boodschapper

Zoals ieder week hebben we deze voormiddag boodschappen gedaan. En deze namiddag gaan we samen naar tante, met verse slaapkledij en co...
We gaan eerst langs zingem, om te kijken of er iets moet betaald worden of zo.
Hopelijk is ze niet weer slechter er aan toe, want de laatste keer was ze niet fameus...

Vannacht weer niet veel geslapen. Gelukkig had ik een goed boek vast (of is het daardoor dat ik niet slaap ?)

Vanavond komt de tweeling thuis van de ponyklassen. Dat zijn dingen die in onze tijd nog niet bestonden. Wij hadden één keer per jaar een klasuitstap, waar wij nadien een lang opstel moesten over schrijven. Ik had daar geen last van, maar er waren een deel van de kinderen die deze uitstap verafschuwden omwille van het daaropvolgende opstel. Ik heb voor vrienden diverse opstellen gemaakt, en gewoonlijk hadden die dan meer punten dan ik zelf, want zij hadden voor hun doen dan eindelijk eens een mooi opstel gemaakt...en dat moest beloond worden.

Ooit heb een opstel moeten schrijven voor straf... Ik vroeg de leraar of hij dat opstel dan ook werkelijk las. Hij beweerde van wel, en ik schreef mijn vijf bladzijden met plezier vol, want opstellen maken dat was geen straf. Nadien kreeg ik mijn straf terug, met als opmerking 10/10. De klas wist niet wat ze er van moesten denken, en ik ook niet. Een ander "artistiek" vak waar ik in uitblonk was tekenen. In 't groot college kregen wij voor de eerste keer les van "Pietje Potlood" (Ik ben zijn echte naam vergeten). Onze eerste oefening was een schets maken van een leerling die moest pozeren voor het bord. Mijn tekening heeft jaren uitgehangen, het was niet alleen een schets van een jongen, het was een gelijkend portret van hem. Ik kon voor Pietje niets verkeerds meer doen. Toen ik in de klas luid zat te neuriën kwam hij bij mij, en ik zei dat ik dan beter kon tekenen... Ik mocht neuriën...

Er waren ook andere vakken...In alles wat maar met wiskunde te maken had, was ik een dikke zero... Ik herinner mij een jaar waar ik de eerste van de klas was, en gedelibereerd was voor wiskunde... In die klas mocht ik niet roeren, daar was ik het slachtoffer bij uitstek van die leraar(s)... Ik heb nooit een herexamen wiskunde gehad, maar dat was alleen te danken aan het feit dat ik goed was in de andere vakken...

Nu nog hou ik ervan te bladeren en te lezen in boeken over geschiedenis en aardrijkskunde... Ik denk dat ik dat thuis meegekregen heb van mijn vader, die was ook steeds in die zaken geïnteresseerd. Maar dat mijn moeder een wiskundige knobbel had, dat heeft mij blijkbaar niet beïnvloed... Eigenlijk deed ik alle algemene vakken heel graag...

Ik leerde mijn literatuurgeschiedenis met veel plezier, en hoorde mijn klasgenoten verbaasd aan toen ik hen hoorde ketteren op dat stom vak... Raar, blijkbaar zijn er veel soorten van mensen.

Ik ga stoppen, Veerle is hier, en dan is het moeilijk om met je gedachte bij je werk te blijven... Ze is wellicht blij dat ze eens kan babbelen, en dan kun je haar geen seconde doen zwijgen. Ze praat over alles en nog wat, en meest over dingen die mij geen snars interesseren... nu ja, ze is heel de week alleen geweest, ze had nu zelfs de tweeling niet om tegen te babbelen, maar ik kan daar niet goed tegen...vivant de stilte !

tot de volgende ?

Slimmer ????

Mieke antwoordt op mijn blog over die sjaal (raar) dat dit een speciaal is voor kleine kinderen, ze kunnen dan hun handjes daarin steken in plaats van in speciale wantjes, zo kunnen ze deze wantjes niet meer verliezen. Slim hé zegt ze... Nee dus, de jeugd van tegenwoordig verliest dus nu zijn sjaal én zijn wantjes in één kéér...Dom hé !!!
Maar enfin, 'k ben al blij dat het dus niet voor gsm's dient...Want die kleredingen hoor je overal, en overal hoor je mensen die staan te praten tegen zo'n klein doosje...
Op internet zag ik een reclame waar bij je gratis kunt sms-en met iedereen, maar je moet akkoord zijn dat je sms-je voorafgegaan wordt door een reclameboodschap...
Als dat "aangepaste" reclame is, zoals bij google, dan kan dat leuk worden... Je krijgt dan een smsje met de boodschap "hebt u al een hospitaal verzekering ?" met een of ander merk erbij, en dan de boodschap dat tante in het ziekenhuis ligt. Of een reclame voor bloemen als ze overleden is...Ik zie het zo voor mij !
Trouwens het idee is niet nieuw! Jaren geleden las ik al dat er een dergelijk systeem bestond voor gewone ouderwetse telefoons in één van de scandinavische landen...Daar was het dan uiteraard een gesproken boodschap...Je belt naar je moeder dat haar kat, waar jij zo goed voor zoudt zorgen ontsnapte en onder een tientonner terechtkwam, en je hoort eerst hoe lekker kittekat wel is... Leuk !
Ik las onlangs ook al op internet dat een computertijdschrift ter ziele is, want ze kregen niet genoeg reclame binnen om te publiceren in dat tijdschrift...dus werd het onbetaalbaar...

Met andere woorden: onze informatie hangt voor een groot deel vast aan het al dan niet hebben van reclameboodschappen... Als je even door redeneert, dan kan géén enkele krant nog publiceren hoe slecht merk XXX wel omgaat met de landarbeiders in Columbia, want anders verliezen ze de reclameboodschappen van een ganse keten voedingsproducten, en dat kan een krant zich niet permitteren...dus krijgen we geen of nog erger mis-informatie...
En wij maar denken dat we in onze moderne wereld goed op de hoogte zijn van alles en nog wat...bullshit, we worden heel bewust braaf gehouden en opgevoed tot op-eters of uit-drinkers van de producten van Caca Cala om er maar één te suggereren...

Met andere woorden, we weten alleen wat we mogen weten van het grootkapitaal. Denk zelfs maar geen ogenblik dat zelfs de regering hier in dit absurdistan ook maar iets te zeggen heeft...Ze mogen alleen binnen de krijtlijntjes lopen van wat de werkelijke machthebbers voor ons allemaal hebben uitgetekend. En wij maar denken dat we het nu een allemaal gaan verslaan...Forget it !
Weet je wat we wel mogen weten? Allerlei leuke dingetjes die onze hersentjes onledig houden! Daartoe hebben ze voor de denkertjes onder ons een heel pakket semi-wetenschappelijke tijdschriftjes uitgedokterd, zowel voor de héél knappe bol als voor de iets minder knappe...En dan lezen we Eos, Kijk, Quest Triv', National Geographics en dergelijk meer, en zijn dan heel gelukkig te weten dat het alleen de vrouwtjesmug is die steekt maar dat het brave mannetje leeft van bloemennectar... Maar dat we bananen eten op de rug van halfverhongerde zuidamerikaanse dutsen, dat proberen ze steeds maar her en her te verdoezelen, en dan maken ze prachtige reclameboodschappen om ons er van te overtuigen dat die bananen op een zo'n natuurvriendelijke manier geteeld worden... Want het is mode het lot van de groengestreepte boomkikker boven het lot van een arbeider te stellen... Dus spelen ze daar vlotjes op in. Zo krijgen ze die machtige groep van natuurminnende mensjes achter zich, en zie en hoor je die luidroepende groep vechters voor een rechtvaardig loon, voor een menswaardig bestaan niet eens meer staan...
Of dacht je dat er echt zoveel mensen zijn die plots allemaal lid zijn van Gaia en Peta ??? Neen hoor, maar die krijgen toelating om op die en die situatie te reageren en veel kabaal te maken, zodat de werkelijke machthebbers kunnen voortdoen met geld verdienen, ook al is dat tenkoste van mensenlevens...want die zijn daar goedkoop...
Of dacht je nu echt dat miesjilleke een hele staf personeel en zichzelf dik kan betalen van de luttele bijdragen van die enkele leden ??? Forget it ! Ook zij worden ingeschakeld in het machtsspelletje van de werkelijk groten der aarde...
Ooit las ik een verhaal van een geleerde die een werkelijk goedkoop en natuurvriendelijk middel had ontdekt om energie te maken... Hij leefde niet lang en zijn ontdekking verdween en werd ontkent...En dan lees je dat dit verhaal gebaseerd is op echte feiten...en dat de mensen die de huidige energiemarkt beheren dit middel niet wilden, want dit bracht niets op...
Weet je, ik heb niet veel nodig om dit te geloven!
Ik werkte in de vakbond, en daar hoorde je wel verslagen over mistoestanden die in al de andere middens worden doodgezwegen.
Ooit zal het wel eens goedkomen...maar alleen op het moment dat we via een zoveelste hergeboorte toevallig in de rangen van de echte machthebbers terechtkomen...Maar wedden dat het ook dan alleen goed zal zijn ons, de machthebbers ????

Allee, tot de volgende...

Raar

Enkele dagen geleden was ik met de auto op de baan, toen ik plots een mooie sjerp zag liggen. Ikke nog van de ouderwetse vleugel, ikke stoppen, Anny, ook van de ouderwetse vleugel, uit de auto en de sjaal op rapen...
Het was een mooie handgebreide sjerp, in een fuchsia-kleurtje.
Thuisgekomen, vloog het ding meteen in de was.
Een paar dagen nadien deed Anny de was, en dus werd ook die sjaal meegewassen. Toen hij droog was bekeek Anny hem eens nauwkeurig. Het is zo'n moderne laaaange sjerp, maar er is iets raars mee...iets wat wij, leden van den ouderwetschen vleugel, nog nooit niet gezien hadden...
Het is een sjaal met zakken !
Kort voor de twee eindpunten van de sjerp zijn er rechthoekige zakken in gezet...Ik vermoed dat dit is voor het wegstoppen van de alomtegenwoordige gsm...Maar waarom twee ? Zijn er nu al mensen die zo fanatiek gsm-er zijn dat ze er twee meesleuren ???
Om het met Obelix en/of Asterix te zeggen: "Ze zijn gek die romeinen"...
Het is een warme sjerp, een mooie sjerp maar ik doe hem niet aan! Ik zou me zo gek voelen met die zakken aan mijn nek-warm-houder...

Georgette, van Pallieter is gevallen en heeft haar heup gebroken...Ze is ook al een eindje in de 70, en dan is dat een kwade breuk. Ze hebben haar geopereerd en de heup weer aaneen gezet met vijzen. Nu, op haren ouderdom zal ze wel niet meer met de vlieger weggaan, want anders raakt ze nooit zomaar door die scanners op het vliegveld !

Bart vertelde me dat hij in London de schrik van zijn leven heeft gekend met die beveiliging... Hij had geen bagage bij buiten zijn handbagage, hij was immers maar één nacht weggebleven. In Londen had hij van een andere ontwerper een soort staaltjes gekregen van heel speciale tapijten. Dat waren zo'n dingen van ongeveer 15 op 4 cm groot, vol met allerlei heel bijzondere draden op in diverse materialen. Bart zei me dat er inderdaad heel bizarre dingen bijzaten.
De Londense bewakers zagen die rare vormen in zijn handtas zitten via de scanner. Bart moest uit de rij, aan de kant gaan staan. Direkt een gewapende man naast hem. Ze deden die handtas open, haalden enkele van die bizarre dingen uit, stonden er over te discussiëren, ze vertrokken naar een chef iets verder...weer grote discussies...Bart wou er naar toe gaan om uitleg te geven, maar die gewapende man porde hem direkt met een mitrailleur in zijn ribben, en er stonden er op slag 4 rond Bart...
Enfin, het is natuurlijk goed gekomen, maar Bart zei dat hij nog nooit zo bang was geweest. Hij werd volledig onderzocht en afgetast met zo'n soortement handscanner, er kwam een drugshond aan hem rieken... Leuk was anders...
Bart werd vooral bang omdat hij dacht aan het feit dat zijn handtas zo lang onbewaakt was blijven staan in het hotel... Hij was 's morgens uitgecheckt uit het hotel, maar had gevraagd of zijn tas daar mocht blijven staan zodat hij niet de ganse dag met dat ding moest rondlopen...Allerlei doemscenario's gingen hem door het hoofd...Erkon van alles met die tas gebeurd zijn in dat hotel !!!!!
Hij heeft nu het voornemen genomen om in het vervolg zijn tas ergens op te bergen in een kluis in het station of zoiets...
En zeggen dat hij nu steeds meer zal moeten vliegen...Hij zal ieder jaar diverse keren naar Indië moeten gaan, want hij is daar nu aangesteld als verantwoordelijke voor iets (ik herinner me niet wat het allemaal juist was, maar hij zal er regelmatig naar toe moeten...)
Een man van een ander bedrijf die hoorde wat Bart allemaal deed en moest doen, vroeg met veel ontzag in zijn stem, of Bart naast designer ook nog ingenieur was...Waarop Bart zei dat hij eigenlijk maar een hele dommen was, zo dom om dat allemaal te doen...

Tot de volgende !
ps: Gisteren naar tante geweest met wat nieuwe slaapkleren (gelukkig want alles was al vuil). Ze zag er niet zo goed uit als zondag...

Pijn

Kijk, voor één keer niet mijn pijn... Gisteren ben ik met Anny voor de eerste kine-behandeling naar Danny geweest. Hij deed eerst een vaststelling van de diagnose, daarna een warmtebehandeling en dan enkele lichte oefeningen...Nu heeft Anny pas hevige pijn !
Misschien is dat normaal, misschien ook niet. We zullen het in ieder geval melden aan Danny, zodat hij eventueel de behandeling kan aanpassen.
Volgens Danny is het een zeer moeilijke plaats om te behandelen. Het is een pees die werkelijk tussen het schoudergewricht door loopt. Dat is ook de reden waarom de huisarts daar geen pikuur durft te geven. De pikuur moet werkelijk tussen de gewrichten door gegeven worden, en er zijn slechts enkele specialisten die zoiets aandurven. Bovendien is het een zeer pijnlijke inspuiting op die manier...
Volgens Danny geneest zoiets wel, maar het duurt lang... Op mijn vraag naar acupunctuur gaf hij eveneens een ontwijkend antwoord, met dezelfde reden, het zit te diep...
Dus mijn vrouwtje zit nog wel eventjes met haar pijn... Ik heb haar aangeraden om maar meteen een pijnstillertje te nemen, het helpt niets met te blijven rondlopen met een pijn die alles overheerst, en die heel je doen en laten beinvloedt ! Ze heeft een pijnstiller voorgeschreven gekregen, dus kan ze die ook maar gebruiken...
We zijn precies een pijnkliniek aan 't worden.

Deze namiddag zal Veerle met mama naar de kine gaan, ik ga eerst naar Zingem, om die betaling te doen, en daarna ga ik vlug even over en weer naar tante naar Gent. Deze namiddag, rond 17 uur komt Luc (vissen) op bezoek. Hij zou onder andere een deel visjes meebrengen voor in mijn vijver. Vermits het goudvissen zijn, gaan ze in mijn hoogstgelegen vijver, bij de andere goudvissen. In mijn laagste vijver ga ik de blauwbandgrondels alleen laten zitten, in de hoop er te kweken... Vermits ik ook waterplanten zal krijgen van Luc (misschien ook nu ?) zullen ze in ieder geval alle mogelijkheden hebben om te kweken.

Bij mij is de pijn weer bijna op zijn "normale" peil, dus mij hoor je niet meer klagen. Ik moet ook zeggen dat ik er niet alleen door het opheffen van tante, schuld aan heb...
De dokter van de pijnkliniek had zitten lachen met mijn homeopathische middelen tegen de rugpijn. Dus toen mijn doos leeg was, had ik geen nieuwe gehaald. Na korte tijd voelde ik mij precies al iets minder, en wat erger was, het duurde steeds langer om weer naar mijn "normale" pijn te komen. Dus heb ik weer een doos TRAUMEEL gehaald, en mijn pijn is nu weer quasi normaal, en dat al na enkele dagen...
Nu zullen die dokters wel vertellen dat het toeval is, of dat het inbeelding is, of weet ik veel wat, maar ik voel mezelf... Viva wat helpt ! om het even uit welke bron het komt.
Onze huisarts schreef mij dat voor, en dat is een dokter die denkt zoals ik denk: Het kan niet dat de chinezen al duizenden jaren acupunctuur doen als het niet zou helpen, dat de indiërs adjurvedah doen als het niet zou helpen en zo voort en zo voort....
Onze geneeskunde is jonger dan die van hen !
Ik hoop dat eens de tijd komt dat men werkelijk alle vormen van geneeskunde objectief evalueert, en dat men dan centra opricht waar de patiënt in gemeen overleg door de diverse specialisten in de diverse geneeskunsten geholpen wordt...Maar ik vrees dat het nog lang een droom zal blijven...Het is zo moeilijk te erkennen dat een ander ook iets kan...

Allee, ik ga stoppen, tot de volgende ?

iets van véééél vroeger

Toen Anny zwanger was van onze Bart, verwittigde de hinnik-oloog ons 3 maand voor de voorziene geboortedatum dat Anny héééél voorzichtig moest zijn, want ze had al opening om direkt te kopen...Toen de voorziene datum al een week voorbij was besliste dezelfde dokter om de weeën kunstmatig in gang te zetten...

Rond de middag werd Bart geboren, en in de namiddag was ik er al terug, op bezoek.
Toen ik uit de lift stapte, kwamen daar juist twee verpleegsters aan, die zagen mij, en begonnen te giechelen en al gibbelen verdwenen ze in een kamer... Ik was wat verbaasd, kontroleerde voorzichtig mijn kledij...
Toen ik bij Anny zat, kwam er een verpleegster binnen, ze zag mij en begon onbedaarlijk te lachen, en zonder iets te doen verdween ze, blijkbaar met de slappe lach...
Ik begreep er niets van, en Anny ook niet...

Enige tijd nadien kwam een andere verpleegster de kamer binnen..."Dag Madame, dag Tone"
Ik keek dat schoon blond verpleegsterke verbluft en verbauwereerd aan, met grote vraagtekens in mijn ogen... "Kent ge me niet meer ?"
Bleek dat het de vriendin was van Francine, en Francine was de kleindochter van onze buren (Pee en Mee). Blijkbaar moet ik als kleuter en kind regelmatig ook met haar gespeeld had als Francine in verlof was bij haar Mee en Pee ('t Was daardoor dat ik de buren ook Mee en Pee was gaan noemen, en ze zijn altijd Mee en Pee gebleven)...Ik herinnerde mij daar niets meer van. Zij blijkbaar wel, en blijkbaar had ze nog steeds contact met Francine, en die wist dat Anny daar lag van haar Mee, en had haar vriendin verwittigd...
En dan kwam de oplossing er ook van het vraagstuk van de giechelende verpleegsters... Dat brave kind had in de volle refter geroepen: "Zeg laat de dieë van kamer ... eens voor mij, ik heb altijd met haren vent gespeeld...."
De refter lag plat, en ik heb tien dagen lang niets dan vrolijke verpleegsters gezien...

Op 7 juli zal dat ook weeral 37 jaar geleden zijn... Bart was op 7 / 7 /77 precies 7 jaar oud, en we hebben daar toen een grootse viering rond opgezet... Jongens, we worden oud...

Vanmorgen naar de dokter geweest met Anny en de foto's van haar schouder...Ze moet kine krijgen en acupunctuur... Hopelijk helpt het wat, maar er is een scheurtje in haar pees, en dat zal wellicht een blijvend zorgenkind blijven... We zullen in dat geval met grote problemen zitten...als Anny een deel dingen niet meer aankan, dan kan niemand het hier nog aan...en zullen we voor een deel dingen hulp van derden moeten hebben...

Nu als het zo ver komt, dan doen we dat dan ook maar hé...

Tante was gisteren nog tamelijk gemakkelijk te overtuigen dat ze niet naar huis kan, en ik kon het haar inprenten dat ze naar een "hersteloord" moet, tot ze weer op de been is...Een leugentje om bestwil noemen ze dat... Ik was toch blij dat de buurvrouw er bij was, want die heeft bij tante een vertrouwensrelatie opgebouwd in al die maanden dat ze al drie maal daags met eten bij tante gaat...

Allee, ik ga er mee stoppen voor vandaag, tot de volgende ?

heel kort (bis)

Gisteren is Robert niet geweest voor mijn chauffage, het waaide teveel. Je moet inderdaad geen moeilijkheden zoeken, en ik rij ook niet graag in zo'n stormwind...Maar hadden we dat geweten, dan hadden we zaterdag al bij de dokter kunnen gaan met de foto's van Anny... Nu hadden we hem al gezegd dat dit niet kon, en moeten we maandag gaan... Misschien een paar dagen langer pijn voor Anny?
Robert komt vandaag. en deze namiddag ga ik dus met de buurvrouw naar tante in M.Middelares. Wat zullen we daar meemaken???
Wellicht zal ik er om alles geregeld te krijgen nog wel enkele keren over en weer mogen crossen. Nu ja, dat bij de rest. 't Ambetante is dat ik bijna geen weg kan van de pijn. Ik had tante niet mogen opheffen, dat weet ik, maar je kunt een oud mensje toch niet op de grond laten liggen??
't Zal wel weer overgaan ook zeker...
Van deze voormiddag zal ik gezellig eens kunnen bijpraten met mijn oudste zus. Hopelijk komt mijn jongste zus ook nog eens langs, het is al lang geleden dat ik die nog eens zag. Ik heb ze wel nu en aan op de pc of aan de telefoon, maar echt hetzelfde is dat toch niet hé??
Ik hoop dat ik deze namiddag ergens mijn auto niet te ver kan zetten van die kliniek, want gisteren op die kaas en wijnavond verging ik al van de pijn, gewoon van het kleine beetje aanschuiven om kaas te ontvangen. Ik ben geen tweede keer meer langs geweest...
Het was lekkere kaas, maar om 20 uur zijn we al weer vertrokken.
Vannacht heb ik redelijk goed geslapen. Maar ondanks mijn dagelijkse poeiertje ben ik al in 3 dagen niet naar " de grote" "koer" geweest. (Twee heerlijke ouderwetse termen die je nu bijna nooit meer hoort hé) Als ik vandaag nog niet kan, neem ik vanavond twee poedertjes...
Voila, ik ga er mee stoppen. Ik ga nog eens kijken op de blog van nichtje, of zij nog wat verbaal gepresteerd heeft ...
Tot de volgende ;;;weer met vermelding dat ik niet zeker durf zeggen wanneer...

en wat nu ?

Ik heb vanmorgen de dokter gesproken van Tante... Tante zou moeten geopereerd worden, met alle risico's van dien, en zij weigert... Dus kan en mag zij niet in het hospitaal blijven, maar ze kan ook niet thuis verzorgd worden...Ze moet opgenomen worden...Maar dat zal ze zeker niet willen. We zullen haar vertellen dat het om aan te sterken is, en hopelijk loopt ze daar dan in...

Jongens, het is niet leuk je iets of iemand aan te trekken ! Je hebt niet alleen zorgen, je hebt er ook geloop mee en slapeloze nachten.

Ik weet niet hoe ik dat allemaal zal geregeld krijgen ! Ik moet dan ook nog met de sociale dienst van het hospitaal afspreken in de hoop dat zij een home kunnen bezorgen die voor direkte opvang kan instaan... enz...enz... Morgen ga ik met de buurvrouw naar de kliniek om een oplossing te zoeken... Ik heb tegen haar man gezegd dat ik ze (de buurvrouw) niet meer zou terugbrengen. Gek, we proberen zelfs in zo'n omstandigheden nog wat humor te zien... Dat is zeker een ingebouwde veiligheidsklep ???

Vannacht heeft het nogal gestormd hé, en t is nog niet over...Volgens Munte duurt het nog tot 16 uur ongeveer. Mijn rug doet verschrikkelijk zeer, en vanavond moet ik nog naar die kaas en wijnavond...

Wat gaan we nog allemaal meemaken met tante??? 't Spookt heel den tijd door mijn kop ! Jongens, stel je eens in de plaats, zij heeft niemand meer buiten een verwaaide neef en een buur. Van de rest ziet zij nog eens sporadisch iemand, en die heb ik nog allemaal moeten verwittigen en die verwachten allemaal dat ik ze op de hoogte hou. Nu, dat is niet te veel, maar het komt er allemaal bovenop.

'k ga stoppen, hopelijk heb ik volgende keer wat meer inspiratie, met andere woorden, zit mijne kop niet vol met één zorg...
tot de volgende ? maar ik weet dus niet of het altijd op de normale tijden en alledagen zal zijn...