Nie memmen...

Ik moet oppassen dat ik niet begin te zagen over het feit dat mijn pijn maar blijft zeuren... Ik ben dus gisteren naar Kortrijk gereden bij de specialist, en ik was weer al gecresseveerd. Vannacht bijna niet geslapen en twee pijnstillers gepakt.

Anders was het bezoek aan de dokter goed, hij heeft beloofd om aanwezig te zijn en mij bij te staan bij het onderzoek door de deskundige van de rechtbank. Oef !

De rekening van het water van tante is blijkbaar ook aangekomen, bijna 6.000 eurootjes. 't Is alsof het niets is. Ik ga zodra ik de documenten in mijn bezit heb, toch eens klappen met die dienst. Misschien krijg ik er iets af, en in ieder geval wil ik proberen iets te doen aan de volgende voorschotten die ze berekend hebben op al dat waterverlies...Dat is er uiteraard nu niet meer, daar alles is afgesloten. Nu, ik kan alleen maar proberen... De rekening is nog iets lager dan wij min of meer geschat hadden op basis van de cijfers... We hebben ondertussen wel al eens gekeken of er ergens iets te zien is, maar het lek moet zich blijkbaar ondergronds bevinden. Wij hebben er geen idee van waar... Nonkel Julien heeft in de tijd die waterleiding zelf aangelegd, nu een eindje , dan een stukje, en we vinden niet alleen onbegrijpelijke stukken, maar ook leidingen in allerlei soorten materialen, ijzeren buizen, koperen buizen, pvc-buizen...het is een soepke. Mocht Nonkel er nog zijn, dan zou hij misschien weten waar er ongeveer iets zou kunnen zijn, maar voor ons is dat onmogelijk te weten. Volgens mij is de enige oplossing een volledige en logische waterleiding opbouwen, en al het oude wegdoen. Maar ja, ik moet nu alleen maar proberen om de zaak zo goed mogelijk te bewaren, zodat het gebouw niet of zo weinig mogelijk in waarde daalt... En zelfs dat MOET ik in feite niet doen, er is niemand die mij kan verplichten, maar er is ook niemand anders die ook maar één vinger uitsteekt.

Wie weet verdien ik er mijn hemel mee... We hebben ook een schrijven gekregen van de home, in verband met de nieuwe wetgeving. Nu zitten er heel wat kosten meteen in de vaste prijs verwerkt, maar uiteraard gaat die vaste prijs dan ook naar boven. Als ik het bekijk, valt het nog mee, het betekent niet echt een verhoging, want vroeger moesten we bv al de flessen limonade en water apart betalen, nu zitten deze in de prijs...

Deze namiddag ga ik weer de was gaan halen... Als ik over zo'n zaken als dat water praat, dan zegt ze steevast "trekt eu plan hé" en daarmee moet ik het doen... Het is niet gemakkelijk om dergelijke dingen een beetje in orde te houden... Ik hou in ieder geval heel zorgvuldig de rekeningen bij sinds ze in de home zit...Voordien kon ik dat niet om dat ze dan regelmatig zelf naar de bank ging met pier en pol, en er soms zelfs redelijk grote sommen "verdwenen"...Ik heb wel een idee waarheen, maar kan uiteraard niets bewijzen. Eén bewijs heb ik, mocht het van pas komen, dan kan ik dat tonen...

Maar wat ben ik daar mee?

Nu ja, ik kan alleen mijn best doen hé...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Kortrijk derde editie

Je herinnert je wel dat ik de oorspronkelijke afspraak met mijne specialist moest afzeggen wegens diarree, de tweede bleek op een of andere manier een misverstand te zijn, en ik stond voor een gesloten kabinet...Vandaag dus de derde en hopelijk de goede keer !

Ik ga nu niet meer proberen om door Kortrijk te rijden, ik ga via Bissegem, dat is normaliter een omweg, maar als er in Kortrijk 753 chantiers zijn die je telkens op een nieuwe omweg zenden...Door de immense hoeveelheid van werven vermoed ik dat je van de ene omleiding ongeweten in de andere terechtkomt, met als gevolg dat je niet weet waar je naar toe rijdt...en op den duur zelfs niet meer van waar je komt.

Dan is de schijnbare omweg in werkelijkheid de kortste weg...zeker in tijd en héél zeker in ergernis ! Bovendien vermijd ik er de enorme kosten van een echtscheiding mee... Want iedere keer als ik Anny de kaart in handen duw om te proberen mij enigszins te gidsen, verkeer ik na enkele minuten reeds in een echte huwelijkscrisis !
Het schijnt wetenschappelijk bewezen dat vrouwen het moeilijk hebben met kaartlezen, net zoals mannen het moeilijk hebben met het verrichten van verscheidene taken op hetzelfde ogenblik, maar niettemin, als je zelf geen enkele moeite hebt met het lezen van de kaart, is het moeilijk te begrijpen dat een ander dat niet kan...

Dus: een omweg, om zo vlugger en vooral vrediger de plaats van bestemming te bereiken !

Eigenlijk heb ik geen enkele reden meer om nog naar de dokter te gaan, ik heb ondertussen mijn ziekte verleg en mmijn papieren voor de verzekering al ontvangen...Ik kan alleen nog wat voorschriften voor medicaties vragen, en dat is alles. Belangrijker is dat ik hem ook wil vragen om mijn bij te staan in het onderzoek van de deskundige van de rechtbank, in het geding dat ik heb aangegaan tegen het Vlaams Fonds. Normaliter zou ik moeten kunnen genieten van de voordelen van het Vlaams Fonds, maar daar de wetgeving door de aard van de letsels niet exact beschrijft wat de voorwaarden zijn, moet bijna iedereen in dergelijk geval via de rechtbank en dus via een deskundige passeren. Daar ik de voorwaarden niet allemaal en expleciet ken, en ook niet kan te weten komen, lijkt het mij nuttig dat er medische bijstand is. Hopelijk wilt hij dat doen. Die erkenning is nu belangrijk, maar zal met het ouder worden steeds belangrijker worden, terwijl je niet meer kunt erkend worden door het fonds na het bereiken van de pensioenleeftijd...
Ik heb nu al, met eigen middelen een deel hulpmiddelen aangeschaft om mij het leven makkelijker te maken, maar daar ik stillekes meer en meer functieverlies moet verwachten, zullen bijkomende hulpmiddelen van langs om meer noodzaak blijken.

Nu ja, ik kan maar proberen en hopen newaar...

Ondertussen gaat het herstel na de diarree steeds verder. Ik heb steeds minder last van duizeligheid, maar wel nog altijd vlugger pijn dan vroeger. Blijkbaar ben ik toch permanent een paar kiloos kwijt, nu dat kan geen kwaad.
Wat raar is, is dat ik vroeger altijd middelen moest nemen om te kunnen normaal naar de "grote" WC gaan, nu ga ik iedere dag zonder problemen, of liever, ik moet nog steeds wat voorzichtig zijn in mijn eten, want als ik niet op pas heb ik meteen weer diarree- achtige verschijnselen???
Ook mijn bloeddruk blijft laag (wat goed is)maar vroeger was dat wel anders.
Blijkbaar heeft die diarree toch één en ander verandert in mijn lichaam. Of...het volledige herstel duurt langer dan normaal mag verwacht worden. Nu ja, ik ben zelden zo ziek geweest als nu, van die stomme schijterij !

Vanmorgen hebben Anny en ik ons haar gewassen om proper naar Kortrijk te gaan. Anny is kwaad omdat haar haar veel meer onderhoud vraagt dan vroeger. Als ik haar zei dat dit waarschijnlijk een van de gevolgen was van ons voortdurend verjongen gromt ze wat nijdig... Maar ik zie het ook aan mijn haar, niet alleen ben ik er veel kwijt en zijn de meeste haren grijs, dan had ik vroeger ook nog wat natuurlijke golven in mijn haar, en die zijn ook weg... Ook ik moet veel meer dan vroeger mijn haar wassen. Maar dat zal bij mij wel komen van het abnormale nachtelijke zweten tengevolge van al die medicamenten.... Zelfs tijdens de dag heb ik soms zo'n aanvallen van zweten. Ik zeg dan lachend dat ik vapeurkes heb, zoals de vrouwen...

Veerle zit hier, haar auto is binnen om naar de keuring te gaan. Hopelijk heeft ze geen bijkomende kosten, het gaat er al moeilijk genoeg.

Tot de volgende?

ergernis

Pasta. Aan wat denk je als ik pasta zeg ? Aan de diverse italiaanse deegwaren? Ik ook, maar het is mis!
Een van de eerste dingen waarmee je geconfronteerd wordt als je de dag begint is tandpasta !
Wie heeft er ooit dat idiote woord gemaakt? Ik sta 's morgens voor mijn lavabo, kijk in de spiegel en zeg: "Ik ga even mijn tanden poetsen met tand-italiaanse-deegwaren..."
Waarom niet tandenzeep ? of tandenpoetsmiddel ? Nee, je moet dat doen met spaghetti...
Vervolgens zat ik te denken dat men misschien aan dat woord is gekomen door het sliertige van de tandenzeep als je het uit de tube duwt, maar die tubes zijn er nog niet zoooooo lang... Noemde men dat dan vroeger, voor de tubes anders ?
Ik weet het niet, maar ik erger me aan het woord !

Ik was nog maar pas beneden, Anny zat naar AVS te kijken (de regionale tv-zender) zoals iedere morgen. Er was juist een verslag bezig over een jeugdkamp voor jonge kankerpatiëntjes... Het ging door in Deinze. Prachtig initiatief, die sukkelaartjes eens wat plezier bezorgen, en toch de nodige zorgen blijven toedienen. Prachtig !
Tot daar een of andere zanger op kwam, en liedjes begon te kwelen. In het getoonde stukje zong de kwibus " Ik hou van haar, zonder haar kan ik niet leven..." en dat voor een ganse zaal kinderen waarvan meer dan de helft geen haar meer had door de chemokuur ! Sadisme ten top !

Allee, je ziet ik ben goed opgestaan !

En zeggen dat het buiten maar 11 graden meer is, en dat ze regen voorspellen ook nog !

Ik ga moeten moeite doen om al mijn sjagrijn over boord te zwieren ! Tju toch !

Oh ja, ik heb het gisteren gemaild aan enkelen, maar ken je Wikipedia? Wellicht wel. Het is een encyclopedie die opgebouwd wordt door de mensen zelf. Als je iets zoekt op Wikipedia, dan krijg je dus de verklaring volgens een of meerdere gewone mensen. Men heeft dit getest, en tot de vaststelling gekomen dat het juistheidspercentage van Wikipedia even hoog ligt als bij de gewone encyclopediën opgemaakt door geleerde professoren ... Dat kan ook bijna niet anders, want als er een foutje in zit, dan wordt dit of verbeterd of aangevuld door een andere attente lezer. Wat wel opvalt is dat Wikipedia daardoor ook veel leesbaarder is dan de doorsnee encyclopedie. Oorspronkelijk was Wikipedia er in één taal, maar vanaf den beginne heeft men de mogelijkheid ingebouwd om dit ook uit te werken in andere talen, waaronder het nederlands. Maar er zijn ook mensen die voortgeborduurd hebben op deze mogelijkheid, en zo stelde ik tot mijn plezier en vreugde op dat er nu dus ook een encyclopedie in het West-Vlaams bestaat. Let op, er zullen stukken bij zitten in 't ostèns, maar ook in 't brugs, in 't toeroets en noem maar op (Oostends, Brugs, torhouts)Het is dus geen woordenboek van één dialect, maar in één dialectische groep. Niettemin heerlijk om er eens in te neuzen... Ga dus maar eens naar wikipedia, en zoek in de talen naar het westvlams...
Ik heb serieus zitten grinniken met de oeverloze discussies over de westvlamsche schriefwieze van de woorden... En daarbij is mij opgevallen dat ze niet stelselmatig de g vervangen door de h en omgekeerd... Ofwel weten ze het niet, of wel willen ze niet gewezen worden op dit voornaamste kenmerk van hun dialect. Pertang, het is juist dat die de westvlaming telkens weer verraadt ! Ik kan het weten, ik kan dat ook niet wegsteken !)

Desalniettemin en niettegenstaande, het is een heerlijke encyclopedie !Als je eens wat tijd hebt, amuseer je dan maar eens daar in. En voor de westvlamingen onder ons, je kunt er ook aan meewerken en een steentje bijdragen...Zo heb ik mijn naam toegevoegd aan de typisch Westvlaamse namen, er stond alleen de vorm met twee d's vermeld.

Dat is het heerlijke van het surfen...je vind de gekste dingen. Zo dacht ik dat Suid Afrikaans voor ons een gemakkelijke taal was, heel dichte familie als het ware...Tot ik bij opzoekingen naar de suid afrikaanse geneeskrachtige plant die ik ooit kocht op de rommelmarkt, vaststelde dat die taal helemaal niet zo simpel was en is ! Je mag zelf eens proberen, zoek maar eens op Bulbine Frutescens (Balbanella), dan vind je heel wat interessante uitleg over de geneeskracht van deze plant, maar wellicht zul je ook, net als ik, tot de vaststelling komen dat daar ziekten en letsels instaan die ik niet herken...

Je begrijpt wel een en ander uit de kontekst, maar er blijven woorden die je echt niet kunt thuisbrengen.

Met andere woorden, voor wie wil, is internet een mogelijkheid om héél véél bij te leren, héél véél te zien en te bewonderen en te verwonderen. Natuurlijk staan er ook dingen in die niet door de beugel kunnen, maar dat heb je zelf in handen! Bovendien raad ik je aan zeer voorzichtig te zijn, want precies in die zaken zitten er enorm veel virussen, wormen en allerlei andere soorten van computerplagen. Als je internet echter gebruikt als bron van "wetenschap" in de brede zin van het woord, zul je niet veel verrast worden door die dingen. Ga echter niet of zo weinig mogelijk naar sites met porno of met illegale kopieën van programma's... Er zijn er die geen beestjes bevatten, maar weinig ! wees dus uitermate voorzichtig !

Nu ja, of je hebt dit al lang ondervonden, of je bent nagelnieuw op het net... en dan zul je me niet geloven en het zelf moeten ondervinden.

Voila, ik ga stoppen...Ik ben mijn ergernis al voor het grootste gedeelte kwijt, en ik hoop van jou hetzelfde...

tot de volgende?

rot weer

Het ziet er weer naar uit dat de verlofperiode een periode van rot-slecht weer wordt !
Ik heb al heel lang de ervaring dat juli niet onze beste maand is om verlof te nemen, augustus ligt gewoonlijk een stuk beter. Maar de laatste jaren zien wij dat het nazomertje een echte na zomer wordt, met briljant weer. Gaan we dit opnieuw ervaren? Ik weet het uiteraard niet, maar het lijkt toch weer in die richting te evolueren.

De verwarming van het klimaat is duidelijk geen synoniem van goede zomers ! Ik zou bijna zeggen integendeel, het lijkt er meer en meer op dat de zomer stillekens aan evolueert naar een moesson-periode...

Als je dat combineert met het feit dat er steeds minder doordringbare bodem rest, dan kan het niet anders of iedere zomer zal weer zijn ellende mee brengen van plaatselijke overstromingen. Dat de bodem steeds meer ondoordringbaar wordt, ligt niet alleen aan de toenemende oppervlakte inzake wegen en toenemende bebouwde oppervlakten, maar vooral aan het feit dat door de "moderne" landbouwmethoden, de bodem keihard wordt dichtgestampt door het gebruik van veel te zware landbouwmachines, die door hun gewicht de aarde als het ware uitwringen in een ondoordringbare laag.

Door deze omstandigheden kan het hemelwater niet meer in de bodem dringen, en moet dus alles weggevoerd worden door een uitgebreid rioleringsnetwerk. Daar we nu echter steeds meer met enorme hoeveelheden water in een kort tijdsbestand geconfronteerd worden, kunnen de riolen onmogelijk deze toevloed opvangen, en zijn regionale overstromingen het gevolg.

Hier in onze regio komt daar nog boven op dat het water de heuvels afloopt in een steeds groter wordende hoeveelheid, en steeds meer aarde meesleurt, wat dan de rioleringen ook nog eens verstopt. Bovendien zien wij daardoor ook in een steeds sneller tempo erosie optreden, en de vruchtbare opperlaag verdwijnen.

Het is hoog tijd dat men zich over deze problematiek bezint, en alles in het werk stelt om zo vlug mogelijk de doordringbaarheid van de landbouwgronden te herstellen, als mede de landbouwers opleiding geeft in de te volgen werkwijze om de erosie tegen te gaan. Doet men dit niet, dan zal men binnen enkele decennia hier niet meer spreken over de vruchtbare leemgrond, maar over een woestijnvorming.

Je lacht ? Denk niet dat woestijn synoniem is van droogte, de term woestijn heeft te maken met onvruchtbaarheid, met gronden waar plantengroei onmogelijk of bijna onmogelijk is.

Ik pleit dan ook in eerste instantie voor het terug invoeren van de grachten die de velden omringen, en het herinvoeren van de houtwallen rond de velden. Het verlies aan landbouwgrond door deze invoering zal resulteren in het behoud van bebouwbare landbouwgrond. Bovendien moeten de velden bewerkt worden in tegengestelde richting van de afwatering, zodat water telkens afgeremd wordt door iedere voor (ploegsnede).Men moet ook massaal de bodem herstellen door het herinvoeren van de biologische diversiteit die in de bodem hoort (voornamelijk aardwormen zijn belangrijk!) Maar dat betekent ook dat men de velden niet meer mag toedrukken door er met zware machines op te rijden. Daarvoor moet er een andere oplossing gekozen worden, teneinde de de doorluchting van de bodem te behouden.

Eén van de mogelijkheden daartoe is het weer invoeren van graanvariëteiten met meer stro, dit stro kan dan versnipperd worden en ingewerkt in de bodem.

Ik ben geen deskundige, dus kan ik alleen het voor de hand liggende voorstellen, ik ben er van overtuigd dat er meer en nog effectievere werkwijzen mogelijk zijn, maar het wordt hoogdringend !

Hoe ben ik daar nu toe gekomen? Oh ja, door die voortdurende regen... en vooral door het feit dat na iedere bui, we hier de banen overdekt zien met een laag of laagje aarde... Sommige straten moet regelmatig met zware machines gekuist worden van een dikke modderlaag die overblijft na een stortvlaag... Nog meer bewijs nodig ?

De pijn in mijn rug ie eindelijk weer naar een "normaal" peil terug gezakt. Nu, ik mag daar niet over zagen, want ik heb het mezelf aangedaan...

Veerle is bezig met stillekens te verhuizen, ze arriveert hier regelmatig met pakken en dozen om in haar nieuwe woning te zetten. De bedoeling is dat we alleen voor de grote en zware stukken beroep op iemand zullen moeten doen, omdat we dat niet kunnen vervoeren met de auto... Ik heb al aangeboden om ook te rijden, in mijn camionette kan heel wat in, ze moeten het er wel zelf inleggen en uithalen.

Ik weet niet wat het is, maar sinds de toekenning van het huis en/of het feit dat ze een vriend heeft, heb ik niet meer horen praten over migraine...Duidelijk dat zenuwen dus een grote rol spelen in dit verschijnsel ! Alleen haar rug komt niet in orde. Nu is ze gisteren voor de eerste keer naar de rugschool geweest. De eerste kennismaking, die er in bestond te horen wat en hoe ze pijn had, wanneer en wanneer niet en dergelijke meer. Daaruit moet dan een +/- persoonlijke opleiding volgen om op de juiste manier te werken en te bewegen. Veerle staat wat sceptisch tegenover dit feit, maar ik heb haar overtuigd dat de rugschool voor veel mensen werkelijk dé redding is. Ik verhaalde haar over een van mijn kennissen die ook ook jaren sukkelde, en na de rugschool nooit meer thuis zat met rugpijnen. Hij deed wel iedere morgen als eerste werk zijn oefeningen, en werkte op de juiste manier om zijn rug te sparen. Waarom dat bij mij dan niet helpt? Omdat er in mijn rug stukken kapot zijn, en bij haar (gelukkig) niet, haar rug is gelukkig nog in orde, dus zal ze wellicht héél véél nut hebben van de rugschool...op voorwaarde dat ze het ook toepast !

Veerle zal nu nog niet behangen in haar nieuwe woning, ze zal dat nadien, beetje bij beetje doen, op het ogenblik dat ze weer "in vorm" is, en als het financieel draagbaar wordt, nu heeft ze, onder andere door de verhuis veel kosten, en door haar ziekte, veel minder inkomen... Nu, dat komt allemaal wel op zijn pootjes terecht.

Bart vertelde dat zijn prijswinnend tapijt ook zal tentoongesteld worden in Seoel (Korea)...Er zou iemand mee mogen naar de expositie... Bart zegt dat als hij de kans krijgt, hij niet zou twijfelen, Korea zien zou er anders wellicht nooit van komen. Als het zo doorgaat wordt hij nog een echte wereldburger !

Gisteren was Els jarig... Daar haar pc in panne ligt, heb ik het kaartje via het werk van Bart gestuurd, hij zal er wel een print van gemaakt hebben voor haar.

Voila, dat is voor vandaag al het nieuws dat ik heb...tot de volgende?

JUBILEUM !!! !!! !!!

Dit zou dan de 500° blog moeten zijn, een jubileum-uitgave.

Maar ik zie begot niet in, hoe ik in hemelsnaam een speciale blog zou moeten maken, een blog die uitsteekt boven de andere, die een totaal ander concept heeft of wat dan ook, het zou gewoon een blog blijven als al mijn andere... Ik ben alleen schrikkelijk verwonderd dat ik het al 499 keer eerder presteerde om te bloggen...

Ik steek dan ook vandaag een denkbeeldige kaars aan op een even denkbeeldige taart, en geniet op mijn eentje van de lekkere smaak van denkbeeldige slagroom. (Echte slagroom durf ik nog steeds niet te eten...de diarree ligt nog te vers in mijn geheugen)

Gisteren was het dus de grote exquise rommelmarkt en garageverkoop van Welle. Naar gewoonte had ik in de loop van de week gebeld naar Jef, mijn collega van Aolsjt die nu ook op prepensioen is. Ik rij dan tot bij hen, en met zijn wagen rijden we dan tot midden in het dorp, waar we de auto kwijt kunnen bij zijn schoonmoeder (87 jaar jong !).

Ik was wat bang om te bellen, maar durfde het ook niet te laten, gezien de traditie...Maar Lut was weer al een hele tijd ziek, was meerdere weken opgenomen, was nu gelukkig terug thuis, en in een redelijke toestand... Ze leed reeds eerder herhaalde malen aan zware depressies, en sinds het overlijden van hun zoon (een dik jaar voor onze Koen) is haar toestand niet verbeterd... Toen ik haar stemmetje hoorde aan de telefoon, hoorde ik de weerklank van haar zware medicatie tot hier. Maar toen wij er waren viel het al bij al nog mee. Ze moet deze week bij de specialist, en zou misschien zelfs weer mogen halftijds proberen te werken. Volgens Jef zal dit wellicht niet gaan...

Ik had mijn rolwagen meegenomen, maar ik ben aan de zelfde ziekte onderhevig als wijlen mijn pa... Ik wil niet tonen dat het niet gaat, dus bleef ik te lang de pijn verbijten, voor ik toch van arremoe in de rolwagen moest stappen. Ik ben natuurlijk de pijn niet meer kwijt geraakt, en vannacht bijna niet geslapen...

Op de rommelmarkt vond ik enkele boeken over weven en textiel, en kocht ze voor Bart. In het terug keren naar huis passeerden wij het huis van Bart, dus ben ik ze hem gewoon gaan geven. Natuurlijk had ik er een gekocht dat hij al had, maar de andere was een godsgeschenk, en blijkbaar zeer degelijk en duur... Het boek dat hij al had, was niet verloren, want zijn exemplaar was letterlijk op, versleten van het gebruik. Dus al met al een goed geschenkje, want die normaal dure boeken hadden mij alles samen 4 euro gekost...en voor zo'n prijs kun je het toch niet laten om je zoon een pleziertje te doen hé?

Zelf vond ik ook enkele heerlijke boeken...de volledige reeks van Karl May, jeugdherinneringen...heerlijke cowboyverhalen geschreven door een duitser die nooit amerika zag. Ik weet zeker dat ik er reeds één van had, maar uiteindelijk zal deze reeks ook wel landen bij Ewoud, mijn kleinzoon en boekenwurm...

We hebben maar een klein hoekje van de markt gedaan, enerzijds door de pijn, anderzijds ook door het feit dat het begon te regenen...Maar het was na mijn diarree de eerste keer dat ik weer buitenkwam. Het gaat dus nog niet echt, maar toch was het een heerlijke dag met oude vrienden bijeen.

500 blogs...het is moeilijk daar hoogtepunten uit te halen, maar voor mij blijft het hoogtepunt in die periode het terugvinden van Claude, de vriend uit mijn jeugdjaren die ik zowat 45 jaar niet meer had gezien...

Hoogtepunten zijn ook de vaststelling dat mijn blog gelezen wordt in Nederland, in Frankrijk en...in India, hoewel ik aan dat laatste sterk twijfel...Op geen enkele manier blijkt dat die man nederlands kent, dus zeker mijn taaltje niet...

Mijn taaltje... Het meeste schrijf ik in behoorlijk nederlands, maar ik vind het heerlijk soms met de klanken van de woorden te spelen, soms met inbreng van dialectische vormen van woorden, soms met echte neologismen, nieuwe woorden die het vermogen hebben meer te vertellen dan ze zeggen. Taal is één van mijn spelobjecten, net zoals ik teken, schilder en beeldhouw, ook al zijn sinds mijn ziekte al een deel van die spielereien weg gevallen uit lichamelijke onmacht.

Ik heb dat gevoel voor taal van mijn vader gekregen, ook hij kon spelen met woorden, karamelleverzen schrijven, opstellen maken en op een heerlijke manier het volk toespreken op de vergaderingen. Ik ben fier dat ik die grote talenten van hem meekreeg... Ik herinner me mijn eerste speech nog als de dag van gisteren... Ik zat dan in Roeselare op bureel bij Maurice Galle, zaliger, die mij zei dat ik twee St Jozefsvergaderingen zelf moest doen...
Ik schreef die vergadering volledig uit, repeteerde thuis tot Anny wellicht ook die spreekbeurten van buiten kende... En toen ik in de zaal stond, en mijn spreekbeurt begon, voelde ik al na de tweede, derde zin, dat dit niet de juiste manier was...Vermits ik mijn speech bijna van buiten kon, kende ik uiteraard ook de stof waarover ik moest spreken door en door, en alras was ik - zoals mijn vader - aan het spreken voor de vuist weg, alleen kijkend naar het stramien en de te behandelende punten op mijn nota's...
Maurice Galle was een briljante en verstandige collega, maar redevoeringen houden, dat was voor hem een ramp, dus was het niet moeilijk om in zijn ogen "goed" te zijn in spreken...Want hij had mij die spreekbeurten alleen opgedrongen om mij eens "te testen", en hij was in de zaal aanwezig, verborgen achter het toneelgordijn....
Hij maakte van mij een "propagandist", hij dwong mij om al mijn gaven te benutten. Ik kan hem niet genoeg danken om de push die hij mij gaf. Later ben ik nooit meer bang geweest om in het publiek te spreken, ik hield vergaderingen voor hele zalen volk, zelfs soms voor zalen vol met misnoegde mensen, wantrouwig en verbitterd in de zaken die ze voorhadden in hun bedrijf door falingen, sluitingen en dergelijke meer.
Ik herinner me hoe een hele bende bouwvakkers die door een spoorwegstaking tevergeefs in het station hadden gestaan, zich van colère moed in dronken om het dan eens te gaan zeggen tegen die mannen van 't syndicaat... In de gangen hoorde ik al de deuren toeslaan van de bange bedienden, ik ontving ze in mijn kantoor en wist ze te kalmeren, liet hun rustig hun woede uitten, en dan te overtuigen van de rechten van de anderen, de spoorwegmannen, die toch ook, evengoed als zij zelf, moesten kunnen opkomen voor hun rechten...

en ik had binnenpretjes met de mannen die vol angst hun bureeldeur hadden toegedaan bij het horen van die bende...

Een heerlijk vol leven, met al die heerlijke zaken waarin je er in slaagde om een of meerdere mensen te helpen...Het verdriet en de onmacht als dat niet lukte... De slapeloze nachten vol van gepieker hoe ik dat nu weer moest uitwerken...

Dat allemaal, al die ervaringen, de erfenis van de taal van mijn pa, dat maakt mij nu tot de blogger die het reeds 500 maal met veel genoegen weer eens lapte...

Eén ding spijt mij enorm...Als ik nu aan al die dingen terugdenk, dan loop ik over van dankbaarheid voor al die mensen die mij maakten tot wat ik nu ben (en 't zijn er vele!!!), het spijt mij enorm dat ik dat niet besefte op het eigenste moment, en dat ik niet of niet genoeg mijn dank uitte aan al die grote figuren uit mijn leven ! Aan die metsersdiender die mij de specifieke moeilijkheden van zijn beroep leerde kennen, tot een Galle die me de kans gaf uit te groeien tot wat ik geworden ben...
Dank u, dank u, allemaal, ook gij lezer, die mij stimuleert om voort te doen met dit "werk", dit spelen met woorden en ideeën ....
Danke !


tot de volgende ?

499 nog eentje te gaan...

Het is bijna onvoorstelbaar ! Morgen of wellicht overmorgen zo schrijf ik mijn 500° blog!
Het is precies van gisteren dat ik er mee begonnen ben ! En het is ondertussen allemaal uitgegroeid tot een enorm pak tekst, en ik moet eerlijk bekennen, ik ben er een beetje verslaafd aan. Onvoorstelbaar, maar toch waar !
Ik heb al eens gedacht of er geen systeem bestaat waar mee ik al mijn blogs eens kan uitprinten...Het zou al een fameuze kanjer van een boek zijn ! De titel ?
"Gedachten van een ouwe zaag" of zou het iets minder cassant mogen zijn ?

Het is in ieder geval een middel om eens weg te dromen, om eens te zagen, om herinneringen op te halen, om eens te fantaseren, om eens mensen op het verkeerde been te zetten enzovoort, enzovoorts...

Ik denk dat ik al fases uit mijn ganse leven heb aangehaald, meestal met een sausje van humor en sarcasme, maar toch, een herbeleven, een zwemmen in de eigen geest. Meestal pas ik ook een stukje censuur toe, sommige dingen die ik uithaalde zijn niet altijd voor publicatie geschikt, of, zouden kunnen dienen als slecht voorbeeld voor mijn kleinkinderen of - nog erger- de uwe...

Ik denk niet dat ik echte misdaden heb gedaan, maar sommige dingen zouden, als ze vandaag zouden gebeuren, heel anders bekeken worden dan toen !

Als een kind nu belletjetrek zou doen, krijgt hij/zij gegarandeerd de politie op bezoek, wij kregen een pak rammel als ze ons konden pakken, en we mochten het thuis niet zeggen, of we kregen nog een tweede pak. Als er nu iemand een kleine rakker een klets op zijn billen zou geven kreeg hij zeker een aanklacht bij de politie, en een onderzoek of hij toch geen pedofiel is. Je ziet, mijn deugnieterijen zijn nu plots misdaden geworden. Tot mijn spijt, want ik vind het erg dat een kind geen kind meer mag zijn... Als de grote mensen praatten, dan moesten wij zwijgen, nu leren ze in de school assertief te zijn, en de grote mensen moeten ze onderbreken...
Of het nu beter of slechter is ? Ik laat dat in het midden, iedere tijd heeft zijn mooie en minder mooie kanten, maar één ding kan ik niet goed aan: Het kind mag geen kind meer zijn !
Wij speelden in de bossen, zonder schrik voor grote mensen (waren er dan geen pedofielen? ze zullen er ook wel geweest zijn zeker?)Wij mochten een stok afbreken van een boom, om er een hengel mee te maken, en met een zwart draadje, met een stekje er aan gebonden als dobber, en onderaan een regenworm gebonden, gingen wij stekelingen vangen. Nu zijn die beesten beschermd, een tak afbreken is erger dan een moord, en stekjes zijn er bijna niet meer te vinden, en met een briquet kun je geen dobber maken...
Wij gingen zwemmen in de keignaert, terwijl iets verder in hetzelfde water de koeien stonden... Als we uit die plas kwamen, hadden we precies grijze kousen aan tot aan onze knieën, ze hingen vol modder. Nu is dat natuurgebied en mag je er zeker niet meer in zwemmen... Wij mochten nog ravotten, en kwamen potezwart thuis, maar wij hadden plezier en we hadden vrienden.
Nu mogen de kinderen zelfs niet meer in de aarde zitten spelen, want dat is vuil...Wij maakten putjes in de aardewegels, trokken een "meet" en speelden met de knikkers naar het putje, en schoten elkaars knikkers weg als ze te dicht bij doel kwamen... Als we op het assewegeltje gevallen waren, en onze knie zat vol met kleine stukjes steen, dan waste ons moeder dat uit met water en bruine zeep...Vraag het maar aan onze Lieve, ze kan u de sporen nog tonen...
We hadden een zorgeloze jeugd, spelen , vuil zijn, gaan helpen bij de boer, en eindeloos ver zwerven van huis...En als ma haar roep liet horen (hoe-oe-oe-oe) dan hoorden we dat heel ver, en dan was het spurten naar huis. Heel de wijk kende het geluid van mijn moeder, en als ik het onverhoopt eens niet hoorde, dan had er altijd wel een ander het gehoord, en verwittigde ons...
Iedereen zat bij iedereen binnen te spelen, en iedereen speelde op straat, er waren amper auto's, en die waren voorzichtig om dat ze wisten dat er kinderen speelden...
Nu kan dat niet meer, ik zou ons ma niet meer horen boven het lawaai van al de auto's en industrie...
Dat spijt mij voor de kinderen, meer dan ik het kan zeggen !
Een paar jaar voor ik ziek geworden ben, deden we een trektocht door la douce France, en in Haut- Auvergne zaten we op een terrasje iets te drinken, terwijl op de straat de kinderen tot 5, 6 jaar helemaal in hun blootje zaten te spelen, zo zwart als pietjepek. Ze kwamen bij Grand père met een grote zwarte kever in hun hand, om te vragen welk beest dat was... Anny en ik bekeken dat met veel weemoed, bij ons kan dit niet meer...
Wellicht is dat het onder meer dat mij doet bloggen, dat mij doet heerlijk drijven in het heerlijk lauwe verleden ? Is het dat wat mij soms giftig doet uitvallen naar wat er heden is...Vroeger hadden we nog een wereld op mensenmaat, nu leven we in een wereld waar alles van de geboorte tot het sterven toe, gereglementeerd is, en waar je nog amper kunt ademhalen zonder wetten te overtreden...en dan mag je nog geen sigaret in de mond hebben, want dat soort ademhalen is ook al gereglementeerd !!!

Indertijd hoorden wij verschrikkelijke verhalen over het oostblok, waar het leven van iedere mens gedirigeerd werd door een oppermachtige staat...Wij rilden van schrik voor die onmensen, die bolsjewisten...Ik heb onlangs met een dame gesproken die in die tijd leefde in Polen, ze had heimwee naar de tijd van toen, ze waren veel vrijer dan wij nu, hier...Misschien was dat ook gekleurd door de bril van vroeger was het beter, maar toch...zijn we niet overgereglementeerd ?????

tot overmorgen?

499 tanteke

Vandaag ga ik dus weer eens de was ophalen bij tante. Ik ga eerst langs bij Ivan om de post en eventuele betalingen voor het afrijden van gras en onderhoud van de tuin en dergelijke. Daarna naar de home. We hebben haar weer betrapt dat ze soms heel zinnig is, en soms heel erg dement. Het is moeilijk om te achterhalen of de dementie een poze is of niet... Nu ja, wat kan het ons schelen, maar het maakt ook zinnig werken niet makkelijker. Zo is er bv de kwestie van de tv, na enige tijd besloot ze toch een tv op de kamer te willen hebben. Nu blijkt iedere keer de stekker en de antenne uitgetrokken te zijn. Ze moet daarvoor op haar knieën gaan zitten onder de tafel, maar toch lapt ze het hem telkens weer. Ze kijkt toch niet zegt ze. Ik vraag moet ik hem weer laten wegnemen? Dat kost geld, dan zegt ze plots toch te kijken...
Nu ja, uiteindelijk is het haar geld, niet het mijne. Maar het lijkt allemaal zo oeverloos.

Gisteren is Bart langs geweest met zijn belastingsformulieren. Volgende week komt Luc om alles in te vullen. Dat is dan ook weer een gedaan werk.

Anders gaat alles redelijk goed hier, Anny sliep vannacht wel heel slecht, (ik ook)maar waar ik daar geen last van heb, en mij daar geen zorgen over maak, maakt Anny zich daar heel zenuwachtig in, en uiteraard slaap je dan nog moeilijker in. Bovendien lijkt ze 's anderendaags daar last van te hebben, terwijl ik dat echt niet gewaar wordt. Ik stel vast dat na één of meer slechte nachten, er dan telkens een komt waar in je slaapt als een roosje...dus niets om je zorgen over te maken. Maar Anny kan en wil niet zo redeneren, zij heeft haar slaap nodig zegt ze. Het helpt niet met te zeggen dat met het verouderen de behoefte aan slaap vermindert.

Mijn rug verbetert stillekens aan, het is nog niet zoals het hoort, maar het betert. Ik heb wel nog veel sneller dan vroeger pijn bij wat ik ook doe. Ik stel ook vast dat leunen op mijn armen terwijl ik zit, niet meer dat soelaas biedt van vroeger. Hopelijk komt dat nog terug, anders zal ik weer mijn systeem van leven moeten aanpassen aan de nieuwe situatie, en de perioden van tekenen en dergelijk nog korter maken en/of in verscheidene keren inrichten per dag.

Gisteren heb ik Kortrijk gezien, letterlijk ! Toen ik bijna in Kortrijk was, stond daar een bordje dat de doorgang verhinderd was, omleiding, een pijltje naar links. Ik dus naar links, na dat pijltje geen enkel pijltje meer gezien, ik zat in the middle of Nowhere... Nu ja, gestopt en de weg gevraagd aan een lieve dame, en ja, we reden Kortrijk binnen, recht op een bordje doorgang verhinderd, werken, geen omleiding voorzien... wij zo vlug mogelijk (dus al na een km of 3, ons aan de kant gezet, en op de kaart gekeken, ja, langs daar kon ik er geraken, vijfhonderd meter verder...werken, omleiding zonder wegwijzers... enfin, om het kort te houden ik heb in het totaal 6 keer voor werken moeten omrijden... Het ergste moest echter nog komen! Toen wij eindelijk het nieuwe doktersadres bereikt hadden...stonden wij voor een gesloten deur. Ik heb 's avonds de dokter opgebeld, en volgende week mag ik nog eens gaan. Ik heb besloten er via een grote omweg naartoe te rijden, de weg die ik nam in het terugkeren...Hopende dat tegen dan er ook daar geen werken zijn.......

We waren gisteren voor de 11.237° keer heel dicht tegen een echtscheiding, ik en mijn Anny... Dat is telkens zo als Anny de kaart moet lezen... Ik las dat dit een algemeen erkend verschijnsel is, dat vrouwen moeite hebben een kaart te lezen en om te zetten naar de verkeerssituatie, dus ik vermoed dat wat gisteren (weer eens) in mijn auto gebeurde, in veel auto's gebeurt... Vermoedelijk is dat het succes van de gps systemen?????????

Het gekke is dat de gps systemen allemaal de weg vertellen met een lief vrouwenstemmetje...Reden genoeg dus om aan de juistheid van een gps te twijfelen?

We waren gisteren heel dicht bij Bart zijn werk, maar daar hij verhuist is van atelier, weet ik het niet juist zijn, maar het moet daar ergens in de omgeving van de industriezone zijn aan het vliegplein. Bart heeft nu een expositie lopen in Brussel, van Design Vlaanderen, en nog een andere in Kortrijk zelf, ook via Design Vlaanderen.Het is leuk fier te kunnen zijn op de prestaties van je telgen ! Ik zou er gadomme een dikke nek van krijgen, ook al heb ik daar heel weinig verdienste aan, hij doet het, niet ik...maar niettemin....

Voila, ik ga sluiten, zondag zal er wellicht geen blog zijn, ik ga op bezoek bij Jef, de versgepensioneerde collega van Aalst...

tot de volgende ?