ribbetjes of côteletjes?

't Is mij om 't even, maar als 't nog lang duurt ga ik met haar naar de dokter...Gisteren heeft ze natuurlijk al weer een en ander gedaan, en de pijn aan haar ribbetjes, of aan de spieren rond de ribbetjes (coteletjes !) doen weer veel pijn. 't Mag niet blijven duren hé !
Hoe ouder een mens wordt, hoe vlugger er iets hapert aan 't maschien, en zoals altijd, 't is al uit garantie...of liever, het produkt is zo slecht in elkaar geflanst, dat je moet vertrekken zonder garantie.
Da's gemakkelijk hé, steek het maar op de Schepper, die is overal, maar nergens te vinden om verantwoording te vragen. 't Is Zijn wil...
't Zou veel plezanter zijn als we een stukje medezeggingsschap zouden hebben, of niet ? Allee, stel u voor dat we het konden laten regenen op het veld, naar believen en naar besogne, en de zon laten schijnen op ons bolleke. En nu en dan 's nachts een malse bui met heerlijk bijna lauw water, om de straten en voetpaden eens af te spoelen.
Geen ziektes meer, en geen pijn, en iedereen een zalige ouderdom, met garantie, en verstandige kinderen, niet te veel, juist aangepast om op deze aardkloot met zijn allen goed te kunnen genieten, en gezond te kunnen eten en drinken. Een menselijk organisme dat het bier automatisch omvormt tot water zodra er sprake is van negatieve invloed op het gestel, maar met behoud van smaak en deugd, geen drugs, iedereen een auto die rijdt op water, zonder vervuiling, en met een zo'n ver gevorderde automatisering dat ongevallen niet meer kunnen. En vooral ieder mens verdraagzaam en lief voor iedereen.
Dromen, ik kan nog uren verder dromen...maar dromen zijn helaas! bedrog!!
We vernietigen een overschot aan tomaten om de prijzen te beheersen, terwijl een paar honderd kilometer verder mensen kreperen van de honger. We vernietigen massa's kledij, omdat het schendingen zijn van de merken...terwijl er zelfs in eigen land nog mensen wonen die zelfs namaak, nep niet kunnen kopen om zich te beschermen tegen de kou.
En ook in die smerige werkelijkheid kunnen we uren en uren aan 't schrijven blijven.
Zou het dan zo zijn, dat we eigelijk op een tamelijk volmaakte wereld leven, mochten we eindelijk tot het besef komen dat het delen met de andere, de arme landen, tot een wereld zonder honger, zonder kou zou leiden?
En we kunnen rustig de prijzen van de tomaten beheersen als we het overschot in conserven stoppen en daar bezorgen waar er nood aan is. Kunnen ze nog iets betalen, zoveel te beter, kunnen ze er niets voor betalen, zoveel te nodiger...
Maar ja, ik ben maar een simpele van geest hé !
Ik hou geen rekening met de kostprijs van het conserveren, met de lonen, de transportkosten...Neen, maar ik denk wel aan een oplossing van de werkloosheid, hier in eigen land, waar men nu alle soorten van neptewerkstellingen creëert...Kan die neptewerkstelling dan net niet ???
Ik denk aan een RVA en VDAB, waar men logisch en menselijk redeneert, waar men een ingenieur die niet wil werkloos zijn, en die gaat werken als bouwvakker, uit de lijst van de werkzoekende schrapt, maar waar men hem (haar) die werkelijk bewijst dat hij (zij) wil werken, bovenaan de lijst van werkzoekenden plaatst...Want die verdient dat hij (zij) aan werk geholpen wordt die hem(haar) past...

Maar ja, ik ben maar een dromer, en binnenkort mag ik weer mijn stem uitbrengen op al die mensen waarvan ik weet dat zij er zelfs niet op denken om de zaak eens ondersteboven te keren...

Neen, ik lieg als ik dat zeg...Ik ken wel enkele mensen die het echt goed menen en die op de lijst staan...op de onverkiesbare plaats...

Stop !
Mieke zal weer zeggen dat ik aan 't zagen ben...neen Mieke, ik ben aan 't dromen ! En dat is voor ALLE mensen iets waar zonder we niet kunnen leven !

Tot de volgende

trage start...

Ik ben wat later dan gewoonlijk, vanmorgen mocht ik de dag beginnen met een begrafenis van de echtgenote van een van mijn oude bestuursleden. We hebben daarvan geprofiteerd om nog wat boodschappen te doen, en zo was het "abij" 12 uur.
In Spa, Sol Cress, hebben we het goed gesteld, en zijn we gezond en wel weer thuisgekomen. Het hangde nochthans aan een draadje of we wel zouden kunnen vertrekken, Enige dagen voor ons vertrek was Anny gevallen in de keuken (uitgegleden over iets). Het was gelukkig zonder erg. Maar de avond voor ons vertrek gaan wij naar bed, en Anny doet blijkbaar een verkeerde beweging, en ze hoorde iets kraken...Blijkbaar moet er (door die val ?) iets gebeurd zijn, en door die beweging had ze plots een enorme pijn aan haar ribben.
Na enige tijd kon ze het bijna niet uithouden, maar gelukkig hebben we nog zo'n speciaal strak en breed rekverband, speciaal om de ribbenkast in te snoeren. Daarmee ging het gelukkig weer, maar het is nog altijd niet gedaan. Ze moet nog steeds rondlopen met die strakke band rond haar ribbenkast.
Enfin, het betert toch, en veel kun je daar niet aan doen, wat insmeren, wat pijnstillers en strak insnoeren...en hopen dat het rap geneest.
Binnen een paar weken zijn we nog eens in de ardennen, nu samen met collega Jef en zijn teerbeminde echtgenote Lut. Hopelijk stellen we het dan ook goed, en zit Anny dan zonder pijn.
Ik kreeg hier een mailtje binnen van een bezorgde vriend, die me wees op het feit dat het misschien onveilig was in mijne blog te zeggen dat we niet thuis zijn...Geen vrees, beste bezorgde vriend, mijn woning staat niet leeg...hij is gevuld met dog-sitters, fish-sitters, bird- en parrot-sitters,die bovendien ook nog op mijn bloemen passen en op de kippen, die hun taak zeer ter harte nemen, en dan hun moeder doen slapen in het kleine bed (een éénslaper) en zij in het grooooote bed van Oma en Opa....
Ze hebben deze keer zelfs de honden gewassen, en zouden ook de auto gewassen hebben, maar ze hadden geen sleutel en konden hem niet buiten zetten....
De rest van het huis draagt sporen van de bezetting.
Wie nog niet zo ver is, zit wellicht nog met zijn eigen vervuilende kroost, of is het vervuilen der kleinkinderen verwachtendededede...
Denk nu niet dat we daar door gestoord zijn, integendeel, kinderen en kleinkinderen dat zijn de enigen die een volmacht hebben om ook in huis te spelen en te ravotten...en kleinkinderen mogen wellicht nog meer dan vroeger ons bloedeigen kadeeën.(En die maakten er hier al de zoeten toeval van)
De laatste voormiddag zijn we met de wagen van Roland meegereden naar Banneux. Ik heb nog nooit zo'n groot bedevaartsoord gezien als daar, en zo prachtig ingekaderd in de natuur van de "Ardennes Bleues". We praatten er met een zuster die 35 jaar in de Filipijnen werkte. Ze kende Jan Decloedt, een toffe gast die heel lang geleden mijn chiroleider was...
Je ziet, de wereld is maar een marbol groot...
Tot de volgende

varkens

Ik heb u al verteld dat ik van plan ben een armband te maken voor mezelf, uit het ivoor van de tanden van een of andere aziatisch varken... Ik vertelde ook al dat ik zou proberen de keltische goden uit te beelden. Ergens past dat wel, want het everzwijn speelde in de keltische mythologie een groet rol. Maar de armband zou nog meer symboliek bezitten, de ivoor is van azië, de goden zijn europees, de malachietparels zijn afrikaans, en de tijgeroogparels zijn amerikaans...Ik mankeer nog een continent: oceanië...Ik zoek nu een beetje naar een kleine ronde steen in regenboogagaat, dat komt uit australië, in het beeld van Balder, de god die met de zon verbonden is, zou ik daarvan de zon maken...Niemand heeft toevallig links of rechts een stukje liggen te liggen???
Maar om terug te komen op mijn titel: varkens...
Er is iets eigenaardigs aan de hand met die tand...Kijk, in been en in ivoor, kun je zo gaan werken. Dat is hard, maar bewerkbaar.
Maar varkenstanden... dat zijn tanden, met een dikke emaillaag op. Een emaillaag van wel twee millimeter dik! Ik moet dus eerst die email afslijpen. Dat is een werk van uren! Je kunt niet geloven hoe hard dat is ! Ik probeerde dat af te frezen, maar in een ik en een gij waren de stalen freestanden dada... Dus moet ik ze afslijpen...traag maar zeker.
Dat heeft bij mij een lampje doen branden...Dat zijn slagtanden van een varken, bij een olifant zijn dat zogezegd ook slagtanden...van waar komt het feit dat dit totaal andere dingen blijken te zijn ?
Is er onder u iemand die daar de verklaring van weet? Ik vermoed dat het bij een olifant geen echte tanden zijn. Ook de plaatsing lijkt mij daar min of meer anders???
Enfin, ik ben benieuwd om het interloktuwele peil van mijn lezerspubliek eens te kunnen "meten"...
Als er mij iemand het antwoord kan geven, dan zet ik hem hier, in het fictieve zonnetje !
Van morgen naar Zegelsem geweest naar de rommelmarkt. Ik heb hem maar gedeeltelijk gedaan, en heb maar één boek gevonden en anders niets, maar ik kon wel wat afbabbelen...
Het is tegenwoordig moeilijk om daar, in die hoek iets te bereiken...Langs kornelis kan ik niet, werken...Langs de herreweg kan ik niet, werken...Gelukkig ken ik hier de meeste sluipwegen en raak ik er toch zonder al te veel omwegen en weggetjes...Maar het zal wellicht een hele opluchting zijn dat de verkiezingen voorbij zullen zijn, en men de wegen weer zes jaar aan een stuk verder laat verdiemeleren...
Ergens mogen wij hier minder en toch ook meer klagen dan andere streken... Ik leg uit:
1) Wij mogen minder klagen, omdat heel wat van ons wegenpatrimonium ieder jaar opgelapt wordt omwille van de Ronde van Vlaanderen
2) Wij mogen meer klagen, omdat al wat kassei is hier moet blijven liggen, in zo'n slecht mogelijke toestand, omwille van...de Ronde van Vlaanderen...
't Ambetante is dat je in veel gevallen willen of niet die verdomde kasseien op moet om ergens te geraken. Er is hier niet ver vandaan, een nationale weg, waar ze zelfs de renners van Parijs Roubaix pas na veel twijfelen zouden over laten dokkeren... Nu hebben ze een baan in een "natuurgebied" laten kapot gaan (Ik vermoed dat ze zelfs wat geholpen hebben) en als we nu naar Eine of Ename moeten, dan kunnen we kiezen, een omweg van meer dan tien km of wel langs die verdomde holle kasseiweg...
Die mannen zullen het wel berekend hebben dat die tien km veel minder vervuilend is dan die tweehonderd meter door dat natuur gebied... Ik twijfel, maar ik ben dan ook een slechte mens hé... die leeft in een stad waar padden belangrijker zijn dan mensen...
Tindemans moest het horen...
tot donderdag ???

Pijltjes

Gisterennamiddag ben ik voorzichtig tot de postbus gewandeld (Het doorgaan ging, maar ik raakte bijna niet terug thuis...)
Ik heb de pijltjes, bordjes, lintjes, bollekens en co niet geteld, maar ik weet zeker dat er nergens zoveel op en naast de weg geklad wordt met de bedoeling de motards, de wielertoeristen, de wandelaars, de ruiters, de trekteurs (zo staat het er !) en dies meer de juiste wegen op te leiden, als hier in onze mooie vlaamse ardennen.
Een kat vindt er haar jongen niet in...Ik denk dat er hier regelmatig mensen staan te piekeren welke soort van pijltjes zij nu moeten volgen, die witte bollen met geel pijltje, of die gele bollen met wit pijltje...Of dat er tientallen plots op een totaal andere route zitten, en vaststellen dat zij aan het wandelen zijn op een 130 km-lange tocht voor motards...
Nu heb ik nog nieuwigheden ontdekt ! Ik zag nu borden in het model van een verkeersdriehoek, voorrang van rechts aanduidend, maar dan in geel plastic, met rode stift omlijnd en een st andrieskruis in 't zwart er op getekend, het begeleidende pijltje wees naar links, en daar stond een groot bord met het teken van verboden toegang en een pijn naar rechts, naar het voetwegje. Het grote bord was werkelijk groot, zeker een halve vierkante meter. Mijn weg liep ook langs daar, ik bevond mij dus op de weg van 50 km...Aan het eind van het wandelweggetje stond een groot bord: 35 km naar rechts en 25 km naar links...Waar moesten die sukkelaars op de 50 km dan naartoe ???
Plots werd ik ingehaald door een groep stappers, een twintigtal, die blijkbaar aan 't instappen waren (= controleren van de wandelweg en de signalisatie)...
Ze waren druk aan 't palaberen over de schoonheid van het parcours, en iedereen had nog wel ideeën langs waar men ook weg kon om dit of dat ook te kunnen bewonderen...
Ik heb dat ook nog gedaan, vroeger was ik ook een fervent stapper, en met dwars door brakel stapten Anny en ik ook bijna jaarlijks een van de parcours af, ter controle...
Zouden die mannen ook de bedenkingen maken over de vele soorten van bewijzering? Of liggen zij mee aan de oorsprong van het steeds maar bedenken van andere modellen en vormen??? Momenteel hangt er bij ons een mooi ! Een rode pijl met een geel zonnetje met nette golvende zonnestraaltjes rond...
En ook leuk: pijltjes met ballonnetjes en daaronder een kaartje Paul en Sofia...wellicht wegwijzers naar het feestje? Iedereen welkom ????
Deze namiddag gaan we naar de orchideeënshow...
tot de volgende ?
niet vergeten, niet verschieten als je geen blog vind op 18, 19 en 20 september hé, we zijn dan in Spa ...(zwemmen???)

't gazettewinkeltje ?

Vanmorgen moest ik, in volgorde, naar de apotheek, de bakker en 't gazettewinkeltje...Dat laatste omdat ik een pak fotocopies moest laten maken. Als het er maar één of enkele zijn, dan doe ik dat via mijn scanner, maar een heel pak...dan prefereer ik die copies te laten maken, dat gaat heel wat sneller.
Dus, naar 't gazettewinkeltje...
In de hoek van de winkel staat er al sinds jaar en dag een soortement bartafeltje, met een viertal barkrukken er rond. Het verwonderlijke is dat daar iedere keer volk zit, koffie of frisdranken te nutten en te commeren.
't Klinkt gek, maar dat is daar een café die goed draait !
Ik wilde eens kijken of er bij de computertijdschriften niets van mijn gading lag, en dan moet ik in die hoek zijn van de "bar". In diezelfde hoek liggen op de hoogste rekken ook de sex-boekjes...weet ik nu...want een bejaarde dame die daar zat te kletsen met een groepje jonge mannen vond het leuk mij te zeggen dat ik daar boven moest zoeken...
Blijkbaar was mijn blik genoeg, want 't was we een minuut stil in de "bar"...
Kijk, vroeger ergerde ik mij niet zo erg aan die sexboekjes, ik nam er zelfs zelf ook wel eens eentje in handen, konden Anny en ik samen eens lachen in bed, terwijl de klein mannen al rustig lagen te maffen. Maar sinds ik gekonfronteerd werd met zo'n maniak in mijn eigen levenssfeer, die veroorzaakte dat mijn dochter na al die jaren scheiding nog steeds geen man durft te vertrouwen...sindsdien ben ik kwaad op die vorm van literatuureluur. Blijkbaar lachen sommigen niet met de perversigheden, maar proberen ze toe te passen.
Van mij mogen ze de censuur op dergelijke dingen direct weer in voeren.
Alhoewel, wellicht zijn er ook zonder die boekskens dergelijke sadisten.
Sorry, 't moest er eens af. Luc zal weer denken dat hij voyeurke speelt, maar 't kan mij niet schelen, de waarheid heeft ook haar rechten. 't Is maar het slachtoffer dat geen rechten heeft in ons apenland. (Ook in de rest van de wereld lijkt mij als ik op buitenlandse zenders kijk)

Hopelijk is het volgende week goed weer in Spa, want we zitten daar al in een waterachtig gebied hé... Ik weet niet waar het hotel juist is waar we zullen verblijven, maar ik hoop dat het niet ver van 't stad(je?) af ligt, dan kan misschien op de dag dat iedereen met de bus weg is, even stilletjes wat wandelen, beetje per beetje... Of misschien heb ik geluk, en is er nog een achter-blijver...dan heb ik gezelschap en wat "babbeling". . . Maar ik mag dat niet wensen hé, want dat zou betekenen dat ik wens dat er nog mensen zijn die niet meer mee kunnen... Dat is niet mijn bedoeling, ik wens niemand onheil toe...nu ja, niemand, ik kan er wel eentje bedenken...maar niet in de groep van onze gepensioneerdenbond...

Allee, ik ga in mijn computerboekje kijken,
tabeh !

verlang niet

naar de dag waarop je geen problemen meer hebt, want dat is de dag dat je dood bent...(Tennesee Williams)
De special forces worden getraind ook martelingen te ondergaan, het belangrijkste is de pijn weg te denken. Lukt dit niet, dan verdeel je de pijn in kleine segmenten: je telt langzaam tot drie, en dat telkens weer, zo verdeel je de pijn in stukjes, en niet in een grote crescendo pijnmassa.(Naar Clancy)
Citaten...zelfs over problemen, over pijn... leuk dat er blijkbaar over nagedacht wordt, en dat, wonder boven wonder, er zelfs trainingen bestaan om pijn te doorstaan. Men spreekt er weliswaar over martelingen, maar in facto is het probleem pijn...
Ze vertellen me niets nieuws, ik heb hier al ettelijke keren gezegd dat je bezig moet blijven, dat je moet wég-denken van de pijn. Ik heb daarvoor geen special forces vandoen.
Veel pittiger vind ik het citaat van Tennesee Williams...we zitten inderdaad nooit of te nooit zonder zorgen...We denken alleen dat een ander zorgenloos is, maar misschien denkt die dat wel van ons, omdat zijn zorgen op een heel ander niveau liggen dan de onze. Net zoals pijn, je krijgt de indruk dat er veel mensen zijn die denken dat alleen zij pijn lijden, en al de anderen, dat is peanuts... Ergens is dat ook zo! Je voelt alleen maar je eigen pijn, de pijn van een ander is dus niet te voelen, dus ook niet (zo) erg...
Natuurlijk is dat zever, maar blijkbaar zijn er veel mensen die zo denken, en die zich de pijn van een ander niet kunnen indenken, of toch zeker die pijn als minder erg evalueren dan hun eigen pijn. Bovendien is pijn nogal individueel... Iedere persoon heeft een pijngrens, maar die pijngrens is bij iedereen verschillend. Ik mag 's morgens opstaan met een dik gezwollen kaak van een abces aan een kies, ik voel dat niet...en vooraleer iemand het zegt, of ik het zie in de spiegel, weet ik het niet eens...Dus blijkbaar heb ik een hoge pijngrens voor tandpijn...maar misschien zie ik juist meer af voor andere zaken, ik weet dat niet, er is ook geen vergelijkingsmateriaal, omdat ik niet de pijn kan vergelijken met bv uw pijn...
Gisteren was ik nogal geschokt door te luisteren naar een telefoongesprek van de dokter...Hij stelde vast, en zo staat het ook in "de" boeken, dat mensen die nog bezig zijn aan een procedure niet willen genezen, en dat dus ook de medicatie en behandeling niet helpt...
Met andere woorden, iedereen die met een procedure bezig is, is in meerdere of mindere mate een simulant... Ik heb niets gezegd, maar heeft geen enkele van die geleerde doktoren zich de vraag gesteld waardoor dan de procedure ontstaan is ??? Het ging hier wel over de al dan niet bestaande letsels tengevolge van een ongeval, maar het bleek uit niets in het gesprek dat het beperkt was tot resterende letsels van ongevallen...Ik had sterk de indruk dat de Vroede Heren uit "de" boeken dat veralgemeenden tot alle "zieken"... Ik heb met honderden mensen geconfronteerd geweest in mijn vakbondsloopbaan, en nog met veel meer in mijn loopbaan als rechter in de arbeidsrechtbank...Ik heb niet herhaal niet die ervaring, en ik niet, herhaal niet dergelijke dingen horen citeren door advocaten van de tegenpartijen...
Een dossier is me wel heel sterk bijgebleven. Een man was van een stelling gevallen en na maanden terug gezond verklaard. De man probeerde te werken, maar het ging niet. Grote onderzoeken, en uiteindelijk een inleiding voor de arbeidsrechtbank, aanstelling van deskundigen enz, enz... Uit alle onderzoeken bleek dat er geen letsel te zien waren aan de hersenen die dergelijke klachten konden verantwoorden. De man werd dus werkloos... Vele jaren nadien kwam de scanner er, en toen bleek dat de man wel degelijk een letsel had, en dat dat letsel inderdaad de symptomen kon veroorzaken...Er was echter geen sprake meer van vergoeding, de zaak was uitgesproken en verjaard... Dat is dus heel anders dan wat de dokter daar aan de telefoon vertelde...
Ik geloof dat er weinig mensen zijn die simuleren om niet te wereken, om met een ondank alles merkelijk lager inkomen te zitten... Ik kan wel aannemen dat er zijn die simuleren om een procentje meer invaliditeit, want dat betekent een inkomen bovenop het gewone inkomen...Maar ik was gisteren wat ongelukkig met de houding van de dokter...
Oh ja, ik ben dus bezig met het nemen van de nieuwe pillen...hoop...juist !
Tot de volgende ?
enne voor ik het vergeet, volgende week ben ik er maandag, dinsdag en woensdag niet...De gepensioneerden van hout en bouw zitten in Spa, dus ikke ook !

please sir...

Vanmorgen goed op tijd in het uz, eerst naar de kassa, zoals het hoort in onze maatschappij, en daar...72 wachtenden voor mij...
Ik was net 2 minuutjes voor de gestelde tijd in de juiste dienst, en ingeschreven.
Naar de wachtzaal...
Ik hoorde de dokter nu en dan in de verte praten.
10.30 uur, de verpleegster kwam melden dat er "iets tussen gekomen was", het zou iets later worden. Enkele minuten nadien hoorde ik de dokter al in de gang, in het engels, over de behandelingen voor deze namiddag waarbij diene engelse dokter blijkbaar bij zou zijn...
11.00 eindelijk bij de dokter, ik vroeg hem in 't engels of dat het vlugger zou gaan als ik ook engels broebbelde ...
Op basis van de uitslag van de EMG, besloot hij mij nog maar eens een ander medicament te geven...
Klein probleempje, het medicament is in belgie niet verkrijgbaar, maar - goed nieuws (?)- de drie universiteiten in vlaanderen hebben een akkoord met portugal om dat medicament toch in eigen beheer in te voeren. Het is heel goed, en wij hebben niets die er zelfs maar familie van is.
Dus naar de apotheek van het UZ, onder de K12...
Er stond een madamke voor mij, en die kreeg medicamenten mee in een frigobox van het uz...waarborg 5 euro... Rare dingen ziet ne mens...
Enfin hopelijk helpen die medicamenten...
Ik weet bij God niet meer hoeveel soorten van pillen en capsules en gellulles en ipkuren ik al gekregen heb in mijn 60-jarige loopbaan, maar het zijn er vele...
Als ik vanmorgen daar zat aan te schuiven aan de kassa, dacht ik nog maar eens hoeveel zieke mensen er hier rondlopen... Die fabriek staat nooit stil ! Als je een vast inkomen wilt hebben, begin met het maken van medicamenten...daar is nooit of te nooit economische werkloosheid te vrezen.
Natuurlijk geraak je dan buiten op de middag...van de woensdag...in een stad bomvol onderwijsinstellingen...Eén ding heb je voor, je moet je daar niets aantrekken van de borden zone 30, je kunt er hoogstens 2 per uur halen, tussen de véééle momenten van roerloze aanwezigheid in de files...
Eén voordeel heb je, met open raam kun je genieten van de gesprekken en gespreksonderwerpen van onze jongeren op de fiets. Shit, Cool, great en zèèggg! zijn de woorden die nog meer voorkomen dan de en het...Bovendien heb ik moeten vaststellen dat er zelfs termen waren waar ik nu nog altijd niet weet waarover het ging...
Ik word dus oud, ik begrijp de jeugd niet meer.
Niet dat het mij ontbreekt aan begrip, maar mijn taalkennis schiet schromelijk tekort. Ik heb mij al jaren afgevraagd hoe het kon dat de dikke Van Daele vroeger een behoorlijk dik boek was, en nu een kleine plank van een boekenkast vult? Nu weet ik het, waarschijnlijk is meneer van daele bezig met te pogen die nieuwe gebruiks-woorden op te tekenen...binnen enkele jaren vult de dikke een ganse boekenkast, en zie je zelfs geen kans meer om het woord dat je meende gehoord te hebben effectief terug te vinden...
cool, jong...
allee, tabeh, cultr (=see you later)

tot morgen???