Zon...

Na twee eindeloze dagen mist (eerlijkheidshalve, gisterennamiddag was het al redelijk) is er nu eindelijk weer zon te zien ! Er hangt nog steeds een floers van nevel over de koude witberijmde velden, maar de zon IS er !
De hemel heeft weer dat tere lichte blauw van de schilderijen van Breughel. Met einders die wit schijnen.
De enige vervuiling zijn de witte strepen van gepasseerde vliegtuigen. Alleen laag bij de horizon is er iets als een witte wolk te bespeuren.
Mooi !

Gisterennamiddag ben ik nog eens gaan wandelen, mijn gewone kleine toertje, door de Jagerij, de Horebeekse Hoek en via de Materse Hoek weer naar huis toe... Al na een paar honderd meter begon de pijn ... in mijn rechter heup en later ook in mijn linkerheup...de rugpijn bleef weg tot ik in de Materse Hoek was !!! Mijn turnoefeningen werpen dus vrucht af !
Ik ben ondertussen ook begonnen met oefeningen om mijn heupgewrichten zo soepel mogelijk te doen werken. Ik geloof niet dat de schade aan mijn heupen echt groot is, ik hoor van diverse mensen dat zij voor een broodnodige operatie hun gewrichten hoorden knarsen, ik heb dat nog niet, dus kan het nog niet zo erg zijn (Ik heb een voorschrift voor het nemen van foto's van mijn heupen, maar ik wacht tot Veerle weer hersteld is...kwestie van niet helemaal in de knoei te raken).
Ik heb je, meen ik mij te herinneren, al verteld dat ik bij het instappen in mijn auto, bijna mijn tweede been (linker) niet meer in de wagen krijg, van de helse pijn... Ik had die pijn ook bij het aantrekken van mijn onderbroek en mijn broek, op het ogenblik dat ik mijn linkse poot moest opheffen om hem in mijn broekspijp te krijgen... Nu is dat, dankzij de bijkomende turnoefeningen al veel verbeterd. De auto gaat nog moeizaam, maar dat komt ook wel nog in orde...zodat ik stillekens het vermoeden heb dat mijn heupen eerder vastgeroest zijn dan wel versleten... Ons vader heeft dat ooit erg gehad met zijn schoudergewrichten, en moest dan speciale oefeningen doen om zijn schouders weer los te werken. Het te weinig gebruiken door de ziekte was bij hem en wellicht ook bij mij de oorzaak van dit vastroesten. (Mensen met een ijzeren gestel hé!)

Als het weer het toelaat zou ik wellicht deugd hebben van een dagelijks wandelingetje. Bewegen als het kan is duidelijk van belang.
Laatst vroeg iemand me of die turnoefeningen geen pijn doen. In het begin was het heel erg pijnlijk, en ik ben dan ook heel langzaam en traag opbouwend begonnen. Oefeningen die ik nu twintig maal doe, deed ik in het begin soms maar vijf, zes keer, en dan nog met veel moeite en pijn. Nu zijn er maar twee oefeningen die me echt nog zeer doen: de oefeningen voor mijn heupen, wellicht omdat ze nog nieuw in het gamma zijn, en de oefeningen tegen de deurpost... Maar dat zijn dan ook net zowat de belangrijkste oefeningen voor het rechtkrijgen van de rug. Je gaat dan met je rug tegen de hoek van de deurpost staan, zodat die hoek netjes in de holte van je ruggengraat zit. Dan kantel je je bekken zo, dat je lendenwervels ook volledig de deurpost raken, je recht je rug zodat je ruggengraat volledig tot aan de nek tegen de deurpost staat. Dat alleen al is niet zo makkelijk, maar dan moet je je gestrekte armen zo hoog mogelijk boven je steken, zodat je ruggengraat werkelijk over zijn volle lengte tegen de deurpost "knelt"... Doe dit zo vaak mogelijk. In het begin had ik al mijn "dikte" na een keer of drie, nu zit ik aan twaalf arm-opsteek-bewegingen... Je moet oppassen als je het doet, want dit is blijkbaar een zware oefening voor de rugspieren, en ik heb in het begin een paar keer meegemaakt dat de spier plots verkrampte, en dat doet serieus pijn... Maar het is een belangrijke oefening voor de rugspieren !

Alle oefeningen zijn er op gericht dat de buikspieren en de rugspieren zo sterk mogelijk worden. De bedoeling is immers dat zij samen twee dingen doen: 1) zij moeten de rug zo recht mogelijk houden, waardoor de druk op de wervels gelijkmatiger is, en je minder kans hebt dat een wervel scheef zittend een zenuw afklemt. 2) Als die spieren sterk zijn, nemen ze zelfs een deel van het werk van de ruggengraat over, zij vormen zelf een stevige kolom waarop het lichaam draagt.

Naar mijn mening voorziet de huidige "ruggenschool" niet voldoende dat er diverse soorten van afwijkingen in de rug zijn, waarvoor je ook andere oefeningen moet doen. In het begin van mijn ziekte ben ik ook naar de ruggenschool geweest, maar werd na enkele sessies aangeraden er mee te stoppen, omdat ik meer negatieve dan positieve gevolgen had. Blijkbaar waren er daar oefeningen bij die voor mij niet geschikt waren. En blijkbaar heb ik door tasten en proberen de voor mij gepaste oefeningen dan wel gevonden. Het zou uiteraard makkelijker zijn als die oefeningen door deskundigen naargelang de aard van de letsels en de aard van de reacties op de oefeningen individueel aangepast worden, maar in werkelijkheid zit je daar in een soort groepsverband, allemaal dezelfde oefeningen te doen... Die oefeningen die wellicht voor de grootste groep als goed zijn ervaren... Wie uit die boot valt... sorry...
Volgens mij zou de ruggenschool dan ook veel meer individueel moeten gegeven worden, zeker voor diegenen die duidelijk niet passen in de groep... Die zouden moeten individueel aangepakt worden. Ik weet niet hoe ik nu zou zijn, mocht men dat indertijd, in de aanvang van mijn ziekte zou hebben gedaan, maar ik weet zeker dat ik in de tussentijd veel minder pijn zou hebben gehad, en veel minder medicatie zou hebben moeten nemen... (en maagzweren van die medicaties).
Mocht je dus ooit zelf aan de sukkel raken met je rug, en je kunt de rugschool niet aan door te veel pijn of door letsels die blijkbaar niet in het plaatje passen, leg je daar dan niet bij neer, en zoek hulp bij een kinesist of zo, die samen met jou de oefeningen zoekt die je wel aankunt, om je spieren weer op te bouwen!!!

Ik heb gisteren ook weer een sculptuur in been bijna volledig afgewerkt. Twee vissen die in een paarbeweging zitten. Dat ze nog niet volledig afgewerkt zijn, komt alleen door het feit dat het zeer fijn werk is, en dat na een tijdje je handen gaan trillen door de concentratie en door het getril van het machientje... Het is dan best om te stoppen, want foutjes zijn in dat stadium niet meer te corrigeren. Ik zit nog wel na te denken over de manier waarop ik het juweel zal hangen... Ik weet het nog niet zeker, maar zit momenteel te broeden op een koperen achtergrond. Ik probeer het eerst nog wel eens uit te tekenen om het effect in te kunnen schatten. Het gesculpteerde stuk is in ieder geval goed meegevallen en oogt zeer mooi als geheel. Ondertussen zit ik ook na te denken over een schilderij... en uiteraard doe ik ook nog mijn pyrografie.
Dat schilderen wordt weer echt nieuw! Vroeger deed ik dat veel en graag, maar sinds mijn rugkwaal kon ik het niet meer aan om op een verticaal doek te werken. Sinds mijn lessen bij ziekenzorg weet ik dat ik het verticale werk heel erg kan beperken, en dan bijna horizontaal kan verder doen... dus: proberen maar !
Met mijn computer, boeken, wandelen en al de rest, ben ik al met al een mens die zich nooit verveelt... Ondanks mijn kwaal. Je kunt niet geloven hoe blij ik daar over ben ! Ik herinner me telkens en telkens weer dat ons vader door zijn ziekte ook in één klap al zijn hobby's zag verdwijnen... Ik mag er niet aan denken !
Wellicht is het ook dat, dat mij, ondanks de pijn er steeds bovenop heeft gehouden!
De pijn heeft mij immers geleerd dat de beste pijnstiller immer volkomen geestelijk is ! Als je kunt bezig zijn, dan duw je de pijn als het ware geestelijk naar de achtergrond ! Daar kan niets tegen op ! Bovendien geeft het je ook nog het bijkomende gevoel dat je niet helemaal afgeschreven bent, je bent niet de nietsnut, je doet nog iets, je bent bezig en met je "werk" kun je nog anderen plezieren... Ook dat is enorm belangrijk !
Vandaar dat ik ook met graagte meewerk in ziekenzorg in de hobbyclub... Ook al kan ik maar enkele uurtjes verpozing bezorgen, voor sommige mensen is dat iets waar ze een hele maand naar uitkijken.
Ik kan dat weten, ik ken het belang van bezig zijn...
bij voorbeeld met een...blog .

tot de volgende ?
Oh ja, volgende dinsdag is er wellicht geen blog, ik moet eerst met Veerle naar de kliniek (uit de plaaster ?) en daarna is het "eetinge" met ziekenzorg...

Steenuil

Nee, geen scheldwoord, alleen de spijtige vaststelling dat ook in onze mooie, nog redelijke groene Vlaamse Ardennen, de steenuil bedreigd is in zijn voortbestaan...
De reden ? De ruilverkaveling, de grootste milieuvernietiger aller tijden !
Want... de steenuil nestelt in knotwilgen, in gaten in oude bomen... en die moesten allemaal wijken om de velden groter en ruimer te maken...Geen grachtkanten meer, geen grachten meer en ook geen knotwilgen meer... dus ook geen nestgelegenheid voor de steenuil...
Ook de kievit wordt bedreigt, maar die dan vooral door de grote zware landbouwmachines die zijn nestplaats gewoon kapot rijden...
Leeuwerikken ??? Heb jij er onlangs nog gezien ? Gehoord ? Ja ? Draag zorg voor de herinnering !

Dit jaar zag ik ook nog geen hazen... De velden raken ontvolkt !
Vroeger hoorde ik in de zomer wel eens wilde kwartels, maar of mijn oren zijn verslecht, of die zijn er ook niet meer... En deze week zag ik voor het eerst in een lange tijd weer eens een groenvink, die vroeger hier massaal zaten... Gelukkig gaat het niet met alle vogels zo slecht, maar toch... dat precieuse evenwicht weet je wel... Telkens iets naar de knoppen gaat sleurt het een heleboel andere dingen mee...
Het is net als in onze mensachtige economie... Gaat een bedrijf in faling, dan sleurt het een hele resem van toeleveringsbedrijven mee in de moeilijkheden en veelal zelfs in de val...

De mensen lopen ongerust, zijn gedeprimeerd omdat de economie zo slecht gaat, zegt Luc mij... Hij kwam van een vergadering waar heel wat mensen zaten die maar een week op zes meer werken, de rest is werkloosheid... Hij vertelde me ook dat de bedienden, waar geen economische gedeeltelijke werkloosheid bestaat, gedwongen worden in te leveren en over te schakelen ok 4 dagen werk op de vijf, en een inlevering van 20 % op het loon...
Geen wonder dat je dat ziet op rommelmarkten en dergelijke, en dat je ook ziet dat tweedehandse kledij en dergelijke meer aantrek hebben... Geen wonder ook dat er veel mensen rondlopen met depressies...
Onze maatschappij heeft jaren aan een stuk de mensen opgezweept tot een uitzinnige manier van spenderen, en nu draait men plots de kraan dicht.
Je zou denken, nou dan geven we maar iets minder uit, maar zo werkt het systeem niet ! Bij dat uitzinnig spenderen hoorde immers ook het onbeperkt kopen op krediet, en heel wat gezinnen kampen dan ook met torenhoge afbetalingen, voor het wasmachine, de computer, de tv, de auto, de tweede auto, de nieuwe badkamer met jacuzzi... en de veelal huizenhoge lening voor de betaling van de nieuwe woning... Het kon immers niet op, de lonen stegen regelmatig, je had vast (?) werk, en die moderne dingen bieden telkens weer net een snuifje meer gemak, of ogen beter bij de buren en/of de collega's...
Als je dan moet inleveren, zit je in de knoei.
Heel diep, het water aan de lippen.
Wordt je depressief van, raak je ziek, en heb je nog minder inkomen.
Veelal loop je snibbig rond, snauw en bijt je je partner af, en komt er nog een dure scheiding bovenop, met dan nog ruzie over de verdeling van de goederen en de daarbij horende afbetalingen...
Je ziet geen einde aan de ellende...
Het helpt je natuurlijk niet dat ik (en wellicht ook jou ouders) de kinderen steeds hebben voorgehouden niet verder te springen dan je stok lang is... Maar had je maar geluisterd naar den ouwen...
Die hebben immers ervaring zat op het gebied van crisis... Ze weten misschien nog van de crisis van de jaren dertig, misschien nog van de oorlog, de crisis rond de oorlog in Korea, de oliecrisis hebben ze zeker meegemaakt, de tweede oliecrisis ken jij al, en de tweede grote ineenstorting van de zeepbel der economie is wat je nu aan het savoureren bent... De ene crisis was al erger dan de andere, maar telkens weer zagen we mensen die dachten dat het niet meer stuk kon gaan, en telkens goten de banken wild en ongebreideld met goedkoop geld om zich heen... tot plots de zeepbel barst...
Een zeepbel, want dat is het !
Steeds meer stel je vast dat er gekocht en verkocht wordt met geld dat er in werkelijkheid niet is ! Steeds meer is er op zijn minste een tijdelijk gat van geen goederen meer en nog geen vervangend geld. Om een eerder onschuldig voorbeeld te geven, je koopt met je kredietkaart een kilo snoep, je rekening wordt gedebiteerd, maar het duurt nog zo'n drie dagen vooraleer de winkelier zijn geld krijgt... Bij de fabrikant van snoep is dat nog erger, die levert 100 kgr snoep aan de winkel, maar moet een tot drie maanden wachten op zijn centen, gelukkig betaalt hij de leveranciers van suiker en smaakstoffen ook maar na een maand of zes... En zie je de zeepbel ???Het kan toch niet anders dan dat daar moeilijkheden uit voortvloeien ? De eerste kentekenen zag je al enkele jaren geleden beginnen, toen plots meer en meer bedrijven overschakelden naar een productie "just in time", of te wel een productie geknipt naar de onmiddellijke vraag. Waardoor de perioden van "ijdel" geld beperkter werd.

De trukendoos van de banken is legio... Als jij een betaling doet gaat je geld onmiddelijk van je rekening, maar wordt pas na een dag of drie doorgestort, dus is het geld drie dagen ter beschikking van de bank, zo maar, gratis... Nu denk je wat kunnen ze nu doen met die 50 euro van mij, maar het gaat hem niet over over jou 50 eurootjes, maar over de vele honderden, duizenden die die dagen daar ergens vrij rondzweven in de hemelsblauwe bankluchten... Geld dat op een manier dus twee keer fictief wordt... van zeepbel gesproken...

Maar nu zitten honderden, duizenden gezinnen in de financiële knoei... En ergens is dat nog het minste, veel erger zijn de gevolgen op gebied van gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk... Ieder euro moet vier keer gedraaid worden vooraleer je het uitgeeft... als je ze al hebt...

Maar laten we misschien, heel misschien, een les trekken uit deze crisis... Misschien, heel misschien zal deze crisis ons wakker schudden om anders te gaan leven... en niet meer te kopen met geld dat er nog niet is, geen aankopen op krediet, eerst sparen, en dan pas kopen... Misschien een uitzondering voor de aankoop van een woning, maar dan ook voor een een thuis, niet meer voor een pronkobject, net iets groter en weelderiger dan dat van de buren... Nee, laat ons bouwen aan een warm knus thuis in plaats van een kast van een huis...

tot de volgende ?

Huisvuil...

Tot op heden was ik voorstander van de selectieve huisvuilophaling. Gedenk maar mijn artikels over het houden van kippen als alternatief...
Maar nu hebben ze me pijn gedaan !
Letterlijk !!!
Meerdere keren per week zelfs !
Ze hebben immers, aanhet kruispunt van de keirestraat met de Jagerij een verkeersdrempel aangelegd, zo'n onding met twee grote vierkante stukken rood plastic, waar je ofwel met je wagen moet overkruipen, ofwel een allesbehalve aangename klop in je onderrug krijgt, waar ik zo al pijn heb, zonder dat geklop.

Dat ze die drempel daar leggen is ook al geen blijk van intellect, want iedere ijzeldag weer zien we wagens die op de kruispuntje vastzitten... Het kruispunt is immers netje in een klein maar kwalijk dalletje gelegd. Met ijzel moet je heel voorzichtig het kruispunt oprijden (voorrang van rechts), en als je iets te traag was, of moest inhouden voor een tegenligger, je raakt het bergje na het kruispunt niet meer op... Nu zie ik dat niet meer zo (De winters zijn niet meer zo koud, en ik sta veel te laat op om die kleine rampen nog te kunnen zien), maar de laatste winterprik was duidelijk voldoende om toch minstens één auto die wat gas had gegeven om toch uit het dal te raken, daar in de greppel te pronk te leggen... Nu hebben ze die drempelondingen net daar gelegd, zodat de auto's die van de Hoek komen nu al -zelfs zonder ijzel- heel traag de helling naar de keirestraat op moeten... Ik denk dat ik de volgende ijzeldag maar eens vroeg ga opstaan om als ramptoerist post te vatten aan de nieuwe mensenpesterdingen.

Nu zit je je misschien af te vragen wat de link is met het huisvuil ? Wel, die rugverpestende rotdingen worden gemaakt van recuperatie plastic, dus van de petflessen die jij en ik iedere ophaaldag zo netjes weer in de blauwe zak buiten zet...

We moeten al betalen om die dingen selectief buiten te mogen zetten, en dan gaan ze er ons nog eens mee gaan pijnigen ook... Het geheel komt mij echt pestiger voor ! Ik moet toch eens nazien of ik via de wet op pestgedrag die dingen niet weer kan weg krijgen...

Eén ding is er goed aan. Op die plaats staan er geen woningen.
Want ik mag het niet dromen dat ze zo'n onding voor mijn deur leggen! Niet iedere wagen houd zich in voor die dingen. Er zijn van die testpiloten die het leuk vinden die bulten als springschansen te gebruiken en pogen zo ver en zo hard mogelijk te vliegen. Ook zijn er die rondrijden in die terreinwagens, gebouwd voor Parijs-Dakar en dergelijke, die zich voor zo'n stom klein bultje helemaal niet moeten inhouden, en tenslotte zijn daar ook de grote vrachtwagens die zoveel rijen wielen hebben dat ze het in de stuurcabine hoogstwaarschijnlijk niet eens voelen dat er een bultje lag. (Ze zeggen immer altijd dat ze de fietser onder hun wielen ook niet gevoeld hebben- is het niet?)... Maar die drie soorten "chauffeurs" (???) komen dan wel met een schok terug neer op de rijweg, en die dreun plant zich dan netjes voort door de bodem tot in je huis en je moet je suiker in je kop koffie niet meer roeren, dat deden zij al van op afstand...

Mijn vraag : Is er iemand onder mijn lezers die me zeggen kan hoe ik mijn plastic wel kan meegeven met de blauwe zakken (het is goedkoper dan met het gewone huisvuil), maar op zo'n manier dat ze het plastic niet meer kunnen hergebruiken ??? Of toch niet voor die dingen die ze in Wallonië zo vriendelijk ezelsruggen noemen (maar dan in het francofoons: dos d'ânes)...

Ik wens in ieder geval de uitvinder van dergelijke ondingen, de makers, de leggers, de ordergevers, de vragende partijen en heel de trammelant even veel rugpijn als ik mag genieten !

Let op, ik heb niets maar dan ook niets tegen verkeer(d)remmers, maar er bestaan oplossingen die niet rugonvriendelijk zijn !!!!!

Maar ja, wie denkt er als gezonde mens ook eens aan het uitschot van de maatschappij, de niet-productieven, de profiteurs die op ziekenkas zitten...???

Oef, voila, ik heb het weer eens gedaan, ik heb mijn gedacht gezegd op een sarcastische, ironische manier, en de eerste bedoeling is daar mee al bereikt: ik ben een beetje gekalmeerd... De tweede bedoeling is nog een vraagteken: ik weet niet of de juiste man dit artikeltje ook zal lezen, en er misschien lering uit zal halen... Maar de juiste man, dat is een politieker... en ik weet niet of die ironie en sarkasme wel kunnen lezen.

Het is weer eens mistig. Gelukkig maar, want sinds we weten dat het ontbreken van nevel door een te zuivere lucht een oorzaak is van de global warming, moeten wij juichen bij iedere vlaag mist door vervuilde lucht... (Dat is ook sarcasme mocht je twijfelen).

Maar al bij al vind ik mist toch maar een triestig weer. Je ziet plots niet meer zoals je gewoon bent, het is alsof je kijkt door een raam met de gordijnen dicht. (In mijn huis hangen daarom geen gordijnen, ik wil genieten van de wereld)

Dat doet mij denken aan ... postuurkes. Nu ga je zeggen, wat hebben gordijnen te maken met postuurkes? Wel, je moet maar eens goed kijken... Heel wat van de woningen die de inkijk in hun woning verhinderen met een gordijntje (wat doen ze daar dat niet mag gezien worden?), vinden het dan nodig om een of meer mooie (?) postuurkes of vazen voor het raam te zetten. En die dingen worden daar dan enkel en alleen voor de passanten gezet, want ze staan aan de buitenkant, van in huis zijn ze alleen door de mist van het gordijn zichtbaar, maar ze zijn er voor de langskomende kijkers... Ik weet zelfs een prachtige klok staan in delftsblauw, die met de eeuwig stilstaande wijzers naar de straat staat te pronken wetende dat hij twee keer per dag het juiste uur wijst... Wie me kent weet dat er in mijn huis heel wat van die postuurkes en dergelijke staan, maar die zijn er niet voor de goegemeente, maar voor ons... Omdat we ze graag zien, of omdat we ze niet graag zien, maar omdat ze een souvenir zijn van tante dinges of van de vriend die er niet meer is, of omdat x nu en dan nog eens langskomt en wat zou hij (zij) denken als het er niet meer stond... reden te over dus... Maar ik moet toegeven, aan een raam in huis staan er ook postuurkes... Maar ze staan wel met hun rug naar de straat.

Ik zie nu mijn zussen knikken uit alle macht als ik zeg dat ik eigenlijk veel te veel van die dingen heb staan, maar kijk, ergens horen ze er bij... Allen bij een ongelukje verdwijnt er eens eentje, en nu en dan komt er nog eentje bij...Waarvan we dan al voor de aankoop wanhopig zitten te denken : "Waar gaan we dat kunnen zetten?"

Maar dat geeft niet, we houden er van. Geef toe, als je in die huizen komt waar de muren nog vol hangen met familiefotootjes en allerlei snuisterijen, dan is dat gezellig. Het is niet echt mooi, het is niet esthetisch, maar het is er steeds knus en gezellig, het leven bruist zelfs aan de muren als het ware. Hier en daar vind je ook zo'n gezellig oud cafeetje, met aan de muren allerlei herinneringen aan vroegere tijden, oude bekers van niet meer bestaande verenigingen en dergelijke meer, alles overgoten met een bruin waas van nicotine van duizenden en duizenden sigaretten...

Vroeger, heel lang geleden was ieder huis een beetje zo... De mensen houden er immers van iets te hebben om naar te kijken, iets te hebben om eens aan terug te denken, en iets anders was er niet dan al die fotootjes en postuurkes...Nu staat er een tv, een lichtbak, waar de mensen als konijnen, klaar voor het nekschot zitten naar te staren... Geel mij maar dat fotootje van Oma, en dat van Patrick, die zo vroeg is gestorven...en natuurlijk de foto's van onze Koen. En ook van onze kleinkinderen... Eerlijk die zeggen me veel, veel meer dan "Familie" of "Thuis" of "Buren" of wat dan ook... Dat zijn echte dingen, echte stukjes van ons leven...misschien zelfs een stuk minder vergankelijk dan de persoon die er op gekonterfeit is...

Kortom, mijn huis is een thuis en is precies zoals mijn bovenkamer, een beetje rommelig, maar knus en gezellig...

tot de volgende ?

La douce France

Vandaag was het weer winkeldag, nu naar Auchan te Leers. Ik heb het gewaagd om met de gps naar de winkel te rijden, en dat zou perfekt geweest zijn, hadden ze niet aan een brug moeten werken, en ons met zijn allen de kouter in moeten sturen...
Ik dacht - heel overmoedig- het masjientje zegt routeherberekening, dus hij weet de weg... Overmoed, niets dan overmoed ! Blijkbaar is het wondere ding soms gefixeerd op de route die hij in zijn "gedachten" had, en wil persé terug naar die weg... En dat lukt niet, dus weer de kouters in... Het is wel leuk als sightseeing, maar gelukkig maar dat wij geen enkele reden hadden om ons op te jagen... Want we hebben nogal rondgetoerd.. Toch moet ik eerlijk toegeven dat de gps, zonder die kapotte brug, een kortere en vooral snellere weg had uitgestippeld...
Dus, vivan de global position system....
Om terug te keren heb ik dan ook in de boosheid volhard, en nog eens de kapotte brug in de verte mogen aanschouwen... Maar nu deed ik het heel wat korter (ervaring hé )...

We hebben heel rustig onze boodschappen gedaan, en onder meer ook wat verse vis meegebracht, onder meer lotte, die stond in de aanbieding! Een heerlijke vis ! Ook weer wat schartongen, die zijn omzeggens even lekker als tong, en maar een derde van de prijs! Amper 5 euro de kilo ! (eigenlijk 4.95) Met verlekkerde blikken hebben wij dan naar de krabbepoten staan kijken, van die speciale spinkrabben, poten van bijna een halve meter lang, maar het was meer dan 25 euro de kilo, en zo gek zijn we nu ook niet...

Kortom, het was een gezellige winkeldag... Hoewel ik steeds beter er in slaag om kalm en onverstoord door het leven te gaan, moet ik zeggen dat de GPS daarbij een hulp is ! Vroeger moest bij een of ander wegversperring, de kaart bovengehaald worden, en moest Anny de kaart lezen, terwijl ik reed... Dat was een regelrechte aanslag op mijn gemoedsrust ! En dat was dan ook een van de heel weinige keren dat ik bitsig deed... En Anny ook, die zich steevast weerde met het feit dat ze dat niet kon lezen in een auto... Kortom, de gps is een hulpmiddel om nog rustiger en kalmer door het leven te gaan... Zelfs nu, nu we duidelijk in de knoei kwamen, heb je nooit dat gevoel, het masjien weet telkens weer te zeggen: "routeherberekening", en wijllie weg....

En nu zit ik, na het nutten van een heerlijk versgebakken stuk stokbrood, weer aan het bloggen. Op de achtergrond hoor ik het nieuws op de tv (Anny is aan het kijken) en hoor de laatste ontwikkelingen over de moordenaar van de baby's in Dendermonde (Dèrmonde in ons taaltje), blijkt hij nu ook nog een bejaarde dame vermoord te hebben enkele weken terug. Ook zo maar. Voor de lol.

Ik zie de lol niet zo goed in, maar ja, wij zijn dan ook niet in staat ons motief en verstandelijke vermogens van de dader in te beelden...

Ergens op internet kun je een filmpje vinden over de opleiding van de Amerikaanse soldaten tot ware moordmachines, die voor aleer ook maar even na te denken, de trekker over halen. Daartoe krijgen ze een speciale opleiding, die er in werkelijkheid in bestaat, het geweten uit te schakelen, en de man om te vormen tot een echte moordmachine.

Ik kan me dan ook inbeelden dat mensen die voortdurend naar die bizarre soorten films kijken in feite zich zelf indoctrineren... Wat dan weer de vraag doet rijzen of dergelijke dingen eigenlijk wel aanvaardbaar zijn ? We zien het ook in het nabootsingsgedrag, die er nog al dikwijls oorzaak van is, dat na één zo'n ramp, er plots navolgers zijn, en er een rijtje dergelijke oenen schijnen geroepen te zijn tot het plegen van dergelijke gruweldaden... Indoctrinatie lijkt dus in deze gevallen maar een klein duwtje te zijn in de malafide richting...

Maar het zijn allemaal symptomen dat er iets mis is met onze maatschappij... Ik ga niet van her al mijn bedenkingen op sommen, maar al deze calamiteiten zouden toch een alarmsignaal moeten zijn voor de gezagsdragers, maar die houden zich veel liever bezig met oeverloos gezwets en verspringen van partij naar partij...

Kortom, we zeggen wel allemaal ach en wee, we kijken met veel instemming naar de stille optocht en naar de begrafenisplechtigheden, knikken dat men eindelijk eens streng zou moeten optreden, en zetten ons tevreden weer neer. We hebben het toch eens gezegd.
En we zetten de kinderen weer voor het scherm, want dan zijn ze stil, en heb je er geen zorg aan.
djudedju.

Zelfs onze honden worden getraind om niet honds te zijn, maar gericht op de wil van het baasje. Dat sommige baasjes agressievelingen zijn, is de reden dat sommige rassen van honden nu in een kwaad daglicht staan, als zijnde agressief... Dat de enige agressieveling in feite het baasje is, dat mag niet gezegd worden...

We willen alles naar onze hand zetten... En beseffen niet dat we alleen met eerbied iets kunnen bekomen van de natuur...van mens, van dier en van plant... Alle agressieve technieken werken vroeg of laat als een boemerang, en komen in ons gezicht terug. Vooral wij westerlingen zijn daar ziek aan ! Wij zijn zo verdomd prestatiegericht ! Zelfs als we puur voor de ontspanning eens gaan joggen of gaan fietsen, moeten we zo nodig iets sneller rijden dan die ander, iets harder lopen, kortom we zijn in alles en overal strebers...

Heb je vandaag al eens buiten gelopen of gereden ? Heb je die mens gezien ? Amper hé, want we lopen de medemensen zo maar voorbij, zonder enige aandacht voor hun persoon... We hebben immers veel te veel werk om met ons zelf bezig te zijn. We stappen naar het werk of naar de winkel, en ondertussen maalt ons eigen verstand voortdurend rond ons eigen persoontje... Hoe druk wij het hebben, hoeveel pijn onze knie doet, wat ik zal doen met dat dossier, zou er al een antwoord zijn op die vraag...??? en we lopen iedereen straal voorbij, niet beseffend dat die ander eigenlijk net hetzelfde aan het doen is ! Ook hij of zij is bezig met zijn of haar leventje, zijn of haar moeilijkheidjes, zijn of haar pijntjes...
En weet je wat ? Ergens zijn we dan boos dat "de ander" geen begrip heeft voor onze moeilijkheden, onze ziekte, onze miserie... terwijl we ze straal voorbijlopen !
We hebben echt geen greintje medeleven meer met anderen, maar zijn kwaad omdat zij geen aandacht hebben voor ons.
Maar zo werkt het niet !
Ook daar in is het als met het verhaaltje, dat als iedereen voor zijn deur veegt, heel de straat proper is ! Het is pas als jij zelf begrip en medeleven hebt voor de anderen dat zij het zullen hebben met jou !

Wees eens wat relaxer, jakker jezelf niet zo af, haast je langzaam, adem rustig en diep je longen en je geest schoon, en heb tijd voor de belangrijke zaken, de mens, de natuur, de aarde... en dan pas voor je eigen ikje...

tot de volgende ?

Rommelmarkt...

Vanmorgen naar de rommelmarkt geweest in Flanders Expo... Ook daar begint de crisis door te wegen... Gek eigenlijk als je dan leest dat het autosalon wel goed verkoopt...
Blijkbaar is de auto niet langer een luxeproduct, maar hoort bij de "levensnoodzakelijke" dingen??
Nu, ik moet toegeven dat voor mij de auto inderdaad echt onmisbaar is. We wonen hier in the middle of nowhere, geen winkels in de omgeving, en we moeten dus wel op verplaatsing om te kunnen winkelen...
Met mijn rug moet ik ook niet zoeken naar een alternatieve oplossing, want stappen en/of dragen is er niet echt bij. Ik ben al blij dat ik de winkel zelf aan kan. (En de rommelmarkt als het niet te groot is). Dus kan ik aannemen dat ook voor de anderen de auto een gewoon dagdagelijks gebruiksvoorwerp is, en niet meer echt een luxeproduct. De idee van luxe begint tegenwoordig wellicht bij hoger verbruik en echte luxueuse uitvoeringen.
Je moet eerlijk zijn, het idee luxeproduct is een idee dat nu en dan eenbijstelling behoeft !
De eerste (gas)fornuizen om het eten op te bereiden, waren indertijd ook een luxe... Je kon je eten ook bereiden op de kachel. Kort nadien, bijna gelijktijdig kwam er ook de oven bij, en niemand zal er nu ooit nog aan denken een mixer als een luxe te beschouwen... Heel wat dingen die je nu in ieder huis vindt, en die als heel gewoon gebruiksvoorwerp aan zien worden, waren het vijftig jaar geleden nog niet. Denk aan een föhn, voor de rokers een aansteker, en ga zo maar door...
Eigenlijk staan we daar nooit meer bij stil, maar het was ooit anders !
We zouden allemaal eens per jaar moeten in een hut gelogeerd worden, zonder elektriciteit, zonder gas, zonder telefoon, zonder auto... Eens terug naar de basis. We zouden nogal afzien, en de aanpassing zou helemaal niet zo evident zijn voor de meesten onder ons.
Wellicht nog minder voor de jongere generatie dan voor ons, die toch nog enig idee heeft van het leven vroeger.
In de korte winterkoude die we onlangs kenden, reed ik met Fré om kolen en dergelijke voor de kachel van Veerle en voor ons. Veerle had gevraagd ook van die aanmaakblokjes mee te brengen, maar blijkbaar waren die zo massaal aangekocht dat ze niet meer te krijgen waren.
Veerle vroeg hoe ze dan de kachel moest aanmaken.
Wij keken eerst wat verbaasd over de vraag, maar eigenlijk is die vraag heel normaal, want ze heeft nooit een kachel zien aanmaken op de oude manier, met papier en aanmaak houtjes...
Om maar te zeggen dat het niet zo evident zou zijn om te overleven in een maatschappij zonder al die hulpmiddelen...

Je moet maar eens kijken naar de ramp die een elektriciteitspanne met zich meebrengt... Of het water dat niet meer uit het kraantje stroomt... of de gas voor wie daar mee werkt... En dat zijn in onze regio gelukkig korte onderbrekingen. Heb je het gehoord op tv, in het moderne (!) Kamerika zaten ze in sommige streken al meer dan een week zonder elektriciteit.... Hier zouden de mensen al dik in de problemen zitten ! Wij hebben in de meeste gezinnen geen middelen in huis om dat te overbruggen ! Veel huizen hebben alleen centrale verwarming, en zonder elektriciteit werkt die niet, om maar één probleem te noemen. Ook zijn er veel die hun huis niet meer zouden kunnen verlichten ! (Bij mij zijn het bijna allemaal elektrisch bediende rolluiken, mocht dus 's nachts de stroom uitvallen, dan zit ik de facto in het donker !!!) Gelukkig heb ik heel wat alternatieven om mijn huis te verlichten, en voor de verwarming heb ik nog een kachel ook, waarop ik ook kan koken...

Maar stel je maar eens de vraag hoe jij het zou doen... Van de wekker die veelal elektrisch is, tot het zetten van de koffie, en ga zo maar je dag eens in gedachten af... We hebben onszelf overgeleverd aan de macht van de energieleveranciers en co...

Kijk dan nog eens naar de gebieden in oorlog, en stel je de vraag hoe jij zonder dak boven je hoofd zou overnachten...

We zijn ontzettend kwetsbaar geworden ! Door alle hulpmiddelen zijn we de elementaire overlevingstechnieken verleerd. Hopelijk hebben we ze nooit meer echt nodig, maar wie weet denk je er nu aan om toch maar te zorgen dat je een en ander in huis hebt ?

En dan stel je vast dat al die gewone dagdagelijkse dingen eigenlijk dus wel luxe zijn... Het idee is een beetje ontnuchterend he ?

Terug naar de rommelmarkt... Ik heb een rol kalkpapier en een rol millimeterpapier gevonden, aan de prijs van 2 euro... Bart weet wat dit is, en weet dat ik een koopje deed! Iemand die niet thuis is in tekenen zal wellicht minder belang hechten aan die vondst, maar het zijn hulpmiddelen die je dikwijls kunt gebruiken, ik zeker, om bijvoorbeeld foto's over te brengen op hout, waar ik het dan kan bewerken met pyrografie. Met die twee rollen heb ik wellicht genoeg voor de rest van mijn tijd, want ik werk er altijd zuinig mee!

Ook voor het schilderen met acryl op doek vond ik een verfverbeteraar, wat je toelaat "gladder" te schilderen, en langer te schilderen, want acryl heeft het voordeel dat het zeer snel droogt, maar bij schilderen op doek is dat soms ook wel eens een nadeel... die ik nu beter zal kunnen overbruggen. Ik heb nog enkele doeken liggen, en nu mijn rug iets beter is, wil ik wel eens proberen om weer aan die kunstrichting ook mee te doen... Als ik het nog kan... Maar zelfs als ik er niet meer in luk pareltjes te schilderen, dan zal ik me toch geamuseerd hebben...

Je ziet... bezigheid genoeg !!

tot de volgende ?... en denk er om, ontspan je nu en dan eens, en adem heel bewust, heel die in en langzaam weer heel diep uit... Dat reinigt niet alleen je longen, maar vooral ook je geest.

Ramp

Gisteren hingen wij aan de radio, zaten bij de tv en keken op internet naar de laatste verschrikkelijke berichten uit St Gillis bij Dendermonde...
De eerste reactie is onbegrip: "Hoe krijgt iemand het in zijn koker om zo'n kleine onschuldige bloedjes van kinderen kwaad te doen?"
Er is niet echt een antwoord op, of toch misschien?
Je ziet immers dat dergelijke calamiteiten steeds meer gebeuren in onze Westerse "beschaving"...
We moeten toch eens beginnen nadenken wat er aan het mislopen is !
Ik denk dat het bij de opvoeding van de kinderen begint!
Daar loopt er blijkbaar iets fundamenteel scheef! Kijk maar eens in je krant, tv en andere media... Telkens weer hoor je dat jongeren gewelddadig zijn, ze werpen grote stenen van bruggen op passerende auto's of treinen, ze slaan buschauffeurs in een, ze vormen benden waar geen mens meer durft te passeren... Mocht ik nu een rechts element zijn, dan zou ik zeggen dat het merendeels vreemde elementen zijn, maar in feite gaat het gewoon over jonge mensen die het in onze maatschappij niet hebben kunnen waar maken. Dat daar een groter aandeel jongeren bij zit van vreemde origine heeft met diverse elementen te maken: 1) Zij beginnen veelal de school met een taalachterstand omdat ze thuis een totaal andere taal praten, 2) ze krijgen met hun vreemde naam minder makkelijk werk, 3)hun huidskleur wijkt veelal iets af, waardoor ze binnen onze maatschappij gestigmatiseerd zijn en nog enkele andere redenen...
Maar telkens weer botsen wij op de opvoeding van de kinderen...
Ik ga geen oordeel vormen over het feit dat de kinderen veelal niet meer thuis opgevoed worden, maar ik wil wijzen op de verschillende opvoedingsmethodes die de kinderen vanaf hun prille jeugd ondergaan en de verwarring die dit wel moet wekken bij hen. Wat zijn de regels als je om 7.00 uur van uit je bed in een kinderopvang wordt gezet, vanaf 17 uur bij Oma, om 18 uur thuis bij mama en papa, die moegewerkt en gestresseerd zijn door het verblijf in de files... In het weekend afwisselend bij de biologische vader en een ander moeder , of bij de echte mama en een nieuwe papa... die allemaal hun rechten laten gelden op het "bezit" van het kind, en eigenlijk vooral willen relaxen en ontspannen in het weekend, na de drukke week... Zijn ze iets ouder, dan landen ze bij oma en opa, naar de kleuterschool, weer oma en opa, weer kleuterschool, oma en opa, afgehaald door een moeë en gestresste mama, en voor de tv gezet tot slapenstijd...
Ieder van die middens heeft zijn eigen manier om de kinderen op te vangen en op te voeden, maar een heel deel bestaat er in hen vooral stil te houden en braaf te houden, en dus is de tv de opvoeder bij uitstek...
Buitenspelen is er niet meer bij, want je weet niet wie en wat er hier allemaal rondloopt...
De enige contacten met andere leeftijdsgenootjes is de school, en daar krijgen ze amper de tijd om via spel te leren samenleven, want ze moeten leren voor de grotemensenmaatschappij...
Kortom, een kind heeft gewoon de kans niet meer om kind te zijn... Hij moet vanaf het begin een minivolwassene zijn. Braaf en netjes in de rij.
Lekker ravotten, ruzie maken, vechten om de "pikorde" te bepalen in hun eigen wereld mag niet, want je mag niet pesten, niet vechten, niet... niet...niet
Niet ! Het grote orde woord voor het kind van kleuter zijn af tot aan de puberteit, waar hij of zij dan ongewoon scherp revolteert en probeert op extreme manier alsnog de verloren tijd in te halen en toch zijn plaats in de maatschappij te veroveren...
Op manieren die helemaal niet passen in de maatschappij, waardoor ze nog meer en meer in het verdomhoekje geduwd worden...
En wij schudden het hoofd en vragen ons af "hoe is het mogelijk?"
In plaats van ons af te vragen wat er verkeerd is gelopen, en vooral, wat hebben we verkeerd gedaan???? Of gewoon niet gedaan???

Ik heb al meer dan eens gepleit, en vraag het nu nog maar een keertje... Mag een kind eindelijk nog eens kind zijn met de kinderen???????????????????????????????????

Laat een kind eens de tijd en mogelijkheid om zelf zijn plaats te vinden in de wereld, met vallen en opstaan (en ga aub niet direct tussenkomen als ze eens ruzie maken ! Of als ze eens vallen en wenen!!! - laat ze op eigen tempo groot worden! mens worden !)

Ik ga niet gaan beweren dat je nooit eens zult tussenbeide moeten komen, maar je zult zien dat het hoogst zelden echt nodig zal zijn. Ik kom uit een generatie waar we als kind nog kind mochten zijn, en ik heb veel gevochten, maar wij zouden in die tijd nooit hebben geslagen op de bril van onze tegenstrever... Want het was niet de bedoeling hem te kwetsen, het was alleen de bedoeling om een plaatsje op te schuiven of je plaats te behouden in de rangorde onder kinderen... Als die groepen jongeren nu vechten, dan is het met de bedoeling te kwetsen, uit te schakelen... Want zij hebben nooit geleerd dat het in feite gaat over een rangorde, daarom vechten zij om uit te schakelen... zij kennen gewoon de tussenstap niet, die als je hem wel kent, een eindstap is...

Als je nu kinderen ziet vechten, dat is het een explosie van onbeheerste woede... Wij hadden dat uiterst zelden of nooit... Hoe kwaad wij ook waren, wij hadden een deel ingegroeide normen en waarden, opgebouwd in een groei naar volwassenheid. Zelfs woedend, over toeren, zouden wij die bril nooit kapotslaan, dat hoorde gewoon niet.

Maar er is nog iets mis met onze huidige opvoeding!
Ze ontspannen zich niet meer! Of ze zitten in het strikte gareel, of ze hangen voor de tv...
Heb je al eens een kind echt bekeken als hij voor de tv zit ?
Ze zitten echt verkrampt, een van de houdingen die ik heel veel observeer is met de knieën opgetrokken, de rug voorover gebogen, en het hoofd steunend op een hand, sommigen met de vingers in de mond om te nagelbijten...
Zo te zien is tv-kijken een verdomd zwaar werk!
Maar laat ons een kijken of jij zelf wel je eigen kunt ontspannen!
Je zit nu deze blog te lezen, en dat zal voor jou wellicht een ontspanning zijn. Dus zou ik mogen veronderstellen dat je ook je lichaam ontspant ?
Wil je eens na kijken aub ? Laat ons onderaan beginnen, met je tenen... Zijn je tenen ontspannen, of hou je ze ingetrokken ? en nu stilletjes naar boven, kijkend of alle spieren wel zo los mogelijk er bij hangend, voet, onderbeen, dijbeen, buikspieren, rugspieren armen, handen, schouders (! ook een moeilijke), nekspieren, kaakspieren, tong...gans het rijtje... En dan heel rustig helemaal uitademen, en helemaal inademen, met de buikademhaling, heel diep, heel traag en rustig... Voel je je nu niet beter ?
Nog niet echt happy ?
Dan heb ik voor jou nog een klein hulpmiddeltje... Midden op je voorhoofd, juist boven de neus, zo'n twee centimeter boven de grens van je neus en voorhoofd, zit een punt waar je zachtjes met je vinger op duwt (niet te hard, gewoon een lichte druk)...Hou dit zo'n half minuutje vol, en haal dan heel traag je vinger weg, zo traag dat je niet goed kunt zeggen wanneer je vinger eigenlijk niet eens meer je huid aanraakt... In de tao is dit het gelukspunt... Onthou dat als je weer eens depri bent, of zo gestresseerd dat je het niet meer ziet zitten...
Hoe voel je je nu ?

Leer het je kinderen ook maar, leer ze eens bewust ontspannen, bewust ademhalen, maar leg het niet op !!! Je dwingt hen al genoeg in allerlei garelen, doe het waar ze het zien, en het bijna onbewust zullen navolgen...

Oh ja, nog wat nieuwtjes van het thuisfront... De wasmachine van Veerle heeft de pijp aan Maarten gegeven. Gisteren ben ik dan ook met haar naar de electrozaak gereden, om een nieuwe machine te kopen... Vandaag gaan ze hem komen leveren. Ze heeft meteen ook een droogmachine bijgekocht, want ondanks ze ook ons huis erbij neemt als droogruimte, lukt ze er in de wintermaanden niet in de was van het gezin tijdig droog te krijgen... Vroeger droogde de was in mijn garage betrekkelijk snel, maar met de petroleumcrisis heb ik alle buizen heel degelijk geïsoleerd, en nu droogt het in mijn garage ook maar beetje bij beetje... Isoleren heeft duidelijk ook nadelen !

tot de volgende ?

snot(ver)valling

Sinds ik enige weken terug met een snotvalling was gezegend, heb ik nog steeds het gevoel dat heel mijne kop nog steeds vol snot (een grote verbetering hoor ik u al denken)...
Ikke dus op zoek naar alternatieve hulpmiddelen, en wat lees ik bij de beoefenaars van tao en zen en co? Je moet gewoon twee keer per dag een fijn sneetje verse gember opknabbelen, of bij gebrek daaraan een kwakje mosterd zo puur opeten...
Ik heb het nog niet geprobeerd, maar mijn geheugen (tussen al het snot in) zegt mij dat er inderdaad een verband is tussen pikant en lopende neus... Dus straks ga ik met een theelepeltje een schepje mosterd uit de pot scheppen, en de tao weer eens uitproberen...
Wedden dat het helpt ?
Oh ja, ik ontdekte in dezelfde speurtocht ook een middeltje tegen hoge bloeddruk, helemaal gratis en voor niets !
Je neemt het topje van je linker middenvinger vast, netjes aan weerszijden van je nagel, duwt er masserend op (dus duwen, niet duwen, duwen, niet duwen...) en ondertussen trek je ook nog wat aan die vinger. Na een tijdje doe je hetzelfde met je rechter middenvinger. Ik heb het geprobeerd, ik ben altijd nogal aan de hoge kant met mijn bloeddruk, neem er pillen voor, en ik heb mijn bloeddruk gemeten, dan de truuk met de vinger gedaan, en weer gemeten... Er is een spectaculair effect ! Volgens de richtlijnen kun je dit best regelmatig blijven doen, zodat het effect zo groot mogelijk is, en blijvend...
Je vindt dit ook terug in boeken over acupressuur !
Internet is voor wie de moeite wil nemen, een enorme bron van kennis en nuttige dingen... Ik heb gisteren ook een site gevonden met allerlei nuttige tips om ecologischer te wonen, lees spaarzamer, want gek genoeg is het meestal goedkoper om ecologisch te leven dan andersom... Dus ga ik nu eens op mijn gemak op die site gaan rondstruinen... Er lijken op het eerste zicht heerlijke en ook gekke dingen tussen te zitten, wellicht hoor je er nog van, en als het werkelijk de moeite loont, dan geef ik je het adres wel door !

Ik kreeg een reactie op mijn artikeltjes over tao, yoga en co... Dat ik er in slaagde dat nu eens gewoon nederlands te schrijven. Weet je, beste anoniem (lees Luc courgette), ik geloof niet zo erg in het volkomen overnemen van de werkelijk oosterse filosofie erachter... Dat is immers niet onze wereld, maar dat wil niet zeggen dat er geen enorme winstpunten in te rapen zijn, alleen moeten wij het dan wel vertalen naar onze wereld toe, het mag volgens mij geen geheimzinnig en ver van je bed dinges zijn! Ik poog er de dingen uit te halen die wij als westerling kunnen be-leven...
Ik zou je ook kunnen vertellen dat we ons moeten inbeelden dat er zo'n 5 cm onder onze navel een kamer is waarin wij alle kracht verzamelen (de nieren zijn héél belangrijk in tao), dat we die kracht laten doorstromen naar een soortgelijke kamer juist achter de onderste ribben, waar het gevoel gevoed wordt (adem en hartslag) en weer verder laten doorstromen naar nog zo'n kamer in onze hersenen, juist onder onze kruin naar voren toe gelegen, waar we de geestelijke kracht verzamelen en helende kracht en dergelijke, maar wij zijn niet zo ingesteld op het geestelijk inbeelden van kamers in ons body... dus probeer ik die dingen om te zetten in voor ons begrijpbare dingen, ga ik denken aan onze basis met nieren en darmen en dergelijke, ga ik naar hart en longen toe, en probeer de krachten van het verteren van mijn aardse voedsel (nieren en darmen) te beseffen, te voelen, hoe zij invloed uitoefenen op mijn hartslag, bloeddruk, ademhaling (eet eens heel (te) veel en kijk eens naar je moeizame ademhaling!) Laat dan het zuurstofrijke bloed uit je longen naar je hersenen gaan om daar je brein te doen werken op hoog en zelfs bovennatuurlijk niveau (genezende kracht, meditatie en zo meer)...
Dan vertel ik omzeggens hetzelfde maar in westerse gewone taal, op een manier zoals wij denken.
Ik wil niets afdoen van de mensen die er wel in slagen zich echt in te leven in die oosterse manier van denken, maar ik denk dat het veel nuttiger is om deze manier van leven en denken te integreren in onze manier van leven en denken...
Tao betekent "weg", in de zin van baan... Als je echter dieper op de tao ingaat, dan zie je in dat ze in feite steeds streven naar de middenweg, de gulden middenweg, geen hoogten, geen laagten. Vooral geen boosheid, maar liefde voor het leven en voor de mens...
Ik kan het niet verifiëren, maar ik las dat tao ook de enige filosofie of religie is die nooit oorlog voerde... Dat kan ook moeilijk anders, omdat het alleen naar evenwicht streeft en naar liefde voor het leven en de mens. Bovendien is tao geen instituut, dus zijn er ook geen machthebbers die zo vlug geneigd zijn al het mooie van een godsdienst om te zetten ten eigen gewin en tot hun eigen glorie en macht...

Daarom is tao niet alleen een filosofie voor oosterlingen, maar veeleer een levenshouding die door eenieder kan worden gedragen... Dat is ook de reden waarom ik de oosterse denkwijze poog om te zetten in onze taal.

Ik vind heel wat al heel leesbaar en verwerkbaar materiaal in The Barefoot Doctor... Die naar mijn gevoel alleen nog de fout maakt het net een beetje met geheimzinnigheid en mystiek te omkleden, maar dat is wellicht een beetje logisch, vermits hij er zijn beroep van heeft gemaakt. Als hij het sfeertje ervan weg doet, kan hij het niet meer verkopen, want dan wordt het gewoon gemeengoed, zoals het zou moeten zijn...

Ik noem het alleen nog bij zijn naam tao, omdat ik weet dat dit meer interesse wekt, en meer doet nadenken dan dat ik gewoon zou zeggen: Vanaf morgen begin je ieder mens die je tegenkomt te begroeten, terwijl je inwendig denkt "het is een goede mens, die helemaal geen kwaad in de zin heeft"... Je doet dit voortdurend, bij iedere mens die je tegenkomt, en je zult zien dat je na enkele dagen veel positiever staat tegenover de vreemde mens dan vroeger, je hebt jezelf overtuigd van het goede in de mens als dusdanig... Maar dat is tao ! En ik hou niet van zeggen dat je het Yin en Yang in evenwicht moet brengen, nee, ik vind het veel begrijpelijke te zeggen dat we eindelijk eens het goede in het leven, ons leven, en het leven rondom ons moeten laten primeren. Want nu hellen we steevast over naar het negatieve, het wantrouwen... dus moeten we echt een duwtje geven in de positieve richting, om het evenwicht uiteindelijk te vinden...Weet je wel, de middenweg...

We moeten dus gewoon eerbied hebben voor Het Leven... en dat wil ook zeggen dat we ondermeer onszelf moeten verzorgen, bewegen, bewust eten en drinken, rekening houdend met onze echte lichamelijke behoeften... Zodat we steeds het gevoel hebben in een perfecte body te zitten, en we leren de stress van ons af te zetten (dat gaat veel beter in een gezond lijf!)

Oh ja, nog een nieuwtje uit ons kleine leefwereldje... Je weet dat Veerle met haar voet in de plaaster zit, wegens een gebroken enkel ?? Welnu, onze Bart is nog eens gaan joggen, verzwikte zijn voet... en brak een beentje in de voet...Zit nu ook in de plaaster! Ik denk er over onze familienaam te wijzigen in de familie Brekebeen...
djudedju...

tot de volgende ??