poederen

Ik hebde indruk dat mijne blog stilaan aan 't evolueren is naar de slecht-nieuws-show...
Ik heb je immers al enige keren geconfronteerd met allerlei gevaarlijke dinges en toestanden... Ik denk dat het maar een tijdelijk verschijnsel zal zijn, gekoppeld aan de literatuurdeluurderij dat ik op dit moment aan het verwerken ben... Ik zit nog steeds in "Dode Lente", omdat ik tussendoor al eens wat andere dinges heb gelezen. Ik kon het iet in één keer verwerken, het is zo verschrikkelijk dat ik wat luchtige wc-lectuur er tussen heb genomen, onder andere het leven van Adolf Hitler...En dat is veel lichter dan dode lente, dat kan ik je garanderen !!!

In Dode Lente zit ik nu aan het hoofdstuk over mutagenen... Het wordt steeds maar erger en erger !
Je hebt allemaal wel al eens gehoord dat bestralingen kunnen aanleiding geven tot het muteren van de genen. Dat wil kortom zeggen dat bestralingen afwijkende vormen van leven kunnen veroorzaken.
We herinneren ons allemaal de softenon-kindjes, waar een "onschuldig" medicament talloze misvormde kinderen veroorzaakte, we kennen allemaal wel links of rechts een mongooltje, veroorzaakt door een afwijking aan een gen...
Dus hebben we allemaal schrik van bestralingen, want het kan erge gevaren inhouden, en medicatie moet zeer goed onderzocht worden op eventuele gevolgen voor het nageslacht...
Maar daarmee is de kous (helaas !) niet af !
In het begin van de jaren veertig ontdekten professoren dat mosterdgas (denk aan wereldoorlog 1) ook een mutagene stof is ! Dat wil dus zeggen dat de mensen die getroffen waren door mosterdgas, een verhoogde kans hebben om gemuteerde genen te hebben, en dus ongelukkige kinderen te krijgen, misschien zelfs over de volgende generaties heen...

Deze ontdekking was zo belangrijk omdat voor het eerst bleek dat ook chemische stoffen mutagenen konden zijn !
Niet alleen bij insecticiden werden dergelijke stoffen gevonden, ook bij herbiciden ! Deze stoffen waren dan al jaren in gebruik !
Maar het erge moet nog komen...
Men begon deze mutagene eigenschappen bewust te gebruiken, zonder op de gevolgen te letten !
Ik geef u een voorbeeld: Men ontdekte een stof die de genen desdanig bewerkete, dat de voortplanting volledig vernietigd werd.
Deze stof is dus interessant om bij planten de scheutvorming te verhinderen.
Deze stof wordt dus op uw en mijn patatjes gestrooid, omdat ze niet zouden doorschieten.
Er is geen onderzoek geweest op de effecten op mens en dier.
Wij stellen een steeds mindere vruchtbaarheid vast bij de mens.

Is dat het verband ?

Begrijp je nu waarom ik dat boek slechts in schijfjes lees?
Het is beangstigende literatuur ! Ik heb nog nooit een horrorboek gelezen dat zo beklemmend was als deze werkelijkheid.

Ik ga er niet over doorbomen, ik durf niet.

Heb je al eens buitengekeken? Het regent voor het moment niet, en het is koud. Er hangt een koude nevel over de velden, je verwacht bijna rijm te zien.
Weet je, ik vind het erg dat de wereld aan het opwarmen is, vooral dat het niet hier is...

Vandaag kan ik niet gaan vissen, ik moet naar de dokter toe... en overmorgen moet ik dan naar de hartspecialist... Twee keer in drie dagen naar Kortrijk... Leuk is anders. Nu, dat ik vandaag ga komt me nog van pas, ik zit bijna zonder morfine, dus moet ik weer enkele voorschriften hebben. Voorschriften voor echte verdoving krijgen is niet zo evident ! Je kunt van de meeste medicamenten zonder veel problemen voorschriften krijgen voor 3 of 4 dozen van die pillen, zelfs al zouden het dozen zijn met 100 pillen, maar morfine, daar is er blijkbaar zeer zwaar toezicht op, en dat krijg je hoogstens voor twee keer... Dat betekent dat ik nu en dan naar de dokter moet, gewoon om wille van de medicatie...Ook al heb ik eigenlijk de dokter niet echt nodig, alleen de voorschriftjes...
Ik begrijp dat men misbruiken vreest, maar het betekent ook telkens de kost van een visite, die er in werkelijkheid geen is...
Bij mijn huisdokter moet ik niet betalen voor de voorschriftjes zonder onderzoek, maar de andere kijken dan eens naar je bloeddruk en zo... en rekenen. Bij de huisdokter zeg ik soms zelf om eens naar dit of dat te kijken, omdat ik op den duur geambeteerd ben hem steeds lastig te vallen, zonder ooit iets te betalen... Gek, ik weet het, maar zo ben ik nu eenmaal.

Overigens ben ik niet happy met die morfine, want net zoals met alle verdovende middelen, werkt ook deze bij mij omgekeerd... In plaats van in slaap te vallen, word ik er wakkerderder van. Ik mag om de pijn te onderdrukken rustig een pil per dag méér nemen dan nu, (advies van de dokter), maar ik durf dit niet, omdat ik dan helemaal niet meer zou slapen.
In het begin was ik mij niet bewust van dit verband, maar ik had eens, door een bezoek heel vroeg in de morgen, mijn pillen vergeten te nemen...Tegen de middag had ik alle moeite van de wereld om mijn ogen open te houden. Ik had afkickverschijnselen, maar dan in de omgekeerde richting ! Iemand anders die zijn verdoving niet neemt zal zenuwachtig en druk worden, ik val er van in slaap. Mijn moeder had dat ook, dus lijkt het wel min of meer erfelijk te zijn??? Misschien te veel gepoederde patattten gegeten?
Dus neem ik de verdoving in werkelijkheid alleen maar tegen de basispijn...Want gek genoeg, bij aktiviteit blijft de pijn net als vroeger zeer vlug stijgen tot onhoudbaar. Ik kan dan echt zweten van de pijn ! Pijn is niet alleen lastig, het is ook een inspanning, en dus heel vermoeiend !

Maar ik heb (al menigmaal) beloofd je niet te veel lastig te vallen met mijn pijnen, je kunt er toch niets aan doen, en iets waar je niets kunt aan doen, dat hoort een mens niet graag.

De zon komt er stillekes door... Misschien wordt het toch nog een redelijke dag. En dan ik niet gaan vissen... dju toch !

ik ga stoppen voor vandaag, lig niet wakker van die patattenpoeder, we hebben het toch al lang niet meer in handen...
tot de volgende ?

herinneringen

Ik zat in het vijfde studiejaar, bij meester Van de Keire, was dus zo'n 10 jaar oud.
Op een dag verwaardigde ik mij om eens te spelen met mijn kleine zusje die dan zo'n vier jaren moet geweest zijn. Voortgaande op het feit dat zo'n ukkie moet zoeken als je uit beeld bent bent, had ik mij bedekt met een dekentje (ik herinner me heel vaag iets rose???).
Lieve kwam naar mij toe gelopen, snapte het ebbenhouten Lievevrouwenbeeld in haar kleine handjes, en liet het bonk op mijn hoofd neerkomen.
Wat eerst een buil en een blauw oog leek begon al ras onrustwekkend te worden, en de dokter moest komen. Die verwees mij naar het hospitaal, voor een dag of twee, dat moest opengesneden worden en gezuiverd...
Het werden twee dagen van een maand ieder...
Het zou wellicht maar een maand geweest zijn, maar de dag voor ik naar huis mocht, speelden we wat op de ziekenzaal, en ik kreeg een ongelukkige klop op dezelfde plaats, en de historie herbegon nog eens van voor af aan...
Ik weet niet waarom, maar sindsdien heb ik altijd goeie herinneringen aan de kliniek.
Ik vond het daar leuk, plezant, iedereen kwam op bezoek bij mij, bij MIJ ! en bracht steeds cadeautjes mee ! Ik heb daar mijn eerste strips van Bessie gekregen, van een neef van mijn moedern Lambert. Mooie strips uit de studio Vandersteen. Het zijn die strips die mij nu weer deden denken aan de kliniek, vorige week was een van de vragen in duizend zonnen en granaten over de wapiti...Ik wist meteen wat een wapiti was, want ik heb "Wapiticanyon" wel twintig keer gelezen...een van de boeken van Bessy.... En dat bracht mij de kliniek weer te binnen.

Gek, maar heel veel herinner ik mij er anders niet meer van... Wel van die kleine anekdoten, dat is al...Naast mij lag een jongen die geopereerd was aan zijn neus, en in zijn neus zaten lange, lange wieken, die iedere dag weer uitgetrokken werden, en iedere dag verse ingestopt werden. Dat herinner ik me als pijnlijk, want ik herinner me de schrik van die jongen als hij de verpleegsters zag komenmet die kar...
Ik herinner mij ook dat ik daar eens geslaapwandeld heb, en dat ze mij op een heel andere afdeling gevonden hebben...Maar dat hebben ze mij verteld, zelf wist ik dat niet.
Ik herinner me ook dat ik een van de lievelingen van de verpleegsters was, want ik, en dat mochten er niet veel, mocht mee in de verpleegstersruimte, en ik mocht de gewassen verbanden netjes weer helpen opwinden op rollen. Ja, in die tijd was er nog recyclage van verbanden in de kliniek !
Ik weet ook nog dat meester Van de Keire eens op bezoek kwam met gans de klas.
Zie je, dergelijke flitsen van herinneringen heb ik daar nog over, plus het gegeven dat een kliniek een plezant ding was.
Toen was het ook nog leuk, we lagen met een tiental kinderen in een grote zaal bijeen, en zij die konden zaten meestal op de grond of aan de tafel te spelen. We deelden onze snoep en ons fruit, en lazen elkaars boeken. We gingen bij de minder mobielen op bed zitten om daar te vertellen en te zitten lachen, en genazen elkaar door ons kinderlijk optimisme. Ik lag er dus twee maand, maar de jongen met zijn neus lag er al toen ik er kwam, en lag er nog toen ik wegging...

Ik heb nog steeds een klein litteken aan mijn wenkbrauw, van de operatie(s), maar daar ik aan beide kanten een bijna gelijk litteken heb, weet ik niet meer welk van de operatie komt, en welk van een of ander valpartij... Dat doet mij denken aan mijn driedagen in het klein kasteeltje... Bij de talrijke vragen en onderzoeken die je daar kreeg om te zien of je wel bekwaam zoudt zijn om het vaderland te verdedigen (ik was gelukkig niet bekwaam)was er ook de vraag waar heb je littekens... De jongeman verduidelijkte sadistisch dat die vraag diende om eventueel je lijk te kunnen identificeren... Ik begon mijn littekens op te noemen, tot de jongeman zei "stop maar, ik heb geen plaats meer om ze op te schrijven" en hij bekeek mij als een soort unicum...

Als nu een van onze kleinkinderen valt, dan wordt iedere wonde bekeken ontsmet en zo nodig direkt genaaid...Ik herinner me dat ik eens mijn scheenbeen had opengeritst aan prikkeldraad, een snee van zo'n vijf centimeter gapende wonde... Ik ben daarvoor niet naar huis gegaan, want ik zou moeten uitleggen waar ik gezeten had, en wellicht mocht ik dan niet meer terugkomen (en misschien kreeg ik er nog een pak rammel bij). Ik heb daar een mooi litteken van zo'n (cm lang en bijna een cm breed...Maar ik heb gespeeld !

Wellicht zouden wij toen, ook niet naar de dokter geweest zijn...Mijn moeder zou dat ontsmet hebben, na het gewassen te hebben met bruine zeep, en er misschien een verband om gedaan hebben...Maar dat is niet zeker, want verbanden op je been zakken steevast af, dus veel hielp dat niet. Ik weet niet of de plakkerkes toen al in zwang waren???

Ons moeder was van het principe "harde dokteurs maken zachte wonden" en zij zweerde bij de helende kracht van bruine zeep en merchurochroom op alcoholbasis. Onze wonden werden eerst uitgewassen (Lieve was ooit in assensteentjes gevallen, en omdat ons moeder dat niet uit de wonde kreeg met gewoon wassen heeft ze geprobeerd met een borsteltje...) (Je ziet dat nog steeds aan de knie van Lieve) en dan ontsmet. Daar al die behandelingen pijnlijk waren, gebeurde dit manu militari, en wij neigeden er toe onze wonden weg te steken voor ons moeder, in de hoop de "behandeling" te vermijden.
Jaren later, was ik als chiroleider aangesteld voor de "verzorging" op kamp. Ik kende alleen de werkwijze van ons moeder en op het einde van het kamp zongen de knapen uit volle borst het zelfgemaakte liedje: de beul van de E, de beul van de H, de beul van de EHBO-O-OOOh ... Dank zij de opvoeding die ik thuis gekregen had.... Maar dank zij die dingen waren en zijn wij geen doetjes.

God, wat is dat allemaal lang geleden...
...en wat is de tijd verandert !

Als een van kleinkinderen nu een wondje van tweekeer niets heeft, dan moet dat zo nodig ontsmet worden (zonder dinges die pikken) en moet daar een zo groot mogelijke plakker op, om de wond toch goed te dramatiseren...
Worden dat dan wel doetjes?

Wat wel raar is, ze hebben (nu nog) een soort godsvertrouwen in opa, en de zalf die opa maakt is véél beter dan al die andere, en die plant van Opa, die geneest alles...

Nu zingen ze niet meer van de beul...nee, ze komen bij opa omdat die zo zacht is.
Gekke opa

tot morgen ?

Den Heerlycken Boerenbuyten...

We kregen een foontje van Suzanne, ze komt op bezoek. Joepie, is onze eerste reactie dan, weer een dag met heerlijk gebabbel en nieuwtjes rapen en anders dan de doorsnee dag...
Natuurlijk is er dan koffie met, en 's avonds een broodje mèt...
En dan zijn we plots op de heerlycken boerenbuyten...
Zondagmorgen, als we pistolets willen hebben moeten we tijdig naar den bakker, dus om 9 uur staan we daar, voor een gesloten deur...De bakker is op verlof (Mag van mij, alleen er is geen andere bakker in de omtrek...Misschien in het dorpswinkeltje, daar hebben ze zeker brood...En ja hoor, ze hadden er zelfs pistolets, want ze wisten dat de bakker op verlof was (zij wel, wij wisten het niet...)
Probleem één is uit den baan.
Nu nog beleg voor 's avonds...
We rijden naar de beenhouwer...Gesloten in verlof... Geen probleem, er is er nog een bijna recht er over...Gesloten wegens verbouwing...
Nu moeten we tot Brakel rijden om nog een beehouwer te vinden(iets dichterbij dan Oudenaarde... Daar staat amper 30 man voor Anny aan te schuiven...
Den Heerlycken boerenbuyten...als je niet onverwachts ergens iets moet hebben ! En ik ben beleefd geweest, ik heb niet eens gesakkerd over het feit dat het hier weer zomertoeren zijn, en dat het hier dan vol, eivol zit met wielerterroristen, dat er straten zelfs alleen voor plaatselijk verkeer zijn en verboden te parkeren en...en... en....
Trouwens, dat alleen plaatselijk verkeer...daar heb ik het al altijd moeilijk mee gehad... Als ik die straat in rij, dan ben ik toch ter plaatse, dus plaatselijk aan het "verkeren" ? Wat willen de vroede vaderen daarmee eigenlijk beduiden???? Naar mijn gevoel is alle verkeer altijd plaatselijk daar waar ze op dat ogenblik zijn, of niet???

Enfin, om alles af te sluiten, je ziet aan mijn bloggen dat ik desondanks en niettemin toch weer veilig thuis geraakt ben... en ik spreek er zelfs niet eens van dat ik op de terugweg, op onze mooie kronkelwegen (met kilometers volle witte lijnen...) het geluk had om achter een lulder te zitten. (Verklarend woordenboek: Lulder, een voertuig bestuurd door een LLLLeerling, die dat duidelijk kenbaar maakt door een grote witte LLLLL op een blauw veld aan zijn achterruit.)
De jonge man begon steeds trager en trager te rijden, ik dacht dat hij bang was omdat ik naar zijn mening te dicht bij hem kwam, dus vertraagde ik nog wat meer, om hem ademruimte te geven, maar niets hielp, tot wij twee kilometer verde gewaar werden dat hij rechts wildigede inslaan... Vandaar de vermindering van 70 tot 20 per uur over een afstand van 4 kilometerkes... (Min of meer eerweerden vader)

Dit jaar passeren de zomertoeren niet aan mijn deur, en valt de eer van binnenkijkende passanten andere bewoners te beurt. Zomertoeren is bijna nog erger dan de veelvuldige uitgestippelde parcours van bendes wierterroristen, omdat zomertoer niet alleen bevolkt worden met mensen op van die blitse koersmaschientjes, maar ook door ouders met hun kroost. Je kent dat, een tje achteraan op de fiets bij moeder, eentje vooraan op de buis bij vader, en dan nog een of enkele kleine gasten op kleine velootjes die zich doodpedaleren met hun kleine wieltjes op onze grote bergen...Daarbij moeten ze alle aandacht geven aan het hard stampen op de pedaalkes, zo erg gefixeerd, dat ze geen oog hebben voor de weg en ze regelmatig een zwaai naar links of rechts maken, telkens begeleid door corrigerende uitroepen van een bezorgde moeder en een fier vader, ziet hem ne keer terten dien kleinen... nie pleuien hé, 't is ne flinken, de diene van mij. Als je dan weet dat volgens een studie een op drie niet van hem is, waar is dan der oudren fierheid heen gevaren???

Dergelijke studies zijn verheffend hé? Je hebt dan een goed gezin, drie mooie kadeeën en plots wijzen ze je er op dat diene derde hoogst waarschijnlijk niet van u is...Leuk ! Jij bent zelf altijd ne bloedserieuze en plichtsgetrouwe man en vader geweest, en dan bewijzen ze dat één op drie niet van de vader is... Je derden? of een van de vorige? Je begint je kinderen te bestuderen op trekken die je niet onmiddellijk kunt thuisbrengen, of misschien juist wel, maar dan trekken van je beste vriend??? 't Is om de krampe van te krijgen.
Wie doet die studies? en wie controleert dat op juistheid? en waar deden ze die studies? Al in mijn studenten tijd was er zo'n studie waar uit bleek dat gemiddeld aan 16 jaar de jongens al eens of meerdere keren gemaeenschap hadden... Wie zal er dan als studentje durven bekennen dat hij de uitzondering is ? En als je zelf zo'n bladzijden met vragen moet beantwoorden vul je dan huichelachtig in dat jij nog maar 15 waart.... Ook al zit je er nog maar alleen van te dromen. Studies ? Laat me niet lachen ! Denk je nu heus dat die prof overal en iedere keer bij die jonge knapen gaan bijzitten is om zeker te zijn??? Idem met die één op drie...

Als je al die zaken leest, dan begrijp je niet dat onze beschaving er nog is, we moesten allang weer in de brousse rondlopen, met een knots alle mannelijke concurrenten uit de weg kloppend...

Allee, ik ben begonnen met een beenhouwer in verlof... en nu zit ik aan het morele peil van onze jeugd ?? Hoe doe ik dat toch telkens weer ?

Ik lees te veel, ik weet zodanig veel dingen van zodanig veel onderwerpen dat ik alles aan elkaar begin te breien.
Het is waarschijnlijk net zoiets als wijn maken van fruit...Je giet allerlei fruit gekneusd in water in een groooooote fles, voegt er desgewenst nog wat suiker bij en een klein beetje gist, met een waterslot sluit je vreemde bacteriën de pas af, en je laat de boel maar gisten...Tot je wijn hebt (na enkele keren filteren en zo meer)
Ik denk dat dat met al mijn boekenwijsheid ook zo is...Je giet al die informatie in je koppeke, en je laat het gisten...Je bekijkt dat angstvallig, en je ziet ineens een stukje appel passeren, op de voet gevolgd door een druif...Vandaar dat ik in mijn blogs ook van appelen op druiven kom, zonder dat ik weet hoe ik dat toch doe... 't Is mijn wijsheid die aan 't gisten is ...

en nu maar wachten tot het wijn wordt...

tot de volgende ?

van a tot ...omega ?

Heb je er al eens bij stil gesttan dat het een echt wonder is, dat je deze blog kunt lezen? Dat ik hem kan schrijven op een manier dat u hem kunt lezen???

Lettertjes, niet zo evident !
Wij hebben een alfabet van 26 lettertekens, en de naam komt van het griekse alfa, beta, ...tot omega, waarin er minder lettertekens zaten.
Toen een bisschop vaststelde dat (Cyriellus?)hij met de hem ter beschikking staande lettertekens niet echt de slavische talen (russisch) kon weergeven, maakte hij er nieuwe tekens bij (het cyrillisch alfabet)...
Onze oorspronkelijke letters hier in onze regio waren de runen, en die worden futhark genoemd (geen alfabet) de eerste letters waren daar f, u, t, h, a, r, k... Je hebt het oude en het nieuwe futhark. In het oude waren er veel minder letters dan wij nu gebruiken, in het nieuwe was er al meer rijkdom, maar nog niet gelijklopend.
Hoe dat komt ? Omdat in de oorspronkelijke taal in onze regio's bepaalde klanken niet voorkwamen, dus was er ook geen letter voor nodig...
In andere landen heefd met een totaal andere oplossing gekozen, en daar kent men geen letters, maar woordvormen. Men vertrok bv van een tekening van "huis", dat teken werd meer en meer gestileerd, en dat teken bleef geen letterteken (th) maar een klankteken (thuis). Ieder woord waarin dan de klank thuis zit, zal dat klankteken bevatten. (vb chinees)
Deze manier vergt veel meer tekens, en is dan ook zeer complex om te leren. Het maken van een type machine en het werken er mee met chinese klanktekens is niet evident!
Ergens in een ver en duister verleden, weeral ergens in het middenoosten, de regio waar ook al die grote Geloven vandaan komen, kwam ook de oorsprong van ons schrift vandaan, via griekenland, over het futhark (dat weer verdween) ook naar onze huidige letters en het cyrillisch schrift en noem maar op. Er kwamen heel wat aanpassingen naar de talen toe, soms in de vorm van bijkomende letters, maar meestal alleen door het bijvoegen van accenten, umlauts en platte streepjes boven of onder de lettertekens, wat dan een andere klank, een andere letter werd.
In de meeste talen waar er bijkomende letters waren (met uitzondering van het cyrillisch) werden die naar aanleiding van de typemachine en dergelijke anders opgelost en toch naar de gewone letters gebracht, al dan niet met een bijkomend accentteken. Denk bv aan het duits met de rare b-achtige letter die nu niet meer te vinden is, in de kranten en gedrukte vormen. In handschriften zie je hem soms nog bij oudere mensen.
Ik wil maar zeggen dat men met het huidig systeem van letters een zeer vlot en soepel systeem heeft, die bijna alle klanken kan omschrijven in lettertekens. En toch...en toch vond men het nodig om ook een fonetisch alfabet te ontwerpen, zodat men de wereklijke klanken van iedere taal ook effectief en eenvormig kan weergeven. In sommige woordenboeken vind je dan ook naast het woord, nog eens hetzelfde woord in fonetische tekens. Zo schrijven we senor, maar zeggen sinjaor, ook de andaloesische klanken waar Toon Hermans zo een prachtig stukje over maakte, kun je zo gewoon schrijven en er naast zetten hoe je het in feite zegt.
Want gek genoeg is dat het nadeel van onze lettertekens, we geven er niet steeds dezelfde klankwaarde aan! Ik herinner me dat ik eens genoodzaakt was naar de franstalige rtbf te luisteren op mijn autoradio, omdat ik daar de brt niet kon ontvangen. Het was de tijd van de toer de Zwans, et c'était le belge wiesmèns die gewonnen had... Ik heb toch enige tijd moeten denken voor ik snapte dat het de belg huysmans betrof.... Vandaar de noodzaak dus van ons fonetisch alfabet !

Maar welke vorm van schrift men ook gebruikt, het is een fantastisch ding! Het laat je toe de ideeën van andere mensen te ver- en bewerken! Het laat mij toe je iedere dag weer met een blog te overladen !
De ontwikkeling van de mens is met het ontstaan van het schrift plots met reuzeschreden beginnen vooruitgaan, omdat de vindingen konden bewaard worden voor het nageslacht. Toen het drukwerk er bij kwam, en men steeds meer mensen toeliet tot deze (vroeger geheime) kennis, ging de vooruitgang steeds rapper en rapper, tot op het punt dat we enkele decennia geleden bereikten! Het punt waarop men genoodzaakt werd te specialiseren, dat het onmogelijk was nog alle kennis te verwerken in één persoon... Nu is men al bezig met de volgende stap, het samenzetten van de verschillende specialismen, waardoor plots met sprongen vooruit gegaan wordt.
Ook de personal computer brengt ons een enorme kennis bij ! Internet is niet alleen een aardig speeltje, het is een immense bibliotheek, waarin men zowat alles kan vinden...Jammer genoeg ook veel bullshit en smerigheid... Kortom het bevat niet alleen de wijsheid van de mensheid, maar ook al de domheid en verloedering.

Alles te danken aan het ontstaan van het schrift...en het onstaan van de cijfers en de wiskunde (komt ook al weer uit dezelfde hoek!) ons woordje cijfer danken wij aan de grootste wiskundige uitvinding ooit, een arabische uitvinding en een arabisch woord kyfr het woord voor 0 nul, wat toeliet op een simpele manier tientallen, hondertallen, cijfers na de komma....te omschrijven en begrijpelijk te maken, kortom een van de fundamenten van de wiskunde...

Ergens vind ik het leuk dat heel onze maatschappij in zijn huidig bestaan, te danken is aan dingen die ontstaan zijn in die -oh zo verderfelijke- hoek van onze aarde, waar nu al eeuwen gevochten wordt, en waar al die -oh zo onbeschaafde- (?) gastarbeiders vandaan komen die nu blijkbaar onze steden gevaarlijk maken... Het kan raar gaan hé ? Wij kijken nu neer op die mensen uit die streek waar ooit onze beschaving zijn oorsprong heeft aan te denken... Zelfs de hoogtepunten uit onze architectuur, de gotische kathedralen, komen voort uit de bouwkunst van de arabieren...Wij zijn groot geworden dank zij het leentjebuur spelen bij hen die we nu denigrerend de machreb-volkeren noemen... Onze geneeskunst dankt ook ontzettend veel aan hen...
Wat is er daar gebeurd dat zij plots die hoogstaande cultuur verloren? Wat is er hier gebeurd dat wij dat plots niet alleen hebben overgenomen, maar verder ontwikkeld hebben? ....en veel belangrijker, komt de tijd dat wij plots stilstaan, achteruitgaan, en dat ergens een andere groep op onze kennis voortborduurt??? Of is dat al bezig, met de japanners, chinezen en sinds kort ook de indiërs ????

Kijk maar eens naar wat eerst japanse kopieënwaren van onze radiootjes, nu plots bij de hightech behoren in de klankwereld ??? en dat is maar één klein voorbeeldje ...

Ik maak me ongerust.

Niet omdat die mensen zich opwerken, maar omdat het de indruk wekt dat het niet naar een gelijkschakeling evolueert, maar naar een nieuwe scheeftrekking, precies zoals wij met de machreb (magreb) hebben gedaan...

Ik deze nacht niet veel geslapen...

tot de volgende?

Onbegrijpelijk !

Op de regionale tv maakt men reclame voor een tentoonstelling van militaria en camouflage...Dat van die militaria zie ik wel zitten, maar de camouflage???? Als hij goed is, zie je hem niet, en als je hem wel ziet is hij niet goed.
Waarom zou ik in godsnaam naar zoiets gaan "kijken" ????

Het slot van mijn garagepoort is stuk. We kunnen de poort nog alleen openen van de binnezijde en sluiten idemdito. Laatst waren we de zaak aan het bekijken om te zien of herstellen nog mogelijk was, en Anny had de poort opengemaakt, was dan naar binnen gegaan om iets te halen, had ondertussen de binnendeur naar de garage gesloten, omdat de honden niet per ongeluk zouden buiten geraken.
We onderzochte alles, tevergeefs, en Anny sloot de poort van binnen uit, terwijl ik naar binnen ging.

We zullen dus eens uitkijken naar een nieuwe poort. We zullen een der laatsten zijn die overschakelt naar een automatische poort. Nu, ik heb al eens een ander slot gestoken, maar nu vind ik er nergens nog een die past...Ik denk dat die metalen poorten niet eens meer gemaakt worden. In een nieuwbouw zie je ze nergens meer.
Over een ding maak ik mij zorgen...Als er geen heiligentriek is, geraak je dan niet buiten met je auto? Of zo wel, kun je dan nog de poort achter je sluiten???

Luc (vis) heeft onlangs ook een poort gestoken. Hij kan die openen met zo'n bakje, maar ook met een codenummer (er zit een bakje met cijfers op zijn muur. Binnen kan hij met een ander bakje die op de muur zit de poort openen. Wat wel interessant lijkt, hij heeft een raampje in zijn poort, waardoor de garage toch wel wat klaarder is.

Bij Eddy naast de deur kun je alleen met zo'n bakje binnen, hij heeft geen codenummer-bakje op zijn buitenmuur zitten. Zo'n codenummer heeft natuurlijk als nadeel dat je de poort altijd een beetje stiekem moet openen... Want éénmaal iemand het nummer gezien heeft kan hij zo maar binnen in je garage. Ik denk dat, moest ik dat willen, ik het nummer van Luc wel zou kunnen zien... Het is ook niet zo geplaatst dat het uit het gezicht kan worden gehouden. Het zit zowat op ooghoogte, zodat het in feite alleen door je hoofd en de bedienende hand verborgen is, ik denk dat het veiliger tegen vreemde blikken zou zijn, mocht je het op heuphoogte installeren, dan kun je met je ganse lichaam tussen de kijker en het bakje gaan staan....

Het nadeel van enkel met zo'n bakje te werken, is dat je dat bakje in de praktijk altijd moet bij je hebben. Ik zag Eddy al terug naar binnen gaan om zijn bakje te halen.

Niet dat dit erg is, maar eigenlijk zijn wij slaven van onze gemakzucht ! Op den duur bedienen we alles met afstandsbedieningen... Wij hebben nog de gewoonte om onze tv steeds handmatig en dus volledig uit te doen, maar Anny is steeds ongerust als wij voor het huis van de buur zorgen, en er is een onweer, want daar staan heel wat toestellen in "waaktoestand", dus alleen uitgedaan met een afstandbediening, zelfs staat de pc meestal ook in slaaptoestand, maar niet volledig uit... Nu ja, er is nog nooit iets gebeurd, en waarschijnlijk zijn mijn toestellen niet veiliger dan de zijne...Maar als we uithuizig zijn voor enkele dagen trekken wij zelfs de stekkers uit het stopcontact.

Waarschijnlijk is dat alleen maar een bewijs dat we van den ouden stempel zijn, maar ja, het zit er nu al zo lang in, dat het nu wel niet meer zal wijzigen...

Toen we enkele dagen geleden aan het water zaten te vissen, was er veel wind, en het vie mij op dat er reeds veel bladeren afvielen. Er waren groene bladeren bij, die dus door de wind afgerukt waren, maar er waren al veel vergeelde blaren bij, wat m.i. toch wel heel vroeg is , of niet?
Wat bizar is, de vergeelde blaren blijven een tijd lang (dagen) drijven, en kunnen grotendeels afgeschept worden, om de verzuring van het water tegen te gaan. Maar de groene afgerukte bladeren, die zonken meteen, en bleven onder water drijven. Je zag ze nog, maar ze zaten centimeters onder het oppervlak. Ook dat was nieuw voor mij ! Ik had daar nog nooit op gelet. Zelfs als er kleine takjes aanzaten, dreven ze onder de oppervlakte.

Ik heb er dit jaar nog geen ijsvogel gezien, maar ja, we zijn ook nog niet vaak naar Wannegem weest vissen....

Vandaag is het weer zonnig, maar er zijn toch wolken. Ik denk dat het lang geleden is dat we nog zo'n natte en donkere zomer hebben gehad. Een mens voelt er zich zelf ook somber door. Ik ben een zon-mens, ik zie af van dit kloteweer !

Ik ga wat zoeken naar info over poorten.
tot de volgende ?

Motomotomotomoto en moto

Gisteren passeerden hier voor mijn deur miltioenen moto's. Allee, misschien ietske minder, maar 't waren er verdomd veel !
Soms hoorde je er het zware sonore geluid van een Harley tussen, soms het zenuwé-achtige geluid van de japanners, en soms een apart geluid, een quad of een trike...
Ze waren er in alle kleuren, maar toch meest in 't zwart.
Ze hielden zich allemaal aan de wegcode, maar hadden geen kilometriek maar een mijlmetriek... In plaats van 60 km per uur snorden ze zowat 60 mijl per uur...Sommigen waarschijnlijk zelfs 60 zeemijlen per uur... Maar die zag je moeilijk, je hoorde ze, meendege iets te zien, maar je was dan al hopeloos te laat...
Natuurlijk blonken de flikken weer uit door hun alertheid en waren in geen velden (zelfs daar niet !) nog wegen te bespeuren...
Ik dacht weer aan mijn buur...Die heeft ook zo'n mooi masjien, en één keer ging hij mee met zo'n groep op toer...Na een paar kilometer is hij rustig terug naar huis gereden...Die mannen rijden niet, ze vliegen! was zijn commentaar... Allee, Eddy, da's maar een gedacht !

Eigenlijk ben ik altijd een bewonderaar geweest van die masjientjes...In een ver verleden reed ik met een Flandria, een bromfiets in moto-model, die met gemak 100 per uur reed, en dat was een heerlijk gevoel...Wellicht van daar mijn verliefdheid op die masjientjes??? Maar waarom moeten zij er zo mee vliegen? Enkele weken geleden reed ik op de N60 richting Gent, toen een moto me voorbijreed, en terug inzwenkte naar rechts, maar "en dansant", hij zwaaide daarbij eens naar rechts, eens naar links en herhaalde die beweging enkele keren, gewoon uit plezier met zijn eigen durf. Ik zag hem ook de wagen voor mij voorbijgaan, met dezelfde bewegingen er bij...Wij reden ongeveer 90 per uur, hij dus nog wat sneller, en dan een beetje zitten spelen ??? Stel dat hij plots een klapband kreeg??? Dat komt voor, ik had het eens met mijn auto, dus kan het ook bij een moto.
Zelfs rechtdoorrijdend, staat hij nog altijd maar op twee wielen...Ik begrijp best dat ze 100 rijden, maar dat ze daar dan nog toeren mee uithalen op die snelheid, dat is voor mij iets te veel....
Het is zoiets als die reddingsoperatie van die belgische speleologe...Wat deed dat mens daar eigenlijk? En vind men het logisch om mensenlevens te riskeren om iemand die zich zelf in nesten heeft gewerkt te redden??? Als je in grotten gaat liggen rondbanjeren, of op de toppen van de hoogste bergen wilt kruipen zonder de noodzakelijke middelen zoals zuurstof, dan is het je eigen schuld als je iets overkomt.
Ik kan aannemen dat men op een hoge berg zou kruipen, als het een doel heeft, zoals bv de invloed van de hoogte, maar dat zo maar doen, uit sport??? Is dat wel sport?
Dat is voor mij net zo iets als benjispringen....Waar dient dat toe?
Oh ja, de kick...
Herinner je dat filmpje nog dat je ongetwijfeld ook al zag, waarbij de benjispringer netjes in de muil van een wachtende krokodil terechtkomt? Daar hadden de inrichters ook "alle" veiligheidsmarges ingebouwd.
Nee, laat maar. Ik heb echt niet veel bewondering voor iemand die tevoet de noordpool oversteekt. Er is geen enkele reden om zo'n idioot ding te doen. Ik zou kunnen aannemen dat men poogt te bewijzen dat de mens ooit gewoon te voet van uit Azië in Amerika terecht is gekomen, trekkend over de ijsvlakte...Maar ik ben er zeker van dat die mensen dat nooit of te nooit zo maar om wille van de kick hebben gedaan ! Ze zullen gedreven zijn door honger en achter hen opdringende veroveraars, die veroverden ook uit overlevingsdrang... Net zoals we nu de vele mensen zien die met wankele bootjes de overtocht maken naar Spanje in de hoop op voedsel....
Nee, wij vinden het nodig dat eens te doen uit sportiviteit ???
Goed gek ja!
Al die extreme sporten (sport???) waarbij uiteindelijk gevaar is voor het eigen leven, dat is geen sport, dat is wat Freud noemde doodsdrang. Men wil bewijzen dat men zelfs zijn leven durft te riskeren, omdat men het leven niet hoog inschat.
Als je dan bedenkt dat van alle aardbewoners, de blanken het meest schrik hebben van de dood, gevolg van de beschaving, dan is het inderdaad een mogelijk antwoord dat het hier een doodsdrang betreft, een ingebouwde stille hoop dat men zal sterven, maar dan op een opvallende "heldhaftige" manier. Nee, laat maar, voor mij niet.
En toch doen wij het allemaal wel eens!
Toch hebben we het allemaal een beetje in ons om risico's te nemen, om de dood te omarmen.
Heb jij nooit een riskante inhaalbeweging gemaakt met de wagen?

Mensen zijn rare wezens...

Ooit preekte onze oude pastoor (Georges Van Hoolandt - een toffe pee) over het feit dat hij zich in levensgevaar had begeven, hij was in een machine gestapt waarin zich voortdurend ontploffingen voordeden... Eigenlijk had hij gelijk hé, een auto heeft een ontploffingsmotor...maar wij denken er nooit op...De brave pastoor wou er ons alleen op wijzen dat wij altijd moesten proberen om de werkelijkheid te zien achter de facade... en opletten voor de gevaren achter het blinkende chroom van de wereldse genoegens.
Wij, zelfs onze kinderen, hoorden hem gaarne prediken, omdat hij steeds zo menselijk was, en van uit de meest onverwachte hoeken ons op de waarden wees. Hij is niet lang op pensioen geweest, korte tijd nadien is hij plots overleden op het perron van het station te Ronse...

Het was een eerlijk en heerlijke man, die met de mensen kon meedoen, mee een pint dronk en niet naliet om ieder jaar minstens één keer alle huizen van Mater te bezoeken. Iedereen liet hem binnen, ook de niet christelijken, omdat hij niet alleen pastoor was, hij was een echte volksmens, met begrip voor ieders opinie.
Ik ga stoppen, Anny staat te wachten om op boodschappentocht te gaan, en ik ben chauffeur....

tot de volgende ?

nr 550 een epos in visserij

Gisteren belde Luc mij of ik mee wilde gaan vissen. Daar mijn karretje een lekke band heeft, kunnen mijn hengels en bak niet ter plaatse gereden worden, dus besloten we naar Wannegem te gaan, bij Pepee...
Eerst stapten we beiden uit om pepé te gaan begroeten, en om hem te danken voor het herstellen van mijn visbak (al een hele tijd geleden - maar ik had pepé nog niet gezien). Bovendien had ik de tekening mee van de bak die als vloer dient van mijn papegaai kooi, en die dringend ook vernieuwd dient te worden. Pepé zou zien of hij genoeg inox had! Dan zal mijn papaegaaikooi een echt luxekot zijn !
Daarna gingen we vissen. Pepé vreesde het ergste, ze hadden enkele dagen geleden met enkele vrienden een wedstrijd vissen gehouden, gevolgd door een feestje...Nu ja, we zouden wel zien...
En we hebben het gezien !!!
Toen we pas aan 't vissen waren (Luc met twee lijnen, ik met één) riep Luc dat hij er al twee had! Ik had al een paar beten gezien, maar ze niet kunnen pakken. Maar door dat geroep begon ik mijn vissen te tellen, en bij ieder vijftal riep ik naar Luc. Luc telde ook eentijdje, maar met zijn twee lijnen had hij het zo druk dat hij het opgaf. Bovendien had hij twee keer een afgerukte onderlijn die hij moest herstellen, maar niettemin lag hij steeds voor op mij. Niet erg, want ik had mijn handen vol !
Ik ben met vissen gesopt om 20 voor vijf, en het was na enen als we begonnen, dus in amper drie en een half uur, haalde ik netto 50 (vijftig !) vissen op.
Ik ving geen echt grote, zelfs één steklebaarsje (niet meegeteld) en een drietal heel kleine bliekjes en nog wat kleine bliek, en één grote bliek van iets meer dan 20 cm, voor de rest allemaal kleine kroeskarpers, van gemiddeld een 15 à 20 cm lang. Heerlijk felle vechters, dat beloofd voor binnen een paar jaar als die beestjes wat groter zullen zijn !!!
Het was een heerlijke visdag, ondanks de felle wind, en de regen is pas gekomen toen wij al weer in de auto naar huis reden.
Pepé kwam langs met een lijnlatje, waarop je zo'n 20 onderlijntjes kunt zetten, met de vraag om voor hem weer nieuwe onderlijntjes te maken, maar met redelijk grote haken, met die kleine pruts kan hij niet meer zo goed weg.
Een hoogtepunt voor mij was wel toen pepé nog eens bij mij kwam en me zei dat ik mocht komen vissen zoveel ik wilde... Tot op heden kwam ik mee met Luc die een vriend des huizes was, nu heeft pepé mij dus bij die kring in gerekend. Ik voel me echt vereerd ! Ik zal wel niet vaak alleen kunnen gaan vissen, maar wie weet dat ik ooit eens met Anny kan gaan???

Gisteren kreeg ik ook de rappel van de rekening van tante voor het water, maar ik werd telefonisch verwittigd dat ik die rekening mag negeren tot ik nieuws krijg van dat solidariteitsfonds of hoe het ook juist heet....

Hopelijk leeft tante nog op dat ogenblik...

Vandaag is het al dan niet een hoogdag, ik las daar ooit iets over in een wetenschappelijke studie over en rond de boerenkrijg. Napoleon schafte ooit de kerkelijke feestdagen af, en onder druk stelde hij ze nadien weer in, maar niet allemaal. Later werden in België al de feestdagen terug ingevoerd, in andere landen was dit niet het geval, zoals bv in Nederland.
Wij gingen ooit eens een driedaagse wandelen in Nederland in de periode van Allerheiligen, die daar tot onze verrassing geen feestdag bleek...
Toen de mensen meer en meer de grenzen over gingen, kwamen er ook vragen over die feestdagen die her en der niet bestonden, of wel bestaan en bij ons niet, en plots verkondigde men bij ons in de kerk dat sommige hoogdagen plots geen verplichte misdagen, dus geen echte hoogdag meer waren...Het blijkt dat de plaatselijke kerkvoogden in die zaken zelf beslisten en/of aanpasten volgens de mogelijkheden die hen geboden werden binnen de staat waarin ze leven.
Eigenlijk stel ik mij daar vragen bij...Die feestdagenzijn er gekomen vanuit het geloof van de bevolking, of van het staatsgeloof in sommige gevallen. Nu zien we rondom ons steeds meer mensen die geen geloof hebben, een ander geloof hebben... Wat moeten we daarmee op termijn? Moeten we een dag instellen voor het offerfeest? en wat doen we dan met de joodse feestdagen de bahaï en noem maar op ? Of moeten we gewoon het kerkelijke van die dagen wegcijferen? (We zijn al een heel stuk op die weg bezig, als ik zo rond mij kijk !)
Volgens mij zou het eerlijkste systeem zijn dat we zegge en schrijve 10 feestdagen krijgen, die we zelf invullen naargelang onze overtuiging...Maar dat zou dan wel weer het risico inhouden dat een of andere patroon weigert een bahaï te aanvaarden, omdat al de anderen de katholieke feestdagen nemen... Niet makkelijk hé ?
Voor wie Bahaï nog niet kent, zoek maar eens op Google, dat is (momenteel) de recenste godsdienst uit dat kleine stukje van het middenoosten waar het jodendom, het christianisme en de Islam ontstonden... Heel jong, en de moeite om eens te lezen. Nu ja, als dergelijke dingen je uberhaupt interesseren....
Vannacht redelijk goed geslapen, maar om 4 uur wakker. Ik ben dan eens gaan zitten, en na een half uur naar bed terug om verder te lezen. Ik kreeg slechte punten en heb dan nog een uurtje wakker gelegen in den donker...
Ondanks de vissen is de pijn binnen de normen.
Veerle is in huis gevallen op haar al zo pijnlijke rug. Vanmorgen hebben we nog niets gehoord, of ze liggen nog in bed, of het is (hopelijk) een heel stuk beter.

tot de volgende ?