Ellende

Ik heb teveel gestoeft, gisterenavond zat ik weer met de kakkerij, heel de nacht is overdreven, maar toch tot 3 uur in de morgen...Mijn gat doet zeer !
Bovendien, misschien die sinussen die herstellen(?), loopt ook nog eens mijn neus, ik doe niets dan snotteren en snuiten. .. mijn neus doet zeer !
Van al dat wakker liggen, van de diarree, van 't snot en nog steeds van de jeuk, kreeg ik de kriebels, de zenuween... Ik kon niet stilliggen van nervositeit, mijn voeten stonden in gloei, ik lag te zweten, op van de zenuwen .... Gelukkig sliep Anny door alles heen.
Ik ben rond 1 uur zelfs eens naar beneden gewandeld om iets te gaan drinken en met mijn blote voeten op de koude grond te zitten...
Wellicht is een nieuwe stap in de afbouw van mijn verdovingspillen daar ook niet vreemd aan. Maar ik bijt door ! Ik wil er van af, ik constateer te veel bijwerkingen die mij niet bevallen. En bovendien hou ik de pijn onder controle met mijn julmastiek.
Deze namiddag naar tanteke. Ik heb in den aldi een potje bloemen gekocht voor haar moederdag, de slore heeft niemand meer, en wie er eigenlijk nog is, die kijkt niet uit...
Stel je voor dat je ook zo ergens landt, en niemand kijkt nog naar je... Ik mag er niet aan denken. Gelukkig -nu ja- dat ze wat dement is, en niet meer weet of er iemand komt of niet. Vroeger zagen wij nu en dan nog eens een spoor van een ander bezoek, maar nu niets meer... Die was doen is niet alleen een werk van barmhartigheid, het is ook een reden om te moeten gaan, want het is niet zo evident om iedere week naar een tante te gaan... Die was is een verplichting om ons te doen gaan... Dat en het besef dat er niemand anders is die nog uitkijkt. Erg.

De staartmeesjes zitten hier nog steeds, maar ik heb nog niet gevonden waar ze eventueel nestelen. Mijn meidoorn staat mooi in een bolleke, maar ik zie nog geen spoor van bloemen...Wellicht is het boompje nog te jong ?
Anny heeft de hortensia's gekuist van de oude bloemkoppen, en het voetpad wat meer toegankelijk gemaakt, want de hortensia's waren zo breed uitgewaaierd dat er bijna geen doorkomen meer aan was. Ik heb de brievenbus eens, samen met anny, afgenomen, en de sokkel weer wat recht gemaakt, want mijn brievenbus begon meer en meer op de toren van Pisa te trekken.
Als ik volgende week weer wat op mijn plooi ben, na de antibioticakuur, ga ik eens proberen in mijn voortuintje wat op te kuisen. Het werkt op mijn zenuween dat ik dat niet zo maar kan. Je kunt je niet voorstellen hoe het is om al die kleine dingen te moeten aanzien, en er niets aan te kunnen doen, of te moeten wachten op een goede dag. Goede dag zowel wat weer betreft als -vooral- wat pijn betreft. Om het even wat ik doe, na een korte tijd is de pijn daar, en gaat altijd maar crescendo... tot het niet meer gaat! Ik heb vorig jaar eens willen helpen met het kuisen van de boontjes, je weet wel, de twee uiteindjes er af en het boontje in ongeveer gelijkmatige stukken breken... Bij dat werk zit je, je gebruikt in feite alleen je handen, en ik weet dat als ik ondertussen kan leunen, dat ik dat nog wel wat kan, maar ik moest iedere keer wat recht om de boontjes telkens in de pot te gooien, en dat was er al te veel aan... dju toch. Ik heb soms het gevoel dat er mensen zijn die me bekijken, en je ziet ze denken dat je profiteert, want ik zie er niet ziek uit ! Hoogstens loop ik wat krom en scheef, maar ik heb nog steeds een redelijk kleurtje, en ik kan alles doen...alleen is het beperkt tot een (heel) kort tijdje...en dat ziet men natuurlijk niet.
Pijnpatiënten zullen wel allemaal te maken hebben met dat fenomeen...
Het ergste was ooit eens aan de boerenbond, we hadden wat voer gehaald voor de kippen, en Anny legde de zak van 25 kg in de auto... Ik hoorde mensen tegeneen bezig dat ik moest beschaamd zijn om mijn vrouw daar te laten sukkelen... Dat doet pijn.
Maar ik mag al bij al niet klagen, er zijn er veel die er veel slechter aan toe zijn. Bovendien zijn er veel die zich nog vervelen bovenop ! Dat heb ik gelukkig niet, ik kan me nog steeds bezighouden met diverse dingen... Het gaat ook steeds een beetje moeilijker, maar toch, ik kan nog een deel hobby's doen, zoals onder meer deze blog !
Als je eens wilt kijken naar het tellertje naast mijn blog, en er op klikt, dan zou je zien dat we nu sinds 10 maart of zoiets 1000 (duizend) mensen hebben gehad die eens naar mijn blog zijn komen lezen. Let op, ik denk dat het er ongeveer een 20 à 25 zijn, maar samen zijn ze dus al 1.000 keer komen lezen ! En dan tel ik in die 20 à 25 niet de toevallige bezoekers mee, uit ondertussen al meer dan 15 landen, maar je kunt er maar 15 meer zien, meer tonen ze niet. Ik heb vroeger al reacties gehad uit Indië, en als je dat allemaal bekijkt, dan is het maar uit Australië als werelddeel dat ik nog geen bezoek kreeg (dat ik weet)...
Het streelt mijn ego, alhoewel dat in feite geen enkel belang heeft. Wat veel belangrijker is, is dat er een pak "vaste" lezers zijn, die om een of andere reden mijn blog appreciëren. Sommigen prefereren de blogs waarin ik vertel over het verleden, anderen blijkbaar die waarin ik van leer trek tegen een en ander. Wie het allemaal zijn, kan ik niet zien, en weet ik ook niet. Ik ben er maar van twee zeker, als ik de Franse zie staan, dan weet ik wie die twee zijn, maar de laatste tijd lijkt daar soms een derde op te duiken, en die ken ik helemaal niet... De Nederlandse, daar vermoed ik dat het het damesclubje is dat ook aan beenbewerking doet, en waar ik mee gemaild heb... Natuurlijk mijn zusters, maar aan dat ip-nummer weet ik niet wie wie is,mijn buur, en nog een en ander... Jan herken ik als hij mijn blog leest op zijn werk, want dan zie ik de firmanaam prijken... Maar ik heb dus geen zekerheden, of soms nog eens ene, als ik zie dat er iemand midden in de nacht zit te lezen, dan denk ik aan Luc (courgette)... Ik weet dat hij niet iedere dag leest, en nogal eens in de nachtelijke uurtjes...
Maar in feite heeft dat niet zoveel belang, wie het ook is, ik vind het fijn dat je er bent ! En ook al weet ik niet wie je bent, toch heb ik het gevoel dat je op een of andere manier een vriend bent...
En vrienden, dat is belangrijk in een mensenleven! Misschien ben jij zo gelukkig dat niet echt te beseffen, maar ik besef het maar al te goed ! Als je zelf niet meer echt zo erg mobiel bent, als je op vreemde stoelen /zetels niet echt zonder pijn kunt zitten, als je dus niet echt meer graag op bezoek gaat, omdat je er pijn van hebt, dan weet je pas hoe belangrijk het is dat je nog eens van iemand hoort, dat nog eens iemand de moeite neemt om eens bij je langs te komen, of eens contact te hebben via mailtjes of telefoon of hoe dan ook... Want dat is iedere keer weer een hoogtepunt in de zo stillekens kabbelende rivier van mijn leven... een onderbreking van de sleur van elke dag...
In de home bij tanteke zie je dat fenomeen ook heel duidelijk... De mensen die je regelmatig ziet, omdat zij ook op dat eigenste moment op bezoek zijn, of gewoon, de oudjes die wellicht iedere dag in het cafetaria zitten om eens iets of iemand te zien, die mensen knikken je toe, blij je te zien, doen een praatje... Je ziet bij sommige van die oudjes dat ze echt blij zijn je nog eens te zien, gewoon voor die "goedendag!"... Sommige doen een praatje, anderen steken alleen hun hand eens groetend op. Iedere week kijk ik ook al eens naar het tafeltje in de hall, waar de overlijdensberichten staan, en waar vermeld staat waar en wanneer de begrafenis is, alsook een uitnodiging tot de rozenkrans... Hoe langer ik daar kom, hoe meer van die gezichten op de foto je dan vertrouwd zijn... En je denkt dan aan die keer of keren dat je ze zag... Als er iemand plots niet is in de cafetaria, die er altijd is, dan vraag je aan de anderen of er" iets mee is "...
Maria, de 102-jarige die iedere dag (!!!!) haar twee zoons op bezoek krijgt, groet ons telkens als oude bekenden, en haar eerste werk is bijna steevast haar haar kammen. Ze heeft de kam in haar stramme kromme vingertjes, en trekt die met een beetje rest van vrouwelijke ijdelheid door haar korte zilveren haren... Je moet er niet tegen praten, want horen is er niet echt meer bij... Je hoort de zoon naast je roepen "Koffie ? Ma! Koffie ??" en dan zie je haar knikken... De verzorgster van dienst in de cafetaria brengt ongevraagd twee asbakken, een voor ieder van de zoons, die aan weerszijden van de rolstoel zitten. Ik vind het fantastisch, echt, dat die twee iedere dag op bezoek komen bij hun Ma... Ze zijn zelf al allebei in de zeventig, maar nog heel flink te been. De ene, de dikke van de twee, is de chauffeur, die zijn broer iedere dag gaat oppikken, en de andere (de magere) is iedere keer van dienst om moeder te gaan halen in haar kamer, en haar met de rolstoel te brengen... Iedere dag op bezoek bij iemand waar tegen je in feite niets kunt zeggen, want ze hoort het niet, alleen om moeder te pleizieren, dat is toch fantastisch ! Van mij mogen die twee gerust een medaille krijgen van Liefde en Opoffering ! Een orde die nog niet bestaat, maar zeker zou moeten opgericht worden !
Ik heb de was nodig om ieder week te gaan...

Nu China zo in de picture staat, heb je ook al eens gekeken naar het schone van de familietraditie daar ? Ieder gezin bestaat uit de vader en moeder met hun éne kind (meer is onwettig), en de grootouders ! En de grootouders !!! Dat bestaat bij ons niet meer, en ik vrees dat het ook daar zal verdwijnen eens de éénkinderen zullen moeten instaan voor 4 (2 van weerszijden) grootouders in ieder gezinnetje... Dat zal erg zijn ! Hier zie je - godzijdank- dat grootouders nog wel eens opgevangen worden door een van de kinderen, op het ogenblik dat ze niet meer zelfstandig kunnen leven, maar zelfs dat is al niet meer zo evident... Neen, het grootoudersysteem dat is bij ons zo goed als weg... Daar is het nog zo dat de kinderen in feite opgekweekt worden door de grootouders, want beide ouders werken (veelal de man in de nijverheid en de vrouw op het land).

Moderne tijden zijn niet altijd goed voor ons... Soms zie je dat de druk van het jachtige leven de mensen verhardt, de wereld heeft geen tijd meer voor de liefde, daarom wordt er zoveel over gepraat ! Net zoals over solidariteit... Oh ja, wat in het zakje doen van 11.11.11. om je geweten te sussen, maar echte liefde, niet dat wat ze nu liefde noemen, dat lijkt te verdwijnen... Liefde dat houdt eerbied in, in de huidige term liefde is dat aspect er uit gevallen !
Ik ga stoppen, want sommigen denken allicht dat ik weer ga zagen... (Zie je wat ik bedoel ????)

tot de volgende ?

nog eens de tandarts...

Ik heb weer een stuk van mijn tanden gebroken... Ik heb het stille vermoeden dat mijn bijterkes het ver gehad hebben... De tandarts zegt dat ze na zijn reparatie weer goed zijn voor ontelbare jaren, maar ik heb daar mijn gedacht over... Ze groeien uit... Ze zijn het staan moe !
Het zal lastig zijn, stilliggen terwijl je vergaat van de jeuk... Want die bobbels zijn nog steeds niet volledig weg !

maar hoop doet leven, die tweede doos vergift is bijna op, nog tot morgen en dat is 't gedaan ! Oef !

Maar !!! Maar ! mijne diarree is aan 't beteren !! dat leed is bijna geleden ! Je ziet 't komt allemaal wel weer goed... Ondertussen heb ik mijn turnoefeningen wel moeten stilleggen (je kunt niet turnen met de diarree - moet je zelf maar eens proberen als 't zo wijd is ! ) en ik voel dat al ! Hoogtijd dat ik weer verder werk aan de heropbouw van mijn spieren (tjes) dus.
Maar de pijn, en ik heb het hier niet alleen over de bewegingspijn, maar zelfs de grondpijn, die er steeds is, lijkt stillekes wat milder te worden... Ik heb het tegen de huisdokter gezegd ! Hoe komt het dat al die specialisten en al die dokters die zich al over mijn rug gebogen hebben, niet gezien hebben dat mijn spieren er niet meer waren ? niet gezien hebben dat de houding van mijn rug helemaal misgroeide ? Ik weet wel dat mijn letsels niet meer te genezen zijn, maar als ik er, dank zij internet, toe kom om voorzichtig weer wat te oefenen, en ik heb minder pijn daardoor, is dat dan niet véél beter dan al die pijnstillers en ontstekingsremmers ? Ik neem nu al, in samenwerking met mijn huisdokter(toffe pee !) iets minder pijnstillers, zonder dat de pijn stijgt ! (Integendeel) Ik hoop te komen tot een situatie waarbij ik alleen pijnstillers moet nemen bij een aanval van bewegingspijn, maar zover zijn we nog niet...
Anny is de oprit en het voetpad aan het spuiten tegen de mosvorming... Als het nat ligt is het glad, dus moeten we weer iets doen. Vroeger schuurde Anny dat nu en dan, maar dat gaat helaas niet meer... Ik heb het al gezegd, als ze hier de woonkamer kuist moet ze zich al een paar keer zetten. Het is wel wat verbeterd door het feit dat ik haar heb verplicht langere stelen te gebruiken in de borstels en ander kuisgerief ! Die stelen zijn veel te kort om met een normale houding te kunnen werken. Blijkbaar is er toch een bedrijf die dat heeft ingezien, en je kunt nu telescopische stelen kopen, die je kunt instellen op de beste houding om zonder pijn te kuisen ! Je moet kunnen werken zonder krom gebogen te staan !

Het is weer eens hetzelfde ! Je moet je houding goed hebben, anders is het een open uitnodiging voor de pijn ! Als je eens wilt nakijken, kijk dan onder meer eens naar de alexandertherapie...
Dat was geen dokter (denk ik) maar iemand die zag dat houding en pijn veelal samen liepen, en daar een studie over maakte en dan met zijn therapie kwam. Hoe je moet zitten, hoe je moet staan, hoe je moet gaan en ga zo maar door ! Bij anderen vind je dan weer het effect van de spierwerking op pijn, het hangt eigenlijk allemaal samen, en het helpt !

Er is tamelijk veel wind, en de takken van mijn linde plooien zich wat naar de wind, mooi om zien, want in de winter zie je dat niet zo, het zijn de blaren die de wind vangen, en daardoor buigen de takken deinen... Ooit leerde ik een Marialiedje op school, Het wemelt in de mei van blonde kleinen, rondom de veldkapel. De takken van de grote linde deinen, rondom de veldkapel...Maria hoor, de zoete melodiën der boerenkinderen en der honingbiën...Ik zit hier inwendig te zingen, zonder geluid, maar ik zie weer de klas en de vele klasvriendjes, en hoor hun stemmen... Ooit, één keer heb ik in de processie van de zeewijding in wit paterskleed mogen meelopen met de zangertjes... Dat was alleen gelukt dank zij mijn zingen zonder geluid... Mijn stem was niet hoog genoeg, en als ik te veel mijn best deed, dan zong ik vals... Ik was geselecteerd omdat de leraar mij eens had horen zingen zonder dat ik wist dat hij luisterde... Want echt, zodra hij luisterde (of liever, zodra ik wist dat hij luisterde) kon ik niet meer in de toon zingen... Niet zo lang geleden heb ik nog gezongen bij het jubileum van 50 jaar caféhoudster Georgette, in volle café, met orkest (twee accordeons), maar gewoon, zonder gène, en dan zing ik in de toon en schijn ik een mooie stem te hebben... Zo dat de ene muzikant vroeg of ik niet nu en dan met hem wilde optreden... Raar hé ! Ik weet zeker, had ik moeten ja zeggen, en ik ergens moest "schoon" zingen, dat het weer vals zou geweest zijn... Idem met dansen... Als ik bloednuchter wil dansen, dan kan ik het niet, dan zie ik iedereen naar me kijken... Als ik een paar pinten drink, juist genoeg om de remmen los te maken, dan dans ik met de rest mee, zonder problemen, en zonder op tenen te trappen. Gek ! Gek, omdat ik beroepshalve voor hele zalen redevoeringen hield, en dat ik daar geen enkele moeite mee had, nooit last had van "schrik om af te gaan"... En ik was gekend als een zeer goed redenaar (Heb ik van mijn vader zaliger, die had ook die gave!).
Maar waarom voel je die "plankenkoorts" wel bij zingen en dansen, en niet bij spreekbeurten ? Ik denk dat het uit mijn jeugd stamt, toen bleek dat ik stijver en strammer bleek dan mijn broer, en dus nooit zo elegant kon bewegen, en toen ze ook zegden dat ik niet kon zingen, omdat ik veelal in al mijn ijver en enthousiasme véél te luid zong... Bizar... Ik denk dat we als opvoeder véél en véél voorzichtiger moeten zijn in onze uitspraken, want soms sleep je zo een kleine dingen héél je leven mee als een zware last...

Ik zie die dingen ook bij mijn kinderen... en denk dan dat ik meer en scherper had moeten optreden bij de opmerkingen die ze maakten tegen hun zus, want ik hoor dat ook bij haar die opmerkingen nog steeds wegen... Ik weet niet hoe je zoiets kunt opvangen, want als je er te sterk op reageert kan dat de indruk geven dat je het juist vind ook... opvoeden zo belangrijk, en we zijn allemaal leken als we er aan beginnen...

In China, in een bepaalde regio, planten ze een boom bij de geboorte van een kind. Die boom is de doodskistboom, want uit die boom wordt de kist gemaakt. Het idee vind ik leuk, het heeft zo'n binding met de natuur... Maar wat nog leuker is, het is geen kist zoals wij kennen, het is de boomstam, uitgehold als "kist". Het is mooi ! Het dikste van de stam, uitgehold als laatste rustplaats... het blijft gebonden aan de natuur. De begrafenis gebeurd dan volgens de regels van Feng Shui... een wetenschap die ons westerlingen vreemd is en vreemd blijft... De deur van je huis moet niet gemaakt worden volgens een architectonisch plan, maar volgens Feng Shui, want als je voordeur (je raam, je tafel, je stoel....) verkeerd staan, dan brengt dat ongeluk ! Ik las ooit dat een grote (westerse) bank zijn ingangsdeur heeft laten op een andere plaats steken, want hij stond niet op de gezondste plaats, dus kwam er geen klant over die verkeerde deur binnen... en zonder klanten bestaat geen bank...

Weet je wat het meest verwonderlijke is in heel dat verhaal ? Dat wij het hoofd schudden over het geloof van de anderen... En zij over ons geloof.
Dat doet mij denken... wij oordelen anderen, nooit onszelf. Als je dat zo zegt, dan weet je dat dit verkeerd is! Toch doen we het. Ergens zijn we allemaal bezig met doen wat ten strengste is veroordeeld in dat geloof, zowel het hunne als in het onze. We zijn toch jammerlijke wezens hé !

ik ga stoppen...tot de volgende ?

0,06 eurocent !!!

Allen daarheen !
0.06 eurocentjes voor een pint (Engelse maat = zowat een halve liter!) weliswaar in Yemen, maar toch...
Merk onbekend.
Maar vermits we in een Moslimland zijn hebben ze wellicht zelf geen brouwerijen, dus is het import ! Wil iemand me eens uitleggen hoe de prijs van het bier daar plots goedkoper is dan de kostprijs ? (Allee, als we de brouwers mogen geloven!).

Lees nu eens, precies of ik ben zo'n bierdrinker ! Die tijd is al lang, heel lang voorbij, zowat van in mijn studentejaren (die studentejaren gaan voorbij) en soms ne keer op een reis van het werk, dat we met de collega's eens "stormden"... en dan twee dagen ongemakkellijk waren...
Nu drink ik nog wel graag eens een pintje, ééntje, maar dan liefst een lekker... Als we ergens gaan dan probeer ik steeds de streekbieren uit, of het gelegenheidsbier... Ik kan er dan echt van genieten, ik apprecieer best het bittere bier, het verdwijnende bier qua smaak, want de jongere mensen houden van het overal aanwezige zoet... Al eens een Hommel genoten ? Met enorm veel scherpe hoppe in ! Echt bitter heerlijk bier ! Net zoals de huidige witloof ook geteeld wordt op steeds minder bittere variëteiten, vind je ook steeds minder de heerlijke bitterheid van een goede pint terug. Nu begint alles meer en meer naar dezelfde smaak te neigen... alles naar de pilsener types en de witbiertypes en het echte vlaamse bruin bier zie je langzaam verminderen. Toch is een goede dobbelen bruinen van Roman nog steeds een heerlijk bier ! Hier noemen we dat (vroeger, want ook tradities verdwijnen)een poepke... Ooit kwam de vrouwengilde van Nieuwpoort op bezoek naar de vlaamse ardennen, 's middags zouden ze in Oudenaarde zijn... Daarbij zat mijn doopmeter ook op de bus... Dus ik naar de markt, om mijn meter eens te zien, en met enkele van haar vriendinnen een café binnen, de katholieke kring, nu ook al vervangen door een eetcafé...
Ik tracteerde, en vroeg voor iedereen een poepke... De dames giechelden over de naam, want in 't vlaams is poepen wat neuken is in nederland... ze dronken het zware bier alsof het water was, en een na een tracteerden ze ook...tot ik op een moment er op lette dat er op de markt een autobus stond te toeteren dat horen en zien verging, en ja, het was de bus van Nieuwpoort... Ik met de gebberende en giechelende vrouwen naar de bus (eentje ging er bij op de knieën)... Ik was plots verander in "de proost" en ze waren nog nooit zo goed gepoept als vandaag en en en... Ze hadden geen aandacht voor de norskijkende wachtenden op de bus, en stapten lachend en kwekkelend in... Nadien kreeg ik van meterke lief te horen dat ik dat toch niet mocht gedaan hebben... Ik had ze maar eentje getrakteerd... de rest deden ze zichzelf aan....
Ik weet niet of de vrouwengilde nog ooit een bezoek bracht aan oudenaarde, ik heb het toch nooit meer gehoord...
Bier... Ooit zaten we met het werk in Bayern, in een hotel, heel ver weg van alles...'s Avonds doken we de keller in, en zaten gemoedelijk te drinken en te babbelen en te lachen en na een tijdje te zingen ook... Er zat ook een hele groep duitsers die ook begonnen te zingen en het was een kakofonie van jewelste... Beide groepen zaten te lachen, en ik zei aan de collega's aan mijn tafel "wedden voor een pint dat ik die duitsers kan doen meezingen" Allen waren akkoord, en ging midden de bierkeller staan en deed het internationale teken voor stilte, met beide armen wijd zwaaiend... Heel de café viel stil, en ik begon te zingen van " Jeanmarie, jeanmarie, jeanmarie..." De duitsers reageerden eerst dat ze nu wel wisten waar we vandaan kwamen, en allen zongen we samen het lied over De Keeper Jeanmarie Pfaff...Duitsers, vlamingen en de waalse collega's... heel bruderlich ...
Later op de avond ging Honoré zelf eens op de tafel staan... Honoré is de kleinste van gestalte van heel de groep collega's van toen, en ik riep dat hij moest oppassen dat hij niet in één van die pinten van een halve liter zou vallen, we zouden hem niet meer terugvinden... In de vroeg uurtjes gingen we "goed geladen" naar onze kamer om te slapen... Heel de nacht hoorden we groepjes die het nog langer hadden uitgehouden heel stillekes door de gangen zingend naar bed gaan...

Bier... Vind je ook niet dat bier een veel gezelliger drank is dan wijn of jenever ? Ik ben nog nooit zo ziek geweest als in Bordeaux... We hadden een hele dag de ene chateau na de andere bezocht, overal geproefd en nog geproefd, 's middags bij het eten wijn, 's avonds bij het eten wijn... we hadden er dorst van gekregen... dus trokken we 's avond op zoek naar een "biercafé" (niet zo evident in Bordeaux)... We dronken biertje na biertje, en plots kwam er iemand ons vragen waar we vandaan kwamen... België, we zijn Vlamingen... De man was heel verheugd, we waren op slag bloedbroeders, we vochten tegen de francofonie, hij was Bask, en we konden meteen mee om een aanslag te gaan plegen en wat drinkt u, toch geen bier... Hij wilde ons daar een soort sterke drank, iets baskisch vermoedelijk opsolferen, maar wij weigerden het drankje de aanslag en alle andere illegale aktiviteiten... Na een hele tijd voelde ik dat ik "mijn lading" had, en ik wilde naar het hotel terug... De anderen bleven nog wat... Ik wandelde naar het hotel, en in de bar zag ik nog wat collega's zitten en ging nog eens bij hen... We dronken er Ricard... Plots zag ik de rest van mijn biercollega's arriveren...Vlak voor het hotel zag ik ze in een taxi stappen... Gaan die nu nog eens aanzetten dacht ik, maar nee, ze stapten aan de ene kant in, en aan de andere kant uit...ze hadden de taxi gevraagd om naar het hotel te rijden, terwijl ze er recht voor stonden...
's Nachts was ik ziek, je hebt er geen gedacht van ! Het koud zweet liep zo van me af ! 's Morgens wilde ik mij vlug scheren met mijn machientje, maar dat ging niet, ik zweette zo erg dat het machine zo over mijn kaken gleed... Na het ontbijt (bah!) in de bus...Het was precies een ufo, vol met allemaal groene mannen... Zodra er iemand iets zei, hoorde je heel de bus sssttt zeggen...

De bus stopte in Arcachon, waar we later oesters zouden eten... Toevallig zat ik aan tafel bij mijne baas... Ziek ? Ik knikte (voorzichtig) Dan moet je weer eentje drinken zeij hij, dan ben je er zo door... Ik huiverde, maar hij haalde me over, en ja hoor, één glas wijn, weg hoofdpijn !
's Middags aan tafel zat ik weer bij mijn drinkebroers van de avond voordien... Het waren nog steeds wrakken, groene wrakken ! Ik heb al mijn en hun oesters opgegeten, zij kregen mijn kip van de plat de résistance.... Waarschijnlijk is die geneeswijze niet de gezondste, maar echt, het werkt !!! Natuurlijk moet je dan niet herbeginnen hé ! Eentje als kuur, en stop !

Met andere woorden, je moet nooit ofte nimmer verscheidene soorten drank dooreen drinken, dat is een regelrechte weg naar ziek zijn !

Maar allee, we weten nu dat we in geval van nood nog steeds kunnen onderduiken bij de basken hé ...
Ik ga stoppen, want anders denk je dat ik echt een drinkebroer ben, maar een echte, die kan dat wellicht zonder er ziek van te worden ???

tot de volgende ?

de nieuwe pillen...

Zoals gemeld ben ik dus gisteren bij de dokter geweest, ik moest de antibiotica (heb je dat eens goed gelezen ? anti =tegen bios = leven ! zegt genoeg !)kuur voleinden met een ander soort waaraan ik hopelijk niet allergisch ben, en ik kreeg ook iets tegen de jeuk, de gloei, de bobbels...
Gisteren dus voor het eerst de nieuwe pil gepakt... ook die tegen de bubbels. Bubbels zijn nog niet weg, maar toch al veel beter...
Maar de kakkerij !!!!! Ik moet nu weer crossen zoals in de tijd van mijn grote kakkerij, waarvan ik zo verschrikkelijk ziek ben geweest !
Met andere woorden ik heb de diarree, de buikloop, de poeperij, schijterij, de spuitpoep en dat allemaal op 't zelfde moment ! (Wat is zo'n synoniemenwoordenboek toch nuttig hé !)
Ik ga er niet meer woorden aan vuil maken (ik maak al papier genoeg vuil).
(punt)

En zeggen dat we normaliter vandaag zouden gaan vissen ! djudedju !
Het weer is schitterend (je ziet, als 't goed is zeg ik het ook). Heb je gisteren goed gelezen hoe de schellen aarde lagen te blinken in de zon? Een bewijs hoe nat de grond nog is hé, dat was al geploegd van tijdens de nacht !!! Nu blinken ze niet meer, en gisteren zag ik dat ze al een stuk hebben opengetrokken. Het was weer met een nieuw ontwerp, en na enkele rijen reed de tractor weer de fabriek binnen om wellicht de zaak bij te stellen. Hier in de regio hebben de werktuigen van Baeke een goede naam. Het is natuurlijk een voordeel dat ze alles zelf eerst volledig testen in de praktijk !
Als ik mij de ploegen van vroeger herinner, met het zware paard tjokkend over het veld, met een ploeg met een mes (schaar zeggen we hier) heel netjes voor na voor trekkend... Het ging niet rap, maar het was zo mooi ! Geploegd heb ik nooit gedaan, maar nadat de velden leeggehaald waren reed ik met het zware paard nog eens over het veld om alles wat was blijven liggen bijeen te rapen... zitten op dat gekke ijzeren stoeltje, traagzaam tjokkend over en weer op het veld, kijkend naar de kont van het paard...Eigenlijk moest ik alleen maar een roepen als we moesten stoppen, want het paarde kende zijn werk en draaide zonder één commando op het einde van het veld...
Nadien kwam de dorsmachine dan op het hof, en de schoven werden in de grote muil gesmeten, het machine maakte een verschrikkelijk lawaai, en achteraan kwamen de grote belotten stro uit het machine geschoven... Met een riek staken we die dan naar omhoog, naar de zolder, waar een ander ze van de riek snokte en ging opstapelen... Uit een buis kwam het kaf gestoven, en er was wel altijd een plezante die, als je even niet keek, het kaf over jou liet blazen... Je hangde dan vol kaf op je bezwete lijf... en lachen ! Daar dronk ik ook mijn eerste volwaardige pint, zo uit het flesje, en je werkte zo hard dat je er niet eens iets van voelde... Ik wilde immers niet onderdoen voor de boerenzoons die dit werk gewoon waren, en plooide mij dubbel om mee te blijven. Bij Odiel moesten we het graan in zakken naar de zolder sleuren, een ladder op, met een zak graan op je lijf... en trots dat we waren dat we dat konden...
Nu gaat dat allemaal machinaal, er is niets meer romantisch aan de boerenstiel, je kruipt niet meer op je knieën achter het patattenmachine om de aardappels te rapen in de mand die je met een hand meesleurde, terwijl je met de andere hand de eerpels raapte... De boer zat achter zijn paard op het patattenmachine, en wij kropen erachter, rapend, lachend en zwetend.
Of we moesten de grote voederbieten uit de zware poldergrond sleuren...Soms hingen we met heel ons hebben en houden aan één zo'n diepgewortelde biet te sleuren, en als hij dan brak kregen we een grommelende boer als beloning...
Nu groeien de bieten (althans hier ?) niet zo diep meer, en die worden ook niet meer met de hand getrokken, maar ook met 't machine...
Nu zie je, vooral bij die blauwwitte ardenners, meer koeien met de tekens van een keizerssnede op het lijf dan andere, maar toen ik klein was, werd een keizerssnede bij koeien nog niet gedaan... Ik heb de kalveren nog weten in stukken zagen in de de koe ! dat of de koe verliezen...
Boeren was toen een zeer zwaar beroep, maar je wist, je voelde wat je deed. Je werkte rechtstreeks in de grond, je sleurde bij manier van spreken de oogst uit de aarde! Het was een beroep vol van echt contact met de echte grond... Nu niet meer...de boer troont hoog boven het veld en vliegt over het veld, het veld verscheurend en vertrappelend onder de zware mastodonten van tractoren...
Vroeger werden de kanten, waar je met het machine niet bij kon, met de hand gedaan, want er mocht niets verloren gaan... Nu blijven die kanten staan, of worden gewoon later ingeploegd. Hier voor mijn deur stonden aardappelen, en de laatste twee rijen, tegen de haagkant van de holleweg (de jagerij), bleven gewoon staan. 's Avonds gingen de mensen van de wijk daar dan met de vork de patatten uit... De boer was content, want wat bleef zitten kon het jaar nadien "ambetantigheid" geven...

Moest mijn schoonvader weerkeren, de man zou diep ongelukkig zijn, hij die zorgde dat niets verloren ging op het veld... Nu snorren ze hier in de oogsttijd met die grote speciale bakken met graan voorbij, en in iedere bocht, aan iedere oneffenheid op de weg liggen kilo's graan... De massa's houtduiven vieren dan hoogtij !

Slechts zelden zie je nog een boer die zich bukt om eens zijn vruchten te voelen... ze komen gewoon om de zoveel tijd met de sproeistof, vliegen door het veld, en hup, weer weg... Ik weet het niet, er is iets verloren gegaan... En heus niet alleen bij de boeren ... Dat is al veel vroeger begonnen in de industrie ! Vroeger weefden de mensen zelf, de wever en zijn getouw... Ik zie dat nog bij onze Bart, die weeft nog, echt, maakt zelf zijn stof, zijn ontwerp... Hij heeft nu op de zolder boven zijn garage een groot atelier gemaakt, waar binnenkort zijn nieuw gobelingetouw zal staan, waar hij wandtapijten zal kunnen weven van twee meter breed... Nu staat de arbeider in de fabriek achter een hele rij getouwen, en hij heeft geen contact meer met het weven op zich... Ik vind dat een jammerlijke evolutie... Ik weet wel, het kan niet anders, het is de massaproductie die ons de welvaart bracht, maar toch...
Sta jij nooit met een handgemaakte vaas in je handen, om de lijn niet alleen te bewonderen maar ook te voelen ?
Koop jij nooit eens een hebbeding waarop vermeld staat "handgemaakt" in een of andere taal ? Gewoon omdat je ziet dat het "iets" heeft ? Gewoonlijk is het dan net iets beter afwerkt of iets primitiever, maar het straalt het gevoel van de maker uit.
Is die zelfgebreide pull niet knusser, warmer, gezelliger ?
Is het niet daarom dat we met zijn allen knutselen en prutsen aan allerlei dingen? Zelf de mandjes maken voor de suikerbollen van je petekind, kaartjes maken voor kerst en nieuwjaar (moet je niet doen voor de goedkoop !) zelf het wiegje opnieuw bekleden...zelf aan pyrografie doen, juwelen maken in been... omdat je houd van dat "zelf doen", houd van de vreugde van het "maken"...
We missen dat allemaal een beetje, en zodra we thuis komen, van eenvervelende werkdag, gaan we knutselen of vallen lui en afgepeigerd, moe van leven in de zetel voor de tv... en gaan onvoldaan slapen...
Ik zie de kantwerkjes van mijn zus, de bloemstukjes van mijn andere zus, ik zie de meeste mensen wel aan een of ander bezig...zelf doen !
Hier en daar heb je nog gelukkige arbeiders, die zelf de verwarming installeren en uitrekenen en instellen, die zelf dingen in huis herstellen, zelf schilderen en behangen, en daar fier op zijn. Je moet eens kijken naar de schilderende buur! Zie je hem een meter of twee achteruit gaan, om zijn eigen werk te bewonderen? ervan te genieten? Is dat niet mooi ?? is dat niet heerlijk ?
Diep in ons hebben we allemaal iets dat treurt naar het Echte Werk, het werk van je handen, het werk waar je al je kunnen, al je liefde, al je kracht in steekt, en waar je fier op bent.
Nu hoor je de arbeider zeggen dat hij bij Volvo werkt, maar je hoort hem niet praten over zijn auto, de auto die hij heeft gemaakt, want die auto is er niet... En eerlijk, heb jij al ooit iemand ontmoet die vol trots vertelt: "Zie je die auto daar ? daar heb ik 4 vijzen in vastgedraaid !" ???

Ik mis iets... ik zie een grote leegte in het werkende bestaan...

Moeten we niet terug een beetje anders gaan denken ???

tot de volgende ?

leuke pillen, leuk !

Je hebt er géén gedacht van !
Eergisteren had ik al wat jeuk gevoeld, maar er niet speciaal op gelet, iedereen heeft al eens jeuk hé...Maar tegen gisterenavond stond heel mijne rug in vuur en vlam, gloeien en kloppen en bonken, mijn vel is precies drie keer zo dik als anders (mijn alertheid zal ook naar de knoppen zijn met dat dik vel !)bloedrood en jeuken... Vannacht geen oog dicht gedaan, drie keer opgestaan om te gaan zitten... en de rest liggen keren, liggen draaien, mijne rug proberen te wrijven op de lakens, boek zitten lezen... Tot grote ambiance van mijne wederhelft, die er dan ook nog uit moest om 7 uur om de tweeling op de schoolbus te zetten... Maar ik was tegen dan al op, had al koffie gezet... Anny boos omdat ik zo vroeg op was...Maar het is niet te doen.
Vanmorgen vroeg de dokter uit zijn bed gebeld (na dat lang weekend zal hij wel uitgeslapen zijn) en uitleg gegeven van mijn problemen... Ik mag nog niet stoppen met antibiotica, maar hij zal mij andere voorschrijven.... Wat zal ik daarvan krijgen????
Bovendien was ik niet gerust, ons moeder was er bijna een aan van een allergische reactie op antibiotica ! Ik zou dat zo'n stomme manier van gaan hebben gevonden ! van een pilleke ! nu ja pil, want 't zijn grote dikke, slechtsmakende dingen !
addendum: niet alleen slechtsmakend maar slechtmakend ook nog !
leuke pillen...
Dus ik moet nu nog eens naar de dokter, om een voorschrift voor ander vergift. Leuk, ik kan me niet houden van lachen.

Als Anny pillen krijgt leest ze altijd de bijsluiter, ik nooit ! Als ik het wel lees, dan krijg ik de kriebels van al die mogelijke bijverschijnselen ! Zijn al die farmacologen nu echt niet is staat om medicamenten te maken in plaats van atoombommen? Er zit in mijn neus een soort daar niet thuishorende beestjes, maar al de andere mogen er rustig blijven zitten...Maar nee, ze gooien meteen alles maar dood ! Een beetje zoals de paus die op de vraag van een ridder "Hoe weten wij wie ketter is en wie niet?" antwoordde " Sla ze allemaal de kop af, de goeden zullen het paradijs binnengaan..."

Gisteren luisterde ik dan ook nog eens naar een filmpje van een uitzending van de nederlandse tv over de misbruiken van de farmacologische industrie... Dat was precies op tijd om me heel om zeep te helpen ! Hoe ze via reclame-uitzendingen op tv en radio, de mensen een niet bestaande ziekte aanpraten... want ze hebben daarvoor een medicament ontwikkeld (Medicament ? voor een niet bestaande ziekte ???)... Een voorbeeld dat ze gaven was een oproep of je ook al eens in je werkzaamheden gestoord was door een plotse aandrang tot wateren... Natuurlijk, iedereen heeft dat wel eens voor... Dat is geen ziekte, dat is een heel natuurlijk fenomeen! Maar ze hebben er een pil voor ! Dus maken ze er een ziekte voor !
Waar zijn we mee bezig ?????????????????????
't Is om er de kramp van te krijgen !

Dokters (liefst gerenommeerde !) worden dikke sommen betaald om hun naam onder artikels te zetten, die dan gepresenteerd worden als medische studie... Bij navraag wisten de betrokken specialisten niet wat er precies in hun artikel stond...
Bij onderzoeken (?) worden dokters betaald per goed resultaat, we zagen een dokter (verborgen camera) die een cliënt zijn ja in een nee deed veranderen... kassa kassa.... Dan krijgt een mens bobbels en jeuk !!

Ja, het was een nederlands programma, maar denk je echt dat het hier anders gaat ? Geloof je echt nog in sinterklaas ? Mijn oude huisdokter, ondertussen ook al dood en begraven, vertelde mij ooit dat er in oudenaarde twee specialisten rondreden in auto's betaald door een bepaald margarinemerk... Dat is nog een stapke verder dan over echte (?) medicamenten te spreken hé !

Ik heb tegen mijn huisdokter gezegd dat we moesten overgaan naar het systeem van de chinese keizers... Hij keek me aan met grote vraagtekens in zijn ogen, en ik legde hem uit dat die dokters alleen betaald werden als hun patiënten gezond waren... bij ziekte, geen betaling meer ! Geef toe, nu is de bekoring groot om de klandizie vast te houden hé ! Hoe langer ze moeten komen, hoe meer het kaske rinkelt.

Hij kon er niet echt mee lachen. Gelukkig weet hij wie ik ben, en weet hij ook dat ik er alles uitflap. Ik hou er niet van dat men de waarheid altijd maar verdoezelt ! Is het erg, dan is het erg, beter dat je het weet, dan kun je tenminste de nodige stappen doen. Oh ja, ik zou zeker in de put zitten als ik zo'n bericht kreeg, zoals we in de put zaten toen ze ons "voorbereidden" op het sterven van onze zoon Koen... Maar aan de andere kant, je kunt je ook wat "opbouwen" tegen de ergste slag!

Het veld voor ons raam is vannacht (!) volledig geploegd. De dikke natglimmende schellen leem liggen te blinken in de zon. Ik ben benieuwd wie het nu zal huren, en wat die zal aanplanten ! Hopelijk geen maïs ! (En ook geen metershoge zonnebloemen - met die rage van biobrandstoffen kun je nooit weten hé ) Maar de kostprijs van het graan zal hopelijk veel boeren lokken om over te gaan tot het telen van tarwe en zo. Tarwe, omdat we hier de juiste grond hebben voor dat graan !

Ik ga stoppen, ik moet naar de dokter om een ander voorschrift...
tot de volgende ?............................ zonder jeuk als 't kan ....................................................

Tshirt en korte broek !

't Is zomer !!!
Eindelijk !
Ik ben vanmorgen in de kleerkast gekropen om de zomerspullen te zoeken, en hier zit ik dan, in korte broek en in tshirtje... Heerlijk !!!!
Gisterennamiddag zijn we dus naar Bart geweest om nog enkele eitjes te hebben om te laten uitbroeden.... De kip zit nu met 9 eitjes druk warmte af te geven...
Nadien benne we nog eve naar de viswinkel gewees... En ik heb enkele visjes gekocht voor in de grote (nou ja) vijver te doen. Amerikaanse elritsen, goudkleurig. Dat zijn héél eigenaardige kleine visjes ! Heel eigenaardig, omdat het levendbarende zijn, zolas de guppy's, de molly's, de ameca's en zo, maar dat zijn allemaal tropische vissen...Die elrits is een koudwatervis, en levendbarend... Hopelijk lukt dat evengoed als met de andere levendbarenden in mijn akwarium...
Bij Bart hebben we rustig buiten gezeten, in 't zonnetje... Even de geitjes gaan bekijken, en de schildpad die al enkele weken weer de pelouse onveilig maakt. Het is een prachtbeest ! ik heb nog nergens zo'n groot exemplaar gezien van de gewone schildpad ! Bart heeft hem nu al heel wat jaren, en ik heb de indruk dat het beest nog steeds groeit ! Wellicht mede dank zij de kattenbrokken ? Iedere winter gaat ie in de tuin zich ingraven, en ieder voorjaar kruipt hij weer uit. Bart heeft die schildpad gevonden op straat. Hij reed met zijn wagen, en zag plots voor zich een schildpad kruipen over de baan. Hij is gestopt en heeft het beest opgeraapt en meegenomen. Dat is al meer dan 10 jaar geleden denk ik. Op zijn rug heeft hij een grote witte plek, dat komt omdat hij eens per ongeluk onder het grasmachine gesukkeld is ! Hij lag in een ondiep putje, en Bart had hem niet opgemerkt... Gelukkig schijnt het beest er geen hinder van te ondervinden, want hij kruipt nu al jaren zo rond, met een witte plek op zijn schild.

Er passeren hier weer volop wielerterroristen... Heel gedisciplineerd nemen ze de volle breedte van de weg in, en maken hun peloton zo lang mogelijk uitgerekt...In de tijd dat ik dat typte waren ze nog aan het passeren, en ze waren al bezig met voorbijkomen toen ik begon te typen... Je kunt niet geloven wat een genot ze brengen aan de andere weggebruikers !

Sommige mensen, die niet in deze contreien wonen, zullen denken dat ik overdrijf, maar nee hoor, het is echt verschrikkelijk ! Ik zeg nog eens, ik heb niets tegen de mensen die eens gaan fietsen, zelfs niet tegen echte fietsfanaten die ieder jaar weer pogen meer kilometers te verslinden, als ze dat doen op een manier die anderen niet hindert. Veelal overtreden ze alle denkbare wetten, maar niemand doet er iets aan... Laatst heb ik achter drie (3) fietsers gereden, die gewoon weigerden me door te laten ! Ze namen de baan geheel in beslag met drie man ! Leuk dat ze dat vonden ! Ik erger mij daar wel aan, maar jaag er me niet in op, ik zou wel te doen hebben...Maar stel eens dat je haastjespoedje ergens naar toe moet, en er rijden zo'n kluivers voor je ! Weet je, soms wordt agressie uitgelokt!!!

Gisteren reed er een man met een koets getrokken door twee paarden op de pechstrook. Net op het ogenblik dat ik er aan kwam besloot hij om op het rijvak te komen (Bleek nadien dat hij links moest inslaan). Ik moest serieus remmen om er niet bovenop te rijden! De wagen achter mij had gelukkig wat afstand, want die zat bijna ook tegen mij aan !! De koetsier gebaarde nog nooit dat hij iets had gemerkt, of was nietalleen blind maar ook doof ! Mijn banden piepten !
Je moet tegenwoordig verschrikkelijk vooruitziend rijden ! Ik heb soms het gevoel dat er steeds meer mensen op de baan zijn die zich niet bewust zijn van het feit dat er ook nog anderen op die baan rijden. Had er nu zo'n gatklever achter mij aan gereden in plaats van een normale chauffeur, dan zou mijn wagen heel wat korter zijn geworden !
Als ik zo iemand achter mij heb, dan ga ik steeds trager rijden, tot hij het snapt.

Gelukkig dat mijn reacties nog goed zijn! Want dat is iets waar ik schrik van heb ! Ik weet uit diverse spelletjes dat ik niet de vlugste reactie heb, en verouderen zal daar wellicht ook niet veel aan verbeteren ! Ik hoop dat ik op het moment dat mijn reacties te traag worden voor het verkeer, ik het verstand zal hebben om mijn wagen aan de kant te zetten ! Eénmaal, maar dan ook maar éénmaal, heb ik iemand gekend die dat werkelijk gedaan heeft! Uit eigen initiatief, bewust gezegd, ik kan niet meer goed genoeg rijden om in het huidige verkeer te gaan ! Ik hoop dat ik dat verstand ook heb op dat ogenblik !

Ondertussen zit ik nog steeds met die kakkerij... Het is niet zo dat ik heel de dag op het toilet zit, maar toch drie,vijf maal per dag, en dan loopt... allee, je verstaat me wel ! Bovendien staat mijn rug rood, ik voel onderhuidse "wijffels"(oudenaards voor bobbels) en jeuk ! jeuk !...allee, 't zijn schitterende pillen dat ik nu neem ! Van mijn neus wist ik niet dat ik sinusitis had, maar die diarree en die jeuk, dat weet ik zoveel te beter !!!!

Ik ga stoppen, 't is zondag ! Heb je al eens gekeken naar dat tellerke naast mijne blog ? Je moet daar eens op klikken ! En als je er bent, klik dat op het laatste vakje in de balk, waar staat 1 blad, daar zie je alle gegevens in één keer ! Kun je ook zien dat ik reeds kijkers had uit 15 landen, in de tijd dat dat tellerke er staat ! Bizar hé ! Op de lijsten van de lezers zie je soms ook iets, en nu en dan zitten daar universiteiten tussen ????
Allee, ik ben weg, tot de volgende ?

broedziek

Gek woord voor een heel normale toestand... Een van mijn kippen heeft zich gezet. Te broeden. Maar eieren die in de frigo zaten zijn niet geschikt, en toevallig heb ik maar 5 eitjes liggen, een telefoontje later naar Bart, en het aantal is opgetrokken tot 9... dat is genoeg ! Dus deze namiddag eens op bezoek naar Bart, en eitjes meebrengen...voor de broedzuchtige kip. Dan is dat beest gelukkig en wij ook.
Hopelijk hebben wij toch ééns geluk, en hebben we veel hennetjes, en weinig haantjes... Want Bart heeft hennetjes tekort, en bij mij loopt het ook al niet over...
Misschien laat ik het tweede hennetje ook wel eens broeden, in de hoop op voldoende hennen...
We zullen zien.

Buiten schijnt de zon... De bladeren van mijn lindeboom groeien dat je het ziet ! Ik zie al veel meer groen den lucht ! Ook de velden in de verte worden al weer groenig, en gisteren zag ik de boer met zijn tractor de koeien naar de weide doen... Vroeger gingen die beesten te pote, nu met de koeiebus. De meeste koeien van die boer zijn nog melkkoeien, een mengeling van de alom tegenwoordige friese, en nog enkele heerlijke oostvlaamse roodbonte... Hier zie je deze mengeling veel, men houd er enkele roodbonte bij, om het vetgehalte van de melk wat op te voeren. Jammer vind ik dat de koeien tegenwoordig bijna allemaal onthoornd zijn... Als je een koe ziet met zijn volle hoofdtooi, dan is dat toch veel mooier dan die zonder horens... Dat zijn precies beesten die niet echt tot de volle wasdom zijn gekomen. Die koeien zien er precies uit als jonge maagden die bedrogen werden...
Tegenwoordig zie je heel veel van die zware plompe blauwgrijze ardenners, maar buiten de imposante stieren, zijn dat plompe dingen... Hier en daar zie je ook vreemde koeien, franse rassen, maar zelfs van die mini-koeien, beestjes die maar een meter, eenmetertwintig hooguit hoog worden... Net zoals dwerggeitjes, ouessantschapen zie je nu ook de minikoe... Het grootste koeienras is een italiaans ras las ik eens, daar zijn onze koeien maar juffertjes tegen...
Niet zo ver van hier is er nog een boer die enkele honderden mooie witte geiten heeft lopen. Prachtige beesten ! Vooral de bokken zijn mooi om zien. Vroeger wandelden wij daar nogal eens met de kinderen, als ze klein waren. In de noetntijd kwamen ze dan met zakken noten naar huis als er veel wind was...De wei van de geitenweide is afgeboord met tientallen notelaars. Als kind heb ik dat nooit gehad, ik weet niet waarom, maar bij ons groeiden er bij mijn weten nergens notelaars... Wel enkele kastanjelaars. Hier staan zowat overal notelaars. Ik heb er ook een staan, en heb ieder jaar noten voor heel ons nu al uitgebreide kroost en nakroost... Als er veel noten zijn zal het een strenge winter zijn... luidt het spreekwoord, maar noppes, er zijn veel noten als de bloei in een zonnige periode valt, en de bloempjes goed bevrucht worden ! Het goede weer van nu komt juist op tijd, want mijn notelaar hangt vol met zijn "katjes", ze trekken wat op het bloeisel van de popelieren...
Anny vertelt telkens over de notelaar die zij hadden, en die nooit ook maar één noot heeft gedragen... Misschien groeien noten maar goed waar er meerdere staan ? En heb ik noten dank zij de notelaars hier vlakbij, en viceversa ?

Bij Rob, mijn achterbuur, huist nu een eksterpaar... Ze hebben met veel vlijt takjes en twijgen aangesleurd en een slordig groot bouwwerk gemaakt in een oude dode spar... Een overjaarse kerstboom, die het jaren redelijk goed gedaan heeft, maar nu als een kaal skelet staat te kijken naar de twee die nog vechten tegen de dood... Rob heeft al enkele jaren gezegd dat hij die dingen eens zal omdoen, maar wellicht ziet hij niet hoe er aan te beginnen... Hoe de boom ook zou vallen, hij valt altijd verder dan zijn eigendom... En de boom is niet sterk genoeg om er in te klimmen en stuk per stuk af te doen...Daar zit nu dat eksterpaar in, ongelukkig te wezen... Wellicht dachten ze dat hun boom tegen dat het nest af was, ook blaren zou hebben, maar nu zitten ze daar bloot te zitten. Iedere vogel die voorbij komt, en zeker de vogels die zich ergens in een omtrek van een tien meter durven neer te zetten, worden telkens weer verjaagd door de nijdige vogels. Blijkbaar zijn ze nog niet aan het broeden. De andere vogels, die ook nestelen in de omtrek, houden niet van die rovers in de buurt van hun nest, en je kunt niet anders dan vaststellen dat ze echt de eksters zitten te pesten... Telkens weer komt een tortel op de boom naast het eksternest zitten en maar roepen, tot de ekster hem achterna zit... De merel is stouter, die doet werkelijk schijnaanvallen ! Als een stuka gaat hij op het eksternest af, en trekt pas op als hij bijna tegen het nest botst... Mocht dat beest mitrailleusen aan boord hebben, dan waren de eksters al allemaal exit.... Gek dat ze dat niet, of veel minder doen, als de twee eksters op of bij hun nest zijn !
Maar ze blijven maar pesten, in de hoop dat de eksters alsnog verhuizen... 't Zijn precies vlaamsblokkers die een turk in de wijk kregen.
Eksters zijn mooi ! Het zijn stoute beesten, het zijn rovers en dieven, maar ze zijn mooi ! Ooit heb ik eksterjongen gehouden en tam opgekweekt... Eén ervan heeft jaren doorgebracht in de zwemkom van Roeselare, hij was de lieveling van alle bezoekers !
Maar leuker om te houden zijn kauwtjes, die zijn veel tammer en veel zachter van aard. Ook leuk is een kraai, ik heb er ooit een gehad, die blafte als mijn hond. Ooit ging ik met het beest in een kartonnen doos naar de dierenarts... Toen de dierenarts de wachtzaal binnenkwam, begon mijn kraai te blaffen in zijn doos, en de dierenarts vroeg verbouwereerd of ik mijn hond in een doos stak ! Die kraai terroriseerde soms heel de wijk. Als hij buiten de tuin sukkelde, dan vond hij zijn huis niet terug, en achtervolgde hij iedereen in de wijk. De mensen kwamen dan aanbellen dat de kraai weer achter hen zat... Anny ging dan in de wijk, riep één keer, en de kraai kwam doodgelukkig naar haar gevlogen.. Het was zowat de mascotte van de wijk. Maar op een dag is hij vergiftigd... Een duivenliefhebber moet weer eens gift in stukken vis in de wijk hebben geworpen om de katten te doden, en mijn kraai was er het slachtoffer van...
Wij hebben het stuk vis gevonden in de tuin... Mijn kraai kan nooit de duiven hebben gepest, want niemand heeft hem ooit hoger weten vliegen dan één meter... Hij vloog normaal, maar wellicht waren de mensen zijn familie, en die gingen niet hoog, dus hij ook niet...
Het was een alkolieker ! Als er eens een aperitiefje werd gedronken, dan was hij niet te houden, en dan pikte hij er de glazen witte martini uit... Na een tijdje was hij dan zat, en kon hij niet meer op zijn poten staan, hij zat dan op zijn gat en staart, en met zijn vleugels open tot op de grond om recht te blijven... Ik heb er nog ergens foto's van...
Het was een fantastische waakhond ! Als iemand durfde mijn hof op te komen langs het hekje, in plaats van langs de deur, dan attakeerde hij en pikte gevoelig in hun kuiten ! Eén lid van de familie moest hij niet hebben, waarom weten we niet, maar Veerle was de enige die wel eens een pik kreeg... Heeft zij hem eens pijn gedaan? Ze was de kleinste, was dat de reden?
Hij zat in een kooi in de achterkeuken, met het deurtje open. Als hij naar buiten wilde, dan klopte hij luid op de deur van de keuken ! Ik heb er nog een nieuwe lat moeten opzetten omdat hij er een put in geklopt had. Zij dieet bestond uit hondenbrokken, en wat van de tafel. Als hij naar de pot ging met de hondenbrokken, dan ging de hond voorzichtig uit de weg ! Weet je, we waren er allemaal ziek van toen hij zo voortijdig gestorven is... Weet je dat een kraai tot 40 jaar oud kan worden? Wij konden dus nog heel lang deugd hebben gehad van ons lieve beest !
Er heeft hier van alles tam rondgevlogen in huis ! Anny had het geduld en het vermogen om jonge vogels met de hand op te voeden, en die beesten worden dan automatisch tam. Valkparkieten, agapornissen (daarvan heeft er jaaaaaaaaaaaaaaaaaren één bij Lieve gezeten) grasparkieten, eksters, kauwen,kraaien... noem maar op... Maar laatst was ik bij een goeie kennis, en die had ooit een tamme haan ! Zij had zo'n paaskuiken opgekweekt, en het beest had zich aan haar gehecht. Hij keek niet naar kippen, alleen naar zijn "vrouwtje", en hij was stikjaloers op haar echtgenoot ! Ook die is eens het slachtoffer geworden avn gift... Ik vermoed dat die tamme beesten ook eerder vreemde stoffen opeten dan de wilde.
Luc bracht hier regelmatig allerlei soorten parkieten naar Anny, want er waren altijd wel liefhebbers voor zo'n tam beestje... en Anny deed dat met plezier...
Waar is de tijd... Ik zie haar nog bezig met het mixen van eten, het bevochtigen, het inbrengen in een spuitje (de huisdokter leverde, als voorzitter van de vogelbond de spuitjes...) Die plastic-spuitjes zonder de naalden, uiteraard!, waren ideaal om in de vogelbekjes in te brengen en desnoods een beetje dwang uit te oefenen .

Waar is de tijd... Jongens toch... Nu zou dat er allemaal niet meer van komen. Dat zijn allemaal dingen die je doet als je jong bent... Dingen waar je deugd van hebt op het moment dat je het doet, en waarvan je deugd hebt als je er nog eens aan denkt... Dan denk aan de pratende grasparkiet, aan de valkparkiet die eens aan de vliegenplakker bleef hangen... we moesten de lijm met ether verwijderen, en iedere keer viel het beest van zijn sus... Beetje laten bekomen, nog een beetje kuisen... Ooit was een duif in de schoorsteen gevallen en Anny waste het beest onder de kraan af met schotelwas... De duif was weer mooi wit, maar heeft wel twee dagen zijn veren weer netjes moeten maken voor hij weer kon vliegen naar behoren...

Ik ga stoppen, anders blijf ik typen en typen over al die herinneringen...

tot de volgende ?