Wachten op den dood...

Gisteren zijn wij toch maar eens naar tanteke geweest, in de hoop haar weer wat beter te zien...Maar toen wij in de home kwamen, moesten wij eerst naar de hoofdverpleegster, die ons vertelde dat ze sinds vrijdag verscheidene keren een syncops (schrijf ik dat juist?)gedaan had. Voor de mens die zo slim is als ikke, dat is het bewustzijn verliezen tengevolge van een hartfalen.
Eén keer was het zo erg dat ze dachte dat het een beroerte was, en de dokter onmiddellijk deden komen. Geen goed nieuws dus...
Wij naar boven, verwachtende haar in bed te vinden, maar niet was minder waar, ze zat met enkele collegas op stoeltjes te keuvelen, en toen ze ons zag wilde ze komen, maar ze moest zich overal vasthouden...
Wij gingen met haar de kamer binnen, om de was in de kast te stoppen, maar tot onze verwondering moesten wij de sleutel die we kregen van de verpleegster niet gebruiken, er zat een andere sleutel op de kast...Ergens gevonden in een van de kamers boven in haar huis...
Ze had ook een stuk van 2 en een van 50 eurocent bij zich, oud geld zei ze, nu niet meer in voege...Vanwaar die kwamen, van een kleine die soms dingen in haar kamer komt wegsteken...Jongens hé???
Ja tante, lijk dadde zegt, jongens...
De hoofdverpleegster kwam binnen met en grote boekentas, bleek de dokter er te zijn, en zij droeg het toestel om een cardiogram te nemen. We toonden steels de twee sleutels, en de verpleegster zuchtte, en nam beide mee, na dat ook zij vastgesteld had dat één van de twee kasten helemaal niet meer open te krijgen was...
De dokter vroeg ons te blijven...We gingen wat in de gang wachten, bij de oudjes, die heel wijs knikten en tante "niet goed" verklaarden...
Naderhand ging ik met de dokter en de verpleegster naar beneden mee voor een gesprek, en Anny bleef nog wat bij tante.
De dokter verklaarde dat er niets meer aan te doen was, dat hospitalisatie ook zinloos was, omdat tante niet meer operabel was...Dat wist ik al, maar de dokter vertelde dat het einde nu wel heel erg nabij kwam, de steeds vlugger optredende syncopen wezen er op dat het eens fataal zou zijn, dus mogen we ons voorbereiden op het ergste...
Het gekke (en het gelukkige) is dat tante van niets weet, ze draait weg, komt weer bij en is weer picobello na een tijdje, en ze weet blijkbaar niets van het bewustzijnsverlies, tenzij ze op de grond ligt bij het ontwaken...Maar meestal kunnen de verpleegsters tijdig optreden en haar weer in bed leggen. Het zou beter zijn dat ze niet meer in de gang wandelde, maar ze wil dat niet beseffen, en men wil haar niet binden, want daar zou ze wellicht in stress van komen, en dat zou fataal zijn...
Wachten dus, wachten op de dood...

Morgen moet ik naar de dokter voor een onderzoek om eventueel in aanmerking te komen van het Vlaams Fonds...Hopelijk loopt dat goed af, ik heb al zorgen genoeg aan mijn hoofd momenteel...Denk maar eens aan wat er met die waterleiding moet gebeuren als tante sterft voor dat hersteld is... Jongens,sjonge sjonge ik mag er niet op denken.

Enfin, anders gaat alles hier redelijk wel, wel vannacht geen oog dichtgedaan, maar dat is geen nieuws, dat valt nu en dan voor.
Tot de volgende?

Hydrangea's

ofte wat men pleegt te noemen hortensia's...
Eergisteren, op de rommelmarkt passeerden we een huis waar, net zoals bij mij, hortensia's voor de deur stonden, en net zoals bij mij, is daar dit jaar iets geks mee aan de hand...

Je moet weten dat ik bijna ieder jaar een klant heb (een beroemde klant, die je vroeger vaak kon bewonderen in groene vingers op vtm) die les geeft in bloemschikken. Ze kwam meerdere keren om de "verharde" bloemtrossen af te knippen, die ze dan water wellicht verwerkte en liet verwerken in diverse bloemstukjes... Deze bloemknoppen, die om een of andere reden dikker blad krijgen en verkleuren naar een vaal groen, kunnen dan maanden zo blijven, zonder te veranderen.
Je krijgt de bloemen in die toestand, op het einde van het seizoen, de herfst dus.

Welnu, ginder, en bij mij staan nu al talrijke bloemknoppen rijp om geoogst te worden...

Gek is dat ! Ik heb u al gemeld dat de lijsterbessen al lang rijp zijn (normaal ook in de herfst) en dergelijke dingen zien we links en rechts nog, ook sommige bloemen die laatbloeiers zijn, zijn nu - veel te vroeg - al aan de bloei bezig...

Ik kan mij niet herinneren dat ooit eerder gezien te hebben. Ik hoop dat er nu geen strenge winter komt, want dan zouden er massaal dieren (vooral vogels)sterven, omdat de normale voorraad van bessen tegen die tijd al lang verdwenen zou zijn. Aan de andere kant zou een echte winter ons wellicht verlossen van de massale aanwezigheid van insecten, waarvan er vele zijn die hier normaal niet kunnen overleven, maar door het gebrek aan winter toch blijven. Sommige van die nieuwe insecten zijn bovendien erg gevaarlijk! Er schijnt hier een spin rond te flaneren waarvan de beet aanleiding geeft tot gangreen... Ook onze eigen insecten worden een plaag (wespen bv) omdat er veel meer dan normaal de winter doorkomen.

Bovendien mogen wij ons er aan verwachten dat de malaria, die sinds eeuwen verdwenen is in onze gewesten, ook terug opduikt. Dit doet er mij aan denken dat er vroeger dus wellicht ook tijden geweest zijn met zulke "warme" periodes...

Echt verwonderen moet ons dat niet doen, ooit was het hier een wijnstreek...Wij hadden hier dus het weer zoals nu in de streek van de Loire...

En zo zijn we als echte vlaming weer op ons geliefde onderwerp terecht gekomen, het weer ! Het onderwerp waarmee 80 % van de gesprekken in Vlaanderen mee beginnen.

Ik heb u al eens verteld over de semi-wetenschappelijke tijdschriften die ik lees. In één daarvan staat regelmatig ook een quiz, die ik steeds op los, meestal zonder veel moeite, uitgenomen als de vragen over nederland gaan( het zijn nederlandse uitgaven), dan stel ik een beetje tot mijn verbijstering vast dat we eigenlijk héél weinig weten van onze buren. Nu, eigenlijk zou mij dat niet mogen verwonderen, iedere dag is er nu een vraagstelling op tv één, waarbij de man/vrouw die het goede antwoord geeft 50 euro krijgt en eens mag zwaaien naar kijkend Vlaanderen... Onlangs vroeg men waar het minnewater gelegen was...Tot onze verbijstering waren er tientallen die het antwoord niet wisten... Als we ons eigen landje al zo slecht kennen, wat maak ik mij dan druk over de kennis van een buurland???

En het zal zeker niet verbeteren, als ik zie wat onze jeugd daaromtrent nog leert...Ik weet, ze zijn op veel dingen veel vlugger wijs dan wij, ze zitten veel verder in bepaalde vakken dan wij op die leeftijd, maar van wat wij algemene vakken noemden, daarvan hebben ze geen kaas gegeten... Ze hebben amper nog aardrijkskunde, amper nog geschiedenis en noem maar op...
Ik weet wel, je kunt met die dingen niet zo erg veel doen als je volwassen bent, maar toch, ik kan van Houffalise naar huis rijden zonder een landkaart te hebben...Want ik heb ooit geleerd waar wat ligt... Geschiedenis ga ik niet te veel over vertellen, omdat dit een beetje mijn ding is, maar toch, het verleden leert ons ontzettend veel over het heden en over de toekomst...Ik weet het niet, wij hadden niet alleen een veel bredere kijk op dingen, bij velen van onze generatie was er ook een veel bredere interesse voor de dingen gewekt, ik heb het gevoel dat wij ergens een rijkdom hebben die de jongeren niet meer meekrijgen...

En ze missen al zo veel...ze mogen en kunnen niet meer ravotten, ze mogen en kunnen niet meer prutsen en "maken" aan allerlei dingen....Ik herinner mij nog hoe Bart van twee oude kapotte fietsen één goeie maakte, hoe ze zelf een slee maakten, hoe ze soms 's avonds thuiskwamen zo zwart als een neger...Nu mag dat niet meer, kan dat niet meer, mogen ze niet meer luisteren naar een man die het hen wil uitleggen (Dutroux heeft veel meer kapot gemaakt dan wat we kunnen bevroeden), ze moeten netjes blijven, ze mogen niet meer door de bossen lopen (groen!) en noem maar op...

Nee, we hebben een arme jeugd, ook al waren ze nog nooit zo rijk als nu.

Ik ga stoppen voor vandaag, voor ik weer aan 't preken sla,
tot de volgende ?

Bart is terug van weggeweest...

Gisterenavond kregen we het verlossende telefoontje, ze zijn weer veilig en wel terug uit de vogezen. Vandaag verwachten we ze voor een bezoekje, en om de sleutels terug mee te nemen naar huis, wij hebben ze niet meer nodig, we zijn van onze taak als dierenvoederaars en vuilbakbuitenzetters ontheven, MET certificaat !

Kort voordien hoorden we het hoopgevend bericht op de tv over de eindeloze files op de franse wegen.

Veerle gaat vandaag alleen naar een rommelmarkt in Aalst...Hopelijk rijdt ze niet verloren, want Veerle en de baan kennen...Ik ga mijn kaartenboek meegeven, in de hoop dat Frederik kaart kan lezen, anders ben ik Veerle en mijn kaartenboek kwijt...

Wat mij enorm verwonderd is het feit dat ze het niet opgeeft, ze blijft naar zaken rijden waarvan ze bijna op voorhand weet dat ze het niet zal vinden. Hoe ze het doet snap ik niet, maar het lijkt haar onmogelijk de baan te herkennen, ook al is ze daar al verscheidene keren geweest, zelfs al heeft ze die baan zelf gereden, met mij als co-piloot... Ik snap het niet, mochten het nu verschrikkelijk ingewikkelde banen zijn in een stad waar alle straten op straten lijken, dan zou ik er begrip voor kunnen opbrengen, maar nee, zelfs op gewone banen lijkt ze steeds weer of een balck-out te hebben, of te verwarren met iets anders waar ze ook al eens heen gereden is.Haar moeder kan ook geen kaart lezen, maar zij heeft wel een enorm goed geheugen voor waar we ooit wel eens gereden hebben. Nu is de rommelmarkt in Aalst het gemakkelijkste dat er is! Hopelijk heeft ze geen miserie. Ze moet gewoon steeds dezelfde baan blijven volgen...

Nu, ik heb ook één stad waar ik jaren aaneen sukkelde... Mijn oud-collega van Gent zou mij eens de weg wijzen, toen ik de eerste keer naar Gent moest. Ik weet niet waar we allemaal gereden hebben, maar ik denk dat ik gans gent heb doorkruist, en in het weerkeren idemdito, maar dan nog eens langs andere straten. Het heeft jaren geduurd voor ik in Gent een klein beetje mijn weg kende, en het loopt nog niet over.Onlangs nog moest ik eens in Gent zijn, dus maakte ik een gedegen voorbereiding van de te volgen rijweg...maar ik kwam helaas, driewerf helaas weer eens op wegomleidingen, en weg was mijn voorbereiding.... Ik probeer me dan zo snel mogelijk langs de kant te zetten en de kaart te bekijken, maar in een grootstad is parkeren op zich al een hele opgave...

Ooit heb ik zo iets voor gehad in Brussel, en ik had dan geen kaart bij ook nog! Ik kwam van het hoofdbureau van mijn werk, wou de kleine ring op (ik kan langs twee kanten weg, en ken de twee banen)maar door een of ander iets was de kleine ring niet te bereiken, en we werden door een brusselse flic allemaal een richting ingestuurd, en voila...zoek maar. Ik volgde wat ik het grootste aantal zag doen, in de mening dat er altijd wel veel mensen uit de stad weg wilden, maar dat was dus verkeerd...Na een korte wijle reed ik daar maar straat in, straat uit...Plots zag ik een grote rijkswachtkazerne, pinker op en de kazerne binnen. Dat mocht niet, maar ik explikeerde mijn nood, en de man zette mij vol begrip op de goede weg. De rijkswachter is Uw Vriend mocht sindsdien rustig op mijn auto gekleefd worden!

Als ik echter op gewone banen zit, dan heb ik niet veel schrik om de weg te verliezen, ik heb nogal een gevoel voor richting. Ooit werd ik kort na Houffalise, in de Ardennen, door een ongeval voor mij, de brousse in gezonden. Ik had (weer eens) geen kaart bij, en in een dergelijk geval staan er geen bordjes met déviation... Ik reed tot ik op een kruispunt kwam, en begon dan de volgens mij goede richting te rijden. Toen ik 's avonds thuiskwam nam ik de kaart, en stelde ik vast dat ik zowat de kortste weg gereden had...Ik heb iets van een postduif, ik voel waar mijn kot is...

De kinderen zijn naar hun vader, en de "vrijers" gaan er dus alleen op uit. Hopelijk hebben ze een goede dag.

Gisteren was het weer wasdag, ik nam eens een volledig bad, niet op mijn speciale stoel, maar eens languit in het bad, heerlijk, tot ik er uit moet. Ik heb vannacht niet veel geslapen, en vandaag ga ik niet naar de rommelmarkt...Nu ja, ik heb toch eens in 't warme sop gelegen.

Voila, ik ga stoppen, genog voor vandaag, 't is voor mij ook zondag...
tot de volgende ?

Liefde

Ik ben juist begonnen met het lezen van één van mijn favoriete tijdschriften (Ik heb er drie: National Geografics (abonnement) en Quest en 'nVIR die ik maandelijks ga kopen)
Er staat een uitgebreid artikel in over Liefde...Namelijk de wetenschappelijke benadering er van. Het is een beetje ontluisterend de liefde uit te kleden tot zuiver chemische reacties in ons lijf, maar desalniettemin en niettegenstaande, ik zit het met veel genoegen te lezen, zoals ik graag alle zaken lees die dingen uitleggen. Hoe oud ik ook al ben, ik ben nog niet te oud om bij te leren !
Ik kan dus nog niet veel vertellen over de liefde, en ik weet ook niet of ik je dag wel wil vergallen met zuiver wetenschappelijke afbraak van een heerlijk gevoel, maar één ding vond ik zo plezant dat ik het u niet wil en kan onthouden!

In sprookjes en oude verhalen lees je wel eens over tovermiddelen om de liefde op te wekken, je hoort Piet Huysentruuuut ook regelmatig memmen over afrodiasica en dergelijke meer, maar er schijnt dus een echt wetenschappelijk verantwoord parfum te bestaan, die de liefde opwekt!

Dit hoeft ons niet te verwonderen, als je weet dat bepaalde mannelijke vlinders aangetrokken worden door de feromonen in de lucht, verspreid door de vrouwtjes vlinder...en dat tot op véle kilometers van hem vandaan !
Alleen ik wist niet dat onze vrouwtjes ook zoiets verspreiden, en ik wist nog minder dat je ze kon in een flesje stoppen...
Het antwoord is nog veel gekker dan je durft te denken!
Een geleerde heeft een parfum genomen, en daar okselzweet van jonge vrouwen in gedaan. Hij deed dit in de helft van de flesjes parfum en gaf dit mee aan de testpersonen. Deze moesten dagelijks een rapport invullen, waarin ook vragen vervat zaten over hun sexleven. Bleek dat de proefdames die zich parfumeerden met het zweet van hun veel jongere sexe-genoten, meer dan 20 precent meer sex hadden gehad dan de anderen...
Voor wie nu onmiddellijk op zoek gaat, het is niet te koop (nog niet?)het is en was beperkt tot een onderzoek!
Dus, oudere heren, ga uw driften laten wekken door naast een zwetende jonge dame te gaan zitten, en dan vlug naar huis...en vlug, want blijven zitten is niet zonder gevaar voor uw gemoedsrust én voor uw gezin...

De nieuwste hit: Ik ben verliefd op een zweetlucht...

Heerlijk, heerlijk, zou Toon Hermans zeggen.

Het lijkt mij in ieder geval veiliger en goedkoper dan viagra...zeker die van op het internet, heb je gehoord hoe bezorgd onze uittredende minister is over de gezondheid van de mensen die proberen iets goedkoper hun medicamentjes te kopen dan bij de kapotheker. Nu, hij zal wel gelijk hebben dat er bij die dinges uit die verre en oncontroleerbare landen veel brol zit, maar hij zou er beter aan doen de medicamenten betaalbaar te maken. Ik weet waarover ik praat ! Herinner je maar die aktie waarbij men met een ganse bus pijnstillers ging kopen in nederland, omdat die daar stukken goedkoper zijn dan hier, en daar zijn de medicamentjes net zo goed onder controle als bij ons...Hoe komt er dan zo'n prijsverschil op die dingen?

Ik heb het ooit eens uitgerekend, nu durf ik dat niet meer - voor mijn eigen gemoedsrust- maar toen had ik meer dan 60.000 oude belgische frankskes per jaar aan medicaties, en dat alleen voor het gedeelte dat ik niet terugkrijg, de nettokost dus ! Ik neem nu -helaas - niet minder medicamenten dan toen...

Ik ga niet klagen, maar toen ik nog kon werken, had ik 13 maanden loon op 12 maand, nu is het eerder 11 maand loon op de twaalf...er gaat meer dan één maand aan medicamenten... Regelmatig ga ik bij de apotheker en mag dan meer dan 150, ja zelfs meer dan 200 eurootjes neerleggen. Ik word er alleen geklopt door het nonneke die om de medicatie komt voor het bejaardentehuis...

Heb je al eens buiten gezien? Eindelijk lijkt het op zomer. Ik schrijf dit héél stillekes dat het niet verschiet en weer verdwijnt... Lees dit dus aub ook met ingehouden adem, tenzij je natuurlijk behoort tot de stand voor het weer NOOIT ofte Nooit goed is, dan zul je wel weer de boel naar de filistijnen helpen. dju.

Ik heb je al geschreven dat ons geheugen ons alleen de leuke prentjes voorhoudt over ons verleden, dus zal het wel niet juist zijn dat het vroeger altijd beter weer was, maar toch herinneren we ons veel meer goed weer dan slecht...Met uitzondering van een paar extremen, zoals de sneeuw waar in ik bijna niet meer thuis raakte, de stortvloed die hier hele gemeenten overspoelde, en de boer die duizenden kilo's patatten kon rapen op het veld waarop hij tarwe had gezaaid...waar zijn tarwe was ??? Ook het jaar dat ik de klinkers in de tuin legde, en ik iedere middag en iedere avond droge kleren moest aandoen van de eeuwige stortregen... Maar voor de rest ? Allemaal goed weer...Is dat bij u ook zo? Wellicht wel, we zijn allemaal behept met dat selectieve onderdeel in ons memorie.
Zo schrikken we ook telkens als men op de tv vermeld dat ze de tiende verjaardag hebben herdacht van...Is dat al zo lang geleden? Ik ben er nu 61, maar het lijkt maar een heel kort iets, terwijl ik als kind 61 bekeek als een eeuwigheid.

En zeggen dat ik begonnen was over liefde en sex...

Ik ga maar stoppen, anders beland ik weer in de oertijd van de mensheid
tot de volgende?

Het eiland Man

Heb ik je al verteld dat die kat van Veerle haar jong heeft laten liggen? Nee, het is niet dood, de kinderen voederen het met aangelengde koemelk in een oud spuitje (zonder naald natuurlijk !)...
De microob groeit er op dat je het ziet, en oh ja, het noemt dus nu Minoe, maar ik blijf de kinderen plagen met Microob.
De kinderen zijn hier nu, terwijl Veerle naar de rugschool is, dus die kattepoes zit hier ook, boven in een kartonnen doos, met een deken er over gelegd...Toen ik mij stond te wassen zag ik plots een klein zwart iets passeren...Dat kelereding was onder de deken uitgekropen, langs de kartonnen wand omhoog... Niet te doen !
Ik pakte dat mauwende kleintje vast, en riep de kinderen.
Ondertussen bekeek ik het poesje eens goed...Ik ben bijna zeker dat het een kattin is, het is roetzwart, zal wellicht halflang haar hebben, en het is een Manxkat !!!
Wonderlijk, maar echt waar ! het is een echte Manx !
De naam komt zoals je al aan de titel kon zien, van het eiland Man, waar ooit een staartloos kattenras is ontstaan en heel de wereld veroverde.
Nu zijn er twee mogelijkheden, ofwel is het een kind van twee katten die ergens de genen van vroegere voorouder-manx in zich hadden, ofwel is het een nieuwe mutatie die identiek is aan de manx. In ieder geval, een kat zoals je die niet elke dag ziet !

Toen ik dat de kinderen vertelde, moest ik op internet eerst dergelijke kattebeesten opzoeken, voor ze me wilden geloven. Hun gezichtje blonk toen ze zagen dat ze een echte speciale kat hadden ! Nu zullen ze er nog beter voor zorgen denk ik, als dat nog mogelijk is, want ze lopen regelmatig de trap op om het beestje bij te voederen. Wonderlijk is dat zo'n klein poezewoefke al zo luid kan ronken, het is precies een klein naaimachientje. Alleen zit het ondertussen ook nog voortdurend te roepen om eten, met zo'n klein schel mieuwgeluidje (het kan de a nog niet uitspreken ???)

Ik denk nu op een gedichtje dat ik ooit moest leren: " Een grote hond en een kleine kat, zaten samen op de kamermat..."Verder herinner ik het me niet meer, maar ik meen mij te herinneren dat het een gedicht was van de schoolmeester (dat is een schuilnaam, echt waar!). Het was een leuk gedicht over een hond en een kat die de keukenmeid plaagden... Weet er nog iemand hoe het ging??

In het kippenhok hebben we de ondoorzichtige plastic weggenomen van rond het hokje waar de kuikens en de kloek zitten. Nu zien ruiken en horen de andere kippen de kuikens, en worden met hen vertrouwd. Binnen een week ongeveer zetten we dan de deur open, en laten we de kuikens met kloek tussen de andere kippen lopen.
Normaal kun je de kloek meteen met de kuikens tussen de kippen laten, maar wij zijn bang van de eksters en de kraaien die hier voor onze ogen de duivejongen uit het nest halen... Vandaar dat wij de kuikens eerst iets groter laten worden, maar dan moeten we deze weer "acclimatiseren" aan de andere kippen... Zo is het altijd iets hé...

Morgen is het verlof van Bart ook weeral voorbij, en komen ze terug naar huis. Vandaag gaan wij nog een keer langs voor de dieren, de laatste keer voor deze verlofperiode. Het is vandaag wel iets ambetanter omdat we ook nog naar tante moeten om de was op te halen, en dat is héél de andere kant op!

Morgen is er rommelmarkt te Kornelis Horebeke, vlak tegen de deur dus...misschien gaan we eens kijken. Ik ben het nog niet zeker, 't is te zien hoe ik me voel.

Oh ja, herinner je je nog dat ik je vertelde dat ik met kalebassen iets totaal nieuws zou doen? Het is gelukt ! Ik heb een kalebas omgetoverd in een soort hondebeest, met een gat in de rug als pot. Ik heb het beest dan netjes geverfd in blauw, donkerblauw bovenaan en bleekblauw onder, de verdeling zoals je ziet bij een duitse schaper, bovendien heb ik hem dan nog vol gezet met leuke kleurige bloempjes...Te gek ! Nu staat hij hier als snoeppot. Als je hem niet vastneemt, denk je dat het een pot is in keramiek... of heb ik het je reeds verteld? Je ziet, ik word oud mensen, mijn memorie is niet meer wat het was, maar ja, we oefenen het niet meer, vroeger moesten we van alles van buiten kennen, nu is daar geen noodzaak meer voor, en dus oefenen we ons geheugen ook niet meer... Vroeger kende ik tientallen telefoonnummers van buiten, nu nog hooguit enkele. Daar mee is het ook zo iets...vroeger moest je het nummer kennen of telkens opzoeken, nu steek je het in het geheugen van je telefoontoestel... Bij tanteke stonden er om die reden zelfs twee toestellen ! Echt waar, in ieder toestel zaten er andere vrienden en familieleden in het geheugen... Zo ver heb ik het nog niet gebracht...Ik ken er toch nog enkele...

Volgende week moet ik naar die dokter aangesteld door de rechtbank...steek maar een kaarsje aan voor mij...

Tot de volgende ?

Waar is de zomer, waar is de zon?

Ik kom 't niet te boven, de zon is de bron van alle leven, en hij (zij?) is weer weg... Amper een paar dagen konden wij genieten van zijn (haar) heerlijke warmte en helle licht, en nu is 't weeral om zeep.
dju

Ze geven wel weer hoopgevende weerberichten, maar op den duur begint een mens te twijfelen aan zijn geloof, dus zeker aan Frank De Boosere...
Gek dat de zon zo'n enorme invloed op ons heeft... Je moet maar kijken naar de mensen op straat, ze zien er totaal anders uit in de zon dan in overtrokken weer, ik spreek dan nog niet van regen, want dan zijn er die hun gezicht helemaal proberen dicht te plooien, ze zien er dan uit als de appeltjes die we vroeger van de zolder haalden op het eind van de winter...Maar wie weet nu nog hoe die appeltjes er toen, eeuwen geleden, uit zagen???
Waar is de tijd, dat ma tijdens de appeloogst een massa appels kocht, die we dan heel voorzichtig (ze mochten niet "builen")op krantenpapier moesten uitleggen op de zolder... Zo hadden we fruit voor heel die lange, lange winter...En inderdaad, de appels doorstonden de winter, maar droogden stilletjes uit, en op den duur waren het gerimpelde bolletjes, die, als je ze vastnam, enigszins zacht aanvoelden, een beetje rubberachtig. Maar ze waren wel nog altijd lekker. Nu hebben we het ganse jaar door verse (?) appels, die in speciale ruimten bewaard worden, op de ideale temperatuur, en niet blootgesteld aan de gewone lucht, maar aan een soort gasmengsel, zodat ze "goed" blijven...Soms vraag ik mij af of onze oude-meetjes-appels niet gezonder waren dan de mooie "verse" die we nu binnenspelen..
Maar eerlijk is eerlijk, niet alles wat we vroeger met allerlei kunstgrepen de winter doorhielpen om het eetbaar te houden was gezond te noemen. Vroeger werd zo wat alles ingelegd of geweckt, of hoe dan ook bewaard...Vlees, eieren, groenten, fruit...werden op soms bizarre manieren geconserveerd, en wij speelden alles binnen...Omdat men wist dat dit eigenlijk niet de ideale voeding was, kregen we ieder voorjaar een "purge", we moesten een grote ronde zilverkleurige pil slikken, waarvan je gegarandeerd de diarree kreeg. Dat was gezond, al het vuil van de winter werd uit je lijf gejaagd, zei ma... Op een bepaald ogenblik is dat verdwenen, wellicht samen met het opleggen van de eieren in waterglas en de bonen in zout....
Hoe ben ik daar nu bij gekomen? Oh ja, ik was bezig over de noodzaak van zonlicht...
Ik heb me altijd een beetje afgevraagd hoe de eskimo's, de lappen en de andere mensen die ginder hoog in het noorden (of heel diep in het zuiden) wonen, en die zes maand aan één stuk verstoken zijn van zonlicht??? En wat ze in de "zomer" krijgen is ook maar een flauw afkooksel van wat we hier zon noemen... Hier schrijft men nu lichtkuren voor aan mensen die zwartgallig zijn !
Zwartgallig...een heel oud woord, van ver voor de geneeskunde zoals wij die nu kennen, uit de tijd waarin de diagnose gemaakt werd op basis van de studie der lichaamssappen. Men had toen een eerbiedwaardig beroep: piskijker! Echt waar, controleer mij maar, ik zweer u dat dit waar is!
Vandaar komt dan ook het woord zwartgallig, uit die duistere tijden. En voor wie een mondje grieks en latijn kent, melancholie zegt net zoiets...(Mela is zwart, chole is gal-lever- zie ook kolieken)
En toch, na eeuwen de kennis van toen verloochend te hebben, zien we nu dat men terug grijpt naar de bloedzuigers, de ventouses en zelfs het aderlaten...Blijkbaar waren ze toen toch niet helemaal verkeerd.
Ik vind het nog altijd jammer dat de achtbare geneesheren zo enggeestig zijn, en alleen als goed erkennen wat zij geleerd hebben... Ik denk dat we veel verder zouden staan mocht men de kennis van alle geneeskundigen eens willen samenleggen, bestuderen, evalueren en werkelijk samenbrengen! Het kan er bij mij niet in te zeggen dat de chinezen met hun duizenden jaren ervaring in acupunctuur en fytotherapie niet kunnen, dat de indische adjurvedah, die blijkbaar nog oudere wortels heeft, niets kan... Mochten die geneeswijzen niet werken, dan zouden ze al lang verdwenen zijn, dat ze nog steeds bestaan en toegepast worden, bewijst dat ze resultaat hebben. Ik beweer niet dat onze geneeskunst niet goed is, ik denk alleen dat ze heel makkelijk kan uitgebreid worden met de kennis en de ervaringen van die andere doktoren...Maar ja, wat baten kaars en bril...

God jongens, wat ben ik ver afgedwaald van de zon en haar licht...maar toch hangt het samen! Licht is leven, en dus ook genezend ! Maar zoals een heel oude geleerde (Boerhaave?) ooit zei, alles is giftig, het is alleen de maat die bepaald wanneer het giftig is.
Dat klopt, zelfs water, als je te veel te snel drinkt is giftig, en het is nog niet zo lang geleden dat we van zo een vergiftigingsgeval hoorden op de tv...Dus ook te veel zonlicht is giftig, alles moet met mate gebeuren.

Ook het schrijven van een blog, en de maat voor vandaag is vol
tot de volgende???

de vispartij...

Zoals gezegd ben ik gisteren gaan vissen...En zoals verwacht kwam ik gekresseveerd thuis, maar ja, het heeft dus al bij al nog gegaan. Ik heb wel een kwartier voor Luc een aanvang gemaakt aan het opkramen van al mijn gerei, maar op die manier kon ik na dat alles netjes opgeborgen was, nog een kwartiertje gaan zitten voor we terug naar de auto gingen. Dat maakte dat onderdeel dus al veel makkelijker.
Qua vis was het niet zo bijzonder, het begon nochtans heel goed, in het eerste haluur had ik er al vier, maar ik heb er in totaal maar zes gevangen. We had ik een paar mooie vissen, een karper van een kilo en nog wat, aan mijn vaste lijn, een mooie baars van meer dan 25 cm en dan nog een behoorlijke bliek en een blei. de rest was pruts...

Vandaag moest ik vroeg op om met Veerle mee te gaan voor de overname van haar oud huis door de nieuwe huurder. De man van de bouwmaatschappij deed de controle van de woning, en bevond alles in orde, Veerle krijgt dus haar waarborg terug betaald, dat is ook al iets.

Nu zit ik hier al weer een halfuurtje aan mijne kwampjoeter, en al bij al gaat de pijn redelijk. Het is niet erger dan ik min of meer had verwacht, en dus draaglijk...en ik heb toch weer eens een aangename namiddag aan het water gehad.

Mijn armen zijn weer rood verbrand, ik ben al eens bruin geweest, maar met de voorbije maand is dat er weer afgeregend vermoed ik, zodat ik opnieuw moest verbranden... Ik had dat vroeger nooit, ik bruinde meteen, maar mijn vel is niet meer wat het vroeger was! Ons ma had in haar laatste jaren een heel broos en teer velletje, ze mocht nergens tegenkomen, of haar vel was er af. Ik stel vast dat ik ook op die weg ben, ik heb met het wegzetten van een oud scherm, tegen de deurpost gelopen, en aan drie vingers is er ook vel af. Ik had de bots bijna niet gevoeld, maar ik was aan het bloeden, precies of ik een grote wonde had. Allemaal van die vuile pillen waar ik jammer genoeg niet zonder kan...
Gelukkig is het voor één keer niet aan 't zweren, ik ben zeker dat het is dank zij die zuidafrikaanse plant die ik heb, ik heb er met een sap op gedaan, en de pijn was weg, en het is dus niet verzworen (wat het anders altijd doet !) (ook door die pillen?)

Ik heb ook een goed gevolg van die diarree! Een mens mag niet altijd klagen! Sinds ik de diarree heb gehad, ga ik nu iedere dag, zonder er iets voor te nemen, naar de grote wc ! Joepie ! Ik weet niet wat de reden is, maar ik ben begonnen met yoghurt te eten, na die diarree, omdat ik antibiotica heb moeten nemen, en ik eet nu nog iedere morgen een pot yoghurt bij wijze van ontbijt. Is dat de reden of niet, ik weet het niet, maar ik heb dus daarmee geen miserie !

Gisteren aan het water was het zalig zitten, zolang de zon er was, maar eens we in de schaduw van de bomen zaten, hebben we onze pull moeten aandoen, het was er koud. Gek genoeg was het niet zo koud, eens wij uit het park waren. Wellicht is de kou dus voor een stuk te wijten aan het koude water van de vijver?

Ik werk nog steeds met ubuntu, en ik ben nog steeds héél tevreden er over. Mensen die miserie hebben met microsoft, er is dus een goed en gratis alternatief !

Voila, dat is het voor vandaag...
tot de volgende ?