Boeken, boeken, boeken...

Image via Wikipedia't Is weer boekenbeurs... en met de dood van Mulisch is meteen bekend wie de bestseller zal hebben.
Ik ben een boekenwurm, en lees zowat alles wat me voor de voeten komt. Maar het is hoogst, hoogst zelden dat ik een nieuw boek koop. Te duur !
Als je weet dat je het jaar nadien het boek voor een of twee eurootjes kunt mee grabbelen op de rommelmarkten, dan is het idioot er al dat geld aan te geven.
Maar er is meer... Vermits je nu mijn blog zit te lezen, heb je uiteraard internet... en op internet vind je ook boeken en zelfs heel veel gratis.
Je kunt neuzen in het Gutenbergproject (ook Nederlandstalig!) en in Google Books (ook in het Nederlands !). Je moet er wel rekening mee houden dat het alleen boeken betreft waar geen eigendomsrechten meer op rusten, dus ...oude boeken.
Maar dat is net zo leuk! Je kunt er bladeren in prachtige oude bijbels, in medische naslagwerken van Vesalius of het Cruydtboeck van Dodoens... en zo veel , zo véél meer.
Je kunt er ook eens gaan snuffelen naar boeken over bepaalde onderwerpen. Neem nu maar eens de bouwtechnieken van in de tijd van toen... Bouwmaterialen en hoe ze te verwerken. Maar dan dingen die bijna vergeten waren, en nu plots weer wat actueel worden. Ook de voortbeweging in de tijd van voor de auto, de constructie van een molen en de evolutie van die constructies... Allemaal dingen die nu plots weer actualiteit lijken te worden, en dank zij de boeken voor ons zijn bewaard.
Och, ik ben geen techneut, dus ga ik nu niet liggen neuzen in de windmolens van toen om inspiratie te vinden voor de windmolens van nu, maar voor wie het wel kan, het ligt er, zo maar, vrij ter beschikking.
Maar ook heerlijk boeken om te lezen... En niets verhindert je om eventueel die oude dingen te lezen in de oorspronkelijke taal, en met de huidige vertaalprogramma's kun je naar willekeur een stukje laten omzetten in een voor jou wat begrijpelijker taaltje... Maar die oude teksten zijn sowieso heerlijk om eens op te knabbelen... De Drie Musketiers sabelen in de oude versie veel uitvoeriger (= langzamer?) dan in de moderne versie. Bladzijden beschrijvingen over hun mooie kledij, allemaal verdwenen in de moderne tijd.
En je kunt nog veel meer... Je kunt je gaan amuseren met het opzoeken van de verschillen in de diverse oude vertalingen van de Bijbel...
Maar je kunt ook genieten van de eerste druk van Vondel, en je kunt al die mooie gedichten van in je jeugdjaren (zo ver terug...) weer vinden in die oude dichtbundels... in het archaïsche Nederlands van toen.
Oude modeboeken... Heerlijk om in te bladeren, en voor bepaalde mensen, er zal wel een middel te vinden zijn om die modelletjes uit te printen en eigenhandig te kleuren en in te kaderen in een mooi oud kadertje...
Ik durf er niet te dikwijls naar toe surfen, want als ik daar terecht kom, dan ben ik uren zoet... en vergeet heel de wereld om me heen.
Wat zitten ze daar eigenlijk op die boekenbeurs te doen? Gek, blijkbaar is nog niet alles geschreven. Zelfs ik zit hier nog bezig, ook al heb ik niet echt veel belangrijke dingen te zeggen, tenzij misschien, je enkele aangename minuutjes te bezorgen, en je misschien zelfs eens te doen glimlachen. Maar misschien maak ik je onbewust wel eens boos, en ben je het helemaal niet met me eens... Maar ook dat is ergens een beetje waardevol, want het leert je dan ook weer iets, over je zelf en over mij...
Maar echt, je moet eens gaan neuzen... wedden dat je wel eventjes "weg" bent?
Literatuurdeluren in het verleden... Herleven bij het dichtwerk van: Een grote hond en een kleine kat, zaten samen op de kamermat... of wegdromen met Jacques Perk, meevaren op de jacht naar Moby Dick (Call me Ishmael)
och... misschien ligt het aan mij, misschien ben ik een van de weinigen die zich kunnen laten drijven op woorden, meedrijven met de woordenvloed naar het paradijs van de boeken, van de fantasie.
Maar weet je, doe jij dat niet, dan is het hoogtijd dat je er aan begint ! Er ligt niet één wereld voor je open, maar honderden, duizenden, miljoenen!!!
tot de volgende (Als je nog wegraakt uit die oude schatten???)

Kerkhofblommen

Image by Sponzen Ridder via FlickrDe kerkhoven zijn weer opgepoetst, staan vol bloemen en de dood lijkt één groot feest... Je zag de mensen aan komen met hun armen vol potten die ze vol van een bizar plichtsbesef gingen neerpoten op de graven van hun geliefden.
Hier en daar zag je er eentje die het meende, die het grote verdriet nog eens voelde opwellen, maar de meerderheid vervult een plicht. Steeds minder zie je mensen die eventjes bij het stilstaan ook een kruisje slaan en even bidden... Dat lijkt iets uit het verleden. Van toen ik kind was, en aan de hand van moeder ook die jaarlijkse tocht meemaakte.
Vroeger waren de bloemen ook anders, de chrysanten van toen waren steevast wit of geel en van die grote bolle bloemen, terwijl het nu veelal van die kleine bloempjes zijn, maar in immense hoeveelheden. De grote bestaan nog wel, zijn heel duur en wat passé.
Op het nieuwe kerkhof zie je ook steeds minder en minder van die monumentale grafzerken. Alles is sober, wellicht mede doordat het niet meer "voor eeuwig" is... Mijn oudste zus beloofde ons moeder om de graven van haar grootouders verder te onderhouden, maar daarna zullen die zerken wellicht ook langzaam vergaan overwoekerd door mos en langzaam weg zakkend.
Rond onze kerk zijn er nog een paar grafzerken blijven staan, die er wat eenzaam bij staan, midden in een veld vol gras, dat netjes wordt bijgemaaid. Geen paden meer, en in het voorjaar is het oude kerkhof een zee van narcissen, waarin de graven oprijzen als zwarte spoken van een ver verleden.
Het moge duidelijk zijn: ook de dood is niet eeuwig...
Ook zonder filosofische of godsdienstige bedenkingen verdwijnt de dood zachtjes in het verleden. Op de moderne kerkhoven gaat dit veel sneller dan vroeger, want de vergunningen om de doden hun rust te gunnen zijn veel korter geworden. Na een bepaald aantal jaren worden de graven geruimd, plaats voor nieuwe. De dood is een industrie geworden, na een periode van gebruik weg er mee, en nieuwe...
Voor sommigen is dit een moeilijk idee, anderen vinden het normaal. Maar onberoerd laat de dood niemand.
Het is geen wonder dat de mens slechts éénmaal per jaar zijn doden bezoekt... De dood is een afschrikwekkend iets voor de meesten. Het zijn slechts die enkelingen die troost vinden in een bezoek aan hun doden, mensen die er in slagen met hun doden contact te maken, echt of in hun eigen geest??, die regelmatig gaan naar "hun" dode...
Voor mij ligt mijn zoon daar niet, liggen mijn ouders, mijn broer daar niet, ligt er niemand, liggen er alleen stoffelijke resten, maar voor mij zijn de doden al lang niet meer dood, en mij veel nabijer dan het kerkhof. Maar ja, dat is mijn idee, mijn ervaring, mijn hoop...
De uwe kan héél anders zijn.
Misschien hoor je wel bij degenen die niet de doden gedenken, maar hun gedachtenis ?
Och, gelijk hoe...
Allerzielen is een dag waarop we nog eens terugdenken
met pijn
of
met hoop op weerzien
tot de volgende ?

Allerheiligen

Image by Real Distan via FlickrVoor ik het vergeet, een zalige hoogdag allemaal !
(Voor niet gelovige lezers, gewoon een zalige herfstdag toegewenst !)
Vannacht lag ik te fantaseren over "alle Heiligen"... Ik bezocht de hemel en wandelde rond in het eeuwige paradijs. Ik zag totaal onverwachte personen, Boeddha, Confucius, en nog vele anderen die we niet zo maar in de katholieke hemel plaatsen, tot ik bedacht dat de hemel wellicht niet katholiek was, maar voorbehouden aan alle mensen van goede wille...
Want wij zijn nogal geneigd geloof in vakjes te zien, en wellicht doet de God dat veel minder. Ik heb ook het gevoel, dat hoe bewuster ik gelovig wordt, hoe minder ik in die vakjesindeling geloof. Zou God ons in zoveel variëteiten hebben geschapen, mocht hij ons uniform willen? Jaja, ik weet het wel, dat zwart van de Afrikanen zal wel te maken hebben met het leven onder de zon, de spleetogen van de Aziatische types met weer een andere evolutie, maar toch, we zijn verschillend qua uiterlijk.
En wij, zijn er van overtuigd dat wij de volmaakste zijn. Het ideale beeld... Ochgottekes toch, ik ken onder de blanken heel wat minder mooien, en ik zal heel mooie zwarten en zwartjes, en ook onder de Chineesjes ken ik heel mooie modelletjes... Veel mooier dan ik zelf ben. Want ik ben maar wat we in ons taaltje noemen: dozijnengoed... zo van : "Van die zijn er twaalf in een dozijn..."
Het verwonderde mij dan ook geen zier, dat ik Ons Heer daar Mancala zag spelen met een neger. En bij de toeschouwers zag ik zo waar een Indiaan in vol ornaat.
Hé, de hemel leek me plots veel aantrekkelijker dan het beeld dat men ons voorschotelde in de lagere school, waar we later zouden aan zitten aan een tafel met rijstpap die we mochten eten met gouden lepeltjes, tussen het voortdurende Hosannah zingen door...
Nee, geef mij maar de hemel waar we een boom kunnen kaarten, niet voor geld, gewoon omdat het plezant is...
Maar ja, het is maar een droomfantasietje... We weten begot niet eens of die hemel er überhaupt wel is. We hopen met alle inspanning dat hij er wel is, dat ons bestaan niet zo maar eindigt. Waarom eigenlijk? Ik heb er geen enkele behoefte aan het leven dat ik nu heb eeuwig te doen duren. Ik heb veel pijn, heb verdriet die niet overgaat, nee, voor mij hoef ik niet eeuwig hier verder te leven... Maar dat is het dan ook niet wat we hopen, we hopen eigenlijk veel meer op een leven die geen pijn, geen smart kent, en waar we eeuwig gelukkig zijn...
Maar weet je, ondanks die pijn, ondanks dat verdriet, moet ik zeggen dat ik eigenlijk wel gelukkig ben. Gewoon, ik aanvaard het leven zoals het is, ik ga geen oeverloos gevecht aan met mezelf en met hoe zou ik me voelen zonder die pijn, zonder dat verdriet, zonder die zorgen... Nee, ze zijn er, dus leef ik er mee, en ik aanvaard dat het nu eenmaal zo is, en verzoen me met mijn toestand. Oh ja, ik zou uiteraard liever geen pijn, geen leed hebben, maar ik wens er ook niet meer tijd aan te besteden dan het waard is, en geef toe... pijn en leed zijn niet echt hoog genoteerd op de beurs... Dus leef ik volammakt gelukkig met wat ik heb, ben en doe... en toch zie ik dit leven niet als de vervulling van alle onbestemde dromen... dus droom ook ik van de "Hemel"... een plaats waar niet alleen geluk is, maar ook geen pijn, geen leed, geen...
Mijn heiligen van vannacht zagen er in ieder geval happy uit...
geef mij dus maar die Hoop, dat Geloof en uiteraard de Liefde
tot de volgende ?

Nat, natter,natst, natster, natstest, natstester... enzovoort

Image by _boris via FlickrHeb je al een buiten gekeken? Nat hé ?
De lucht lijkt wel vol te hangen met minidruppeltjes, wellicht hebben ze hierboven de technologie goed in de gaten gehouden, en besloten tot het creëren van nanoregen. Regen in de vorm van uiterst minieme druppeltjes, zo klein, dat ze overal dwars doorheen vallen, zelfs... door een met nanodeeltjes gecoate paraplu...
Of... het antwoord van de natuur op de menselijke waanzin.
Gek, nu ik net een uitgebreid artikel las over die nanodeeltjes in "Kijk", zie ik dat ook vriend Henk er over schrijft (Leest hij ook "Kijk"?).
Maar in het artikel schrijft Henk over vreedzame toepassingen, in "Kijk" gaat het over militaire toepassingen. Maar beide artikels doen mij wat huiveren. In feite gaat het hier over, dat de mens er in geslaagd is om dingen te maken van een zo minieme schaal, dat het niet of bijna onzichtbaar is., maar de eigenschappen van de stof is er totaal anders door geworden. Het klassieke voorbeeld is de wax met nanodeeltjes, je zet je auto in de was, met toevoeging van die nanodeeltjes, en je wagen blijft heel heel lang proper, je hebt zelfs nog amper ruitenwissers van doen, want water kleeft er ook niet op. Zo kun je ook ramen maken met behulp van die technologie, die nooit meer vuil worden... Maar je kunt ook een revolver of een geweer en kogels maken, waar geen metaal meer in zit... (Dat is een van de redenen dat men nu is overgegaan tot de fullbodyscan op de vlieghavens !)
Beangstigend vind ik het feit dat een libel die je ziet vliegen nu misschien geen libel meer is, maar een spionagevliegtuig. We hebben het hier al gehad over het gebrek aan privacy in onze huidige maatschappij, waar je bijna constant gefilmd wordt, waar iedere keer als je je GSM gebruikt, men ook ziet waar je je bevindt, waar iedere keer als je betaalt met de kaart men dat ook ziet, en ga zo maar nog een tijdje door... Met die minieme nanodingetjes, kan dat nog veel verder gaan!
Men kan niet alleen vliegen of spinnen in je huis laten rondlopen die helemaal geen insekten meer zijn, maar minieme robots die alles vastleggen, maar men kan nu wapens maken die enkel en alleen op jou dna werken... Men kan je vernietigen midden in een massa mensen, zonder een ander te treffen...
Men kan wellicht ook al een of ander zendertje in je lichaam zetten (gewoon via je voedsel of glaasje fris), die voortdurend meld waar je bent en wat je doet... Als vakbondsmens denk ik dan aan de werkgever die noteert hoe dikwijls je opkijkt van je werk...
... en dat is uiteraard nog een van de minst schadelijke toepassingen van die dingen.
Men heeft een test gedaan met tanks, en tanks zijn geen kleine onooglijke dingen... Men wist met nanotechnologie het beeld van de wereld achter de tanks te filmen, en dat beeld te projecteren op de tanks aan de voorzijde. Gevolg was dat de tanks naderden, maar voor wie er voor stond totaal onzichtbaar waren!
(Je kunt je wellicht inbeelden wat er zou gebeuren als de tegenligger in het verkeer zoiets zou gebruiken)
Er zijn ook positieve geluiden te horen... Men zou wellicht met nanotechnologie de medicatie in je lichaam daar kunnen brengen waar het nodig is, zonder de rest aan te tasten... (Denk aan bestralingen en/of chemo bij kanker)
Maar het is dus werkelijk bijna een volledig nieuwe wereld die open gaat!
... en weet je, ik heb er geen idee van, maar ik denk nu aan de bomen... Herinner je nog dat ik je sprak over dat wondere iets van de haarvaten? Hou een klontje suiker in je koffie en je ziet de koffie via de haarvaatjes in de suiker zo omhoog kruipen. In een boom wordt de voeding op die manier tot aan de blaadjes gevoerd...Alleen, er is iets wat niet mogelijk kan zijn: je kunt via dit systeem de vloeistof maar een beperkt aantal meter omhoog krijgen, terwijl in de boom dat veel en veel hoger gaat ! Fantaseer ik dan te fel, als ik denk dat de boom misschien natuurlijke nanotechnologie gebruikt ??? Wellicht wel, maar het zou een antwoord kunnen zijn op dit "onmogelijke en toch waarneembare"...
Och, wellicht heb ik gewoon te veel fantasie...
Ik heb al menig keer naar de sterren liggen kijken, en dit vergeleken met atomen... Een ster als kern en planeten er rond als elektronen en wat zoeft er nog rond een atoom... Fantasie... Stel dat onze atomen dan voor nog véél kleinere wezentjes in een véél kleiner wereldje sterren lijken, en dat zij daar op hun beurt hun atomen ontdekken... die dan in werkelijkheid weer werelden waren voor nog veel miniemere... en ga zo maar door... Het verhaal van de luizen, als de luizen luizen hebben, hebben die luizen dan ook weer luizen?
Stom, maar heerlijk om zo weg te dromen...
Maar beangstigend als de werkelijkheid naar je dromen begint te neigen!
tot de volgende ?

Leonard gaat wat zwijgen...

Image by roel1943 gaat een paar dagen op een lager pitje via FlickrOnze aartsbisschop heeft, na aandringen van zijn woordvoerder (!) besloten tot kerstmis niet meer te praten met de media...
Kan hij niets meer verkeerd zeggen in die tijd. Hopelijk schrijft hij ondertussen geen calamiteiten...
Iedere keer weer kan ik begrijpen wat er gebeurd is, waarom het zo verkeerd overkomt, en waarom hij dan verwonderd staat te kijken dat men het zo interpreteert... Hij lijkt niet te beseffen dat hij zich nogal dubieus, nogal dubbelzinnig, verward uitdrukt. Misschien bedoelt hij het niet zo, maar hij zegt het wel op een manier dat het zo overkomt, of zo kan geïnterpreteerd worden.
En het valt niet te ontkennen dat hij iemand is van de oude stempel, met een visie die in deze wereld niet meer geaccepteerd wordt. Hij loopt achter, 't is een pastoor van honderd jaar terug, van de tijd toen de pastoors in de gemeente heel belangrijke en gezagsvolle personen waren. Uit de tijd toen de kerk nog echt een macht was in de maatschappij... Nu moeten ze schipperen om nog kerk te mogen zijn, en nog aanvaard te worden als "van betekenis" in zaken van het geloof.
Kortom, hij loopt achter, achter bij de werkelijkheid.
... en dan haal ik niet eens aan dat de maatschappij zich nu, wellicht in een reactie tegen misbruiken en tegen het vroegere machtsaureool, heel kritisch opstelt tegen alles wat Kerk is... Ga vijftig jaar achteruit, en dan keek men naar mensen die niet naar de kerk gingen, nu kijkt men naar degenen die wel naar de kerk gaan. Met andere woorden het is een volledige ommekeer op maatschappelijk gebied.
Die reactie is m.i. een beetje normaal... Het is zo dat de mens meer en meer vrijgevochten is, dat hij minder en minder gezag aanvaard, en dus ook niet meer het gezag van de kerk, een gezag dat geen eigenlijke macht heeft, geen politie, geen gevangenissen... alleen moreel wat gezag had, en ook op dat gebied is de mens meer en meer vrijgevochten.
De vrouw is mens geworden, net zo veel als de man, gezinsplanning behoort niet alleen tot de mogelijkheden, maar wordt gezien als een maatschappelijke plicht. Er zijn geen morele taboes meer, alles is bespreekbaar en vooral: alles (of toch bijna alles) is door de persoon zelf te beoordelen en beredeneerd toe te passen. IVF is door de mensen die geen kinderen konden krijgen aangenomen als een geschenk, en de houding van de kerk daar tegenover wordt niet begrepen. Het gebruik van condoom tegen een ziekte als Aids wordt aanzien als een redmiddel, en de houding van de kerk... Het wordt bijna eentonig.
Eigenlijk is het allemaal één begrip: de mens wil zelf zijn eigen geweten raadplegen, en legt zich niet meer neer bij dictaten van wie dan ook !
(Ik vraag me wel af, of de mens in staat is de grens nog te zien, en of we niet het gevaar lopen de grens naar eigen gebruik te zien, en naar eigen willekeur telkens en telkens weer op te schuiven. Om het anders te stellen, of ons geweten niet evolueert tot een eindeloze elastiek...
Want we praten over moraliteit, over zaken die je niet zo handig in wetteksten kunt gieten, maar die behoren bij wat we zouden kunnen noemen het gezonde verstand, of om het anders uit te drukken, het geweten...
Ik geef een voorbeeld: we rijden met de wagen. De wagen is een moordtuig als we ons niet houden aan bepaalde regels die moeten zorgen dat iedereen in de maatschappij nog een eigen plaatsje heeft op de weg. Mensen die een glas te veel hebben gedronken, hebben uit dit gegeven niet alleen een glas te veel gedronken, maar zijn niet meer zo bekwaam om met de wagen te rijden, als zonder dat glas te veel... Moeten we dan dat glas te veel bekijken als een glaasje te veel om gezond te zijn, of als een mogelijke overtreding van de wapenwet? Rondlopen (rijden) met een wapen die je niet beheerst.
Geef toe, je zult dit feit wellicht de ene keer zo en de andere keer anders bekijken! Als je op een feestje zit, is het zo normaal om nog één glaasje te nutten, en je weet echt wel nog wat je doet... Als je neefje wordt overreden door iemand die de alcoholgrens heeft overschreden, dan kijk je plots heel anders tegen de zaak aan!
Met andere woorden, ons geweten is een elastiek!
Misschien is het dan wel "goed" een Leonard te hebben, die wellicht veel en veel te scherp is, maar die ons misschien nog even doet nadenken... Tenminste als we niet gewoon reageren tegen, maar eens kijken naar wat er echt gezegd wordt...
tot de volgende ?

Francisco Domingo Joaquim - World's Widest Mouth

Die man moest in de politiek gaan !!! Hij zou niet eens erg opvallen met zijn grote mond...

Tijdreiziger ???

Image by arnoKath via FlickrOp ons aller internet is een filmpje opgedoken, waarin men een stukje toont van een film van Charlie Chaplin uit 1928... Niet uit de film, maar uit stukjes die niet in de film werden opgenomen, maar die wel op een bonus CD vertoont worden.
Op die CD is er een dame te zien, die (in 1928) druk praat in een GSM, een mobieltje, terwijl ze in beeld voorbij wandelt. Op een gegeven moment draait ze zich om en kijkt in de camera, terwijl ze druk aan het praten is, in wat voor ons duidelijk op een GSM lijkt... Maar in 1928 bestonden die dingen nog niet !
Uiteraard wekken die beelden ophef. Als het geen mobieltje is, wat is het dan wel, en waarom kennen we het dan niet? Volgens de kenners bestond er in 1928 geen draadloos toestelletje om in te praten.
Gek is het niet? Ik heb de beelden bekeken, en ik moet zeggen dat ook ik niets anders zie dan een GSM, waar dat nog niet kan bestaan.
En zo zitten we meteen weer bij de buitenaardsen, de UFO en dergelijke meer.
Ik heb er geen idee van of er in ons grote heelal nog ergens leven is, maar het zou mij heel sterk verwonderen dat er niet nog ergens leven is. Het kan ook heel goed zijn dat er daar wezens zijn die, net als hier de mens, die wonderlijke ontwikkeling hebben gekend, om "verstand" te ontwikkelen. Waar ik het veel moeilijker mee heb, dan zijn de immense afstanden. Vandaag nog las ik een artikeltje dat men wel makkelijk mensen naar Mars kan sturen, maar dat het terugbrengen onbetaalbaar blijft. En dan spreken we over een buur, want dat is Mars toch?
Gaan we echter praten over andere sterrenstelsel, dan spreken we meteen over lichtjaren ver. Een lichtjaar is de afstand die het licht aflegt per jaar. Wij kunnen de snelheid van het licht zelfs niet benaderen, en van ginder ver zouden hier wezens wat komen rondneuzen??? Daar heb ik het echt moeilijk mee, tenzij we echt gaan denken in science fiction beelden, en de wezens via wormgaten dergelijke veel sneller dan het licht laten reizen. (Maar dat kan bijna niet anders dan via een soort ontbinding in atomen en terug samenstelling bij aankomst... nogal onwaarschijnlijk hé????)
Maar goed, in theorie kan het, het zou zelfs kunnen dat die wezens er jaaaaren over gedaan hebben om hier te geraken... Misschien zelfs eeuwen in een selfsupporting system of in een diepgevroren toestand voor mijn part... Maar zouden we dan echt die ruimtetuigen niet hebben gezien?
En nu roepen de ufologen dat ze die dingen heel regelmatig zien!
Ik weet het niet.
Een Ufo dat is in het Vlaams een vliegend object van onbekende oorsprong ... Welnu, dan kan ik mij scharen aan de zijde van de ufologen, want ik heb (en samen met mij een heel groepje vrienden!) een ufo gezien. Ik vertelde het reeds lang geleden in deze blog. Het was in januari van het jaar van de eerste oorlog tegen Irak, tijdens het bewind van Bush Senior... Wij waren op een wandeltocht in Flobecq (Vloesberg) toen we een licht zagen hangen boven de Nato-torens in Flobecq... Bij nader kijken bleek dit licht te zitten in een driehoekig iets. Het hing daar maar te hangen. Plots zagen wij in de verte de lichtjes van een naderend vliegtuig, en meteen daarop hoorden wij het driehoekige ding een zacht snorrend geluid maken, dat ik niet beter kan vergelijken dan met het geluid van een naaimachine, en het ding vloog in een verbluffende snelheid, vanuit stil-hangen, weg...
Waren dat buitenaardsen? Ik voor mij denk veeleer aan ons onbekende vliegtuigen van het Amerikaanse leger. Maar in die tijd waren er in België honderden meldingen van die bizarre driehoeken, en nergens anders hoorden we er van??? Zouden de Amerikanen dan van België een testterrein hebben gemaakt ? Of waren het buitenaardsen die onze taalgrens kwamen bezoeken??? (Vloesberg - Flobecq ligt op de taalgrens en heeft zelfs een tweetalig statuut !!! )
Maar als ik dat filmpje bekijk uit 1928, dan zit ik er toch wat mee in de knoop! Wat is dat mensje (Is het wel een mens?) daar aan het doen?
Gek... dat is wel het minste wat we kunnen zeggen.
We kennen allemaal die "verkeerde" beelden uit de film, waarbij boven Spartacus duidelijk een vliegtuig heel hoog condensstrepen nalaat, of Ben Hur een polshorloge draagt, als anachronismen in de film kunnen die dingen tellen, maar dat zijn allemaal dingen uit onze tijd, die per ongeluk in een film zijn terechtgekomen die over het verleden gaat. Dat GSM-ende madammeke, dat is net het omgekeerde, die loopt rond met iets wat nog niet bestond...
Och, echt druk maak ik mij niet over die dingen...
Alleen... Stel nu eens dat het echt iemand is van een andere planeet, of iemand die uit de toekomst komt... Wat zouden die mensen- wezens dan van ons denken ?
Als wij ergens in de oerwouden van weet-ik-veel terecht komen bij een stam die nog in het steentijdperk lijkt te leven, dan kijken we onze ogen uit. Dan filmen we zoveel we kunnen en gaan hele studies wijzen aan die "cultuur"...
Zouden er nu, op een andere planeet, of in een verre toekomst, mensen of wezens zitten te lachen met onze stommiteiten? Zouden ze beseffen dat ze midden een filmset zaten, of denken ze daar nu dat wij zo leefden?
Héhé...
Leuk om te denken hé ? Zitten ze nu een studie te maken van onze cultuur, gebaseerd op de filmset van een Charlie Chaplinfilm...
Maar is dat niet wat wij hele dagen doen?
Wij zien iemand bezig, op een gegeven moment, bezig aan een iets, en baseren heel onze kijk op die persoon op die momentopname. Zien wij hem toevallig rusten, dan is ons beeld niet het beeld van een noeste werker, en toch hadden wij hem geobserveerd tien minuten te voren, dan dachten wij net het omgekeerde...
Of, zoals het spreekwoord zegt: "Het helpt niet vroeg op te staan, als je de naam hebt slaper te zijn..."
Moeten we niet wat voorzichtiger zijn in het "beeld-maken" van de anderen?
tot de volgende ?