dat we niet wisten

dat het vandaag goe weer is, anders zouden we nog denken dat 't regent...
Maar dat kan niet, de weerman (wat was hij tussenin?) heeft gezegd dat 't goed en droog weer is. En hij kan 't weten.
Oh ja, voor ik het vergeet, morgen is er geen blog, we gaan uit, een stapken in de wereld zetten. Onze jaarlijkse uitstap naar Welle, met mij collega Jef en zijne Lut, gaan we dan op ons gemak de grootste rommelmarkt van uren in den omtrek (gedeeltelijk) afdweilen, en aan een caféterraske gezeten een doosje frieten eten met een sateetje... en een goede pint bier. (Anny iets anders, zonder alcool en zonder suiker... op zo'n momenten is dat wel ambetant voor haar)
Vandaag komt Roelof een nieuw stuk in mijne pc steken (mijn brander heeft de pijp aan Martin gegeven) en nog even enkele programmaatjes installeren die mijn leven nog zouden moeten vergemakkelijken. Roelof is een van die nederlanders die hier gestrand is, en hier wellicht nooit meer zal vertrekken... Zijn vrouw houdt hier paarden, en geen gewone, nee, echte arabieren ! Heel ranke hoofden, heel anders dan de andere paarden die we hier zien. Ze hebben allemaal een stamboom en zijn heel kostbaar.
Deze namiddag gaan we (hopelijk) tot bij tanteke, anders wordt het maandag. Volgende week zijn we nog niet aangesteld als vaste kinderoppassers, want Fré heeft een week verlof. Oef.
Ondertussen moet ik ook nog eens een en ander voorbereiden om aan de liefhebbers in de hobbyclub les te geven in pyrografie... Ik ga dus moeten simpele motiefjes maken, gebaseerd op de mogelijkheiden van de branderkes die we ter beschikking hebben.
Druk, druk, druk, druk... 't leven van ne mens die hele dagen thuis is, is veel te vol met allerlei nietskes !
Ik ga nog eens naar de vergelijking van het voortkabbelende beekje... Ieder plotse verstoring is als een steen die gans het oppervlak verstoort. Als je nog aktief bent, en nog gaat werken, dan is je leven als een bergbeek, en als je daar een steen in werpt, dan zie je dat alleen op het moment en de plaats van het feit, en misschien, heel misschien zul je nog enkele ogenblikken een verkleuring van het water zien door het plots aanwezige stof dat zich mengt met het water...Maar dat is al ! In ons kalme rustige beekje daarentegen lijkt een kiezelsteentje eindeloze rimpels te veroorzaken...
Nu moet ik zeggen dat ik wel eens graag dat plotse kabbelen zie, het maakt dat je de wereld helemaal anders ziet! Op het stille watervlak wordt de wereld netjes afgespiegeld, proper en net, en je kunt het beeld alleen veranderen door nu eens neer te zitten, dan weer te staan, en heel soms eens in het gras te gaan liggen aan de boord van het beekje...Maar als er plots beweging komt in het wateroppervlak, dan vertekent zich de wereld, dan wordt de populier plots een bochtige kronkelende boom, dan wringt de den zich in alle richtingen, en dan zie je de mensen de samba dansen...
Wellicht is het daarom ook dat ik zo tegen de regen ben... als het regent, dan is er plots als het ware geen beeld meer te zien, de verstoring is zo erg dat niets meer herkenbaar is, en je kunt slechts nog met veel moeite de plekken licht en schaduw onderscheiden.

Kijk, in het sombere weer, onder die dreigende wolken die er nu hangen, is mijn geliefde linde plots een duistere berg. En waar je anders de houtduif nu en dan gevangen ziet in een spatje zonlicht, weet je nu niet eens of de duif er vandaag wel zit.

Weet je waar je de mooiste natuur kunt vinden (tenminste van de plaatsen die ik al bezocht)? Dat is op Madeira, met recht en reden het bloemeneiland genoemd. Maar pas op, je moet aan de goed kant van het eiland zitten, want de andere kant schijnt een veel killer en kouder klimaat te hebben. Maar de kant van de oceaan, daar is heteeuwig lente... Het is er niet heet, het is niet koud, en we liepen er eens in een plotse regenbui, en een kwartier na de regen waren we weer droog... Men heeft er bloeiende planten van over heel de wereld ingevoerd, en het fruit, zelfs het meeest exotische groeit er rondom... Het is er zeer bergachtig, maar zelfs de hoogste toppen zijn op de laatste honderd meter na, dicht begroeid. De mensen hebben er terassen aangelegd en een vernuftig systeem van bevloeiing gemaakt, de levada's. Deze levada's zijn uitgemetselde of gebetonneerde kanaaltjes die langs de berghellingen" hangen", en die afgedekt zijn met betonnen platen. Deze levada's zijn dan ook de wegen van de voetgangers, en je komt er langs de prachtigste valleien. Toen ik ze voor het eerst zag, dacht ik aan Zuid Amerika, gewoon omdat je die verbluffende groene valleien van ginder wel eens op tv ziet in een natuurfilm. Hydrangea's (hortensia's) en de blauwe en witte passiebloemen staan er in het wild in de bossen te bloeien.Bananenplantages met van die heerlijke kleine bananensoort vullen er hele velden. Je ziet er onze pelargonium (geraniums) die wel twee meter hoog is, en wat wij hier in bloempotten houden als een rubberboom, dat zijn daar bomen... Sommige bomen zijn op het juiste moment van het jaar als enorme grote boeketten.
Langs de levada's kom je ook langs de huizen van de inwoners. We zagen er toevallig een verhuis, en zagen de verhuizers zo'n twee kilometer op die smalle levada met aan een kant een bergwand, en aan de andere kant een diepte, met een keukenkast sleuren... Als je dan aan de woning komt, dan ben je er nog niet, want meestal heb je dan nog een trap tot aan de woning, een trap die wel dertig, veertig meter hoog kan gaan... Deze trappen zijn stuk voor stuk overgroeid, zodat ze koel in de schaduw liggen, en in veel gevallen zie je op iedere trede een of twee bloempotten staan, en in sommige gevallen zijn dat dan allemaal bloeiende orchideeën en bladcactussen.
De huizen zijn als het ware vastgekleefd aan de helling, en het platte dak wordt, zo het mogelijk is, gelijkgelegd met de rijweg...en is dan meteen de stalplaats voor de auto. We zagen er ook armere stukken, waar nog mensen in grotten wonen... Het is niet allemaal paradijs.
Maar zolang je je hand kunt opheffen ga je er niet dood van de honger... heel de wereld schijnt er vol te staan met vijgen, druiven, bananen, papaya's, en in de grond zitten er ook nog zaken die eetbaar zijn, zoals de yamyam's en dergelijke dingen die wij nog nooit eerder zagen. Op de velden zagen wij er de zoete aardappels gekweekt worden, kortom een botanische ervaring zonder einde.
Men leeft er nog op een ander tempo dan wij doen, we zagen er een straat aanleggen...Men goot er een vlakje beton, en zetten de arbeiders zich neer, en beginnen er zwarte en witte keien in te steken, zodat een heerlijke mozaiek ontstaat... Op een ander plaats waren ze aan het leggen van kasseien bezig... Daar maakten ze de kasseien ter plaatse, ze zochten in de stukken steen een steen die min of meer paste, en hakten hem dan daar ter plaatse in het nodige model...
Op de zondag deden de gezinnen een uitstap naar de bossen, naar een van de barbecueplaatsen die er gemmenschappelijk bezit zijn. Vader en moeder zaten in de camion, en de kinderen waren er aan de op de vrachtwagen geplaatste tafel gezet, en zo reden weg...
Ik moet stoppen, Roelof is er,
tot de volgende ?

Hospitaal

Vanmorgen moesten we ons al heel vroeg in de morgen (8.15) aanbieden in het hospitaal ... Anny moest de periodieke gratis controle van de borsten...
Je gaat daar iedere keer weer naar toe met een wat onzeker gevoel. Nu meer dan ooit, nu de zoveelste van de collegae hun vrouw in behandeling is voor borstkanker. Iets wat waar we thuis altijd over praten met wat angst en veel deernis.
Nu moeten we nog wachten op de uitslag, zo er al iets komt, want volgens Anny zenden ze het naar de huisdokter, en wellicht zal die er slechts op reageren als er ook daadwerkelijk iets is. De mens zal zich wellicht niet onledig houden met meldingen in de zin van "ge moet niet komen, alles is ok", alhoewel we dat uiteraard ook op prijs zouden stellen...Of misschien ook wel niet, want wellicht zou ons tikkerke enkele tellen ophouden van kloppen als het de huisdokter is die ons opbelt...laat ons dus maar zeggen " gien nuus es goe nuus"...of op zijn westvlaams "hin nieuws is hoê nieuws", met die typische uitspraak van de g-klank.

Na het onderzoek zijn we nog eens langsgereden naar de Aldi, om vlug wat boodschappen te doen, op de middag gaan we dan naar de Colruyt en naar de boerenbond. Ik heb weer een voorraad kauwgum (zonder suiker) meegebracht. Vroeger knabbelde ik dat omdat ik het graag deed, nu doe ik dat als hersengymnastiek. Ja, u leest goed! Ik heb gelezen dat het knabbelen van kauwgum goed is voor de hersenen, de mens zou veel aandachtiger zijn tijdens het knauwen ... waarvan akte ...

Heb je het ook gehoord ? Onze Hooggeëerde Federale Politie zou van de Regering van ons Land(je) de toelating willen verkrijgen om naar willekeur de kwampjoeters van de burgers te hacken ! Daar gaat nog een stukje van onze veelgeroemde vrijheid en democratie ! We worden al gescreend, gefilmd en nu gaan ze nog in ons eigen heiligste de heiligen inbreken ook ! Het kan niet meer op ! Wie zei er ook weer dat het boek van Georges Orwell science fiction was, en big brother een leuk spelletje (???) op tv?

De democratie waarborgt de vrijheid van steeds minder burgers... en zelfs die die zich nog vrij voelen stellen dan met verontwaardiging vast dat ze al jaaaaaaaaaaaaaaaaren gevolgd werden in hun doen en laten. Steeds meer beroepen worden als virtueel staatsgevaarlijk genoemd, en dus angstvallig in de gaten gehouden. Nu infiltreren ze de islam, want ze willen weten of er geen oproep tot geweld gebeurt in de moskee, scientology wordt meteen als staatsgevaarlijk gemerkt, en nu wachten we af voor andere godsdiensten en organisaties ook als potentieel gevaarlijk genoemd worden. Heb je het boek gelezen? Zie je de paralellen ?

En pas op, ze doen dit allemaal om de democratie te waarborgen ??? Welke democratie ?

Het doet mij een beetje denken op het mopje van héél lang geleden, toen de Russen nog communisten waren en onze vrijheid bedreigden, toen de muur er nog stond... Een Rus was overgelopen naar het vrije westen... Een reporter vroeg hem hoe het ginder in Rusland was. De man antwoordde, '"Ik mocht er niet klagen"... De reporter vroeg hem "Waarom ben je dan naar hier gevlucht ?" "Hier mag ik klagen"...
Hoe lang mag dat nog ? Hoe lang zal het nog duren voor men kritiek zal kenmerken als aanval op... ?

De greep van "de" staat op de burger wordt steeds maar groter, er steeds meer en meer controle (allemaal om ons te beschermen, meneer!) op ons doen en laten. Is er iemand die mij eens kan expliceren wat er anders was in het oude communistische Rusland? Oh ja, wij mogen hier kiezen voor wie we willen, maar de gekozene moet dan wel netjes in het rijtje lopen hé...

Oh ja, als u zich er niet druk over maakt, en alles slikt, is er geen probleem toch ? Alleen is het dat wel voor de mensen die niet alles zo maar slikken als zoete koek...

Gelukkig is het gestopt met regenen, en schijnt de zon weer. Dat valt tenminste nog mee.

In het boek van Cyriel Buysse zit ik nu te lezen over de periode van het opkomende flamingantisme, de groeiende onmin van de Vlaamse soldaten die in het Frans werden gecommandeerd... Eigenlijk zit de sociale ontvoogding in vlaanderen sterk verweven met de Vlaamse ontvoogding. Waar we ook waren of stonden, de heersende kaste sprak Frans, en dus werd allengs het Frans niet alleen een onderwerp van taalstrijd, maar net zo goed een strijd tegen de Franssprekende werkgevers. Hier in onze streek de niet bij toeval textielbaronnen genoemd.

Frans werd gehaat, niet als taal, maar omwille van de binding met het onrecht. Toen er zelfs mensen gehalsrecht waren die later onschuldig bleken, gewoon op basis van het feit dat ze als Vlaamssprekenden niet eens konden begrijpen wat de vragen waren die hen gesteld werden, toen hun advocaat hen niet eens verstond, dan was dat één van de vele druppels die langzaam tot een bijna revolte aanleiding gaven. Het is pas nu dat wij zien dat Franstalige ministers de moeite doen om ook de taal te begrijpen en te spreken van meer dan de helft van het land. Ga twee drie regeringen achteruit, en je hoorde ze alleen Frans praten...met een zekere minachting voor de rest van het land... Het mag eigenlijk bijna een wonder heten dat er geen echte revolte is gekomen. Toen een deel dacht steun te kunnen vinden bij de Germaanse bezetters in de oorlog, werd dat naderhand steeds en steeds weer gebruikt als middel om alle vlamingen te verwijten van Duitse sympathieën, al hoewel er in verhouding evenveel Waalse Duitsgezinden waren, ook al was het motief anders. Het Waalse legioen met Degrelle was er maar één voorbeeld van.
Het is een bizar feit dat zelfs nu nog steeds, nu we in een verenigd Europa leven, met steeds groter wordende diversiteit van talen, dat we hier nog steeds liggen ruzie te maken over enkele vierkante kilometer betwist gebied. In alles en nog wat creëert men steeds grotere entiteiten, onder het mom van beter en goedkoper te beheren, in ons landje verdeelt en splitst men lustig door, om zoveel mogelijk politiekers te binden aan de allesoverheersende partijen. De man in de straat ligt niet wakker van Brussel Halle Vilvoorde, er is een uitspraak over gedaan, er is de onwettelijkheid van vastgesteld, en nog ligt men te spartelen en te draaien om toch nog een stukje te kunnen inpalmen. Gottekens toch, sukkelaars... Zijn jullie zich echt niet bewust van het feit dat jullie voorbeeld, jullie bewust aan de kant schuiven van de wet, wel eens een nefast voorbeeld zou kunnen zijn ? Dat je bezig bent met het ondergraven van de fundamenten van het land, zijn wetten en zijn orde ?
Als je dan nog bovenop de knijper voor de gewone burger steeds vaster en vaster dichtknijpt op de neus van jan en alleman, terwijl jij zelf, meent boven de wet te staan die je zelf maakt, dan mag je niet verschieten als er steeds meer en meer weerzin ontstaat tegen de politiek.

De zon is ook weer weg.

Vanmiddag gaan we winkelen, ons netjes laten filmen door de bewakingscamera's, onze sporen vastleggen bij iedere betaling met de kaart en gelukkig zijn omdat we in een vrij land leven...

tot de volgende ?

Gee-is-immen

Oef, na al de al dan niet getrukeerde filmpjes op internet, is er (eindelijk!) een gedegen studie geweest over het al dan niet schadelijk zijn van het gebruik van de gsm...
En wat al algemeen vermoed werd is juist gebleken! Gsm-straling is schadelijk !
Men heeft een proef gedaan met ratten, die blootgesteld waren aan de straling van een gsm en een kooi zonder de blootstelling. Het bleek dat 60% van de ratten (zestig procent!!!) op minder dan de helft van de tijd gestorven waren in vergelijking met de niet blootgestelde ratten ! De meest vastgestelde doodsoorzaken waren diverse soorten tumoren !
Het wordt mij wee om het hart, als ik al die kinderen zie die hele dagen met dat verderfelijke ding aan hun oren zitten !
Oh ja, ik heb er ook eentje, en ieder jaar moet ik er minstens één keer weer geld opzetten, om mijn nummer niet kwijt te raken, en vooral om het geld van de vorige keer en de daarop vorige keren niet te verliezen (wat al twee keer gebeurd is, omdat de datum mij ontgaan was ...) Met andere woorden, ik gebruik dat klereding maar héél, héél weinig. Ik heb het ook alleen maar gekocht met de bedoeling het te gebruiken in nood. Meer niet, en als ik eens echt nodig iemand moet bereiken terwijl ik niet thuis ben. Als iemand mij op belt ben ik iedere keer schromelijk te laat om het gesprek te horen, iedere keer weer moet ik zitten zoeken op welk knoppeke ik moet drukken, gewoon omdat ik het nooit gebruik...
Ik heb er dan ook een bloedhekel aan !
Het is het meest mensenpestende ding die ik ken !
Niemand is nog ooit echt vrij, iedereen lijkt nu altijd en overal bereikbaar !
Toen ik nog werkte, hadden wij dat nog niet, en als ik niet op mijn bureel was, of thuis, dan was ik onbereikbaar, en kon ik eindelijk eens het werk achter me laten. Kort nadat ik ziek werd, kregen mijn collegae ook zo'n pestding, en sindsdien horen zij werkelijk bij de mensen die 24 uur op 24 ten dienste staan (moeten staan !) van de leden.
Ik voelde me al wreed in mijn privéleven aangetast, als ik midden in de nacht een telefoontje kreeg van een man die verklaarde dat ze in een café stonden te discussieren hoe je nu al dan niet recht kreeg op... En dan mag een mens zich niet kwaad maken, want je hebt je leden, je klanten als het ware nodig ! Minder erg, maar even vervelend waren de telefoontjes 's morgens tussen 5 en 6 uur... Het busje was niet opgedaagd, en een trosselke arbeiders stond daar te verkleumen en zich af te vragen wat ze nu moesten doen...
Mijn verplaatsingen waren in die tijd nog echte "rustpunten", het waren momenten waarop je wist dat je eens rustig kon nadenken, zonder een telefoon of een aankloppende persoon. Het waren bijna de enige rustpunten! Want als we wandelden of gingen vissen, dan was zelfs daar de kans groot dat iemand je toevallig zag en "nu dat ik je toch zie, kun je ..."
In Vlaanderen noemden ze ons secretaris of propagandist van de vakbeweging, maar de Waalse naam zei in werkelijkheid veel beter wat we waren "permanent", de altijd ter beschikking staande... Nu met de invoering van die gsm, is zelfs de vrijheid in de auto verdwenen... Oh ja, je kunt zo'n ding uitschakelen, maar doe dat niet te vaak, anders komt er gezever van !
Ik heb mijn werk altijd graag gedaan, maar ik was dankbaar voor de stille momenten... Ik denk dat het weg nemen van die rustpunten voor mij wel heel erg zwaar zou aangevoeld hebben !

Maar we waren bezig over de gevaren van de stralingen van de gsm...
Wees er van bewust dat we tegenwoordig heelder dagen bestraald worden, door alles en nog wat in ons huis en rond ons huis !
De radio, de tv (!), de microgolfoven, je kwampjoeter en ga zo maar door, die stralen vrolijk heel je huis rond, en dwars door je lijf... Maar naast de natuurlijke straling van de aarde komen er nu nog de stralingen van de radiomasten, de gsmmasten en de hoogspanningskabels en ga zo maar door... te veel om op te noemen... en allemaal hebben ze invloed op ons lichaam. Logisch, want uiteindelijk werkt ook heel ons lijf op een systeem van elektrische golven, gaande van de impulsen voor iedere beweging, tot iedere gedachte en zelfs tot het vormen van de emoties. Is het daar dat we het toenemende aantal depressieven moeten zoeken? Is het daar dat de toename van astmapatiënten te vinden is ? en noem zo maar verder en verder de tegenwoordig meer en meer optredende ziekten op...
Ik weet het niet, ik heb ook geen middel om het te weten te komen, maar ze zijn er, en ze komen steeds talrijker voor, en sommige er van kun je niet koppelen aan de vervuiling, moeten wel een andere, een onzichtbare oorzaak hebben...
Ik weet dat ik het voel als ik onder een hoogspanningskabel passeer, en ik denk dat ik het zeker niet zou aankunnen om onder zo'n kabel te wonen ! Ik voel het lijfelijk. Ik weet dat zeker, omdat ik ooit dat eigenaardige gevoel had, en pas dan vaststelde dat ik onder zo'n kabels stond. Wij hadden het voordien niet gezien, omdat we in een holle weg liepen die ons het zicht op die dingen onmogelijk maakte, het was pas bij het draaien van dat pad dat we onder die kabels terecht kwamen...
Het is duidelijk dat we ons meer en meer omringen met stralingsbronnen, en dat alles zonder echt gedegen onderzoek op de gevolgen er van. In de westerse wereld stelt men vast dat de mannen steeds minder levensvatbaar zaad hebben... waardoor ?
Het is pas na het slaken van alarmkreten uit diverse hoeken dat men is gaan kijken of er werkelijk "lekkende" stralen waren, en nog niet wat ze veroorzaken.
Wat doen we onszelf aan ?

Binnen een uurtje moet ik weer Ewoud gaan halen. Normaal zou Els hem afgehaald hebben, en hem "geparkeerd" hebben in een hoekje van haar klas, maar dat mag niet meer... dus is opa en oma de redplank.
Erg vinden we dat niet, het is leuk de kleinkinderen eens rond je te hebben. Het enige wat wel wat hinderlijk is, is dat we dan aan ons huis gebonden zijn... Ik kan ze niet meenemen in mijn wagen, daar zijn maar twee zitplaatsen in. Dus moeten we de nodige uitstappen - naar tanteke, naar de winkel en dergelijke dingen- organiseren op de ogenblikken waarop we "vrij" zijn. Het klinkt bizar, vrij zijn, wij, met ons tweetjes zijn al jaren alleen, zonder de dwang van uren of taken, en plots worden wij opnieuw geconfronteerd met het probleem van vrije momenten.

Straks begint het groot verlof voor de kinderen, en wij kijken tegen een periode van twee maanden vol oppasperioden aan. We hebben tanteke al verwittigd (in zover ze het nog weet, en in zover ze beseft dat we anders steeds op vrijdag gaan...) en bereiden ons voor om te winkelen op de dagen waarop we enkele vrije uren hebben. En gaat het echt niet, dan zal ik alleen moeten gaan winkelen, met het lijstje van alle besognes in mijn ene hand en de winkelkar in de andere.
Nu zijn die eenzame winkelmomenten beperkt tot een paar zaken, ik ga gewoonlijk eens vlug over en weer naar de apotheek, om mijn yoghurt en kaas naar de melkerij, en om mijn tijdschriften... maar de echte winkelmomenten, die doen we samen. Ik ben chauffeur, en wandel dan wat de winkel rond, ben verantwoordelijk voor de aankoop van het fruit, en Anny doet al de rest. Oh ja, ik doe ook de betaling, met de kaart, terwijl Anny al doorstapt naar de auto om alles in de wagen te leggen. Het gaat heel vlug, want Anny weet wat ze moet hebben en weet waar ze het kan vinden... Als men eens de winkel opnieuw indeelt (met de enige bedoeling dat de cliënten alles moeten aflopen en dus alles zien en dus in bekoring gebracht worden) zit ze te sakkeren, en ik ga naar een van de winkelbedienden om een plannetje te vragen van de nieuwe inrichting... Dat is er meestal wel, en zo kun je tijd besparen, maar het is uiteraard niet de bedoeling dat de klant snelsnel door de winkel loopt... Ik misbruik dan mijn handicap om toch dat plannetje los te weken, en we zijn iets trager, maar niet veel, weer buiten.
Het is dan ook hoogst zelden dat we ongeplande dingen aankopen, en als het toch gebeurt, dan is dat hoofdzakelijk door mijn schuld, want ik wandel even rond, en zie soms dingen die me intrigeren... of die een herinnering oproepen... Zo kopen we sinds enige tijd weer nu en dan een doos miracoli, gewoon omdat ik dat vroeger zoooo lekker vond, wilden we dat weer eens proeven ... en ja, het smaakt nog steeds. Nu eten we dus weer miracoli, veelal als we van een rommelmarkt komen en er geen tijd (of goesting) is om uitgebreid te koken. We ontdekten een pikante versie, en nu is het veelal deze versie die bereid wordt.

Soms is er ook eens iets wat we maar nu en dan moeten aankopen, en we niet zo maar weten staan in de winkel. Ik zoek nooit, ik zoek een winkelbediende veeleer dan het produkt, en laat mij de kortste weg wijzen... Het lijkt wel of we geen tijd hebben, maar dat is het niet, we hebben alle tijd, maar winkelen in de zin van alles bekijken, dat zegt ons niets... Er is een uitzondering, als we naar de Lidl of de Aldi gaan, dan is er steeds min of meer een rayon met verrassingen, de eenmalige aanbiedingen... De grote aanbiedingen die hadden we wel gelezen en gekeurd via het reclameblaadje, maar gewoonlijk zijn er dan ook een pak kleine dingen in de voeding te vinden, en daar neus ik dan wel eens in... en dan eten we nadien eens "vreemde" dingen, soms met smaak soms met tegenzin... maar we hebben dan een exploratie gedaan... een excursie in het onbekende... een (klein) avontuur in ons voortkabbelende leven.

Misschien lijkt het je erg dat het wekelijkse winkelen voor ons een avontuur, een excursie is, maar dat is het niet, het IS een van de onderbrekingen, een stroomversnelling in de beek van ons leven... en dat is werkelijk een leuk evenement geworden. Nee, we vervelen ons niet, nee we treuren niet om andere dingen, we hebben ons gewoon aangepast aan de mogelijkheden, en hebben daar het beste van gemaakt... Wellicht lijkt het u niets, maar ik kan u verzekeren dat het véél meer is dan de mensen hadden zo'n 50 en meer jaren geleden... en hun leven was ook vol !
Misschien ben jij het wel, die het véél te vol maakt om nog echt gerust te leven ? echt ontspannen, echt te genieten ?

toch eens over na denken...

tot de volgende ?

Het loze vissertje...

Wie ving de eerste vis ? Ewoud!
Wie ving er veel vis? Ewoud !
Wie vingen er zelfs een mooie zeelt (tink)(tinca tinca) ? Ewoud !
Wie ving er veel kleine bliekjes voor in het klasaquarium van zijn mama? Ewoud...
Zelden zag ik hem zo gelukkig en zo fier ! Hij spreekt van de aankoop van een hangel om regelmatig te kunnen gaan hengelen... Maar toen er een stilte kwam in het vangen, werd hij ongedurig en begon hij met zijn lijntje langs de vijver te wandelen, ongedurig eens hier, eens daar proberend, tot het eindelijk lukte en hij die zeelt ving. Crisis opgelost.
't Is nog net niet de echte visser, die rustig geniet van het zitten aan het water, het turen naar een onbeweeglijke dobber... Hij is nog wat te ongedurig, en wat verblind door het succes van zijn eerste echte visdag... Maar met met wat tijd en boterhammen wordt hij de nieuwe generatie van mensen die genieten van de rust van het kabbelende water, die alles kunnen vergeten en eindelijk eens totaal tot rust tot ontspanning kunnen komen...

Ik kreeg een mailtje van Anoniem, en voor één keer van een werkelijke Anoniem! Een zekere heer of dame Turf, en aan de inhoud van zijn woorden over mijn blog, heb ik het vermoeden dat ik (eindelijk!) een respons kreeg van een van mijn Nederlandse lezers. Tof, dat doet deugd ! Bovendien belooft hij/zij nog vaak langs te komen op mijn schrijfsels, want hij/zij houdt van dat sappige vlaams en mijn humoristische manier van schrijven. Ik denk - om een heel gekke reden- dat het een hij is... Maar ik kan best verkeerd zijn, alleen dacht ik meteen aan een andere Turf, een stripfiguurtje, de jongeheer Billie Turf, een dik gezellig jongentje die voortdurend in de clinch lag met de leraar (de heer Kwel ? weet ik niet meer zeker?)... Maar terwijl ik dit schrijf, denk ik dat deze redenering noch kant noch wal raakt, want plots meen ik mij te herinneren dat er ook een reeks was over zijn zusje, Bessie Turf... Dus blijft het een hij/zij...

Mijn beste turf (m/v), ik voel mij vereerd, maar ik moet er u op wijzen dat mijn taaltje niet altijd vlaams is, dat ik het heel leuk vind om zelf woorden aaneen te flansen, omdat ik het soms duidelijker, soms spitser, of gewoon vurrukkulluk vind, om er meteen maar eentje neer te zetten waarvan ik vind dat het zo veel heerlijker is dan het origineel...

Gelukkig dat we gisteren zijn gaan vissen, want vandaag is er geen spatje zon te zien, en gisteren kwam ik weer zo rood als een kreeft thuis. Nee, ik ben niet verbrand, ik word gewoon altijd roodbruin, nooit echt bruin zoals bv Luc... Luc heeft (nog steeds) pikzwart haar, en hij wordt meteen bruin, heel donker, en zo lijkt hij soms meer op een Italiaan dan op de gezellige vlaamse vismakker. Wellicht heeft hij ergens, in een ver verleden een zuiderse voorvader, zoals de meesten onder ons... Ons landje is zo lang en zo vaak bezet geweest, samengesmolten geweest met allerlei andere landen, had een drukke handel met en door buitenlanders, zodat wellicht iedereen bij ons een mengelmoesje van europese genen heeft. In Nederland heb je nog veel echte blonde mensen, hier zijn dat uitzonderingen. Wellicht zijn er niet veel volkeren waarvan de kenmerken zo veel diversiteiten vertonen dat het eigenlijk een gebrek aan kenmerken wordt. Wij zijn eigenlijk het levend bewijs dat "ras" een loze verpakking is. (En bij wie vind je dan net een partij die de nadruk legt op "Het" ras? Juist, hier...)

Ons enige "ras-kenmerk" is onze taal, en zelfs dat hebben wij niet in een monopolie, maar delen wij met Nederland, Suriname, Suid Afrika en nog her en der een vuistjevol nederlandssprekenden... Zelfs de naam van de taal verloochent onze eigenheid, we noemen het nederlands, gelukkig dat er nog een Turf(m/v) is die het de erenaam van Vlaams geeft !

Maar wee gerust, we voelen ons goed in ons vel, we hebben maar één groot complex als vlamingen, we durven niet genoeg voor ons zelf opkomen, we durven niet spreken in het openbaar... Als op de nederlandse tv de man uit de straat onbevangen horen praten in de micro van de journalist, dan voelen wij een rilling van onbehagen, moesten wij dat eens moeten doen, dan durf ik dat niet... Maar ook dat is stilletjes aan het beteren, en steeds meer mensen zijn hun vlaamse schroom kwijt en durven al eens hun bek open doen, ook als er een micro voor zit ! Maar zo helemaal los, neen, dat hebben wij niet, dat kunnen wij niet. Misschien de komende generatie, die in de school leert assertief te zijn... misschien...
Voor mij is dat Het Groot Verschil met de Nederlander... De eerste keer dat ik in een Nederlands museum binnen kwam (Kröller- Müller, het Van Gogh museum), dan waren wij gechoqueerd over het feit dan die "Hollanders" daar zo luid praatten en naar elkaar riepen, in dat sanctuarium van de Kunst ! Voor ons is dat ondenkbaar ! Dat is zowat heiligschennis, dat is een plaats waar je fluisterend van emotie voor het onbereikbare van de Kunst, hoogstens heel zachtjes fluisterend je bewondering en verwondering aan elkaar mededeelt... We gedragen ons in een museum bijna net zo als in een kerk, met devotie...
Ik denk dat de nederlanders daar, die rare groep fluisteraars raar hebben bekeken... Want waarom zou je in hemelsnaam moeten stilletjes en devoot zijn in een museum?
Ik vermoed dat die eerbied voor "hoger" er bij ons gedurende generaties en generaties in gestampt en geslagen is! Ons volk is eeuwen geknecht geweest, we moesten steeds en steeds weer braafjes knikken en gehoorzamen, eerst voor de ene bezetter na de andere, en nadien voor de baron, de burgemeester (veelal één en dezelfde) en de pastoor, en toen de industriële revolutie er aan kwam, dan moesten wij kruipen voor de baronnen van de industrie, die er niet voor terugschrokken kinderen van 6, 7 jaar oud te doen werken en te laten creperen... De gemiddelde leeftijd was toen amper 30 jaar ! Ik heb het al geschreven, als je kijkt op die foto's van toen, op de schilderijen van oude meesters, dan zie je dat het gewone volk afgestompt en ineengekrompen was, slechte voeding en zwaar werk had ze verworden tot menselijk werkvee!
Dat gaat er maar moeizaam uit !
Ik ben kort na de tweede (de laatste?) grote oorlog geboren, en hoor dus tot de eerste generatie die niet alleen in vrede, maar eindelijk ook in een zekere mate van welvaart is opgegroeid. In ons gezin waren vier kinderen, twee van voor en tijdens de oorlog, twee van er na, en het mag geen toeval heten, dat er dan ook in ons gezin grote verschillen waren tussen de kinderen. Het waren als het ware twee generaties... Mijn oudste zus en mijn broer waren veel minder vrijgevochten, dan mijn jongere zus en ik zelf... Wellicht hadden de eerste levensjaren in een ellendige wereld een onuitwisbare stempel gedrukt op hen, en niet meer op ons die in een steeds beterende welvaart vermochten op te groeien.
En vermoedelijk is, wat mij nu hindert aan de jeugd van heden, het feit dat zij, nog veel meer dan mijn jongere zus en ikzelf, zijn opgegroeid in een wereld waar oorlog iets is uit de geschiedenisles, en sparen en bedachtzaam leven hoort bij een voorbijgestreefde maatschappijvorm.
De jonge mensen leven veel losser, veel ongedwongener, en misschien is onze reactie ook wel een beetje jaloersheid op die levensstijl, net zo goed als onze onrust van "mocht het ooit toch weer eens slechter worden", wat zouden zij dan doen, ze kennen het leven niet in moeilijkere tijden.
Maar die onrust zal wel nodeloos zijn, want net zoals iedere generatie voor ons zullen ook zij wel weerbaar genoeg en elasticiteit genoeg hebben om zich aan te passen aan de nieuwe gegevens van de tijd... Iedere generatie heeft dit gedaan, dus waarom zouden we piekeren?
Waarom?
Wellicht omdat we een van de overgangsgeneraties zijn ???
Weet je, er is altijd hoop, ook als we het niet geloven.

tot de volgende ?

Heerlijk visweer...

en Ewoud gaat mee vissen... Toen ik het voorstelde sprong hij een gat in Allahs lucht.
Ik ga hem wat in mijn plaats laten vissen, op bliek... gedurende een uurtje of zo, want veel langer houden die mannen het niet uit om stil te zitten aan het water... Nadien kan hij wat rondkuieren in het park.

Ik zal na het vissen wel mijne après-fishing moeten laten vallen, want gewoonlijk ga ik nog eens binnen bij Luc, om een glaasje wijn te nippen...Nu moet ik wat vroeger thuis zijn, zodat Ewoud er is als zijn pa hem komt halen. Met kinderen hebt ge altijd last hé, 'k mis er zelfs mijn wijn door ! dju toch!

Op de rommelmarkt vond ik het werk van Hildebrandt, Camera Obscura... Ik heb daarover moeten leren in lang vervlogen dagen, tijdens de les "literatureluurgeschiedenis"... Maar verder wist ik er niets van, noppes, nada... Dus bracht ik het boek mee voor de prijs van een halve euro. (De klassiekers devalueren wijl je erbij staat!)
Ik heb het nog niet gelezen, wel een in gebladerd, en hier en daar wat opgesnoven van de teksten, en weet je wat ?
In feite scheelt het niet zo veel van de latere cursiefjes en van mijne blog, het zijn allemaal korte (nu ja, bij Hildebrandt iets langer dan bij de cursiefjes en bij mij) schetsen van een bepaalde situatie, en zijn gedacht daarover.
Ik kan er echter nog niet echt aan beginnen, daar ik nog aan het lezen ben in een van de werken van Cyriel Buysse, ook al een klassieker. Dat boek kreeg ik van Eddy, en ik zit nu tussen de vrekkige boeren te genieten van inbraken en houwelijken met het meissen. Heelder dialogen in het dialect (een beetje gekuist, maar toch) van hier rond Deinze... Ze eten er een smeiterham, een boterham met smoet in plaats van boter. Smeit zeggen ze hier, in west-vlaanderen is dat smoet, en ik meen dat het correcte (?nu ja?) reuzel is... Maar reuzel komt mij steeds voor als vet, terwijl smout heerlijk lekker is, als het goed is gemaakt, met een beetje zout (zaeit) wat peper en een snuifje note (muskaatnoot, goed vers gewreven op dat handige raspje waarin je de noot kunt opbergen na gebruik). Ook de kaantjes zijn lekker, met wat zout er op. Maar ik kan ze niet meer eten, het is te machtig, en mijn maag en lever zijn dergelijke overuren niet meer gewoon. Kaantjes, dat zijn de kleine restjes van vlees die je overhoud na het afsmelten van het vet, om er dan smout meer te maken. In west-vlaanderen waren dat krakels...

Vroeger werd het varken helemaal, maar dan ook helemaal opgegeten, met uitzondering van de beenderen... Nu zijn we veel secuurder, het mag niet vet meer zijn, en de varkens zijn ook daaraan aangepast! Vroeger zag je de varkens als enorme zware, vette beesten rondkuieren op de wei, of weggestopt in een donker hok... Nu zij de varkens veel slanker, en worden geslacht voor de speklaag te veel vet vertoont, want vet mag niet meer...
Vroeger, als je spek bakte in de pan, had je een hele laag vet in de pan, nu niet meer, want het vet lijkt ook anders van samenstelling... Je kunt nu dat vet uit de pan amper laten stollen, en waar het vroeger lekker was om je boterham eens in de pan te dopen, heeft het ook niet meer die lekkere smaak van "dans l' temps"...

Ik herinner me nog zo goed wat een feestdag het was als het varken geslacht werd !
Eerst sleurde de boer het onwillig krijsende dier uit zijn donkere hok, en zodra het goed en wel op de binnenkoer stond, nam de boer een moker, en gaf het beest een harde klop op de kop, waardoor het meteen door de poten ging. Allemaal in dezelfde beweging, zo leek het toch, was de hamer veranderd in een scherp steekmes, die met een beweging in de keel van het varken sneed. Het eruit gutsende bloed werd opgevangen om er later bloedworsten van te maken. Zodra het varken leeggebloed was, begon de boerin, na een snede brood in het bloed gelegd te hebben, in het bloed te roeren met haar hand, om zo het stollen van het bloed te voorkomen. Ondertussen werd stro rondom het dode varken gelegd, en in brand gestoken, om zo al de haren van het beest af te branden. Het beest werd in de vlammen nog eens gekeerd, zodat zeker alle haren afgebrand waren. Dan werd het met een harde borstel en wat water afgewassen. Ondertussen lag er al een ladder klaar, en met man en macht werd het zware, logge beest ruggelings op de ladder gelegd, en met haken, door de achterpoten, zodat ze netjes achter de sterke pezen zaten, werd het dier op de ladder gehangen, de ladder werd gerecht, en het varken hing er, slachtklaar... De buikholte werd verticaal geopend, en de ingewanden er uit gehaald. Ook de longen. Dan werd de borstkast met een hakmes opengehouwd, en werd het varken van alle onderdelen ontdaan, zoals de luchtpijp en dergelijke. Het beest werd helemaal opengelegd (getrokken), en men houwde de ruggegraat van op tot neer open, zodat het varken er netjes geopend hing.
Nu moest het beest vernachten, het bleef een hele nacht hangen in het koudste hok, zodat het vlees klaar was om te beenhouwen...
Ondertussen werden de darmen gereinigd. De dunne darm moest dienen om de worsten, de bloedworsten en de droge worsten in te stoppen, de dikke darm was om op te eten. Het keelstuk en de longen (in de volksmond de lichte lever) dienden om "pense" mee te maken, en van de kop werd hoofdvlees (geperste kop) van te maken.
's Anderendaags, heel vroeg was de slachter er dan, en het varken werd versneden, de hespen werden in de pekel gelegd, de koteletten werden gebraden, en in het vet ingelegd in steriliseerbokalen, het mindere vlees ging in gehakt, voor in de worsten, droge worsten en gedeeltelijk ook voor in de bloedworsten.
Het waren twee zware dagen, maar heerlijke dagen, er werd tussendoor gesmuld van het varken, en het was Kermiskost...
Als ik dat nu vertel tegen mijn kleinkinderen, dan bekijken ze met grote ogen, en vol afschuw...het beestje dooddoen... wat erg...
Wij vonden dat helemaal niet erg, in tegendeel! Niet dat wij het slachten op zich zo leuk vonden, maar wij dachten geen moment aan het beest an sich, wij dachten aan het vlees, de worsten, het leuke werk (voor ons, veel minder voor de boerin). Die beesten werden immers gekweekt om op te eten. Het was bij ons veeleer een praktische gedachte.
Toen ik jaren later mijn kinderen leerde om kippen en konijnen dood te doen en te kuisen, dan was het beeld al heel wat verschoven, en dan kloegen mijn kinderen al dat ze dat niet graag deden, die beestjes dooddoen... Dan troostte ik hen, met te stellen dat het me zou spijten als ze dat wel graag deden... Maar dat het moest, en dat het beter was het zelf te doen op een menselijke manier dan op de manier die ze soms zagen toepassen bij hun vriendjes, waar de konijnen soms minuten lang schreeuwden... Dat was een goed argument, en alle drie leerden ze het slachten van het kleinvee...
tevergeefs...
Want als bij Bart een beestje dood moet, dan brengt hij het hier, en wij mogen het hebben, want wellicht zou het hem nieteens smaken, zou hij denken aan dat mooie beestje in plaats van op het heerlijk stukje vlees...
Is het nu beter? Ik weet het niet, de mensen staan gewoon veel en veel verder van dat aspect van het leven af. Een biefstuk komt niet meer van de koe, maar van het rek in het grootwarenhuis... Het lijfelijke van het leven is wat weggedeemsterd...
Mijn kleinkinderen zullen wellicht nooit een kip of een konijn slachten, en het hopelijk ook nooit echt moeten doen, omdat ze het nodig hebben...Want dat was ook een aspect in ons leven... Ik kweekte konijnen om een frank bij te verdienen en om een stukje vlees te hebben. Dat is gelukkig nu niet meer nodig, en laat ons hopen dat ze het nooit meer nodig zullen hebben.
Maar dat bewijst ergens, dat een peta en een gaia, alleen bestaan bij gratie van de welvaart, mochten de mensen weer zelf een beestje moeten houden, om toch ook eens zo'n vlees te kunnen eten, dan zou men meteen het dierenleed en de dierenrechten vergeten, want dan gaat het eten voor alles uit...
Gaia en peta zijn met andere woorden, luxeproducten... kinderen van de welvaart.
Dat bewijst dat moraal ook te zien heeft met welvaart en welzijn! en als je even door redeneert, dan zul je ook vaststellen dat de manier waarop de kinderen nu opgevoed worden, zo anders is dan vroeger, omdat we het zo goed hebben...Vroeger was zelfredzaamheid, het zich kunnen verdedigen een vast onderdeel van de opvoeding, nu is dat geen noodzaak meer, en de kneusjes worden overbeschermd, en de sterksten worden geleerd geen misbruik te maken van hun capaciteiten...
Als we dat projecteren tegenover de natuur, dan stel ik me grote vragen... The survival of the fittest... diende dat niet om het ras te behouden en te versterken? Doen we nu niet net het omgekeerde? Zijn we niet bezig ons eigen menselijk ras te verzwakken?
Ik ga niet oordelen, maar kan het denken niet laten...
En ik ga zeker niet gaan prediken over een ubermensch, in tegendeel... Maar moeten we dan niet op zijn minst zorgen voor leefbare wereld voor iedereen? Want nu doen we twee totaal tegengestelde bewegingen in eens ! Ons eigen ras minder op lichamelijke sterkte richten, en tezelfdertijd de natuur zo giftig maken dat alleen de sterkste nog een kans zal hebben...
nadenken ! mensen, nadenken...

tot de volgende ?

tot de volgende

Grote cavantie...

Vanmorgen speciaal moeten opstaan om Ewoud binnen te laten... Voor hem is de grote cavantie, pardon vacantie alvast halvelings begonnen... Hij moet nog één keer acte de présence geven om te horen hoe goed of hoe slecht hij gepresteerd heeft... Ondertussen hoor ik niets anders dan het vervelende lawaai van die belabberde tekenfilmfiguurtjes op nickelodeon of cartoonnet... Ik moet eerlijk zijn, soms kijk ik er ook wel eens naar, maar alleen als het nog van die oude zijn, van die echt mooi getekende, en niet van die bizarre gekke levende sponsen en diergelijke... Geef mij maar een Tom and Jerry of iets in die genre, dan kijk ik ook wel eens, en zit ik soms te lachen met de idiote dingen, maar veeleer zit ik de enorme tekenprestatie te bewonderen... Nu zijn het (meestal) van die surrealistische dingen, die me doen denken aan een schilderij van Picasso die plots tot leven is gekomen in een verkeerde context.
Ze hebben nu nochtans veel meer middelen om tot grootse animatiefilms te komen, dank zij de kwampjoeter, en ik denk hier heus niet alleen aan Toy story en zo, ook het feit dat het tekenen veel minder arbeidsintensief is geworden door deze moderne technieken, schept nieuwe mogelijkheiden, die door sommigen op een grandioze manier wordt ingevuld.
Deze nieuwe manieren van tekenen vind je trouwens niet alleen in de tekenfilms, ik heb een illustrator leren kennen, die voor zijn boekenillustraties ook steevast met de computer zijn tekeningen bewerkt en afwerkt, en ik moet toegeven, het resultaat is schitterend. Je moet maar eens kijken op de website van "Vlaamse illustratoren", daar vind je echt prachtige dingen!

Gisteren hebben wij - gelukkig- niets van het aangekondigde onweer gezien, nadien hoorden we dat het in Nederland was terecht gekomen... Het kan gek klinken, maar mijne berg (amper 98 meter hoog) heeft op een of andere manier een microklimaat ! Ik heb je al verteld dat wij hier regelmatig in de mist zitten, terwij het in Oudenaarde (beneden de berg) helemaal niet mistig is, maar ook onweders houden op een of andere manier rekening met onze bobbel in het landschap... Ofwel hangt het onweer hier vast en blijft het hier veel langer lelijk doen, ofwel raakt het precies niet omhoog, en draait het hier netjes rond. Ik weet, het lijkt ongelooflijk, maar in de jaren dat we hier wonen, hebben we deze fenomenen al menig keer kunnen waarnemen! Bovendien kun je het ook vaststellen aan de plantengroei ! Beneden, in het dorp bloeien en groeien de planten altijd een stuk vroeger dan hier, en dat komt omdat ze daar op de helling meer zon vangen en minder koude wind, dan wij hier boven. Wij voelen het niet, maar de planten blijkbaar wel ! De blauwe regen bij boer Jan bloeit altijd zeker drie weken, veertien dagen vroeger dan de mijne, om maar één voorbeeld te noemen.

Momenteel schijnt de zon, maar er is wat wind, en warm is het niet. Nu, als het droog blijft is het mij allang wellekes... Hopelijk ook morgen, dan kan ik weer gaan vissen.

Gisteren, ik weet de aanleiding niet meer, zat ik met Anny te babbelen over Georgine, of Georgette? de vrouw die, toen ik nog klein was, met vis kwam leuren in onze wijk. Ik zie ze nog voor me, duwend aan de grote platte steekkar, met vis. Het was een van die vrouwen die maar aan twee ziektes kon lijden, de vel en de beenziekte, want veel meer hing er niet aan... Het was een van die taaie mensjes, zo van die mensen die de indruk geven uit leder gemaakt te zijn.
Ik herinner me één keer, dat ze bij ons binnen in huis kwam, en haar kar kar liet wezen... Het was bij een echte wolkbreuk, en ons moeder riep haar binnen, omdat het echt niet te doen was er in te blijven. Het mens kwam juist intijds binnen om te zien hoe het gietijzeren deksel van onze waterput (die onder de keukenvloer zat), omhoog kwam onder druk van het toestromende water, en heel de keuken en de gang onder water kwam te staan... Ik moet nog héél klein geweest zijn, want blijkbaar woonden we dan nog in de keuken, en toen ik iets ouder was, zijn we, op doktersvoorschrift notabene, naar de woonkamer verhuisd... (Daar was de vloer een plankenvloer, en zat er geen kille regenput onder, wat beter zou zijn voor mijn gezondheid...) Ik meen me ook te herinneren dat er vis uit de kar gespoeld was die keer, maar het is zoooo lang geleden, dat dit allemaal wel wat wazig is. Het enige dat ik mij heel scherp herinner is die wolkbreuk, het overstromende water van de regenput en dat Georgine die keer binnen was gekomen voor de regen... Gek, hoe sommige dingen in je geheugen lijken gebrand te zijn, en andere niet... Weet je dat dit eigenlijk niet correct is ? Men plant nu bij de behandeling van bepaalde ziektes al een soort electroden in de hersenen van de mens. Dit is te vergelijken met een pacemaker voor het hart, maar dan in de hersenen. Men brengt een "stroomdraadje" daar waar het euvel zit, en kan door electrostimulatie het letsel corrigeren... (bv bij Altzheimer, Parkinson en degelijke dingen). Dit is echter een zéér secuur werk, en bij één millimeter verschil kan men al heel andere effecten bekomen... Zo heeft men per ongeluk ontdekt dat een man na het inbrengen van zo'n draadje, plots alles van meer dan 30 jaar terug kon herinneren, tot in de kleinste details... Dus, op een of andere manier zitten waarschijnlijk ook bij mij nog de details van die dag van de wolkbreuk in mijn geheugen, maar kan ik het gewoon niet meer terugvinden op mijn eigen "harde schijf". Bizar allemaal, en je stelt je onmiddellijk de vraag waar we allemaal naartoe gaan met de wetenschap...
Men is inderdaad al lang tot de vaststelling gekomen dat alles wat wij doen door electrische impulsen wordt veroorzaakt... Als ik nu typ, dan is dat voor iedere aanslag een kleine impuls die mijn vingers op de juiste toetsen doen drukken... Maar het gaat veel verder, men heeft ondervonden dat onze gemoedsstemmingen te maken hebben met golven, dus familie van radiogolven, lichtgolven, microgolven en noem maar op... Bovendien is het zo dat zich welgevoelen een ander golfpatroon heeft dan zich kwaad maken, dan ongerust zijn, dan haten en noem maar op. Deze golven zouden thuishoren in de ELFgolven, extra lage frequentie golven, die als een van de eigenaardigheden, de snelheid van het licht benaderen.
Nu zijn er heel sterke vermoedens dat het amerikaanse leger aan het experimenteren is met het uitzenden van die golven ! Het militair belang is vlug vastgesteld ! Stel dat je naar de vijand golven zend die hen allemaal doen overschakelen op welwillendheid en lome berusting, dan kun je wandelend dat land veroveren, op voorwaarde dat je je eigen mensen kunt beschermen tegen die golven... Wat gaan we nog allemaal meemaken ?
Als student leerde ik al over de verborgen verleiders, het aanbrengen van reclameboodschappen op een voor het oog onzichtbare manier, maar blijkbaar voor de geest wel zichtbaar. Men kijkt naar een film, en in de film stopt men telkens, iedere minuut, één beeldje tussen de beelden van de film. Met het oog zien we dat niet bewust, maar in de pauze is plots iedereen enorm belust op een frisco die aangeprezen werd in dat ene beeldje...
Nu gaan ze dus nog een (grote) stap verder, ze wijzigen uw gemoedstoestand !
Kun je je voorstellen dat men dat toepast bij iedere tv-uitzending over een presidentskandidaat, zodat het gevoelen van welbehagen gebonden lijkt aan die kandidaat... Wat rest er dan nog van de veel geprezen vrijheid ???

Ik weet het niet meer, ik kan alleen nog maar pogen zoveel mogelijk te weten, om zo verwittigd mogelijk te zijn, zo alert mogelijk, maar zal dat nog baten als ze onze geest rechtstreeks infiltreren ???

Heb ik je bang gemaakt ? Dat is de bedoeling! Laten we op zijn minst alert zijn !

tot de volgende ?

en nadien? Giftig ???

Uit een studie in Nederland bleek dat groenten en fruit abnormaal weinig vitaminen bevatten, om niet te zeggen geen... Na een groot onderzoek bleek dat het massaal injecteren van mest in de grond de oorzaak te zijn.
Leuk !
Heel leuk !
En wij maar de regels van de voedingwijzer angstvallig volgen, fruit en groente eten om gezond te blijven, en in feite het equivalent van water in slikken...
Toch denk ik dat niet alleen de onder druk ingespoten mest de enige oorzaak is, ik vermoed dat het feit dat het water onvoldoende in de bodem in kan dringen, mede veroorzaakt dat de bodemlaag in werkelijkheid "uitgespoeld" wordt door de steeds vlugger wegspoelende regen, met als gevolg dat de voedingsstoffen ook uit de bodem verdwijnen.
Wetende dat in ons drinkwater steeds meer stoffen zitten die er niet uit kunnen verwijderd worden omdat ze niet behoren tot de "normale" vervuiling van het water, namelijk hormonen en residuen van medicamenten, zaken die ons lichaam vergiftigen, en die alleen dank zij een goed onderhouden van het lichaam min of meer kunnen geneutraliseerd worden, met gezond eten (!!), dan weten we waaraan we bezig zijn...
We zijn langzaam onszelf aan het ondermijnen... De toenemende aantallen van astmapatiënten, autisten, ADHD, altzheimer en dergelijke zijn geen toeval meer ! Ook het feit dat er steeds meer kunstamtig moet gewerkt worden om nog tot normale bevruchting te komen wijst ergens in die richting... en het betreft hier niet alleen de mensheid! Als het inderdaad komt door het water met al zijn residu's van hormonen en consorten, dan komt dat ook terecht in plant èn dier ! Wat daar de gevolgen zullen van zijn ? Ook toenemende onvruchtbaarheid ? Of juist het tegenovergestelde ? (Kijk eens hoeveel meerlingen er nu bij de schapen geboren worden in verhouding met vroeger ?) Maar ook stelt zich de vraag of melk, kaas, boter, vlees nog te vertrouwen zijn of zullen zijn !
En als we geen voeding meer vinden in vis, vlees, dierlijke producten en in de plantaardige, wat rest ons dan nog ? Kunstmatig bereidde voedingsstoffen??
Waar zijn we mee bezig ?
Vroeger voerde de boer boer het geteerde mest van de koeien en het paard op het veld, en dat was het. De werkman goot jaarlijks het gier uit zijn eigen beerput op zijn stukje groentenhof. Er was dan nog geen sprake van hormonen (de pil om de grootste boosdoener in deze te roemen) en ook geen sprake van onder druk inspuiten. De velden werden nog niet samengeperst door de enorme machines om het te werken, er werd nog niet massaal en ontelbare keren gespoten, en op de velden zag je tussen het graan papavers, korenbloemen en kamille staan. Ieder korenhalm werd zorgvuldig vergaard en in schoven gezet op het veld en nadien op het hof gedorst. Daar waren dan meteen de eerste, de voorlopers van de grote mastodonten die nu de velden volledig in elkaar pressen tot een dode inerte massa... In de gebruikte mest zaten massaal wormen, die in het veld verder hun nuttig werk verrichtten van het mul en rul maken van de bodem, zodat lucht in de bodem kon komen en zo de voeding veel efficiënter bij de veel steviger wortels van de planten kon komen.

Maar dat is allemaal verleden tijd. Nu moet het veld op één nacht (wat doen de boeren bij dage?)volledig en heel diep omgeploegd worden...Heel diep, want ergens weet de boer wel dat er ook lucht in de bodem moet kunnen om tot gezonde planten te komen, maar de normale teeltlaag wordt op die manier diep in de bodem gewerkt. Steeds meer zie ik velden waarop groenbemesters gekweekt worden, in de hoop de bodem weer wat te verlichten, maar ze beseffen niet dat dit niet kan als je het te diep inploegt, en het bovendien dan nog met massaal gewicht van alle lucht en watertoevoer afsnijdt...

Ik ben geen boer, ga ook niet in over stielkennis, wat ik vertel is wat het gezonde verstand mij vertelt, en wat ik afleid uit die verdoemde feiten... geen vitaminen, gif, hormonen... Is het geen hoog tijd dat we wakker worden ???

Ik vind het verschrikkelijk dat men nu alle winst van de landbouwprodukten doet toekomen aan de distributie in plaats van aan de werker, de boer, idem bij de visserij... Maar misschien moeten zij ook weer op mensenmaat produceren, één met de natuur ?

... tot baat van iedereen...

Waar is de tijd dat ik met Sille (Marcel zaliger) en Dreten en vader Henri een wei manueel ontdeden van de massaal voorkomende boterbloemen... Nadien werd het veld dan gekalkt om wat minder zure grond te zijn, en dus minder boterbloemen voort te brengen... Maar er werd geen scheikunde gebruikt ! Henri stak de boterbloemen één voor één met de hand uit, en wij verzamelden ze en wierpen ze op de kar om weg te voeren... Nu steekt men daar de tijd niet meer in, men neemt een of ander gift, en sproeit de boterbloemen dood...Wat dat gift nog allemaal doodt, dat is toch bijzaak ?

Och, ik weet het wel, in de ouden tijd was niet alles beter, nee, bijna integendeel, en toen de sproeistoffen er aan kwamen, werden ze nog veel rigoureuzer gebruikt dan nu, nu is men al iets voorzichtiger geworden dan toen in de eerste begintijd... Denk maar eens aan de ddt... Maar als ik dat noem, dan denk ik er ook aan dat men momenteel dat middel grootschalig aan het gebruiken is in de ontwikkelingslanden... en dan voel ik niet alleen angst, maar vooral woede, omdat men nu heel bewust, wetens en willens de natuur en de mens aan het vergiftigen is! In de begintijd kon men spreken van onwetendheid, nu is het een bewust kwaad !

Ik ga er niet blijven over doorgaan, ik kan het maar een zeggen, een schrijven in mijn onnozel blogske, en hopen dat het bewustzijn toch bij enkele begint wakker te worden, en besmettelijk blijkt...

En ondertussen? Proberen er van te maken wat een oude dikke onmachtige man er maarvan maken kan... Mijn ziel in lijdzaamheid bezitten en en vrezen voor de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen...

Nog nooit is het kind zo (te?) beschermd geweest als nu. Nooit eerder was de schrik voor het welzijn van de kinderen zo hoog als nu. De kinderen worden er - lijkt mij - een beetje door versmacht... en te zelfdertijd is een kin nog nooit zo erg het slachtoffer geweest van een onverdraagzame, kindonvriendelijke wereld... Een kind mag en kan niet meer op straat spelen, het kind kan en mag niet meer praten met een vreemde, het kind kan en mag niet meer alleen in de bossen spelen, op de bomen klimmen, stekelbaarsjes vangen en noem maar op... Het kind MOET cocoonen, er is geen andere optie... Het kind moet een mini-volwassene zijn.

Hoe lang is het geleden dat je nog een kind zag thuiskomen, onder de modder, met blozende kaken en pretoogjes ? Allee, ik ga me beperken, met blozende kaken van het spelen, lopen en ravotten ?

Maar je hebt gelijk, het is geen wereld meer voor een kind... het ligt er vol gift en de mensen deugen niet meer... Of is dat overdreven, en is er misschien toch nog een plaatsje voor het kind ? Waarom geef je hem dat dan niet?

Gisteren hoorde ik dat er een kleine bezig was de fietsen van de tweeling kapot te stampen... Wij waren in onze tijd heus geen brave doetjes, maar dat waren dingen die nooit bij ons zouden opkomen, dat hoorde niet... Maar ja, als je spel er in bestaat op de pc je vijanden zo vlug mogelijk naar de andere wereld te helpen, lijkt dat dan niet allemaal binnen de nieuwe norm ?

Nu voert men actie tegen het pesten, maar te zelfdertijd creëren ze alle voorwaarden om te kunnen pesten, want de gepeste mag zich niet meer verdedigen, want dat is geweld, én dat is pas echt verkeerd... Dat het geweld uitgelokt is door het verkeerde van het systeem, dat dringt bij de "opvoeders" maar niet door ...
Ik ga stoppen, het lijkt wel dat ik overloop van ergernissen, maar veeleer is het heimwee

tot de volgende ?