maar vooral wens ik jullie allemaal een goede gezondheid, in een jaar van welzijn en welbehagen...
Klinkt een beetje zoals wijlen onze oude Konijn Bodewijn: "Het heeft zijn majesteit de koningin en mijzelf behaagd..."
Eigenlijk is het een prachtig woord, welbehagen, veel mooier dan "Je voelt je toch goed, hé ?". Geef toe, het klinkt niet alleen beter het voelt ook nog veel "goeier" aan...
Vanmiddag komen Frederik, Veerle en de tweeling eten, we gaan gourmetten, en we zullen enkele melkkannetjes vullen met pannenkoekdeeg, om op het einde van het festijn, de putjes op te vullen met kleine zelfgebakken flensjes. Gisteren heeft veerle gefondudt (is dat met d of met t? voor alle zekerheid heb ik ze er alle twee gezet). Wij zijn netjes thuis gebleven en om negen uur zaten wij al in onzen tram. Om 10 voor elf ben ik wakker geworden van het eerste vuurwerk, en om 4.36 uur heb ik de laatste knallen in de verte gehoord, en dan was het de moeite niet meer om nog te slapen... Hier in de wijk is er waarschijnlijk niet veel vuurwerk geweest, het klonk precies allemaal iets verder weg, maar met dat dubbel glas durf ik daar geen eed meer op doen. Eén voordeel van dat dubbelglas is, dat we nu de sirenes van de brandweer, flikken en/of ambulances niet meer horen, tenzij ze hier echt voorbij komen, of toch bijna niet meer, je wordt er niet meer van wakker... Vroeger wel, en dan klonk naast je, Bart en Koen zijn al thuis, en dan legde je je moede hoofd weer in het zachte kussen en sliep rustig verder... Dat is dus allemaal verleden tijd...Ook dat zachte kussen om in te slapen, nu is het een zacht kussen om in wakker te liggen.
Ik moet naar de bakker, om brood...
Geniet nog maar wat van het heerlijke nieuwjaarsgevoel, de lieve nieuwjaarsbrieven, en pas op voor de houten kop en voor de nijdige flikken, vie omdat ze op zo'n dag moeten werken... Wie zou er niet vies zijn?
tot de volgende ?
dinsdag, januari 01, 2008
maandag, december 31, 2007
Weet je nog ???
Bijna ieder jaar, toen ik nog klein was, vertelde of pa of ma mij dat er vandaag een man op de markt stond met zoveel neuzen als er nog dagen in het jaar waren... Hoewel ik het antwoord wist vond ik het fijn het nog eens te horen, en te tonen dat ik het wist...de laatste keer vroeg ik het aan ma, en ma vroeg het nooit meer aan mij, het mopje was er af...
Het had een gelijkenis met sinterklaas, eens ik dat wist was het leuke er ook af, of met de paasklok...
Paasklok...Ik herinner mij dat het op 1 april pasen was, en op onze parochie de Conterdam, wierp men vanuit de toren paaseitjes naar beneden. We stonden met heel veel kinderen te wachten in het witberijmde gras... Gek dat ik mij die details herinner van 1 april en dat het gerijmd was... Nu ik ze op tekst heb gezet, begin ik er precies aan te twijfelen, maar het lijkt me toch wel correct...?..
We worden oud... ik heb vastgesteld dat er in mijn wenkbrauwen ook al grijze haren zitten, en op mijn armen heb ik er ook al enkele ontdekt. Ben ik verkeerd, of was mijn vader, bij zijn overlijden op 58 jaar, al helemaal grijs? Ook zijn armen en wenkbrauwen ? Ik meen van wel, want ik herinner me mijn vader als een oude man...en ik ben nu al 3 jaar ouder...Wat denken mijn kinderen en kleinkinderen dan van mij ? Vooral als ik zo krom als een winkelhaak door het leven loop ? Ik denk dan aan mijn schoonvader, een van de laatste mensen die ik zo kromgewroet zag rondlopen...Vroeger zag je veel meer zo'n mensen, nu niet meer. Zelfs in de home zie ik er gene meer die zo kromgewerkt zijn. Dat ras is precies uitgestorven, dank zij betere arbeidsvoorwaarden en dankzij betere verzorging. De enige die je soms nog zo ziet lopen, ben ekik en wellicht her en der nog een rugpatiënt die krom loopt van het zeer. Ik voel mij precies ne reliek uit vroegere tijden...
2007 is ook bijna weg... morgen moeten wij 2008 schrijven, en wellicht enkele keren verbeteren omdat we nog in 't vorig jaar leven... Vannacht zullen ze mij weer wakker knallen, met vuurwerk die stukken van mensen kost en in één knal in de lucht verdwijnt... Het is nog maar enkele jaren dat die mode ook hier doorgedrongen is... Dat zijn allemaal van die zaken die vroeger niet bestonden, een van de zovele nieuwigheden, zoals halloween en dergelijke... Ben ik verkeerd of proberen de mensen tegenwoordig van feest naar feest te leven, en de feesten moeten van langs om meer naar buiten zichtbaar zijn...Ze moeten met veel gedruis tonen hoe gelukkig ze wel zijn. Of is het met veel lawaai verbergen hoe ongelukkig ze in werkelijkheid zijn? Ik weet het niet, maar voor mij is het allemaal niet nodig...
Ik heb in mijn leven op vele vergaderingen mij ingezet om de mensen te overtuigen, mee te slepen in een of andere aktie, ik herken de techniek, nu is het via radio en tv en pers dat de mensen in de maalstroom van feeten en feestgedruis gezwierd worden...We worden van langs om meer geleefd, in plaats van zelf te leven. We brengen zoveel mogelijk "hoogtepunten" aan in ons dagdagelijkse bestaan, zodat het lijkt of we leven van hoogtepunt naar hoogtepunt, en het gewone leven vervalt in een grijze bijna onzichtbare massa. Het jaar, dat is een aaneenrijgen van vergeetpunten, punten, dagen waarop we het gewone diep wegstoppen en ons moeten overgeven aan feesten...
Niemand schijnt zich nog te herinneren dat er nog zo'n periode voor het verval is geweest, toen noemden ze het brood en spelen...
En nu en dan houden we dan speciale akties om ons geweten te sussen en in de hoop dat die steeds grotere massa onderdrukte hongerlijdende mensenmassa weer voor een periodeke braaf zal blijven vooraleer zij door de honger gedwongen ons onder de voet zullen lopen... Er is niets nieuws onder de zon, en ook nu zal op een of andere dag een massale vloedgolf van mensen zich verplaatsen richting voedsel... En wij blijven maar onze ogen dichtknijpen en "het zal onze tijd wel duren"-denken...
Maar kijkt dan toch ! Zie je niet dat de stroom voedselzoekers dag na dag na dag toeneemt ? Nee, je moet niets doen, het is wellicht al veel te laat om nu nog iets recht te trekken. De deur kan al lang niet meer dicht, er zitten nu al veel te veel lijken tussen...
Als er nog iets kan gebeuren, dan zal het vlug moeten gebeuren, en dan kan de grote leugen van de klimaatsverandering daarin geen soelaas bieden. Zij die in de groeiende woestijn leven hebben daar geen boodschap aan.
Ik wil deze blog niet zo zwaar op de hand eindigen, het is het einde van het jaar, niet van HET jaar...want kijk eens op internet hoeveel soorten van kalenders er op onze aardkloot zijn, en zoek eens waarom wij dan denken dat het een einde van een jaar zou zijn? Wat is een jaar ? En wie heeft bepaald dat het in die streek vroeger is of later is dan hier, met andere woorden hoe kun je bepalen waar op een ronde bal de dag begint ? Natuurlijk: het klootjesvolk dat van Europa, een schiereilandje van Azië, een werelddeel meent te moeten maken...
Zuid Amerika, dat veel meer recht zou hebben zich een werelddeel te noemen, is het niet... Eigenwaan is de grootste gave van de "europeaan"
Vier rustig het jaar uit, en denk niet aan mijn pessimistische kijk...
tot de volgende ?
Het had een gelijkenis met sinterklaas, eens ik dat wist was het leuke er ook af, of met de paasklok...
Paasklok...Ik herinner mij dat het op 1 april pasen was, en op onze parochie de Conterdam, wierp men vanuit de toren paaseitjes naar beneden. We stonden met heel veel kinderen te wachten in het witberijmde gras... Gek dat ik mij die details herinner van 1 april en dat het gerijmd was... Nu ik ze op tekst heb gezet, begin ik er precies aan te twijfelen, maar het lijkt me toch wel correct...?..
We worden oud... ik heb vastgesteld dat er in mijn wenkbrauwen ook al grijze haren zitten, en op mijn armen heb ik er ook al enkele ontdekt. Ben ik verkeerd, of was mijn vader, bij zijn overlijden op 58 jaar, al helemaal grijs? Ook zijn armen en wenkbrauwen ? Ik meen van wel, want ik herinner me mijn vader als een oude man...en ik ben nu al 3 jaar ouder...Wat denken mijn kinderen en kleinkinderen dan van mij ? Vooral als ik zo krom als een winkelhaak door het leven loop ? Ik denk dan aan mijn schoonvader, een van de laatste mensen die ik zo kromgewroet zag rondlopen...Vroeger zag je veel meer zo'n mensen, nu niet meer. Zelfs in de home zie ik er gene meer die zo kromgewerkt zijn. Dat ras is precies uitgestorven, dank zij betere arbeidsvoorwaarden en dankzij betere verzorging. De enige die je soms nog zo ziet lopen, ben ekik en wellicht her en der nog een rugpatiënt die krom loopt van het zeer. Ik voel mij precies ne reliek uit vroegere tijden...
2007 is ook bijna weg... morgen moeten wij 2008 schrijven, en wellicht enkele keren verbeteren omdat we nog in 't vorig jaar leven... Vannacht zullen ze mij weer wakker knallen, met vuurwerk die stukken van mensen kost en in één knal in de lucht verdwijnt... Het is nog maar enkele jaren dat die mode ook hier doorgedrongen is... Dat zijn allemaal van die zaken die vroeger niet bestonden, een van de zovele nieuwigheden, zoals halloween en dergelijke... Ben ik verkeerd of proberen de mensen tegenwoordig van feest naar feest te leven, en de feesten moeten van langs om meer naar buiten zichtbaar zijn...Ze moeten met veel gedruis tonen hoe gelukkig ze wel zijn. Of is het met veel lawaai verbergen hoe ongelukkig ze in werkelijkheid zijn? Ik weet het niet, maar voor mij is het allemaal niet nodig...
Ik heb in mijn leven op vele vergaderingen mij ingezet om de mensen te overtuigen, mee te slepen in een of andere aktie, ik herken de techniek, nu is het via radio en tv en pers dat de mensen in de maalstroom van feeten en feestgedruis gezwierd worden...We worden van langs om meer geleefd, in plaats van zelf te leven. We brengen zoveel mogelijk "hoogtepunten" aan in ons dagdagelijkse bestaan, zodat het lijkt of we leven van hoogtepunt naar hoogtepunt, en het gewone leven vervalt in een grijze bijna onzichtbare massa. Het jaar, dat is een aaneenrijgen van vergeetpunten, punten, dagen waarop we het gewone diep wegstoppen en ons moeten overgeven aan feesten...
Niemand schijnt zich nog te herinneren dat er nog zo'n periode voor het verval is geweest, toen noemden ze het brood en spelen...
En nu en dan houden we dan speciale akties om ons geweten te sussen en in de hoop dat die steeds grotere massa onderdrukte hongerlijdende mensenmassa weer voor een periodeke braaf zal blijven vooraleer zij door de honger gedwongen ons onder de voet zullen lopen... Er is niets nieuws onder de zon, en ook nu zal op een of andere dag een massale vloedgolf van mensen zich verplaatsen richting voedsel... En wij blijven maar onze ogen dichtknijpen en "het zal onze tijd wel duren"-denken...
Maar kijkt dan toch ! Zie je niet dat de stroom voedselzoekers dag na dag na dag toeneemt ? Nee, je moet niets doen, het is wellicht al veel te laat om nu nog iets recht te trekken. De deur kan al lang niet meer dicht, er zitten nu al veel te veel lijken tussen...
Als er nog iets kan gebeuren, dan zal het vlug moeten gebeuren, en dan kan de grote leugen van de klimaatsverandering daarin geen soelaas bieden. Zij die in de groeiende woestijn leven hebben daar geen boodschap aan.
Ik wil deze blog niet zo zwaar op de hand eindigen, het is het einde van het jaar, niet van HET jaar...want kijk eens op internet hoeveel soorten van kalenders er op onze aardkloot zijn, en zoek eens waarom wij dan denken dat het een einde van een jaar zou zijn? Wat is een jaar ? En wie heeft bepaald dat het in die streek vroeger is of later is dan hier, met andere woorden hoe kun je bepalen waar op een ronde bal de dag begint ? Natuurlijk: het klootjesvolk dat van Europa, een schiereilandje van Azië, een werelddeel meent te moeten maken...
Zuid Amerika, dat veel meer recht zou hebben zich een werelddeel te noemen, is het niet... Eigenwaan is de grootste gave van de "europeaan"
Vier rustig het jaar uit, en denk niet aan mijn pessimistische kijk...
tot de volgende ?
zondag, december 30, 2007
Airbag
Vannacht heb ik mij verschrikkelijk pijn gedaan.
En dat is de schuld van Anny.
Ik heb het haar al honderd keer gezegd dat onze matras altijd wat afzakt naar het voeteinde, en dat er daardoor een steeds grotere opening tussen de muur en het bed ontstaat!
Vannacht, ik geef het toe, ik draag in bed zelden mijn veiligliggenriem, maar dat komt door medische redenen. Ik moet mij omwille van de pijn zo dikwijls draaien en keren en verleggen en weer wat zitten, dat die riemen voor mij ondraaglijk zijn ! En Anny weet dat !
Toch heeft ze gisteren bij het opmaken van het bed geen aandacht geschonken aan de steeds meer groeiende opening tussen bed en muur... Vannacht ben ik tijdens een spontane en onbewuste beweging, tijdens het slapen, voorover neer gestort in de opening ! Gelukkig dat in een ver verleden, een van mijn kleinkinderen ooit op mijn buik is gesprongen waardoor mijn buikairbag is opengegaan, en nooit meer is dichtgeklapt...Daardoor werden mij erge hoofdwonden bespaard, en bleef ik in de opening hangen, wanhopig krawielend met mijn benen, en onbegrijpelijke klanken uiten, door het meegevallen kussen in mijn mond...
Nee, natuurlijk ben ik aan 't zeveren... Het is zelfs zo dat ik gisterenavond, weer eens, de matras een duw heb gegeven, terwijl Anny er al op lag, en dat ik toen het bovenstaande beeld aan haar suggereerde...We hebben wel vijf minuten liggen lachen, en nog bij en bij gefantaseerd... Het is duidelijk, we zijn de fase van het kindse ingetreden, en vrees niet, het is plezant. Ik wens het iedereen toe. (Toch op die manier)
Gisteren is Luc (pompoen) langs gekomen met een hele doos papier om op te tekenen... Ik zat bijna zonder, en had een alarmkreet gemaild in zijn richting, wel vijf uren daarvoor, en hij was er al ! Met zijn teerbeminde wederhelft. We hebben nog wat zitten babbelen terwijl ze een groene thee dronken... Ook dat is een symptoon van de moderne tijd ! Steeds meer mensen gaan over tot het drinken van thee, en dan nog liefst groene thee. Dat is "in". Wellicht om dat een of ander vernufteling op de radio geopenbaard heeft dat groene thee gezond is en veel antioxydanten bevat. Ook dat is modern: antioxydanten... We worden tegenwoordig door de reclamemakers om de oren gekletst met "gezonde" dinges...Onze vocabulaire is in de laatste jaren enorm uitgebreid met dergelijke "wetenschappelijk" (of wat er voor doorgaat) medische termen... Ze zadelen ons op met allerlei producten omdat het bewezen is door verscheidene testen op meer dan 3000 mensen (3001 ?) telkens in beurten van zorgvuldig op voorhand geselecteerde mensjes? Als we dat alles moeten geloven, dan moeten we ons dagelijks wassen met diverse zeepsoorten (om de voordelen van al die soorten te hebben) moeten wij verschrikkelijk slecht smakende potten smeerlapperij vreten omdat het de cholesterol verjaagt (Met zo'n smaak verjaag je heel wat dingen, waarom geen cholesterol ?) en ga zo maar door...
Op den duur begin je schrik te krijgen om een gewone appel te eten. Wie weet hoeveel toegevoegde waarden we missen door zo'n onbehandeld iets in onze gilet te spelen...
Het is geen wonder dat er nu zoveel honderdjarigen zijn, dat komt allemaal van die...Oh nee, voor het grootste deel van hun leven waren al die producten er nog niet...tju, het klopt weer eens niet...
Het is niet alleen zo dat we in een steeds meer overgereglementeerde wereld moeten leven, we moeten ook nog eten en drinken en ademhalen met behulp van een pak dure producten die er vroeger niet waren... Waar gaan we naar toe ? Nu zijn ze ons bezig met dag na dag na dag te overtuigen dat de wereld aan het opwarmen is, en dat het onze schuld is...Dat dit de voorbereiding is om weer tot een wereld te komen van een klein beetje heel rijke en heel machtige pipo's en een groooooote massa dommerikken die in toom gehouden uit schrik voor de grote boeman, de termometer... Jongens toch... Ben je er heel zeker van dat de opwarming van Mars en Venus (dat is echt een feit !) komt door de uitlaatgassen van uw brommerke ???? Dag Jan !
Nee, ik ben niet tegen de natuur, in tegendeel! Ook ik ben overtuigd dat er een en ander scheefloopt, maar de grootste rampen die nu de wereld teisteren komen niet door ons, maar door de wildkap van de bossen en oerwouden, komt door de steeds grotere woestijnvorming, en dat allemaal komt hoofzakelijk door de veel te sterke aangroei van de wereldbevolking ! Deze sterke aangroei is er voornamelijk in de arme gebieden, waar het hebben van kinderen de enige garantie is op een gerust oude dag... We moeten niet zoals in China de mensen verplichten zich te beperken tot 1 kind, nee, zorg dat alle mensen over een redelijk bestaan beschikken, en alles komt automatisch in orde. Maar ja, het is moeilijk hé, om het werk en het inkomen te verdelen op een normale manier ? Het is veel gemakkelijker het teveel aan melk te vernietigen dan het te geven aan stervende kinderen...
Ik ga stoppen, ik ga weer preken...
tot de volgende ?
En dat is de schuld van Anny.
Ik heb het haar al honderd keer gezegd dat onze matras altijd wat afzakt naar het voeteinde, en dat er daardoor een steeds grotere opening tussen de muur en het bed ontstaat!
Vannacht, ik geef het toe, ik draag in bed zelden mijn veiligliggenriem, maar dat komt door medische redenen. Ik moet mij omwille van de pijn zo dikwijls draaien en keren en verleggen en weer wat zitten, dat die riemen voor mij ondraaglijk zijn ! En Anny weet dat !
Toch heeft ze gisteren bij het opmaken van het bed geen aandacht geschonken aan de steeds meer groeiende opening tussen bed en muur... Vannacht ben ik tijdens een spontane en onbewuste beweging, tijdens het slapen, voorover neer gestort in de opening ! Gelukkig dat in een ver verleden, een van mijn kleinkinderen ooit op mijn buik is gesprongen waardoor mijn buikairbag is opengegaan, en nooit meer is dichtgeklapt...Daardoor werden mij erge hoofdwonden bespaard, en bleef ik in de opening hangen, wanhopig krawielend met mijn benen, en onbegrijpelijke klanken uiten, door het meegevallen kussen in mijn mond...
Nee, natuurlijk ben ik aan 't zeveren... Het is zelfs zo dat ik gisterenavond, weer eens, de matras een duw heb gegeven, terwijl Anny er al op lag, en dat ik toen het bovenstaande beeld aan haar suggereerde...We hebben wel vijf minuten liggen lachen, en nog bij en bij gefantaseerd... Het is duidelijk, we zijn de fase van het kindse ingetreden, en vrees niet, het is plezant. Ik wens het iedereen toe. (Toch op die manier)
Gisteren is Luc (pompoen) langs gekomen met een hele doos papier om op te tekenen... Ik zat bijna zonder, en had een alarmkreet gemaild in zijn richting, wel vijf uren daarvoor, en hij was er al ! Met zijn teerbeminde wederhelft. We hebben nog wat zitten babbelen terwijl ze een groene thee dronken... Ook dat is een symptoon van de moderne tijd ! Steeds meer mensen gaan over tot het drinken van thee, en dan nog liefst groene thee. Dat is "in". Wellicht om dat een of ander vernufteling op de radio geopenbaard heeft dat groene thee gezond is en veel antioxydanten bevat. Ook dat is modern: antioxydanten... We worden tegenwoordig door de reclamemakers om de oren gekletst met "gezonde" dinges...Onze vocabulaire is in de laatste jaren enorm uitgebreid met dergelijke "wetenschappelijk" (of wat er voor doorgaat) medische termen... Ze zadelen ons op met allerlei producten omdat het bewezen is door verscheidene testen op meer dan 3000 mensen (3001 ?) telkens in beurten van zorgvuldig op voorhand geselecteerde mensjes? Als we dat alles moeten geloven, dan moeten we ons dagelijks wassen met diverse zeepsoorten (om de voordelen van al die soorten te hebben) moeten wij verschrikkelijk slecht smakende potten smeerlapperij vreten omdat het de cholesterol verjaagt (Met zo'n smaak verjaag je heel wat dingen, waarom geen cholesterol ?) en ga zo maar door...
Op den duur begin je schrik te krijgen om een gewone appel te eten. Wie weet hoeveel toegevoegde waarden we missen door zo'n onbehandeld iets in onze gilet te spelen...
Het is geen wonder dat er nu zoveel honderdjarigen zijn, dat komt allemaal van die...Oh nee, voor het grootste deel van hun leven waren al die producten er nog niet...tju, het klopt weer eens niet...
Het is niet alleen zo dat we in een steeds meer overgereglementeerde wereld moeten leven, we moeten ook nog eten en drinken en ademhalen met behulp van een pak dure producten die er vroeger niet waren... Waar gaan we naar toe ? Nu zijn ze ons bezig met dag na dag na dag te overtuigen dat de wereld aan het opwarmen is, en dat het onze schuld is...Dat dit de voorbereiding is om weer tot een wereld te komen van een klein beetje heel rijke en heel machtige pipo's en een groooooote massa dommerikken die in toom gehouden uit schrik voor de grote boeman, de termometer... Jongens toch... Ben je er heel zeker van dat de opwarming van Mars en Venus (dat is echt een feit !) komt door de uitlaatgassen van uw brommerke ???? Dag Jan !
Nee, ik ben niet tegen de natuur, in tegendeel! Ook ik ben overtuigd dat er een en ander scheefloopt, maar de grootste rampen die nu de wereld teisteren komen niet door ons, maar door de wildkap van de bossen en oerwouden, komt door de steeds grotere woestijnvorming, en dat allemaal komt hoofzakelijk door de veel te sterke aangroei van de wereldbevolking ! Deze sterke aangroei is er voornamelijk in de arme gebieden, waar het hebben van kinderen de enige garantie is op een gerust oude dag... We moeten niet zoals in China de mensen verplichten zich te beperken tot 1 kind, nee, zorg dat alle mensen over een redelijk bestaan beschikken, en alles komt automatisch in orde. Maar ja, het is moeilijk hé, om het werk en het inkomen te verdelen op een normale manier ? Het is veel gemakkelijker het teveel aan melk te vernietigen dan het te geven aan stervende kinderen...
Ik ga stoppen, ik ga weer preken...
tot de volgende ?
zaterdag, december 29, 2007
mailtjes
Rond deze tijd van het jaar ontvang ik heel veel prachtige powerpointjes met kerst- en nieuwjaarswensen.
Sommige worden me echt toegestuurd als wens, andere gewoon, omdat ze mooi zijn, lief zijn, ontroerend, of wat dan ook zijn...
Soms krijg ik wel eens een dubbele, een die ik al eens kreeg van een ander, maar in het algemeen zijn het telkens nieuwe.
Ik durf er geen eed op doen, maar ik meen dat er ook weinig of geen recup-mailtjes tussenzitten, je weet wel, van die dingen van vorig jaar, waar alleen de datum veranderd is. Nee, blijkbaar zijn er her en der, in onze contreien, maar ook in den vreemde, mensen bezig met het maken van die dingen.
Er bestaan ook sites waar je die dingen gewoon kunt ophalen, alsof het van die gewone e-kaartjes zijn, maar veel ingewikkelder.
Veel van die verzenders sturen dan nog eens een gewoon postkaartje op met de post ook... Precies of wensen zonder stijging van de uitgaven valaberderder zijn. Voor mij zijn ze even veel waard, en ik stuur naar hen die me nog een kaartje per post stuurden, met veel liefde een kaartje terug. Die het niet doet, zijn wensen zijn mij even lief weet je...
Ik vind het alleen een beetje gek dat we nu plots allemaal ineens op elkaar beginnen te denken... Of : we halen met zijn allen ons adressenboekje boven, en beginnen de lijst af te lopen... Wie sturen we deze keer een kaartje ? Vrouwtje-lief weet jij nog of we vorig jaar een kaartje kregen van x en van Y, weet je dat nog ? Zouden we nog wel een kaartje sturen naar Z, op de markt liep hij ons straal voorbij...
Of gaat het eerder van: God, jongens laten we maar vlugvlug een kaartje sturen naar W, want anders denkt hij dat....
Of nog: Goh, het is allang geleden dat wij nog hoorden van R, we gaan eens een kaartje sturen, dan horen we misschien ook nog....
Waarom doen we dat niet nu en dan ? Nu doet het mij denken aan de oude plichtenleer...Nut minstens ééns per jaar, en dan zag je ieder jaar de kerken overlopen op pasen van mensen die je er anders nooit zag...Onze oude pastoor heeft ne keer al degenen die hij dat jaar nog niet gezien had een zalig nieuwjaar toegewenst... Je zag er grinniken, je zag er verveeld kijken... Ik vond het prachtig!
Het zou eigenlijk veel leuker en veel echter zijn, mochten we, telkens we aan iemand denken, vlugvlug de reactie hebben om hem of haar meteen een kaartje te zenden, gewoon met "we dachten aan je, hoe gaat het met je ?"
Het zou ons wat meer kosten aan postzegels, maar van diegenen van wie je een mailadres hebt zou je het ook gewoon kunnen mailen, dat is goedkoper, maar het gaat sneller, en is dus vlugger op de bal ... en misschien krijg je dan ook vlugger reactie...
Ook de vakantiekaartjes zou je nuttiger kunnen maken op die manier. Je koopt op je vakantie-oord een pak mooie kaarten, en je neemt die mee naar huis, en thuis stuur je dan die kaartjes op met de vermelding: daar waren we op verlof, maar nu zijn we er weer voor jou...Zou dat niet véél leuker zijn ? Gewoonlijk krijg je die vakantiekaartjes toch als je al lang en breed weer thuis bent, waarom ze dan ook niet gebruiken als "we zijn er weer voor jou"-kaart ?
Nu hoor je wel eens: "Heb je ook een kaartje gehad van..." "Die smijten nogal met geld hé ?" ... Ik kan me moeilijk indenken dat iemand vanuit zijn vakantie-oord kaartjes stuurt met de bedoeling de mensen jaloers te maken...Anders, er bestaat een dienst op een of andere site, waar je kaartjes kunt laten versturen vanuit alle mogelijke plaatsten op aarde, om de indruk te geven dat je ergens was, terwijl je gewoon op je eigen terras lag uit te regenen.
Kaartjes met wensen... Eerlijk, ik ben er echt blij mee, vooral als het een kaartje is van iemand die je niet verwacht, dan gaat er precies ergens in je hoofd een deurtje open, en zit je weer eens bij die bijna-vergeten kennis.. Mooi toch !
Ik denk er sterk aan om, toch zeker aan al mijn mail-vrienden (en 't zijn er nogal wat !) nu en dan eens een kaartje te sturen, zo maar, om de veel te losse vriendschapsband wat strakker aan te halen...
Jij ook ?
tot de volgende
Sommige worden me echt toegestuurd als wens, andere gewoon, omdat ze mooi zijn, lief zijn, ontroerend, of wat dan ook zijn...
Soms krijg ik wel eens een dubbele, een die ik al eens kreeg van een ander, maar in het algemeen zijn het telkens nieuwe.
Ik durf er geen eed op doen, maar ik meen dat er ook weinig of geen recup-mailtjes tussenzitten, je weet wel, van die dingen van vorig jaar, waar alleen de datum veranderd is. Nee, blijkbaar zijn er her en der, in onze contreien, maar ook in den vreemde, mensen bezig met het maken van die dingen.
Er bestaan ook sites waar je die dingen gewoon kunt ophalen, alsof het van die gewone e-kaartjes zijn, maar veel ingewikkelder.
Veel van die verzenders sturen dan nog eens een gewoon postkaartje op met de post ook... Precies of wensen zonder stijging van de uitgaven valaberderder zijn. Voor mij zijn ze even veel waard, en ik stuur naar hen die me nog een kaartje per post stuurden, met veel liefde een kaartje terug. Die het niet doet, zijn wensen zijn mij even lief weet je...
Ik vind het alleen een beetje gek dat we nu plots allemaal ineens op elkaar beginnen te denken... Of : we halen met zijn allen ons adressenboekje boven, en beginnen de lijst af te lopen... Wie sturen we deze keer een kaartje ? Vrouwtje-lief weet jij nog of we vorig jaar een kaartje kregen van x en van Y, weet je dat nog ? Zouden we nog wel een kaartje sturen naar Z, op de markt liep hij ons straal voorbij...
Of gaat het eerder van: God, jongens laten we maar vlugvlug een kaartje sturen naar W, want anders denkt hij dat....
Of nog: Goh, het is allang geleden dat wij nog hoorden van R, we gaan eens een kaartje sturen, dan horen we misschien ook nog....
Waarom doen we dat niet nu en dan ? Nu doet het mij denken aan de oude plichtenleer...Nut minstens ééns per jaar, en dan zag je ieder jaar de kerken overlopen op pasen van mensen die je er anders nooit zag...Onze oude pastoor heeft ne keer al degenen die hij dat jaar nog niet gezien had een zalig nieuwjaar toegewenst... Je zag er grinniken, je zag er verveeld kijken... Ik vond het prachtig!
Het zou eigenlijk veel leuker en veel echter zijn, mochten we, telkens we aan iemand denken, vlugvlug de reactie hebben om hem of haar meteen een kaartje te zenden, gewoon met "we dachten aan je, hoe gaat het met je ?"
Het zou ons wat meer kosten aan postzegels, maar van diegenen van wie je een mailadres hebt zou je het ook gewoon kunnen mailen, dat is goedkoper, maar het gaat sneller, en is dus vlugger op de bal ... en misschien krijg je dan ook vlugger reactie...
Ook de vakantiekaartjes zou je nuttiger kunnen maken op die manier. Je koopt op je vakantie-oord een pak mooie kaarten, en je neemt die mee naar huis, en thuis stuur je dan die kaartjes op met de vermelding: daar waren we op verlof, maar nu zijn we er weer voor jou...Zou dat niet véél leuker zijn ? Gewoonlijk krijg je die vakantiekaartjes toch als je al lang en breed weer thuis bent, waarom ze dan ook niet gebruiken als "we zijn er weer voor jou"-kaart ?
Nu hoor je wel eens: "Heb je ook een kaartje gehad van..." "Die smijten nogal met geld hé ?" ... Ik kan me moeilijk indenken dat iemand vanuit zijn vakantie-oord kaartjes stuurt met de bedoeling de mensen jaloers te maken...Anders, er bestaat een dienst op een of andere site, waar je kaartjes kunt laten versturen vanuit alle mogelijke plaatsten op aarde, om de indruk te geven dat je ergens was, terwijl je gewoon op je eigen terras lag uit te regenen.
Kaartjes met wensen... Eerlijk, ik ben er echt blij mee, vooral als het een kaartje is van iemand die je niet verwacht, dan gaat er precies ergens in je hoofd een deurtje open, en zit je weer eens bij die bijna-vergeten kennis.. Mooi toch !
Ik denk er sterk aan om, toch zeker aan al mijn mail-vrienden (en 't zijn er nogal wat !) nu en dan eens een kaartje te sturen, zo maar, om de veel te losse vriendschapsband wat strakker aan te halen...
Jij ook ?
tot de volgende
vrijdag, december 28, 2007
Onnozele kinderen...
De loze vos
...en zo kunnen we nog wel wat voorbeelden bijeensprokkelen van woorden die in de loop der tijden van betekenis zijn veranderd...Onnozel betekent in werkelijkheid onschuldig in de zin van een pasgeboren kind dat nog geen schuld kan hebben...Loos betekende sluw, zie maar in de vos Reynaerd...
Ik vind dat raar, dat woorden zomaar van betekenis kunnen veranderen, alhoewel het in feite meer een verschuiving is dan wel een echte verandering, maar toch.Het eigenaardige is dat woorden die geen betekenis meer hebben voor ons, soms wel blijven bestaan in spreuken en zegswijzen...
Iemand de manchetten aandoen : handboeien aandoen
mannetjesputter: iemand die best een borrel verzetten kan (Wellicht van putter =distelvink, die eertijds zelf zijn water moest putten in zijn kooitje) en zo kan ik ontelbare voorbeelden opnoemen. (Ik heb het boek van spreuken, spreekwoorden en zegswijzen hier bij me)...
Ook het ontstaan van nieuwe woorden is tegenwoordig fenomenaal, ook al zijn het tegenwoordig veelal import-woorden, vooral verbonden aan de tegenwoordige technische en elektrische en elektronische gebruiksvoorwerpen die ons van langs om meer omringen... In het duits en in het frans doen ze veelal nog vergeefse pogingen om een degelijk eigen woord te zetten in de plaats van de veelal engelse, maar dit lukt maar half... Kijk maar naar het franse courriel, voor het engelse e-mail.... Hoogst zelden dat je het eens ziet gebruiken.
Maar het gaat ontzettend snel ! Als je de omvang van de dikke Van Daele bekijkt van 20 jaar terug bij nu, dan schrik je je een hoedje...
Ook nemen we van langsom meer afkortingen op in de normale spreektaal, we spreken van tv, cd, dvd en noem maar op, en meestal weten we geeneens waarvoor die afkortingen staan.
Soms zie dan wel eens die afkortingen voluit staan : weecee (ook gezien een pijltje met daarop 2c ) teevee en noem maar op, maar meestal gewoon de afkorting maar zonder puntjes...
Dat allemaal omdat we vandaag de dag zijn van onnozele kinderen...daar kerstdag een dag is waar op men in 384 na kristus de geboorte van Jezus op zette, zo heeft men in de kalender naderhand nog een paar feesten bijgezet die daar mee verband houden, en die dus even willekeurig gezet zijn. Als je denkt dat die kerkelijke truukjes iets zijn ven heel, heel lang geleden, denk dan maar eens aan de heiligverklaring van Confucius, een chinees die leefde ver voor Kristus, en door de Jezuieten ingenomen werd om zo meer chineeskes te kunnen redden (of "redden" ?). Ook st Joris was een keltische god die opgenomen werd in onze kalender... Blijkbaar zijn alle truuken goed om je op de weg van de Waarheid te brengen. (?).
Ik ben nog niet buiten geweest, maar het ziet er iets klaarder uit, ik zie zelfs blauw in 't geluchte. Maar vanmorgen was het nog donker toen ik opstond, en dat alleen al maakt mijn entree in de wereld van de levenden veel minder interessant. Wel zag ik plots, terwijl ik mijn tanden aan 't wassen was, plots tegen mijn haag twee Pauwen lopen, een paartje. Ik riep naar Anny om het ook te zien, en toen kwamen ze netjes tot op onze oprit gewandeld. Toen Anny de deur opende waren ze snel weer weg. Ik heb ze al een paar keer gezien. Ik denk dat ze van die nieuwe mensen zijn die in het huis waar vroeger die blauwe woonden, wonen... Ze hebben er ook heel mooie kippen lopen. En natuurlijk paarden... Ik heb ze (de jonge blonde madam) een keer gezien, toen de postbode een pakje voor hen hier had afgelegd.
Enkele dagen geleden zagen wij mannen van 't stad de speeltuigen weghalen op het speelpleintje op het eind van de straat. Er is geen speelpleintje meer in de wijk, en de grond is aangekocht door de mensen met die paarden, kippen en pauwen... Wellicht lopen daar binnenkort dus paarden te grazen. Er is wel een nieuw groot domein voor de jongeren aangelegd juist achter de dorpskom, waar ooit lang geleden de jongensschool was. Daar is ook een lokaal voor de jongeren gezet, voorlopig dus voor de KSA, ik weet niet dat er nog een andere jongerenbeweging aktief zou zijn. (Vroeger was er ook een KAJ, waar Bart ooit nog voorzitter van was).
Vandaag gaan we weer op bezoek bij tanteke. Ik denk dan ook telkens aan mijn doopmeter, die zit nu ook in een home te zitten... Hopelijk heeft ze wat meer bezoek dan tante... Ik vind het niet erg oud te worden, ik vind het niet onoverkomelijk om in een home te zitten als er geen andere opties meer zijn, maar ik vind het zo zielig als ze daar zitten te vereenzamen... Sommige mensen vormen daar groepjes die bijeenkomen om te keuvelen of te kaarten of wat dan ook, de home zelf richt heel wat activiteiten in, maar als ik kijk, zie ik steeds dezelfde mensen zitten... met andere woorden, de anderen zitten eenzaam en alleen te kniezen in hun kamertje... Ook qua bezoekers zie ik bijna steeds dezelfden zitten, met hetzelfde bezoek. Toen ik ooit op een andere dag van de week op bezoek ging, zag ik toch weer dezelfde mensen met hetzelfde bezoek. Nu en dan is er eens een ander, maar dat is zelden...
Als ik door de gang wandel, dan zie ik veel van die oudjes, liggen op hun bed, kijkend naar het plafond...Tante vinden we ook meestal zo...
Erg.
Triestig.
In de andere gang zie soms nog in grotere kamer een paar oude mensen samen, gewoonlijk is er dan één van "mallendig", kan niet meer uit de voeten, en de ander is dan "het gezelschap", en sluit zich zelf bij haar/zijn partner op... Soms hoop ik dat ma gelijk heeft met haar "geleende broodjes", en dat wat ze die mensjes aandoen ook aan hen zal gebeuren, maar dan gaat de ellende nooit uit de wereld...Beter zou zijn dat we allemaal wat meer aandacht hadden voor de dutsen in onze maatschappij...Ik vind het heel schoon dat ze hier grote omhalingen doen voor de zwarte negertjes, maar zouden ze niet beter eerst ne keer voor hun eigen deur vegen??? Of is het omdat het makkelijker is een briefje van 10 euro in een enveloppe te duwen, dan eens op bezoek te gaan ? dan eens iets te doen voor iemand in je omgeving?
Ik ga stoppen, anders zal mijn kleinzoon weer zeggen, Opa, weet je dat je meer dan een hele bladzijde gezaagd hebt over alleen maar één ding? Hoe kun je dat? en dat hoe kun je dat is geen bewondering voor mijn schrijverstalent, maar een misprijzen voor mijn "zagen"...dus...
tot de volgende ?
...en zo kunnen we nog wel wat voorbeelden bijeensprokkelen van woorden die in de loop der tijden van betekenis zijn veranderd...Onnozel betekent in werkelijkheid onschuldig in de zin van een pasgeboren kind dat nog geen schuld kan hebben...Loos betekende sluw, zie maar in de vos Reynaerd...
Ik vind dat raar, dat woorden zomaar van betekenis kunnen veranderen, alhoewel het in feite meer een verschuiving is dan wel een echte verandering, maar toch.Het eigenaardige is dat woorden die geen betekenis meer hebben voor ons, soms wel blijven bestaan in spreuken en zegswijzen...
Iemand de manchetten aandoen : handboeien aandoen
mannetjesputter: iemand die best een borrel verzetten kan (Wellicht van putter =distelvink, die eertijds zelf zijn water moest putten in zijn kooitje) en zo kan ik ontelbare voorbeelden opnoemen. (Ik heb het boek van spreuken, spreekwoorden en zegswijzen hier bij me)...
Ook het ontstaan van nieuwe woorden is tegenwoordig fenomenaal, ook al zijn het tegenwoordig veelal import-woorden, vooral verbonden aan de tegenwoordige technische en elektrische en elektronische gebruiksvoorwerpen die ons van langs om meer omringen... In het duits en in het frans doen ze veelal nog vergeefse pogingen om een degelijk eigen woord te zetten in de plaats van de veelal engelse, maar dit lukt maar half... Kijk maar naar het franse courriel, voor het engelse e-mail.... Hoogst zelden dat je het eens ziet gebruiken.
Maar het gaat ontzettend snel ! Als je de omvang van de dikke Van Daele bekijkt van 20 jaar terug bij nu, dan schrik je je een hoedje...
Ook nemen we van langsom meer afkortingen op in de normale spreektaal, we spreken van tv, cd, dvd en noem maar op, en meestal weten we geeneens waarvoor die afkortingen staan.
Soms zie dan wel eens die afkortingen voluit staan : weecee (ook gezien een pijltje met daarop 2c ) teevee en noem maar op, maar meestal gewoon de afkorting maar zonder puntjes...
Dat allemaal omdat we vandaag de dag zijn van onnozele kinderen...daar kerstdag een dag is waar op men in 384 na kristus de geboorte van Jezus op zette, zo heeft men in de kalender naderhand nog een paar feesten bijgezet die daar mee verband houden, en die dus even willekeurig gezet zijn. Als je denkt dat die kerkelijke truukjes iets zijn ven heel, heel lang geleden, denk dan maar eens aan de heiligverklaring van Confucius, een chinees die leefde ver voor Kristus, en door de Jezuieten ingenomen werd om zo meer chineeskes te kunnen redden (of "redden" ?). Ook st Joris was een keltische god die opgenomen werd in onze kalender... Blijkbaar zijn alle truuken goed om je op de weg van de Waarheid te brengen. (?).
Ik ben nog niet buiten geweest, maar het ziet er iets klaarder uit, ik zie zelfs blauw in 't geluchte. Maar vanmorgen was het nog donker toen ik opstond, en dat alleen al maakt mijn entree in de wereld van de levenden veel minder interessant. Wel zag ik plots, terwijl ik mijn tanden aan 't wassen was, plots tegen mijn haag twee Pauwen lopen, een paartje. Ik riep naar Anny om het ook te zien, en toen kwamen ze netjes tot op onze oprit gewandeld. Toen Anny de deur opende waren ze snel weer weg. Ik heb ze al een paar keer gezien. Ik denk dat ze van die nieuwe mensen zijn die in het huis waar vroeger die blauwe woonden, wonen... Ze hebben er ook heel mooie kippen lopen. En natuurlijk paarden... Ik heb ze (de jonge blonde madam) een keer gezien, toen de postbode een pakje voor hen hier had afgelegd.
Enkele dagen geleden zagen wij mannen van 't stad de speeltuigen weghalen op het speelpleintje op het eind van de straat. Er is geen speelpleintje meer in de wijk, en de grond is aangekocht door de mensen met die paarden, kippen en pauwen... Wellicht lopen daar binnenkort dus paarden te grazen. Er is wel een nieuw groot domein voor de jongeren aangelegd juist achter de dorpskom, waar ooit lang geleden de jongensschool was. Daar is ook een lokaal voor de jongeren gezet, voorlopig dus voor de KSA, ik weet niet dat er nog een andere jongerenbeweging aktief zou zijn. (Vroeger was er ook een KAJ, waar Bart ooit nog voorzitter van was).
Vandaag gaan we weer op bezoek bij tanteke. Ik denk dan ook telkens aan mijn doopmeter, die zit nu ook in een home te zitten... Hopelijk heeft ze wat meer bezoek dan tante... Ik vind het niet erg oud te worden, ik vind het niet onoverkomelijk om in een home te zitten als er geen andere opties meer zijn, maar ik vind het zo zielig als ze daar zitten te vereenzamen... Sommige mensen vormen daar groepjes die bijeenkomen om te keuvelen of te kaarten of wat dan ook, de home zelf richt heel wat activiteiten in, maar als ik kijk, zie ik steeds dezelfde mensen zitten... met andere woorden, de anderen zitten eenzaam en alleen te kniezen in hun kamertje... Ook qua bezoekers zie ik bijna steeds dezelfden zitten, met hetzelfde bezoek. Toen ik ooit op een andere dag van de week op bezoek ging, zag ik toch weer dezelfde mensen met hetzelfde bezoek. Nu en dan is er eens een ander, maar dat is zelden...
Als ik door de gang wandel, dan zie ik veel van die oudjes, liggen op hun bed, kijkend naar het plafond...Tante vinden we ook meestal zo...
Erg.
Triestig.
In de andere gang zie soms nog in grotere kamer een paar oude mensen samen, gewoonlijk is er dan één van "mallendig", kan niet meer uit de voeten, en de ander is dan "het gezelschap", en sluit zich zelf bij haar/zijn partner op... Soms hoop ik dat ma gelijk heeft met haar "geleende broodjes", en dat wat ze die mensjes aandoen ook aan hen zal gebeuren, maar dan gaat de ellende nooit uit de wereld...Beter zou zijn dat we allemaal wat meer aandacht hadden voor de dutsen in onze maatschappij...Ik vind het heel schoon dat ze hier grote omhalingen doen voor de zwarte negertjes, maar zouden ze niet beter eerst ne keer voor hun eigen deur vegen??? Of is het omdat het makkelijker is een briefje van 10 euro in een enveloppe te duwen, dan eens op bezoek te gaan ? dan eens iets te doen voor iemand in je omgeving?
Ik ga stoppen, anders zal mijn kleinzoon weer zeggen, Opa, weet je dat je meer dan een hele bladzijde gezaagd hebt over alleen maar één ding? Hoe kun je dat? en dat hoe kun je dat is geen bewondering voor mijn schrijverstalent, maar een misprijzen voor mijn "zagen"...dus...
tot de volgende ?
donderdag, december 27, 2007
pillen
Gisterenavond, grooote paniek, een van mijn morfinepillen is van de tafel gerold tijdens het vullen van mijn pillendoos...Ondanks met tweeën op onze knieën met een zaklamp rondkruipen...niet gevonden...
Oh wanhoop, na twee dagen opgevuld te hebben van de week-doos, geen pillen meer van een bepaalde soort. Dus vanmorgen, eerste werk: naar de hapotheek !
Pillen zijn besteld, moet er deze namiddag om (er moeten er bereid worden en van één soort hadden ze maar één doosje in voorraad...) Dus om 1400 uur militair parool: weer naar de hapotheek om de rest van de reeds betaalde pillen en siroopjes... Als beste klant van het jaar ontving ik een pot handwaszeep als nieuwjaarsgeschenk. De anderen ook. Weer 3.000 frankskens betaald aan vuiligheid om me recht te houden. Wat wordt dat als we gaan moeten voortdoen met een pensioentje ???
De pijn is er nog, maar het is toch iets beter...
Anny is aan het kuisen.
Voor mij zit mijn papegaai kwaad te kijken naar mij. Ik heb een van zijn favoriete bezigheden naar de filistijnen geholpen... Je moet weten, in de bak waarin het afval van de papegaai normaliter pleegt te vallen was een groot gat geroest. Wij hadden al vruchteloos in de winkel gezocht om een nieuwe bak, maar dat wordt niet apart verkocht... Nu hadden wij, om toch nog enigzins de boel proper te houden, een stuk zwaar plexiglas in de bak gelegd. Dat was geen goede oplossing, want het vuil raakte daar toch onder en viel toch door het gat op de grond. Bovendien had mijne papegaai ontdekt dat je daar verschrikkelijk harde knallen kon mee maken! Hij slaagde er in zijn sterke snavel onder dat blad plastic te krijgen, trok dat omhoog, en liet het dan weer terugschieten tot op de rest van de ijzeren bak...
Nu heeft pepé van Wannegem een bak gemaakt in zink, ik heb die netjes twee keer gevernist, en nu zit die nieuwe bak in de kooi. Jacko kan niks meer laten knallen, en zit nu al veertien dagen vruchteloos de kooi te onderzoeken of hij niets anders vindt dat lawaai kan maken. Tot op heden vruchteloos. Joepie.
Het boek "het gezicht van mijn zoon" is uit. Het is een schitterend boek, met een bevredigend slot...waar je verwacht had dat het een bitter einde zou zijn, heeft de liefde blijkbaar toch logisch een goed einde en logisch einde gevonden... Mooi boek, om nog wel eens te herlezen na een tijdje... Ik las dan nog wat verder in het historische werk, daar is alleen sprake van bitterheid...
Ik ben aan het hoofdstuk gekomen waar de schrijver concludeert en bewijst dat de menselijke geest echt dingen weigert te aanvaarden...Ik ben dus niet alleen met mijn stelling.
Ergens in ons brein ligt een doos kleurpotloden, die na verloop van tijd de dingen bijkleurt. Zo lijkt het verleden altijd kleuriger dan het heden. De winters in onze tijd, de zomers in onze tijd...Herken je het beeld ? Wel, ga dan eens kijken naar de statistieken van het weer in je jeugdjaren, en stel met mij vast dat er echt niet zoveel mooie witte winters waren en niet zoveel heerlijk warme droge zomers...alleen hebben we de heerlijke herinneringen zelf bijgekleurd, onbewust... Als je echt diep boort, dan herinner je je echt wel ook de slechte dagen en seizoenen, maar dan moet je heel bewust naar een bepaald feit gaan zoeken, niet in een algemeen kader...Het is er dus wel, maar diep onder de berg heerlijk blinkende dingen. Raar hé ? Of toch niet ? Nee, het is wellicht de enige manier om niet te verdrinken in alle negatieve herinneringen.
De menselijke geest doet wel meer gekke dingen! Zo is het bijvoorbeeld bewezen dat het lezen van een woord niet afhangt van de volgorde van de letters, maar staat in de context... voorbeeld:
"In de herfst vallen de balderen van de bomen " blijft perfect leesbaar, ook al zit er een fout in...Alle letters staan er, dus vorm je het woord zelf wel in de juiste volgorde. Gek hé ? Ooit las ik in een oud nummer van Readers Digest een stukje dat daar op gebaseerd was... Een dominee had in zijn "parochieblad" (of hoe heten die dingen bij de protestanten ?) een stuk geschreven waarbij hij in de ganse tekst de letter e wegliet, bewerende dat zijn schrijfmachine stuk was, maar in feite om te stellen dat het wegvallen van één lid van de gemeente, direct heel erge en waarneembare gevolgen had voor de gemeente op zich. Het was niet alleen goed gevonden, het was ook zo opvallend dat het stukje bijna de ganse wereld rond ging... Ook daar bleef de leesbaarheid dus bestaan, ondanks het wegvallen van zowat de meest voorkomende letter uit onze taal. De geest van de mens kleurt wel in wat er ontbreekt.
Om negen uur ben ik dus naar de apotheek geweest...met mijn lichten aan...Ik ga niet beweren dat het niet zonder kon, maar het leek duidelijk veiliger ze wel aan te steken, om beter zichtbaar te zijn. Dat wil zeggen dat het weer een van die sombere donkere dagen is...Normaliter zijn de dagen nu al weer aan het lengen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel van merk...De dagen lijken me amper open te gaan. Ik heb een hekel aan deze tijd van het jaar! Het is niet moeilijk te begrijpen dat onze voorouders het wenselijk vonden net in die periode het feest van het Licht te vieren, met veel kaarsjes, grote dikke stammen in den haard om de terugkeer van de warmte te symboliseren, en een altijd-groene boom of tak om de terugkeer van de groei af te smeken... Al deze symbolen zijn later gechristianiseerd, maar dateren van onmetelijk ver verleden tijden... Naar mijn gevoel is dat alleen nog eens beklemtonen dat het donker is, dat het koud is, dat het nattig en kil is, en dat er maar geen einde lijkt te komen aan deze depressieve tijden... Heb je al eens het woord ver-leden bekeken? Ver, heel ver waren wij al aan het lijden... Geen wonder met zo'n weer, en geen wonder dat wij en onze geest ieder jaar weer ons best doen om het zo vlug mogelijk te ver-geten...
Ik ga stoppen, ik word er depressief van
tot de volgende ?
Oh wanhoop, na twee dagen opgevuld te hebben van de week-doos, geen pillen meer van een bepaalde soort. Dus vanmorgen, eerste werk: naar de hapotheek !
Pillen zijn besteld, moet er deze namiddag om (er moeten er bereid worden en van één soort hadden ze maar één doosje in voorraad...) Dus om 1400 uur militair parool: weer naar de hapotheek om de rest van de reeds betaalde pillen en siroopjes... Als beste klant van het jaar ontving ik een pot handwaszeep als nieuwjaarsgeschenk. De anderen ook. Weer 3.000 frankskens betaald aan vuiligheid om me recht te houden. Wat wordt dat als we gaan moeten voortdoen met een pensioentje ???
De pijn is er nog, maar het is toch iets beter...
Anny is aan het kuisen.
Voor mij zit mijn papegaai kwaad te kijken naar mij. Ik heb een van zijn favoriete bezigheden naar de filistijnen geholpen... Je moet weten, in de bak waarin het afval van de papegaai normaliter pleegt te vallen was een groot gat geroest. Wij hadden al vruchteloos in de winkel gezocht om een nieuwe bak, maar dat wordt niet apart verkocht... Nu hadden wij, om toch nog enigzins de boel proper te houden, een stuk zwaar plexiglas in de bak gelegd. Dat was geen goede oplossing, want het vuil raakte daar toch onder en viel toch door het gat op de grond. Bovendien had mijne papegaai ontdekt dat je daar verschrikkelijk harde knallen kon mee maken! Hij slaagde er in zijn sterke snavel onder dat blad plastic te krijgen, trok dat omhoog, en liet het dan weer terugschieten tot op de rest van de ijzeren bak...
Nu heeft pepé van Wannegem een bak gemaakt in zink, ik heb die netjes twee keer gevernist, en nu zit die nieuwe bak in de kooi. Jacko kan niks meer laten knallen, en zit nu al veertien dagen vruchteloos de kooi te onderzoeken of hij niets anders vindt dat lawaai kan maken. Tot op heden vruchteloos. Joepie.
Het boek "het gezicht van mijn zoon" is uit. Het is een schitterend boek, met een bevredigend slot...waar je verwacht had dat het een bitter einde zou zijn, heeft de liefde blijkbaar toch logisch een goed einde en logisch einde gevonden... Mooi boek, om nog wel eens te herlezen na een tijdje... Ik las dan nog wat verder in het historische werk, daar is alleen sprake van bitterheid...
Ik ben aan het hoofdstuk gekomen waar de schrijver concludeert en bewijst dat de menselijke geest echt dingen weigert te aanvaarden...Ik ben dus niet alleen met mijn stelling.
Ergens in ons brein ligt een doos kleurpotloden, die na verloop van tijd de dingen bijkleurt. Zo lijkt het verleden altijd kleuriger dan het heden. De winters in onze tijd, de zomers in onze tijd...Herken je het beeld ? Wel, ga dan eens kijken naar de statistieken van het weer in je jeugdjaren, en stel met mij vast dat er echt niet zoveel mooie witte winters waren en niet zoveel heerlijk warme droge zomers...alleen hebben we de heerlijke herinneringen zelf bijgekleurd, onbewust... Als je echt diep boort, dan herinner je je echt wel ook de slechte dagen en seizoenen, maar dan moet je heel bewust naar een bepaald feit gaan zoeken, niet in een algemeen kader...Het is er dus wel, maar diep onder de berg heerlijk blinkende dingen. Raar hé ? Of toch niet ? Nee, het is wellicht de enige manier om niet te verdrinken in alle negatieve herinneringen.
De menselijke geest doet wel meer gekke dingen! Zo is het bijvoorbeeld bewezen dat het lezen van een woord niet afhangt van de volgorde van de letters, maar staat in de context... voorbeeld:
"In de herfst vallen de balderen van de bomen " blijft perfect leesbaar, ook al zit er een fout in...Alle letters staan er, dus vorm je het woord zelf wel in de juiste volgorde. Gek hé ? Ooit las ik in een oud nummer van Readers Digest een stukje dat daar op gebaseerd was... Een dominee had in zijn "parochieblad" (of hoe heten die dingen bij de protestanten ?) een stuk geschreven waarbij hij in de ganse tekst de letter e wegliet, bewerende dat zijn schrijfmachine stuk was, maar in feite om te stellen dat het wegvallen van één lid van de gemeente, direct heel erge en waarneembare gevolgen had voor de gemeente op zich. Het was niet alleen goed gevonden, het was ook zo opvallend dat het stukje bijna de ganse wereld rond ging... Ook daar bleef de leesbaarheid dus bestaan, ondanks het wegvallen van zowat de meest voorkomende letter uit onze taal. De geest van de mens kleurt wel in wat er ontbreekt.
Om negen uur ben ik dus naar de apotheek geweest...met mijn lichten aan...Ik ga niet beweren dat het niet zonder kon, maar het leek duidelijk veiliger ze wel aan te steken, om beter zichtbaar te zijn. Dat wil zeggen dat het weer een van die sombere donkere dagen is...Normaliter zijn de dagen nu al weer aan het lengen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel van merk...De dagen lijken me amper open te gaan. Ik heb een hekel aan deze tijd van het jaar! Het is niet moeilijk te begrijpen dat onze voorouders het wenselijk vonden net in die periode het feest van het Licht te vieren, met veel kaarsjes, grote dikke stammen in den haard om de terugkeer van de warmte te symboliseren, en een altijd-groene boom of tak om de terugkeer van de groei af te smeken... Al deze symbolen zijn later gechristianiseerd, maar dateren van onmetelijk ver verleden tijden... Naar mijn gevoel is dat alleen nog eens beklemtonen dat het donker is, dat het koud is, dat het nattig en kil is, en dat er maar geen einde lijkt te komen aan deze depressieve tijden... Heb je al eens het woord ver-leden bekeken? Ver, heel ver waren wij al aan het lijden... Geen wonder met zo'n weer, en geen wonder dat wij en onze geest ieder jaar weer ons best doen om het zo vlug mogelijk te ver-geten...
Ik ga stoppen, ik word er depressief van
tot de volgende ?
woensdag, december 26, 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)