Kerstdagmorgen voor de noene

Ik ben nog niet echt uitgeslapen. 't Was dan toch eens laat gisterenavond. Het had niets met kerstavond te vieren, want we zitten iedere kerstavond hier onder ons tweetjes te zitten, maar ik zag plots dat er een mooie film was op 2B, het tweede deel van "De ban van de Ring"... Het was vijf voor twaalf voor we naar bed sukkelden.
Ik heb weer eens genoten. Het boek (de drie dikke boeken!) is grandioos, en de film is heel mooi gemaakt. Ook Anny heeft zitten kijken (als het haar niet aanstaat gaat ze toch naar boven, of valt ze in slaap). Het was al lang geleden dat we eens lang op bleven voor een mooie film. Ze tonen dan ook niet zoveel films naar onze gading. Maar vanmorgen voel ik nog hoe mijn ogen precies schuurpapier zijn.
Ik heb nog maar enkele maanden een (lees drie) nieuwe bril, maar ik heb de indruk dat ik eigenlijk al weer eens zou moeten langsgaan bij de oogarts.
Ook bij de tandarts, want toen ik iets tussen mijn tanden had, en zat te prutsen om het er uit te krijgen, stelde ik tot mijn verbijstering vast dat mijn bijterkens aan het uitgroeien zijn...
Ik heb het al gezegd, buiten mijn hersenen zijn er niet veel onderdelen die nog in optima forma zijn... En wie weet wat jullie denken over mijn hersenen...Misschien hebben jullie een héél ander gedacht erover...
Maar ik ben er gelukkig mee, en daarover gaat het.
Het is mijn hoogst persoonlijke schatkamer, waarvan ik jullie nu en dan iets laat mee genieten.

Straks komt Bart hier naartoe om Veerle en co af te halen voor het Kerstfeest. Els kookt ieder jaar (wij betalen de ingrediënten) zij houdt van koken... en ze kan het ook heel goed.
Vroeger was Anny ook zo'n goede kokkin (een kookkès in 't vlams), maar de laatste jaren is ze er wat uit geraakt. Het interesseert haar niet meer zoveel. Wellicht komt dat ook door het feit dat het niet de moeite loont, wij eten allebei als mussen.

Buiten is het weer grijs en grauw weer...Geen witte Kerst. Ik kan er mij niet zo bijster veel herinneren. Wij dromen en zingen over a White Christmas, maar ze zijn heel dun gezaaid. Eventjes leken we er op af te stevenen, maar die eerste koudeprik duurde niet lang, en nu zitten we weer in die grauwe somberte. Ze voorspellen nu wel een komende koudeperiode. Het ziet er naar uit dat we toch weer eens een ouderwetse winter krijgen. Van mij mag het, en gelukkig is de prijs van de mazout wat gedaald, zodat het weer wat betaalbaarder wordt.

Toch zullen veel mensen deze winter wellicht iedere frank (euro) moeten draaien en keren aleer ze hem uitgeven... Er is crisis in het land, en niet alleen een politieke crisis. We zien de werkloosheidscijfers stijgen, we horen van sluitingen en reorganisaties met steeds weer de arbeider en de bediende als eerste slachtoffer... Als ik denk aan al die mensen die met leningen zitten om hun huis af te betalen, leningen die soms veel te hoog zijn om gezond te zijn, dan heb ik schrik in hun plaats. In heel wat gezinnen hebben ze een pronostiek gemaakt dat ze de eerste tien jaar wel zullen doorspartelen, en dan zal het wel wat lichter worden...Maar dat wil zeggen dat er in die eerste tien jaren van hun lening niets mag gebeuren, geen ziektes, en geen werkloosheid. Als ik langs de baan rij, en die grote kasten van huizen zie oprijzen, dan heb ik schrik in hun plaats...

Het is kerstmis, het zou geen dagmogen zijn met opdoemende spoken van zware leningen. Het is een dag van feest ! Voor de gelovigen omdat de Heer op aarde kwam, voor de niet gelovigen omdat het licht terugkomt, de winterwende is voorbij. . .
Misschien vergeten we teveel in het feesten dat er ook nog andere dingen zijn dan eten drinken en pakjes openen... Maar van mij mag het. Laat de mensen maar eens uit hun dagelijkse sleur breken, laat ze maar eens ontspannen bij elkaar zitten, laat hen weer een keer op het jaar alle ruzies en vetes vergeten, en laat hen weer broederlijke (en zusterlijk) bij elkaar zitten, de benen onder tafel, een glaasje wijn voor de neus, een pakje in de hand... en alles van het verleden eventjes vergeten. Van mij mag het. Van mij mag het zelfs een bacchanaal worden, als er maar enkele stomme ruzies mee uit de wereld geraken. Van mij mag het een orgie zijn, als het bij de leiders van deze wereld zou leiden tot een vrede tussen de landen onderling... Want zonder vrede in het hart is er ook geen echt feest, zonder gemoedsrust kan men niet echt eens lekker ontspannen, want dan blijft er altijd ergens een stoorzender zitten... Van mij mag het een feest worden om alle feesten uit te feesten ! Want dat zou betekenen dat er ook echte vrede is tussen alle feestvierders onderling...

Maar helaas, wij horen iedere dag weer en weer van oorlogen en gevechten...
Ik droom dan weg in het wondermooie chanson "Le déserteur"... Vraag mij niet wie de zanger is, wie de componist of de dichter... Op een bepaald moment richt de zanger zich tot zijn Président...
"... s'il faut donner son sang, et bien, donnez le vôtre,
vous êtes le bon apôtre...
Monsieur le Président..."
Maar dat doen ze niet, nooit, ze offeren hun onderdanen op het altaar van hun macht, van hun glorie hun eigendunk...

Vrede... Zelfs de godsdiensten, die het prediken, worden misbruikt om te vechten...
Wilt ge de vrede, bereidt dan de oorlog... Zei ooit een Romeinse Caesar... Bullshit !
Wilt ge de vrede, buig dan!
Wilt ge de vrede, wees nederig en lijdzaam, aanvaard het leven zoals het is en zoals het komt.
Vrede, dat is geen toestand, het is een belijden.
Vrede, dat vind je alleen in jezelf.

... als je eindelijk leert te aanvaarden, eindelijk leert niet meer te verlangen naar meer, eindelijk leert de ander voor te laten gaan in alles... Dan mag er rond je oorlog zijn, in jou is de Vrede.
Eigenlijk is het ook hier weer: als iedereen voor zijn eigen deur veegt... is heel de straat in vrede...

Wij moeten ons eens wat meer buigen over de oude Oosterse wijsheden, Boeddha, Tao en dergelijke... Die wezen er zo heel lang geleden al op, dat de vrede te vinden is in je eigen hart.

En als je de bijbel, de Koran, de wijsheden van Bab en noem maar op eens echt leest, en al de krollewietjes uit de teksten zwiert, om de essentie over te houden, dan stel je plots vast dat ze allemaal hetzelfde vertellen, en dat je datzelfde zelfs terug vindt bij de moraalfilosofen... Een streven naar een rust in je eigen hart, je eigen geest...

Er is niets nieuws onder de zon.
We weten al altijd wat we moeten doen.
We doen het nog steeds niet.
Steeds weer bezwijken we voor bezit en voor macht... We wéten dat het zo niet hoort, maar het is zo verlokkelijk.
Weet je, ik wens jullie allemaal een heeeeel lang leven toe, omdat de ervaring mij leert dat de ouderdom wel eens helpt om tot de vrede des harten te komen...

tot de volgende ?

Kerstavond voor de noene...

Er was al altijd iets wat me stoorde in deze tekst van het wondermooie oeroude Vlaamse kerstliedje... Hoe kun je nu spreken van avond voor de noen ?
Wellicht is de verklaring heel simpel, en luidt de originele tekst : Kerstavond vóór de noon... De noon is een gebed op het negende uur. Dit negende uur was flexibel ten opzicht van het jaargetijde, maar wordt nu omstreeks 15 uur gehouden... En dan klopt het plots wel, in deze tijd is het om 3 uur al avond... Wellicht werdt het none omwille van de rijm en later zelfs noene...
Opgelost.

Is het je ook al opgevallen dat wij zoveel oude kerstliedjes hebben? Een bewijs dat kerstmis altijd al een feest is geweest die de mensen aansprak. Men heeft indertijd kerstmis gelegd op de midwinterfeesten, en dat was niet zonder reden ! Het lijkt wel of de mens echt behoefte heeft aan een feest met veel licht, en die bovendien de terugkeer van de zon markeert. Terugkeer van het licht en alras van het Licht (Sol Invicta)... Men vormde de zon om tot een symbool van de Here God. Een heel mooi symbool, die onmiddellijk weerslag vond bij de mensen, die, zeker in deze donkere tijd nood hadden aan een mentaal steuntje dat het licht (Licht) terugkwam.

Dat is nog zo (Vandaar ook mijn pleidooi dat men in de zuidelijke helft van onze aardkloot het feest van het Licht, Kerstmis zou vieren op 25 juni, als het daar somber en donker is !). Je ziet overal de vrolijke pinkende lichtjes, de kaarsjes, en de fel verlichte feestdis. Licht ! Klaarte, helderheid... en kijk, dat alleen al maakt de mens vrolijk, welgezind. Of het nu een gelovige is of niet, al die lichtjes stemmen een mens blij.

Het was ook de tijd van de Vrede, vroeger was dit wellicht bijna letterlijk op te nemen. Het zal in de vroegere tijden helemaal niet simpel zijn geweest om oorlog te voeren in een periode dat het bijna steeds donker was, nat, koud of ijzig en besneeuwd... Wellicht werd er in die tijd van het jaar om praktische redenen alleen al, minder gevochten...En dan het feest van het licht, met grote vuren, veel kaarsen en toortsen... de mensen voelden op zo'n moment geen haat, geen verbittering, maar vreugde en hoop...

De laatste keer dat dit werkelijk heel sterk duidelijk was, was tijdens de eerste wereldoorlog, toen met kerstmis de soldaten uit de loopgraven kwamen, verbroederden met de vijand, en het op sommige plaatsen duurde tot 20 januari vooraleer de bevelhebbers er in slaagden hun manschappen weer in de stellingen te krijgen en weer te gaan vechten.

De macht van het licht !

Het moet wel in die periode gevierd worden ! Het heeft weinig zin een kaars aan te steken op een helle zomerdag. Je ziet hem amper... Nee, het licht kan slechts zijn magie verspreiden in deze donkere periode... En hoe noordelijker je gaat, hoe meer en hoe intenser het licht gevierd wordt omwille van het licht (Luciafeesten)...

Nu zul je wellicht verwachten, na deze ode aan het Licht, dat mijn huis een massa van pinkelende lichtjes en kaarsjes is, maar niets van... De twee enige vlammetjes komen van de oliepitjes bij de foto van onze Koen en bij de laatste overleden kennissen en enkele dierbare familieleden die niet meer zijn... Dit zijn ook de lichtjes die diep van binnen in ons branden.
De verbittering van het verlies is voorbij, het verdriet is uitgekristalliseerd en en nu schijnen die kleine pitjes duizendvoudig versterkt in ons hart. Andere lichtjes zouden slechts storend werken.

Wij hebben die lichtjes niet meer van doen, we hebben Licht in ons hart. Is het het verdriet? of is het ook een beetje de leeftijd, of een mengeling? We voelen geen enkele behoefte meer aan feesten, aan vieren... Wij houden het meest van het zachte geluid van de kabbelende beek van de tijd... Hoe minder het water verstoord wordt, hoe mooier het geluid van het gekabbel tegen de oevers en tussen het gewas.

Ons leven is wat verstild, we zijn blijven hangen in een momentsituatie, en willen het niet loslaten omdat het ons bindt aan dat moment, aan die herinnering. Nee, wij zitten niet te treuren, niet te dubben, wij leven gewoon in het ritme van toen, omdat dat ons heilig is.

Telkens ik naar iemand een kaartje van medeleven moet sturen bij een overlijden, bekruipt mij de lust om hen te zeggen dat ze zeeën van herinneringen hebben waarin ze naar hartelust kunnen roeien, drijven, zwemmen...Waarin ze weer bij elkaar zijn in een oneindige stille vreugde, want in de herinneringen sluit je alle droefheid, kwaadheid, verdriet zorgvuldig buiten, en wentel je in het lauwwarme heerlijke meer vol herinnering...Maar ik weet ook dat het enig tijd vergt om de weg te vinden naar dit meer, om de sleutels te vinden om alles uit te sluiten wat je stoort... en dat de treurende zo kort na het overlijden nog de weg niet wil zien... Hij of zij zitten nog in de periode waarop ze het nodig hebben te wenen. te treuren. te verdrieten...

Kerstdag is ook voor ons het feest van het licht, het licht in ons, en straks ook de sprankelende lichten van het samenzijn met onze kinderen en kleinkinderen... Maar weet je, dat licht is nooit zo puur, nooit zo zuiver, nooit zo ongeschonden... er hangt bijvoorbeeld nu al een gebroken enkel aan...

Ik ga stoppen met jullie allemaal een heerlijk en zalig Kerstfeest toe te wensen, ingevuld op de manier zoals jullie dit feest zien, in een volheid van Lichtende Vreugde en Welzijn !

tot de volgende ?

Martens 10

Joepie, we treden weer het tijdperk binnen van foefelare, schamoteere, en geaffecteerd spreken.
Op een of andere manier denk ik altijd aan Châtillon, als ik Martens zie...
Ik hoor steeds weer een zinnetje uit een gedicht van Rodenbach, waarvan de woordkeuze naar mijn gevoel precies bij de manier van spreken van Martens past. Hij zou een, wat zeg ik, hij is een perfecte Châtillon...
"Het hoeft, voor dat het zij ter spa, een lesse aan dit muitersvolk" Beluister dit eens in je eigen zichzelve met die overgearticuleerde, geaffecteerde stem van Martens, en geef toe: Het is Châtillon die daar staat ! (Ook het vervolg past bij zijn maniertjes: "De heren knikten ja...")

Martens 1,2,3,4,....tot en met 9 is gesneuveld aan onder meer kuiperijen... Dus juist de man met ervaring in de materie om deze knoeiboel op te lossen...

In illo tempore, non suspecto werd er al volop gefluisterd over een relatie met Miet Smet, en zijn huidige huwelijk lijkt dat eindelijk te bevestigen. Van Hecke moest voor een echtscheiding uit de schevepee, hij is ondanks een rijtje van die dingen steeds gewoon doorgewandeld in de galerij der coryfeeën der paartaai... en taai is ie.

Gisteren had ik het over het licht aan het eind van de tunnel, voor ons staat nu de architect en bouwheer van die tunnel. Proper vooruitzicht.

Ik pijnig mijn hersenen om een evenknie te vinden voor dat menneke, maar het lukt me niet... Ik kan hoogstens aan een Verafstoot denken, dat is er ook een die alles kan rechtpraten, ook al doet hij het iets minder geaffecteerd. Beiden zijn van Gent. Heeft dat een betekenis ?

Nu, misschien brengt het ons toch soelaas, Martens brengt ons de ervaring van de ouderdom, en wellicht ook de speelsheid van de jeugd (Want aan zijne ouderdom nog maar eens een nieuwe vrouw nemen, dat getuigt van kindsheid). Indertijd trouwde de stokoude Camiel Huysmans met zijn véél jongere secretaresse en toen verscheen er een cartoon in 't Pallieterke:je zag de vrouw op de schoot van Camiel en daaronder: onze Vlaamse spreekwoordenschat: Op droog zaad zitten.

Ik zeg niets over dat zoveelste zijsprongetje van Martens... Niets... Maar peinzen, maane joegne, paainzen !

Ik vernam dat de regeringscrisis gesponsord is door het dagbladwezen. De gazettenverkoop bleef maar dalen, ondanks blote madams op de frontpagina, dus zochten ze een nieuw en hot item... Het schijnt dat ze bereid waren de schulden van Fortis op zich te nemen als de gazettenverkoop verdrievoudigde met een zware crisis. Leterme heeft de gok gewaagd, maar de verkoop is amper gestegen. Het kaas is hen van de boterham geplukt door de vrt, die ook al minder inkomens heeft, en daar de kans schoon zag haar bestaan te verrechtvaardigen. Daardoor hebben wij dagen aan een stuk ons dagelijkse feuilletonnekes moeten missen en ons nagels zitten afbijten van colère omdat we heel den tijd naar al die lelijke mannekes die kwaad stonden te roepen moesten zitten kijken. djudedju.

De regering is gevallen, fortis is niet overgenomen door de gazet, en nu krijgen we nog Martens op ons dak.
't Jaar was al niet vet, op het einde worden we nog uitgewrongen ook !
Vergeet niet, dat is den diene van de volmachten hé ! Hij die volmachten kreeg van uit een politieke hemel, om met de brave werkmensen te tjollen, zonder dat hij zich moest verrechtvaardigen. Hij had immers volmachten. Uit den hogen hemel gevallen.

Wat staat er nu voor ons deur ?

Straks moet ik met Veerle naar ' hospitaal, wellicht voor een definitieve plaaster. Vanmorgen moesten we vroeg op, want Els moest naar 't hospitaal voor een onderzoek. En dus zijn Ewoud en Lieselotte hier op kortstondig logement. Dat betekent dat ik op de achtergrond weer die str...vervelende geluiden hoor van die stomme lelijk getekende tekenfilmpjes... Ik mag er niet naar luisteren, of ik krijg overal jeuk.

Heb je het gehoord dat er een echte winter voor de deur staat ? Misschien komt er toch nog een elfstedentocht ? Van mij mag het wel eens wat winteren, dan zal er misschien wat minder venijn rondvliegen en rondkruipen volgend jaar. Bovendien is het veel beter voor de gezondheid dan het huidige kwakkelweer. Alleen vervelend voor All Gore en zijn adepten. Gaan ze weer de statistieken moeten verkrachten om de theorie te doen kloppen. Wat echt jammer zou zijn is dat er misschien een deel mensen minder bereid zouden zijn om milieubewuster te leven... Want al geloof ik niet in de global warming, ik geloof wel dat onze aarde er heel slecht voorstaat. We moeten dringend wakker worden en anders gaan leven en werken, waarbij wij ons eigen woonplaats niet vernietigen en uitputten en vermoorden. Wat we nu bezig zijn kan niet lang meer duren, of er is geen herstel meer mogelijk ! En ik weet wel dat er grotere zondaars zijn dan wij, kleine mensjes, maar laat ons eens beginnen met voor ons eigen deur te vegen... Dan gebeurt er al iets. Laat ons eens in de superbazaars kijken naar de hoeveelheid en de aard van de restafval van wat we kopen, en dat mee laten tellen in onze keuze... Als we dat met genoeg mensen doen, dan zullen ook de grote mastodonten wel gaan inzien dat ze beter de zaken inpakken in te recupereren afval of afbreekbare afval... Zijn we al een stapje in de goeie richting.

Maar ja, de crisis zal wellicht een heleboel van de goede wil in de kiem smoren... Als de mensen gaan moeten bezuinigen om verder te kunnen leven op de manier die ze gewoon zijn, dan zullen ze niet kijken naar de restafval, maar naar de prijs, niet beseffend dat ze bezig zijn te werken naar een onbetaalbare toekomst voor hun nakomelingen...

Nee, het zal dit keer niet onze tijd wel duren...
We zitten nu al veel te ver, iedere fout kan nu leiden tot de afbraak van het ecologisch evenwicht.
Hoog tijd dat we ons bewust zijn van dit gegeven !

tot de volgende ?

Mmwhoaaaandag

Ik zit hier om 9.03 uur te pieren naar mijn klavier. Het is nog stekedonker, en het enige noemenswaardige licht komt van mijn scherm.
Ik kan heel goed begrijpen dat de mensen indertijd rond deze periode grote feestelijkheden organiseerden om midwinter te vieren, en de geboorte van het nieuwe licht... Ook al zag je er nog niet veel van. Later hebben ze netjes daarop ingespeeld en er de vermoedelijke datum van de geboorte van de Heer op geplakt...Want een feest van licht was broodnodig voor de mensen, hoe noordelijker, hoe nodiger...
Ik vraag me steeds weer af wat die Aussies daar zitten te wortelen met kaarsjes op zowat de langste dag van hun jaar ! Terwij er rond hun donkerste dagen niets voorzien is. Sukkelaars!
Het zou alleen maar getuigen van logica mochten zij hun jaar omgooien, en kerstmis vieren op 25 juni... Maar dat zal dan weer tegen de geest (de Geest?) ingaan van Het Geloof. Vergetende dat die feestdagen op een bijna willekeurige manier bepaald werden door mensen, veelal om een bestaande heidense feestdag te fnuiken.
Zo zitten we nog steeds met die gekke maanden ook. De maand met de mooie naam 'Tiende" is de twaalfde maand... We zitten met maanden die op een eerder willekeurige manier verspringen van 28 naar 30 of 31 dagen. Ons jaar duurt 365 dagen, dus zou het logisch zijn dat we beginnen met iedere maand 30 dagen te geven, de tweede, de vierde, de zesde, de achtste en de tiende maand geef je er een dagje bij, en kom je op 31 dagen. In de schrikkeljaren komt er ook een dag bij op de twaalfde maand. Zo is alles netjes en gelijkmatig verdeeld. Maar ja, we moeten zo nodig vasthouden aan een kalender uit de tijd van de Romeinen, die ondertussen al wel diverse keren is omgebouwd, maar aan het onlogische mag niet geraakt worden.
Zo ook onze klok. Wie heeft er in Godsnaam het idee gekregen om een dag onder te verdelen in twee perioden van 12 uur ? Een etmaal is 24 uur. Een uur is 60 minuten, een minuut 60 seconden, maar meten we de snelheid van een loper dan zijn het plots tienden van seconden ???
Waar is de logica ?
Zoek .....!

Het zou ook daar veel logischer zijn om over te gaan tot een tiendelig systeem, desnoods de dag nog in twee stukken van 10 uur (om welke reden dan ook), maar alvast iets wat past in het systeem waar wij allemaal mee vertrouwd zijn als we moeten rekenen.

Ik geef toe dat we ons niet langer echt kunnen baseren op het uur van de natuur, gebaseerd op het zonneuur, maar de manier waarop nu de tijdzones zijn ingedeeld zijn ook ver van logisch. Je moet eens de tijdszones bekijken op de wereldkaart ! Te gek voor woorden. In een en hetzelfde land of regio kun je nu vaststellen dat de mensen hun natuurlijke ritme overschrijden met verschillen van meer dan twee uur ! Als je het ongeluk hebt aan de verkeerde kant te wonen van deze uurzones, dan blijft het in de winter wellicht donker tot 10, ja 11 uur ??? Of omgekeerd is het bij de tegenpolen al donker van 14 uur af.

Ik begrijp dat men in een land liefst met een tijdzone werkt, maar erg logisch is het niet. Ik vraag mij af of er geen significante verschillen in zijn inzake gezondheid en levensduur van het ene eind van dit land naar het andere... Wellicht zal men dat dan wijten aan andere factoren zoals voeding en dergelijke, maar heeft men al eens gekeken naar de tijd als factor ?

Ondertussen is het eindelijk al wat klaarder. Ik zie weer wat ik zeg.

Wat heb ik een hekel aan deze donkere periode. Zou dat te danken zijn aan het feit dat de mens van origine uit ergens uit de de warme landen komt, waar de zon je als een moker kan slaan? Missen wij de vergezichten waar de einder staat te dansen van de hitte in het felle licht? Hoe doen die mensen dat die nog een stuk noorderlijker wonen dan wij ? Waar de zon bijna niet meer opgaat in deze periode ? Zij vieren in ieder geval nog steeds het feest van het licht, met massa's kaarsjes en grote houtvuren... Blijkbaar hebben zij daar ook duidelijk heimwee naar Licht.

Wellicht is dat ook de reden waarom men het licht als symbool voor de Godheid koos. Bijna een reliek uit de oertijd, maar nog steeds een valabel symbool. De mens hunkert naar licht. Licht was in den beginne bijna een synoniem van veiligheid, en hoe gevaarlijk vuur ook was, ze zetten alles op alles om het vuur te temmen, want vuur was licht. Ik denk dat dit element nog heel ver uit stak boven het feit dat vuur ook warmte gaf. Licht, zien, veiligheid.

Hoeveel soorten van lichtbronnen we nu ook hebben, toch trekt nog steeds die vlam ons aan. Een kaarsje is duizend maal mooier dan die pinkende slingers vol minieme elektrische lampjes. Het lijkt ook we een symbool van het leven, dit kaarsje... het brandt naar zijn eigen einde toe.
En net zoals bij de mens, is er net voor het einde nog één felle opflakkering, een groots moment van licht, en dan is alles plots uit, donker, weg... en rest het niets.

Zou er een hemel zijn voor kaarsjes ? Ik hoop van wel, net zoals ik hoop dat er eentje is voor ons. Eén grote gemeenschappelijke hemel, waar de kaarsjes branden tot in eeuwigheid. Waar we stilletjes kunnen zitten rusten, de eeuwigheid door staren naar het flakkerende licht van het eeuwige.

Als er een hemel is, dan kan dat nooit een immense duisternis zijn! Het kan niet anders dan licht zijn, want licht is veiligheid, is warmte is leven.
Dat is ook voor mij de hel, een eeuwige kille duisternis. Waar je misschien met een massa zit, maar het niet weet, omdat je het niet kunt zien, niet kunt voelen. Waar iedere zucht die je hoort klinkt als een bedreiging uit het onzichtbare. Het grote niets is geen hel, tenzij we er ons bewust van zijn.

Als er na dit leven niets is, dan is dat niet zo erg, want niets is ook niets om bang van te zijn. Maar een niets waar we ons blijvend bewust van zijn... brrrr..............

Ik geloof ook heilig, dat als er een hemel is, de meesten van ons er zullen terecht komen... Ik denk dat er niet zoveel echt slechte mensen zijn, dat er bij iedereen wel iets goeds zit. Zelfs bij de politiekers... Als ze thuis zijn zijn zij misschien ook wel eventjes mens... Zelfs bij de militairen, die misschien met tranen in de ogen hun eerstgeborene in de arm nemen en huilen van geluk. Zelfs bij de dictator die plots medelijden heeft met dat kindje dat staat te bedelen...
En weet je, we vinden de edelweiss zo mooi omdat hij daar heel alleen staat op een massa harde kille rotsen en stenen...
Wellicht moeten we niet zoveel schoons hebben om heel mooi te zijn in eeuwigheid.

Ik wens jullie alvast een Zalig Kerstfeest, of wat dan ook dat voor jou een een belangrijke dag is in jou leven, volgens jou geloof, of zonder geloof, ik wens je het gewone dagdagelijkse geluk, gewoon tevredenheid in alles wat je bent en doet...

tot de volgende ??

zeikerige zondag

't Regent (nog) niet, maar 't geluchte zit vol. Het is niet koud, maar waterkil. Het wordt niet klaar, de wolken verhinderen het beetje licht van deze donkerste dag tot beneden te geraken. Het is vandaag de kortste dag van het jaar (volgens de kalender, want er zijn interpretaties...). De winter is officieel begonnen.

Gisteren reden we naar tanteke, langs de baan zag ik in de weiden een grote kudde schapen, met twee bruine kippen.
Herderskippen ?

Ik ben gek, zou Toon Hermans gezegd hebben. Maar Gek zijn is gezond zingt het liedje...
Dat komt wellicht omdat ik een gelukkig man ben, of ik ben een gelukkig man omdat ik gek ben...Je kunt kiezen. Ik heb de laatste dagen, met al dat geloop voor Veerle, de kleinkinderen, de boekenbeurs en ga zo maar door... al heel wat pijn gehad, en heb er nog, maar toch overheerst een gevoel van geluk en dankbaarheid.
Dat komt vooral door de politieke situatie ! Niet dat ik de situatie op zich leuk vind, maar heel de sfeer, heel het wanhopig gespartel aan de haak van die politiekers, dat stemt mij zo happy, ik heb dan meteen, zonder enige inspanning mijnerzijds, massa's inspiratie...
De inkt in het potje zie ik veranderen van blauw naar gifgroen, de rook komt stinkend en weeïg uit het flesje gedropen... Mijn pen kruipt uit zichzelf naar het potje...
Er moet iets slechts in mij zitten.
Niet zo slecht als de politiek, maar toch ietske.
Ik heb immers te veel binnenpretjes in die dwazernijen.
Mocht ik een goed mens zijn, dan zou ik helpen, dan zou ik hun bevende handjes in de mijne nemen, en hen tonen waar het toilet is, waar ze hun ei kwijt kunnen.
Het ei meteen in het toilet, uiteraard, want ze leggen niets dan windeieren.
Het leuke is dat er politiekers zijn die nu voortdurend vertellen hoe het wel moet, alhoewel zij in feite de poten van onder de stoelen hebben gestampt, maar zij zijn gekleed in het kleed der onschuldigen, het wit der oppositie.
Ze zijn veel straffer dan Pilatus in zijne tijd, die waste alleen zijn handen, zij liggen te spartelen en te krevelen in een van die nieuwe generatie wasmiddelen, gegarandeerd witter dan wit en ook nog milieuvriendelijk.
Ondertussen broebelen ze blaasjes in een poging ons tekstballonnen te schenken met "zie je wel !" en "We hebben het voorspeld" "Een nieuwe verkiezing brengt ons, de redders, aan de macht" en dergelijke meer.
Heerlijk voor een schrijver, een beschrijver en tekenaar... Nee, hoogstaande kunst kun je er niet mee maken, de grondstof is te triviaal, maar je hebt meteen stof genoeg om een tiental Suskes en Wiskes te inspireren... "De prutsende premier", "De weddes van de wetstraat", "De Koning en de Kwiestenbiebels" (Misschien ook "De Kroning van de Kwiestenbiebel"?) en ga zo maar door. Ik voel me alleen geremd door de bijna verplichte stafrijm in de titels, een erfstuk van in de tijd van Van der Steen.
Vroeger kregen we een actuele Nero er bovenop cadeau, maar die stripfiguur is na jaren politieke sneren, een zachte dood gestorven, oververmoeid door de steeds terugkerende politieke crisissen... 't Kan dus ook te veel worden.
Op de tv hoorde ik de commentaar van een ausländer... Mocht er een graadmeter bestaan voor de politieke crisissen in landen, dan stond België zeker steeds op numero uno...
De man beseft niet dat wij daarvoor ook een massa regeringen ter beschikking hebben, die elkaarook in de crisissituaties weten te steunen, op te volgen en af te lossen. Een van de vaste systemen daartoe is dat ze een gepatenteerde boelmaker transfert geven naar een andere regering om ook daar eens wat leven in de brouwerij te brengen.
We zouden, willen we nu en dan eens een periode van politieke rust kennen, moeten doen zoals in de voetbal ! Ons beperken in periodes waarin transferts mogelijk zijn. Ik weet zeker dat Bosmans indertijd zijn inspiratie heeft gevonden in het bij ons zo leuke politieke systeem.

Kortom, ik ben vandaag de dag heel erg dankbaar voor wat die politieke knullen nu presteren. Vandaar dat ik in mijn teksten heb nog benader met een zekere mildheid, en hen niet vergruizel tussen de molenstenen die zij voortdurend aan de hals der anderen binden.

Buiten de slachtoffers van Kaupting en Fortis, en de journalisten is er geen mens die nog wakker ligt van het feit dat er crisis is. Uiteraard komt de crisis op een slecht moment, er zijn zo veel dingen die dringend moeten opgelost worden, maar ik denk dat bij de ervaren inwoner van ons apenlandje er een mentaliteit is gegroeid, waar in we de crisissen hebben ingecalculeerd. Mocht er eens geen crisis zijn, dan zouden de maatregelen wellicht voor de verwachte datum geregeld zijn, en ook dat zou niet goed zijn.

Met andere woorden, wij hebben een crisissysteem in plaats van een democratie. En kijk, ons systeem vindt navolging ! Steeds meer landen zie je noodmaatregelen nemen. Wij verschieten als er eens een maatregel komt op een normale manier ! Ooit hebben wij zelfs eens een regering gekend die regeerde bij volmachten ! Wie hen die volmachten heeft gegeven is nog steeds niet duidelijk, maar ze hebben ze opgenomen, zo maar, uit het niets. Houdini is een kleine jongen daar mee vergeleken !

Onze politiek werkt ook voortdurend in het duister ! Eén keer hebben we een premier gehad die licht zag aan het einde van wat hij de tunnel noemde, maar wij hebben het nog steeds niet gezien. Wellicht zat hij op zijn hoge troon en zag hij iets verder... Maar de tunnel waarin wij zitten is iets als de muren van een middeleeuwse vesting... Als men zag waar ze poogden een bres te slaan werd de muur op die plaats steeds dikker en dikker gemaakt. Onze tunnel steeds langer en langer, enfin, we leven in de veronderstelling dat het een tunnel is...Alhoewel er tegenwoordig zat mensen zijn die denken dat wij in feite bezig zijn zelf ons eigen put te graven. We zullen geen dinosaurussen vinden, want die graven duchtig mee.

Ik ga stoppen... Ik mag die lui niet helemaal er onder stoppen, anders heb ik meteen een heel pak inspiratie minder.
En het zijn mijn troeteldiertjes !
Sommige mensen gaan in de zoo eerst en vooral naar de apen zien, ik naar de homo politicus... Meestal bewegen ze nog minder dan de luiaard, maar als ze in gang schieten, dan doen ze de gekste, de onmogelijkste capriolen. Zitten ze toevallig allemaal weer eens stil, werp dan geen koekje of een nootje, nee, werp hen een federaal bot toe ! Op slag schieten ze in beweging, beginnen verbaal te vechten, en met wat geluk leer je een massa nieuwe (scheld)woorden.
Laat die apen maar aap zijn, er zijn veel gekkere dieren !

tot de volgende ?

In beraad

De konijn houdt het ontslag van de regering in beraad.
Regering: leuk woord. Komt wellicht van re (=her,opnieuw) en gering (klein, niets beduidend) ?
Met andere woorden: wellicht spreken we het verkeerd uit. We moeten veel meer nadruk leggen op het geringe, het niets inhoudende, het overbodige, het ijle geluid van lege tonnen producerende (waarbij je rustig tonnen moogt vervangen door hoofden)... en ga zo maar door.

De regering is gevallen over een bericht van de hoogste rechtsinstantie die suggereert dat er wel eens iets zou kunnen geweest zijn, er zijn tenminste tekenen die wijzen op...
De regering is dus gestruikeld over een zeepbel.
Dat is een technisch hoogstandje waar alleen regeringen in slagen.
In andere landen zou zo iets een echt drama zijn.
Hier niet, hier is men veel wijzer, hier heeft men dergelijke scenario's voorzien, en een veiligheidssysteem ingebouwd, een uniek en echt Belgisch (patent nr 2554792514) systeem.
Wij hebben bij het vallen van één regeringen nog ettelijke reserverenregeringen achter de hand.
In plaats van nu te werken met één Belgische regering, schakelen wij gewoon over op regeren per deelstaat, er wel rekening mee houdende dat we nog een derde hond in het kegelspel zetten die zich dan kan onledig houden met het bijhouden van het hoofdstedelijk gewest. De hoofdbezigheid van dit laatste is voortdurend klagen over het lawaai van overvliegende vliegtuigen die het de regeerders onmogelijk maken te vervallen in hun geliefkoosde activiteit (Slapen voor wie het nu nog niet door had)...
Wij worden momenteel echter wel wat gehandicapt door het feit dat die reserveregeringen lijden aan een chronische ziekte, ze betwisten elkaars bevoegdheden over gedeelten die volgens de ene bij hen horen waar de andere beweert dat ze eigenlijk van hen zijn en blijven. De oprichting indertijds van een hoofdstedelijk gewest bracht daarover geen soelaas, was in tegendeel een nieuwe bron van ergernissen.
Wellicht wordt de toekomstige oplossing voor dit euvel een oprichting van nog een gewest, het perifere hoofdstedelijk gewest. Och ja, had ik al gezegd dat we nog een klein soortementje regering hadden voor onze Duitstalige gebieden?
Veul is niet genoeg.
Uiteraard kan, mocht onverhoopt, ook nog iets gebeuren met deze re-geringen, de taak nog worden overgenomen door de provincieraden, waar we er vroeger negen van hadden, maar nu al tien (en er ook een discussie is over het hoofdstedelijk...juist ja.
En we zijn nog niet ten einde, denk niet dat we dan zouden moeten terugvallen op de gemeenten als laatste entiteit, nee, we hebben eerst nog eens de intercommunalen die ook bepaalde bevoegdheden hebben...
Met andere woorden, de val van de regering is gewoon als een zwaar juk die van onze nek valt. We worden hier schromelijk overgeregeerd. Ooit heeft een student gepoogd een studie te maken over het Belgisch regeersysteem, maar na een tiental jaar heeft men de arme sukkel moeten interneren. Hij was zodanig in de war geraakt tussen de voortdurend wisselende bevoegdheden en halve bevoegdheden en betwiste bevoegdheden, dat hij geestelijk behoeftig is geworden, en daar kan geen ocmw iets aan doen (ook al een ding met bevoegdheden).
Een mens zou gaan beginnen dromen van een gezonde dictatuur. Veel simpeler, en je hebt ook niets te zeggen.

djudedjudedju

De laatste tijd vloek ik in mijn blog meer dan ik leestekens gebruik. tommetoch!

Als je nog niet buiten hebt gekeken, doe het dan ook niet, het land zit niet alleen politiek in een diepe depressie... je zou er zelf ook in kunnen vallen met zo'n weer.

Indertijd was er een uitgeverij die zich specialiseerde in het opmaken (en verkopen uiteraard) van de zogenaamde zakboekjes... Een zakboekje over de Belgische ministeries en hun bevoegdheden, idem over de Vlaamse, idem over de Franstalige... en ga zo maar het rijtje af. Een bron van voortdurende inkomens, want die bevoegdheden wisselen om de haverklap, waardoor je telkens een nieuw zakboekje over diverse items moest aanschaffen. De materie is echter zo complex geworden dat die boekjes nu niet echt meer zakboekjes kunnen genoemd worden... Die titel is echter behouden, omdat hun voornaamste cliënteel ligt bij de ministers en de staatssecretarissen... En iedereen weet dat die verdomd grote zakken hebben...

Ik ga stoppen, op den duur zouden de mensen nog denken dat ik overdrijf, maar het tegendeel is waar. De waarheid is nog veel erger dan ik hier kan schetsen. (Maar wat is de Waarheid?)...

Wellicht ben ik de enige die echt intens gelukkig is met dit politieke debacle, het laat mij immers toe mij uit te leven in mijn blog... Ik heb voor dergelijke gelegenheden een grote pot met gal en venijn gevuld, klaarstaan... Joepie, de leeghoofden hebben het weer gekund, ik kan weer mijn sarcasmebron laten overlopen, ik kan me wentelen in ironie en wanstaltige humor. Danke, danke, oh heerlijke onbenullen dat jullie mij weer de kans geven uw capaciteiten dik in de verf te zetten... Jullie maken mijn dag goed, ondanks het slechte weer en het donkere jaargetijde...

Ik zou jullie nog vergeten te vertellen dat er een fikse aanval is gedaan door Waether Channel tegen All Gore... Het grootste weer-kanaal van de wereld stelt dat All Gore, door het verspreiden van kwakkels over de opwarming, mede verantwoordelijk is voor de crisis... Ik zou zo ver niet gaan, maar er zit wel iets in, het creëren van de onrust zal wellicht geen goede basis zijn voor een verdere opbloeiende economie.

Toch zou het jammer zijn mocht dit een einde brengen aan het besef dat we hoognodig iets moeten doen aan het milieu. We moeten bewuster gaan leven, en zorgen dat we minder en minder moeilijk af te breken afval produceren. Hier in België hebben wij alvast een eerste en belangrijke stap gezet, we hebben een regering afgeschaft, nu nog alleen opruimen zonder onverteerbaar restafval te veroorzaken....

tot de volgende ?

De Waarheid...

Gisteren zeven keer mijn tv zitten verzetten teneinde niet te moeten kijken op een bende gediplomeerde leugenaars... De politiekers geven weer hoogstandjes van vertrouwenwekkende toneelopvoeringen.
Om van te kotsen.

Gisteren was de regering al gevallen volgens pers en Tv, en vandaag zijn ze nog steeds aan het werken aan de ultieme uitvluchten. Het wordt moeilijk, want als ze kunnen aantonen dat de ene niet liegt, dan liegt het hoogste rechtsorgaan... En ze weten niet wat erger is.

Ik ook niet, maar dat wist ik al lang, al heeeeeel lang..........................

Vannacht lag ik dan na te denken over het begrip Waarheid, met hoofdletter.
Niet zo eenvoudig ! Stel, ik hoor een historie vertellen, met alle details en uitleg er bij, van een persoon die naar mijn idee te vertrouwen is.
Ik vertel dat verhaal met alle geuren en kleuren, zoals ik het vernam aan anderen door.
Daags nadien hoor ik bij toeval dat het feit in feite geen feit is, maar een leugenconstructie. Zelfs zonder te weten of de man die het mij vertelde aan het liegen was, of niet, stelt zich de vraag:
Was ik aan het liegen toen ik de historie doorvertelde ?
Nee, want ik was op dat moment overtuigd van de waarheid van de vertelde feiten, dus kan men mij niet beschuldigen van te liegen...
Ja, want hoe men het ook draait of keert, ik heb onwaarheid verteld.

Wat is dan de waarheid ?

Politiemensen kennen dit verschijnsel ook heel goed. Als zij getuigen ondervragen over de feiten die zij gezien hebben, dan nog zullen ze telkens weer vaststellen dat niet alle getuigen hetzelfde zagen. Nochtans vertellen alle getuigen de waarheid, hun waarheid.

Wat is Waarheid dan wel ? Bestaat waarheid dan wel, of is waarheid alleen een momentopname van een persoonlijke impressie over een feit? Is het dan zo dat we kunnen stellen dat alles waar is, als de verteller het voor waar aanziet en vertelt.
Of kunnen we stellen dat de waarheid in feite niet bestaat omdat een impressie nooit resulteert in een correcte expressie van de feiten ?

We gaan nog een stapje verder...
Op een gegeven moment lukt men er in de genetische kenmerken van tarwe zodanig te wijzigen dat brood met deze tarwe gebakken, suikerzieke mensen geneest, door een activering van de klier die zorgt voor de opmaak van insuline.
Wie niet suikerziek is kan dit brood ook veilig eten, want als de klier goed werkt, is er geen aanzet tot overactivering of wat dan ook.
De boer zaait deze tarwe, oogst en verkoopt ze.
Na enkele jaren van algemeen gebruiken van deze tarwe stelt men vast dat het een totaal nieuwe afwijking veroorzaakt, waardoor mensen na een lange pijnlijke ziekte overlijden.
Is de boer verantwoordelijk voor het product dat hij aflevert? Of is het de ontwikkelaar van de genetische gemanipuleerde tarwe? Of is het de bakker van het brood? Of is het niemand, omdat geen enkele proef in die richting wees ?

Er is dus ook niet één Verantwoordelijkheid ... En zo kunnen we het ganse rijtje aflopen, om tot de conclusie te komen dat alles in feite relatief is ???

Het lijkt wel dat het er is, als wij denken dat het er is, en het is er niet als wij niet of niet langer denken dat het er is.

Zijn wij er dan wel ? Of hebben de aboriginals gelijk en leven wij in een droomtijd ?

Ik denk te veel... Op den duur rest er niets meer dan vragen, waarvan we moeten vaststellen dat de vraag er misschien niet eens is.

Vanmorgen zijn we dus naar de boekenbeurs in Flanders Expo geweest. We hebben alle cadeautjes die we moeten hebben gevonden. Oef. Nu nog netjes in geschenkpapierwikkelen en op Kerstdag onder de boom leggen. Bij Els. De boom bij Veerle is te gevaarlijk.
Bart moest lachen toen hij hoorde van de gebroken enkel bij Veerle... "Was ze jaloers?" vroeg hij. Hij brak immers enkele jaren geleden ook zijn rechter enkel, en ook bij hem was alles netjes gebroken en netjes op de plaats blijven zitten...
Leuk is wel dat Veerle gisterennamiddag ontdekte dat haar kleine teen aan haar andere voet waarschijnlijk ook gebroken is... Hij staat blauw en zwart en doet ook pijn. Ze had het alleen nog niet eerder gevoeld omdat de pijn in haar enkel alles overheersend was. Nu aan een teen kun je niet veel doen. Dat steekt men niet in de plaaster... (Gelukkig !)

Heb je een idee van de huidige administratie in een hospitaal ?
Gisterenmorgen zet ik Veerle af aan de spoed. Het was onmogelijk voor haar om heel het hospitaal door te sukkelen op één poot. Wij gaven aan de dokter het briefje van de huisarts, maar daar stond alleen op dat er moesten foto's gemaakt worden van haar voet. "Is het wel de bedoeling van de huisarts dat je naar de spoed komt?" Wij wisten het niet. "Dan ga ik eerst eens de huisdokter opbellen om het zeker te weten, want als het zijn bedoeling was u gewoon foto's te doen nemen, dan mag je niet binnen via de spoed, of je moet een heel stuk meer betalen..." De huisarts zei dat hij er enkel op gezet had foto's te nemen, en als het gebroken was, dan naar de spoed te gaan.
Dat mag. Want als je binnen gaat in de spoed zonder verwijzing voor de spoed krijg je andere klevertjes op je dossier, en dat kost je dus veel meer... Als ze je vanuit de spoed eerst naar de foto's doen (want Veerle kon niet stappen), dan is alles in orde. Als je wel naar de spoed verwezen wordt, dan nemen ze uiteraard ook eerst foto's... anders weten ze ook niet of het gebroken is of niet...
Ik kan nu aannemen dat men iets wil doen aan de mensen die zomaar naar de spoed gaan zonder enige echte aanleiding, maar het lijkt mij even idioot wat er nu gebeurt. Maar ja, dergelijke beslissingen worden gemaakt door...politiekers... Dus, wat wil je ?

djudedju.

De regering is nog altijd niet gevallen.
Gelukkig maar.
Anders moesten we weer verplicht gaan stemmen voor lieden waarvoor we eigenlijk helemaal niet willen stemmen.
Anders veroorzaken die verkiezingen weer miljoenen euro's aan kosten, kosten die wij weer moeten betalen.
Anders is er kans dat er een deel van die #°*$€ niet herverkozen worden, en moeten wij hen nog maaaaaanden en maaaanden voort betalen om nog minder te doen dan het niets wat ze nu presteren...
djudedjudedju.

tot de volgende ?