Koeken...

Image via WikipediaNog deze voormiddag rij ik naar Monique, om vijftig (50 !) dozen koeken in mijn auto te zetten, en deze namiddag komt Maria (van Lambert) om samen te gaan verkopen...
We gaan leuren
met koeken...
Ten bate van Ziekenzorg.
Reeds jaren koop ik koeken aan hen, en nu ben ik voor het eerst ingeschakeld in de verkoop. Met een ancien in het vak: Maria.
Eigenlijk zit ik er een beetje mee... Ik vermoed dat voor mij het moeilijkste punt zal zijn om het kort te houden. Ik ken mezelf, en als de mensen een praatje beginnen, dan babbel ik mee...oeverloos... Ik heb een lange periode van ervaring, heel de tijd dat ik thuis zit wegens mijn rug, was ik verdomd blij met ieder babbel, en ik heb dan ook het babbelen verheven tot een van mijn bezigheden. Eén van mijn verstrooiingen. Maar als we verkopen, moeten we verkopen, en vooruit gaan... 'k Zal dus de gesprekken moeten kort houden (Wie mijn blog leest weet dat dit niet mijn sterkste punt is...)
Maar helaas, je kunt geen beweging runnen zonder financiën... Dus moeten we zorgen voor inkomsten. En die koeken zijn zowat het grootste inkomen voor onze beweging hier ter plaatse. Als we het moesten doen met de toelage van "nationaal", dan zouden we niet ver bollen.
Maar ergens is dat ook goed zo! Het maakt dat je als beweging alert moet zijn, dat je moet uitkijken dat je geen te gekke dingen doet, en vooral dat je inventief bent en zoekt naar bronnen van inkomen. Zoals die koeken.. Het zijn lekkere koeken, en ze zijn beterkoop dan in de winkel, bovendien, je moet er niet voor uit huis, je krijgt ze thuis besteld... door vrijwilligers, dezer dagen zul je in Mater overal (vooral) dames zien rondlopen met dozen koeken in de arm, van huis naar huis aanbellend... of ze geen koeken willen kopen tot steun van Ziekenzorg Mater...
De KVLV gaat rond met bloemen, wij met koeken en 11.11.11. komt gewoon geld vragen... allemaal voor wat je echt goede doelen kunt noemen. Want iedere beweging heeft zijn waarde. Bij 11.11.11. gaat het over ontwikkelingswerk, daar is het duidelijk, maar bij andere bewegingen lijkt het soms niet zo duidelijk. Toch hebben ze hun waarde! Laat ons beginnen met de jeugdbewegingen, daar is het duidelijk dat het voor kinderen heel interessant is om te leren met elkaar omgaan, om te leren spelen (zonder ruzie te maken), om te bewegen en om en dat is wel het voornaamste, om te leren samen werken. (Zij gaan ook rond met een en ander!) Eigenlijk zijn KAV en VKLV , KWB en dergelijke een beetje voortzetting daarvan. Daar gaat het ook over samenwerken, en samen dingen doen. Onze Crea valt daar ook min of meer onder, maar ziekenzorg op zich is toch wel een buitenbeentje, daar gaat het niet in de eerste plaats over het bijeenbrengen van mensen in een werking, maar gaat het over dingen doen voor de zieken. Niet in de minste plaats een systeem uitbouwen om regelmatig de zieken te bezoeken. En geef toe, dat is dan niet meer het gewone bewegingswerk! We zitten dan een beetje in de groep van 11.11.11., een organisatie die leeft om iets te doen voor de anderen. Onze crea leunt daar in die mate bij aan, dat we hoofdzakelijk zieke mensen een hobby willen bezorgen, naast een maandelijkse leuke bijeenkomst.
We gaan dus geld in het laatje brengen...
... om te kunnen werken. Laat mij een klein voorbeeldje geven, al onze zieke leden krijgen een verjaardagsgeschenkje, dit jaar is dit een fleece-dekentje. (Die keer was mijn auto bijna te klein om al die dekentjes te kunnen bergen!!!) Het gaat echter niet over wat ze krijgen, ze krijgen iets, met een bezoekje er bij, en dat is veel belangrijker ! Maar die dingen kosten geld, en dat geld ... daar verkopen we die koeken voor!
't Is nochtans geen weer om er voor je plezier door te lopen, het regent wel niet, maar 't is waaiende wind (We gaan onze koeken goed moeten vasthouden!). Heb je al gezien dat er al heel wat bomen kaal staan? Vind je ook niet dat ze dan lijken op mensen die wanhopige hun armen ten hemel heffen? Voor mij lijkt het of de bomen dan veel hoger reiken dan in de zomer. Gek natuurlijk, maar optisch lijkt het wel zo. Mijn linde heeft nog al zijn blaren, ze worden geel en bruin, maar ze hangen er nog. Lindes houden steeds lang hun blad. Maar onder mijn klimhortensia's lagen hele gele bergen blaren (nu niet meer, ze zijn weg gewaaid). (Deze zin is een prachtoefening voor West Vlamingen: hele gele bergen...)
Heb je al eens gegrasduind in de boeken op internet? Nee? Je moet het echt even doen! Bij Gutenberg vond ik een boekje over een bezoek aan België... een reisgids ? Nee, niet echt, heelder bladzijden gaan over het deerniswekkende lot van de armen mensen in de mijn, de mensonwaardige arbeidstoestanden en de opkomst van het gevaarlijke en verderfelijke socialisme...(!) Echt, je moet eens neuzen in die verstilde beelden uit het verleden, en hoe de mens toen leefde, dacht en...schreef.
Bovendien, als je ze opent in HTML, dan heb je ook de afbeeldingen er bij, en zit je veelal in prachtige etsen, hele oude foto's weg te dromen... Echt, je moet het eens doen !!!
tot de volgende ?

Boeken, boeken, boeken...

Image via Wikipedia't Is weer boekenbeurs... en met de dood van Mulisch is meteen bekend wie de bestseller zal hebben.
Ik ben een boekenwurm, en lees zowat alles wat me voor de voeten komt. Maar het is hoogst, hoogst zelden dat ik een nieuw boek koop. Te duur !
Als je weet dat je het jaar nadien het boek voor een of twee eurootjes kunt mee grabbelen op de rommelmarkten, dan is het idioot er al dat geld aan te geven.
Maar er is meer... Vermits je nu mijn blog zit te lezen, heb je uiteraard internet... en op internet vind je ook boeken en zelfs heel veel gratis.
Je kunt neuzen in het Gutenbergproject (ook Nederlandstalig!) en in Google Books (ook in het Nederlands !). Je moet er wel rekening mee houden dat het alleen boeken betreft waar geen eigendomsrechten meer op rusten, dus ...oude boeken.
Maar dat is net zo leuk! Je kunt er bladeren in prachtige oude bijbels, in medische naslagwerken van Vesalius of het Cruydtboeck van Dodoens... en zo veel , zo véél meer.
Je kunt er ook eens gaan snuffelen naar boeken over bepaalde onderwerpen. Neem nu maar eens de bouwtechnieken van in de tijd van toen... Bouwmaterialen en hoe ze te verwerken. Maar dan dingen die bijna vergeten waren, en nu plots weer wat actueel worden. Ook de voortbeweging in de tijd van voor de auto, de constructie van een molen en de evolutie van die constructies... Allemaal dingen die nu plots weer actualiteit lijken te worden, en dank zij de boeken voor ons zijn bewaard.
Och, ik ben geen techneut, dus ga ik nu niet liggen neuzen in de windmolens van toen om inspiratie te vinden voor de windmolens van nu, maar voor wie het wel kan, het ligt er, zo maar, vrij ter beschikking.
Maar ook heerlijk boeken om te lezen... En niets verhindert je om eventueel die oude dingen te lezen in de oorspronkelijke taal, en met de huidige vertaalprogramma's kun je naar willekeur een stukje laten omzetten in een voor jou wat begrijpelijker taaltje... Maar die oude teksten zijn sowieso heerlijk om eens op te knabbelen... De Drie Musketiers sabelen in de oude versie veel uitvoeriger (= langzamer?) dan in de moderne versie. Bladzijden beschrijvingen over hun mooie kledij, allemaal verdwenen in de moderne tijd.
En je kunt nog veel meer... Je kunt je gaan amuseren met het opzoeken van de verschillen in de diverse oude vertalingen van de Bijbel...
Maar je kunt ook genieten van de eerste druk van Vondel, en je kunt al die mooie gedichten van in je jeugdjaren (zo ver terug...) weer vinden in die oude dichtbundels... in het archaïsche Nederlands van toen.
Oude modeboeken... Heerlijk om in te bladeren, en voor bepaalde mensen, er zal wel een middel te vinden zijn om die modelletjes uit te printen en eigenhandig te kleuren en in te kaderen in een mooi oud kadertje...
Ik durf er niet te dikwijls naar toe surfen, want als ik daar terecht kom, dan ben ik uren zoet... en vergeet heel de wereld om me heen.
Wat zitten ze daar eigenlijk op die boekenbeurs te doen? Gek, blijkbaar is nog niet alles geschreven. Zelfs ik zit hier nog bezig, ook al heb ik niet echt veel belangrijke dingen te zeggen, tenzij misschien, je enkele aangename minuutjes te bezorgen, en je misschien zelfs eens te doen glimlachen. Maar misschien maak ik je onbewust wel eens boos, en ben je het helemaal niet met me eens... Maar ook dat is ergens een beetje waardevol, want het leert je dan ook weer iets, over je zelf en over mij...
Maar echt, je moet eens gaan neuzen... wedden dat je wel eventjes "weg" bent?
Literatuurdeluren in het verleden... Herleven bij het dichtwerk van: Een grote hond en een kleine kat, zaten samen op de kamermat... of wegdromen met Jacques Perk, meevaren op de jacht naar Moby Dick (Call me Ishmael)
och... misschien ligt het aan mij, misschien ben ik een van de weinigen die zich kunnen laten drijven op woorden, meedrijven met de woordenvloed naar het paradijs van de boeken, van de fantasie.
Maar weet je, doe jij dat niet, dan is het hoogtijd dat je er aan begint ! Er ligt niet één wereld voor je open, maar honderden, duizenden, miljoenen!!!
tot de volgende (Als je nog wegraakt uit die oude schatten???)

Kerkhofblommen

Image by Sponzen Ridder via FlickrDe kerkhoven zijn weer opgepoetst, staan vol bloemen en de dood lijkt één groot feest... Je zag de mensen aan komen met hun armen vol potten die ze vol van een bizar plichtsbesef gingen neerpoten op de graven van hun geliefden.
Hier en daar zag je er eentje die het meende, die het grote verdriet nog eens voelde opwellen, maar de meerderheid vervult een plicht. Steeds minder zie je mensen die eventjes bij het stilstaan ook een kruisje slaan en even bidden... Dat lijkt iets uit het verleden. Van toen ik kind was, en aan de hand van moeder ook die jaarlijkse tocht meemaakte.
Vroeger waren de bloemen ook anders, de chrysanten van toen waren steevast wit of geel en van die grote bolle bloemen, terwijl het nu veelal van die kleine bloempjes zijn, maar in immense hoeveelheden. De grote bestaan nog wel, zijn heel duur en wat passé.
Op het nieuwe kerkhof zie je ook steeds minder en minder van die monumentale grafzerken. Alles is sober, wellicht mede doordat het niet meer "voor eeuwig" is... Mijn oudste zus beloofde ons moeder om de graven van haar grootouders verder te onderhouden, maar daarna zullen die zerken wellicht ook langzaam vergaan overwoekerd door mos en langzaam weg zakkend.
Rond onze kerk zijn er nog een paar grafzerken blijven staan, die er wat eenzaam bij staan, midden in een veld vol gras, dat netjes wordt bijgemaaid. Geen paden meer, en in het voorjaar is het oude kerkhof een zee van narcissen, waarin de graven oprijzen als zwarte spoken van een ver verleden.
Het moge duidelijk zijn: ook de dood is niet eeuwig...
Ook zonder filosofische of godsdienstige bedenkingen verdwijnt de dood zachtjes in het verleden. Op de moderne kerkhoven gaat dit veel sneller dan vroeger, want de vergunningen om de doden hun rust te gunnen zijn veel korter geworden. Na een bepaald aantal jaren worden de graven geruimd, plaats voor nieuwe. De dood is een industrie geworden, na een periode van gebruik weg er mee, en nieuwe...
Voor sommigen is dit een moeilijk idee, anderen vinden het normaal. Maar onberoerd laat de dood niemand.
Het is geen wonder dat de mens slechts éénmaal per jaar zijn doden bezoekt... De dood is een afschrikwekkend iets voor de meesten. Het zijn slechts die enkelingen die troost vinden in een bezoek aan hun doden, mensen die er in slagen met hun doden contact te maken, echt of in hun eigen geest??, die regelmatig gaan naar "hun" dode...
Voor mij ligt mijn zoon daar niet, liggen mijn ouders, mijn broer daar niet, ligt er niemand, liggen er alleen stoffelijke resten, maar voor mij zijn de doden al lang niet meer dood, en mij veel nabijer dan het kerkhof. Maar ja, dat is mijn idee, mijn ervaring, mijn hoop...
De uwe kan héél anders zijn.
Misschien hoor je wel bij degenen die niet de doden gedenken, maar hun gedachtenis ?
Och, gelijk hoe...
Allerzielen is een dag waarop we nog eens terugdenken
met pijn
of
met hoop op weerzien
tot de volgende ?

Allerheiligen

Image by Real Distan via FlickrVoor ik het vergeet, een zalige hoogdag allemaal !
(Voor niet gelovige lezers, gewoon een zalige herfstdag toegewenst !)
Vannacht lag ik te fantaseren over "alle Heiligen"... Ik bezocht de hemel en wandelde rond in het eeuwige paradijs. Ik zag totaal onverwachte personen, Boeddha, Confucius, en nog vele anderen die we niet zo maar in de katholieke hemel plaatsen, tot ik bedacht dat de hemel wellicht niet katholiek was, maar voorbehouden aan alle mensen van goede wille...
Want wij zijn nogal geneigd geloof in vakjes te zien, en wellicht doet de God dat veel minder. Ik heb ook het gevoel, dat hoe bewuster ik gelovig wordt, hoe minder ik in die vakjesindeling geloof. Zou God ons in zoveel variëteiten hebben geschapen, mocht hij ons uniform willen? Jaja, ik weet het wel, dat zwart van de Afrikanen zal wel te maken hebben met het leven onder de zon, de spleetogen van de Aziatische types met weer een andere evolutie, maar toch, we zijn verschillend qua uiterlijk.
En wij, zijn er van overtuigd dat wij de volmaakste zijn. Het ideale beeld... Ochgottekes toch, ik ken onder de blanken heel wat minder mooien, en ik zal heel mooie zwarten en zwartjes, en ook onder de Chineesjes ken ik heel mooie modelletjes... Veel mooier dan ik zelf ben. Want ik ben maar wat we in ons taaltje noemen: dozijnengoed... zo van : "Van die zijn er twaalf in een dozijn..."
Het verwonderde mij dan ook geen zier, dat ik Ons Heer daar Mancala zag spelen met een neger. En bij de toeschouwers zag ik zo waar een Indiaan in vol ornaat.
Hé, de hemel leek me plots veel aantrekkelijker dan het beeld dat men ons voorschotelde in de lagere school, waar we later zouden aan zitten aan een tafel met rijstpap die we mochten eten met gouden lepeltjes, tussen het voortdurende Hosannah zingen door...
Nee, geef mij maar de hemel waar we een boom kunnen kaarten, niet voor geld, gewoon omdat het plezant is...
Maar ja, het is maar een droomfantasietje... We weten begot niet eens of die hemel er überhaupt wel is. We hopen met alle inspanning dat hij er wel is, dat ons bestaan niet zo maar eindigt. Waarom eigenlijk? Ik heb er geen enkele behoefte aan het leven dat ik nu heb eeuwig te doen duren. Ik heb veel pijn, heb verdriet die niet overgaat, nee, voor mij hoef ik niet eeuwig hier verder te leven... Maar dat is het dan ook niet wat we hopen, we hopen eigenlijk veel meer op een leven die geen pijn, geen smart kent, en waar we eeuwig gelukkig zijn...
Maar weet je, ondanks die pijn, ondanks dat verdriet, moet ik zeggen dat ik eigenlijk wel gelukkig ben. Gewoon, ik aanvaard het leven zoals het is, ik ga geen oeverloos gevecht aan met mezelf en met hoe zou ik me voelen zonder die pijn, zonder dat verdriet, zonder die zorgen... Nee, ze zijn er, dus leef ik er mee, en ik aanvaard dat het nu eenmaal zo is, en verzoen me met mijn toestand. Oh ja, ik zou uiteraard liever geen pijn, geen leed hebben, maar ik wens er ook niet meer tijd aan te besteden dan het waard is, en geef toe... pijn en leed zijn niet echt hoog genoteerd op de beurs... Dus leef ik volammakt gelukkig met wat ik heb, ben en doe... en toch zie ik dit leven niet als de vervulling van alle onbestemde dromen... dus droom ook ik van de "Hemel"... een plaats waar niet alleen geluk is, maar ook geen pijn, geen leed, geen...
Mijn heiligen van vannacht zagen er in ieder geval happy uit...
geef mij dus maar die Hoop, dat Geloof en uiteraard de Liefde
tot de volgende ?

Nat, natter,natst, natster, natstest, natstester... enzovoort

Image by _boris via FlickrHeb je al een buiten gekeken? Nat hé ?
De lucht lijkt wel vol te hangen met minidruppeltjes, wellicht hebben ze hierboven de technologie goed in de gaten gehouden, en besloten tot het creëren van nanoregen. Regen in de vorm van uiterst minieme druppeltjes, zo klein, dat ze overal dwars doorheen vallen, zelfs... door een met nanodeeltjes gecoate paraplu...
Of... het antwoord van de natuur op de menselijke waanzin.
Gek, nu ik net een uitgebreid artikel las over die nanodeeltjes in "Kijk", zie ik dat ook vriend Henk er over schrijft (Leest hij ook "Kijk"?).
Maar in het artikel schrijft Henk over vreedzame toepassingen, in "Kijk" gaat het over militaire toepassingen. Maar beide artikels doen mij wat huiveren. In feite gaat het hier over, dat de mens er in geslaagd is om dingen te maken van een zo minieme schaal, dat het niet of bijna onzichtbaar is., maar de eigenschappen van de stof is er totaal anders door geworden. Het klassieke voorbeeld is de wax met nanodeeltjes, je zet je auto in de was, met toevoeging van die nanodeeltjes, en je wagen blijft heel heel lang proper, je hebt zelfs nog amper ruitenwissers van doen, want water kleeft er ook niet op. Zo kun je ook ramen maken met behulp van die technologie, die nooit meer vuil worden... Maar je kunt ook een revolver of een geweer en kogels maken, waar geen metaal meer in zit... (Dat is een van de redenen dat men nu is overgegaan tot de fullbodyscan op de vlieghavens !)
Beangstigend vind ik het feit dat een libel die je ziet vliegen nu misschien geen libel meer is, maar een spionagevliegtuig. We hebben het hier al gehad over het gebrek aan privacy in onze huidige maatschappij, waar je bijna constant gefilmd wordt, waar iedere keer als je je GSM gebruikt, men ook ziet waar je je bevindt, waar iedere keer als je betaalt met de kaart men dat ook ziet, en ga zo maar nog een tijdje door... Met die minieme nanodingetjes, kan dat nog veel verder gaan!
Men kan niet alleen vliegen of spinnen in je huis laten rondlopen die helemaal geen insekten meer zijn, maar minieme robots die alles vastleggen, maar men kan nu wapens maken die enkel en alleen op jou dna werken... Men kan je vernietigen midden in een massa mensen, zonder een ander te treffen...
Men kan wellicht ook al een of ander zendertje in je lichaam zetten (gewoon via je voedsel of glaasje fris), die voortdurend meld waar je bent en wat je doet... Als vakbondsmens denk ik dan aan de werkgever die noteert hoe dikwijls je opkijkt van je werk...
... en dat is uiteraard nog een van de minst schadelijke toepassingen van die dingen.
Men heeft een test gedaan met tanks, en tanks zijn geen kleine onooglijke dingen... Men wist met nanotechnologie het beeld van de wereld achter de tanks te filmen, en dat beeld te projecteren op de tanks aan de voorzijde. Gevolg was dat de tanks naderden, maar voor wie er voor stond totaal onzichtbaar waren!
(Je kunt je wellicht inbeelden wat er zou gebeuren als de tegenligger in het verkeer zoiets zou gebruiken)
Er zijn ook positieve geluiden te horen... Men zou wellicht met nanotechnologie de medicatie in je lichaam daar kunnen brengen waar het nodig is, zonder de rest aan te tasten... (Denk aan bestralingen en/of chemo bij kanker)
Maar het is dus werkelijk bijna een volledig nieuwe wereld die open gaat!
... en weet je, ik heb er geen idee van, maar ik denk nu aan de bomen... Herinner je nog dat ik je sprak over dat wondere iets van de haarvaten? Hou een klontje suiker in je koffie en je ziet de koffie via de haarvaatjes in de suiker zo omhoog kruipen. In een boom wordt de voeding op die manier tot aan de blaadjes gevoerd...Alleen, er is iets wat niet mogelijk kan zijn: je kunt via dit systeem de vloeistof maar een beperkt aantal meter omhoog krijgen, terwijl in de boom dat veel en veel hoger gaat ! Fantaseer ik dan te fel, als ik denk dat de boom misschien natuurlijke nanotechnologie gebruikt ??? Wellicht wel, maar het zou een antwoord kunnen zijn op dit "onmogelijke en toch waarneembare"...
Och, wellicht heb ik gewoon te veel fantasie...
Ik heb al menig keer naar de sterren liggen kijken, en dit vergeleken met atomen... Een ster als kern en planeten er rond als elektronen en wat zoeft er nog rond een atoom... Fantasie... Stel dat onze atomen dan voor nog véél kleinere wezentjes in een véél kleiner wereldje sterren lijken, en dat zij daar op hun beurt hun atomen ontdekken... die dan in werkelijkheid weer werelden waren voor nog veel miniemere... en ga zo maar door... Het verhaal van de luizen, als de luizen luizen hebben, hebben die luizen dan ook weer luizen?
Stom, maar heerlijk om zo weg te dromen...
Maar beangstigend als de werkelijkheid naar je dromen begint te neigen!
tot de volgende ?

Leonard gaat wat zwijgen...

Image by roel1943 gaat een paar dagen op een lager pitje via FlickrOnze aartsbisschop heeft, na aandringen van zijn woordvoerder (!) besloten tot kerstmis niet meer te praten met de media...
Kan hij niets meer verkeerd zeggen in die tijd. Hopelijk schrijft hij ondertussen geen calamiteiten...
Iedere keer weer kan ik begrijpen wat er gebeurd is, waarom het zo verkeerd overkomt, en waarom hij dan verwonderd staat te kijken dat men het zo interpreteert... Hij lijkt niet te beseffen dat hij zich nogal dubieus, nogal dubbelzinnig, verward uitdrukt. Misschien bedoelt hij het niet zo, maar hij zegt het wel op een manier dat het zo overkomt, of zo kan geïnterpreteerd worden.
En het valt niet te ontkennen dat hij iemand is van de oude stempel, met een visie die in deze wereld niet meer geaccepteerd wordt. Hij loopt achter, 't is een pastoor van honderd jaar terug, van de tijd toen de pastoors in de gemeente heel belangrijke en gezagsvolle personen waren. Uit de tijd toen de kerk nog echt een macht was in de maatschappij... Nu moeten ze schipperen om nog kerk te mogen zijn, en nog aanvaard te worden als "van betekenis" in zaken van het geloof.
Kortom, hij loopt achter, achter bij de werkelijkheid.
... en dan haal ik niet eens aan dat de maatschappij zich nu, wellicht in een reactie tegen misbruiken en tegen het vroegere machtsaureool, heel kritisch opstelt tegen alles wat Kerk is... Ga vijftig jaar achteruit, en dan keek men naar mensen die niet naar de kerk gingen, nu kijkt men naar degenen die wel naar de kerk gaan. Met andere woorden het is een volledige ommekeer op maatschappelijk gebied.
Die reactie is m.i. een beetje normaal... Het is zo dat de mens meer en meer vrijgevochten is, dat hij minder en minder gezag aanvaard, en dus ook niet meer het gezag van de kerk, een gezag dat geen eigenlijke macht heeft, geen politie, geen gevangenissen... alleen moreel wat gezag had, en ook op dat gebied is de mens meer en meer vrijgevochten.
De vrouw is mens geworden, net zo veel als de man, gezinsplanning behoort niet alleen tot de mogelijkheden, maar wordt gezien als een maatschappelijke plicht. Er zijn geen morele taboes meer, alles is bespreekbaar en vooral: alles (of toch bijna alles) is door de persoon zelf te beoordelen en beredeneerd toe te passen. IVF is door de mensen die geen kinderen konden krijgen aangenomen als een geschenk, en de houding van de kerk daar tegenover wordt niet begrepen. Het gebruik van condoom tegen een ziekte als Aids wordt aanzien als een redmiddel, en de houding van de kerk... Het wordt bijna eentonig.
Eigenlijk is het allemaal één begrip: de mens wil zelf zijn eigen geweten raadplegen, en legt zich niet meer neer bij dictaten van wie dan ook !
(Ik vraag me wel af, of de mens in staat is de grens nog te zien, en of we niet het gevaar lopen de grens naar eigen gebruik te zien, en naar eigen willekeur telkens en telkens weer op te schuiven. Om het anders te stellen, of ons geweten niet evolueert tot een eindeloze elastiek...
Want we praten over moraliteit, over zaken die je niet zo handig in wetteksten kunt gieten, maar die behoren bij wat we zouden kunnen noemen het gezonde verstand, of om het anders uit te drukken, het geweten...
Ik geef een voorbeeld: we rijden met de wagen. De wagen is een moordtuig als we ons niet houden aan bepaalde regels die moeten zorgen dat iedereen in de maatschappij nog een eigen plaatsje heeft op de weg. Mensen die een glas te veel hebben gedronken, hebben uit dit gegeven niet alleen een glas te veel gedronken, maar zijn niet meer zo bekwaam om met de wagen te rijden, als zonder dat glas te veel... Moeten we dan dat glas te veel bekijken als een glaasje te veel om gezond te zijn, of als een mogelijke overtreding van de wapenwet? Rondlopen (rijden) met een wapen die je niet beheerst.
Geef toe, je zult dit feit wellicht de ene keer zo en de andere keer anders bekijken! Als je op een feestje zit, is het zo normaal om nog één glaasje te nutten, en je weet echt wel nog wat je doet... Als je neefje wordt overreden door iemand die de alcoholgrens heeft overschreden, dan kijk je plots heel anders tegen de zaak aan!
Met andere woorden, ons geweten is een elastiek!
Misschien is het dan wel "goed" een Leonard te hebben, die wellicht veel en veel te scherp is, maar die ons misschien nog even doet nadenken... Tenminste als we niet gewoon reageren tegen, maar eens kijken naar wat er echt gezegd wordt...
tot de volgende ?

Francisco Domingo Joaquim - World's Widest Mouth

Die man moest in de politiek gaan !!! Hij zou niet eens erg opvallen met zijn grote mond...