zaterdag, april 25, 2009

Ubuntu 9.04

Ubuntu(Linux) session eventImage by Taro416 via Flickr

Gisteren heb ik de nieuwe versie van Ubuntu geïstalleerd, via een upgrade, en een dezer dagen zal ik heel het zooitje ook nog eens installeren op een memorystick of hoe die dingen ook heten...Dan heb ik steeds mijn Ubuntu bij me, en kan ik, zelfs op een andere kwampjoeter werken op het veilige en snelle ubuntu... Laat windows maar duur zijn, er is een beter en gratis alternatief!
Ik heb me zitten ergeren aan een artikel in ZDNet over ubuntu ! Ze bespreken er de nieuwe versie en het avontuur om het te downloaden. Wat ze alle maal niet tegenkomen van ontzagwekkende moeilijkheden !!! Niet te doen ! De meeste lezers zullen al wel halverwege het artikel het lezen gestopt zijn, want het is toch niets...en dat is ook de bedoeling van de schrijver, want wat is zijn slotsom ? Dat Ubuntu wel hééél hééél goed is, hééél snel, en zeer gemakkelijk is te installeren.... om dood te vallen ! Waarom dan eerst kilometers gezwets over al die moeilijkheden...Ach juist ja, ZDNet is sterk gericht op microsoft, vandaar...Dan moet het wel heel lastig geweest zijn toch te eindigen in lovende woorden... djudedjuu !

Ik heb nog niet alles uitgeprobeerd, maar alles wat ik al had, werkt perfect, en inderdaad weer een stuk sneller! We zouden nu ook de stap naar cloudcomputing moeten hebben, maar ik heb dat nog niet zitten bekijken, dat is voor vandaag of morgen of zo...

Deze voormiddag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Leupegem, vlak tegen de deur... Ik heb de markt niet volledig gedaan, die is voor mij veel te lang, en bovendien had ik veel pijn (er is regen op komst)... Het was een mooie markt, met veel volk, maar ik hoorde weer klagen over de mindere verkoop... Anny kocht nog maar eens een van haar favoriete negerbeeldjes, ze heeft er nu 4 van het zelfde model, iedere keer net iets anders en iets groter of iets kleiner... Wel een heel leuk en mooi uitgewerkt beeldje ! Zelf vond ik enkele kleine boekjes over knutselen. We hebben ook eens gerust aan een tijdelijk cafeetje... het deed deugd !

Vannacht lag ik in een boek te lezen, en vond een leuk citaat: (over Italië) Er zijn 99 manieren om een wet te maken, en ze zijn allemaal goed... einde citaat... In België is dat ook zo, en van de negenennegentig voorstellen kiest men het exemplaar dat het meest lek is...

Het zou fout zijn te denken dat de Belgische wetgeving dan ook meer op een vergiet lijkt dan op een sterk geheel ! De Belgische wetgeving lijkt veel meer op een doolhof, en de advocaten en al wie dergelijke mensen in dienst kan hebben, beschikt over het grondplan. De rest is genoodzaakt rond te dwalen in een onoverzichtelijk en ondoorzichtig bos van obstakels.

De kunst een Belgische wet te maken is dan ook niet een sluitend geheel te vormen, maar iets te vormen dat er als sluitend uitziet, maar zo lek is als een emmer zonder bodem.

Deze week had ik nog eens het genoegen om onze premier aan het werk te zien. Hij deed me denken aan Egypte, de sfynkx, onverstoorbaar en onaanraakbaar... Toch denk ik er sterk over mijn stem op Van Rompuy uit te brengen, maar dan op zijn zus...

Deze namiddag gaan mama en de tweeling schoentjes kopen voor de plechtige communie... Zit ik hier rustig alleen te computeren...

tot de volgende ?

vrijdag, april 24, 2009

een groen, een geel of een blauw biefstukje, meneer ?

Tagetes patula (French Marigold)Image via Wikipedia

Ik las vandaag over een hondje die dna heeft van een of ander zeebeest, en nu roodopgloeiend door het leven gaat, ik zag op de tv al eerder groene varkens...De tijd is niet ver meer dat ons bordje niet alleen meer kleurrijk en fris zal ogen door verschillende soorten gekleurde sla en eetbare bloemen, nee, binnen kort kunnen we fluoriscerende biefstukjes eten. Voor de tanden ! Ja, want in de donker kun je dan zien of er een stukje vlees tussen je bijtertjes is blijven steken, het licht op in het duister.

De wereld wordt onvoorstelbaar kleurig en prachtig! Stel je voor, je kunt de meest onvoorstelbare kleuren inbrengen bij bloemen, je plant langs je tuinpaadjes van die fosforgroene, oplichtende stinkertjes (Afrikaantjes, Tagetes), moet je niet meer van die knoertlelijke paaltjes met pieplichtjes op zonneenergie in je tuin planten, je tuinpad is 's nachts duidelijk zichtbaar door de oplichtende stinkertjes...
Op je bordje liggen nu geen rode bonen, geen zwarte, geen witte, maar helblauwe in een heerlijk sausje van van helwitte tomatenketchup (kun je in veertig verschillende tinten krijgen). Je aardappeltjes zijn zwart met rode stipjes en je koteletje ligt zachtjes te fluorisceren... Je hebt maar één trui meer nodig, want je kunt die nu doen oplichten in de meest exotische kleuren, er zitten immers in de wol genen van de octopus, je weet wel dat die het vermogen hebben van kleur te veranderen. Eerst was er een poging gedaan met een gen van de kameleon, maar die heeft van nature weinig aanleg om wollig te zijn, en dat lukte dus niet (Waarom is de octopus wel wollig???)

Maar het gaat verder! In onze straten staan nu prachtige palmbomen, een variëteit waarin met het gen voor winterhardheid heeft ingeplant, en in ieder tuintje zie je mensen die naar behoeven enkele aardappelen uit de grond fluiten (kregen het gehoorzaamheidsgen van de hond)... Je moet die aardappel nu ook niet meer schillen, de schil is er niet meer.

Cactussen en rozen hebben geen stekels meer, en je hebt nu paardjes die maar dertig centimeter hoog worden, mooi voor in het voortuintje, het hoeft niet gezegd dat je die kunt krijgen in alle denkbare kleuren. Momenteel is paars met witte bollen in. Ze staan beeldig op een grasveldje in multicolor !

Ach, wat zit ik hier voor onzin te vertellen... Maar echt, ze doen dergelijke idiote proefnemingen! Waarvan geen mens kan bevroeden welk nut ze hebben... Gewoon proeven omwille van de proeven. Als een kind in de klas getuigenis geeft van een te grote fantasie, dan wordt hij beknot in die geestelijke uitspattingen...een prof mag dat dan weer wel. Misschien zal die prof wel ergens een achterliggende reden hebben om dergelijke spielereien op de wereld te zetten, maar mij lijkt het toch allemaal wat bizar! Dat men probeert een plant aan te passen aan extreme droogte of omgekeerd aan grote vochtigheid, daar kan het doel zijn meer en betere voeding te hebben voor de medemens, maar groene varkens ?

Ik zie de boer al, die vruchteloos zit te zoeken naar zijn groene varkens in de wei. Toppunt van camouflage... Zoals die neger die niet over een zebrapad durft te lopen ("ze zien me, ze zien me niet, ze zien me, ze zien me niet)...Of die politieagent die kijkt of hun zwaailicht gaat: hij gaat, hij gaat niet, hij gaat, hij gaat niet... Ik hoorde vroeger een mopje van een boer die er in geslaagd was kippen te kweken met vier poten! Had je vier lekkere kippepoten aan ! En zijn ze even lekker? vraagt een belangstellende koopman ? Ik zou het niet weten zegt de boer, ik kan ze niet pakken, ze lopen te rap!

In welke wereld komen onze kleinkinderen en hun kinderen terecht?

Ik heb je al geschreven over de driedimensionele fotocopiemachine, waar je naar behoeven een nieuwe scooter uit haalt of een senseo zonder fabricagefoutje... een natuur op maat en op kleur daarbij, en dan ? Wat gaan ze dan nog doen ?

Heb je al eens gekeken hoeveel van de huidige tewerkstelling nog te maken heeft met productie? Al de rest is in feite niet productief! Toch moet alles komen van die producten. Als we die straks uit een kopiemachine halen, wat dan?

Alle terwerkstelling in de vorm van diensten? Of helemaal geen tewerkstelling meer ? Hele dagen voor een reuzegroot en driedimensioneel TV-scherm zitten glarieogen naar programma's die door een computer geprogrammeerd worden? Filmacteurs zijn er tegen dan ook niet meer nodig, de computer vult de beelden wel in... en schrijvers ??? idemdito... en dan gaat de mens kapot aan oeverloze verveling en afstomping. Sekten komen op en kennen sukses, want alles is beter dan de oeverloze verveling, geweld wordt een invulling van die verveling.

Maar is dat al niet een beetje begonnen ?

tot de volgende ?

donderdag, april 23, 2009

Daar loopt mezelf, mijn kloon...

Composite image to illustrate the diversity of...Image via Wikipedia

Boem! het is (bijna) zo ver!
Dokter Panayiotis Zavos heeft al minstens vier keer een gekloonde mensencel ingeplant bij vrouwen die wilden zwanger zijn, het is nog niet gelukt, maar het is zeer nabij !

Waarschijnlijk heeft die dokter dat ergens in een somber oosters land gedaan, waar klonen niet bij wet verboden is.

Maar het hek is dus van de dam! De gekloonde mens is op komst, en het is wellicht heel nabij. Het schaap Dolly krijgt er menselijke zusjes en broertjes bij. En dat is maar een begin, want eens je dat kunt doen, dan houd nog meer heel weinig je tegen om ook in die menselijke wezens te gaan prutsen aan de dna, aan de genen... Je kunt dan ook verwachten dat de homo wiskundige, de homo taalkunstenaar, de homo militarist in de toekomst liggen te wachten. Vooral de laatste soort zal heel aantrekkelijk zijn voor linkse of rechtse of middenveld dictators, die hun gebied oh zo gaarne zouden willen uitbreiden... En de stap om bij de bestaande mens aan de genen te gaan prutsen is dan ook niet ver meer... Dan moet je er geen godsdienst meer bij halen om de mensjes te indoctrineren tot terroristjes, nee je kunt je genetische meccanodoos pakken en de mensjes ombouwen... Een hele wereld vol bushjes en bin ladens... ik mag er niet aan denken.

Niet mogelijk ? Je leest niet veel over die dingen zeker ? Het is heel wel mogelijk, en zelfs niet zo erg moeilijk om bepaalde dingen te wijzigen aan het genenbestand... Denk aan de stier die in zijn zaad het menselijke gen voor insuline had... Sindsdien is er insuline met liters. Je kunt dat een goede zaak vinden, maar toch... ik heb schrik van die dingen. We weten aan geen kanten wat die wijzigingen zullen brengen naar de toekomst toe. Neem nu de genetisch behandelde maïs, men zou dat allen planten op sterk beveiligde stukken land, men zou kruisbestuiving met "normale" maïs vermijden, maar men heeft onlangs vastgesteld dat bepaalde zaken op een of andere manier toch in de normale maïs is terechtgekomen, en die is dan weer niet afgeschermd geweest, en nu gaat de "besmetting" de wereld ongecontroleerd rond...

Het kan zijn dat er niets gebeurt, maar het kan net zo zijn dat er plots wijzigingen in de plant gaan ontstaan, die bijvoorbeeld, dodelijk zijn voor de bijen... (Die hebben het nu plots al zo moeilijk).

Bovendien, dat klonen is eigenlijk een soort natte droom, als je het mij vraagt, zeker als je over mensen praat... Een mens is immers maar gedeeltelijk de mens die hij is op basis van zijn genetisch materiaal... Hij zal er wel zo uit zien als de man/vrouw waarvan hij de kloon is, maar het kan best zijn dat hij enkele centimeters groter wordt, omdat de voeding van de mens nu anders is dan toen...Maar veel meer van betekenis is dat wij de mens niet inschatten naar zijn of haar uiterlijk, nee, wij kijken uiteindelijk veel meer naar de "mens" in dat omhulsel, naar de persoonlijkheid, en dat is nu eenmaal iets dat voor een zeer groot gedeelte is ontstaan op basis van zijn omgeving, opvoeding, omstandigheden. We denken daarbij nog niet aan de doorgemaakte ziektes, die ook al invloed hebben op de mens als geheel... Nee, we denken wellicht veel te veel dat een kloon van zegge en schrijve Joris Goedbloed, ook een Joris Goedbloed zou geven, maar dat is nog zeer de vraag, meer zelfs, het is weinig waarschijnlijk !

Neem nu dat je de kans krijgt om van al je kinderen cellen te bewaren, om in geval van nood hen te kunnen vervangen door een splinternagelnieuw exemplaar. (Klinkt cru hé ?)... Denk je nu echt dat je een identieke vervanger zou hebben? Vergeet het ! Onafgezien van een gewijzigde wereld, met ander schoolse en milieu invloeden, ben jij zelf ook gewijzigd, je bent ouder geworden, hebt meer of juist minder geduld om op te voeden, je inzichten zijn anders geworden dan toen je zegge vijfentwintig waart...dus zal je opvoeding, de inprenting die je uitoefent heel anders zijn, met een heel ander kind als gevolg, iets wat je in de gegeven omstandigheden wellicht niet zult kunnen aanvaarden, omdat je een ideaalbeeld hebt van het verloren exemplaar...

Nee, wat je ook vertelt, klonen lijkt mij maar niets. De natuur is al ingewikkeld genoeg zonder dat we er nog wat gaan aan prutsen...

Gisteren schreef ik over het broodje cavia... Vandaag las ik een heel ecologisch artikel over het eten van ...kangoeroe...
In Australië zitten veel te veel schapen, men eet er veel te veel schaap, waardoor die immense kudde nog steeds waardevol is. Maar die schapen boeren en laten met zijn allen ontelbare scheten, en vormen zo de reden dat Australië het meest vervuilende continent is! (Wist ik niet, hier spreken ze steeds van de scheten latende en boerende koeien). Nu is het zo dat een kangoeroe twaalf keer minder water drinkt, en veel veel minder scheten laat en veel veel minder boert (heeft dat iets te zien met dat water?), en dus veel minder vervuilend is. Moesten we nu met zijn allen overschakelen van schaap op kangoeroe, dan zou die immense kudde schapen sterk in waarde dalen, niet meer interessant zijn, en dus minder gekweekt worden, met als gevolg: minder vervuiling... Jaawaadde...

Et pourtant... ik las dat het ecologisch veel beter zou zijn dat we met zijn allen overschakelden van vlees op insecten... kunnen we die kangoeroes laten kangoeroe zijn...

Maar ik heb een klein petieterig vraagje...Als we met zijn allen vliegen gaan vangen voor ons noenmaal, brengen we dan de koolmees niet in moeilijkheden?

Wij zijn al vast aan het oefenen weet je, we hebben nu zo'n vliegenmepper met een batterijtje in! Je slaat daarmee naar de vlieg, en meteen is hij al voorgebakken en al. Je hoort hem lekker knisperen...het water komt je in de mond (nu ja...)...

Die batterijtjes moet je dan wel binnenbrengen in de batterijenbak in je hypermarkt. Kwestie van het milieu weet je wel... Lekker ecologisch vliegen bakken. Jaawaadde !

smakelijk, en tot de volgende ?

woensdag, april 22, 2009

Broodje Cavia

Amerindian woman and child in the Sacred Valle...Image via Wikipedia

Een Duitse kerkelijke instelling heeft een kookboek uitgegeven, en daarmee een hele rel ontketend in Duitsland...
Gewoon omdat in het kookboek ook een recept staat voor de bereiding van een cavia, je weet wel die lieve kleine diertjes die soms een fluitend geluid uitstoten, en nooit bijten... (Of ongeveer)

Je neemt een cavia van een kilo ongeveer, zoete aardappelen, soyasaus, knoflook, ei, azijn en chilipoeder. Je kookt het beestje in warm water (hoe kun je anders koken?) tot de huid loslaat. Daarna verwijder je de ingewanden, organen en de beentjes. (Klinkt mij al helemaal niet als het appetijtelijkste gerecht ooit)....Vervolgens snij je het vlees in stukjes, en bakt het in hete olie....

De kerkelijke instelling is heel verwonderd over de reactie, omdat cavia een gewoon gerecht is in de Zuid Amerikaanse landen...

Dat is juist, maar !
Ze hebben hun les niet goed geleerd, het betreft niet dezelfde variëteit van cavia's, ginder bestaat een caviasoort die veel groter en zwaarder is dan de soort die wij hier hebben als knuffeldier, en zij houden er geen cavia's als knuffel...maar als een soort slachtkonijn.
Het is dus eerder een onderscheid zoals hier tussen een gewoon konijn, gehouden en gekweekt voor de pot, en dat lieve dwergkonijntje die netjes in een hokje in huis zit...als knuffel van ons Mereltje, weet je wel...

Maar voor de rest hebben ze gelijk.

In China eten ze honden. Bah, maar ook daar kweken ze die beestjes niet als waak- of knuffelhond, maar gewoon, zoals wij konijnen kweken voor de pot.

Bijna heel de wereld eet insecten. Wij niet. Omdat wij het niet kennen en vies vinden.
De Engelsen gruwen van het eten van kikkerbilletjes en slakken. Wij niet, wij vinden dat weer lekker.

Goesting is koop... blijkt weer eens juist te zijn.
Maar ik weet niet hoe dat caviarecept vermeld staat in het Duitse kookboek, maar als het vermeld wordt als een voorbeeld van wat ze ginder in Peru binnenspelen, dan vind ik het kunnen. Geven ze het als een tip: Hoe raak ik van mijn overtollige caviaatjes af, dan vind ik het al veel minder, en lijkt het inderdaad wat op een choquerend iets. Maar ik denk het eerste, gewoon omdat de manier van bereiden helemaal niet verwesterd is! Het is voor onze gevoelige aard helemaal ondenkbaar dat je een beestje eerst gaat koken met huid en haar en ingewanden en onverteerde etensresten en zo gaat koken zodat alle smaken lekker één worden...

Maar ik ben er zeker van dat toeristen die het land van de Maya's en de Inca's en co gaan bekijken zijn, zonder erg die dingen hebben binnengespeeld, en thuis zullen vertellen over het lekkere eten die ze daar hadden...

Net zoals er bij ons zijn die op "bedevaart" gaan om eens waterkonijn te eten, wat in feite gewoon muskusrat is, een beestje dat ook niet echt smakelijk uit ziet in zijn natuurlijk milieu. Terwijl anderen weer gruwen, gewoon omdat een deel van de naam "rat" is, en het beestje ook zo'n staart heeft.

In de oorlog at men niet alleen katten, ik ben er zeker van dat er ook cavia's zullen gesneuveld zijn, net zoals in echte rampgebieden ook gewone ratten in de pot belandden. Honger is de beste saus zullen we maar denken... en alles is een gewoonte. Geef toe, een varken die je ziet wroeten in de modder ziet er ook niet meteen uit als het lekkere hapje.

Als je wetenschappelijk werk leest, dan zijn insecten eigenlijk het meest verantwoorde voedsel (ecologisch), en bevatten ze ook alle nodige eiwitten en zo, bovendien blijkt nu dat ze ook nog een gunstig effect hebben op de cholesterol (Binnenkort margarine met beestjes in ?). En we eten al een hele tijd insecten, maar heel goed vermomd. Bijna alles in de voeding dat een mooi rood kleurtje heeft (denk aan snoep, aan Campari en zo) hebben hun kleur te danken aan een soort bladluis die leeft op de opuntiacactus.

De Chinezen hebben dan nog ontdekt ( echt of fictief?) dat het eten van bepaalde dieren of delen van bepaalde dieren gunstig kan zijn voor de gezondheid. Zo eten ze tijger en vermalen ze de hoorn van de neushoorn en kweken ze die lieve zijdehoenders omwille van "geneeskrachtige" werking die ze toegeschreven krijgen. Denk nu niet "die domme Chinezen", want hier slikken miljoenen mensen "medicamenten" gemaakt uit de kraakbeen van haaien, omdat die goed zouden zijn tegen de reuma. Waar of niet ? Wij ook eten en slikken dus gekke dingen !

...of wat wij gek vinden... Je weet wel, wij, de beschavers van heel de wereld, wij Europeanen en Amerikanen, wij, de betweters...

Ik ben wat aan het grasduinen in Christelijke sekten, zoals wij verstaan onder het woord sekte. Ik deed dat, omdat ik een artikel had gelezen over de extreme vormen die men hele dagen ziet en hoort in de Moslimwereld... Met terrorisme als ultieme hemelvaart. Ik dacht bij mezelf dat wij ook dergelijke dingen deden, ten tijde van de kruistochten, en vroeg me af of dat een tijdsevenement was, of dat er nog steeds dergelijke sekten, ook in de Christelijke leer bestonden. Ze zijn er ... En ik dacht weer terug aan de woorden van die Leuvense prof die stelde dat er geen geloof kan zijn zonder twijfel, want waar het geloof geen twijfel kent, daar is ze onverdraagzaam... en dat leidt tot excessen, zoals terrorisme.

Het is niet makkelijk dergelijke excessen te bestrijden, gelijk in welk geloof ze gesetteld zijn, gewoon, omdat ze meestal een thuis vinden, want ze belijden het geloof met waarachtigheid, alleen tot in het extreme... Denk aan Opus Dei, waarvan de stichter heilig verklaard werd, ook al zeggen wij met zijn allen dat het geen gezonde sekte is, dat ze extreem zijn, dat ze veel verder gaan dan gezond is voor de mens...ze worden in de armen van de kerk gesloten als zijnde "goed"... Met andere woorden, we oordelen wel over het extremisme bij de Moslim, maar vergeten de hand in eigen boezem te steken, en te kijken naar de excessen bij ons. Ik geef toe dat er bij ons nu niet meteen terrorisme bedreven wordt in de naam van Christus, maar in het verleden was dat wel zo, en wat ze doen aan zelfkastijding en zelfgeseling kan ik met de beste wil van de wereld ook niet gezond noemen.

Ik ga hier niet aan voorspellingen doen, maar het zou in sommige sektes maar een kleine stap meer zijn om te "antwoorden" aan het terrorisme van de Islam. En dan is het hek van de dam. Dan komen wij terecht in een situatie zoals nu in Israël -Palestina, waar de ene nooit de ander aanvalt, maar alleen vergelding toepast, wellicht tot er geen een meer over is ?

Ik blijf er bij, Godsdienst is een goed ding, maar de organisatie die er achter steekt is een organisatie, en dat is een levensgrote zwakte ! Want iedere organisatie betekent een macht, een machtspositie, en de kans dat die macht niet buiten het zuiver godsdienstige gaat is bitter klein, omdat macht nu eenmaal verlokkelijk is... Men praat altijd over de hoofdzonden, welnu, voor mij is er maar één: macht ! Iedereen die macht heeft is geneigd die macht te gebruiken, en dat is veelal misbruiken ! Macht wordt een instituut, een doel op zich, en wordt gebruikt ook buiten de grenzen van de eigenlijke taak. Och, niet alleen de kerken viseer ik dan, maar eigenlijk alle organisatie hebben die neiging. Het is dan ook zo makkelijk, als je macht hebt, die dan ook te gebruiken. Macht is niet altijd echt tastbaar, maar daarom niet minder efficiënt.
Wij, van uit onze Westerse, Christelijk gefundeerde maatschappij zien en oordelen heel makkelijk wat we zien bij de niet Westerse, niet Christelijk gefundeerde stukken van de wereld, maar vergeten gemakkelijkshalve dat we geen haar beter zijn... We pogen nu nog steeds de wereld er van te overtuigen dat wij DE beschaving zijn (niet alleen hebben, zijn !) en dat van onze manier van leven alle heil afhangt...

Ik heb de indruk dat de huidige crisis wel eens ook op dat gebied een kantelmoment zou kunnen worden! De ineenstorting van het Westen geeft de anderen nu de kans om het sterkste blok te worden, en dan zal plots alle heil blijken afkomstig te zijn uit China, uit Indië... of uit de Arabische blokken... En laat ons dan hopen dat zij hun macht niet zo toepassen als wij het bij hen gedaan hebben...

tot de volgende ?

dinsdag, april 21, 2009

Zonnepanelen en beveiligingscamera's...

St. Michael and Gudula Cathedral in Brussels.Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen? De diefstal van zonnepanelen neemt hand over hand toe!
Die dingen zijn duur, de premie voor plaatsing wordt afgebouwd, en dus is er een markt voor "tweedehandse" zonnepanelen...
Binnenkort moet je naast je zonnepanelen een bewakingscameraatje zetten (op zonneenergie !!!!)om je panelen te beschermen, maar ook de beveiligingcamera's liggen goed in de markt, en het zijn niet allemaal domme dieven die ze stelen. Domme dieven zoals in Honsbroek (Nl), waar een man de bewakingscamera's ging stelen, maar zijn bestelwagen iedere keer netjes in het zicht van de camera zette, die dus netjes de wagen filmde tot ze afgekoppeld ware, op iedere beeldband stond netjes de bestelwagen met nummerplaat leesbaar midden in het beeld...

Maar het is een symptoom van de crisis, dat steeds meer dingen gestolen worden en op een alternatieve markt weer opduiken... De meest bizarre dingen, zo heeft men vastgesteld dat in het columbarium de urnen gestolen werden...

(Wie begraaft zijn dierbare in een tweedehands urne?)

Eigenlijk is er niets nog echt veilig voor diefstal, uit de tuin van tanteke verdween zelfs een struik...

Op de rommelmarkten zie je de gevolgen van de crisis ook! De tweedehandskledij verkoopt er goed, maar siervoorwerpen in de brede zin van het woord, die lopen van geen kanten meer. Ik zeg siervoorwerpen in de brede zin, omdat je versteld staat van hoe ingenieus de mensen zijn om van een of ander ding een siervoorwerp te maken. Ik ken een voortuintje waar een oude door en door roeste motorfiets staat als "sieraad". Ook oude fietsen zie je in tuintjes staan roesten. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is een markt voor... Ooit zag ik een oude WC-pot als bloempot staan. Nu, persoonlijk zie ik die dingen nog net iets liever dan die lelijke plastieken tuinkabouters in door de zon afgetrokken kleuren... Maar ja, goesting is koop. Naast wijlen mijn schoonmoeder was er destijds een tuintje waar honderden (echt waar!) van die kabouters de tuin vulden. Je had de indruk dat er te weinig plaats was om nog een bloempje te zetten...

Eén keer zag ik een hele mooie, eigenlijk een trol, met uitzondering van de kop, helemaal in plantaardig en voornamelijk levend organisme opgebouwd. Het haar was slaapkamergeluk, je weet wel dat frêle groene plantje met zijn ontelbare miniblaadjes.

Dat vind ik dan wel weer mooi...Ik denk dat het komt omdat ik zo'n liefde heb voor volkskunst. Wat een mens zelf samenfoefelt, uit liefhebberij, dat heeft steeds een zekere charme, ook al is het onhandig gemaakt en wat schots en scheef, het heeft iets van warmte in zich.

Ik kan het niet helpen, ik hou daar van. Gewoon al van het feit dat de mens creatief is, dat hij zichzelf uit in een eigenlijk nutteloos iets, gewoon omwille van de schoonheid die hij er in ziet, de lol die hij er aan heeft. Die dingen zijn er veel te weinig, en veel minder dan vroeger.

Vroeger had bijna ieder huis wel iets echt eigens, nu woon je in een rij identieke huizen van een wijk, en je mag niet te zat zijn, of je mist van voordeur. Maar zelfs in de stad, waar de huizen meestal wel een verschillend uiterlijk, een verschillende stijl hebben, zag je vroeger veelal nog van die dingen die echt van de bewoner waren... Denk gewoon maar eens aan de rolluiken, vroeger waren dat van die houten dingen, die regelmatig een verfbeurt nodig hadden, en dan zag je de vader op een zonnige vakantiedag zijn rolluik eerst afwrijven (of de verf afbranden), en dan netjes weer in zijn basiskleur steken, en dat was toen lang niet allemaal wit!, maar bovendien leefde de man zich dan nog eens uit in fantasietjes, die net altijd iets anders waren dan bij de buren... Klassiek waren de latten in een andere afstekende kleur, maar soms werden die ook in een speciaal patroon er op aan gebracht. Ook de voordeur was meestal niet in één kleurtje, maar er waren fantasietjes op...Dat is nu allemaal bijna volledig verdwenen... Je ziet nu die huizen staan, waar ze voor het "fermette"-beeld, valse blinden (luiken) aan hangen, maar je ziet al van heel ver dat die niet echt zijn, het beeld klopt niet... De kleuren, het model is veel te stereotiep... Het hartje in de WC-deur ontbreekt, en zo is er een heleboel die al van op een afstand verraadt dat het fake is, nep, kitch...

Als ik van hier naar Avelgem rij, dan passeer ik op een bepaald moment een paar van die huizen in Spaanse stijl, met die speciale vorm van dak, en die speciale pannen, die net niet echt zijn...Maar die huizen passen hier helemaal niet, dat vloekt met de rest en vooral met de natuur. Heel wat van die alleenstaande huizen op de buiten (die vervloekte lintbebouwing in ons Absurdistan weet je wel) zijn van die dingen die ergens gezien zijn op een reis in het buitenland, en die ze hier dan een dunnetjes overdoen. Zo weet ik een huis staan met de tierlantijntjes die je ziet aan de huizen in het Zwarte Woud, maar die hier staan als een hoge hoed op een geitenbok... Het huis op zich is best aardig, maar het past niet in het geheel... Maar ja, we krijgen tegenwoordig aanmoediging van Nationaal in die richting... En zo krijg je een ultramodern Centrum van de Ronde van Vlaanderen vlak voor de Gotische St Walburgakerk, en naast het Huis van Parma, geboortehuis van Margaretha weet je wel... Dat wielermuseum is best mooi en wellicht heel functioneel, maar dat vlak naast al die oude statige gebouwen??? Nee.

Toch ben ik ook niet voor wat Brugge jaren en jaren deed, en waar iedereen verplicht was van die kneuterige geveltjes te hebben... Nee, ik vind een gestage groei van een stad het mooist, waar je de stijlen ziet overgaan in de tijd, en waar alles in een bont boeket toch een mooi geheel vormt.
In die zin vind ik Gent een van onze mooiste steden. Ook bepaalde stukken van Brussel hebben nog dat charmante, dat bruisende.

Maar ik was bezig over de mens die zelf zijn accent aanbracht aan zijn woning...nu niet meer, of veel minder. Overal zitten nu rolluiken in PVC of een ander unikleurige kunststof, en die blijven zo, zolang ze er hangen. De ramen idemdito... Makkelijk, maar geen persoonlijkheid meer.

Vroeger waren de werkdagen veel langer, de verlofdagen veel minder, de weekends veel korter, en toch hadden de mensen tijd voor die dingen...Nu hebben ze meer tijd, maar geen tijd meer voor die dingen... Bizar !

Hoe meer tijd er is, hoe minder er lijkt te zijn.

En wat mij nog het meest van al stoort, is dat de mens geen tijd meer heeft om iets te doen, iets te maken, zo maar, op eigen initiatief, volgens eigen inzicht... Alles wat nu nog gebeurt aan dergelijke dingen, gebeurt georkestreerd, onder leiding, in een club... en je ziet ze niet uitgroeien naar eigen dingen. Het lijkt wel of de massa beelden van de teevee geen verrijking brachten, maar een verarming van de fantasie.

djudedju

Vanmiddag gaan we vissen. In het park... Wie weet bijten ze daar beter?

tot de volgende ?

maandag, april 20, 2009

tanteke

Sinds ik zaterdag naar tante ben geweest, is ze nog niet dikwijls uit mijn gedachten geweest. Niet dat ze er niet uitzag als anders, maar het is de eerste keer dat ze zo weemoedig was... Tot twee maal toe begon ze te wenen, zo maar, zonder echte aanleiding.
Ze staat ook iedere keer op wacht tegen dat we daar aankomen. Ze telt blijkbaar de dagen af. Ik hoorde bij andere logés van de Home dat wij dan ook de enigen zijn die op bezoek komen. Er is een maand of vier geleden nog eens iemand anders geweest...
Erg is dat... en zij is nog lang de slechtste niet, wij gaan er nog bij, terwijl er daar verschillenden zijn die nooit ofte nooit iemand zien. Er zijn er zelfs met kinderen en kleinkinderen die nooit iemand zien. En het ergste wat we zagen was een paar kinderen die daar kwamen discussiëren met hun oude moedertje over de verkoop en de verdeling van het huis... 't Mensje zat er bij voor spek en bonen...
Dan denk ik aan het spreekwoord van ons moeder: "'t zijn allemaal geleende broodjes", waarmee ze zo veel wou zeggen of dat het terugkeerde op hun eigen hoofd...
Dat is wat ik ook altijd denk, ik stel me voor dat ik daar zit, en dat er nooit meer iemand langskomt... Dat moet toch verschrikkelijk zijn !
Dat is ook een van de redenen waarom we de was doen voor tante, daarmee dwingen we onszelf om iedere week langs te gaan, want ik ken mezelf, als er geen reden is, dan raakt dat uitgesteld. Voor dergelijke dingen moet je je zelf dwingen, anders komt het er niet van, en dan is dat beetje was een goed hulpmiddel... en och, we doen er een goed werk mee. Ook al kun je er niet echt meer mee praten, je ziet haar ogen oplichten als we toe komen... Bezoek !
En och ja, dat kost me geld, iedere week de rit er naar toe, iedere week iets gaan drinken in de cafetaria, en het doen van de was. Nu en dan koop ik een pak waspoeder op haar rekening, maar electra en dergelijke reken ik niet aan... Och, het is beter te geven dan te moeten krijgen denk ik dan.
En het trof mij dan ook zo erg dat ze nu zo weemoedig was. Misschien van contentement omdat ze iemand zag, misschien van verdriet omdat er niet meer kwamen...wie weet, het kan ook zijn dat ze plots weer dacht aan haar overleden zoon, of haar man...geen idee... ze heeft het niet gezegd, misschien weet ze het zelf niet, is het zo maar een algemene weemoedigheid zonder echte specifieke reden...Gewoon je ellendig voelen.

Als we weg gaan komt ze tegenwoordig altijd mee, en staat dan aan dat grote raam, dat kleine oude mensje in dat grote raam, en zwaait als we voorbij komen, en nog eens als we met de auto voorbijrijden... Ze staat voor dat raam als een kind voor een snoepwinkel.

Weet je, soms denk ik dan dat het heel normaal is dat er mensen zijn die de wil om leven opgegeven hebben... Die gewoon wachten op de dood. De dood als een verlossing.

Als je al die andere tantezeggers op belt als tante in het hospitaal ligt, dat ze heel slecht is, dan zijn ze er plots wel, vol belangstelling en rinkelt mijn telefoon regelmatig om te weten hoe het is met tante...eens ze weer goed en wel terug is in de home, hoor of zie je niemand meer.

De zon schijnt, en deze namiddag gaan we bij Luc (vis) op bezoek... Bart heeft gerief gehaald om zijn vijver weer klaar te krijgen, want nu zie je de vissen niet eens meer zwemmen, het water is precies erwtensoep. Bovendien heb ik wat van mijn visjes gevangen om hem te bezorgen (gewoonlijk is het andersom...)

Ze geven heel de week mooi weer, dus zal er wel nog een visdag inzitten... Misschien in het park deze keer, want Luc en Willy waren niet echt gelukkig met de vangst bij pepé...Dan is eens verleggen van viswater wel eens een optie.

Voila, dat is het voor vandaag... het weer is veel te mooi om hier overloos te zitten typen... Tot de volgende ?

zondag, april 19, 2009

Zoutdeeg

Craftin' desk in the Hobbies Room.Image by *lalalaurie via Flickr

Ik zit nu al enkele dagen te boetseren in zoutdeeg...Kun je mooie dingen mee doen. Enne...de volgende les voor de hobby is zoutdeeg...

Gisteren heb ik (in twee dagen) een levensboom kunnen afbakken. Hij is mooi geworden. Maar het is een van die stukken die ik zeker niet mag laten maken in de hobby, want het is een moeilijk stuk om te maken, of liever het is een stuk die heel veel geduld en doorzetting vereist... Ik weet dat ik met deze mensen eerder moet beginnen met makkelijke dingen, dingen die ze aan kunnen, en waardoor ze de microbe te pakken krijgen. En dan ? Oefening baart kunst. Eens je het graag doet, doe je het meerdere keren, en hoe meer je het doet, hoe mooier het wordt.

Ik overschat misschien mijn taak, maar ik wil voor een deel mensen de pijnstillers vervangen door een echte hobby! Het is immers een feit, dat bezig zijn met andere dingen dan de pijn, je pijn naar de achtergrond doet verdwijnen. Het is er nog wel, maar het dringt zich niet meer op tot in de diepste diepten van je gedachten.

Ik weet wel dat er momenten zijn waar de pijn zo erg is, dat ze alle andere dingen gewoon onmogelijk maakt, en dan kun je niet anders dan terugvallen op pijnstillers...maar zodra dan de pijn terug binnen de draagbare norm valt, moet je proberen dingen te doen die je graag doet, dingen doen die je zinnen verzetten, die je geestelijk weghalen van de demon van de pijn. Net zoals eens goed lachen gezond en zelfs heilzaam is, is bezig zijn dat ook.

Maar veel mensen hebben die uitwijkmogelijkheid niet, gewoon omdat ze niets hebben wat ze kunnen doen als hobby. Het is verrassend vast te stellen hoeveel mensen er geen hobby hebben, of geen hobby meer over hebben, die haalbaar is in hun nieuwe situatie, een situatie van ziekte en pijn. Ik denk dat we daar een taak hebben, dat we daar iets moeten proberen aan te doen, dat we met alle middelen die mensen moeten helpen aan een nieuwe bezigheid, een bezigheid die ze zo graag doen, dat het hun gedachten volledig kan in beslag nemen, en dat het werkelijk een gezonde pijnstiller is.

Dat is niet altijd zo makkelijk ! Neem nu mijn vissen! Ik ga dolgraag vissen, maar dat kan ik slechts bij gratie van een heel goede vriend die me kan helpen om al mijn visgerei ter plaatse te krijgen aan de vijver...Daar kan ik dus niet echt spreken van een uitwijkmogelijkheid voor de pijn. Bovendien kan het vissen bij veel succes, eerder belastend zijn voor mijn rugpijn dat dat het wel soelaas brengt, maar toch is het een belangrijk iets voor mij, omdat het iets is wat ik graag doe, en bovendien biedt het de kans om bij de vriend(en) te zijn. Maar dat is dus een hobby die niet echt een pijnstiller is...

Vroeger schilderde ik graag op doek, maar dat kan ik bijna niet meer doen, omdat ik dan voor mij moet werken, met de handen iets voor mij uit, en gek genoeg doet dat na een korte tijd al weer veel pijn aan mijn rug...Dus heb ik moeten zoeken naar alternatieven, waarbij ik kan leunen aan de tafel, en toch dingen doen die mij volkomen kunnen benemen.

Ook die dingen moet ik regelmatig onderbreken, maar toch helpen ze me. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, ik kan niet doorwerken zonder nu en dan te pauzeren en een ander houding aan te nemen, maar toch is dat voor mij pijnstillend, want zelfs in die pauzes blijf ik dan in gedachten bezig met wat ik aan het doen ben, zit ik dat te bekijken en inwendig de fouten of tekortkomingen te zoeken, en zo ben ik bezig met andere dingen dan mijn pijn.

Ik heb geleerd die dingen mijn rozijnen te noemen in het stuk koekebrood... Zelfs al doet het pijn om te staan keuvelen met een kennis op de rommelmarkt, dan is dat keuvelen belangrijk, en zo lang het belangrijker is dan de pijn, is het oké !

Voor mij zijn dus al dingen in feite mijn "hobby", een heleboel dingen, maar voor mij is het belangrijk dat het meerdere dingen zijn, want ik heb een heel wisselvallige geest, wissel graag dingen af, en bovendien wordt die wisselvalligheid nog in de hand gewerkt door het feit dat een andere houding een mindere pijn betekent.

Dat is wat ik wil meegeven ! Ik heb een heel pak pijnstillers laten vallen, en voel me niet slechter dan vroeger qua pijn, integendeel, ik heb minder bijwerkingen die ook op een mens werken.
Ik ben nu bezig met dat zoutdeeg, dat zal minstens twee maandelijkse lessen zijn, maar desondanks ben ik al ergens in mijn gedachten bezig met het volgende onderwerp, dan ga ik les geven in het maken van sieraden in filigrein, maar dan filigrein bestaande uit papier in plaats van het goud en zilver der juweliers... Toch kun je er prachtige sieraden van maken. Niet alleen in de zin van draagbare juwelen, maar bijvoorbeeld ook in kerstversiering of het maken van een mobiel... en noem maar op. Niet al die dingen zijn direct mijn ding, maar misschien zijn dat dan wel juist de dingen die een ander graag doet, en dat is wat de bedoeling is.

Ik ben gisteren twee halve eieren in piepschuim gaan kopen... Daarmee ga ik schitterende egeltjes maken, een grote en een kleintje. Het enige "dure" ding is dat ei in isomo, waar men in feite veel te veel voor vraagt... Die hobbywinkels hebben wellicht enorme winstmarges, heel jammer, want zij zijn mijn apotheek. De rest van de egel bestaat in feite uit oude...fietsbanden... Oh ja, ik moet ook nog glazen oogjes kopen, die heb ik vergeten mee te brengen...Die oude fietsbanden hebben me niets gekost, dus al bij al zullen het geen dure egels zijn, en toch zijn het prachtige dingen voor in de tuin. Veel leuker dan een kabouter als je het mij vraagt.

Voel je niet aan mijn tekst dat de zon schijnt ?
Ik voel me goed, ik voel me goe-oed...

tot de volgende ?