De laatste tijd wordt het echt erg hé, maar het erge is dat ze precies niet weten hoe dat komt !
Een familielid van ons woont in Anderlecht. In zijn straat werd bij een van de buren een grote ruit kapotgestampt met een voetbal. Toevallig had de eigenaar de daders gezien en herkend (in werkelijkheid had hij hen juist gevraagd op te passen, waarop ze de bal recht op zijn raam stampten). Hij ving bot bij de ouders, dus legde hij klacht neer bij de politie. Twee dagen later kwam de politie terug met de boodschap: "Zoudt ge die klacht niet intrekken? Je zult veel moeilijkheden krijgen"
In Ronse een verpleger moet stoppen omdat twee vreemdelingen de straat blokkeren om eens tegen elkaar te praten. De verpleger wacht enkele minuten, maar besluit dan maar eens te claxonneren. De beide mannen komen op de verpleger af, trekken hem uit zijn wagen, geven hem slagen met werkonbekwaamheid tengevolge, stelen de medicamenten en verbanden die in zijn wagen liggen... De politie raad aan de zaak zo te laten, want anders komen er nog meer moeilijkheden...
Kijk, voor mij is de kleur van het velletje alleen maar een pelletje, en zijn alle mensen gelijk, maar ook de wet moet voor allen gelijk zijn. Men moet de "anderen" helemaal niet viseren, maar wel ze gelijk behandelen. Het is niet moeilijk dat extreem rechts vooruitgang maakt. Dat is niet te danken aan de vreemdelingen, maar aan de houding van onze politie. Dat zijn de mensen beu. Niet de vreemden, iedereen kent wel vreemden die helemaal niet aggressief zijn, maar als je de jeugd laat doen, ze zelfs niet meer in toom houdt en bestraft als het nodig is, dan krijg je die uitwassen, en dan kweek je groepen die weten dat ze als groep toch gerust gelaten worden door een doodsbange politie. En als je eens kijkt naar die jeugdbendes, dan zul je ook wel zien dat er nu steeds meer bendes zijn waarin het niet meer alleen vreemden zijn, maar waar ook onze eigen jeugd zich bij aansluit, omwille van het feit dat ze daar ongestraft alles kunnen en mogen doen.
Ze moeten nu niet alleen die daders van die in het oog springende feiten aanpakken, neen, ze moeten al die jeugdbendes, zelfs die van 8 à 10 jaar jonge leden, in het oog houden en streng aanpakken... Maar ja, in een maatschappij waar zelfs in de klas de klungel die de ganse klas tiraniseert niet meer mag aangepakt worden... Kijk, ik heb indertijd verscheidene keren voorgehad dat de leraar zijn regel kapot klopte op mijn kneukels... Ik ben daar niet slechter van geworden, integendeel ! En een van de leraars liet mij kiezen tussen straf schrijven of klappen op mijn kneukels...Ik koos steeds de "lijf"-straf, want als ik straf moest schrijven dan zag mijn moeder dat, en dan kreeg ik er daar nog eens van...en als het heel erg was zelfs met de zweep op mijn kuiten. Ik had het dan ook verdiend, en ik heb zo, manu militari, het verschil tussen goed en kwaad geleerd... Als er nu een kleine een opmerking krijgt in zijn agenda, dan staat 's anderendaags de moeder daar om te protesteren. Ja zelfs in sommige gevallen komt de vader om de leraar eens "manieren te leren", met de vuist !
Je moet een kind niet op het hoofd om om de oren slaan, maar van een trek op de billen is er nog niemand gestorven. En leer de ouders eens dat de enige manier om de kinderen iets te leren is: zelf een vaste rgele uit te zetten en daar dan de hand aan te houden. Wij speelden en ravotten naar hartelust, maar wisten dat, als we over de streep gingen, dan was de straf er. Wij kenden de regels ! Nu zie je bij de kinderen geen regels meer, nu krijgen ze toch, als ze maar lang genoeg zagen of bleiten... Wij zouden dat niet geriskeerd hebben, want we werden niet alleen niet beloond voor het zagen, neen, we werden er onmiddellijk voor gestraft.
En dat is in feite waarover het gaat, een mens wil dat de regels duidelijk zijn, en voor iedereen. Zo lang de ouders, de leerkrachten, de politie, de rechtbanken en de beleidvoerders dat niet willen inzien, zal het hier van kwaad naar erger gaan...
Voila, ik heb mijn gal gespuwd... je kunt nu doen alsof je het niet gelezen hebt, maar diep in jezelf zul je moeten toegeven dat opvoeden, zowel van groot als van klein, alleen kan als de regels gerespecteerd worden en desnoods afgedwongen worden. Voor iedereen ! Of ze alleen zijn, of in groep.
Tot de volgende ?
maandag, juli 03, 2006
zondag, juli 02, 2006
vloeken
Ik heb vanmorgen al wat afgevloekt! Miserie om u te wassen, om op te staan om te zitten...enfin, 't is weer van dadde...Enfin, ik ga je niet vervelen, en ga wat vertellen over de huwelijksreceptie waar ik gisteren te gast was.
De locatie? Kasteel Breivelde te Zottegem. Een prachtig domein, met 45 ha wandelwegen en ...een grote mooie vijver (Zou daar te vissen zijn ? voorwaarden ??)
Het was snikheet, gelukkig was er wat schaduw. Wij hadden een minder klassiek envelopje mee voor de bruid en haren gom, minder klassiek, omdat ik bovenop de omslag een heel mooi afrikaans olifantje bevestigd had. De bruid is een fervent verzamelaar van olifanten. Ik heb er voor haar al eens een "broche" gemaakt in been, voorstellende een...juist, een olifant.
Ik had het bewuste olifantje diezelfde morgen gevonden op een rommelmarkt. Het was een van die echt mooie typische afrikaanse kunstobjecten, die je duidelijk maken dat onze abstracte kunst haar oorsprong vindt in de afrikaanse kunst. Niet dat afrikaanse kunst abstract is, maar wel dat zij de eersten waren die alle proporties over boord gooiden om een beeld te creëren dat heel duidelijk het karakter of de eigenschappen van het onderwerp wisten te beklemtonen, terwijl andere onderdelen in het bijna niets verdwijnen. Herinner je maar de zeer eenvoudige, tot de basis herleidde koppen van de beelden en de maskers, die toch een enorme expressie hebben.
Deze vormen zijn abstracties, zonder echter de binding met het werkelijke te verliezen. Herinner je de mooiste werken van een Picasso, waar je nog duidelijk ziet wat hij tekent, en waarom hij het zó tekent, Guernica, de stier, de haan om enkele van zijn mooiste te noemen.
Nadien zijn er de vele werken gekomen waarin alle werkelijkheid verloren werd, en naar mijn gevoel ook de kunst verloren ging. Zoals zo dikwijls...
Nu het olifantje dat ik gegeven heb, was bijna één en al slurf, de slurf was een en al kracht en nam bijna de helft van het totale beeld in. Het was mooi, en had ik het niet voorbestemd als een klein bij-geschenkje, dan had ik het zeker zelf gehouden en bij mijn olifanten gzet. (Ik heb er ook wel enkele...)
Ik heb tientallen boeken over afrikaanse kunst. Het is iets dat mij enorm aanspreekt, en die de indruk maakt primitief te zijn, maar in werkelijkheid een heel doordacht concept is. Ik heb zelf al heel wat afrikaanse beelden en beeldjes staan, waaronder enkele die al enkele honderden jaren oud zijn. Maar naast de antikwarische waarde van die beelden is er vooral de artistieke waarde. Ik kan mij indenken dat niet iedereen zich aangesproken voelt, maar al wie zelf tekent of schildert of sculpteert, zal onmiddellijk de expressie van die beelden herkennen.
Mooi.
Meer niet.
De receptie was lekker, maar ik had compassie met de vader van de bruid, een collega van de metaal... De duts stond er onwennig in een net pak, te stijf en te stram, zoals iedereen die niet gewoon is aan die poespas. De bruid en haar zusjes waren heel mooi aangedost en uitgedost. De bruid was niet volledig in het wit, er was een deel van haar kleed in bordeauxwijnrood, en die kleur was de kleur van de kleedjes van haar zusters. Niet gelijk, maar gelijke kleur. Ze waren mooi. (En als ik dat zie, dan moet het wel opgevallen zijn, want gewoonlijk weet ik op geen honderd jaar wat dat vrouwvolk allemaal aanheeft...)
Ik zag er ook enkele metallurgisten, waaronder Rik Lootens, zoon van Michel, die ooit in Oostende zat, toen mijn vader daar werkte. Michel leeft nog, was wel jonger dan ons vader, maar ons vader is veel te vroeg gegaan...Hij begint nu wat te sukkelen, maar dat hoort wellicht wat bij een "gezegende" leeftijd (Wat is daar gezegend aan buiten de duur ????)
Wat mij wel opviel is dat nu de mensen hun kinderen meenemen naar de receptie. Dat is een gelukkig verbetering, waarom zouden die kinderen eigenlijk geen deel mogen uitmaken van het feest?? Er was voor hen zelfs een springkasteel in de tuin.
Ondanks mijne stoel, was het hoogtijd dat ik er wegging...of misschien, gezien mijn huidige conditie, ben ik er al veel te laat vandoor gegaan...
Luc, ik weet dat je nu en dan geniet (?) van mijn blogs...Weet je wat, vertel je dochters maar dat ze zo mooi waren dat een ouwe knorpot als ik het vol genoegen heb aangezien. Dan krijg jij misschien ook eens wat waardering van die jonge vrijgevochten wezens die daar bij jou de wetten dicteren...en je bent in de minderheid, sterk in de minderheid...
tot morgen??
De locatie? Kasteel Breivelde te Zottegem. Een prachtig domein, met 45 ha wandelwegen en ...een grote mooie vijver (Zou daar te vissen zijn ? voorwaarden ??)
Het was snikheet, gelukkig was er wat schaduw. Wij hadden een minder klassiek envelopje mee voor de bruid en haren gom, minder klassiek, omdat ik bovenop de omslag een heel mooi afrikaans olifantje bevestigd had. De bruid is een fervent verzamelaar van olifanten. Ik heb er voor haar al eens een "broche" gemaakt in been, voorstellende een...juist, een olifant.
Ik had het bewuste olifantje diezelfde morgen gevonden op een rommelmarkt. Het was een van die echt mooie typische afrikaanse kunstobjecten, die je duidelijk maken dat onze abstracte kunst haar oorsprong vindt in de afrikaanse kunst. Niet dat afrikaanse kunst abstract is, maar wel dat zij de eersten waren die alle proporties over boord gooiden om een beeld te creëren dat heel duidelijk het karakter of de eigenschappen van het onderwerp wisten te beklemtonen, terwijl andere onderdelen in het bijna niets verdwijnen. Herinner je maar de zeer eenvoudige, tot de basis herleidde koppen van de beelden en de maskers, die toch een enorme expressie hebben.
Deze vormen zijn abstracties, zonder echter de binding met het werkelijke te verliezen. Herinner je de mooiste werken van een Picasso, waar je nog duidelijk ziet wat hij tekent, en waarom hij het zó tekent, Guernica, de stier, de haan om enkele van zijn mooiste te noemen.
Nadien zijn er de vele werken gekomen waarin alle werkelijkheid verloren werd, en naar mijn gevoel ook de kunst verloren ging. Zoals zo dikwijls...
Nu het olifantje dat ik gegeven heb, was bijna één en al slurf, de slurf was een en al kracht en nam bijna de helft van het totale beeld in. Het was mooi, en had ik het niet voorbestemd als een klein bij-geschenkje, dan had ik het zeker zelf gehouden en bij mijn olifanten gzet. (Ik heb er ook wel enkele...)
Ik heb tientallen boeken over afrikaanse kunst. Het is iets dat mij enorm aanspreekt, en die de indruk maakt primitief te zijn, maar in werkelijkheid een heel doordacht concept is. Ik heb zelf al heel wat afrikaanse beelden en beeldjes staan, waaronder enkele die al enkele honderden jaren oud zijn. Maar naast de antikwarische waarde van die beelden is er vooral de artistieke waarde. Ik kan mij indenken dat niet iedereen zich aangesproken voelt, maar al wie zelf tekent of schildert of sculpteert, zal onmiddellijk de expressie van die beelden herkennen.
Mooi.
Meer niet.
De receptie was lekker, maar ik had compassie met de vader van de bruid, een collega van de metaal... De duts stond er onwennig in een net pak, te stijf en te stram, zoals iedereen die niet gewoon is aan die poespas. De bruid en haar zusjes waren heel mooi aangedost en uitgedost. De bruid was niet volledig in het wit, er was een deel van haar kleed in bordeauxwijnrood, en die kleur was de kleur van de kleedjes van haar zusters. Niet gelijk, maar gelijke kleur. Ze waren mooi. (En als ik dat zie, dan moet het wel opgevallen zijn, want gewoonlijk weet ik op geen honderd jaar wat dat vrouwvolk allemaal aanheeft...)
Ik zag er ook enkele metallurgisten, waaronder Rik Lootens, zoon van Michel, die ooit in Oostende zat, toen mijn vader daar werkte. Michel leeft nog, was wel jonger dan ons vader, maar ons vader is veel te vroeg gegaan...Hij begint nu wat te sukkelen, maar dat hoort wellicht wat bij een "gezegende" leeftijd (Wat is daar gezegend aan buiten de duur ????)
Wat mij wel opviel is dat nu de mensen hun kinderen meenemen naar de receptie. Dat is een gelukkig verbetering, waarom zouden die kinderen eigenlijk geen deel mogen uitmaken van het feest?? Er was voor hen zelfs een springkasteel in de tuin.
Ondanks mijne stoel, was het hoogtijd dat ik er wegging...of misschien, gezien mijn huidige conditie, ben ik er al veel te laat vandoor gegaan...
Luc, ik weet dat je nu en dan geniet (?) van mijn blogs...Weet je wat, vertel je dochters maar dat ze zo mooi waren dat een ouwe knorpot als ik het vol genoegen heb aangezien. Dan krijg jij misschien ook eens wat waardering van die jonge vrijgevochten wezens die daar bij jou de wetten dicteren...en je bent in de minderheid, sterk in de minderheid...
tot morgen??
zaterdag, juli 01, 2006
Warm 2
Ik stel vast dat ik al eens een blog schreef onder de titel Warm.., dus nu warm 2...'t Is heet. We zijn deze morgen naar de rommelmarkt te Leupegem geweest, en het was tijd dat ik terug aan de wagen was. Ik had veel pijn, en 't is nog niet over. Eigenlijk is het gisteren al begonnen, ik heb gisteren boven op het terras, wat ijzerdraadjes zitten knippen met een kniptang, en dan die draadjes netjes over mijn vetplantjes in de potten geduwd, zodat er een soortement netwerk ontstaat, die efficiënt is en toch niet lelijk.
Ik moet dat wel doen, want de vogels vinden mijn bloembakken een interessant speelterrein. Wellicht zoeken ze er iets in, maar het gevolg is dat mijn vetplantjes bijna verdwenen waren onder de opgekrabde aarde. De bedoeling is dat mijn plantjes mooi en zichtbaar blijven , dus....beschermen.
Veel werk is dat niet, en lastig ook niet, maar toch was het weeral teveel...Ik verrekte van het zeer. 's Avonds was het al beter, en vanmorgen leek alles weer ok, maar ik was nog niet lang aan het "rommelmarkten", of het begon al weer.
Enfin, lastig of niet, we zijn toch weer eens buiten geweest. Morgen blijf ik thuis, Suzanne en Robert komen op bezoek. Weer eens heerlijk babbelen over alles en nog wat, vooral over de mensen en vrienden van toen. Suzanne zal wellicht weer afzien hier, want ze zegt dat het hier altijd véél warmer is dan bij haar. Ja, daar is er (bijna) altijd een fris zeewindje, terwijl hier het inderdaad wel drukkender warm is. Wij zijn dat al gewoon, maar ja, het is vandaag inderdaad weer eens Warm, met hoofdletter... In ons Absurdistan is het ook bijna altijd TE, te warm , te koud, te nat...ja, we leven dan ook in een zeekklimaat - de tweede k is hier géén typefout- het is hier zelden een normaal gematigd klimaat, waar in wij volgens de weerlui (weermannen en -vrouwen) toch in leven ???????
Mij hoor je echter niet klagen, ik kan goed tegen de warmte, op voorwaarde dat ik iets op mijne kop heb. Mijn haardos wordt langs om dikker, zodat mijn hoofdhuid wat bescherming nodig heeft. Je moet weten, bij veel mensen kan dat geen kwaad, maar mijn schedel zit vol, vol hersenen, als je nu iets doet koken, zonder ruimte te voorzien voor de volumetoename, dan gebeuren er rampen! Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is...
Na deze acute aanval van nederigheid, rest mij niets anders dan te stoppen voor vandaag...Zodoende je de tijd latend om te herstellen voor de volgende blog van je dienstwillige dienaar...
tot de volgende ?
Ik moet dat wel doen, want de vogels vinden mijn bloembakken een interessant speelterrein. Wellicht zoeken ze er iets in, maar het gevolg is dat mijn vetplantjes bijna verdwenen waren onder de opgekrabde aarde. De bedoeling is dat mijn plantjes mooi en zichtbaar blijven , dus....beschermen.
Veel werk is dat niet, en lastig ook niet, maar toch was het weeral teveel...Ik verrekte van het zeer. 's Avonds was het al beter, en vanmorgen leek alles weer ok, maar ik was nog niet lang aan het "rommelmarkten", of het begon al weer.
Enfin, lastig of niet, we zijn toch weer eens buiten geweest. Morgen blijf ik thuis, Suzanne en Robert komen op bezoek. Weer eens heerlijk babbelen over alles en nog wat, vooral over de mensen en vrienden van toen. Suzanne zal wellicht weer afzien hier, want ze zegt dat het hier altijd véél warmer is dan bij haar. Ja, daar is er (bijna) altijd een fris zeewindje, terwijl hier het inderdaad wel drukkender warm is. Wij zijn dat al gewoon, maar ja, het is vandaag inderdaad weer eens Warm, met hoofdletter... In ons Absurdistan is het ook bijna altijd TE, te warm , te koud, te nat...ja, we leven dan ook in een zeekklimaat - de tweede k is hier géén typefout- het is hier zelden een normaal gematigd klimaat, waar in wij volgens de weerlui (weermannen en -vrouwen) toch in leven ???????
Mij hoor je echter niet klagen, ik kan goed tegen de warmte, op voorwaarde dat ik iets op mijne kop heb. Mijn haardos wordt langs om dikker, zodat mijn hoofdhuid wat bescherming nodig heeft. Je moet weten, bij veel mensen kan dat geen kwaad, maar mijn schedel zit vol, vol hersenen, als je nu iets doet koken, zonder ruimte te voorzien voor de volumetoename, dan gebeuren er rampen! Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is...
Na deze acute aanval van nederigheid, rest mij niets anders dan te stoppen voor vandaag...Zodoende je de tijd latend om te herstellen voor de volgende blog van je dienstwillige dienaar...
tot de volgende ?
vrijdag, juni 30, 2006
Colruyt, Brakel
Vanmorgen, voor de massa, naar de winkel...Voor de massa ? De colruyt te Brakel heeft de winkel heringericht, en blijkbaar kregen alle brakelaars een reclameboodschap met de vermelding van de uitbreiding en van een geschenkje...Je kon er op de koppen lopen! Al wat er veranderd was, is dat ze de rekken wat dichter bijeen hebben gezet, en er nog wat rekken hebben bijgeplaatst...'t Was er nog niet smal genoeg !
Wanneer gaan de belgische grootwarenhuizen eens over de schreve gaan zien, naar de warenhuizen in La Douce France ??? In Auchan, daar kun je rustig met vier karren naast elkaar lopen, en je stoort nog niemand...Als je hier elkaar moet kruisen, dag jan...
Het geschenk was prachtig, een (één) markeerstift... En daarvoor lopen ze op elkaars koppen..
Enfin, we hebben er ook gelopen, weliswaar onbewust van de publicitaire stunt, maar we waren mede slachtoffer.
Dan zie je plots een madammeke, de winkel binnenstuiven langs de kassa..."'k Was mijne portemonnaie vergeten..." Madam toch, wie vergeet er nu zijn geld ? Het smeer van het dagelijkse leven?
In het terugkomen naar huis, zeg ik tegen Anny dat ze eens moet kijken of er volk was in de carwash, zo niet, dan zou ik vlug vlug...Vergeefse moeite, waarschijnlijk gaven ze daar een spons of zoiets, want de auto's stonden er in file... Volgende keer zal ook wel goed zijn zeker?
En daarmee is de laatste dag van gelukkig leven weeral bijna voorbij, en komen we in een periode van twee extra laaange maaanden waarbij we in bezette gebieden moeten leven...Grote vakantie, dat is voor de grootouders een soortement concentratiekamp, een periode van onderdrukking door zich-lief-voordoenende-kinderen... Een periode waarbij ze om de vijf minuten weer gaan roepen:"Opa!, teken eens een poes, Opa, heb je al dit of dat gedaan voor mij? Opa, gaan we eens wandelen, Opa, opa, opa,..." Soms zit er wat variatie in...Dan is oma het slachtoffer, en willen ze van heel dichtbij zien en leren hoe je dit of dat doet in de keuken... Mijn vijf minuten rust zijn dan de moeilijke momenten voor oma! Maar ze komen veel meer bij mij dan bij Oma...Oma is altijd vies zeggen ze dan stillekes tegen mij...Weet je, ik overweeg om ook eens vies te worden..wie weet ?
tot de volgende ?
Wanneer gaan de belgische grootwarenhuizen eens over de schreve gaan zien, naar de warenhuizen in La Douce France ??? In Auchan, daar kun je rustig met vier karren naast elkaar lopen, en je stoort nog niemand...Als je hier elkaar moet kruisen, dag jan...
Het geschenk was prachtig, een (één) markeerstift... En daarvoor lopen ze op elkaars koppen..
Enfin, we hebben er ook gelopen, weliswaar onbewust van de publicitaire stunt, maar we waren mede slachtoffer.
Dan zie je plots een madammeke, de winkel binnenstuiven langs de kassa..."'k Was mijne portemonnaie vergeten..." Madam toch, wie vergeet er nu zijn geld ? Het smeer van het dagelijkse leven?
In het terugkomen naar huis, zeg ik tegen Anny dat ze eens moet kijken of er volk was in de carwash, zo niet, dan zou ik vlug vlug...Vergeefse moeite, waarschijnlijk gaven ze daar een spons of zoiets, want de auto's stonden er in file... Volgende keer zal ook wel goed zijn zeker?
En daarmee is de laatste dag van gelukkig leven weeral bijna voorbij, en komen we in een periode van twee extra laaange maaanden waarbij we in bezette gebieden moeten leven...Grote vakantie, dat is voor de grootouders een soortement concentratiekamp, een periode van onderdrukking door zich-lief-voordoenende-kinderen... Een periode waarbij ze om de vijf minuten weer gaan roepen:"Opa!, teken eens een poes, Opa, heb je al dit of dat gedaan voor mij? Opa, gaan we eens wandelen, Opa, opa, opa,..." Soms zit er wat variatie in...Dan is oma het slachtoffer, en willen ze van heel dichtbij zien en leren hoe je dit of dat doet in de keuken... Mijn vijf minuten rust zijn dan de moeilijke momenten voor oma! Maar ze komen veel meer bij mij dan bij Oma...Oma is altijd vies zeggen ze dan stillekes tegen mij...Weet je, ik overweeg om ook eens vies te worden..wie weet ?
tot de volgende ?
donderdag, juni 29, 2006
vis vis vis vis vis vis vis
Massa's vis ! We zijn naar Wannegem weest vissen, en of ze beten ! Sommige momenten kon je werkelijk je lijntje niet naar de bodem laten zakken, ze waren er al weer mee weg! Samen hebben we zeker meer dan honderd vissen en visjes gevangen.
Luc had weer tinken (zeelt, tinca tinca) en twee mooie karpers van rond de kilo (met een blieklijntje is het echt sport om die binnen te halen! Maar het merendeel van de vangst waren kleine karpertjes van 10 à15 cm lang...Binnen enkele jaren wordt dat daar een slagveld voor de onderlijntjes ! Ik heber ook weer één stekelbaars (man in bruidskleed) gevangen en een bliekje van amper 6 à7 cm...Die moet grote honger hebben gehad om zo'n wormpje in zijn bekje te krijgen! Verder vingen we nog heel wat blieken van 25 cm en meer. Luc ving ook een brasem van een hand groot, waar die vandaan komt is een raadsel, want brasems zijn er nooit op die put gezet...
Enfin, we waren alle twee steendood van het vissen. Niets vangen is lastig, maar nu was het bijna het omgekeerde.
Veerle zit voor een paar dagen thuis, ze heeft met haar voet tegen een dorpel gestoten, en heeft één gebroken teen... Zoiets kan niet in de plaaster, je moet een paar dagen rusten om de zwelling en de ergste pijn te laten wegebben, en daarna gewoon de pijn uitstaan. Erg is het niet, ik heb het ook eens gehad, maar het is wel ambetant en pijnlijk ! Je kunt niet geloven hoe dikwijls een mens ergens tegen stoot met zijn voet...Normaliter voel je dat niet, maar met zo'n gevoelige teen we, en héél goed! 't Is hetzelfde als je iets aan je vingers hebt, het hoeft niet erg te zijn, maar dan voel je ieder stootje, ieder duwtje...en je bent verbaast dat je zo dikwijls ergens tegen stoot.
Zaterdag moet ik naar een receptie van het huwelijk van een dochter van een collega van de metaal...oef, van, van van... Eigenlijk moet ik op drie plaatsen tegelijkertijd zijn, maar vermits dat niet kan, hou ik het bij de eerste die de vraag stelde...Eerlijk is eerlijk. Er was nog een receptie voor een collega hout en bouw die op prepensioen gaat, en een vergadering van de spaarkas waar ik voorzitter van ben... Voor de spaarkas moet ik vandaag nog eens naar de apotheker, om enkele prijzen voor de tombola. Ik ging er eerlijk nooit opgekomen zijn om prijzen te vragen aan een apotheker, maar toevallig zag ik haar prijzen geven aan een ander organisatie, dus...En we krijgen er echt mooie prijzen, shampoo's, badschuim en dergelijke, mooie prijzen voor ons spaarkasje.
Allee, ik ben er mee weg, ik ben benieuwd of we vandaag al iets horen van de garagist??? Enfin we zien wel.
Tot de volgende ?
Luc had weer tinken (zeelt, tinca tinca) en twee mooie karpers van rond de kilo (met een blieklijntje is het echt sport om die binnen te halen! Maar het merendeel van de vangst waren kleine karpertjes van 10 à15 cm lang...Binnen enkele jaren wordt dat daar een slagveld voor de onderlijntjes ! Ik heber ook weer één stekelbaars (man in bruidskleed) gevangen en een bliekje van amper 6 à7 cm...Die moet grote honger hebben gehad om zo'n wormpje in zijn bekje te krijgen! Verder vingen we nog heel wat blieken van 25 cm en meer. Luc ving ook een brasem van een hand groot, waar die vandaan komt is een raadsel, want brasems zijn er nooit op die put gezet...
Enfin, we waren alle twee steendood van het vissen. Niets vangen is lastig, maar nu was het bijna het omgekeerde.
Veerle zit voor een paar dagen thuis, ze heeft met haar voet tegen een dorpel gestoten, en heeft één gebroken teen... Zoiets kan niet in de plaaster, je moet een paar dagen rusten om de zwelling en de ergste pijn te laten wegebben, en daarna gewoon de pijn uitstaan. Erg is het niet, ik heb het ook eens gehad, maar het is wel ambetant en pijnlijk ! Je kunt niet geloven hoe dikwijls een mens ergens tegen stoot met zijn voet...Normaliter voel je dat niet, maar met zo'n gevoelige teen we, en héél goed! 't Is hetzelfde als je iets aan je vingers hebt, het hoeft niet erg te zijn, maar dan voel je ieder stootje, ieder duwtje...en je bent verbaast dat je zo dikwijls ergens tegen stoot.
Zaterdag moet ik naar een receptie van het huwelijk van een dochter van een collega van de metaal...oef, van, van van... Eigenlijk moet ik op drie plaatsen tegelijkertijd zijn, maar vermits dat niet kan, hou ik het bij de eerste die de vraag stelde...Eerlijk is eerlijk. Er was nog een receptie voor een collega hout en bouw die op prepensioen gaat, en een vergadering van de spaarkas waar ik voorzitter van ben... Voor de spaarkas moet ik vandaag nog eens naar de apotheker, om enkele prijzen voor de tombola. Ik ging er eerlijk nooit opgekomen zijn om prijzen te vragen aan een apotheker, maar toevallig zag ik haar prijzen geven aan een ander organisatie, dus...En we krijgen er echt mooie prijzen, shampoo's, badschuim en dergelijke, mooie prijzen voor ons spaarkasje.
Allee, ik ben er mee weg, ik ben benieuwd of we vandaag al iets horen van de garagist??? Enfin we zien wel.
Tot de volgende ?
woensdag, juni 28, 2006
Geduld...
We hebben, Veerle en ik, de auto bekeken, en goedgekeurd. Zelfs de banden zijn nog als nieuw, de chargebuis (uitlaat pour les flamins) is nog volledig roestvrij, en er hangt zelfs geen opgedroogde modder in de wielkasten...Zoals gezegd, dat madammeke haalde de wagen niet uit als het regende...
Nu moeten we echter afwachten, want alles wordt geregeld via een advocaat, in verband met erfenisrechten... Geen idee hoe lang het duurt, dus we kijken verder uit, mocht het té lang duren, dat we geen kansen laten liggen. Maar allee, alles ziet er héél goed uit. De prijs was de vastgelegde prijs door de notaris, dus wellicht komt de wagen ook heel spoedig vrij. (Mocht er nog betwisting geweest zijn, dan zou de wagen wellicht niet aan de garagist ter beschikking gesteld zijn hé)
Vandaag gaan we dus vissen, de zon is er, en ik heb dus weer mijn korte broek aan, ook al is het nog niet zó warm... Hopelijk bijt de vis en kan ik mijn kwade droom vanvannacht vergeten...Onze Koen is vannacht komen zeggen dat Patrick (van Caroline) dood is...Hopelijk zijn dromen bedrog, maar de sukkelaar is héél ziek. Wellicht speelde dat door mijn geest en gaf dat aanleiding tot die droom...Maar ik ben de rest van de nacht blijven tobben, en dan komt al het verdriet over Koen ook weer boven...Ik ben er nu nog niet goed van, ik zit met een krop in de keel, tot en met.
Daarom, laat het weer goed zijn, de vis bijten, zodat ik die zwarte gedachten kwijt raak!
Allee, ik ben er weer vandoor, ik kan toch niet meer schrijven dan met heel donkere zwarte inkt
Tot morgen
Nu moeten we echter afwachten, want alles wordt geregeld via een advocaat, in verband met erfenisrechten... Geen idee hoe lang het duurt, dus we kijken verder uit, mocht het té lang duren, dat we geen kansen laten liggen. Maar allee, alles ziet er héél goed uit. De prijs was de vastgelegde prijs door de notaris, dus wellicht komt de wagen ook heel spoedig vrij. (Mocht er nog betwisting geweest zijn, dan zou de wagen wellicht niet aan de garagist ter beschikking gesteld zijn hé)
Vandaag gaan we dus vissen, de zon is er, en ik heb dus weer mijn korte broek aan, ook al is het nog niet zó warm... Hopelijk bijt de vis en kan ik mijn kwade droom vanvannacht vergeten...Onze Koen is vannacht komen zeggen dat Patrick (van Caroline) dood is...Hopelijk zijn dromen bedrog, maar de sukkelaar is héél ziek. Wellicht speelde dat door mijn geest en gaf dat aanleiding tot die droom...Maar ik ben de rest van de nacht blijven tobben, en dan komt al het verdriet over Koen ook weer boven...Ik ben er nu nog niet goed van, ik zit met een krop in de keel, tot en met.
Daarom, laat het weer goed zijn, de vis bijten, zodat ik die zwarte gedachten kwijt raak!
Allee, ik ben er weer vandoor, ik kan toch niet meer schrijven dan met heel donkere zwarte inkt
Tot morgen
dinsdag, juni 27, 2006
Onderhoudsbeurt
Gisteren ben ik naar mijn jaarlijkse onderhoudbeurt geweest met mijn auto. 't Is wreed hé, vroeger moest ik bijna elke maand, en nu 1 keer per jaar...Toegegeven, vroeger moesten de wagens veel meer smeerbeurten hebben dan nu (Hoe komt dat ???)maar toch...Ik ben blijkbaar stillekens gaan behoren bij de groep van de zondagschauffeurs...Ik rij alleen nog naar de winkel, de dokter(s), de apotheek en de rommelmarkten. Nu en dan komt er nog wel iets bij, maar dat is uit-zonder-lijk (= een verstrooide lijkbidder). Daarvoor moet Bart al eens zijn poot breken, zodat ik hem eens naar zijn werk mag voeren...
Ik vroeg gisteren dan ook aan de garagist of hij geen goede en goedkope occasie had...Ik ben nog altijd op zoek naar een auto voor Veerle, haren bak heeft zijn beste jaren gehad, en de kosten beginnen op te lopen... Ik prefereerde een kleine diesel, maar in geval van nood ook een benzine maar dan liefst een kleine (=zuinige) en die ze nog heel wat jaren kon gebruiken... Toeval der toevalligheden ! Er was daar juist een oude auto binnengekomen van een overleden madammeke...Auto in perfecte staat, 25.000 km op de teller (en ook in het onderhoudsboekje). Je kent ze wel, die madammekes die hun wagen niet uithalen als het regent, en alleen nu en dan eens hun boodschappen gaan doen, twee straten verder. De wagen was altijd onderhouden in de garage waar ik was, dus door en door gekend door de garagist. Het enige wat er al aan die wagen had gehaperd, was de batterij wegens het te lang laten staan... Ik ga er vanmiddag met Veerle eens naar toe gaan kijken...Ik denk niet dat we nog veel zo'n kansen zullen krijgen.
Dat wil dus ook zeggen dat de visdag uitgesteld wordt tot morgen...Ne mens moet wat over hebben voor zijn kinderen hé...
Allee, misschien weet ik morgen al meer, en jij ook, als je dagelijks mijne tater leest...à demain ?
Ik vroeg gisteren dan ook aan de garagist of hij geen goede en goedkope occasie had...Ik ben nog altijd op zoek naar een auto voor Veerle, haren bak heeft zijn beste jaren gehad, en de kosten beginnen op te lopen... Ik prefereerde een kleine diesel, maar in geval van nood ook een benzine maar dan liefst een kleine (=zuinige) en die ze nog heel wat jaren kon gebruiken... Toeval der toevalligheden ! Er was daar juist een oude auto binnengekomen van een overleden madammeke...Auto in perfecte staat, 25.000 km op de teller (en ook in het onderhoudsboekje). Je kent ze wel, die madammekes die hun wagen niet uithalen als het regent, en alleen nu en dan eens hun boodschappen gaan doen, twee straten verder. De wagen was altijd onderhouden in de garage waar ik was, dus door en door gekend door de garagist. Het enige wat er al aan die wagen had gehaperd, was de batterij wegens het te lang laten staan... Ik ga er vanmiddag met Veerle eens naar toe gaan kijken...Ik denk niet dat we nog veel zo'n kansen zullen krijgen.
Dat wil dus ook zeggen dat de visdag uitgesteld wordt tot morgen...Ne mens moet wat over hebben voor zijn kinderen hé...
Allee, misschien weet ik morgen al meer, en jij ook, als je dagelijks mijne tater leest...à demain ?
Abonneren op:
Posts (Atom)