AquariumLeaks...

Image via WikipediaTja, het moet altijd wel ooit eens gebeuren...Aquariums zijn niet gemaakt voor de eeuwigheid, en na meer dan 25 jaar trouwe dienst is mijn aquarium plots begonnen met lekken, wellicht geïnspireerd door de vele politieke lekken en wikileaks all over the World.
Vruchteloos hebben we geprobeerd het lek te dichten, maar zelfs dreigen met de doodstraf haalde niets uit, het water bleef druppen. (Gelukkig maar druppen, in mijn aquariumpje zitten maar zo'n slordige 800 litertjes water newaar !)
Dus ben ik ten rade gegaan bij een deskundige, maar dat genie is tezelfdertijd ook verkoper van nieuwe aquariums, dus was het antwoord eigenlijk al te voorzien... Met een nieuwe te kopen is alles opgelost.
Ik heb het nagekeken, alles inbegrepen is de kostprijs van een aquarium eigenlijk niet eens zo erg veel gestegen, maar waar de levering en plaatsing indertijd gratis was, is dat nu verdraaid duur. Liefde en begrip voor mijn pijnlijke rug is er überhaupt niet meer bij... Maar ja, als mijn nieuwe aquarium weer 25 jaar mag meegaan, dan zal ik ondertussen zo'n 90 jaren oud zijn, en wie zijn hoofd doet er dan nog zeer ? Er is zelfs een serieuze kans dat mij aquarium zijn baasje overleeft. Ondanks mijn tulsithee en mijn gojibessen. En oh ja, ik nut ook nog Zweedse kruiden, voor de zekerheid. En om de negatieve werking van al mijn echte medicamenten wat te onderdrukken.
Ik heb beroep gedaan op mijn zoon, Bart, de wever... om me te komen helpen, met assistentie van zijn lieftallige dochter Lieselotje... Die dochter is in feite zelfs veel belangrijker dan Bart zelf, in deze assisterende functies ! Het is namelijk zo, dat er in mijn aquariumpje ook nog eens een tweehonderd kilo stenen zitten, en die moeten er uiteraard ook uit en gerecupereerd worden voor mijn nieuwe bak... Nu is dat niet zo makkelijk, en de handigste manier is dat er een jong en lenig iemand in het aquarium duikelt, en de stenen voorzichtig aanreikt... Dus mag mijn kleindochter voor een keer meerminnetje spelen, in het aquarium... Ik zal je naderhand wel vertellen hoe lieflijk het beeld dan is... en of ze het haalt tegenover de sierlijkheid en elegantie van mijn vissen... Ook dat is nog leuk, uiteraard moeten al de vissen er ook uit, en in een tijdelijke bak geïnkwartierd worden... De reis is gering, van de grote bak naar een kleine die voorlopig op de grond zal staan...op een laagje isomo, zo dat de vissen geen koude voeten krijgen.
Er komt heel wat bij kijken...
en dan is het wachten, tot mijn nieuwe bak is vervaardigd (het is een speciale maat, en dus gemaakt op voorschrift... in de fabriek van aquariums en andere glazen dinges) en geleverd... En dan begint weer een immens werk, dan moeten die stenen er weer in geplaatst worden (maar niet allemaal beslist mijn vrouw, want nu kunnen we geen vis meer vangen, ze vluchten altijd maar achter en tussen de rotsen.) dan moet er een nieuwe laag stenen gelegd worden, en moet de bak weer met water (op temperatuur !) gevuld worden tot zowat halverwege. Dan moeten de planten er in geplant worden, en dan de bak weer verder opvullen met zoveel mogelijk gerecupereerd water van de oude aquarium, want in dat water is er een biologisch evenwicht die je slechts na maanden weer echt helemaal op peil krijgt, en met die enting met oud water toch iets sneller... Dan laat je de bak een dag of twee staan te staan, en pas dan mogen de vissen er terug in... Maar dat zal ik wellicht niet helemaal kunnen respecteren! Want hun tussenverblijf is eigenlijk te klein om er zo heel lang in te verblijven...Het is dan ook kiezen tussen twee kwaden.

Je ziet... er staat ons heel wat werk voor de boeg... En gelukkig ben ik niet alleen, krijg ik hulp van Bart en Frederik... het zal nodig zijn, want ik kan het - helaas- niet meer.

Dat is het ergste, een pak werk, en het niet meer zelf kunnen. En weten dat ik toch aan een en ander zal helpen, en het me heel erg zal beklagen. Ik heb het al gezegd, de pijn dat is op zich al erg, maar het niet meer kunnen, dat is veel erger ! Ik zie er uit als een boom van een vent, maar ik ben het niet. Ik zal nooit de pijn vergeten van die keer aan de Boerenbond, we hadden een zak kippenvoeder gekocht, en Anny legde de zak in de auto. Ik hoorde mensen die aan de wagen naast ons stonden, schande spreken van die grote loebas die zijn vrouw liet sleuren... Je moet het maar eens mee maken... Dat doet meer zeer dan je rug.
Och ja, maandag zal er wellicht geen blog zijn... ik moet naar de specialist... Weer eens. Och, het zal er allemaal wel bij horen zeker ? En of er morgen (of overmorgen) een blog zal zijn, hangt af van de uren dat het werk aan het aquarium zal duren. Djezesmariadjozef... wat staat er ons nog allemaal te wachten...

Uw er tegen opziende dienaar,

... tot de volgende ???

Geheime formateur naast Wouter Beke ???

Image by superleague formula: thebeautifulrace via FlickrZijne Majesteit Albert II is het beu, kotsbeu, en wij vernamen van onze zegsman in het Paleis, dat Zijne Majesteit een geheime zet heeft gedaan om als nog tot een regeringsformatie te komen.
Het kostte heel wat moeite om meer te weten te komen dan een vaag gerucht over een geheime formateur naast Beke van CD&V, maar onze reporter is er in geslaagd dank zij een grotere weerstand tegen whisky en cognac, toch iets op te vangen...
Het was niet moeilijk om de zegsman aan het drinken te krijgen, want het is duidelijk, alle personeelsleden van Zijne Majesteit lopen overspannen rond. " Het is niet meer te doen" zuchtte hij, "Zijne Majesteit is overspannen tot en met, en wij moeten het uitzweten. We kunnen niets goeds meer doen ! Van zodra hij iemand ziet begint hij te schelden, te roepen en te fulmineren, dat het niet schoon meer is"... Er liep een traan langs de wang van de trouwe Major Domus, die er al meer dan dertig trouwe dienstjaren op heeft zitten.
In zo'n stemming krijg je de mensen wel aan het drinken, om te vergeten, om toch eens de zenuwen ontstresst te krijgen...
Het is wonderbaarlijk hoe diep de spanningen in hem opgeknoopt zaten, het kostte ons heel wat drank om hem eindelijk te doen praten, en dan nog eens heel wat meer tijd om te weten te komen wie de geheime formateur was...

Toen ik het hoorde, schrok ik ontzettend ! Het is toch niet waar ! dacht ik . Het kan toch niet waar zijn ! Maar toch, het was waar.

Nu zullen de politici wel marsjeren ! Is het niet vanuit een weloverwogen beslissing of een goed of zelfs slecht akkoord, dan wel uit schrik !

Niemand minder dan Gilles De Bilde is aangezocht om er eens zijn vuile voeten in te zetten, en niet alleen zijn voeten, hij mag ook zijn vuisten gebruiken verzekerde onze zegsman. En als er al iemand is die kan stampen en kloppen, dan is het de publiekslieveling wel ! Vraag het maar eens aan Krist Porte (kapot geklopte neus en oogkas) , of aan zijn vrouw. Daartoe heeft Zijne Majesteit het Gerecht verzocht om De Bilde maar een voorwaardelijke straf te geven, want - zo sprak onze Koning- na de deelname aan de formatiegesprekken zal dat toch automatisch moeten omgezet worden in effectief.

Wij mogen dus hopen dat wij binnen enkele dagen over een nieuwe regering beschikken ! Is het niet goedsschiks... De grootste moeilijkheden verwachten wij uit het kamp van de NVA, want zodra ik bij Bart De Wever polste naar zijn reactie, sloeg hij alarm en droeg alle bedienden en secretarissen op om onmiddellijk alle mogelijke beschermingsmiddelen aan te kopen voor alle NVA verkozenen, scheenlappen, kogelwerende vesten en dergelijke zijn ondertussen niet meer te krijgen. Alles is aangekocht voor NVA leden.

Maar desnoods doen ze het wel zonder NVA... Uit schrik voor de Ket.

Het vedettenblazoen van de Ket zal met deze ongetwijfeld nog meer opgepoetst worden, en we mogen dan ook verwachten dat hij nu wellicht niet meer alleen gastrolletjes zal krijgen op TV, maar een vast contract in een of andere soap, om zeker te zijn van een eeuwigdurend baantje zonder inhoud, en waar kloppen mooie beelden oplevert.

Tot zover ons verslag uit de Wetstraat en wijde omgeving (Café Pallieter)

Héhé, leuk hé... Dat had ik eventjes vandoen... Eens heerlijk mijn frustraties ontladen in dikke zever...

tot morgen? (Of kon je er niet mee lachen?)

Spelen moet je leefregel zijn !

Image via WikipediaDe plaaster is er af ! Alle voorspellingen ten spijt dat je zes weken in de plaaster zit bij een breuk, is Anny nu al uit de plaaster. Ze kan nu weer aan haar voet krabben. Want dat leek op momenten wel het ergste, jeuk hebben en er niet bij kunnen.
Ik heb weer met be- en verwondering het machine bekeken waarmee ze de plaaster doorzagen en verwijderen. Het ziet er uit als een soort cirkelzaag, maar het ding draait niet, het trilt gewoon en hamert wellicht door de trillingen de plaaster stuk in een mooie "zaag"-snede.
Natuurlijk hadden we daar niet op gerekend, we geloofden al de doemdenkers van dienst, en dachten dat er weer een nieuwe plaaster zou komen, dus hadden we geen schoen bij, en mocht Anny met die bizarre pantoffel van rond haar plaaster naar huis pikkelen. Enfin, tot aan de auto.
Gisterenavond is Anny dan levensgelukkig ( tegenovergestelde van doodongelukkig) het bad ingestapt ! Want met een plaaster is dat genoegen er niet meer bij. En na het baden heeft ze haar voet en onderbeen duchtig ingewreven met uiervet, want haar huid was daar precies veranderd in perkament.
Vanmorgen huppelde ze (nu ja...) blij het bed uit.
Ze moet eerst een week zelf bewegen en oefenen, en mocht ze nog niet helemaal hersteld zijn, dan hebben we nog een briefje om zo nodig kine te gaan volgen. Maandag moet ze naar de huisdokter om de tweede inspuiting te krijgen tegen Tetanos.

Is het lang geleden dat je het genoegen kende om hier in mijn straat te mogen rijden met je wagen? Of ken je mijn (nu ja, mijn?) straat niet ? Nee, het is een van die straten met zo'n verkeersdrempel in. Welnu, we zijn weer een paar maand verkeersdrempelloos ! Ja, de koers is hier gepasseerd, en die drempels zijn nefast voor de ruggen van de renners, dus nemen ze die ondingen maar even weg. En vermits de Ronde van Vlaanderen hier ook nog voorbij komt, zal de straat effen blijven liggen tot na de Ronde... De heren renners mogen immers hun ruggetje geen pijn doen. Wij wel. Maar ja, wij zijn maar gewone stervelingen en de sportvedetten zijn in onze maatschappij verheven tot de status van halfgoden.

En met de goden, en dus voor de veiligheid ook met de halfgoden sta je beter maar goed. Je kunt nooit weten... Immers, Meester Eckhart schreef het al: " Sommige mensen willen God met dezelfde ogen bezien als ze een koe bezien, en van Hem houden zoals ze van een koe houden: om de melk en de kaas en de winst die deze hen oplevert"

Wellicht is het daarom dat de sportvedetten steeds minder aan sport doen, maar in een vetbetaald beroep werken... Voor den brode met een heel dik beleg er op. Wat zij doen heeft niets, maar dan ook niets meer van doen met sport. Waar is de tijd dat beroepsatleten niet mochten deelnemen aan de Olympische Spelen??? Nu is daar geen enkele sportmens meer bij of omtrent, het zijn allemaal dikbetaalde professionelen... Toen ik nog gezond was van lijf en leden, dan ging ik regelmatig joggen, en nu en dan nam ik dan deel aan een grote jogging, zoals de 20 km van Brussel en zo. Daar zie je nog een heel pak sportievelingen, die lopen voor de fun, en alleen tegen zichzelf lopen. Maar zelfs daar zie je van die doodgewone mensjes die het nodig vinden anderen te overtreffen, en die maar spuiten en maar slikken... Voor wie? Voor wat ? Voor een handvol onbestaande roem? Om te kunnen stoefen dat ze rapper liepen dan de ander ? En dan ?

Sport moet plezant zijn, voetbal moet een feest zijn... Maar dat is het al lang niet meer. Dat van die gezonde geest in het gezonde lichaam is al decennia uit de mode. Nu moet je Yoghurt van X eten en margarine van Y om gezond te zijn, en sport doe je voor de glorie ... en de centen... Zelf kinderen met talent worden al betaald om in een of andere club mee te voetballen. Kinderen, die plots niet meer mogen spelen, maar moeten voetbalwerk doen...

Dan heb ik nog veel meer sympathie voor die duizenden wielerterroristen die in het weekend wat gaan rondtoeren op het velootje...tenminste als ze het verkeersreglement respecteren.... en rijden voor hun plezier en voor hun gezondheid. Niet elkaar zitten af te jakkeren om toch maar de rapste te zijn, of de beste klimmer.

Als je het "evangelie" van de jogger leest, dan lees je daar dat je maar zo snel moogt lopen, dat je ondertussen een gewoon gesprek kunt voeren... Anders sjok je niet, maar loop je, en dat is een ander verhaal.

Maar wij zijn dat allemaal vergeten. Het lijkt wel of spelen een vuil woord is. Alles, zelfs het spel staat in functie van prestatie. Jammer, we zijn van uit de wieg gedoemd om kleine volwassenen te zijn, terwijl spel een fundamentele manier is om volwassen te worden op een gezonde manier. Zelfs de dieren leren al spelen hoe zij zich later moeten gedragen als volwassenen. En ergens las ik: "Wie niet is als deze kleinen..."
Als ze nu spelen, dan is het voor geld, voor macht...
Arme mensen, spelen en creatief zijn, zijn twee pijlers voor een gezonde geest in een gezond lichaam, zelfs al heb je een slechte rug en zelfs al heb je pijn.
Doe eens dingen die plezant zijn, echt plezant, niet voor geld, niet op kap van een ander, gewoon, zoals je als kind deed... voor de lol en omdat het plezierig is.

Wedden dat je de eerste keren moeite hebt om weer kind te zijn ? Wedden dat je weer vrees hebt voor dat "menselijk" (?) opzicht? Terwijl je net daarmee echt niemand kwaad doet, en heel veel goed voor jezelf !

tot de volgende ? (Weet je wat erg is ??? Als ik zoek naar een foto van "spelende kinderen", dan zie ik veel meer kunstwerken daarover dan wel echte kinderen aan het spel !!! Waar zijn we mee bezig ?)

En naar de dokter, voor een nieuwe plaaster ?

Image by tdietmut via FlickrStraks gaan we naar het hospitaal met Anny, met haar enkel in de plaaster. Sinds gisteren zegt ze niet meer dat ze hoopt dat ze er van af is... Ze heeft eens met haar tenen gewrikkeld, en haar enkel doet nog pijn...
Ik hoop dat ze genoeg kalk aanmaakt, en dat we er met nog een 3 weken vanaf zullen zijn, maar zeker is dat niet. Afwachten maar.
Ze pikkelt wel al goed rond, maar na een tijdje zie ik haar de zetel weer opzoeken en zorgvuldig haar been omhoog leggen... Ze zegt niets, maar ik zie wel dat het na een tijdje dus nog pijn doet.
Als ik het vraag, liegt ze "Nee,nee...", maar ik zie het wel aan haar ogen. Na al die jaren kun je moeilijk liegen tegen elkaar, je kent je partner immers door en door...

Als je zo lang bij elkaar bent, zo lang lief en leed deelt, en wetende dat ik al zo'n zestien jaar thuis zit met mijn rugpijn, dan is Liefde anders dan de Liefde waarmee je lang geleden in het huwelijksbootje stapte.
Niet minder, eerder het tegendeel, maar helemaal anders.
Als je jong bent, dan is een groot stuk van het huwelijk lichamelijk. Het is met de jaren dat je anders van elkaar gaat houden. Niet dat dat lichamelijke weg is, maar als in het begin je eigen bevrediging in het samenzijn wat voorop staat, is nu veel meer de bevrediging van de partner het doel. En dat bedoel ik niet alleen seksueel, want het leven van elke dag kan op zich bevredigend zijn. En dat was veel minder zo in het begin van ons huwelijk.
Je moet immers leren samenleven, leren van elkaar te houden in de brede betekenis van het woord. Want die vlinders in de buik, die blijven niet rondvliegen, die verliefdheid die stilletjes verdwijnt moet ingevuld worden met liefde die in de plaats komt.
Liefde is maar voor een gedeelte lichamelijk, het belangrijkste deel ligt in de invulling van de dagdagelijkse dingen.
Soms lees je wel eens: "liefde is een werkwoord"... Zelden is een spreuk zo juist geweest. Niet dat je er echt moet aan werken, maar het is iets wat je moet koesteren, onderhouden door niet alleen samen te leven, maar ook voor elkaar te leven. Dat is niet zo makkelijk, want we trouwen als twee individuen, en we moeten uitmonden in een echtpaar. Echt gebonden, vervlochten in en met elkaar, in geest en lichamelijk.

Niets is moeilijker, en niets is makkelijker. Moeilijk als je het niet echt meent, als je niet echt van twee één zijt, makkelijk als je het wel bent. Het gaat niet vanzelf, en nu en dan zijn er kleine haperingen in die samengroei... Je moet maar eens naar de natuur kijken. Als twee jonge twijgen tegen elkaar aangroeien, en tegen elkaar aan schuren, dan verwonden ze elkaar, en net die verwonding maakt het mogelijk dat de twee aan elkaar vast groeien en één worden. Dat je dat niet vaak ziet, bewijst dat het niet makkelijk is. Ook met ons is dat zo, in het tegen elkaar aan schuren kwetsen me elkaar, maar als het goed gedaan wordt, dan zijn net die kleine scheurtjes het cement waarmee de samengroei aan elkaar gelijmd wordt.

Liefde IS een werkwoord !
Een heerlijk werkwoord voor wie het beleeft, een hel voor wie er in mislukt. En zie, tegenwoordig zijn er zoveel echtscheidingen, zoveel mislukkingen, dat je zou twijfelen aan het bestaan van de Liefde met hoofdletter... Dat komt omdat de kleine scheurtjes van het tegen elkaar aan schuren niet gebruikt worden als lijm, als cement, maar dat ieder van de twee partners zich terugtrekt en zijn eigen wondjes gaat zitten koesteren en verzorgen.
Lea zou zeggen: "Komt ge niet overeen, kruipt dan opeen"... Een wat volkse manier om te duiden dat je niet mag koppig zijn, maar terug de vrede moet aanwakkeren, desnoods met het lichamelijke te gebruiken als soelaas voor een ruzietje...

Buiten is het maar triestig weer, een vuile mist hangt over de velden, en heel het decor lijkt langzaam op te lossen in een grijze nevel. 't Is koud en killig.
En toch ! In mijn tuin bloeien de sneeuwklokjes op verdomd lange steeltjes, precies of ze zijn wat uit hun kleren gegroeid. En de paaslelies staan ook al met knopjes te duiden op komende bloei. Mijn camelia's hebben steeds dikkere en dikkere botten, en kunnen haast niet wachten om hun prachtige bloemen wijd open te zetten.
De lente komt er aan !
Het is al weer maart !
En heb je al gezien hoe vroeg het al weer klaar is ?
Heerlijk toch ?

tot de volgende ?

Cyberoorlog ?

Image via WikipediaCyberoorlog... Geen echt nieuw fenomeen, de Russen legden al eens het Letse internet stil, als wraak voor het verplaatsen van een standbeeld voor de Russische soldaat... Maar nu zien we andere en nieuwere vormen in de landen waar revolutie is, wordt het internet gewoon het zwijgen opgelegd.
In Letland was het een betrekkelijk eenvoudig systeem, maar moeilijk tegen te houden, een aanval op de DDOS.
Wat doet men, via een systeem van hacken, breekt men in in de computer van niets vermoedende computeraars, en stopt daar een ongezien en onbekend programmaatje in. Dat programmaatje van niks werd niet opgemerkt, en kreeg het bevel om allemaal samen naar dezelfde computers (banken en overheid) te zenden, waardoor het net overbelast werd en crashte...
Maar het is niet Rusland dat de kampioen inter pares is van de cyberoorlog. Dat schijnt China te zijn, kijk maar naar de manieren waarop Google in China werd uitgeschakeld. Maar men vond ook sporen van aanvallen op Symantec, een antivirusfabriek, die dus zelf virussen zou verspreiden, had het gelukt.
Maar ook in Amerika is er een legeronderdeel dat zich instelt op cyberoorlog... en wie weet zit er hier ook wel links of rechts eentje...
Nu is dat niet allemaal slecht, het is via deze technieken dat men ook bv porno sites van het net haalt, maar de vraag blijft natuurlijk, haalt men niet op een dag al de dingen van het net die tegen de regering ageren?

Cyberwar...

Wellicht gaan we (of zitten we al) in een tijd waarbij een oorlog niet alleen op het slagveld wordt uitgevochten, maar ook op het internet. Waarbij alle computerverkeer wordt geblokkeerd of vervormd. Als je weet dat veel van de moderne wapens eigenlijk computergestuurd zijn, moet ik daar geen tekeningetje bij maken.

Maar ach, eigenlijk is dat systeem op zich al ouder dan de computer ! Indertijd werkte men natuurlijk op andere vlakken, maar ook dan was er een politiek van desinformatie. Mensen die de laatste oorlog nog hebben meegemaakt weten waarover ik spreek en herinneren zich ongetwijfeld de propaganda-oorlog. En als je gisteren op het nieuws de beelden zag van de Krakelingenworp van Geraardsbergen, hoorde meteen op Eén ook een geslaagde vorm van desinformatie: Geraardsbergen werd belegerd en moest door voedselgebrek bijna de brui er aan geven, toen de leiding besliste het laatste eten niet zelf te nutten maar het over de muren te werpen naar de vijand... die het opgaf, ziende dat ze zelfs eten genoeg hadden om het over de muren te werpen...

Nieuw is de vorm van het blokkeren via de DDOS-aanval, waarbij men niet met desinformatie werkt, maar met lamleggen van het systeem. Nieuw is ook het systeem waarbij Internet gewoon wordt uitgeschakeld (ik vermoed via de providers, maar vond daar niets specifieks over)

En dan krijg ik weer van die gekke fantasieën...

Stel dat er een nieuwe Grote Oorlog komt, en beide partijen voeren een cyberoorlog naast de strijd op het slachtveld... Alle computergestuurde dingen vallen uit, geen vliegtuigen meer in de lucht, geen schepen meer op de zee, geen GPS-bestuurde bommen meer, geen... en ik zie voor mijn ogen een nieuw slachtveld op de manier van 1914-1918, in loopgraven oeverloos heen en weer schieten, nu een paar meter veroverend, dan weer een paar meter prijsgevend... En ja, hoor, kijk maar, daar zijn de gifgassen weer, en iets moderner, oorlog met ziektes verspreidende bommen... Alhoewel... Nieuw ? Lees er maar eens je geschiedenisboekje op na, vroeger smeet men met katapulten de lijken van pestlijders tot midden in de belegerde vesting...

Er is niets nieuws onder de zon, en als er al iets nieuws is, dan weet men het wel kapot te krijgen in de mens meest geliefde sport: oorlog...

Ik moet eerlijk opbiechten, ik zag verkeerdelijk het internet als een middel om tot vrede te komen, om de mensen allemaal een beetje meer in dezelfde richting te laten kijken, om een zekere nivellering te bekomen... Ik ben (weer eens) verkeerd... Ook internet is dus verworden tot een oorlogswapen.

De mens lijkt steeds meer en meer af te stevenen op zelfvernietiging. Er is toch iets mis aan die evolutietheorie, toch waar het "De Mens" betreft...
De aarde hoeft echt niet te vergaan, we doen dat wel zelf.

tot de volgende ?

Mijn zoon Bart, de wever

Image by goya via Flickren ik lieg niet eens...
Mijn zoon Bart is, naast Designer ook nog eens wever, en de meeste van zijn tapijtontwerpen zijn ontstaan op zijn handweefgetouw. Maar geef toe, de titel van mijn blog is wel wat verwarrend hé?
Ik zag hem nog niet deze week, maar ik las ergens dat er nu een beurs is in Milaan, dus dikke kans dat hij daar zit achter een glas Chianti bij een lekker bord pasta. Ik hoor het wel als hij langs komt.
Dat doet er mij aan denken, dat hij vorig jaar vast zat in Milaan, door de aswolk van de héblijfvanmijnkuttel of zoiets in IJsland. Is dat dan al een jaar geleden? Het moet haast wel. Als het tenminste over dezelfde beurs gaat.
God, wat gaat dat allemaal rap. Het is precies de dag van gisteren. Maar gisteren was het hier de voorjaarskoers par excellence voor onze regio: De Omloop Het Volk (nu Nieuwsblad verworden). En vandaag is er alweer koers, en komen ze al weer wat in onze contreien rondjakkeren... Gelukkig zowat rond de middag, zo dat ze al weer verdwenen zijn als wij naar tanteke rijden. Want behalve om naar te kijken zijn die koersen verdomd ambetante dingen voor de bewoners van deze regio! Als je met de wagen ergens naar toe moet, heb je alle kans dat je drie vier keer moet stilstaan voor de koers die daar ergens uit een zijstraat komt gevlogen. Je moet echt eens de moeite doen om op de websites van de koers te gaan kijken, en te zien hoe ze hier in onze Vlaamse Ardennen over en weer rijden om toch maar alle hellingen aan te doen. En dat is nog niet het ergste !!!
Door die mooie beelden op TV voelt iedere wielertoerist zich geroepen om hier hetzelfde te komen doen. En dat menen ze letterlijk ! Zelfs in groepjes van twee man lukken ze er in heel de rijweg te blokkeren. Niet te doen ! Kom je hier in een van de mooie holle wegen met je wagen door de bocht getuft, en boem!, daar sta je blok op de rem, want voor je rijden er een paar wielerterroristen breeduit over de baan. Hun baan. Wat doe jij met je stinkauto eigenlijk in dat landschap dat geschapen is voor de fietsers ?
Ze schelden je dan nog uit ook, precies of jij bent het die heel de rijweg in beslag neemt !
Nee, het zijn mijn vrienden niet, die wieleraars.
Terwijl ik dit zit te schrijven, zie ik er hier weer hele kudden passeren.
Kijk, ik heb niets tegen de mens die wat aan sport, aan lichaamsbeweging wil doen, in tegendeel. Ik ging wandelen en joggen, en zelfs soms eens fietsen, maar ik heb het nooit bestaan om de andere weggebruikers nodeloos te hinderen. Er zijn hier baantjes waar je zelfs met een fiets niet anders kunt dan hinderen, maar als ik de auto hoorde den ging ik even op de graskant staan, om die mens door te laten. ik was immers bezig in mijn vrije tijd, en wie weet moest die ander daar zijn voor zijn werk, of ging naar zijn job, of kwam moe gepeigerd naar huis, of misschien zat er een hoogzwangere dame in op weg naar het moederhuis... Maar die groepen wielerterroristen, die hebben iets van de boer mee... Net zoals ik me soms niet van de indruk kan ontdoen dat er hier boeren rondrijden met de tractor, op hun dooie gemak, om te kijken hoeveel wagens ze achter zich kunnen houden, zo rijden er wielerterroristen die het enig vinden een resem wagens achter zich te houden. Wedden dat het dezelfden zijn die in de week dan verkeersaggresoren zijn zijn omdat het verkeer te traag gaat ???
Ach, -er rijdt weer een kudde voorbij- ach, ik mag me niet zo kwaad maken, het helpt toch niet. Zolang we politici hebben die hun volkse aard willen openbaren door met die meutes mee te rijden, gaat men er toch nooit iets aan doen. Of zie jij al een flik die de eerste minister op de bon zwiert ? Prins Laurent ja, dat gaat nog, maar een politieker ? No way ! Stel dat je hem nog eens van doen hebt om aan een job te geraken voor jezelf of een van je nazaten...
Er rijdt weer een kudde voorbij.
djudedju, er zijn weer heel wat nesten uitgebroken !
Maar weet je wat dit wil zeggen ? Al die wielerdinges op de weg ? Het regent niet ! Ik weet niet of het nog lang zo zal blijven, maar momenteel is het betrekkelijk mooi weer. Wielrijders en slakken vertonen een vast patroon in hun gedrag, de ene komt uit bij regen, de ander komt uit bij droog weer. Waarschijnlijk om elkaar niet te hinderen.
Heb je het al gezien, er staan weer her en der van die verkeersborden met "Overstekende padden". Wat moet je dan doen? Stoppen voor ieder amfibie die de straat oversteekt ? Ook al gebruiken ze het zebrapad niet? Nu ja, er zitten hier weinig zebrapadden in de omtrek. In mijn tuin zitten ook padden, maar ik heb er nog geen een gezien, het is nog veel te koud! De beestjes zijn niet zo gek om eieren te gaan leggen op het ijs. Bovendien, ieder jaar moet ik weer de padden uit mijn tuin helpen om uit te komen. Het zijn luxepadden, laten zich dienen. Dat komt, achteraan mijn tuin heb ik een put waarin ik composteer. Daar kruipen die beesten in om te overwinteren, lekker warm op de composthoop. En ieder voorjaar nemen wij de planken weg die daar overheen liggen, en halen de dikke padden er uit. Vorig jaar had ik voor het eerst (bij mijn weten) kleine kikkervisjes in de vijver, zullen wel paddenvisjes geweest zijn?...
Ach, nu geen wielerterroristen, maar motards... Die ook die heuvels en die bochten in onze wegen wonderlijk mooi vinden. Die breken ook uit met hele zwermen ineens. Precies bijen, maar veel luider.

Ik ga stoppen, wat door mijn raam kijken, naar die kleurige triestigaards die de weg versperren.

tot de volgende ? (ze zijn er al weer !!!!)

De omloop Het Nieuwsblad ?

Image by Ride On! via FlickrHeel die koers is in mijn achting gedaald. Je weet dat ik koersminnend was, daar het voor ons, mensen van den boerenbuiten, een verzekering was dat alvast die wegen die door het peloton worden aangedaan, jaarlijks een herstelbeurtje krijgen... Maar wat doen ze nu ?
Wellicht in afspraak met de Stad Oudenaarde, verlaten ze nu "mijn" Keirestraat niet langs de Hoek, die er verschrikkelijk slecht bij ligt, maar ze slaan links af langs de Jagerij, waar het wegdek nog behoorlijk is. Gewoon, om de kosten van wegherstelling voor die paar duizend buitenlui te kunnen besparen. Zo moet de Hoek niet hersteld worden en mogen wij verder door de onmetelijk diepe putten dokkeren (nu ja, misschien zijn ze nog net meetbaar...).
En let op, om u duidelijk te maken dat het geen toeval is, maar opzet: ook het parcours van de Ronde Van Vlaanderen is op die manier opgesteld, ook dan laten ze de Hoek maar Hoek wezen. En wij maar dokkeren en onze vering riskeren.
Met wat geluk zul je dus deze namiddag op je TV-scherm Anny (met een poot in de mauve plaaster) en mezelf zien staan kijken naar die meute renners die onze deur passeren... en een paar honderd meter verder zul je ze zien links afslaan in plaats van rechtdoor te koersen over een herstelde Hoek !
Hopelijk zitten er weer geen sjagrijnige renners tussen die pogen ons van onze sokken te werpen met volle drinkflessen! (Vorig jaar kreeg ik er een tegen mij !) Want met Anny met één poot in de plaaster hebben we al genoeg!
Als je goed kijkt, zul je nog iets anders kunnen zien... Aan mijn deur staan er van die paaltjes om een hindernis aan te duiden, en daar hangen dan ook nog van die blauwe visnetachtige dingen aan om de mens te verhinderen dat hij of zij in de werken valt... Ik weet eerlijk gezegd niet wat die dingen daar nu nog hangen te hangen, want alles is sinds twee dagen netjes afgewerkt en hersteld. Ik mag er alleen nog niet over rijden, want de "stabilisé" moet nog verharden... Maar die dingen staan niet alleen aan mijn oprit, nee, ze staan ook nog aan de plaats waar ze ooit een put hebben gemaakt om de kabel te vernieuwen. Die put is toe. Wat staan die dingen daar nog ?
Ik vermoed dat het een typisch Belgisch verschijnsel betreft... Die dingen moeten wellicht opgehaald worden door een andere ploeg. Er wordt daar een bitter mopje over verteld in ons Absurdistan. Een ploeg arbeiders maakt om de twintig meter een putje van een halve meter op een halve meter en ongeveer een halve meter diep. Twintig meter daarachter komt een tweede ploeg die de putjes weer dempt. Bij navraag blijkt dat ze bomen aan het planten zijn. Bomen ??? Ja, maar die ploeg met de bomen kon die dag niet komen...
Ik hoorde ook eens vertellen dat een ploeg van Belgacom een lange sleuf aan het graven was, die daags nadien weer werd dichtgegooid... Ze waren draadloos internet aan het leggen. Let op, dat dergelijke moppen verteld kunnen worden, ligt aan het feit dat er op zijn minst een hele grote waarschijnlijkheidswaarde aan vast zit... (De politiek in ons land is heerlijk !)
Maar dus staan nu, deels nog op de rijweg, die ondingen aan mijn deur. Met andere woorden: we moeten zeker buiten gaan staan kijken naar de koers, want met een beetje geluk (sic) zien we de renners vallen over die zinloze paaltjes en netten. Geef toe, dat zou pas een buitenkansje zijn ! Want naar de koers kijken is anders een zeer ondankbaar iets ! Je moet er al een tijdje voordien gaan staan om zeker te zijn dat je vooraan kunt staan, en dan zoeven die coureurs je voorbij aan een snelheid die maakt dat je al heel veel geluk moet hebben om er eentje in die meute te herkennen... Mochten ze nu voor mijn deur eens zo vriendelijk zijn te willen vallen, dan zouden we ze voor één keer eens goed kunnen bekijken... En hopelijk doen ze zich daarbij dan geen pijn, want ik wens ze uiteraard het beste toe, zoals een zachte valpartij.
Nee, natuurlijk meen ik dat niet... Ik ben alleen pisnijdig dat ik nu nog steeds met die paaltjes en netten zit opgescheept. Enfin, maandag zet ik ze aan de kant, want dan is de tijd voorbij om de "stabilisé" te harden, en kan ik eindelijk weer op een normale manier op- en afrijden, want nu is mijn oprit maar heel smallekens.

Zwalm is dit jaar Dorp Van De Ronde, en de fusiegemeenten in Zwalm zijn druk in de weer om dat feit merkbaar te maken voor al wie er passeert... Vorig jaar was het Zwalm die zo erg van zijn oren maakte over al het zwerfvuil dat er was na de passage van De Ronde voor coureurs en voor "wielerterroristen"... Wellicht om hen te doen zwijgen is Zwalm nu "Dorp van de Ronde" ? Ik zit nu te wachten wat Tuybens (de burgervader van Zwalm in een van zijn vele functies) zal weten te vertellen na de passage dit jaar... Wedden dat hij zwijgt in alle talen ??? Vader Cats zei het al: "Omwille van het smeer, likt de kat de kandeleer".

Och, ze doen maar... Weet je wat ? Ik ben niet de enige die zich zit ongelukkig te maken over de staat van onze wegen, maar ik heb tenminste mijn blog om me af te reageren... Moet ik me niet meer ECHT kwaad maken op die politici van 't stad. Djudedju.

En weet je wat ? Mijn papegaai gaat nu weer enkele maanden een nieuw (nu ja, jaarlijks terugkerend) geluid produceren: hij gaat regelmatig uit volle borst schreeuwen: "Rodaaaanieja !"
(Ik schrijf het opzettelijk verkeerd om geen onbetaalde reclame te maken)
djudedju

tot na de koers ?