felle straatverlichting ?) en de kippen je vertelden dat het tijd was om in je bed te kruipen. 's Zomers lange dagen, 's winters korte. Met de verstedelijking, en vooral met de industrialisatie zijn we anders gaan leven. Zelfs onze uurwerken hebben geen binding meer met de zon, onze middag en de echte middag liggen gemiddeld twee uren uit elkaar !

Ik ga toch eens een zonnewijzer maken, gewoon, om te zien wanneer het nu echt middag is in onze regio, wanneer de zon nu echt op zijn hoogste punt staat... Niet dat ik er dan naar ga leven, want ook wij moeten, zelfs al zijn we op pensioen , onze afspraken naleven op de klok, de klok die dus helemaal geen natuurtijd weer geeft...  Misschien is dat wel een van de redenen waarom wij onze binding met de natuur steeds meer en meer lijken te verliezen. Natuur, dat is dat wat je ziet op je TV, als je kijkt naar National Geography of zoiets.... Dat de natuur ook gewoon buiten is, dat is iets wat de mens lijkt te ontgaan.

Hoe lang is het geleden dat jij nog eens op je rug lag in het lange (niet gemaaide) gras, kijkend naar de gekke vormen van de wolken, luisterend naar de insecten om je heen... ????
We doen dat niet meer, we zien dat niet meer... Als je al eens iemand in het gras ziet liggen, dan is het op een nette kort geschoren pelouse... in het park of in je eigen tuintje. Maar daar hoor je dan ook geen of bijna geen insecten meer thuis.  Als er zitten, dan wordt er gespoten. Onze pelouse moet zo net zijn als de tafel waar we van eten...

Je moet al bijna gaan zoeken om nog een stukje verwilderde wereld te vinden in onze contreien. Zelfs in onze natuurgebieden mag het niet meer natuurlijk gaan, en lopen er koebeesten of schapen of andere beesten rond om er voor te zorgen dat wat we nu hebben eeuwig zou kunnen blijven. Niet meer de kans geven om de natuur haar veroveringswerk te laten doen, nee, bewaren, want kijk eens hoe mooi het is... En als het mooi is, dan zorg je toch dat het zo blijft??? Ook al is dat eigenlijk niet natuurlijk, je noemt het natuurbescherming...
We zijn Gek.
Gek, met een "hoofd"letter, alhoewel we ook gek zijn in de rest van ons lijf.

Aan onze wegen kun je goed zien hoe gek we zijn... We leggen nette rechte brede wegen aan, die de kortste verbinding zijn van A naar B. Nadien  maken we daar verkeersdrempels op, en hier en daar wegversmallingen waardoor de wagens nu in korte boogjes om bloembakken heen moeten... Hadden we dan niet beter dat oude weggetje laten liggen smal en kronkelend ? Wij hebben er hier in onze regio nog pakken van liggen, en je moet eens komen zien, ze komen van heinde en verre om hier op hunne vélo doorheen te fietsen... omwille van het feit dat het zo mooi is...
Gek

't Zal door dat miezerige weer komen dat ik ook zo miezerig schrijf vandaag.
Ik ga maar stoppen, het trekt vandaag toch op niets...

tot de volgende ?

sociale (net)werken

Image via WikipediaZonet weer eventjes op facebook verbleven... Kleine Emma pikte de foto waarmee ik daar te prijken sta, en vroeg de wereld wat ze van die foto dachten. Er waren nog geen antwoorden.
Maar meteen zie je een van de "uitwasjes" van dat sociale netwerken... Het is een bijna publiek gebeuren. Nu las ik onlangs dat de mogelijkheid om bepaalde berichten privé te maken er ook al zou zijn, maar ik zal eens moeten zoeken om dat ook werkelijk te vinden.
Het sociale lijkt me echter bij Twitter en Facebook en aanverwanten, dat het net een netwerk wordt, een dooreen kruisen van menselijke relaties en menselijke contactjes. Soms heb ik de indruk dat het ook een soort alarmkreet is, om uit de eenzaamheid te ontsnappen, en aandacht te vragen.
Dan lees je idiote mededelingen dat x today 70% hot is... of net cold... Best dat je dat niet letterlijk moet op vatten, anders zou het aantal dodelijke facebookgevallen sereius de hoogte in gaan.
Maar al bij al is het toch wel leuk, en laat het je toe op een losse manier met elkaar om te gaan, en is het dus wel ergens én sociaal én netwerk.
Het is niet geschikt voor het serieuze werk, maar kijk, hoorden we niet dat mensen via deze weg een echte noodkreet de wereld instuurden? Dat zelfmoorden werden aangekondigd en soms net daardoor voorkomen werden, en ook die jongeren die in het wild weg hun medescholieren neer schoten hadden dit in feite ook min of meer aangekondigd via dit sociale netwerk... Dus neem je het best niet helemaal als een spelletje... Er zitten echt noodkreten tussen, die echter niet altijd als dusdanig te herkennen zijn...

Maar ergens, is het ook een symptoom van deze tijd... Als een kind op facebook zit en van die gekke contact-spelletjes speelt, is dat niet omdat het eigenlijk met zijn eigen mensen geen of geen voldoende contact heeft? Heel wat van de moderne contact middelen hebben die eigenschap... Van telefoon over gsm naar facebooken, twitteren en co... Ik heb de tijd gekend dat een telefoon een raar item was. Lang niet iedereen had zo een ding in huis, en in iedere min of meer grote wijk vond je dan ook een publieke telefooncel... Om de gewone mens de mogelijkheid te geven dringende oproepen te doen.
Nu lopen zelfs kleine kinderen met een gsm op zak, en sms-en er op los, in een verbasterd taaltje, waar ik soms twee, drie keer moet naar kijken om een vermoeden te hebben wat ze eigenlijk willen vertellen. Ik kan het niet, als ik met mijn dikke worstenvingers op die piepkleine toetsjes moet gaan, dan zie ik het allemaal niet meer zitten. Bovendien moet ik steeds weer nadenken hoe ik nu die of die letter op het schermpje moet krijgen. Ik zou op zijn minst een letterklavier nodig hebben vooraleer ik ooit ga sms-en...
Maar het is dus ook een van de nieuwe middelen om met elkaar te "praten"...
Bovendien lopen die middelen steeds meer en meer door elkaar, en zit facebook en co allang en breed op het mobieltje...
Het contact tussen mensen hoeft geen enkel echt contact meer te hebben, er zijn zat middelen. Vraag jij je ook soms af, hoe de wereld wel zou geweest zijn hadden die dingen er 100 jaar terug al geweest waren, en al gemeen goed waren.
Zouden de twee wereldoorlogen er anders hebben uit gezien? Zou de invloed van het feit dat de wereld over de schouder van de vechtenden meekijkt ook toen al geresulteerd hebben in veel minder burgerslachtoffers?
Als je nu ziet wat er gebeurt in het midden Oosten, dan stel je jezelf toch wel vragen...
Zouden de vernietigingskampen er wel geweest zijn als heel de wereld kon mee kijken?

Het is dus lang niet allemaal negatief. Die moderne netwerken hebben echt heel wat voordelen, en maken de wereld heel wat kleiner en vooral heel wat opener.
Toch heb ik wat heimwee, ik dateer nog uit de tijd dat sociaal werken niet kon zonder de lijfelijke aanwezigheid van de mens... en net dat contact maakte dat sociaal werk heel dankbaar. Je zag en je voelde wat je deed. Nu zie je hoogstens wat piepkleine beelden op dat piepkleine schermpje van je gsm of iPhone of hoe die dingen allemaal heten... Dat echte vastpakken is er niet meer bij.
Het heeft de mens ook veranderd... De mensen hebben een gans andere leefwereld dan wij hebben. Iedereen heeft een vriendenkring die veeleer virtueel dan reëel is.
Virtueel niet in de echte letterlijke zin van het woord, maar die toch aanwezig is op momenten dat hij/zij er niet is... dus toch wat virtueel.
Het is een verrijking, maar ook ergens een verarming.
Ik denk dat het nog steeds aan het evolueren is, en dat er wellicht niets is wat de wereld ingrijpender aan het veranderen is, dan net die mogelijkheid om contacten te hebben zonder er te zijn.
Je ziet hele bewegingen ontstaan via die netwerken, het is een daadwerkelijk sociaal gebeuren.
Het zou perfect mogelijk zijn ook op die manier een hoogstpersoonlijke en virtuele krant te hebben, die jou alleen het nieuws die je wil horen doorstuurt... En vergeet niet hoe het nieuws uit de regio veel sneller dan via de media, via deze netwerken de wereld, jou wereld bereikt... Kijk naar de brand in Velzeke, wij wisten waar het was dank zij facebook...

Eén ding heb ik schrik van, is het niet weer een bijkomende hindernis om daadwerkelijk mensen te vinden die zich langdurig engageren ? Is het niet weer iets dat de korte tijdelijke acties misschien meer mogelijk maakt, maar het uitbouwen van een beleid moeilijker maakt???

De toekomst is vandaag... we leren er nu al uit...

tot de volgende ?