cryptozoölogie

Image by belgianchocolate via Flickr

Gisteren heb ik daar eventjes over geblogd... En wellicht hebben velen de bedenking gemaakt: wat zit die Belgische prof zich daar bezig te houden met monsters à la Yeti, bigfoot en Nessie???
Ik heb het gevoel dat ik Bernard Heuvelmans op die manier onrecht heb aangedaan, want het is niet zo gek wat hij doet!
Het is immers zo, dat de lijst van die beestjes, mede onder impuls van mensen als Heuvelmans, steeds maar kleiner en kleiner aan het worden is. Ooit stonden daar de Okapi en het dwergnijlpaard ook op... die zijn ondertussen al lang en breed bekend. Maar ook de reuzenoctopus kon ondertussen geschrapt worden, en wel in meer dan één soort. Of de verhalen van de grote Kraak dan ook waar zijn geweest, is een andere vraag. Maar het is een feit dat bepaalde walvissen die octopussen eten, en die octopussen vallen dan op hun beurt de walvis aan. Het zou dus kunnen dat een octopus die houten schepen van toen voor een walvis aanzag, en een aanval deed...
Maar voel me wat ambivalent bij deze wetenschap... Hoe minder dingen ons resten als onverklaarbaar, hoe minder er ook te ontdekken is, en hoe minder verwondering wij kennen...
Tenzij je een mens bent als ik ben, en je open staat voor de wonderen van het leven zelf.
Ik voel dagdagelijks verwondering, voor heel veel om me heen. Ik hoef echt niet te zoeken om wonderen te zien. Als ik hier wat links van mijn scherm kijk, dan zie ik enkele orchideeën bloeien, en dan verwonder ik me over de schoonheid, maar evenzeer over het feit dat wij die planten, helemaal buiten hun gewone groeiplaats zo makkelijk in bloei krijgen en heel lang in bloei houden. En dan vraag ik mij die enorme vraag af:
Hoe weet dat kleine beetje cellen aan die stengel van die plant dat zij moeten opengroeien tot een bloem, hoe weten ze dan de kleur en de geur... Wij mogen dan al uitgevonden hebben welk stukje DNA, welke genen daarvoor verantwoordelijk zijn, hoe dat minieme stukje DNA er komt, hoe het weet wanneer en hoe het moet in gang schieten om bloem te worden, dat weten we niet...Dat is nog steeds het geheim van het leven. We weten wel het verschil tussen een dood iets en een levend ding, maar het waarom van het leven, dat weten we niet. Waarom vormen die en die stof samen een stuk steen, en andere dingen een stukje leven... We kunnen misschien zelfs al zelf prutsen aan dat leven, maar het is niet meer dan een beetje meccano spelen, met onderdelen van cellen van andere levende dingen.
We hebben dus nog heel veel om ons over te verwonderen. Dagelijks.

Eén van de grootste wonderen die ik ken, is het feit dat ik hier zit te bloggen! Niet over mezelf ben ik verwonderd, maar over het feit dat een samenraapsel van cellen en celletjes, een middel heeft gevonden om niet alleen met elkaar in contact te komen, maar dat zelfs te doen over enorme afstanden heen, en over de grenzen van de tijd heen. Dat die cellen überhaupt een verstand ontwikkeld hebben. Of we dat nu deden via evolutie of via schepping, voor mij blijft het wonder even groot: een aap heeft zowat exact dezelfde cellen, en die kan dat niet. Fantastisch toch ?

De mens voelt zich daardoor veelal groter dan de rest van de wereld...ik, ik voel me kleiner, want ik besef het wonder. Ik leef niet zo maar, ik leef bewust.

Ik weet niet of je daar ooit hebt bij stilgestaan, maar dat is een bijna ondenkbaar iets!
Wij kunnen schrijven, lezen, praten, kortom wij hebben niet alleen kennis, we kunnen het ook nog eens doorgeven aan anderen!
Laat ons nu een veronderstellen dat dolfijnen ook "verstand" zouden hebben, dan nog is er een enorm verschil in het feit dat zij de kennis niet doorgeven op de manier waarop wij dat kunnen. Zij kunnen hoogstens aan elkaar een tip doorgeven hoe je makkelijkst die soort schelpen openkrijgt om op te eten, maar veel verder gaat dat niet. Wij doen veel meer, bouwen verlengstukken aan ons kunnen.
Heel nederig wordt ik daar door, want ik heb geen idee hoe dat kan hoe dat komt.
Maar er is nog een reden om daar over héél erg nederig te zijn! Kijk maar eens wat we met dat "verstand" allemaal kapot maken. Kijk maar naar de wereld om ons heen. kijk maar naar de steeds snellere uitputting van de bodemschatten, naar de vervuiling, naar het grote uitsterven van de natuur.
Door ons "verstand"...
Een mens zou er aan twijfelen of dat echt wel een gave is,
of een    vloek.

tot de volgende ?

writers block

Image via Wikipedia

Ik zit hier maar te turen op dat witte scherm, dat op zijn beurt zit te wachten op het verschijnen van lettertjes, die dan weer woorden vormen, die dan weer zinnen vormen, die jij dan kunt lezen... Maar het lijkt wel of er vandaag niets wil komen, ja, een verhaal over het feit dat ik geen verhaal heb. Vul daar maar mee een blog !
En toch is dat waar je nu mee je tijd vult, als je de krant leest. Want we zijn duidelijk ook in een journalistieke komkommertijd!  Eén geval van een bliksemslachtoffer vult nu al dagen de krant. Een item dat op andere momenten hooguit een paar regels zou krijgen bij de "faits divers".  Hopelijk komt het slachtoffer er door, en kan hij nog lang genieten van de aandacht die hij nu krijgt.
Het is voor de journalist heel erg dat monsters van Loch Ness helemaal uit zijn, want daar kon men vroeger ook nog wat mee doen.
Toch zouden ze met enig opzoekwerk daar nog wel een en ander mee kunnen vullen! Een Belgische prof genaamd Bernard Heuvelmans, vorst al jaren in de Cryptozoölogie. Geef toe, een prachtig woord om komkommers mee te vullen !
Cryptozoölogie is een geleerd woord om de studie te benoemen van de beestjes die niet bestaan, maar misschien toch ook wel. Zijnde onder meer het Monster van Loch Ness, Bigfoot, de afgrijselijke Yeti en dergelijke dingen meer.  Bestaan ze, of bestaan ze nu echt niet ?
Ook nu nog zijn er mensen die komen opdraven met sporen van, haren van, verhalen over.
Dus voor journalisten zou er toch nog wel iets te halen zijn... maar voor een kleine blogger...amper.

Nee, ik ga dringend weer eens heel diep in mijn fantasie moeten onderduiken, om een verhaaltje te fingeren over absurde dingen. Maar wat is absurd ?

Stel dat ik schrijf over vliegende schotels, dan zijn er ook daar een heel pak mensen die rotsvast geloven in die dingen, en anderen die het geen blik waardig keuren. Met andere woorden het is ook een beetje cryptisch, net als bigfoot en Yeti. Ik heb wel al twee mensen gesproken, die rotsvast beweren dat ze een UFO hebben gezien. (Ik heb eigenlijk ook een UFO gezien, een door mij niet te identificeren vliegend ding: We waren met een groep op wandel in Vloesberg (Flobecq), toen we plots een driehoek hoog in de hemel zagen hangen.Met één licht in het midden onderaan. Toen een vliegtuig verscheen vloog de driehoek plots weg, met het lawaai van een elektrische naaimachine, bijna onhoorbaar. Volgens mij een geheim wapentuig, want het was juist het begin van de eerste Golfoorlog (Bush senior), en het ding hing precies boven de radar van de Nato) Maar nee, de twee anderen zijn overtuigd van het extraterrestriële van "hun" tuigen... De ene heeft zelfs verkregen van burgemeester De Crem (ja dezelfde die nu minister is voor den Begischen armée !) dat er een gedenksteen werd geplaatst in Aalter waar het ruimtetuig zijn landing maakte. De andere woont hier niet ver van af, en het tuig landde in zijn hof... Ik weet niet of ik ze kan geloven of niet. Het kan best zijn dat het kan, maar 't kan ook dat het niet kan... Ik denk wel dat er in dit immense universum ook nog ergens leven zal zijn... Maar of die nu echt bezig zouden zijn met te kijken naar ons ? Of ze echt verder staan (of juist minder ver ?) in hun ontwikkeling. Of ze überhaupt interesse hebben in wezens die misschien helemaal niet op hen gelijken??? Ik vrees dat we daarmee weer eens veel te hoogmoedig zijn... We weten wel al dat niet de zon om ons, maar wij om de zon draaien, maar voor de rest menen we nog steeds dat heel het universum vol verbazing en vol verwondering naar onze capriolen zit te kijken...
Heb je al eens die prachtige foto's bekeken van onze aarde van uit de ruimte ??? Heb je dan al eens bedacht dat de omtrek van die mooie knikker zo'n 40.000 km is? Dat ons Belgenlandje daar niet eens echt op te zien is? Je moet al sterk gaan vergroten, of een nachtfoto nemen, daar waar ze meest licht verspillen, daar is België...
Als je die wereldbol bekijkt binnen het zonnestelsel, dan zie je met veel moeite de aarde nog in dat geheel. En als je dat zonnestelsel in de Melkweg zet, dan vind je zelfs de zon niet meer terug ! En wezens uit andere zonnestelsels, ja, uit andere melkwegen zouden interesse hebben voor die stofjes die wij maar zijn ???? Dikke nekken hebben we, ja !

Weet je, het vergt heel veel moeite om een atoom te bekijken. En als je dan een atoom ziet, dan valt het je op dat het in feite wel heel erg lijkt op een soort zonnestelsel, een kern met daaromheen de planeten. Heel ons zonnestelsel is in feite niet meer, gezien in het geheel van het universum. (Ik droom wel eens dat op dat atoompje, op die "planeten" misschien ook wel ergens "leven" is, minimensjes, met net zo'n reuzen-ego als wij hebben...)

en weet je, ik heb nog steeds geen inspiratie... ik ga dus maar stoppen met dit oeverloze gezwam...

tot de volgende (betere ?)

Een mens mag daar niet mee lachen,

Image by Ronald Deventer via Flickr

maar in Nederland heet de nieuwe informateur Opstelten... Met andere woorden, het kabinet Op stelten.
What's in a name ?
Ons kabinet staat ook op stelten, maar wij verdoezelen het wat, en laten het doen door een man (nu ja ?) met Italiaanse roots, maar wie weet wat Rupo wil zeggen??? 't Kan goed zijn dat ze in Italië plat liggen van 't lachen met de combinatie Di Rupo met regering... Ik heb er geen idee van.
Mij doet de naam wat denken aan een verliefde duiver... roedekoekoe, doe roepoe...
Maar de borstkas van de man in kwestie wuift dit beeld meteen weg, een duiver kan best een hoge borst opzetten, terwijl Di Rupo net een van die borstkassen heeft waar wijlen Eerste Minister  Theo Lefèvre zo over klaagde... Wat kon men in het Belgisch leger doen met al die jongelingen met kippenborsten...
Maar een mens mag daar niet mee lachen. Het is niet beleefd te lachen met je medemens.
Toch doen we het.
Voortdurend.
Er kan niemand vallen, of onze eerste reactie is lachen en pas dan vragen we of hij/zij zich heeft pijn gedaan.
Je moet eens de gevallene zijn! Zie je iemand proesten met je ongeluk, en dan -schijnheilig ?- vragen of je pijn hebt.
Ach, we weten best dat het niet zo kwaad bedoeld is, en geef toe, lachen is een reactie die je niet altijd onder controle hebt. Soms heb je de slappe lach, en dan kun je niet meer stoppen, zo erg dat het lachen je pijn doet.
Maar het is gezond. Je kunt zelfs cursus gaan volgen om te leren lachen, lachen als kuur voor je bloeddruk, je gemoedsrust, kortom je gezondheid. Ik zag ze eens bezig op TV, zo van 1, 2, en op 3 allemaal luid lachen. Het klonk in het begin duidelijk geforceerd, maar na een tijdje ging het over in echt gelach, en ik zat warempel in mijn zetel breed te glimlachen.
Of mijn bloeddruk daalde heb ik niet gemeten.

Maar ik weet wel, dat optimisme wel degelijk goed is voor de mens! Een optimistisch mens heeft minder kwaaltjes, minder pijn, dan een sikkeneurig iemand met dezelfde kwaaltjes. Ook de bezige bij heeft minder last, gewoon omdat hij bezig is, en niet zit te denken aan al zijn leed...

Ik kan me dus indenken dat lachen inderdaad een gunstig effect heeft.
Nederland is dus nu een stuk gezonder, dank zij zijn kabinet op stelten.
djudedju

Vandaag ben ik al wat bekomen. Mijn spieren doen minder pijn, mijn rug komt weer op zijn plooi, en vannacht heb ik goed geslapen... Want dinsdag heb ik afgezien !!! Als je de blog eens wilt terug gaan, dan zul je zien dat daar twee heel kleine blogjes staan, eentje met niets in, en eentje waarvan ik hoop dat je de foto openkrijgt... Op die foto zie je een karperbeest van 6 kg in mijn armen. Het is dat beest dat me heeft pijn gedaan! Ik heb er al meer dan eentje gevangen die zwaarder en groter was, maar wellicht nog nooit een die zo hard en zo stevig heeft gevochten! Ik dacht dat ik hem niet aan land zou krijgen, en de laatste drie meter, moest ik dat beest ook nog eens door de plompbladeren heen krijgen... Geert (de zoon van Luc) heeft er dan het net onder gekregen, en het beest kunnen bijtrekken. Al mijn spieren deden pijn ! dju jongens, dat was een lastige knaap !
Maar al bij al, toch leuk dat je zo een beest kunt vangen en nadien weer netjes en liefdevol te water zetten...
Ik was dinsdag duidelijk de gelukkigste visser van heel de vijver van het park, ik pakte meest bliek, en dan ook nog eens die mooie karper !
Luc ving wel 3 heel mooie grote baarzen (hij had er vier, maar eentje wist zich in de plomp los te werken)

tot de volgende ?

Up to date

Image via Wikipedia

Ergens is het een beetje jammer dat we we niet wat meer zijn als een kwampjoetertje... Hapert het spel eens eventjes, dan kunnen we het veelal oplossen met een gewone herstart. Is het erger, dan moeten we de boel eens her-installeren en hebben we misschien wat gegevens verloren, maar alles werkt weer.
Als mens van vlees en bloed gaat dat niet zo maar... Als je opstaat met een barstende hoofdpijn, dan ben je geen zier gebaat bij eens weer naar boven gaan, kleren uit, bed binnen en opnieuw opstaan met de volledige procedure er bij... Eens helemaal afzetten is er helemaal niet bij, want eens we helemaal stil gezet zijn, is het ook volledig gedaan en een her-opstart in dat geval hoort bij de grote geheimen en verwachtingen van zowat iedere religie...
Nee, als wij besmet zijn door een virus, dan wacht ons een lange soms bittere ziekteperiode, slikken van pillen, krijgen van inspuitingen, opsteken van suppositoires en al die leuke dingen. En dan moeten wij nog afwachten of er geen blijvende gevolgen bij zijn.
Er zijn meer voordelen aan een PC... regelmatig krijg je updates, waardoor je beveiliging en je systeem weer helemaal in orde zijn. Je machientje is als het ware weer nieuw.
Wij als zoogdier (want dat zijn we toch), moeten , om ons systeem zo goed mogelijk in staat te houden, zorgen voor voldoende voeding, voldoende drinken, en dat allemaal dan nog op een evenwichtige manier, zodat we voldoende vitamientjes en voldoende mineralen en anti-oxydanten en weet ik veel wat nog meer allemaal binnen krijgen. We moeten zon hebben, maar niet te veel anders krijgen we huidkanker, maar zonder zon krijgen we rachitis... Het is een voortdurend meten en passen, niet te veel van dit, genoeg van dat... Als we het geluk hebben dat allemaal goed te kunnen regelen en bijhouden, want de meerderheid van de menselijke zoogdieren heeft onvoldoende eten om zichzelf  up to date te houden...
En toch is de mens een wonderbaar machine! Er is geen een kwampjoeter die ook maar de mens kan benaderen. Sterker nog, het is de mens die de computer maakt, onderhoudt en in de goede staat houdt. Zonder het wonder mens, geen PC...
Met andere woorden, we zijn ontzettend verstandig ! En omdat we vaststellen dat ons eigen geheugen en ons eigen rekenvermogen niet sterk genoeg is, om alles te weten wat we willen weten, hebben we de computer gebouwd, en daar alle gegevens (data) van heel de wereld bereikbaar in gemaakt. Voor iedereen is de kennis er, zo maar te grabbel...
Een uitbreiding van het menselijk vermogen, gemaakt door de mens!
... helaas ook: door de mens...
Want tussen al die goede parate kennis der dingen, bots op het goorste van de mens. Je ziet het kwaad in al zijn vormen, en zelfs voel je hoe anderen proberen jou kennis te vergiftigen, jou mogelijkheden te beknotten, jou pc kapot te maken, je bankgeheimen te stelen, jou computer te gebruiken als middel om nog andere te infiltreren en misbruiken. En dan praat ik nog niet over porno en consorten...
En dan zie je dat je wel je eigen peeceetje kunt "zuiveren", maar de data van dat immense internet kun je niet reinigen. Steeds weer komt het menselijke kwaad binnensijpelen en je kunt er niets aan doen.
Ik ga hier niet weer beginnen over dit of dat systeem dat beter is, maar het blijft een feit, dat heel wat mensen momenteel heel veel geld moeten uitgeven om hun systeem zo goed als kan te beveiligen.
(Ik heb hier grote vragen !!!!  In hoever is het ondenkbaar dat beveiligingssystemen zelf gevaren creëren om hun systeem noodzakelijk te maken en zelf een markt op te bouwen ?)

Iedereen droomt ervan voor zichzelf een wereld op te bouwen vol geluk.
Voor velen lijkt Geluk en Macht en Bezit één en hetzelfde te zijn...
En Macht en Bezit, dat is net wat het geluk en de vrede van de anderen vernietigt
zelfs in een machine
zelfs in een computertje... jouw computertje, waar je nu dit blogje zit op te lezen.
Is dat niet erg ?

tot de volgende ?

hopelijk lukt het nu...

AA4FF7541050D0D5.jpeg (640×480)

karper gevangen van 6 kgr vandaag !

Visje - toongoderis@gmail.com - Gmail

http://species.be

Image via Wikipedia

Als je, net als ik, interesse hebt voor het leven om je heen (in zijn breedste zin), dan zul je op http://species.be aan je trekken komen! Men is bezig om alle levensvormen in België te verzamelen in één grote site. De bedoeling is dat het niet alleen tekst en uitleg geeft, maar ook foto's. De site is nog steeds in opbouw, en zal wellicht eeuwig in opbouw blijven, want door de klimaatsverandering, verandert ook onze natuur om ons heen. Je moet ook eens gaan kijken op de links, dan zie je dat ons landje niet alleen staat in dit werk, en dat je ook een dergelijke site hebt in andere landen, onder meer Nederland.
Ik dus maar eens kijken of de "Wapendrager" de wondere vlinder die ik enige tijd geleden hier in mijn tuin zag, al in de lijst stond. Nee dus... Ikke een mailtje gepleegd en een antwoordje gekregen. Ik heb het nog niet nagezien, maar misschien staat de wapendrager er dus nu al wel in. Met andere woorden, zelfs doodgewone simpelaars zoals ik kunnen bijdragen aan deze site.
Het is dus duidelijk dat de site nog ver van volledig is, maar dat men alles op alles zet, om het zo snel als mogelijk op te bouwen tot een bruikbaar naslagwerk. Met andere woorden, dit is niet alleen een uitnodiging om eens te kijken, maar ook een uitnodiging om deze site in je favorieten te zetten, zodat je, indien je iets speciaals zag, dit kunt melden aan de site in casu.
Zo kunnen we allemaal meewerken aan een echt wetenschappelijk werk, en iets bijdragen aan de wetenschap van morgen.
Maar misschien behoor jij wel tot de mensen die op deze wereld rondloopt met de ogen en de oren dicht ? Misschien ben jij een van diegenen die 's morgens kwaad is op de merel omdat hij zo vroeg kwinkeleert ? Misschien ben jij een van diegenen die geen oog heeft voor de bijna tropisch aandoende pracht van onze ijsvogel... Misschien zijn de enige bloemen die voor jou tellen de dure, uit de winkel, en zie je niet eens dat heerlijke vergeetmenietje in het gras.
Dan heb ik medelijden met jou, dan weet je niet eens wat je allemaal mist. Dan mis je de vreugde bij het zien van de kleine mirakels der natuur, dan kun je nooit eens plat op je rug in het gras liggen, kijkend naar de wolken en fantaserend over de vormen er van.
Dan ben je, vergeef me de uitdrukking, een vakidioot, die met een paardenbril op door het leven gaat en alleen aandacht heeft voor zijn vak.
Heb je dan wel oog voor je echtgeno(o)t(e) en/of je kinderen? Voor hun bewegen, voor hun gebabbel, voor hun blikken?
Of is heel jou einder slechts één klein mikpunt ?

Wij, de anderen hebben een heel brede horizon, en voor die horizon een immense wereld, vol leven en beweging!

Vandaag ga ik weer vissen... Straks zit ik weer aan het water, werp het lijntje een paar meter over de plomp heen, kijk naar de dobber en geniet... Of ik nu vis vang of niet, dat is niet echt de hoofdzaak, de hoofdzaak is het zitten in dat stukje wereld, de waterspiegel zien bewegen van het jongbroed dat net onder de oppervlakte zwemt, het plots bewegen van het wateroppervlak, onder druk van een wegschietende vis: daar jaagt een rover ! Een hart vol meelij als je - zoals vorige week- per ongeluk een eendenkuiken aan je lijn krijgt...  Ik wierp de lijn in, en zo vlug als iet schoot dat kleine kuiken naar het zinkende wormpje... Het arme beestje had de haak in zijn tong. Luc en ik hebben zitten prutsen en doen om het beestje ongeschonden terug te zetten. Maar toen dat gelukt was, was de eendenmoeder al weer een eindje weg, en het kuiken tsjilpte wanhopig op zijn moeder en broertjes en zusjes... Heel de bende kwam onder druk gesnater af, en plots zag ik dat heel de grote groep eenden in beweging kwam... Wellicht dachten ze dat er eten te krijgen was ?

Nu hebben we beiden al eens een eend gevist, Luc een volwassen en ik een kuikentje... Nu lachen we er mee, maar op dat moment heb je meelij met dat beestje... Domme eenden die rapper dan rap achter het wormpje aanduikelen... djudedju...

Hopelijk vangen we vandaag karper...En vooral Luc, het is bij hem al zo lang geleden !

tot de volgende ? (in beeld: een witte merel !!!)