Ervaringen in The Cloud

Image via WikipediaIk ben nu al een tijdje aan het werken met Jolicloud, een van de vele Clouds... Ik heb deze gekozen, omdat het poepsimpel is hem te installeren naast (in, bovenop?) je bestaande programma.
Ik moet zeggen dat de ervaring positief is tot op heden.
Ik heb vooral zitten nadenken over de gevaren van The Cloud.
Ik heb geen grote geheimen, dus ben ik een "veilig" gebruiker, in die zin, dat het geen ramp zou zijn, mocht iemand mijn documenten kunnen lezen. Ik ga hier dus niet gaan vertellen dat het systeem veilig is of niet, alleen heb ik enkele bedenkingen !
Ik schrijf nu mijn briefwisseling in the clouds, en bewaar ze ook daar ergens in die vreemde constellatie. Dit biedt alvast enkele voordelen, als ik ze ginder bewaar, dan nemen ze geen plaats in op mijn computer. Bovendien mag ik rustig de nieuwe versie van mijn Ubuntu of Uw Windows of wat dan ook installeren, en ik kan zo naar mijn briefwisseling en dossiers teruggaan, zodra ik in het nieuwe systeem maar jolicloud heb geïnstalleerd. Ik moet dus geen backups maken van mijn documenten, want die hangen veilig op de verre zolder van Jolicloud.
Ik las ook bedenkingen van andere mensen. Zijn die Clouds wel veilig ? Wellicht is er geen enkel systeem echt veilig, maar ik kan me wel voorstellen dat het bestaan van the Clouds valt of staat met die veiligheid, en dus zullen die mensen er alles op alles zetten om het systeem zo waterdicht mogelijk te maken. Ik veronderstel dus dat ze daar veiliger zullen zitten dan op mijn eigen computer. Ik las zelfs een bemerking dat de politie wellicht toegang zal kunnen eisen van de documenten in the clouds, en dat ze dat bij je eigen PC niet kunnen, tenzij met een bevel tot huiszoeking.
Onafgezien van het feit dat ik niets te verbergen heb voor de politie, meen ik dat er ook voor het inbreken in the clouds wel een bevelschrift zal nodig zijn... Het enige verschil zou er dus kunnen in bestaan dat dit bevel naast mij passeert, zonder dat ik daar weet van heb.
Persoonlijk vind ik het veel erger dat men mij overal kan traceren op basis van mijn GSM, op basis van mijn gebruik van mijn bankkaart, op basis van de ontelbare camera's die me overal filmen in winkels, op straat, in parkeergarages en waar dan ook. Ik vind dit veel erger, want daar is geen bevel voor nodig. En dat voel ik veel meer als een aantasting van mijn vrijheid.
Voor de rest vind ik het werken in the clouds best leuk, snel en vlot, en eigenlijk gebruik je dus bijna geen ruimte op je eigen pc, en heb je dus geen of heel weinig harde schijf nodig.
Wellicht ligt het aan mij, en aan het feit dat ik geen computertechneut ben, maar ik heb tot op heden nog niet gezien of gevonden hoe ik programmaatjes kan downloaden van op dat grote wereldwijde web, buiten de vele programma's die ter beschikking staan binnen Jolicloud. Niet dat ik er veel behoefte aan heb, maar ik hou van die idiote solitairespelletjes met de kaarten, dus heb ik op mijn computer enkele van die dingen zitten, terwijl ik maar een (groot) pakket vind op Jolicloud.

Algemene conclusie? Het lijkt mij een zeer handig systeem, het is gratis, het vergt maar een zeer lichte machine om het te kunnen gebruiken, zonder veel harde schijf. Het heeft zijn beperkingen in die zin dat je dan ook geen vreemde spelletjes of programma's kunt bij downloaden, maar er staan er enorm veel ter beschikking in het systeem zelf. Voor de rest werk je er mee als met een gewone computer.

Jolicloud is gebaseerd op Ubuntu las ik ergens, maar eigenlijk kun je dat niet zien. Het systeem werkt zoals bijna alle systemen.

Voor mij is het dus een goed systeem, en zie ik er weinig of geen tekortkomingen in. Bovendien heb je dus heel weinig basismateriaal nodig. Er is in feite maar één groot minpunt !
Dat is dat je dus internet moet hebben, want je werkt dus niet op je eigen systeem, je werkt voortdurend ergens in die wolken, dus in het wereldwijde web...
Als je niet voortdurend de beschikking hebt over internet, dan staat het systeem niet voor je open. Wil je dus op beide systemen kunnen werken, dan moet je toch een voldoende harde schijf hebben, en moet je dus de nodige gelijklopende programma's hebben, zodat je voorbereidend werk kunt doen buiten dat internet...en of die verbinding naderhand mogelijk is, dus dat je bijvoorbeeld je briefwisseling opmaakt zonder internet, bewaart op je harde schijf, en het nadien ophaalt en kunt doormailen via the Clouds ??? is voor mij nog een grote vraag, maar als het er niet is, dan lijkt mij dat dit een van de dingen is die men zou moeten inbouwen in het systeem. Uiteraard vervalt op die manier een beetje het feit dat je geen harde schijf nodig hebt, je zou dan in ieder geval enkele basisprogramma's en wat schrijfruimte te beschikking moeten hebben , dus een ... beperkte... harde schijf.

Maar voor mensen zoals ik, die hun kwampjoeter alleen gebruiken voor hun ontspanning en nu en dan wat brieven en artikeltjes, die kunnen heel makkelijk en wellicht ook heel veilig werken via The Clouds, op een zeer lichte en goedkope computer, mits ze internet hebben...

Bovendien heb je dan, net zoals in Ubuntu en andere Linux-systemen, een gratis systeem, en wat helemaal nieuw en verrassend is, je programma's zijn steeds up to date, je moet nooit een nieuwe versie gaan kopen of zelfs maar gewoon gaan downloaden, je hebt steeds de laatste versie ter beschikking, zo maar.

Je moet het zelf maar eens installeren en uitproberen, het is best handig !

tot de volgende ?

En weer een begrafenis...

Image via WikipediaTwee dingen vallen op:
1) Hoe ouder je zelf wordt, hoe meer uitnodigingen je krijgt voor begrafenissen van bekenden, vrienden, familieleden...
2) In de winterperiode zijn er werkelijk meer overlijdens dan in de zomer (tenzij bij hittegolf). Het donkere, sombere, natte en killige weer is niet goed voor de mens.

Nu, vandaag is het een begrafenis die in mijn ogen minder droef is, het is al een oud mensje, en ze is gegaan in één zucht... zomaar.
Als je moet gaan, lijkt dat mij de mooiste dood. Natuurlijk is het voor kinderen en familie, altijd een verliezen, en doet het plotse er van op zich ook pijn, maar toch, als je een geliefde moet zien liggen afzien en er niets kunt aan doen, dat vind ik veel erger. En voor de stervende, en voor de familie.

De dood is een bizar iets, het ene moment ben je er nog en het volgende ben je weg. Gelovigen geloven, hopen op een beter leven, op TV hoorde ik Surinamers zeggen dat ze eindelijk echte rust hadden gevonden, en nog anderen geloven dat de dood het werkelijke finale is, boem, uit en weg.

Ik weet het niet, ik ben gelovig en hoor dus bij de grote hoop hopenden. Maar ik verloor reeds een kind, en eeuwig leven of niet, ik hoor, zie weet niets meer. Geloven is dan héél moeilijk. Zelfs hopen is niet makkelijk meer.

Toch blijf ik bij dat geloof, niet tegen beter weten in, maar omdat ik eerlijk vind dat Geloof voor de mensheid een verrijking is, een leidraad, een houvast, een zingeving aan en van het leven. Best mogelijk dat het een bedrog is, een soort fopmiddel, maar niettemin, het is en blijft een middel om redenen te hebben je aan normen en reglementen te houden. Dat alleen al is een prachtig iets. En veel makkelijker dan reglementen te aanvaarden zonder motivering, zonder echt doel. Dus; zelfs afgezien van het Goddelijke, van de eeuwige belofte, is Godsdienst een goed ding voor de maatschappij. Zelfs al wordt het (nog veel te vaak) misbruikt door de leiding van de godsdiensten, dan nog biedt het de gelovigen een alternatief voor het plotse niets meer.

Wellicht maak ik het mezelf als gelovige veel te moeilijk, gewoon door te veel na te denken, te veel te redeneren en niet gewoon te kunnen aanvaarden. Maar kijk, straks zit ik weer op een begrafenisdienst, en misschien weer bij een pastoor die zijn tekstje geschikt voor alle lijkdiensten weer eens bovenhaalt, en nietszeggende woorden over de meute laat zweven. En dan erger ik me weer blauw en zwart. Wellicht hoor je dan weer een pastoor, die de overledene misschien amper kent, vertellen hoe goed en braaf de overledene wel is geweest . En ook daar hoor je weer een bijna vastgebakken tekst opdreunen met enkele ampele persoonlijke woordjes er bij.

En dan denk ik weer aan de begrafenis van onze Koen, en hoe weinig soelaas dergelijke woorden dan zijn.

Wij hebben in Vlaanderen een gewoonte na de begrafenis met familie bijeen te komen, iets te eten, iets te drinken en in gemeenschap het verdriet af te reageren. Na zo'n begrafenisdienst is dat veel waardevoller, en zo hoort het niet te zijn. Ik weet dat het niet makkelijk is voor een pastoor om telkens en telkens weer een werkelijk individuele dienst te houden, maar toch hoort het zo te zijn, hoort het zo vanuit zijn functie, hoort het zo, naar de familie en vrienden toe, te zijn.

Ik ken de overledene nu niet eens, maar wel de dochter en haar man... En ik ga dan ook niet uit verdriet, maar uit medeleven voor de vrienden die hun moeder verloren, want zelfs al is ze oud, een moeder verlies je altijd, die gaat niet zo maar dood, daar is altijd een intens gevoel van verlies bij.

Ik ga stoppen... het is weer een droevig blogje, over de dood... in de donkerte van deze winterdagen.

tot de volgende ?

Daar kwamen drie koningen met een program',

Image by CarolienC via FlickrDaar de geschiedenis het gekke kenmerk heeft steeds weer in herhaling te vallen, verwondert het mij geen zier dat we nu weer een triumviraat zien opduiken in onze Vaderlandsche Geschiedenisse...
Of zijn het de drie wijzen?
En krijgen wij dan, als het kindje Jezus gekke onnuttige geschenken ?
Wie geeft er nu aan een pasgeboren kind goud, wierook en mirre? De twee laatste voorwerpen vallen onder de geurstoffen en waren misschien bedoeld voor de koninklijke neuzen van de wijzen die niet goed tegen de stallucht konden?

Maar de terugkeer van drie wijzen of een triumviraat zou bij hen zelf de alarmklok moeten doen luiden !

Kijk de bijbel maar eens na, na die korte vermelding van die drie vreemde bezoekers verdwijnen ze spoorloos en er is geen mens die nog weet waar ze heen zijn. Verdwenen, weg, disparu, verschwunden...
Bij het triumviraat ging het nog slechter, eerst werden er twee van vermoord, opdat er maar één Caesar zou kunnen zijn, en die is op zijn beurt ook gedood omdat hij een beetje te dictatoriaal werd.

Met andere woorden, het kunnen dus in ieder geval geen drie wijzen zijn, anders zouden ze weten dat hun lot zeer, zeeeer onzeker is, en dus blijft alleen een herhaling over van het triumviraat, drie bietekwieten met één ambitie: de macht in eigen handen nemen.

Met alle voorspelbare gevolgen vandien.

De hamvraag is dan natuurlijk: Wie wordt de nieuwe (zeer tijdelijke) Caesar ?

Laten we hun kansen eens inschatten...
1) Di Rupo: persoonlijk geef ik hem weinig kans, hij vertoont een zeker gebrek aan mannelijkheid.
2) Vande Lanotte: is een serieuze kanshebber, was eertijds sportman, en er blijft altijd wel iets hangen van de oude conditie.
3) De Wever: Waarschijnlijk de grootste kanshebber, is geoefend in het gewichtsheffen, zwaait heel regelmatig met grote porties frieten in het rond. Bovendien is hij door zijn gewicht op zijn minst letterlijk onverzettelijk. (Verzet zo'n blok maar eens!) Bovendien hoeft hij eigenlijk geen echt geweld te gebruiken, als hij zich kan laten vallen op een van zijn opponenten, dan is die hopeloos verloren.

Natuurlijk kunnen de drie bietekwieten ook de geschiedenis kennen en gelezen hebben over die drie gebroeders, waarvan de laatste overblijvende de drie vijanden wist uit te schakelen, door hard weg te lopen, en gebruik makend van het feit dat hij de vijanden dan één voor één kon te pakken nemen terwijl ze amechtig achter asem stonden te snakken. (Hoe noemden die drie broers ook weer ??? Ik word oud !)

Kortom, wie er Caesar wordt is de uiteindelijke vraag, maar dat er politieke lijken gaan vallen, dat lijkt wel zeker.

Nu kan ik een wreedaard lijken, maar hoe meer politieke lijken er vallen, hoe beter ik me voel. Ik ben immers nog uit die tijd dat we appelen op zolder bewaarden voor heel de wintertijd, en daar moesten we ook de rotte uithalen en weggooien. Niet dat ik een politieker wil vergelijken met een lekkere appel, alleen met het ...

Stel nu dat de drie toch tot een vergelijk komen... Weet jij dan de oplossing ?
Ik wel.
Althans voor een gedeelte, een kostbaar gedeelte...
Ze zullen om iedereen te "paaien " aal alle deelnemende partijen met milde handen ministerpostjes en staatssecretariaten cadeau doen, zodat ons land nog veel meer dan de huidige 55 ministers zal tellen.
Zo worden ongeschoolden ook aan het werk gezet.
In ieder ministerie moeten er dan een deel partijgenoten een djobke krijgen, en daarnaast moeten ze (eindelijk!) ook een paar bekwame mensen aanwerven, die het echte werk gaan moeten doen, ondanks het feit dat ze telkens gaan beknot worden door partijreglementjes en faveurkes voor de kiezers.
Kortom, ons land zal weer geregeerd worden...

djudedju.

Weet je, als ik dat allemaal zie gebeuren, dan vind ik het huidige druilerige duistere donkere natte kille weer nog zo mooi als een stralende lentedag.
Je ziet alles heeft zijn voordelen, dergelijke staatszaken doen je al de rest als veel beter en veel schoner aanvaarden.

tommetoch

Kunnen we de politici van dit moment niet opzetten, zodat op zijn minst de toekomende generaties duidelijk kunnen zien waar ze voor moeten opletten ?????

tot de volgende ?

Waarom wij zo'n wielrenner-fanaten zijn....?

Image via WikipediaIn heel de wijde wereld zitten TV-kijkers verstomd te kijken naar de massa's toeschouwers en supporters langs Vlaanderens wegen bij wielerkoersen...
Dat is gewoon omdat al die buitenlanders geen jota benul hebben van de Belgische manier om politiek te beoefenen!
Mocht je eens een diepgaand onderzoek willen instellen naar al die toeschouwers, dan zou je vaststellen dat de overgrote meerderheid van die kijkers bestaat uit inwoners van kleinere deelgemeenten, terwijl de "stedelingen" gewoonlijk een betaald zitje nemen aan "den arrivee".
Dat al dat volk zich zo posteert langs Vlaanderens wegen, heeft niets of heel weinig te zien met de koers op zich. Dat kun je merken aan het feit dat deze "supporters" in veel gevallen al uren vooraf zich gaan posteren op een goede plaats om de weg goed te zien. En dat is de kern !
Zij gaan er niet omwille van het koersgebeuren, zelfs niet omwille van de sTommeke Boonens of andere vedetten, nee, ze staan er hoofdzakelijk om de weg, het parcours te bekijken!

U, die niet vertrouwd bent met de Belgische en Vlaamse politiek zit nu waarschijnlijk met grote vraagtekens in de ogen naar deze blog te turen, maar het antwoord is heel simpel.

Ik geef je op een briefje, dat er dit jaar nog meer toeschouwers zullen staan langs Vlaanderens wegen, want er is ons een strenge winter gepasseerd...

Kijk, ik ga mezelf als voorbeeld nemen, dat praat (of schrijft) makkelijker. Ik woon in Mater, een deelgemeente van de "stad" Oudenaarde. In de "stad" heeft men in feite alleen maar oog voor de kern van de fusiegemeente Oudenaarde, dus voor Oudenaarde, Eine, en een beetje in het kielzog de dicht aansluitende parochies Bevere en Leupegem. De rest van de gemeenten zijn letterlijk "une quantité négligeable" voor de stedelijke politiekers. Mater bijvoorbeeld is zeer uitgestrekt, maar heeft weinig inwoners.
Dus gaat de stad er van uit, dat het onderhoud van de wegen hier geen noemenswaardige hoeveelheid stemmen kan kosten noch opleveren... dus laten ze de boel verkommeren...tenzij...

Tenzij die weg plots zichtbaar wordt voor heel de wereld, dat die weg op het parcours ligt van een wielerkoers... Want dan moet die weg vlugvlug opgeknapt worden, worden alle putjes gevuld, worden die ambetante bulten om het verkeer af te remmen weer binnen gepakt, en kan de inwoner weer op een normale manier met de fiets of de wagen het verkeer beoefenen.

Op wegen waar geen koers komt, daar kunnen de inwoners van de buitengemeenten rustig blijven slalommen tussen de ellendig diepe kuilen op de weg, kunnen de voetgangers telkens er een auto passeert een gratis stortbad van modderig water over zich heen krijgen... Geen politieker die er van wakker ligt.

Daarom, Geachte Dames en Heren inrichters van Wielrennerijen, mag ik u bidden, smeken, om zoveel mogelijk koersen te willen leggen in ons mooie Mater? Zo hebben wij althans een mogelijkheid om het wegdek van onze wegen te laten herstellen, ook al is het telkens maar wat oppervlakkig, voor een jaartje maximum, want het dient immers alleen maar voor de koers. Niet voor die boeren die er wonen.

Wij, Maternaren, kunnen u bieden: enkele grandioze kasseistroken die geklasseerd zijn, talrijke mooie wegen op een heuvelend parcours, mooie holle wegen die prachtige beelden opleveren, steile klimmen en scherpe bochten in de afdalingen... Kortom, de natte droom van iedere inrichter van serieuze koersen. Bovendien hebben wij langs de wegkanten meestal brede graskanten, waar honderden, wat zeg ik, duizenden toeschouwers kunnen plaatsnemen op de heuvelruggen, om de meute renners aan te moedigen, en aldus kleurige beelden biedend aan de rest van de TV-kijkende wereld.

Van ons hoef je zelfs de aankomst van de Ronde Van Vlaanderen niet naar Oudenaarde te brengen, als je hier, in die verloren deelgemeenten, maar voldoende rond toert, zo dat onze wegen ook eens weer bruikbaar worden.

Dan zul je mij, en hele meutes anderen weer zien juichen bij de passage van sTommeke en andere coryfeeën ! Beloofd op ons communiezieltje ! (Dat is ook een voordeel van de kleine gezellige buitengemeenten, hier hebben ze nog communiezieltjes... en putten in de wegen)

Mag ik suggereren, dat je zeker mijn straat, en vooral het verlengde, de Hoek, in uw parcours opneemt, want daar zijn meer putten dan er nog stukken asfalt zijn. En vergeet ook de Holleweg niet, dat is zelfs een Nationale Route, ene met een rugnummer, daar liggen de kasseien afwisselend in een diepe kuil en afwisselend op een hoge bult. En wel te verstaan, één kassei in de put, gevolgd door de kassei op de bult, en dat kilometers aan een stuk herhaald. Met de wagen kun je er alvast niet meer op een ordentelijke manier overheen dokkeren.

U ziet, we hebben u, Dames en Heren Wielrenners van doen... Smekend zitten wij hier neder, op onze knietjes: Geef ons meer koersen !

djudedju

tot de volgende ?

Wintertime

Image via Wikipediaand the living is heavy... Wintertime and the cotton seems dead.
Ik heb de cafaar, the bleus, de winterdepressie
't Is potdomme 9 uur gepasseerd, en het is hier nog altijd donker.
djudedju
'k Wou dat ik een zwaluw was, en met de zon mee naar het zuiden was getrokken.

De lucht zit potdicht met grijze wolken. Hoe zou het weer in Brazilië zijn, loopt Luc daar nu in shorts rond te kijken naar de bloemetjes en de bijtjes ? Vooral dat laatste, want bijen, die houdt hij sinds enige tijd in de gaten. En naar het schijnt zitten er daar in die regionen rassen die nog veel agressiever zijn dan de bijtjes die hem zo liefdevol omzwermen... (The killer-bees !)

Ik zie dat hij nu en dan een computer opendoet, want sinds hij daar zit, heb ik een lezer in Brazilië... Dus zal hij bij het lezen van dit artikeltje weer zitten grijnzen. En onderwijl een lastige bij wegwuiven. Eigenlijk had ik al eens een Zuid Amerikaans mailtje verwacht, enkele foto's van een zonnebadende Luc tussen de Braziliaanse schonen. Zou hij heel ver weg zitten van Rio en het carnaval ? Of mag hij daar niet naartoe van zijn madam? Kwestie van de bekoring weet je...

Hij zit daar nu in een van de opkomende grootmachten van deze aarde. Naast China en India, horen we voorlopig wel nog minder van Brazilië, maar de laatste weken heeft men plots ontdekt dat daar een immens land is, met een immense bevolking en enorme bodemschatten. Als we nog wat willen meespelen in de wereldhandel, moeten we voortmaken met de eenmaking (de werkelijke eenmaking!) van Europa, want er zijn heel grote nieuwe spelers aan het opkomen. Zelfs met een echt hecht Europa zullen we maar een underdog zijn... laat staan als een pietepeuterig België, en zeker niet als we ook nog eens gaan splitsen. Op wereldvlak zouden we dan wellicht beter bekend worden als Micronesië nummer twee. Want och Here, wat is Vlaanderen, Wat is Wallonië ??? Samen zijn we nog maar een vliegenscheet op de wereldbol. Heb je ook al eens op een wereldkaart op je computer je thuis moeten aanduiden? Je moet heel goed mikken, want veelal is het pijltje van je muis al groter dan heel ons Absurdistan. En in dat onnozel klein stukje, daar, onder je pijltje van je muis, daar liggen we te ruziën en te spreken van splitsing! En ook qua bevolking zijn we niet veel soeps, er zijn steden waar meer inwoners zijn dan in heel ons ongesplitste land(je).

Als die bietekwieten gelijk krijgen, dan leef ik binnenkort in het grensgebied, bijna op "de schreve" zoals ze het zo kernachtig zeggen in West Vlaanderen. Dat komt omdat daar eigenlijk ook niet echt een grens was, maar een kunstmatige lijn, een schreef op de kaart, en aan de ene kant klapten ze West-Vlams en aan de andere kant...ook... Hier zou dat ook zo zijn, in Schorisse op de Koekamer zouden ze de grens overgaan en plots in de Cocambre staan, waar de mensen gewoon buren zijn en dan toch plots anders.

D' Hoppe zou plots ophouden te bestaan en alleen nog La Houppe mogen heten, en de Vlaamssprekende inwoners zouden scheef bekeken worden als verdacht, wellicht heulend met de vijand. Misschien zou men wel weer dat oude Zwartzakken en sales boches boven gaan halen.
Racisme in eigen boezem.
En dat alles, in dat land dat je niet vindt omdat het pijltje van je muis veel te groot is.
djudedju

Och, ik weet wel, er zijn dingen die nodig moeten worden rechtgezet, maar kijk, ik ben al meer dan 43 jaar getrouwd, gelukkig getrouwd, en al die kleine akkevietjes die er ooit wel eens geweest zijn, hebben niets veranderd aan dit samenleven. Met de Walen leven we al 180 jaar samen, en er zijn vele akkevietjes geweest, maar moeten we na al die tijd daarom plots gaan scheiden van tafel en bedde ? We zouden veel beter eens knuffelen en een boeketje bloemen meenemen.... Zou veel wijzer zijn, en dan eens beslissen van, in plaats van ruzie te maken over de meeste plaats in het bedde, twee eenslapertjes zetten, in één kamer, zodat er geen ruzie meer kan zijn over de juiste plaats, en we toch nog eens lekker dicht kunnen kruipen eens bij de een dan eens bij de ander... Heerlijk knuffelen en mekaar warmen. Wedden dat we na een tijdje de twee beddekes samen zouden schuiven, want de winters zijn hier zo koud tegenwoordig !

och, ik ben aan 't dromen, maar allee, is dat geen veel heerlijker beeld dan de vechtscheiding die men nu aan het opvoeren is ? En het gaat ! Het kan ! Wij doen het hier al meer dan 43 jaar !

tot de volgende ?

politieke chaos

Deze moet u echt eens rustig bekijken...

Witte wereld...

Image by Peter Keyngnaert (pkeyn) via FlickrPas gisteren schreef ik over lentesymptomen, en vanmorgen sta ik op in een witte wereld... Rijm, en geen klein beetje, alles, banen incluis zien wit.
Het is wel mooi weer, heldere lucht, zon en ... witte waterkristalletjes die zich op alles en nog wat hebben neergezet en de wereld oplichten in de laagzittende ochtendzon... Nu ja, ochtend, de zon is er al een beetje, maar echt nog niet zo heel lang. Blijkbaar is zijn wekker stuk, of misschien loopt dat ding wel wat stugger door de rijm op de tandwieltjes ?
Meteen zijn de vogels er weer, en belegeren weer de mezenbollen, en in de achtertuin zitten de mussen weer te ruziën op de bak met vogelzaad. In de lucht zijn weer van die lelijke witte strepen te zien van bijna onzichtbare vliegtuigen.
Een beetje angstig kijk ik naar al die vogeltjes rond mijn huis...Oef ze vliegen nog, ze leven nog, en in mijn vijver zag ik nog maar twee goudvissen die gesneuveld zijn door de voorbije ijstijd... Een mens zou schrik beginnen krijgen. Wie of wat doodt nu die vogels en vissen, en hoelang zal het nog duren voor zoogdieren (en daarbij is de mens) gaan doodvallen "en bloc", zomaar, zonder aanwijsbare reden.

Ik durf bijna niet meer te surfen op internet rond dit thema, want het aantal complottheorieën rijst de pan uit. Wie zijn toch die doemdenkers, die er precies plezier in hebben de mens schrik aan te jagen? En eerlijk, ze brengen het met verve en overtuiging, je begint, na het lezen van al die theorieën zo waar een beetje angstig over je schouder te loeren. Een voorbeeldje zijn de vele complotten die openbaar gemaakt zijn rond 9.11, de aanslagen in Ameurika, waar we met zijn allen verbaasd zaten naar te kijken tijdens rechtstreekse uitzendingen wereldwijd... Als je al die complotten leest, dan weet je echt niet meer wie of wat je nog moet geloven. En na Wikileaks weten we met zijn allen dat de officiële versie lang niet altijd het evangelie is...

Even "leuk" zijn de sites over de buitenaardsen en de ufo's... Zelfs met foto's en video's er bij om je te overtuigen van hun gelijk en van de waarheid, HUN waarheid.

Ik weet het niet, en ik trek het me eerlijk gezegd niet zo heel erg aan wat ze vertellen, noch de officiële versies, noch die van de doemdenkers. Ik probeer gewoon mijn ding er over te denken, gebaseerd op wat ik meen te weten. Meen te weten, want op de duur weet je echt niet meer wat je nog kunt geloven, kunt aannemen.

Wellicht is dat precies de reden dat de overgrote massa er eigenlijk onverschillig bij loopt. Ze weten toch niet meer wat ze kunnen geloven, dus trekken ze het zich gewoon niet meer aan, negeren het, in de hoop dat het wel zal overwaaien. We zien die houding ook tegenover de vervuiling en het vernietigen van ons leefmilieu.

Hier iets verder, op de hoek van de Jagerij, lag ooit een van de vele stapeltjes sluikafval... De een of andere goedbedoelende burger zette er een bordje bij om dit sluikstorten aan te klagen. De tekst op het bordje is al lang niet meer leesbaar, maar iemand vind het nu leuk om net onder dat bordje telkens en telkens weer zijn afval te storten. Er liggen massa's blikjes (de dader lijkt zo op het oog ook nog eens een alcoholverslaafde ?). We leven hier in een prachtig stukje Vlaanderen, en men vindt het nodig om het op te "sieren" met afval. Ik krijg er de "seskes" van !

Nu kun je zeggen, dat is minder erg dan het afvalwater van een fabriek die geloosd wordt en de vissen vergiftigt, maar ik vind het even erg! De fabriek zondigt in verhouding met zijn grootte maar even erg als die man of vrouw met zijn blikjes, flessen en co. De impact is uiteraard groter bij de vervuiling door de fabriek, maar als honderden mensen hun afval zo maar zouden storten in de Jagerij, dan wordt de Jagerij op zich net zo onleefbaar! (De Jagerij is een van die eigenlijk wel mooie holle wegen in ons heuvelende landschap)

Die onverschilligheid van de massa is te zien op alle gebieden. Het gaat heus niet alleen over die bizarre stervende vogels, of over de aanslagen in Amerika, of over de pedofilie in de Kerk, nee, het is een algemeen symptoom van onverschilligheid. Laat mij gerust en ik laat u ook gerust. Als je met de mensen eens serieus praat, in een klein gezelschap, dan blijkt dat de mensen niet echt helemaal onverschillig zijn, maar ze durven zich niet meer te uiten. Wat zouden de anderen ervan denken als ik ...

Vroeger gingen veel mensen de zondag naar de kerk, want iedereen ging, en wat zouden ze er van zeggen als ik niet zou gaan??? Nu gaan er wellicht velen niet naar de kerk, want bijna niemand gaat, en wat zouden ze er van zeggen als ik wel zou gaan. De mens is doodgewoon een kuddedier. Een van de grootste bekommeringen van de mens is niet opvallen, zich kunnen verschuilen in de massa. Doen zoals de anderen, dan kun je niet misdoen... Maar is dat wel zo? Misdoen we niet als we doen zoals iedereen?

De wereld en zijn fouten netjes toedekken onder een net laagje rijm... ?

toch maar eens over nadenken...

tot de volgende ?