De tropen

Image by Djumbo via Flickr

Ik weet het wel, wij wonen op de noordelijke helft van onze aardkloot, in een gematigde klimaatzone, maar momenteel klinkt de waarheid wat ongelooflijk. In onze wijk woont een negerin, en ik zag die zelfs zweten. Dikke zwarte druppels. Allee, 't kan ook zijn omdat het op een pikzwart vel was dat die druppels zwart schenen, maar heel eventjes had ik het gevoel dat met iets meer hitte de kleur er af zou zijn, weggesmolten.
Als kleine kadee leerde ik dat negers zwart zijn, als aanpassing op de vele zon ginder ver. Ik kan dat steeds minder geloven.  Je moet eens een zwart voorwerp en een wit voorwerp in de zon leggen. Na een korte tijd kun je eieren bakken op dat zwarte ding, terwijl dat witte amper iets warmer wordt (en dan nog waarschijnlijk omdat de grond waarop het ligt warm is).
Ik denk dat ik wel de reden weet waarom de negers in het midden van de dag schuilen in hun hutje. Tegen het aanbakken. Wij noemen dat een siësta, maar het is veeleer te vergelijken met dat bolletje op een stoomketel, een veiligheid tegen inwendige overdruk door de hitte. Als wij schuilen in onze zetel op een hete middag, dat is een siësta, maar voor die zwarte mensjes is het wellicht de enige manier om de zon te overleven.  Eén ding hebben ze voor, ze verbranden niet rood, of althans niet zichtbaar, want ik heb het nog nooit nagevraagd, en bij mijn weten is er nog nooit gedegen onderzoek naar gebeurd.
Maar heb je er eens opgelet dat er ook negers bestaan in gradaties van zwart? Je hebt er die zo lijken weggelopen van de reclame van Negrita, maar wellicht weten de meesten onder jullie niet eens meer wat Negrita is (of was)... Toen ik een klein Toontje was, werden zowat alle woningen verwarmd met een kachel met kolen (antraciet 30/32)... Die kachels waren uit metaal, en de propere huisvrouwen van toen, blonken die kachel regelmatig op met kachelzwart van het merk Negrita.  Dan was de kachel niet alleen zwart, hij blonk ook nog eens.
Bij Odiel bakte moeder Maria pannenkoeken op de buis van de Leuvense stoof, maar eerst kuiste ze de plaat netjes met Negrita. De eerste pannenkoeken smaakten dan veel meer naar Negrita dan naar pannenkoeken, maar niemand gaf daarom. Heelder potten Negrita hebben wij zo opgegeten.  Het smaakte precies zoals het rook. Slecht.
Nonnen waren slimmer! In de schoollokalen stond een buizenstoof, een buis uit verschillende op elkaar geplaatste gietijzeren elementen. Daar kwam geen Negrita bij te pas! In de grote vakantie verfden de nonnen (of iemand anders?) die buis met zilververf. Als wij dan in het volgende leerjaar terecht kwamen, stond daar een quasi nieuwe blinkende buizenstoof. Ook de buis die diende als rookafvoerkanaal werd dan telkens netjes in het zilver gezet, en soms zag je dan op de vloer wel eens nette zilveren spatjes. Maar die bleven niet lang blinken, net zo min als de kachel en de kachelbuis, want van zodra de kachel eenmaal mocht branden, verging dat mooie zilver, en je zag alleen nog vage sporen onderaan en een heel klein beetje ook bovenaan, waar de hitte niet groot genoeg was. Die kachel was dus niet zwart, maar toch veel heter dan die zwarte van thuis! Want die buizen konden roodgloeiend staan! Dan moesten we de banken wat verhuizen, want het was te heet om er dicht bij te zitten. Een hete kurkdroge lucht was dat.
Hoe kom ik nu bij die kachel? Ach ja, via die neger en Negrita...
Is het bij jullie ook zo warm ?
Ik heb heel het concept van mijn woning veranderd onder invloed van die hitte ! Overdag rol ik normaliter de rolluiken op, nu laat ik ze neer, om de zonne buiten te houden. En 's nachts laat ik ze niet volledig neer, laat wat reetjes tussen de latten, en daarachter zet ik het raam open, in de hoop dat de frisse nachtlucht binnen komt... Maar nu geven de weermensen aan dat de nacht even warm zal zijn... Dat hebben die negers in zwart Afrika niet eens te lijden !
Gelukkig zijn wij blank, en stoten het licht af.
Maar weet je, ik wordt steeds maar bruiner en bruiner... Wellicht van daar dat het zo heet voelt ?

tot de volgende ?

de kodak

Image via Wikipedia

Mensen van mijn leeftijd zal dit bericht pijn doen. Ik kreeg een publiciteitsfolder met daarop een kodak voor 2.19 euro. En ter verduidelijking staat daar dan bij: herbruikbaar. In een tijd van wegwerpdinges is dit blijkbaar zo ongewoon dat men het er bij vermeld: herbruikbaar.
Met andere woorden, we zijn stillekes in een maatschappij gesukkeld, waarbij het uitzonderlijk is dat er dingen zijn die je kunt blijven gebruiken... Ik heb eens goed gekeken, en ook bij mij hangt er geen briefje op... Dus ook eenmalig. djudedju.

Ik weet nog dat ik ooit als jongeling een kodak kreeg, zo'n simpel boxke, en dat was dan een heel groot en heel rijkelijk geschenk. We behandelden dat met veel omzichtigheid, want zo'n duur ding. Nu 2.19... herbruikbaar.

Ik heb telkens ook weer dat gevoel bij uurwerken. Ik kreeg mijn eerste uurwerk van mijn doopmeter, ter gelegenheid van mijn plechtige communie. Eentje met een Incabloc, dat wilde zeggen dat je het ding niet moest opwinden, door de beweging van je arm wond het zichzelf op. Dat was toen hip, in, heel modern. Nu zie je zo'n dingen niet meer: antiek... Ik voelde mij een hele meneer met een uurwerk aan mijn arm. Nu lopen kleuters met een werkend speelgoeduurwerk aan de arm, waarbij een louche tekenfilmfiguurtje met zijn armen het uur en de minuten wijst.

Met wat geluk heb je een nieuw uurwerk bij aankoop van een doos waspoeder. En vermits die dingen nu op batterijen lopen, is ondertussen al gebleken dat je mits enig zoekwerk goedkoper een nieuw uurwerk met batterij kunt kopen, dan wel er een nieuw batterijtje in te steken.

Ik zit hier te prutsen op een kwampjoeter, die mij indertijd een rib heeft gekost, nu kun je veel betere kopen in de Aldi, voor zowat de helft van de prijs van toen. Binnenkort krijg je ze ook bij waspoeder, want dat is een ding die duur blijft. Brood ook. En vlees en groenten ook. Alles waar je echt niet zonder kunt, dat is duur. Wat normaliter luxe zou zijn, dat smijten ze naar je kop. Gekke wereld die consumptiewereld.

En toch zit er iets fundamenteel mis! Ik ken nog steeds mensen die zich de wegwerpwereld niet kunnen veroorloven, omdat de levensnoodzakelijke goederen zo duur zijn. Als eerste zie ik dan huishuur. Een normale huishuur is nu hoger dan vier maal wat ik maandelijks afbetaalde om eigenaar te worden. En dan komt daar nog water, electra en verwarming bovenop. En vermits de apparaten die zuinig zijn in het verbruik ook de duurste zijn, zitten de armen onder ons met allemaal energieverslinders, uit armoe.  Dat is toch absurd ? Als er één nuttige maatregel zou zijn, én voor de industrie, én voor de armen, én voor de maatschappij én voor het milieu, dan zou het wel de maatregel zijn waarbij zuinige apparaten  stukken goedkoper zouden gesteld worden dan die energieverslinders. Maar nee, de regering stuurt ons een bonnetje voor één spaarlamp.

En dan maar vertellen welke maatregelen ze wel niet allemaal nemen voor het milieu... tommetoch!
En het aantal armen onder onze bevolking, in het rijke Westen, neemt steeds meer en meer toe. Steeds meer en meer mensen zullen dus wel genoodzaakt zijn te blijven zitten met energieverslindende apparaten, met CO2 uitstotende oude auto's... en dan maar vertellen welke maatregelen men allemaal treft om het milieu te helpen.

Maar we zijn gelukkig, want we hebben allemaal een kodakske van 2.19
djudedju

Oh ja, Veerle is terug thuis. Ze moet wel nog enkele onderzoeken ondergaan, maar al bij al lijkt het dus nog los te lopen. Ze ziet er in ieder geval weer goed uit.

Tot de volgende ?

Mannekens

Image by Getty Images via @daylife

Nee, ik heb het niet over een of andere voetbalploeg, ik heb het zelfs niet eens over mannen, maar over restantjes van vrouwen. Waarom ik het dan mannekens noem? Omdat heel de wereld dat lijkt te doen. Op welke TV-zender ik ook kijk, spreken ze in dit verband over mannequins, een verbastering van het oeroude Vlaamse mannekijn... ( Ik droom soms dat ook bikini uit het Vlaams komt, van ons bekansniet, maar dat klopt dus niet)
Heb jij ook al eens zitten kijken naar de mannequins op de catwalk?
Hou jij dan ook je hart vast ?
Ik denk iedere keer weer: nu valt ze, maar op bijna mirakuleuze wijze behoudt ze haar evenwicht. Je moet het eens proberen! Om te stappen zet je je rechtervoet een heel stuk linkser dan het lnkervoet, en om het evenwicht te herstellen zwaai je dan je linkse been een heel end te ver de rechterkant uit. Daardoor zwaaien hun heupen schoksgewijs telkens de andere kant op, wat dan moet doorgaan voor verleidelijk. Maar heb je al ooit een mannequin "zo verleidelijk" naast een man zien lopen? Nee hé, dat kan ook niet. Het is technisch gewoon onmogelijk. Ofwel zwiept ze volkomen uit evenwicht op het moment dat haar heup in botsing komt met haar partner, ofwel ligt manlief in de goot. Dat laatste is bijna ondenkbaar, want de meeste van die mannekijns streven dan ook het silhouet na van een manneken, schraal en iel en hoekig.
Als mijn vrouw ook eens kijkt, dan zegt ze, telkens ze daar een van die mannekijns ziet paraderen met ontblote bovenborst: "Zo zou ik toch niet durven op straat lopen"... Ik kan ze alleen maar gelijk geven. Je doet dat nu eenmaal niet, met je borsten bloot lopen, zeker niet in de winter. Waarom die mannekijns het dan wel doen? Omdat ze meestal (nog?) geen borsten hebben.  Wellicht hebben ze mogen kiezen, ofwel hun prille heuveltjes showen, ofwel een broche dragen, om de voorkant te wijzen.
Het doet mij denken aan mijn jeugd... Toen was er nog niet al dat geld, en al die gekke modeverschijnselen waren er ook nog niet, en als we zwommen dan liepen en jongens en meisjes met alleen een broekje aan, tot het meisje begon tekenen te vertonen dat ze daar wel eens iets zou kunnen krijgen dat anders was dan bij ons... Wellicht zijn die mannekijns dat stadium nog niet ontgroeid door hun overdreven slankheidsideaal.

Eerst dacht ik dat die slankheid een soort mode was, maar nee, het is een aanpassing aan hun manier van "elegant heupzwaaien"  (nu ja ...elegant?). Ik heb het uitgerekend, van zodra je normale lichaamsverhoudingen hebt, kun je zo niet meer stappen, dan ga je sowieso uit de bocht en kieper je elegant en wel tegen de vlakte.

Het is dus wellicht zo, dat ze niet echt mismaakt zijn, ze mismaken zichzelf om zo te kunnen "stappen". Ik zou echt eens zo iemand, op die manier een uur willen zien wandelen. En hoe zou de toestand van hun heupen zijn op zegge en schrijven 55 jarige leeftijd ?

Nee, ik heb medelijden  met die sukkels. Heel lang geleden heb ik ooit een school bezocht waar er een klas zat met spastische kinderen. Dat zijn kinderen die hun bewegingen niet volledig kunnen controleren, en hoekerige en schokkende bewegingen maken bij het minste wat ze doen. Erg om te zien. Wellicht nog veel erger om het te zijn.  Toch zitten er onder die mensen die er toch in slagen dingen te doen. Ik zag er iemand tekenen, op een verbluffend knappe manier. Echt mooie dingen. En als je dan zag dat hij dat deed met wilde armzwaaien, en telkens in het passeren van zijn blad, op de juiste plaats een klein streepje zette... Verbluffend is een veel te licht woord.
Maar je ziet daaraan dat de mens, zelfs al kan hij het niet, er toch alles op alles op zet, om normaal te bewegen te functioneren. Uitgenomen de mannekijns, die vinden het nodig abnormaal te doen.

En dat allemaal uit een soort van ijdelheid... ?
Ik ben niet voor tatoeages, of voor soeptelloren in je onderlip, of voor koperen banden die je nek uitrekken tot ongekende hoogten... Ik vind dat allemaal mishandelingen van het menselijke lichaam...Maar stappen als een mannequin, dat mag voor mijn part rustig bij diezelfde lijst worden gezet.
Ook dat is een vorm van mishandelen van het lichaam, mishandelen door overdreven magerzucht en door het abnormaal bewegen van het lichaam om te "pronken".
Van mij mogen ze stukken van mensen verdienen in zo'n job, jezelf mishandelen kan immers nooit betaald worden.
Ik heb er iedere keer weer compassie mee, en zit toch telkens weer te grinniken om hun idiote manier van bewegen...
nu ja, 't zal wel weer aan mij liggen zeker ?

tot de volgende ?

Warm

Image by kazamel via Flickr

Ik lag vannacht nat in mijn bedde! Nee, ik heb er niet in geplast, gewoon liggen zweten! Je moet weten, gisteren was het verdomd heet, en we waren heel de dag afwezig, want 't was rommelmarkt te Welle... en dan gaan we bij Jef en Lut.
Je denkt wat heeft dat er nu mee te maken? Welnu, in dergelijk heet weer doen we normaliter de zonnewering naar beneden, om het terras wat "koel" te houden. Dat terras paalt aan onze slaapkamer. Als we niet thuis zijn, durven we die zonnewering niet open te zetten, want mocht het eens plots waaien of plots onweren en heel dat ding zijpnat worden !!! Dus heeft de zon heel de dag én het terras, én mijn slaapkamer vrolijk gebakken.
Ik ben al een zweter (een bedzweter ?), en dus zeker als het zo warm is. Ik heb dekens en lakens en al uit mijn bed gezwierd, en tot mijn ontsteltenis zag ik vanmorgen Anny vrolijk liggen maffen onder het donsdeken. djudedju.
Vanmorgen heb ik alle mogelijke maatregelen genomen om de zon zo veel mogelijk buiten het terras te houden...
Goedkoop is het anders wel, mocht ik nu een genieter zijn van sauna en co, maar ik ben dat niet, en ik hou niet van het gevoel dat ik uit mijn bed zou kunnen spoelen op golven van mijn eigen zweet. (Ik weet niet wat er zo leuk is aan sauna! Ik mag er niet op denken daar een beetje te gaan zitten zweten voor de lol)

De rommelmarkt te Welle was weer de moeite, we hebben er niet eens de helft van gedaan, maar dat doen we nooit, dat is niet te doen, veel te groot. 's Middags zijn we dan bij Jef BBQ gaan eten en wat zitten bijbabbelen met Lut.  Want Lut was niet mee, voor de eerste keer, omdat haar moeder die dag uit de home was bij haar. Ze hebben met de kinderen een beurtsysteem waardoor moeder (91 !) iedere zondag bij een van de kinderen is. Vroeger reden we met de wagen op het terrein van de rommelmarkt, en zetten de wagen bij de moeder van Lut, maar nu is het mensje al meer dan een jaar in de home.

Dan naar huis toe... Want we zaten (zitten) ook nog eens met een "drama"... Zaterdag was Veerle met afval naar het containerpark gegaan, en daar is ze - wellicht door de hitte, migraine en maandstonden- van haren sus gedraaid, en is met een wonde in haar hoofd weggevoerd met de ambulance...  Het lijkt gelukkig allemaal niet zo erg, maar als je op een publieke plaats zo iets voor hebt, dan wordt alles je uit handen genomen, verschijnt de ambulance uit het schijnbare niets, en lig je in het hospitaal voor je het weet. Als je dat dan voor hebt in het weekend, dan ben je er minstens een paar dagen langer, want in het weekend, dan doen ze alleen iets aan de dringende zaken, en voor de rest lig je te liggen op je kamer en gaan ze maandag wel eens komen zien... Frederik is in alle staten. Dat is een jongen die al heel vlug panikeert, en nu zeker... Nu ja, hij kan niet met de auto rijden, en dus stond hij daar uitgeschud. De man van het containerpark heeft dan de auto van Veerle op een parking gezet buiten het containerpark, en 's avonds ben ik dan met Rob (een buur) naar ginder gereden, en Rob heeft dan de wagen van Veerle naar huis gereden...
En zo is er wel altijd iets wat rimpels maakt in de oppervlakte van het leven...
Eigenlijk kun je heel weinig doen aan het leven, je wordt geleefd, door toeval en omstandigheden.
Jammer voor de mensen die zo houden van regelmaat en orde...Voor hen moet het leven verschrikkelijk ambetant zijn !

tot de volgende ?

Roborst, een hemels dorpje

Image by Erf-goed.be via Flickr

Vandaag is het rommelmarkt in Roborst, een piepklein dorpje in Zwalm, gekend voor de kweek van waterkers. Maar het is meer dan dat, het is een van die typische mooie dorpjes in de Vlaamse Ardennen, met kronkelende straatjes over de mooie hellingen, en ... een wondermooi kerkje.
Ook nu weer zagen we verschillende mensen foto's nemen van dat kleine reliekschrijntje in het groene dorpje. Vandaag extra mooi gemaakt met voor de ingangspoort van het oude kerkhof een plaatselijke reus, met een olijk gezicht en een knoert van een neus. Ook al zo'n echt Vlaams verschijnsel, de reuzen... Ieder dorp heeft er minstens een, die bij stoet, kermis en zelfs processies wordt uitgehaald en dansend door de straten wordt gedragen.
God, wat leven we in een mooie streek!
In de terugweg keek ik over de velden met koren en weiden vol koeien en paarden, hier en daar wat schapen en een weide zelfs met geiten, witte geiten...
Heerlijk land vol met kapelletjes, echte en andere, want de kapelletjes aandoen kan in Vlaanderen net zo goed betekenen een pot gaan pakken. En het ene verhinderd het andere niet, want bij echte beewegen wordt er ook wel eens halt gehouden om de inwendige mens te versterken. Vlamingen zijn nu eenmaal wat bourgondisch aangelegd...
Wij houden van het leven, en vooral van de goede dingen van het leven. Een goed glas en eens lekker eten, dat is voor de Vlaming zijn idee over de hemel. Laat de moslims zich maar amuseren met hun maagden, wij zien het breder, ruimer en copieuser. Ergens zijn de Rubensiaanse vrouwen nog steeds een beetje een ding van ons. Wij volgen wel een beetje de mode van dunne mensen, maar aan een vrouw mogen de onderdelen die er moeten zijn, best wat uitgebreider dan in de modeboekjes. Die vrouwen waarvan de Vlaming zegt "noch buik, noch tette", dat is niet zo ons ding. Ons leven moet ook daarin ruimbedeeld zijn.
Er zit nog steeds een stukje van Breughel in ons, het mag niet grof zijn, maar wel leutig, wat boers mag ook best, als het maar goed en lekker is.
Zo zijn we nu eenmaal, genieters...
Hard werken en dan genieten met dezelfde inzet.
Kortom: leven zoals het voor ons hoort.

Pallieter, is een goed beeld van wat een Vlaming is, het is natuurlijk een beetje in de magistrale verf gezet door een onvergankelijke Felix Timmermans, maar toch, dat boek beschrijft wonderwel ons innerlijke en uiterlijke zijn.

Het moest maar zo goed niet zijn, dat is zowat de lijfspreuk van de Vlaming, en wat kan er verkeerd zijn aan genieten van het leven? Niemand is er bij gebaat te treuren en sikkeneurig te zijn, maar iedereen geniet van het kijken naar het genieten! Dat is al een genot op zich!

Ik hou van Vlaanderen, ik hou van de Vlamingen, het is waar ik geboren ben, waar ik getogen ben. En we gaan ver in dat genieten, we gaan naar vreemde landen om daar te gaan onderzoeken hoe lekker het eten daar wel niet is, en brengen dan de recepten mee, om het op Vlaamse wijze over te doen. Alleen, waar in het oorspronkelijke recept melk staat, vullen wij dat in met room...'t moest maar zo goed niet zijn...

Ik ga stoppen, 'k krijg er honger van !
tot de volgende ?

slingersaus

Image via Wikipedia

Eergisteren nam Anny een conservenblikje met witte bonen uit de kast, deed het open en stelde dan vast dat het de verkeerde doos was, het was er eentje zonder tomatensaus...
"Is het goed als ik bonen in mayonnaise maak?" Voor mij is alles goed, maar ons moedere maakte in de tijd witte bonen met een zurige saus klaar. Voor Anny was dit dan weer een onbekend iets. "Weet je wat, belt naar Suzanne, zij zal nog wel weten hoe je dat moet maken..."
Het was een telefoon"tje" van wel een half uur, en tijdens dat gekwebbel kwam zelfs het maken van de zurige saus ook aan bod! (Naast al de familieberichten tot in de elfde generatie?)
Suzanne maakte het zelf nooit klaar, want die van haar, die lusten dat allemaal niet, maar ze wou dat ze die middag bij ons kon komen eten, slingersaus, dat is zo lekker, en 't is al zo lang geleden dat ik dat nog at... Anny moest mij vragen of ik dat nog wist, dat Ma dat "sliengersause" noemde... Nee... En of ik nog wist dat ma dat in twee gerechten gebruikte ? Ook niet, ik herinnerde mij alleen de witte bonen... Maar je kunt de slingersaus ook lauw gieten over een pot sla waarin hard gekookt ei en stukjes hesp gesneden zijn...
Maar ik ga uw nieuwgierigheid niet langer op proef stellen, hier het recept van slingersaus... (Vermoedelijk een recept uit de tijd van de grote armoe, van toen de aardappels hier nog niet bestonden, en bonen de hoofdmaaltijd vormden)
Je maakt gewoon een witte saus (beetje boter, beetje bloem en wat water...) maar je maakt die saus wel dunner dan gewoonlijk, en dan doe je voorzichtig wat azijn in, regelmatig proeven, tot de saus je bevalt een fris rins smaakt. (Moet volgens mij ook heerlijk zijn bij vis!)
Maar simpeler kan dus niet, maar waarom het slingersaus noemt? Joost mag het weten! (Hij weet het ook niet, ik heb het hem gevraagd)
Maar het heeft gesmaakt! De smaak van toen, complexloos en lekker. Anny vond het ook lekker, en het zal voortaan weer bij de gerechten van het huis horen, met dank aan ma zaliger... (en het fenomenaal geheugen van Suzanne)

Welke oen zit er nu te bloggen over een sausrecept !!
djudedju

Gisteren was Ewoud hier gans de dag. .. De examens zijn gedaan, en de leerkrachten zitten uitgeput en wel de examens te verbeteren en te delibereren. Leerkrachten zijn niet meer wat ze geweest zijn! In mijn tijd werden de examens ook verbeterd, en werd er ook gedelibereerd, maar ondertussen kregen wij verder les, net of er niets aan de hand was. Nu zijn de leerkrachten te moe, te uitgeput. Dat komt wellicht omdat ze veel minder dagen werken dan in mijn studententijd.
U lacht ? Ten onrechte vrees ik!  Heb je kinderen of kleinkinderen die nu aan het studeren zijn? Die mannekes (en meiskes) krijgen nu meer stof dan wij, zitten op dezelfde leeftijd al een heel end verder in de moeilijke wiskundige materie en zo. Alles wordt blijkbaar in een veel korter tijdsbestek afgehaspeld. Alles ? Nee... aardrijkskunde, geschiedenis, taal, poëzie en al de andere leuke dingen zijn fel ingekort of gewoon verdwenen. "Ewoud, heb je al literatuurgeschiedenis?" "Watte?" Hij heeft al wel gehoord van literatuur en ook al van geschiedenis, maar de twee in één... Gelukkig niet. Gelukkig ? Dat was podorie een van mijn liefste vakken. Kan ik nog wel eens over dromen, en ik lees nog steeds graag die oude meesterwerken, ook al zijn die in onze tijd langdradig... Als je Stijn Streuvels leest, kun je makkelijk een halve bladzijde lezen over het uitzicht van het geluchte, prachtig, stijlvol, maar voor de moderne mens zuiver tijdverlies. Ik ben blij dat ik niet modern ben en ook niet hoef te zijn. Ik ben stilaan oud genoeg om te kunnen genieten van mijn dingen, zonder mij van de rest van de wereld iets aan te trekken. Hoogstens denken ze dan "Pa kan niet meer mee", maar ik heb het gevoel dat zij het zijn die niet meer meekunnen, die de roots van de taal aan het verliezen zijn, en als ontwortelde taalzieltjes ronddwalen in een wereld met een steeds kortere en steeds minder poëtische ziel. Het moet nu allemaal efficiënt zijn, bondig, zakelijk. Zelfs de romans moeten met sneltreinvaart doorrazen. Het "Geslacht Bjorndal" zou nu een klein formaat pocketje zijn, ontdaan van alle ballast en romantiek.  Het heeft geen zin meer een omschrijving te maken van de hoofdfiguur, want die gaan ze wel zien als het ooit verfilmd wordt. djudedju

Geef mij dan maar " Ik ben geboren in zonnegloren, en een zucht van de ziedende zee, die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen van wanhoop en wee..."
Maar ja, ik dateer van in oeroude tijden, ik heb zelfs de eerste ruimtevlucht weten gebeuren.
Zo oud ?
zo oud !

tot de volgende ?

Grijs

Image by evstra via Flickr

De grond is grijs
de bloemen grijs
de dorpel van mijn huis is grijs
dat zachtjes mee naar binnen komt
de lucht smaakt zelfs grijs...
Kortom: mijn oprit is gemaakt ! Maar daar de straat bij ons lichtjes buigt, heeft men tientallen klinkers moeten op maat "schijven" of zagen met een diamantschijf werkend met een lawaaierige benzinemotor. En dat stuift !
Het lijkt wel of heel de wereld voor mijn deur bedekt is met een dun laagje steenstof, en al waren deuren en ramen hermetisch gesloten, toch rook je die enigszins verbrande geur tot binnen. Maar ondanks al die onregelmatige vormen hebben ze het proper gedaan. Ik heb ze nu en dan een pint gegeven, en dan doen ze wel eens iets uit hun gedacht... Wie zal mij wegenwerkers leren kennen?
Nu mag ik nog drie, vier dagen niet met een auto op mijn oprit komen. Je bent gewaarschuwd, je bent wel welkom, maar je moet je maar ergens anders parkeren !
Ik denk dat ze vandaag alleen nog komen voor de opkuis, en om zand te strooien, zand die dan de kleine voegen tussen de klinkers moet dichten. Ik zie nu bijna dagelijks buren die met een hoopje zand voor hun borstel heen en weer lopen op hun oprit en voetpad, om de voegen te dichten. Heel de wijk zit vol dichters.

Dat ik mijn auto nog steeds niet binnen kan zetten, kan mij niet echt deren. Ik kan voorlopig toch niet binnen in mijn garage. Dat is nog steeds het gevolg van de schilders-behangers. En van Anny. En van mij met mijn verzamelwoede. Op de grond in mijn garage liggen nu vele tientallen wandelstokken en wapenstokken. Wan veel wandelstokken zien er alleen maar wandelstok uit, maar zijn in werkelijkheid wapenstokken. Als je de knop van dergelijke stokken losmaakt (er zijn diverse systemen), dan trek je uit de stok plots een sabel te voorschijn. Er zijn ook leukere stokken bij, ook wandelstokken waarmee je alles kunt behalve wandelen. Als je daarvan de knop losmaakt, dan zit er binnen in de stok een lang smal flesje met een sposel op... Zo kun je - ongezien en ongeweten- een deugdelijke dreupel cognac of Oude klaren meenemen...Voor koude dagen. En voor de tandpijn die nog komen moet.

Maar wat de verzameling mooi maakt, dat zijn niet die verborgen dingen, nee, dat zijn de stokken die soms heel mooi uitgesneden zijn, en vooral de knoppen, die soms echte kunstwerken zijn. Er zijn er bij, die zo mooi en zo realistisch zijn, dat ze niet bruikbaar zijn, want geef toe, leunen op een paar spitse hondenoren die recht omhoog priemen, dat is niet echt handig.

Voor die verzameling ben ik nu een rekje aan het maken. En natuurlijk maak ik het mezelf moeilijk, want ik ben bezig om de latten te versieren met pyrografie... Ik teken eerst met potlood heel de lat vol met bloemen, en brand dan die bloemen in het witte hout. Mooi is het wel, maar je werkt er lang aan ! Nu ja, dan zal het ook niet zo maar een rekje zijn, maar een mooi iets. Naargelang het aanbod voor de expo ter gelegenheid van Mater kermis, kan ik eventueel dan ook het rekje met de wandelstokken exposeren...

Ewoud zit hier. Niet dat het al verlof is, maar er is geen les meer, en de kinderen zitten dan thuis. Thuis, dat is dan te lezen als bij ons. Dus... vandaag gaan we vissen, mijn kleinzoon en ik, bij pepee in Wannegem.

tot de volgende ?