visserke vis...

Vandaag, dinsdag 13 mei 2008, eerste visdag van het jaar !
We gaan naar Wannegem, bij Pepee gaan vissen ! Ik ga straks nog een grote doos koeken halen voor hem, want ik heb hem nog niet gezien sinds ik hier de nieuwe bodem voor mijn papegaaienkooi van hem kreeg... en voor wat hoort wat, ik moet ook nog wat onderlijntjes voor hem maken, maar heb geen latje om ze op te zetten, misschien heeft hij nog een latje liggen. Ik keek al in de winkel, maar die dingen worden niet meer gemaakt...

Straks mijn bak eens nakijken, mijn hengel en mijn lijntjes... en dan piepedada, naar het water !
Kort na de middag is het de moment ! Jongens, wat verheug ik me daar op ! Een ganse namiddag aan het water, rustig genieten, kijken of de ijsvogeltjes er ook weer zitten, een reiger roepend verjagen, de grote visdief, luisteren naar de vele vogels en het verre geluid van een dagdagelijkse wereld... en wie weet zelfs vis vangen ook ... Er zitten prachtige karpers, prachtige zeelten en heel veel bliek en jonge karpers, die nu weer een maatje groter zullen zijn...
Bij de zeelten zitten er soms prachtexemplaren ! Een zeelt is normaal bronsgroen met een bijna zwarte rug, maar soms vang je er een die werkelijk een gouden gloed over zich heeft, met een zwarte rug... die moet ik altijd wat langer in mijn handen houden en goed bekijken, en soms roepen we naar elkaar om eens dat prachtdier te bekijken, zo mooi zijn ze !
Vissen zijn nu eenmaal prachtige beesten ! De stroomlijn, de glans, de snelheid, en de kracht waarmee ze vechten tegen de haak... De slag van hun staart als je ze weer in het water zet... Mooi! Als je geen eerbied hebt voor de natuur, dan leren de vissen die je wel !
Och, ik weet het wel, we zien vooral op naar de dieren die zich op een ander vlak bewegen dan wij platvloerse wezens, vissen in het water, en vogels in de lucht... Er zal wel een stukje jaloersheid bij zitten omdat zij kunnen wat wij niet kunnen.

Maar toch, als je zo aan het water zit, luistert naar de "stilte", dan geniet je ! Want de natuur is nooit stil, je kunt zelfs het verschil horen van het geruis van populierblaadjes tegenover die van de esdoorns...Populieren sissen bijna, esdoorns hebben een veel zachter geruis, wat meer bas. Je hoort de krekels, de vogels, het verre gekraai van de haan, het sonore roekoe van de houtduif, het schelle alarm van de merel...tjektjektjek... Mezen maken ook een typisch eigen geluid, die ken je uit alle andere... Achter je hoor je met wat geluk boven de velden uit het gezang van de leeuwerik, het hemellawerke, het hemellawaaierke als het ware... Hier in Oost Vlaanderen zitten ze me met grote ogen aan te kijken als ik vertel dat dit indertijd een kooivogel was in mijn geboortestreek... Ik heb op mijn zolder nog steeds twee leeuwerkekooien... gemaakt in net gepelde wilgentenen, met een mooie kap op als een pagode. In die kap werd een laken gespannen, want een leeuwerik zingt slechts als hij vliegt, en zonder dat laken zou hij zich kwetsen aan de wilgentenen... Wij vingen de leeuwerken vooral tijdens de oogst van de aardappelen, toen we op ons knieën kropen achter het machien om de aardappelen te rapen. Ieder jaar vingen wij zo leeuwerikenjongen, net gepluimd. Die werden dan verder opgekweekt met insektenkorrels die we weekten en dan met op een stokje in het gapende bekje stopten. Wat nadien vrouwtje bleek te zijn werd weer uitgezet, in de hoop dat de beestjes het overleefden... De mannetjes gingen in de speciale kooien...
Kier hadden ze zo kwartelkooien, wat weer bij ons niet bestond... Gek hoe sommige dingen regionaal zijn ! Een kwartelkooi is een betrekkelijk donker hok, waaraan een voorportaaltje gemaakt is... De kwartelhaan, net zoals de haan van de kippen ging dan in het "deurgat" staan om het licht te verwelkomen met zijn "kwiekmediet, kwiekmediet" en ook wel om concurrenten af te schrikken en wijfjes te lokken... Ik heb al enkele jaren kwartels gehoord in het wild... een heerlijk geluid. Heel wat anders dan de afschuwelijke kreet van de japanse kwartel die massaal gekweekt wordt voor de leg of voor de consumptie.
Ik heb jaren japanse kwartels gekweekt, en heb talrijke prijzen gewonnen met de mooiste kwartel op vogeltentoonstellingen. Waar is de tijd !

Ooit hadden we een exemplaar zo tam gekweekt, dat hij rustig bleef zitten, zelfs als je met een potlood of zo over de tralies van zijn kooi ritste... We konden hem zo vastnemen, zonder dat hij begon te fladderen. Het was bovendien een prachtbeest. Op de keuring moest hij winnen, maar omdat hij zo rustig was en niet reageerde op plagerijen verklaarde de keurmeester dat hij blind moest zijn... Een van de bestuursleden, Paul, nam dan een meelworm en hield hem voor de draad, als een duvel uit een doosje schoot mijn kwartel naar het snoepje... Zie je hoe blind hij is zei Paul... Mijn beestje was kampioen ! Uit kolère keurde de keurder dan mijn eigenkweek wilde patrijzen af, die de week nadien in Zulte kampioen speelden in twee klassen !
Patrijzen kweken is niet makkelijk, omdat die beestjes alleen willen paren met de zelfgekozen vrouwtjes ! Je moet dus je patrijzen allemaal samen zetten, en goed observeren welke dieren samen begonnen te lopen... Daartoe had ik een systeem van kleurringen ontworpen, tot drie ringen per poot ging ik ! Iedere ring had andere kleuren, er waren 4 kleuren, daarmeen kon je de vogels herkennen, want natuurlijk, zodra je de kooi binnenging liep alles weer dooreen, en kon je het koppel er anders niet uithalen... Anny besteedde in de koppeldagen heel wat tijd aan het observeren van die beestjes ! Ik was de enige vogelliefhebber die inlandse patrijzen kweekte, toch hier in de regio... en ik kreeg nogal wat vragen hoe ik die beesten kon koppelen, want velen hadden geprobeerd maar waren niet geslaagd...
Op de zolder staat ergens nog een ganse doos vol bekers en medailles van prijzen die we wonnen in de kunst van het vogelkweken... We speelden beiden, en één keer eindigden we beiden met exact dezelfde punten als eerste in de interregio voor de kwartels en patrijzen... Toen we samen naar de tafel gingen om onze beker in ontvangst te nemen was er nogal wat commentaar hoe we dat gedaan hadden om beiden dezelfde eerste plaats te delen... Je kunt dat niet regelen, het was toeval, en toch weer niet, want in feite was Anny de soigneur, en we kweekten heel veel van die beestjes, waar we dan samen de mooiste verdeelden.. en ringden, een voor Anny, een voor mij, een voor Anny een voor....

Het moeilijkste werk was het tam krijgen van die beestjes ! Je moest ze wennen aan dat tentoonstellingskooitje (met een dikke schuimrubber in het dak omdat kwartels de neiging hebben recht omhoog te vliegen en dan hun kopje schonden aan de zoldering van de kooi...) en dan moest je ze wennen aan het feit dat er geen enkel middel was om zich te verbergen...En het ging nog verder, ze moesten leren kalm te blijven zitten, wat of wie er ook langs de kooi kwam. Bij iedere tentoonstelling leerden de beestjes stil te zitten, de pakken kijkers waren de beste leerschool ! Maar we zaten in die tijd vele uurtjes bij de kooitjes, kooitje opnemen, voor je zetten, kooitje kuisen, eten en drinken geven, weer wat kijken, als ze tam begonnen te worden dan ze wat plagen zodat ze ook dat leerden verdragen...

Sommige kwekers gingen zo ver dat ze kalmerende middelen in het drinkwater van de vogels deden ! Ooit vonden wij een heel mooi vogeltje dood in zijn kooi... Dat was altijd triest, maar ook ambetant, want sommige kwekers betichtten u dan van "slechte verzorging"... Wij zagen dat het drinkwater van het beestje zo geel kleurde... Voorzichtig roken wij eens, en het water rook als een chemische fabriek !!! Zorgvuldig bewaarden wij het drinkflesje en confronteerden de kweker met onze vaststelling...geen enkele reactie !
Dat vind ik flauw, dat is geen kwekerskunst, dat is vervalsing ! Net zoals gedrogeerde duiven en koerspaarden !
Nee, de echte kunst was geduld, geduld en geduld ! en veel kweken om er de mooiste uit te kunnen halen ! Zorgvuldig selecteren en ieder exemplaar onderzoeken of er geen mankementen waren, zoals bv een teennageltje tekort... Het moetsen volmaakte en rustige vogels worden.
Eigenlijk veel mooier dan in de natuur ! Je ziet bv zelden een mus waarvan de tekening exact correct is zoals het in het meest volmaakte geval zou moeten zijn... Kijk eens of beide zijden volmaakt identiek zijn... Bij onze vogels moest dat dus wel !

en weet je, veel vogels bestaan alleen nog bij gratie van de liefhebbers ! In het wild zijn ze -jammer genoeg - verdwenen !

Een goede vogelaar is ook een natuurvriend, is hij dat niet, dan is hij ook geen goede vogelaar !

ik ga stoppen, ik ga mijn visgerei in orde brengen...
tot de volgende ?

Laarne, kasteeldreef

daar was het vandaag rommelmarkt, een heel mooie dreef, een heel mooie markt, maar we moesten ons haasten, haasten, haasten !
Voor mijn deur passeren hier gedurende 4 , 5 uur gasten die peinzen dat ze coureur gaan worden. Heel de straat is verkeersvrij gemaakt voor heel de achternoene !
Als ze denken dat wij gelukkig zijn met dat "evenement", dan zijn ze toch mis zulle ! We waren nog maar net thuis toen de Oustapo's (Oudenaardse Stadspolitie) hier met een luidspreker de mensen nog maar eens kwamen melden dat het verlaten van de wijk "verboten war" ! We zitten hier nu in het ghetto van Mater, te koekeloeren naar gastjes die hier op velojongskens passeren.
Ik begin begrip te hebben voor Anne Frank, vandaar dat ik meteen aan mijn dagboek ben begonnen... Gedachtenissen van een wielerslachtoffer... bij uitgeverij "dom door 't stampen.."

Pertang, 't was echt een mooie markt ! Heel veel heel mooie kramen met antiek, en hier en daar de gewone rommel... Ik vond er een mooi boek met pentekeningen over...Oudenaarde en omliggende ! Tof ! en... een wandelstok ! een heel mooie, heel mooi gesculpteerd, door een oude ('t kan ook een jonge geweest zijn) neger !!! Het is zeldzaam fijn uitgesneden ! echt mooi ! Bovendien was er bijna ruzie tussen man en vrouw daardoor... Ik vroeg de prijs, en madam zei 30 euro... Ik zei dat dit te duur was, en deed er nog een schelle af...een hele schelle ! Toen kwam de man en de vrouw had al te weinig gevraagd om te beginnen.... Niet mijn schuld, maar ik denk dat er daar een eindeke beeld zonder klank zal geweest zijn...

Ik zag er veel bekende kramers, en iedereen babbelt dan wel eens wat... Leuk, maar jammer dat we ons zo moesten opjagen.

Gisteren dus naar de BBQ bij Bart geweest, 't was lekker ! De moeder van Els was er ook. Na gegeten te hebben heb ik enkele uren gezelschapsspellekes aangeleerd aan mijn kleinkinderen. We hebben verschrikkelijk veel gelachen, en wonder boven wonder, er is geen ruzie geweest met de verliezer...want met kinderen moet je daar steeds mee rekening houden. Ze dachten dat ze die spelletjes kenden, maar ze kenden geen reglement er van, en speelden maar goed kome uit, ik leerde hen eens juist te spelen, en dat was wellicht de reden van de dolle pret. We speelden het molenspel (ik vertelde hun dat de vikings dat spelleke al speelden!), mikado, domino en een teerling-spel, die niet in hun doos vermeld was, maar waarmee ze zich amuseerden tot en met...Vooral toen Ewoud tot twee keer toe een worp deed van 1000 punten, maar bij de verplichte daaropvolgende worp telkens alles weer kwijt was... We stopten met het vlooienspel, en Ewoud stond drie vlooien voor, maar Lieselotje won nog !

Bizar dat die gezelschapspelen eigenlijk niet echt meer gekend zijn, ze doen dat niet meer, ze spelen veel liever op de pc, of zitten voor de tv... Het was voor beiden een nieuwe wereld die openging. Hopelijk spelen ze nu nog wat verder !

Mijn linde hangt vol bloesem !!! Dat is voor de eerste keer !!! Vanmorgen was ik mijn gymnastiek aan het doen, toen ik plots iets zag... Ikke achter mijn bril, en ja hoor lindebloesem ! Binnenkort zal de zoete geur rond de boom hangen, en de bijen zullen gonzend en dik beladen rondbrommen.
Mijn linde... Ooit nog gekregen als klein jong boompje, nog geen potlood dik, van zuster Elsa van de school te Mater. (De kinderen spraken van zuster Zwelma) Het frele ding is dan enkele keren tot tegen de grond afgemaaid door de mannen die de rozen kwamen snoeien... nu is het toch een mooie boom van bijna 20 cm diameter. Ik hou enorm van het groen van mijn linde ! Ik vind dat zo'n mooi groen, zo zonnig, zo fris...

Er is vandaag tamelijk veel wind, maar het is prachtig zonnig weer... Veerle, Frederik en de tweeling zijn mee geweest naar de rommelmarkt, en ook zij betreurden het dat we ons zo moesten opjagen ! Normaliter zouden we daar ergens nog een terrasje hebben gedaan, en misschien zelfs daar een kleinigheidje genuttigd, maar het kon niet, 't is koers voor aspiranten en dergelijke... In Zwalm was er een evenement voor de moutainbikers...weeral veloos !

ik ga stoppen, 't weer is mooi, ik ga wat kijken naar mijn vissen en dan lui gaan liggen voor de tv, en slapen....

tot de volgende ?

bbq

Ik ben beschaamd over mijn blog van gisteren, maar ik was (ben) zooooo moe... Vannacht weer maar bij pozekes geslapen. Mijn voeten gloeiden van binnen, en mijn rug jeukt nog steeds. Anny zegt dat hij niet meer zo rood staat...Misschien komt het toch nog goed...
Gisterenavond viel ik twee, drie keer bijna in slaap aan de tv (pleit voor de programma's), maar toen ik vroeg naar mijn bedde trok, was het voldoende mij neer te leggen om niks geen slaap meer te vinden ! Om dood te vallen !

Enfin, ik ga er niet blijven over klappen, je weet het nu al lang genoeg. De kakkerij lijkt voorbij (maar ik heb dat al eens gezegd, en toen...)

Het grootste probleem is dat je van jeuk zo zenuwachtig wordt hé !

Ik heb een probleem, een reuzeprobleem !!! Vannacht hebben ze blijkbaar het noorden weggehaald ! Als ik hier aan mijn kwampjoeter zit, dan is het noorden zowat 10 ° links achter mijn linkerschouder... Het Oosten is dan derhalve bijna recht voor me, als ik geluk heb en vroeg op ben, zie ik de zon rijzen aan de kim. Nu staat de zon mij te ambeteren, klof in mijn ogen te schitteren. Gelukkig staat mijn linde al redelijk in blad en verdoezelt de zon wat... Maar de zon staat al zeker 15 à 20° boven de einder, en veel te veel naar links ! Als ik rekening hou met zijn hoge stand en een cirkelboog trek naar zijn vermoedelijk punt waar hij boven de horizon uitkwam, dan kan het niet anders of het noorden is weg !
En dat is ieder jaar zo hé! Ieder jaar nemen ze in de zomer het noorden binnen, en waarschijnlijk poetsen ze dan het ijzige koude op, maar de laatste jaren blinken ze niet fel meer, want de koude komt er maar mondjesmaat meer door... Maar daardoor wellicht dat de natuur zich probeert te herstellen, en poogt zelf het noorden op te kuisen, vandaar dan al die regen...
Maar blijft... de geografie is naar de knoppen... Ik heb altijd moeten leren, als je naar het noorden kijkt, dan heb je rechts het oosten, achter je het zuiden, en links het westen. De zon gaat op in het oosten en gaat onder in het westen... Maar waarom verschuiven ze dan heeldertijd dat oosten ?
Trouwens, wist je dat het (magnetische) noorden bezig is te verschuiven ??? Echt waar, zoek het maar eens op, in mijn levenstijd is het al kiiiiiiiiiiiiiiilometers opgeschoven !!! Het bolletje iets links van het echte noorden op je kompas, ligt - als het kompas al oud is - al een beetje meer links dan wat er door dat bolletje gesuggereerd wordt. Men vermoedt nu dat de noordpool aan zijn zoveelste ommezwaai bezig is ! Men heeft inderdaad vastgesteld dat de noord- en de zuidpool al enkele keren van plaats gewisseld zijn, en wellicht is er weer zo'n ommezwaai op komst... Niemand weet precies wat de invloed daarvan op het leven zal zijn... Zeker is dat de bomen in ieder geval gewoon lijken door te groeien, alleen hebben ze in die boomkernen gezien dat de poolrichting een ommezwaai maakte... Vraag me niet hoe, maar blijkbaar zitten er in de groeiringen van de bomen stoffen die de pool duidelijk aantonen. In sommige heel oude bomen of boomresten hebben ze nu vastgesteld dat tijdens het leven van die bomen, de polen ruiltjebuur hebben gespeeld. Gek hé !
Ondertussen is de zon al weer net zoveel opgeschoven dat hij niet meer in mijn ogen schijnt.

Oh ja, ik gaf deze blog als titel bbq... Gisterenavond kregen we een foontje van Bart, of we vandaag niet eens gingen komen bbq-en bij hen... Ja, natuurlijk, altijd leuk om eens terug naar de oertijd te gaan, met behoud van alle moderne luxes, en heerlijk te smullen van het vlees dat rechtstreeks door de gloed van de gloeiende houtskool is gebakken... Nog een modern sausje op het volgens oeroude principes gebakken vlees, en we voelen ons weer één worden met de natuur... Je mag geen vuurtje stoken in je achtertuin, maar wel heel de gebuurte doen watertanden bij de reuk van het dichtschroeiende vlees... Het schijnt dat bbq eigenlijk niet gezond is, en ik kan dat goed geloven, want er leeft er geen ene meer van in de oertijd ! Dat moet nogal iets geweest zijn hé, toen ze het vuur leerden gebruiken ? Zonder die uitvinding zou boven de Loire geen mens geleefd hebben ! Te koud ! Ja, in de zomer eens op jacht gaan in die ongure gebieden, maar er wonen? No way !
Geen La Douce France, alleen de Languedoc... Geen oorlogen met Duitsland, geen nazi's geen Anne Frank ...weet je, plots zie ik voordelen in het niet hebben van vuur...
Nee, eerlijk, het vuur is ongetwijfeld de grootste verwezenlijking van de mens... Het heeft hem toegelaten heel de wereld te exploreren. En veel sneller dan we 10 jaar geleden nog dachten, en heel anders dan we 10 jaar geleden nog geloofden... Nu denkt men dat Amerika niet van uit Noord naar Zuid Amerika is bevolkt geworden, maar wellicht van uit beide richtingen, en veel langer in het zuiden dan in het noorden... Door expedities van uit de oude wereld... Toen al, en Colombus maar pluimen op zijn hoed steken !
Toch zijn er nog veel raadsels... In Zuid Amerika hadden ze het principe van het wiel wel uitgevonden (er zijn beeldjes en speelgoed gevonden met wielen) maar ze werden niet gebruikt als gebruiksvoorwerp... Als we hier denken aan de piramiden, of aan de menhirs, vermoeden we, met grote zekerheid, dat die dingen verplaatst werden op rollende boomstammen, kortom het wielprincipe... Bij de Inca's, Tolteken en Maya's was dat meestal niet eens mogelijk, gewoon al door de bodemgesteldheid, niet mogelijk... Hoe hebben die luiden dan die immense stenen verplaatst ? Onafgezien van het feit hoe ze die stenen zo netjes hebben bewerkt dat ze zonder specie, zo juist op elkaar passen, dat je er geen naald tussen krijgt ??? Oh ja, er heeft een prof enkele jaren zitten wrijven met twee stenen, en joepie, ze sloten perfect op een ! Maar dat is dan maar één zijde! Als je dat langs de vier zijden moet doen, hoe kun je dat dan overeen wrijven en behouden dat alle vier de zijden precies aansluiten???? Nee, ik zie bovendien niet dat ze aan ieder steen jaren zouden gewreven hebben... een piramide zou eeeeeeeeuwen bouwtijd hebben !

Het lijkt er meer en meer op, dat er al eens een hoge ontwikkeling is geweest (één of meer ?) die door een of ander feit verdwenen en vergeten zijn... Er bestaan een soort vazen in hardsteen, die op zo'n manier zijn bewerkt, dat we het nu nog maar enkele jaren kunnen namaken...Met al onze modernste machines ???? Er bestaan landkaarten van eeuwen oud, waar Amerika, en zelfs antarctica (zonder ijs !) juist zijn opgetekend ! Teveel bizarre feiten om nog zo maar verklaard te kunnen worden...
Maar weet je wat mij daarin verontrust ??? Dat al die kennis op een of andere manier verloren ging ! Wat is er daar gebeurd ? Hoe kun je nu al die kennis verliezen ? Oh ja, men vermoed dat er massale kernoorlogen zijn geweest, over bijna heel de wereld zijn sporen gevonden van verglaasde stenen, en zelfs bouwwerken... Om stenen te verglazen en aaneen te bakken zijn temperaturen nodig die je niet bereikt met vuurkestook...
Wat mij nog meer verontrust is dat wij zo te zien weer aan die kennis komen die er blijkbaar al eens geweest is... Zouden wij nu ook weer zo dom zijn om alles weer naar de kl... te helpen ? Zouden ze na ons weer alle kennis verliezen in een heel korte tijdspanne ?
Vragen, vragen, vragen...
... maar geen antwoorden....

Ja, ik weet het, ik lees te veel... en het stelt mij niet echt gerust over de toekomst.

De enige manier die ik mij kan voorstellen om alle kennis te verliezen, is dat er maar hier en daar enkele mensen overblijven... die niets met elkaar kunnen uitwisselen, die nog wat teren op oude brokstukken van de oude wereld, maar niet weten hoe ze die dingen moeten herproduceren...Die alles op alles moeten zetten om te overleven, en geen tijd hebben om de kennis door te geven. Ik mag er niet op denken dat dit weer zou kunnen gebeuren... Voor de aarde zou dit misschien alleen een grote schoonmaak zijn, een herbeginnen op een propere lei... voor het mensdom terug naar dom..mensdom...
Ik ga stoppen, ik heb mijn schade van gisteren ingehaald ? ja toch ?
tot de volgende ???

oef!

Eerste dag zonder antibiotica ! Hopelijk stopt nu ook de diarree en vooral de jeuk !
Vannacht weer bijna niet geslapen.
Op de rommelmarkt een wandelstok gevonden, een vogelkop als handvat... Ik moet ne keer mijn stokken tellen, ik denk dat ik al bijna aan 100 ben... Meestal zie je er dat je al hebt, en tegenwoordig ook nogal een van die stokken uit China, daar maken ze nu wandelstokken in serie. Sommige zijn mooi, maar vele zijn nogal kitcherig... In die reeksen zou je kunnen blijven kopen, en dat is niet mijn bedoeling, van die stokken heb ik er enkele typische, en daarmee uit. Voor mij zijn wandelstokken echte wandelstokken, die echt dienen om mee te stappen. En liefst de oude, die ook wat antikwarisch zijn, en niet te duur, want veel geef ik niet uit.

Het was heet in de straten... normaliter kan ik heel goed tegen de warmte, maar nu met die pillen en al de gevolgen er van... een beetje te warm voor mijn huidige gestel.

Ik heb geen beetje inspiratie... ik denk dat het geen lange blog zal worden. Ik heb tekort aan nachtrust.

Toen ik moest stoppen voor een rood licht, stopte er een auto juist achter mij, en daarin zat naast de chauffeur een kind met een verband over beide ogen... Ik weet niet wat het zou kunnen zijn, maar het toont zo eindelijk wreed, een kind die volledig "geblindeerd" in de auto zit... We moesten nogal kort stoppen, en ik denk dan aan wat zo'n kind voelt als de wagen plots in de remmen en gaat, en hij of zij dus vooruit vliegt tot de riemen hem afremmen... Het moet een vervaarlijke wereld zijn !

Heb ondertussen ook mijn bijdrage betaald aan de staatsbegroting, zodat ze er nog maar eens mee kunnen smossen... Want nu brandstof in je auto doen, dat is toch zuiver belasting betalen hé ! Heb je ook al dat mailtje gekregen die er op wijst dat we de brandstof moeten kopen in dollars, en dat door het feit dat onze euro zo sterk is, wij in feite momenteel veel goedkopere brandstof hebben dan een à twee jaar geleden ??? Wie steekt dan die meerkost in zijn zakken ? Dezelfde idioten die nu bezig zijn over BHV.... Ik zie geen enkel probleem om gewoon het advies van de raad van State te volgen... Ik snap niet waarom ze daarover liggen te memmen ! de zievereirs !
En het gekste is nog, als je luistert naar die mannen, dan lijkt dat een immens moeilijk dossier, terwijl het poepsimpel is ! Maar ja, er hangen stemmen vanaf, en daarover gaat het dus in feite !

Nu ja, bijna alle problemen over de taalkwesties zijn, als je ze ontdoet van alle tierlantijntjes, eigenlijk de moeite niet om daar al dat spel over te maken. Maar ja, de postjes zijn dik (heel dik) betaald, en die aan de pot zit, die heeft ook de kraan in handen, en kan alles wijd open zetten...Zolang de geldstroom ook naar zijn zakken loopt, is alles in orde !

Misschien omdat ik hier zowat op de taalgrens woon, dat ik niet zie waarom ik plots zou moeten boel zoeken met mijn "buren"...
Voila, t is te warm, k ben te moe...
tot de volgende ?

Ellende

Ik heb teveel gestoeft, gisterenavond zat ik weer met de kakkerij, heel de nacht is overdreven, maar toch tot 3 uur in de morgen...Mijn gat doet zeer !
Bovendien, misschien die sinussen die herstellen(?), loopt ook nog eens mijn neus, ik doe niets dan snotteren en snuiten. .. mijn neus doet zeer !
Van al dat wakker liggen, van de diarree, van 't snot en nog steeds van de jeuk, kreeg ik de kriebels, de zenuween... Ik kon niet stilliggen van nervositeit, mijn voeten stonden in gloei, ik lag te zweten, op van de zenuwen .... Gelukkig sliep Anny door alles heen.
Ik ben rond 1 uur zelfs eens naar beneden gewandeld om iets te gaan drinken en met mijn blote voeten op de koude grond te zitten...
Wellicht is een nieuwe stap in de afbouw van mijn verdovingspillen daar ook niet vreemd aan. Maar ik bijt door ! Ik wil er van af, ik constateer te veel bijwerkingen die mij niet bevallen. En bovendien hou ik de pijn onder controle met mijn julmastiek.
Deze namiddag naar tanteke. Ik heb in den aldi een potje bloemen gekocht voor haar moederdag, de slore heeft niemand meer, en wie er eigenlijk nog is, die kijkt niet uit...
Stel je voor dat je ook zo ergens landt, en niemand kijkt nog naar je... Ik mag er niet aan denken. Gelukkig -nu ja- dat ze wat dement is, en niet meer weet of er iemand komt of niet. Vroeger zagen wij nu en dan nog eens een spoor van een ander bezoek, maar nu niets meer... Die was doen is niet alleen een werk van barmhartigheid, het is ook een reden om te moeten gaan, want het is niet zo evident om iedere week naar een tante te gaan... Die was is een verplichting om ons te doen gaan... Dat en het besef dat er niemand anders is die nog uitkijkt. Erg.

De staartmeesjes zitten hier nog steeds, maar ik heb nog niet gevonden waar ze eventueel nestelen. Mijn meidoorn staat mooi in een bolleke, maar ik zie nog geen spoor van bloemen...Wellicht is het boompje nog te jong ?
Anny heeft de hortensia's gekuist van de oude bloemkoppen, en het voetpad wat meer toegankelijk gemaakt, want de hortensia's waren zo breed uitgewaaierd dat er bijna geen doorkomen meer aan was. Ik heb de brievenbus eens, samen met anny, afgenomen, en de sokkel weer wat recht gemaakt, want mijn brievenbus begon meer en meer op de toren van Pisa te trekken.
Als ik volgende week weer wat op mijn plooi ben, na de antibioticakuur, ga ik eens proberen in mijn voortuintje wat op te kuisen. Het werkt op mijn zenuween dat ik dat niet zo maar kan. Je kunt je niet voorstellen hoe het is om al die kleine dingen te moeten aanzien, en er niets aan te kunnen doen, of te moeten wachten op een goede dag. Goede dag zowel wat weer betreft als -vooral- wat pijn betreft. Om het even wat ik doe, na een korte tijd is de pijn daar, en gaat altijd maar crescendo... tot het niet meer gaat! Ik heb vorig jaar eens willen helpen met het kuisen van de boontjes, je weet wel, de twee uiteindjes er af en het boontje in ongeveer gelijkmatige stukken breken... Bij dat werk zit je, je gebruikt in feite alleen je handen, en ik weet dat als ik ondertussen kan leunen, dat ik dat nog wel wat kan, maar ik moest iedere keer wat recht om de boontjes telkens in de pot te gooien, en dat was er al te veel aan... dju toch. Ik heb soms het gevoel dat er mensen zijn die me bekijken, en je ziet ze denken dat je profiteert, want ik zie er niet ziek uit ! Hoogstens loop ik wat krom en scheef, maar ik heb nog steeds een redelijk kleurtje, en ik kan alles doen...alleen is het beperkt tot een (heel) kort tijdje...en dat ziet men natuurlijk niet.
Pijnpatiënten zullen wel allemaal te maken hebben met dat fenomeen...
Het ergste was ooit eens aan de boerenbond, we hadden wat voer gehaald voor de kippen, en Anny legde de zak van 25 kg in de auto... Ik hoorde mensen tegeneen bezig dat ik moest beschaamd zijn om mijn vrouw daar te laten sukkelen... Dat doet pijn.
Maar ik mag al bij al niet klagen, er zijn er veel die er veel slechter aan toe zijn. Bovendien zijn er veel die zich nog vervelen bovenop ! Dat heb ik gelukkig niet, ik kan me nog steeds bezighouden met diverse dingen... Het gaat ook steeds een beetje moeilijker, maar toch, ik kan nog een deel hobby's doen, zoals onder meer deze blog !
Als je eens wilt kijken naar het tellertje naast mijn blog, en er op klikt, dan zou je zien dat we nu sinds 10 maart of zoiets 1000 (duizend) mensen hebben gehad die eens naar mijn blog zijn komen lezen. Let op, ik denk dat het er ongeveer een 20 à 25 zijn, maar samen zijn ze dus al 1.000 keer komen lezen ! En dan tel ik in die 20 à 25 niet de toevallige bezoekers mee, uit ondertussen al meer dan 15 landen, maar je kunt er maar 15 meer zien, meer tonen ze niet. Ik heb vroeger al reacties gehad uit Indië, en als je dat allemaal bekijkt, dan is het maar uit Australië als werelddeel dat ik nog geen bezoek kreeg (dat ik weet)...
Het streelt mijn ego, alhoewel dat in feite geen enkel belang heeft. Wat veel belangrijker is, is dat er een pak "vaste" lezers zijn, die om een of andere reden mijn blog appreciëren. Sommigen prefereren de blogs waarin ik vertel over het verleden, anderen blijkbaar die waarin ik van leer trek tegen een en ander. Wie het allemaal zijn, kan ik niet zien, en weet ik ook niet. Ik ben er maar van twee zeker, als ik de Franse zie staan, dan weet ik wie die twee zijn, maar de laatste tijd lijkt daar soms een derde op te duiken, en die ken ik helemaal niet... De Nederlandse, daar vermoed ik dat het het damesclubje is dat ook aan beenbewerking doet, en waar ik mee gemaild heb... Natuurlijk mijn zusters, maar aan dat ip-nummer weet ik niet wie wie is,mijn buur, en nog een en ander... Jan herken ik als hij mijn blog leest op zijn werk, want dan zie ik de firmanaam prijken... Maar ik heb dus geen zekerheden, of soms nog eens ene, als ik zie dat er iemand midden in de nacht zit te lezen, dan denk ik aan Luc (courgette)... Ik weet dat hij niet iedere dag leest, en nogal eens in de nachtelijke uurtjes...
Maar in feite heeft dat niet zoveel belang, wie het ook is, ik vind het fijn dat je er bent ! En ook al weet ik niet wie je bent, toch heb ik het gevoel dat je op een of andere manier een vriend bent...
En vrienden, dat is belangrijk in een mensenleven! Misschien ben jij zo gelukkig dat niet echt te beseffen, maar ik besef het maar al te goed ! Als je zelf niet meer echt zo erg mobiel bent, als je op vreemde stoelen /zetels niet echt zonder pijn kunt zitten, als je dus niet echt meer graag op bezoek gaat, omdat je er pijn van hebt, dan weet je pas hoe belangrijk het is dat je nog eens van iemand hoort, dat nog eens iemand de moeite neemt om eens bij je langs te komen, of eens contact te hebben via mailtjes of telefoon of hoe dan ook... Want dat is iedere keer weer een hoogtepunt in de zo stillekens kabbelende rivier van mijn leven... een onderbreking van de sleur van elke dag...
In de home bij tanteke zie je dat fenomeen ook heel duidelijk... De mensen die je regelmatig ziet, omdat zij ook op dat eigenste moment op bezoek zijn, of gewoon, de oudjes die wellicht iedere dag in het cafetaria zitten om eens iets of iemand te zien, die mensen knikken je toe, blij je te zien, doen een praatje... Je ziet bij sommige van die oudjes dat ze echt blij zijn je nog eens te zien, gewoon voor die "goedendag!"... Sommige doen een praatje, anderen steken alleen hun hand eens groetend op. Iedere week kijk ik ook al eens naar het tafeltje in de hall, waar de overlijdensberichten staan, en waar vermeld staat waar en wanneer de begrafenis is, alsook een uitnodiging tot de rozenkrans... Hoe langer ik daar kom, hoe meer van die gezichten op de foto je dan vertrouwd zijn... En je denkt dan aan die keer of keren dat je ze zag... Als er iemand plots niet is in de cafetaria, die er altijd is, dan vraag je aan de anderen of er" iets mee is "...
Maria, de 102-jarige die iedere dag (!!!!) haar twee zoons op bezoek krijgt, groet ons telkens als oude bekenden, en haar eerste werk is bijna steevast haar haar kammen. Ze heeft de kam in haar stramme kromme vingertjes, en trekt die met een beetje rest van vrouwelijke ijdelheid door haar korte zilveren haren... Je moet er niet tegen praten, want horen is er niet echt meer bij... Je hoort de zoon naast je roepen "Koffie ? Ma! Koffie ??" en dan zie je haar knikken... De verzorgster van dienst in de cafetaria brengt ongevraagd twee asbakken, een voor ieder van de zoons, die aan weerszijden van de rolstoel zitten. Ik vind het fantastisch, echt, dat die twee iedere dag op bezoek komen bij hun Ma... Ze zijn zelf al allebei in de zeventig, maar nog heel flink te been. De ene, de dikke van de twee, is de chauffeur, die zijn broer iedere dag gaat oppikken, en de andere (de magere) is iedere keer van dienst om moeder te gaan halen in haar kamer, en haar met de rolstoel te brengen... Iedere dag op bezoek bij iemand waar tegen je in feite niets kunt zeggen, want ze hoort het niet, alleen om moeder te pleizieren, dat is toch fantastisch ! Van mij mogen die twee gerust een medaille krijgen van Liefde en Opoffering ! Een orde die nog niet bestaat, maar zeker zou moeten opgericht worden !
Ik heb de was nodig om ieder week te gaan...

Nu China zo in de picture staat, heb je ook al eens gekeken naar het schone van de familietraditie daar ? Ieder gezin bestaat uit de vader en moeder met hun éne kind (meer is onwettig), en de grootouders ! En de grootouders !!! Dat bestaat bij ons niet meer, en ik vrees dat het ook daar zal verdwijnen eens de éénkinderen zullen moeten instaan voor 4 (2 van weerszijden) grootouders in ieder gezinnetje... Dat zal erg zijn ! Hier zie je - godzijdank- dat grootouders nog wel eens opgevangen worden door een van de kinderen, op het ogenblik dat ze niet meer zelfstandig kunnen leven, maar zelfs dat is al niet meer zo evident... Neen, het grootoudersysteem dat is bij ons zo goed als weg... Daar is het nog zo dat de kinderen in feite opgekweekt worden door de grootouders, want beide ouders werken (veelal de man in de nijverheid en de vrouw op het land).

Moderne tijden zijn niet altijd goed voor ons... Soms zie je dat de druk van het jachtige leven de mensen verhardt, de wereld heeft geen tijd meer voor de liefde, daarom wordt er zoveel over gepraat ! Net zoals over solidariteit... Oh ja, wat in het zakje doen van 11.11.11. om je geweten te sussen, maar echte liefde, niet dat wat ze nu liefde noemen, dat lijkt te verdwijnen... Liefde dat houdt eerbied in, in de huidige term liefde is dat aspect er uit gevallen !
Ik ga stoppen, want sommigen denken allicht dat ik weer ga zagen... (Zie je wat ik bedoel ????)

tot de volgende ?

nog eens de tandarts...

Ik heb weer een stuk van mijn tanden gebroken... Ik heb het stille vermoeden dat mijn bijterkes het ver gehad hebben... De tandarts zegt dat ze na zijn reparatie weer goed zijn voor ontelbare jaren, maar ik heb daar mijn gedacht over... Ze groeien uit... Ze zijn het staan moe !
Het zal lastig zijn, stilliggen terwijl je vergaat van de jeuk... Want die bobbels zijn nog steeds niet volledig weg !

maar hoop doet leven, die tweede doos vergift is bijna op, nog tot morgen en dat is 't gedaan ! Oef !

Maar !!! Maar ! mijne diarree is aan 't beteren !! dat leed is bijna geleden ! Je ziet 't komt allemaal wel weer goed... Ondertussen heb ik mijn turnoefeningen wel moeten stilleggen (je kunt niet turnen met de diarree - moet je zelf maar eens proberen als 't zo wijd is ! ) en ik voel dat al ! Hoogtijd dat ik weer verder werk aan de heropbouw van mijn spieren (tjes) dus.
Maar de pijn, en ik heb het hier niet alleen over de bewegingspijn, maar zelfs de grondpijn, die er steeds is, lijkt stillekes wat milder te worden... Ik heb het tegen de huisdokter gezegd ! Hoe komt het dat al die specialisten en al die dokters die zich al over mijn rug gebogen hebben, niet gezien hebben dat mijn spieren er niet meer waren ? niet gezien hebben dat de houding van mijn rug helemaal misgroeide ? Ik weet wel dat mijn letsels niet meer te genezen zijn, maar als ik er, dank zij internet, toe kom om voorzichtig weer wat te oefenen, en ik heb minder pijn daardoor, is dat dan niet véél beter dan al die pijnstillers en ontstekingsremmers ? Ik neem nu al, in samenwerking met mijn huisdokter(toffe pee !) iets minder pijnstillers, zonder dat de pijn stijgt ! (Integendeel) Ik hoop te komen tot een situatie waarbij ik alleen pijnstillers moet nemen bij een aanval van bewegingspijn, maar zover zijn we nog niet...
Anny is de oprit en het voetpad aan het spuiten tegen de mosvorming... Als het nat ligt is het glad, dus moeten we weer iets doen. Vroeger schuurde Anny dat nu en dan, maar dat gaat helaas niet meer... Ik heb het al gezegd, als ze hier de woonkamer kuist moet ze zich al een paar keer zetten. Het is wel wat verbeterd door het feit dat ik haar heb verplicht langere stelen te gebruiken in de borstels en ander kuisgerief ! Die stelen zijn veel te kort om met een normale houding te kunnen werken. Blijkbaar is er toch een bedrijf die dat heeft ingezien, en je kunt nu telescopische stelen kopen, die je kunt instellen op de beste houding om zonder pijn te kuisen ! Je moet kunnen werken zonder krom gebogen te staan !

Het is weer eens hetzelfde ! Je moet je houding goed hebben, anders is het een open uitnodiging voor de pijn ! Als je eens wilt nakijken, kijk dan onder meer eens naar de alexandertherapie...
Dat was geen dokter (denk ik) maar iemand die zag dat houding en pijn veelal samen liepen, en daar een studie over maakte en dan met zijn therapie kwam. Hoe je moet zitten, hoe je moet staan, hoe je moet gaan en ga zo maar door ! Bij anderen vind je dan weer het effect van de spierwerking op pijn, het hangt eigenlijk allemaal samen, en het helpt !

Er is tamelijk veel wind, en de takken van mijn linde plooien zich wat naar de wind, mooi om zien, want in de winter zie je dat niet zo, het zijn de blaren die de wind vangen, en daardoor buigen de takken deinen... Ooit leerde ik een Marialiedje op school, Het wemelt in de mei van blonde kleinen, rondom de veldkapel. De takken van de grote linde deinen, rondom de veldkapel...Maria hoor, de zoete melodiën der boerenkinderen en der honingbiën...Ik zit hier inwendig te zingen, zonder geluid, maar ik zie weer de klas en de vele klasvriendjes, en hoor hun stemmen... Ooit, één keer heb ik in de processie van de zeewijding in wit paterskleed mogen meelopen met de zangertjes... Dat was alleen gelukt dank zij mijn zingen zonder geluid... Mijn stem was niet hoog genoeg, en als ik te veel mijn best deed, dan zong ik vals... Ik was geselecteerd omdat de leraar mij eens had horen zingen zonder dat ik wist dat hij luisterde... Want echt, zodra hij luisterde (of liever, zodra ik wist dat hij luisterde) kon ik niet meer in de toon zingen... Niet zo lang geleden heb ik nog gezongen bij het jubileum van 50 jaar caféhoudster Georgette, in volle café, met orkest (twee accordeons), maar gewoon, zonder gène, en dan zing ik in de toon en schijn ik een mooie stem te hebben... Zo dat de ene muzikant vroeg of ik niet nu en dan met hem wilde optreden... Raar hé ! Ik weet zeker, had ik moeten ja zeggen, en ik ergens moest "schoon" zingen, dat het weer vals zou geweest zijn... Idem met dansen... Als ik bloednuchter wil dansen, dan kan ik het niet, dan zie ik iedereen naar me kijken... Als ik een paar pinten drink, juist genoeg om de remmen los te maken, dan dans ik met de rest mee, zonder problemen, en zonder op tenen te trappen. Gek ! Gek, omdat ik beroepshalve voor hele zalen redevoeringen hield, en dat ik daar geen enkele moeite mee had, nooit last had van "schrik om af te gaan"... En ik was gekend als een zeer goed redenaar (Heb ik van mijn vader zaliger, die had ook die gave!).
Maar waarom voel je die "plankenkoorts" wel bij zingen en dansen, en niet bij spreekbeurten ? Ik denk dat het uit mijn jeugd stamt, toen bleek dat ik stijver en strammer bleek dan mijn broer, en dus nooit zo elegant kon bewegen, en toen ze ook zegden dat ik niet kon zingen, omdat ik veelal in al mijn ijver en enthousiasme véél te luid zong... Bizar... Ik denk dat we als opvoeder véél en véél voorzichtiger moeten zijn in onze uitspraken, want soms sleep je zo een kleine dingen héél je leven mee als een zware last...

Ik zie die dingen ook bij mijn kinderen... en denk dan dat ik meer en scherper had moeten optreden bij de opmerkingen die ze maakten tegen hun zus, want ik hoor dat ook bij haar die opmerkingen nog steeds wegen... Ik weet niet hoe je zoiets kunt opvangen, want als je er te sterk op reageert kan dat de indruk geven dat je het juist vind ook... opvoeden zo belangrijk, en we zijn allemaal leken als we er aan beginnen...

In China, in een bepaalde regio, planten ze een boom bij de geboorte van een kind. Die boom is de doodskistboom, want uit die boom wordt de kist gemaakt. Het idee vind ik leuk, het heeft zo'n binding met de natuur... Maar wat nog leuker is, het is geen kist zoals wij kennen, het is de boomstam, uitgehold als "kist". Het is mooi ! Het dikste van de stam, uitgehold als laatste rustplaats... het blijft gebonden aan de natuur. De begrafenis gebeurd dan volgens de regels van Feng Shui... een wetenschap die ons westerlingen vreemd is en vreemd blijft... De deur van je huis moet niet gemaakt worden volgens een architectonisch plan, maar volgens Feng Shui, want als je voordeur (je raam, je tafel, je stoel....) verkeerd staan, dan brengt dat ongeluk ! Ik las ooit dat een grote (westerse) bank zijn ingangsdeur heeft laten op een andere plaats steken, want hij stond niet op de gezondste plaats, dus kwam er geen klant over die verkeerde deur binnen... en zonder klanten bestaat geen bank...

Weet je wat het meest verwonderlijke is in heel dat verhaal ? Dat wij het hoofd schudden over het geloof van de anderen... En zij over ons geloof.
Dat doet mij denken... wij oordelen anderen, nooit onszelf. Als je dat zo zegt, dan weet je dat dit verkeerd is! Toch doen we het. Ergens zijn we allemaal bezig met doen wat ten strengste is veroordeeld in dat geloof, zowel het hunne als in het onze. We zijn toch jammerlijke wezens hé !

ik ga stoppen...tot de volgende ?

0,06 eurocent !!!

Allen daarheen !
0.06 eurocentjes voor een pint (Engelse maat = zowat een halve liter!) weliswaar in Yemen, maar toch...
Merk onbekend.
Maar vermits we in een Moslimland zijn hebben ze wellicht zelf geen brouwerijen, dus is het import ! Wil iemand me eens uitleggen hoe de prijs van het bier daar plots goedkoper is dan de kostprijs ? (Allee, als we de brouwers mogen geloven!).

Lees nu eens, precies of ik ben zo'n bierdrinker ! Die tijd is al lang, heel lang voorbij, zowat van in mijn studentejaren (die studentejaren gaan voorbij) en soms ne keer op een reis van het werk, dat we met de collega's eens "stormden"... en dan twee dagen ongemakkellijk waren...
Nu drink ik nog wel graag eens een pintje, ééntje, maar dan liefst een lekker... Als we ergens gaan dan probeer ik steeds de streekbieren uit, of het gelegenheidsbier... Ik kan er dan echt van genieten, ik apprecieer best het bittere bier, het verdwijnende bier qua smaak, want de jongere mensen houden van het overal aanwezige zoet... Al eens een Hommel genoten ? Met enorm veel scherpe hoppe in ! Echt bitter heerlijk bier ! Net zoals de huidige witloof ook geteeld wordt op steeds minder bittere variëteiten, vind je ook steeds minder de heerlijke bitterheid van een goede pint terug. Nu begint alles meer en meer naar dezelfde smaak te neigen... alles naar de pilsener types en de witbiertypes en het echte vlaamse bruin bier zie je langzaam verminderen. Toch is een goede dobbelen bruinen van Roman nog steeds een heerlijk bier ! Hier noemen we dat (vroeger, want ook tradities verdwijnen)een poepke... Ooit kwam de vrouwengilde van Nieuwpoort op bezoek naar de vlaamse ardennen, 's middags zouden ze in Oudenaarde zijn... Daarbij zat mijn doopmeter ook op de bus... Dus ik naar de markt, om mijn meter eens te zien, en met enkele van haar vriendinnen een café binnen, de katholieke kring, nu ook al vervangen door een eetcafé...
Ik tracteerde, en vroeg voor iedereen een poepke... De dames giechelden over de naam, want in 't vlaams is poepen wat neuken is in nederland... ze dronken het zware bier alsof het water was, en een na een tracteerden ze ook...tot ik op een moment er op lette dat er op de markt een autobus stond te toeteren dat horen en zien verging, en ja, het was de bus van Nieuwpoort... Ik met de gebberende en giechelende vrouwen naar de bus (eentje ging er bij op de knieën)... Ik was plots verander in "de proost" en ze waren nog nooit zo goed gepoept als vandaag en en en... Ze hadden geen aandacht voor de norskijkende wachtenden op de bus, en stapten lachend en kwekkelend in... Nadien kreeg ik van meterke lief te horen dat ik dat toch niet mocht gedaan hebben... Ik had ze maar eentje getrakteerd... de rest deden ze zichzelf aan....
Ik weet niet of de vrouwengilde nog ooit een bezoek bracht aan oudenaarde, ik heb het toch nooit meer gehoord...
Bier... Ooit zaten we met het werk in Bayern, in een hotel, heel ver weg van alles...'s Avonds doken we de keller in, en zaten gemoedelijk te drinken en te babbelen en te lachen en na een tijdje te zingen ook... Er zat ook een hele groep duitsers die ook begonnen te zingen en het was een kakofonie van jewelste... Beide groepen zaten te lachen, en ik zei aan de collega's aan mijn tafel "wedden voor een pint dat ik die duitsers kan doen meezingen" Allen waren akkoord, en ging midden de bierkeller staan en deed het internationale teken voor stilte, met beide armen wijd zwaaiend... Heel de café viel stil, en ik begon te zingen van " Jeanmarie, jeanmarie, jeanmarie..." De duitsers reageerden eerst dat ze nu wel wisten waar we vandaan kwamen, en allen zongen we samen het lied over De Keeper Jeanmarie Pfaff...Duitsers, vlamingen en de waalse collega's... heel bruderlich ...
Later op de avond ging Honoré zelf eens op de tafel staan... Honoré is de kleinste van gestalte van heel de groep collega's van toen, en ik riep dat hij moest oppassen dat hij niet in één van die pinten van een halve liter zou vallen, we zouden hem niet meer terugvinden... In de vroeg uurtjes gingen we "goed geladen" naar onze kamer om te slapen... Heel de nacht hoorden we groepjes die het nog langer hadden uitgehouden heel stillekes door de gangen zingend naar bed gaan...

Bier... Vind je ook niet dat bier een veel gezelliger drank is dan wijn of jenever ? Ik ben nog nooit zo ziek geweest als in Bordeaux... We hadden een hele dag de ene chateau na de andere bezocht, overal geproefd en nog geproefd, 's middags bij het eten wijn, 's avonds bij het eten wijn... we hadden er dorst van gekregen... dus trokken we 's avond op zoek naar een "biercafé" (niet zo evident in Bordeaux)... We dronken biertje na biertje, en plots kwam er iemand ons vragen waar we vandaan kwamen... België, we zijn Vlamingen... De man was heel verheugd, we waren op slag bloedbroeders, we vochten tegen de francofonie, hij was Bask, en we konden meteen mee om een aanslag te gaan plegen en wat drinkt u, toch geen bier... Hij wilde ons daar een soort sterke drank, iets baskisch vermoedelijk opsolferen, maar wij weigerden het drankje de aanslag en alle andere illegale aktiviteiten... Na een hele tijd voelde ik dat ik "mijn lading" had, en ik wilde naar het hotel terug... De anderen bleven nog wat... Ik wandelde naar het hotel, en in de bar zag ik nog wat collega's zitten en ging nog eens bij hen... We dronken er Ricard... Plots zag ik de rest van mijn biercollega's arriveren...Vlak voor het hotel zag ik ze in een taxi stappen... Gaan die nu nog eens aanzetten dacht ik, maar nee, ze stapten aan de ene kant in, en aan de andere kant uit...ze hadden de taxi gevraagd om naar het hotel te rijden, terwijl ze er recht voor stonden...
's Nachts was ik ziek, je hebt er geen gedacht van ! Het koud zweet liep zo van me af ! 's Morgens wilde ik mij vlug scheren met mijn machientje, maar dat ging niet, ik zweette zo erg dat het machine zo over mijn kaken gleed... Na het ontbijt (bah!) in de bus...Het was precies een ufo, vol met allemaal groene mannen... Zodra er iemand iets zei, hoorde je heel de bus sssttt zeggen...

De bus stopte in Arcachon, waar we later oesters zouden eten... Toevallig zat ik aan tafel bij mijne baas... Ziek ? Ik knikte (voorzichtig) Dan moet je weer eentje drinken zeij hij, dan ben je er zo door... Ik huiverde, maar hij haalde me over, en ja hoor, één glas wijn, weg hoofdpijn !
's Middags aan tafel zat ik weer bij mijn drinkebroers van de avond voordien... Het waren nog steeds wrakken, groene wrakken ! Ik heb al mijn en hun oesters opgegeten, zij kregen mijn kip van de plat de résistance.... Waarschijnlijk is die geneeswijze niet de gezondste, maar echt, het werkt !!! Natuurlijk moet je dan niet herbeginnen hé ! Eentje als kuur, en stop !

Met andere woorden, je moet nooit ofte nimmer verscheidene soorten drank dooreen drinken, dat is een regelrechte weg naar ziek zijn !

Maar allee, we weten nu dat we in geval van nood nog steeds kunnen onderduiken bij de basken hé ...
Ik ga stoppen, want anders denk je dat ik echt een drinkebroer ben, maar een echte, die kan dat wellicht zonder er ziek van te worden ???

tot de volgende ?