Grauw

Image via Wikipedia

Het lijkt wel of we terug naar de winter toegaan! Vanmorgen moest ik licht maken in de badkamer, om rustig te kunnen lezen in een oud nummer van de Knack(Een artikel over Filip De Winter nog wel, misschien is die naam de reden van de duisternis ?)

De lucht zit helemaal toe, één grauwe vuile natte deken overspant het zwerk.
Je ziet in de verte een grijze schaduw opdoemen, de kerk van Horebeke...

Eigenlijk is het weer om meteen weer je bed in te duiken. Dergelijk weer maakt de mensen depressief. Gelukkig las ik een artikeltje over het terugvinden van enkele rollen Chinees behangpapier, met een frisse foto er naast... Dat papier heeft kleur ! in deze donkere dagen is dat verfrissend. Waarde wordt geschat op 15.000 eurootjes ofte zo'n 600.000 oude Belgische frankskens. Ik moet toch eens op mijn zolder zoeken of ik niet ook nog enkele oude rollen heb liggen, misschien ligt er wel een schat op zolder.

Maar dit is weer zo'n een voorbeeld van "het is waard wat de gek er voor wil geven..."
Maar is dat niet het geval met heel veel dingen die ons omringen? Alles wat niet echt levensnoodzakelijk is, is in feite ergens een luxe-product, en dus is de waarde er van ook dat wat wij ervoor willen geven...

Neem nu een schilderij van Rubens of Rembrandt, dat heeft nu een onschatbare waarde... Maar eigenlijk is dat gewoon een houten raam met een zeildoek op gespannen en netjes in de verf gezet. De waarde ervan is louter iets wat wij er aan geven, maar het is geen echte tastbare waarde. Je kunt net dezelfde redenering maken over de mens. Als we we de mens ontleden, er het ijzer en dergelijke uit sorteren, dan is de mens hooguit enkele euroos waard...Maar we schatten onszelf véél hoger in.
Maar lang niet altijd !
De piloot die op een knopje drukt waardoor een slimme bom in Irak weer enkele "vijanden" doodt, schat de waarde van die mensen helemaal niet hoog in, al hoewel, als je de kostprijs van dat vliegtuig, het gebruik er van, het loon van de piloot, de bom en het patent er op, allemaal bij elkaar telt, dan zou de piloot zich wellicht inhouden zo'n kapitaal te riskeren aan een vijand... Gek hé ?
Om die nietswaardige vijanden te vernietigen hebben ze momenteel heel de wereld in crisis gedompeld !
Er zijn wellicht nog nooit zo'n kostbare nietswaardigen geweest!
Ofte een nieuwe Pyrrhusoverwinning ?????......................

Wat is waarde ?
Een heel relatief begrip!
Van Gogh moest bij manier van spreken leven van de bijstand, en nu zijn zijn schilderijen plots fortuinen waard. Ik herinner me dat ze er ooit eentje hebben teruggevonden op de plaats die de oorspronkelijk bezitter heel gepast leek...Het diende om het kippenhok bij avond toe te doen... Toen men ontdekte dat het een Van Gogh was, was er wellicht nog nooit zo'n kostbaar kippehokdeurtje geweest in de geschiedenis van de mensheid!

Toch was het voor de oorspronkelijke eigenaar echt niet meer dan een deurtje aan het kippenhok, het trok op niets, en het had het juiste formaat. Hoe kon de man ooit weten dat enkele decennia later dat plots wel kunst zou zijn en wel mooi zou zijn?

Ik hoor ons moeder nog bezig over de moderne muziek... De muziek in haar tijd, dat was pas muziek, maar in de jaren vijftig en zestig, dat trok op niets... Ik betrapte mezelf er op dat ik krek dezelfde dingen zei tegen mijn kinderen over hun boenkeboenkeboenke-muziek, en ik ben er zeker van dat Bart nu weer hetzelfde zegt tegen zijn zoon...

Als ik in een museum binnenga, en ik zie daar van die moderne werken hangen, dan is dat voor mij zelfs geen familie van kunst...Maar als ik met Bart spreek, dan ziet hij daar wel iets in.

Waarde... Ik denk dat de enige waardemeter de tijd is, als na enkele eeuwen de mens nog steeds vindt dat iets kunst is, dan moet het wel iets hebben dat het gewone alledaagse overstijgt. Het is dus duidelijk dat je van de hedendaagse kunst geen echt onbetwistbaar verdict kunt vragen of geven...Het is dus even duidelijk dat de meeste mensen en hun werken heel vergankelijk en heel relatief in waarde zijn.

Het is goed voor ons ego, dat te beseffen!
Want hoewel we nu een beetje lachen met de mensen uit de oudheid die dachten dat heel het heelal draaide rond de aarde, dat wij het centrum van het universum waren, eigenlijk zijn we nog geen stap verder! We zien nog steeds ons eigen ikje als het centrum van het universum! De aarde mag dan wel uit het center zijn, wij zitten er nog steeds vlak in ! Of we voelen het toch zo...

Er is dan ook een waardemeter die niet te bepalen is: de emotionele!
En dat is de waardemeter die we eigenlijk het drukst benutten. Achter mijn rug staan hier een pak , hoofdzakelijk Afrikaanse, beeldjes. Misschien vind je die dingen aartslelijk en van geen waarde, voor mij zijn ze heel waardevol, maar de waardemeter is ook daarbij: emotie!
Want mooi vinden, dat is een emotie, net zoals lelijk vinden...
Emotie vinden we echter nog veel sterker terug als het gaat over voorwerpen waaraan herinneringen hangen aan bepaalde feiten en vooral aan bepaalde mensen.
Dingen die nog van Koen waren, hebben voor ons meer waarde dan andere dingen, omdat zij een herinnering levend houden.
Daar denk ik aan als ik die beelden zie van de aardbeving in Italië... als ik beelden zie van een woning die helemaal in vlammen opging...
Dan voel ik met die mensen mee, die dan net dat souveniertje voor eeuwig kwijt zijn, dat souveniertje aan hun dierbare...
Dat huis, dat kun je heropbouwen... Als ik in Ieper op de markt loop, dan denk ik aan de foto's van het volledig stukgebombardeerde stadje, en dan bekijk ik met weemoed de replica's...Want echt zijn ze niet meer...De ziel is weg, de balk waar je iedere avond met je hand op rustte toen je de trap opging, waarin je de vage letters voelde van een vroegere bewoner, die is er niet meer. Het kadertje met het portret van...

En dan snap ik plots waarom ik Gent veel mooier vindt dan Brugge, tegen alle gangbare opinies in... In Brugge heeft men er alles op alles gezet om kunstmatig een oud uitzicht te bewaren, in Gent zie je een stad die leeft, met oud en nieuw door elkaar, met oud en nieuw leven !

Maar ook dat is een emotie...
niet echt een waarde.

Want wat is waarde ?

tot de volgende ?

Zoho en andere slideshare 's....

Image via Wikipedia

Ik heb je al verteld dat bloggen, dus ook wat je nu aan het lezen bent, in feite een stuk van de wereld van het Cloudcomputing is... Volgens velen is dat dé toelomst van het kwampjoeteren... Je hebt geen dure programma's meer nodig, je hebt geen enorme harde schijven meer van doen (net nu ze schijven maken met therabytes!), je hebt alleen een kompjoetertje nodig waarmee je op het net kunt werken...

In mijn stille momenten (er zijn weinig andere), heb ik ook wat zitten rondsurfen om te lezen over en te bekijken wat dat cloudcomputen eigenlijk was, en hoe handig het eigenlijk is.
Eigenlijk is het poepsimpel ! Je werkt zoals je gewoon bent, maar in plaats van op je vertrouwde Open Office (het gratis neefje en evenwaardig programma voor het str...dure Office van Windows), ga je nu werken op een programma dat eigenlijk niet op jouw pc staat, maar ergens op deze grote blauwe knikker waarop we leven.

Je kunt al heel wat (bijna alles) via het vertrouwde Google, maar dat wordt zo groot en zo almachtig, dat ik vrees dat het met tijd en boterhammen de weg van Windows zou inslaan...Dus ging ik wat verder zien, en rondsnuffelen... Het grootste probleem van cloudcomputing is volgens mij de waterdichtheid van het systeem. Stel dat ik een bedrijf run, is het dan verstandig al mijn briefwisseling te voeren via een systeem dat ergens ver weg staat, waar ik er geen toezicht op heb ? Ik moet zeggen dat, na alles wat ik er over heb gelezen, het gevaar niet echt groter lijkt dan bij het werken op een netwerk in het bedrijf zelf. Hackers kunnen immers ook op jouw kleine peeceetje thuis gaan zitten wortelen, en alles lezen wat je doet. Zolang er oneerlijke mensen zijn, zal wellicht geen enkel systeem waterdicht kunnen gemaakt worden. Iedere maatregel die je neemt om te beveiligen kan ook weer doorbroken worden. Dus is er in feite geen fundamenteel verschil tussen cloud- en gewoon computeren.
De verschillen die er wel zijn, zijn echter wel belangrijk. Ik kan bijvoorbeeld een tekst uit mijn mouw schudden, en Jan en Piet vragen om met mij mee te werken aan die tekst. Ik moet daartoe de tekst niet meer doormailen, ik kan een systeem opzetten waarin die mogelijkheid is voorzien om hen rechtstreeks te laten werken in de tekst zelf!
Dat biedt uiteraard grote voordelen! We moeten niet meer wachten op elkaar, we werken quasi gelijktijdig aan het stuk !
Je kunt er ook meteen een presentatie in maken, en Jan of Piet kan daar ook zijn spreekwoordelijke steentjes toe bijdragen...
Eigenlijk is het dus niet alleen een Open Office of Office, het omvat veel en veel meer, tot eigen mailprogramma's en veel meer...

Och, ik ben nog maar een leerjongen op dat gebied, maar ik zit nu regelmatig te "spelen" met de mogelijkheden die het cloudcomputen me bieden... Daartoe heb ik na wat surfen een drietal programma's ingeschakeld, waarvan ik niet ga stellen dat dit de beste zijn, maar die nogal wat aanhangers kennen, en waarvan voor twee ervan ook alles in het nederlands is te krijgen... Ik kan het je aanraden om je daar ook eens op te wagen... Het is inderdaad een nieuwe wereld die voor je open gaat.
Ik zit op ZOHO, dat is een programma waar je bijna alles kunt doen, en dan heb ik ook een open deurtje opgezet naar slideshare.net iets voor het opzetten van powerpoints zoals we ze gewoonlijk noemen, en scribd.com, waar je boeken en dergelijke kunt publiceren... Je moet zelf maar eens gaan kijken!

Het is of je kleine bakje plots een enorm grote bak is geworden !!!!

Oh ja, het fotootje, voor wie het niet kent, dat is het symbool, het logo van Open Office...Moet je ook een bekijken, en scheur je los van al die dure - en echt niet betere- programma's ! Wordt onafhankelijk en spaar je centen voor echt nuttige dingen.

Buiten is het weer aan het overtrekken, de visdag van gisteren is ook al in het water gevallen, en nu voorspellen ze voor vandaag weer regen vanaf 11 uur ongeveer, en het ziet er naar uit dat ze weeral gelijk krijgen... Niets te gaan vissen dus...

Ik kreeg een opmerking over mijn blogje over de aardbeving en de werkloosheid... Een opmerking van een wijze man die zegt dat hij probeert zich open te stellen voor de wereld in zijn onmiddellijke omgeving, omdat dat al moeilijk genoeg is, en dat hij inderdaad niet het leed van heel de wereld op zich kan nemen... Hij zegt het anders, maar dat is het zo wat. Of hij heeft niet goed gelezen, of ik heb het niet duidelijk genoeg geschreven, maar de achtergrond van mijn verhaal ging net daar over ! Ik klaag aan dat we ongevoelig geworden zijn voor het leed van de anderen, omdat wij via pers, radio en tv, overspoeld worden door grote rampen...Door massale afdankingen, en dat we daardoor geen oog meer hebben voor de kleine sukkelaar die afgedankt wordt in een klein boetiekje, vlak naast ons...
Door die toevloed van rampberichten voelen wij het leed niet meer naast ons...Want dat lijkt zo klein in vergelijking met die grote massale dingen!
Ik dacht er dan ook op gewezen te hebben dat het leed voor die kleine sukkelaar wellicht nog groter was dan dat van die anderen, net omdat er geen mens zich voor interesseert !
Misschien heb ik het niet duidelijk genoeg belicht, wat met deze hopelijk is rechtgezet...
Let wel, ik zeg niet dat wij ook geen interesse en mededogen mogen en moeten hebben met die mensen in die grote rampen, maar we moeten vooral zoeken, kijken ,naar het leed vlak bij, wat veelal verborgen leed, verborgen miserie, verborgen armoede is...

Ik ga stoppen voor vandaag... Ik moet naar de kapster, de coiffeuse... Sinds enige tijd is de zaak overgenomen is runt nu een dame de zaak. Ze werkt trager, maar heel zorgvuldig, en nog steeds niet zo duur als vele anderen... Dus morgen zit ik proper en netjes voor u te bloggen...

tot de volgende ?

Gele kaart voor een scheet...

Image via Wikipedia

Het mag nu duidelijk zijn, op het veld mag je wel schieten maar niet schijten. Voor WestVlamingen was dit niet zo duidelijk! In hun streektaal klinken beide als schieten, het ene hoogstens wat langgerekter dan het andere. (Gek genoeg klinkt het westvlaamse schijten in feite korter dan het schijten.) (Waarvan akte)

Maar hoe komen we daar toe ? In Engeland heeft een scheidsrechter een gele kaart gegeven aan een speler omdat hij een wind liet... Het was bij een strafschop, en de ref oordeelde dat de scheet het normale verloop van het spel had belemmerd, en liet zelfs de strafschop hernemen...
djudedjudedju...
Voetbal is een feest, maar dan zonder toeters.

Dat doet mij denken aan heel lang geleden...
Ook weer een van die dingen die verdwenen zijn...
Ik herinner mij nog heel goed, dat wij als kind regelmatig te kampen hadden met buikkrampen. Niet zo maar wat krampjes, Och Heere, maar Krampen, echte, pijnlijke.
Dat was toen blijkbaar een veel voorkomend en erkend feit, want in de klas mochten wij dan van Masoeur wat slapen, met ons hoofd op onze armpjes op de bank...
Daar was blijkbaar geen kruid tegen gewassen, ondanks het een regelmatig voorkomend fenomeen was. Nu heb ik dat nooit meer gezien bij mijn kinderen, noch bij mijn kleinkinderen...
Daar moet een reden voor zijn !
En de enige denkbare reden die ik mij kan inbeelden is dat de voeding veranderd is, en dat het de voeding was die ons indertijd opzadelde met die buikkrampen...
Wij aten ook anders toen!
Wij hadden toen eerst en vooral veel minder keuze, wat op tafel kwam was te eten, en niets anders.En wij hadden ook geen x aantal sneetjes kaas, maar één sneetje, ook al waren die dan wel dikker dan de sneetjes die je nu ziet.
Maar het grootste verschil zat volgens mijn herinneringen in het middagmaal, het warm eten. Nu eten wij of vers, of diepvries, of uit blik...
Toen niet. Diepvries bestond toen nog niet voor de gewone mens, ik meen zelfs dat het nog niet gebruikt werd voor voedingswaren toendertijd. (Er waren toen wel ijsfabrieken, die ijs leverden aan café's en dergelijke om de waren koel te houden, grote blokken ijs die per vrachtwagen aangevoerd werden, en ook die vrachtwagen was toen nog niet een koelwagen!). Waren uit blik ? Ik herinner me wel dat moeder tomatenpuree kocht in blik, en soms ook eens tonijn (of zalm???), maar dat was zowat alles wat ik mij herinner. De rest was of vers, of waren dingen die zelf "bewaard" werden. De mensen steriliseerden een en ander, varkenskoteletjes werden ingelegd in de reuzel, princesseboontjes in het zout, en eieren in waterglas (Wat dat ook mocht geweest zijn). De bonen en de eieren werden bewaard in van die grote bruine stenen potten van zo'n 40 cm hoog, die je nu wel eens ziet staan als bloempot in de tuin...
Heel veel werd goed gehouden met zout... Zout was een van de belangrijkste bewaarmiddelen toen.

Dat eieren toen bewaard werden, klinkt nu bizar, maar de oude kippenrassen legden in de winter niet of amper, dus kocht ons moeder voor de winter voldoende eieren om ze op te leggen.

Ik denk dat het al die dingen waren die ons als kleine ukjes opzadelden met de buikkrampen.

Nu eten wij veel gezonder, en veel meer soorten dingen, met als gevolg dat je onder meer ziet dat de jongere mensen gewoonlijk groter zijn dan de ouderen. En ze hebben geen krampjes meer...
Dat al dat bewaarde eten niet honderd procent gezond was, dat werd toen in feite al wel onderkend, want ieder voorjaar, werden wij gedwongen een "purge" te pakken... Ons moeder haalde dan bij de apotheker van die grote zilverekleurige pillen, en wij moesten die dan slikken, wetende dat wij dan daarvan de diarree kregen. Dat moest, want ieder voorjaar moest een mens eens de inwendige huishouding "kuisen", en dat kon alleen met een purge, (van purgeren, zuiveren).

In de winter kregen we ook tegen de vallingen vistraan te slikken, nu spreekt men van omega3, maar dat zit nu netjes in capsules, wij moesten die vreselijk slechte vistraan met de soeplepel binnengieten... Dat was gezond! Dus moest het.

Ik was thuis het kneusje (al was ik dik, kloek gebouwd en sterk, ik was heel vaak ziek), en één keer heb ik genoten van lekkere medicijn... Ons moeder had van de een of de ander de raad gekregen dat ik dagelijks een glaasje "ijslands mos" moest drinken. Dat ijslandsmos was een soort mos die je wel een ziet op de takken van sparren, dat grijze mos... Ik weet niet hoe dat smaakt, maar dat werd opgelegd in rum van 54 °, met honing er bij, waardoor het wellicht nog enkele graden bij won... Iedere morgen kreeg ik dan (jaren aan een stuk) voor ik naar school ging, een druppel zoete rum opgegoten. Lekker! Ik kreeg als het ware een spoedcursus voor het nutten van alcohol...

Maar die lekkere medicijn, dat was eerder een uitzondering... De meeste flessen die je nu geeft aan de kinderen zijn mierzoet, hebben een sinaasappelsmaak of zoiets, maar toendertijd was dat allemaal luxe, en wij kregen het vergift zo binnen, zuiver...Smakend naar alles behalve lekker. De meeste dingen waren echt niet te doen, en ik zie ons moeder nog voor me, die dan ook een lepeltje nam, om te proeven en me steevast te zeggen dat het deze keer echt niet slecht was... Of mijn moeder kon goed liegen, of ze had een heel rare smaakontwikkeling... Ik zat na het slikken van die lepel siroop (waar niets stropigs inzat)nog tien minuten te wurgen en kreeg na veel inspanningen dan iets om te snoepen... mijn broer en zus zegden dan dat ik rotbedorven was, want zij kregen veel minder snoep, maar ook veel minder van die archi-slechte medicijn !

Dat klinkt als een klaaglied, maar toch hadden wij het toen goed! Het was nog de tijd waar een kind kind mocht zijn, waar je mocht ravotten, waar je een tak uit de boom mocht snijten om er een sabel of een boog of een katapult uit te maken...Onmisbare attributen voor het spel. Want wij speelden nog echt, lijfelijk! wij liepen de ziel uit ons lijf, vochten dat het haar stoof, kwamen thuis zo zwart als pietje pek, en als wij ons hadden gekwetst, dan waste moeder dat uit met zwarte zeep... Ik heb veel littekens die de kinderen nu met dezelfde wonden niet meer zouden hebben, want nu gaan we daar direct mee naar de dokter, en wordt dat genaaid of toegekleefd... Toen zwarte zeep en niet bleiten of we kregen nog een rammeling toe.
Waar is de tijd?
Maar wat hadden wij een vrijheid !
Niet dat we zo veel meer mochten, maar wij hadden maar één opvoeding, en dat was thuis (en op school, maar dat was een ander leven). Wij wisten perfect wat mocht en wat niet mocht, en die regelementen bleven bestaan voor heel onze jeugd, zonder ooit te veranderen... Nu zijn de ouders niet meer zo beginselvast, vliegen de kinderen van her naar hot, en krijgen ze overal andere regels opgelegd...

Nu krijgen ze geen pak slaag meer, maar is dat beter ? Ik weet nog goed dat ik veel liever een pak slaag kreeg van de meester, dan een straf te schrijven. Eén, dat was vlugger voorbij, en twee, als ik thuis zat straf te schrijven, dan zag moeder dat wel, en dan kreeg ik nog een pak slaag toe... Ik heb nooit kwaad gehad van dat pak slaag, integendeel... Het heeft ons gevormd tot de mens die we nu zijn... en zo slecht zijn we er niet uitgekomen he.

Maar wij kregen geen gele kaarten, die bestonden toen nog niet, en zeker niet voor een scheet, of voor de toen onvermijdelijke buikkrampen...

tot de volgende ?

6.3 op de schaal van Richter...

Image by ViaMoi via Flickr

Omstreeks 3.30 uur in de voorbije nacht, was er een grote aardbeving in Italië, het centrum van het land. Men telde al 16 doden en er is veel materiële schade...
Daar het zo laat gebeurde is de berichtgeving in de pers nog zeer summier, en precies dat raakt zo erg !
Nu geeft het de indruk dat het maar een faits divers is op de vele... Zo van: ..."Oh ja, er is ook nog een aardbeving geweest in Italië."

Enkele jaren geleden beefde de aarde hier ook, we zagen, in ons bed liggend, plots de lamp wat heen en weer zwaaien... Gek gevoel, heel je huis dat plots beweegt.
Maar ginder bewogen de huizen niet, ze stortten in. Met jij er in. Of liever, met een ons wellicht onbekende Italiaan (Italianen)er in. Ver van ons bed, maar plots door de aard van de ramp zo heel dicht bij.

En dan begin ik plots te denken... stel dat het eens gebeurde op het moment, en op de plaats waar Bart juist was voor een of andere beurs... Je probeert wanhopig te telefoneren, maar er is geen verbinding met zijn GSM... Els heeft ook geen nieuws, en zij moet gewoon gaan werken, want zo lang er niets is, is er ook geen reden om afwezig te zijn... Je mag er niet aan denken hé ?

Toch is dat de manier waarop we in feite zouden moeten denken! We moeten die mensen als het ware nabij halen, een band leggen, om te kunnen aanvoelen wat daar gaande is...Want - weer al dank zij de TV - zijn we stilaan afgestompt. We zien iedere dag, ieder nieuwsbericht, telkens weer en weer rampen op het scherm, en het raakt ons niet echt meer...Het zijn slechts de heel grote rampen of de heel nabije die ons nog raken...

We raken koele afgestompte kikkers!

En dat niet alleen met rampen als aarbevingen en vliegtuigen die neerstorten op een woonwijk... nee, in het algemeen voelen we het leed van de anderen steeds minder aan.

Als er een groot bedrijf sluit of dreigt te sluiten, neem bijvoorbeeld Opel te Antwerpen, dan vinden we dat een ramp, niet door de afdankingen, niet door de werkloosheid, niet door de gevolgen voor de arbeiders en hun gezinnen, maar door de omvang van het gebeuren... Want als Piet Potlood zijn ene arbeider die hij had moet afdanken bij gebrek aan werk, dan gaat de draagwijdte van deze ramp niet verder dan twee huizen, of twee appartementjes... De rest kent die sukkelaar niet eens, en kent men hem wel, dan interesseert het je niet. Maar voor de betrokkene in casu is de ramp eigenlijk nog veel groter ! Want voor hem zijn er geen tussenkomsten van Minister President Kris Peeters, voor hem zijn er geen speciale actieplannen bij de vdab om hem weer zo spoedig mogelijk aan het werk te krijgen, voor hem zijn er geen speciale reconversiemaatregelen, nee, hij - en zijn gezin - moeten het maar allemaal zelf doorstaan en uit vechten op een doodzieke arbeidsmarkt.

We hebben geen voeling meer met onze medemensen, het zijn helemaal geen "mede"-mensen meer.
Och ja, nu en dan doet het ons wel wat... Als je plots hoort dat ze uit hun huisje moeten, omdat ze het niet meer kunnen afbetalen, dan vind je dat wel erg hé? Maar het blijft bij die woorden. Men doet niets meer. De zaak is afgesloten, en je geweten is zuiver, want je hebt je blijk van medeleven gegeven.

We hebben nog nooit in de geschiedenis zo dicht opeen gewoond, en toch zijn we wellicht nog nooit zo ver van elkaar verwijderd geweest !

Ik herinner me... Een van onze buurvrouwen was ziek, en ons moeder deed een deel van het werk van dat gezin, ze moest dat niet alleen doen, er waren nog helpers... Toen ons moeder ziek was, deed Mee ons eten klaar, en wellicht waren er nog wel enkelen die iets deden om te helpen... Och, ik weet het wel, ook toen al was dat niet meer algemeen te noemen, was het in de stad wellicht veel moeilijker dan bij ons aan de rand van de stad, waar de mensen nog elkaar kenden, waar je buur was voor de rest van je leven...

En ook dat is een gegeven... de mensen zijn niet meer zo honkvast. Dat ligt aan diverse factoren, ik noem er enkele, het werk ( en dus de arbeidsplaats) is niet meer zo vast, de gezinnen zijn niet meer "voor eeuwig", de grond- en bouwprijzen zijn zeer hoog geworden...

Maar we zijn op alle vlakken veel individualistischer geworden. Ook dat is in de hand gewerkt door externe factoren. Ik denk hierbij uiteraard weer aan de TV die iedereen in zijn eigen honk houdt, maar ook de auto, iedereen verplaatst zich in zijn eigen coconnetje, onaanraakbaar. Vroeger reden de mensen met de fiets, en dan praat je wel eens met een fietser die dezelfde richting uit moet, en als je hem /haar alle dagen ziet, dan ga je alras de neiging hebben samen op te trekken zolang het parcours gemeenschappelijk is, en je praat !, of je ging met het gemeenschappelijk vervoer, en ook daar ga je al ras met dezelfden samen zitten, en vormde je een kaartgroepje, of deelde je er je krantje mee... Nu is dat er veel minder, en je ziet dat, zelfs als ze met het gemeenschappelijke vervoer gaan, ze niet zo makkelijk meer die band leggen om altijd samen te gaan zitten en iedere dag een kaartje te gaan leggen... We leggen niet zo hendig meer contacten.

In Italië, in het centrum van het land, is deze nacht een aardbeving geweest. Zestien doden zijn reeds geteld. Je weet dat die mensen er nu met grote schrikogen rondlopen, willen hun huizen, of de restanten er van, doorzoeken om nog zo veel mogelijk te redden...maar dood van schrik zijn dat er nog een naschok zou komen... Je ziet een mensje plots stilzitten op het puin, heel voorzichtig iets uit de steenbrokken halen, en dan zie je dat het een klein dom oud fotootje is... Het mensje veegt met een tip van haar kleren het fotootje een beetje proper, en barst dan plots in schreien uit, alsof dat fotootje de schakelaar was tot het besef van de ramp...

En plots...
Plots zie je dat het je eigen moeder is...
Plots zie je dat het een fotootje is van jou...

In Italië, helemaal niet ver van hier .....

tot de volgende ?

Mist hangt over Vlaanderens Ronde...

Image via Wikipedia

Zojuist zijn hier een bende wielerterroristen voorbijgesneld...in de mist.
Ze beseffen wellicht niet hoe gevaarlijk ze te werk gaan! Geen een van die mannen heeft ook nog maar gehoord van lichten op de fiets, en toch rijden ze bijna onzichtbaar met zijn drie naast elkaar over de eerder smalle wegen voort.
Wee de automobilist die hen te laat zag en een ongeval met de fietsers veroorzaakt. U leest goed, de automobilist veroorzaak, want de zwakke weggebruiker is in onze wetgeving altijd in het gelijk! Dat die zwakke weggebruiker zijn laars lapt aan de meest elementaire verkeersregels mag als niet ter zake doende afgeschreven worden.
Bovendien is er nog een groot gevaar dat de autobestuurder gemolesteerd wordt door de bende wielerterroristen, die zich in groep heel sterk weten, en vooral heel anoniem, allemaal in hetzelfde apenpakje gestoken.

Wellicht denk je dat ik overdrijf, dat het allemaal zo erg niet is, maar dan moet je echt eens in deze prachtige streek komen wonen...dan zie je wel dat ik niet overdrijf! Iedere vereniging van wielertoeristen schrijft minstens één uitstap voor naar de "bergen" van onze Vlaamse Ardennen... en dan zwoegen die mannen van links naar rechts zwalpend op onze heuvels rond... en wij sakkerend er achteraan..

Maar ik zal er niet meer over zeveren, alleen nog melden dat ik gisteren zes keer de ambulance hoorde in de verte, en dat is in onze streek abnormaal veel!

We hebben een heerlijke streek, met zijn prachtige valleien, zijn bossen, en zijn hellingen. Vele kunstenaars hebben deze streken in hun schilderijen bezongen (dichterlijke vrijheid), en als je op een heuvelrug staand de oneindige verte kunt beschouwen, dan voel je je een koning te rijk. Het is eigenlijk geen wonder dat ze hier komen fietsen, maar gek genoeg, ze zien niet eens de streek, ze zuchten en zwoegen, maar eventjes halt houden om te genieten, dat mag en kan niet. Gekke Belgen die wielrijders....

Gisteren heeft Frederik in mijn voortuintje, aan de boord van de rijweg, plaatjes in de grond gezet, zodat de aarde niet steeds weer op de rijbaan komt, en mijn tuin dreigt de straat te veroveren... Mooi werk ! De plaatjes zijn recuperatiemateriaal... Gekregen van Geert, de zoon van Luc (vissen), het zijn zware polyesterplaatjes, quasi onbreekbaar, en afvalproducten van op zijn job. Ideaal om de tuinperken mee af te boorden.

Terwijl hij daar aan bezig was, stond ik mijn gesnoeide linde te bekijken, en aan een van de knoesten, wellicht de knoest die het meest zon ontvangt, zag ik plots tientallen botjes die zich door de schors hadden gewrongen! Een voorbeeld voor ons, hoe sterk het leven eigenlijk wel is !

Ik zie buiten de witte camelia in bloemen staan, de rode bloeit ook al, en de roze begint open te gaan. De roze is de mooiste, heel dikke bloemen, in rood en wit gestreept (geeft een roos beeld, maar is het eigenlijk niet). Ook de sneeuwballen beginnen dikker en groter te worden, en je ziet zelfs al wat wittigs er aan. Aan de seringen staan reeds de trosjes bloemen, reeds in zijn paarse kleur, maar nog zo miniem en teer... Aan de achterzijde van mijn huis hangen nu hele trossen witte clematis in watervallen naar beneden, mijn keuken in het donker zettend. Na de bloei moet ik daar zeker wat gaan snoeien!

Ik voel mijn hart opengaan als ik die ontluikende natuur zie!

Mocht er geen dikke mist hangen, dan zag je nu met mij de treurwilg ginder ver reeds in zijn teergroene kleur staan, en ja, de populieren krijgen reeds hun dikke bruine botten, waardoor er een paarse schijn over de takken lijkt te hangen. In de reeds wijd open botten van mijn klimhortensia zie je reeds de bloembotjes zitten... God, wat hou ik van de lente ! Dat is het enige wat mij wat verzoent met die donkere sombere winterperiode met zijn korte dagen, nadien ontploft de natuur ineens van het bruisende leven en de prachtigste bloemenkleuren ! Waar er geen winter is, is er wellicht ook geen bruisende lente.

In de tuin lijken veel planten serieus aangetast door de voorbije vorstperiodes. Sommige planten zien er heel doods uit, maar het is nog te vroeg om een definitief oordeel te vellen. Bij de houterige planten kun je zien dat de dikkere takken nog niet dood zijn, maar het is afwachten of ze nog leven genoeg in zich hebben om nieuwe botten, nieuwe takken aan te maken... De passieflora's zien er er heel triest uit, maar ook daar lijken de dikste takken nog niet echt dood...Hopen dus... Zijn er veel planten kapot, dan zal er hier en daar wat hersteld moeten worden, wat nieuws aangeplant moeten worden, en hopen op normalere winters dan de voorbije...

Hé, dat is gek ! Ik heb "Zemanta" geïnstalleerd, een ding die me steeds weer prentjes aanbied, op basis van mijn tekst... Ik schreef over Frederik, en plots zie ik een mooie tekening (ets) van Frederik III verschijnen.Maar het is den diene niet die mijn tuin afboordde...

Enfin, ik ga stoppen voor vandaag... het is nog steeds mistig. Met wat geluk zul je als supporter plots de renners zien opdagen uit de grijze muur van mist, en zoef, wat gescheurde mistflarden...en dan niets meer... Gebrul van onzichtbare auto's die door de mist snorrelen in de hoop nog een glimp op te vangen van de renners op een plaats waar misschien geen of minder mist hangt... OOk op TV zal het minder zijn dan anders...de helicopters kunnen niet opstijgen, dus geen overzichtbeelden....
djudedju


tot de volgende ?

De Paus en het Condoom

Image via Wikipedia

Ik ga beginnen met te zeggen dat ik de paus begrijp, maar dat ik niet akkoord /gelukkig ben met de uitspraak die hij deed...
Ik ga eerst over tot het begrip: begrijpen...
Als je strikt katholiek bent, à la lettre, zeg maar, dan is de houding van Il Papa zonneklaar! Een goed katholiek zal immers niet naast het potje pissen, en zal geen sexuele relaties hebben voor noch buiten het huwelijk...dus is een condoom niet nodig voor hen die strikt de richtlijnen van de paus volgen...
Maar... er zijn maar heel weinig katholieken die leven naar de letter, en het leven naar de geest, is een begrip dat gebreien is met elastiek...De ene trekt "het begrip" véél verder uit dan de ander. Kijk gewoon naar de situatie hier in ons eigen landje, hier ligt geen een priester tot bisschop wakker van het gebruik van voorbehoedsmiddelen binnen het huwelijk (er buiten zien ze anders), alhoewel de strikte richtlijnen dit eigenlijk ook verbieden...
Gaan wij echter naar Afrika, dan is het begrip katholiek heel anders ingevuld dan bij ons, en gaat de paus weer uit van uit het beeld geschetst vanuit de oude kolonies, waar alles op alles werd gezet om heel onze "beschaving" door te drukken bij de oorspronkelijke bevolking... Hij vergeet of beseft niet dat nadat de landen gedekoloniseerd waren, en een stap terug is gezet naar de eigen roots, en dat in die landen ze nu bijna letterlijk in dezelfde situatie zitten als wij, toen wij na de romeinse bezetting, in de donkere middeleeuwen terecht kwamen...We wilden niet meer echt de Romeinse dingen hebben, maar waren ons eigen cultuur kwijt...Het heeft een hele tijd geduurd voor er weer een zekere stabilisering kwam... Dat zal hopelijk niet zo lang duren nu in Afrika, maar niettemin is de breuk er, en zie je een ontwortelde massa mensen, op zoek naar hun eigen identiteit... (en met een hekel aan alles wat van de "bezetters" komt...?)
Een van de verschillen is hun visie op sexualiteit. Een visie die wij niet echt kunnen delen, die wij in veel gevallen niet begrijpen, omdat het geënt is op de restanten van de oude oorspronkelijke culturen en godsdiensten.
Maar dat wil dan ook zeggen dat het zeker niet zal op te lossen zijn met een "gebod" van de paus, hoe goed hij het misschien ook bedoelt.
In de huidige context zou het wellicht veel beter zijn om het condoom hemelhoog aan te prijzen, in de omstandigheden zoals die nu zijn, en hopen op een stabilisering van de gedragscodes bij de oorspronkelijke bevolkingen...

Wat de echte definitieve maatregelen horen te worden, zal op het gepaste tijdstip, dan ook wel door hen zelf kunnen genomen worden, uitgaande van de gestabiliseerde wijze van leven in een maatschappij die de hunne is, gegroeid uit hun eigen wortels en de vreemde invloeden die de kolonisators er hebben ingeplant...

Je moet ook niet denken dat de katholieken ginder ook op dezelfde wijze katholiek zijn, als dit hier wordt ingevuld, of zelfs hoe dit hier wordt beleefd... Ik heb met katholieke zwarten gesproken die maar één keer gehuwd waren, maar wel deftig samenwoonden met nog nog enkele andere vrouwen die de zijne waren... Je kunt naar mijn mening ook niet verwachten dat een levenswijze van generaties en generaties oud, plots zou wegvallen... Ze zijn anders, omdat hun roots anders zijn, en ons onbegrip is gewoon het vreemd staan tegenover hun kijk op het leven.
Wij hebben ook niet het recht dit goed of slecht te vinden, wij hebben steeds de neiging te denken dat wij de enige juiste visie hebben, maar is dit wel zo ?

Wij denken of dachten ook dat wij veel beschaafder waren dan al de andere volkeren van heel de wereld, maar wie nu eerlijk de zaken bekijkt, op basis van wat er nog rest (wat onze voorouders niet vernietigd hebben onder de noemer beschaven!), dan moeten wij soms stellen dat zij dingen deden die wij op dat moment nog niet konden, en soms nog niet kunnen.

Ik kom nog eens terug op wat ik vroeger al eens gesteld heb: Heel onze technologische beschaving is gebaseerd op dat ene wiel...Op onze wereld was er een hele beschaving die leefde en werkte zonder dat wiel. Welke ontwikkelingen, die nu misschien de oplossing zouden bieden bij de uitputting van de fossiele brandstoffen, hebben wij met onze "beschaving" in de kiem gesmoord ? Op welke manier zouden zij, zonder het wiel, technologische vooruitgang hebben uitgebouwd?

Maar ja, wij achten onszelf nog steeds het nec plus ultra van deze wereld...
Laat ons hopen dat met de huidige economische crisis, de weegschaal niet plots helemaal doorslaat ten gunste van een China en een India... en als het toch zo zou zijn (er is een dikke grote vette kans op !), dat zij ons dan niet zo behandelen als wij altijd deden met hen...

Wij hebben ons al veel te veel bemoeid met iedereen op deze wereldbol, wij hebben altijd de rol van veroveraar, beschaver, bekeerder moeten spelen, ook al waren die volkeren perfect gelukkig en hadden zij een eigen cultuur die perfect voldeed aan hun manier van leven...
Zelfs het bekeren tot wat wij de "goede" godsdienst plegen te noemen, is dat in werkelijkheid niet ook weer een vorm van agressie ?
Als onze godsdienst werkelijk zo goed is, dan zou ze "besmettelijk" zijn, en zou het opdringen ervan helemaal niet nodig zijn ! Kijk maar eens rond je, iets wat goed is, dat neem je vanzelf over! Daar hoeft niemand je van te overtuigen.

Daar is geen bekeringswerk voor nodig...dat is "besmettelijk" als het ware.
Bovendien blijf ik er bij dat naar mijn gevoel iedereen in zijn eigen diepste overtuiging er wel zal in slagen een goed mens te zijn, met deze of gene of helemaal geen godsdienst. En ik kan me niet voorstellen, dat als er een God is, dat hij echt zal zitten kijken naar ons en al die andere planeten om te zien of we wel iedere zoveelste dag voldoen aan onze religieuze verplichtingen. Als hij al een norm stelt zal het wel gewoon leven zijn in en met eerbied voor de anderen, misschien zelfs enigszins eerbied voor alle leven...

Trouwens, de eerste vier eeuwen van onze Christelijke religie was er geen paus en zelfs geen "overste" van de sekte te bekennen...Het is pas Constantijn, die de sekte plots officialiseerde en meteen ook een structuur oplei, die ook de beslissing deed nemen wat nu de heilige boeken waren, en welke dat plots niet meer waren... en wie dus ketterde en wie het ware geloof had... Gek allemaal...maar wel het begin van een groeiende macht van de kerk...Waarom een kerk macht van doen heeft blijft natuurlijk een open vraag...

Maar och, we zijn nu al heel ver van dat condoom...
Terwijl ik dat hier zit neer te pennen, hoor ik de ambulances rijden op de grote weg... Ik denk meteen aan de wielerfanaten die nu op die weg hun Ronde van Vlaanderen aan hetrijden zijn...Weer een ongeval met - door- de fietsers die de ganse weg versperren en ongeduldige autobestuurders die gek worden van die kilometers aan een stuk vol van die wielerfanaten?? Ik hoop van niet, maar ik vrees... Als je echt niet buiten moet vandaag...beter binnen blijven !!!!

tot de volgende ?

Ronde van Vlaanderen? Binnen blijven !!!

Image via Wikipedia

Het is nu officiëel, de politie, zelfs de gouverneur van Oost Vlaanderen heeft het gezegd! Als je zaterdag en/of zondag niet buiten moet, blijf dan veilig thuis !
Zeker zaterdag is het onveilig zelfs maar je hoofd buiten te steken, want zo'n twintigduizend wielerterroristen maken het parcours van de Ronde onveilig...Maar ook zondag is het niet te doen, want dan heb je een heleboel wielergekken, die het nodig vinden de Ronde zo dikwijls mogelijk te zien, en die van zodra de renners voorbij zijn, naar hun auto snellen om op een volgend punt op het parcours "ze" nog eens te zien, en dat zo vaak mogelijk.
De politie zal scherp toezin op zulke "vedetten", maar de ondervinding leert ons, die zowat op het parcours wonen, dat dit boter aan de galg is. Wie zou er nu geen boete willen riskeren om Boonen en co te zien zwoegen op hun véloken?
Waarom wij hier het meest afzien van allemaal ? Omdat wij nu net in de zone van de "bergen" wonen, en de wielerkaravaan hier doorheen kronkelt en wel wel drie vier keer passeert op een oppervlakte van zegge en schrijver 20 vierkante kilometer... Het is dus niet echt moeilijk en ver om terug te komen op een ander stuk van het parcours.
Bovendien is hier wellicht het aantal toeschouwers daardoor ook het grootst van heel het parcours! Hier zie je de renners gewoon veel beter, omdat ze uiteraard in die bergop niet zo vlug voorbij zijn als op het platte.

Maar de zaterdag is het voor ons het ergst ! Want de renners die voorbijkomen, dat is in een beperkte tijdspanne gepasseerd, de karavaan, de kopgroep, het peleton, de achterblijvers, de volgwagens en huppesakee, de cirk is weer weg voor een jaar... Maar de zaterdag, als de wielerterroristen de ronde doen, dan rijden die niet in één peleton, maar die passeren hier van 's morgens tot in de late namiddag in een onafzienbare sliert voorbij... Soms eens in een kuddeke bijeen, maar veelal man na man na man na man, nu eens twee, dan één, dan drie... je kunt je kinderen echt vlug leren tellen.

Ik zou eens het kapitaal willen zien dat de zaterdag hier voorbij fietst ! Want die mannen rijden niet met een gewone fiets, zelfs niet met een koersfietske uit de GB of de Makro, maar met echte koersfietsen, die stukken van mensen kosten. De meeste van die dingen zitten een end boven de drieduizend euro's uit ! Ik heb er ooit ene door zijn carbonframe zien gaan in de bocht...Niet schoon om zien, en niet allen de man lag ten gronde, ook zijn zuurverdiende centjes lagen in de goot in de vorm van wat carbonrestjes....

Het ergste is dat zij zich die dag echt renners achten! Zij rijden in een "groep" van één man midden op de rijweg, wellicht in de waan dat zij bezig zijn aan een grote ontsnapping, en waag het niet met je wagen op dezelfde straat te zijn, of je krijgt je kop vol zottigheid.

Zijn ze allemaal zo ? Ja...
Ik heb er nog geen andere gezien in al die jaren.

Wellicht zijn de meesten in de week brave bureelmannetjes, die sakkeren op de enkele fietsers die tijdens de werkdagen in hun weg rijden, maar als ze zelf op dat vehikel zitten, dan zijn ze Merkx, Boonen en Coppi in één persoon verenigd. De heilige Fietsdrievuldigheid van de Ronde van Vlaanderen.

Heel het parcours zal na die twee dagen ook weer vol liggen met blikjes en plastieken zakjes en verpakkingen... en verloren papieren Leeuwenvlaggetjes die op die dag telkens weer met gulle hand uitgedeeld worden door ik weet niet welke organisatie.

Het prachtige parcours zal, eens de massa verdwenen is, veel meer weg hebben van een oorlogsgebied dan van het moois dat je op de TV hebt kunnen bewonderen... Maar daar weten de stadsdiensten nadien wel raad mee. Je laat het gras op de bermen hoog opgroeien, en je ziet er niets meer van... Geef toe, de stadsdiensten kunnen niet alles doen! Ze hebben in de weken voor de Ronde al heel wat bijkomende inspanningen moeten leveren om al de wegen proper, netjes, en vooral in redelijke staat te brengen, om de coureurs er zonder kleerscheuren over heen te kunnen jagen. Dat is zo wat het enige voordeel die wij, als bewoners van de roemrijke bergenzonegenieten, ieder jaar worden de wegen op het parcours een in orde gesteld... Maar vergeet niet dat wij daardoor ook de enigen zijn die mogen genieten van geklasseerde kasseien. Het is immers zo schoon die renners te zien dokkeren over die bultige kasseien, meneer ! Maar wij mogen dat voor die ene dag nationale pret, heel het jaar doen...

Nee, de ronde zelf, dat is nog te doen...maar de zaterdag, met heel die massa wegvervuilers (in alle mogelijke en onmogelijke betekenissen), dat is niet te doen !

Gisteren is Monique hier geweest met een heel pak stukken zeep...Ze zou op een of andere bijeenkomst de mensen willen verrassen met zo'n een mooi gesneden stukje zeep...Wilt ge dat eens doen...Bah ja, zeker, hoeveel ? Een stuk of drieëntwintig... Ahah...
Ik heb er gisteren al een stuk of drie uitgesneden... eens je "ervaren" zeepsnijder bent, gaat het redelijk vlug. Bovendien weet ik dat ik op dinsdag 14 april (daags na de verjaardag van Anny), heel wat snijwerk ga moeten voor doen, herstellen, in gang zetten en noem maar op, als ik mijn hobbyërs die nobele conste van het zeepke snijen ga aanleren....

Ze geven voor nu dinsdag ook goe weer ! Dus ! de ! kans ! zit ! er ! in ! dat ! we ! kunnen ! gaan ! VISSEN !!!!! We gaan naar Wannegem, vooral omdat ik Pepe nog niet heb gezien na zijn ziekte. Ik ga voor hem een doos koeken mee nemen, ik weet dat hij graag sneukelt... misschien komt hij ook wel eens wat vissen bij ons, want werken zit er niet meer in. Nu ja, zeg dat hij heel sterk en heel dapper is geweest, want hij is al in de tachtig, en hij werkte nog als een jongeman... Nu is hij eindelijk aan rust toe.

Misschien hoor jij bij de mensen die stomverbaasd zitten te kijken naar die mensen die daar roerloos aan de waterkant zitten te turen naar een bijna onzichtbare dobber... Misschien kun je je zelf niet voorstellen dat daar lol aan te beleven is, dat het prettig is daar zo heel stillekes te zitten pieren naar die dobber. Dat is dan jammer voor jou, want ergens is vissen met de hengel een soort meditatie, het is Zen, het is onthechting... (Tenzij je heel veel vis vangt, dan is het te druk om te mediteren).

Mensen denken te vaak dat mediteren noodzakelijk iets te maken heeft met Godsdienst of zo, maar dat is niet zo! Mediteren is gewoon je eigen laten drijven op de golven van je gedachten in de oerzee van je eigen ervaringen... Zelfs als je in een godsdienstige bui bent, drijf je in feite op je eigen oerzee, op de gedachten die je inwendig vertrouwd zijn. Maar het is dus geen noodwendigheid dat je daar heel diep zit na te denken over hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan... Nee, gewoon jezelf laten drijven, starend naar dat dobberke, is de volmaakte geestelijke vrijheid.

Iedereen zou nu en dan moeten mediteren, t'is te zeggen, zichzelf laten drijven op zijn eigen gedachten, zonder ergens echt op te denken, zo maar je zelf laten drijven... Ik zou bijna zeggen op niets denken, maar dat lijkt me onmogelijk, dus gewoon je laten gaan in je eigen oerzee. Je kunt niet geloven hoe ontspannen je bent na zo'n namiddag heerlijk niksen...en hoe moe je er van bent! Want die ervaringen liggen heel dicht bijeen, ontspannen zijn, loom zijn, moe zijn... Het ultieme luieren kan heerlijk verfrissend werken, je bent 's anderendaags een nieuw mens. Wellicht hebben sommigen dat als ze zo maar ergens op een strand in de zon gaan liggen bakken, dat is nou iets wat ik niet kan...maar wellicht is dat hun Zen-moment ? (Ze moeten dan wel oppassen voor de effecten van de zon... Het aantal huidkankers stijgt spectaculair de laatste jaren !

Och, ik wil maar zeggen, ik wens iedereen toe dat hij/zij nu en dan de gelegenheid kan vinden/maken om eens weg te drijven in de eigen oeverloze zee van je eigen geest.

doen !

tot de volgende ?