De Qubus

Vandaag was er rommelmarkt in Oudenaarde in de nieuwe zaal "De Qubus", een heel ruim gebouw, stijl hangar, geschikt voor de vele weekendfeestjes voor de jeunesse en de jeugd, en ook voor...een rommelmarkt.
Bovendien was het een schone markt, met een aangename mixt van echte antiek, brocante en wat nieuwe dinges... Ik heb er bovendien twee heel mooie...nee, geen boeken, wandelstokken gevonden !
Vooral die ene is een zeer mooie ! Met een berenkop volledig uitgesneden in hout ! Heel mooi, wellicht kamerikaans, het is in een mij onbekende houtsoort, maar duidelijk hardhout. Heel mooi. De andere is er de zoveelste met een zwaard in. Tegenwoordig is het moeilijker om een wandelstok te vinden zonder zwaard, dan wel met een zwaard er in... Dat is ook geen antieke, maar een van die hele reeksen die nu (wellicht uit china) hier toe komen. Er zijn er archi-lelijke bij, maar nu en dan ook een mooie. Deze zijn niet echt duur, maar ik koop alleen de mooie. (en betaalbare!)

Ik ga ze nog eens moeten tellen...ik vermoed dat ik stilaan de honderd nader.

Nadien zijn we nog bij Luc (vis) langs geweest. We hadden Luc gezien aan de rommelmarkt, hij ging juist binnen als wij buiten kwamen, maar we moesten nog bij hem langs om de nieuwe bak voor de kooi van Jacko. Pepé van Wannegem heeft hem eindelijk afgewerkt, en nu moesten wij hem afhalen. Nadien moet ik hem nog eerst vernissen, want ook zink zou aangetast worden door de K.K. van de papegaai...zodoende.

We zaten nog wat te genieten van een lekker glaasje wijn (Anny fruitsap) toen Luc er al weer terug was.

Vanmiddag was het een boterhammeke...Morgen moet ik naar de garage om mijn auto in orde te stellen, en dan naar de keuring. Dus wellicht zal er geen blog zijn. We zien wel of ik nog tijd en goesting heb.

Donderdag moet ik dan naar de specialist, en vrijdag naar flanders expo naar de grote boekenbeurs. Druk druk druk, je hebt er geen gedacht van.

Mijn pyrografie gaat goed vooruit, en ik denk dat het zeer mooi zal worden. Het is zeer speciaal, helemaal anders dan anders, en één figuur komt in kleur ! Misschien zal ik er nadien een fotootje van nemen en het eens aan u allen voorleggen, we zullen wel zien of dat lukt, want het is een zeer gedetailleerd werk, en het is mogelijk dat het niet mooi is als je het te veel verkleind, omdat dan de details verloren gaan. Het is dus geen werk om van ver te bekijken, het is daarvoor te complex.

Ik heb het al gezegd, ik raak stilaan weer in vorm !
Bij Veerle is het heel anders ! Veerle is al weer iets beter, maar de tweeling zit dus met griep, maar het ergste is dat Fré met de zona zit ! Het is daar precies een klein hospitaaltje ! Ze moeten oppassen dat de kinderen niet aan de zona komen, want dat schijnt zeer besmettelijk te zijn ! Hij had nog geen pijn, maar veerle heeft (gelukkig) de dokter eens doen kijken naar die rare uitslag... Als er een steen valt is het toch altijd daar hé ?

Nu ja, 't zal ook wel passeren, en na de zeven magere komen de vette jaren moeten we maar denken.
Voila, nu weet je het nieuws! Tot de volgende ?

ziek

Veerle zit met wat griepachtigs, de tweeling zit met koorts, diarree en overgeven, enfin, alles gaat goed en wij hopen voor jullie hetzelfde schreef de loteling...
Wij zijn weest rommelmarkten, maar het was niet interessant...één mooi afrikaans beeld gezien, maar de prijzen zitten weer in een hausse, dus niet kopen nu.

Gisteren bij de specialist van Anny was alles picobello, maar we hebben weer eens bijgeleerd...
Ik was aan 't lachen toen hij Anny wou wegen, met haar suikerarme wafeltjes, toen hij zei dat dat eigenlijk ook niet goed was...Wafels zijn gemaakt van bloem en bloem dat is zetmeel, aardappelen ook, en zetmeel dat zet zich in de spijsvertering om in glucose, en glucose dat is suiker.... Oef.

Dus alles is suiker, of toch bijna.
Anny mag haar medicatie nog wat verder afbouwen, maar dat kan nu nog niet, ik moet eerst naar de apotheek, en dat wordt dus maandag. (Er zijn preparaten, en die krijg je toch niet mee, je moet toch terug en de apotheek is maar een halve dag open...

Nu, de meeste verminderingen kon ik nu al doorvoeren, maar die ene soort kan niet, ik zou moeten een pilleke in drieën delen, en dat gaat niet.

Het voornaamste is dat alles er goed uit ziet. Donderdag moet ik naar de specialist, maar dat is in feite alleen om mijn attest te krijgen voor het werk, want er is geen verandering. Alleen ook wat voorschriften, anders moet ik ook nog naar de huisdokter, alleen om voorschriften...

Hebt ge er al eens op gelet ???? het regent niet !!!
Maar ze geven er al weer voor de komende dagen, je moet dus niet ongerust zijn, je zult nog niet zonder regenwater vallen.

De rommelmarkt van vandaag was op Flanders expo, te drongen, het is daar momenteel één grote bouwwerf ! Eerst hebben ze een tramspoor en een groot en zeer mooi tramstation gezet, nu zijn ze bezig met het bouwrijp maken van de gronden voor Ikea en nog een deel andere dingen die er komen. Ik vond bijna de uitweg niet ! de oude borden wijzen naar links en er staan kleine bordjes naar rechts, en op de muur, de grote pijl met uitgang, daar hebben ze de punt weggeverfd, die gaat nergens meer naar toe... Dan moet je de aanduiding volgen voor e40 en e17, (er zijn geen andere !) maar gelukkig zag ik in de verte ook het bordje voor Zwijnaarde, anders moest ik een grote omweg maken... Overal ligt er puin en staan er machines en grote hopen aarde, een echt maanlandschap. Dat zal nogal wat zijn als Ikea daar is, ik ben al een paar keer naar Ikea te ternat geweest, dat is daar een grooooooooooooooote parking, maar bijna nog te klein, en de parking van de exporuimten moet daar dan nog bovenop komen.... Het zal een zee van auto's zijn ! Volgende week ga ik er nog eens heen, naar de boekenbeurs, dan is het betalend parkeren !
Ik vraag mij af wat het zal zijn als een Ikea en consorten er staat ? Zou dat geen aanleiding geven om de wagen te stallen bij een winkel en te voet te gaan tot de beurs ? Of zal alles gratis - of - waarschijnlijker - alles te betalen zijn ? Het kan natuurlijk ook een soort systeem worden zoals in de Colruyt, daar krijg je een nummer op je betaalstrookje, een nummer die de code vormt om van de parking te rijden.... Dat is zogezegd gratis, maar je moet wel iets gekocht hebben....
In de kliniek is het nu ook allemaal te betalen, maar met mijn parkeerkaart van invalide kan ik gratis staan, ik moet wel een copie van mijn kaart hebben, de kaart moet in de wagen blijven, en ik moet hem voorleggen aan de kassa, dus: een kopietje maken.
Van mij moet het niet gratis zijn voor de invaliden, het zou voldoende zijn dat we bijvoorbeeld dubbellang mogen staan voor hetzelfde geld. Want dat is precies waarover het gaat, wij hebben veel meer tijd nodig om een boodschap te doen. In Oudenaarde op de markt is het eerste kwartier gratis, je moet dus wel een ticketje halen, maar gratis. Als je echter met een gebroken been je boodschappen moet doen, dan zal je wellicht niet tijdig terug kunnen zijn, en moet je dus betalen... dat is wat er niet eerlijk aan is...Ook oude mensen die niet vlug ter been meer zijn, worden op die manier gestraft...

Nu ja, aan ieder systeem zal er wel iets zijn dat niet juist is...

Voila, 't is weer een kortje, tot de volgende ?

Call

't Zal een kortje zijn...we moeten nog naar de dokter met Anny. Hopelijk is alles goed, en mogen de medicaties wat verder afgebouwd worden...

Heb jij al eens gekeken op die site van de overheid in verband met de overstromingsvoorspellingen? Er zijn er nogal wat die blijkbaar nu en dan last hebben of kunnen hebben ! Ook bij onze Bart is het een gekleurde zone, en Bart zegt dat hij altijd net buiten het water blijft...Hopelijk blijft dat zo ! Ook de streek van de ijzer in W Vl is een echt rampengebied, nu nog maar in alarmfase, maar toch...Zoals het de laatste dagen regent ! En je moet zeggen, het is al heel het jaar aan 't regenen ! We hebben echt niet zoveel goede dagen gehad !

Her en der zie je ook nu nog maïs staan, de boeren zagen plots de prijzen van de maïsgranen stijgen, besloten allemaal hun groenvoer te laten vallen en de kolven te laten rijpen en dus later te oogsten, het waren er blijkbaar zo veel, dat ondanks de hulp van dievenbenden het niet allemaal op tijd van het veld raakte... Ik denk dat het nu de moeite niet meer zal lonen, met al die nattigheid zal het ofwel kiemen, ofwel rotten...

Het is triestig nu deze velden te zien, de kleur van de ganse maïsplant ziet er zo eng en doods uit, en je ziet nu al zwarte schimmel op die vaalgele stengels omhoog kruipen...bah... Bovendien is er nog een reuze nadeel aan die velden vol voedsel voor de ratten !

ik ga moeten stoppen, denk nu al maar aan de massa's ratten van volgend jaar !
tot de volgende ?

Grijs, grauw, goor,

Ik mag niet meer naar links kijken, het deprimeert me. Rechts is het leuker, daar is Anny bezig de laatste beeldjes op te poetsen en te boenen. Ik heb er gisterenavond zoveel mogelijk gedaan, tot ik zat te krimpen van 't zeer. En dan nog een paar... Gek, het is mogelijk om voorbij de grens van de pijn te gaan, ik heb het al enkele malen gedaan, en hoe gek het ook klinkt, dan lijkt de pijn een stukje te zakken...Maar, er is steeds een maar...nadien zit je dan véél langer met de pijn voor hij weer terugwijkt tot het gewone niveau. Dus zit ik nu nog met de naweeën van mijn forceren, en Anny met de rest van de beelden en beeldjes.
Nadien gaat Anny de kast ook boenen en kuisen, en kunnen die er weer tegen voor een maand of 6. Wel nu en dan afstoffen, maar het boenwerk globaal eens per jaar, en enkele beelden die gemaakt zijn uit houtsoorten die zeer vlug uitdrogen, twee keer per jaar.
Heel ons huis riekt nu naar de beschermingsolie. Ik ruik dat wel graag, maar nu is het toch wat erg. Nu ja, dat duurt maar een dag of twee, dan is of de geur weg, of onze neuzen ingesteld op de nieuwe leefruimte ?

Als ik zo de beelden zit in te wrijven met olie, dan zit ik ook te kijken naar het geniale van de lijnen in sommige van die beelden. Het zijn lang niet allemaal topwerken, maar er zitten pareltjes tussen, en ook een deel zeer oude en zeer waardevolle. Zo heb ik beelden waar de tovermiddelen nog in zitten, de meeste van deze beelden zie je zonder deze middelen, omdat zelfs de blanken bang waren van deze toverij, en het lieten verwijderen door de tovenaar... Ik heb er nog niets van ondervonden, in tegendeel, ik voel me heel gelukkig met het bezit van deze complete beelden. Dat zijn geen mooie, maar wel waardevolle !
Ik heb er die naar hier gekomen zijn, in het begin van de kolonisatie van het toenmalige kroondomein...Beelden met de handen afgehakt uit protest tegen de werkwijze van de blanke "opvoeders"... Ook die zijn behoorlijk waardevol, en ze zijn bovendien ook heel mooi gesneden.
Niet alle beelden zijn Afrikaans, er zitten er van diverse regionen bij, maar meestal keek ik naar het beeld op zich, het moet mij op een of andere manier aanspreken door zijn lijnenspel, het moeten mooie vormen zijn die iets zeggen. Ik heb er zelfs redelijk moderne tussen zitten, niet alleen in hout, ook in terra cotta. En zelfs eentje in een of andere kunststof, maar ook die is heel mooi, en past in mijn collectie. Die is dan wellicht niet waardevol in geld uitgedrukt, maar waardevol omwille van het beeld an sich.
Het deed mij eens deugd ze weer allemaal te bekijken, vast te hebben, te voelen. Het doet mij ook wat pijn dat ik niet meer kan beeldhouwen...

Ik ben bezig aan een pyrografie ! Ik vond een mooie tekening in de keltische kunst, en mij daarop inspirerend ben ik begonnen aan een nieuw werk, een werk waar ik kleur zal verwerken, heel miniem, en in slechts een figuur, om zo een bijkomend reliëf te creëren... Ik denk dat het mooi wordt ! Tot op heden ziet het er goed uit. Ik ga weer met volle goesting aan het werk, het lijkt dat ik eindelijk weer ben waar ik was voor mijn diarree.

Ik heb meer dan een half jaar bijna niets meer kunnen doen, raar is dat. Blijkbaar is ouder worden ook je recuperatievermogen zien en voelen afzwakken. Morgen moeten wij met Anny terug naar de dokter. Hopelijk gaan ze de medicatie nog wat verder verminderen, het is al verbeterd, maar ze slaapt ook tijdens de dag nog regelmatig, en dat is toch niet echt goed te noemen. Je kunt naar mijn gevoel niet spreken van uitrusten op die manier, het is meer dan dat, en dat moet dan wel komen van die grote doses medicatie. Nu, we gaan zien. Ik ga in ieder geval vragen of hij ook voor mij wat wil voorschrijven, anders moet ik weer mijn huisarts lastig vallen voor een deel voorschriften. Ik moet niet veel vragen, want volgende weel moet ik ook naar mijn specialist. We zijn een soort medische toeristen geworden, lijkt het wel.

Anders is Anny wel goed, ze eet meer dan vroeger, en de laatste dagen is ze wat actiever aan het worden ook, want de eerste tijd was ze precies niet geneigd echt eens in "gang" te schieten. Ze deed het hoognodige, en dan zat ze daar weer te zitten. Nu is ze al een paar keer zo maar begonnen aan dingen die niet dringend waren om die ook te regelen. Het wordt stilaan weer de oude. oef.

Voila, dat is het weer voor vandaag,
tot de volgende ?

Oh ja, wat heb jij gekregen van de goede sint ????

de poort

Ik duw op het knopje en de poort gaat open...
Ik heb we een systeem voorzien om bij electriciteitspanne toch de poort te kunnen openen. Je kunt nooit weten ! Maar je mag dat nooit of te nooit aanraken als er wel stroom is, anders ontregel je de mechaniek !
Ergens moet ik mij inhouden om eens niet te spelen met de knopjes, maar het systeem is al zo lang bekend dat het alleen voor mij nog nieuw is, en alleen voor enkele dagen, dan is het nieuwe er ook af...
Vanmorgen was ik nog zeker 30 meter van mijn garage af, als ik op de knopjes duwde... Anny was het voetpad aan 't kuisen en schrok toen plots de poort openging...ze haastte zich naar haar borstel die tegen de poort stond.

Het is gemakkelijk om zonder een poot te verzetten de poort te openen, en mijn facade ziet er ook al beter uit dan vroeger met de oude poort. Bovendien, daar het een soort veredelde rolluik-poort is, heb ik nog steeds geen hinder om de was uit te hangen in de garage, in tegendeel, er is meer plaats.

Het is weer een van die dagen dat het precies niet klaar wilt worden. De lucht is donkergrijs van dreigende wolkenmassa's zonder einde. Echt koud is het niet, zeker niet voor de tijd van het jaar, maar teneerdrukkend...

Het Schrijverke van Gaston Durnez...
Oh kribbelende krabbelende krantenman
met grijs cache-poussierke aan,
wat zien ik voortdurend uw kogelpen
al schrijvend op bladekes gaan.
Gij kribbelt en krabbelt en pent er zo snel
veel sneller nog dan gij peinst,
gij wendt en gij draait uwen zin zo wel,
of is uw geleerdheid geveinsd?
Gij slaat ook zo snel op een schrijfmachien,
gij slaat er eens naast af en toe.
Hoe traint gij die vingers alle tien
die nimmer van 't schrijven zijn moe ?

en zo verder, und so weiter.... Mooi hé ? Ik heb het je beloofd, nu en dan een stukje poezie...soms blij, soms zwanger van leed...
Ik kreeg van mijn jongste zusje nog het vervolg van Jacques Perk's Iris, om te bewijzen dat ze het inderdaad nog grotendeels kent, alleen maar van mij luidop te horen blokken... Luid op, want ik heb een veel beter auditief geheugen dan dat ik geschreven teksten kan leren... Ewoud heeft dat ook, en nu hij in 't middelbaar zit komt hij er niet meer met alleen zijn auditief geheugen, en moet hij beginnen blokken... Bart moet dan ook soms eens wat dwang gebruiken, en dan haalt hij weer zijn gewone schitterende resultaten... Hij (Ewoud) komt ook stillekes aan in zijn publiciteitsjaren, hij begint zich zeer netjes aan te kleden, moet steeds een das aan, kortom, daar roert entwat, daar loert entwat...

Waar is de tijd dat ik zelf voortdurend met mezelf overhoop lag ? En de tijd waar in mijn kinderen aan dit euvel leden... God jongens, het lijkt wel of dat een periode was waarin er geen dagen waren zonder botsingen... Ik moest mezelf voortdurend voor ogen houden dat ik ook zo geweest was... Toen ik eens bij oma mijn beklag deed, zei ze: "ik zou hem buitensmijten.." Ik zei, oma, ge hebt dat ook niet met mij gedaan...Ze zweeg en toen, ja, 't is eigenlijk waar hé, jij deed ook van die toeren... Ons ma zei altijd dat ze kinderen had in twee verschillende generaties, Suzanne en Pierre, de oudsten, redelijk volgzame kinderen, en ik en Lieve, kinderen van de revolutie, van het vrijvechten... Ze had gelijk, wij hoorden tot die nieuwe soort jongeren, die veel mondiger waren, veel minder dociel waren en veel rapper aan het discussiëren gingen ipv stillkes te gehoorzamen... De jeugd van nu is weer zo'n generatie die je antwoordt, die met je in de clinch gaat.., Och, ze zijn zeker niet slecht, maar ze moeten steeds eens proberen... Raar, dat dit alles terug komt... Mijn ouders waren behoorlijk streng, mijn generatie was dat iets minder (ook al was ik hier op de wijk wellicht een van de strengste) Ik zie dat mijn kinderen pogen weer wat strenger te zijn, omdat ze ook weer met een generatie zitten die probeert zich los te rukken... 't Zijn al geleende broodjes zou Oma zaliger zeggen, waarmee ze bedoelde dat alles terug komt...

Als we dat weten, als we dat beseffen, waarom doen we het dan niet goed, al was het maar alleen in de hoop dat wij dan alles zouden terugkrijgen???

Ik heb een artikel gelezen over ons verstand...blijkt voor meer dan 90% uit een instinct te bestaan...Het echte denkwerk is minder dan 10 procent van onze reacties op een bepaald gegeven... We moeten dus niet zo hoog oplopen met ons "verstand", het is echt maar een heel klein beetje... Ik moet dus al heel wat verbruiken om hier alle dagen te zitten bloggen...de rest van mijn dagen zal niet veel soeps meer zijn zeker ??? Of geloof je ook die "wetenschap" niet ? Ik ook niet...

Voila, 't zit er weer op voor vandaag, ik ga stoppen...
tot de volgende ?

early in the morning

Vanmorgen om 7 uur zat ik al in 't lang (steeds minder) en in 't breed (steeds, ja, juist) voor mijne pc...
Nee, ik ben niet uit mijn bed gevallen
Nee, ik ben geen aanhanger van morgenstond geeft goud in de mond
Ze komen vandaag voor mijn nieuwe garagepoort, maar het uur is onbekend...dus zit ik hier en zij zitten ook nog ergens, maar niet hier, niet aan mijn poort...
Ik moet dan ook nog over en weer naar Wannegem bij pépé, om mijn papegaaienbak te herstellen, en Veerle moest mij ook nog hebben....nu ja, alles loopt wel los...en oh ja, ik heb gezien dat ik eens aan mijn aquarium moet werken aan de pomp ook. (Gewoon kuisen, dus gewoon zoals nu en dan)

Ik heb het al gezegd, hoe meer tijd een mens heeft, hoe minder hij er heeft. Leg dat maar eens uit aan een zinnig mens; gelukkig lopen er niet veel zo'n mensen rond hé...

sorry, 't was niet op u bedoeld...

Vandaag gaat Veerle naar een winkel om werk te vragen. Hopelijk lukt het. Ze moet ook daarbij de nodige voorzichtigheid aan de dag leggen, en zoeken naar zaken waar geen te zware dingen moeten gehoffen worden.

Gisteren ben ik met hen naar de huurdersbond geweest, want er zijn ook nog altijd wat moeilijkheden met het beëindigen van zijn huurcontract (ondertussen al 4 maand geleden)... Wellicht heeft hij ook daar weer dingen ondertekend die hij beter niet had gedaan... Nu, hopelijk loopt het allemaal goed af, het blijft daar altijd maar iets... als er iets uit de lucht valt, is het ook altijd op hunne kop. Dat is altijd zo hé, als het eens tegenslaat is het altijd een hele rij na een. Kijk maar eens als er een machine in huis stuk gaat, reken er maar op dat er nog dingen stuk gaan. Tenminste, dat is ook mijn ervaring.

Ik zit ook al enkele dagen met meer pijn, wellicht door de wind ? Nu ja, dat gaat wellicht ook wel weer wat zakken als de wind zakt. Ik ben voor het eerst in lange tijd weer eens begonnen met knutselen. Blijkbaar is eindelijk de nasleep van mijn grote diarree aan 't wegebben...Je ziet, alles komt in orde, ook al duur het soms heel lang....

Ik ga stoppen, ik moet nog naar Wannegem....tot de volgende ?

Monsters

Ik heb het ja al verteld, ik ben bezig met het lezen van horror. In horror-boeken kom je vaak in contact met monsters...
Na dat gelezen te hebben denk ik steeds:
Monster = staal zonder waarde
Vroeger stond dit wel eens op een postpakket, dat was waarschijnlijk goedkoper om het te verzenden, en misschien ook veiliger, de moeite niet om te pikken...
Maar echt, net zoals in de horrorfilms, heb ik zelden, heel zelden een monster ontmoet die mij ook daadwerkelijk afschrikwekkend voorkomt... Meestal is het waarschijnlijkheidsgehalte véél te laag om mij echt te boeien.
De enige uitzonderingen die ik ooit ontmoette, waren in science fiction, omdat ze daar in een totaal vreemd kader zaten, waar de onwaarschijnlijkheid verdoezeld werd door de vreemde omgeving... Herinner je ook maar die film met dat monster die binnen geraakt was in dat ruimteschip, geef toe, die ziet er echt uit, omdat het kader je totaal vreemd is...
De anderen... nee, ik kan niet zeggen dat ik ervan schrik...

En dat is dan net wat een boek voor mij spannend maakt, het moet in staat zijn mij mee te nemen in de werkelijkheid van het boek. Zodat ik echt kan mee-leven echt kan in-leven in het verhaal. Ik heb je al verteld dat ik soms, in een toestand net tussen waken en slapen in, een nieuw, onbestaande versie van het boek in mijn handen zit te lezen...Ik fantaseer gewoon verder, in het boek, zonder het te lezen...dat zijn pas goeie boeken, die je zodanig meesleuren dat je er zelf in leeft.

Ik denk dat ik dat al als kind had, en wellicht mede daardoor, mijn spelletjes soms als een verhaal in een boek liet afspelen... Dan waren wij bezig in die heel speciale taal die aangaf dat wij ons wel bewust waren dat het niet echt was, maar tof genoeg om er in te spelen, te leven... In het Oostends klonk het dan :"en tons zaaln we..." "en dan zallen we..." Zallen is geen bestaande vorm van het werkwoord zullen, maar gaf voor ons een spelregie-werkelijkheid weer... God, wat was dat een zalige tijd...Ik mis dat bij de kinderen van nu. Ik hoor ze geen semi-werkelijkheid meer opbouwen om in te spelen...
Toen ik leider was in de Chiro, bij de jongknapen, dan deed ik nu en dan een dag in zo'n een schijnwereld, waarin ik dan die ganse groep meetrok... Wij speelden geen indiaantje, wij waren indianen. We zaten echt in een nieuwe realiteit.

Waar is de tijd, die tijd. Want als volwassene mag en kan je dat niet meer doen, ze noemen je dan wellicht schizofreen of zoiets, tenzij je schrijver bent, dan mag het , maar alleen in woorden op papier. Als je nu door de straten zou dwalen, terwijl je op je fiets zit te zingen, dan heb je kans dat je niet ver zou rijden... In de straat, tenminste als je alleen loopt, moet je bloedernstig voor je uit kijken, de indruk gevend dat je voortdurend bezig bent met zaken die van levensbelang zijn... Het doet me een beetje denken aan de man op kantoor die er even uit wil... Wat doet hij dan? Hij neme een blad papier, of een bundel papieren, en stapt doorheen het gebouw, steeds de indruk gevend dat hij gehaast is,strak voor zich uit kijkend, en na enkele toertjes kan hij dan, zonder dat er ook maar een vraag, een opmerking komt, uitgerust weer aan zijn bureautje gaan zitten... Doe het niet te veel, anders zeggen ze " als er een papiertje door de gang komt, dan hangt x er aan..." Werk je in de bouw, doe het zelfde met een stuk balk onder je arm...Kijk nu eens goed naar de chantier in je straat...wedden dat je na enige tijd zo'n exemplaren ziet ??? Of op het bureel waar je werkt? Leuk hé, mensjes kijken... Maar pas op, als men dat ziet, dan ben jij de pineut...beter een blad in je handen....

Zie je, de schijnwereld bestaat nog, maar men past hem heel verstolen toe, heel steels, want het mag niet...

Toen ik het "zottekot", het instituut voor geestesgestoorden, werkte, probeerde men mij eens een toer te lappen op de eerste april. Ze zonden mij om een niet bestaand iets. Daar het de baas was, kon ik veilig gehoorzamen...ik vertrok, maakte er een heerlijke wandeling van, ging zelfs een pintje drinken, en kwam enkele minuten voor het einde van mijn werktijd terug..."niet gevonden"...Ze hadden het wel door, maar konden het niet tonen zonder zelf gezichtsverlies te lijden... Ik heb wel een week lang geen goeiedag meer gekregen van de collega's die veel harder hadden moeten werken...Nu ja, ze hadden toch enkele minuten plezier gehad, tot ze voelden dat ik hen liggen had...

Ook dat was een soort schijnwereld...maar verder mag en kan je niet meer gaan, tenzij je het risico wilt nemen op internering. En toch is het jammer ! Toch zouden we nog eens moeten kunnen spelen, in een klein intiem wereldje, netjes volgens de regelmenten die je zelf had opgebouwd, weg uit de harde werkelijkheid...

In de home zie je dat die oudjes dat weer kunnen en mogen, "ze zijn dement meneer". Ik heb een vriend die - jammer genoeg - echt dement is, ik zie hem niet in een schijnwereld spelen, nee, hij zit daar te suffen, niet goed wetend wat hem nu weer overkomt... Nee, ik denk dat die oudjes daar, misschien aan het randje van dementie, gewoon de vrijheid nemen om nog eens te dwalen in hun eigen wereld, de hunne, van hen alleen...waar wij allen buitenstaan, en medelijdend het hoofd schudden. Onze wereld laat dit niet meer toe, zelfs niet aan het kind... Zelfs het speelgoed dat ze krijgen is zo sterk uitgebouwd dat de fantasie al lang en breed is uitgebouwd door de ontwerpers, en ze mogen de meeste andere dingen niet meer...Geen tak afbreken voor een zwaard, daar heeft de boom pijn van, en stokken zijn gevaarlijk...Niet alleen in het bos dwalen, zie dat er nog ergens een soortement Dutrou loopt... Niet praten tegen vreemde mensen, er zijn kinderlokkers... Niet spelen in de aarde, dat is vuil, wie weet heeft daar een hond... of misschien heeft de boer wel gesproeid... niet... niet... zet je daar bij de tv en kijk naar de tekenfilmpjes op Nickeodeon, waar al die aartslelijke figuurtjes over het scherm dwalen...en vermoordt je eigen spelwereld !

Waar zijn ze mee bezig ?

Wij hadden tenminste één stuk van ons leven in een mooie blije kleurige eigen wereld... maar ja, dat was slecht, dat mag niet meer...

Hebben wij geluk, dat we desondanks nog opgegroeid zijn tot waardige (?) burgers...
Burgers... In mijn jonge jaren waren dat de middenstanders, die noemden zelfs hun beweging voor de vrouwen "burgersvrouwen"...Nu zijn we plots allemaal burgers geworden, citoyens ????????????????????????

tot de volgende ?