Bigfoot

Image by ianus via Flickr

In Kentucky (USA) stelde Kenny Matthews vast dat zijn groenten verdwenen uit zijn lochting. De man vond er niet beter op dan een automatisch fototoestel te installeren, in de hoop de dief te betrappen. Naast diverse foto's van konijnen, kraaien, wasberen kreeg hij tot zijn verbijstering ook een paar foto's van een aapachtig wezen... Volgens sommigen een aap, anderen zien er een beer in, maar in Kentucky leven noch beren, noch apen... Groot alarm dus in Kentucky, alleen Bigfoot het mythische wezen is op foto gezet !

Niet alleen kan ik me de verbazing van de man voorstellen bij het zien van de foto's, maar ik vind dit heerlijk nieuws!

Ik hoop dat het echt een bigfoot is, en dat men eindelijk eens kan zien dat er werkelijk, zelfs in een beschaafd land als Kentucky nog steeds dieren leven die we niet kennen. Ik hoop dat we weer eens echt verbaasd kunnen staan over een onmogelijk iets dat werkelijkheid is geworden...Dat er plots weer hoop is voor het monster van Loch Ness en andere grote meren in alle werelddelen... Dat de mensheid zich weer eens bewust is van het feit dat we nog niets weten, nog niets kennen... dat we nog steeds de onwetende wilde zijn op een enorme wereld vol wonderen...

Dat we weer eens echt verbaasd kunnen staan, dat we weer eens onder de indruk komen van al die dingen die we niet kennen, niet begrijpen... Want we worden blijkbaar slechts wakker geschud als er zoiets opheffends is... als een Yeti of een bigfoot...

En toch... toch moeten we niet ver gaan om met onverklaarbare wonderen in onze omgeving geconfronteerd te worden! Heb je al eens een klontje suiker in de koffie gedoopt ? Heb je gezien hoe de koffie omhoogkruipt in het klontje ? Men heeft ontdekt dat dit komt omdat de oppervlaktespanning die je koffie plat houdt in je kopje, niet werkt in heel kleine fijne buisjes. De oppervlakte is te klein om een spanning te kunnen hebben, dus kruipt de koffie omhoog door al die kleine ruimten in je klontje suiker. Geen wonder dus. Het is perfect verklaarbaar! Maar men heeft ontdekt dat dit systeem maar tot op een bepaalde hoogte kan werken, want dan wordt het geconfronteerd met andere wetmatigheden, onder meer de zwaartekracht en het gewicht...Maar geen mens kan uitleggen hoe een boom, die gebruikt maakt van dit systeem van haardunne kanaaltjes om het sap naar zijn bladeren te jagen, hoe een boom dit sap tot hoogten krijgt die drie , vier en meer keer hoger zijn dan natuurkundig kan... Dus toch een wonder ...

Maar veel te klein, veel te miniem om de mensheid met de mond open, vol verbazing te doen staren naar een stomme boom, trouwens daar zijn er zo veel van dat er geen mens meer naar kijkt...

en toch... is het onverklaarbaar! Weten we niet hoe het kan. Staan we met de mond vol tanden.
Wij, mensdom, willen alles immers netjes in vakjes stoppen. Willen alles uitleggen, alles verklaren, willen ons superieur tonen tegenover al de dingen rondom ons.

Maar neem nu... een mens... Je kunt het wel, die zak van huid, met beenderen in, spieren, aderen, zenuwen, pezen, organen...en het geheel leeft en beweegt, denkt zelfs en kan handelen...Maar plots valt dat geheel stil, is dood. Is er iemand die kan zeggen waarom het ene geheel werkt, en het andere niet meer ? Alle nodige onderdelen zijn er, en toch werkt het niet meer. Net alsof je de stekker van de stofzuiger hebt uitgetrokken.

Leven. Wat is dat ?
Dood wat is het verschil?
Wie, wat, hoe, waarom???? We kunnen heel de cyclus volgen, we kunnen zelfs stap voor stap ontleden hoe van de samensmelting van twee cellen er een mens groeit. Maar waarom die cel leven is, waarom het überhaupt leeft... we weten het niet.

Och, er zijn al proefnemingen geweest, waarbij men, bijna-leven heeft laten ontstaan, een oersoep waaruit bouwstenen van het leven ontstaan op "natuurlijke" wijze...Maar nog niet leven.

Och, misschien zal men het toch nog eens ontdekken, zal men toch nog eens tot "leven" komen, zal men het leven op zich beheersen. Ik zie het nu niet als mogelijk, maar we doen nu dingen die men honderd jaar geleden ook niet mogelijk achtte. Maar ik hoop dat ik dat niet meer hoef mee te maken!

Ik kan me niet indenken dat ik op een wereld leef, waar alles verklaarbaar is. Waar ik me over niets meer kan verwonderen, waar ik precies weet waarom die wolk er vandaag zo uitziet, en hoe die gekke wolkenvorm tot stand is gekomen. Waarin ik alles weet.
Waarin ik me in niets meer kan verwonderen.
Waarin ik weet hoe je een nieuwe Michel Angelo, een nieuwe Bernini, een nieuwe Rembrandt, een nieuwe Einstein kunt vormen en zelfs weet wat we er kunnen van verwachten en waarom.
Nee, een dergelijke wereld wil ik niet.
Laat mij maar de verwondering
Laat mij maar vol ontzag kijken naar
laat mij maar iets van dat ontzag van het onbegrip
laat mij maar dankbaar wezen omdat ik verwondering en bewondering heb.

Wellicht is het net die verwondering/bewondering/ontzag die ons een God geeft.
Misschien is die God net onze onkunde, onze onmacht, onze verwondering... Kan allemaal zijn, maar voor mij is die God dan net het antwoord op al mijn vragen, op mijn verwondering, op mijn bewondering op het feit dat er mensen zijn die zichzelf overstijgen in kunst, in wetenschap, maar ook in onbaatzuchtige liefde voor de anderen.
Voor mij is God ook dat wat ons liefde geeft, waardoor wij niet alleen kunnen houden van elkaar, maar ook kunnen houden van dieren, van bloemen van kunst van... alles...

Om het anders te zeggen, ik heb een God, omdat ik mij zo klein, zo onmachtig, zo onkundig voel.
Omdat ik verwondering ken.

En daar voel ik mij goed bij.
Voor mij is het niet nodig alles te kennen, alles te kunnen... Juist onze onmacht is het, die ons doet vol bewondering opkijken naar kunst, die ons vol ontzag laat staren naar het plafond van de Sixtijnse kapel. Dingen die wij niet kunnen, zijn de dingen die ons doen opkijken.
Opkijken naar zij die groter zijn dan wij
Groter in hun kunstgevoel, groter in hun kunnen, maar ook doen opkijken naar die dingen die we niet kunnen uitleggen.

Hoe je het noemt, speelt eigenlijk weinig rol... Ik noem het God, jij misschien Natuur, maar eigenlijk bedoelen we hetzelfde, we kijken op naar het onuitlegbare.

Heerlijk toch ?

tot de volgende ?

Vroeg dag....

Image by roel1943 via Flickr

Veerle moest vanmorgen om 6 uur beginnen... Dus lieten we vanmorgen de wekker aflopen om 6.30 uur, om de kinderen te wekken, en klaar te maken voor de bus(sen). Kimberly moet om 7.30 de lijnbus nemen, en Gwendolyn kan met de schoolbus mee, zowat om 8.10 uur...
Toen Anny vertrokken was, ben ik zachtjes opgestaan, gaan turnen en me gaan wassen, en dan naar beneden, de honden uitlaten, water opzetten om koffie te maken, en ik zit hier nu al te bloggen en de bus voor Gwendolyn moet nog komen...
Straks komt Anny, en dan staat de koffie voor haar klaar. De omgekeerde wereld als het ware, want anders is het steeds Anny die de koffie zet.
Het was nog pikdonker toen ik stond te turnen... de dagen zijn dus weeral een heel stuk korter! Nu ja, het is al herfstst... en het viel mij op in het park, dat er al heel wat bladeren vallen. Doet een beetje raar aan, je zit in een heerlijk warm zonnetje, en je ziet de blaren vallen. Maar 't is de tijd van het jaar, en met die droogte zullen de bladeren wellicht vroeg vallen!

We gaan dus weer richting winter, richting korte dagen, richting vervloekte winteruur, richting sombere donkere dagen... Vannacht moet het ook geregend hebben (mag wel eens), want er stond water op de terrastafel. Nu zijn de rolluiken al in 't lang en in 't breed omhoog, en een trieste grijze lucht met in de verte vervagende bomen staat voor mijn raam triest te wezen. Het is een echte herfstlucht, grijs en alsof het licht nooit meer zal terug komen.

Ik weet niet of ik nu moet gaan zitten janken, maar een of andere prof heeft verkondigd dat ik nu tot de risicogroep behoor, daar ik een chronische ontstekingsziekte heb (de grote happy-family van de artritispatiënten...). Dit houd in dat ik, mocht ik de Mexicaanse (Aziatische?) griep krijgen, ik recht heb op de speciale medicamenten tegen virussen...Tamiflu en co...

Kijk, als ik er zelf nog iets aan te vertellen heb, dan kunnen ze die brol zelf nemen! Blijkbaar zijn er veel meer bijverschijnselen dan er goede kanten aan zijn. Ik heb al medicamenten met bijverschijnselen, daar heb ik al genoeg aan, dank u.

Gisteren kreeg ik weer een van die mailtjes die ons vertellen dat heel dat griepgedoe in werkelijkheid een wereldgroot complot is, om een groot gedeelte van de wereldoverbevolking uit te roeien. Ik las dat al over aids en over andere ziekten dat dit complot bezig is... en iedere keer weer krijg je dan berichten dat er weer eens een aanslag gepleegd wordt op de wereldbevolking. Nu gaat het uit van de wereldgezondheidsorganisatie... djudedju... Ik heb steeds weer en meer en meer de indruk dat er pak mensen rondlopen die maar gelukkig zijn als ze kunnen doemdenken, en die overal complotten zien gericht tegen de brave kleine man... Als de heel rijken echt zouden besluiten een deel van de bevolking uit te roeien, dan zouden ze volgens mij niet de kleintjes uitroeien, die zijn niet gevaarlijk voor hen...Nee, ze zouden er alles op zetten om hun concurrenten in de rijkdom en de macht weg te krijgen. Dat zijn voor hen de gevaarlijken. Wij, ochgottekes, wij zijn zelfs het stof niet aan hun schoenzolen... Misschien is er wel een groep die in staat zou zijn om een aanval op de mensheid als dusdanig te doen, die extremistische wereldverbeteraars, die de dieren en de natuur hoog boven de mens stellen. (Er naast lijkt mij de beste plaats voor allen, maar wie ben ik?)

Je moet eens de theorieën van een PETA er op na lezen... Die gaan letterlijk over lijken (van mensen!) om een diertje te redden !

Kijk, ik hou ook van dieren, maar niet tot in het absurde. Je moet geen dierenleed gaan veroorzaken. Maar kijk, een leeuw jaagt op zijn prooi, en dat is de natuur. Dat is normaal, dat is goed. Als een mens een koe slacht, dan is dat een misdaad, dan schendt je de dierenrechten. Ze vergeten dat wij, net als de leeuw, ook vlees eten, misschien eerder zoals de beer of zoals een aap, die zowel plantaardig als dierlijke voedingsmiddelen eten, maar we zijn nu eenmaal zo gemaakt. We zijn al een heel stuk vooruit gegaan, we slachten de dieren op een "humane" manier (?), zonder onnodig leed te veroorzaken. Maar organisaties zoals peta werken dan weer net in die delen van de wereld, waar er regelementen zijn op dierenbehandeling... ze zouden beter kunnen optreden in die delen van de wereld waar ze nog niet zo ver zijn. Dan zouden we een stap vooruit gaan. Nu lijkt hun actieterrein wat absurd. Natuurlijk, je kunt je vragen gaan stellen over het houden van dieren voor hun pels, het houden van dieren voor hun donsveren (en die levend plukken!), en eerlijk, daar stel ik mij ook vragen over. Ik heb er geen enkele behoefte aan mijzelf of mijn echtgenote te bekleden met het vel van een of ander dier... buiten mijn voeten dan... want met mijn zweetvoeten is er niets dat het comfort biedt van echt leer... Maar och, die dieren die het leder leveren zijn gelukkig ook net diegene die we anders toch opeten, behoren tot onze (gekweekte) prooidieren...

Over een dergelijk onderwerp kun je oeverloos gaan discussiëren, en wellicht nooit tot één mening komen, maar het is geen oplossing mensen in gevaar te brengen om dieren te "redden"... Ik ben wel akkoord dat we in feite beter bij elk dier een evaluatie zouden maken over de noodzaak tot kweken en slachten... Want ook over het kweken, en dan meer bepaald over de manier waarop, kan men oeverloos gaan discussiëren... (En dan krijg je zelfs uitspraken dat de kippeneieren van de kleine man met een kippenren veel meer dioxine bevatten dan die uit die legbatterijen...) (Ik prijs mijn kippeneieren dan bij de buren en de vrienden ook aan als "gegarandeerd met dioxine!")

Maar als we over het kweken van dieren spreken, dan kunnen we minstens met evenveel bekommernis praten over de manier waarop we planten kweken... en wat de gevolgen daarvan zullen zijn op langere termijn...

Ik heb een vriend die stelt dat wij wellicht de eerste en ook de laatste generatie zijn die op die manier, zo breed, zo luxueus, zo grenzeloos zullen leven... Ik vrees dat hij gelijk heeft, want we zijn bezig heel wat dingen kapot te helpen omwille van steeds meer steeds meer en meer productie...

toch maar eens over nadenken... en misschien ook eens je stem laten horen

tot de volgende ?

Politicologie ???

Image by allesisblauw via Flickr

Marianne Thyssen geeft les in politicologie...
Straf. Heel straf !
Ik ga maar veronderstellen dat het laatste stukje van het woord komt van logos, woord, en niet van logica, anders is het helemaal om je dood te lachen.
Toch zou ik zo'n lessen eens willen bijwonen, gewoon, om me eens heerlijk dik te maken zonder te verdikken.
Vooral wat we de laatste tijd allemaal te slikken hebben gekregen over politiek vlieg- en stuntwerk, moet de moeite zijn om te bespreken. Het menske moet een waar genie zijn om daar nog een draad in te kunnen steken (want er zat er zeker geen in). Maar we hebben een troost, nu ja, troost?? als we om ons heen kijken en zien wat er in Frankrijk gebeurt, wat er in Italië gebeurt, wat er bezig is in Nederland, dan scoren wij hier netjes in de middelmaat.
Ze zijn weliswaar allemaal gebuisd, maar ja, als dat nu eenmaal het gemiddelde is.

Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat onze politiekers en onze Rode Duivels eenzelfde niveau halen. Geen niveau.

In de ons omliggende landen hebben ze dan nog tenminste voetballers die er wel wat van kunnen. Bij hen lijkt er toch nog iets goed, wij moeten het met veel kleinere balletjes doen, tennisballen, en daarvoor moeten we de oude coryfeeën weer van stal halen. Weet je, we hebben ook nog oudjes die goed waren in judo, maar ja, die doen al aan politiek...

Maar laat ik niet weer over de politiek klappen, je kunt er toch niets zinnigs over vertellen. Nee, laat ons eens spreken over belangrijke dingen, vissen in het park of zo.

Voor mijn raam zijn een paar jonge duiven ingespannen vliegles aan het volgen. Hopelijk knotst er niet weer een tegen het raam aan. Eergisteren nog hoorde ik plots een klop, en zag nog net iets naar beneden dwarrelen. Anny ging kijken, en stond eventjes later voor het raam met een mus in haar handen. 't Beestje lag voor pampus, maar na een korte tijd deed het weer zijn oogjes open. Anny opende haar hand, maar zo ver was het diertje nog niet. Het bleef rustig zitten, tot het plots het penibele van zijn situatie inzag, en dan met snorrende vleugeltjes weer wegzoefde...
Mussen zijn best mooie diertjes, vooral de mannetjes hebben een mooi pakje aan. Je moet ze eens rustig bekijken!

Gisteren zijn we dus gaan vissen. De laatste keer dat we naar het park gingen, had ik er Luc op gewezen dat er daar verdomd grote baarzen zaten, die zo slim en uitgekiend waren, dat ze bij ons aan de voeten kwamen zitten (nu ja zwemmen). Iedere keer je dan een vis ving, zaten die loebassen klaar alert te wachten, en op het moment dat jij de vis weer in het water gooide, schoten zij toe om het beestje in één hap te verorberen. Gisteren had Luc daarom wat kleine visjes bij, om eens met levend aas te proberen die baarzen te pakken. Tot drie maal toe was hij zijn onderlijntje kwijt... Dus besloot hij om eens met "zwaar" materiaal aan de slag te gaan, en ja hoor, alras had hij een baars van veertig centimeter lang aan de kant! Een hele dikke voldane vis. Met een bult op de rug. Bij sommige vissoorten zie je die bult, maar ik wist niet dat baarzen dat ook kregen. Die bult zit net na de kop, en doet een beetje denken aan de stierennek, je weet wel, die dat massieve uitzicht geven aan de stier. Best een mooie vis. Luc wist niet goed wat er mee aan te vangen. Baars is een lekkere vis, maar één is geen... dus geprobeerd er nog wat te vangen. Maar zo makkelijk is dat daar niet, het staat er vol plomp, en als die vissen er in slagen zich rond de planten te slingeren, dan mag je dag met het handje zeggen.... Dus bleef het bij één, ook al had hij er in totaal vijf aan de haak gehad...'s Avonds, bij het stoppen met vissen, heeft hij de vis dan netjes weer laten zwemmen. Als dank sloeg hij nog eens met de stekels van zijn rugvin in de hand van Luc, die dan een hele tijd met zijn zakdoek rond zijn hand liep, om het bloeden wat tegen te gaan...

En dan zijn er nog die zeggen dat vissen geen sport is, het is zelfs een gevaarlijke sport! Ik zelf heb er weer eens mijn rug aan bezeerd... Ik kreeg een karper aan de haak, zo te voelen een grote, tot plots de lijn losschoot...Bleek de zware haak recht geplooid! Nog nooit meegemaakt! 't Moet nogal een beest geweest zijn ! Maar de schok in mijn rug bij het plots losschieten, doet geen deugd!

Bovendien is de molen van mijn hengel ook naar de filistijnen... Ik ga nog eens kijken of het te herstellen is, anders moet ik een andere molen monteren. Ik heb er nog enkele in reserve.

Oh ja, sinds de laatste twee, drie keer, vis ik nu met een rekker...een elastiek. Ik had er anderen -onder meer Willy- al zien mee vissen, maar had het zelf nog niet gedaan. Het is best een handig ding. Het topeind van de hengel is hol, en op het dikste eind zit een stop, waaraan de elastiek vast zit. Die elastiek loopt door de holle top, en daar is er een stop, waaraan een handig dingetje om je lijn aan te bevestigen. Je moet minder lijn hebben daardoor, en als er een vis bijt, dan vang je hem op met de elastiek, daardoor is er minder belasting op de hengel, en ook de lijn ziet minder af. Best leuk vissen.

Je moet wel voor één ding zorg dragen... Je moet er rekening mee houden dat bij een zware vis, de elastiek dus een stuk uit je top tevoorschijn komt...en dus is je lijn een stuk langer. Als je daar geen rekening mee houdt, dan zou je vis nog in het water hangen als jij al lang je hengel rechtop hebt... Je kunt ook je lijn niet "strak" houden, want de elastiek rekt bij iedere beweging van de vis... Dus wel eventjes aanpassen.

Voila, dat is weer dat...Zeg nog dat ons leven rimpelloos verloopt! Het zit stikvol avonturen en belevenissen, van verloren kleindochters tot vissen met een elastiek....

tot de volgende ?

De bus...

Image by Harold Kuiper via Flickr

Veerle had naar de school gebeld om te vragen of ze Kimberly wilden verwittigen dat ze met de lijnbus naar huis moest komen, mama was gaan werken...
Gisterenavond stond oma dan aan de bushalte, de bus kwam...Kimberly niet...
Ik probeerde nog naar de school te bellen, maar na de klasuren is daar geen kat meer die nog de telefoon wil of kan beantwoorden...
Dus ikke naar de school gereden - in lichte paniek...
Aan de bushalte: geen kat...
Ik de school binnen, de eerste de beste die ik zag gevraagd of zij daar soms iets wisten. Het was dan nog een limburger ook ik die beet had, hij sprak heel langzaam en moest heeeeel lang nadenken vooraleer hij er toe kwam... "Nee..." Toen ik al bijna verder stormde, "maar heb je al aan de bushalte gekeken aan de voorkant van de school?" Voor mij stond ik aan de voorkant, maar sinds mijn kinderen deze school gefrequenteerd hebben, hebben ze dat spul omgekeerd, en is de voorkant nu aan de vroegere achterkant... Ik weer in de auto, rond de blok... Geen Kimberly.

Ik weer uit de auto, gelukkig was de limburger er niet meer, maar een arbeider in dienst van de school, heel wat vlugger van begrip en spraak. Die bracht mij naar het secretariaat,en daar kwam de dame op het lumineuze idee dat Kimberly - volgens haar beste weten- moest wachten tot men haar afhaalde... "Nee!!! Juist niet!!! Ze moest met de bus mee!!!!"
De arbeider ging ondertussen al eens zoeken, en de secretaresse zocht of de collega die "er meer van wist" nog aanwezig was... Dat was ze.
Bleek dat de boodschap van Veerle net omgekeerd geworden was, en dat zij Kimberly moest zeggen te wachten tot iemand haar kwam ophalen om 10 na vier (dat uur was juist om de bus te nemen!!!)...
Ondertussen kwam de arbeider breed lachend terug met Kimberly... Die had opa zien voorbij snorren in de auto en was in paniek aan het hollen om mij te vinden...

djudedju

Ik belde Anny op om haar gerust te stellen, en dan naar huis toe...
Onder de weg er nog eens op gehamerd dat ze in het vervolg met de bus moest komen ! Want opa was morgen (vandaag dus) ook niet thuis om haar te komen zoeken ! (Ik ben hopelijk gaan vissen...)

Kijk, ik zit me weer op te jagen als ik het je vertel... En al mijn verontschuldigingen aan de Limburgers, maar in zo'n situatie moeten ze wat vlugger praten en reageren, de stoom kwam bijna uit mijn oren !!!! En misschien was het geeneens een Limburger, maar iemand die gewoon een van die mensen is die niet weet wat haast is... Je kent er vast ook zo. Ik heb altijd het gevoel dat ik dergelijke mensen een fikse duw in de rug moet geven om ze wat vooruit te helpen. (Eigenlijk wou ik schrijven een stamp in de onderrug geven...)

In de tijd zat er zo iemand in de post van Oudenaarde ook... Als je het ongeluk had dat je net aan die kassa moest zijn, dan kriebelde het van in mijn tenen tot in het topje van mijn schedel van de zeenuween... Je kwam dan eindelijk aan dat kleine raampje. De man keek je niet aan, legde eerst omslachtig een deel denkbeeldige dingen aan een even denkbeeldige kant, en na een lange wijle richtte hij zich zuchtend op. "Ja ?" Honderd postzegels van drie frank asjeblieft... Hij keek je nog een hele tijd aan, tot je vanzelf herbegon: honderd postzegels van drie frank asjeblief, een toon hoger... "Honderd ?" Ja, honderd... Hij bleef wat staan nadenken over waar die postzegels nu ook weer konden liggen in dat immense gebouw, en of hij ze nog wel kon bereiken in de drie uur dienst die hem nog restten van die werkdag... Met een diepe zucht draaide hij zich om, en slofte heel ver weg, wel een volle meter, en bekeek aandachtig de kast waar hij dan voor stond... Eindelijk zag hij waar de deurknop zich bevond, en met een langzame haast hief hij heel zorgvuldig zijn hand op om de knop vast te grijpen. Het lukte. Daar rustte hij wat. En dan trok hij heel voorzichtig de kast open - wellicht zat er ook porselein in?...

Nee, ik overdrijf niet, ik heb alleen geen plaats en ruimte genoeg om heel de operatie van die honderd postzegels - van drie frank ??- ja van drie frank- uit de doeken te doen. Bovendien wil ik u niet zo oeverloos en zo zinloos onledig houden als die man met de kliënten van moedertje Post deed in Oudenaarde...

Ik zweer je, dat het brengen van zijn hand van aan de rand van zijn desk, naar de bovenzijde van die desk om zijn stempel vast te nemen, dat dit langer duurde dan ik nu nodig heb om het op te schrijven...


Ik kreeg er de kezijntjes van !, de seskes en alle andere zenuwtoevallen....
djudedju. In de school zit wellicht zijn zoon...

Maar vandaag ga ik vissen, je weet wel, die sport waarbij je doodstil zit te turen naar een onbeweeglijke dobber... dat is pas aktie!

tot de volgende ?

Met een wortel in je kont

Een van onze gedetineerden, die nogal houdt van SM, heeft drie dagen rondgelopen met een wortel in zijn gat... dan hebben ze hem naar het hospitaal gebracht.
Met de gewone middelen was er geen wortel schieten (Schij..???) bij... Volgens de gevangene zelf hebben ze dan ruim twee uur met allerlei apparatuur in zijn kont geboord om de wortel er uit te krijgen...

Kijk, dat vind ik nu eens verheffend nieuws. We moeten niet meer zoeken, den nieuwe pulitzerprijs is gekend...

Het doet mij denken aan mijn studententijd, wij kregen fysiologie van een dokter in de geneeskunde die ook werkzaam was in het leger. Het was een grofgebekte vent, die pas gelukkig was als hij kon shockeren... Een van zijn klassiekers was een meisjesstudente naar het bord te roepen. "Juffrouw, teken eens de mannelijke penis" Het kind, rood en gegeneerd tekende een penis..."Zo groot maar juffrouw?" Het meisje tekende een groter exemplaar "Zo groot Juffrouw?" Het kind wist niet meer waar ze het had, en de dokter zat breed te grijnzen en wij, onnozelaars, zaten te grinniken... Het was diezelfde dokter die vertelde van een man die ook zichzelf had proberen te bevredigen, met het inbrengen van een fles in zijn achterwerk... Hij was echter omgevallen, de fles gebroken en het slachtoffer ijlings de kliniek binnen.... De dokter vond dergelijke verhalen grandioos.
Hij kon reporter geworden zijn in de moderne pers. Maar toen nog net niet.
Toen was de gazet nog een medium voor vooral echte nieuwsberichten.
Hoogstens in de stille verlofperiode kregen wij eens gekke dingen te lezen over het monster van Loch Ness, maar voor de rest was het vooral Nieuws, met Hoofdletter. Nu is het bijna omgekeerd, nu zijn het allemaal monsters en naakt en sex en vedettepraatjes, en na iet of wat zoeken vind je ook nog wel wat echt nieuws.
Maar er zijn verzachtende omstandigheden!
Neem nu de foto's uit de hongerlanden... Vroeger was dit schokkend, voelde iedereen meteen naar zijn portemonnaie om te doneren bij het zien van die magere scharminkeltjes, maar nu, nu zeggen die foto's niets meer...de dagdagelijkse modeshows lopen vol met veel magerder spoken dan je daar in Soedan of Biafra kunt vinden. Nu is dat mooi... Nu ja... Elk zijn meug zei de boer, en hij kuste zijn varken...


Zelfs over de politiek, het krantensmeer bij uitstek, lees je tegenwoordig veel meer over de kleine misstappetjes en buitenechtelijkheidjes en vermoedelijke betrokkenheid bij en de ontkenningen op al die à cotéetjes, dan dat je nog werkelijk iets leest over het echte politieke werk (Nu ja????)...

(Ik heb het al gezegd, er is niets nieuws onder de zon, Plato zei het al: "Een wijs man doet niet aan politiek. Het is daarom dat wij door dwazen geregeerd worden" Toen dus al...)

Maar zijn er echt mensen die echt geïnteresseerd zijn in het feit dat een minister zijn wederhelft bedriegt? Hebben wij daar iets aan? Ik kan dat hoogstens jammer vinden voor zijn gezin, maar voor de rest raakt mij dat niet, want ik ken de man noch van haar noch van pluimen. Zonder zijn gezicht in de media zou ik geeneens weten hoe hij er uit ziet. Nu ik het wel weet heb ik op zijn minst nog een bekommernis bij, waar gaat het naartoe met de smaak van de vrouwen in ons landje??? Maar ja, dat zal zoiets zijn als met die draken op de catwalk.

Hé !!! Heerlijk nieuws !!!!
Veerle belt zonet om te zeggen dat ze werk heeft. Hopelijk is het voor een hele tijd, want zoals gewoonlijk is het via een van die interimkantoren... Maar hoop doet leven...

Het is wel op minder heerlijke uren, want het is ploegwerk. Ze moet vandaag nog om 14 uur aanvangen, tot 20 uur vanavond. De kinderen zullen hier opgevangen worden, met plezier, want het is goed dat ze weer werk heeft !

tot de volgende ???

ps: als het goed is, zie je een filmpje van het monster van Loch Ness...

Vertellen

Image via Wikipedia

Op een bepaald ogenblik zag de bemanning van een schip een ander schip, dat blijkbaar volkomen verlaten aan het rondvaren was. Ze roeiden er heen, en het enige wat ontbrak was de reddingsboot. Verder was alles intact aan boord, men vond er zelfs halfleeg gegeten borden, net alsof alle in grote haast was verlaten.
De verzekeringsmaatschappij probeerde van alles en nog wat, maar kon niets weerleggen aan de bizarre feiten. Alles maar dan ook alles was normaal aan boord, de lading was intact, niets ontbrak en er waren geen sporen van geweld of van een of andere ramp.

Dit is geen verhaaltje, het is echt gebeurd, zo'n honderd jaar geleden weliswaar, maar het is authentiek.

Maar vannacht lag ik op dat bizarre verhaal te denken, en het is niet moeilijk daar een hele vertelling bij te bedenken. Het is een bron om je vertelkunst wakker te schudden.

Wat is er met de bemanning gebeurd ? Waar zijn ze naar toe ?
Op een of andere manier moeten die mensen verschrikt zijn geweest, zo erg, dat ze alles achterlieten en in de reddingsboot stapten en wegroeiden van de dreiging.
En daar kun je gaan putten in je eigen griezelkabinet...
Het is duidelijk dat ze of iets gezien of iets gevoeld hebben, of beide.
Ik zie plots grote grimmige wolken rook uit het ruim komen met groenige vlammen doorspekt, een verschrikkelijke geur doordringt het hele schip, en je voelt de het ganse casco trillen onder de spanning van de immense hitte... In paniek vlucht iedereen van boord, en pas als ze op verschillende mijlen afstand zijn, merken ze op dat het schip rustig en onaangetast door wat dan ook verderzeilt...

Of ze worden plots geconfronteerd met verschrikkelijke piraten die zonder dat ook maar iemand iets zag, plots vanuit het niets het schip opstormen. Ze zijn verlamd van schrik als de kapers dwars door hen heen en dwars door alles heen lopen. In paniek troppen ze bijeen en worden door de opdringende geestespiraten in de richting gedwongen van de reddingssloep.

Of boven het schip verschijnt een geheimzinnig vliegend voorwerp, en de een na de ander verdwijnen de bemanningsleden, zo zijn ze er, zo zijn ze er niet meer... Verschillende springen in paniek in zee. Het tuig verdwijnt, en de resterenden laten de reddingslope neer om de anderen te gaan zoeken...Ze horen steeds weer, uit steeds verschillende richtingen geroep om hulp, en dwalen zo steeds verder en verder weg van het schip...

Je ziet, je kunt met een dergelijk gegeven je fantasie laten "vliegen"...
... en toch lijkt het wel of onze gedurfste fantasiën de werkelijkheid niet kunnen verbluffen. Als je eens zit te grasduinen in alle bizarre feiten die in de loop van onze geschiedenis werden genotterd door heel betrouwbare en eerlijke mensen, over feiten die zo gek zijn dat we ze niet of bijna niet kunnen geloven...
Neem nu de vele vissenregens... Er zijn letterlijk honderden meldingen van vissenregens, waarbij plots vissen uit de hemel vielen. In de gekste gevallen is dit gebeurd bij klaarlichte hemel! Anders zou je je kunnen inbeelden dat door een wervelstorm een vijver leeggezogen werd, en vele kilometers verder weer op de aarde geworpen wordt, maar bij een wolkenloze hemel lijkt dit heel bizar...
Als er nu een blok ijs uit de hemel valt, wordt de schuld gelegd bij overvliegende vliegtuigen die hun toiletten hebben gespoeld en dergelijke, maar als we die meldingen zien in documenten uit 1600 en 1700 en zo, dan fronsen we de wenkbrauwen...
En als er nu eens geen vissen maar vogels uit de hemel vallen, dan lijkt dat wel heel gek. Een deel van de vogels bekomt nadien van de doodsmak, en vliegt op eigen kracht weg. Dat lijkt dan dubbel bizar, want waarom vlogen ze niet eerder, waarom vielen ze überhaupt ?

Dat er vogelsoorten bij waren die in dat deel van de wereld niet voorkomen maakt het nog maar wat eigenaardiger...

Er is al van alles uit de hemel gevallen, op een bepaald moment een soort haren, met hele massa's. Een deel ervan is bewaard gebleven en blijkt na modern wetenschappelijk onderzoek een soort draadalg te zijn ...

Nee, onze fantasie is maar schamel in vergelijking met de werkelijkheid.

We leven op een wonderlijke wereld, waarin alles wel op een of andere manier verband houdt met het andere, maar in veel, heel veel gevallen hebben wij nog steeds geen uitleg voor de dingen. Voor mij zijn dat gewoon wonderen, voor komende generaties zal het wellicht natuurkunde zijn. Maar weet je, ik heb er niet echt behoefte aan alles te weten, alles te doorgronden, laat mij maar een heel pak heerlijke wonderen, dingen die me verbaasd doen staan die me verrassen.

Ik stel me voor dat in een wereld waar niets meer vreemd is, ook de fantasie dood is... en dat, dat zou verschrikkelijk zijn.

tot de volgende ?

Goed met zijn handen uit de voeten kunnen

Image by Koen BL via Flickr

Heb jij ook iets met spreekwoorden en zegswijzen?
Geef toe, sommige zijn heel duister...neem nu de titel van deze blog...Bizar hé? En zo zijn er ontelbare gekke spreuken en zegswijzen, ik kan er enkele aanhalen:
Iets op de lange baan schuiven
Zijn bakkes zal vliegen vangen
Uit de band springen
't Is beter geëten dan 't bedde versleten
Met het verkeerde been uit bed stappen
Hij is binnen
Iemand de bons geven
Een afgelikte boterham
Maak je niet dik
De jongste ezel moet de last dragen
Mooi goedje, zei de duivel en hij bekeek zijn jongen

Ik heb er nog enkele duizenden...maar ik vraag me gewoon af waar die dingen vandaan komen!
Ik kan me wel indenken dat iemand zo iets toevallig gebruikt, maar waarom is het dan plots op een of andere manier gemeengoed geworden?
De "leefkamer" van wijlen Theo Lefevere is een woord waar iedereen mee lachte toen hij dat gebruikte op de TV, maar het is de gewone spreektaal binnen geslopen. Ook van Koot en de Bie zijn er een pak van die dingen blijven hangen.
Waarom dat wel, en een ander ding niet ?

Waarom is de afgelikte boterham voor een meisje dat al eerder een ander lief had is blijven hangen? Het beeld is niet zooooo erg opvallend, het is wel duidelijk in zijn betekenis. Maar iemand de bons geven, is in onze tijd helemaal zonder betekenis geworden, maar toch blijft het in gebruik, en weet iedereen wat het beduidt. Idem voor spijkers op laag water gaan zoeken...

Maar neem nu dat laatste, dat lijkt bruikbaar en begrijpbaar in de regio's van de scheepsbouw (toen die nog van hout waren...) maar waarom dringt het dan door in een klein boerendorpje in de Kempen, die er geen idee van hebben hoe en waar een schip getimmerd werd...

Bizar.

Ik hoorde vanmorgen dat "goed met zijn handen uit de voeten kunnen" op de rommelmarkt, en ik kon het niet laten het te vergelijken met de dingen die je daar wel eens ziet liggen...Dingen die je ook niet kent, waar je ook het nut niet van kent...en het ook niet kunt thuisbrengen. Zo zag ik een houten plankje met wat beweegbare hendels en uitsteeksels, waarvan ik het nut aan geen kanten kon thuisbrengen...Het bleek een "toestel" te zijn om steriliseerbokalen te openen... Nu ja die bokalen zijn bijna niet meer te vinden, laat staan een hebbeding om ze weer open te krijgen...

Dat is net als met die spreekwoorden, het was ooit een duidelijk en handig ding...Maar de betekenis is weggeëbt in de jaren.

Zoals alle dingen...
wij ook

Ook wij zullen wegebben in een verleden waarin er geen mens meer zal zijn die weet hoe graag wij leefden, en hoe intens wij die sport beoefenden. Stel dat op een of andere duistere manier binnen enkele honderden jaren een archeoloog plots een boekje vindt, waarin een exlibris met mijn naam op... Stel dat hij begint te zoeken wie of wat die naam ooit heeft betekend...wellicht vindt hij niets, niente, nada...want ochgot, wat zijn we meer dan een stofje in de loop van de geschiedenis. Wetende dat wij allemaal weer terugkeren tot stof en as, wie weet is de sla die je vanmiddag eet, niet gegroeid in aarde waarin een stukje stof zit van je bloedeigen overovergrootvader... Smakelijk... Maar lig er maar niet wakker van, want we gaan met zijn allen dezelfde weg... en geef toe, als je stof ziet, dan denk je niet, dan veeg je weg...
Dat is dus het belang van ons mensjes...
de Swiffer erover

tot de volgende ?